Να φυτέψω Χαρουπιά?

Η χαρουπιά είναι δέντρο μακρόβιο, πολύγαμο, μόνοικο ή δίοικο, ιθαγενές της Μεσογείου. Έχει φλοιό καστανόφαιο, λεπτό, κόμη πυκνή, συνήθως σφαιρική, φύλλα πτερωτά με 4 – 10 φυλλάρια ακέραια, δερματώδη, βαθυπράσινα και γυαλιστερά από πάνω, ωχροπράσινα από κάτω, άνθη με βαριά οσμή, χωρίς πέταλα, μικρά, σε μασχαλιαίους ή πλευρικούς κοκκινωπούς βότρυες, δίκλινα συνήθως, με κάλυκα μικρό, πρασινωπό, πεντάλοβο, πέντε στήμονες, μακριούς στα αρσενικά άνθη, κοντούς και, κατά κανόνα, άγονους στα θηλυκά ή ερμαφρόδιτα. Καλλιεργείται εύκολα και ευδοκιμεί σε όλα τα εδάφη εκτός από τα υγρά και τα άπορα.

Η καρποφορία της αρχίζει συνήθως το 6-7 έτος και συνεχίζεται για πολλά χρόνια. Η ωρίμανση του καρπού διαρκεί σχεδόν ένα χρόνο, από το Φθινόπωρο που γίνεται η ανθοφορία μέχρι τα τέλη Αυγούστου του επόμενου έτους που αρχίζουν να πέφτουν οι ώριμοι πια καρποί. Τα φύλλα της είναι σύνθετα, σκληρά, ωοειδή με λείες παρυφές και σχηματίζουν πυκνό φύλλωμα. Μπορεί να φτάσει σε ύψος και τα 13 μέτρα, βρίσκεται σε όχθες ποταμών και παράκτιες περιοχές της Μεσογείου είναι δε γνωστή και με το όνομα ξυλοκερατιά, ενώ στην Κύπρο ως "τερατσιά", από την αρχαιοελληνική λέξη κεράτιον, για το χαρούπι. 

Από τη λέξη κεράτιον προέρχεται και η λέξη καράτι, γιατί το βάρος του σπόρου των χαρουπιών ορίστηκε ως η πιο μικρή μονάδα μέτρησης για χρυσό και πολύτιμους λίθους. Τα άνθη της είναι μικρά, πράσινα, χωρίς πέταλα. Γνωστό από την αρχαιότητα όπου το καλλιεργούσαν για τους καρπούς του τα χαρούπια ή ξυλοκέρατα.

Χαρούπια

Ο καρπός της χαρουπιάς είναι λοβός πεπλατυσμένος. Τα χαρούπια είναι μακριά, στριφτά και σκληρά πράσινου χρώματος όταν είναι άγουρα και ξυλώδη εξωτερικά ,καστανού χρώματος όταν είναι ώριμα. Η σάρκα του ώριμου καρπού περιβάλλει μέχρι και είκοσι καστανόχρωμα και πολύ σκληρά φακοειδή σπέρματα, διατεταγμένα κατά μήκος του.

Είναι σακχαρώδης και έχει ευχάριστη, γλυκιά γεύση.

Χρήσεις:

Η χαρουπιά είναι είδος δασικό, γεωργικό, βιομηχανικό και καλλωπιστικό. Το ξύλο της δίνει ξυλάνθρακες αρίστης ποιότητας, το καρδιόξυλό της χρησιμοποιείται στην επιπλοποιία, την ξυλογλυπτική, την τορνευτική και τη βαρελοποιία ενώ ο φλοιός και τα φύλλα της στη βυρσοδεψία και τη βαφική. Τα χαρούπια χρησιμοποιούνται ως ζωοτροφή και στη παρασκευή οινοπνευματωδών ποτών. Ακόμα αλευροποιούνται και χρησιμοποιούνται στη παρασκευή ενός θρεπτικού αλευριού κατάλληλου για βρεφικούς κοιλόπονους και παιδικές γαστρεντερίτιδες. Από τα σπόρια τους εξάγεται μία κολλώδης ουσία (κόμμι) χρήσιμη στηχαρτοβιομηχανία καθώς και ως στερεωτικό σε διάφορα τρόφιμα. Το ξύλο της χαρουπιάς χρησιμοποιείται σε ξύλινες διακοσμήσεις.

Στην Ελλάδα βρίσκεται αυτοφυής σε πολλές νησιώτικες περιοχές και κυρίως στην Κρήτη αλλά καλλιεργείται και σε φυτώρια για τον καλλωπισμό δρόμων και πάρκων. Στην Κύπρο καλλιεργείται εδώ και χιλιάδες χρόνια, και το 90% της παραγωγής εξάγεται σε διάφορες μορφές (χαρουπάλευρο, ολόκληρος καρπός, χαρουποπυρήνας, αλεσμένα, γόμα σεΙταλία, Αγγλία, Αμερική, Ισπανία, Αυστραλία, Ιαπωνία, και Αίγυπτο).

Κάνουν "θραύση" τα χαρούπια στη Κρήτη                                                                            Χαρούπι για χαρούπι δεν έχει μείνει στην Κρήτη αφού τα τελευταία 3 χρόνια οι Κρητικοί έχουν πλέον συνειδητοποιήσει πως η "σοκολάτα της Κρήτης" όπως αποκαλούσαν τον καρπό οι παλιοί, τείνει να μετατραπεί σε έναν μέχρι πρότινος καλά κρυμμένο θησαυρό τηςΚρητικής γης.  

Ειδικά φέτος η ζήτηση ξεπέρασε κάθε προηγούμενο με αποτέλεσμα αυτή την στιγμή το κρητικό χαρούπι να παρουσιάζει έλλειψη και κάποιες από τις τοπικές επιχειρήσεις που το χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη για διάφορα προϊόντα αναγκάζονται να προμηθεύονται ποσότητες και από την υπόλοιπη Ελλάδα.   Κάνουν "θραύση" τα χαρούπια 

Χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότεροι Κρητικοί στρέφουν το ενδιαφέρον της σε αυτή την παραδοσιακή καλλιέργεια που τις τελευταίες δεκαετίες είχε εγκαταλειφθεί. 

