«Ο Βράχος του Ίκαρη ...».

[Ἄνθη τῆς πέτρας] Γιῶργος Σεφέρης -

Ἄνθη τῆς πέτρας μπροστὰ στὴν πράσινη θάλασσα
μὲ φλέβες ποὺ μοῦ θύμιζαν ἄλλες ἀγάπες
γυαλίζοντας στ᾿ ἀργὸ ψιχάλισμα,
ἄνθη τῆς πέτρας φυσιογνωμίες
ποὺ ἦρθαν ὅταν κανένας δὲ μιλοῦσε καὶ μοῦ μίλησαν
ποὺ μ᾿ ἄφησαν νὰ τὶς ἀγγίξω ὕστερ᾿ ἀπ᾿ τὴ σιωπὴ
μέσα σε πεῦκα σὲ πικροδάφνες καὶ σὲ πλατάνια.

 Ο «Βράχος του Ίκαρη»ο βράχος που θαλασσοδέρνεται στα ανοιχτά της Ικαρίας, ειναι τόσο μικρός αλλά και τόσο μοναδικός αφου εκεί λένε ότι έπεσε ο Ίκαρος Βρίσκετε δύο χιλιόμετρα περίπου από το χωριό Χρυσόστομο, στο νότιο μέρος της Ικαρίας. Από τη Βαώνη στρίβεις στα χωράφια και όλο ψάχνεις. Χαμηλά στην ακτή, συναντάς το βρόχο του Ίκαρη Τον θαυμάζεις μοναχό του επί θαλάσσης, ουρανοκατέβατο, απέναντι από τα ολόλευκα μάρμαρα που αγκαλιάζουν το μικρό αμφιθέατρο.Πλησιάζοντας κοντά του βλέπεις υπόγεια σπήλαια -φαντασμαγορικά, περίτεχνα λαξευμένα από το αλάτι και τη δύναμη της θάλασσας Πουθενά αλλου δεν έχω δει τόσο όμορφο και καθαρό βυθό παρά μονο σε τούτο εδώ τον βράχο Στέκεσε επάνω του και άξαφνα αγναντεύεις ενα πολύχρωμο κόσμο οπού μπορείς να αφουγκραστεις τον θρήνο του Δαίδαλου· το κλάμα του ανέμου και της θάλασσας που αντηχεί, υπενθυμίζοντας σου τον άδοξο χαμό του πρώτου ανθρώπου που έφτασε στα σύννεφα του Ικάρου .

Σύμφωνα με τη μυθολογία, σ' εκείνο το σημείο ο Ίκαρος έχασε τα φτερά του και έπεσε στη θάλασσα.

Καλημέρα από τις Χειμωνιατικες Ράχες

Οι Ράχες είναι μια μεγάλη περιοχή της βόρειας-βορειοδυτικής Ικαρίας. Αποτελείται

από αλλεπάλληλες λοφοπλαγιές που ξεκινούν σχεδόν από το επίπεδο της θάλασσας

και φτάνουν μέχρι τις βουνοκορφές του όρους «Αθέρας» (υψόμ. 1033 μ.).

Εκεί

απλώνονται τέσσερις πεδινές εκτάσεις, το Πέζι, η Εριφή, τα Αμμουδιά και ο Ζηζό-

καμπος που κρατούν τα νερά της βροχής και τροφοδοτούν πολλούς χείμαρρους, οι

μεγαλύτεροι από τους οποίους είναι η Χαλαρή, ο Χάρακας και ο Μύρσωνας. Αυτοί

«οι ποταμοί» (όπως τους λένε οι Ικαριώτες), δεν στερεύουν το καλοκαίρι και έχουν

χαράξει στα βουνά απόκρημνες χαράδρες. Ανάμεσα τους σχηματίζονται αρκετές μικρές

κοιλάδες προφυλαγμένες από τις καιρικές συνθήκες και σχεδόν αθέατες από τη

θάλασσα.

Μέσα τους κρύβονται, διάσπαρτα, τα χωράφια και τα σπίτια των ανθρώπων,

ενώ οι εκκλησίες κι οι πλατείες είναι κτισμένες πιο ψηλά, σε βραχώδη οροπέδια

σαν μπαλκόνια.

