Σουφικό Ή Σοφικό (Ικαρία)

Πειραιάς, Σύρος με τα απαραίτητα λουκούμια από τον πλανόδιο επισκέπτη πωλητή, Μύκονος και τελικός προορισμός η Ικαριά. Η όμορφη, άγρια,  πέτρινη αλλά και καταπράσινη Ικαριά. Με αυτά τα τέσσερα επίθετα θα χαρακτήριζα το πανέμορφο και ιδιόρρυθμο αυτό νησί, με τους δικούς του χρόνους και φιλοσοφία, που επισκεφτήκαμε για δεύτερη φορά, φιλοξενούμενοι όμως τώρα από τα ξαδέλφια μας Λίτσα και Ηλία.

Μπορεί κάποιος να πει ότι οι Ικαριώτες συντηρούν το μύθο τους ως προς τους χαλαρούς ρυθμούς τους,  όμως δεν είναι μύθος η φιλοσοφημένη στάση των ήρεμων νησιωτών απέναντι στο χρόνο. Είναι πραγματικότητα. Αυτοί σε μεγάλο βαθμό καθορίζουν το χρόνο τους και όχι το αντίθετο, όπως συμβαίνει γενικώς και παντού. Και όμως τα πράγματα συνεχίζουν να λειτουργούν αιώνες τώρα με ρυθμούς μη συμβατικούς μεν, που σου επιτρέπουν όμως να απολαύσεις και να βιώσεις δυνατά την καθημερινότητα.

Καταγάλανα νερά, υπέροχες παραλίες, τοπικές καλλιέργειες, καταπράσινα δάση από πεύκα, καστανιές, ναι ναι καστανιές, δρύες, καρυδιές και πολλά άλλα είδη χαμηλής ή ψηλότερης βλάστησης.

Όπου δεν υπάρχουν αυτά τα εξαιρετικής φυσικής γλυπτικής, απότομα βράχια στο νησί, ξεπετάει το πράσινο, που γλυκαίνει τη μοναδική και πολλές φορές απόκοσμη αγριάδα του τοπίου.

Ο καιρός, αν και μήνας Οκτώβριος, γλυκός και ήρεμος μας επέτρεψε όχι μόνο τα μπάνια, αλλά και τη μεγάλη περιήγηση σχεδόν σε όλο το οδικό δίκτυο του νησιού. Οι χωματόδρομοι γενικώς σε μέτρια ως καλούτσικη  κατάσταση δεν στέκονται εμπόδιο και στις πιο δύσκολες  εσωτερικές διαδρομές που αξίζει να τις κάνετε, πάντα με τη βοήθεια όμως ενός λεπτομερούς χάρτη, γιατί η σήμανση είναι ελαφρώς ανεπαρκής, όπως δυστυχώς στα περισσότερα μέρη της χώρας.

Στο δια ταύτα τώρα, κεφάλαιο κουζίνα. Τι να πεις τώρα για έναν τόπο που περιτριγυρίζεται από θάλασσα και τα περιβόλια αφθονούν. Ούτε που γνώριζα για τις νοστιμότατες  πατάτες του νησιού, τις οποίες γευτήκαμε πολλές φορές και στο σπίτι και έξω.  Άφθονα ζαρζαβατικά, κρέατα, τυριά βεβαίως, υπέροχα μέλια και η καλή διάθεση της νοικοκυράς να μεταμορφώνει όλα τα παραπάνω σε λαχταριστά φαγητά και λιχουδιές μοναδικές.

Έτσι και για να κλείνω τα σχόλια μου,  θα αναφερθώ στη γευστικότατη ψαρόσουπα που μαγείρεψε η ξαδέλφη μας,  όταν τα διάφορα ψάρια, κατευθείαν από τη βάρκα του Ηλία, “πήδησαν” στην κατσαρόλα της Λίτσας με αποτέλεσμα ένα θεσπέσιο, αν και απλό στην παρασκευή, γεύμα.
Όσο για μένα, δεν θα έχανα βεβαίως την ευκαιρία να μαγειρέψω στο όμορφο και φιλόξενο σπίτι, κάποιο χαρακτηριστικό Ικαριώτικο πιάτο, όπως είναι το σουφικό ή σοφικό, κάτω από τις πολύτιμες συμβουλές της ξαδέλφης, που εστιάζονταν κυρίως στο χρόνο μαγειρέματος  που θέλει το φαγητό, αν και μόνο με ζαρζαβατικά, να σιγοψήνεται δηλαδή σε πολύ χαμηλή θερμοκρασία, για μιάμιση με δύο ώρες,  ώσπου να μελώσει σαν τα  πολύτιμα και γλυκά μέλια της Ικαρίας.

Υλικά ( για 4-5 άτομα )

• 2-3 πατάτες
• 2 μελιτζάνες φλάσκες
• 3-4 ξερά κρεμμύδια
• 3 καρότα
• 2 πιπεριές πράσινες ή κόκκινες
• 2-3 κολοκυθάκια
• 3-4 ντομάτες
• Αλάτι
• Ελαιόλαδο

Εκτέλεση

• Πλένω και καθαρίζω όλα τα ζαρζαβατικά, τα κόβω σε χοντρούς κύβους.

• Σε μια κατσαρόλα στρώνω κατά είδος (χωρίς να είναι υποχρεωτικό, αλλά σίγουρα είναι πιο ωραίο) τα ζαρζαβατικά σε στρώσεις, αλατίζοντας κάθε φορά την κάθε στρώση.

• Τελειώνω με τις κομμένες ντομάτες, τις αλατίζω, ρίχνω ελαιόλαδο κατά βούληση και ένα φλιτζανάκι του καφέ νερό.

• Βάζω την κατσαρόλα στην αρχή σε δυνατή θερμοκρασία για να αρχίσει ο βρασμός και μετά χαμηλώνω πολύ τους βαθμούς, τόσο όσο να βράζουν στο ελάχιστο τα ζαρζαβατικά . Σε ικαριώτικους χαλαρούς ρυθμούς δηλαδή.
• Αφήνω το φαγητό να σιγοβράζει 1-1/2 ώρα, ώσπου να μελώσουν τα όμορφα ζαρζαβατικά και να μείνουν με ελάχιστα υγρά.

• Σερβίρω αμέσως το φαγητό ζεστό, συνοδεύοντας το με μια καλή φέτα. Αν μάλιστα είναι και η καθούρα, το γευστικότατο τοπικό κατσικίσιο τυρί, ακόμα καλύτερα.

Συμβουλές

• Το σοφικό θα το λέγαμε και μπριάμ της κατσαρόλας, όμως ειλικρινά είναι άλλο πράγμα, άλλη γεύση, βοηθάει σίγουρα το σιγανό βράσιμο των ζαρζαβατικών, το τονίζω αυτό.
• Στο φαγητό μπορείτε να βάλετε και ότι αρωματικό θέλετε και σας ταιριάζει, εγώ προτίμησα να το μαγειρέψω τελείως σκέτο, για να γευτούμε τη γλύκα των ικαριώτικων ζαρζαβατικών.
• Αν δείτε ότι στο τέλος του μαγειρέματος υπάρχουν υγρά, απλά δυναμώνετε τη φωτιά για μερικά λεπτά ώσπου να φύγουν και να δέσει όλο το φαγητό και να μείνει με το λάδι του.
• Τέλος ο καθένας μπορεί να προσθέσει στο πιάτο του έξτρα ελαιόλαδο και πιπέρι που του ταιριάζει πολύ.

Καλή σας επιτυχία                                                                πηγή     www.foodcollection.gr/author/dimitra/

ΚΑΙ ΠΟΥ ΝΑ ΔΟΚΙΜΆΣΕΙΣ ΤΟΝ ΤΑΜΠΟΥΡΆ ΜΑΣ  ΔΉΜΗΤΡΑ   .........ΤΟ ΛΑΧΑΝΙΚΌ ΤΗΣ  ΜΑΚΡΟΖΩΊΑΣ  !!!!!!!!!