Άχυρο σπίτια

Άργιλο  άμμο και άχυρο  αναμιγνύονται μαζί και τυλίγονται σε "στάχυα" που στη συνέχεια τοποθετούνται το ένα επάνω από το άλλο για να σχηματίσουν τοίχους.

 Σε μία από τις πιο αρχαίες τεχνικές χτισίματος με γήινα υλικά, το κομπ, χρησιμοποιούνται τα χέρια και τα πόδια για να σχηματιστούν μάζες πηλού αναμεμιγμένου με άμμο και άχυρο οι οποίες τοποθετούνται η μία πάνω στην άλλη διαμορφώνοντας έτσι μονολιθικές κατασκευές με μεγάλη σταθερότητα. Η λέξη κομπ προέρχεται από μια παλιά αγγλική λέξη cob που σημαίνει σβώλος.

Η διαφορά του κομπ από το κτίσιμο με πλίνθους συνίσταται στην ευκολία της κατασκευής και την ελευθερία του σχεδιασμού. Εφόσον δεν απαιτούνται ίσιες φόρμες ή καλούπια το ίδιο το υλικό οδηγεί σε οργανικά σχήματα: καμπύλοι τοίχοι, θόλοι και αψίδες. Χτίζοντας με το κομπ είναι εμπειρία παρόμοια με γλυπτική με πηλό.

Τα γήινα σπίτια είναι δροσερά το καλοκαίρι και ζεστά τον χειμώνα. Η αντοχή τους σε μια μεγάλη γκάμα καιρικών συνθηκών τα κάνει άνετα και βιώσιμα στα πιο κρύα κλίματα αλλά και συνθήκες ερήμου. Οι τοίχοι με πάχος που κυμαίνεται από 40 έως και 60 εκατοστά έχουν τεράστια θερμική μάζα και επαρκή μόνωση ειδική για χρήση παθητικών ηλιακών συστημάτων θέρμανσης. Απαιτείται ελάχιστη πρόσθετη θέρμανση τον χειμώνα και καθόλου ψύξη ακόμη και τις πιο ζεστές μέρες. Το κομπ χρησιμοποιήθηκε επί χιλιετίες ακόμη και στις σκληρές κλιματολογικές συνθήκες των βρετανικών ακτών στο ύψος των Αλεούτιων νήσων. Χιλιάδες άνετα και γραφικά σπίτια από κομπ στην Αγγλία κατοικούνται συνέχεια εδώ και αιώνες έχοντας μάλιστα και πολύ μεγάλη τρέχουσα εμπορική αξία.

Η αναγέννηση του κομπ ξεκίνησε στην Αμερική όπου απολαμβάνει μια συνεχώς αυξανόμενη δημοσιότητα όχι μόνο λόγω των παραπάνω αναφερομένων πλεονεκτημάτων αλλά και από την δυνατότητα που προσφέρει στον ιδιοκτήτη – κατασκευαστή να αποφύγει τα τεράστια οικονομικά φορτία και τις δεσμεύσεις που συνεπάγεται η αγορά κατοικίας.

Αυτή η αρχαία τεχνική δεν συνεισφέρει στην καταστροφή των δασών, την κατασπατάληση των ορυκτών πόρων, την μόλυνση και ούτε εξαρτάται από βιομηχανικά υλικά και βαριά μηχανήματα. Η γη είναι μη τοξική και τελείως ανακυκλώσιμη. Σ’ αυτή την εποχή της περιβαλλοντολογικής υποβάθμισης και της έλλειψης φυσικών πόρων με τις χιλιάδες κρυμμένες τοξίνες στα σπίτια μας δεν είναι λογικό να επιστρέψουμε στο πιο αθώο φθηνό και υγιεινό οικοδομικό υλικό;πηγη www.cob.gr

