Για τα παιδιά του πολέμου ....Μόνο Αγάπη !

Γιατί δεν συμπεριφερόμαστε καλά στα παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα: Ίσως γιατί δεν μιλούν με το στόμα τους γεμάτο?Δεν παίζουν με τα ψίχουλα του ψωμιού τους για να τα κάνουν μπάλες ?Δεν ζητούν σωρούς των τροφίμων από τα σούπερ Μάρκετ ξεσηκώνοντας όλο το μαγαζί έτσι και τους τα αρνηθείς ?. Δεν έχουν ιδιοτροπίες, δεν λένε: «Δεν μου αρέσει !!" ?Δεν σουφρώνουν τη μύτη τους όταν φέρνουμε κάτι στο τραπέζι που δεν τους αρέσει ? Δεν στυλώνουν  τα πόδια τους στο έδαφος για να έχουν εδώ και τώρα τις καραμέλες τους? Δεν τρέχουν ανάμεσα στα πόδια μας?Δεν σκαρφαλώνουν πάνω στα έπιπλα μας για να τους φωνάζουμε -μην ανεβαίνετε πάνω θα πέσετε και θα χτυπήσετε ...? Τα παιδιά του πολέμου και της πείνας έχουν τη καρδιά τους τόσο βαριά, και το σώμα τους τόσο αδύναμο, που ζουν μονο για να περιμένουν  υπομονετικά  στην ουρά ένα πιάτο φαΐ ... μερικές φορές κλαίνε, όταν η αναμονή είναι πολύ μεγάλη ... Αλλά όμως   όχι, όχι, μην ανησυχείτε, δεν κλαίνε, δεν έχουν πλέον τη δύναμη: μόνο τα μάτια τους μπορούν να μιλήσουν πεθαίνουν αργά, ήσυχα, χωρίς να γίνονται ενοχλητικά ... Αυτά τα παιδιά  υπάρχουν δίπλα μας τόσο ευγενικά τόσο φοβισμένα !Ίσως και αυτός ο φόβος στο βλέμμα τους να ειναι και ο λόγος της κακής συμπεριφοράς μας προς αυτά Ίσως γιατί μέσα στα αθώα μάτια τους βλέπουμε το...Γιατί? Γιατί αλήθεια αδιαφορείτε για το τι πραγματικά συμβαίνει έξω από το σπίτι σας ?            Ναι, από όπου και να έρχονται αυτά παιδιά που πεθαίνουν από την πείνα ,μας χρειαζονται Ας τα κοιτάξουμε στα μάτια καθαρά χωρίς φόβο το μονο που θέλουν για να ζήσουν δίπλα μας ειναι !!!!!!!!