Γάλα από νωπούς κολοκυθόσπορους

Το φθινόπωρο είναι η εποχή που μας αρέσει κυρίως να καταναλώνουμε γλυκοκολοκύθες και να νοστιμίζουμε με την γλυκιά ψίχα τους διάφορες γλυκές και αλμυρές συνταγές! Ευτυχώς αυτοί οι ευλογημένοι καρποί διατηρούνται ανέπαφοι για αρκετό καιρό και έτσι, παρόλο που στις αρχές του φθινοπώρου η συγκομιδή τους ολοκληρώνεται, τουλάχιστον για τις ποικιλίες που συνήθως χρησιμοποιούμε στην Ελλάδα, η ανθεκτικότητά τους μας επιτρέπει να τις απολαμβάνουμε μέχρι και το τέλος του χειμώνα σαν να είναι ολόφρεσκες.

Ο παππούς μου, λάτρης της τηγανιτής κολοκύθας και μεγαλωμένος με το πνεύμα της οικιακής οικονομίας, όποτε άνοιγε μια κολοκύθα, μάζευε τους κολοκυθόσπορους, τους αλάτιζε και τους έψηνε, εξασφαλίζοντας έτσι τους πασατέμπους της χρονιάς. Παρακολουθώντας επί χρόνια αυτήν την όμορφη συνήθεια, ακολουθώ και εγώ το παράδειγμά του και πάντοτε τον θυμάμαι να φουρνίζει και να ξεφουρνίζει υπομονετικά, στο φουρνάκι της ξυλόσομπας, ένα ταψάκι με σποράκια, να τα απλώνει, να τα ελέγχει αν έγιναν και να τα ξαναβάζει στο φούρνο. Ωστόσο, ως φυτοφάγοι, καταναλώνουμε πολλές κολοκύθες καταλήγοντας να έχουμε πάρα πολλούς πασατέμπους που δεν χρειαζόμαστε. Έτσι σκέφτηκα να αξιοποιώ αυτά πολύ θρεπτικά σποράκια και με έναν ακόμα απλό και υγιεινό τρόπο, φτιάχνοντας δηλαδή φρέσκο γάλα κολοκυθόσπορου!

Η συνταγή είναι πανεύκολη και το αποτέλεσμα διαφορετικό αλλά εξίσου γευστικό από τα φυτικά γάλατα που έχουμε συνηθίσει. Το μεγάλο πλεονέκτημα της συνταγής είναι ότι οι κολοκυθόσποροι, τη στιγμή που τους παίρνουμε από την κολοκύθα είναι νωποί και επομένως δεν είναι ανάγκη να τους μουλιάσουμε σε νερό, αλλά τους χρησιμοποιούμε ως έχουν. Αν θέλουμε μπορούμε να προσθέσουμε γλυκαντικά και μπαχαρικά για να δημιουργήσουμε μια πιο πολύπλοκη γεύση, ανάλογα με τα γούστα μας. Η μόνη προϋπόθεση επιτυχίας είναι να έχουμε μπλέντερ! Το γάλα αυτό έχει από την φύση του μια ελαφρώς γλυκιά και φρουτώδη γεύση. Ο αγαπημένος μου τρόπος να το καταναλώνω είναι μαζί με δημητριακά, σταφίδες, λίγη κανέλα και λίγο σιρόπι αγαύης για πρωινό ή μέσα σε σμούθις.

Υλικά

• 1 φλιτζ. φρέσκους κολοκυθόσπορους (από 2 περίπου κολοκύθες)
• 2 1/2 φλιτζ. νερό φιλτραρισμένο *
• 1 κ.σ. σιρόπι αγαύης ή άλλο γλυκαντικό (προαιρετικά)
• αν επιθυμούμε μπορούμε να προσθέσουμε στο γάλα μας 1/4 κουταλάκι κανέλα, τζίντζερ, μοσχοκάρυδο ή άλλο μπαχαρικό

Εκτέλεση

1. Μαζεύουμε τους κολοκυθόσπορους από την κολοκύθα μας με ένα κουτάλι και τους μεταφέρουμε στο φλιτζάνι που θα χρησιμοποιήσουμε για την μέτρηση των υλικών μας. Αν θέλουμε αφαιρούμε τις ίνες, όμως αυτό πραγματικά δεν χρειάζεται. Η μικρή αυτή ποσότητα κολοκύθας που βρίσκεται ανακατεμένη με τα σποράκια μας, θα λιώσει, δίνοντας μια διακριτική φρουτώδη γεύση στο γάλα.

