Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ικαρια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ικαρια. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Πέμπτη 31 Αυγούστου 2017

Ο πύργος του Δράκανου. ένα από τα εντυπωσιακότερα σωζόμενα μνημεία της ελληνιστικής περιόδου.

Ο πύργος του Δρακάνου είναι κτισμένος σε ύψωμα που περιβάλλεται από τείχος, σε δεσπόζουσα θέση ανάμεσα σε μικρή πεδιάδα και την ακτή του ορμίσκου του Αγίου Γεωργίου, πολύ κοντά στο ομώνυμο ανατολικό ακρωτήριο της Ικαρίας («Φανάρι» ή «Δράκανο»).
Μάλλον ογκώδης, για τα αρχαία ελληνικά δεδομένα, ο πύργος έχει σωζόμενο ύψος περ. 13,5 μ., διάμετρο περ. 25,5 μ. και πάχος λιθοδομής περ. 1 μ. Αποτελείται από ογκώδεις δόμους από λευκό ντόπιο ασβεστόλιθο, καμπύλους εξωτερικά, κατά το «λέσβιο» σύστημα λιθοδομής. Στο εσωτερικό, μία σκάλα, κτισμένη στα τοιχώματα, οδηγούσε στον δεύτερο όροφο, όπου πιθανώς διέμενε η φρουρά. Όμως, ο προορισμός του δεύτερου ορόφου ήταν κυρίως αμυντικός, όπως δηλώνουν έξι μακρόστενες τοξοθυρίδες, πλατύτερες στην εσωτερική πλευρά (περ. 50 εκ.) και στενότερες εξωτερικά (10 εκ.), ανοιγμένες στα τοιχώματα σε ύψος περ. 1,5 μ. επάνω από το δάπεδο του δεύτερου ορόφου. Επάνω από τις τοξοθυρίδες βρισκόταν ο τρίτος και τελευταίος όροφος του πύργου, με κύριο χαρακτηριστικό τα μεγάλα ορθογώνια ανοίγματα με άπλετη θέα προς όλα τα σημεία του ορίζοντα[1]. Από αυτό το μεγάλο ύψος, όπου δεν μπορούσαν να φθάσουν τα βέλη των πολιορκητών, οι υπερασπιστές του πύργου αμύνονταν βάλλοντας με καταπέλτες και βαλλίστρες ή έστελναν μηνύματα με φωτεινά σήματα προς τα πλοία ή τις φιλικές δυνάμεις πεζικού που βρίσκονταν στις γύρω στεριές.
Αποτελούσε έναν από τους 7 πύργους που υπήρχαν στο νησί και ειδοποιούσαν τους κατοίκους σε περίπτωση εμφάνισης πειρατικού ή άγνωστου καραβιού.Ο πύργος του Δράκανου αποτελεί σημαντικό μνημείο της αρχαιότητας και είναι ένας από τους ψηλότερους στο Αιγαίο.
Από τον πύργο εκτείνονται προς βορρά δύο παράλληλα τείχη μήκους 60 μ., σε απόσταση περ. 23 μ. το ένα από το άλλο, σχηματίζοντας έναν ευρύχωρο διάδρομο για την ασφαλή είσοδο και έξοδο της φρουράς, όταν γινόταν πολιορκία. Αν όμως οι εχθροί είχαν καταφέρει να πλησιάσουν κοντά στο τείχος ή οι αμυνόμενοι ήσαν ολιγάριθμοι και δεν επαρκούσαν για να υπερασπίσουν τον τειχισμένο διάδρομο σε όλη του την έκταση (6.000 τετ. μ.), οι κατασκευαστές είχαν προβλέψει να κτίσουν ένα μικρότερο εγκάρσιο τείχος, διαχωριστικό ανάμεσα στα δυο παράλληλα τείχη. Αυτό το διατείχισμα ήταν αρκετά κοντά στον πύργο και είχε σκοπό να περιορίσει τον αμυντικό περίβολο, ώστε σε περίπτωση στενής πολιορκίας οι πολιορκημένοι να συσπειρωθούν και επομένως να μπορέσουν να αμυνθούν αποτελεσματικότερα.
