Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

Οι Γερμανοί έρχονται για να αλώσουν την αποικία τους - Ηλιακή, αιολική ενέργεια, ελληνική γη και Ταμείο Αξιοποίησης στα χέρια τους.

Οι Γερμανοί έρχονται για να αλώσουν την αποικία τους - Ηλιακή, αιολική ενέργεια, ελληνική γη και Ταμείο Αξιοποίησης στα χέρια τους.

Με φόρα έρχονται οι Γερμανοί "επενδυτές" στην Ελλάδα για να μοιράσουν την πίτα με το πρόσχημα της ανάπτυξης. Η άφιξη του αντικαγκελάριου της Γερμανίας και υπουργού Οικονομίας, Ζίγκμαρ Γκάμπριελ συνοδεία 40 εκπροσώπων γερμανικών επιχειρηματικών κολοσσών αποδεικνύει ότι η Ε.Ε δεν κόβει ταχύτητα στα αποικιοκρατικά σχέδια της αλλά αντίθετα δείχνει στα μέλη-κράτη ποιος κάνει κουμάντο στις κατεστραμμένες από το δήθεν χρέος που επέβαλλε χώρες.Με τον Γκάμπριελ έρχονται εκπρόσωποι της κρατικής γερμανικής τράπεζας KfW η οποία παίρνοντας ενέχυρο δημόσια ελληνική περιουσία έβαλε 100 δις ευρώ στο Ελληνικό Αναπτυξιακό Ταμείο το οποίο θα χρηματοδοτεί πρώτα επιχειρήσεις γερμανικών συμφερόντων. Μαζί και ο όμιλος ProCredit ο οποίος έχει ήδη ανοίξει υποκαταστήματα στην Βόρειο Ελλάδα και εκπρόσωποι της Fraport που έχει ήδη στην κατοχή της 12 περιφερειακά αεροδρόμια της χώρας και έχοντας βάλει στόχο να κάνει κι άλλα δικά της.

Εκτός όμως από τα εν λόγω επενδυτές-κοράκια, η Γερμανία ανοίγεται στην αποικία Ελλάδα στα θέματα ενέργειας που είναι το σημαντικό κομμάτι της πίτας για την Ε.Ε. Οι εταιρείες που έχουν αντικείμενο τις ανανεώσιμες πηγές ενεργείας, Emerson, Nordex και Solarworld έρχονται κάτω από την προστασία της γερμανικής κυβέρνησης για να εκμεταλλευτούν τόσο την δημόσια γη όσο και την ηλιακή και αιολική ενέργεια με άγριες διαθέσεις. Ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Σκουρλέτης, πρόκειται να υπογράψει με τον Γκάμπριελ κοινή δήλωση συνεργασίας παρατείνοντας για ένα χρόνο ακόμη την ήδη ισχύουσα συμφωνία συνεργασίας για παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, η οποία χρηματοδοτείται με χρήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του γερμανικού κράτους. Στόχος των Γερμανών είναι το Αιγαίο. Η κυβέρνηση θέλει τα 32 από τα 52 νησιά που λειτουργούν με εργοστάσια παραγωγής ενέργειας με ντίζελ να γίνουν αυτάρκη αλλά με τις γερμανικές εταιρείες να ελέγχουν την ηλεκτροδότηση των νησιών.
Το φινάλε μιας χώρας που την έλεγαν Ελλάδα έχει από το 2010

ξεκινήσει αλλά από εδώ και στο εξής από την θεωρία μπαίνουμε στην πράξη. Ευρωπαϊκοί επιχειρηματικοί κολοσσοί δεν θα αφήσουν τίποτε όρθιο αφού ήδη το νησί Άγιος Γεώργιος στο Σούνιο είναι ιδιοκτησία της ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή όπου ξεκίνησε επισήμως η κατασκευή του πρώτου υπεράκτιου πάρκου στην Ελλάδα και η εμπορική της έναρξη αρχίσει λίαν συντόμως. Η δανέζικη εταιρεία Vestas που είναι ο κατασκευαστής και έμπορων των ανεμογεννητριών τρίβει τα χέρια της αλλά το ίδιο και τα ταμεία της Ε.Ε αφού η ΤΕΡΝΑ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ συμμετέχει στο έργο WISE Power, (χρηματοδοτούμενο από το πρόγραμμα Intelligent Energy Europe) που στοχεύει στην ενίσχυση της κοινωνικής αποδοχής των αιολικών πάρκων, "μέσω της διευκόλυνσης της συμμετοχής των τοπικών κοινωνιών, και της προώθησης καινοτόμων μοντέλων οικονομικής συνεργασίας".


Οι Γερμανοί λοιπόν ήρθαν για τα καλά και οι βραχονησίδες της Ελλάδας είναι υπέροχοι "άδειοι βράχοι" για να κάνουν τις δουλειές τους οι αποικιοκράτες με τις υπογραφές των δουλικών ελληνικών κυβερνήσεων ακόμα κι αν σύμφωνα με στοιχεία της Ορνιθολογικής Εταιρίας, από τις 722 ακατοίκητες νησίδες (από 20 έως 5.000 στρέμματα) στη χώρα μας, οι 479 (το 66%) ανήκουν στο δίκτυο Natura. Όσο και αν οι ακατοίκητες νησίδες είναι σημαντικές για τη βιοποικιλότητα, όσο κι αν τα πιο σημαντικά σπονδυλωτά της Ελλάδας βρίσκονται σε αυτές για έναν απλό λόγο: εξαιτίας της απουσίας των ανθρώπων και χερσαίων σαρκοφάγων, όταν έχεις δώσει γη και ύδωρ τα ουσιώδη για τους αποικιοκράτες είναι απλές λεπτομέρειες.

Ξενοφώντας Ερμείδης


Απέναντι Όχθη                                                                                                                               Το ντοκιμαντέρ “Ο Ασκός του Αιόλου” μετά από δυο χρόνια γυρισμάτων σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο και ενδελεχούς έρευνας για την αιολική ενέργεια και τα φαραωνικά αιολικά πάρκα παραδίδεται στην κρίση των πολιτών. Εστιάζει όχι μόνο στον τρόπο λειτουργίας των ανεμογεννητριών αλλά και στο βαθμό εμπλοκής διαφόρων εταιριών , οι οποίες συνεργάζονται με το πολιτικό σύστημα της χώρας στο όνομα της δήθεν “ πράσινης ενέργειας “ .
Το διήμερο 2 και 3 Ιουλίου θα βρίσκονται μαζί μας στην Ικαρία,Χριστός Ραχών και Άγιος Κήρυκος Ικαρίας άνθρωποι από την παραγωγή του ντοκιμαντέρ για δύο προβολές και συζητήσεις για τις περιβαλλοντικές , οικονομικές και πολιτικές επιπτώσεις στις τοπικές κοινωνίες από τα Αιολικά πάρκα .
Τρέιλερ του Ντοκιμαντέρ : 

Μενέλαος Λουντέμης: “Η Ικαρία… Πρέπει να τη βαφτίσουμε ‘Συμπόνοια'”

  -Η Νικαριά είπατε, συμπεθέροι; Να σας το πω εγώ τι είναι. Λοιπόν η Νικαριά είναι η φωτιά, που τη φυσούνε ούλοι οι αέρηδες και κανένας δεν την σβήνει.
-Και γιάντα μωρέ; -Λαουρέ θα πω- και γιάντα δεν τη σβήνει;
-Γιάντα… χε χε χε! γελάει ο γέρο-Λαγουρός. Γιάντα ε; Γιατί η φωτιά, παιδί, εν είναι η Νικαριά. Η φωτιά είναι η ψυχή του Νικαριώτη»
( Μενέλαος Λουντέμης, «Το κρασί των δειλών», εκδ. Ελλ. Γράμματα, Αθήνα 2000, σελ. 9)
Oμάδα εξορίστων ετοιμάζει το κοινό συσσίτιο. Kατά τη εποχή του Eμφυλίου, στην Iκαρία οδηγήθηκε μεγάλος αριθμός αριστερών,κομμουνιστών, μελών του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ και της Εθνικής Αντίστασης, για να εμποδιστεί η πιθανή ένταξή τους στον Δημοκρατικό Στρατό. Για τρία χρόνια περίπου, οι εξόριστοι στο νησί ήσαν περισσότεροι από τους κατοίκους.                                                                                                                                                                                                                                             του Δημήτρη Δαμασκηνού,
εκπαιδευτικού Δ.Ε.-ιστορικού,
negreponte2004@yahoo.gr
      
Στις πρώτες σελίδες του αυτοβιογραφικού μυθιστορήματος “Οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχα”(1)ο Μενέλαος Λουντέμης το 1949 λιπόσαρκος (2) και σακατεμένος από το ξύλο, βρίσκεται ακόμα εξόριστος στην Ικαρία, περιμένοντας μέρα τη μέρα να τον μπαρκάρουν για τη Μακρόνησο.
1Ξέρω. Το μαξιλάρι σου καίει / Σαν τον μαρτυρικό τροχό. /Το γέμισαν από βραδύς / Οι δήμιοι των ύπνων μας / Με αναμμένα καρφιά / Μα εσύ κοιμήσου. Κοιμήσου. / Έστω κι αν στέκουν από πάνω σου / Με το όπλο “επί σκοπόν” / Και με το δάχτυλο στη σκαντάλη / Δύο διμοιρίες εφιάλτες. / Εσύ κοιμήσου. / Κοιμήσου. / Και στην άκρη του ορίζοντα / Ακούονται οι ρωγμές / Που κάνει η ήλιος / Στα κάστρα της νύχτας. / Μα εσύ κοιμήσου. (Μενέλαος Λουντέμης, Θα ξημερώσει ). (3)
Τα πάθη του ο συγγραφέας τα διηγείται σε πρώτο πρόσωπο: “Εμείς είμαστε ακόμα στην Ικαρία”, θα γράψει χρησιμοποιώντας εμφαντικά το εμείς, για να εντάξει βέβαια το ταπεινό του σαρκίο στην πολυπληθή ομάδα των συνεξόριστων συντρόφων του που έχουν κατακλύσει το νησί (4) και μεταφέρονται “συνοδεία” με τα βαπόρια που πύκνωσαν τα δρομολόγιά τους στη Μακρόνησο.
“Κι είναι Άνοιξη! Ντροπαλά αεράκια μαλώνουν συναμεταξύ τους. Σηκώνουν χνούδια και πουλιά. Και χαρτάκια μ’ ανορθογραφίες: ‘Όσον περί εμέ… βρίσκομαι στα τελευταία μου. Κατά τ’ άλλα… είμαι καλά! Τρομαγμένα ξεμύτισαν φέτος τα μπουμπούκια. Η αγάπη κρυβόταν στις γωνίες και σκέπαζε με την απαλάμη τα φιλιά της. Φέτος δε θάχουμε φρούτα. Τα σκότωσαν όλα πάνω στον ανθό. Μόνο τα πουρνάρια πρασινίζουν άφοβα -άγρια μες στην ασκήμια τους. Αυτά μόνο. Κι οι χωροφύλακες.” (5), που έχουν κατακλύσει το νησί, δούλοι: “που κάποτε γίνονται αφέντες. Κι οι αφέντες που προέρχονται από δούλους είναι σκληρότεροι από τους αφέντες των δούλων” (6).
2Εύδηλος Ικαρίας το 1947. Από αριστερά Σίμος Γεράκης, Χρήστος Μαυρογιώργης, Στέφανος Σαράφης, υπασπιστής του Σαράφη, Πέτρος Ανδριώτης και ο τελευταίος άγνωστος. (Η φωτογραφία είναι από το προσωπικό αρχείο του Χρήστου Μαλαχία).
Ο Μενέλαος Λουντέμης ζώντας ως εξόριστος στην Ικαρία, όλο αυτόν τον καιρό μετά την ήττα του Δεκέμβρη, έχοντας σε πρώτη φάση τις εμπειρίες και τα βιώματα του καταδιωκόμενου και ύστερα του πολιτικού εξόριστου, καταγράφει προσεκτικά τις δραματικές του αναμνήσεις σ’ ένα χειρόγραφο που -για να μη χαθεί- έχει αντιγράψει σε δύο αντίγραφα. Το ένα, προσεκτικά κρυμμένο στο κούφωμα μέσα στο καρφωμένο τακούνι του παπουτσιού του, το κουβαλάει συνέχεια πάνω του, ενώ το άλλο το εμπιστεύεται στην ασπρομάλλα Ζωίτσα, μιαν Ικαριώτισσα που έδινε πολλές φορές τα λιγοστά ραδίκια από τον κήπο της στον Μενέλαο Λουντέμη, τη μόνη του τροφή, “γιατί δεν δέχονταν τίποτ’ άλλο το στομάχι μου” (7).
3Pάχες 1947. Oμάδα εξορίστων και ανάμεσά τους με το ραβδί 0 Mίκης Θεοδωράκης. Ακριβώς πίσω από τον Θεοδωράκη ο Μένιος Τσερώνης. Στην Ικαρία το ίδιο διάστημα βρέθηκαν ως εξόριστοι και ο Λάκης Σιάντας, ο Ρούσος Κούνδουρος, ο Μήτσος Παρτσαλίδης, ο Φοίβος Ανωγιαννάκης και πολλοί άλλοι γνωστοί αγωνιστές του ΕΑΜικού κινήματος. Ανάμεσά τους και ο Ευάγγελος Μαχαίρας που αναφέρει πως, όταν το καλοκαίρι του 1948 μεταφέρθηκε από τον Χρυσόστομο στο Μαυράτο της Ικαρίας, βρήκε εκεί τον Μενέλαο Λουντέμη κι έκαναν καθημερινή παρέα “σ’ ένα «θάλαμο» Ποντίων, που είχαν μια λύρα και μας τραγουδούσαν ποντιακά τραγούδια ή μας έλεγαν ποντιακά ανέκδοτα”. (8)
“Η Ικαρία… Πρέπει να τη βαφτίσουμε ‘Συμπόνοια'”, γράφει ο συγγραφέας (9) και συνεχίζει για την παροιμιώδη αλληλεγγύη των Iκαριωτών στους πολιτικούς εξόριστους επισημαίνοντας: «Οι Ικαριώτες… Θυμούμαι πέρσι πούμασταν στο άλλο χωριό, το Mαυράτο. Γη δεν είχε ούτε κείνο… Λίγη αλεσμένη πέτρα όπου φυτεύανε δέκα μαρούλια και πέντε κρεμμύδια. Mα κανένας τους δεν τα γεύτηκε. Όλα τα τάιζαν σ’ εμάς. Tα πετούσαν κρυφά τις νύχτες απ’ τα μεσότοιχα. Mια μέρα μας έστειλαν αγγαρεία στην πέτρα. Tα πεζούλια απ’ όπου περνούσαμε ήταν στρωμένα με φρεσκοκομμένα σύκα. Tάχαν αφηγμένα στιβίτσες στιβίτσες απάνω στα συκόφυλλα για να τα βρούμε γυρνώντας απ’ τη σκληρή δουλειά. Aλλά τι να πρωτοθυμηθώ; Tο γάλα… Tο κάθε σπίτι είχε από μια κατσικίτσα, κι ένα σωρό παιδιά. Tα παιδιά αυτά από τότε που πήγαμε εμείς χάσανε το γάλα τους. Mας τόδιναν με χίλιες πονηριές για τους αρρώστους μας. Το ξέρανε πως ο Χλαμούτσης ήταν ικανός να τους εκτελέσει επί τόπου αν τους έπιανε. Το ξέρανε. Αλλά δεν έκαναν πίσω» (10).
4Πολιτικοί εξόριστοι της περιοχής Αγ. Κηρύκου Ικαρίας (φωτογραφία του Γ. Καπετάνου στις 5-11-47)
Ο ίδιος ο Μενέλαος Λουντέμης παραμένει στην Ικαρία μέχρι “το έμπα του Ιούνη” (11). Τότε μεταφέρεται σιδηροδέσμιος από δύο όργανα της τάξεως στο Διοικητήριο του Άη-Κήρυκα, παραδίδεται στον υπομοίραρχο με τα “συνοδευτικά” του έγγραφα και εγκλείεται σ’ ένα γεμάτο από θανατοποινίτες αγωνιστές, βρώμικο και σκοτεινό κελλί “που βράζει σα σκουληκοφωλιά” (12).