ιστορία της βοτανοθεραπευτικής

H χρήση των βοτάνων  για την αντιμετώπιση διαφόρων παθήσεων αποτελεί μια
πρακτική που εφαρμόζεται  από τις αρχές της ανθρώπινης ιστορίας και η άξια της ως
θεραπευτικής μεθόδου μπορεί σ’ ένα βαθμό να αποδειχθεί από αυτή καθ’ αυτή  την
αχρονικότητά της.  Aρχικά η χρήση των βοτάνων  στηρίχτηκε στο  ένστικτο και την
παρατήρηση. Σε αυτή τη διαδικασία διερεύνησης του κόσμου των φυτών πιστεύεται
ότι έπαιξε σημαντικό ρολό η παρατήρηση της συμπεριφοράς των άλλων ζωών σε
σχέση με  τα φυτά. Υπάρχουν  π.χ.  ζώα που σκάβουν και ξεθάβουν ρίζες και τις
χρησιμοποιούν ως εμετικά , για να καθαρίσουν το στομάχι τους σε  περίπτωση
τροφικής δηλητηρίασης. Επίσης είναι χαρακτηριστικό ότι τα φυτοφάγα ζώα
αποφεύγουν συστηματικά ορισμένα δηλητηριώδη φυτά και τα μονοπάτια που
διαγράφουν τα κοπάδια δεν περνούν ποτέ δίπλα από συγκεκριμένους θάμνους.  Ο
πειραματισμός με τα βότανα σίγουρα επεφύλασσε στους ανθρώπους πολλές
εκπλήξεις και απογοητεύσεις . Πολλές φορές συνέβη άνθρωποι να υποφέρουν  ή
ακόμα και να πεθάνουν καταναλώνοντας δηλητηριώδη  φυτά. Μετά λοιπόν από ένα
μεγάλο χρονικό διάστημα διερεύνησης  η συσσωρεμένη εμπειρία οδήγησε στη
δημιουργία ενός απλοϊκού συστήματος το οποίο με την πάροδο του χρόνου
εμπλουτιζόταν εξελισσόμενο παράλληλα με τον ανθρώπινο πολιτισμό.  
Στις παραδοσιακές κοινωνίες η βοτανοθεραπεία ήταν απόλυτα συνυφασμένη με την
καθημερινή ζωή  και οι άνθρωποι κατείχαν ένα τεράστιο όγκο πληροφορίας σχετικά
με τον κύκλο ζωής   και τη θεραπευτική δύναμη των φυτών. Η γνώση προέκυπτε
βιωματικά από την ελεύθερη συλλογή των βοτάνων, την καλλιέργεια και την
παρασκευή  των σπιτικών γιατρικών. Η πληροφορία  ήταν διάχυτη μέσα στις
κοινότητες, διαθέσιμη σε όλους και μεταβιβαζόταν από γενιά σε γενιά μέσω της
καθημερινής εμπειρίας. Σε ορισμένα πολιτισμικά πλαίσια τα φυτά αντιμετωπίζονταν
ως έμψυχα και τους αποδίδονταν  υπερφυσικές ιδιότητες. Σε πολλές περιπτώσεις
επίσης τα φυτά συνδέονταν με διαφορές θεότητες και χρησιμοποιούνταν σε
τελετουργίες.
Οι  αρχαίοι πολιτισμοί της μέσης Ανατολής, της Αιγύπτου, της Ινδίας και της Κίνας
έκαναν τις πρώτες  προσπάθειες να οργανώσουν και να συστηματοποιήσουν αυτή τη
γνώση και να την αποτυπώσουν σε γραπτά κείμενα. Ταυτόχρονα η βοτανοθεραπεία
άρχισε να αποστασιοποιείται από τις μυστικιστικές της καταβολές. Έτσι σιγά σιγά
άρχισαν να  διαμορφώνονται οι πιο σημαντικές  βοτανοθεραπευτικές παραδόσεις και
να εξελίσσονται σε πολύπλοκα συστήματα φυσικής ιατρικής.  Παρά τις προφανείς
διαφορές που εντοπίζονται ανάμεσα σε αυτά συστήματα ,  σε κάθε περίπτωση  είναι
κοινή η προσέγγιση της ασθένειας ως μιας ανισορροπίας των συστατικών  στοιχείων
του σώματος και η θεραπεία στοχεύει στην αποκατάσταση της χαμένης ισορροπίας
με τη χρήση φυσικών φαρμάκων που συνήθως προέρχονται από φυτά.
Στην Ευρώπη, το πρώτο σύστημα φυσικής ιατρικής διαμορφώνεται στην Ελλάδα
επηρεασμένο από ανατολικές παραδόσεις και στη συνεχεία εξελίσσεται στις ιατρικές
σχολές της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.  Τα έργα που γράφονται εκείνη την περίοδο
επικρατούν στην ευρωπαϊκή επιστημονική σκέψη μέχρι το 17
ο
αιώνα και διδάσκονται αυτούσια στα πανεπιστήμια. Μετά την πτώση της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας το
κέντρο της κλασικής γνώσης μεταφέρεται στην Ανατολή όπου η ρωμαϊκή ιατρική
συγχωνεύεται με την αιγυπτιακή βοτανολογική παράδοση και τις λαϊκές πρακτικές
και μερικούς αιώνες αργότερα ξαναμπαίνει στην Ευρώπη με τους αραβικούς
στρατούς. Από το  10
ο
   αιώνα αρχίζουν να ιδρύονται ιατρικές σχολές και
πανεπιστήμια. Η   ιατρική αυτονομείται  και αναπτύσσεται πλέον ως ανεξάρτητη
επιστήμη αποστασιοποιημένη από τις παραδοσιακές θεραπευτικές πρακτικές υπό
τους αυστηρούς περιορισμούς που θέτει η καθολική εκκλησιά.
Η γνώση που παράγεται μέσα στα πανεπιστήμια δεν  είναι διαθέσιμη στον απλό
κόσμο , τον κόσμο της υπαίθρου, ο οποίος συνεχίζει να στηρίζεται στις παραδοσιακές
πρακτικές. Κάθε κοινότητα εμπιστεύεται την υγεία της στους θεραπευτές της , οι
οποίοι εφαρμόζουν εμπειρικές μεθόδους  τόσο για τη διάγνωση όσο και για τη
θεραπεία μακριά από της συμβάσεις της σχολαστικής ιατρικής παιδείας . Οι άνθρωποι
αυτοί, μέσω της καθημερινής βιωματικής εμπειρίας έχουν κατακτήσει ένα υψηλό
επίπεδο κατανόησης τόσο θεραπευτικού δυναμικού των φυτών  όσο και της
ανθρώπινης ανατομίας. Στην πλειοψηφία τους ήταν γυναίκες: θεραπεύτριες, σοφές
και μάγισσες. Είχαν στη διάθεση τους εκατοντάδες δοκιμασμένες συνταγές για ένα
μεγάλο φάσμα ασθενειών και είχαν εξελίξει ιδιαιτέρα την τέχνη της μαιευτικής. Επίσης 
είχαν αναπτύξει  τεχνικές αντισύλληψης  ενώ παράλληλα μπορούσαν να προκαλούν
εκτρώσεις, γεγονός που  έδινε στις γυναίκες ένα μεγάλο βαθμό αυτονομίας και
ελέγχου πάνω στο  σώμα τους και κατ’ επέκταση στις ζωές τους.
Σύντομα η συμβατική ιατρική επιστήμη με τη σύμπραξη κράτους και εκκλησίας θα
στραφεί ενάντια στη λαϊκή θεραπευτική τέχνη και θα επιδιώξει να εξαλείψει τις
