ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ... ΟΤΑΝ Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΕΝΝΑΕΙ ΛΥΣΕΙΣ

                                          

 Η ΛΥΣΗ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΨΆΧΝΟΥΜΕ ΕΧΘΡΟΥΣ  ΣΤΗΝ ΆΜΜΟ  ?                                                                                        

Τον τελευταίο καιρό με λύπη μου έχω διαπιστώσει ότι στο Νησί μου έχει δημιουργηθεί μια εμπόλεμη κατάσταση ανάμεσα στους κατοίκους  με βασικό θέμα το Ελεύθερο  κάμπινγκ  Με όλη αυτή τη Φιλοπολεμική κατάσταση το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να "μαλλιοτραβιόμαστε" μέσα ¨στο διαδίκτυο και στις παράλιες  χωρίς να προσφέρουμε κανένα ουσιαστικό τρόπο βοηθείας  στους Συμπατριώτες μας  , Φίλους που αγαπάνε το Νησί μας και  θέλουν να έρθουν στο νησί μας αλλά δεν έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν  Ενοικιαζόμενα Δωμάτια  Στην Ικαρία υπάρχουν πολλά  εγκαταλελημένα σπίτια και χωράφια Θα μπορούσαμε με τη βοήθεια του Δήμου , τοπικών συλλόγων η άλλων φορέων ,προσώπων του Νησιού μας να  παραχωρήσουμε αυτά τα άδεια κτίρια σε Ανθρώπους που τα χρειάζονται Δίνοντας έτσι Ζωή και Αξία σε   εγκαταλειμμένα Σπίτια και άγονα ακαλλιέργητα χωράφια  και προσφέροντας στους  Συνανθρώπους μας (που έχουν την ανάγκη μας) Αλληλεγγύη και Στήριξη  Έτσι θα δώσουμε  το παράδειγμα σε όλο τον Κόσμο οτι η Ικαριά μας είναι ένας  Τόπος  με Σκέψη και Πράξη κατά βάση Αριστερή! και εμείς  Αντάξιοι της Ιστορίας της !Λίγη Τόλμη θέλει, Γνήσια, Ανατρεπτική, Αριστερή Σκέψη και Πράξη. ........Πράξη Ουσίας . !       

                                                              ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ... ΟΤΑΝ Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΕΝΝΑΕΙ ΛΥΣΕΙΣ                                                                                                                                                     Στην Πατρίδα μας λειτουργούν πολλοί Αυτοδιαχειριζόμενοι Κοινωνικοί Χώροι  της Αλληλέγγυας - Κοινωνικής Οικονομίας


 Σ' αυτούς διοργανώνονται καθημερινά δεκάδες δραστηριότητες αλληλέγγυου, πολιτιστικού και επιμορφωτικού χαρακτήρα. Στεγάζονται: κινηματογραφικές λέσχες,  θεατρικές ομάδες, τοπικά μουσικά γκρουπ, παιδικοί σταθμοί και σε κάποιους υπάρχουν χώροι φιλοξενίας αστέγων και επισκεπτών. Λειτουργούν συλλογικές κουζίνες, καφενεία, δανειστικές βιβλιοθήκες. 

Συγκεντρώνονται τρόφιμα, φάρμακα, ρούχα. Οργανώνονται κάθε είδους εργαστήρια και σεμινάρια, γίνονται ανταλλακτικά χαριστικά παζάρια, δωρεάν κοινωνικά φροντιστήρια, μαθήματα ξένων γλωσσών, χορού, παρουσιάσεις βιβλίων, εικαστικές εκθέσεις κ.ο.κ.
Είναι οι νέες αυτόνομες κοινότητες της πόλης και της γειτονιάς. Σε κάθε Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο συστεγάζονται πολλές ανεξάρτητες ομάδες και σχήματα που κυοφορούν τις νέες ιδέες και κουλτούρες στην Ελλάδα της κρίσης.
Οι περισσότερες απ’ αυτές τις κοινότητες νέων αποκτούν νομική μορφή και πληρώνουν νοίκι.  Και στην Ελλάδα δεκάδες εγκαταλελημένα κτίρια, πρώην βίλες, εργοστάσια, στρατόπεδα, αποθήκες επαναχρησιμοποιούνται από ομάδες νέων, πριν ρημάξουν ολοκληρωτικά. Τα επισκευάζουν με εθελοντική εργασία, τα συντηρούν και τους ξαναδίνουν ζωή.
 Αυτές ανατάσσουν και δίνουν ζωή στα εγκαταλειμμένα κτίρια. Χωρίς τη δράση τους μιλάμε μόνο για ντουβάρια.

Τι είναι τα στέκια και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι;(link is external)

Τι Είναι;

Τελικά αυτά τα Στέκια και οι Αυτοδιαχειριζόμενοι Χώροι; Στα Εξάρχεια αλλά και την υπόλοιπη Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα;

Ας ξεκινήσουμε καλύτερα από το Τι δεν Είναι

• Δεν είναι μαγαζιά από τα οποία κάποιοι βγάζουν φράγκα, κερδοσκοπούν στις πλάτες κάποιων και εκμεταλλεύονται κάποιους άλλους.

• Δεν είναι χώροι κατανάλωσης, όπου ότι καταναλώσεις ΕΙΣΑΙ, όπου οι σχέσεις μεσολαβούνται από εμπορεύματα, όπου αν δεν πληρώσεις ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ, ή που αυτοεπιβεβαιώνεσαι χάρις στα φράγκα που έχεις στην τσέπη.

• Δεν είναι χώροι για πρέζα και πρεζέμπορους, για εξαρτήσεις και χρήσεις, για θολωμένα μυαλά και παραιτημένα σώματα.

• Δεν είναι χώροι αντικοινωνικοί, κρυφοί στο σκοτάδι, όπου υφαίνονται συνωμοσίες και πλεκτάνες, όπου κατοικούν μύθοι και οπτασίες.

Τι είναι λοιπόν αυτά τα Στέκια;

• Είναι παράθυρα ανοιχτά (ακόμη και αν είναι υπόγεια) στους ορίζοντες ενός άλλου τρόπου να οργανώνουμε τις ζωές μας. Από εμάς για εμάς, από την κοινωνία για την κοινωνία. Αυτό που εμείς ονομάζουμε ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ.

• Είναι εστίες δημιουργικότητας και έκφρασης, έξω και πέρα από εκμεταλλευτικές και εξουσιαστικές σχέσεις. Είναι ένας ακόμη τρόπος, ανάμεσα σε πολλούς, να συλλογικοποιούμε τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας.

• Είναι ανάσες κοινωνικότητας, πέρα από τους προκατασκευασμένους ρόλους του πελάτη και του πωλητή, του θεατή και του δημιουργού. Είναι χώροι δημόσιοι και ανοιχτοί, προσπελάσιμοι, εφαπτόμενοι με την κοινωνία και τις ανάγκες της.

ΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Στον Καπιταλισμό και τα παράγωγα του, την εκμετάλλευση και την κυριαρχία. Δεν είναι νησίδες ελευθερίας, γιατί η ελευθερία δεν μπορεί να περιοριστεί σε νησίδες μέσα στην θάλασσα της βαρβαρότητας. Είναι όμως σημεία εκκίνησης και εφόρμησης για εξωστρεφή δράση που χαράσσει τις δικές της διαδρομές στην γεωγραφία των κοινωνικών αντιστάσεων.

Ε! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΤΕΚΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΙ ΧΩΡΟΙ      

Καταλήψεις: Θυμήσου το Βερολίνο…
Ενα νέο κύμα Αυτοδιαχειριζόμενων Στεκιών και Καταλήψεων ήρθε βαδίζοντας στα χνάρια των Αυτοδιαχειριζόμενων Κοινωνικών Κέντρων της Ευρώπης και… κυρίως του Βερολίνου.
Εκεί, δίπλα στο «Τείχος του Αίσχους», οι διωκόμενοι καταληψίες εκατοντάδων κτηρίων στα 70’s-80’s είναι πλέον ιδιοκτήτες… Ο δήμος του Βερολίνου έδωσε μάλιστα και στεγαστικά δάνεια σε κάποιους, επί χρόνια, καταληψίες των υποβαθμισμένων περιοχών Kreuzberg, Charlotterburg και Schonenberg για να τα επισκευάσουν και να τα αυτοδιαχειρίζονται.
Παρ' όλα αυτά, πρόσφατα στην Γερμανία, το κράτος προσπάθησε να κλείσει μια από τις παλιότερες καταλήψεις, τη «Rote Flora» στο Αμβούργο. Χιλιάδες διαδήλωσαν ενάντια στα σχέδια εκκένωσης της κατάληψης του παλιού θεάτρου που είχε μετατραπεί σε αυτοδιαχειριζόμενο πολιτιστικό κέντρο. Συγκρούσεις σημειώθηκαν μεταξύ αστυνομικών και διαδηλωτών.
Ανάλογο κύμα δημιουργίας αυτοιδιαχειριζόμενων κοινωνικών χώρων - καταλήψεων υπάρχει και στην Ιταλία. Τους περιγράφει στο τελευταίο της βιβλίο "Φράχτες και Παράθυρα” (Αϊ στο διάολο, ΔΝΤ)" η Ναόμι Κλάιν. "Το "Corto Circuito" είναι ένα απο τα πολλά centri sociali της Ιταλίας. Τα κοινωνικά κέντρα είναι εγκαταλειμμένα κτίρια- αποθήκες, εργοστάσια, στρατώνες, σχολεία που καταλήφθηκαν και μεταμορφώθηκαν από τους καταληψίες σε εστίες κουλτούρας και πολιτικής, απαλλαγμένες απο τον έλεγχο τόσο των αγορών όσο και του κράτους. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις υπάρχουν 150 κοινωνικά κέντρα στην Ιταλία.
Το παλαιότερο και μεγαλύτερο κοινωνικό κέντρο -το Leoncavallo, στο Μιλάνο- είναι πρακτικά μια αυτάρκης πόλη με εστιατόρια, κήπους, ένα βιβλιοπωλείο, έναν κινηματογράφο, μια στεγασμένη ράμπα scateboard και ένα κλάμπ τόσο μεγάλο ώστε μπόρεσε να φιλοξενήσει τις εμφανίσεις των Public Enemy. Τα κοινωνικά κέντρα είναι χώροι ανεμελιάς και αντισυμβατικότητας, σε έναν κόσμο που μεσο-αστικοποιείται και ευπρεπίζεται ολοένα και περισσότερο, ένα γεγονός που παρακίνησε την γαλλική εφημερίδα Le Monde να τα χαρακτηρίσει ως “το πολιτιστικό κόσμημα της Ιταλίας”."
πηγες: enallaktikos.gr   http://waves.pirateparty.gr/