Χαρακτηριστικό είναι πως λίγα χρόνια πριν μόλις 2 με 3 φούρνοι στην Κρήτη παρήγαγαν προϊόντα από χαρούπι, όπως ψωμί, κουλουράκια και παξιμάδια και μάλιστα μεεισαγόμενο χαρουπάλευρο ενώ σε αυτή την φάση όπως εκτίμησε δεν αποκλείεται να έχουν εκτοξευτεί στους 300 φούρνους και με πρώτη ύλη 100% κρητική.   Αυξάνονται οι νέοι καλλιεργητές χαρουπιάς.

Οι παλιές και κάποτε ξεχασμένες χαρουπιές στα χωριά της Κρήτης τραβούν πλέον σαν μαγνήτη τους επίδοξους πωλητές του προϊόντος με αποτέλεσμα οι καρποί όχι απλά να μαζεύονται αλλά κυριολεκτικά να εξαφανίζονται.   Την ίδια ώρα όλο και περισσότεροι είναι και εκείνοι που επιλέγουν να καλλιεργήσουν χαρουπιές αφού θεωρείται μία καλλιέργεια ιδανική για την κρητική γη και παράλληλα δεν απαιτεί μεγάλη προσωπική εργασία και μεγάλα έξοδα.  Το ταπεινό και ξεχασμένο στις μέρες μας  χαρούπι πιάνει πλέον καλή τιμή στην αγορά  ,όπου οι χρήσεις του είναι πάμπολλες.

Είναι ενδεικτικό πως το χαρούπι πωλείται κατά μέσο όρο από 23 έως 30 λεπτά ανά κιλό, ενώ ένα δέντρο μπορεί να δώσει έως 300 κιλά.     Της Στέλλας Τερζάκη                    πηγες neakriti.gr      http://agroepidotiseis.blogspot.gr/                                                                                                                                                                                 

Παρότι στην Ικαρία δεν υπάρχει οργανωμένη καλλιέργεια του, υπάρχουν κάποιοι (ελάχιστοι )αγρότες, που σε περιόδους που δεν έχουν άλλα εισοδήματα  , ασχολούνται με το μάζεμα του χαρουπιού από δέντρα που έχουν στις καλλιέργειες τους ή βρίσκουν διάσπαρτα στην Ικαριακή  ύπαιθρο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε από το Δασαρχείο   δυστυχώς, τα λιγοστά εναπομείναντα δέντρα χαρουπιάς στον νησί μας έχουν υποστεί μεγάλη ζημιά, λόγω παράνομης υλοτόμησης . Έτσι αντί να τα φροντίζουμε και να τα πολλαπλασιάζουμε κόβουμε κι αυτά που υπάρχουν για καυσόξυλα.

Αν ο κόσμος ήξερε πόσο λίγη φροντίδα θέλουν οι χαρουπιές και ότι μπορούν να δώσουν χωρίς πολύ πολύ κόπο ένα καλό συμπληρωματικό εισόδημα τότε η κατάσταση ίσως να ήταν διαφορετική.

ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ... ΟΤΑΝ Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΕΝΝΑΕΙ ΛΥΣΕΙΣ

                                          

 Η ΛΥΣΗ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΨΆΧΝΟΥΜΕ ΕΧΘΡΟΥΣ  ΣΤΗΝ ΆΜΜΟ  ?                                                                                        

Τον τελευταίο καιρό με λύπη μου έχω διαπιστώσει ότι στο Νησί μου έχει δημιουργηθεί μια εμπόλεμη κατάσταση ανάμεσα στους κατοίκους  με βασικό θέμα το Ελεύθερο  κάμπινγκ  Με όλη αυτή τη Φιλοπολεμική κατάσταση το μόνο που θα καταφέρουμε είναι να "μαλλιοτραβιόμαστε" μέσα ¨στο διαδίκτυο και στις παράλιες  χωρίς να προσφέρουμε κανένα ουσιαστικό τρόπο βοηθείας  στους Συμπατριώτες μας  , Φίλους που αγαπάνε το Νησί μας και  θέλουν να έρθουν στο νησί μας αλλά δεν έχουν την δυνατότητα να πληρώσουν  Ενοικιαζόμενα Δωμάτια  Στην Ικαρία υπάρχουν πολλά  εγκαταλελημένα σπίτια και χωράφια Θα μπορούσαμε με τη βοήθεια του Δήμου , τοπικών συλλόγων η άλλων φορέων ,προσώπων του Νησιού μας να  παραχωρήσουμε αυτά τα άδεια κτίρια σε Ανθρώπους που τα χρειάζονται Δίνοντας έτσι Ζωή και Αξία σε   εγκαταλειμμένα Σπίτια και άγονα ακαλλιέργητα χωράφια  και προσφέροντας στους  Συνανθρώπους μας (που έχουν την ανάγκη μας) Αλληλεγγύη και Στήριξη  Έτσι θα δώσουμε  το παράδειγμα σε όλο τον Κόσμο οτι η Ικαριά μας είναι ένας  Τόπος  με Σκέψη και Πράξη κατά βάση Αριστερή! και εμείς  Αντάξιοι της Ιστορίας της !Λίγη Τόλμη θέλει, Γνήσια, Ανατρεπτική, Αριστερή Σκέψη και Πράξη. ........Πράξη Ουσίας . !       

                                                              ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ... ΟΤΑΝ Η ΑΝΑΓΚΗ ΓΕΝΝΑΕΙ ΛΥΣΕΙΣ                                                                                                                                                     Στην Πατρίδα μας λειτουργούν πολλοί Αυτοδιαχειριζόμενοι Κοινωνικοί Χώροι  της Αλληλέγγυας - Κοινωνικής Οικονομίας


 Σ' αυτούς διοργανώνονται καθημερινά δεκάδες δραστηριότητες αλληλέγγυου, πολιτιστικού και επιμορφωτικού χαρακτήρα. Στεγάζονται: κινηματογραφικές λέσχες,  θεατρικές ομάδες, τοπικά μουσικά γκρουπ, παιδικοί σταθμοί και σε κάποιους υπάρχουν χώροι φιλοξενίας αστέγων και επισκεπτών. Λειτουργούν συλλογικές κουζίνες, καφενεία, δανειστικές βιβλιοθήκες. 