παραδοσιακές πρακτικές και να εδραιωθεί μονοπωλιακά. Ήδη από το 15ο αιώνα
ψηφίζονται νόμοι που απαγορεύουν την άσκηση της ιατρικής από οποιονδήποτε μη
επαγγελματία (απόφοιτο σχολής συμβατικής ιατρικής) και οι πρακτικοί θεραπευτές
των αστικών κέντρων διώκονται και τιμωρούνται με πρόστιμα και φυλάκιση. Με το
πέρασμα του χρόνου η πίεση εντείνεται και εξελίσσεται σε ένα γενικευμένο διωγμό 
που επικεντρώνεται κατά  κύριο λόγο  στις γυναίκες θεραπεύτριες. Για περισσότερο
από 2 αιώνες χιλιάδες θεραπεύτριες και  μαίες  συλλαμβάνονται, δικάζονται,
βασανίζονται και εκτελούνται κατηγορούμενες ως μάγισσες στα πλαίσια της Ιερής
Εξέτασης. Το κράτος και η εκκλησία αναθέτουν στον άντρα επιστήμονα γιατρό να
καθορίσει τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία καταδικάζονται οι γυναίκες
θεραπεύτριες, ανάγοντας έτσι την ιατρική επιστήμη σε ένα ανώτερο πνευματικό
επίπεδο από τις παραδοσιακές πρακτικές και ταυτόχρονα νομιμοποιώντας το γιατρό
ως επαγγελματία.
Η εξόντωση των λαϊκών θεραπευτριών και ο αφανισμός του μεγαλύτερου μέρους της
πολύτιμης εμπειρικής γνώσης που υπήρχε διάχυτη μέσα στα δίκτυα τους, ανάγκασε
τον κόσμο, ελλείψει εναλλακτικής , να αποδεχθεί τις πολύπλοκες εξεζητημένες και
συχνά ιδιαίτερα ακριβές  συμβατικές θεραπείες. Με αυτό τον τρόπο το κυνήγι των
μαγισσών δημιούργησε τις κατάλληλες συνθήκες για την εδραίωση της νέας ιατρικής
επιστήμης, η οποία  προάγοντας εξουσιαστικές δομές και σχέσεις εξάρτησης,
αποτέλεσε ένα πολύ καλό εργαλείο για τον έλεγχο και τον περιορισμό της αυτονομίας
της μεσαιωνικής αγροτικής κοινωνίας.Την ιδία  περίοδο αρχίζουν  να εμφανίζονται στην Ευρώπη σοβαρές θανατηφόρες
επιδημίες ως αποτέλεσμα της γενικής παρακμής και των αθλίων συνθηκών διαβίωσης  
που επικρατούσαν στις ευρωπαϊκές πόλεις (υπερπληθυσμός, ανοιχτοί υπόνομοι,
ορδές ποντικών). Οι  γιατροί αρχίζουν να εξοικειώνονται  όλο και περισσότερο με τη
χρήση ανόργανων φαρμάκων όπως ο υδράργυρος, το αντιμόνιο και το αρσενικό.  
Αρχίζουν να δημιουργούνται τυποποιημένα χημικά σκευάσματα και να εφαρμόζονται
θεραπείες συχνά χειρότερες από τις ασθένειες, με πολλούς ασθενείς να πεθαίνουν και
ακόμα περισσοτέρους να υποφέρουν για χρόνια από τις συνέπειες της δηλητηρίασης
από τον υδράργυρο. Παράλληλα παραγκωνίζονται βασικές έννοιες που ως τότε
χαρακτήριζαν τις θεραπευτικές πρακτικές, όπως η έννοια της ζωτικής δύναμης και της
ενίσχυσης των μηχανισμών αυτοίασης που διαθέτει ο οργανισμός.  Υιοθετείται πλέον