Γύρω τους απλώνονται δάση, που σκεπάζουν με πράσινες σκιές αυτήν

την πολυδαίδαλη γεωφυσική διαμόρφωση. Αν αγαπάτε το βουνό τότε σίγουρα αξίζει να ταξιδέψετε χιλιάδες μίλια προς τον τόπο της καρδιάς σας ..Καλημέρα από τις Χειμωνιατικες Ράχες της Νικαριάς μας!

Νοέμβριος στην Ικαρία

                                                                                                                                                                                  Νοέμβρης μήνας με καράβι ταξιδεύει Άγιος Κήρυκος,Εύδηλος ,Ικαρία

μεθυστικά στα πανηγύρια μνημονεύει
Αγ.Μηνά και Μιχαήλ του Αρχαγγέλου

Το Ικαριώτικο σκοπό παίζει στη λύρα 
και λέει του έρωτα τα πάθη και τη μοίρα,
το Ικαριώτικο σκοπό παίζει στη λύρα
και λέει του έρωτα τα πάθη και τη μοίρα,
Νοέμβρης μήνας... Νοέμβρης μήνας...Καλό μήνα μ’ ένα καιρό που όλο σκέφτεται να βρέξει  ...

Πέζι , Εριφί

Καραβόσταμο

Μονοκάμπι -Μηλιωπό

Οξέ - Μαυράτο - Μαυρικάτο - Περδίκι

Ράχες 

Χάλαρη

Φωτογραφίες Leo Polla Psemata  

Ταξιδιωτικές Απάτες Πως διαφημίζονται και πως είναι στην πραγματικότητα τα μέρη που θέλουμε να ταξιδέψουμε

Βλέποντας φωτογραφίες από τα μέρη που ονειρευόμαστε να επισκεφθούμε, στο μυαλό μας φανταζόμαστε τις μοναδικές στιγμές που θα ζήσουμε στις διάσημες τοποθεσίες και τα όμορφα αξιοθέατα.

Τι πραγματικά συμβαίνει όμως αν και όταν καταφέρουμε να βρεθούμε εκεί; Πόση από τη μαγεία και την ομορφιά χάνεται και ποια είναι η πραγματικότητα; Οι αναγνώστες του Bored Panda κάνουν τις συγκρίσεις και έχουν μέσα και την Σαντορίνη.

Μια βόλτα στο μεγαλειώδες Σινικό Τείχος

Η κλασική φωτογραφία που όλοι θέλουν να βγάλουν στον Πύργο της Πίζας

Η μαγική στιγμή μπροστά στην αριστουργηματική Μόνα Λίζα

Ένα ρομαντικό πικ νικ με φόντο τον Πύργο του Άιφελ

Μια γαλήνια βόλτα με γόνδολα στη γραφική Βενετία

Oι μαγευτικές παραλίες στα εξωτικά νησιά

Ηλιοθεραπεία και βουτιές στο Ρίο

Το διάσημο ηλιοβασίλεμα στη Σαντορίνη

Οι ιδιωτικοί παράδεισοι της Ταϊλάνδης 

Οι μυστηριώδεις Πυραμίδες

Η δύση του ηλίου στο επιβλητικό Στόουνχετζ

Το άγαλμα της Μικρής Γοργόνας στη Κοπεγχάγη
 

Το μαγευτικό Σέντραλ Παρκ

 Πηγη: diavaseto.eu

Το Ακρωτήρι Πάπας

Η θέα στο δυτικότερο άκρο του νησιού με τα αερίδια που ασπρίζουν την θάλασσα και τα απόκρημνα βουνά είναι καταπληκτική. Ο φάρος επίσης ένα κομψοτέχνημα. Είναι ο παλαιότερος των Βαλκανίων (ή από τους παλαιότερους) και αναφέρεται ως ο μεγαλύτερος στην Ελλάδα, λογικά σε φωτοβολία (25ν.μ.).  Το Ακρωτήρι Πάπας ή Κάβο Πάπας, στο οποίο βρίσκεται ο παλιός φάρος, στο νοτιοδυτικότερο άκρο της Ικαρίας, λεγόταν κάποτε Κάβο Μαύρο. Σύμφωνα με την παράδοση,  έλαβε το όνομά του από έναν Πάπα που ναυάγησε στην περιοχή καθώς πήγαινε από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη  πριν από 700 χρόνια περίπου. Άλλοι λένε ότι σώθηκαν όλοι και άλλοι ότι ο Πάπας ήταν ο μόνος που σώθηκε.