Συγκεντρώνονται τρόφιμα, φάρμακα, ρούχα. Οργανώνονται κάθε είδους εργαστήρια και σεμινάρια, γίνονται ανταλλακτικά χαριστικά παζάρια, δωρεάν κοινωνικά φροντιστήρια, μαθήματα ξένων γλωσσών, χορού, παρουσιάσεις βιβλίων, εικαστικές εκθέσεις κ.ο.κ.
Είναι οι νέες αυτόνομες κοινότητες της πόλης και της γειτονιάς. Σε κάθε Αυτοδιαχειριζόμενο Κοινωνικό Χώρο συστεγάζονται πολλές ανεξάρτητες ομάδες και σχήματα που κυοφορούν τις νέες ιδέες και κουλτούρες στην Ελλάδα της κρίσης.
Οι περισσότερες απ’ αυτές τις κοινότητες νέων αποκτούν νομική μορφή και πληρώνουν νοίκι.  Και στην Ελλάδα δεκάδες εγκαταλελημένα κτίρια, πρώην βίλες, εργοστάσια, στρατόπεδα, αποθήκες επαναχρησιμοποιούνται από ομάδες νέων, πριν ρημάξουν ολοκληρωτικά. Τα επισκευάζουν με εθελοντική εργασία, τα συντηρούν και τους ξαναδίνουν ζωή.
 Αυτές ανατάσσουν και δίνουν ζωή στα εγκαταλειμμένα κτίρια. Χωρίς τη δράση τους μιλάμε μόνο για ντουβάρια.

Τι είναι τα στέκια και οι αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι;(link is external)

Τι Είναι;

Τελικά αυτά τα Στέκια και οι Αυτοδιαχειριζόμενοι Χώροι; Στα Εξάρχεια αλλά και την υπόλοιπη Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα;

Ας ξεκινήσουμε καλύτερα από το Τι δεν Είναι

• Δεν είναι μαγαζιά από τα οποία κάποιοι βγάζουν φράγκα, κερδοσκοπούν στις πλάτες κάποιων και εκμεταλλεύονται κάποιους άλλους.

• Δεν είναι χώροι κατανάλωσης, όπου ότι καταναλώσεις ΕΙΣΑΙ, όπου οι σχέσεις μεσολαβούνται από εμπορεύματα, όπου αν δεν πληρώσεις ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙΣ, ή που αυτοεπιβεβαιώνεσαι χάρις στα φράγκα που έχεις στην τσέπη.

• Δεν είναι χώροι για πρέζα και πρεζέμπορους, για εξαρτήσεις και χρήσεις, για θολωμένα μυαλά και παραιτημένα σώματα.

• Δεν είναι χώροι αντικοινωνικοί, κρυφοί στο σκοτάδι, όπου υφαίνονται συνωμοσίες και πλεκτάνες, όπου κατοικούν μύθοι και οπτασίες.

Τι είναι λοιπόν αυτά τα Στέκια;

• Είναι παράθυρα ανοιχτά (ακόμη και αν είναι υπόγεια) στους ορίζοντες ενός άλλου τρόπου να οργανώνουμε τις ζωές μας. Από εμάς για εμάς, από την κοινωνία για την κοινωνία. Αυτό που εμείς ονομάζουμε ΑΥΤΟ-ΟΡΓΑΝΩΣΗ.

• Είναι εστίες δημιουργικότητας και έκφρασης, έξω και πέρα από εκμεταλλευτικές και εξουσιαστικές σχέσεις. Είναι ένας ακόμη τρόπος, ανάμεσα σε πολλούς, να συλλογικοποιούμε τις επιθυμίες και τις ανάγκες μας.

• Είναι ανάσες κοινωνικότητας, πέρα από τους προκατασκευασμένους ρόλους του πελάτη και του πωλητή, του θεατή και του δημιουργού. Είναι χώροι δημόσιοι και ανοιχτοί, προσπελάσιμοι, εφαπτόμενοι με την κοινωνία και τις ανάγκες της.

ΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΧΩΡΟΙ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ

Στον Καπιταλισμό και τα παράγωγα του, την εκμετάλλευση και την κυριαρχία. Δεν είναι νησίδες ελευθερίας, γιατί η ελευθερία δεν μπορεί να περιοριστεί σε νησίδες μέσα στην θάλασσα της βαρβαρότητας. Είναι όμως σημεία εκκίνησης και εφόρμησης για εξωστρεφή δράση που χαράσσει τις δικές της διαδρομές στην γεωγραφία των κοινωνικών αντιστάσεων.

Ε! ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΤΕΚΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟΙ ΧΩΡΟΙ      

Καταλήψεις: Θυμήσου το Βερολίνο…
Ενα νέο κύμα Αυτοδιαχειριζόμενων Στεκιών και Καταλήψεων ήρθε βαδίζοντας στα χνάρια των Αυτοδιαχειριζόμενων Κοινωνικών Κέντρων της Ευρώπης και… κυρίως του Βερολίνου.
Εκεί, δίπλα στο «Τείχος του Αίσχους», οι διωκόμενοι καταληψίες εκατοντάδων κτηρίων στα 70’s-80’s είναι πλέον ιδιοκτήτες… Ο δήμος του Βερολίνου έδωσε μάλιστα και στεγαστικά δάνεια σε κάποιους, επί χρόνια, καταληψίες των υποβαθμισμένων περιοχών Kreuzberg, Charlotterburg και Schonenberg για να τα επισκευάσουν και να τα αυτοδιαχειρίζονται.
Παρ' όλα αυτά, πρόσφατα στην Γερμανία, το κράτος προσπάθησε να κλείσει μια από τις παλιότερες καταλήψεις, τη «Rote Flora» στο Αμβούργο. Χιλιάδες διαδήλωσαν ενάντια στα σχέδια εκκένωσης της κατάληψης του παλιού θεάτρου που είχε μετατραπεί σε αυτοδιαχειριζόμενο πολιτιστικό κέντρο. Συγκρούσεις σημειώθηκαν μεταξύ αστυνομικών και διαδηλωτών.
Ανάλογο κύμα δημιουργίας αυτοιδιαχειριζόμενων κοινωνικών χώρων - καταλήψεων υπάρχει και στην Ιταλία. Τους περιγράφει στο τελευταίο της βιβλίο "Φράχτες και Παράθυρα” (Αϊ στο διάολο, ΔΝΤ)" η Ναόμι Κλάιν. "Το "Corto Circuito" είναι ένα απο τα πολλά centri sociali της Ιταλίας. Τα κοινωνικά κέντρα είναι εγκαταλειμμένα κτίρια- αποθήκες, εργοστάσια, στρατώνες, σχολεία που καταλήφθηκαν και μεταμορφώθηκαν από τους καταληψίες σε εστίες κουλτούρας και πολιτικής, απαλλαγμένες απο τον έλεγχο τόσο των αγορών όσο και του κράτους. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις υπάρχουν 150 κοινωνικά κέντρα στην Ιταλία.
Το παλαιότερο και μεγαλύτερο κοινωνικό κέντρο -το Leoncavallo, στο Μιλάνο- είναι πρακτικά μια αυτάρκης πόλη με εστιατόρια, κήπους, ένα βιβλιοπωλείο, έναν κινηματογράφο, μια στεγασμένη ράμπα scateboard και ένα κλάμπ τόσο μεγάλο ώστε μπόρεσε να φιλοξενήσει τις εμφανίσεις των Public Enemy. Τα κοινωνικά κέντρα είναι χώροι ανεμελιάς και αντισυμβατικότητας, σε έναν κόσμο που μεσο-αστικοποιείται και ευπρεπίζεται ολοένα και περισσότερο, ένα γεγονός που παρακίνησε την γαλλική εφημερίδα Le Monde να τα χαρακτηρίσει ως “το πολιτιστικό κόσμημα της Ιταλίας”."
πηγες: enallaktikos.gr   http://waves.pirateparty.gr/

