10 απλές καθημερινές συνήθειες που βελτιώνουν τη ζωή μας

Δέκα συμβουλές από την επιστημονική έρευνα σχετικά με τον πως μπορούμε να βελτιώσουμε την ζωή μας με απλές καθημερινές συνήθειες.

1) Βγείτε έξω στη φύση

Το πιθανότερο είναι ότι υποτιμάτε πόσο σημαντική είναι η επαφή με την φύση. Και μάλλον αυτό συμβαίνει, αφού υπάρχει επιστημονική μελέτη που το πιστοποιεί.

Όμως, αποδεδειγμένα η επαφή με την φύση προσφέρει τα εξής θετικά:

• μειώνει το στρες ,
• μας κάνει πιο δημιουργικούς,
• βελτιώνει τη μνήμη,
• κάνει πιο έντονη την επιθυμία για κοινωνική προσφορά
• μειώνει τον εγωκεντρισμό

2) Γυμνασθείτε

Όλοι γνωρίζουμε πόσο σημαντικό είναι αυτό, αλλά λίγοι άνθρωποι το πράττουν με συνέπεια.

Εκτός από τα οφέλη για την υγεία που όλοι τα γνωρίζουμε, η άσκηση προσφέρει επιπλέον και τα εξής:

• μας κάνει πιο έξυπνους,
• πιο ευτυχισμένους ,
• βελτιώνει τον ύπνο ,
• αυξάνει την λίμπιντο
• αυξάνει την αυτοεκτίμηση, αφού αισθανόμαστε καλύτερα για το σώμα μας.

Μια μεγάλη μελέτη του Χάρβαρντ στην οποία παρακολούθησαν 268 ανθρώπους για περισσότερα από 70 χρόνια, αξιολόγησε την άσκηση  ως ένα από τα μυστικά για μια καλή ζωή .

3) Περάστε χρόνο με τους φίλους και την οικογένεια

Ο ειδικός από το Χάρβαρντ στην επιστήμη της ευτυχίας,   Daniel Gilber, προσδιόρισε αυτό ως μία από τις μεγαλύτερες πηγές ευτυχίας στη ζωή μας .

Οι σχέσεις αξίζουν περισσότερο απ' όσο φαντάζεστε.

Αισθανόμενος κάποιος κοινωνικά απόβλητος, έχει αυτό επιπτώσεις στην ευφυΐα του, ακόμα και στην υγεία του.  Η μοναξιά μπορεί να οδηγήσει σε καρδιακή προσβολή, εγκεφαλικό επεισόδιο και διαβήτη.

Οι μακροβιότεροι άνθρωποι στην γη, δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στην κοινωνική συμμετοχή. Οι καλές σχέσεις είναι πιο σημαντικές ακόμα και από την γυμναστική, για μεγάλη διάρκεια ζωής.

Οι φίλοι είναι το κλειδί για τη βελτίωση της ζωής σας. Μοιραστείτε μαζί τους τα καλά νέα και ανταποκριθείτε ενθουσιωδώς όταν αυτοί μοιράζονται καλές ειδήσεις μαζί σας.

Θέλετε να αισθανθείτε άμεσα πιο ευτυχισμένοι; Κάντε κάτι καλό γι' αυτούς.

4) Εκφράστε ευγνωμοσύνη

Οι μελέτες δείχνουν ότι αυτό θα σας κάνει πιο ευτυχισμένους. Χρησιμοποιείστε όποιον τρόπο σας βολεύει. Από το να σημειώνετε τα καλά πράγματα που σας συμβαίνουν καθημερινά, μέχρι να απαριθμείτε αυτά για τα οποία θεωρείτε ότι θα έπρεπε να είστε ευγνώμων.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα ακόμα και το να  βελτιώσετε τις σχέσεις σας, και τελικά να κάνετε καλύτερη τη ζωή για όλους γύρω σας.

5) Διαλογιστείτε

Ο διαλογισμός μπορεί να αυξήσει την ευτυχία, αλλά και να βοηθήσει να βρείτε κάποιο νόημα στην ζωή.

Ταυτόχρονα μειώνει:

•  το θυμό,
• το άγχος,
• την κατάθλιψη
• την κούραση .

Με παρόμοιο τρόπο, η προσευχή μπορεί να σας κάνει να αισθανθείτε καλύτερα - ακόμα και αν δεν είστε θρήσκοι!

6) Κοιμηθείτε επαρκώς

Δεν μπορείτε να εξαπατήσετε τον εαυτό σας σχετικά με τον ύπνο. Η κούραση  δυσκολεύει την αίσθηση της ευτυχίας.

Η έλλειψη ύπνου αυξάνει τις πιθανότητες να αρρωστήσετε, ενώ αντίθετα ο επαρκής ύπνος βοηθάει ακόμα και στη διαδικασία λήψης αποφάσεων, για προβλήματα που σας ταλαιπωρούν πριν κοιμηθείτε.

Η έλλειψη ύπνου κάνει πιθανότερο να συμπεριφερθείτε ανήθικα.

Ακόμα και οι γρήγοροι ύπνοι είναι πάρα πολύ σημαντικοί:

• Αυξάνουν την εγρήγορσης και της απόδοση στην εργασία,
• ενισχύουν την ικανότητα μάθησης,
• 'καθαρίζουν' τα αρνητικά συναισθήματα ενώ παράλληλα ενισχύουν τα  θετικά.

7) Βάλτε προκλήσεις στον εαυτό σας

Μαθαίνοντας μια ακόμα ξένη γλώσσα, ακονίζει το μυαλό σας.

Τα μαθήματα μουσικής αυξάνουν τον δείκτη νοημοσύνης.

Αμφισβητώντας τις πεποιθήσεις σας, ενισχύει την ευφυΐα σας.

Για να αυξήσετε την δύναμη της θέληση σας, αρκεί μόνο μικρή προσπάθεια καθημερινά. Ο 'μυς' της θέλησης καθορίζει σε μεγαλύτερο βαθμό από τον δείκτη IQ, το κατά πόσο θα πετύχετε τους στόχους σας.

Το να μην έχει μελετήσει κανείς αρκετά και να μην έχει αξιοποιήσει τις ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν, είναι δύο από τα πράγματα για τα οποία μετανοούν περισσότερο όσοι κοιτάζουν πίσω στην ζωή τους.