μια πιο ορθολογιστική προσέγγιση στην αντιμετώπιση των ασθενειών και η
επιστημονική έρευνα προσανατολίζεται προς την μελέτη και την κατανόηση των
σωματικών λειτουργιών τόσο σε φυσιολογικό όσο και σε βιοχημικό επίπεδο.
Ωστόσο,   στο σύνολο τους οι συμβατικές πρακτικές αποδεικνύονται λιγότερο
αποτελεσματικές από τις παραδοσιακές θεραπείες και αυτό γίνεται ιδιαιτέρα εμφανές
κατά την περίοδο της αποικιοκρατίας, όταν  οι ευρωπαίοι έρχονται  σε επαφή με
παραδοσιακές κοινωνίες άλλων ηπείρων και συστήματα φυσικής ιατρικής που έχουν
εξελιχθεί στα πλαίσια διαφορετικών πολιτισμών.  Πολλές φορές οι πρακτικές
σαμάνων και παραδοσιακών θεραπευτών αν και στερούνται επιστημονικής ερμηνείας
αποδεικνύονται σαφώς ανώτερες στην αντιμετώπιση διαφόρων παθήσεων, σώζοντας
τη ζωή πολλών ευρωπαίων σε διάφορα μέρη του κόσμου.
Από το 19ο αιώνα και μετά η ιατρική επιστήμη επικεντρώνεται στην απομόνωση και
τη μελέτη των ενεργών συστατικών που περιέχονται στα φυτά και σύντομα είναι σε
θέση να παράγει ουσίες συνθετικά στο εργαστήριο. Τα φυτά δεν αντιμετωπίζονται
πλέον σαν αυτοτελείς οντότητες με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά και θεραπευτικές
ιδιότητες αλλά ως ένα τεράστιο αποθεματικό χημικά ενεργών ουσιών, εν δυνάμει
αξιοποιήσιμων για την παραγωγή νέων  συνθετικών φαρμάκων. Τα νέα φάρμακα
έχουν εντονότερη δράση και καταφέρνουν να ελέγξουν με επιτυχία διάφορες
λοιμώξεις και μολυσματικές ασθένειες. Ο κόσμος δεν αργεί να πειστεί από τα
«θεαματικά επιτεύγματα» της σύγχρονης ιατρικής  και να εξοικειωθεί με τις νέου
τύπου θεραπείες που καταλήγουν άμεσα σε βραχυχρόνια βελτίωση, πολλές φορές
απλά καταπιέζοντας τα συμπτώματα, χωρίς απαραίτητα να βελτιώνουν την
κατάσταση της υποκείμενης υγείας.Όταν βέβαια στην πορεία ο κόσμος αρχίζει και συνειδητοποιεί πως εξίσου
«θεαματικές» με τις επιτυχίες είναι και οι τραγωδίες που συνδέονται με τις
παρενέργειες των χημικών φαρμάκων (τερατογεννέσεις, μόνιμες βλάβες σε ζωτικά
όργανα ακόμα και θάνατοι),  παρατηρείται μια στροφή προς ηπιότερες και πιο
ασφαλείς εναλλακτικές. Η  αυξανομένη δυσπιστία στα χημικά φάρμακα ωθεί όλο και
περισσότερο κόσμο τα τελευταία χρόνια στην επανεκτίμηση του θεραπευτικού
δυναμικού των φυτών και στην επανοικιοποίηση της χρήσης τους.                                                                                                                                                                                     πηγη neaguinea.org

