Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ι Εργασία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ι Εργασία. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 30 Ιουνίου 2016

Τα 10 Πιο Τρελά Επιδόματα Του Ελληνικού Δημοσίου

Επιδόματα που δόθηκαν στους εργαζομένους στο ελληνικό δημόσιο από το ελληνικό κράτος και αν μη τι άλλο εντυπωσιάζουν για την εφευρετικότητά τους.
10. Επίδομα προθέρμανσης αυτοκινήτου (ΟΤΕ) 690€/μήνα – 420 άτομα
09. Επίδομα πλυσίματος χεριών (ΟΣΕ) 420€/μήνα – 1987 άτομα
08. Επίδομα προπέλας (Λιμενικό) 840€/μήνα – 653 άτομα
07. Επίδομα κεραίας (ΗΣΑΠ) 1120€/μηνα – 329 άτομα
06. Μεταφοράς φακέλου (Δημόσιο) 290€/μήνα – 6800 άτομα
05. Επίδομα παραλαβής – παράδοσης λεωφορείων 450€/μήνα – 1100 άτομα
04. Επίδομα έγκαιρης προσέλευσης (ΕΘΕΛ) 310€/μήνα – 1790 άτομα
03. Επίδομα αποτελεσματικότερης διεκπεραίωσης υποθέσεων (Υπουργείο Δικαιοσύνης) 595€/μήνα – ? άτομα
02. Επίδομα Φαξ (ΔΕΗ) 870€/μήνα – 657 άτομα
01. Ετήσιο επίδομα χρήσης του κυλικείου, παρότι η χρήση των εστιατορίων των εγκαταστάσεων είναι δωρεάν (Όμιλος Ελληνικών Πετρελαίων) 120/μήνα. – Ολο το προσωπικό.
BONUS: Επίδομα μη καταβολής επιδόματος  Με πληροφορίες από: capital.gr        
επιγραφή που εντόπισε χρήστης του facebook σε Ταμείο Εφορίας - Το κράτος είναι εδώ. Σε στέλνει ωραιότατες διακοπές διαρκείας όπου γουστάρεις με όλα τα έξοδα πληρωμένα…».Απολαύστε την    http://www.thetoc.gr/koinwnia/
      

Τετάρτη 9 Μαρτίου 2016

Η δύναμη των μανιταριών ως «αποικοδομητές της φύσης»και η Καλλιέργεια τους σε κορμούς δέντρων


Μέσα στα μύκητες είναι οι κρυμμένοι θησαυροί της ευημερίας

Τα Μανιτάρια  δεν είναι φυτά ούτε  ζώα. Είναι μύκητες. Τα μανιτάρια είναι από τις πιο παράξενες και θαυμαστές υπάρξεις στη φύση. Εμφανίζονται ξαφνικά μετά από τις πρώτες βροχές και εξίσου ξαφνικά χάνονται.


 Μπορεί στην Ελλάδα να μην αγγίζουμε κατά άτομο την κατανάλωση των βόρειων Ευρωπαίων αλλά το ενδιαφέρον για αυτά συνεχώς αυξάνεται.
Τα μανιτάρια θεωρούνται «φυσικοί αποικοδομητές». Λαμβάνουν την τροφή τους από νεκρούς ιστούς (φύλλα κλπ). Κάποια από αυτά κατέχουν την ιδιαίτερη δυνατότητα να διασπούν τη λιγνίνη του ξύλου. Ένα μόριο ιδιαίτερα σύνθετο και «δύσκολο» ως προς τη διάσπασή του. Είναι μία από τις ιδιότητες τους που έδωσε τροφή για σκέψη ώστε να μελετηθεί η δυνατότητα τους να διασπούν πληθώρα ρύπων. Επόμενο ήταν λοιπόν να βρουν τη θέση τους και στην βιοτεχνολογία.Σε ένα έργο που εκπονήθηκε από τον Δρ. Δημήτρη Σαρρή στα πλαίσια των έργων ΑγροΕΤΑΚ, καλλιεργήθηκαν κάποια εδώδιμα μανιτάρια υψηλής αξίας (διατροφικής, φαρμακευτικής, γαστρονομικής όπως η τρούφα και η μορχέλα). Το πρόβλημα παρουσιάζεται στο ότι μερικά μανιτάρια δεν μπορούν να καλλιεργηθούν από τον άνθρωπο (όπως π.χ. η τρούφα που συλλέγεται είτε τυχαία από τη φύση είτε από τρουφόδεντρα που καλλιεργούνται και η συλλογή γίνεται μετά από 4-12 χρόνια!).Στη συγκεκριμένη περίπτωση η καλλιέργεια αυτών πραγματοποιήθηκε εργαστηριακά έως επίπεδο μυκηλίου και όχι καρπού όπως αυτός συλλέγεται από τη φύση κάτι το οποίο είναι αδύνατο. Το μυκήλιο αυτό είχε παρόμοια οργανοληπτικά χαρακτηριστικά με αυτά του καρπού, κάτι που το καθιστά ως αρκετά φθηνότερο «υποκατάστατο». Υπόστρωμα (πρώτη ύλη) για την καλλιέργεια ήταν ληγμένες παιδικές τροφές (άνθος ορύζης και φαρίν λακτέ) αλλά και η απόβλητη μελάσα (η μελάσα είναι παραπροϊόν της βιομηχανίας κρυσταλλικής ζάχαρης).
Το γεγονός αυτό δίνει μια τεράστια προοπτική στην αντιμετώπιση του προβλήματος των αποβλήτων από περιβαλλοντικής άποψης καθώς δεν θεωρούνται πλέον ρύποι για το περιβάλλον αλλά χρήσιμα.
Προοπτική υπάρχει και από οικονομικής άποψης καθώς κάποιο παραπροϊόν ή απόβλητο έχει ιδιαίτερα χαμηλό ή και σε κάποιες περιπτώσεις αρνητικό κόστος. Η έννοια του αρνητικού κόστους σχετίζεται και με την αρχή «ο ρυπαίνων πληρώνει» σύμφωνα με την οποία εκείνος που το έχει στην κατοχή του, οφείλει να πληρώσει είτε για να το διαχειριστεί είτε για να το προσφέρει σε κάποιον άλλο για επεξεργασία, προτού απορριφθεί στο περιβάλλον.
Ας φανταστούμε λοιπόν να ξεκινάμε μια παραγωγική διαδικασία για την προσφορά ενός ακριβού τελικού προϊόντος, χρησιμοποιώντας εξαιρετικά φθηνές πρώτες ύλες ή/και συστατικά για τα οποία μας έχουν πληρώσει να τα παραλάβουμε.
Η δύναμη των μανιταριών λοιπόν δεν έγκειται μόνο στο γεγονός ότι κατέχουν σημαντικότατο ρόλο στη φύση και στον κύκλο της ζωής αλλά και στο ότι μπορούν να αποτελέσουν ένα ισχυρότατο «βιολογικό όπλο» στα χέρια της Βιοτεχνολογίας για τον καλύτερο σκοπό. Τροφή, φάρμακο, απορρύπανση