8) Γελάτε

Οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν το χιούμορ για να αντιμετωπίζουν το άγχος και τις δυσκολίες:

• έχουν καλύτερο ανοσοποιητικό σύστημα,
• μειωμένο κίνδυνο καρδιακής προσβολής και εγκεφαλικού επεισοδίου,
• αισθάνονται λιγότερο πόνο ακόμα και κατά τη διάρκεια οδοντιατρικών εργασιών
• ζουν περισσότερο.

Το γέλιο λειτουργεί σαν μια καθημερινή βιταμίνη .

Αναπολώντας τις αστείες στιγμές μπορεί να βελτιώσεις ακόμα και τις σχέσεις σας .

Όλες οι μελέτες επιβεβαιώνουν ότι το γέλιο και το χιούμορ προσφέρουν πολλά οφέλη.

9) Αγγίξτε

Το άγγιγμα μπορεί :

• να μειώσει το άγχος ,
• να βελτιώσει την απόδοση,
• και να σας βοηθήσει να είστε πιο πειστικοί.

Οι αγκαλιές μας κάνουν να αισθανόμαστε πιο ευτυχισμένοι.

Το σεξ βοηθάει στην πρόληψη καρδιακών προσβολών, βελτιώνει  το ανοσοποιητικό σύστημα .

10) Αισιοδοξείτε

Όσο δύσκολο κι αν είναι στην τωρινή συγκυρία, δεν πρέπει να παραλείπουμε να τονώνουμε το αίσθημα της αισιοδοξίας.

Η αισιοδοξία βελτιώνει την υγεία μας , μας κάνει πιο ευτυχισμένους,  και αυξάνει το προσδόκιμο ζωής .

Ο στρατός προσπαθεί να εμφυσήσει αισιοδοξία στους στρατιώτες, προκειμένου να αυξήσει την ψυχική τους δύναμη.

Οι μελέτες δείχνουν ότι η μεγάλη αυτοπεποίθηση βελτιώνει  την απόδοση .http://antikleidi.wordpress.com/

Πατριώτη η Ρεπούση σε πείραξε;

Γιατί πατριώτη σε πείραξε η Ρεπούση και δε σε πείραξε ο παλαβός που λέει ότι οι Έλληνες κατάγονται από τους Ελ, τους Ζελ, τους Μπελ, τις σκουληκότρυπες και τους εξωγήινους; Επειδή η Ρεπούση είναι βουλευτής; Μα και τα βιβλία με τις παπαριές του παλαβού για τους εξωγήινους, ο αγαπημένος σου βουλευτής τα πουλούσε από την τηλεόραση και εσύ τα αγόραζες.

Σε πείραξε η Ρεπούση και σε έθιξε επειδή είναι βουλευτής; Κι ο Ταμήλος ο «τα πρρρρρρράιτα» βουλευτής είναι. Εσύ έστειλες τους Ταμήλους στη Βουλή. Όλους αυτούς που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να πληρώνονται με τη λέξη. Και μάλιστα όχι για κάθε λέξη που λένε, αλλά για κάθε λέξη που ακούνε. Έχουν τιμοκατάλογο λέξεων για την πάρτη τους κι εσένα σ’ έχουν γραμμένο. Αλλά αντί να ντρέπεσαι επειδή ψήφισες Ταμήλους, θυμώνεις με την Ρεπούση.

Και για πες μας, τόσο αδύναμη νιώθεις, πατριώτη, την ιστορία των προγόνων σου, που φοβάσαι μη στην καταργήσει μια Ρεπούση; Ό,τι θέλει λέει, όπως ο καθένας έχει το δικαίωμα να λέει την άποψή του. Αν θες γέλα, αλλά προς Θεού, μη δηλώνεις προσβεβλημένος. Ειδικά τώρα!

Ειδικά τώρα που η κυβέρνηση που ψήφισες και στηρίζεις σε ξεφτιλίζει καθημερινά. Σε φτύνει. Σε δουλεύει. Σε κόβει σε κομματάκια. Στέλνει μετανάστες τα παιδιά σου. Αρπάζει τη σύνταξή σου. Κλέβει το σπίτι σου. Δε ντρέπεσαι που ψήφισες τον Σουλτάνο που σε γεμίζει χαράτσια, αλλά σε πείραξε η Ρεπούση;

Πατριώτη, άσχημα τα νέα. Άσε τη Ρεπούση να λέει τα δικά της. Οι καταγεγραμμένες μαρτυρίες της εποχής λένε ότι πράγματι οι γυναίκες  πήδηξαν στο Ζάλογγο. Όμως δεν ήταν σαλεμένες για να φουντάρουν σε γκρεμούς χορεύοντας. Απεγνωσμένες ήταν. Ήταν η τελευταία τους λύση να πάρουν τα μωρά τους αγκαλιά και να πηδήξουν. Ούτε χαρούμενες ήταν, ούτε το γιόρταζαν. Δεν ήταν χορός, αυτοκτονία ήταν. Αλλά επειδή η λέξη είναι βαριά το κάναμε «χορό» για να καταπίνεται ευκολότερα. Κι εσύ πατριώτη, που θυμώνεις όταν σου προσβάλλουν την αυτοκτονία των γυναικών στο Ζάλογγο, είσαι ο ίδιος που λες «μαλάκα», «ψώνιο» και «χαζό» όποιον αυτοκτονεί σήμερα, επίσης από απόγνωση.

Πατριώτη, βρίζεις την Ρεπούση για όσα λέει, αλλά ανέχεσαι υπομονετικά την κυβέρνηση και τους βουλευτές της για όσα σου κάνουν. Και σ’ έχουν κάνει Αθανάσιο Διάκο. Σε παλούκωσαν και σε σουβλίζουν. Όμως τσιμουδιά δε βγάζεις. Τη μισή οργή να είχες για όσα σου κάνουν από αυτή που έχεις για όσα λέει η Ρεπούση, μια χαρά θα ήμασταν.

Αλλά, πατριώτη, να σου πω τι κατάλαβα; Ντρέπεσαι τόσο πολύ για το παρόν σου που ξεσπάς σε όσους θίγουν το παρελθόν σου. Όμως αν το παρελθόν σου είναι τόσο ένδοξο και ηρωικό, πατριώτη, να ξέρεις ότι ντρέπεται διπλά για σένα. Η Ρεπούση  και η κάθε Ρεπούση λέει όσα λέει και κάνει τη δουλειά της. Το κακό είναι ότι κι εσύ τη δική της δουλειά κάνεις. Ασχολείσαι με τη Ρεπούση κι αφήνεις το λεφούσι που ψήφισες να λεηλατεί ανενόχλητο. Πατριώτη, η Ρεπούση είναι η πολυτέλεια της κατάντιας που σου εξασφάλισαν. Και δεν είναι καιρός για πολυτέλειες.