Παραινέσεις προς ανέργους 45+ και άλλους τυχοδιώκτες εργασιακών εμπειριών.

Οι εποχές είναι δύσκολες για όσους εργαζομένους άνω των 45 ετών αποφασίζουν είτε από ανάγκη είτε από ενσυνείδητη αλλαγή πλεύσης να αναζητήσουν εργασία.

Με 17,8% επίσημο καταγεγραμμένο ποσοστό ανεργίας στις ηλικίες αυτές, κι ενώ, ως μεσήλικες, θα έπρεπε να απολαμβάνουν τους καρπούς των πολύχρονων προσπαθειών τους, πολλοί είναι αναγκασμένοι να αναθεωρήσουν τις σταθερές της ζωής τους και να επωμιστούν τις ενοχές ή τις ανασφάλειες μιας οδυνηρής και ψυχοφθόρου κατάστασης. Και έχει αποδειχθεί πως η μεταβολή της επαγγελματικής και οικονομικής τους ευρωστίας επί τα χείρω, σχεδόν νομοτελειακά, οδηγεί σε διασάλευση της οικογενειακής ηρεμίας.

Μα αν τελικά κάποιος καταφέρει να διαχειριστεί την ανατροπή, πολύ δύσκολα θα αντέξει την κριτική του 28χρονου HR executive με μνήμες κολεγίων και μεταπτυχιακών στην Γηραιά Αλβιώνα, που θα καταδικάζει: ΄Δεν έχετε κάνει update (αντί επικαιροποιήσει) τα προσόντα σας’. ‘ Είστε ψηφιακά αναλφάβητος’…

Υπομονή. Ένα από τα βασικότερα λάθη των μεγαλυτέρων, που επανέρχονται στον αγώνα για εξεύρεση εργασίας και προσωπικής ταυτότητας είναι η διάθεση για συμβουλές: Μπορώ να διδάξω την επιχείρηση και τους νέους υπαλλήλους μέσα από την εμπειρία μου..

Η εμπειρία όμως δε διδάσκεται.. Βιώνεται..

Και καθώς ο εργασιακός μεσαίωνας εδραιώνει τα σκοτάδια του και οι αμοιβές έχουν πάρει την κατιούσα, οι απαιτήσεις των προηγουμένων δεκαετιών και τα ελάχιστα των συλλογικών κεκτημένων πλέον φαντάζουν πολυτέλεια και casus belli για το επάρατο ΔΝΤ.

Εάν δεν έχετε κάποια στρατηγική για πρόκληση επανάστασης από τα αγανακτισμένα λαϊκά στρώματα, μη μεμψιμοιρείτε: Κατά πάσα πιθανότητα θα σιωπήσετε για τη μείωση των μισθών και θα δεχθείτε τον υποβιβασμό σε κατώτερες θέσεις στην ιεραρχία, πέρα από όσα είχατε συνηθίσει στις προηγούμενες ένδοξες στιγμές της καριέρας σας. Τότε που αλληλέγγυοι οι συνδικαλιστές, πριν υπουργοποιηθούν, φρόντιζαν να κηρύττουν απεργίες για τα δίκαια του εργάτη.

Αναλογιστείτε πόσο δύσκολο ήταν στα είκοσι σας χρόνια να συνεργαστείτε με κάποιον στριφνό και ανελαστικό πενηντάρη. Πόσο μάλλον τώρα, που οι νεαρότεροι αποτελούν φθηνό και ανασφάλιστο εργατικό δυναμικό, δεν έχουν οικογενειακές υποχρεώσεις, όπως εσείς, ώστε να θέτουν εν αμφιβόλω την αφοσίωσή τους στην εταιρεία, γεννήθηκαν μέσα στο διαδίκτυο και στα social media, μπορούν άνετα να υπομείνουν επαγγελματική και γεωγραφική κινητικότητα, ανέχονται τις ελαστικές σχέσεις εργασίας..

Εν ολίγοις οι νέοι είναι εύκαμπτοι, χωρίς συλλογική συνείδηση και μακροχρόνια στρατηγική, δίχως επιτακτικά αιτήματα για μονιμότητα και ασφάλεια, ανοιχτοί στο να ενστερνιστούν τη φιλοσοφία της επιχείρησης, παρά να τη διαμορφώσουν, ιδανικοί για εκμετάλλευση από τους στυγνούς καπιταλιστές και τους ιερείς του χρήματος. Εξάλλου, έχουν όλο το χρόνο, για να τα αλλάξουν όλα ετούτα.

Και να ήταν μόνο αυτά..

