ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 2008 ( Σαν να μην πέρασε μια μέρα...)

Νοέμβρης μήνας,
κρύο κι αντάρα,
και τις Αθήνας 
οι δρόμοι ειν’ άδειοι.
Η ψυχή ουρλιάζει ,
παντού τρομάρα.

Δικτατορία,
ο νους δεν θέλει,
να το δεχθεί
κι όμως εντέλει
οι φοιτητές ,
θα πάρουν ρίσκο.

Χρόνια μετά,
σύννεφα μαύρα
στον Παρθενώνα,
αναδουλειές
κι ιδία την βρίσκω,
αυτή τη μέρα.

Έφτασε η ώρα,
νομίζω πάλι
καποιος τα στήθη
μπροστά να βάλει
κι αυτή την σπείρα
να κάνει πέρα.

Αυτή τη σπείρα
των κοιλαράδων
πολιτικών
μα και παπάδων
που τρων και πίνουν
το ξένο βιος.

Χωρίς να ξέρουν,
πως από πάνω,
ότι κι αν κάνουν,
με μάτι άγρυπνο
τους βλέπει πάντα,
ο παντοδύναμος
θεός - λαός.

Ελένη Σέττα