Γάλα από νωπούς κολοκυθόσπορους

Το φθινόπωρο είναι η εποχή που μας αρέσει κυρίως να καταναλώνουμε γλυκοκολοκύθες και να νοστιμίζουμε με την γλυκιά ψίχα τους διάφορες γλυκές και αλμυρές συνταγές! Ευτυχώς αυτοί οι ευλογημένοι καρποί διατηρούνται ανέπαφοι για αρκετό καιρό και έτσι, παρόλο που στις αρχές του φθινοπώρου η συγκομιδή τους ολοκληρώνεται, τουλάχιστον για τις ποικιλίες που συνήθως χρησιμοποιούμε στην Ελλάδα, η ανθεκτικότητά τους μας επιτρέπει να τις απολαμβάνουμε μέχρι και το τέλος του χειμώνα σαν να είναι ολόφρεσκες.

Ο παππούς μου, λάτρης της τηγανιτής κολοκύθας και μεγαλωμένος με το πνεύμα της οικιακής οικονομίας, όποτε άνοιγε μια κολοκύθα, μάζευε τους κολοκυθόσπορους, τους αλάτιζε και τους έψηνε, εξασφαλίζοντας έτσι τους πασατέμπους της χρονιάς. Παρακολουθώντας επί χρόνια αυτήν την όμορφη συνήθεια, ακολουθώ και εγώ το παράδειγμά του και πάντοτε τον θυμάμαι να φουρνίζει και να ξεφουρνίζει υπομονετικά, στο φουρνάκι της ξυλόσομπας, ένα ταψάκι με σποράκια, να τα απλώνει, να τα ελέγχει αν έγιναν και να τα ξαναβάζει στο φούρνο. Ωστόσο, ως φυτοφάγοι, καταναλώνουμε πολλές κολοκύθες καταλήγοντας να έχουμε πάρα πολλούς πασατέμπους που δεν χρειαζόμαστε. Έτσι σκέφτηκα να αξιοποιώ αυτά πολύ θρεπτικά σποράκια και με έναν ακόμα απλό και υγιεινό τρόπο, φτιάχνοντας δηλαδή φρέσκο γάλα κολοκυθόσπορου!

Η συνταγή είναι πανεύκολη και το αποτέλεσμα διαφορετικό αλλά εξίσου γευστικό από τα φυτικά γάλατα που έχουμε συνηθίσει. Το μεγάλο πλεονέκτημα της συνταγής είναι ότι οι κολοκυθόσποροι, τη στιγμή που τους παίρνουμε από την κολοκύθα είναι νωποί και επομένως δεν είναι ανάγκη να τους μουλιάσουμε σε νερό, αλλά τους χρησιμοποιούμε ως έχουν. Αν θέλουμε μπορούμε να προσθέσουμε γλυκαντικά και μπαχαρικά για να δημιουργήσουμε μια πιο πολύπλοκη γεύση, ανάλογα με τα γούστα μας. Η μόνη προϋπόθεση επιτυχίας είναι να έχουμε μπλέντερ! Το γάλα αυτό έχει από την φύση του μια ελαφρώς γλυκιά και φρουτώδη γεύση. Ο αγαπημένος μου τρόπος να το καταναλώνω είναι μαζί με δημητριακά, σταφίδες, λίγη κανέλα και λίγο σιρόπι αγαύης για πρωινό ή μέσα σε σμούθις.

Υλικά

• 1 φλιτζ. φρέσκους κολοκυθόσπορους (από 2 περίπου κολοκύθες)
• 2 1/2 φλιτζ. νερό φιλτραρισμένο *
• 1 κ.σ. σιρόπι αγαύης ή άλλο γλυκαντικό (προαιρετικά)
• αν επιθυμούμε μπορούμε να προσθέσουμε στο γάλα μας 1/4 κουταλάκι κανέλα, τζίντζερ, μοσχοκάρυδο ή άλλο μπαχαρικό

Εκτέλεση

1. Μαζεύουμε τους κολοκυθόσπορους από την κολοκύθα μας με ένα κουτάλι και τους μεταφέρουμε στο φλιτζάνι που θα χρησιμοποιήσουμε για την μέτρηση των υλικών μας. Αν θέλουμε αφαιρούμε τις ίνες, όμως αυτό πραγματικά δεν χρειάζεται. Η μικρή αυτή ποσότητα κολοκύθας που βρίσκεται ανακατεμένη με τα σποράκια μας, θα λιώσει, δίνοντας μια διακριτική φρουτώδη γεύση στο γάλα.

2. Βάζουμε στο μπλέντερ τους κολοκυθόσπορους μαζί με το νερό, το σιρόπι αγαύης και τα μπαχαρικά, αν χρησιμοποιήσουμε, και χτυπάμε πρώτα σε μέτρια και μετά σε δυνατή ταχύτητα για 2-3 λεπτά ανάλογα και με το πόσο δυνατό είναι το μπλέντερ μας.

3. Στρώνουμε ένα σουρωτήρι με γάζα ή τουλουπάνι και σουρώνουμε το γάλα μας. Στύβουμε το ύφασμα για να στραγγίξουμε όλο το υγρό και φυλάμε σε αποστειρωμένο μπουκάλι ή βάζο στο ψυγείο.

4. Διατηρείται στο ψυγείο για 2-3 μέρες.

*Σημείωση: Αυτή την ποσότητα νερού χρησιμοποιώ για να έχει το γάλα την πυκνότητα και την σύσταση που μου αρέσει. Σε περίπτωση που επιθυμούμε μια λιγότερο πλούσια σύσταση, προσθέτουμε 1/2 φλιτζάνι νερό επιπλέον.       ΠΗΓΗ http://veganinathens.com/gr/2016/11/08/raw-vegan-pumkin-seed-milk/                   ΦΩΤΟ 1 https://www.simplyrecipes.com/wp-content/uploads/2014/10/roasted-pumpkin-seeds-horiz-a-1500.jpg ΦΩΤΟ 2https://www.gardeningknowhow.com/wp-content/uploads/2008/08/pumpkin-seeds-main-400x267.jpg ΦΩΤΟ 3http://thetoastedpinenut.com/wp-content/uploads/2018/02/IMG_8963.jpg

Μια καλή πράξη για τον εαυτό σου ... Ταμπουράς με Σκορδαλιά από την κουζίνα της Ικαρίας !

Η Ικαρία φημίζεται για την εκπληκτική κουζίνα της, 'την Κουζίνα του κήπου', όπως την ονομάζουν οι ντόπιοι. Μια κουζίνα που βασίζεται στην απλότητα ,στα λαχανικά, τα βότανα, το ελαιόλαδο, το τυρί ..και τη φαντασία !

Η κολοκύθα, με το χαρούμενο πορτοκαλί χρώμα και τη γλυκιά και βελούδινη γεύση της, είναι η βασίλισσα των φθινοπωρινών λαχανικών . Ανήκει στην οικογένεια των Κολοκυνθοειδή και έφτασε στην Ευρώπη τον δέκατο έκτο αιώνα και στη συνέχεια εξαπλώθηκε και έγινε το κύριο συστατικό πολλών παραδοσιακών συνταγών.

Ταμπουράς με Σκορδαλιά από την κουζίνα της Ικαρίας                                                  Κόβουμε την κολοκύθα σε κομμάτια πάχους ενός περίπου εκατοστού και σε ότι σχήμα μας βολεύει .Τα αλατίζουμε και τα αφήνουμε μισή ώρα στο στραγγιστήρι, με λίγη πίεση, γιατί πάντα θα βγάλει ζουμάκια. Τα αλευρώνουμε, και μετά τα βουτάμε μια μια σε ένα πιάτο με κρύο νερό και τα τηγανίζουμε σε καυτό λάδι που να μην τα καλύπτει .Τα γυρίζουμε και από τις δυό πλευρές να πάρουν ένα χρυσό χρώμα. Πρέπει να μαλακώσουν, να τρυπιούνται από το πηρούνι αλλά να μη διαλύονται.

Τα βγάζουμε σε πιάτο στρωμένο με χαρτί κουζίνας ...Αν δε τα θέλετε τηγανιτά μπορείτε να τα αλευρώσετε και να τα βάλετε σε ένα ταψί αφου πρώτα το έχετε λαδώσει στο φούρνο                                    Σκορδαλιά με ψωμί (ένα εξαιρετικό φάρμακο για τη γρίπη ) Μουσκεύουμε το ψωμί περίπου μισό κιλό (πάντα μπαγιάτικο ) σε μια λεκάνη με νερό.