Στην Ελλάδα ο ηλικιακός ρατσισμός ανθεί πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε ονειροπόληση ακραίων κομμάτων για διακρίσεις ανάμεσα στους πολίτες. Κάθε ηλικιακή κατηγορία έχει τα δικά της γκέτο και αγκυλώσεις στον πολιτισμό, τις νόρμες, τη διασκέδαση, τη γλώσσα, τις αξίες και απαξίες. Η διαγενεακή επικοινωνία χωλαίνει. Εάν ο εργαζόμενος των 45+ δεν μπορέσει να θυμηθεί, αν χάσει προσωρινά την ικανότητα εστίασης και προσοχής, αν κουραστεί, όλοι θα μεμφθούν το άχθος των χρόνων, που τον βαραίνουν και τον καθιστούν λιγότερο παραγωγικό. Αν όμως σε παρόμοια ατοπήματα υποπέσει ο νεαρός, απλώς θα πουν ότι αγχώθηκε..

Καχυποψία, λοιπόν, για τη σωματική ρώμη, που φθίνει, αμφιβολία για την ικανότητα μιας νέας αρχής, υποψίες πως ο εργαζόμενος 45+ ψάχνει μια ευκαιριακή απασχόληση μέχρι τη σύνταξη, μη σκοπεύοντας να επενδύσει σοβαρά στη νέα θέση..

Να τι να προσέξετε, όσοι θα βγείτε ξανά στο επίπονο ταξίδι της επαγγελματικής επανένταξης, γνωρίζοντας πως οι καιροί δεν θα σας χαριστούν..

-Ακολουθήστε τις δεξιότητές σας και όχι τα όνειρά σας. Εδώ πια που φτάσατε ξέρετε πως τερτίπια του νου οι ονειροπολήσεις και η σκληρή δουλειά, η στρατηγική, η λεπτομέρεια, ο ρεαλισμός, η επικοινωνία με συναδέλφους είναι τα στοιχεία εκείνα, που καθιστούν ελκυστικό ένα εργασιακό περιβάλλον. Η πείρα, αν μη τι άλλο, αποστρέφεται τις πλάνες. Αφήστε τους νεότερους να ματαιώνονται από αυτές..

-Αξιοποιήστε την εμπειρία σας, χωρίς να την διατυμπανίζετε. Οι συνθήκες αλλάζουν ταχύτατα και οι τρόποι σας, που κάποτε ήταν λειτουργικοί, σήμερα ίσως οδηγούν σε λανθασμένες τακτικές. Ανοίξτε το μυαλό σε νέα ερεθίσματα, αλλά προσπαθήστε να τα συνδέσετε και γνωστικά και συναισθηματικά με τον πλούτο των γνώσεων, που ήδη κατέχετε.

-Τονίστε στο βιογραφικό σας τη διάθεση να συμφιλιώσετε το παλιό με το καινοτόμο και απομακρύνετε από αυτό όλα τα άσχετα με τη θέση που επιδιώκετε. Στο κάτω κάτω ένα φλύαρο, πολυσέλιδο απάνθισμα των επιτευγμάτων σας θα τρομάξει τον ανταγωνιστικό νεαρό, που ενδεχομένως να το εξετάσει.

-Επιμεληθείτε τη φυσική σας κατάσταση, για να αποφύγετε τις στερεοτυπίες των νέων απέναντί σας. Κανείς δεν επιθυμεί να δείχνει γεροντότερος από όσο είναι. Κατά πάσα πιθανότητα μέσω της σοφίας και της αποκτηθείσας τεχνικής, μπορείτε να κάνετε πολλά περισσότερα καλύτερα και γρηγορότερα από αυτούς. Μην τους προκαλείτε όμως σε πεδία, που δεν αντέχετε πλέον. Να θυμάστε ότι ένας νεανίζων μεσήλικας, συνήθως αποτελεί καρικατούρα, εάν τις καθηλώσεις προηγουμένων σταδίων επιχειρήσει να εκτονώσει ετεροχρονισμένα. Η γνώση και παραδοχή των ορίων είναι η μεγαλύτερη αρετή..

-Το σύστημα σας αδίκησε, σας προκάλεσε, ανέκοψε την ανοδική πορεία, διασάλευσε την οικογενειακή αρμονία, ανέτρεψε τα σχέδια, διακύβευσε τα πρότυπα για τα παιδιά σας. Μην αφήσετε την πικρία να γίνει αντικοινωνικότητα, μαρασμός, νοσταλγία, παραίτηση, κατάθλιψη, εκδίκηση. Η ζωή δεν χρωστά σε κανέναν. Αλλά συνηθίζει, με πρόσχημα τη συγκυρία, να δίνει δεύτερες ευκαιρίες στους αποφασισμένους.

-Αναζητήστε συναισθηματική λύτρωση στα οικογενειακά και φιλικά σας δίκτυα. Μην απομονωθείτε. Όσοι παραμείνουν δίπλα σας, τώρα που δοκιμάζεσθε, θα αποτελέσουν τους μελλοντικούς πυλώνες τις ζωής σας. Είναι η ώρα της αποτίμησης και του ξεκαθαρίσματος.

-Αποβάλλετε από το περιβάλλον σας όλους όσους απλώς θρηνούν, χωρίς να δραστηριοποιούνται, που κατακρίνουν, δίχως να αντιπροτείνουν, πετάξτε τους επαγγελματίες των επιδομάτων ανεργίας και απομακρυνθείτε από τους πελάτες των γραφείων του ΟΑΕΔ. Αν όλοι επιμένουν να σας εντάσσουν και να σας χαρακτηρίζουν ευάλωτη ομάδα, εσείς διαφοροποιηθείτε από αυτόν τον κοινωνικό ευτελισμό. Η διαφορετικότητά σας είναι εκείνο το στοιχείο, που θα σας εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή εργασία. Και στο βιογραφικό σας τις ιδιαιτερότητες και τις αποκλίσεις των δυνατοτήτων σας από το μέσο εργαζόμενο να αναφέρετε.

-Επανασυνδεθείτε με άτομα που γνωρίζατε από προηγούμενα εργασιακά σας πλαίσια και παλιούς συνοδοιπόρους στην επαγγελματική κονίστρα. Εξηγήστε τους την ατυχία σας, λόγω της γενικευμένης κρίσης, και ζητήστε τους να γίνουν πολλαπλασιαστές των αναζητήσεών σας. Η προσωπική σύσταση αποτελεί έναν από τους καλύτερους τρόπους αποκατάστασης, όσο η εμπιστοσύνη αποτελεί έναν από τα βασικότερα κριτήρια πρόσληψης.

