Στην Ελλάδα η συνήθεια του ψησίματος στη σούβλα αποτελούσε συνήθεια των νομάδων της Ηπείρου (Βλάχοι, Σαρακατσάνοι) οι οποίοι ζούσαν σε χειμαδιά, συνεχώς μετακινούνταν και έτσι δεν είχαν στην διάθεσή τους κάποιο χτιστό φούρνο για ψήσουν το πασχαλινό αρνί. Έτσι εφηύραν το σούβλισμα που γίνονταν με ένα μυτερό κλαδί που στέκονταν πάνω σε πασάλους σε διάταξη χ μέσα στο έδαφος και από κάτω βρίσκονταν κάρβουνα.
Βέβαια το σούβλισμα του οβελία δεν αποτελεί τον κανόνα για τον εορτασμό της Λαμπρής ανά την ελληνική επικράτεια Στα νησιά του Αιγαίου, οι νησιώτες δεν το σουβλίζουν στις αυλές τους, αλλά το γεμίζουν με διάφορα χόρτα και ρύζι και το έψηναν στο φούρνο. . Το ρίφι της Ικαρίας στα χρονια των παππούδων μας εγέμιζε από την νοικοκυρά με σέσκουλα, κουτσουνάδες από τις παπαρούνες που βγαίνουν το Πάσχα, μάραθο, μυρώνια φρέσκο κρεμμυδάκι. εντόσθια. και με χοντρό σιτάρι αλεσμένο στον μύλο και το έψηναν στον φούρνο της αυλής του σπιτιού τους πάνω σε κληματόβεργες.
Στην Ικαρία , η προετοιμασία του Πασχαλινού γεύματος , ξεκινούσε πολύ νωρίτερα από το Πάσχα…Τον Γενάρη όταν κλαδεύονται οι κληματαριές και έμπαιναν στην άκρη ένα μεγάλο δέμα από κληματόβεργες για το ψήσιμο στον φούρνο. Το Μεγάλο Σάββατο έφτιαχναν τη γέμιση, και την φύλαγαν μέσα στο φανάρι (ψυγείο) να παγώσει ώστε την επόμενη ναι μπει στην κοιλίτσα του κατσικιού και να δεθεί σφιχτά με την σακοράφα.Την Κυριακή του Πάσχα οι φούρνοι των αυλών πυρώνονταν καλά με ακισαρές και απόκλαδα για να υποδεχτούν τις γάστρες και τα ταψιά των νοικοκυραίων. Πέντε-πέντε ε ψήνονταν οι αμνοί όσο οι γυναίκες ετοίμαζαν τα υπόλοιπα εδέσματα του τραπεζιού: σαλάτες, μπουρέκια ,κουλούρες... και τα Πασχαλινά αυγά.
Η συγκλονιστική ευωδιά που αναδύονταν στον αέρα ,το ντόπιο κόκκινο κρασ και η ομαδική «εργασία» για την προετοιμασία της φωτιάς και του κρέατος, δημιουργούσε μια ξεχωριστή αίσθηση πανηγυριού – γλεντιού. ..Με τα χρονια όμως καθώς άρχισαν να καταφτάνουν και οι
πρώτοι γαμπροί από τη Στεριά έφεραν μαζί τους στο νησί και την "θεαματική" σούβλα.
Οι παλιοί ξυλοφουρνοι στις αυλές έσβησαν και τη θέση τους την πήραν οι ηλεκτρικές κουζίνες και για τους πιο μερακλήδες η σούβλα .. Πάντως, όπου κι αν πάτε να θυμάστε ότι η Ανάσταση είναι γιορτή πανανθρώπινη με όλο το συμβολισμό της Άνοιξης Το Πάσχα είναι μια μοναδική ευκαιρία επιστροφής στην αλληλεγγύη και την ελπίδα. Εύχομαι καλό Πάσχα και χρόνια πολλά!
Βέβαια το σούβλισμα του οβελία δεν αποτελεί τον κανόνα για τον εορτασμό της Λαμπρής ανά την ελληνική επικράτεια Στα νησιά του Αιγαίου, οι νησιώτες δεν το σουβλίζουν στις αυλές τους, αλλά το γεμίζουν με διάφορα χόρτα και ρύζι και το έψηναν στο φούρνο. . Το ρίφι της Ικαρίας στα χρονια των παππούδων μας εγέμιζε από την νοικοκυρά με σέσκουλα, κουτσουνάδες από τις παπαρούνες που βγαίνουν το Πάσχα, μάραθο, μυρώνια φρέσκο κρεμμυδάκι. εντόσθια. και με χοντρό σιτάρι αλεσμένο στον μύλο και το έψηναν στον φούρνο της αυλής του σπιτιού τους πάνω σε κληματόβεργες.
Στην Ικαρία , η προετοιμασία του Πασχαλινού γεύματος , ξεκινούσε πολύ νωρίτερα από το Πάσχα…Τον Γενάρη όταν κλαδεύονται οι κληματαριές και έμπαιναν στην άκρη ένα μεγάλο δέμα από κληματόβεργες για το ψήσιμο στον φούρνο. Το Μεγάλο Σάββατο έφτιαχναν τη γέμιση, και την φύλαγαν μέσα στο φανάρι (ψυγείο) να παγώσει ώστε την επόμενη ναι μπει στην κοιλίτσα του κατσικιού και να δεθεί σφιχτά με την σακοράφα.Την Κυριακή του Πάσχα οι φούρνοι των αυλών πυρώνονταν καλά με ακισαρές και απόκλαδα για να υποδεχτούν τις γάστρες και τα ταψιά των νοικοκυραίων. Πέντε-πέντε ε ψήνονταν οι αμνοί όσο οι γυναίκες ετοίμαζαν τα υπόλοιπα εδέσματα του τραπεζιού: σαλάτες, μπουρέκια ,κουλούρες... και τα Πασχαλινά αυγά.
πρώτοι γαμπροί από τη Στεριά έφεραν μαζί τους στο νησί και την "θεαματική" σούβλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου