Πικραλίδα
του οργανισμού και «καθάρσιο», με την ιπποκρατική έννοια του όρου, δηλαδή
καθαρίζει και αποτοξινώνει τον οργανισμό, προάγοντας τη λειτουργία του
ουροποιητικού και του γαστρεντερικού συστήματος, κυρίως δε του ήπατος και
του συστήματος των χοληφόρων, ενώ ταυτόχρονα τονώνει τους αδένες
Έτσι, η κατανάλωση των φύλλων-
που θεωρείται το τμήμα του φυτού με
την κατεξοχήν διουρητική δράση-
προτείνεται σε περιπτώσεις
κατακράτησης υγρών, όπως στην
συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, αλλά και σε περιπτώσεις, όπου
επιδιώκεται αύξηση της νεφρικής
απέκκρισης, όπως σε ψαμμιάσεις
(άμμος στους νεφρούς), ρευματισμών
αλλά και ουρικής αρθρίτιδας. Αξίζει
μάλιστα να επισημανθεί ότι λόγω της υψηλής περιεκτικότητας της δρόγης σε
ιχνοστοιχεία και ιδίως σε κάλιο, πιστεύεται ότι η χρήση της όχι μόνο δε
διαταράσσει την ομοιόσταση των ενδογενών ηλεκτρολυτών, όπως συμβαίνει
με τα συνθετικά διουρητικά, αλλά ότι αντίθετα συμβάλλει στην εξισορρόπηση
των μεταλλικών στοιχείων στον οργανισμό.
Επίσης ευεργετική εμφανίζεται η επίδραση των φύλλων του ταραξάκου
στο στόμαχο, τόσο επί δυσπεψίας, διεγείροντας τις γαστρικές εκκρίσεις, όσο
και επί της αντίθετης κατάστασης, δηλαδή αισθήματος «καούρας» (που
μπορεί να σχετίζεται με υπερέκκριση γαστρικών υγρών ή/ και γαστρο-
οισοφαγική παλινδρόμηση), καθώς διευκολύνει την προώθηση του γαστρικού
περιεχομένου προς το δωδεκαδάκτυλο.Έτσι, το ταραξάκο συνιστάταισυνολικά ως χωνευτικό, ευστόμαχο και τονωτικό σε αδύνατα και ευαίσθητα
στομάχια. Επίσης, για τη θεραπεία κεφαλαλγίας οφειλόμενης σε
δυσλειτουργία του στομάχου. Από την άλλη πλευρά ολόκληρο το φυτό,
συμπεριλαμβανομένης της ρίζας, έχει χρησιμοποιηθεί για την καταπολέμηση
της δυσκοιλιότητας αλλά και ως ανθελμινθικό.
Επιπλέον, ολόκληρο το φυτό και κατά κύριο λόγο η ρίζα, εμφανίζεται
ωφέλιμη ως τονωτικό και αποκαθαρτικό του συκωτιού αλλά και ως διεγερτικό
της παραγωγής και έκκρισης της χολής (χολαγωγό- χολαιρετικό), ώστε να
χορηγείται σε χρόνιες ηπατικές παθήσεις, όπως η υπερπλασία και η κίρρωση,
αλλά και σε χολολιθιάσεις, ατονία της χοληδόχου κύστεως και ίκτερο. Τα
παραπάνω, σε συνδυασμό με την πεποίθηση πως η δρόγη λειτουργεί ως
«καθαριστικό του αίματος», την καθιστούν χρήσιμη σε περιπτώσεις
υδρωπικίας (κατακράτησης υγρού στην κοιλιακή χώρα ή αλλού) ηπατικής
αιτιολογίας, αδενοπάθειας, σπληνικής δυσλειτουργίας αλλά και χρόνιων
δερματικών παθήσεων (ακμή, σπυράκια, στίγματα, λειχήνες, σκασίματα και
ερεθισμοί της επιδερμίδας, έκζεμα), που συνδέονται με δυσλειτουργία του ήπατος . ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΣΚΕΥΑΣΜΑΤΑ
1. Φρέσκα φύλλα
Τα φύλλα της πικραλίδας τρώγονται φρέσκα ωμά σε σαλάτες ή
βρασμένα, με λαδολέμονο. Το νερό μέσα στο οποίο έχουν βράσει δεν
πετάγεται αλλά καταναλώνεται ως τονωτικό. Η γεύση του μπορεί να
διορθωθεί με λεμόνι κατά βούληση. Επίσης, 6-8 ψιλοκομμένα, φρέσκα φύλλα
πικραλίδας μπορούν να προστεθούν στις σαλάτες, ώστε να τους
προσδώσουν ορεκτικές καιτονωτικές ιδιότητες.
Λιωμένα φύλλα του φυτού χρησιμοποιούνται ως καταπλάσματα σε
παθήσεις των ματιών, σε αιμορροΐδες και σε δερματικά προβλήματα.
2. φρέσκοι μίσχοι ανθέων
Η ημερήσια δόση έχει οριστεί από τη λαϊκή παράδοση σε 10 μίσχους
την ημέρα. Μια δεκατετραήμερη (14-μερη) κούρα συνιστάται σε άτομα που
υποφέρουν από ατονία και εξάντληση ή ακόμα από δερματικά προβλήματα,
όπως φαγούρα, λειχήνες, σκασίματα και ερεθισμούς της επιδερμίδας. Για
προβλήματα αδενοπάθειας θα πρέπει η «αγωγή» να συνεχιστεί για τρεις έως
πέντε εβδομάδες.
3. Χυμός πικραλίδων
Τα φύλλα του ταραξάκου πλένονται καλά, λιώνονται και σουρώνονται
για την παραλαβή του χυμού. Για διουρητική δράση μπορεί να ληφθούν έως
και 20 ml χυμού 3 φορές την ημέρα.
Για διόρθωση της γεύσης και αύξηση της θρεπτικότητάς του, ο χυμός των
πικραλίδων μπορεί να αναμειχθεί με ίση ποσότητα χυμού καρότων.
Εναλλακτικά, μπορεί να δεθεί σε σιρόπι, με προσθήκη ίσης ποσότητας
4
Η παρούσα ενότητα βασίζεται στην έρευνα των Ζανέττου- Παντελή (2000), Ζαχαρόπουλου
(1972) και Μνίμη (1994).ζάχαρης. Όταν το σιρόπι είναι έτοιμο, προστίθεται ο χυμός ενός λεμονιού,
αφήνεται το μείγμα να πάρει μία ακόμα βράση και συσκευάζεται ζεστό σε
μπουκάλια. Η ημερήσια δόση είναι για τα παιδιά δύο κουταλάκια του γλυκού
διαλυμένα μέσα σε νερό, ενώ και για τους ενήλικες 3 ως 4 κουταλιές της
σούπας, παρομοίως διαλυμένες.
4. Σκόνη χυμού
Ολόκληρο το φυτό (ανθοφόρα πόα και ρίζα) πλένεται καλά, συνθλίβεται
και σουρώνεται για την παραλαβή του χυμού, ο οποίος ακολούθως
ξηραίνεται. Το υπόλειμμα, που κατά την ξήρανση λαμβάνει ένα κιτρινωπό
χρώμα, αλέθεται σε σκόνη και φυλάσσεται. Λαμβάνεται μισό κουταλάκι του
καφέ, διαλυμένο σε νερό 2 έως 3 φορές την ημέρα.
5. Νερό ανθέων
Αφήνουμε αρκετά άνθη να φουσκώσουν για αρκετές ώρες και
σουρώνουμε πιέζοντας ελαφρά το υλικό. Το παρασκεύασμα χρησιμοποιείται
σε κομπρέσες για ερεθισμένα μάτια.
6. Αφέψημα ολόκληρου του φυτού
Αφήνουμε 20-30g ξηρού φυτού (φύλλα, άνθη, ρίζες) μέσα σε 1lt κρύο
νερό. για 2 ώρες. Στη συνέχεια το μείγμα τοποθετείται σε σιγανή φωτιά μέχρι
να φτάσει στο σημείο βρασμού και αφήνεται για 2 λεπτά ακόμα. Σβήνουμε την
εστία, σκεπάζουμε το δοχείο και αφήνουμε το παρασκεύασμα σε ηρεμία για
10-20 λεπτά. Τέλος, σουρώνουμε και συσκευάζουμε. Το αφέψημα αυτό
συστήνεται ως κούρα αποτοξινωτική, διουρητική, υπακτική και τονωτική του
συκωτιού σε δόση 1 ποτήρι ή φλιτζάνι 15 λεπτά πριν από κάθε γεύμα.