Τονωτικά βότανα κατα της Κατάθλιψης

Κατάθλιψη:  Είναι η πιο συνηθισμένη πνευματική διαταραχή και μπορεί να οφείλεται
τόσο σε ενδογενείς όσο και σε εξωγενείς παράγοντες. Στις περισσότερες περιπτώσεις 
ο άνθρωπος κλαίει με ευκολία χωρίς να ανακουφίζεται, νιώθει αδύναμος, άχρηστος
και αποκλεισμένος από τον υπόλοιπο κόσμο. Επίσης παρατηρείται  απώλεια
συγκέντρωσης, απάθεια διαταραχές στον ύπνο και τη διατροφή. Για την αντιμετωπιση
της κατάθλιψης χρησιμοποιούνται  τονωτικά βότανα που υποστηρίζουν τη λειτουργία
του νευρικού συστήματος και συντελούν στη διατήρηση διανοητικής και
συναισθηματικής ισορροπίας
1)μείγμα βοτάνωνείναι ο απλούστερος τρόπος επεξεργασίας και είναι κατάλληλος για ευπαθή
τμήματα των φυτών  που συνήθως περιέχουν αρκετές πτητικές ουσίες (άνθη και
φύλλα ). Για κάθε φλιτζάνι τσαγιού χρησιμοποιούνται 5 γραμμάρια αποξηραμένου
βοτάνου ή 10 γραμμάρια νωπού βοτάνου.  Βάζουμε το βότανο σε ένα δοχείο με νερό
που μόλις έχει βράσει (και βρίσκεται σε θερμοκρασία χαμηλότερη από 100◦) και το
σκεπάζουμε έτσι ώστε να αποφύγουμε την εξάτμιση των πτητικών ουσιών. Το
αφήνουμε για δέκα λεπτά  πριν το σουρώσουμε.
Βαλσαμόχορτο               50g
Μελισσόχορτο               50g 
Βασιλικός                         50g
έγχυμα, 5g για κάθε κούπα
2)βάμμαΕίναι ένα αρκετά ισχυρό παρασκεύασμα  με βάση το αλκοόλ . Το βότανο
τοποθετείται σε ένα  γυάλινο δοχείο με καπάκι  μαζί με το αλκοόλ  σε αναλογία 1:5
(ένα μέρος βοτάνου σε 5 μέρη αλκοόλ).  Όταν πρόκειται για νωπό βότανο η αναλογία
είναι 1:3 (π.χ.  100 γραμμάρια  βοτάνου σε 300 γραμμάρια αλκοόλ)
Μελισσόχορτο              50g
Νταμιάνα                         50g
30 σταγόνες, 3 φορές την ημέρα
3)κάψουλες : Μπορούμε να γεμίσουμε άδειες κάψουλες από ζελατίνη ή φυτικές
πρώτες ύλες  με  βότανα σε  σκόνη. Χύνουμε τη σκόνη σε ένα δίσκο και σέρνουμε σιγά
τα δυο μισά της κάψουλας το ένα κοντά στο άλλο. Όταν τα δυο μισά γεμίσουν με
σκόνη βάζουμε το ένα μέσα στο άλλο προσέχοντας να μη χυθεί  το περιεχόμενο τους
έξω. Οι κάψουλες μπορούν να διατηρηθούν σε δοχείο από σκουρόχρωμο γυαλί έως
και 4 μήνες.
Βαλσαμόχορτο            250 mg
Βρώμη                           100 mg
Ελευθερόκοκκος           50 mg
Γκίνγκο                           100mg
κάψουλα nο 50, τρεις την ημέρα                                                                                                                                                                                                                                πηγη neaguinea.org/                                                                                                                                                                                                                        

6 φυσικές θεραπείες για τον πονόδοντο

Σκόρδο

Το σκόρδο είναι μία από τις αποτελεσματικές θεραπείες για την ανακούφιση από τον πόνο του πονόδοντου . Μπορείτε να αναμίξετε λίγο θαλασσινό αλάτι με λιωμένο σκόρδο και βάλτε το μείγμα στην περιοχή του πόνου . Μασώντας μια σκελίδα σκόρδο την ημέρα το πρωί θα βοηθήσει να διατηρήσετε τα δόντια  υγιή, αλλά θα πρέπει μάλλον να χρησιμοποιήσετε μετά ένα φυσικό στοματικό διάλυμα για να αφαιρέσετε τη μυρωδιά.

Κρεμμύδι

Η έρευνα έχει δείξει ότι τα κρεμμύδια έχουν αντιβακτηριακά συστατικά, έτσι ώστε  να είναι πολύ χρήσιμα σε οδοντικά προβλήματα. Τρώγοντας ένα κρεμμύδι κάθε μέρα, το μάσημα, προστατεύει από διάφορες οδοντιατρικές παθήσεις,  για τρία λεπτά (για να σκοτώσει τα μικρόβια στο στόμα). Αν έχετε πονόδοντο , μπορείτε να τοποθετήσετε ένα μικρό κομμάτι του κρεμμυδιού στην περιοχή των δοντιών ή των ούλων. Αυτό θα μειώσει σας πόνο .

Λεμόνι

Τα λεμόνια είναι πλούσια πηγή βιταμίνης C, η οποία είναι χρήσιμη για τη διατήρηση υγιών δοντιών και οστών. Μπορεί επίσης να αποτρέψει την αποσύνθεση δοντιών και την απώλεια των δοντιών, οδοντική πλάκα, το πόνο των δοντιών και αιμορραγία των ούλων                                                                                                                                                                Γαρύφαλλο

Γαρύφαλλο έχει αντισηπτικές ιδιότητες που βοηθούν στην μείωση οδοντιατρικών λοιμώξεων Επίσης μειώνει τον πόνο του δοντιουαν εφαρμόζετε αμεσα πάνω στο δόντι που πονάει. 

