Η ΠΡΟΠΟΛΗ ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

ΜΗΤΡΙΚΟ ΒΑΜΜΑ ΠΡΟΠΟΛΗΣ

ΑΝΤΙΜΙΚΡΟΒΙΑΚΟ-ΑΝΤΙΒΑΚΤΗΡΙΑΚΟ-ΑΝΤΙΦΛΕΓΜΩΝΟΔΕΣ

Η πρόπολη είναι ρητινώδης κολλητική ου σία που συλλέγουν οι μέλισσες από διάφορα φυτά, την εμπλουτίζουν με κερί, γύρη, ένζυ μα και άλλες ουσίες και τη χρησιμοποιούν για να στεγανοποιήσουν και να απολυμάνουν το εσωτερικό της φωλιάς τους.
Η ονομασία οφείλεται στο ότι οι μέλισσες την τοποθετούν μπροστά στην είσοδο της κυψέλης (προ της πόλης) ώστε να την στενέψουν και να εμποδίσουν την είσοδο στη φωλιά διαφόρων εχθρών όπως είναι τα ποντίκια, μεγάλες πετα λούδες και άλλα.
Το χρώμα της πρόπολης εξαρτάται από τη φυσική της σύσταση. Συνήθως εί ναι καφέ-πράσινη, καστα νή, σκούρο καφέ. Είναι αδιάλυτη στο νερό και δια λυτή στην αλκοόλη, στη βενζίνη και σε διάλυμα καυστικού νατρίου. Σε θερ μοκρασίες πάνω από 25°C είναι μαλακή, εύκα μπτη και κολλά στα χέρια, ενώ σε θερμοκρασίες πάνω από 15°C γίνεται σκληρή και εύθραυστη. Επιδράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό.
Η πρόπολη έχει βακτηριοστατικές και βακτηριοκτόνες ιδιότητες. Χρησιμοποιείται για τη θεραπεία τραυμάτων των αναπνευστικών οργά νων, της στοματικής κοιλότητας, και άλλων πε ριοχών του ανθρώπινου σώματος.

Η πρόπολη περιέχει σε μεγάλες συγκε ντρώσεις φλαβόνες και φλαβανόλες οι οποίες έχουν τις εξής επιδράσεις στον ανθρώπινο οργανισμό:
I.Έχουν αντιφλεγμονική δράση στις αρθρώσεις, στο δέρμα και στους βλεννώδεις ιστούς.
II.Προστατεύουν τη βιταμίνη C από οξειδώσεις.
III.Έχουν ευεργετική επίδραση στα τριχοει δή αγγεία.
Παρατείνουν τη δράση της αδρεναλίνης αναστέλλοντας την ο-μεθυλο τρανσφεράση.
Αναστέλλουν τη συνάθροιση ερυθροκυττάρων.
Βελτιώνουν την κυκλοφορία αίματος στα τριχοειδή αγγεία.
Έχουν αντιβακτηριακή δράση στα gram θετικά και gram αρνητικά βακτήρια.
VIII.Έχουν αντισηπτική δράση.
Αλκοολικό εκχύλισμα πρόπολης 50% χρη σιμοποιείται για τη θεραπεία της χρόνιας ωτίτι δας.
Για αποτοξίνωση και αύξηση του ανοσοποιητικού που επαναλαμβάνεται στην αρχή κάθε εποχής για ενήλικες
·    Αρχικά για 3 ημέρες : πρωί -  μεσημέρι  -  βράδυ ( πριν το φαγητό 5 σταγόνες σε λίγο νερό)
·    Μετά για 10 ημέρες : 10 σταγόνες πρωί – μεσημέρι -  βράδυ
·    Τέλος για 3 ημέρες : 5 σταγόνες πρωί – μεσημέρι – βράδυ
ΨΩΡΙΑΣΗ : αφού τελειώσουμε με τις πρώτες 16 ημέρες, συνεχίζουμε με 10-15 σταγόνες μία φορά την ημέρα και στα σημεία που εκδηλώνεται η ψωρίαση τοποθετούμε αρκετή κεραλοιφή με πρόπολη. Όταν εξαφανιστούν τα συμπτώματα και χρωματικά, σταματάμε μέχρι να ξαναεκδηλωθούν, και επαναλαμβάνουμε τη θεραπεία, μέχρι να σταματήσει η εμφάνισή τους, κάνοντας σωστή διατροφή και καλή ζωή.
Για τον έρπη στο χείλος του στόματος: 1 με 2 σταγόνες με βαμβάκι όπου το κρατάμε επάνω στον έρπη λίγο, ενώ παράλληλα πίνουμε 5 σταγόνες ανά 4 ώρες για 3 ημέρες και χρησιμοποιούμε την κατάλληλη θεραπευτική κεραλοιφή για την ανάπλαση του δέρματος, χωρίς σημάδια.
Αντιμετώπιση κρυολογήματος, όταν υπάρχει ακριβής διάγνωση για πυρετό, ή ιώσεις. Για παιδιά κάτων των 10 ετών 1-5 σταγόνες για 3 με 4 ημέρες. Για τους ενήλικες 15 σταγόνες ανά 4 ώρες.
Για ουλίτιδα : Βάζουμε σε μισό φλιτζάνι το καφέ νερό και 5 σταγόνες βάμμα πρόπολης και κάνουμε μπουκώματα, μετά από την καθημερινή καθαριότητά μας και μετά από τα γεύματα για 2- 3 φορές την ημέρα.
Για έλκος στομάχου, αντικαθιστούμε το βάμμα πρόπολης με λάδι πρόπολης, όπου επουλώνει τις πληγές και απολυμαίνει συγχρόνως το στομάχι.
Γενικές παρατηρήσεις
Αισθανόμαστε καλύτερα, διότι παράλληλα υποχωρούν φλεγμονές στα δόντια, οπότε κάνουμε την εξής θεραπεία  20 σταγόνες το πρωί , νηστικοί και πάντα πριν το φαγητό μισή ώρα τουλάχιστον και επανάληψη ανά 4 ώρες για τους ενήλικες.
Για φλεγμονές στις κλειδώσεις χεριών – ποδιών και γενικά φλεγμονές στις αρθρώσεις: 10 σταγόνες πριν το φαγητό 3 φορές την ημέρα, μέχρι να περάσει ο πόνος και για 2 ημέρες ακόμα.
Η πρόπολη είναι επουλωτική, όποτε το δέρμα φαίνεται υγιέστερο.
Επίσης η πρόπολη, βοηθάει στο αναπνευστικό.
Το βάμμα πρόπολης, εκτός από αντιμετώπιση δερματικών και ανοσολογικών παθήσεων, βοηθάει στην περιοδοντίτιδα, συνεργατικά με την ανάλογη αγωγή στην ουλίτιδα, στην κακοσμία του στόματος καθώς και διάφορες άλλες φλεγμονές του οργανισμού από μικρόβια και βακτήρια.
Το βάμμα πρόπολης, για εξωτερική χρήση, απολυμαίνει και επουλώνει τραύματα, εκδορές καθώς και τσιμπήματα εντόμων. Δουλεύει ακόμα καλύτερα όταν συνδυάζεται με κεραλοιφές που περιέχουν αγνό κερί και πρόπολη.                                                                              πηγη

Η τσουκνίδα. ένα Αφροδισιακό φυτό!

Υπάρχουν φυτά που δεν θα τα ήθελε κανείς στον κήπο ή στην αυλή του. Κλασικό παράδειγμα, η τσουκνίδα. Σχεδόν ο καθένας μας γνωρίζει το φυτό αυτό, έστω κι αν το κοιτάζει με κάποιο φόβο γιατί κάποτε ταλαιπωρήθηκε από το άγγιγμά του.  Σημαίνει όμως ότι τούτα τα φυτά είναι εντελώς άχρηστα;  Όχι φυσικά!
τσουκνίδα
Το επιστημονικό της όνομα είναι Urtica dioica και ανήκει στην οικογένεια των κνιδοειδών, (αγγειόσπερμων), φυτών. Ευδοκιμεί κυρίως σε περιοχές που το χώμα τους έχει κατά καιρούς καλλιεργηθεί και εμπεριέχει αρκετές θρεπτικές ύλες, όπως ενώσεις αζώτου. Γι’ αυτό και την συναντάμε κοντά σε κατοικημένες περιοχές.
Εάν κοιτάξει κανείς τον κορμό και τα φύλα αυτού του φυτού στο μικροσκόπιο θα διακρίνει αδενώδεις τρίχες, οι οποίες έχουν σαν στόχο να εμποδίζουν στα έντομα και τα λοιπά ζωύφια να πλησιάζουν την επιφάνεια του φυτού.  Αυτές δεν είναι υπεύθυνες για το τσουκνίδισμα. Υπάρχουν βελόνες οι οποίες είναι κατά πολύ μεγαλύτερες και πολύ πιο σκληρές απ’ ότι  οι πρώτες κι αυτές  είναι υπεύθυνες για το κάψιμο μετά το τσουκνίδισμα.
Αν δεν το αντέχετε, τότε τρίψτε το τσουκνιδισμένο δέρμα με φύλλα μολόχας.  Οι κορυφές των λοιπόν σπάζουν σε κάθε άγγιγμα. Στο εσωτερικό αυτών των διαφανών βελονιών βρίσκεται το υγρό που προκαλεί το ερέθισμα του δέρματός μας: το μυρμηγκικό, (φορμικό) οξύ. Όταν λοιπόν την ακουμπήσεις σπάζουν οι βελόνες και το φορμικό οξύ έρχεται σε επαφή με το δέρμα, αλλά αυτό δεν είναι επικίνδυνο. Υπάρχει πράγματι ένα είδος τσουκνίδας στη νήσο Τιμόρ, η οποία είναι αρκετά προβληματική

Η περιγραφή της δεν νομίζω ότι είναι αναγκαία διότι όπως γράφει ο  Camerer στα 1600, “μπορεί κανείς και την νύχτα με την αφή και μόνο να την γνωρίσει”. Το φυτό τούτο έχει μια μακρά φαρμακευτική ιστορία, ενώ θεωρείται ότι αποτελεί ένα είδος φάρμακο για ρευματικές και άλλες παθήσεις.
Την πρώτη επαινετική αναφορά του στον ποιητικό λόγο την βρίσκουμε στον ρωμαίο ποιητή  Catull (το 57 μ.Χ.), ο οποίος αναφέρει ότι γιατρεύει βήχα και συνάχι. Αλλά και ο Διοσκουρίδης, Έλληνας γιατρός του 1ου μ.Χ. αιώνα γιάτρευε με τον ίδιο τρόπο τις άνω αναφερόμενες ασθένειες κάτι που γίνεται και σήμερα. Στον Μεσαίωνα τοποθετούσαν την τσουκνίδα στο κάτουρο του ασθενή. Αν έμεινε μέρα και νύχτα πράσινη και κρατούσε το σχήμα της, τότε ο ασθενής είχε καλές προϋποθέσεις σύντομα να γιατρευτεί. Αν έχανε το χρώμα της και μαζευόταν, τότε η κατάστασή του ήταν άσχημη.
Ο Paracelsus χρησιμοποίησε το φυτό για την καταπολέμηση του ίκτερου και συνιστούσε για τούτο τον χυμό του μαζί με τυρόγαλο από γίδινο γάλα.
Ο μεγάλος λόγιος Fuchs συμβούλευε: “Ο χυμός του μαζί με αλισίβα καταπολεμεί την τριχόπτωση” πουλούσε δε μια αλοιφή από λίπος Αρκούδας και φύλα τσουκνίδας ως φάρμακο για την ποδάγρα και για τους πόνους των άκρων γενικότερα. Στα μοναστήρια δε της κεντρικής Ευρώπης θεωρούσαν την βρώση βρασμένης τσουκνίδας ως καθαρτικό του στομάχου και του πεπτικού συστήματος.

Φαρμακευτικές ιδιότητες: αιμοκαθαρτικό, αιμοπαραγωγικό, βοηθάει το μεταβολισμό, στην κάθαρση των ουρικών οδών, στους ρευματισμούς και την ουρική αρθρίτιδα χρησιμοποιείται από το 63 μ.Χ.. Παλιότερα, ακόμα και σήμερα το τσουκνίδισμα σε μέλη του σώματος που χρειάζονται περισσότερο αίμα ήταν και είναι ωφέλιμο, καθότι προκαλεί την αρτιότερη κυκλοφορία του σε μέρη που υποφέρουν από ρευματισμούς, ισχιαλγία κλπ. Δυναμώνει τα μαλλιά, καταπολεμεί την πιτυρίδα, Είναι τονωτικό στις αλλαγές του καιρού, επενεργεί ενάντια στην ανορεξία, βοηθάει στη αφόδευση, ενάντια στη ευκοιλιότητα, βοηθάει στην καλή λειτουργία του στομάχου και των νεφρών, χαμηλώνει την υψηλή πίεση, μαλακώνει προβλήματα στην έμμηνο ρύση (περίοδο).  Είναι ευεργετικό για το αίμα λόγω των πλούσιων συστατικών του, του σιδήρου, του ασβεστίου, του καλίου, του νάτριου κ.λπ. Η υψηλή περιεκτικότητα σε βιταμίνη C εξασφαλίζει την αυξημένη απορρόφηση από τον οργανισμό του σιδήρου, έτσι ο χυμός του φυτού βοηθά στην αντιμετώπιση της σιδηροπενικής αναιμίας. Χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία, ενώ εκχύλισμα από τσουκνίδα διεγείρει το αμυντικό σύστημα των φυτών στις ασθένειες.

Απ’ ότι βλέπουμε η τσουκνίδα είναι φυτό το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βοηθητικό για την καταπολέμηση πολλών προβλημάτων. Σε μολύνσεις των ουρικών οδών, των νεφρών, ακόμα και για πέτρες στα νεφρά, είναι ευεργετική. Διευκολύνει τον μεταβολισμό, διεγείρει την παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων και ενισχύει την καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Οργανώνει την αντίσταση του οργανισμού έναντι ρευματικών παθήσεων, κρυολογημάτων και παθήσεων του αναπνευστικού συστήματος. Μπορεί ακόμα να χρησιμοποιηθεί για την καταπολέμηση της αιμορραγίας και για την καταπράϋνση των ενοχλήσεων της έμμηνου ρύσης (περιόδου) ως χυμός ή και σαν βρασμένο φύλλο.
Ακόμα και το τσουκνίδισμα του παθόντος δέρματος συνιστάται. Σήμερα στην φαρμακευτική, χρησιμοποιούνται,  τα φύλα και οι ρίζες της μεγάλης τσουκνίδας, οι ίνες του κορμού της ως εν μέρει αντικαταστάτης του βάμβακος στην υφαντουργία και ανακατεμένη με άλλα φυτά ως διατροφή των ζώων.
Μερικοί λαοί της Ευρώπης τοποθετούν ακόμα και σήμερα την ρίζα του σε ξύδι κρασιού και το υγρό το χρησιμοποιούν ενάντια στην τριχόπτωση και την πιτυρίδα. Το δε τσάι από φύλλα τσουκνίδας, όταν πίνετε για  περισσότερες εβδομάδες, ισχύει για την λαϊκή ιατρική, ως φάρμακο για τις παθήσεις του ήπατος, της χολής, του στομάχου και των εντέρων.  Π.χ. 250 g τριμμένη ρίζα  ένα λίτρο  νερό και μισό  λίτρο ξύδι από κρασί. Μισή ώρα βράσιμο και στράγγισμα. Με τούτο μια φορά την εβδομάδα, σε περίπτωση τριχόπτωσης, μουσκεύουμε και τρίβουμε το δέρμα της κεφαλής.
Φύεται σχεδόν σε όλο τον κόσμο, υπάρχει σε δύο διαφορετικές ποικιλίες: η ψηλή (Urtica dioica) και η κοντή (Urtica urens) τσουκνίδα. Το ύψος της πρώτης μπορεί να φθάσει μέχρι και το 1,5 μέτρο και έχει το κάθε φυτό της, μόνο αρσενικά ή μόνο θηλυκά άνθη. Η κοντή μπορεί να φθάσει τα 15 έως 45 εκατοστά και έχει το κάθε φυτό της, τόσο αρσενικά όσο και θηλυκά άνθη στο ίδιο κλώνο. Τα κιτρινοπράσινα άνθη της είναι διατεταγμένα σε μακριά τσαμπιά, οι δε καρποί της ωοειδείς κόκκοι που είναι τυλιγμένοι με σέπαλα. Για φαρμακευτικούς λόγους χρησιμοποιούνται κυρίως τα φύλλα οι ρίζες ή οι σπόροι του μεγάλου φυτού της Urtica dioica. Το φυτό απαντάται σε μέρη εύφορα ή μη αλλά με αρκετή υγρασία και απλώνεται με θαυμαστούς ρυθμούς.
Σήμερα χρησιμοποιείται στη βιομηχανία τροφίμων για την παρασκευή της χλωροφύλλης. 0,01% χλωροφύλλη διώχνει π.χ. την κιτρινίλα του μοντέρνου σαπουνιού. Στην τσουκνίδα εμπεριέχονται μεταξύ άλλων και οι ουσίες Acetylcholin, Ακετυλοχολίνη  Histamin Ισταμίνη και Serotonin Ζεροτονίνη.
Η τσουκνίδα είναι ένα φυτό το οποίο θεωρείται τις περισσότερες φορές ως ζιζάνιο. Μην ξεχνάμε όμως πως ο χυμός της μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως φάρμακο ενάντια σε έντομα και μύκητες που απειλούν τις καλλιέργειες . Κι εκτός αυτού αποτελεί το κυρίως φυτό το καταφύγιο για πολλές πεταλούδες. Για πάρα πολλά χρόνια αποτέλεσε η τσουκνίδα το φυτό για την βαφή. Το επίσημο βιολογικό της όνομα Urtica προέρχεται από το λατινικό ρήμα urere = καίω. Το όνομά της αυτό της το έδωσε ο Πλίνιος. Αναφέρεται στην αρχαιότητα ακόμα από τον Χρύσιππο, τον Αριστοφάνη και τον Ησίοδο. Στη γερμανική ύπαιθρο οι κάτοικοι πίστευαν ότι σε χώρο που φύονται τσουκνίδες, ότι δεν πέφτει κεραυνός.

Φρέσκα φύλλα δεν περιέχουν ακόμα πολλά αγκαθάκια έτσι ώστε να μπορούν, μετά από βράσιμο, χωρίς πρόβλημα να φαγωθούν, ως θρεπτικότατο λαχανικό ή ως σαλάτα. Επίσης ως σούπα αποτελεί ένα ξεχωριστό έδεσμα. Πρωτοχρονιά στην κεντρική Ευρώπη έτρωγαν παραδοσιακά μια πίτα από τσουκνίδα, με στόχο να έχουν ένα προσοδοφόρο χρόνο. Την ημέρα του Αγίου Γιάννη επίσης, για να τους αποφεύγουν τα ξωτικά. Η τσουκνίδα ήταν το κυρίως λαχανικό που τρωγόταν την μεγάλη Πέμπτη στους πρωτοχριστιανικούς χρόνους.
Ο Walahfrid Strabo την περιγράφει ως “Φυτό που επί των φύλλων του υπάρχουν βέλη με δηλητήριο. Όποιοςτα χαϊδέψει καίγεται”. Για τον λόγο αυτό θεωρούσαν το φυτό αυτό ως το σπίτι ενός διαβολικού όντος, το οποίο μόνο μια παρθένα μπορούσε να το πλησιάσει χωρίς να πάθει κακό δηλ. να τσουκνιδιστεί.  Έτσι θεωρήθηκε κι ως το σύμβολο της πονεμένης αγάπης.
Και  ο Mattioli μας πληροφορεί ότι: “Φύλλα τσουκνίδας στο κρασί το κάνουν να αναπτερώνει την επιθυμία για τον έρωτα, προσκαλούν χωρίς άλλο την συνουσία και εναντιώνονται στην αγνότητα” και ο Brunfels γράφει: “Εάν επιθυμείς συζυγικό παιχνίδι, φάε σπόρους τσουκνίδας με κρεμμύδια, κρόκο αυγού και πιπέρι”. Κάτι ανάλογο με το“ μέλι και καρύδια ή φάε λάδι κι έλα βράδυ“, που λέει και ο λαός μας. Και όλα ετούτα έχουν κάποια βάση αφού η καλύτερη κυκλοφορία του αίματος συμβάλει σημαντικά  στην επιθυμία για έρωτα. Αποτελεί λοιπόν σίγουρα ένα Αφροδισιακό φυτό. Το ίδιο αποτέλεσμα παρατηρείτε και με μια ή δύο κουταλιές σπόρων τσουκνίδας σε κάθε πρωινό. Ένα τσάι από ξεραμένα φύλλα διώχνει την κούραση που αισθάνεται κανείς από την αλλαγή του καιρού κυρίως μεταξύ Χειμώνα και Άνοιξης. Αποτελεί ίσως το γνωστότερο και το πιο παρεξηγημένο των φυτών στον Ευρωπαϊκό και στον διεθνή χώρο, σε εμάς δε κατά την κατοχή και την πείνα έσωσε με τα φύλλα του και συμμάχους  το καλαμποκάλευρο και την λοίπα, πάρα πολλές ζωές.

24grammata.com/ φύση

γράφει ο Δημήτρης Καλαντζής *

Ενδεικτική βιβλιογραφία:

Reingruber, Sandra,
Die Brennessel als Heilkraut
Anwendungen von A bis Z – 54 S.
Battert Baden-Baden 2000

* ο κ. Καλαντζής είναι χημικός μηχανικός – περιβαλλοντολόγος, επ. καθηγητής στο Τεχνολογικό Πανεπιστήμιο TFH του Βερολίνου

Κάνω σχεδόν ένα σαμπουάν

Σήμερα κάνουμε σαμπουάν: με νερό και μαγειρική σόδα

Πολλές είναι οι συνταγές που βρίσκονται στο διαδίκτυο για το πώς να φτιάξεις  ένα σαμπουάν στο σπίτι .                                                                           Το κλασικό των κλασικών περιλαμβάνει τη χρήση του όξινου ανθρακικού , θαυματουργό στοιχείο που δεν πρέπει να λείπει από το ντουλάπι μας, και το μηλόξυδο.                                                                                                                                         Χρειάζονται δύο, τρεις κουταλιές της σούπας σόδα φαγητού διαλυμένη σε χλιαρό νερό Την πάστα αυτή την χρησιμοποιούμε για να κάνουμε  μασάζ στα μαλλιά  μας. Ένα ωραίο μασάζ και στη συνέχεια ξεπλένουμε  με νερό και μερικά κουταλάκια του γλυκού ξύδι.                                                                                                               πηγη

Κρέμα σύσφιξης στήθους

 Υλικά:                                                                                                                                                             1/2 της δοσομετρικής κούπας βούτυρο κακάο
4 κ.σ. ελαιόλαδο 3 σταγόνες αιθέριο έλαιο λεμόνι 3 σταγόνες αιθέριο έλαιο δεντρολίβανο
3 σταγόνες αιθέριο έλαιο λεβάντα
15 κάψουλες βιταμίνης Ε
Παρασκευή
Σε μπεν μαρί (σε χαμηλή θερμοκρασία) λιώστε το βούτυρο κακάο με το λάδι,αναμιγνύοντας ανά τακτά διαστήματα.

 Όταν λιώσει το βούτυρο κακάο αποσύρετε από το μπεν μαρί στο μείγμα και το αφήνετε να γίνει χλιαρό προς κρύο, προσθέτοντας τις βιταμίνες και τα αιθέρια ανακατεύοντας καλά.

Τοποθετήστε την κρέμα σε ένα αποστειρωμένο, σκούρο βαζάκι και  φυλάξτε

την σε δροσερό μέρος.

Χρήση
Πρωί και βράδυ κάντε με την κρέμα ένα ελαφρύ κυκλικό μασάζ (ακολουθώντας την φορά των δεικτών του ρολογιού) σε στήθος και ντεκολτέ, ώσπου να απορροφηθεί η κρέμα                            Μην περιμένετε θαύματα από την αρχή και ιδίως χωρίς να κάνετε γυμναστική.
 

Συνταγή για την τριχόπτωση από την Σμύρνη

                                                                                                                                                                    

  θα ήθελα να σας δώσω μια συνταγή για την τριχόπτωση και την ξηροδερμία, την οποία γνωρίζω από την  γιαγιά μου.Λοιπόν θα χρειαστούν: 1 κιλό ελαιόλαδο,350 γρ. δαφνοκούκουτσα,250 γρ. άνθη κανέλας,100 γρ. .Δεντρολίβανο Βάζετε όλα τα υλικά σε κατσαρόλα να βράσουν σε πολύ χαμηλή φωτιά για τουλάχιστον 5 ώρες (αφού έχετε σπάσει ελαφρά τα δαφνοκούκουτσα για να απελευθερώσουν το λάδι τους).Αφού κρυώσει το μείγμα το βάζετε σε γυάλινο βάζο χωρίς να το σουρώσετε γιατί όσο μένει τόσο απελευθερώνονται οι ιδιότητες των βοτάνων.Στη συνέχεια χρησιμοποιώντας ένα σταγονόμετρο περνάτε το λάδι σε όλο σας το κεφάλι και το αφήνετε για τουλάχιστον μία ώρα πριν από το λούσιμο. Για να μην τρέχουν τα λάδια καλό είναι να τυλίξτε το κεφάλι σας με μία πετσέτα.                                                                                                                                                                                             πηγη

ΠΩΣ ΦΤΙΑΧΝΩ ΣΠΙΤΙΚΗ ΚΟΛΛΑ

Συστατικά

Αλεύρι ♥ 
♥ ζάχαρη
♥ Νερό 
♥ λευκό ξύδι

Συνδυάστε το αλεύρι και τη ζάχαρη σε μια κατσαρόλα (αναλογία 3:1). Προσθέστε κρύο νερό  και χτυπήστε την καλά για να μην δημιουργηθούν σβόλοι . Στη συνέχεια ανακατεύετε  συνεχώς σε μέτρια φωτιά μέχρι να πήξει το μείγμα. Προσθέστε ένα κουταλάκι του γλυκού ξύδι. Αφήστε το να κρυώσει πριν τη χρήση. Τοποθέτηση  σε ένα αεροστεγές δοχείο. Αυτή η κόλλα θα κρατήσει στο ψυγείο για μερικές εβδομάδες .

 Η συνταγή της σπιτικης κόλλας είναι μεγάλη, ιδανική για χαρτί , κολάζ και τα παρόμοια. Είναι λαμπρή ιδέα για τα μικρά παιδιά. Χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να στεγνώσει από την  κόλλα του εμπορίου . Είναι πολύ φτηνή και απόλυτα φυσική           Καλή Επιτυχία!!!!!!!!!!

πηγη.