"Ο νερόμυλος του Κουκή "

Το 1992 ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών (Ο.Η.Ε.) καθιέρωσε την 22α Μαρτίου ως την Παγκόσμια Ημέρα Νερού. Μια απόφαση που

δεν έχει απλώς συμβολικό αλλά ουσιαστικό χαρακτήρα καθώς το νερό, που είναι το πολυτιμότερο αγαθό, εξακολουθεί να παραμένει δυσεύρετο ή απρόσιτο για πολλούς συνανθρώπους μας

Χώρες όπως η Ελλάδα βρίσκονται στις ζώνες άμεσου κινδύνου λειψυδρίας, χωρίς να προσέχουμε και να μεριμνούμε πάντα για την ορθολογική χρήση του νερού και την εξοικονόμηση του με κάθε τρόπο.Το νερό είναι μια από τις πιο βασικές από όλες τις ανάγκες - δεν μπορούμε να ζήσουμε για περισσότερο από μερικές μέρες χωρίς αυτό. Και όμως, οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν το νερό σαν κάτι δεδομένο. Βγάζουμε τόσα βρώμικα νερά και δεν συνειδητοποιούμε ότι το καθαρό νερό είναι μια πολύ περιορισμένη πηγή. Περισσότεροι από 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι σε όλο τον κόσμο δεν έχουν πρόσβαση σε ασφαλές, καθαρό πόσιμο νερό και πάνω από 2,5 δισεκατομμύρια δεν διαθέτουν επαρκή υπηρεσία αποχέτευσης. Πάνω από 2 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από την έλλειψη καθαρού νερού - και τα περισσότερα από αυτά δυστυχως να είναι παιδιά!

Η φύση έχει τη λύση ,με τον Άνθρωπο να βαστάει το κλειδί . το υδάτινο κλειδί της επιβίωσης

Καθήκον του να μεριμνήσει για την προστασία και την αποκατάσταση του , φροντίζοντας τα βουνά να σκεπάζονται από δάση, και οι βάλτοι, τα ποτάμια, οι υδροφόροι ορίζοντες και οι λίμνες που περιβάλουν το σπίτι του τη Γη να γεμίζουν πάντα με καθαρό άφθονο νερό . Αντί αυτού όμως ο Άνθρωπος κατόρθωσε  "Το νερό και ο αέρας, τα δύο βασικά υγρά από τα οποία εξαρτάται όλη η ζωή, να τα κάνει  παγκόσμια δοχεία απορριμμάτων." 

Με αφορμή  αυτή την σημαντική επέτειο σκέφτηκα να κάνουμε τον περίπατο μας σε έναν από τους πιο όμορφους νερόμυλους της Ικαρίας "Ο νερόμυλος του Κουκή "  στις Ράχες η αλλιώς όπως συνήθιζε η μητέρα μου να  μου τον περιγράφει ως τον "Νεραιδομυλο" του Χάρακα...Απομεινάρι μιας εποχής, όπου η ανάγκη για επιβίωση σε συνδυασμό με την ανθρώπινη σοφία, έδωσαν για μεγάλη χρονική περίοδο την πρώτη ύλη παρασκευής ψωμιού το αλεύρι. Μαρτυρίες ανθρώπων που πρόλαβαν την εποχή αυτή περιγράφουν τη μεγάλη διαφορά στην ποιότητα και τη γεύση του ψωμιού από αλευρόμυλο σε σχέση με τη σημερινή. Αυτάρκεια και σωστή διαχείριση των φυσικών πόρων είναι οι μαγικές λέξεις που μπορούν να περιγράψουν τη μεγάλη διαφορά από τη σημερινή πραγματικότητα.

Στην Ικαρία, νησί πλούσιο σε υδατοπτώσεις, λόγω του εκτεταμένου ορεινού όγκου και των μεγάλων υψομετρικών κλίσεων , η δυναμική ενέργεια του νερού ήταν απόλυτα αξιοποιήσιμη από πολύ παλιά. Εδώ μπορεί κανείς να συναντήσει έναν αρκετά μεγάλο αριθμό νερόμυλων σε σχέση με το μέγεθος του νησιού. Κτίσματα λιτά , κτισμένα με μεγάλη μαστοριά και μεράκι δίπλα σε ποτάμια και ρεματιές. Η εναρμόνιση των μύλων με το συνήθως μαγευτικό λόγω βλάστησης τοπίο είναι καταπληκτική. Η χρήση υλικών ( πέτρες, ξύλα κ.λ.π.)κατά κανόνα από τον γύρω χώρο δείχνει το σεβασμό στο περιβάλλον, κυρίως από ένστικτο. Η μεγάλη αντίθεση με τη σημερινή κατάσταση θα πρέπει να μας προβληματίζει ιδιαίτερα.

Σήμερα δεν υπάρχει ούτε ένας νερόμυλος σε λειτουργία. Η λειτουργία μερικών κράτησε μέχρι και τη δεκαετία του '50 σύμφωνα με μαρτυρίες παλαιοτέρων. _ ΤΕΕ Ευδήλου_

"Ένας ποταμός είναι κάτι περισσότερο από μια ανέχεια, είναι ένας θησαυρός."