-Όση ασφάλεια κι αν προσφέρει το τετριμμένο, η ηδονή εμφωλεύει πάντα στο ριψοκίνδυνο και το άγνωρο. Μη διστάσετε να εκπαιδευθείτε από την αρχή σε ένα εντελώς νέο γνωστικό αντικείμενο. Τα περισσότερα Πανεπιστήμια προσφέρουν, ακόμα και μέσω κινητών, μαθήματα. Είναι οι υλοποιήσιμες και εξαργυρώσιμες γνώσεις που μετρούν, παρά η συλλογή πτυχίων χωρίς αντίκρισμα και άσχετων σεμιναρίων.

-Το κράτος υποχωρεί από παντού. Ο κίνδυνος των πολυεθνικών και των εργασιακών συνθηκών υποδούλωσης ελλοχεύει Καιρός να ενώσετε τις δυνάμεις σας πολλοί άνεργοι μαζί και να το υποκαταστήσετε σε νευραλγικούς τομείς, που έχουν μόνιμες ανάγκες, βάζοντας ως κριτήριο τον άνθρωπο, τον πολιτισμό, την κοινωνία, το περιβάλλον. Κοινωνιολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, ψυχολόγοι, εργαζόμενοι στην ψυχική υγεία συνεργαστείτε για να ιδρύσετε τη δική σας δομή πρόνοιας με επίκεντρο τον άνθρωπο.

-Μην αναλώνεστε σε δίμηνα, τρίμηνα, πεντάμηνα. Μην παρακαλάτε πολιτικούς, συνδικαλιστές, εργατοπατέρες. Οι φελλοί που επέπλεαν, σταδιακά βουλιάζουν. Το βασικότερο προσόν, για να βρεις δουλειά είναι να διατηρείς την ελπίδα, την εγρήγορση.

-Εμπλουτίστε το βιογραφικό σας με κοινωνικές δράσεις και στρατηγικές αλληλεγγύης. Πάρτε εσείς την πρωτοβουλία γι' αυτές. Εκεί θα γνωρίσετε ανθρώπους κλειδιά για το μέλλον σας, που θα δουν τις οργανωτικές σας ικανότητες και κυρίως θα αισθανθείτε χρήσιμοι.

-Κατασκευάστε καταλόγους διαδικτυακών ιστοτόπων εύρεσης εργασίας και φροντίστε να ενημερώνεστε τακτικά. Στείλτε αθρόα το βιογραφικό και τη συνοδευτική επιστολή σας. Ζητήστε συστατικές και πείτε σε όλους ότι είστε διαθέσιμοι για εργασία.

-Βελτιώστε τα ελληνικά και τις ξένες γλώσσες σας. Κανείς δεν προσλαμβάνει ανορθόγραφους.

-Κατά τη διάρκεια της ανεργίας μειώστε τα έξοδά σας, αλλά μην χάσετε την ποιότητα της ζωής και την υγεία σας, η οποία δεν προσμετράται με καταναλωτικά αγαθά.

-Προπαρασκευαστείτε για επαγγελματική και γεωγραφική κινητικότητα. Αδράξτε κάθε ευκαιρία, όπου αυτή εμφανίζεται.

-Η αξία σου, που απορρέει από το γεγονός ότι είσαι άνθρωπος, δεν αμφισβητείται από το πρόσκαιρο της ανεργίας σου. Αναγνώρισέ την, πρώτος εσύ στον εαυτό σου.

-Απόφυγε κάθε σκέψη για παρανομία και εύκολο κέρδος. Κανείς δε χαρίζει χρήματα εύκολα.

-Προετοιμαστείτε για νέες αρχές, ακόμα κι αν είναι από το μηδέν και μην πενθείτε για όσα χάσατε.

-Εκπαιδευθείτε σε νέες δεξιότητες και επεκτείνετε ταλέντα που μέχρι τώρα δεν υποψιαζόσαστε ή αγνοούσατε. Αναπτύξτε τα κοινωνικά δίκτυα γεφύρωσης, εκείνα που θα σας διασυνδέσουν με όλες τις κοινωνικές ομάδες κι όχι μόνο με όσους σας μοιάζουν.

-Εξασκηθείτε στη διεκδικητικότητα, την κοινωνικότητα, τον αυτοσεβασμό. Δείξτε σε όλους ότι κατέχετε ιδιότητες, που σπάνια θα βρουν σε κάποιον άλλο.

-Μην απογοητεύεστε εάν κανείς δεν απαντά στα βιογραφικά που στέλνετε. Ακόμα και πριν την κρίση η αναλογία ήταν 100 αιτήσεις για 1 συνέντευξη. Εξακολουθείτε να δοκιμάζετε, ακόμα κι αν διαθέτετε απασχόληση, ανανεώνοντας διαρκώς τις γνώσεις σας.

-Δύσκολα ένας εργοδότης μπορεί να αντισταθεί στο πάθος σας, την παιδεία και την αυτο-οργάνωση. Μην μέμφεστε τους προηγούμενους προϊσταμένους σας, αλλά μάθετε τα πάντα για τις επιχειρήσεις και τους οργανισμούς, στους οποίους θα κάνετε αίτηση.

____________

 πηγη ~ Ευστράτιος Παπάνης - επίκουρος καθηγητής Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου.linkedin.com

 http://antikleidi.com

Πάμε Ικαρία ?

Ιούνιος στην Ικαρία

Για την Ικαρία έχουν γράψει πολλοί – πρώτος εγώ αρκετές φορές. Έρωτας ανεξίτηλος – μια καλή μοίρα μου δωσε τη μισή καταγωγή από εκεί, την άλλη μισή από τη Νάξο. Για την Ικαρία τον Ιούνιο όμως, μακριά από τις ορδές των τουριστών του Αυγούστου, ούτε έχω γράψει, ούτε έχω ξαναπεί. Είναι ευκαιρία.Του Θεού η χάρη μας φυλάει απ’ τα σουξέ. Ένας προνοητικός Θεός με προφύλαξε από δύο πράγματα: Την έξοδο Σάββατο βράδυ και τις διακοπές τον Αύγουστο. Το πρώτο γιατί υπήρξα ποδοσφαιριστής -που το σεβόμουν μέχρι κεραίας να είμαι- και Σάββατο πριν τον αγώνα καθόμουν σπίτι για δέκα χρόνια – κι άλλα δεκαεπτά, τα Σαββατοκύριακα δουλεύω. Αν μ’ αφήσεις Σάββατο βράδυ στην Αθήνα μαζί με τους εξοδούχους στου Ψυρρή και στα πέριξ, θα χαθώ. Θα με πιάσει αγοραφοβία. Όσοι πιστοί προσέλθετε στην απόλαυση της καθημερινής. Και το δεύτερο, γιατί απ’ τον Ιούνιο σαν τους δασκάλους, η «σεζόν» φθίνει προς το τέλος, τόσο που τον Αύγουστο ξαναρχίζει – μόνο για το πανηγύρι της Λαγκάδας αξίζει να δραπετεύσω από την άδεια Αθήνα. Είναι ευεργετικό να έρχεσαι όταν οι υπόλοιποι πηγαίνουν. Κι όταν έμπαινα στο αεροπλάνο το μεσημέρι του Σαββάτου για το αεροδρόμιο της Ικαρίας, το οσμιζόμουν ότι μόνο σε καλό θα μου βγει. Μην παρεξηγείτε το πρώτο πρόσωπο, είναι έμμεσο προσκλητήριο για τους υπολοίπους. Να οδηγείς τζιπάκι στους δρόμους και τα βουνά της Ικαρίας αρχές Ιουνίου είναι εμπειρία να τη μοιραστείς. 

 Aυτός ο Ιούνιος σ’ αυτό το νησί που έχει σημαδέψει πολλούς κι όχι μόνο εμένα, μου ξανάδωσε την αγάπη για τον αέρα που φυσάει εκεί και τα πεύκα και τους ανοιχτούς ορίζοντες με το Ικάριο που είναι σχεδόν πάντα άγριο. Κι όσο κι αν ο Ιούνιος, - απ’ τα τέλη Μαίου καλύτερα – θεωρείται ο μήνας των «γκρουπ των Ελβετών» που φορτώνονται σακίδια και κάνουν τους υγιεινιστές αλπινιστές στα νησιά μας, το γλέντι το βράδυ του περασμένου Σαββάτου δεν το έχω περάσει ούτε Αύγουστο ούτε Ιούλιο σε νησί.

Αυθόρμητα όλα στον Αρμενιστή, στη βόρεια πλευρά του νησιού, τη δική μου πλευρά, με ούζο, μπουζούκια, κιθάρες, χαμόγελα, χορούς – σαν Αύγουστος του Παπάζογλου ήταν ο Ιούνιος. Ανταλλάσσω την άδεια του Αυγούστου με λιγωμένο ενδιαφερόμενο.

                  ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ !!!

Η Ικαρία της αλληλεγγύης;

Το νησί μου, ο τόπος μου, η ολοκληρωτικά δική μου πατρίδα. Το μέρος όπου όταν αναπνέω ο αέρας γεμίζει όλη τη καρδιά και νιώθω τους παλμούς μου να χτυπούν δυνατά στη πλάτη και στο στήθος. Η Ικαρία έχει πολλές ομορφιές και εκείνη τη παράξενη ενέργεια που σε κάνει να νιώθεις ελεύθερος, χαλαρός και αγαπημένος. Αγαπημένος από όλους τους Καριώτες που θα σε αγκαλιάσουν με ζεστασιά και λίγη αθώα αδιακρισία ρωτώντας σε ποιανού είσαι ακόμα κι αν δεν μιλάς Ελληνικά. Χαλαρός γιατί τα κλισέ του πώς θα φερθείς, τι θα πεις και τι θα φορέσεις εδώ δεν υπάρχουν, η αποδοχή είναι βέβαιη. Ελεύθερος γιατί ο λόγος και η πράξη θα υπερβούν τη σκέψη, σε ένα πανηγύρι, σε ένα χοιροσφάι, σε ένα ραντεβού για καφέ που θα δοθεί και θα τηρηθεί χωρίς συγκεκριμένη ώρα.

Κάποιοι έγραψαν για την μακροζωία στην Ικαρία, άλλοι για την αλληλεγγύη και κάποιοι για την φιλοξενία. Ο λόγος που γράφω αυτό το κείμενο είναι ότι ένας φόβος με σκιάζει. Φοβάμαι ότι τα δυο τελευταία θα πάψουν να ισχύουν. Εδώ και λίγες μέρες ακούω συχνά για κλοπές… Κάποιοι εισβάλουν σε σπίτια όταν οι ιδιοκτήτες, συνήθως λείπουν. Ψάχνουν και αφαιρούν αντικείμενα και χρήματα. Όταν γίνεται μια φορά λες ότι κάποιος επιπόλαιος το έκανε. Όταν γίνεται δεύτερη σκέφτεσαι ότι είναι αποτέλεσμα της κρίσης. Όταν όμως ξεπερνά και την τρίτη φορά αναρωτιέσαι τι σχέση μπορεί να έχει αυτό το μέρος με κλοπές.

Πώς μπορεί να παραβιάζονται τα σπίτια όπου πάντα οι πόρτες έμεναν ανοιχτές με τα κλειδιά απ’ έξω. Πώς μπορεί να παίρνουν αντικείμενα από νοικοκυριά όπου όταν πέρναγες απ’ την αυλή τους σου χάριζαν τους πιο πολύτιμους «θησαυρούς» τους ‘όπως κρασί, σύκα, ελιές, αμύγδαλα. Πώς μπορεί να αφαιρούνται χρήματα όταν στον περιβόητο φούρνο στο Χριστό έπαιρνες ψωμί μόνος αφήνοντας τα λεφτά στον πάγκο;

Νομίζω ότι η λέξη «κλοπή» δεν χωράει σε καμία πρόταση μαζί με το όνομα της Ικαρίας. Αντίθετα πιστεύω πως όποιος κι αν ζητούσε το οτιδήποτε, κανείς δεν θα του το αρνιόταν. Θυμάμαι χωριανούς να μη μιλάνε μεταξύ τους αλλά με το που παρουσιάστηκε ανάγκη όλοι να τρέχουν να βοηθήσουν ο ένας τον άλλον. Κανείς πιο οκνηρά ή πιο φυγόπονα. Όλοι γρήγορα και με ορμή, να σταθούν δίπλα σε αυτόν που πάσχει, να δώσουν σε αυτόν που δεν έχει.

Θυμάμαι τον παππού και την γιαγιά μου στο σπίτι μας στο Πλατανίδι. Η αυλή μας ήταν πέρασμα για το μονοπάτι του Αρμενιστή και συχνά είχαμε περαστικούς τουρίστες. Δεν μπορούσε να ξέρει κανείς τι άνθρωποι ήταν. Αν ήταν κλέφτες ή δολοφόνοι, τι είχαν κάνει στη ζωή τους, τι σκοπούς είχαν. Για εμάς όμως ήταν πάντα καλοδεχούμενοι. Η γιαγιά μου τους κάθιζε με το ζόρι σε μια σκιά στην αυλή και αφού τους τράταρε βυσσινάδα άρχιζε να πηγαίνει πάνω κάτω στην αυλή. Μπαινόβγαινε στο σπίτι, στα αποθηκάκια, στο κουζινάκι. Ανοιγόκλεινε τα ντουλαπάκια, τα πιθάρια, το φανάρι. Όταν η επίσκεψη (έτσι την έβλεπαν οι παππούδες μου) έφτανε στο τέλος της, οι τουρίστες (για εκείνους ήταν απλώς το πέρασμα ενός μονοπατιού, που γινόταν ευχάριστο ξάφνιασμα) ήταν κυριολεκτικά φορτωμένοι σαν τα γαϊδούρια με τζάνερα, αμύγδαλα, σύκα, σταφύλια, καρύδια, ντομάτες, κέχρους, φασολάκια και άλλα που ούτε τα θυμάμαι. Αυτό γινόταν συχνά, ήταν μια στάνταρ καλοκαιρινή εικόνα ώσπου ήρθε κάποιος κακόβουλος και την έκανε μακρινή ανάμνηση.

Κάποια μέρα τα αμύγδαλα που ταίριαζε η γιαγιά μου επιμελώς να λιαστούν στο ταρατσάκι του φουρναριού έγιναν άφαντα. Κάποιος που δεν ήξερε τι νοστιμιά έχουν όταν στα χαρίζει ο νοικοκύρης τα πήρε. . . Δεν θυμάμαι από τότε τους παππούδες μου να δίνουν τίποτα ποτέ σε κανέναν. Αυτό που τους έκλεψαν δεν ήταν τα αμύγδαλα αλλά η χαρά της προσφοράς, της ανιδιοτέλειας.

Tα υλικά και τα χρήματα μπορούν να αντικατασταθούν, οι πόρτες όμως δύσκολα θα ξανανοίξουν. Και δεν είναι η πόρτα του κάθε νοικοκυριού. Αυτή η πόρτα που ανοίγει δύσκολα είναι του μυαλού και ακόμα δυσκολότερα αυτή της καρδιάς.

Η κλοπή είναι μια κακή πράξη σίγουρα, το να μην σέβεσαι όμως το σπίτι και την αγκαλιά των Ικαριωτών είναι αμαρτία.   Ηλιάννα Πλατή 
ΠΗΓΗ http://www.ikariamag.gr/

ΠΩΣ ΝΑ ΠΛΗΡΏΝΕΤΕ ΛΙΓΌΤΕΡΑ ΧΡΉΜΑΤΑ ΓΙΑ….ΤΟ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΌ ΤΗΣ ΔΕΗ

Οι λογαριασμοί έρχονται: ένας έναντι στο δίμηνο και ένας εκκαθαριστικός στο τετράμηνο.
Σε κάθε λογαριασμό θα βρείτε πάνω δεξιά την ένδειξη «ΕΠΟΜΕΝΗ ΚΑΤΑΜΕΤΡΗΣΗ».
Αυτό που έχετε να κάνετε για την επόμενη καταμέτρηση μετά τον εκκαθαριστικό, δηλαδή τον λογαριασμό έναντι που θα είναι ο επόμενος και βάζουν κατά προσέγγιση ότι θεωρούν σωστό, είναι να πάρετε τα νούμερα εσείς ο ίδιος από το ρολόι της ΔΕΗ και να τα δώσετε στο 10410 ή στο deddie.gr.
Θα βρείτε το παραπάνω νούμερο και την ιστοσελίδα στην πίσω σελίδα του εκκαθαριστικού λογαριασμού σας.
Αν έχετε και νυχτερινό, οι ενδείξεις είναι δύο.

Γιατί όλο αυτό;
Για έναν πολύ απλό λόγο.
Θα έχετε εκκαθαριστικό λογαριασμό ανά δίμηνο.
Μέχρι έναν ορισμένο αριθμό kwh η τιμή είναι πολύ μικρότερη από ότι αν ξεπεράσετε το όριο.
Οι ρυθμιζόμενες χρεώσεις αυξάνονται τραγικά πολύ με την αύξηση των kwh.
Με το να δίνετε τις μετρήσεις μόνοι σας, παίρνετε εκκαθαριστικό λογαριασμό στο δίμηνο, με τις μισές kwh από ότι στο τετράμηνο, που το θεωρούν έναν ενιαίο λογαριασμό αθροίζοντας την κατανάλωση και των τεσσάρων μηνών!

Έτσι:
1. Έχετε έναν πολλαπλασιαστή Χ kwh πολύ μικρότερο που σημαίνει οικονομία στα χρήματα που πληρώνετε για ρεύμα, αφού δεν ξεπερνάτε το όριο του ρεύματος γιατί ο λογαριασμός σπάζει σε δύο δίμηνα.
2. Οι ρυθμιζόμενες χρεώσεις πέφτουν κατακόρυφα γιατί ο αριθμός των kwh είναι πολύ μικρότερος στο εκκαθαριστικό του διμήνου από ότι στο εκκαθαριστικό του τετραμήνου.
Ας είμαστε συνειδητοποιημένοι και ενεργοί σε ότι μας αφορά.
Είναι προτιμότερο να ψάχνουμε να βρούμε λύσεις παρά να καταναλώνουμε την ενέργειά μας κλαίγοντας τη μοίρα μας.
Η οποιαδήποτε αλλαγή ξεκινά πάντα από μέσα μας.

πηγή

- http://www.axarnea.gr