ΠΕΡΙ ΤΡΑΧΑΝΑ

Βράζουμε  το  γάλα  με μια  ποσότητα  σιταριού  μέσα  στην  κατσαρόλα . Κατεβάζουμε  την  κατσαρόλα  από  τη  φωτιά  και  την  σκεπάζουμε    με  άχυρο  ώστε  να  παραμείνει  ζεστή  όλη  τη  νύχτα  . Την  επόμενη  μέρα  αλέθουμε  τους  φουσκωμένους  κόκκους  σιταριού  ( χρειάζεται  πολύ  λιγότερη  ενέργεια  από  την  άλεση  ξηρών  κόκκων ) . Τον πολτό  που  προκύπτει  τον  ξαναρίχνουμε  στο  βρασμένο  γάλα  και  προσθέτουμε  λίγο  κανονικό  αλεύρι  για  να  «δέσει»  το  μίγμα  και  να  πλάθεται  εύκολα .

 Μπορούμε  ακόμη  να  στείλουμε  τους  φουσκωμένους  κόκκους  για ξήρανση (έχουν  απορροφήσει  μόνο  το  νερό  του  γάλακτος ) . Μέσα  στην  κατσαρόλα  έχει  μείνει  γάλα  πολύ  «πηχτό»  (έχει λίγο  νερό  και  πολλές  πρωτεϊνες ) . Ο  τραχανάς  τώρα  χρειάζεται  λιγότερο  αλεύρι  και  θα  έχει  περιεκτικότητα  πρωτεϊνών  εφάμιλλη  του  κρέατος . Θα  κοστίζει  λίγο  περισσότερο  από  τον  συμβατικό  τραχανά  αλλά  θα  είναι  πολύ  πιο  θρεπτικός . Τους  φουσκωμένους  κόκκους  σιταριού  , αφού  τους  ξηράνουμε , τους  αλέθουμε  για  να  γίνουν  αλεύρι  που  θα  μπεί  στην  επόμενη  παρτίδα  τραχανά .

Άλλος  τρόπος  να  συμπυκνώσουμε το  γάλα  ώστε  να  προκύψει  τραχανάς  πιο  πλούσιος  σε πρωτεϊνες : Ρίχνουμε  λίγο  ζωμό  λεμονιού  στο  γάλα  και  αυτό  «κόβει»  (καθιζάνουν  οι  πρωτεϊνες και  μπορούν  να  διαχωρισθούν  από  το  νερό  με  στράγγισμα ) . Την  καθίζηση  των  πρωτεϊνών  μπορούμε  να  την  πετύχουμε  και  με  χυμό  ακτινιδίου   ή  με  το  γαλακτώδες  υγρό  που  έχουν  τα  φύλλα  της  συκιάς  ( έτσι  παρασκευαζόταν  παλιά  η  συκομυζήθρα ) . Πιθανόν  όμως  κάποιοι  να  είναι  αλλεργικοί  στα  δύο  τελευταία  υγρά . Οι  πρωτεϊνες  που  καθιζάνουν  μοιάζουν  με  στραγγιστό  γιαούρτι  και  μπορούν  να  χρησιμοποιηθούν  στη  παρασκευή  τραχανά  όπως  χρησιμοποιείται   και  το  συμβατικό   γιαούρτι . Το  νερό  που  περισσεύει  από  το  «κομμένο»  γάλα   μπορεί  να  χρησιμοποιηθεί  στην  αρτοποιϊα  για  το  ζύμωμα  του  ψωμιού