Δεν υπάρχει καμία ελπίδα

Γεννήθηκα και μεγαλώνω στην πατρίδα του πράσινου ήλιου, της χρυσής αυγής,  της φέτας, του ξεγάνωτου τενεκέ, του έλληνα πιθήκου. Πάντα είχα την αίσθηση ότι βρισκόμουνα ανάμεσα σε βαρετούς νεόβλαχους κενού περιεχομένου και με τον καιρό σιγουρεύτηκα, οι θρησκόληπτοι μικροαστοί είχαν κατακτήσει τη χώρα εδώ και πολλά χρόνια. Τα θλιβερά αυτά ανθρωπάκια που αγαπούν την τάξη και την ησυχία, υπομένουν στωικά τα πάντα και παραμένουν απαθή στον καναπέ τους, φαίνονται ακίνδυνα και τιποτένια, αλλά αυτοί είναι οι πολλοί και οι πιο επικίνδυνοι. Με αυτούς θα ασχολούμαστε, χωρίς ελπίδα σωτηρίας, γνωρίζοντας δυστυχώς ότι ποτέ δεν θα απαλλαχτούμε, πρέπει να κατανοήσουμε το μαλάκα δίπλα μας και να τον υποστούμε.Η χώρα της Φαιδράς Πορτοκαλέας, που λέει και ο χαρούμενος ποιητής, κατοικείται ακόμα από τους ίδιους ανθρώπους που μάλλον η οικονομική κρίση και η απόγνωση τους έκανε χειρότερους και όσο περίεργο κι αν φαίνεται κυβερνάται αν όχι από πιο ανίκανους, σίγουρα από πιο γραφικούς. Μιλάμε για μία χώρα που στο πολιτικό σκηνικό συμπρωταγωνιστούν ανάμεσα σε άλλους ο τηλεπλασιέ βιβλίων αρχαιοελληνικής λαγνείας Άδωνις Γεωργιάδης, ο ξεπεσμένος δευτεροκλασάτος ζιγκολό Απόστολος Γκλέτσος, ο καταδικασμένος μαφιόζος με απαγόρευση εξόδου από την χώρα Αχιλλέας Μπέος, ο ακροδεξιός ψευτοπαλικαράς Μάκης Βορίδης και βεβαίως οι νεοναζί της Χ.Α συλλήβδην.

Δυστυχώς η κρίση απέδειξε τη γύμνια του ελληνικού λαού σε όλα τα επίπεδα, ένα μεγάλο ποσοστό των γιδιών επέλεξε και ψήφισε τους ίδιους που τον έκαναν το ζητιάνο της ευρώπης και κάποιοι άλλοι είπαν να κάνουν την επανάστασή τους μέσω νεοναζί τενεκέδων. Γιατί να ελπίζω πως κάτι θα αλλάξει σε μία χώρα

που κατοικείται από οσφυοκάμπτες, εθελόδουλους τυχοδιώκτες και κυβερνάται από απατεώνες με τα ίδια χαρακτηριστικά;