Η χλωρίδα μας: Prasium majus, Πράσιο το μέγα. Το 'Τσάι' όπως το λέμε εδώ στην Ικαρία

Η χλωρίδα μας: Prasium majus, Πράσιο το μέγα. Το Λαγουδόχορτο ή 'Τσάι' όπως το λέμε εδώ στην Ικαρία είναι ένας πολυετής θάμνος,
του οποίου οι βλαστοί
φτάνουν μέχρι και το 1 μέτρο.                                                                                                                   Ανήκει στην οικογένεια Lamiaceae                                                       Ετυμολογία -
Το όνομα του γένους Prasium είναι αβέβαιης προέλευσης, ίσως από το ελληνικό "prason" = πράσινη πέτρα ή αχάτη, με πιθανή αναφορά στο συγκεκριμένο λαμπερό πράσινο των φύλλων του, ενώ το όνομα του είδους προέρχεται από το Latin majus = μεγαλύτερο, μεγάλο.Γεωγραφική κατανομή και βιότοπος -
Αυξάνεται σε περιοχές Φαράγγια, γκρεμούς ή εδάφη  ιζηματογενή  των παράκτιων λωρίδων και των θαλάσσιων γκρεμών, από 0 έως 600 μ. Ωστόσο, η μεγαλύτερη παρουσία της βρίσκεται στους ασβεστολιθικούς βράχους και στα γκρεμίσματα  κοντά στη θάλασσα.                                                                   Περιγραφή Ο κορμός του είναι ξυλώδης και διακλαδισμένος ακανόνιστα.

Τα φύλλα του, έντονα, με χρώμα το γλυκό πράσινο. Οι απολήξεις στις άκρες του είναι οδοντωτές ,και το σχήμα των, οωειδή και λογχοειδή.

Στη βάση του φύλλου, το σχήμα μοιάζει με καρδιά.

Συνήθως τά άνθη είναι λευκά,ή ακόμη και λιλά ανοιχτόχρωμα, αλλά το χαρακτηριστικό ότι βγαίνουν μαζί δύο δύο, και αποτελείται από μία στεφάνη άνω με κυρτό σχήμα, και στο κάτω μέρος του άνθους είναι τρίλοβο.

Το πίσω μέρος του άνθους είναι τριχωτό , χνουδωτό. Ανθίζει από τέλη Μαρτίου έως αρχές Μαίου

            Καλλιέργεια - Η

καλλιέργεια μπορεί να γίνει με αναπαραγωγή σπόρων στο φυτώριο και μετέπειτα φύτευση νεαρών φυτωρίων στο κήπο.

Είναι προτιμότερο να επιλέγονται ασβεστολιθικά εδάφη, φροντίζοντας να βοηθήσουμε το φυτό τόσο με προσθήκες οργανικών λιπασμάτων όσο και με προσεκτική άρδευση κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης της βλάστησης.

Λόγω των ιδιαιτεροτήτων του, πρόκειται για ένα φυτό που πρέπει να εκτιμηθεί ιδιαίτερα για την καλλιέργεια του ως ενα είδος που υποστηρίζει την τοπική βιοποικιλότητα και για τη δυνατότητα ενός συμπληρωματικού εισοδήματος. Στην πραγματικότητα, είναι ένα πολυετές φυτό,που δεν απαιτεί ιδιαίτερη φροντίδα εκτός από τις παραδοσιακές.

Χρήσεις και παραδόσεις -Είναι ένα μελισσοκομικό φυτό, επομένως πολύ χρήσιμο για την ανάπτυξη των πληθυσμών των μελισσών.
Οι τρυφεροί βλαστοί του
καταναλώνονται,
μόνοι τους ή
συνοδεία με τσόχους και αγριομάραθο,
τσιγαριαστοί,
καλιτσούνια,(στη κρητική κουζίνα)
χορτόπιτες.
Επίσης συνδυάζεται γευστικά
και μο-να-δι-κά,
με σαλιγκάρια ή
σουπιές.συνοδεύει άριστα χορινό η αρνάκι στο τσουκάλι,αλλα και πεντανόστιμο και μυρωδάτο ωμό στην σαλάτα μας... και τέλος φοβερά στην ομελέτα...
Κατά τη άποψη των Κρητικών
είναι ένα από τα πιό νόστιμα
άγρια φυτά της Κρήτης. Κατά τη άποψη των Ικαριωτών και ενα πολύ θεραπευτικο και αρωματικό 'Τσαι' (πλούσια σε βιταμίνη Ε, έχει αντιοξειδωτικές ιδιότητες.Τα φύλλα χρησιμοποιούνται για εγχύσεις και αφέψηματα εξαιτίας του διουρητικού αποτελέσματος που έχουν και ενάντια των πετρωμάτων στα νεφρά.)..Καλημέρα