Αν μαζί με το ρόφημα μασηθεί και ένα φρέσκο φύλλο φασκομηλιάς, ενισχύεται
η δράση του στον ίκτερο.
Επίσης, αν προσθέσουμε σε κάθε ποτήρι ροφήματος μισό κουταλάκι του
καφέ μαγειρική σόδα, τότε επιτυγχάνουμε ενίσχυση της καθαρτικής δράσης
του παρασκευάσματος.
Επίσης, μαζί με γάλα βρασμένο ζαχαρούχο σε φλεγμονές του
βρογχικού δένδρου και σε βήχα.
7. Αφέψημα ρίζας
Χρησιμοποιούνται 30g ξηρής ρίζας σε 700ml νερού, τα οποία
βράζονται σε σιγανή φωτιά για 20 λεπτά. Καταναλώνεται 1 ποτήρι του
κρασιού, 2-3 φορές την ημέρα σε περιπτώσεις ποδάγρας (ουρικής
αρθρίτιδας), ρευματισμών, εκζέματος, ακμής, καθώς επίσης και σε ηπατικές
διαταραχές, ως διεγερτικό του συκωτιού, και στις σχετιζόμενες με αυτές
δυσκοιλιότητα.
8. Βάμμα της ρίζας
Η παραδοσιακή κυπριακή συνταγή προβλέπει την άφεση
ψιλοκομμένων νωπών ριζών του φυτού, χωρίς πίεση, μέσα σε μία μπουκάλα
και κάλυψη του υλικού με ζιβανία (τσίπουρο). Το μείγμα τοποθετείται στον
ήλιο για 30 ημέρες και ακολούθως σουρώνουμε και εκθλίβουμε για την
παραλαβή της υγρής φάσης. Το βάμμα αυτό χρησιμοποιείται για εντριβές για
τόνωση του κυκλοφορικού στα άκρα, όπως ακόμα σε περιπτώσεις ψύξης ή
ελαφριάς παράλυσης. Στη βιβλιογραφία αναφέρεται επίσης και η εσωτερικήή χρήση του
παρασκευάσματος σε καταστάσεις αντίστοιχες με εκείνες, όπου
χρησιμοποιείταιτο αφέψημα της ρίζας (5ml x 3 φορές την ημέρα, μέσα σε λίγο
νερό).
9. Βάμμα των φύλλων
Έχει χρησιμοποιηθεί σε παραδοσιακά γιατρικά για την καρδιακή
ανεπάρκεια, κυρίως ως πηγή καλίου.
10. Έγχυμα των φύλλων
Παρασκευάζεται σε αναλογία 30g πρόσφατα αποξηραμένων φύλλων
προς 500ml νερού. Λαμβάνεται σε δόση 2 έως 3 φλιτζανιών την ημέρα ως
διουρητικό (λιγότερο δραστικό από το χυμό), ως αποκαθαρτικό σε ουρική
αρθρίτιδα και έκζεμα, και ως ήπιο διεγερτικό και τονωτικό του πεπτικού
συστήματος καιτου ήπατος.
11. Μεικτό έγχυμα
Παρασκευάζεται από μείγμα ίσων μερών πικραλίδας, τσουκνίδας και
αχιλλέας και σε αναλογία 1 κουταλιάς του καφέ μείγμα για κάθε ποτήρι ζεστού
νερού- άφεση για 5-10 λεπτά. Δοσολογία: 3 ποτήρια ημερησίως.
Συνιστάται ως ρόφημα- κούρα για αποτοξίνωση, τόνωση και ανανέωση του
οργανισμού, κατά της εαρινής κόπωσης και υπέρ της πνευματικής διαύγειας.