Καθαρίζουμε κ πολτοποιούμε τα Σκόρδα (2 με 3 σκελίδες )με το Αλάτι το Βάζουμε σε ένα μπολ.

Στραγγίζουμε καλά καλά το ψωμί κ το Προσθέτουμε στο μπολ με το σκόρδο κ στην συνέχεια Προσθέτουμε το ελαιόλαδο

Ανακατεύουμε με μίξερ χειρός η στο μπλέντερ να ομογενοποιηθούν τα Υλικά κ έτοιμη η σκορδαλιά μας.

Συνοδέψετε τις τηγανίτες της κολοκύθας μαζί με σκορδαλιά..Καλή σας όρεξη!

Μανιάτες στην Ικαρία

η Ικαρία στα 1688 από τον DAPPER

Είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη η αντίληψη πως η Μάνη ήταν μια απομονωμένη φιλοπόλεμη περιοχή. Αυτό ωστόσο δεν είναι απολύτως σωστό. Η επαφή της με την θάλασσα έδωσαν στον πληθυσμό την αναγκαία εξωστρέφεια προκειμένου να επιβιώσει. Το ψάρεμα, η πειρατεία και το εμπόριο αποτελούσαν βασικές εργασίες του παλαιού Μανιάτη.

            Παράλληλα η αυτονομία της περιοχής οδήγησε στην πληθυσμιακή ανάπτυξη της. Η αδυναμία της περιοχής να «θρέψει» τόσο πληθυσμό έφερε ως αποτέλεσμα την σύγκρουση μεταξύ των οικογενειών του τόπου για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και ραγδαία πτώχεια. Έτσι δημιουργήθηκαν στα τέλη του 17ου και κυρίως του 18ου αιώνα μεταναστευτικά ρεύματα Μανιατών σε διάφορες περιοχές της Ελλάδος και του εξωτερικού. Εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις συνεχείς συγκρούσεις με τους Τούρκους αλλά και γενικότερα τους Οθωμανούς πειρατές. Ένας από τους προορισμούς που επελέγη για μαζική εγκατάσταση Μανιατών στα μέσα του 18ου αιώνα ήταν και το νησί της Ικαρίας.

            Η μεταναστευτική αυτή κίνηση σύμφωνα με την τοπική παράδοση της Ικαρίας έχει να κάνει με την προσωπικότητα του πειρατή Σταμάτη Καστανιά. Η καταγωγή του δεν είναι εξακριβωμένη. Πολλοί τον θεωρούν Μανιάτη ενώ κατά άλλους Ικαριώτη ο οποίος μεγάλωσε στην Μάνη, κατόπιν απαγωγής του από μανιάτες πειρατές. Το σίγουρο είναι πως στην Μάνη έμαθε την ναυτική τέχνη και όπως αναφέρει η τοπική παράδοση επέστρεψε στην Ικαρία με άλλους Μανιάτες.

            Πιο συγκεκριμένα λέγεται πως πήγες το νησί γύρω στα 1750 σε ηλικία 27 ετών όχι μόνο με κατοίκους της Μάνης αλλά και δασκάλους, ιερείς και ναυπηγούς. Τους ναυπηγούς τους τοποθέτησε για διαμονή στο Γιαλισκάρι, ενώ από έναν δάσκαλο σε Λαγκάδα, Περμαρία και Περδίκι. Ο Καστανιάς για επτά χρόνια διαφύλαξε το νησί με επιτυχία από επιδρομές πειρατών ενώ ισχυροποιήθηκε τόσο πολύ σε τοπικό επίπεδο που ο σουλτάνος τον αναγνώρισε «Ζαμπίτη της Ικαρίας». Του έδωσε δηλαδή τον βαθμό του αστυνόμου – τοποτηρητή. Μάλιστα είχε και επίσημη σφραγίδα για την υπογραφή των εγγράφων του που έφερε στο κέντρο έλικα και πέριξ αυτή το Καπετάν Καστανιάς.

            Ενδιαφέρον παρουσιάζουν έγγραφα και τοπικές παραδόσεις για αυτήν την μετακίνηση.

«1761 Αφιερώνω κι εγώ ο παπα Γιάννης Καφάκος εις την Αγίαν Κιουρά[νa;]το μερδικόν μου τ’ αμπέλι εις Κά(τω) Χωριόν να βάζουν τα παιδία μου τονκάθε χρόνο ένα κάρτο σιτάρι και μισόν κατζίκι και κρασί ό,τι βάζουν και οιάλλοι αδελφοί. Και όποιος ευρεθεί και αφήσει το ψυχικόν μας να έχου χέριοι αδελφοί, να τα βάνουν εις άλλο χέρι να δίνει το πάχτος»

Ενώ σε άλλο έγγραφο επαναστατικής διακήρυξης του νησιού αναφέρεται

«1795 6 Δεκεμβρίου

Εγώ ο παπά Χριστόδουλος Καφάκος έγραψα το παρόν εις το καιρόν που ρίξαμε το χαρατζομάνι της κραταιάς βασιλείας. έτσι εσυμφώνησε ο ραγιάς και έγραψα»

            Η οικογένεια που αναφέρεται στο παραπάνω έγγραφο έχει καθαρά Μανιάτικο επώνυμο καθώς το επώνυμο προέρχεται από την λέξη Καφός που στα μανιάτικα σημαίνει αδελφός και την κατάληξη –άκος.

Άλλα επώνυμα που συνδέονται ιστορικά με την Μάνη στην Ικαρία είναι τα Κουτούφαρης(Πιθανολογείται  ότι οι Κουτουφαραίοι ήρθαν στην Ικαρία μαζί με πολλούς άλλους Μανιάτες και εγκαταστάθηκαν στο χωριό Ράχες. Η πρώτη αναφορά στο όνομα Κουτούφαρης γίνεται σε έγγραφο του 1832. )Μελάς, Μάγκουρας, Πατσάκος, Τζαούτης, Κούβαρης, Καζάλης κ.ά. Μάλιστα σε σημείωση του ο παλαιός Ικαριώτης ιστορικός Ιωάννης Μελάς αναφέρει «τα επώνυμα αυτά αποδεικνύουν μεμονωμένην αλλά παλαιάν μετοικεσίαν Πελοποννησίων εις Ικαρίαν».

         Ο απόηχος της εποίκησης των Μανιατών στο νησί δεν παρέμεινε μόνο σε πληθυσμιακό επίπεδο. Η κοινωνία της Ικαρίας άρχισε να παρουσιάζει τα πρώτα ανοίγματα. Εμφανίστηκε ένα νέο είδος κατοικίας – το δίχωρο διώροφο σπίτι με το όνομα «πύργος» ή «πυργάρι», με δεύτερο όροφο ως ξενώνα. Σύμφωνα με την παράδοση, γύρω στα τέλη του 18ου αιώνα στην Ικαρία μετοίκησαν Μανιάτες και, καθώς τόσο οι «πύργοι» όσο και οι νέοι οικισμοί έχουν κοινά στοιχεία με παρόμοια δείγματα από τη Μάνη, θεωρείται ότι οι νέοι κάτοικοι εισήγαγαν αυτή την αρχιτεκτονική.

μικρό πειρατικό του 18ου αιώνα

Πηγές   https://maniatika.wordpress.com/

1. επιμέλεια κειμένου Ι. Φ. Μιχαλακάκος
2. Ιωάννη Π. Λεκκάκου «Μάνη κοινωνική οργάνωση και ζωή», Αρεόπολη 2008 εκδ. Αδούλωτη Μάνη.
3. Α. Καπετάνιος «Χώρος και χρόνος στην Δυτική Ικαρία, διαδικασίες μετάβασης και μετασχηματισμού»
4. Ι. Μελά «Ιστορία της νήσου Ικαρίας από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι της εποχής μας» Αθήνα 1955
5. Ι. Μελά «Ιστορία της Ικαρίας» Επτά Ημέρες της Καθημερινής Αφιέρωμα στην Ικαρία, 1998.
6. Δ. Βαγιακάκου «Μανιάται εις Ικαρία» Αθήνα σύγγραμμα περιοδικό, Αθήνα 1958
7. http://www.ikariamag.gr/i-ikaria-kai-i-thalassa-i-naytosyni-ton-ikarion
8. http://www.ehw.gr/asiaminor/forms/fLemmaBody.aspx?lemmaId=6855
9. http://el.travelogues.gr/item.php?view=32265

Χριστουγεννιάτικα σοκολατάκια ..να σας φιλέψω ?

Η σοκολάτα είναι θεϊκή, περιβάλλεται από μια γεύση  αισθησιακή, βαθιά. Μαύρη, πολυτελή, ευχάριστη, ισχυρή, πυκνή, κρεμώδης, σαγηνευτική, υποβλητική, πλούσια, υπερβολική, μεταξένια, γλυκιά, πονηρή, παραδεισένια ...(Elaine Sherman)                                                                                                                                                                                                                                                                    ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ

Δόσεις για:  4 άτομα

200 γραμμάρια μαύρης σοκολάτας

100 γραμμάρια μασκαρπόνε

80 γραμμάρια  ζάχαρη άχνη 

4 κουταλιές σκόνης κακάου

4 κουταλιές της σούπας καρύδας σε λεπτές νιφάδες

4 κουταλιές της σούπας κομμένα φιστίκια

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ

Ψιλοκόψτε τη σοκολάτα με ένα μαχαίρι και στη συνέχεια αφήστε τη να λειώσει σε μπεν μαρι Σε ένα μεγάλο μπολ, ανακατέψτε τη μασκαρπόνε με τη σοκολάτα και τη ζάχαρη άχνη για να αποκτήσετε ένα ομοιογενές μείγμα και αφήστε το να παραμείνει στο ψυγείο για 30 λεπτά. Τώρα δημιουργήστε με βρεγμένα χέρια, μπάλες διαμέτρου 5 cm. Περάστε τις με γεύση σε σκόνη κακάο, καρύδα και φιστίκια για να καλύψετε την επιφάνεια. Αφήστε να ξεκουραστούν στο ψυγείο για τουλάχιστον 30 λεπτά και να κρυώσουν.

Διατήρηση

Μπορείτε να αποθηκεύσετε τα σοκολατακια στο ψυγείο για περισσότερο από 2-3 ημέρες, καλύπτοντάς τα με διαφανή μεμβράνη ή μέσα σε γυάλινο βάζο.

Συμβουλή

Τα σοκολατακια μπορούν να ετοιμαστούν την προηγούμενη μέρα και στη συνέχεια να γαρνιριστούν με τους σπόρους (αυτά που θέλετε) ακριβώς πριν τα σερβίρετε, έτσι ώστε να κρατήσουν την τραγανότητά τους!

Καλό μήνα. Καλά Χριστούγεννα ..🍄🎄☃️🍗🥂♥️🤲

Μπήκε ο Δεκέμβρης; Στο λαϊκό καλεντάρι ο Δεκέμβριος ονομάζεται Ασπρομηνάς και Χιονιάς για το πυκνό του χιόνι. Είναι ο μήνας της χαράς μιας και έρχονται τα Χριστούγεννα και οι αργίες. ...

.Καλό μήνα. Καλά Χριστούγεννα ..🍄🎄☃️🍗🥂♥️🤲

Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΜΕ ΚΛΑΔΙΑ ΑΓΡΙΑΣ ΑΧΛΑΔΙΑΣ (γκορτσιά)

Τα κλαδιά από άγρια αχλαδιά (γκορτσιά )είναι το φάρμακο βότανο- δέντρο που θεραπεύει και τον προστάτη. Όμως για να αποδώσει με όλες του τις δυνάμεις, πρέπει να το φτιάξετε σωστά… Σας γνωρίζω αναλυτικά όλη την διαδικασία: Α) Κόβουμε κλαδιά από άγρια αχλαδιά. Στην συνέχεια τα τεμαχίζουμε, με ψαλίδι κλαδέματος περίπου 10 εκατοστά το καθένα. Αυτό το κάνουμε για να πετύχουμε καλύτερη απορρόφηση. Β) Αναλογία: Ένα (1) κιλό κλαδάκια σε οχτώ (8) κιλά νερό. Τα βάζουμε σε μία κατσαρόλα και τα βράζουμε, με την παρακάτω διαδικασία: Στην αρχή ξεκινάμε με δυνατή φωτιά! Όταν όμως πάρει βράση, μετριάζουμε την φωτιά, δηλαδή να κοχλάζει αλλά όχι πολύ δυνατά. Το καπάκι της κατσαρόλας πρέπει να είναι κλειστό και σε κάθε τριάντα λεπτά να τα ανακατεύεται. Συνολικά πρέπει να τα βράζετε: Δύο ώρες και σαράντα πέντε λεπτά ( 2: 45 ) Μετά αφού κλείσουμε την φωτιά, αφήνουμε τα κλαδιά μέσα στην κατσαρόλα με κλειστό καπάκι για 5 ώρες. Τέλος, το περνάμε από σουρωτήρι, σε μπουκαλάκια και το τοποθετούμε στην συντήρηση του ψυγείου. Πως γίνεται η θεραπεία του ασθενούς;

Καταρχάς ξεκινάμε με πολύ μικρή ποσότητα: Με ένα ποτηράκι της ρακής, το πρωί, ένα το μεσημέρι και ένα το βράδυ.Αυτό για μία δύο ημέρες, ώστε να δούμε για τυχόν παρενέργειες. Όμως μέχρι τώρα δεν έχουν εμφανισθεί σε κανέναν ασθενή!

Όταν βλέπουμε, πως δεν μας κάνει παρενέργειες τότε αυξάνουμε την ποσότητα σε: ένα νεροπότηρο το πρωί, ένα το μεσημέρι και ένα το βράδυ.......Γιάννης Κωνσταντάκης                                                                                                                            Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΙΔΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΓΡΙΑΣ ΑΧΛΑΔΙΑΣ

Πριν 12 χρόνια, ο πατέρας μου (Νικηφόρος Κωνσταντάκης) αρρώστησε με προστάτη.

Τον πήγα σε έμπειρο ουρολόγο στην χώρα της Νάξου και του έκανε εξετάσεις.

Βλέποντας ο γιατρός τα αποτελέσματα των εξετάσεων, μου είπε κατά λέξη:

<< Πρέπει να τον πας να κάνει εγχείρηση, ο προστάτης του βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο!>>...

Την επόμενη μέρα πήγα και έκοψα άγρια αχλαδιά και με την διαδικασία που σας αναφέρω πιο πάνω ετοίμασα το φάρμακο...

Ξεκίνησα να του δίνω 1 μικρό ποτηράκι της ρακής: Πρωί, μεσημέρι και βράδυ για το ενδεχόμενο να μην υπάρξουν παρενέργειες...

Σε τρεις μέρες άρχισε να νιώθει καλύτερα!

Βλέποντας πως δεν υπήρξαν παρενέργειες, τότε άρχισα να του αυξάνω την ποσότητα και τον έφτασα στα 3 ποτήρια του νερού την ημέρα.

Σε 25 μέρες δεν ένιωθε απολύτως τίποτα! Το βότανο των βοτάνων το Θεϊκό, είχε εξαφανίσει κάθε ίχνος από αυτήν την ασθένεια!

Μετά από αυτήν την θαυμάσια και απροσδόκητη εξέλιξη, έκλεισα ραντεβού και πήγαμε πάλι στον ίδιο γιατρό, γιατί έπρεπε να επιβεβαιωθεί ότι θεραπεύτηκε και από νέες εξετάσεις...

Ο γιατρός βέβαια εξεπλάγην για το ότι δεν πήγαμε να κάνει εγχείρηση.

Εγώ χωρίς να του πω τίποτα για την θεραπεία που είχαμε κάνει, του επέμενα κι έτσι του έκανε νέες εξετάσεις...

Όταν πήρε τις νέες εξετάσεις που του έκανε στα χέρια του, έμεινε άναυδος! Μία κοιτούσε εμένα και μία τον πατέρα μου... Σε κάποια στιγμή μου είπε: << Πέρασε από εδώ να δεις!>> Μου έδειξε τις παλιές εξετάσεις και τις νέες και μου είπε: << Πως γίνεται να είναι ο προστάτης του για εγχείρηση και τώρα να μην έχει τίποτα!; Πες μου τι έκανες;!>>...

Τότε εξήγησα στον γιατρό αναλυτικά για τα κλαδιά της αρουχλάδας κι όλα όσα και σεις γνωρίζετε... Προειδοποίηση: Δεν συνιστάται η χρήση παρασκευασμάτων βοτάνων χωρίς την ενημέρωση του θεράποντα ιατρού ή φαρμακοποιού. Ενδέχεται οι ουσίες που περιέχουν να αλληλεπιδράσουν με το/τα φάρμακα, που ήδη παίρνει ο ασθενής και να εξουδετερώσουν τη θεραπευτική τους δράση ή να προκαλέσουν τοξικότητα. Μπορεί επίσης, να επιβαρύνουν περεταίρω εξασθενημένες ζωτικές λειτουργίες με κίνδυνο για την υγεία και την ζωή του ασθενούς. http://therapeytikafytaoreinisnaxou.blogspot.com/

Από την Αθήνα στο Καράκας…

Ξεκαθαρίζοντας κάποια πράγματα… Το Καράκας (Caracas) σύμφωνα με το Wikipedia είναι η πρωτεύουσα της Βενεζουέλας. Η επίσημη ονομασία της πόλης είναι Santiago de León de Caracas. Πρόκειται για το κυβερνητικό, οικονομικό και πολιτιστικό κέντρο της χώρας. Ο Καράκας είναι ένα καφενείο στο λιμανάκι του Καρκιναγρίου Ικαρίας. Πήρε το όνομα του από το παρατσούκλι του ιδιοκτήτη του καφενείο.

H ιστορία, εν τάχει, πίσω από το παρατσούκλι… Ο Καράκας είχε μπαρκάρει, το 1969, με ένα φορτηγό πλοίο, με κατεύθυνση την Αμερική. Μόλις έπιασαν λιμάνι στην Βενεζουέλα, ο Καράκας γνωρίζει μια μελαχρινούλα και για τα μάτια της και μόνο αποφασίζει να μείνει συντροφιά της. Μαγεμένος από το κορίτσι και τον τόπο μένει τελικά για 2 συναπτά έτη. Φυσικό και επόμενο, κατά την επιστροφή του στο νησί, να του βγει και να του κολλήσει το προσωνύμιο «Καράκας”.

Αφήνοντας πίσω, λοιπόν, την Αθήνα πήρα τον, όχι και τόσο, μεγάλο δρόμο για το Καράκας!                                                      Δεχόμενος κρούση από τον κολλητό και έτερο F.G. κλο να πάω να τον βρω (και φέτος). Το σχέδιο ήταν να κατηφορίσω προς Καρκινάγριον για να διαμονή εκεί, με την όλη την ηρεμία που προσφέρει το μέρος, και έχοντας αμάξι να κανονίζουμε και να εξορμούμε προς γιαλό για djsets, παραλία και ποτάκια. Φτάνοντας στο σπίτι του, κατάλαβα πως τίποτα δεν ήταν οργανωμένο σωστά, όπως ακριβώς αρμόζει στο ύφος του νησιού- αμάξι πουθενά. Έτσι, λοιπόν, έμεινα κολλημένος για 10 σερί μέρες στο γραφικό και όμορφο Καρκινάγρι. Κοιμόμουν έξω, για περισσότερη δροσιά, ξυπνούσα με τον πρώτο ήλιο- κερδίζοντας την ημέρα- καφεδάκι ελληνικό στην χόβολη, με υπομονή και βουτιά σε καταγάλανα νερά σε απόσταση 30 μέτρων από το σπίτι. Έπειτα, επιστροφή σπίτι. Λίγο Κερουάκ και μονοπάτι για Καράκας, μέσα από αγριελιές, βράχια και φραγκοσυκιές.                                                                  Η πιάτσα                                                                 

Στο καφενείο του Καράκα, κολλητά με τον εξωραϊστικό σύλλογο του χωριού, σχηματίζεται η πιάτσα. Στην πιάτσα, που ξεκινάει από το νεοσύστατο καφενείο Σουρω…τύρι, μαζεύονται από νωρίς, κυρίως, οι πρεσβύτεροι της περιοχής, αλλά και οι νεότεροι (σκαστοί από δουλειές) και καφενεδιάζουν. Το καφενεδιάζουν συμπεριλαμβάνει διάφορες δραστηριότητες από στραβοκοίταγμα και πειράγματα, σε συζητήσεις για την χθεσινή βραδιά ή μια βραδιά πριν από 80 χρόνια και τις δουλειές που κουτσο-έκανε ο καθένας. Εκεί, αφού σε σκανάρουν καλά-καλά για καναδυό μέρες, σε βάζουν και σένα στον χορό της πιάτσας και ως ενεργό μέλος της πιάτσας (εάν και εφόσον μπεις), έχεις υποχρεώσεις, όχι βάναυσες, αλλά πρέπει να την τηρείς, αν θες να παραμείνεις μέλος.                                                                                                           Οι υποχρεώσεις: Αρχικά, πρέπει να δίνεις το παρόν καθημερινά, αν όχι το πρωί τότε σίγουρα το βράδυ! Εάν πάλι δεν εμφανιστείς για μία ολόκληρη μέρα, τότε πρέπει να έχεις καλή δικαιολογία- η δικιά τους είναι συνήθως- και λόγω ηλικίας- μία κηδεία ή δουλειά στον «Άγιο» (Κήρυκο). Όπως και να χει εννοείται πως εξηγείς την απουσία σου αναλυτικότατα. Δεύτερον, και πολύ σημαντικό είναι να μην προκαλείς φασαρίες. Από ένα σημείο και έπειτα μπορείς να μπεις και εσύ στην διαδικασία πειράγματος, ειδικά προς τις γυναίκες, αλλά πάντα με τακτ και σεξαπίλ! Τρίτον, καλό θα ήταν να κουβαλάς μαζί σου πολύ βάρος. Δηλαδή όχι γυναίκα, παιδιά, σκυλιά. Οι παλιοί-παλιοί το έχουν για καθαρά αντρική υπόθεση, απόδραση από την σύζυγο, οικογένεια (τις μεσημβρινές ώρες κυρίως- το βράδυ είναι όλοι ευπρόσδεκτοι). Και τελευταίο, αλλά το πιο σημαντικό είναι συμμετέχεις στα κοινά. Τα κοινά στην πιάτσα είναι είτε πολιτικές συζητήσεις, είτε κουβέντες περί ψαρεμάτων και γυναικών, γκρίνια (γενική και ειδική) και τάβλι το μεσημέρι, μπιρίμπα το βράδυ! Όταν πέσει ο ήλιος το σκηνικό αλλάζει αρκετά. Όλοι βάζουν το καλό τους χαμόγελο και αρκούνται στο φαγοπότι και πάντα στο πείραγμα.. Διαβάζοντας όλα αυτά, ξέρω πως δεν φαντάζει μαγικό. Προσφέρει όμως κάτι πολύ δύσκολο να το καταλάβει κανείς ειδικά όσο είναι ακόμα ενεργό μέλος της πιάτσας. Προσφέρει μαθήματα ζωτικής σημασία, σαν αυτά που μας λένε οι παππούδες μας, με την ειδοποιό διαφορά ότι εκεί δεν κρύβεται τίποτα (ακόμα και οι παππούδες μας φουσκώνουν ιστορίες ή τις αλλάζουν για ακουστούν ελκυστικότερες). Εκεί αν κρύψεις κάτι θα σε βαρύνει σε βαθμό που θα σε αρρωστήσει. Εκεί η αλήθεια έρχεται πρώτη παρά τις συμφορές που φέρνει. Τα μαθήματα της πιάτσας είναι σκληρά-ωμά, συνάμα όμως γευστικότατα και γλυκά. Αφήνοντας, λοιπόν, πίσω την κοσμοπολίτικη ζωή της Αθήνας και ερχόμενος στο ηλιόλουστο Καράκας, δέχτηκα πολιτιστικό σοκ, καλοπροαίρετο μπούλινγκ και αφαίρεση συνηθειών-ευκολιών. Παρόλ’ αυτά με γέμισε φουλ και μου έδωσε δυνάμεις για την συνέχεια του καλοκαιριού. Καταλήγοντας, το μόνο υγείες συμπέρασμα από αυτήν την εμπειρία, είναι ότι όλα παίζουν στην ζωή και όλα αντιμετωπίζονται αρκεί να βρίσκεις το θάρρος να αντιμετωπίσεις το πιο δύσκολο πράγμα στην ζωή, την καθημερινότητα! Γι’ αυτό βάλτε το καλό σας χαμόγελο και αντιμετωπίστε με χιούμορ και καλή παρέα ό,τι μπορεί να φέρνει η πιάτσα (aka καθημερινότητα). ..                                                     nassos  kritikos

: https://frapress.gr/