Σε άρθρο του στο Foreign Policy ο Φίλιπ Λεγκρέν, πρώην μέλος του οικονομικού επιτελείου της Κομισιάν, εξηγεί πως μέσα στο Σαββατοκύριακο η γερμανική ηγεσία λειτούργησε με τρόπο βάναυσο, εκδικητικό και κοντόφθαλμο κατά της Ελλάδας.
Όμως, βρήκε την υποστήριξη και από τη Φρανκφούρτη και την παράνομη απειλή της ΕΚΤ να τραβήξει το βύσμα που κρατάει εν ζωή τις ελληνικές τράπεζες. «Δεν υπάρχει τίποτα ένδοξο στην Ευρωζώνη. Είναι μια τερατώδης κομπίνα αντιδημοκρατικών πιστωτών», αναφέρει με επιθετικό τόνο.
Η συζήτηση για το τρίτο πακέτο στήριξης οδήγησε τους Γερμανούς σε κινήσεις που διπλασιάζουν την έτσι και αλλιώς καταστροφική στρατηγική των πιστωτών κατά τα τελευταία πέντε χρόνια, συμπιέζουν την ελληνική οικονομία, αυξάνουν το χρέος της και ποδοπατούν κάθε έννοια δημοκρατίας. Ακόμη και η Deutsche Bank αναφέρεται, πλέον, στην Αθήνα με όρους υποτέλειας.
Χρήσιμοι ηλίθιοι
Κατά τον Λεγκρέν, η Γερμανία αποδεικνύεται πως είναι ένας καταστροφικός ηγεμόνας σε μια ένωση που στερείται πολιτικών θεσμών. Η Ελλάδα, από τη μεριά της, κατανόησε τη ματαιότητα της αντίστασής της. Οι μικρές χώρες, όπως η Σλοβακία και η Φινλανδία συμφώνησαν με τη Γερμανία, αλλά η φωνή τους είναι ελάχιστα καθοριστική. Για τη Γερμανία, όλοι αυτοί είναι χρήσιμοι ηλίθιοι που παρέχουν κάλυψη στα απολύτως στενά συμφέροντά της. Μέσω των δανείων προς την Ελλάδα δεν πρόκειται ποτέ να σωθούν οι τράπεζες των δύο χωρών, αλλά μόνο αυτές της Γερμανίας. «Είναι αφελές να πιστεύουμε ότι το Βερολίνο δεν θα τους ισοπέδωνε αν βρίσκονταν στο δρόμο του».
Συνεχείς εκβιασμοί
Το άρθρο σημειώνει το Βερολίνο και η Φρανκφούρτη εκβίασαν από το 2010 την Ιρλανδία, την Ιταλία και φυσικά την Ελλάδα στην οποία προχώρησαν σε ένα κτηνώδες σχέδιο. Τα κόμματα που αμφισβήτησαν την «Συναίνεση του Βερολίνου», θα έπρεπε να ηττηθούν με υποταγή – τίποτα λιγότερο. Κάτω από αυτό το πρίσμα, η Ευρωζώνη συγκροτείται από το φόβο.
Πλήρης ταπείνωση
Ο Λεγκρέν αναφέρει πως η ταπείνωση του Τσίπρα ήταν πλήρης. Καίτοι κάλεσε ένα δημοψήφισμα και πήρε με το μέρος του τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού, δεν κατάφερε να έχει στα χέρια του ένα διαπραγματευτικό χαρτί έναντι των δανειστών. Δεν μπορούσε να περιμένει αναδίπλωση από μέρους τους. Έτσι, ο Τσίπρας δεν τόλμησε να αρνηθεί τις άδικες συνθήκες που του επέβαλε το Βερολίνο, μπροστά στο φόβο της εξόδου από το ευρώ και την επιστροφή σε εθνικό νόμισμα.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι η επιστροφή της μισητής Τρόικας στην Αθήνα. Η ελληνική Βουλή θα πρέπει να πάρει πίσω όλους τους νόμους που ψήφισε από τον Ιανουάριο και να ψηφίσει άλλους, σαφώς σκληρότερους. Ακόμη και έτσι, όμως, δεν εξασφαλίζει το τρίτο πρόγραμμα, αλλά ανοίγει το δρόμο για νέες διαπραγματεύσεις. Θα πρέπει πρώτα να εκπληρώσει κάποιους όρους και συνθήκες και στη συνέχεια να λάβει τα πολλά χρήματα.
Υποκρισία
Το πάγιο αίτημα της Ελλάδας για ελάφρυνση χρέους πηγαίνει με υποκριτικό τρόπο, από την πλευρά των δανειστών, στο μέλλον. Αντιθέτως, απαιτείται περισσότερη λιτότητα που θα βαθύνει ακόμη περισσότερο την οικονομική τρύπα της χώρας και θα αυξήσει το δυσβάσταχτο χρέος της. Ο Λεγκρέν προβλέπει πως η ύφεση και η κοινωνική αντίδραση θα φουντώσουν όταν θα αρχίσει να σχηματοποιείται η τεχνοκρατική εικόνα που επέβαλε το Βερολίνο στην Αθήνα.
«Οι Έλληνες θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν την παραμονή τους στο ευρώ για να καταστρώσουν ένα πλάνο διαφυγής από αυτό. Να εξασφαλίσουν τις τράπεζές τους σε περίπτωση χρεοκοπίας μέσα στο ευρώ και να λειτουργήσουν με τέτοιο τρόπο που να μην μπορεί ξανά η ΕΚΤ να τους κλείσει τις τράπεζες.
Και καταλήγει: «Η Ευρωζώνη, ως σύνολο, παραμένει μια οικονομική υπόθεση και μια δημοκρατική ντροπή. Είναι παγιδευμένη σε ένα εφιαλτικό κενό όπου η πολιτική δεν επιτρέπει τη δημιουργία κοινών θεσμών που αποδυναμώνουν τη Γερμανία και την ΕΚΤ, ενώ ο φόβος αποτρέπει τα θύματά της από την αναχώρηση. Τόσο μεγάλο είναι το ευρωπαϊκό όνειρο».
patratora.gr
|
Τρίτη 14 Ιουλίου 2015
ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΠΡΟΚΛΗΣΗ – To Foreign Policy έβαλε τη γερμανική σημαία στην Ακρόπολη
Δευτέρα 13 Ιουλίου 2015
Απάντηση Στους Υποστηρικτές Του ΝΑΙ Μέσα Στον ΣΥΡΙΖΑ
του Πέτρου Τσάγκαρη
Προφανώς δεν προσχώρησαν συνειδητά στο μνημονιακό στρατόπεδο όλοι οι βουλευτές που ψήφισαν ΝΑΙ για την ελληνική πρόταση προς την τρόικα. Τώρα όμως, αυτό το ΝΑΙ τίθεται υπό νέα σκληρή δοκιμασία αντικρίζοντας το φριχτό πρόσωπο της ίδιας της συμφωνίας.
«Κατάλογο με φρικαλεότητες» αποκάλεσε το κείμενο του Eurogroup ο γερμανικός Spiegel. «Σε εικονικό πνιγμό υποβλήθηκε ο Τσίπρας», συμπεραίνει ο Guardian. Δεν υπάρχει λοιπόν καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για το τρίτο μνημόνιο, το πιο σκληρό από τα δύο προηγούμενα. Ότι -ακόμη περισσότερο- πρόκειται για μια αποικιοκρατικού τύπου συμφωνία, για την επίσημη γένεση της πρώτης χώρας-αποικίας μέσα στην Ευρωζώνη, αφού οι δανειστές δεν αρκέστηκαν μόνο στα μέτρα, αλλά απαίτησαν ευθέως και ταπεινωτικής μορφής οικονομικές και πολιτικές «εγγυήσεις» για την πιστή υλοποίηση της συμφωνίας.
Παρ’ όλα αυτά, οι υποστηρικτές του ΝΑΙ θεωρούν ότι έχουν στη φαρτέτρα τους πολλά επιχειρήματα. Τα επιχειρήματα αυτά είναι πάνω κάτω τα εξής: α) Πρέπει να παραμείνει στην κυβέρνηση η Αριστερά, γιατί είναι καλύτερα από το να επιστρέψει το προηγούμενο μνημονιακό κυβερνητικό σύστημα. Οι κατακτήσεις των πέντε μηνών (100 δόσεις, ιθαγένεια κ.λπ.) είναι σημαντικές και δεν πρέπει να χαθούν. Γι’ αυτό καταγγέλλονται από κάποιους το Κόκκινο Δίκτυο και η Αριστερή Πλατφόρμα επειδή τάχα θέτει σε κίνδυνο τη συνέχιση της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ. β)Δεν πρέπει σε αυτές τις συνθήκες να υποστούμε ένα ασύντακτο grexit γιατί είτε μας είναι άγνωστο το πολιτικοκοινωνικοοικονομικό κόστος του είτε μας είναι γνωστό και θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο από αυτό που επιφέρει το μνημόνιο. γ) Παραμένοντας στην Ευρωζώνη θα διατηρήσουμε τις διεθνείς συμμαχίες μας. δ) Έτσι θα μας δώσουν ρευστότητα και θα σταματήσουν τα capital controls. ε) Παρότι η κυβέρνηση θα εφαρμόσει ένα απίστευτα αιμοδιψές μνημόνιο, θα έχει την ευκαιρία να κάνει αντάρτικο για ένα διάστημα όσον αφορά τους όρους και την ταχύτητα εφαρμογής του. στ) Όταν βρούμε την ευκαιρία, κάτω από καλύτερες συνθήκες, θα προχωρήσουμε σε ρήξη, ανατροπή του μνημονίου, ή τουλάχιστον θα πάμε σε «σταδιακή απαγκίστρωση» (κατά τα ρητορική της ΔΗΜΑΡ). ζ) Δεν υπάρχει άλλη λύση (There is no alternative, όπως είχε πει και η Θάτσερ), τουλάχιστον αυτή τη στιγμή. Μπορεί να έγιναν λάθη, να κατέρρευσε η εν γένει και συγκεκριμένα η διαπραγματευτική στρατηγική, αλλά τώρα δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο, γιατί δεν υπάρχει προετοιμασία για κάτι άλλο.
Εκτός από το τελευταίο επιχείρημα, όλα τα άλλα βρίσκονται πλέον στον αέρα. Κάποια από αυτά είναι αυτοεπιβεβαιούμενη προφητεία: Όταν δεν κάνεις εθνικοποιήσεις τραπεζών και άλλων στρατηγικών τομέων (όπως προέβλεπε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ), όταν αφήνεις τους καπιταλιστές ανεξέλεγκτους να βγάζουν ακόμη και σήμερα τα εκατομμύριά τους στο εξωτερικό, όταν σπαταλάς όλα τα ρευστά διαθέσιμα για να πληρώνεις τις δόσεις στους δανειστές τη στιγμή που αυτοί δεν κατέβαλαν τις υποχρεώσεις τους κι όταν δεν κάνεις καμία προετοιμασία για ρήξη (με όλες τις παραμέτρους που αυτή σημαίνει, δηλ. και με εναλλακτικά νομισματικά μέσα – παράλληλο νόμισμα ή δραχμή), έστω κι αν τη θεωρείς σχετικά απίθανη περίπτωση, τότε βρίσκεσαι με την πλάτη στον τοίχο. Αλλά φταις εσύ.
Όσον αφορά τα θετικά μέτρα του πενταμήνου, αυτά απειλούνται από το ίδιο το μνημόνιο, καθώς οι δανειστές απαίτησαν και πέτυχαν τη δέσμευση της κυβέρνησης ότι θα αναιρεθούν ή θα «παγώσουν».
Από πού προέρχεται η απειλή
Το πεντάμηνο ύστερα από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου έδειξε καθαρά από ποιους κινδυνεύει να ανατραπεί η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Ότι κινδυνεύει να πέσει από τα πραξικοπήματα που ετοίμαζαν και ετοιμάζουν οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο, δηλ. η (δηλαδή η… αγαπημένη ακόμη και τώρα σε ορισμένους στον ΣΥΡΙΖΑ) Ευρωπαϊκή Ένωση και η γερμανική κυβέρνηση, όχι από τον Λαφαζάνη, την Κωνσταντοπούλου και τον Νταβανέλλο. Η Αριστερά κινδυνεύει να πέσει από τα πραξικοπήματα που ετοίμαζαν και ετοιμάζουν οι Θοδωράκηδες, οι Μεϊμαράκηδες, η Γεννηματά, η ελληνική άρχουσα τάξη που είδε τα κέρδη της να αυξάνουν με τα μνημόνια, καθώς και τα ΜΜΕ της διαπλοκής, τα οποία υποτίθεται ότι ως ΣΥΡΙΖΑ θα είχαμε αντιμετωπίσει από μήνες - δεν κινδυνεύει από τα χιλιάδες μέλη του κόμματος που έδωσαν και τη ζωή τους για να φτάσει το κόμμα στο 36% και στο 62%.
Το κυριότερο: η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να πέσει από το ίδιο το μνημόνιο που φέρνει προς ψήφιση, από τη διαχείριση της υλοποίησής του. Είναι πραγματικά αξιοπερίεργο πως κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν ξεχάσει ότι τα προηγούμενα μνημόνια «κατάπιαν» τέσσερα κόμματα, που είχαν μάλιστα πολιτικό προσωπικό πολύ πιο ικανό να επιβάλλει τη λιτότητα και ταυτόχρονα να διατηρεί τη στήριξη των ΜΜΕ. Άλλα απ’ αυτά εξαφανίστηκαν (ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ) κι άλλα συρρικνώθηκαν σε ιστορικά χαμηλά (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ). Η Αριστερά (και οι βουλευτές της) δεν αντέχει να ψηφίζει «ναι σε όλα» όταν θα περνούν οι εφαρμοστικοί νόμοι. Δεν αντέχει να επιβάλει (και δεν έχει και το πολιτικό προσωπικό για κάτι τέτοιο) κι άλλες μειώσεις συντάξεων, κι άλλες μειώσεις μισθών, κι άλλες απολύσεις, κι άλλη φορολόγηση των φτωχών, κι άλλες περικοπές στο κοινωνικό κράτος, κι άλλο πριόνισμα της λαϊκής κυριαρχίας, κι άλλο κουτσούρεμα της δημοκρατίας. Πολύ περισσότερο δεν αντέχει να είναι αυτή που θα εξαπολύσει ξύλο και χημικά ενάντια στην ίδια την τάξη που τη στηρίζει, όταν αυτή αναπόδραστα θα κινητοποιηθεί.
Πέρα από αυτά όμως, που είναι είτε παρελθούσες είτε μεσοπρόθεσμες απειλές, η κυβέρνηση «πέφτει» άμεσα με δύο προφανείς τρόπους: Πρώτο, προγραμματικά: δεν είναι η ίδια κυβέρνηση, αλλά μια άλλη κυβέρνηση όταν θα ψηφίζει και θα υλοποιεί μνημόνια. Δεύτερο, πολιτικά: δεν είναι η ίδια κυβέρνηση αν απομακρύνει την αριστερή ριζοσπαστική της πτέρυγα (Λαφαζάνης, Στρατούλης, Κωνσταντοπούλου) και διευρυνθεί προς τα δεξιά με υπουργούς από τα κόμματα του μνημονιακού τόξου. Με αυτές τις εξελίξεις, η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και με τις ισχνές έστω φιλολαϊκές και δημοκρατικού χαρακτήρα πρωτοβουλίες, που γνωρίσαμε στο προηγούμενο πεντάμηνο, έχει ήδη πέσει, ακριβώς εξαιτίας των συνεπειών της μνημονιακής και αποικιοκρατικού χαρακτήρα συμφωνίας με τους δανειστές.
Διάρκεια
Το χειρότερο είναι ότι το μνημόνιο δεν θα είναι εφάπαξ. Όσοι νομίζουν ότι απλώς θα βρωμίσουν το χέρι τους με μερικά ΝΑΙ τις επόμενες βδομάδες και ότι έπειτα θα κάνουν φιλολαϊκό αντάρτικο, πλανώνται πλάνην οικτράν τουλάχιστον για δύο λόγους:
α) Ακόμη και οι πέτρες ξέρουν ότι οι προβλέψεις αυτού του μνημονίου θα αποτύχουν παταγωδώς. Όχι μόνον γιατί αυτό διδάσκει -και τον πλέον ανεπίδεκτο- η ιστορία των προηγούμενων μνημονίων, αλλά και γιατί τώρα υπάρχει ακόμη κάτι βαρύτερο: η σωρευτική καταστροφή που έχουν επιφέρει τα προηγούμενα μνημόνια. Π.χ. πιστεύει κανείς σοβαρά ότι η κυβέρνηση θα εισπράξει κάποιο άξιο λόγου ποσοστό από τον ΕΝΦΙΑ σε λίγες εβδομάδες ή μήνες; Ακόμη και οι πιο σκληροί οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη κι αυτοί που θα ήταν διατεθειμένοι να θυσιάσουν και το φαγητό του παιδιού τους για να στηρίξουν τον Τσίπρα, δεν θα έχουν αυτή τη δυνατότητα γιατί τα capital controls θα συνεχίζονται (και θα συνεχίζονται για χρόνια όπως λένε όλοι οι οικονομολόγοι). Αλλά ακόμη και χωρίς τους τραπεζικούς περιορισμούς, σε ποιον άραγε θα περίσσευαν 1.000, 2.000 ή και 3.000 ευρώ; Ακόμη κι αν κάποιος φάει τα λεφτά που έχει στο μαξιλάρι γι’ αυτό το σκοπό, απλώς δεν θα μπορεί μετά να πληρώνει τον νέο ΕΝΦΙΑ, τους άλλους φόρους, τις ασφαλιστικές εισφορές, τις δόσεις της ΔΕΗ ή τις δόσεις στα τραπεζικά δάνεια (οπότε θα χρειαστεί νέο δάνειο για νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών κ.λπ. κ.λπ.).
Και επειδή ακριβώς πολύ σύντομα θα διαπιστωθεί ότι δεν «πιάνονται» οι στόχοι, θα ενεργοποιηθούν οι αυτόματοι μηχανισμοί «διόρθωσης», δηλ. θα ζητείται από την κυβέρνηση να επιβάλει νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, και αργότερα -επειδή κι αυτά δεν θα φτάνουν- θα υπάρξει νέο μνημόνιο και κάποιοι θα απαιτούν κι άλλα ΝΑΙ από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για… να μην πέσει η αριστερή κυβέρνηση.
β) Η συμφωνία δεν προβλέπει την αποπομπή του Σόιμπλε και των συμμάχων του. Αν πράγματι το Grexit αποτελεί στρατηγική επιλογή αυτού του πανίσχυρου κέντρου ευρωπαϊκής εξουσίας, τότε γιατί αυτό να μην επανέλθει σε λίγους μήνες, στην πρώτη «στροφή» που το πρόγραμμα δεν θα «βγαίνει», ακόμη κι αν η ελληνική πλευρά έχει ήδη προσφέρει και τον Παρθενώνα; Τότε άραγε η ελληνική κυβέρνηση δεν θα είναι πολύ πιο εξουθενωμένη, πολιτικά και οικονομικά; Τι θα κάνει τότε; Θα κινδυνεύει να υποστεί ΟΛΑ τα δεινά μαζί: Θα έχει και μνημόνιο, και capital controls, και grexit, και λαϊκή οργή, και απώλεια της διακυβέρνησης μέσω σχημάτων «εθνικής ενότητας» ή μέσω πολιτικών πραξικοπημάτων. Τότε θα διαπιστωθεί ότι αν είχε υπάρξει ρήξη σήμερα, αυτή θα είχε απείρως μικρότερο κόστος απ’ όσα θα κληθεί να καταβάλει η Αριστερά και ο λαός.
Ούτε βέβαια μια πιθανή υπερψήφιση του μνημονίου θα συμβάλει στις υποτιθέμενες διεθνείς συμμαχίες της κυβέρνησης. Μπορεί έτσι πιθανόν η κυβέρνηση να αποσπάσει μια φιλική δήλωση από τον Ρέντσι ή τον Πιτέλα, ένα χτύπημα στην πλάτη από τον Ντράγκι (που μπορεί και να αλλάξει και καμιά βαριά κουβέντα με τον Σόιμπλε για χάρη της ελληνικής κυβέρνησης), αλλά προφανώς αυτοί δεν είναι μόνιμοι και αξιόπιστοι σύμμαχοι. Σύμμαχοι είναι οι ευρωπαϊκοί λαοί και η ευρωπαϊκή Αριστερά που προσβλέπει και ελπίζει στον ΣΥΡΙΖΑ. Και να ελπίζει βάσιμα και όχι θεωρητικά: η έκταση, η μαζικότητα και το βάθος του ευρωπαϊκού κύματος αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό κατά την πρόσφατη μάχη του δημοψηφίσματος θύμισε παλιές εποχές διεθνούς αλληλεγγύης: στον ελληνικό αντιδικτατορικό αγώνα, στις αντι-αποικιακές επαναστάσεις του Τρίτου Κόσμου κ.λπ. Υπερψήφιση μνημονίου είναι το χειρότερο χτύπημα που μπορεί να επιφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτούς, στους πραγματικούς διεθνείς συμμάχους του.
Γενικά, όσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σπαταλά κι απομακρύνεται χρονικά από την ιστορικά ταξική ψήφο στήριξης της 5ης Ιουλίου, τόσο πιο δύσκολα θα γίνονται τα πράγματα γι’ αυτήν. Είναι προφανές ότι η ρήξη παραμένει ακόμη ως δυνατότητα. Προϋπόθεση είναι όμως η άμεση εγκατάλειψη της μέχρι τώρα ατελέσφορης τακτικής –και πολύ περισσότερο η άρνηση υπερψήφισης του υπερβάρβαρου μνημονίου. Αν ωστόσο κάποιοι προσχώρησαν στην ευρωπαϊκή ΤΙΝΑ, στη θεωρία ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, δικό τους θέμα. Έχουν πεδίον δόξης λαμπρό. Αλλά σε άλλο κόμμα, όχι σε αριστερό, ριζοσπαστικό, αντιμνημονιακό κόμμα όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ - βάσει του προγράμματός του και των προεκλογικών του δεσμεύσεων. Και σε κάθε περίπτωση δεν μπορούν όλοι αυτοί (μέσα από τα ΜΜΕ που απλόχερα τους δίνουν το λόγο πλέον) να απειλούν με καθαιρέσεις και διαγραφές όσους συντρόφους παραμένουν πιστοί στις θέσεις, τις συνεδριακές αποφάσεις και τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ για ανατροπή της λιτότητας.
Πηγή : rproject.
Προφανώς δεν προσχώρησαν συνειδητά στο μνημονιακό στρατόπεδο όλοι οι βουλευτές που ψήφισαν ΝΑΙ για την ελληνική πρόταση προς την τρόικα. Τώρα όμως, αυτό το ΝΑΙ τίθεται υπό νέα σκληρή δοκιμασία αντικρίζοντας το φριχτό πρόσωπο της ίδιας της συμφωνίας.
«Κατάλογο με φρικαλεότητες» αποκάλεσε το κείμενο του Eurogroup ο γερμανικός Spiegel. «Σε εικονικό πνιγμό υποβλήθηκε ο Τσίπρας», συμπεραίνει ο Guardian. Δεν υπάρχει λοιπόν καμία αμφιβολία ότι πρόκειται για το τρίτο μνημόνιο, το πιο σκληρό από τα δύο προηγούμενα. Ότι -ακόμη περισσότερο- πρόκειται για μια αποικιοκρατικού τύπου συμφωνία, για την επίσημη γένεση της πρώτης χώρας-αποικίας μέσα στην Ευρωζώνη, αφού οι δανειστές δεν αρκέστηκαν μόνο στα μέτρα, αλλά απαίτησαν ευθέως και ταπεινωτικής μορφής οικονομικές και πολιτικές «εγγυήσεις» για την πιστή υλοποίηση της συμφωνίας.
Παρ’ όλα αυτά, οι υποστηρικτές του ΝΑΙ θεωρούν ότι έχουν στη φαρτέτρα τους πολλά επιχειρήματα. Τα επιχειρήματα αυτά είναι πάνω κάτω τα εξής: α) Πρέπει να παραμείνει στην κυβέρνηση η Αριστερά, γιατί είναι καλύτερα από το να επιστρέψει το προηγούμενο μνημονιακό κυβερνητικό σύστημα. Οι κατακτήσεις των πέντε μηνών (100 δόσεις, ιθαγένεια κ.λπ.) είναι σημαντικές και δεν πρέπει να χαθούν. Γι’ αυτό καταγγέλλονται από κάποιους το Κόκκινο Δίκτυο και η Αριστερή Πλατφόρμα επειδή τάχα θέτει σε κίνδυνο τη συνέχιση της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ. β)Δεν πρέπει σε αυτές τις συνθήκες να υποστούμε ένα ασύντακτο grexit γιατί είτε μας είναι άγνωστο το πολιτικοκοινωνικοοικονομικό κόστος του είτε μας είναι γνωστό και θα ήταν ακόμη μεγαλύτερο από αυτό που επιφέρει το μνημόνιο. γ) Παραμένοντας στην Ευρωζώνη θα διατηρήσουμε τις διεθνείς συμμαχίες μας. δ) Έτσι θα μας δώσουν ρευστότητα και θα σταματήσουν τα capital controls. ε) Παρότι η κυβέρνηση θα εφαρμόσει ένα απίστευτα αιμοδιψές μνημόνιο, θα έχει την ευκαιρία να κάνει αντάρτικο για ένα διάστημα όσον αφορά τους όρους και την ταχύτητα εφαρμογής του. στ) Όταν βρούμε την ευκαιρία, κάτω από καλύτερες συνθήκες, θα προχωρήσουμε σε ρήξη, ανατροπή του μνημονίου, ή τουλάχιστον θα πάμε σε «σταδιακή απαγκίστρωση» (κατά τα ρητορική της ΔΗΜΑΡ). ζ) Δεν υπάρχει άλλη λύση (There is no alternative, όπως είχε πει και η Θάτσερ), τουλάχιστον αυτή τη στιγμή. Μπορεί να έγιναν λάθη, να κατέρρευσε η εν γένει και συγκεκριμένα η διαπραγματευτική στρατηγική, αλλά τώρα δεν μπορεί να γίνει τίποτε άλλο, γιατί δεν υπάρχει προετοιμασία για κάτι άλλο.
Εκτός από το τελευταίο επιχείρημα, όλα τα άλλα βρίσκονται πλέον στον αέρα. Κάποια από αυτά είναι αυτοεπιβεβαιούμενη προφητεία: Όταν δεν κάνεις εθνικοποιήσεις τραπεζών και άλλων στρατηγικών τομέων (όπως προέβλεπε το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ), όταν αφήνεις τους καπιταλιστές ανεξέλεγκτους να βγάζουν ακόμη και σήμερα τα εκατομμύριά τους στο εξωτερικό, όταν σπαταλάς όλα τα ρευστά διαθέσιμα για να πληρώνεις τις δόσεις στους δανειστές τη στιγμή που αυτοί δεν κατέβαλαν τις υποχρεώσεις τους κι όταν δεν κάνεις καμία προετοιμασία για ρήξη (με όλες τις παραμέτρους που αυτή σημαίνει, δηλ. και με εναλλακτικά νομισματικά μέσα – παράλληλο νόμισμα ή δραχμή), έστω κι αν τη θεωρείς σχετικά απίθανη περίπτωση, τότε βρίσκεσαι με την πλάτη στον τοίχο. Αλλά φταις εσύ.
Όσον αφορά τα θετικά μέτρα του πενταμήνου, αυτά απειλούνται από το ίδιο το μνημόνιο, καθώς οι δανειστές απαίτησαν και πέτυχαν τη δέσμευση της κυβέρνησης ότι θα αναιρεθούν ή θα «παγώσουν».
Από πού προέρχεται η απειλή
Το πεντάμηνο ύστερα από τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου έδειξε καθαρά από ποιους κινδυνεύει να ανατραπεί η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Ότι κινδυνεύει να πέσει από τα πραξικοπήματα που ετοίμαζαν και ετοιμάζουν οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο, δηλ. η (δηλαδή η… αγαπημένη ακόμη και τώρα σε ορισμένους στον ΣΥΡΙΖΑ) Ευρωπαϊκή Ένωση και η γερμανική κυβέρνηση, όχι από τον Λαφαζάνη, την Κωνσταντοπούλου και τον Νταβανέλλο. Η Αριστερά κινδυνεύει να πέσει από τα πραξικοπήματα που ετοίμαζαν και ετοιμάζουν οι Θοδωράκηδες, οι Μεϊμαράκηδες, η Γεννηματά, η ελληνική άρχουσα τάξη που είδε τα κέρδη της να αυξάνουν με τα μνημόνια, καθώς και τα ΜΜΕ της διαπλοκής, τα οποία υποτίθεται ότι ως ΣΥΡΙΖΑ θα είχαμε αντιμετωπίσει από μήνες - δεν κινδυνεύει από τα χιλιάδες μέλη του κόμματος που έδωσαν και τη ζωή τους για να φτάσει το κόμμα στο 36% και στο 62%.
Το κυριότερο: η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει να πέσει από το ίδιο το μνημόνιο που φέρνει προς ψήφιση, από τη διαχείριση της υλοποίησής του. Είναι πραγματικά αξιοπερίεργο πως κάποιοι στον ΣΥΡΙΖΑ έχουν ξεχάσει ότι τα προηγούμενα μνημόνια «κατάπιαν» τέσσερα κόμματα, που είχαν μάλιστα πολιτικό προσωπικό πολύ πιο ικανό να επιβάλλει τη λιτότητα και ταυτόχρονα να διατηρεί τη στήριξη των ΜΜΕ. Άλλα απ’ αυτά εξαφανίστηκαν (ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ) κι άλλα συρρικνώθηκαν σε ιστορικά χαμηλά (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ). Η Αριστερά (και οι βουλευτές της) δεν αντέχει να ψηφίζει «ναι σε όλα» όταν θα περνούν οι εφαρμοστικοί νόμοι. Δεν αντέχει να επιβάλει (και δεν έχει και το πολιτικό προσωπικό για κάτι τέτοιο) κι άλλες μειώσεις συντάξεων, κι άλλες μειώσεις μισθών, κι άλλες απολύσεις, κι άλλη φορολόγηση των φτωχών, κι άλλες περικοπές στο κοινωνικό κράτος, κι άλλο πριόνισμα της λαϊκής κυριαρχίας, κι άλλο κουτσούρεμα της δημοκρατίας. Πολύ περισσότερο δεν αντέχει να είναι αυτή που θα εξαπολύσει ξύλο και χημικά ενάντια στην ίδια την τάξη που τη στηρίζει, όταν αυτή αναπόδραστα θα κινητοποιηθεί.
Πέρα από αυτά όμως, που είναι είτε παρελθούσες είτε μεσοπρόθεσμες απειλές, η κυβέρνηση «πέφτει» άμεσα με δύο προφανείς τρόπους: Πρώτο, προγραμματικά: δεν είναι η ίδια κυβέρνηση, αλλά μια άλλη κυβέρνηση όταν θα ψηφίζει και θα υλοποιεί μνημόνια. Δεύτερο, πολιτικά: δεν είναι η ίδια κυβέρνηση αν απομακρύνει την αριστερή ριζοσπαστική της πτέρυγα (Λαφαζάνης, Στρατούλης, Κωνσταντοπούλου) και διευρυνθεί προς τα δεξιά με υπουργούς από τα κόμματα του μνημονιακού τόξου. Με αυτές τις εξελίξεις, η κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ και με τις ισχνές έστω φιλολαϊκές και δημοκρατικού χαρακτήρα πρωτοβουλίες, που γνωρίσαμε στο προηγούμενο πεντάμηνο, έχει ήδη πέσει, ακριβώς εξαιτίας των συνεπειών της μνημονιακής και αποικιοκρατικού χαρακτήρα συμφωνίας με τους δανειστές.
Διάρκεια
Το χειρότερο είναι ότι το μνημόνιο δεν θα είναι εφάπαξ. Όσοι νομίζουν ότι απλώς θα βρωμίσουν το χέρι τους με μερικά ΝΑΙ τις επόμενες βδομάδες και ότι έπειτα θα κάνουν φιλολαϊκό αντάρτικο, πλανώνται πλάνην οικτράν τουλάχιστον για δύο λόγους:
α) Ακόμη και οι πέτρες ξέρουν ότι οι προβλέψεις αυτού του μνημονίου θα αποτύχουν παταγωδώς. Όχι μόνον γιατί αυτό διδάσκει -και τον πλέον ανεπίδεκτο- η ιστορία των προηγούμενων μνημονίων, αλλά και γιατί τώρα υπάρχει ακόμη κάτι βαρύτερο: η σωρευτική καταστροφή που έχουν επιφέρει τα προηγούμενα μνημόνια. Π.χ. πιστεύει κανείς σοβαρά ότι η κυβέρνηση θα εισπράξει κάποιο άξιο λόγου ποσοστό από τον ΕΝΦΙΑ σε λίγες εβδομάδες ή μήνες; Ακόμη και οι πιο σκληροί οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη κι αυτοί που θα ήταν διατεθειμένοι να θυσιάσουν και το φαγητό του παιδιού τους για να στηρίξουν τον Τσίπρα, δεν θα έχουν αυτή τη δυνατότητα γιατί τα capital controls θα συνεχίζονται (και θα συνεχίζονται για χρόνια όπως λένε όλοι οι οικονομολόγοι). Αλλά ακόμη και χωρίς τους τραπεζικούς περιορισμούς, σε ποιον άραγε θα περίσσευαν 1.000, 2.000 ή και 3.000 ευρώ; Ακόμη κι αν κάποιος φάει τα λεφτά που έχει στο μαξιλάρι γι’ αυτό το σκοπό, απλώς δεν θα μπορεί μετά να πληρώνει τον νέο ΕΝΦΙΑ, τους άλλους φόρους, τις ασφαλιστικές εισφορές, τις δόσεις της ΔΕΗ ή τις δόσεις στα τραπεζικά δάνεια (οπότε θα χρειαστεί νέο δάνειο για νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών κ.λπ. κ.λπ.).