12. Σιρόπι λουλουδιών
Πέντε χούφτες ανθέων πικραφάκης προσθέτονται σε 1lt κρύο νερό και
το μείγμα βράζεται σε σιγανή φωτιά για 5-10 λεπτά. Κατόπιν αφαιρείται από
την φωτιά και αφήνεται σκεπασμένο για ένα ολόκληρο βράδυ. Το πρωί
ακολουθεί απόχυση του εκχυλίσματος και έκθλιψη των ανθέων, για την
παραλαβή του χυμού, που ενώνεται με το εκχύλισμα. Προσθέτεται 1Kg μαύρη
ζάχαρη και δένεται το σιρόπι σε σιγανή φωτιά. Δίνεται ιδιαίτερη προσοχή,
ώστε κατά τη συμπύκνωση να μη βράσει το μείγμα. Αφού δέσει το σιρόπι,
αυτό αναμειγνύεται με το χυμό 2 λεμονιών και βράζεται για 5 ακόμα λεπτά σε
σιγανή φωτιά. Ακολούθως συσκευάζεται ζεστό το σιρόπι σε καθαρά δοχεία.
Το σιρόπι αυτό χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο μελιού ή σαν λεμονάδα, με
προσθήκη κρύου ή ζεστού νερού.
13. Θεραπευτικό ποτό με βάση το ταραξάκο
Ο Garnier αναφέρειτο εξής σκεύασμα, που συστήνεται ως τονωτικό:
χυμός φρέσκιας ρίζας ταραξάκου……..100g
οινόπνευμα 90ο
………………………..18g
γλυκερίνη……………………………...15g
νερό……………………………………17g πηγηwww.iama.gr/ethno/
Πικραλίδα Pesto
Δύο φλιτζάνια (500γρ)(350 γραμμάρια), πλένουμε και καθαρίζουμε τα φύλλα της πικραλίδας
1 φλιτζάνι (250 ml) ελαιόλαδο
4 σκελίδες σκόρδο, ξεφλουδισμένες
6 κουταλιές της σούπας (40 g) κουκουνάρι, ελαφρά ψημένα
1 1/2 κουταλάκι του γλυκού αλάτι θαλασσινό κατά προτίμηση
(70g) παρμεζάνα τυρί, τριμμένο1. Βάλτε περίπου το ένα τρίτο από τα χόρτα πικραλίδας στο μπλέντερ μαζί με το ελαιόλαδο και χτυπήστε τα για ένα λεπτό, . Προσθέστε τα υπόλοιπα χόρτα πικραλίδα σε δύο παρτίδες, μέχρι να είναι όλο ψιλοκομμένα2. Προσθέστε τις σκελίδες σκόρδο,το κουκουνάρι, αλάτι και την παρμεζάνα, έως ότου όλα γίνουν ένας λείος πουρές.3.Δοκιμάστε να προσθέσετε περισσότερο αλάτι αν χρειάζεται. Αν είναι πολύ παχύ, μπορείτε να το αραιώσετε με περισσότερο ελαιόλαδο ή νερό.
Αποθήκευση: Το πέστο μπορεί να αποθηκευτεί στο ψυγείο σε ένα βάζο έως τέσσερις ημέρες.Μπορείτε να βάλετε από πάνω λίγο ελαιόλαδο για καλύτερη συντήρηση Μπορεί επίσης να καταψυχθεί για δύο μήνες.
Ιδέες για Πικραλίδα Pesto-Απλώστε την πάνω από πίτσα με πατάτες ψημένες φέτες,και στη συνέχεια την ψήνεται.- σε κρητσίνι
- για πατατοσαλάτα.-Ανακατέψτε με μια σαλάτα Σαλατα Πικραλιδας ΙκαριαςΣτην Ικαρία κάνουν μια πολύ γευστική σαλάτα με την πικραλίδα και θα τολμούσα να πω ότι είναι πολύ πιο νόστιμη από του μαρουλιού ! Μαζεύουμε πικραλιδες τρυφερές και ,μάραθο τα πλένουμε πολύ καλά και τα στραγγίζουμε Κόβουμε τα χόρτα σε μια σαλατιέρα μαζί με φρέσκο κρεμμυδάκι [μπορούμε να βάλουμε και ξερό] ρίχνουμε αλάτι ,λάδι μπόλικο και καλό Ικαριωτικο ξίδι Στην σαλάτα αυτή μπορούμε να βάλουμε και άλλα χόρτα της εποχής όπως μυρωνια , καυκαληθρες ,άγρια πράσα κλ Το Αμερικάνικο Υπουργείο Γεωργίας κατατάσσει την πικραλίδα, μαζί με όλων των ειδών τα ραδίκια, στα 4 πρώτα τρόφιμα, λόγω της υψηλής διατροφικής τους αξίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου