Ήταν το παγωτό των προ παγωτομηχανών χρόνων. Γινόταν με τα υλικά που έβρισκες παντού, τότε που τα μπακάλικα μετατρέπονταν σιγά-σιγά σε σούπερ μάρκετ. Η πρώτη κονσέρβα με κρέμα που γινόταν σαντιγί μόλις είχε κάνει την εμφάνιση της στην αγορά και οι μοντέρνες μαμάδες της εποχής έσπευδαν να προμηθευτούν το καινούργιο προϊόν.
Το χτύπημα των υλικών για το παγωτό (και για όλα τα άλλα τα γλυκά) γινόταν με έναν μηχανικό αυγοδάρτη - δύο ρόδες που γύριζαν με μια μικρή μανιβέλα - αλλά λίγο αργότερα η τεχνολογία έμπαινε στα ελληνικά σπίτια με την μορφή του ηλεκτρικού μίξερ χειρός, που αναλάμβανε όλα αυτά που μέχρι τότε γίνονταν χειροκίνητα.
Πώς τα θυμήθηκα όλα αυτά; Από μια ερώτηση που μου έκανε φίλη από παλιά: «Το φτιάχνεις το παγωτό που μας έφτιαχνε η μαμά σου»;
Πώς τα θυμήθηκα όλα αυτά; Από μια ερώτηση που μου έκανε φίλη από παλιά: «Το φτιάχνεις το παγωτό που μας έφτιαχνε η μαμά σου»;
Παγωτό καραμέλα
- 1 κουτί γάλα ζαχαρούχο
- 1 κουτί κρέμα γάλακτος δυστυχώς με όλα της τα λιπαρά
- 1 κουτί γάλα εβαπορέ
- 1 ποτήρι νερό
- 1 κλωναράκι φυσική βανίλια
Αρκετές ώρες πριν, αν γίνεται και από την προηγούμενη ακόμη καλύτερα, ετοιμάζω την καραμέλα με τον εξής απλούστατο τρόπο: Σε μια κατσαρόλα βάζω το κουτί του ζαχαρούχου γάλακτος έτσι όπως είναι (με την κονσέρβα δηλαδή, χωρίς να την ανοίξω) και γεμίζω με αρκετό νερό ώστε να σκεπαστεί.
Το βάζω να σιγοβράσει περίπου δυόμισι ώρες συμπληρώνοντας κατά διαστήματα νερό έτσι ώστε η κονσέρβα να είναι πάντα σκεπασμένη - προσοχή αν στεγνώσει το νερό η κονσέρβα μάλλον θα ανοίξει! Μετά τις δυόμισι ώρες βγάζω το κουτί από την κατσαρόλα και το αφήνω να κρυώσει εντελώς.
Με ένα κοφτερό μαχαιράκι σκίζω στη μέση το κλωναράκι της βανίλιας και με τη μύτη του μαχαιριού ξύνω το εσωτερικό της, για να πάρω τα σποράκια. Σε ένα μπολ χτυπάω με το μίξερ την παγωμένη κρέμα γάλακτος να γίνει σαντιγί. Συνεχίζοντας να χτυπάω προσθέτω το γάλα εβαπορέ, το καραμελωμένο ζαχαρούχο γάλα που έχει κρυώσει, τα σποράκια της βανίλια και λίγο-λίγο το νερό.
Το μίγμα που θα προκύψει θα είναι αρκετά νερουλό, αλλά δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, θα παγώσει κανονικότατα.
Το μίγμα που θα προκύψει θα είναι αρκετά νερουλό, αλλά δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, θα παγώσει κανονικότατα.
Αδειάζω το μίγμα σε ένα μεταλλικό δοχείο με καπάκι (στα μαγαζιά της Ευριπίδου έχει ωραιότατα κουτιά για παγωτό) το βάζω στην κατάψυξη και αρχίζω τη διαδικασία του επαναλαμβανόμενου χτυπήματος: Το αφήνω περίπου μια ώρα, το βγάζω και το χτυπάω με το μίξερ. Το ξαναβάζω στην κατάψυξη, περιμένω άλλη μια ώρα, το ξαναβγάζω και το ξαναχτυπάω. Τρεις φορές είναι αρκετές για να μην υπάρχει ίχνος κρυστάλλου στο παγωτό, αλλά όσες περισσότερες φορές χτυπηθεί τόσο πιο αφράτο θα είναι. Μετά και το τελευταίο χτύπημα το αφήνω κάποιες ώρες ήσυχο στην κατάψυξη να παγώσει καλά και είναι έτοιμο για σερβίρισμα.
Εννοείται ότι με ακριβώς την ίδια διαδικασία και τα ίδια υλικά γίνεται και ένα πολύ ωραίο παγωτό βανίλια, αρκεί να χρησιμοποιήσουμε το ζαχαρούχο γάλα όπως είναι, χωρίς να το καραμελώσουμε. Αυτή άλλωστε είναι και η συνταγή της μαμάς μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου