Ο μύθος του Δαίδαλου και του Ίκαρου

 Το μνημείο του Ικάρου που υποδέχεται τους επισκέπτες στην προβλήτα του λιμανιού του Αγίου Κηρύκου και είναι έργο του γλύπτη Νίκου Ίκαρη, καλλιτέχνη της ικαριακής διασποράς στην Αμερική.Το άγαλμα έχει ύψος 17μ, είναι φτιαγμένο από μέταλλο . Τα αποκαλυπτήρια του μνημείου έγιναν το 1980 στα πλαίσια του ΣΤ΄Διεθνές Συμπόσιο Αιγαίου (17 -21 Ιούλη) το οποίο πραγματοποιήθηκε στην Ικαρία.

Ο Μίνωας , ο βασιλιάς της Κρήτης , ήθελε να κατασκευάσει ένα οικοδόμημα ξεχωριστό , που παρόμοιο του δε θα υπήρχε στον κόσμο . Γι’ αυτό το σκοπό κάλεσε από την Αθήνα τον ξακουστό τεχνίτη Δαίδαλο .

Ο Δαίδαλος , εκτός από ξεχωριστός αρχιτέκτονας και γλύπτης ,  φημιζόταν επίσης για την εφευρετικότητά του . Λένε ότι είχε εφεύρει τα κατάρτια και πανιά των πλοίων και πολλά εργαλεία , όπως το πριόνι , το τσεκούρι , το τρυπάνι κ.ά .

Πήγε λοιπόν στην Κρήτη κι έφτιαξε ένα πολύπλοκο και ξεχωριστό κτίριο , το λαβύρινθο .

Επειδή όμως  ο Μίνωας φοβήθηκε πως ο Δαίδαλος μπορεί να φτιάξει ένα παρόμοιο οικοδόμημα και σε άλλο μέρος , τον έκλεισε μαζί με το γιο του Ίκαρο μέσα στο παλάτι και δεν τον άφηνε να φύγει .

Ο Δαίδαλος ζήτησε τότε να του φέρουν κερί , με σκοπό να φτιάξει ένα καινούργιο δημιούργημα για να ευχαριστήσει το βασιλιά . Ωστόσο ,ο πολυμήχανος Δαίδαλος  είχε κάτι άλλο στο μυαλό του … Με το κερί αυτό έφτιαξε φτερά , τα κόλλησε πάνω στους ώμους του αγαπημένου του γιου και τους δικούς του και πέταξε μακριά από το παλάτι του Μίνωα .

Στον Ίκαρο είχε δώσει μια συμβουλή , να μην ανεβαίνει πολύ ψηλά , γιατί το κερί θα λιώσει και τα φτερά θα διαλυθούν . Ο μικρός Ίκαρος , όμως αγνόησε τη συμβουλή του πατέρα του και καθώς ο ήλιος τον ζέσταινε , ήθελε να ανέβει όλο και πιο ψηλά . Δυστυχώς το κερί άρχισε να λιώνει και ο Ίκαρος έπεσε στη θάλασσα κοντά σε ένα νησί του Αιγαίου . Ο Δαίδαλος λυπημένος για το χαμό του αγαπημένου του γιου , κατέβηκε να περιμαζέψει το σώμα του παιδιού του .

Το νησί που ήταν κοντά ονομάστηκε Ικαρία , ενώ το πέλαγος γύρω από αυτό ονομάστηκε Ικάριο πέλαγος .

                                                                                                                                                                 Θα μπορούσε να πει κανείς ότι ο θάνατος του Ικάρου υπήρξε η πρώτη ελληνική προσφορά - θυσία στο βωμό της αεροπορικής ιδέας. Σε αυτό το μύθο των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων έχει στηριχθεί ο τίτλος των νεαρών σπουδαστών αεροπόρων και της Σχολής στην οποία φοιτούν και δείχνει την τόλμη και την αποφασιστικότητα που τους διακρίνει για την ελευθερία.