Πατριώτη, όσο δεν παλεύεις για το μέλλον σου και βολεύεσαι να κάνεις τον εξοργισμένο επειδή σου πείραξαν το παρελθόν, δυο πλευρές βολεύεις. Την κυβέρνηση και τους χρυσαυγίτες. Αν το έχεις επιλέξει, το καταλαβαίνω. Αν δεν το έχεις επιλέξει αλλά σε πήρε το ρεύμα, βρες από κάπου να κρατηθείς και ξεκίνα να κυνηγάς αυτούς που ξεπούλησαν την ελευθερία σου. Γιατί διαφορετικά, παρελθόν θα έχεις, χώρα δε θα έχεις.

 

πηγή: kartesios  http://aristeroblog.gr/

O κάθε λαός είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, υπεύθυνος και για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται

Μια συνέντευξη που παραχώρησε ο Κορνήλιοs Καστοριάδηs (φιλόσοφος, οικονομολόγος και ψυχαναλυτής, 1922-1997).

Ερώτηση Δημοσιογράφου: Συχνά λέγεται ότι η Ελλάδα είναι «προβληματική», στην Ελλάδα «όλα γίνονται στον αέρα», «χωρίς προγραμματισμό», «χωρίς βάρος». Με τέτοιες διαπιστώσεις συμφωνούν πολλοί. Αλλά περιορίζονται συνήθως μόνο στις διαπιστώσεις. Γνωρίζω ότι η ελληνική κατάσταση σας απασχολεί βαθιά. Ποια είναι η ερμηνεία σας για όσα συμβαίνουν; Γιατί συμβαίνουν έτσι τα πράγματα στην Ελλάδα; Ποιες οι βαθύτερες αιτίες;

Καστοριάδης: Πρώτον, δεν ξέρω. Δεύτερον, στο μέτρο που μπορώ να ξέρω κάτι, είναι ότι η πολιτική ζωή του ελληνικού λαού τελειώνει περίπου το 404 π.χ.
Δημοσιογράφος: Νομίζω ότι θα ενοχλήσει πολύ αυτή η διατύπωσή σας.

Καστοριάδης: Τι να κάνουμε. Μιλώ για την πραγματική πολιτική ζωή του λαού ως αυτόνομου παράγοντα. Δεν μιλώ για μάχες, για αυτοκράτορες, για Μεγαλέξανδρους και Βασίλειους Βουλγαροκτόνους. Μετά τον πέμπτο π.Χ. αιώνα και την αυτοκυβέρνηση του λαού στις δημοκρατικές πόλεις -και πάντως, μετά τον περίεργο τέταρτο π.Χ. αιώνα- η ελληνική ελευθερία πεθαίνει. Οι ελληνικές πόλεις γίνονται υποχείριες των βασιλέων της Μακεδονίας. Βεβαίως, ο Αλέξανδρος και οι διάδοχοί του παίζουν έναν κοσμοϊστορικό ρόλο. Κατακτούν την Ασία και την Αίγυπτο. Διαδίδουν την ελληνική γλώσσα και παιδεία. Αλλά πολιτική ζωή, πλέον, δεν υπάρχει. Τα βασίλεια των διαδόχων του Αλεξάνδρου, ως πολιτική συγκρότηση, είναι ουσιαστικά μοναρχίες. Εξάλλου, καθώς ξέρουμε, ο ίδιος ο Αλέξανδρος αντιμετώπισε στασιασμό των Ελλήνων που είχε πάρει μαζί του, διότι ήθελε να τους υποχρεώσει να γονυπετούν μπροστά του, όπως οι Πέρσες μπροστά στο Μεγάλο Βασιλέα - πράγμα ανθελληνικότατο. Σε όλη τη διάρκεια της ελληνιστικής εποχής οι ελληνικές πόλεις, με λίγες περιθωριακές και παροδικές εξαιρέσεις, αποτελούν παιχνίδια στα χέρια των ελληνιστικών δυναστειών. Ακολουθεί η ρωμαϊκή κατάκτηση, κάτω από την οποία οι ελληνικές πόλεις δεν έχουν παρά μόνον κοινοτική ζωή. Κατόπιν, έρχεται η βυζαντινή αυτοκρατορία. Το Βυζάντιο είναι μια ανατολική, θεοκρατική μοναρχία. Στο Βυζάντιο η πολιτική ζωή περιορίζεται στις ίντριγκες της Κωνσταντινούπολης, του αυτοκράτορα, των "δυνατών" και των ευνούχων της αυλής. Και βεβαίως, τα σχολικά μας βιβλία δεν αναφέρουν ότι στη βυζαντινή αυλή υπήρχαν ευνούχοι, όπως σ' αυτήν του Πεκίνου.

Δημοσιογράφος: Όλα αυτά αφορούν ένα πολύ μακρινό ιστορικό παρελθόν. Η Ελλάδα ως σύγχρονο νεοελληνικό κράτος έχει, ήδη, ιστορία εκατόν εβδομήντα ετών. Θα θέλατε να επικεντρώσετε σ' αυτή την περίοδο;

Καστοριάδης: Μα, αυτή η περίοδος είναι ακατανόητη χωρίς τους είκοσι έναν αιώνες ανελευθερίας που προηγήθηκαν. Λοιπόν, μετά το Βυζάντιο έρχεται η τουρκοκρατία. Μην ανησυχείτε, δεν θα μπω σε λεπτομέρειες. Θα αναφέρω μόνο ότι επί τουρκοκρατίας όση εξουσία δεν ασκείται απευθείας από τους Τούρκους, ασκείται από τους κοτζαμπάσηδες (τους εντολοδόχους των Τούρκων), οι οποίοι κρατούν τους χωριάτες υποχείριους. Συνεπώς, ούτε σ' αυτή την περίοδο μπορούμε να μιλήσουμε για πολιτική ζωή. Όταν αρχίζει η Επανάσταση του 1821, διαπιστώνουμε από τη μια μεριά τον ηρωισμό του λαού και από την άλλη, σχεδόν αμέσως, την τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μια πολιτική κοινωνία. Την επομένη της πτώσης της Τριπολιτσάς αρχίζουν οι εμφύλιοι πόλεμοι.

Δημοσιογράφος: Πού οφείλεται αυτή η «τεράστια αδυναμία να συγκροτηθεί μια πολιτική κοινωνία»; Ποιοι είναι οι λόγοι;

Καστοριάδης:   Ουδείς μπορεί να δώσει απάντηση στην ερώτησή σας για ποιο λόγο, κάποιος, σε μιαν ορισμένη στιγμή, δεν δημιούργησε κάτι. Η συγκρότηση ενός λαού σε πολιτική κοινωνία δεν είναι δεδομένη, δεν είναι κάτι που χαρίζεται, αλλά κάτι που δημιουργείται. Μπορούμε απλώς να διαπιστώσουμε ότι, όταν απουσιάζει μια τέτοια δημιουργία, τα χαρακτηριστικά της προηγούμενης κατάστασης διατηρούνται ή αλλάζουν μόνο μορφή.

Δημοσιογράφος: Και ποια είναι τα χαρακτηριστικά αυτά στην ελληνική περίπτωση;

Καστοριάδης: Ορισμένα τα εντοπίζουμε, ήδη, στους εμφύλιους πολέμους της Επανάστασης του 1821. Βλέπουμε, για παράδειγμα, ότι η νομιμοφροσύνη και η αλληλεγγύη έχουν τοπικό ή τοπικιστικό χαρακτήρα, ισχυρότερο συχνά από τον εθνικό. Βλέπουμε, επίσης, ότι οι πολιτικές κατατάξεις και διαιρέσεις είναι συχνά σχετικές με τα πρόσωπα των «αρχηγών» και όχι με ιδέες, με προγράμματα, ούτε καν με "ταξικά" συμφέροντα. Ένα ακόμη χαρακτηριστικό είναι η στάση απέναντι στην εξουσία. Στην Ελλάδα, μέχρι και σήμερα, το κράτος εξακολουθεί να παίζει τον ρόλο του ντοβλετιού, δηλαδή μιας αρχής ξένης και μακρινής, απέναντι στην οποία είμαστε ραγιάδες και όχι πολίτες. Δεν υπάρχει κράτος νόμου και κράτος δικαίου, ούτε απρόσωπη διοίκηση που έχει μπροστά της κυρίαρχους πολίτες. Το αποτέλεσμα είναι η φαυλοκρατία ως μόνιμο χαρακτηριστικό. Η φαυλοκρατία συνεχίζει την αιωνόβια παράδοση της αυθαιρεσίας των κυρίαρχων και των «δυνατών»: ελληνιστικοί ηγεμόνες, Ρωμαίοι ανθύπατοι, Βυζαντινοί αυτοκράτορες, Τούρκοι πασάδες, κοτζαμπάσηδες, Μαυρομιχάληδες, Κωλέττης, Δηλιγιάννης.

Δημοσιογράφος: Εξαιρέσεις δεν βλέπετε να υπάρχουν; Εξαιρέσεις εντοπισμένες κυρίως στον 19ο και στον 20ό αιώνα;

Καστοριάδης: Ε, υπάρχουν δυο-τρεις εξαιρέσεις: ο Τρικούπης, ο Κουμουνδούρος, το βενιζελικό κίνημα στην πρώτη περίοδό του. Αλλά τα όποια αποτελέσματά τους καταστράφηκαν από τη δικτατορία του Μεταξά, την Κατοχή, τον Εμφύλιο, τον ρόλο του παλατιού, τη δικτατορία της 21ης Απριλίου, την πασοκοκρατία. Στο μεταξύ, μεσολάβησε ο σταλινισμός που κατόρθωσε να διαφθείρει και να καταστρέψει αυτό που πήγαινε να δημιουργηθεί ως εργατικό και λαϊκό κίνημα στην Ελλάδα. Τα αποτελέσματα τα πληρώνουμε ακόμη. Μου ζητάτε να σας εξηγήσω. Μπορείτε να μου εξηγήσετε εσείς, γιατί οι Έλληνες, που σκοτώνονταν εννέα χρόνια, για να απελευθερωθούν από τους Τούρκους, θέλησαν αμέσως μετά ένα βασιλιά; Και γιατί, αφού έδιωξαν τον Όθωνα, έφεραν τον Γεώργιο; Και γιατί μετά ζητούσαν “ελιά, ελιά και Κώτσο βασιλιά”;

Δημοσιογράφος: Μα, οι δικές σας απαντήσεις ενδιαφέρουν ιδίως όταν αφορούν ερωτήματα που εσείς θέτετε. Θα θέλατε, λοιπόν, να διατυπώσετε τις απόψεις σας;

Καστοριάδης: Σύμφωνα με την παραδοσιακή «αριστερή» άποψη, όλα αυτά τα επέβαλαν η Δεξιά, οι κυρίαρχες τάξεις και η μαύρη αντίδραση. Μπορούμε όμως να πούμε ότι όλα αυτά τα επέβαλαν στον ελληνικό λαό ερήμην του ελληνικού λαού; Μπορούμε να πούμε ότι ο ελληνικός λαός δεν καταλάβαινε τι έκανε; Δεν ήξερε τι ήθελε, τι ψήφιζε, τι ανεχόταν; Σε μιαν τέτοια περίπτωση αυτός ο λαός θα ήταν ένα νήπιο. Εάν όμως είναι νήπιο, τότε ας μη μιλάμε για δημοκρατία. Εάν ο ελληνικός λαός δεν είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, τότε, ας του ορίσουμε έναν κηδεμόνα. Εγώ λέω ότι ο ελληνικός λαός -όπως και κάθε λαός- είναι υπεύθυνος για την ιστορία του, συνεπώς, είναι υπεύθυνος και για την κατάσταση, στην οποία βρίσκεται σήμερα.

Δημοσιογράφος: Πώς την εννοείτε αυτή την ευθύνη;

Καστοριάδης: Δεν δικάζουμε κανέναν. Μιλάμε για ιστορική και πολιτική ευθύνη. Ο ελληνικός λαός δεν μπόρεσε έως τώρα να δημιουργήσει μια στοιχειώδη πολιτική κοινωνία. Μια πολιτική κοινωνία, στην οποία, ως ένα μίνιμουμ, να θεσμισθούν και να κατοχυρωθούν στην πράξη τα δημοκρατικά δικαιώματα τόσο των ατόμων όσο και των συλλογικοτήτων.

Δημοσιογράφος: Θέλετε να πείτε ότι -αντιθέτως- σε άλλες χώρες, στη Δυτική Ευρώπη.

Καστοριάδης: Εκεί, αυτό έγινε! Ο μακαρίτης ο Γιώργος Καρτάλης έλεγε κάνοντάς μου καζούρα στο Παρίσι το 1956:«Κορνήλιε, ξεχνάς ότι στην Ελλάδα δεν έγινε Γαλλική Επανάσταση». Πράγματι, στην Ελλάδα δεν έχει υπάρξει εποχή που ο λαός να έχει επιβάλει, έστω και στοιχειωδώς, τα δικαιώματά του. Και η ευθύνη, για την οποία μίλησα, εκφράζεται με την ανευθυνότητα της παροιμιώδους φράσης: «εγώ θα διορθώσω το ρωμέικο;». -Ναι, κύριε, εσύ θα διορθώσεις το ρωμέικο, στο χώρο και στον τομέα όπου βρίσκεσαι

*Ο Κορνήλιος Καστοριάδης (Κωνσταντινούπολη, 11 Μαρτίου 1922- Παρίσι, 26 Δεκεμβρίου 1997) ήταν Έλληνας φιλόσοφος, οικονομολόγος και ψυχαναλυτής. Συγγραφέας του έργου Η Φαντασιακή Θέσμιση της Κοινωνίας, διευθυντής σπουδών στην Σχολή Ανωτέρων Σπουδών Κοινωνικών Επιστημών του Παρισιού από το 1979, και φιλόσοφος της αυτονομίας, υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές του 20ου αιώνα.

 Πηγή

Το τέρας μέσα μας: Το πείραμα του Μίλγκραμ

Το πείραμα του Μίλγκραμ είναι ένα από τα πιο γνωστά αντιδεοντολογικά πειράματα της ψυχολογίας, ουσιαστικά μια «φάρσα» που ξεγύμνωσε την ανθρώπινη ψυχή.

Το 1961, ο είκοσι εφτάχρονος Στάνλει Μίλγκραμ, επίκουρος καθηγητής ψυχολογίας στο Γέιλ, αποφάσισε να μελετήσει την υπακοή στην εξουσία. Είχαν περάσει λίγα μόνο χρόνια από τα φρικτά εγκλήματα των Ναζί και γινόταν μια προσπάθεια κατανόησης της συμπεριφοράς των απλών στρατιωτών και αξιωματικών των SS, οι οποίοι είχαν εξολοθρεύσει εκατομμύρια αμάχων. Η ευρέως αποδεκτή εξήγηση –πριν το πείραμα του Μίλγκραμ- ήταν η αυταρχική τευτονική διαπαιδαγώγηση και η καταπιεσμένη –κυρίως σεξουαλικά- παιδική ηλικία των Γερμανών. Όμως ο Μίλγκραμ ήταν κοινωνικός ψυχολόγος και πίστευε ότι αυτού του είδους η υπακοή –που οδηγεί στο έγκλημα- δεν μπορεί να είναι αποτέλεσμα μόνο της προσωπικότητας, αλλά περισσότερο των πιεστικών συνθηκών. Και το απέδειξε κάνοντας τη «φάρσα» του.

Τα υποκείμενα του πειράματος ήταν εθελοντές, κυρίως φοιτητές, οι οποίοι καλούνταν έναντι αμοιβής να συμμετέχουν σε ένα ψυχολογικό πείραμα σχετικό με τη μνήμη.

Χώριζε τους φοιτητές σε ζεύγη και –μετά από μια εικονική κλήρωση- ο ένας έπαιρνε το ρόλο του «μαθητευομένου» και ο άλλος του «δασκάλου».

Ο έκπληκτος «μαθητευόμενος» δενόταν χειροπόδαρα σε μια ηλεκτρική καρέκλα και του περνούσαν ηλεκτρόδια σε όλο το σώμα. Έπειτα του έδιναν να μάθει δέκα ζεύγη λέξεων.

Ο «δάσκαλος», από την άλλη, καθόταν μπροστά σε μια κονσόλα ηλεκτρικής γεννήτριας. Μπροστά του δέκα κουμπιά με ενδείξεις: «15 βολτ, 30 βολτ, 50 βολτ κλπ.» Το τελευταίο κουμπί έγραφε: «450 βολτ. Προσοχή! Κίνδυνος!»

Πίσω από το «δάσκαλο» στεκόταν ο πειραματιστής, ο υπεύθυνος του πειράματος. (Και περνάμε σε ενεστώτα για να γίνουμε μέτοχοι της στιγμής.)

«Θα λέτε την πρώτη λέξη από τα ζεύγη στο μαθητευόμενο. Αν κάνει λάθος θα σηκώσετε το πρώτο μοχλό και θα υποστεί ένα ηλεκτροσόκ 15 βολτ. Σε κάθε λάθος θα σηκώνετε τον αμέσως επόμενο μοχλό», λέει ο πειραματιστής και ο «δάσκαλος» αισθάνεται ήδη καλά που δεν του έτυχε στην κλήρωση ο άλλος ρόλος.

Το πείραμα ξεκινάει. Ο «δάσκαλος» λέει τις λέξεις από το μικρόφωνο. Ο «μαθητευόμενος», ήδη τρομαγμένος, απαντάει σωστά, αλλά όχι για πολύ. Μόλις κάνει το πρώτο λάθος ο «δάσκαλος» γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος του λέει να προχωρήσει στο πρώτο ηλεκτροσόκ. Ο «δάσκαλος» υπακούει. 15 βολτ δεν είναι πολλά, αλλά ο «μαθητευόμενος» έχει αλλάξει ήδη γνώμη. Παρ’ όλα αυτά απαντάει σωστά σε άλλη μια ερώτηση, αλλά στο επόμενο λάθος δέχεται 30 βολτ. «Αφήστε να φύγω», λέει ο «μαθητευόμενος» που δεν μπορεί να λυθεί. «Δε θέλω να συμμετάσχω σε αυτό το πείραμα.» Ο «δάσκαλος» κοιτάει τον πειραματιστή. Εκείνος του κάνει νόημα να συνεχίσει.