Προσπάθεια χρονολόγησης του πύργου
Ο πύργος του Δρακάνου στην ΙκαρίαΜολονότι είναι γενικά αποδεκτό ότι το λέσβιο σύστημα λιθοδομής και οι αψιδωτές πύλες διαδόθηκαν περί τα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ.  στη συγκεκριμένη περίπτωση αυτά τα δύο αρχιτεκτονικά χαρακτηριστικά δεν αρκούν από μόνα τους για την ασφαλή χρονολόγηση του πύργου. Απεναντίας, αν εξετάσει κανείς ένα προς ένα τα χαρακτηριστικά του οικοδομήματος, ως προς την περίοδο κατά την οποία εμφανίζονται, προκύπτει ότι ο πύργος θα μπορούσε να έχει ανεγερθεί μία οιαδήποτε χρονική στιγμή στη διάρκεια τριών αιώνων – από τον 5ο αιώνα π.Χ. έως και την ελληνιστική εποχή.
Ωστόσο, οι γενικές γνώσεις που διαθέτουμε για την ιστορία της περιοχής δεν επιτρέπουν μια πρώιμη χρονολόγηση του πύργου στον 5ο αιώνα. Εκείνη την εποχή οι Αθηναίοι, φοβούμενοι απόπειρες αποστασίας, δεν επέτρεπαν στα μέλη της Συμμαχίας της Δήλου να κτίζουν οχυρά -είναι γνωστή άλλωστε η ακραία περίπτωση της Χίου (Θουκυδίδης 2. 4. 5), όπου οι Αθηναίοι διέταξαν τους κατοίκους να κατεδαφίσουν τα νέα τείχη της πόλης τους, που μόλις είχαν ολοκληρώσει-, με ατυχές επακόλουθο ο Αλκίδας να συναντήσει πολλές ανοχύρωτες πόλεις στην εκστρατεία του στο Αιγαίο το 427 π.Χ. Μόνο περί τα τέλη του Πελοποννησιακού Πολέμου, ειδικά μετά την εξέγερση της Χίου το 412 π.Χ., όταν το Αιγαίο είχε πάψει πλέον να θεωρείται αθηναϊκή mare clausum, όσα μέλη παρέμειναν πιστά στη Συμμαχία φρόντισαν να οικοδομήσουν οχυρώσεις. Είναι λοιπόν πολύ πιθανό ότι εκείνα τα χρόνια στην περιοχή του Δρακάνου οι Αθηναίοι έκτισαν, αν όχι το λαμπρό οικοδόμημα που βλέπουμε σήμερα, ένα ίσως πιο πρόχειρο παρατηρητήριο, με σκοπό να ελέγχουν τις κινήσεις των Σπαρτιατών στην περιοχή και σε περίπτωση ανάγκης να ειδοποιούν τον στόλο τους που ναυλοχούσε τότε απέναντι στη Σάμο. Αυτό το πρόχειρο, αλλά επίφοβο φρούριο ήθελε πιθανώς να αποφύγει ο Κλέαρχος, όταν προτίμησε να κάνει τον γύρο της Ικαρίας όχι από το Δράκανο, αλλά από το δυτικό ακρωτήριο του νησιού, διακινδυνεύοντας να ναυαγήσει λόγω των καιρικών συνθηκών που επικρατούν συχνά εκεί (πράγματι, συνάντησε θύελλα που τον παρέσυρε μακριά μέχρι τη Δήλο). Αυτόν μάλλον τον κίνδυνο είχε, επίσης, κατά νουν ο Καλλικρατίδας, όταν προκαλούσε τον Λύσανδρο να αποδείξει πως ήταν απόλυτος κυρίαρχος των θαλασσών, ζητώντας του να πλεύσει από την Έφεσο στη Μίλητο, με τη Σάμο στα αριστερά -να διασχίσει, δηλαδή, αν τολμούσε, το στενό μεταξύ Ικαρίας και Σάμου.
Το έδαφος στο Δράκανο είναι αρκετά επίπεδο, ωστόσο δεν υπάρχει παρά ελάχιστο νερό[2]. Αυτό το μειονέκτημα, όμως, μάλλον δεν ήταν αρκετό ώστε να εμποδίσει τους ανθρώπους να εγκατασταθούν στην περιοχή. Πράγματι με την πάροδο του χρόνου το Δράκανο αναπτύχθηκε τόσο, ώστε κάποια στιγμή, όταν οι γενικότερες συνθήκες το επέτρεψαν, έφτασε να υποσκελίσει τα Θέρμα και έγινε η δεύτερη σημαντικότερη πόλη της Ικαρίας μετά την Οινόη. Παρ’ όλα αυτά, όσοι και αν ήσαν οι κάτοικοι του Δρακάνου, θεωρείται μάλλον απίθανο να διέθεταν τη δυνατότητα να κτίσουν έναν πύργο τόσο μεγαλοπρεπή για δική τους χρήση, ακόμα και αν είχαν ζητήσει τη συνδρομή όλων των κατοίκων του νησιού. Τόσο το ίδιο το οικοδόμημα, όσο και η συντήρηση και η επάνδρωσή του με φρουρά απαιτούσαν αναμφίβολα αρκετά μεγάλες δαπάνες, τέτοιες ώστε ο εμπνευστής αυτού του σχεδίου δεν μπορεί παρά να ήταν μία ισχυρή ναυτική δύναμη με ευρύτερες στρατηγικές φιλοδοξίες στην περιοχή -πιθανότατα η Αθήνα του 4ου αιώνα π.Χ., λίγο μετά την ίδρυση της Β’ Αθηναϊκής Συμμαχίας. Οι Αθηναίοι, άλλωστε, είναι γνωστό ότι είχαν τροποποιήσει τη ναυτική στρατηγική που ακολούθησαν στη διάρκεια του Πελοποννησιακού Πολέμου, όταν πίστευαν ότι μπορούσαν να ελέγχουν ολόκληρο το Αιγαίο, βασιζόμενοι αποκλειστικά στον στόλο τους. Όσα πλοία και αν διέθεταν, οι περιπολίες τους ποτέ δεν ήσαν αρκετές· έτσι εγκατέστησαν σε διάφορα στρατηγικά σημεία των ακτών μόνιμα επανδρωμένα οχυρά φυλάκια με προορισμό να επιβλέπουν και να αναφέρουν κάθε εχθρική κίνηση στον αντίστοιχο θαλάσσιο τομέα. Πράγματι, στη Λέρο, στην Αστυπάλαια, στην Άνδρο, στην Κέα, στην Κύθνο, στη Σέριφο, στη Σάμο και την Αμοργό υπάρχουν αρκετοί οχυρωμένοι πύργοι που έχουν πολλά κοινά γνωρίσματα με τον πύργο του Δρακάνου -έστω και αν οι ειδικοί δεν έχουν συμφωνήσει ακόμα για τη συγκεκριμένη λειτουργία του κάθε πύργου.
________________________________________
 Το 1826, οτη διάρκεια του Αγώνα της Ανεξαρτησίας, όταν ο ελληνικός στόλος πέρασε από την Ικαρία, σπεύδοντας να εμποδίσει την επικείμενη καταστροφή της Σάμου από τους Τούρκους, ο ναύαρχος Σαχτούρης αποφάσισε να δοκιμάσει την ευθυβολία των νέων πυροβόλων των πλοίων του και επέλεξε ως στόχο τον πύργο του Δρακάνου. Οι βολές προκάλεσαν τις ζημιές που βλέπει κανείς σήμερα στη λιθοδομή, κυρίως στο άνω μέρος.
 Το Δράκανο ή «Φανάρι» ή «Φάρος», όπως λέγεται σήμερα, έχει γίνει δημοφιλές θέρετρο των κατοίκων του Αγίου Κηρύκου, ωστόσο ο τόπος δεν έχει πηγές, μόνο πηγάδια με γλυφό νερό. Η έλλειψη αυτή δεν επηρεάζει καθόλου τα αμπέλια. Τα σταφύλια του Φαναριού θεωρούνται τα καλύτερα σε όλο το νησί. Το 1992, όταν άρχισε η κατασκευή του νέου αεροδρομίου της Ικαρίας, η μορφολογία της περιοχής άλλαξε δραματικά, αφού ο αεροδιάδρομος κατέλαβε ολόκληρη την έκταση της αρχαίας πεδιάδας από τη βόρεια μέχρι τη νότια ακτή.
Το κείμενο είναι από το βιβλίο του Αντώνη Παπαλά “Αρχαία Ικαρία”                                 https://www.isamos.gr/   φωτογραφιεςJoannis Xiros

Πέμπτη 17 Αυγούστου 2017

«Μαθήματα Ικαριακής Επιβίωσης»....Λαγκάδα 2017 ...🎻🏃‍♀️🏃‍♂️🌈

Μαθήματα Επιβίωσης μα που αλλου στη Λαγκάδα: τη «Κιβωτό της Ικαριακής Επιβίωσης» Ελευθερία -Αλληλεγγύη -Αισιοδοξία -Αγάπη -Κίνηση ....και όλη η Ελλάδα στη Λαγκάδα🎻🏃‍♀️🏃‍♂️                                                    Ιστορία                                                                   Η Ικαρία κατοικείται από την προϊστορική εποχή αλλά ενδιαφέρον αρχίζει να παρουσιάζει από τον 15o αιώνα, ένα αιώνα σημαδεμένο από πειρατές με την τρομερή μορφή του πειρατή Χαϊρεντιν Μπαρμπαρόσα να είναι ο φόβος και ο τρόμος στα παράλια του Αιγαίου. Τότε απ’ το νησί φεύγουν οι Γενοβέζοι δεσπότες και οχυρώνονται στη Χίο, με τους Ικαριώτες για να γλιτώσουν να καταφεύγουν στα βουνά. Έτσι αρχίζει η εποχή που ακμάζει η Λαγκάδα, ένας οικισμός απόκρημνος στο δυτικό άκρο του νησιού πάνω από το ακρωτήρι του Κάβο Πάπα χτισμένη σε μια κρυφή ορεινή κοιλάδα. Εδώ ήταν η «κιβωτός της Ικαριακής επιβίωσης» για τους κατοίκους του νησιού.                                                                    
      Σήμερα Για να τιμήσουμε τους προγόνους μας  στις 15 Αυγούστου, στη Λαγκάδα της Ικαρίας πραγματοποιήθηκε για μια ακόμη χρονιά το μεγαλύτερο και ίσως διασημότερο πανηγύρι της Ελλάδας. Χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, ντόπιοι, τουρίστες και επισκέπτες συγκεντρώνονται από νωρίς το μεσημέρι κάτω από τα πλατάνια στο ξωκλήσι και χορεύουν εκστατικά μέχρι τα χαράματα στους ρυθμούς του Ικαριώτικου γύρω από τραπέζια με κατσίκι και το ξακουστό κόκκινο κρασί του νησιού. Tο πανηγύρι στη Λαγκάδα Ικαρίας, είναι πλέον θρυλικό και για πολλούς αποτελεί από μόνο του λόγο για ταξίδι στο νησί. Για όποιον βρίσκεται πρώτη φορά στην Ικαρία ανήμερα της Παναγίας είναι αδιανόητο να μην πάει. Για όποιον έχει πάει έστω και μια φορά είναι επίσης αδιανόητο να μην επιστρέψει για την μοναδική αυτή ενεργειακή εμπειρία.                                                 
  Η “Ικαρία” για πολλούς είναι μια ιδέα, ένας μύθος, μια κιβωτός, ένας θησαυρός. Για άλλους είναι ένα μαρτύριο. Κι όμως, όλοι την αγαπούν. Γιατί;δείτε το βίντεο για να καταλάβετε τι σημαίνει να εισαι «μαθητής της Ικαριακής Επιβίωσης»

Πηγές: www.lifo.gr  φώτο  Aris Oikonomou/SOOC  Σοφία Καρουτσου βίντεο  https://www.youtube.com/ 
eimai o kanenas

Τρίτη 1 Αυγούστου 2017

Καλό Μήνα Ικαριόπληκτοι ... 👫💞

Καλό Μήνα... 👫💞να έχουμε με μέρες γεμάτες από ρόδινες Ανατολές να σαν αυτή της Μεσαχτής ..μα δεν ειναι πραγματικά Όμορφη ?φωτο Εύα Μαλαθρίτη