Το έργο εντάσσεται στην Πράξη «Εκπόνηση σχεδίων Ερευνητικών & Τεχνολογικών Αναπτυξιακών έργων Καινοτομίας (ΑγροΕΤΑΚ)» με MIS 453350, στο πλαίσιο του ΕΠ «Ανάπτυξη Ανθρώπινου Δυναμικού», ΕΣΠΑ 2007-2013. Το έργο συγχρηματοδοτείται από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο (ΕΚΤ) και από Εθνικούς Πόρους και συντονίζεται από τον ΕΛΓΟ-ΔΗΜΗΤΡΑ, Ινστιτούτο Τεχνολογίας Γεωργικών Προϊόντων, Εργαστήριο Εδώδιμων Μυκήτων / Υπεύθυνος Παρακολούθησης: Δρ. Αντώνιος Φιλιππούσης.
*Μεταδιδακτορικός ερευνητής στον ΕΛΓΟ "Δήμητρα"

Καλλιέργεια μανιταριών σε κορμούς δέντρων

Η καλλιέργεια μανιταριών σε κορμούς δέντρων αποτελεί μια χαμηλού κόστους πρωτότυπη επενδυτική ιδέα που μπορεί εύκολα να συμπληρώσει το οικογενειακό εισόδημα.
Χωρίς την ανάγκη απόκτησης ειδικού εξοπλισμού και με μοναδικό κόστος την αγορά κορμών ξύλων πάνω στα οποία αναπτύσσονται τα μανιτάρια, μπορεί κάποιος να στήσει τη δική του μικρή μονάδα παραγωγής μανιταριών με σκοπό τη διάθεσή τους στο εμπόριο, ακόμα και απευθείας σε επιχειρήσεις μαζικής εστίασης.
Η καλλιέργεια μανιταριών σε κορμούς δέντρων δεν απαιτεί ειδικές γνώσεις, ενώ έχει μοναδικό κόστος την αγορά κορμώνΗ μέθοδος αυτή εφαρμόζεται σήμερα σε πολλά μέρη του κόσμου για την παραγωγή φαρμακευτικών μανιταριών και κυρίως του Shitake και του Ganoderma και υπολογίζεται ότι ένα σύνολο κορμών, βάρους 3,6 κιλών, που η αξία του ως καυσόξυλων είναι 150 ευρώ, μπορεί να δώσει καθαρό εισόδημα της τάξης των 4.000 ευρώ.
Είναι μία σχετικά απλή μέθοδος που δεν απαιτεί από εκείνον που την εφαρμόζει ειδικές γνώσεις. Με τη μέθοδο αυτή μπορούν να καλλιεργηθούν και είδη εδώδιμων μανιταριών, κυρίως τα πλευρώτους.
Η βασική αρχή του «εμβολιασμού» είναι να έρθει σε στενή επαφή το μυκήλιο του καλλιεργούμενου μύκητα με το ξύλο των βλαστών. Για πρακτικούς λόγους, το μυκήλιο του μύκητα τοποθετείται σε ένα «βύσμα» που του επιτρέπει τη μεταφορά με ευκολία.
Τα πριονίδια του ξύλου που έχουν εμβολιασθεί με το μυκήλιο του μύκητα ή τα κυλινδρικά βύσματα είναι δύο κοινά παραδείγματα «φορέων» που χρησιμοποιούνται στον εμβολιασμό του ξύλου. Με τη μέθοδο αυτή μπορούμε να αξιοποιήσουμε ξυλεία χαμηλής εμπορικής αξίας (καυσόξυλα) παράγοντας φαρμακευτικά μανιτάρια που έχουν πολύ μεγαλύτερη αξία.
Υπάρχουν διάφοροι τρόποι να γίνει η εφαρμογή του εμβολιασμού των κορμών των δέντρων.
Α) Με τη δημιουργία οπών και την πλήρωσή τους με μυκήλιο.
Β) Την αποκοπή ορισμένων τμημάτων των κορμών, τον εμβολιασμό τους με το μυκήλιο του μανιταριού και την επανατοποθέτηση των τμημάτων αυτών και συγκράτησή τους με κάρφωμα.
Γ) Με βύσματα ξύλου, τα οποία καλύπτονται στην επιφάνειά τους από το μυκήλιο του μύκητα. Τα βύσματα του ξύλου τοποθετούνται μέσα στις οπές που δημιουργούνται στο ξύλο.
Σε γενικές γραμμές, τα φυλλοφόρα φυτά ενδείκνυνται καλύτερα από τα κωνοφόρα, επειδή τα κωνοφόρα περιέχουν στη ρητίνη μία ουσία που προκαλεί παρεμπόδιση της ανάπτυξης του μύκητα. Το φαρμακευτικό μανιτάρι (Ganoderma lucidum) έχει την ιδιότητα να μπορεί να αναπτύσσεται ακόμη και σε κωνοφόρα.
Η χρησιμοποίηση δέντρων όπως η λεύκα επιτρέπει την παραγωγή μανιταριών σε συντομότερο χρόνο (6-12 μήνες μετά τον εμβολιασμό), ενώ η διάρκεια της παραγωγής είναι 3-4 έτη, σε φυτά που έχουν σκληρά φύλλα όπως είναι ο σφένδαμος.
Το δέντρο που χρησιμοποιείται για την παραγωγή μανιταριών περισσότερο είναι η δρυς. Το ξύλο της δρυός είναι πυκνό και ο φλοιός της παχύς, στοιχεία που αποτελούν πολύ μεγάλα πλεονεκτήματα για την καλλιέργεια των μανιταριών.
Το ξύλο που θα επιλεγεί για να χρησιμοποιηθεί στην καλλιέργεια των διαφόρων ειδών μανιταριών πρέπει απαραιτήτως να είναι υγιές. Οσον αφορά τον αριθμό των βυσμάτων που φέρουν το μυκήλιο του μύκητα, αυτός εξαρτάται από τη διάμετρο των βλαστών.
Σε αυτό το στάδιο, εάν οι συνθήκες καλλιέργειας έχουν τηρηθεί, το μυκήλιο θα εγκατασταθεί στο ξύλο και θα αναπτυχθεί μέχρι την περίοδο που οι χαμηλές θερμοκρασίες θα εμποδίσουν την παραπέρα ανάπτυξή του. Για την έναρξη της παραγωγής μανιταριών απαιτείται μία περίοδος 6-12 μηνών αλλά στην πράξη η ελάχιστη περίοδος είναι ένα έτος. Μερικά μανιτάρια αρχίζουν να παράγουν ύστερα από 2 έτη και μερικά ακόμη αργότερα.
Η συγκομιδή γίνεται γενικά την άνοιξη και το φθινόπωρο (δύο περιόδους συγκομιδής το έτος).
Σημείωση Όπως όλα τα φυτικά τρόφιμα, ετσι και τα  μανιτάρια περιέχουν φυσικές ουσίες που μπορεί να έχουν δυσμενείς επιπτώσεις.  Η υδραζίνη που περιέχεται στα μανιτάρια μπορεί, εάν λαμβάνονται σε μεγάλες ποσότητες, να προκαλέσουν καρκίνο σε πειραματόζωα. Στην πραγματικότητα, αν τρώτε μεγάλες ποσότητες μανιταριών,ερευνητές του Πανεπιστημίου του Berkeley,μας συμβουλεύουν οτι  θα ήταν καλύτερα να τα μαγειρεύουμε, επειδή το μαγείρεμα (όπως και η ξήρανση) καταστρέφει τις επιβλαβείς ουσίες και διασπά τα κυτταρικά τοιχώματα των  ινώδη μυκήτων, έτσι ώστε  οι θρεπτικές ουσίες να απελευθερώνονται πιο εύκολα.                                         Πηγες: http://dimitrisarrisgr.weebly.com/blog  ethnos.gr       http://www.agro24.gr/

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

Καλλιέργεια μανιταριών: Παστεριώνοντας το Ογκώδες Υπόστρωμα για πολλές σακούλες με μανιτάρια



Πώς να μετατρέψουμε μια σακούλα με μυκήλιο μανιταριών σε   πολλές σακούλες (ή κουβάδες) με μανιτάρια.

Αρχικά, παίρνουμε την σακούλα ή το βαζάκι με το μυκήλιο που είτε καλλιεργήσαμε μόνοι μας, είτε αγοράσαμε  από κάποιο παραγωγό μανιταριών. Πριν ανοίξουμε την σακούλα σπάμε το μυκήλιο σε κομμάτια (έτσι ώστε δεν θα το ακουμπήσουμε με τα χέρια μας).
Το ογκώδες υπόστρωμα θα είναι το υλικό που το μυκήλιο θα φάει και θα αποικήσει. Διαφορετικά είδη μυκηλίου έχουν προτίμηση σε διαφορετικά είδη υποστρωμάτων. Θα χρησιμοποιήσουμε πλευρώτους, το οποίο αρέσκεται να τρώει άχυρο όπως και άλλα υψηλά σε άνθρακα υλικά. Εδώ θα χρησιμοποιήσουμε βιολογικά ζαχαροκάλαμα, επειδή είναι απόβλητα.

Παστεριώνοντας το υπόστρωμα

Το πρώτο βήμα είναι να παστεριώσουμε το υπόστρωμα, έτσι ώστε να δώσουμε στο μυκήλιο προβάδισμα απέναντι στους άλλους μικροοργανισμούς. Σε αυτή την περίπτωση θα προτιμήσουμε παστερίωση αντί την αποστείρωσης όπου σκοτώνει όλους τους οργανισμούς. Η παστερίωση σκοτώνει μερικούς αλλά όχι όλους, αλλά είναι ευκολότερη διαδικασία από την αποστείρωση.
Γιατί παστεριώνουμε?
  • Η παστερίωση γίνεται στα τελικά  υποστρώματα που θα παράγουν φρούτα (μανιτάρια) επειδή το μυκήλιο ήδη μεγαλώνει δυναμικά και μπορεί να ανταγωνιστεί τους περισσότερους οργανισμούς.
  • Η παστερίωση είναι ευκολότερη από την αποστείρωση. Χρειάζεται λιγότερο εξοπλισμό και λιγότερη ενέργεια.
Θα χρειαστούμε:
  • Σχεδόν 3 λίτρα μυκήλιο
  • 30 λίτρα υποστρώματος  – οτιδήποτε υψηλό σε κυτταρίνη και χαμηλό σε υδατάνθρακες και άζωτο
  • 250 μλ (1/2 κούπα ) ασβέστη
  • Προστασία για τα χέρια μας και το πρόσωπο
  • Ένα δοχείο ή λεκάνη για να ανακατέψουμε και να μουλιάσουμε το υπόστρωμα
  • Ένα καθαρό τούβλο (ή κάτι βαρύ και αδρανές)
  • Ένα βαρέλι 50λίτρων με καπάκι
  • 3 μαξιλαροθήκες
  • Σκοινί
  • 40 λίτρα νερού 80+ºC
  • Ένα καθαρό τραπέζι
  • Σακούλες μανιταριών ή κουβάδες για να βάλουμε το εμβολιασμένο υπόστρωμα μέσα
Πρώτα από όλα βάζουμε τα γάντια και την μάσκα. Ο ασβέστης είναι καυστικός και μπορεί να προκαλέσει εγκαύματα.
Ξεκινάμε. Βάζουμε το υπόστρωμα στην λεκάνη και προσθέτουμε τον ασβέστη. Ο ασβέστης αλλάζει την οξύτητα απότομα (το οποίο σκοτώνει αρκετούς οργανισμούς)
Προσθέτουμε ζεστό νερό και σιγουρεύουμε ότι όλο το μείγμα είναι υγρό και ανακατεύουμε.
Σιγουρευόμαστε ότι όλο το μείγμα είναι υγρό έτσι ώστε η θερμότητα στο επόμενο βήμα θα μπορέσει να φθάσει στο κέντρο στις σακούλες. Το στεγνό υπόστρωμα δρα σαν μόνωση. Γεμίζουμε τις μαξιλαροθήκες με το βρεγμένο υπόστρωμα και δένουμε με το σκοινί– αφήνουμε αρκετό σκοινί καθώς θα κρεμάσουμε αργότερα τις μαξιλαροθήκες να στραγγίξουν
Βάζουμε τις μαξιλαροθήκες στο 50λιτρο βαρέλι και προσεκτικά ρίχνουμε το καυτό νερό (80+ºc) μέχρι να γεμίσει. Βάζουμε το τούβλο από πάνω ώστε να μείνουν βυθισμένες και σκεπάζουμε με το καπάκι.
Περιμένουμε 2 ώρες. Για να παστεριοποιηθεί πρέπει να παραμείνει πάνω 60ºc για 2 ώρες
Σε θερμό κλίμα αυτή η μέθοδος δουλεύει πολύ καλά, αλλά αν είμασταν κάπου πιο κρύα, θα καλύπταμε κάπως το βαρέλι για να το μονώσουμε (ίσως μι κουβέρτα)ή θα χρησιμοποιούσαμε μεταλλικό βαρέλι πάνω σε μερικά τούβλα και θα ανάβαμε μα μικρή φωτιά από κάτω έτσι ώστε να διατηρηθεί η θερμοκρασία
Μετά από 2 ώρες τσεκάρουμε την θερμοκρασία.
Πριν προχωρήσουμε στο επόμενο βήμα πρέπει να γίνουμε πιο σχολαστικοί με την καθαριότητα μας λίγο. Δεν θα θέλαμε να μολύνουμε το υπόστρωμά μας με μικρόβια.
Καθαρίζουμε με οινόπνευμα τα χέρια μας όπως και κάθε επιφάνεια που θα έρθει σε επαφή με το υπόστρωμα.
Βγάζουμε τις μαξιλαροθήκες με το μουλιασμένο υπόστρωμα και τις κρεμάμε να στραγγίξουν για 15 λεπτά. Μπορούμε να τις στίψουμε ώστε να βγει το περίσσιο νερό.Είμαστε έτοιμοι για το επόμενο βήμα!

Εμβολιάζοντας το υπόστρωμα


Μόλις το παστεριωμένο υπόοστρωμα σταματήσει να στάζει και δεν μπορούμε να στραγγίξουμε άλλο νερό, το αδειάζουμε σε μια καθαρή επιφάνεια και περιμένουμε να κρυώσει.
Μόλις φθάσει κάτω από 35ºC θα βάλουμε το μυκήλιο.
Παίρνουμε την σακούλα με το σπασμένο μυκήλιο και το αδειάζουμε κατά μήκος στο υπόστρωμα.
Έπειτα, με καθαρά χέρια ανακατεύουμε Θέλουμε το μυκήλιο να ανακατευτεί με το υπόστρωμα όσο πιο ομοιόμορφα γίνεται.
Μόλις ανακατευτεί πρέπει να το βάλουμε στις σακούλες. Παίρνουμε χούφτες από το υπόστρωμα και το συμπιέζουμε στις σακούλες.Σφραγίζουμε τις σακούλες ώστε να μπορεί να μπει τίποτα άλλο μέσα και τις τοποθετούμε σε σκοτεινό μέρος ζεστό μέρος με σταθερή θερμοκρασία 24ºC περίπου (για τα περισσότερα είδη).
Μερικές εβδομάδες μετά (ή και μήνες ανάλογα με το είδος του μανιταριού και με τον λόγο μυκηλίου προς υπόστρωμα) οι σακούλες θα είναι έτοιμες για να βγάλουν μανιτάρια. Όταν η σακούλες είναι άσπρες και αποικημένες πλήρως με το άσπρο μυκήλιο είναι έτοιμες.
Άνοίγουμε τις σακούλες σε ένα μέρος με ροή αέρα, δροσερό και με υψηλή υγρασία. Συνήθως μπορούμε να ενεργοποιήσουμε το μυκήλιο να βγάλει μανιτάρια βουτώντας το σε κρύο νερό για 12  ώρες
Mushroom Cultivation- Preparing Bulk Substrate with Pasteurisation 349

Πηγές:

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016

Τρούφα ένα μαύρο διαμάντι στο χωράφι μας

FRANCE-AGRICULTURE-GASTRONOMY-TRUFFLES
 Οι λύσεις βρίσκονται κοντά μας , δίπλα μας αρκεί να τις δούμε και να κάνουμε κάτι γι αυτό. Όπως διαβάσαμε σε σχετικό άρθρο απογευματινής εφημερίδας , επένδυση με πολύ μικρό αρχικό κεφάλαιο, χωρίς πάγια έξοδα και με ελκυστικές αποδόσεις αποτελεί η καλλιέργεια της τρούφας, η oπoiα μπορεί να αξιοποιήσει αμέτρητα ανεκμετάλλευτα αγροτεμάχια


Η αναμενόμενη απόδοση της καλοκαιρινής μαύρης τρούφας είναι 5-15 κιλά ανά στρέμμα, ενώ της χειμερινής μαύρης τρούφας είναι 2-10 κιλά ανά στρέμμα
Τρούφα, ο κρυμμένος θησαυρός της γης. Αξιοποιεί άγονες εκτάσεις, απαιτεί ελάχιστες ποσότητες νερού και η αξία της ανταγωνίζεται το χαβιάρι.
Καθαρό εισόδημα 900 ευρώ το κιλό από την τρούφα
Η ενασχόληση με την καλλιέργεια της τρούφας υλοποιείται με πολύ μικρό αρχικό κεφάλαιο, δεν έχει πάγια έξοδα και μπορεί να εξασφαλίσει ελκυστικό εισόδημα.
Στην Ελλάδα υπάρχουν αμέτρητα ανεκμετάλλευτα αγροτεμάχια, επειδή οι κάτοχοί τους μένουν μακριά και εργάζονται στα αστικά κέντρα. Ακόμη και η καλλιέργεια ελιάς ή σιταριού απαιτεί την παρουσία τους εκεί, αρκετές φορές και σε συγκεκριμένο χρόνο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μένουν ανεκμετάλλευτα ή στην καλύτερη περίπτωση τα καλλιεργητικά τους έξοδα να ισούνται με τα έσοδά τους από το συγκεκριμένο χωράφι. Σε αντίθεση με αυτά, η καλλιέργεια της τρούφας δεν απαιτεί την παρουσία του καλλιεργητή.

Κύκλος της μαύρης  τρούφας του Χειμώνα

Το πόση τρούφα μπορεί να αποδίδει μία φυτεία είναι ένα ερώτημα που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί με σαφήνεια. Το πόσο εύφορο είναι το έδαφος, το είδος της τρούφας που καλλιεργούμε, οι κλιματολογικές συνθήκες που θα επικρατήσουν τα χρόνια που μεσολαβούν από τη φύτευση μέχρι την πρώτη παραγωγή είναι παράγοντες που επηρεάζουν τη στρεμματική απόδοση μίας φυτείας τρούφας. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ενδεικτικά ότι η αναμενόμενη απόδοση της καλοκαιρινής μαύρης τρούφας είναι 5-15 κιλά ανά στρέμμα, με την τιμή παραγωγού να ανέρχεται σε 250 ευρώ το κιλό, ενώ της χειμερινής μαύρης τρούφας είναι 2-10 κιλά ανά στρέμμα, με την τιμή παραγωγού να φτάνει έως και 900 ευρώ το κιλό.