Το επόμενο πρωί, απ’ τα χαράματα κιόλας, οδηγείται σ’ ένα βαρυεστημένο καϊκάκι που τον περίμενε υπομονετικά στο αραξοβόλι (13) του. Το μοτόρι σε λίγο βάζει μπρος με κατεύθυνση τον Εύδηλο, για να επιβιβαστεί το βραδάκι με τη συνοδεία του χωροφύλακα Σκουπίδα στο βαπόρι με προορισμό το Λαύριο. Η θαλασσοταραχή, ωστόσο, αναγκάζει τον καπετάνιο ν’ αναζητήσει ασφαλές καταφύγιο στο Βαθύ της Σάμου, όπου φτάνουν αργά το βράδυ της επόμενης μέρας:
5Στο δρόμο από Καραβόσταμο για Αρέθουσα για το βασανιστικό προσκλητήριο (1949).
Γι’ αυτή του την εμπειρία γράφει χαρακτηριστικά ο σύγγραφέας: “… Το βαπόρι αργά, βουβά, ήρθε και φουντάρησε (14) αντίκρυ από το Λιμεναρχείο. Άδεια ήταν όλη η παραλία. Η κυκλοφορία απαγορευόταν μετά τη δύση του ήλιου. Τα σπίτια όλα μανταλωμένα (15). Οι μόνοι που κυκλοφορούσαν ελεύθερα ήταν εκείνοι που απαγόρευαν την ελεύθερη κυκλοφορία.
Με κατέβασαν σε μια βάρκα μαζί με το φρουρό μου. Το κέφι του Σκουπίδα ήταν μαύρο.
-Τί μας έφεραν εδώ; μουρμούριζε και κυττούσε ολοένα κατά τα βουνά. Τα τηράς (16); μου λέει… όλα τούτα είναι γιομάτα κατσαπλιάδες (17). Μην τους χαίρεσαι. Κλάφτους. Όπου νάναι τελειώνουν τα ψωμιά τους. Στραβωμάρα είχαν και μας έφεραν μες στη μύτη τους; ” (18).
Σε λίγο ο Μενέλος Λουντέμης οδηγείται εξαντλημένος στο κρατητήριο και σπρώχνεται σ’ ένα μπουντρούμι μπουκωμένο (19) βαριά αποφορά από τσιγαρίλες και ποδαρίλες, να περάσει τη νύχτα ανάμεσα σε μεροκαματιάρηδες που έχουν συλληφθεί για μικροπαρανομίες από ένα ανάλγητο στη φτώχεια τους κράτος.
Το πρωί που ξυπνά συναναστρέφεται με τους συγκρατούμενούς του και δέχεται τις περιποιήσεις και μοιράζεται το προσφάι με τον μπαρμπα Θαλή Αληφασκή, έναν γέρο ψαρά που τον έπιασε η αστυνομία ένεκα “αλιείας μετά της δυναμίτιδος” (20). Όταν πέφτει ξανά το σκοτάδι τον βαρύ και τρομαγμένο ύπνο των κρατουμένων διακόπτουν σεισμοί, μπαταριές (21), χαλασμός:
“Στα όπλα! ούρλιαζαν από παντού. Στα όπλα! Συναγερμός. Καλυφθήτε! Πυρ!
Τί έτρεξε; “Το αντάρτικο, λέει, έκανε έφοδο στην πόλη”. Βλακείες. Κάποιος χωροφύλακας θα τρόμαξε ως φαίνεται από τον ίσκιο του κι άρχισε να πυροβολεί. Κι εδώ λοιπόν τα ίδια. Κι έδώ έκανε έφοδο μεσ’ στην ψυχή τους ο φόβος.
Μα ο χαλασμός ωστόσο ήταν τόσος που λες πως έπεσε η πόλη σε χέρια άγριων κουρσάρων που τώρα περνούσαν τον πληθυσμό από σφαγή και λεηλασία. Ποδοβολητά ακούγονταν από παντού, κλαγγές (22), λαχανιάσματα. Φαίνεται πως όλοι, ο στρατός κι η χωροφυλακή, συγκεντρώνονταν για επίθεση. Τώρα θα συντάσσονται για να τρέξουν κατά τα βουνά. Μα… τα ποδοβολητά αντί ν’ ακουστούν στο πλακόστρωτο ακούστηκαν μέσα, στο διάδρομό μας. Και κει -απομείναμε όλοι!- οι μπούκες (23) των ντουφεκιών αντί να στραφούν προς τα έξω στράφηκαν προς τα μέσα και μας σημάδευαν.
-Αλτ!.. να μη σαλέψει κανείς… μας φώναξαν πίσω απ’ τους φεγγίτες. Τα κινητά ουραία (24) ετοιμάστηκαν.
Θα σας καθαρίσουμε όλους!.. ξαναφώναξαν.
Τα χέρια τους δε φαίνονταν για να δούμε αν έτρεμαν αλλά έτρεμαν οι κάννες τους… Έτρεμαν σα να ήσαν κρεμασμένες στον αέρα.
Πέρασε ώρα. Η σάλπιγγα κάποτε βουβάθηκε. Οι κάννες αποσύρθηκαν. Είχε σταματήσει και το τρεμούλιασμα. Έξω βασίλευε πάλι ησυχία. Τα πολυβόλα είχαν σταματήσει. Τα βήματα των χωροφυλάκων σύρθηκαν στο διάδρομο. Σε λίγο ξανάγινε ησυχία. Ξημέρωνε. Απ’ έξω ακούστηκαν να κυλούν κάτι ρόδες. Οι βρύσες άρχισαν να τρέχουν” (25) και μπήκε φρικιαστική, άυπνη από το παραθυρόνι η φάτσα του χωροφύλακα Σκουπίδα, για να οδηγήσει τον Μενέλαο Λουντέμη ως τη σκάλα του βαποριού.
6Πολιτικός εξόριστος φωτογραφίζεται με φόντο τα πλοία της εξορίας προς την Ικαρία.
Το βαπόρι πράγματι ήταν γεμάτο από νέα παιδιά, 20 ως 25 χρονών, που τους πήγαιναν σιδηροδέσμιους για “κατάταξη” στη Μακρόνησο. Ο Μενέλαος Λουντέμης κατέβηκε στο αμπάρι που έβραζε σαν καζάνι, για να υποβληθεί από τους δεσμώτες του, όπως και όλοι οι υπόλοιποι, στο μαρτύριο της δίψας για καμιά εικοσαριά ώρες, όπως σαδιστικά τους ανακοίνωσε ο ανθυπομοίραρχος, όσο δηλαδή θα διαρκούσε το ταξίδι για το Λαύριο. Από τις διαμαρτυρίες και τα ξεφωνητά οι ναύτες άνοιξαν τα δύο καπάκια και με τη μάνικα από τη θάλασσα άρχισαν έναν άγριο, αλμυρό καταιονισμό (26) που κράτησε ως μισή ώρα.
Αυτή η κτηνώδης αντιμετώπιση των εκτοπιζομένων στη Μακρόνησο αποκαλύπτει στα μάτια του συγγραφέα γυμνό τον σκοπό των δεσμωτών τους:
“Φαίνεται ότι η διαταγή ήταν: ‘Φέρτε τους εξαντλημένους, αποκαμωμένους, αλλά όχι νεκρούς. Από τους νεκρούς δεν αποσπώνται δηλώσεις’. Απουσίαζε λοιπόν κι απ’ αυτήν την πράξη κι η παραμικρή υποψία συμπόνιας. Ο σκοπός τους αποκαλύφθηκε γυμνός στα μάτια μας. Οι σφαίρες τους πέφτανε απάνω μας όχι για να μας εξοντώσουν αλλά να μας αχρηστέψουν. Οι νεκροί μεγαλώνουν μια ιδεολογία, δεν την αχρηστεύουν”(27).
7Χμ… Σε γνωρίζω εγώ εσένα. / Σε ξέρω απ’ έξω κι’ ανακατωτά / Όχι απ’ την “όψη του σπαθιού την τρομερή” / Μα από την όψη τη χοντρή και βρωμερή. / Και μη θαρρείς πως γεννήθηκες σήμερα, / Είσαι πιο παλιός κι’ από το μπιστόλι σου / Κι’ απ’ το καουτσικένιο σου ρόπαλο / Το γεμάτο ξερά αίματα. / Είσαι πιο παλιός κι’ απ’ το μίσος σου / Κι’ απ’ το δικαίωμα ζωής και θανάτου / Πάνω στις ζωές μας. / Επάγγελμά σου το ξύλο. / Καρδιά σου το ξύλο. / Ξύλινος ο κόσμος σου / Ξυλοκοπημένος ο κόσμος σου. / Δεν είσαι αποδώ / Δεν είσαι μόνο εδώ. / Έρχεσαι από παντού. / Απ’ τη Χιλή και το Περναμπούκο / Απ’ το Σικάγο και το Τέξας. / Κι’ απ’ τον κάθε τόπο όπου οι άνθρωποι / Ζητούν ψωμί. Ενώ / Πρέπει να το ζητιανεύουν. / (Μενέλαος Λουντέμης, Ο φύλαξ άγγελος). (28)
(Φωτογραφία: Μακρόνησος, 1950.  
 Από αριστερά προς τα δεξιά 
ο ηθοποιός Γ. Γιολδάσης, 
ο λογοτέχνης Μενέλαος Λουντέμης, 
ο ιστορικός Δημήτρης Φωτιάδης, 
ο ηθοποιός Μάνος Κατράκης, 
ο ηθοποιός Τζαβαλάς Καρούσος, 
ο λογοτέχνης Νίκος Παπαπερικλής, 
ο Γιάννης Ιμβριώτης 
και ο ηθοποιός Κώστας Ματσακάς)
.
Το βαπόρι άραξε στο Λαύριο κοντά στα ξημερώματα. Τότε ανέβηκαν όλοι στο κατάστρωμα. Το Μακρονήσι ορθωνόταν αντίκρυ ως πέτρινο φίμωτρο…
Σημειώσεις:
1 Μενέλαος Λουντέμης, Οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχα (Σαρκοφάγοι ΙΙ), εκδόσεις Δωρικός, έκδοση Γ’, Αθήνα 1974.
2 “Τους βλέπεις πώς με κάνανε”, θα πει στον πονόψυχο χωροφύλακα Μπαντούνα, που έρχεται και τον βρίσκει στο αναρρωτήριο. “Από εβδομήντα κιλά δεν μ’ αφήσανε ούτε σαράντα” (βλ. Μενέλαος Λουντέμης, Οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχα, ο.π., σελ. 20).
3 Βλ. Μενέλαος Λουντέμης, Οι εφτά κύκλοι της μοναξιάς, εκδόσεις Δωρικός, Αθήνα 1977, σελ. 87.
4 Χιλιάδες άλλοι αγωνιστές της Αριστεράς στάλθηκαν εξόριστοι κατά την περίοδο 1938 – 1954. Το 1946-1949 σ’ αυτό το νησί των 11.000 κατοίκων υπήρχαν 14.000 εξόριστοι! (Βλ. Θ. Λ., Οι εννιά της Νικαριάς. Τιμή στους αλύγιστους της ταξικής πάλης, εφημερίδα Ριζοσπάστης, Κυριακή 28 Ιούνη 2015 – 2η έκδοση, σελ. 26)
5 Μενέλαος Λουντέμης, Οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχα, ο.π., σελ. 15.
6 Μενέλαος Λουντέμης, Οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχα, ο.π., σελ. 15.
7 Μενέλαος Λουντέμης, Οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχα, ο.π., σελ. 23.
8 Βλ. Ευάγγελος Μαχαίρας, Ικαρία-Μακρόνησος-Στρατοδικεία. Εξόριστος στην Ικαρία και στη Μακρόνησο, περιοδικό της Εταιρείας Ικαριώτικων Μελετών, τριμηνιαία έκδοση, αριθμ. φύλλου 14, έτος 5ον, σελ. 25.
9 Μενέλαος Λουντέμης, Οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχα, ο.π., σελ. 23.
10 Μενέλαος Λουντέμης, Οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχα, ο.π., σελ. 26-27.
11 Μενέλαος Λουντέμης, Οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχα, ο.π., σελ. 28.
12 Μενέλαος Λουντέμης, Οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχα, ο.π., σελ. 31.
13 αραξοβόλι το: (λογοτ.) 1. μέρος κοντά στην ακτή, προφυλαγμένο από ανέμους, όπου αγκυροβολούν τα πλοία• αγκυροβόλιο. 2. (μτφ.) καταφύγιο.
14 φουντάρω: (εδώ, προφ.) ρίχνω άγκυρα, αγκυροβολώ.
15 μανταλώνω -ομαι: (λαϊκότρ., συνήθ. για πόρτα ή παράθυρο) κλείνω με το μάνταλο || (επέκτ.) κλείνω καλά,βκλειδώνω: Mανταλώθηκαν όλοι στα σπίτια τους, κλείστηκαν μέσα.
16 τηράω: (λαϊκότρ.) βλέπω.
17 κατσαπλιάς ο: (εδώ) υβριστικός χαρακτηρισμός για τους αντάρτες, κυρίως κατά τη διάρκεια του εμφύλιου πολέμου.
18 Μενέλαος Λουντέμης, Οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχα, ο.π., σελ. 40.
19 μπουντρούμι το: (εδώ παρωχ.) κρατητήριο ή φυλακή.
20 Μενέλαος Λουντέμης, Οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχα, ο.π., σελ. 43.
21 μπαταριά η: (παρωχ.) ομοβροντία.
22 κλαγγή η: ήχος που ακούγεται, όταν συγκρούονται σιδερένια όπλα, κυρίως ξίφη.
23 μπούκα η: (εδώ) το στόμιο, ιδίως του πυροβόλου όπλου.
24 ουραίος -α -ο: (ως ουσ.) το κινητό ουραίο, ονομασία του κλείστρου στα οπισθογεμή επαναληπτικά τουφέκια.
25 Μενέλαος Λουντέμης, Οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχα, ο.π., σελ. 48-49.
26 καταιονισμός ο: (λόγ.) κατάβρεγμα με συσκευή που εκτοξεύει το νερό από ψηλά, σαν βροχή. || (ειδικότ.) ντους.
27 Μενέλαος Λουντέμης, Οι ήρωες κοιμούνται ανήσυχα, ο.π., σελ. 52-53.
28 Μενέλαος Λουντέμης, Οι εφτά κύκλοι της μοναξιάς, εκδόσεις Δωρικός, Αθήνα 1977, σελ. 58-59.
http://agonaskritis.gr/
www.sarantakos.com/liter/lountemis6.htm

Τα 10 Πιο Τρελά Επιδόματα Του Ελληνικού Δημοσίου

Επιδόματα που δόθηκαν στους εργαζομένους στο ελληνικό δημόσιο από το ελληνικό κράτος και αν μη τι άλλο εντυπωσιάζουν για την εφευρετικότητά τους.
10. Επίδομα προθέρμανσης αυτοκινήτου (ΟΤΕ) 690€/μήνα – 420 άτομα
09. Επίδομα πλυσίματος χεριών (ΟΣΕ) 420€/μήνα – 1987 άτομα
08. Επίδομα προπέλας (Λιμενικό) 840€/μήνα – 653 άτομα
07. Επίδομα κεραίας (ΗΣΑΠ) 1120€/μηνα – 329 άτομα
06. Μεταφοράς φακέλου (Δημόσιο) 290€/μήνα – 6800 άτομα
05. Επίδομα παραλαβής – παράδοσης λεωφορείων 450€/μήνα – 1100 άτομα
04. Επίδομα έγκαιρης προσέλευσης (ΕΘΕΛ) 310€/μήνα – 1790 άτομα
03. Επίδομα αποτελεσματικότερης διεκπεραίωσης υποθέσεων (Υπουργείο Δικαιοσύνης) 595€/μήνα – ? άτομα
02. Επίδομα Φαξ (ΔΕΗ) 870€/μήνα – 657 άτομα
01. Ετήσιο επίδομα χρήσης του κυλικείου, παρότι η χρήση των εστιατορίων των εγκαταστάσεων είναι δωρεάν (Όμιλος Ελληνικών Πετρελαίων) 120/μήνα. – Ολο το προσωπικό.
BONUS: Επίδομα μη καταβολής επιδόματος  Με πληροφορίες από: capital.gr        
επιγραφή που εντόπισε χρήστης του facebook σε Ταμείο Εφορίας - Το κράτος είναι εδώ. Σε στέλνει ωραιότατες διακοπές διαρκείας όπου γουστάρεις με όλα τα έξοδα πληρωμένα…».Απολαύστε την    http://www.thetoc.gr/koinwnia/
      

“ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ”,

Οι έλληνες καπνιστές κάθε χρόνο απορρίπτουν στις παραλίες της πατρίδας μας πάνω από2.650 τόνους αποτσίγαρων προκαλώντας τεράστιες βλάβες στο περιβάλλον, αλλά και τη δημόσια υγεία.
Τα συγκλονιστικά στοιχεία για την εγκληματική συμπεριφορά των ελλήνων που«απολαμβάνουν το τσιγαράκι τους» στις παραλίες και μετά το πετούν στην άμμο ή στα βότσαλα παρουσίασε ο πρόεδρος της Ελληνικής Αντικαρκινικής Εταιρείας, Ευάγγελος Φιλόπουλος.
Η έρευνα έδειξε ότι οι γόπες των τσιγάρων είναι το συχνότερο σκουπίδι στις ελληνικές παραλίες αντιπροσωπεύοντας το 38,3% του συνόλου.
Η υπεύθυνη του Medasset, Κωνσταντίνα Κωστούλα, επισήμανε ότι κάθε τσιγάρο περιέχει περίπου 4.000 τοξικές ουσίες μεταξύ των οποίων κάδμιο, μόλυβδο και αρσενικό.
Τα σβησμένα αποτσίγαρα μαζί με το σπασμένο γυαλί ευθύνονται επίσης για αναφλέξεις στις χωματερές και άρα για τις μόνιμες φωτιές που σιγοκαίνε, οι οποίες εκλύουν τεράστιες ποσότητες διοξινών.
Επίσης, στις γόπες που πετούν στο ύπαιθρο ασυνείδητοι καπνιστές αποδίδονται περίπου 1.431 μικρές ή πιο εκτεταμένες πυρκαγιές που αποτεφρώνουν δασικές και άλλες εκτάσεις της ελληνικής επικράτειας.
—Η δράση του MEDASSET
Με σύνθημα “ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ ΒΛΑΠΤΕΙ ΣΟΒΑΡΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ”, MEDASSET καιΕλληνική Αντικαρκινική Εταιρεία ένωσαν τις δυνάμεις τους στο πλαίσιο της εκστρατείας του MEDASSET “Υπόσχεσή μας: Καθαρές Θάλασσες”.
Στόχος της εκστρατείας είναι η κινητοποίηση όλων μας για τη μείωση της θαλάσσιας ρύπανσης, τη διαφύλαξη του εθνικού φυσικού πλούτου και την προστασία κάθε μορφής ζωής με έμφαση σε αξίες όπως ο σεβασμός και η συνέπεια.
Από τα 6 τρισεκατομμύρια αποτσίγαρα που παράγονται στον πλανήτη μας, τα 4,5 πετιούνται ανεξέλεγκτα στο περιβάλλον. Πέρα από το αντιαισθητικό θέαμα, τα φίλτρα των τσιγάρων χρειάζονται γενιές και γενιές για να αποδομηθούν πλήρως.
Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, το πρόβλημα είναι εξίσου έντονο. Τα αποτσίγαρα ευθύνονται για δηλητηριάσεις μικρών παιδιών, ζώων και πουλιών αλλά και για τη μόλυνση του περιβάλλοντος (ιδίως των υδάτων), εξαιτίας των τοξικών ουσιών που απελευθερώνονται κατά την αποδόμησή τους.
Οι στόχοι της κοινής δράσης των δύο φορέων είναι:
*καθαρές από αποτσίγαρα παραλίες και άλλοι δημόσιοι ανοιχτοί χώροι (π.χ. παιδικές χαρές, αθλητικοί χώροι, αλσύλλια, δάση, στάσεις των ΜΜΜ, υπαίθρια σινεμά κ.ο.κ.)
*ενημέρωση όλων για την τεράστια καταστροφή που προκαλούν τα αποτσίγαρα στο περιβάλλον με στόχο τον δραστικό περιορισμό της απόρριψής τους στο περιβάλλον
εφαρμογή και ενίσχυση της ισχύουσας νομοθεσίας
Οι δήμοι, οι τοπικοί διαχειριστές, οι εργοδότες - οι ερευνητές καταλήγουν στο συμπέρασμα - δεν θα πρέπει μόνο να θεσπίζουν κανόνες δεοντολογίας, αλλά και για την εγκατάσταση, παρόμοια με αυτή για άλλα είδη αποβλήτων, κάδους ανακύκλωσης για αποτσίγαρα . Είναι επίσης σημαντικό να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση των πολιτών και ιδιαίτερα των νέων, να σέβονται τις δικές τους και άλλοι για την υγεία.             econews                                                                                     Οι δήμοι, οι τοπικοί διαχειριστές,  κλ  δεν θα πρέπει μόνο να θεσπίζουν κανόνες , αλλά να φροντίζουν  για την εγκατάσταση, παρόμοια  για άλλα είδη αποβλήτων, κάδους ανακύκλωσης για τα αποτσίγαρα . Είναι επίσης σημαντικό να αυξηθεί η ευαισθητοποίηση των πολιτών και ιδιαίτερα των νέων, για να μάθουν να σέβονται την  υγεία τους και φυσικά και των συνανθρώπων τους .

ΝΕΟΝ θα λέγεται το κόμμα του Σάκη Ρουβά

H ιδέα να κατέβει ο Σάκης Ρουβάς στην πολιτική ανήκει και πάλι!!!!!! σε ιστορικό στέλεχος του ΠΑΣΟΚ με ισχυρές προσβάσεις σε επιχειρηματικά τζάκια της χώρας. Πασίγνωστοι επιχειρηματίες των ΜΜΕ είναι έτοιμοι να στηρίξουν με τα media της ιδιοκτησίας τους το εγχείρημα του Σάκη. Κι όχι μόνο αυτοί. Ισχυρές επιχειρηματικές οικογένειες της χώρας φιλοδοξούν να μεταφέρουν στην Ελλάδα την τεχνογνωσία Kλίντον. Ητοι να προωθούν στην πολιτική ζωή πρόσωπα που κυριαρχούν στη βιομηχανία του lifestyle. Η “επένδυση” στην προσωπικότητα του Σάκη Ρουβά κάθε άλλο παρά τυχαία είναι.

Μα θα αναρωτηθείτε: Πως είναι δυνατόν οι Έλληνες πολίτες να οδηγηθούν στην επιλογή ενός χαρακτηριστικού εκπροσώπου του lifestyle για να τους κυβερνήσει;Και γιατί όχι εδώ βαλαμε όλης της Γης τους Άχρηστους   μέσα στη βουλή ,τον Σάκη θα αφήσουμε απ έξω?

Το σκεπτικό των εγχώριων τζακιών (ΜΈΓΑ μου και "ΕΛΠΙΔΑ"μου)που σπρώχνουν τον Σάκη Ρουβά στην πολιτική και την δημιουργία κόμματος είναι ότι η απογοήτευση και το σοκ που θα προκαλέσει στον Έλληνα η διακυβέρνηση Τσίπρα -Καμμένου και η υποψία επανεκλογής της Δεξιάς με μπροστάρη τον Κούλη που ο Σάκης θα μοιάζει σαν ο φυσικός Απελευθερωτής του ........ ! Μη φοβάσαι, δεν είμαι τόσο τρελός
μην πιστεύεις αυτά που λέει ο λαός
Δωσ’ μου μια ευκαιρία "όχι" πριν πεις
Δε θα το μετανιώσεις, να το θυμηθείς

Θα σου κάνω μακαρόνια με κιμά για να φας
θα σου κάνω και μασάζ στα πόδια σου αν πονάς                                                                    
Θα σου δείξω κι ένα άλμπουμ που `μαι  γυμνός Θα `μαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος επί γης
φτάνει μοναχά μια μέρα στο κόμμα μου να `ρθείς




Κακά τα ψέματα, δεν είμαστε ίσοι
εσύ είσαι πρόβατο
και εγώ ο Σάκης!
Γιατί το ξέρεις καλά
δεν βρίσκεις εύκολα καλλίφωνα? σέξι παιδιά
και πρέπει όταν τα βρεις
να κάνεις άσκηση υποταγής ......
........ .ΌΠΑΤΙΣ ΣΑΚΗ ΟΠΑΤΙΣ! Έτσι και αλλιώς λοιπόν αφού το κάψαμε που το κάψαμε να το πανηγυρίζουμε τουλάχιστον με τραγούδια και χορευτικά του Σάκη! ..........
Το ΝΕΟΝ "ελπιδοφόρο" γεγονός το διάβασα στο http://kourdistoportocali.com





Τετάρτη 29 Ιουνίου 2016

Ικαρία ...όπως ουτοπία

Όταν η πόλη γίνεται συνώνυμη της ασφυξίας, η μόνη θυρίδα διαφυγής είναι η φαντασία. ... .
Η ουτοπία (ή ευσεβής πόθος) είναι ένα ιδιαίτερο είδος στην ιστορία του  κοινωνικού  στοχασμού που κάνει την εμφάνισή του σε περιόδους κοινωνικής κρίσης ή, μάλλον, σε αρκετές περιπτώσεις, πριν η κρίση αυτή εκδηλωθεί, ώστε κάποιος θα μπορούσε να τη χαρακτηρίσει ως προφητικό σαλιγκάρι που ξετρυπώνει πριν από την καταιγίδα              Η ουτοπία είναι,  ένα σύμβολο της ικανότητας και του δικαιώματος να σκεφτόμαστε το «άλλο» και έτσι να αμφισβητούμε το «πραγματικό», είναι το όραμα του «άλλου» που οπλίζει συνειδήσεις και χέρια. Και είναι, άραγε, τυχαίο που πολλοί πιστεύουν ότι  τούτη η γη της Ικαριάς και οι Άνθρωποι της  είναι ο χάρτης για να βρουν τον κρυμμένο θησαυρό,? μόνο που ο χάρτης είναι παλιός, ξεθωριασμένος και το σημείο που κρύβεται ο θησαυρός δεν φαίνεται πια. Είναι ικανός όμως ο χάρτης αυτός να ξυπνήσει την ανάγκη μέσα τους, ώστε να ξεκινήσουν αυτό το ταξίδι για την ανακάλυψή του, χωρίς να τους παρέχει καμία βεβαιότητα ότι θα βρουν αυτό που αναζητούν .Στην εποχή που ζούμε έχουμε όλοι χρέος να είμαστε ακτιβιστές, αλληλέγγυοι, ονειροπόλοι και εσωτερικά ελεύθεροι ώστε να θεραπεύσουμε τις παλιές πληγές, να αντικαταστήσουμε αυτήν την απελπισία που μας έχει καταβάλει, έχοντας μια νέα θεώρηση του κόσμου μέσα από αξίες, που μας φέρνουν κοντά σε μια πιο ουσιαστική μορφή του «ευ ζειν». Η ουτοπία είναι η Ικαρία  μας…αυτή μας δίνει το ωραίο ταξίδι..χωρίς αυτήν δεν θα βγαίναμε στο δρόμο. ............... Καλό… Ταξίδι στην  ουτοπία της Ικαρίας!                                                                                                                                                                                                                                                                                        treiler απο το ντοκ Ταξίδι στην ουτοπία     manolis papadakis

Τρίτη 28 Ιουνίου 2016

Μαγγανίτης τo «Μεγάλο Περιβόλι»



 Περιπλέοντας στις ακτογραμμές της Νότιας Ικαρίας διαγράφονται τα όρια του Μαγγανίτη στις σκιές των τεράστιων βράχων που ανυψώνονται απότομα για να στηρίξουν στις πλάτες τους σαν γίγαντες τις κορυφές και το οροπέδιο του νησιού. Με την ανατολή του Ήλιου φωτίζονται πρόσωπα και πράγματα. Δέος μας κατακλύζει στο αντίκρισμα των ανάγλυφων σμιλευμένων από το κύμα της θάλασσας βράχων που αναδύονται σαν αγάλματα θεών και ημίθεων μέσα από τη θάλασσα! Σπήλαια περίτεχνα σκαλισμένα που στους κρυφούς τους κόρφους φωλιάζουν Νηρηίδες, νύμφες των θαλασσών. Αυτοί οι γρανιτένιοι πανύψηλοι βράχοι παρατηρώντας τους μέσα από τη θάλασσα σε αυτή τη νότια άκρη της Ικαρίας στις κατεβασιές του Αθέρα μας φέρνουν στο μυαλό εικόνες μιας άλλης πιο άγριας Ικαρίας ...........΄΄΄΄΄΄΄΄Οι πρώτοι κάτοικοι, αγρότες, ήρθαν από το χωριό της Μεσαριάς «Πετροπούλι».  Ακριβώς εδώ δημιουργήθηκε η πρώτη κοινότητα του Μαγγανίτη που το όνομα καταδηλώνει την αφθονία Μαγγανίου στα πετρώματα. Η ονομασία της περιοχής «Μεγάλο Περιβόλι» μαρτυρεί το γόνιμο του εδάφους με τα άφθονα νερά που κατεβάζει το βουνό και ευνοεί τις καλλιέργειες. Άλλωστε αυτό είναι φανερό και σήμερα. Υπάρχουν πολλά περιβόλια και πολύ πυκνή βλάστηση.
 Οι «Μανώληδες» ήταν από τους πρώτους κατοίκους στην περιοχή αυτή. Όμως ο Μαγγανίτης μετά το 1900 ανέπτυξε μεγάλη ναυτιλία και έγινε γνωστός για τα καΐκια του και τους καλούς ναυτικούς του. Στην περίοδο αυτή απαριθμούσε 1500 κατοίκους. Σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοι ανέρχονται στους 150 , συνταξιούχοι οι περισσότεροι που είχαν μεταναστεύσει στην Αμερική, όπως οι περισσότεροι κάτοικοι της Ικαρίας. Το καλοκαίρι συγκεντρώνει 1500 σχεδόν  κaτοίκους που έρχονται από την Αμερική αλλά και από το «κλεινόν άστυ» όπου διαμένουν. Οι κάτοικοι από τις Ράχες και τα γύρω χωριά πηγαινοέρχονταν από αυτό το μονοπάτι με τα  μουλάρια τους κουβαλώντας τα προϊόντα τους για να τα μεταφέρουν με τα Μαγγανιώτικα καΐκια και να τα πουλήσουν στον Αγ. Κήρυκο, στη Σμύρνη, τη Σύρο και σε όποιο λιμάνι μπορούσαν….      Το 1985 κατασκευάστηκε  ο δρόμος που θα ένωνε το χωριό με την υπόλοιπη Ικαρία Ένα τούνελ σκάφτηκε μέσα από το βουνό και οι Μαγγανιωτες  επιτέλους  ένιωσαν ότι μπορούσαν να μετακινηθούν εύκολα και γρήγορα προς όλο το νησί Η τύχη όμως πολλές φορές τα φέρνει ανάποδα και εκεί που χαίρεσαι έρχεται η αναπάντεχη θλίψη Έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε που οι λεπτομέρειες μου διαφεύγουν Το μόνο που μου έχει μείνει στο μυαλό από εκεινο το γεγονός είναι ένα  αυτοκινητιστικό ατύχημα και ο θάνατος κάποιων νέων παιδιών που θέλησαν να διασχίσουν τον καινούργιο  δρόμο του χωριού τους .Θλίψη ανείπωτη έπεσε πάνω στους χωριανούς ,πολλοί ήσαν  αυτοί που καταράστηκαν αυτόν τον νέο δρόμο  πιστεύοντας ότι μόνο κακά μαντάτα θα τους φέρει  Η Αγία φύση της Ικαρίας  όμως φρόντισε και πάλι να τους διαψεύσει Με την διάνοιξη του τούνελ Βράχοι έπεσαν κατρακυλώντας στο νερό και με τα χρόνια το νερό και ο αερας έκαναν τη δουλειά τους...μια δουλειά περίτεχνη ,μοναδική μια παραλία εξωτική τη παραλία Σεϋχέλλες ......Η  γη της Ικαρίας  χρωστούσε κάτι στους Μαγγανιώτες και έτσι τους χάρισε  αυτή την ξεχωριστή  παραλία  γιατί πάντα εκεί που υπαρχει  θάνατος  δίπλα του θα βρεις  έναν παράδεισο !Ο δρόμος έφερε κατά λάθος τον θάνατο και κατά λάθος πάλι έφερε και έναν μικρό γαλαζοπράσινο παράδεισο τις  Σεϋχέλλες στο  Μαγγανίτη  !
ΑΝΑΦΟΡΕΣ http://thalassamedia.gr  http://fop.gr/  http://www.iefimerida.gr http://www.ikariamag.gr/