Δευτέρα 31 Ιουλίου 2017

Πανηγύρι Αγίου Δημητρίου 2017

Αποτέλεσμα εικόνας για Feast of Agios Dimitrios ikariaΚΑΛΗΜΈΡΑ Χαρούμενη εβδομάδα να έχουμε. Με τον ήχο του ικαριώτικου από τον χτεσινό χαμό στο χωριό μας ε θα πάει καλά... γιατί το πανηγύρι συνεχίζει στο μυαλό ΜΑΣ...💃💃💃😰
😰

Yiannis Koutoufaris

Δευτέρα 26 Ιουνίου 2017

Πανηγύρι Αη Γιάννη...φωτιά στα σαββατοβραδα...😊

Ανάβουνε φωτιές στις γειτονιές
του Αη-Γιάννη αχ πόσα ξέρεις και μου λες
αχ πόσα τέτοια ξέρεις και μου λες
που 'χουν πεθάνει...Kαλό σας βράδυ…

Πέμπτη 8 Ιουνίου 2017

Τρίτη 30 Μαΐου 2017

Καλημέρα από την νεροκρατούμενη Νικαριά μας 💧💧

Μπουρίνι καταιγίδα αστραπόβροντα κεραυνοί ,δρόμοι ποτάμια αφου καταφέραμε να επιβιώσουμε και από αυτά το χθεσινό βράδυ είμαστε ήρωες..Τα καλά νέα ειναι ότι η Ικαρία μας ξανά έγινε ένας μικρός καταπράσινος παράδεισος, Καταρράχτες που καταλήγουν μέσα σε καταπράσινες μικρές λιβαδες που τόσο πολύ μας αρέσουν για τις καλοκαιρινές βουτιές μας ξαναγεννήθηκαν Τα κακά νέα άσε καλύτερα ας μη τα μελετούμε σημασία τώρα έχει οτι το νερό ξαναγύρισε στον τόπο μας Καλημέρα από την νεροκρατούμενη Νικαριά μας 💧💧

Πέμπτη 13 Απριλίου 2017

Στα μονοπάτια της Άνω Χάλαρης -Καταρράκτες Ραξούνια-Διπόταμα-Χρηστός

Βρίσκονται στα ανατολικά του νησιού κοντά στο χωριό Προφήτης Ηλίας (Καρές). Το κοντινότερο σημείο που μπορούν να προσεγγιστουν με οποιοδήπτε όχημα, απέχει είκοσι λεπτά περπάτημα μέσα από καταπράσινο δάσος ακολουθώντας το απο χρόνια χαραγμένο μονοπάτι.

Η καλύτερη εποχή για να επισκεφθεί κανείς τους καταρράκτες είναι η άνοιξη καθώς τα νερά που κυλούν από το βουνό και σχηματίζουν τα "ραξούνια" είναι περισσότερο πλούσια και ορμητικά από κάθε άλλη εποχή του χρόνου.
Μπροστά απο τους καταρράκτες εκτείνεται το φαράγγι της Χάλαρης που συνθέτει ένα επιβλητικό και εντυπωσιακό τοπίο. Το μονοπάτι που οδηγεί στους καταρράκτες συνεχίζει μέσα απο το φαράγγι και φτάνει μέχρι τη θάλασσα. Το φαράγγι αποτελεί προστατευόμενη περιοχή απο τον ευρωπαικό οργανισμό "natura 2000"

Η βόλτα ξεκινά απ’τον Προφήτη Ηλία και αρχικά περπατάμε μέσα σ’ένα δάσος από πεύκα, κουμαριές, άντρακλους, άργιους και ρείκια, ώσπου να φτάσουμε στην κοίτη του παραπόταμου της Χάλαρης, όπου έχουμε κυρίως πλάτανους κ σκλήθρα. Πριν φτάσουμε στην κοίτη του ποταμού περνάμε κοντά από έναν ερειπωμένο πια νερόμυλο κ έπειτα κατεβαίνουμε πιο χαμηλά προς το φαράγγι.

Πρώτη στάση ο καταρράκτης Ραξούνια, όπου χειμώνα κ άνοιξη έχει άφθονο νερό, το οποίο όλο και μειώνεται τους θερινούς μήνες.


 





Κατεβαίνουνε περίπου ένα τέταρτο ακόμα κ αν η επίσκεψη μας γίνεται σε μήνες όπου ο καταρράκτης έχει ακόμα αρκετό νερό, κάνουμε μια μικρή παράκαμψη για να τον δούμε κ από την κάτω πλευρά κ να γεμίσουμε με νερό τα παγούρια μας.

 Απόλυτος οδηγός σε αυτές τις πορείες, ο Χάρης ο φυσικοθεραπευτής μας .. για κάθε απρόοπτο στη διάρκεια του ταξιδιού😉


Επιστρέφουμε στο σημείο που αφήσαμε το κυρίως μονοπάτι κ κατεβαίνουμε περίπου ένα 20λεπτο ακόμα έως τα Διπόταμα. Μετά τα Ραξούνια η διαδρομή έχει μεγαλύτερη κλίση και η βλάστηση σταδιακά αραιώνει και αντικαθίσταται από ένα φοβερό τοπίο με συνθέσεις βράχων που θυμίζουν τοτέμ. Φτάνοντας στα Διπόταμα συναντάμε κάμποσες λιβάδες με μικρά καταρρακτάκια, όπου μια δροσιστική βουτιά επιβάλλεται ειδικά τους πιο ζεστούς μήνες.





Από την κορυφή του καταρράκτη βλέπουμε μεγάλο μέρος του Φαραγγιού της Χάλαρης, που καταλήγει στο Να.





Από τα Διπόταμα προαιρετικά περπατάμε κ σκαρφαλώνουμε εναλλάξ ως τον Ράτσο, τον άλλο καταρράκτη, ο οποίος δε στερεύει ποτέ εντελώς, καθώς βρίσκεται πάνω στον κυρίως ποταμό, την Χάλαρη.Ο Ράτσος βρίσκεται σ’ένα μαγικό μέρος, όπου σίγουρα αξίζει τον κόπο να φτάσει κανείς, παρόλο που είναι λίγο πιο κουραστικό από το υπόλοιπο μονοπάτι. Ο καταρράκτης αποτελείται από 3 επίπεδα και μια υπέροχη λιβάδα, όπου επίσης αξίζει να κάνει κανείς και άλλο μπάνιο. Μέχρι να φτάσουμε εκεί υπάρχουν κ κάμποσες λιβάδες ακόμα, κατάλληλες για βουτιά ή ακόμα κ κολύμπι. Κοινώς, όσοι θέλουν, μπορούν ν’αφήσουν ελεύθερη τη βύδρα που κρύβουν μέσα τους στο κομμάτι ανάμεσα στα Διπόταμα κ το Ράτσο.





Από το Ράτσο επιστρέφουμε στα Διπόταμα και από ‘κει αρχίζουμε ν’ανηφορίζουμε προς το Χριστό από μονοπάτι με όχι πολύ έντονη κλίση. Σ’αυτό το κομμάτι της διαδρομής συναντάμε κυρίως άργιους, πρίνους και μυρσινιές και είναι πάλι αρκετά δασωμένη. Πριν φτάσουμε στο Χρηστό , περνάμε κοντά από το εκκλησάκι του Αη Γιάννη, όπου γίνεται πανηγύρι στις 24 Ιούνη στο οποίο γύρω στα μεσάνυχτα ανάβουν φωτιές όπου καίγονται τα στεφάνια της Πρωτομαγιάς και τις οποίες τις πηδάνε όλοι όσοι θέλουν. Σημειώσεις: Για τη συμμετοχή στην συγκεκριμένη διαδρομή χρειάζεται αρκετά καλή φυσική κατάσταση. Κάποιο πρόβλημα στα γόνατα ή υψοφοβία, θα έκανε τη συμμετοχή εξαιρετικά δύσκολη λόγω της πολύ απότομης κλίσης σε κάποια σημεία.