2. Βάζουμε στο μπλέντερ τους κολοκυθόσπορους μαζί με το νερό, το σιρόπι αγαύης και τα μπαχαρικά, αν χρησιμοποιήσουμε, και χτυπάμε πρώτα σε μέτρια και μετά σε δυνατή ταχύτητα για 2-3 λεπτά ανάλογα και με το πόσο δυνατό είναι το μπλέντερ μας.

3. Στρώνουμε ένα σουρωτήρι με γάζα ή τουλουπάνι και σουρώνουμε το γάλα μας. Στύβουμε το ύφασμα για να στραγγίξουμε όλο το υγρό και φυλάμε σε αποστειρωμένο μπουκάλι ή βάζο στο ψυγείο.

4. Διατηρείται στο ψυγείο για 2-3 μέρες.

*Σημείωση: Αυτή την ποσότητα νερού χρησιμοποιώ για να έχει το γάλα την πυκνότητα και την σύσταση που μου αρέσει. Σε περίπτωση που επιθυμούμε μια λιγότερο πλούσια σύσταση, προσθέτουμε 1/2 φλιτζάνι νερό επιπλέον.       ΠΗΓΗ http://veganinathens.com/gr/2016/11/08/raw-vegan-pumkin-seed-milk/                   ΦΩΤΟ 1 https://www.simplyrecipes.com/wp-content/uploads/2014/10/roasted-pumpkin-seeds-horiz-a-1500.jpg ΦΩΤΟ 2https://www.gardeningknowhow.com/wp-content/uploads/2008/08/pumpkin-seeds-main-400x267.jpg ΦΩΤΟ 3http://thetoastedpinenut.com/wp-content/uploads/2018/02/IMG_8963.jpg

Μια καλή πράξη για τον εαυτό σου ... Ταμπουράς με Σκορδαλιά από την κουζίνα της Ικαρίας !

Η Ικαρία φημίζεται για την εκπληκτική κουζίνα της, 'την Κουζίνα του κήπου', όπως την ονομάζουν οι ντόπιοι. Μια κουζίνα που βασίζεται στην απλότητα ,στα λαχανικά, τα βότανα, το ελαιόλαδο, το τυρί ..και τη φαντασία !

Η κολοκύθα, με το χαρούμενο πορτοκαλί χρώμα και τη γλυκιά και βελούδινη γεύση της, είναι η βασίλισσα των φθινοπωρινών λαχανικών . Ανήκει στην οικογένεια των Κολοκυνθοειδή και έφτασε στην Ευρώπη τον δέκατο έκτο αιώνα και στη συνέχεια εξαπλώθηκε και έγινε το κύριο συστατικό πολλών παραδοσιακών συνταγών.

Ταμπουράς με Σκορδαλιά από την κουζίνα της Ικαρίας                                                  Κόβουμε την κολοκύθα σε κομμάτια πάχους ενός περίπου εκατοστού και σε ότι σχήμα μας βολεύει .Τα αλατίζουμε και τα αφήνουμε μισή ώρα στο στραγγιστήρι, με λίγη πίεση, γιατί πάντα θα βγάλει ζουμάκια. Τα αλευρώνουμε, και μετά τα βουτάμε μια μια σε ένα πιάτο με κρύο νερό και τα τηγανίζουμε σε καυτό λάδι που να μην τα καλύπτει .Τα γυρίζουμε και από τις δυό πλευρές να πάρουν ένα χρυσό χρώμα. Πρέπει να μαλακώσουν, να τρυπιούνται από το πηρούνι αλλά να μη διαλύονται.

Τα βγάζουμε σε πιάτο στρωμένο με χαρτί κουζίνας ...Αν δε τα θέλετε τηγανιτά μπορείτε να τα αλευρώσετε και να τα βάλετε σε ένα ταψί αφου πρώτα το έχετε λαδώσει στο φούρνο                                    Σκορδαλιά με ψωμί (ένα εξαιρετικό φάρμακο για τη γρίπη ) Μουσκεύουμε το ψωμί περίπου μισό κιλό (πάντα μπαγιάτικο ) σε μια λεκάνη με νερό.

Καθαρίζουμε κ πολτοποιούμε τα Σκόρδα (2 με 3 σκελίδες )με το Αλάτι το Βάζουμε σε ένα μπολ.

Στραγγίζουμε καλά καλά το ψωμί κ το Προσθέτουμε στο μπολ με το σκόρδο κ στην συνέχεια Προσθέτουμε το ελαιόλαδο

Ανακατεύουμε με μίξερ χειρός η στο μπλέντερ να ομογενοποιηθούν τα Υλικά κ έτοιμη η σκορδαλιά μας.

Συνοδέψετε τις τηγανίτες της κολοκύθας μαζί με σκορδαλιά..Καλή σας όρεξη!

Μανιάτες στην Ικαρία

η Ικαρία στα 1688 από τον DAPPER

Είναι ιδιαίτερα διαδεδομένη η αντίληψη πως η Μάνη ήταν μια απομονωμένη φιλοπόλεμη περιοχή. Αυτό ωστόσο δεν είναι απολύτως σωστό. Η επαφή της με την θάλασσα έδωσαν στον πληθυσμό την αναγκαία εξωστρέφεια προκειμένου να επιβιώσει. Το ψάρεμα, η πειρατεία και το εμπόριο αποτελούσαν βασικές εργασίες του παλαιού Μανιάτη.

            Παράλληλα η αυτονομία της περιοχής οδήγησε στην πληθυσμιακή ανάπτυξη της. Η αδυναμία της περιοχής να «θρέψει» τόσο πληθυσμό έφερε ως αποτέλεσμα την σύγκρουση μεταξύ των οικογενειών του τόπου για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και ραγδαία πτώχεια. Έτσι δημιουργήθηκαν στα τέλη του 17ου και κυρίως του 18ου αιώνα μεταναστευτικά ρεύματα Μανιατών σε διάφορες περιοχές της Ελλάδος και του εξωτερικού. Εδώ δεν πρέπει να ξεχνάμε και τις συνεχείς συγκρούσεις με τους Τούρκους αλλά και γενικότερα τους Οθωμανούς πειρατές. Ένας από τους προορισμούς που επελέγη για μαζική εγκατάσταση Μανιατών στα μέσα του 18ου αιώνα ήταν και το νησί της Ικαρίας.

            Η μεταναστευτική αυτή κίνηση σύμφωνα με την τοπική παράδοση της Ικαρίας έχει να κάνει με την προσωπικότητα του πειρατή Σταμάτη Καστανιά. Η καταγωγή του δεν είναι εξακριβωμένη. Πολλοί τον θεωρούν Μανιάτη ενώ κατά άλλους Ικαριώτη ο οποίος μεγάλωσε στην Μάνη, κατόπιν απαγωγής του από μανιάτες πειρατές. Το σίγουρο είναι πως στην Μάνη έμαθε την ναυτική τέχνη και όπως αναφέρει η τοπική παράδοση επέστρεψε στην Ικαρία με άλλους Μανιάτες.

            Πιο συγκεκριμένα λέγεται πως πήγες το νησί γύρω στα 1750 σε ηλικία 27 ετών όχι μόνο με κατοίκους της Μάνης αλλά και δασκάλους, ιερείς και ναυπηγούς. Τους ναυπηγούς τους τοποθέτησε για διαμονή στο Γιαλισκάρι, ενώ από έναν δάσκαλο σε Λαγκάδα, Περμαρία και Περδίκι. Ο Καστανιάς για επτά χρόνια διαφύλαξε το νησί με επιτυχία από επιδρομές πειρατών ενώ ισχυροποιήθηκε τόσο πολύ σε τοπικό επίπεδο που ο σουλτάνος τον αναγνώρισε «Ζαμπίτη της Ικαρίας». Του έδωσε δηλαδή τον βαθμό του αστυνόμου – τοποτηρητή. Μάλιστα είχε και επίσημη σφραγίδα για την υπογραφή των εγγράφων του που έφερε στο κέντρο έλικα και πέριξ αυτή το Καπετάν Καστανιάς.

            Ενδιαφέρον παρουσιάζουν έγγραφα και τοπικές παραδόσεις για αυτήν την μετακίνηση.

«1761 Αφιερώνω κι εγώ ο παπα Γιάννης Καφάκος εις την Αγίαν Κιουρά[νa;]το μερδικόν μου τ’ αμπέλι εις Κά(τω) Χωριόν να βάζουν τα παιδία μου τονκάθε χρόνο ένα κάρτο σιτάρι και μισόν κατζίκι και κρασί ό,τι βάζουν και οιάλλοι αδελφοί. Και όποιος ευρεθεί και αφήσει το ψυχικόν μας να έχου χέριοι αδελφοί, να τα βάνουν εις άλλο χέρι να δίνει το πάχτος»

Ενώ σε άλλο έγγραφο επαναστατικής διακήρυξης του νησιού αναφέρεται

«1795 6 Δεκεμβρίου

Εγώ ο παπά Χριστόδουλος Καφάκος έγραψα το παρόν εις το καιρόν που ρίξαμε το χαρατζομάνι της κραταιάς βασιλείας. έτσι εσυμφώνησε ο ραγιάς και έγραψα»

            Η οικογένεια που αναφέρεται στο παραπάνω έγγραφο έχει καθαρά Μανιάτικο επώνυμο καθώς το επώνυμο προέρχεται από την λέξη Καφός που στα μανιάτικα σημαίνει αδελφός και την κατάληξη –άκος.

Άλλα επώνυμα που συνδέονται ιστορικά με την Μάνη στην Ικαρία είναι τα Κουτούφαρης(Πιθανολογείται  ότι οι Κουτουφαραίοι ήρθαν στην Ικαρία μαζί με πολλούς άλλους Μανιάτες και εγκαταστάθηκαν στο χωριό Ράχες. Η πρώτη αναφορά στο όνομα Κουτούφαρης γίνεται σε έγγραφο του 1832. )Μελάς, Μάγκουρας, Πατσάκος, Τζαούτης, Κούβαρης, Καζάλης κ.ά. Μάλιστα σε σημείωση του ο παλαιός Ικαριώτης ιστορικός Ιωάννης Μελάς αναφέρει «τα επώνυμα αυτά αποδεικνύουν μεμονωμένην αλλά παλαιάν μετοικεσίαν Πελοποννησίων εις Ικαρίαν».

         Ο απόηχος της εποίκησης των Μανιατών στο νησί δεν παρέμεινε μόνο σε πληθυσμιακό επίπεδο. Η κοινωνία της Ικαρίας άρχισε να παρουσιάζει τα πρώτα ανοίγματα. Εμφανίστηκε ένα νέο είδος κατοικίας – το δίχωρο διώροφο σπίτι με το όνομα «πύργος» ή «πυργάρι», με δεύτερο όροφο ως ξενώνα. Σύμφωνα με την παράδοση, γύρω στα τέλη του 18ου αιώνα στην Ικαρία μετοίκησαν Μανιάτες και, καθώς τόσο οι «πύργοι» όσο και οι νέοι οικισμοί έχουν κοινά στοιχεία με παρόμοια δείγματα από τη Μάνη, θεωρείται ότι οι νέοι κάτοικοι εισήγαγαν αυτή την αρχιτεκτονική.

μικρό πειρατικό του 18ου αιώνα

Πηγές   https://maniatika.wordpress.com/

1. επιμέλεια κειμένου Ι. Φ. Μιχαλακάκος
2. Ιωάννη Π. Λεκκάκου «Μάνη κοινωνική οργάνωση και ζωή», Αρεόπολη 2008 εκδ. Αδούλωτη Μάνη.
3. Α. Καπετάνιος «Χώρος και χρόνος στην Δυτική Ικαρία, διαδικασίες μετάβασης και μετασχηματισμού»
4. Ι. Μελά «Ιστορία της νήσου Ικαρίας από των αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι της εποχής μας» Αθήνα 1955
5. Ι. Μελά «Ιστορία της Ικαρίας» Επτά Ημέρες της Καθημερινής Αφιέρωμα στην Ικαρία, 1998.
6. Δ. Βαγιακάκου «Μανιάται εις Ικαρία» Αθήνα σύγγραμμα περιοδικό, Αθήνα 1958
7. http://www.ikariamag.gr/i-ikaria-kai-i-thalassa-i-naytosyni-ton-ikarion
8. http://www.ehw.gr/asiaminor/forms/fLemmaBody.aspx?lemmaId=6855
9. http://el.travelogues.gr/item.php?view=32265