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                      Πιπέρι σε σκόνη

Αναμίξτε μια πρέζα πιπέρι με ένα τέταρτο κουταλάκι του γλυκού αλάτι και θα έχετε μια σπιτική οδοντόκρεμα. Εάν την χρησιμοποιείται τακτικά μπορεί να αποτρέψει, αιμορραγία των ούλων, κακή αναπνοή και πληγή στα ούλα και τα δόντια .

:

Αλόη Βέρα, ένα φύλλο

Προετοιμασία:

• Αφαιρέστε τα αγκάθια από την άκρη του φύλλου Αλόης.
• Κόψτε το φύλλο κατά μήκος με ένα κοφτερό μαχαίρι.
• Εκχυλίζουμε το ζελε που έχει στο εσωτερικό του.

Εφαρμογή:

Εφαρμοστε  στην επώδυνη περιοχή και αφήστε το να σταθεί.

Προειδοποιήσεις:Μερικοι ανθρωποι προυσιαζουν

 αλλεργικές αντιδράσεις σε αλοΐνηή κάποιο από τα συστατικά της Αλόης Βέρα , έτσι  πριν από τη χρήση εσωτερικά  θα πρέπει να επιβεβαιώσετε σε μια μικρή περιοχή του δέρματος πως δεν παρουσιαζετε  καμία παρενέργεια                                                               Βάλτε μια κρύα κομπρέσα στο εξωτερικό του μάγουλου.σας  Να είστε προσεκτικοί με την κατανάλωση τροφίμων ή ποτών ζεστό, κρύο ή γλυκό  Εάν η περιοχή είναι πολύ ευαίσθητη, αποφύγετε να τρώτε τρόφιμα με αυτά τα χαρακτηριστικά. να προσπαθήσετε να κάνετε κάποια δραστηριότητα, όπως το περπάτημα, το τρέξιμο ή ποδηλασία, όπου οι ενδορφίνες που απελευθερώνονται μετά από 25 λεπτά είναι καταπραϋντικες Πηγαίνετε στο γιατρό   Θα πρέπει να πάτε στο γιατρό για να βρεθεί μια λύση . -                                                               πηγη http://buenasalud.net

Φτιάχνω μαύρη μπίρα στο σπίτι

Σπιτική μαύρη μπίρα.του Δημήτρη ΜπούτουΥλικά

• 1 φλιτζάνι μαύρη ζάχαρη
• 1 κουταλιά της σούπας εκχύλισμα καβουρντισμένης βύνης
• ¼ κουταλάκι του γλυκού ξηρή μαγιά
• δύο λίτρα κρύο εμφιαλωμένο νερό 
• και ένα μπουκάλι -απαραιτήτως από μαλακό πλαστικό- χωρητικότητας δύο λίτρων που κλείνει αεροστεγώς

Προαιρετικά 

• μέλι
• κόλιανδρος
• ένα λεμόνι

Για την παρασκευή της:
Αρχικά χρησιμοποιώντας ένα χωνί βάζουμε μέσα στο μπουκάλι την μαύρη ζάχαρη και τη μαγιά και το ανακινούμε καλά για να αναμιχθούν τα υλικά. Προσθέτουμε επίσης με το χωνί το εκχύλισμα της μαύρης βύνης και γεμίζουμε στη συνέχεια το μπουκάλι ως το χείλος του με το εμφιαλωμένο νερό. Μπορούμε να αντικαταστήσουμε την ζάχαρη με μέλι, για πιο πλούσια γεύση, ενώ το τελικό αποτέλεσμα θα ενισχύσουν αρωματικά ο κόλιανδρος και το λεμόνι. Αν επιλέξουμε να προσθέσουμε το τελευταίο, θα πρέπει να μπουν ολόκληρα κομμάτια της φλούδας του, που θα έχουν προηγουμένως πλυθεί σχολαστικά. Αφού τελειώσουμε με τα υλικά, κλείνουμε και ανακινούμε πολύ καλά.
Στη συνέχεια αφήνουμε το μπουκάλι σε ένα σκιερό μέρος και σε θερμοκρασία δωματίου για τρεις έως τέσσερις ημέρες. Μόλις διαπιστώσουμε, συνήθως την τέταρτη ημέρα, πως το σκεύος διογκώνεται, έχει φτάσει η ώρα για να μπει στο ψυγείο. Το αφήνουμε εκεί σε θερμοκρασία συντήρησης για περίπου μία ημέρα και η μπίρα μας είναι σχεδόν έτοιμη. Προσέχουμε κατά το άνοιγμα να χαλαρώσουμε σταδιακά το καπάκι του, ώστε να φύγει ο αέρας που έχει πιεστεί μέσα. 

Η χειροποίητη μπίρα μας μπορεί να συνδυαστεί έξοχα με κίτρινα, καπνιστά -κατά προτίμηση- τυριά ενώ μπορεί να αξιοποιηθεί και ως μαγειρικό υλικό σε συνταγές κρεατικών και πουλερικών.
Ταιριαστό συνοδευτικό της είναι επίσης τα στρείδια, συνήθεια που προέρχεται από τους Ιρλανδούς ζυθοπότες.του Δημήτρη Μπούτου/http://www.bostanistas.gr/?i=bostanistas.el.authors&id=9.

ΜΙΑ ΠΙΟ ΕΎΚΟΛΗ ΣΥΝΤΑΓΉ ΓΙΑ ΣΠΙΤΙΚΗ ΜΠΊΡΑ ΕΊΝΑΙ ΑΥΤΉ                                                               

     υλικα                                                                                                                                                                                                         1]3 φλ καφέ ζάχαρη                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     2]1κουτ γλυκού ξύδιι[προαιρετικά] 3]1 πακέτο μαγιάς                                                                                             4]μπουκάλια                                                                                                                                       Βράζουμε την ζάχαρη με ένα φλ  νερό μέχρι να γίνει πηχτό σιρόπι .Προσθέτουμε 1κουταλακι του γλ ξυδ ι αν το σιρόπι μας γίνει σκληρό Σε άλλη κατσαρόλα βράζουμε 1 και 1/5 λίτρα νερό  Περιχύνουμε το νερό με το σιρόπι της ζάχαρης.Τα χτυπάμε μαζί να ενσωματωθούν .Ξανά βάζουμε την κατσαρόλα στο μάτι της κουζινας και το βράζουμε για 30 λεπτά. Ριχνουμε το μείγμα αυτό σε ένα δοχείο που έχει στεγανό καπάκι .Ρίχνουμε και την μαγιά μέσα.Κλείνουμε καλά με το καπάκι το μπουκάλι και τομεταφέρουμε σε ένα δροσερό και σκοτεινό           μέρος για 14 μέρες περίπου για να γίνει η ζύμωση .Γεμίζομαι τις γυάλινες φιάλες με την μπΙρα και τις αποθηκεύουμε στο ψυγείο Αυτην ην συνταγη την βρηκα στο http://www.ehow.com/

Μια διαφορετική ... τυρόπιτα !

                           Συστατικά: 
                      * 1 κιλό ζύμη 
                      *1 kg φέτα με καθουρα[ παραδοσιακό τυρί της Ικαρίας] η καθουρα είναι προαιρετική
                      * 2 αυγά 
                      * 1 κιλό γιαούρτι 
                      * 1 φλιτζάνι φυτικό λάδι 
                      * αλάτι λίγη                                                                                                                                                                                                    θρούμπι η ρίγανη [άμα θέλετε]

Ανακατεύουμε τα τυριά με λιγο απο το λάδι και τα μυρωδικά και τα βάζουμε μέσα στο φύλλο
                           

                 ,ανακατεύουμε το γιαούρτι, τα αυγά, το λάδι, το αλάτι,και τα ρίχνουμε στο ταψί που έχουμε τα φύλλα με το τυριά από πάνω Ψήνουμε στους 180 βαθμούς μέχρι να ροδίσει η πίτα

                Καλή σας όρεξη ... :))             )http://sizdebuyrun.blogspot.gr/