Τα βολτ αυξάνονται και τώρα πια ο πόνος είναι εμφανής στο πρόσωπο του «μαθητευόμενου», που εκλιπαρεί να τον αφήσουν ελεύθερο. Στα 200 βολτ ταρακουνιέται ολόκληρος. Ο «δάσκαλος» πριν κάθε ηλεκτροσόκ γυρνάει να κοιτάξει τον πειραματιστή. Εκείνος, με σταθερή φωνή, του λέει ότι το πείραμα πρέπει να συνεχιστεί. Ο «δάσκαλος» συνεχίζει να βασανίζει έναν άγνωστο, έναν απλό φοιτητή που κλαίει, ζητάει τη βοήθεια του Θεού και παρακαλεί να τον λυπηθούν. Δεν μπορεί πια να απαντήσει στις ερωτήσεις, αλλά ο πειραματιστής λέει στο «δάσκαλο»:

«Τη σιωπή την εκλαμβάνουμε ως αποτυχημένη απάντηση και συνεχίζουμε με την τιμωρία.»

Στα 345 βολτ ο «μαθητευόμενος» τραντάζεται ολόκληρος, ουρλιάζει και χάνει τις αισθήσεις του.

Ο «δάσκαλος», ιδρωμένος και με τα χέρια του να τρέμουν, κοιτάει τον πειραματιστή.

«Μην ανησυχείτε», λέει εκείνος, «το πείραμα είναι απολύτως ελεγχόμενο... Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»

«Μα είναι λιπόθυμος», λέει ο «δάσκαλος».

«Δεν έχει καμιά σημασία. Το πείραμα πρέπει να ολοκληρωθεί. Συνεχίστε με τον τελευταίο μοχλό.»

Πόσοι από τους εθελοντές έφτασαν ως τον τελευταίο μοχλό;

Πριν ξεκινήσει το πείραμα του ο Μίλγκραμ είχε κάνει μια «δημοσκόπηση» ανάμεσα στους ψυχιάτρους και στους ψυχολόγους, ρωτώντας ‘τους τι ποσοστό των εθελοντών θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό.

Σχεδόν όλοι απάντησαν ότι κανείς δε θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό, πέρα ίσως από κάποια άτομα με κρυπτοσαδιστικές τάσεις, καθαρά παθολογικές.

Δυστυχώς έκαναν λάθος.

Μόλις το 5% των «δασκάλων» αρνήθηκαν εξ’ αρχής να συμμετάσχουν σε ένα τέτοιο πείραμα και αποχώρησαν –συνήθως βρίζοντας τον πειραματιστή. Το υπόλοιπο 95% προχώρησε πολύ το πείραμα, πάνω από τα 150 βολτ. Και το 65%... Έφτασε μέχρι τον τελευταίο μοχλό, τα πιθανότατα θανατηφόρα 450 βολτ!

Που έγκειται η φάρσα;

Ο «μαθητευόμενος» δεν ήταν φοιτητής, αλλά ηθοποιός, που είχε προσληφθεί από το Μίλγκραμ για αυτόν ακριβώς το «ρόλο». Δεν υπήρχε ηλεκτρισμός ούτε ηλεκτροσόκ. Ο ηθοποιός υποκρινόταν. Το μοναδικό πειραματόζωο ήταν ο «δάσκαλος».  Όμως τα αποτελέσματα ήταν αληθινά: Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων θα υπακούσει και θα βασανίσει –ίσως και θα σκοτώσει- έναν άγνωστο του, αρκεί να δέχεται εντολές από κάποιον με κύρος (στην προκειμένη περίπτωση επιστημονικό) και ταυτόχρονα να αισθάνεται ότι δεν τον βαρύνει η ευθύνη για ό,τι συμβεί –αφού εκείνος «απλά ακολουθούσε τις διαταγές».  Και φυσικά οι περισσότεροι από εμάς θα σκεφτούν όταν μάθουν για αυτό το πείραμα: «Εγώ αποκλείεται να έφτανα ως τον τελευταίο μοχλό.»

Όμως δείτε τι συμβαίνει στην κοινωνία μας, κάθε μέρα.

Ο υπάλληλος της ΔΕΗ που δέχεται να κόψει το ρεύμα από έναν άνεργο ή άπορο, ξέροντας ότι έτσι τον ταπεινώνει, τον υποβάλει σε ένα διαρκές βασανιστήριο και πιθανότατα θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του, ανήκει στο 65% του τελευταίου μοχλού. Και δεν είναι καθόλου κρυπτοσαδιστής. Απλά ακολουθάει τις εντολές που του έδωσαν.

Ο υπάλληλος του σούπερ-μάρκετ που σου δίνει το χαλασμένο ψάρι και σε διαβεβαιώνει ότι είναι φρέσκο (μιλώ εξ’ ιδίας πείρας, ως αγοραστής) δε σε μισεί, παρότι γνωρίζει ότι μπορεί να πάθεις και δηλητηρίαση. Απλώς ακολουθάει εντολές.  Ο αστυνομικός ο οποίος ραντίζει με χημικά τους διαδηλωτές δεν είναι κρυπτοσαδιστής –αν και πολλοί θα διαφωνήσουν στο συγκεκριμένο παράδειγμα. Απλώς κάνει τη δουλειά του. Ο υπάλληλος της εφορίας ή της τράπεζας που υπογράφει την κατάσχεση κάποιου σπιτιού για 1.000 ευρώ χρέος, θα έφτανε ως τον τελευταίο μοχλό στο πείραμα. Γιατί υπακούει.

Ο πολιτικός που υπογράφει το μνημόνιο το οποίο οδηγεί ένα ολόκληρο έθνος στην εξαθλίωση του νεοφιλελευθερισμού θα έφτανε μέχρι τον τελευταίο μοχλό. Και αυτός υπακούει, σε εντολές πολύ πιο ισχυρές από εκείνες του πειραματιστή με την άσπρη φόρμα.  Αν όμως δούμε το πείραμα του Μίλγκραμ από την ανθρωπιστική-ηθική του πλευρά (από την πλευρά του 5% που αρνήθηκε να υπακούσει) θα καταλάβουμε ότι κανένας δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Αν σε διατάζουν να κάνεις κάτι που προκαλεί κακό στον άλλον, στο συμπολίτη σου, σε έναν μετανάστη, σε έναν άνθρωπο (ή σε ένα ζώο, αλλά αυτό περιπλέκει πολύ τα πράγματα, εφόσον συνεχίζουμε να τρώμε κρέας), πρέπει να αρνηθείς να υπακούσεις. Ακόμα κι αν χάσεις το μπόνους παραγωγικότητας, την προαγωγή, την επανεκλογή, τη δουλειά σου. Μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να αρνηθούμε να υπακούσουμε στις «μικρές» και καθημερινές εντολές βίας –με τις οποίες οι περισσότεροι ασυνείδητα συμμορφωνόμαστε, μόνο όταν θα είμαστε έτοιμοι να προβούμε σε μια γενικευμένη και μέχρι τέλους πολιτική, κοινωνική, καταναλωτική ανυπακοή, μόνο όταν μάθουμε να συμπεριφερόμαστε ως αυτεξούσιοι άνθρωποι και όχι ως ανεύθυνοι υπάλληλοι, μόνο τότε θα μπορέσουμε να γκρεμίσουμε τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού που μας θέλει υπάνθρωπους, υπάκουους και υπόδουλους.

Και μια τελευταία παρατήρηση:

Τα υποκείμενα του πειράματος του Μίλγκραμ, οι εθελοντές φοιτητές, μάθαιναν από εκείνον ποιος ήταν ο στόχος του πειράματος. Μάθαιναν ότι ο «μαθητευόμενος» ήταν ηθοποιός και ότι δεν είχε ποτέ υποστεί ηλεκτροσόκ. Ο Μίλγκραμ το έκανε αυτό για να τους ανακουφίσει, αλλά πέτυχε το ακριβώς αντίθετο. Αυτοί οι άνθρωποι, ειδικά το 65% που είχε φτάσει ως τον τελευταίο μοχλό, πέρασαν την υπόλοιπη ζωή τους κυνηγημένοι από τις Ερινύες της πράξης τους. Γιατί συνειδητοποίησαν ότι δεν ήταν τόσο αθώοι και τόσο «καλοί» όσο ήθελαν να πιστεύουν για τον εαυτό τους.

(Περισσότερα για το πείραμα του Μίλγκραμ μπορείτε να διαβάσετε στο υπέροχο βιβλίο της Lauren Slater: «Το κουτί της ψυχής», από τις εκδόσεις Οξύ, μετάφραση Δέσποινα Αλεξανδρή, 2009)

  Πηγή: sanejoker.blogspot.gr

Καθήστε ήσυχα

ΑΛΕΞΙΠΤΩΤΟ

Όταν οι γείτονες ξεσηκώνονται με αφορμή την καταστροφή ενός πνεύμονα πρασίνου αλλά στην ουσία για να υπερασπιστούν το δικαίωμα σε μια ανθρώπινη ζωή με δημοκρατικές ελευθερίες και σεβασμό στις αξίες της ζωής, εσείς ψάχνετε να βρείτε τη συνομωσία που θα μπορέσει να στηρίξει τα κολλήματα και τους μπαμπούλες σας! Συνεχίστε έτσι! Στηρίξτε λοιπόν το Μπομπολα που θα "φάει" το δάσος στις Σκουριές και θα δηλητηριάσει τη Χαλκιδική και μην κάνετε κιχ για το αυθαίρετο Mall του Λάτση... Αρκεί που είστε εσείς κατευθείαν απόγονοι του Περικλή και οι απέναντι Τουρκαλάδες και βάρβαροι... Και κυρίως καθήστε ήσυχα ήσυχα να σας τσακίσουν με την ησυχία τους οι Τρόικες εντός και εκτός...

Έχω γίνει Τούρκος!

Συνεχίζονται οι διαδηλώσεις στις μεγαλύτερες πόλεις της Τουρκίας. Εκατοντάδες χιλιάδες Τούρκοι πολίτες έχουν ξεχυθεί στους δρόμους και διαμαρτύρονται επειδή η Τουρκία δεν έχει καταφέρει να πετύχει τους τρομερούς ρυθμούς ανάπτυξης της Ελλάδας. 

Οι ταραχές στην Τουρκία έχουν αναστατώσει τους Έλληνες που διαπιστώνουν με έκπληξη πως οι Τούρκοι συμπεριφέρονται κάπως διαφορετικά από αυτά που δείχνουν τα τούρκικα σίριαλ.

Οι συγκρούσεις μεταξύ διαδηλωτών και αστυνομικών ξεκίνησαν από το πάρκο Γκεζί της Κωνσταντινούπολης επειδή η κυβέρνηση σκοπεύει να κάνει έργα και να κόψει τα δέντρα, οπότε οδηγούμαστε στο συμπέρασμα πως το πρόβλημα ξεκινάει από την άλωση της Πόλης, αφού, αν η Κωνσταντινούπολη ήταν ελληνική, οι Έλληνες θα είχαν κόψει όλα τα δέντρα και θα είχαν μπαζώσει και τον Βόσπορο, οπότε δεν θα χρειαζόταν να γίνουν σήμερα διαδηλώσεις.

Οι Τούρκοι διαδηλωτές αποδεικνύονται πιο έξυπνοι από τους Έλληνες, αφού δεν άρχισαν να ψάχνονται μεταξύ τους για το ποιος είναι δεξιός, κεντρώος, αριστερός, πατριώτης, αναρχικός, αντιεξουσιαστής κλπ –ούτε το έριξαν στις ατελείωτες λαϊκές συνελεύσεις για να αποφασίσουν αν θα απομακρυνθούν οι καντίνες που πουλάνε λουκάνικα-, αλλά έκαναν όλοι μαζί ντου από παντού στους μπάτσους και τους έκαναν με τα κρεμμυδάκια.

Βέβαια, οι Τούρκοι δεν τρώνε χοιρινό επειδή είναι μουσουλμάνοι, οπότε τα λουκάνικα δεν τους απασχολούν, και, άρα, οι Έλληνες διαδηλωτές δεν τα κατάφεραν τον Ιούνιο του 2011 επειδή τρώνε χοιρινό και έπρεπε να αποφασίσουν τι θα γίνει με τις καντίνες με τα λουκάνικα.

Δηλαδή, αν ήμασταν χορτοφάγοι, τώρα θα είχαμε άμεση δημοκρατία.

Ο Τούρκος πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν –ο κουμπάρος του Κώστα Καραμανλή- έριξε τις ευθύνες για τις διαδηλώσεις στην αντιπολίτευση και στον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ μάλλον δεν πήρε χαμπάρι το μήνυμα που έστειλε ο Σλαβόι Ζίζεκ υπέρ των Τούρκων διαδηλωτών, γιατί μπορεί να ζητούσε από τον Αλέξη Τσίπρα να τον καταδικάσει                                                                                                          .Επίσης, ο Ερντογάν κατηγόρησε το Twitter –και το χαρακτήρισε «μπελά των κοινωνιών»-, οπότε καταλαβαίνουμε πως οι Τούρκοι πολίτες χρησιμοποιούν το Twitter πιο πρακτικά και αποδοτικά από τους Έλληνες που ξεκατινιάζονται όλη μέρα μεταξύ τους, νομίζοντας πως κάνουν εξέγερση.

Ο Ταγίπ Ερντογάν παρουσιάζεται ανυποχώρητος και επιμένει πως στην περιοχή της πλατείας Ταξίμ θα χτιστεί τζαμί και εμπορικό κέντρο, αν και το τζαμί είναι εμπορικό κέντρο, οπότε θα μπορούσαν να το χτίσουν μέσα στο εμπορικό κέντρο, δίπλα στα Mc Donald’s.

Πάντως, αφού θα χτίσει ο Ερντογάν τζαμί στην Κωνσταντινούπολη, δεν υπάρχει λόγος να χτιστεί τζαμί στην Αθήνα, για να μην μπαίνουμε σε περιττά έξοδα και ανακοπεί η ανάπτυξη.

Ο Ερντογάν θέλει να κατεδαφιστεί το πολιτιστικό κέντρο Κεμάλ Ατατούρκ και προτείνει στη θέση του να χτιστεί μια όπερα, ώστε να συνεχιστεί η προαιώνια παράδοση που έχει η Τουρκία στις άριες και τον αμανέ, αν και ο αμανές προέρχεται από την βυζαντινή μουσική, όπως, άλλωστε, και όλες οι μουσικές του πλανήτη. Ναι, και το χιπ χοπ.

Ουσιαστικά, ο Ερντογάν θέλει να σβήσει τον Κεμάλ Ατατούρκ από την μνήμη των Τούρκων και να γίνει Κεμάλ στη θέση του Κεμάλ, αλλά η ανάμνηση του Κεμάλ –που είναι παντού παρών στην Τουρκία επειδή τα τίναξε πριν από μόλις 75 χρόνια- είναι αυτή που κρατάει την Τουρκία ενιαίο κράτος, αφού, αν ξεκρεμάσουν οι Τούρκοι τα κάδρα του Κεμάλ, η Τουρκία μάλλον θα έχει το τέλος της Γιουγκοσλαβίας, οπότε θα συμμετέχουν καμιά δεκαριά νέες χώρες στην Γιουροβίζιον.

Δεν είναι τυχαίοι οι περιορισμοί στη χρήση των οινοπνευματωδών ποτών που επέβαλε πρόσφατα ο Ερντογάν, αφού αφενός το επιτάσσει το Ισλάμ και αφετέρου υπενθυμίζει «διακριτικά» στους Τούρκους πως ο Κεμάλ Ατατούρκ ήταν μπεκρούλιακας -και τα κακάρωσε επειδή τίναξε το συκώτι του στον αέρα-, σε αντίθεση με τον Ερντογάν που είναι εντελώς ξενέρωτος και πίνει μόνο γάλα, για να πάει στον παράδεισο και να πηδάει παρθένες, αλλά οι παρθένες γιατί να μην πίνουν αλκοόλ, αφού θα έχουν την ατυχία να πάνε στον παράδεισο και να τις πηδάει ο Ερντογάν που είναι σκατόφατσα;

Οι Τούρκοι έχουν να επιλέξουν ανάμεσα στους ισλαμιστές και τους κεμαλιστές -αφού η χούντα στην Τουρκία δεν τελείωσε ποτέ- οπότε όλοι αυτοί οι καθυστερημένοι στη χώρα μας που εντυπωσιάστηκαν από την οικονομική φούσκα της Τουρκίας θα πρέπει να παραδεχτούν επιτέλους πως η δημοκρατία είναι σημαντικότερη από τα σκουπίδια που κρύβεις επί χρόνια κάτω από το χαλί και σε πλακώνουν μια μέρα και γίνεται της πουτάνας.

Άντε και στα δικά μας!http://pitsirikos.net/

Τεράστια εκστρατεία αποσιώπησης, λογοκρισίας και παραπληροφόρησης.

ΤΡΩΝΕ ΞΥΛΟ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΜΕ ΤΟ ΤΣΟΥΒΑΛΙ... ΠΑΝΙΚΟΣ ΚΑΙ ΧΑΟΣ: ΔΙΑΔΗΛΩΤΕΣ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΤΙΣ ΑΣΠΙΔΕΣ ΤΩΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ-ΒΙΝΤΕΟ

«Ο λαός της Τουρκίας εδώ και μέρες αντιστέκεται και παραμένει στις πλατείες όλης της χώρας. Αυτό που ξεκίνησε ως διαμαρτυρία για την καταστροφή ενός πάρκου στην Κωνσταντινούπολη ώστε να κατασκευαστεί ένα ακόμη εμπορικό κέντρο, εξελίσσεται σε μια συγκλονιστική εξέγερση ενάντια στην καταπίεση του καθεστώτος. Το φασίζον τουρκικό κράτος, πιστό πάντα στους μεγαλοεπιχειρηματίες, απαντά με ακραία καταστολή. Έχει δολοφονήσει ήδη τέσσερις ανθρώπους, τραυμάτισε σοβαρά εκατοντάδες άλλους, ενώ διεξάγει παράλληλα μια τεράστια εκστρατεία αποσιώπησης, λογοκρισίας και παραπληροφόρησης.

Αυτή η γιαγιά σίγουρα δεν της έφαγε επειδή απαγόρευσαν το αλκοόλ ...Πόσο γελοίοι είναι οι δημοσιογράφοι που θέλουν να μας πείσουν ότι οι λόγοι που βγήκαν στους δρόμους οι Τούρκοι είναι τα φιλία στο μετρό, η απαγόρευση του αλκοόλ ,τα πετρέλαια του Αιγαίου, και το Ισλάμ Γιατί δεν λένε ότι το μεροκάματο στην Τουρκία είναι 10 ευρώ!!!!!!!!!!!!!