Αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά όλων των λαών κι όλων των εποχών

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ
Τα αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά κατέχουν ιδιάζουσα θέση ανάμεσα στους ανθρώπους όλων των
λαών κι όλων των εποχών. Από αρχαιοτάτων χρόνων τα φυτά και ιδίως τα άνθη αντιπροσωπεύουν την
καλλιτεχνική εκδήλωση του δημιουργού στον κόσμο. Έτσι οι αρχαίοιΈλληνες θεοποίησαν τη μητέρα γη και
καθιέρωσαν, χάρη της γονιμότητας της φύσης και των ανθέων, μεγάλες γιορτές τα γνωστά ανθεστήρια. Η
θρησκεία μας εξάλλου είναι στενά συνδεδεμένη με τα φυτά και ιδίως τα άνθη. Ο Ιησούς Χριστός
χαρακτήρισε τα κρίνα του αγρούως τη μεγαλοπρεπέστερη στολή της φύσης. Στους χριστιανικούς ναούς
ακόμη και σήμερα τα άνθη αποτελούν τον καλύτερο διάκοσμο. Με άνθη στολίζουν τους επιτάφιους τη
Μεγάλη Παρασκευή και με δαφνόφυλλα (βάγια), αναπαριστούν τη μεγαλοπρεπή είσοδο του θεανθρώπου
στα Ιεροσόλυμα. Στις βαπτίσεις . στις γιορτές, στους γάμους, σε όλες τις ευτυχείς στιγμές του βίου μας τα
άνθη είναι σύμβολο της χαράς και ο αχώριστος φίλος που μας συνοδεύει και μέχρι τον τάφο. Οι Αρχαίοι
Έλληνες και οι Ρωμαίοι χρησιμοποιούσαν όλα σχεδόν τα γνωστά αρωματικά φυτά για αρτύματα
(μπαχαρικά) που ήταν αναπόσπαστο τμήμα της ζωής τόσο των πλουσίων, όσο και των απλών ανθρώπων.
Αρωματικά φυτά χρησιμοποιούσαν για το αρωμάτισμα των κρασιών, τα δε ακριβά αρώματα ήταν πολύ
επιθυμητά δώρα.
Εξάλλου οι θεραπευτικέςιδιότητες πολλών από τα φυτά αυτά ήταν γνωστές στην αρχαιότητα. Ο πατέρας
τηςιατρικήςΙπποκράτης πίστευε ότι ο γλυκάνισος σταματούσε το πτάρνισμα, ο κορίανδρος προλάβαινε τις
στομαχικές διαταραχές και βοηθούσε στον ύπνο, το θυμάρι ήταν αποχρεμπτικό, η μαντζουράνα και το
θρούμπι περιόριζαν την έκκριση της χολής και η μέντα σταματούσε τον εμετό. Με τα αρωματικά φυτά
ασχολήθηκαν επίσης ο Θεόφραστος (372-287πΧ) και αργότερα ο Διοσκουρίδης (1ος μΧ αιώνας) που στο
περίφημο «περί ύλης τηςιατρικής» σύγγραμμά του περιέγραψε τις θεραπευτικέςιδιότητες 600 περίπου
φυτών.
Εκτός από τουςΈλληνες και άλλοι λαοί ασχολήθηκαν στην αρχαιότητα με τα αρωματικά φυτά. Στην
Ασία δημιουργήθηκε από τους Κινέζους ,πριν από 6000 έως 7000 χρόνια ένα μεγάλο εμπόριο αρτυμάτων
που στη συνεχεία οι Άραβες το μετέφεραν στην Ευρώπη. Οι Σουμέριοι και οι Ασσύριοι γνώριζαν τις
θεραπευτικέςιδιότητες 200 περίπου φυτών μεταξύ των οποίον ήταν ο κορίανδρος, ο άνηθος, ο μάραθος, ο
κρόκος, η ρίγανη , η ελετάρεια, το θυμάρι και το κύμινο που τα χρησιμοποιούσαν οι γιατροί και οι μάγοι της
εποχής εκείνης
Στην αρχαίαΒαβυλώνα εκτός από τους κρεμαστούς κήπους στους οποίους καλλιεργούσαν πολλά
διακοσμητικά φυτά υπήρχαν και άλλοι μεγάλοι κήποι με αρωματικά φυτά για παραγωγή αρτυμάτων που τα
έσοδα τους αποτελούσαν ένα σημαντικό μέρος της όλης οικονομίας της.
Επίσης οι κάτοικοι της αρχαίας Αιγύπτου που ήταν ένα σημαντικό κέντρο αρωματικών φυτών,
χρησιμοποιούσαν για τη μουμιοποίηση των νεκρών. μερικά από αυτά όπως το γλυκάνισο, το κύμινο, την
κανέλα και πιθανόν τη μαντζουράνα, ενώ αρωματικά φυτά χρησιμοποιούσαν στις θρησκευτικές τελετές, στα
τρόφιμα στην παρασκευή αρωμάτων και αρωματικών αλοιφών καθώς και για τη θεραπεία διαφόρων
παθήσεων. Η χρήση των αρωμάτων κατά την εποχή εκείνη αποδεικνύετε κι απ το γεγονός ότι στις πυραμίδες
της Αιγύπτου βρέθηκαν ξηρά (αφυγρανθέντα) αρώματα.
Η χρησιμοποίηση των αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών συνεχίστηκε από τότε για να φτάσουμε
στην εποχή μας, όπου η επιστήμη βρήκε και προσπαθεί να βρει κι άλλα φυτά για τη χρησιμοποίηση τους
τόσο στις βιομηχανίες καλλυντικών και τροφίμων, όσο και στην παρασκευή φαρμάκων. ΠΗΓΗ nefeli.lib.teicrete.gr/browse/steg/