Πώς να παγώσετε τα φρέσκα ​​φρούτα του καλοκαιριού

Τα φρούτα διατηρούνται πολύ καλά στην κατάψυξη. Έτσι μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε όλο το χρόνο, για σορμπέ, μαρμελάδες, πίτες και άλλα γλυκά.

Τα περισσότερα φρούτα διατηρούν τη γεύση τους στην κατάψυξη, αλλά γίνονται μαλακά. Έτσι μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε για τη μαγειρική μας, όμως δεν μπορούμε να τα καταναλώσουμε όπως θα κάναμε τα φρέσκα.

Τη γεύση και την υφή τους διατηρούν καλύτερα τα φρούτα που κάνουμε πουρέ ή χυμό.

Πριν την κατάψυξη:

Διαλέξτε τα φρούτα σας, να είναι ώριμα. Πλύντε τα καλά και ετοιμάστε τα, όπως τα θέλετε να είναι όταν θα τα χρησιμοποιήσετε. Δηλαδή βγάλτε κοτσάνια, κουκούτσια και αφήστε τα ολόκληρα ή κόψτε τα σε φέτες ανάλογα με το φρούτο και το τι θέλετε να το κάνετε όταν το αποψύξετε. Βάλτε τα κατά προτίμηση σε μικρά δοχεία ή τάπερ ή σακουλάκια, ώστε να πάρετε τη ποσότητα που θέλετε κάθε φορά.

Μέθοδοι κατάψυξης:

Ανάλογα με τη χρήση που θα κάνετε στα φρούτα και το τι φρούτα είναι, μπορείτε να επιλέξετε μια μέθοδο κατάψυξης.

Εάν σκοπεύετε να τα χρησιμοποιήσετε σε γλυκά που δεν θέλουν ψήσιμο, τότε θα πρέπει να τα καταψύξετε μέσα σε σιρόπι. Εάν τα χρησιμοποιήσετε σε γλυκά που θα ψηθούν ή για να φτιάξετε γρανίτες και σορμπέ, τότε μπορείτε να τα καταψύξετε απλά (ολόκληρα ή σε φέτες) ή με ζάχαρη. Η ζάχαρη διατηρεί κάπως καλύτερα την υφή και τη γεύση του φρούτου, αλλά δεν είναι και απαραίτητη για τη σωστή διατήρησή του στην κατάψυξη.

Δείτε αναλυτικά τις μεθόδους:

Απλή κατάψυξη: πλύντε τα φρούτα, αφήστε τα να στεγνώσουν, βάλτε τα σε δοχεία και καταψύξτε τα. Επίσης μπορείτε να τα βάλετε πρώτα σε ένα δίσκο, να τα αφήσετε στην κατάψυξη για τουλάχιστον 2 ώρες και μετά να τα βάλετε στα δοχεία. Έτσι ξεχωρίζουν εύκολα και μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μικρή ποσότητα. Η απλή κατάψυξη είναι ιδανική για μικρά φρούτα που μπορούν να καταψυχθούν ολόκληρα.

Κατάψυξη με ζάχαρη: πλύντε τα φρούτα, αφήστε τα να στεγνώσουν και ρίξτε από πάνω ζάχαρη (1/2-3/4 φλ. για κάθε κιλό φρούτων). Ανακατέψτε ελαφρά και αφήστε τα να σταθούν για 10' μέχρι να βγει το ζουμάκι των φρούτων και να λιώσει η ζάχαρη.

Κατάψυξη μέσα σε σιρόπι: Φτιάξτε το σιρόπι με την ανάλογη πυκνότητα για το κάθε φρούτο (δες πίνακα). Γενικά χρησιμοποιούμε μέτριο σιρόπι. Μόνο σε μερικά φρούτα με ήπια γεύση βάζουμε ελαφρύ σιρόπι για να μην καλυφθεί η γεύση του και σε μερικά αρκετά ξινά φρούτα βάζουμε πυκνό σιρόπι.

Αφήστε το σιρόπι να κρυώσει και προσθέστε τα φρούτα. Θα χρειαστείτε περίπου 1/2-3/4 φλ. σιρόπι για κάθε δοχείο του μισού λίτρου. Πακετάρετε τα φρούτα έτσι ώστε να καλύπτονται πλήρως από το σιρόπι. Αν χρειαστεί μπορείτε να καλύψετε το πάνω μέρος των φρούτων με τσαλακωμένο αλουμινόχαρτο, ώστε να τα κρατήσετε κάτω από το σιρόπι.

    Ελαφρύ σιρόπι: 2 φλ. ζάχαρη σε 4 φλ. νερό (5 φλ. σιρόπι)
    Μέτριο σιρόπι: 3 φλ. ζάχαρη σε 4 φλ. νερό (5½ φλ. σιρόπι)
    Πυκνό σιρόπι: 4 3/4 φλ. ζάχαρη σε 4 φλ. νερό (6½ φλ. σιρόπι)
    Βράστε το μείγμα μέχρι να λιώσει η ζάχαρη.

Κατάψυξη σε υγρό: μπορείτε επίσης να καταψύξετε τα φρούτα μέσα στο χυμό τους ή σε νερό.

Πουρές: Όλα τα φρούτα διατηρούνται στην κατάψυξη ως πουρές.Τα φρούτα έτσι διατηρούνται τέλεια. Μπορείτε να προσθέσετε ζάχαρη ή και όχι. Η μέθοδος αυτή είναι ιδιαίτερα κατάλληλη για φρούτα που είναι πολύ ώριμα. Για να κάνετε τον πουρέ, βάλτε τα φρούτα σε μια κατσαρόλα με ελάχιστο νερό (ίσα να μην κολλήσει στον πάτο) και αφήστε τα να μαλακώσουν (όχι να βράσουν). Εαν θέλετε προσθέτετε ζάχαρη. Μετά βάλτε τα μαλακωμένα φρούτα σε μπλέντερ ή μούλτι.

Χυμός: Όλοι οι χυμοί διατηρούνται πολύ καλά.

Δείτε οδηγίες για μερικά από τα φρούτα:

Φρούτο	Προετοιμασία	Μέθοδος (διαλέξτε μια)
Μήλα	Ξεφλουδίστε, κόψτε σε φέτες, βάλτε τα για 2-3 λεπτά στον ατμό	Απλή κατάψυξη: Βάλτε σε ατμό για 2-3 λεπτά. Κρυώστε τα σε παγωμένο νερό και αφήστε να στεγνώσουν. Κατάψυξη με ζάχαρη: Κάντε ότι στην απλή κατάψυξη. Χρησιμοποιήστε 1/2 φλ. ζάχαρη για κάθε κιλό φρούτου. Κατάψυξη σε σιρόπι: Χρησιμοποιήστε μέτριο σιρόπι.
Μπανάνες	Βγάλτε τη φλούδα	Κατάψυξη σε πουρέ: Προσθέστε 1/2 κ.γ. χυμό λεμονιού για κάθε φλυτζάνι πουρέ μπανάνας
Βερίκοκα	Κόψτε στη μέση και βγάλτε το κουκούτσι. Αν θέλετε ξεφλουδίστε και κόψτε τα σε φέτες	Κατάψυξη με ζάχαρη:  Χρησιμοποιήστε 1/2 φλ. ζάχαρη για κάθε κιλό φρούτου. Κατάψυξη σε σιρόπι: Χρησιμοποιήστε μέτριο σιρόπι.
Βύσσινα	Αν θέλετε βγάλτε το κουκούτσι	Κατάψυξη με ζάχαρη: Χρησιμοποιήστε 3/4 φλ. ζάχαρη για κάθε κιλό φρούτου. Κατάψυξη σε σιρόπι: Χρησιμοποιήστε πυκνό σιρόπι.
Κεράσια	Αν θέλετε βγάλτε το κουκούτσι	Κατάψυξη σε σιρόπι: Χρησιμοποιήστε μέτριο σιρόπι.
Σύκα	Πλύντε τα. Αν θέλετε ξεφλουδίστε τα	Απλή κατάψυξη: Μπορούν να καταψυχθούν απλά. Κατάψυξη σε σιρόπι: Χρησιμοποιήστε ελαφρύ σιρόπι.
Σταφύλια	Βγάλτε τα από το κοτσάνι. Αν δεν έχουν κουκούτσι τα αφήνετε ολόκληρα, αλλιώς κόψτε τα στη μέση και βγάλτε τα κουκούτσια. Χρησιμοποιήστε ώριμα, γλυκά σταφύλια.	Κατάψυξη σε σιρόπι: Χρησιμοποιήστε μέτριο σιρόπι. Χυμός: Στύψτε τα σταφύλια και καταψύξτε το χυμό τους.
Πεπόνι	Βγάλτε τη φλούδα και τα κουκούτσια και κόψτε το σε κύβους ή μπάλες	Κατάψυξη σε σιρόπι: Χρησιμοποιήστε ελαφρύ σιρόπι.
Ροδάκινα και Νεκταρίνια	Κόψτε στη μέση και βγάλτε το κουκούτσι. Αν θέλετε ξεφλουδίστε και κόψτε τα σε φέτες	Κατάψυξη με ζάχαρη: Χρησιμοποιήστε 2/3 φλ. ζάχαρη για κάθε κιλό φρούτου. Κατάψυξη σε σιρόπι: Χρησιμοποιήστε μέτριο σιρόπι. Κατάψυξη ως πουρές: Κάντε τα φρούτα πουρέ χρησιμοποιώντας 1 φλ. ζάχαρη για κάθε κιλό φρούτου.
Πορτοκάλια και γκρέιπφρουτ	Βγάλτε τη φλούδα, χωρίστε τα σε τμήματα και αφαιρέστε τα κουκούτσια	Κατάψυξη σε σιρόπι: Χρησιμοποιήστε μέτριο σιρόπι (μπορείτε να χρησιμοποιήσετε χυμό αντί για νερό) Χυμός:   Καταψύξτε το χυμό προσθέτοντας λίγη ζάχαρη αν θέλετε.
Αχλάδια	Βγάλτε τη φλούδα και το κεντρικό τμήμα και κόψτε σε φέτες.	Κατάψυξη σε σιρόπι: Αφήστε τα μέσα σε μέτριο σιρόπι που βράζει για 1-2 λεπτά. Χρησιμοποιήστε κρύο μέτριο σιρόπι για να τα αποθηκεύσετε.
Ανανάς	Καθαρίστε τον και κόψτε τον σε κύβους	Απλή κατάψυξη: Μπορείτε να τα καταψύξετε απλά Κατάψυξη σε σιρόπι: Χρησιμοποιήστε ελαφρύ σιρόπι.
Δαμάσκηνα	Αφήστε ολόκληρα ή κόψτε στη μέση και βγάλτε το κουκούτσι	Απλή κατάψυξη: Μπορείτε να τα καταψύξετε απλά Κατάψυξη με ζάχαρη: Κάντε ότι στην απλή κατάψυξη. Χρησιμοποιήστε 3/4 φλ. ζάχαρη για κάθε κιλό φρούτου. Κατάψυξη σε σιρόπι: Χρησιμοποιήστε μέτριο προς πυκνό σιρόπι.
Φράουλες	Βγάλτε τα φύλλα και αφήστε ολόκληρες ή κόψτε τες.	Απλή κατάψυξη: Μπορείτε να τις καταψύξετε απλά Κατάψυξη με ζάχαρη: Χρησιμοποιήστε 3/4 φλ. ζάχαρη για κάθε κιλό φρούτου. Κατάψυξη σε σιρόπι: Χρησιμοποιήστε  πυκνό σιρόπι.

Στον ατμό βάζουμε κάποια φρούτα (όπως τα μήλα) για να αποφύγουμε την αλοίωση του χρώματός τους.

Μην ξεχάσετε τα εξής:

• Αφήστε χώρο στα δοχεία που θα χρησιμοποιήσετε, καθώς όλα τα φαγητά διογκώνονται κατά την ψύξη τους.
• Για να διατηρηθούν σωστά θα πρέπει να καταψυχθούν όσο πιο γρήγορα γίνεται. Άρα βάλτε τα σε μικρά δοχεία (κάτι που εξυπηρετεί και κατά την απόψυξη).
• Γράψτε στο κάθε δοχείο τι φρούτο έχετε μέσα και πότε το καταψύξατε.
• Τα περισσότερα φρούτα διατηρούνται στην κατάψυξη για 8-12 μήνες. Αυτά που είναι μέσα σε σιρόπι διατηρούνται για περισσότερο καιρό. Εάν μείνουν παραπάνω μπορείτε και πάλι να τα χρησιμοποιήσετε, αλλά ίσως να έχει χαλάσει κάπως η ποιότητά τους.
• Εάν χρησιμοποιήσατε σιρόπι ή ζάχαρη, θα πρέπει να προσέξετε να μειώσετε τη ζάχαρη στη συνταγή σας.

Πηγές:http://www.sintagespareas.gr/

• The Fanny Farmer Cookbook
• University of Georgia

Το Φελλόδεντρο ένα απο τα απειλούμενα με εξαφάνιση είδη

Το Φελλόδεντρο(Quercus Suber)
Στο Μονοκάμπι βρίσκεται το μοναδικό φελλόδεντρο της Ελλάδας.( συμπατριώτες μου θα σας λυπήσω αλλά το δέντρο μας δεν είναι μοναδικό ,υπάρχουν  άλλα δύο τουλάχιστον στην Ζάκυνθο και στην Κέρκυρα ) Το έφερε με άλλα δυό από το Μαρόκο γύρω στο 1920 ο Νικόλαος Μαλαχιάς ο οποίος ξεκίνησε ως ναυτικός και μετά δούλεψε σε εστιατόριο στο Μαρόκο. Του άρεσε πολύ η φυτολογία και γι' αυτό από όπου πήγαινε έφερνε φυτά. Έτσι έφερε και το φελλόδεντρο. Έστειλε ένα στο Ξυλόσύρτη και φύτεψε δύο στο Μονοκάμπι. Από τα τρία όμως, μόνο το ένα στο Μονοκάμπι ευδοκίμησε. Και αυτό βέβαια κινδύνευσε να ξεραθεί τόσο κατά την διάνοιξη του δρόμου, όσο και από κάποιους οι οποίοι πήγαιναν και έκοβαν κομμάτια από το φλοιό του. Οι κάτοικοι για να το προστατέψουν, το περιέφραξαν με πετρότοιχο.The famous Monokampi Cork Tree on the Island of Ikaria, some say the only cork tree in the country.

 —                      Η φελλοφόρος δρυς είναι ένα από τα πιο «χρυσοφόρα» δέντρα της Μεσογείου, μαζί με την καστανιά και την ελιά. «Πρόκειται για ένα δικοτυλήδονο φυτό της οικογένειας φηοειδών, που απαντάται σε πολλές μεσογειακές χώρες και θεωρείται πολύτιμο εξαιτίας της ελαστικότητας, του μικρού βάρους και των εξαιρετικών μονωτικών ιδιοτήτων του.Η φελλοφόρος δρυς διατηρεί τα φύλλα της όλο τον χρόνο, έχει εμφάνιση και σπόρο βελανιδιάς, είναι ανθεκτική σε πυρκαγιές και ευδοκιμεί ακόμα και σε δύσκολα εδάφη. Ανθοφορεί σε ηλικία 15-20 ετών, παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία στα φύλλα και στους καρπούς της και επηρεάζεται κυρίως από τη θερμοκρασία και το ύψος της βροχής. «Μπορεί να αντέξει σε θερμοκρασίες από -15 ως 45 βαθμούς Κελσίου, αλλά παρουσιάζει υψηλότερη απόδοση σε υγρές και βροχερές περιοχές. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα, ούτε καν πότισμα. Αλλά αν ποτιστεί συστηματικά ο χρόνος της πρώτης αποφλοίωσης μπορεί να μειωθεί ακόμα και κατά μία δεκαετία».

 

Η φελλοφόρος δρυς «ωριμάζει» τους μήνες Νοέμβριο και Δεκέμβριο και ζει 300-400 χρόνια. «Οσο μεγαλώνει τόσο βελτιώνεται η ποιότητα του φλοιού της. Η αποφλοίωση του κορμού γίνεται με μεγάλη προσοχή και ειδικά εργαλεία. Η πρώτη φουρνιά ονομάζεται αρσενικός φλοιός και χρησιμοποιείται συνήθως για προϊόντα χαμηλής - μέτριας ποιότητας. Η δεύτερη, ο θηλυκός φλοιός, είναι ποιοτικά ανώτερη»Η Βόρεια και η Δυτική Ελλάδα, ειδικά η Κέρκυρα και η Δυτική Πελοπόννησος, νησιά όπως η Κρήτη και, γενικότερα, οι παραθαλάσσιες περιοχές, θα μπορούσαν χαρακτηριστούν ιδανικό περιβάλλον για τη συστηματική καλλιέργεια των «χρυσοφόρων» δέντρων. «Δεν είναι τυχαίο ότι η Πορτογαλία και η Ισπανία, χώρες με κλίμα παρόμοιο με το δικό μας, έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο της παγκόσμιας παραγωγής φελλών». Ακολουθούν η Ιταλία, η Γαλλία, το Μαρόκο και η Αλγερία, ενώ τα εξειδικευμένα εργοστάσια της Βρετανίας υποδέχονται κάθε χρόνο χιλιάδες τόνους φλοιού προς επεξεργασία.

«Είναι προφανές ότι η δημιουργία φυτειών θα ήταν οικονομικά συμφέρουσα για τη χώρα μας. Θα μας εξασφάλιζε την παραγωγή ενός πολύ ακριβού υλικού και θα μείωνε σημαντικά τις εισαγωγές. Η κατασκευή εργοστασίου επεξεργασίας του φλοιού είναι απλή υπόθεση, με μικρό κόστος»                                                                                                      Οινοποιεία, σανδαλοποιεία και οικοδομικές κατασκευές

Ο φελλός χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Ανατολική Μεσόγειο, στην Ελλάδα και την Αίγυπτο για το σφράγισμα αμφορέων που περιείχαν λάδι και κρασί ή ως πλωτήρας στα δίχτυα ψαράδων. Διακρίνεται για την ελαφρότητα και την ελαστικότητά του, την αδιαπερατότητα, που οφείλεται σε ένα μείγμα από αλκοόλες και λιπαρά οξέα, την ανθεκτικότητά του στην καύση και την αντοχή του στην τριβή. Είναι κακός αγωγός της θερμότητας, του ήχου και των κραδασμών και χρησιμοποιείται στην οινοποιία, τη χειροτεχνία, τη σανδαλοποιία και τις οικοδομικές κατασκευές. Η δυνατότητα θρυμματισμού, άλεσης και συγκόλλησης των τεμαχίων του φλοιού της φελλοφόρου δρυός επιτρέπει την παραγωγή προϊόντων όπως πώματα, συνθετικά μηχανών και μονωτικές πλάκες που χρησιμοποιούνται σε ψυγεία, πατώματα και οροφές.

Η φυλλοφόρος δρυς θεωρείται κατάλληλο είδος και για συστήματα χρήσης γης που συνδυάζουν την παραγωγή δασικών και γεωργικών προϊόντων με τη βοσκήσιμη ύλη. «Σε τέτοια συστήματα, που τα συναντάμε πολύ συχνά στο εξωτερικό, μπορούν να παραχθούν ταυτόχρονα καυσόξυλα, κάρβουνα, φελλοί, ξυλεία, βελανίδια, κτηνοτροφικά προϊόντα και βοσκήσιμη ύλη. Ενα τέτοιο σύστημα θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί την πρώτη διετία ως βοσκότοπος και στο τρίτο έτος να σπαρθεί με δημητριακά. Είναι ένας καλός τρόπος να εξασφαλιστεί εισόδημα από τα πρώτα έτη δημιουργίας της φυτείας, αντί για τα 20-25 που πρέπει να περάσουν για να βγει ο πρώτος φλοιός» λέει ο κ. Σπανός.

Γεράσιμος Κόντος

Πηγή: dimokratianews.gr    https://www.facebook.com/MyIslandIkaria?fref=photoΟι φυλλοφόροι δρυς  βρίσκονται σε τοπία που καλύπτουν σχεδόν 2.700.000 εκτάρια στην Πορτογαλία, την Ισπανία, την Αλγερία, το Μαρόκο, την Ιταλία, την Τυνησία, και τη Γαλλία.

Η συγκομιδή του φελλού δρυς προσφέρει ένα από τα καλύτερα παραδείγματα της παραδοσιακής,  αειφόρο χρήση της γης. Ωστόσο, αυτό το τοπίο, αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα που απειλούν τις μελλοντικές συνθήκες ζωής χιλιάδων ανθρώπων και την ίδια την ύπαρξη πολλών σπάνιων και ενδημικών ειδών.

Για τις μελλοντικές γενιές

Αν καταφέρουμε να διατηρήσουμε αυτά τα Δρυοδάση  και τα πολλαπλασιάσουμε  , οι μελλοντικές γενιές μπορούν να βασίζονται σε αυτά τα δέντρα για την επιβίωσή τους και .μαζί με  τα απειλούμενα είδη που βασίζονται σε αυτά τα δάση για την συνέχεια τους  θα έχουμε  το μέλλον τους εξασφαλισμένο 

Τα δάση παρέχουν μια ζωτική πηγή εισοδήματος για χιλιάδες ανθρώπους και υποστηρίζουν ένα από τα υψηλότερα επίπεδα του κόσμου της δασικής βιοποικιλότητας,       Πρόκειται για ένα εξαιρετικό παράδειγμα  ισόρροπης διατήρησης και της οικονομικής ανάπτυξης. και η διατήρησή τους είναι ζωτικής σημασίας για την ευημερία της περιοχής της Μεσογείου.                                       πηγη http://wwf.panda.org/

Gastbeitrag von Alexis Tsipras: Deutsche zahlen nicht für Griechen ...Οι Γερμανοί δεν πληρώνουν τους Έλληνες

Exklusiv im Tagesspiegel: In seinem Gastbeitrag geht Griechenlands Ministerpräsident Alexis Tsipras scharf mit seinen Kritikern ins Gericht: "Wer behauptet, deutsche Steuerzahler kämen für die Löhne, Renten und Pensionen der Griechen auf, lügt."

Diskussionen und das Beharren auf den eigenen Argumenten sind Teil jedesVerhandlungsprozesses und als solche zu begrüßen, sofern sie auf Ehrlichkeit der Gesprächspartner beruhen. Dialoge hingegen, die nicht auf Wahrheitsfindung abzielen, führen uns notgedrungen zur Methodik, die Arthur Schopenhauer in „Die Kunst, Recht zu behalten“ erörtert. So scheint die Verzerrung der Realität durch die selektive Verwendung statistischer Parameter nichts anderes als ein Rückgriff auf unlautere Methoden zu sein, so man sich nicht einmal scheut, renommierte Wirtschaftswissenschaftler wie den IWF-Chefökonomen Olivier Blanchard infrage zu stellen.

Meine Wortmeldung im Tagesspiegel dient der Richtigstellung eines verbreiteten Mythos. Wer behauptet, deutsche Steuerzahler kämen für die Löhne, Renten und Pensionen der Griechen auf, lügt. Ich melde mich nicht zu Wort, um Probleme zu leugnen, sondern um aufzuzeigen, wo sie sich befinden und wie sie gelöst werden können. Und um aufzuzeigen, warum die Kürzungsoffensive der letzten Jahre zu nichts geführt hat, außer in eine problemverschärfende Rezession.

Es mag unerhört erscheinen, dass 75 Prozent der Primärausgaben des griechischen Haushaltes für die Zahlung von Löhnen, Renten und Pensionen verwendet werden. Tatsache ist jedoch, dass davon gerade 30 Prozent für Renten und Pensionen anfallen. Lohnzahlungen stellen eine getrennte Kategorie dar, deren einfache Summierung einen bedeutenden methodologischen Fehler darstellt.

Der Vergleich mit Deutschland ist irreführend

Dabei ist vor allem der Vergleich zur Bundesrepublik irreführend: Die Daten der „Ageing Reports“ 2009 und 2015 belegen, dass die Staatsausgaben für Renten und Pensionen in Griechenland von 11,7 Prozent des BIP im Jahr 2007 im Jahr 2013 auf 16,2 Prozent des BIP gestiegen sind. In der Bundesrepublik beliefen sich die Rentenausgaben auf 10,4 Prozent des BIP im Jahr 2007 und sind seitdem konstant auf demselben Niveau geblieben. Woher kommt dieser Anstieg der griechischen Rentenausgaben? Die Zahl der Rentner ist nicht wesentlich angestiegen, die Höhe der Renten infolge der in den vergangenen Jahren verfolgten Politik sogar dramatisch beschnitten worden.

Renteneintrittsalter in Griechenland liegt bei 67 Jahren

Man muss nur die Grundrechenarten beherrschen, um zu erkennen, dass der Anstieg der im Verhältnis zum BIP eines Landes ausgedrückten Staatsausgaben für Renten und Pensionen ausschließlich aus dem Zusammenschrumpfen der Wirtschaftsleistung Griechenlands rührt und nicht aus der Erhöhung der vom griechischen Staat für die Zahlung von Renten und Pensionen aufgewandten Summen. Anders formuliert ergibt sich dieser Wert aus der Tatsache, dass das BIP Griechenlands viel schneller gesunken ist als die Renten.

Anders als behauptet wird, liegt das Renteneintrittsalter in Griechenland von Männern und Frauen bei 67 Jahren, in Deutschland bei 65 Jahren. Das durchschnittliche Alter, in dem Männer sich aus dem Arbeitsmarkt zurückziehen, liegt bei 64,4, für Frauen bei 64,5 Jahren. Die Werte liegen für deutsche Arbeitnehmer und Arbeitnehmerinnen bei 65,1 und 64,2 Jahren.

Es geht mir nicht darum, die Fehler und Verkrustungen unseres Rentensystems zu leugnen, sondern zu zeigen, dass die Probleme dieses Systems nicht aus dessen vermeintlicher Großzügigkeit rühren. Tatsache ist, dass die schwerwiegendsten Probleme der griechischen Rentenkassen aus dem dramatischen Einnahmerückgang der letzten Jahre resultieren.

Diese sind das Ergebnis des Haircuts, bei dem die Einlagen der Rentenkassen um 25 Milliarden Euro beschnitten wurden, ebenso wie dem Rückgang der Sozialversicherungseinnahmen infolge des scharfen Anstiegs der Arbeitslosenzahlen und der Lohnkürzungen. Die Maßnahmen haben für die Rentenkassen zwischen 2010 und 2014 Ausfälle in Höhe von 13 Milliarden Euro bedeutet. Im gleichen Zeitraum sind die Renten und Sozialausgaben um bis zu 50 Prozent gekürzt worden, was weitere Eingriffe in diesen sensiblen Bereich unmöglich macht. 

Das Problem liegt nicht auf der Ausgaben-, sondern auf der Einnahmeseite

Das Problem liegt somit nicht auf der Ausgaben-, sondern auf der Einnahmenseite. Darüber hinaus muss auf eine Besonderheit der griechischen Krisensituation hingewiesen werden: Sofern das Rentensystem eine institutionalisierte Form der Solidarität der Generationen ist, stellt das Überleben der Rentenkassen ein zentrales, das gesellschaftliche Ganze betreffende Problem dar. Bisher bedeutete das, dass durch die Sozialabgaben junger Menschen die Renten ihrer Elterngeneration bezahlt wurden. In den Jahren der Krise hat sich dieses Verhältnis jedoch umgekehrt, denn im heutigen Griechenland kommen Rentner für den Lebensunterhalt ihrer Kinder auf.

Für unzählige Familien, in denen es kein oder nur noch ein arbeitendes Familienmitglied gibt, stellt die Rente der älteren Familienmitglieder eine wichtige, oftmals die einzige Einkommensquelle dar. In einem Land, dessen Bevölkerung zu 25 Prozent arbeitslos ist, in einem Land, in dem die Hälfte aller jungen Menschen ohne Arbeit ist, kann das blinde Beharren auf Kürzungen nichts anderes bringen als die weitere Verschärfung der ohnehin dramatischen sozialen Lage.

Meine Regierung ist entschlossen, das Überleben des Rentensystems zu sichern. Dazu haben wir konkrete Vorschläge vorgelegt. Unter anderem die Abschaffung von Regelungen zur Frühverrentung, die den Anstieg des durchschnittlichen Rentenalters zur Folge haben, ebenso wie die Zusammenführung der Rentenkassen, welche zur Senkung der Verwaltungskosten beiträgt und die Abschaffung von Sonderregelungen zur Folge hat. Wie in den Gesprächen mit den Institutionen genauestens dargelegt, garantieren diese Maßnahmen die nachhaltige Überlebensfähigkeit des Rentensystems. Keine Reform jedoch führt über Nacht zu Ergebnissen. Die Sicherstellung der Nachhaltigkeit und des Überlebens des Rentensystems muss eine langfristige Perspektive haben und kann unmöglich engen haushaltspolitischen Kriterien, etwa einer Kürzung der Ausgaben um 1 Prozent des BIP für 2016, unterliegen.

Wie Benjamin Disraeli sagte, gibt es drei Arten von Lügen: gewöhnliche, katastrophale und statistische. Wir dürfen nicht zulassen, dass die obsessive Verwendung statistischer Parameter einen in den letzten Monaten herangereiften Kompromiss vernichtet. Es ist unsere Pflicht. Unser aller Pflicht   πηγη.http://www.tagesspiegel.de/

Άρθρο Αλέξη Τσίπρα: Οι Γερμανοί δεν πληρώνουν τους Έλληνες

Άρθρο γνώμης του Αλέξη Τσίπρα που δημοσιεύτηκε στη γερμανική εφημερίδα Tagesspiegel

Στην εξέλιξη μιας διαπραγμάτευσης είναι θεμιτή η επίμονη αντιπαράθεση επιχειρημάτων, αρκεί να υπάρχει ειλικρίνεια και καλή πίστη μεταξύ των μερών.

Διαφορετικά, όταν ο  διάλογος δεν αποσκοπεί στην αλήθεια, πρέπει να καταφύγει κανείς στις μεθόδους που περιγράφει ο σπουδαίος Γερμανός φιλόσοφος Σοπενάουερ στο «Η Τέχνη του να έχεις πάντα δίκιο»!

Γιατί είναι αθέμιτο να χρησιμοποιούνται επιλεκτικά στατιστικοί δείκτες, περιβεβλημένοι μάλιστα με το κύρος διακεκριμένων οικονομολόγων όπως ο Olivier Blanchard, για να παραχθούν αστήρικτες γενικεύσεις που συσκοτίζουν την πραγματικότητα.

Με δυό λόγια η σημερινή μου παρέμβαση στη φιλόξενη εφημερίδα σας αποσκοπεί στο να αποκαταστήσει έναν διαδεδομένο μύθο προς τον μέσο Γερμανό φορολογούμενο.

Όσοι του λένε ότι πληρώνει μισθούς και συντάξεις Ελλήνων δεν του λένε την αλήθεια.

 Δεν παρεμβαίνω για να αρνηθώ ότι το ασφαλιστικό μας σύστημα έχει πρόβλημα. Αλλά για να επισημάνω που ακριβώς βρίσκεται το πρόβλημα και πως μπορεί να επιλυθεί. Γιατί τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει κύματα περικοπών, χωρίς όμως να αποδώσουν κάτι, παρά μόνο μεγαλύτερη ύφεση που έκανε το πρόβλημα ακόμα μεγαλύτερο.

Πιο συγκεκριμένα, ίσως να ακούγεται εντυπωσιακά μεγάλο ως μέγεθος ότι ποσοστό 75% των πρωτογενών δαπανών πηγαίνει στην πληρωμή μισθών και συντάξεων. Στην πραγματικότητα, όμως, μόλις το 30% αφορά τις συντάξεις και εν πάση περιπτώσει οι μισθοί είναι διαφορετικό πράγμα από τις συντάξεις και η άθροισή τους είναι σοβαρό μεθοδολογικό σφάλμα.

Ειδικά η σύγκριση με την Γερμανία είναι μάλλον παραπειστική καθώς σύμφωνα με τα διαχρονικά στοιχεία των Αgeing Reports (2009, 2015) η συνταξιοδοτική δαπάνη στην Ελλάδα από 11,7% του ΑΕΠ το 2007 (ελάχιστα υψηλότερη από το 10,4% της Γερμανίας) έφτασε στο 16,2% το 2013 (ενώ στη Γερμανία παρέμεινε περίπου σταθερό). Που οφείλεται αυτή η αύξηση; Μήπως στην αύξηση των συνταξιούχων ή στην αύξηση των συντάξεων; Τίποτα από τα δύο, αφού ο αριθμός των συνταξιούχων δεν έχει μεταβληθεί ιδιαίτερα ενώ το ύψος των συντάξεων έχει συρρικνωθεί δραματικά από τις πολιτικές που εφαρμόστηκαν.

Αρκεί η απλή αριθμητική για να συμπεράνει κανείς ότι η αύξηση της συνταξιοδοτικής δαπάνης σαν ποσοστό του ΑΕΠ οφείλεται αποκλειστικά στη μείωση του ΑΕΠ (του παρονομαστή) και όχι στην αύξηση της δαπάνης (του αριθμητή). Με άλλα λόγια, το ΑΕΠ μειώθηκε πιο γρήγορα από τις συντάξεις.

Σε ότι αφορά τις ηλικίες συνταξιοδότησης, μήπως στην Ελλάδα οι εργαζόμενοι συνταξιοδοτούνται πολύ νωρίτερα; Η αλήθεια είναι το όριο συνταξιοδότησης στην Ελλάδα είναι στα 67 έτη για άντρες και γυναίκες, δηλαδή δύο χρόνια πάνω από τη Γερμανία.

Η μέση ηλικία αποχώρησης από την αγορά εργασίας των αντρών στην Ελλάδα είναι στα 64,4 χρόνια, δηλαδή 8 μήνες νωρίτερα από τα 65,1 χρόνια της Γερμανίας ενώ οι ελληνίδες γυναίκες αποχωρούν από την εργασία τους στα 64,5 χρόνια, 3,5 περίπου μήνες αργότερα από τις γερμανίδες που αποχωρούν στα 64,2 χρόνια.

Τα παραπάνω δεν τα αναφέρω για να αποφύγω το πρόβλημα ούτε για να αρνηθώ τις στρεβλώσεις και παθογένειες του ασφαλιστικού μας συστήματος αλλά για να αποδείξω ότι το πρόβλημα δεν είναι η υποτιθέμενη γενναιοδωρία του.

Η πιο σημαντική διαταραχή στο σύστημα οφείλεται στα μειωμένα έσοδα που κατέγραψε τα τελευταία χρόνια. Αυτά προέκυψαν τόσο από τις απώλειες περιουσιακών στοιχείων που προκάλεσε το PSI ( κούρεμα των ομολόγων του ελληνικού δημοσίου που κατείχαν τα Ασφαλιστικά Ταμεία με συνολικό κόστος περίπου 25 δις) όσο όμως -και κυρίως- από την μεγάλη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών που προκάλεσε η εκτίναξη της ανεργίας και η μείωση των μισθών.

Ειδικότερα δε, κατά τη περίοδο 2010- 2014 με σειρά μέτρων αφαιρέθηκαν από το ασφαλιστικό  μας σύστημα περί τα 13 δις ευρώ, με αντίστοιχη μείωση συντάξεων και παροχών σε ποσοστό περίπου 50%, γεγονός που έχει εξαντλήσει τα περιθώρια περεταίρω μειώσεων χωρίς να θιγεί ο πυρήνας λειτουργίας του συστήματος.

Εξάλλου πρέπει να καταλάβουμε ότι το σύστημα πιέζεται κυρίως από την πλευρά των εσόδων κι όχι τόσο των δαπανών, όπως συχνά υπονοείται.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να επισημάνω και ένα επιπλέον στοιχείο που αποτελεί ιδιαιτερότητα της Ελλάδας της κρίσης. Το ασφαλιστικό σύστημα  αποτελεί τον θεσμοθετημένο μηχανισμό αλληλεγγύης μεταξύ των γενεών και η βιωσιμότητα του είναι κεντρικό ζήτημα για το σύνολο της κοινωνίας. Παραδοσιακά, αυτή η αλληλεγγύη σημαίνει ότι οι νέοι χρηματοδοτούν με τις εισφορές τους τις συντάξεις των γονιών τους. Όμως, στην Ελλάδα της κρίσης, συχνά βλέπουμε αυτή την αλληλεγγύη αντεστραμμένη αφού οι συντάξεις των γονιών χρηματοδοτούν την επιβίωση των παιδιών τους. Οι συντάξεις της τρίτης ηλικίας είναι το τελευταίο καταφύγιο για ολόκληρες οικογένειες που έχουν ένα ή κανένα πλέον μέλος να εργάζεται σε μια χώρα με ανεργία 25% στο γενικό πληθυσμό και 50% στους νέους.

Μπροστά σε μια τέτοια κατάσταση δεν μπορούμε να υιοθετούμε μια λογική τυφλών και οριζόντιων περικοπών, όπως μας ζητάνε κάποιοι, που θα προκαλέσουν δραματικές κοινωνικές συνέπειες. Από την άλλη δεν στεκόμαστε καθόλου αδιάφορα μπροστά στην αδύναμη προοπτική του ασφαλιστικού μας συστήματος και είμαστε αποφασισμένοι να εξασφαλίσουμε τη βιωσιμότητα του.

Η Ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε συγκεκριμένες προτάσεις για εξορθολογισμό του συστήματος. Συμφωνήσαμε  στην άμεση κατάργηση του καθεστώς των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων που αυξάνουν τη μέση ηλικία συνταξιοδότησης και δεσμευτήκαμε να προχωρήσουμε άμεσα στην ενοποίηση των ταμείων, μειώνοντας τα λειτουργικά τους έσοδα και περιορίζοντας τα ειδικά καθεστώτα.

Όπως αναλύσαμε διεξοδικά στις συζητήσεις με τους θεσμούς, αυτές οι μεταρρυθμίσεις λειτουργούν αποφασιστικά υπέρ της βιωσιμότητας του συστήματος. Κι όπως όλες οι μεταρρυθμίσεις, τα αποτελέσματά τους δεν φαίνονται από τη μια μέρα στην άλλη. Όμως η βιωσιμότητα απαιτεί μακροπρόθεσμη οπτική και δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται με στενά βραχυπρόθεσμα δημοσιονομικά κριτήρια (πχ μείωση δαπάνης κατά 1% του ΑΕΠ το 2016).

Ο Ντισραέλι έλεγε ότι υπάρχουν τριών ειδών ψεύδη: τα συνήθη, τα καταστρεπτικά και η στατιστική. Ας μην επιτρέψουμε μια ιδεοληπτική χρήση των δεικτών να καταστρέψει την ώριμη συμφωνία που προετοιμάσαμε όλο το προηγούμενο διάστημα των εντατικών διαβουλεύσεων. Είναι καθήκον όλων μας.

πηγη  http://left.gr

Βύσσινο λικέρ από την Ικαρία

Δεκαετίες ολόκληρες, κάθε καλοκαίρι, κοντόχοντρες γυάλες με βύσσινα και ζάχαρη έλιωναν αργά και βασανιστικά στον ήλιο, σε ταράτσες και μπαλκόνια αθηναϊκών, και όχι μόνο, σπιτιών. Στα παιδικά μας μάτια, το τσέρι, απαγορευμένο καθώς ήταν, φάνταζε πολύ πιο μυστηριώδες σε σχέση με την αθώα δροσερή βυσσινάδα και το γλυκό του κουταλιού βύσσινο. Κάποια στιγμή, τα σπιτικά λικέρ θεωρήθηκαν «ξεπερασμένα» και σχεδόν χάθηκαν. Τώρα όμως, που όλα αλλάζουν και κατεδαφίζονται με θόρυβο, αναζητάμε στηρίγματα σε παλιές καλές στιγμές και αναμνήσεις. Ξεφυλλίζοντας τα παλιά τετράδια με συνταγές της μαμάς και της γιαγιάς, οι φίλες μου άρχισαν ξανά να φτιάχνουν λικέρ βύσσινο το καλοκαίρι και να το σερβίρουν με περισσό καμάρι το χειμώνα στα πάρτι και τα τραπέζια. Κάθε γουλιά κι ένα στιγμιότυπο.

Εμπρός, λοιπόν! Η διαδικασία παρασκευής ενός σπιτικού λικέρ είναι απλούστατη,  χρειάζεται όμως υπομονή κάποιων μηνών για να ωριμάσουν και να ζυμωθούν τα υλικά. Μην επιχειρήσετε να μειώσετε τους χρόνους αναμονής με βράσιμο ή υψηλές θερμοκρασίες, γιατί το γευστικό αποτέλεσμα θα σας απογοητεύσει. Οπλιστεί τε με υπομονή και ακολουθήστε τις συνταγές με ακρίβεια, όπως έκανα κι εγώ. Επίσης,  προσέξτε το θέμα του αλκοόλ: όπου αναφέρεται, εννοείται οινόπνευμα ποτοποιίας 90° που προέρχεται από απόσταξη γεωργικής προέλευσης. Στις κάβες, κατά κανόνα, δεν το βρίσκουμε, μπορούμε όμως να το προμηθευτούμε από μικρές ποτοποιίες.

Εναλλακτικά, αντικαθιστούμε το οινόπνευμα με μια υψηλόβαθμη (γύρω στους 40°), ουδέτερη σε γεύση, βότκα  ή ένα, επίσης υψηλόβαθμο, χωρίς γλυκάνισο τσίπουρο. Σε αυτή την περίπτωση, ο χρόνος ζύμωσης θα πρέπει να είναι μεγαλύτερος, ώστε να εκχυλιστούν καλά τα φρούτα στο πιο χαμηλόβαθμο αλκοόλ της βότκας ,Κονιάκ ή του τσίπουρου. Αντί για 1 μήνα, αφήστε το λικέρ 40 - 45 ημέρες. Επίσης, αν η συνταγή αναφέρει νερό και το νερό του δικτύου περιέχει χλώριο, προτιμήστε ένα ουδέτερο εμφιαλωμένο ή απεσταγμένο νερό. Τέλος, η ζάχαρη είναι πάντα λεπτή και άσπρη (κρυσταλλική) - ούτε άχνη ούτε σκούρα ακατέργαστη. πηγη http://www.oinoxoos.net/

Βύσσινο λικέρ  από την Ικαρία                                                                                                                     Υλικά

1 κιλό βύσσινα, ώριμα
1 λίτρο καλής ποιότητας κονιάκ
1 κιλό ψιλή ζάχαρη
4 - 5 καρφάκια γαρίφαλο
1 μεγάλο ξυλάκι κανέλας

 Εκτέλεση

Πλένουμε καλά τα βύσσινα και αφαιρούμε τα κοτσάνια τους. Σε μια μεγάλη γυάλα βάζουμε σε στρώσεις τα βύσσινα με τη ζάχαρη και τα μπαχαρικά. Κλείνουμε το βάζο και το αφήνουμε στον ήλιο για 40 ημέρες. Κάθε μέρα φροντίζουμε να κουνάμε το βάζο για να λειώσει η ζάχαρη.  Μετά το 40ήμερο ανοίγουμε το βάζο και προσθέτουμε το κονιάκ. Κλείνουμε τη γυάλα και την αφήνουμε σε σκοτεινό και δροσερό μέρος για 10 ημέρες ακόμη (όχι στο ψυγείο).  Μετά το δεκαήμερο σουρώνουμε το λικέρ σε μπουκάλια. Τα βύσσινα που έμειναν αφού σουρώσαμε το λικέρ δε τα πετάμε. Τα βύσσινα τα φυλάμε στην κατάψυξη (μέχρι και ένα χρόνο) είτε ολόκληρα και προσθέτουμε ένα-δυο κάθε φορά που σερβίρουμε λικέρ ή τα ξεκουκουτσιάζουμε και τα φυλάμε για να φτιάξουμε τούρτα μπλακ φόρεστ ,η πιάτα που βάζουμε οινόπνευμα το αντικαθιστούμε με τα φρούτα του Λικέρ  ή να σερβίρουμε τα παγωτά μας.

Πώς να φτιάξετε ένα ψάθινο καπέλο

Tο ψάθινο καπέλο, είναι ένα καλοκαιρινό αξεσουάρ, που μπορείς να το αγοράσεις σχεδόν παντού. Όμως, δεν αξίζει να δοκιμάσετε να φτιάξετε ένα, με τα χεράκια σας;

Τι θα χρειαστείτε:
*Χόρτο ψαθοπλεκτικής (ράφια)
*Κλωστή ραψίματος (λευκή)
*Βελόνα
*Ψαλίδι

Λίγα λόγια για τη ράφια.

Η Ράφια (Raffia, ή Raphia ruffia) είναι ένα φοινικόδεντρο, που ευδοκιμεί στο δυτικό τμήμα της Μαγαδασκάρης. Τα φύλλα του μπορούν να χωριστούν σαν κλωστές και να γίνουν ύφασμα ή να πλεχτούν, για να φτιάξουν άλλα αντικείμενα, γεγονός που καθιστά το φυτό, ένα πολύτιμο εξαγώμενο προϊόν, για τη χώρα. Μια από τις πιο γνωστές χρήσεις του, είναι για τα ψάθινα καπέλα. Οι κλωστές των φύλλων του, πλέκονται και μετά ράβονται για να πάρουν σχήμα!
Το υλικό αυτό, πωλείται σε καταστήματα με είδη χειροτεχνίας ή με είδη συσκευασίας και ίσως σε λάποια βιβλιοπωλεία.

Οδηγίες

Πάρτε μερικές "κλωστές" από ψάθα (Ράφια) και πλέξτε τις σε πλεξούδα. Μπορείτε να πειραματιστείτε με δίκλωνες (δηλαδή αντί για τρεις μονές κλωστές, πλέξτε τρεις διπλές) και τρίκλωνες πλεξούδες, για να αποφασίσετε πιο πάχος και πιο στυλ, προτιμάτε για το καπέλο σας. Κάθε φορά που τελειώνει μια κλωστή, δένετε μια άλλη και συνεχίζετε το πλέξιμο.

Αφού έχετε πλέξει αρκετά, μπορείτε να ξεκινήσετε να διαμορφώνετε το καπέλο και στη συνέχεια αν χρειαστεί, το μεγαλώνετε κι άλλο με νήμα. Πάρτε την πλεξούδα και αρχίστε να την τυλίγετε σε κύκλο/σαν σπιράλ και παράλληλα ράβετε για να το σταθεροποιήσετε. Δοκιμάζετε κάθε τόσο την κατασκευή στο κεφάλι σας, για να ξέρετε πότε έχετε φτάσει στο επιθυμητό πλάτος, για την κορυφή του καπέλου. Αν αυτό σας δυσκολεύει, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε ένα άλλο καπέλο για δείγμα, κατά προτίμηση ένα νούμερο μικρότερο, για να πλέξετε το καπέλο, επάνω του.

Λογικά τώρα, θα πρέπει να έχετε φτιάξει έναν ψάθινο δίσκο. Ράψτε την επόμενη σειρά, όχι από το πλάι, αλλά πάνω στο δίσκο και επαναλάβετε μέχρι να αρζίσει να σχηματίζεται, κάτι σαν δοχείο. Αυτό θα κάνει την κορυφή του καπέλου σας, κάπως πιο τετραγωνισμένη. Αν θέλετε στρογγυλό αποτέλεσμα, πρέπει να ράψετε μερικές σειρές, που να επανωτίζουν κατά το ήμισυ. Προσοχή όμως μη συνεχίσετε έτσι, για όλο το υπόλοιπο (κυρίως) μέρος του καπέλου, γιατί θα καταλήξει σαν ξεχειλωμένο!

Μετρώντας ξανά στο κεφάλι σας υπολογίζετε πόσο θέλετε να είναι το κυρίως μέρος και μετά πάμε να φτιάξουμε το γείσο. Αντίστοιχα με πριν, θέλουμε να δημιουργήσουμε γωνία, οπότε αντί να ράψουμε τη σειρά κάτω από τη προηγούμενη, τη ράβουμε γύρω-γύρω από την τελευταία σειρά μας, από την εξωτερική πλευρά, φυσικά. Συνεχίζουμε να ράβουμε γύρω-γύρω, μέχρι να φτάσουμε το γείσο στο επιθυμητό μέγεθος. Ράβουμε την άκρη από την κάτω μεριά, για πιο ομοιόμορφο τελείωμα. Το ψάθινο καπέλο σας, είναι έτοιμο! Μένει μόνο, να το διακοσμήσετε, σύμφωνα με το δικό σας γούστο!

Άλλες ιδέες 
-Αντί για το κλασσικό φυσικό χρώμα, θα βρείτε και βαμμένη Ράφια, για να κάνετε το καπέλο σας, ότι χρώμα θέλετε ή να πειραματιστείτε με σχέδια.
-Εναλλακτικά για το γείσο, μπορείτε να συνεχίσετε να ράβετε με ανοδική πορεία και να δώσετε άλλο τύπο στο καπέλο σας.

Διακόσμηση

Η διακόσμηση, είναι που θα καθορίσει, όλο το στυλ του. Πολλά από τα παρακάτω υλικά, θα τα βρείτε στα καταστήματα με είδη χειροτεχνίας ή συσκευασίας και ίσως βρείτε κι ακόμη περισσότερα.
-Κορδέλες σατέν η φαρδιές, με έναν φιόγκο στο τελείωμα, θα του δώσουν πιο εκλεπτυσμένο αέρα.
-Λεπτές κορδέλες για ένα στυλ πιο κλασσικό και σχοινιά, άσπρα ή χρωματιστά, για ένα πιο ναυτικό στυλ.
-Ή μια παλιά λεπτή δερμάτινη ζώνη που θα κόψετε, ανάλογα με τη περίμετρο του καπέλου.
-Μπορείτε ακόμη να φτιάξετε, μια χοντρή πλεξούδα από ψάθα κλασσική ή χρωματιστή και να διακοσμήσετε το καπέλο σας με αυτή.
-Μια άλλη ιδέα είναι, να ράψετε χάντρες ή κουμπιά πάνω στην κορδέλα ή να κολλήσετε κοχύλια.
-Και για τους πιο δημιουργικούς, μπορείτε να σχεδιάσετε σε ένα χαρτονάκι, ένα λουλούδι, έναν ήλιο, ένα πουλί, μια πεταλούδα, να το κόψετε και να το αποτυπώσετε σε ένα κομμάτι πανί. Μετά θα το κόψετε και θα το κολλήσετε πάνω στο καπέλο σας, με κόλλα για κατασκευές (προσοχή στο νερό μετά, τα βρεγμένα μαλλιά μπορεί να το ξεκολλήσουν).
-Για το πιο κλασσικό στυλ μπορείτε να ράψετε κρόσια στο γείσο του, τα οποία θα βρείτε κι αυτά, στα καταστήματα για κατασκευές

Να φυτέψω Χαρουπιά?

Η χαρουπιά είναι δέντρο μακρόβιο, πολύγαμο, μόνοικο ή δίοικο, ιθαγενές της Μεσογείου. Έχει φλοιό καστανόφαιο, λεπτό, κόμη πυκνή, συνήθως σφαιρική, φύλλα πτερωτά με 4 – 10 φυλλάρια ακέραια, δερματώδη, βαθυπράσινα και γυαλιστερά από πάνω, ωχροπράσινα από κάτω, άνθη με βαριά οσμή, χωρίς πέταλα, μικρά, σε μασχαλιαίους ή πλευρικούς κοκκινωπούς βότρυες, δίκλινα συνήθως, με κάλυκα μικρό, πρασινωπό, πεντάλοβο, πέντε στήμονες, μακριούς στα αρσενικά άνθη, κοντούς και, κατά κανόνα, άγονους στα θηλυκά ή ερμαφρόδιτα. Καλλιεργείται εύκολα και ευδοκιμεί σε όλα τα εδάφη εκτός από τα υγρά και τα άπορα.

Η καρποφορία της αρχίζει συνήθως το 6-7 έτος και συνεχίζεται για πολλά χρόνια. Η ωρίμανση του καρπού διαρκεί σχεδόν ένα χρόνο, από το Φθινόπωρο που γίνεται η ανθοφορία μέχρι τα τέλη Αυγούστου του επόμενου έτους που αρχίζουν να πέφτουν οι ώριμοι πια καρποί. Τα φύλλα της είναι σύνθετα, σκληρά, ωοειδή με λείες παρυφές και σχηματίζουν πυκνό φύλλωμα. Μπορεί να φτάσει σε ύψος και τα 13 μέτρα, βρίσκεται σε όχθες ποταμών και παράκτιες περιοχές της Μεσογείου είναι δε γνωστή και με το όνομα ξυλοκερατιά, ενώ στην Κύπρο ως "τερατσιά", από την αρχαιοελληνική λέξη κεράτιον, για το χαρούπι. 

Από τη λέξη κεράτιον προέρχεται και η λέξη καράτι, γιατί το βάρος του σπόρου των χαρουπιών ορίστηκε ως η πιο μικρή μονάδα μέτρησης για χρυσό και πολύτιμους λίθους. Τα άνθη της είναι μικρά, πράσινα, χωρίς πέταλα. Γνωστό από την αρχαιότητα όπου το καλλιεργούσαν για τους καρπούς του τα χαρούπια ή ξυλοκέρατα.

Χαρούπια

Ο καρπός της χαρουπιάς είναι λοβός πεπλατυσμένος. Τα χαρούπια είναι μακριά, στριφτά και σκληρά πράσινου χρώματος όταν είναι άγουρα και ξυλώδη εξωτερικά ,καστανού χρώματος όταν είναι ώριμα. Η σάρκα του ώριμου καρπού περιβάλλει μέχρι και είκοσι καστανόχρωμα και πολύ σκληρά φακοειδή σπέρματα, διατεταγμένα κατά μήκος του.

Είναι σακχαρώδης και έχει ευχάριστη, γλυκιά γεύση.

Χρήσεις:

Η χαρουπιά είναι είδος δασικό, γεωργικό, βιομηχανικό και καλλωπιστικό. Το ξύλο της δίνει ξυλάνθρακες αρίστης ποιότητας, το καρδιόξυλό της χρησιμοποιείται στην επιπλοποιία, την ξυλογλυπτική, την τορνευτική και τη βαρελοποιία ενώ ο φλοιός και τα φύλλα της στη βυρσοδεψία και τη βαφική. Τα χαρούπια χρησιμοποιούνται ως ζωοτροφή και στη παρασκευή οινοπνευματωδών ποτών. Ακόμα αλευροποιούνται και χρησιμοποιούνται στη παρασκευή ενός θρεπτικού αλευριού κατάλληλου για βρεφικούς κοιλόπονους και παιδικές γαστρεντερίτιδες. Από τα σπόρια τους εξάγεται μία κολλώδης ουσία (κόμμι) χρήσιμη στηχαρτοβιομηχανία καθώς και ως στερεωτικό σε διάφορα τρόφιμα. Το ξύλο της χαρουπιάς χρησιμοποιείται σε ξύλινες διακοσμήσεις.

Στην Ελλάδα βρίσκεται αυτοφυής σε πολλές νησιώτικες περιοχές και κυρίως στην Κρήτη αλλά καλλιεργείται και σε φυτώρια για τον καλλωπισμό δρόμων και πάρκων. Στην Κύπρο καλλιεργείται εδώ και χιλιάδες χρόνια, και το 90% της παραγωγής εξάγεται σε διάφορες μορφές (χαρουπάλευρο, ολόκληρος καρπός, χαρουποπυρήνας, αλεσμένα, γόμα σεΙταλία, Αγγλία, Αμερική, Ισπανία, Αυστραλία, Ιαπωνία, και Αίγυπτο).

Κάνουν "θραύση" τα χαρούπια στη Κρήτη                                                                            Χαρούπι για χαρούπι δεν έχει μείνει στην Κρήτη αφού τα τελευταία 3 χρόνια οι Κρητικοί έχουν πλέον συνειδητοποιήσει πως η "σοκολάτα της Κρήτης" όπως αποκαλούσαν τον καρπό οι παλιοί, τείνει να μετατραπεί σε έναν μέχρι πρότινος καλά κρυμμένο θησαυρό τηςΚρητικής γης.  

Ειδικά φέτος η ζήτηση ξεπέρασε κάθε προηγούμενο με αποτέλεσμα αυτή την στιγμή το κρητικό χαρούπι να παρουσιάζει έλλειψη και κάποιες από τις τοπικές επιχειρήσεις που το χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη για διάφορα προϊόντα αναγκάζονται να προμηθεύονται ποσότητες και από την υπόλοιπη Ελλάδα.   Κάνουν "θραύση" τα χαρούπια 

Χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότεροι Κρητικοί στρέφουν το ενδιαφέρον της σε αυτή την παραδοσιακή καλλιέργεια που τις τελευταίες δεκαετίες είχε εγκαταλειφθεί. 

Χαρακτηριστικό είναι πως λίγα χρόνια πριν μόλις 2 με 3 φούρνοι στην Κρήτη παρήγαγαν προϊόντα από χαρούπι, όπως ψωμί, κουλουράκια και παξιμάδια και μάλιστα μεεισαγόμενο χαρουπάλευρο ενώ σε αυτή την φάση όπως εκτίμησε δεν αποκλείεται να έχουν εκτοξευτεί στους 300 φούρνους και με πρώτη ύλη 100% κρητική.   Αυξάνονται οι νέοι καλλιεργητές χαρουπιάς.

Οι παλιές και κάποτε ξεχασμένες χαρουπιές στα χωριά της Κρήτης τραβούν πλέον σαν μαγνήτη τους επίδοξους πωλητές του προϊόντος με αποτέλεσμα οι καρποί όχι απλά να μαζεύονται αλλά κυριολεκτικά να εξαφανίζονται.   Την ίδια ώρα όλο και περισσότεροι είναι και εκείνοι που επιλέγουν να καλλιεργήσουν χαρουπιές αφού θεωρείται μία καλλιέργεια ιδανική για την κρητική γη και παράλληλα δεν απαιτεί μεγάλη προσωπική εργασία και μεγάλα έξοδα.  Το ταπεινό και ξεχασμένο στις μέρες μας  χαρούπι πιάνει πλέον καλή τιμή στην αγορά  ,όπου οι χρήσεις του είναι πάμπολλες.

Είναι ενδεικτικό πως το χαρούπι πωλείται κατά μέσο όρο από 23 έως 30 λεπτά ανά κιλό, ενώ ένα δέντρο μπορεί να δώσει έως 300 κιλά.     Της Στέλλας Τερζάκη                    πηγες neakriti.gr      http://agroepidotiseis.blogspot.gr/                                                                                                                                                                                 

Παρότι στην Ικαρία δεν υπάρχει οργανωμένη καλλιέργεια του, υπάρχουν κάποιοι (ελάχιστοι )αγρότες, που σε περιόδους που δεν έχουν άλλα εισοδήματα  , ασχολούνται με το μάζεμα του χαρουπιού από δέντρα που έχουν στις καλλιέργειες τους ή βρίσκουν διάσπαρτα στην Ικαριακή  ύπαιθρο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε από το Δασαρχείο   δυστυχώς, τα λιγοστά εναπομείναντα δέντρα χαρουπιάς στον νησί μας έχουν υποστεί μεγάλη ζημιά, λόγω παράνομης υλοτόμησης . Έτσι αντί να τα φροντίζουμε και να τα πολλαπλασιάζουμε κόβουμε κι αυτά που υπάρχουν για καυσόξυλα.

Αν ο κόσμος ήξερε πόσο λίγη φροντίδα θέλουν οι χαρουπιές και ότι μπορούν να δώσουν χωρίς πολύ πολύ κόπο ένα καλό συμπληρωματικό εισόδημα τότε η κατάσταση ίσως να ήταν διαφορετική.