Γιατί είναι οι τρούφες τόσο ακριβές;

Tuber magnatumΟι τρούφες είναι πολύτιμες επειδή είναι πολύ σπάνιες και δύσκολο να βρεθούν. Εκτιμάται ότι η ζήτηση είναι 10 φορές μεγαλύτερη από την προσφορά. Η παγκόσμια παραγωγή τρούφας είναι ανεπαρκής για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της αγοράς, και η τιμή  της ανεβαίνει. Οι άγριε ​​τρούφες εξαφανίζονται και  οι καλλιεργούμενες  τρούφες απέτυχαν να μειώσουν τις τιμές. Η ιταλική λευκή τρούφα (Tuber magnatum), η οποία φύεται μόνο άγρια, φτάνει τα $ 3000 ένα κιλό .. Η Μαύρη  τρούφα του χειμώνα(Tuber melanosporum) μπορει να υπερβει τα US $ 1.000 το χιλιόγραμμο.
Καθαρό εισόδημα 900 ευρώ το κιλό από την τρούφα
Αυτό που θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα είναι ότι τα έσοδα από μία καλλιέργεια τρούφας είναι καθαρά λεφτά, αφού τα έξοδα για την παραγωγή της είναι αμελητέα. Είναι δηλαδή μια επιχείρηση χωρίς ετήσια πάγια έξοδα, αλλά με πολύ σημαντικά έσοδα.
Οι «Επαγγελματικές Ευκαιρίες», με τη συνδρομή του γεωπόνου Κάσσανδρου Γάτσιου, αποκαλύπτουν τα μυστικά για την καλλιέργεια της τρούφας.
Η τρούφα ανήκει στην κλάση των ασκομυκήτων, δηλαδή των μυκήτων που σχηματίζουν τα αναπαραγωγικά τους όργανα, τα σπόρια, μέσα σε μικρούς σάκους που ονομάζονται «ασκοί».
Για να συλλέξουμε τις ώριμες τρούφες, παλαιότερα χρησιμοποιούνταν ο χοίρος. Σήμερα όμως χρησιμοποιείται κυρίως ο εκπαιδευμένος σκύλος, ο οποίος τις εντοπίζει από την οσμή τους
Για να συλλέξουμε τις ώριμες τρούφες, παλαιότερα χρησιμοποιούνταν ο χοίρος. Σήμερα όμως χρησιμοποιείται κυρίως ο εκπαιδευμένος σκύλος, ο οποίος τις εντοπίζει από την οσμή τους
Μεταξύ του Απριλίου και του Ιουνίου δημιουργούνται οι πρώτες τρούφες. Κατά τον Ιούλιο οι μικρές τρούφες είναι ορατές με γυμνό μάτι και ζυγίζουν μερικά γραμμάρια. Τον Αύγουστο αρχίζει η φάση της ταχείας ανάπτυξης της τρούφας.
Η μαύρη τρούφα λόγω των ιδιαίτερων απαιτήσεων που έχει ως προς το έδαφος δεν μπορεί να ευδοκιμήσει παρά μόνο σε μερικά είδη εδαφών και συγκεκριμένα σε ασβεστώδη ή ασβεστούχα με μεγάλο εύρος περιεκτικότητας σε ασβέστιο και με υψηλό pH, καλό αερισμό, καλή στράγγιση και χαμηλή περιεκτικότητα σε άζωτο. Αλλα είδη τρούφας, όπως η θερινή τρούφα, δεν είναι τόσο απαιτητικά, άλλωστε μπορούν να αναπτυχθούν ακόμη και σε ελαφρώς όξινα εδάφη.
Καθαρό εισόδημα 900 ευρώ το κιλό από την τρούφα
Τι πρέπει να γνωρίζετε
Οι τεχνικές καλλιέργειας
Πριν από την εγκατάσταση μίας νέας φυτείας, με φυτά εμβολιασμένα με τον μύκητα της τρούφας, πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του τους κάτωθι παράγοντες:
-Την καταλληλότητα του αγρού. Σε γενικές γραμμές ένα χωράφι είναι κατάλληλο εφόσον είναι προσήλιο και έχει ελαφρά κλίση.
-Την ανάλυση του χώματος του εδάφους του αγρού. Αφού επιλέξουμε το χωράφι, πρέπει να γίνει ανάλυση στο χώμα του εδάφους.
-Το είδος των φυτών που θα φυτευτούν. Καθορίζεται το κατάλληλο είδος μυκορριζομένου δένδρου με τον μύκητα της τρούφας που θα επιλεγεί να καλλιεργηθεί, ανάλογα με το κλίμα, το έδαφος κ.λπ.
-Οι προκαταρκτικές εργασίες της φύτευσης είναι το ξερίζωμα της αυτοφυούς βλάστησης, η απομάκρυνση των ριζών των φυτών που ξεριζώνονται, η αναμόχλευση του εδάφους.
Φύτευση
Οι περίοδοι φύτευσης είναι δύο: το φθινόπωρο, από τα μέσα Σεπτεμβρίου έως τον Νοέμβριο, και στο τέλος του χειμώνα, από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Μάρτιο.
Η προμήθεια των μυκορριζομένων φυτών πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένες επιχειρήσεις παραγωγής τέτοιων φυτών του εξωτερικού, οι οποίες έχουν την ειδική πιστοποίηση για παραγωγή και εμπορία μυκορριζομένων φυτών από τους ειδικούς για την εργασία αυτή πιστοποιητικούς οργανισμούς της χώρας προέλευσης. Από πειραματικά δεδομένα, έχει διαπιστωθεί ότι δένδρα που έχουν ικανοποιητική παραγωγή τρούφας είναι τα περιποιημένα και κλαδεμένα, τα οποία είναι εγκατεστημένα σε εδάφη με μικρό βάθος και έχουν μέτρια γονιμότητα.
20110827_kef_troufa_4
Συγκομιδή
Πριν αρχίσει να παρουσιάζεται η «καρποφορία» της τρούφας, παρατηρείται το φαινόμενο του «καψίματος» κάτω από την κόμη του δέντρου και συνήθως μέχρι εκεί που επεκτείνεται το ριζικό του σύστημα.
Η τρούφα συνήθως βρίσκεται σε βάθος μερικών εκατοστών 10-25 cm μέχρι 40-50 cm από την επιφάνεια του εδάφους. Μερικές φορές οι τρούφες βρίσκονται σε πολύ μικρό βάθος. Για να συλλέξουμε τις ώριμες τρούφες, άλλοτε χρησιμοποιούνταν ο χοίρος, σήμερα κυρίως χρησιμοποιείται ο εκπαιδευμένος σκύλος. Ο χοίρος δεν έχει ανάγκη από ειδική εκπαίδευση. Η οσμή της τρούφας τον ξετρελαίνει. Το σκυλί επίσης είναι ικανό να επισημάνει τις τρούφες. Σε αντίθεση με τον χοίρο, η οσμή της δεν το ξετρελαίνει.
Οι καλλιέργειες αρχίζουν να παράγουν τρούφες στην περίπτωση που τα δέντρα είναι φουντουκιές στον 4ο χρόνο, ενώ στις βελανιδιές από τον 6 χρόνο. Η μέση παραγωγή της μαύρης τρούφας ύστερα από 8 χρόνια είναι 4-5 κιλά το στρέμμα, που μπορεί να φτάσει τα 8-10 κιλά σε πετυχημένες καλλιέργειες.
Τα κυριότερα είδη του μύκητα που μπορούν να καλλιεργηθούν
Η τρούφα συνήθως βρίσκεται σε βάθος μερικών εκατοστών 10-25 cm μέχρι 40-50 cm από την επιφάνεια του εδάφους
Οι τρούφες συμβιώνουν με πολλά είδη φυτών. Τα κυριότερα είδη φυτών των οποίων οι ρίζες συμβιώνουν με το μυκήλιο της τρούφας και τα οποία ευρίσκονται αυτοφυόμενα στα δάση ή καλλιεργούνται σε συστηματικές καλλιέργειες για την παραγωγή τρούφας είναι:
Η δρυς η χνοώδης, ένα από τα κύρια φυτά που συμβιώνει με την τρούφα. Η φουντουκιά είναι εκείνο το δασικό είδος που μετά τη δρυ συμβιώνει πιο συχνά με την τρούφα.
Υπάρχουν περίπου 50 είδη τρούφας. Ολοι αυτοί οι μύκητες όμως δεν είναι εδώδιμοι. Μόνο μία δεκάδα αποτελεί τους εδώδιμους και από αυτούς μερικοί μόνο έχουν υψηλή γαστρονομική και οικονομική αξία, όπως είναι η άσπρη τρούφα ή «τρούφα του Πιεμόντε» και η μαύρη τρούφα, ενώ η τιμή πωλήσεως της θερινής τρούφας, που είναι πολύ διαδεδομένη στα δάση της χώρας μας, είναι πολύ χαμηλότερη.
Η μαύρη τρούφα: Ο μύκητας αυτός αποτελεί το κόσμημα της γαλλικής κουζίνας. Συχνά βρίσκονται τρούφες με βάρος μεγαλύτερο των 400 γραμμαρίων, ενώ στα μέσα της περιόδου συγκομιδής της το μέσο βάρος της είναι συνήθως 40 με 50 γραμμάρια.
Τα σπόρια του μύκητα αυτού ευρίσκονται σε ασκούς σε αριθμό 3-4 κατά μέσο όρο ανά ασκό. Το σχήμα τους είναι ελλειψοειδές με χρώμα σκούρο αδιαφανές. Τα σπόρια είναι αγκαθωτά στην επιφάνειά τους, με μικρά σκληρά αγκάθια. Ο προσδιορισμός του είδους της τρούφας με τη χρησιμοποίηση της μορφολογίας των αγκαθιών και των σπορίων γίνεται από ειδικούς έμπειρους εκτιμητές ή σε ειδικά εργαστήρια κατά την πιστοποίηση των διαφόρων ειδών της τρούφας. Ο προσδιορισμός αυτός έχει πολύ μεγάλη σημασία επειδή, όπως προαναφέραμε, υπάρχει τεράστια διαφορά τιμής πωλήσεως στα διάφορα είδη τρούφας και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος νοθείας και αισχροκέρδειας.
Η μαύρη τρούφα αναπτύσσεται άριστα σε ασβεστώδη εδάφη με pH (7,0-8,5), ελαφρώς επικλινή, τα οποία έχουν καλή στράγγιση και καλή έκθεση στον ήλιο.
Η τρούφα του καλοκαιριού: Είναι η πλέον διαδεδομένη τρούφα της Ευρώπης. Οι περιοχές που καλλιεργείται ποικίλλουν. Τη βρίσκουμε να αυτοφύεται παντού όπου καλλιεργείται η μαύρη τρούφα αλλά όχι μόνο. Η Ιταλία είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή, με μια μέση παραγωγή 60 τόνων, η Γαλλία με 30 τόνους και η Ισπανία με 25 τόνους. Εξωτερικά έχει και αυτή μαύρο χρώμα. Προτιμά τα ασβεστώδη εδάφη, αλλά τη βρίσκουμε και σε οργανικά ή αργιλώδη και σε ορισμένες περιπτώσεις σε ελαφρά όξινα εδάφη. Απαντάται σε υψόμετρο ακόμη και μεγαλύτερο των 1.100 μ.
Η τρούφα της Βουργουνδίας: Θεωρείται κατώτερη σε ποιότητα τρούφα σε σχέση με τη μαύρη τρούφα αλλά ανώτερη από την τρούφα του καλοκαιριού. Στη Γαλλία είναι η δεύτερη καλύτερη τρούφα από την άποψη της ποιότητας, και επομένως από την άποψη της τιμής πωλήσεως παραγωγού. Εξωτερικά έχει και αυτή μαύρο χρώμα.
Η τρούφα του φθινοπώρου: Η τρούφα αυτή, όσον αφορά το μέγεθος, το σχήμα, το χρώμα της επιδερμίδας και των σπορίων της, μοιάζει πάρα πολύ με τη μαύρη τρούφα, με τη διαφορά ότι έχει επιδερμίδα πιο μαύρη από τη μαύρη τρούφα και συνήθως είναι λίγο πιο μικρή από αυτήν. Εξωτερικά έχει και αυτή μαύρο χρώμα.
Η άσπρη τρούφα: Η τρούφα αυτή θεωρείται αρίστης ποιότητος και έχει πολύ μεγάλη εμπορική αξία. Ονομάζεται επίσης και «τρούφα του Πιεμόντε» (Ιταλία) επειδή καρποφορεί άφθονα στην περιοχή αυτή. Αναπτύσσεται και σε άλλες περιοχές της Ιταλίας και της νότιας Γαλλίας αλλά σε μικρότερες εκτάσεις.
Η επιφάνειά της είναι λεία και ελαφρά βελούδινη. Το χρώμα της ποικίλλει από την ασθενή ώχρα μέχρι το σκούρο μπεζ και το ελαφρύ πράσινο. Η σάρκα της είναι μοναδική, με χρώμα λευκό έως κίτρινο ή μερικές φορές γκριζωπό με λευκές λεπτές φλέβες. To άρωμά της είναι ευχάριστα αρωματικό, αλλά διαφέρει από το άρωμα των άλλων ποικιλιών της τρούφας.
Η λευκή τρούφα ζει σε συμβίωση με τις δρυς και τις φιλύρες. Τεχνικές για την παραγωγή φυτών «εμβολιασμένων» με τα μυκόρριζα της άσπρης τρούφας ακόμη δεν έχουν αναπτυχθεί, λόγω της δυσκολίας που έχουν τα σπόρια της άσπρης τρούφας να βλαστήσουν και να εγκατασταθούν στις ρίζες των φυτών.
πηγες
http://www.makeleio.gr/http://www.trufamania.com/truffles-home.htm


Τετάρτη 6 Ιανουαρίου 2016

Καλλιέργεια Μαρουλιού μια από τις πιο «ξένοιαστες» καλλιέργειες.


Το καλλιεργούμενο μαρούλι ή μαρούλι το εδώδιμο (Lactuca sativa L.) είναι φυτό μικρού βιολογικού κύκλου, ποώδες. Σε κανονικές συνθήκες είναι φυτό ‘‘μακράς ημέρας,’’ που σημαίνει ότι δεν παράγει ανθικό στέλεχος και άνθη όταν η διάρκεια της ημέρας δεν υπερβαίνει τις 12 ώρες φωτός.  Είναι ένα λαχανικό που καταναλώνεται εδώ και αιώνες στην Ελλάδα, την Αίγυπτο αλλά και την Κίνα. Καταναλώνεται νωπό σε σαλάτες, ενώ από τον βλαστό παράγεται η «θριδακία» που χρησιμοποιείται στη σαπωνοποιία. Οπως και τα υπόλοιπα φυλλώδη λαχανικά δεν αποκτά υψηλή ανάπτυξη. Φέρει μικρό βλαστό επάνω στον οποίο αναπτύσσονται πυκνά φύλλα. Τα φύλλα του ανάλογα με την ποικιλία διαφέρουν τόσο στο μέγεθος, στο σχήμα, στο χρώμα.
Το μαρούλι είναι φυτό γρήγορης ανάπτυξης, που παράγει μεγάλες ποσότητες τρυφερού φυλλώματος.




Τα μαρούλια που καλλιεργούνται σήμερα, ανάλογα με τη μορφή και τη διάταξη των φύλλων τους στον κοντό βλαστό και το σχηματισμό ή απουσία κεφαλής, έτσι υπάρχουν οι ακόλουθες ποικιλίες:
  • Κως ή Ρωμάνα (Cos ή Romaine): Lactuca sativa L. var.longifolia D.C.
  • Λείο, κεφαλωτό (Butterhead) Lactuca sativa L. var. capitata
  • Κατσαρό κεφαλωτό (Crisp head, Iceberg ή Curly) Lactuca sativa L. var. capitata D.C.
  • Χαλαρό ανοικτό φύλλωμα (Loose leaf) Lactuca sativa L. var.capitata D.C.

Εδαφοκλιματικές Απαιτήσεις

Έδαφος

Το μαρούλι έχει υψηλές απαιτήσεις εδάφους. Απαιτεί εδάφη πολύ γόνιμα, πλούσια σε θρεπτικά στοιχεία, με καλή αποστράγγιση και πλούσια σε οργανική ουσία. Τα πιο κατάλληλα εδάφη για την καλλιέργεια του μαρουλιού είναι τα αμμοπηλώδη. Τα ελαφρά αμμώδη εδάφη προτιμώνται για πρώιμη παραγωγή. Το άριστο pH κυμαίνεται μεταξύ 6,0 και 7,0.
Το μαρούλι δεν ανέχεται τα εδάφη με μεγάλες συγκεντρώσεις αλάτων, γιατί προκαλούν καθυστέρηση στην ανάπτυξη του φυτού και υποβάθμιση της ποιότητας των φύλλων του (φύλλα με σκούρο πράσινο χώμα και δερματώδη υφή).

Θερμοκρασία

Το μαρούλι είναι φυτό ψυχρής εποχής και αναπτύσσεται ικανοποιητικά σε χαμηλές θερμοκρασίες (μπορεί να αντέξει έως -5 °C). Οι άριστες θερμοκρασίες τόσο κατά τη διάρκεια της ημέρας όσο και κατά τη διάρκεια της νύχτας ποικίλλουν ανάλογα με τον τύπο του μαρουλιού και την ποικιλία, την ηλικία του φυτού, την εποχή, την ένταση του φωτισμού και το επίπεδο CO2.
Γενικά, συνιστάται η θερμοκρασία κατά την διάρκεια της νύχτας να κυμαίνεται από 5-7°C χαμηλότερα από την αντίστοιχη θερμοκρασία της ημέρας και η θερμοκρασία στο σπορείο που τα φυτά είναι μικρά, να κυμαίνεται μεταξύ 2-3°C υψηλότερα από τη θερμοκρασία στον κύριο χώρο ανάπτυξης της καλλιέργειας που τα φυτά είναι μεγαλύτερα. Η άριστη θερμοκρασία για την βλάστηση των σπόρων είναι μεταξύ 15-21°C.

Φωτισμός

Ο φωτισμός είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για τη βλάστηση των σπόρων καθώς και για την περαιτέρω ανάπτυξή του. Στην Ελλάδα, ο φωτισμός δεν αποτελεί περιοριστικό παράγοντα ανάπτυξης του μαρουλιού λόγω της μεγάλης ηλιοφάνειας κατά τη διάρκεια του χρόνου.

Σπορά και Μεταφύτευση

Η σπορά του μαρουλιού μπορεί να γίνει απευθείας στον αγρό με σπορά στα πεταχτά, αλλά επειδή ο σπόρος είναι πάρα πολύ μικρός προτιμάται η μεταφύτευση.
Η μεταφύτευση γίνεται είτε μηχανικά είτε με τα χέρια. Επίσης, μπορεί να γίνει μεταφύτευση γυμνόριζων φυτών ή μεταφύτευση φυτών σε: κύβους εδάφους, ατομικά γλαστράκια, κυπελάκια, σακουλάκια ή δίσκους. Τα φυτάρια μεταφυτεύονται όταν αποκτήσουν 3-5 φύλλα, ένα μήνα περίπου από τη σπορά στο σπορείο. Εάν η ανάπτυξη των σποροφύτων γίνεται σε μικρότερους κύβους ή σε μικρού όγκου υπόστρωμα, η μεταφύτευση γίνεται νωρίτερα (όταν τα φυτά έχουν αποκτήσει 2-3 φύλλα).
Κατά τη μεταφύτευση με το χέρι συνήθως προηγείται σήμανση του εδάφους και συνεχίζεται η φύτευση είτε στις παρυφές των αυλακιών που χρησιμοποιούνται για την άρδευση των φυτών είτε σε σαμάρια μίας έως έξι γραμμών. Κατά τη μηχανική μεταφύτευση χρησιμοποιούνται μηχανήματα διαφόρων τύπων, τα οποία δεν είναι πλήρως αυτοματοποιημένα και τα οποία έλκονται από γεωργικούς ελκυστήρες.

Καλλιεργητικές Τεχνικές

Άρδευση

Το μαρούλι αναπτύσσει θυσσανώδες επιφανειακό ριζικό σύστημα. Για το λόγο αυτό είναι προτιμότερο να ποτίζεται ελαφρά πολλές φορές παρά μία φορά και βαθιά. Οι ανάγκες σε νερό μίας καλλιέργειας μαρουλιού ανέρχονται συνήθως σε 336 m3/στρ.

Συγκομιδή

Τα φυλλώδη μαρούλια μαζεύονται μόλις μεγαλώσουν τα φύλλα τους. Αν μεγαλώσουν πάρα πολύ τότε γίνονται σκληρά και πικρά. Τα κεφαλωτά πρέπει να συγκομισθούν πριν να αναπτυχθεί το ανθικό στέλεχος. Τα μαρούλια κόβονται με μαχαίρι λίγο πιο πάνω από την επιφάνεια του εδάφους. Δεν κόβονται υγρά γιατί σχίζονται τα φύλλα τους. Τα λασπωμένα και άρρωστα φύλλα απομακρύνονται αμέσως. Μπορούν να διατηρηθούν σε ° C μέχρι 3 ή 4 εβδομάδες.                                                                                                                                               ¨                                                                                           Ελκυστικό εισόδημα σε μία οικογενειακή επιχείρηση που θέλει να στραφεί στον πρωτογενή τομέα μπορεί να εξασφαλίσει η καλλιέργεια  των κηπευτικών.
η καλλιέργεια των οποίων υπόσχεται κέρδη, χωρίς να απαιτεί μεγάλες εκτάσεις και σημαντικό αρχικό κεφάλαιο. Η καλλιέργεια κηπευτικών στην ύπαιθρο αλλά και στο θερμοκήπιο δίνει τη δυνατότητα στους νέους να ασχοληθούν με τον τομέα αυτόν, γιατί έχει πολλά πλεονεκτήματα.
Μετά τη συγκομιδή τους, τα μαρούλια δεν μπορούν να συντηρηθούν για πολύ χρόνο, εκτός αν συσκευαστούν σε νάιλον σακούλες και αμέσως εισαχθούν σε ψυγεία
Μετά τη συγκομιδή τους, τα μαρούλια δεν μπορούν να συντηρηθούν για πολύ χρόνο, εκτός αν συσκευαστούν σε νάιλον σακούλες και αμέσως εισαχθούν σε ψυγεία
Σε υγρασία 90-95% και θερμοκρασία 0ο C μπορούν να συντηρηθούν για 20 ημέρες.
- Δεν απαιτεί μεγάλες εκτάσεις. Σήμερα για να είναι βιώσιμη μια γεωργική επιχείρηση που θα έχει ως βάση τις αροτραίες καλλιέργειες (σιτηρά, ενεργειακές καλλιέργειες, βαμβάκι κ.λπ.), θα πρέπει κάποιος να έχει μεγάλο αριθμό στρεμμάτων. Στα κηπευτικά οι εκτάσεις είναι μικρές.
- Δεν απαιτεί μεγάλο μηχανικό εξοπλισμό κατά την αρχική φάση. Μπορεί κάποιος να ξεκινήσει το γεωργικό επάγγελμα καλλιεργώντας κηπευτικά με όχι πολλά καλλιεργητικά μέσα.
- Δεν απαιτεί σημαντικό αρχικό κεφάλαιο για το πρώτο ξεκίνημα. Μπορεί ο ενδιαφερόμενος να ξεκινήσει με κηπευτικά υπαίθρου και στην πορεία να δημιουργήσει πρόχειρες θερμοκηπιακές εγκαταστάσεις.
- Ο καλλιεργητής παράγει προϊόντα και απευθύνεται σε μια αγορά που καταναλώνει λαχανικά (δεν είναι νέα προϊόντα). Εύκολα μπορεί να τα πουλήσει ο ίδιος και να έχει μερίδιο από την εμπορία του προϊόντος.
- Τα προϊόντα που παράγονται θεωρούνται επώνυμα, ποιοτικά, με αποτέλεσμα να εξασφαλίσει καλές τιμές και σταθερό πελατολόγιο.
Η συγκομιδή του μαρουλιού γίνεται σταδιακά με τα χέρια με τη βοήθεια μαχαιριού, ενώ η κοπή γίνεται χαμηλά στην επιφάνεια του εδάφους
Η συγκομιδή του μαρουλιού γίνεται σταδιακά με τα χέρια με τη βοήθεια μαχαιριού, ενώ η κοπή γίνεται χαμηλά στην επιφάνεια του εδάφους
Η εργασία που θα προσφέρει ο νέος αγρότης στην επιχείρηση που θα ασχολείται είτε με κηπευτικά υπαίθρου, είτε με προϊόντα σε μικρές θερμοκηπιακές εγκαταστάσεις, θα του εξασφαλίσει ένα εισόδημα που θα μπορεί να ανταποκριθεί στις οικογενειακές του οικονομικές ανάγκες.
Η χώρα μας πλεονεκτεί έναντι άλλων ευρωπαϊκών χωρών στην καλλιέργεια και πρωιμότητα των κηπευτικών, λόγω της ηλιοφάνειας και του ήπιου γενικά και εύκρατου κλίματος.

Ο τομέας των λαχανικών και των φρούτων αποτελεί τον δυναμικότερο κλάδο για την ελληνική γεωργία, από άποψη όγκου παραγωγής, εμπορίας, απασχολούμενου ανθρώπινου δυναμικού, εισαγόμενου συναλλάγματος και κάλυψης σχεδόν του συνόλου των εγχώριων αναγκών σε αντίστοιχα προϊόντα.
Χαμηλό το κόστος καλλιέργειας






ΚΩΣΤΑΣ ΝΑΝΟΣ                                                                                                                                        πηγες   http://agrosimvoulos.gr/   http://www.ethnos.gr/default.asp?catid=22733