Καλό μήνα, καλό χειμώνα και καλές γιορτές !!

Δεκέμβριος! Ο μήνας της αγάπης,και
των δώρων, ο μήνας
με τις πολλές γιορτές,
με τις μικρότερες μέρες
και τις μεγαλύτερες νύχτες,
ο μήνας των παραμυθιών
ο μήνας που σηματοδοτεί
την αρχή του χειμώνα.

Καλό μήνα, καλό χειμώνα
και καλές γιορτές !!

Μαυροπετρίτης( Falco eleonorae), το γεράκι του Αιγαίου !

Η νήσος Ικαρία είναι σημαντική για αναπαραγόμενα αρπακτικά και μεταναστευτικά πουλιά. Ένα απο αυτά ειναι και Ο μαυροπετρίτης το γεράκι του Αιγαίου αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα είδη πουλιών της Ελλάδας καθώς στη χώρα μας και, συγκεκριμένα, στα νησιά και τις νησίδες του Αιγαίου φιλοξενείται περισσότερο από το 85% του συνολικού αναπαραγωγικού πληθυσμού του είδους παγκοσμίως.

Ο μαυροπετρίτης ένα εξαιρετικά κομψό αρπακτικό, με μακριές και λεπτές πτέρυγες, μακριά ουρά και αεροδυναμικό κορμό, δομές που ανταποκρίνονται και εξυπηρετούν το σημαντικότερο στοιχείο της φυσιολογίας του, την ταχύτητα. Κάτω από τον οφθαλμό υπάρχει η χαρακτηριστική, σκούρα τριγωνική κηλίδα παρειάς των γερακιών. Είδος παγκοσμίου ενδιαφέροντος Falco Eleonorae, είναι η επίσημη ονομασία αυτού του είδους γερακιού, προς τιμήν μιας πριγκίπισσας της Σαρδηνίας που τον 14ο αιώνα με διάταγμά της, κήρυσσε προστατευόμενα τα γεράκια της περιοχής της. Εκείνη την περίοδο τα γεράκια χρησιμοποιούνταν για το κυνήγι από τους ευγενείς και έτσι είναι κατανοητό για ποιους λόγους κρινόταν αναγκαία η προστασία τους.

Στη σύγχρονη εποχή, το Βαρβάκι, ή Μαυροπετρίτης όπως είναι η ελληνική ονομασία του, έχει ανακηρυχθεί προστατευόμενο είδος, αυτή τη φορά από την ελληνική και την ευρωπαϊκή νομοθεσία. Οι λόγοι, που οδήγησαν σε τέτοια μέτρα λήψης προστασίας, φυσικά και διαφέρουν από αυτούς του παρελθόντος. Είναι όμως ιδιαίτερα σημαντικοί. Το είδος στην Ελλάδα αντιμετωπίζει πολλές απειλές. Οι βιότοποι όπου φωλιάζει, κυνηγά και αναπαράγεται καταστρέφονται από ανθρωπογενείς δραστηριότητες και παρεμβάσεις. και παρεμβάσεις. Στους ιστούς μαυροπετρίτη έχουν βρεθεί τοξικά υπολείμματα γεωργικών φαρμάκων που χρησιμοποιούνται σε καλλιέργειες....

Η Ικαρία παρουσιάζει πλούσια ορνιθοπανίδα (GR143), με σπάνια είδη όπως ο αιγαιόγλαρος, ο θαλασσοκόρακας. Η περιοχή είναι σημαντική για αναπαραγόμενα αρπακτικά και μεταναστευτικά πουλιά, όπως η Αετογερακίνα (Buteo rufinus), ο Σπιζαετός (Hieraaetus fasciatus), ο Μαυροπετρίτης (Falco eleonorae) και το Σμυρνοτσίχλονο (Emberiza cineracea).

Στην Ικαρία απαντώνται και είδη παγκοσμίου ενδιαφέροντος, που όμως δεν πληρούν τα κριτήρια μιας Σημαντικής Περιοχής για τα Πουλιά, όπως τα: Haliaeetus albicilla, Falconaumanni (3-5 αναπαραγόμενα ζευγάρια). Υπάρχουν ακόμα και τρία προστατευόμενα είδη νυχτερίδας: ο ρινόλοφος, η μικρομυωτίδα και η πυρρομυωτίδα.

Στην Ικαρία, δεν υπάρχει κανένα καθεστώς διατήρησης και προστασίας της πανίδας της, σε εθνικό ή διεθνές επίπεδο. Οι κύριες απειλές για την πανίδα του νησιού είναι η υπερβόσκηση των δασών, η διάνοιξη νέων δρόμων, η αγροτική εντατικοποίηση. Πληροφορίες αντλήθηκαν από την  Ελληνική ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗ Εταιρεία  http://www.ornithologiki.gr/

Τυροπιτάκια καριώτικα με κοπανιστή. Μια συνταγή με το παραδοσιακό τυρί της Ικαρίας

Η παραδοσιακή κτηνοτροφία ειδικά κατοικιών στην Ικαρία (οργανωμένη) αποφέρει πολλά παράγωγα προϊόντα (γάλα, τυρί κλπ.) που πρέπει να διατηρηθούν.

Αυτό που προτείνουμε σήμερα είναι κάτι εκλεκτό, μοναδικό και σπάνιο και βρίσκεται μόνο στον τόπο παραγωγής του: Την κοπανιστή. Πρόκειται για παραδοσιακό τυρί της Ικαρίας με καυτερή πικάντικη γεύση που φτιάχνεται μόνον από κτηνοτρόφους.

Αφού αρμεχτεί το κατσικίσιο γάλα, το βράζουν. Ρίχνουν μέσα λίγη «πυτιά» που βοηθάει στο πήξιμο (υπάρχει στο εμπόριο). Στη συνέχεια βάζουν το μείγμα στην «τσαντήλα» ή «τουλουμπάνι». Πρόκειται για ειδικό πανί που στραγγίζει το γάλα. Αυτό που απομένει στο τουλουπάνι είναι η «καθούρα». Την αφήνουν να στεγνώσει και να ξεραθεί. Άλλοι τη διατηρούν στην άλμη για πολύ καιρό.

Αφού, λοιπόν, στεγνώσει και ξεραθεί η καθούρα, την τρίβουν και προσθέτουν ρίγανη, θρούμπη (μυρωδικό), λάδι, αλάτι. Όταν ολοκληρωθεί η διαδικασία, αυτό το μείγμα λέγεται κοπανιστή και διατηρείται για 2-3 μήνες σε κλειστό γυάλινο βάζο.

Αφού, λοιπόν, έχουμε την κοπανιστή, από δω και στο εξής τα πάντα είναι εύκολα:

Ανοίγουμε φύλλο, για το οποίο χρειάζονται 1 κιλό αλεύρι, νερό, λάδι, αλάτι, και το κόβουμε σε λωρίδες. Βάζουμε για γέμιση την «κοπανιστή», τυλίγουμε το φύλλο, το κόβουμε και το τηγανίζουμε σε μέτρια φωτιά.

Υπάρχουν πιθανότητες, επισκεπτόμενοι την Ικαρία να απολαύσετε αυτό το μοναδικό τυρί τυχαία, σε φίλους ή γνωστούς και ειδικά σ’ εκείνους που έχουν δικά τους ζώα.

Όπως είπαμε και στην αρχή, τα μοναδικά πράγματα αξίζει τον κόπο να τα αναζητάμε.

(Τη συνταγή με τα τυροπιτάκια καριώτικα με κοπανιστή, θα τη βρείτε στο βιβλίο Πατριδογευσία, εκδόσεως της εφημερίδας “Χαραυγή”)                                                                    https://www.isamos.gr

Ούλοι εμείς.... Κούρδοι !

To όνομα «Κούρδος» συμπίπτει με τη νεοπερσική λέξη Κιούρτ που σημαίνει ήρωας. Σε αρχαιότατες επιγραφές της Ασσυρίας αναφέρονται ως Κούρτι, Χούρτι ή Κάρτι. Ο Ξενοφών στο Κύρου Ανάβασις αποκαλεί τους Κούρδους Καρδούχους ή Κάρδους. Στο τρίτο και τέταρτο βιβλίο του, τους παρουσιάζει ως λαό ανυπότακτο, γενναίο και ικανότατο στη στρατιωτική τέχνη, ιδιαίτερα τον ανταρτοπόλεμο. Οι Κούρδοι γενικά θεωρούνται αυτόχθονες της μείζονος περιοχής της Μ. Ασίας και της Μεσοποταμίας. Γενετικά οι Κούρδοι είναι απόγονοι όλων εκείνων των λαών που εγκαταστάθηκαν στο Κουρδιστάν, όπως οι Γκούτι, οι Κούρτι, οι Μήδοι, οι Μάρδοι, οι Καρδούχοι, οι Γορδυηνοί, οι Ζίλα και οι Κάλντι.

Η προϊστορία της περιοχής παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον γιατί είναι από τις πρώτες στον κόσμο (κατά πολλούς η πρώτη) που σύμφωνα με αρχαιολογικά ευρήματα ήδη από την 10η π.Χ. χιλιετία έκαναν βήματα από την παλαιολιθική περίοδο στην νεολιθική περίοδο. Μάλιστα για πολλές χιλιετίες της νεολιθικής περιόδου αλλά ακόμα και ως το 600 π.Χ. παρουσιάζεται χαρακτηριστικός πολιτισμός της Ούριας περιόδου. Κάτω από τον μανδύα των θρησκευτικών κινημάτων έγιναν αρκετές εξεγέρσεις κοινωνικού και οικονομικού χαρακτήρα, είτε εξαιτίας της καταπίεσης είτε εξαιτίας φυσικών καταστροφών στο Κουρδιστάν. Στον 7ο αιώνα συνέχισαν ως υπόγειο κίνημα στην ισλαμική περίοδο, το οποίο κατά περιόδους εκρηγνυόταν, προκειμένου να απαιτήσει κοινωνικές μεταρρυθμίσεις. Ανάμεσα στα κινήματα τα πιο γνωστά είναι εκείνα τον Μαζδεκισμού και του Χουρεμισμού. Ο Χουρεμισμός ήταν ένα κίνημα που πυροδότησε λαϊκές και αγροτικές εξεγέρσεις και οι αρχές τοu βασίζονταν στον Ζωροαστρισμό, τον Μανιχαϊσμό και τον Μαζδεκισμό, καθώς οι οπαδοί τον πίστευαν πως υπήρχε μια διαρκής μάχη ανάμεσα στο φως και το σκοτάδι, το καλό και το κακό, τον θεό και τον διάβολο. Οι οπαδοί του κινήματος πίστευαν πως στις διάφορες κρίσεις οδηγούσαν η κοινωνική αδικία και τα εδαφικά προβλήματα. Θεωρούσαν, επίσης, πως έπρεπε να υπάρχει ισότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών και απαιτούσαν να απαλλαγούν από τους υψηλούς φόρους που πλήρωναν. Για τους Χουρέμιους η καταπίεση και η αδικία είναι οι δύο άξονες που οδηγούν στο σκοταδισμό. Ονομάζονταν οι «ερυθροί» και οι σημαίες τους είχαν το κόκκινο χρώμα του αίματος ως σύμβολο της θυσίας τους για την ελευθερία. Μάχονταν διαρκώς ενάντια στους Άραβες και τον Ισλαμισμό υπερασπιζόμενοι τα πιστεύω τους

Η σημαία του Κουρδιστάν... Το κόκκινο χρώμα στη σημαία του Κουρδιστάν συμβολίζει την Επανάσταση, την Αφοσίωση και την Αποφασιστικότητα.

Το λευκό χρώμα είναι για την Ειρήνη, την Ισότητα και την Ειλικρίνεια-πιστότητα. Το πράσινο χρώμα συμβολίζει την Ζωή και τη Φύση.

Το φωτεινό κίτρινο χρώμα του Ήλιου συμβολίζει το Φως-φωτεινότητα.

Οι 21 αχτίδες του Ήλιου της Μεσοποταμίας εκφράζουν την ελευθερία στην ιστορία, στον πολιτισμό και στην παράδοση των Κούρδων..                                                                          Πενήντα εκατομμύρια Κούρδοι σ’ όλο τον κόσμο, ο μεγαλύτερος πληθυσμός χωρίς κράτος, κάθε χρόνο κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, κρυφά ή φανερά πολεμούν με μια κοινή ευχή στα χείλη: «Να ελευθερωθεί ο λαός μας». Κι όλοι οι Ντεχάκ, με όποιο σύγχρονο πρόσωπο κι αν διαθέτουν, να συρθούν μακριά από τα κουρδικά εδάφη.

Σηκώστε τη σημαία της ελευθερίας και της δικαιοσύνης! Δεν μπορούμε να παραμείνουμε σιωπηλοί απέναντι στην τεράστια αυτή αδικία, σ’ αυτή τη γενοκτονία. Όλοι μπορούμε και πρέπει μα σταθούμε αλληλέγγυοι σ’ αυτήν την φυλή των Ηρώων . Αλληλεγγύη στον Κουρδικό λαό !

Newroz Piroz (Ευτυχές Νεβρόζ )
http://www.cemilturan.gr
https://el.wikipedia.org/wiki/

Κουκιά τηγανιτά της Ανθούλας

Κουκιά τηγανιτά με Άρωμα Ικαρίας  !          Συνταγή=Καθαρίζουμε φρέσκα κουκιά τα βυθίζουμε σε μπόλικο αλατισμένο νερό που κοχλάζει για 2 με 3 λεπτά να ειναι αλα τεντ ,να μαλακώσουν λίγο Τα στραγγίζω τα βουτάω σε μείγμα από =σε λεκανιτσα ενα κουτάκι μπίρα μια κουπα νερο 5 κουταλιές τριμμένο κεφαλοτύρι η καθουρα τριμμενη μισή κούπα ψιλοκομμένο μαϊντανό μισή κουπα ψιλοκομμένο μάραθο λιγο αλάτι λιγο πιπέρι Τα τηγανίζω  σε ελαιόλαδο   η( μισό μισό σπορέλαιο ελαιόλαδο) σε μέτρια φωτιά Θυμάμαι την γιαγιά μου Θεοδώρα μου τα έφτιαχνε μου έδινε νερό τυρί να τo λιώσω και μου λυγιζε το πιρούνι...τα έφτιαχνε και χωρις τυρι . Σερβίρετε όσο είναι ζεστά, συνοδεύοντας τα και με σκορδαλιά..ωραίος μεζές για τσιπουρακι!                                                                             Δυστυχως άτομα με αιμολυτική αναιμία απαγορεύετε να τα τρωνε γιατι επηρεάζονται τα ερυθρά αιμοσφαίρια και προκαλουν κυαμισμός                                                                           Arhontoula Kazalas

Το αμπελάκι του Αχιλλέα ..και τα ρασκά !

Παγκόσμια ημέρα των ζώων η σημερινή κ ας μας ευαισθητοποιήσει λίγο περισσότερο… κι ας ελπίζουμε... Σεβασμό!                                                           Τις τελευταίες μέρες του Αυγούστου 2019, βρέθηκα στο χωριό μου. Το χαμένο στη μοναξιά του Καρκινάγρι, της δυτικής Ικαρίας. Πηγαίνοντας προς το χωριό, μετά την κάθοδό μου στο λιμάνι του Εύδηλου από το πλοίο, σταμάτησα στο Πέζι, να δω το αμπελάκι μου. Δεν βρήκα ούτε ένα πράσινο φύλλο, για να το φωτογραφίσω. Δυο μέρες πριν φτάσω στο Πέζι, με είχαν προλάβει τα ρασκά κατσίκια, των ρασκών κτηνοτρόφων. Το γεγονός μου θύμιζε άλλη μια φορά, ότι εδώ έχει απαλειφθεί προ πολλού από τη συνείδηση των ανθρώπων, η έννοια του Σεβασμού, και αυτός είναι ο λόγος, που η ζωή είναι υπό διωγμό, και δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι.
Αυτό το αμπελάκι, είναι ένα φυλακτό της ψυχής μου, αλλά είναι και φυλακτό της ψυχής του μακαρίτη του Αχιλλέα του Φραδέλου. Είναι όμως και φυλακτό της ψυχής της Ικαρίας που έχω πάρει μαζί μου στο ταξίδι της ζωής, και με στήνει όρθιο, όταν φυσούν οι δυνατοί άνεμοί της. Με δυο λόγια, αυτό το αμπελάκι, είναι σημαντικό κομμάτι της πατρίδας μου.
Το αμπελάκι αυτό, σαν έκταση, μου το πούλησε ο Αχιλέας, αλλά έχει σημασία να περιγράψω πώς μου το πούλησε. Διότι ο τρόπος που μου το πούλησε, περιγράφει την αυθεντική Ικαριώτικη ψυχή, που αξίζει να αποτελεί σημείο αναφοράς, για τις νέες γενιές. Αυτή την ψυχή, αξίζει να την έχουμε πατρίδα.
Ο Αχιλέας ξεκίνησε τη ζωή του, με το επάγγελμα του ψαρά. Πώς αλλιώς, αφού είχε γεννηθεί στου Τραπάλου. Στη συνέχεια ξενιτεύτηκε σε κάποιο Θυρωρείο της Αθήνας, για να πάρει τη σύνταξη. Όταν την πήρε, επέστρεψε σ’ αυτό που αγαπούσε: Στο ψάρεμα, στα γνωστά του νερά, της θάλασσας του Καρκιναγρίου. Έφτιαξε τη βάρκα του, τα δίχτυα του, τα παραγάδια του. Του έλειπε όμως ένας ναύτης. Ρώτησε κι’ έμαθε, ότι ήμουν ένας εκπαιδευμένος ναύτης από τον Πατέρα μου, από πολύ μικρή ηλικία. Όταν λοιπόν έφτανα στο χωριό για καλοκαιρινές διακοπές, στις τελευταίες τάξεις του Λυκείου και στα πρώτα φοιτητικά μου χρόνια, ο Αχιλέας με περίμενε, για να με ναυτολογήσει από τη δεύτερη μέρα. «Καλώς τον, το ναύτη μου». «Γεια σου Καπετάνιε». «Αύριο το πρωί ξεκινάμε».
Τα χρόνια περάσανε, έγινα Καθηγητής, και οι ανάγκες της ζωής με κράτησαν μακριά από το χωριό, για αρκετά χρόνια.
Όταν παρουσιάστηκα στο χωριό μετά από αυτά τα χρόνια, ο Αχιλέας ήρθε να με καλωσορίσει και να με μαλώσει, που είχα αργήσει να επισκεφτώ το χωριό. Σε περιμένω μου λέει, να σου δώσω ένα παλιό αμπέλι που έχω στο «Πέζι», γιατί εγώ θα φύγω. Εννοούσε τη φυγή, στο μεγάλο ταξίδι, που δεν έχει επιστροφή. Είχε ήδη χάσει τη γυναίκα του, και το ηθικό του είχε καταρρεύσει.
-Ευχαριστώ πολύ για την πρότασή σου. Μου αρέσει, το θέλω, αλλά δεν έχω χρήματα τώρα, για να το αγοράσω.
-Μην σε νοιάζει για τα χρήματα. Θα σου δώσω εγώ!!!
-Δεν έχω ούτε για τα συμβολαιογραφικά!!!
-Μην σε νοιάζει. Εγώ θα τα πληρώσω, και όποτε μπορείς θα μου τα δώσεις. Θέλω να το πάρεις, και να το ξανακάνεις αμπέλι. Να πίνεις απ’ εκεί ένα ποτήρι κρασί, να με θυμάσαι.
Με αυτές τις κουβέντες, ο Αχιλέας είχε δέσει άλλη μια φορά την ψυχή μου χειροπόδαρα. Του έδωσα την υπόσχεσή μου, και αισθανόμουνα την υποχρέωση ότι έπρεπε να βρω οπωσδήποτε τρόπο να την τηρήσω. Επειδή εγώ έπρεπε να φύγω, είπα στη Γυναίκα μου, που δεν είχε καταγωγή από την Ικαρία, να πάει με τον Αχιλέα στο Συμβολαιογράφο, και να γράψει το κτήμα που θα μας πουλούσε, στο όνομά της.
Είσαι τρελός; Πώς θα αγοράσουμε κτήμα χωρίς χρήματα;
-Θα σου δώσει χρήματα ο Αχιλέας!!!
-Τι είναι αυτά που μου λες; Σίγουρα είσαι τρελός.
Της εξήγησα τη σχέση μου με τον Αχιλέα, αλλά και πάλι, δεν ήταν εύκολο πράγμα, να καταλάβει.
Το σχέδιο προχώρησε, κι’ εγώ φορτώθηκα άλλη μια υπόσχεση στον εαυτό μου. Πριν είκοσι περίπου χρόνια, θεώρησα ότι έπρεπε να ανταποκριθώ στην υπόσχεσή μου. Μου σύμβαιναν διάφορα δυσάρεστα πράγματα στη ζωή μου, έφευγε το χώμα κάτω από τα πόδια μου, και είχα ανάγκη να πιαστώ από ένα σταθερό σημείο. Τίποτα δεν ήταν πιο σταθερό, από το αμπελάκι που είχα αποκτήσει με τον συγκεκριμένο τρόπο, που κουβαλούσε τόση θετική διάθεση και ενέργεια.
Προς το τέλος της δεκαετίας του 1990, θεώρησα ότι δεν μπορώ να αναβάλλω άλλο την υπόσχεσή μου. Για να το φέρω σε κατάσταση κατάλληλη να το φυτέψω, ξόδεψα αρκετά χρήματα, για την μπουλντόζα και την περίφραξή του, εκτός από τα άλλα έξοδα. Δεν υπολογίζω τον κόπο και το χρόνο που κατέβαλα, επειδή η ευχαρίστηση ήταν μεγάλη. Το φύτεψα, ανακούφισα την ψυχή μου, και περίμενα με αγωνία το αποτέλεσμα. Θα ήταν η δεύτερη, ή η Τρίτη χρονιά από το φύτεμά του, που πήρα ένα τηλεφώνημα μέσα στο Καλοκαίρι, από ένα φίλο, και με ειδοποιούσε να ξεχάσω το αμπέλι μου, διότι μπήκαν μέσα τα κατσίκια, και δεν άφησαν πράσινο φύλο.
Ένοιωσα ένα βαθύ κλονισμό. Κατέβηκα επειγόντως στο χωριό, είδα με τα μάτια μου του λόγου το αληθές, ρώτησα και έμαθα ποιανού ήταν τα κατσίκια. Του τηλεφώνησα και του περιέγραψα το γεγονός, το οποίο ασφαλώς γνώριζε, διότι με άκουσε με απόλυτη ψυχραιμία.
«Μην κάνεις έτσι», μου απάντησε. Θα σου δώσω να φας ένα κατσικάκι, και θα «πατσίσουμε».
Η απάντησή του, μου προκάλεσε δεύτερο ισχυρό σοκ, διότι μου αποκάλυπτε το εδραιωμένο θράσος, και την έλλειψη κάθε σεβασμού, προς τους άλλους ανθρώπους. Στη συνείδησή του, και η ζωή των ζώων, και η ζωή των άλλων οργανισμών της Φύσης, και η ζωή των άλλων ανθρώπων, ήταν εργαλείο δικό του, στο κυνήγι του χρήματος.
Εδώ είχαμε ολοζώντανη, τη δυσδιάκριτη σε άλλες περιπτώσεις υπέρβαση, όπου η ζωή γίνεται εργαλείο του χρήματος, αντί το χρήμα, να είναι εργαλείο της ζωής. Η πνευματική κατάσταση αυτού του ανθρώπου, αποτέλεσμα της επιδοτούμενης καταστροφής της Ικαρίας από τα Κοινοτικά κονδύλια, μου προκάλεσε ένα δεύτερο ισχυρό σοκ. Έβλεπα ολοκάθαρα, πόσο κακό μπορούν να κάνουν τα χρήματα, όταν τα διαχειρίζονται ασυνείδητοι. Έκλεισα το τηλέφωνο αηδιασμένος, και ασφαλώς παντελώς ανίκανος, να φάω το κατσικάκι του. Κατάλαβα ότι οι Κοινοτικές επιδοτήσεις της αφασικής κτηνοτροφίας, είχαν γίνει ένας νόμιμος μηχανισμός λεηλασίας της Ικαριακής Φύσης, και της Ικαριώτικης ψυχής.
Καμιά σχέση η ψυχή που άφησε ο Αχιλέας, με την ψυχή που πολύ γρήγορα είχε γίνει κυρίαρχη πάνω σ’ αυτό το βράχο, με την νομιμοποίηση της βαρβαρότητας, μέσω των Κοινοτικών ενισχύσεων. Διότι όταν κάνεις τη ζωή εργαλείο του χρήματος, δημιουργείς την πιο χαρακτηριστική βαρβαρότητα της αφασίας.
Τόσο εύκολα και τόσο γρήγορα, μπορούμε να καταστρέψουμε ένα τόπο. Διότι όταν οι άνθρωποι χάνουν την ψυχή τους, τα χάνουν όλα.
Στον τόπο αυτό, οι άνθρωποι επιβίωναν χωρίς χρήματα, με φυσικό τρόπο, επί χιλιάδες χρόνια, επειδή κατάφερναν να διακρίνουν, λεπτές αποχρώσεις της ζωής. Έτσι δημιουργούσαν την ψυχή τους. Τώρα έχει επιδοτηθεί η ισοπέδωση και η διάλυση και των εννοιών, και της Φύσης, και της ψυχής των ανθρώπων. Αλίμονο, αν αυτή η αντιδιαστολή, δεν μας ξυπνήσει.
Αν τα ρευστοποιήσουμε και τα ισοπεδώσουμε όλα, με τη δικαιολογία του χρήματος, πολύ γρήγορα, όλα, θα έχουν γίνει μια άμορφη μάζα. Έννοιες, άνθρωποι, Φύση.
Αφορμές για λεπτές συγκινήσεις δεν θα υπάρχουν σε λίγο. Θα μας περιμένει όλους και όλες, το τέρας της ολοκληρωτικής κατάθλιψης. Θα έχουμε αφήσει στις γενιές που ακολουθούν, την κόλαση, μέσα από την άφρονα αντικατάσταση των λεπτών διαφοροποιήσεων της ζωής, που παράγουν συγκινήσεις και κάνουν τη ζωή συναρπαστική. Θα έχουμε προκαλέσει την αισθητηριακή νέκρωση με τις αγορασμένες ψευδαισθήσεις, που προκαλεί η ασυδοσία και αφασία του μονοδιάστατου «οικονομικού» ανθρώπου.
Αυτό είναι το φόντο της συνείδησής μου, πάνω στο οποίο διαχειρίστηκα το καινούργιο μου σοκ.
Αρχικά τηλεφώνησα στον αντιδήμαρχο Ραχών, του περιέγραψα το γεγονός, και τον κάλεσα να δει, για να γνωρίζει, παρόλο που σε λίγες ημέρες, ολοκλήρωνε τη θητεία του. Του είπα ότι είμαι αυτός, που ενοχλώ πολλούς, με τις δημοσιεύσεις μου στο facebook. Γνώριζα ότι γνώριζε προηγούμενες δημοσιεύσεις μου, και είχε ενοχληθεί. Μου είπε ότι δεν έχει αρμοδιότητα, και με παρέπεμψε στη δασική υπηρεσία. Η Δασική υπηρεσία, μου είπε ότι σύμφωνα με το νόμο 4056, την ευθύνη για τον έλεγχο των κατσικιών, την έχει ο Δήμος. Δική τους ευθύνη είναι, η διαπίστωση και εκτίμηση της ζημιάς, και κλείσαμε ραντεβού για την επομένη.
Στη συνέχεια ξανατηλεφώνησα στον Αντιδήμαρχο, προκειμένου να διαμαρτυρηθώ, για την αποποίηση των ευθυνών του, και την παραπλάνησή μου. Μάταιη η προσπάθειά μου. . Τηλεφώνησα από άλλο τηλέφωνο, για να επιβεβαιώσω τις υποψίες μου, και πράγματι απάντησε αμέσως. Του είπα ποιος είμαι και τον ρώτησα τι έκανε στη διάρκεια της θητείας του, για να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Πήρα την απάντηση, ότι έχει ανθρώπους στο γραφείο του, και δεν μπορεί να μου μιλήσει. .
Στη συνέχεια αναζήτησα τον καινούργιο Αντιδήμαρχο, που δεν είχε αναλάβει όμως ακόμη καθήκοντα. Του περιέγραψα το πρόβλημα, και του είπα ότι είναι σκόπιμο να έρθει να δει, για να γνωρίζει το πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει. . Κλείσαμε ραντεβού για την επομένη, και πράγματι είδε με τα μάτια του τη λεηλασία...
Τους άρχοντες που εκλέγουμε να διαχειριστούν τις μικρές και μεγάλες κοινωνίες μας, πρέπει να τους κρίνουμε από την ικανότητά τους να σέβονται τον εαυτό τους, και την Κοινωνία που τους εξέλεξε, χωρίς εξαιρέσεις. Δεν υπάρχει άλλο κριτήριο.
Η έννοια του Σεβασμού από μόνη της, βάζει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του...


Το κοινό συμφέρον υπηρετείται από το σεβασμό, την καλόπιστη συζήτηση, και τη συνεργασία, που συναποτελούν το θετικό πνεύμα. Χωρίς αυτό το πνεύμα, δεν μπορούμε να προσφέρουμε στην Κοινωνία διέξοδο από τα προβλήματά της.  ....Δεν υπάρχει ζωή χωρίς Σεβασμό.
Είναι δυνατόν να ζήσει οποιοσδήποτε άνθρωπος και οποιαδήποτε κοινωνία χωρίς Σεβασμό; Ψάχνω να βρω ένα ή μία, που να λέει ότι μπορεί να ζήσει χωρίς σεβασμό.
Είναι ολοφάνερο, ότι για όσα κακά μας συμβαίνουν, φταίει η έλλειψη συνείδησης από το ευρύτερο μέρος της κοινωνίας, της έννοιας του Σεβασμού.
.
Το ερώτημα που θέτει αυτή η μη ολοκληρωμένη συζήτηση, όπως συνήθως συμβαίνει, είναι: Πώς δεν αντιλαμβάνεται αυτή η κοινωνία, ότι η ίδια θρυμματίζει τη ζωή της, όταν ιεραρχεί λάθος τις προτεραιότητές της, και τοποθετεί στη συνείδησή της ως πρωτεύοντα τα τριτεύοντα, και τα πρωτεύοντα τα κάνει τριτεύοντα.

Πηγή Αισιόδοξη Αντίληψη Ζωής

Η λουτρόπολη των Θερμών Ικαρίας από την Αρχαιότητα μέχρι σήμερα...!

Θέρμα – Η Λουτρόπολη της Ικαρίας

H ιστορία των Ιαματικών Πηγών της Ικαρίας χάνεται στα βάθη των αιώνων.

Η αρχαία Λουτρόπολη “ΘΕΡΜΑΙ”, από το 2ο π.χ. αιώνα είχε αλλάξει όνομα και λεγόταν Ασκληπιείο και οι κάτοικοι “Ασκληπιείς” ή “Ασκληπιείς του Αιγαίου”, προς τιμή του θεού Ασκληπιού που μας είχε έλθει από τη Μικρά Ασία. Στα τέλη του 2ου με αρχές του 1ου π.X. αιώνα ολόκληρη, με το έδαφός της και τις ιαματικές της πηγές, καταποντίστηκε στη θάλασσα από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία. Έκτοτε τα ερείπιά της στο βυθό της θάλασσας περιμένουν τον ερευνητή, που θα ξεκαθαρίσει την ιστορία. Η περιοχή αυτή μέχρι και σήμερα αποκαλείται “Χαλασμένα Θέρμα”.

Τα σημερινά Θέρμα, η σημερινή Λουτρόπολη, βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τα ερείπια της αρχαίας και η ηλικία της δε ξεπερνά τα 80-90 χρόνια. Μετά την καταστροφή της Αρχαίας Λουτρόπολης, συνέβησαν κοσμοϊστορικά γεγονότα, που άλλαξαν την όψη του τότε γνωστού κόσμου. Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία εξακολουθεί τις κατακτήσεις της. Ακολουθεί το Βυζάντιο. Και στη συνέχεια η Τουρκική Αυτοκρατορία στην οποία η Ελλάδα παρέμεινε σκλαβωμένη για 400 χρόνια.

2000 χρόνια μετά την καταβύθιση της λουτρόπολης

Από την καταβύθιση της αρχαίας Λουτρόπολης μέχρι την απελευθέρωση της Ικαρίας από τους Τούρκους, πέρασαν περίπου 200 χρόνια. Σε όλο αυτό το διάστημα, Λουτρόπολη της Ικαρίας δεν υπήρχε. Μόλις το 1901, δηλαδή επί Τουρκοκρατίας, στην περιοχή που είναι η σημερινή Λουτρόπολη, ανακαλύφθηκε τυχαία η ιαματική πηγή Παμφίλη (ιδιωτική).

Θέρμα Ικαρία 1927

Το έτος 1925, 13 χρόνια μετά την απελευθέρωση της Ικαρίας απ’τους Τούρκους και την ένταξή της στο Ελληνικό κράτος, για πρώτη φορά εκδηλώνεται ενδιαφέρον για τις ιαματικές πηγές Ικαρίας, με επίσκεψη για μελέτη και αξιολόγησή τους, του καθηγητή γεωλογίας Κων/νου Κτενά, με βοηθό του τον επιστήμονα Κώστα Μακρή.

Τα έτη 1936 – 1938 πραγματοποιήθηκαν εμπεριστατωμένες έρευνες και μελέτες του διακεκριμένου επιστήμονα Μιχαήλ Περτέση. Τα αποτελέσματα των ερευνών του ανακοινώθηκαν το 1939 στην Ακαδημία Αθηνών και έκαναν γνωστές στην Ελλάδα και το εξωτερικό τις νέες εξαιρετικές ιαματικές πηγές της Ικαρίας.

Δυστυχώς η έκρηξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, η κατάληψη της Ελλάδας από τους Γερμανούς και αργότερα ο καταστροφικός εμφύλιος πόλεμος, νέκρωσαν τα πάντα γύρω από την λουτρόπολη της Ικαρίας και των ιαματικών της πηγών.

Μετά τον Εμφύλιο

Η ουσιαστική ανάπτυξη της λουτρόπολης των Θερμών αρχίζει από τις αρχές της δεκαετίας του 1950, αφού εν τω μεταξύ, το έτος 1948, ανακαλύφθηκαν στην ίδια περιοχή, πολύ κοντά η μία στην άλλη, άλλες δύο ιαματικές πηγές, στις οποίες δόθηκαν τα ονόματα Απόλλων και Άρτεμις, η έρευνα και η μελέτη των οποίων απέδειξε ότι είναι ακόμη πιο αποτελεσματικές σε σειρά ασθενειών που μέχρι τότε εθεωρούντο ανίατες και αβελτίωτες. Την ίδια εποχή ανακαλύφθηκε και η (ιδιωτική) πηγή Κράτσα.

Η δεκαετία του 1950 υπήρξε καθοριστική για τη νέα λουτρόπολη στην Ικαρία, που κτιζόταν και οργανωνόταν κυριολεκτικά από το μηδέν, από ανθρώπους ντόπιους με ελάχιστες οικονομικές δυνατότητες και τα πρώτα καταλύματα, ενός, δύο ή τριών λιτών δωματίων, άρχιζα να κτίζονται στην περιοχή. Στη δεκαετία αυτή, η φήμη των ιαματικών πηγών της Ικαρίας απλώνεται με μεγάλη ταχύτητα όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό.

Θέρμα Ικαρία 1950

Οι κοινοτικές εκλογές ανέδειξαν για Πρόεδρο της Κοινότητας του Αγίου Κηρύκου, το γιατρό Μαρίνο Λεφέ. Ο ίδιος, μαζί με το Κοινοτικό Συμβούλιο, κατά τη διάρκεια της 4χρονης θητείας τους ανήγειραν το Υδροθεραπευτήριο της πηγής Απόλλων, για κείνη την εποχή αξιόλογο και εντυπωσιακό, το οποίο μέχρι και σήμερα λειτουργεί. Κατασκεύασαν κάποιους δρόμους πρόσβασης και κατασκεύασαν την πλατεία μπροστά στο Υδροθεραπευτήριο Απόλλων, που μέχρι σήμερα είναι η κεντρική πλατεία της σημερινής λουτρόπολης. Παράλληλα κατασκεύασαν και το κτίριο του Υδροθεραπευτηρίου στην ιαματική πηγή Ασκληπιού στον Άγιο Κήρυκο.

Η Επιλογή από την Παγκόσμια Συνομοσπονδία Αναπήρων Πολέμου

Το ίδιο χρονικό διάστημα, η Παγκόσμια Συνομοσπονδία Αναπήρων Πολέμου, επηρεασμένη από τη καθημερινά γιγαντούμενη παγκόσμια φήμη των θαυματουργών ιαματικών πηγών Ικαρίας και αφού ενημερώθηκε σχετικά για την μοναδικότητά τους από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Αναπήρων και Θυμάτων Πολέμου, ενδιαφέρθηκε σοβαρά για τη δημιουργία, στην Ικαρία, με δαπάνες της, κατάλληλων λουτρικών εγκαταστάσεων προς χρήση αναπήρων από όλο τον κόσμο και μιας παιδούπολης, στην οποία θα φιλοξενούνταν τα παιδιά των λουόμενων αναπήρων.

Το κοινοτικό συμβούλιο και ο πρόεδρος της κοινότητας ανταποκρίθηκαν αμέσως στο αίτημα και δήλωσαν ότι θα προσφέρουν τις απαιτούμενες εκτάσεις. Δυστυχώς όμως το κράτος απέδειξε πλήρη αδιαφορία και έτσι χάθηκε μια αληθινή ευκαιρία που θα καθιστούσε την Ικαρία πόλο έλξης λουομένων από όλο τον κόσμο.

Μετά από αυτό οι Καριώτες συνειδητοποιώντας πια ότι είναι μόνοι τους, προσπαθούν να βελτιώσουν την Λουτρόπολη, χωρίς επαρκή κεφάλαια, για να ανταποκρίνεται στις στοιχειώδεις απαιτήσεις των ασθενών. Η λουτρόπολη της Ικαρίας βελτιώνεται από άποψη εικόνας και λειτουργικότητας και κάποια ξενοδοχεία μικρά και μεσαία αρχίζουν να κτίζονται.

Η λουτρόπολη των Θερμών από το 1990 και μετά

Η λουτρόπολη των Θερμών στις δεκαετίες που ακολούθησαν, διαδεχόμενες η μία την άλλη, συνεχίζει μόνη της, χωρίς καμία κρατική βοήθεια με όπλο της πάντα τα εξαιρετικά της αποτελέσματα, που γιγαντώνουν και πολλαπλασιάζουν καθημερινά την παγκόσμια φήμη της.

Οι προσερχόμενοι πάσχοντες ανέρχονται πια σε πολλές χιλιάδες τη κάθε λουτρική περίοδο και οι λούσεις σε πολλές δεκάδες χιλιάδες. Και φτάνουμε στη δεκαετία του 1990 όταν το Κράτος δείχνει και πάλι το εχθρικό του πρόσωπο, αφήνοντας να χαθεί μια δεύτερη εξαιρετική ευκαιρία για την Ικαρία. Ειδικότερα: τα τότε Μεσογειακά Οικονομικά Προγράμματα της ΕΟΚ, προέβλεπαν χρηματοδότηση για εκσυγχρονισμό και ανάπτυξη λουτροπόλεων ιαματικών πηγών.

Η Ελλάδα εκδήλωσε το ενδιαφέρον της και επέλεξε τον εκσυγχρονισμό, πιλοτικά, δύο λουτροπόλεων της Ικαρίας και της Απολλωνίας Θεσσαλονίκης. Η Λουτρόπολη της Ικαρίας όχι, από υπαιτιότητα της Κρατικής Τράπεζας ΕΤΒΑ, με την οποία ο Δήμος Αγ. Κηρύκου είχε υπογράψει σχετική σύμβαση για την υλοποίηση του προγράμματος.

Στο τέλος της ίδιας δεκαετίας, υπήρξε εξαγγελία του τότε Πρωθυπουργού Κ. Σημίτη, για ένα σημαντικό ποσό της τάξης των 7 δισ. δρχ για να εκσυγχρονιστούν οι ιαματικές πηγές Ικαρίας κάτι όμως που δεν συνέβη.

Και κάπως έτσι όλα αυτά τα χρόνια Δήμος, φορείς και κάτοικοι μόνοι παλεύουν για το καλό της λουτρόπολης, για να κρατήσουν ζωντανή την ιστορία της Ικαριάς και ζουν με την ελπίδα ότι κάποια μέρα ο θησαυρός αυτός, με τον οποίο είναι προικισμένο το νησί, θα αξιοποιηθεί προς όφελος όλων των καριωτών που πεισματικά αρνούνται να εγκαταλείψουν το μικρό τούτο αλλά ανδρείο νησί!

Πηγές:  https://www.visittherma.com/el/
ΘΕΡΜΑ – Η σημερινή λουτρόπολη της Ικαρίας, του Ιωάννη Μουλά
Φωτογραφία Εξωφύλλου: «Θέρμα – Λουτρά Ικαρίας 1957», Κωνσταντίνος Σταμούλος