          Ήταν κάπου το 1815 όταν η Οθωμανική αυτοκρατορία ύστερα από τις έντονες πιέσεις των Καπουδάν-πασάδων της (ναυάρχων) προγραμμάτισε και άρχισε την ανέγερση  φάρων στις Ελληνικές θάλασσες για την βελτίωση της ναυσιπλοΐας στα Ελληνικά νησιωτικά συμπλέγματα. Έτσι το 1884 με φιρμάνι που εξέδωσε η Μεγάλη Πύλη και υπόγραφε ο σουλτάνος Μαχμούτ Β’ έφτασε η σειρά του κάβου Πάπα. Η Γαλλική Εταιρία Φάρων ανέλαβε την κατασκευή του έργου το 1886 ή 1890. Ιστιοφόρα φορτηγά πλοία φόρτωσαν ποσότητες Μαλτεζόπλακας, ένα είδος επίπεδης πέτρας πού μοιάζει με κεραμική, από τις ακτές της Μάλτας, φόρτωσαν και πορσελάνη από την Μήλο και μετέφεραν αυτά τα δύο βασικά οικοδομικά υλικά στην απόκρημνη ακτή του κάβο Πάπα. Εκεί έστρωσαν σιδερόραγιες στον γκρεμό και με βαγονέτα που τα τραβούσαν και τα ανέβαζαν πάνω οι σκληροί Νικαριώτες εργάτες χτίστηκε μέσα σε δυο χρόνια ο φάρος. Βρίσκεται σε ύψος 64 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας και είναι χτισμένος κυλινδρικά, για καλύτερη προστασία από τους ακραίους περιμετρικούς ανέμους της περιοχής. Το ύψος του κυλινδρικού του πύργου είναι 11 μέτρα. Εντάχθηκε στο Ελληνικό φαρικό δίκτυο μετά τους Βαλκανικούς Πολέμους του 1912-13. Τότε και έως πριν έξη χρόνια λειτουργούσε με πετρέλαιο και ήταν ορατός στα 28 μίλια.  

         Διέθετε εντυπωσιακό οπτικό, μοναδικό έργο τέχνης σε όλη την Ελλάδα και κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο μετατράπηκε σε φυλάκιο των Ιταλών. Αρκετές ανακατασκευές και αντικαταστάσεις, σε μηχανικά και δομικά μέρη του φάρου, έλαβαν χώρα μέχρι το 2000 και σήμερα δεν χρειάζεται παραπάνω από ένα άτομο για τη συντήρηση του φάρου, αφού ο καινούριος μηχανισμός είναι πλήρως αυτοματοποιημένος, αν και υποδεέστερος του παλαιότερου, όσον αφορά το φως που εκπέμπει. Σήμερα ο Φάρος είναι ηλεκτρικός, ορατός από τα 22 μίλια και έχει την δυνατότητα σε διακοπή ρεύματος να λειτουργεί με μπαταρίες για πάνω από δέκα νύχτες. Λειτουργεί πλέον με ρεύμα και διαθέτει 4 φαροφύλακες-Δύο προϊσταμένους και δύο υπαλλήλους ,που εναλλάσσονται σε βάρδιες. Επίσης θεωρείται και φυλάκιο του ναυτικού και έχει δύο φαντάρους                                                                             φωτογραφια .Lefteris Koutoufaris                                                                                        http://7gym-laris.lar.sch.gr/

Μαγγανίτης τo «Μεγάλο Περιβόλι»

 Περιπλέοντας στις ακτογραμμές της Νότιας Ικαρίας διαγράφονται τα όρια του Μαγγανίτη στις σκιές των τεράστιων βράχων που ανυψώνονται απότομα για να στηρίξουν στις πλάτες τους σαν γίγαντες τις κορυφές και το οροπέδιο του νησιού. Με την ανατολή του Ήλιου φωτίζονται πρόσωπα και πράγματα. Δέος μας κατακλύζει στο αντίκρισμα των ανάγλυφων σμιλευμένων από το κύμα της θάλασσας βράχων που αναδύονται σαν αγάλματα θεών και ημίθεων μέσα από τη θάλασσα! Σπήλαια περίτεχνα σκαλισμένα που στους κρυφούς τους κόρφους φωλιάζουν Νηρηίδες, νύμφες των θαλασσών. Αυτοί οι γρανιτένιοι πανύψηλοι βράχοι παρατηρώντας τους μέσα από τη θάλασσα σε αυτή τη νότια άκρη της Ικαρίας στις κατεβασιές του Αθέρα μας φέρνουν στο μυαλό εικόνες μιας άλλης πιο άγριας Ικαρίας ...........΄΄΄΄΄΄΄΄Οι πρώτοι κάτοικοι, αγρότες, ήρθαν από το χωριό της Μεσαριάς «Πετροπούλι».  Ακριβώς εδώ δημιουργήθηκε η πρώτη κοινότητα του Μαγγανίτη που το όνομα καταδηλώνει την αφθονία Μαγγανίου στα πετρώματα. Η ονομασία της περιοχής «Μεγάλο Περιβόλι» μαρτυρεί το γόνιμο του εδάφους με τα άφθονα νερά που κατεβάζει το βουνό και ευνοεί τις καλλιέργειες. Άλλωστε αυτό είναι φανερό και σήμερα. Υπάρχουν πολλά περιβόλια και πολύ πυκνή βλάστηση.

 Οι «Μανώληδες» ήταν από τους πρώτους κατοίκους στην περιοχή αυτή. Όμως ο Μαγγανίτης μετά το 1900 ανέπτυξε μεγάλη ναυτιλία και έγινε γνωστός για τα καΐκια του και τους καλούς ναυτικούς του. Στην περίοδο αυτή απαριθμούσε 1500 κατοίκους. Σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοι ανέρχονται στους 150 , συνταξιούχοι οι περισσότεροι που είχαν μεταναστεύσει στην Αμερική, όπως οι περισσότεροι κάτοικοι της Ικαρίας. Το καλοκαίρι συγκεντρώνει 1500 σχεδόν  κaτοίκους που έρχονται από την Αμερική αλλά και από το «κλεινόν άστυ» όπου διαμένουν. Οι κάτοικοι από τις Ράχες και τα γύρω χωριά πηγαινοέρχονταν από αυτό το μονοπάτι με τα  μουλάρια τους κουβαλώντας τα προϊόντα τους για να τα μεταφέρουν με τα Μαγγανιώτικα καΐκια και να τα πουλήσουν στον Αγ. Κήρυκο, στη Σμύρνη, τη Σύρο και σε όποιο λιμάνι μπορούσαν….      Το 1985 κατασκευάστηκε  ο δρόμος που θα ένωνε το χωριό με την υπόλοιπη Ικαρία Ένα τούνελ σκάφτηκε μέσα από το βουνό και οι Μαγγανιωτες  επιτέλους  ένιωσαν ότι μπορούσαν να μετακινηθούν εύκολα και γρήγορα προς όλο το νησί Η τύχη όμως πολλές φορές τα φέρνει ανάποδα και εκεί που χαίρεσαι έρχεται η αναπάντεχη θλίψη Έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε που οι λεπτομέρειες μου διαφεύγουν Το μόνο που μου έχει μείνει στο μυαλό από εκεινο το γεγονός είναι ένα  αυτοκινητιστικό ατύχημα και ο θάνατος κάποιων νέων παιδιών που θέλησαν να διασχίσουν τον καινούργιο  δρόμο του χωριού τους .Θλίψη ανείπωτη έπεσε πάνω στους χωριανούς ,πολλοί ήσαν  αυτοί που καταράστηκαν αυτόν τον νέο δρόμο  πιστεύοντας ότι μόνο κακά μαντάτα θα τους φέρει  Η Αγία φύση της Ικαρίας  όμως φρόντισε και πάλι να τους διαψεύσει Με την διάνοιξη του τούνελ Βράχοι έπεσαν κατρακυλώντας στο νερό και με τα χρόνια το νερό και ο αερας έκαναν τη δουλειά τους...μια δουλειά περίτεχνη ,μοναδική μια παραλία εξωτική τη παραλία Σεϋχέλλες ......Η  γη της Ικαρίας  χρωστούσε κάτι στους Μαγγανιώτες και έτσι τους χάρισε  αυτή την ξεχωριστή  παραλία  γιατί πάντα εκεί που υπαρχει  θάνατος  δίπλα του θα βρεις  έναν παράδεισο !Ο δρόμος έφερε κατά λάθος τον θάνατο και κατά λάθος πάλι έφερε και έναν μικρό γαλαζοπράσινο παράδεισο τις  Σεϋχέλλες στο  Μαγγανίτη  !

ΑΝΑΦΟΡΕΣ http://thalassamedia.gr  http://fop.gr/  http://www.iefimerida.gr http://www.ikariamag.gr/