Και επειδή ακριβώς πολύ σύντομα θα διαπιστωθεί ότι δεν «πιάνονται» οι στόχοι, θα ενεργοποιηθούν οι αυτόματοι μηχανισμοί «διόρθωσης», δηλ. θα ζητείται από την κυβέρνηση να επιβάλει νέες περικοπές μισθών και συντάξεων, και αργότερα -επειδή κι αυτά δεν θα φτάνουν- θα υπάρξει νέο μνημόνιο και κάποιοι θα απαιτούν κι άλλα ΝΑΙ από τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ για… να μην πέσει η αριστερή κυβέρνηση.
β) Η συμφωνία δεν προβλέπει την αποπομπή του Σόιμπλε και των συμμάχων του. Αν πράγματι το Grexit αποτελεί στρατηγική επιλογή αυτού του πανίσχυρου κέντρου ευρωπαϊκής εξουσίας, τότε γιατί αυτό να μην επανέλθει σε λίγους μήνες, στην πρώτη «στροφή» που το πρόγραμμα δεν θα «βγαίνει», ακόμη κι αν η ελληνική πλευρά έχει ήδη προσφέρει και τον Παρθενώνα; Τότε άραγε η ελληνική κυβέρνηση δεν θα είναι πολύ πιο εξουθενωμένη, πολιτικά και οικονομικά; Τι θα κάνει τότε; Θα κινδυνεύει να υποστεί ΟΛΑ τα δεινά μαζί: Θα έχει και μνημόνιο, και capital controls, και grexit, και λαϊκή οργή, και απώλεια της διακυβέρνησης μέσω σχημάτων «εθνικής ενότητας» ή μέσω πολιτικών πραξικοπημάτων. Τότε θα διαπιστωθεί ότι αν είχε υπάρξει ρήξη σήμερα, αυτή θα είχε απείρως μικρότερο κόστος απ’ όσα θα κληθεί να καταβάλει η Αριστερά και ο λαός.
Ούτε βέβαια μια πιθανή υπερψήφιση του μνημονίου θα συμβάλει στις υποτιθέμενες διεθνείς συμμαχίες της κυβέρνησης. Μπορεί έτσι πιθανόν η κυβέρνηση να αποσπάσει μια φιλική δήλωση από τον Ρέντσι ή τον Πιτέλα, ένα χτύπημα στην πλάτη από τον Ντράγκι (που μπορεί και να αλλάξει και καμιά βαριά κουβέντα με τον Σόιμπλε για χάρη της ελληνικής κυβέρνησης), αλλά προφανώς αυτοί δεν είναι μόνιμοι και αξιόπιστοι σύμμαχοι. Σύμμαχοι είναι οι ευρωπαϊκοί λαοί και η ευρωπαϊκή Αριστερά που προσβλέπει και ελπίζει στον ΣΥΡΙΖΑ. Και να ελπίζει βάσιμα και όχι θεωρητικά: η έκταση, η μαζικότητα και το βάθος του ευρωπαϊκού κύματος αλληλεγγύης προς τον ελληνικό λαό κατά την πρόσφατη μάχη του δημοψηφίσματος θύμισε παλιές εποχές διεθνούς αλληλεγγύης: στον ελληνικό αντιδικτατορικό αγώνα, στις αντι-αποικιακές επαναστάσεις του Τρίτου Κόσμου κ.λπ. Υπερψήφιση μνημονίου είναι το χειρότερο χτύπημα που μπορεί να επιφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτούς, στους πραγματικούς διεθνείς συμμάχους του.
Γενικά, όσο η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ σπαταλά κι απομακρύνεται χρονικά από την ιστορικά ταξική ψήφο στήριξης της 5ης Ιουλίου, τόσο πιο δύσκολα θα γίνονται τα πράγματα γι’ αυτήν. Είναι προφανές ότι η ρήξη παραμένει ακόμη ως δυνατότητα. Προϋπόθεση είναι όμως η άμεση εγκατάλειψη της μέχρι τώρα ατελέσφορης τακτικής –και πολύ περισσότερο η άρνηση υπερψήφισης του υπερβάρβαρου μνημονίου. Αν ωστόσο κάποιοι προσχώρησαν στην ευρωπαϊκή ΤΙΝΑ, στη θεωρία ότι δεν υπάρχει άλλη λύση, δικό τους θέμα. Έχουν πεδίον δόξης λαμπρό. Αλλά σε άλλο κόμμα, όχι σε αριστερό, ριζοσπαστικό, αντιμνημονιακό κόμμα όπως είναι ο ΣΥΡΙΖΑ - βάσει του προγράμματός του και των προεκλογικών του δεσμεύσεων. Και σε κάθε περίπτωση δεν μπορούν όλοι αυτοί (μέσα από τα ΜΜΕ που απλόχερα τους δίνουν το λόγο πλέον) να απειλούν με καθαιρέσεις και διαγραφές όσους συντρόφους παραμένουν πιστοί στις θέσεις, τις συνεδριακές αποφάσεις και τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ για ανατροπή της λιτότητας.
Πηγή : rproject.
Ο ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΙΚ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ -
Ο ΠΡΩΗΝ ΥΠΟΙΚ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΙ ΓΙΑΤΙ ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ - Γ.Βαρουφάκης: «Είχαμε ετοιμαστεί για Grexit και παράλληλο νόμισμα πριν η ΕΚΤ κλείσει τις τράπεζες αλλά δεν το δέχθηκε ο Α.Τσίπρας που προτίμησε να σκύψει το κεφάλι στους δανειστές»!
Στην αποκάλυψη πως είχε προχωρήσει ο εναλλακτικός σχεδιασμός για έξοδο της Ελλάδας από την ευρωζώνη προχώρησε ο πρώην ΥΠΟΙΚ Γ.Βαρουφάκης, τονίζοντας πώς από το πρώτο λεπτό που ανέλαβε είχε καταστρώσει σχέδιο σε περίπτωση που ναυγούσαν οι διαπραγματεύσεις.
Αλλά όταν εισηγήθηκε λίγο πριν κλείσει τις τράπεζες η ΕΚΤ για εισαγωγή παράλληλου νομίσματος και "κούρεμα" των δανείων της ΕΚΤ με ταυτόχρονη ανάληψη του ελέγχου των τραπεζών από το κράτος, αυτό δεν έγινε δεκτό από τον Α.Τσίπρα και από την εννεαμελή κυβερνητική επιτροπή με ψήφους 4-2.
Παράλληλα σε σημερινή του συνέντευξη στο βρετανικό Newstateman, κατηγορεί για νααδίπλωση και υπαναχώρηση του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα απέναντι στους δανειστές, λέγοντας ότι "έπαψε να διαπραγματεύεται".!
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών σε σημερινή του συνέντευξη στο βρετανικό Newstateman, σε μια παρατήρηση του δημοσιογράφου Χάρι Λάμπερτ «θα πρέπει να σκεφτόσασταν το Grexit από την πρώτη ημέρα», απάντησε: «Ναι, απόλυτα».
Ετσι, ο δημοσιογράφος συνέχισε: "Είχαν γίνει οι ανάλογες ετοιμασίες". Και ο κ. Βαρουφάκης απάντησε: "Η απάντηση είναι και ναι και όχι. Είχαμε μια μικρή ομάδα, “το συμβούλιο πολέμου” (war cabinet) μέσα στο υπουργείο, που απαρτιζόταν από πέντε περίπου άτομα που έκαναν αυτό: έτσι, το δουλέψαμε στη θεωρία, στα χαρτιά, όλα όσα έπρεπε να γίνουν (για να προετοιμαστεί ένα Grexit). Αλλά αυτό είναι ένα πράγμα που έγινε σε επίπεδο 4-5 ανθρώπων, οπότε είναι αρκετά διαφορετικό να ετοιμάζεις τη χώρα για αυτό. Για να προετοιμάσεις τη χώρα, θα πρέπει να παρθεί μια απόφαση σε ανώτερο επίπεδο, αλλά αυτή η απόφαση δεν ελήφθη ποτέ".
Οσο για το θέμα της τελευταίας εβδομάδας του στο τιμόνι του υπουργείου Οικονομικών, είπε ότι «η άποψή μου ήταν ότι έπρεπε να ήμασταν πολύ προσεκτικοί και να μην την (σ.σ.: την απόφαση για Grexit) ενεργοποιήσουμε. [...] Αλλά επίσης πίστευα ότι από τη στιγμή που το Eurogroup μας έκλεισε τις τράπεζες, θα έπρεπε να ενεργοποιήσουμε τη διαδικασία».
«Ετσι, από ό,τι καταλαβαίνω, υπήρχαν δύο επιλογές: ένα άμεσο Grexit ή το τύπωμα IOUs (παράλληλου νομίσματος) και η επανάκτηση του ελέγχου της Τράπεζας της Ελλάδος με δυνητική και όχι απαραίτητη προετοιμασία για Grexit;» ρωτά ο δημοσιογράφος.
Η απάντηση του κ. Βαρουφάκη: «Βέβαια, βέβαια. Ποτέ δεν πίστεψα ότι θα έπρεπε να πάμε κατευθείαν σε νέο νόμισμα. Η άποψή μου ήταν -και την είχα θέσει στην κυβέρνηση- ότι αν τολμούσαν να μας κλείσουν τις τράπεζες, κάτι το οποίο εγώ το θεωρούσα ως μια επιθετική κίνηση απίστευτης επίδειξης ισχύος, θα έπρεπε να απαντήσουμε επίσης επιθετικά, αλλά χωρίς να περάσουμε τη διαχωριστική γραμμή από όπου δεν θα υπήρχε επιστροφή.
»Θα έπρεπε να εισάγουμε τα δικά μας IOUs ή ακόμη και εν τέλει να ανακοινώναμε ότι επρόκειτο να εκδώσουμε τα δικά μας ευρώ: έπρεπε να κουρέψουμε τα ελληνικά ομόλογα του 2012 που διακρατούσε η ΕΚΤ, ή να ανακοινώναμε ότι είχαμε την πρόθεση να το κάνουμε και έπρεπε να πάρουμε τον έλεγχο της Τράπεζας της Ελλάδος. Αυτό ήταν το τρίπτυχο, τα τρία πράγματα, με τα οποία θεωρούσα ότι έπρεπε να απαντήσουμε αν η ΕΚΤ έκλεινε τις τράπεζές μας.
Είχα προειδοποιήσει το υπουργικό συμβούλιο ότι αυτό θα συνέβαινε (σ.σ. ότι η ΕΚΤ θα έκλεινε τις τράπεζές μας) για έναν μήνα, προκειμένου να μας σύρει σε μια εξευτελιστική συμφωνία. Οταν συνέβη -και πολλοί από τους συναδέλφους μας δεν μπορούσαν να το πιστέψουν ότι συνέβη- η πρότασή μου ήταν να απαντήσουμε “ενεργητικά”. Ας πούμε, ότι αυτό απορρίφθηκε (σ.σ. από τα υπόλοιπα μέλη του υπουργικού)».
«Και πόσο κοντά ήταν αυτό να συμβεί;» συνεχίζει ο Λάμπερτ, για να πάρει την απάντηση από τον Ελληνα πρώην υπουργό: «Ας πούμε ότι από τα έξι άτομα, μειοψηφούσαμε τα δύο».
Σε αυτό το σημείο, ο κ. Βαρουφάκης συμπληρώνει: «Από τη στιγμή που δεν συνέβη (σ.σ. αυτό που πρότεινα), έλαβα τις εντολές μου να κλείσω τις τράπεζες συναινετικά με την ΕΚΤ και την Τράπεζα της Ελλάδος, κάτι στο οποίο ήμουν αντίθετος, αλλά το έκανα επειδή είμαι ομαδικός παίκτης. Πιστεύω στη συλλογική ευθύνη.
Και τότε, συνέβη το δημοψήφισμα, και το δημοψήφισμα μας έδωσε μια εκπληκτική ώθηση, τέτοια που θα δικαιολογούσε αυτό το είδος της δραστικής απάντησης ενάντια στην ΕΚΤ, αλλά τότε την ίδια εκείνη νύχτα, η κυβέρνηση αποφάσισε ότι η επιθυμία του λαού, αυτό το εκκωφαντικό “όχι”, ότι δεν ήταν αυτό που θα ενεργοποιούσε αυτή τη δραστική προσέγγιση.
Αντίθετα, (ερμηνεύτηκε) ότι θα έπρεπε να οδηγήσει σε μεγαλύτερους συμβιβασμούς προς την άλλη πλευρά. Η σύγκληση του συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών, με τον πρωθυπουργό μας να δέχεται την παραδοχή ότι ό,τι και να συμβεί, ό,τι και να κάνει η άλλη πλευρά, δεν θα απαντήσουμε ποτέ και με κανέναν τρόπο δεν θα τους προκαλέσουμε. Και ουσιαστικά αυτό σημαίνει... αναδίπλωση. Σταματάς τη διαπραγμάτευση».
Σημειώνεται ότι η συνέντευξη παραχωρήθηκε πριν από την επίτευξη συμφωνίας.
Πηγή: defencenet.gr
Σάββατο 11 Ιουλίου 2015
Ικαρία τον Αύγουστο – Οδηγίες Χρήσης
«Φίλοι μας, καλωσορίσατε
Το βλέπετε απ’το καράβι, η Ικαρία είναι ένα μακρόστενο ψηλό βουνό χωρίς πεδιάδες και πολλές παραλίες, ενώ τα πιο πολλά χωριά είναι κρυμμένα στο εσωτερικό. Από τη φύση της δεν είναι κατάλληλη για μαζικό τουρισμό. Το άγριο τοπίο της δεν προσφέρει την άνεση και τη βολική γραφικότητα που αναζητά ο τουρίστας-καταναλωτής. Παρόλα αυτά, από τότε που έγινε γνωστή σαν τουριστικός προορισμός, συμβαίνει το εξής παράδοξο: η διαφορετικότητα της Ικαρίας (όχι μόνο ως προς το τοπίο αλλά και τον τρόπο ζωής και τη βιοθεωρία των κατοίκων) προσελκύει αρκετό κόσμο, κυρίως νέους που θέλουν να δουν «τι παίζει εδώ»– να δοκιμάσουν, να πάρουν μια γεύση από αυτήν τη διαφορετικότητα. Επειδή όμως, θέλουν επίσης και να βρεθούν μαζί με άλλους ανθρώπους που αναζητούν το ίδιο πράγμα, καταφθάνουν όλοι μαζί τον Αύγουστο. Έτσι, εκείνες τις λίγες εβδομάδες η διαφορετική Ικαρία γίνεται «εναλλακτική Ικαρία». Γίνεται μια χαοτική (εναλλακτικά μαζική) ‘Αντιμύκονος’.»
.
«Κίνητρό μας η αγάπη μας για τον τόπο. Σκοπός μας να περάσουμε καλά όλοι μαζί.»
«Είναι κρίμα, γιατί παρά τα πολλά ελαττώματα και τα λάθη μας, πιστεύουμε ότι η διαφορετικότητά μας έχει κάτι να δείξει (ίσως και να διδάξει) στους ανθρώπους της πόλης. Αυτό όμως είναι πολύ δύσκολο να γίνει σε τόσο πολλούς ανθρώπους μαζί, όταν δηλαδή η πόλη μετακομίζει σε μας.
Είναι κρίμα επίσης γιατί είμαστε συνηθισμένοι να είμαστε λίγοι. Ενώ μας αρέσει πολύ που έχουμε κόσμο, είναι δύσκολο να προσαρμοστούμε στη πολυκοσμία και να διαχειριστούμε τις καταστάσεις όπως θα έπρεπε.
Αυτό το κειμενάκι δεν είναι τουριστικός οδηγός.
Γράφτηκε από μια ομάδα φίλων, μελών της Αυτόνομης Συσπείρωσης Πολιτών Ικαρίας (*), με σκοπό να ενημερώσει για τα προβλήματα και τις ελλείψεις μας και να βοηθήσει τον νεανικό κόσμο που έρχεται στο νησί για διακοπές εκείνες τις εβδομάδες ώστε να αποφύγει τις κακοτοπιές. Το κίνητρο μας είναι η αγάπη μας για τον τόπο. Σκοπός μας είναι να περάσουμε καλά όλοι μαζί. Ο τρελός μήνας Αύγουστος, ο Αύγουστος της Ικαρίας, αρέσει πολύ και σε μας όπως αρέσει και σε σας.»
.
.
Λ ε ω φ ο ρ ε ί α : Στην Ικαρία δεν υπάρχει οργανωμένο δίκτυο τύπου ΚΤΕΛ, με κεντρικό σταθμό, πίνακες δρομολογίων κτλ. Φυσικά, υπάρχουν λεωφορεία και τα δρομολόγια τους γίνονται συχνότερα τον Αύγουστο, πολλές φορές μάλιστα συνδυάζονται με τις ώρες άφιξης και αναχώρησης των καραβιών. Ανακοινώσεις των δρομολογίων μπαίνουν συνήθως σε διάφορα κεντρικά καταστήματα, δυστυχώς όμως χάνονται μέσα στην πληθωρική αφισοκόλληση του καλοκαιριού. Κι έτσι καταλήγουμε να τα μαθαίνουμε στόμα με στόμα ή ρωτώντας τους οδηγούς. Τ α ξ ί : υπάρχουν πολλά με εξυπηρετικούς οδηγούς και με μάλλον φτηνό κόμιστρο δεδομένων των αποστάσεων και των δύσκολων δρόμων. Ωστόσο τον Αύγουστο είναι δυσεύρετα. Ω τ ο σ τ ό π : τα ντόπια αυτοκίνητα (ΑΤ, ΜΟΑ ή ΜΟΒ), όταν έχουν χώρο, συχνά σταματούν και παίρνουν ωτοστοπατζήδες. Όμως τίποτα δεν είναι δωρεάν στη ζωή. Το αντίτιμο είναι η επικοινωνία με τον οδηγό. Χαιρετάτε, μιλάτε, πείτε τις εντυπώσεις και τις απορίες σας για το νησί. Π ο δ α ρ ό δ ρ ο μ ο ς : Κανείς στην Ικαρία δεν θα σας χαρακτηρίσει αλήτη ή φτωχό, επειδή περπατάτε. Όλα είναι δρόμος και κανένας δρόμος στο νησί δεν είναι βαρετός.
.
«Δωμάτια: Υπάρχουν άπειρα, διάσπαρτα παντού, ακόμα και στα πιο μακρινά χωριά. Στα τελευταία μάλιστα, αν έχετε λύσει το θέμα της μετακίνησης, θα βρείτε καταπληκτικό περιβάλλον και χαμηλές τιμές ακόμα και τον Αύγουστο. Διαμονή στο ύπαιθρο: Τρία είναι τα βασικά δεδομένα. 1ον) Η Ικαρία εμπνέει και είναι ιδανική για κατασκήνωση, 2ον) η κατασκήνωση απαγορεύεται παντού, και 3ον) δεν υπάρχει κανένα οργανωμένο κάμπινγκ.(Υπάρχει ένα στο Λιβάδι ) Η κατάσταση που προκύπτει, επομένως, είναι χαοτική και παράλογη. Όχι μόνο για να αποφύγετε διαμαρτυρίες και διώξεις (τα γνωστά «πεσίματα»), αλλά και γιατί, πολύ απλά, νομίζουμε ότι είναι καλύτερα έτσι, συνιστούμε να είστε λιτοί, ελαφρείς και ευέλικτοι (αλλά και «πιο νόμιμοι»), απορρίπτοντας τη λογική του κινούμενου εξοχικού σπιτιού (αντίσκηνο τύπου «βιλίτσα» με πλήρες νοικοκυριό, κουζινικά κτλ.). Μια ανοιχτή τέντα για σκιά τη μέρα και για ύπνο χωρίς υγρασία τη νύχτα, είναι αρκετή. Αν είναι δυνατόν, διαλέξτε μια θέση μακριά κι έξω από την αμμουδιά που είναι για όλους. Αν κατασκηνώσετε στο βουνό, αργά ή γρήγορα θα σας αντιληφθούν και θα σας διώξουν είτε οι κάτοικοι είτε οι δασοπυροσβέστες. Όσο για τις ιδιωτικές περιοχές (αυλές, χωράφια), μπορεί κάποιοι άνθρωποι να μην έχουν πρόβλημα αν κατασκηνώσετε στις ιδιοκτησίες τους για λίγες μέρες. Αρκεί, φυσικά, να τους βρείτε και να ζητήσετε την άδειά τους. ‘Ο,τι και να κάνετε, όπου κι αν πάτε, ακόμα και στην πιο μακρινή ερημιά, μην έχετε νοοτροπία «καταληψία». Είναι λάθος.»
.
«Κακά τα ψέματα, η Ικαρία μπορεί να έχει ζηλεμένη φύση όμως δεν φημίζεται για την καθαριότητα. Σαν να μην έφταναν «τα μόνιμα σκουπίδια» (παλιοσίδερα, μπάζα, χαλασμένα αυτοκίνητα κτλ.) που στοιχειώνουν τους δημόσιους χώρους και το φυσικό περιβάλλον, στις 3-4 εβδομάδες της σύντομης τουριστικής σεζόν παράγεται μια αληθινή σκουπιδοβόμβα! Τα σκουπιδιάρικα δεν φτάνουν, οι κάδοι κι οι χωματερές δεν φτάνουν, οι λίγοι εποχιακοί υπάλληλοι δεν ξέρουν τι να πρωτοκάνουν. Τα τελευταία χρόνια προσπαθούμε να είμαστε πιο καθαροί. Όμως χρειαζόμαστε και τη βοήθειά σας.»
.
«Τα διάσημα πανηγύρια του νησιού δεν είναι ούτε «μαγαζιά» ούτε «τζάμπα πάρτι». Είναι ένας θεσμός (η λέξη δεν είναι υπερβολική) που εξυπηρετεί πολλαπλές, θρησκευτικές, κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες των μικρών κοινοτήτων κάθε χωριού. Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια έχουν μαζικοποιηθεί και εμπορευματοποιηθεί (με σοβαρές επιπτώσεις στο περιβάλλον λόγω υπερπαραγωγής σκουπιδιών και υπερκατανάλωσης κρέατος), παρόλα αυτά διατηρούν το βασικό χαρακτήρα τους: γιορτή ισονομίας και γλέντι για όλους, ανεξαρτήτως φύλου, ηλικίας, καταγωγής, ενδυματολογικού στυλ και ιδεολογικού προφίλ. Το μυστικό είναι ότι οι διοργανωτές είναι όλοι εθελοντές. Γι’αυτό, αν έχετε παράπονα, μην φερθείτε σαν «δυσαρεστημένοι πελάτες». Κουβεντιάστε μαζί τους. Το θέλουν κι αυτοί. Δεν είναι σκυλάδικο, ούτε «αρπαχτή». Είναι η γιορτή του χωριού.»
.
«Απορεί κανείς πολλές φορές πως έγιναν δρόμοι σε τέτοια βουνά και τέτοιους γκρεμούς. Και όμως το οδικό δίκτυο της Ικαρίας είναι τεράστιο και αφάνταστα πολύπλοκο. Από την άλλη πλευρά όμως οι πιο πολλοί από αυτούς τους δρόμους δεν είναι σε καλή κατάσταση. Ακόμα και ο κεντρικός οδικός άξονας (Άγιος Κήρυκος – Εύδηλος – Ράχες – Καρκινάγρι) σε πολλά σημεία έχει τα χάλια του. Ανάποδες κλίσεις, ξαφνικές απότομες στροφές, εμπόδια, στενώματα, τρύπες κτλ. Οδηγείτε με ταχύτητες που δεν ξεπερνούν τα 30-40 χλμ., δένετε τη ζώνη, φοράτε κράνος. Αν πιείτε πολύ στο πανηγύρι, μην οδηγήσετε. Στρώστε κάπου και κοιμηθείτε μέχρι το πρωί.»
.
«Συχνά όταν φυσάει μελτέμι, μεγάλα κύματα δέρνουν τις πιο γνωστές παραλίες στη βόρεια πλευρά του νησιού (Κυπαρίσσι, Κάμπος, Μεσαχτή, Λιβάδι, Νας). Μας αρέσει να τα βλέπουμε και να παίζουμε με τη δύναμή τους, δυστυχώς όμως έχουν γίνει αρκετοί πνιγμοί. Εκτός από τους γενικούς κανόνες ασφαλούς κολύμβησης, όταν παίζετε με τα κύματα πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι στην πραγματικότητα πρόκειται για άθλημα. Ακόμα και με τη μορφή απλού παιχνιδιού το bodysurfing απαιτεί αυτοσυνείδηση και στοιχειώδη φυσική κατάσταση. Επιπλέον να θυμάστε ότι τα δύσκολα είναι στο τέλος, όταν το αντιμάμαλο (το αθέατο, αντίθετο υποβρύχιο ρεύμα) εμποδίζει τον κολυμβητή να επιστρέψει στην παραλία. Μην ξεχαστείτε στην απόλαυση του παιχνιδιού. Πρέπει οπωσδήποτε να έχετε φυλάξετε δυνάμεις για να βγείτε στη στεριά. Κι αν κουραστείτε απ’ το σπορ, φυσικά υπάρχουν και οι νότιες, φιλόξενες και ήρεμες παραλίες, μην το ξεχνάτε αυτό.»
.
«Ίσως το έχετε ακούσει, η Ικαρία θεωρείται κορυφαίος ορειβατικός προορισμός. Το δίκτυο των σηματοδοτημένων μονοπατιών της Ικαρίας είναι απέραντο. Δημιουργήθηκε στη διάρκεια πολλών χρόνων από εθελοντές χωρίς καμία απολύτως κυβερνητική βοήθεια. Συμβουλές: 1) Όταν φυσά δυνατό μελτέμι, αν και δεν βρέχει, στο βουνό έχει πυκνή ομίχλη, 2) Το Φαράγγι της Χάλαρης (αυτό που πολλοί ξέρουν ως «ποτάμι του Να») έχει αποκτήσει μεγάλη φήμη, ωστόσο τον Αύγουστο δεν έχει πολύ νερό. Το εσωτερικό του είναι πολύ εντυπωσιακό, ωστόσο η πορεία είναι δύσκολη γιατί το μονοπάτι έχει σχεδόν καταστραφεί από τις πλημμύρες και τα αδέσποτα κατσίκια, 3) Μια πετυχημένη πεζοπορία στην Ικαρία είναι μια πεζοπορία που έχει ξεκινήσει νωρίς το πρωί. Το νησί έχει πολύ έντονο ανάγλυφο και το έδαφος είναι ανώμαλο. Γι’ αυτό οι αποστάσεις «βγαίνουν» πολύ μεγαλύτερες απ’ όσο φαίνονται στον χάρτη.»
.
«Στην Ικαρία η γεωργία είναι τρόπος ζωής. Ψάχνουμε, βρίσκουμε και ψωνίζουμε ντόπιο κρασί, μέλι, τσίπουρο, τυρί, φρούτα, λαχανικά, βότανα και πολλά άλλα.»
…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………
«Διακοπές στην Ικαρία θα θέλαμε να σημαίνει διακοπές από τον μαζικό, καταναλωτικό τρόπο ζωής. Το ξέρουμε, είναι αστείο να ζητάμε τέτοιο πράγμα τον Αύγουστο που είναι ο πιο «χύμα κι ό,τι να ‘ναι» μήνας του χρόνου όσον αφορά τις διακοπές. Τότε όμως είναι που αξίζει να το ζητάμε. Δείτε τα έργα των προγόνων μας στα βουνά, τα σπίτια στους βράχους, τα πεζούλια στους γκρεμούς. Είναι στη φύση μας να ζητάμε το αδύνατο. Δεν ξέρουμε τι πετυχαίνουμε, γράφεται πάντως μια ωραία ιστορία, λίγη-λίγη, σιγά-σιγά, κάθε χρόνο. Είναι το παραμύθι της Ικαρίας. Μπείτε στο νόημα. Γίνετε κι εσείς μέρος της αφήγησης.»
Καλά να περάσετε! πηγη https://egotoagrimi.wordpress.com/ http://www.aspik.gr/
Τετάρτη 8 Ιουλίου 2015
Η στρατηγική του Αλέξη Τσίπρα....!
Η ελληνική πλευρά κατηγορήθηκε πως δεν κατέθεσε στο Eurogroup κάποια νέα πρόταση. Την ίδια στιγμή, ελληνικοί κυβερνητικοί κύκλοι ήταν κατηγορηματικοί: «"Δεν έχουμε προτάσεις", υποστηρίζουν διάφοροι κύκλοι. Όπως δεν είχαμε με τις 47 σελίδες, το ίδιο την προπερασμένη Δευτέρα, το ίδιο σήμερα. Δεν έχουμε προτάσεις ή δεν τους αρέσουν οι προτάσεις μας;», ήταν το αιχμηρό σχόλιο της ελληνικής πλευράς μετά το τέλος του Eurogroup.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν πως η ελληνική πλευρά κινήθηκε με μια συγκεκριμένη στρατηγική. Ο Αλέξης Τσίπρας δε θέλησε να συζητηθεί η πρόταση της Ελλάδας στο Eurogroup αλλά επέλεξε να κυλήσουν οι διαδικασίες στη Σύνοδο Κορυφής.
Με αυτόν τον τρόπο, ο πρωθυπουργός θα έθετε το πρόβλημα της Ελλάδας στο ανώτατο πολιτικό επίπεδο, μεταξύ των ηγετών, και την επομένη θα πήγαινε το θέμα μεταξύ των Ευρωπαίων υπουργών Οικονομικών στο Eurogroup. Μην ξεχνάμε πως εδώ και πολλούς μήνες η προσπάθεια του Αλέξη Τσίπρα ήταν να μεταφέρει το πρόβλημα σε πολιτικό επίπεδο, ψάχνοντας από εκεί μια πολιτική λύση και όχι απλά μια οικονομική.
Μια πιθανή απόρριψη της ελληνικής πρότασης στο Eurogroup θα «έκαιγε» αυτομάτως τη διαπραγματευτική γραμμή της κυβέρνησης.
Αντιμετωπίζουν με μεγαλύτερη σοβαρότητα τον Πρωθυπουργό
Όπως αναφέρουν κυβερνητικές πηγές στο spirospero.gr, το μεγαλοπρεπέστατο ΟΧΙ των Ελλήνων στην απαράδεκτη πρόταση των δανειστών αρχίζει και δίνει αποτελέσματα. Πρώτη εντύπωση της ελληνικής αντιπροσωπείας είναι το γεγονός ότι ο Αλέξης Τσίπρας αντιμετωπίζεται από τους ξένους ηγέτες με μεγαλύτερη σοβαρότητα ενώ για πρώτη φορά, "σιγούν" όταν ο ίδιος μιλάει.
Επίσης, η υπογραφή όλων των κομμάτων πλην ΚΚΕ που έχει στα χέρια ο Τσίπρας δίνει άλλη βαρύτητα στην παρουσία του στις Βρυξέλλες........... ΠΗΓΗ
«H Ελλάδα έχει ήδη κερδίσει, περιμένετε λίγες μέρες και θα το δείτε»
«Οι Γερμανικές απειλές όπως και οι απειλές των
«Δεν πρόκειται να υπάρξει Grexit», ξεκαθάρισε ο κ. Joffe. «Και ο λόγος είναι απλός. Αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι περισσότεροι είναι ότι ακόμη και στην περίπτωση ενός Grexit, η Ελλάδα παραμένει στην Ε.Ε., επομένως πάλι θα έχει πρόσβαση στα τρισεκατομμύρια της Ευρώπης, μέσω των προγραμμάτων ανάπτυξης... Το μόνο που θα αλλάξει είναι ότι αυτά τα χρήματα θα πηγαίνουν προς μια χώρα, που θα είναι συνέχεια στα πρόθυρα της κατάρρευσης, εκτός και αν της χορηγηθεί μια ισχυρή ένεση ρευστότητας». «Αυτό το ξέρει και η Μέρκελ και ο Ολάντ, αλλά κυρίως το γνωρίζει πολύ καλά και ο Τσίπρας», συμπλήρωσε. «Τι λέει ουσιαστικά στους Ευρωπαίους (σ.σ. ο Αλέξης Τσίπρας), ξέρετε κάτι; Ελάτε να μας τιμωρήσετε! Θα τιμωρήσετε τους εαυτούς σας ακόμη περισσότερο. Θέλετε αλήθεια να καταστρέψετε και τις δικές σας οικονομίες; Δεν το θέλετε, έτσι δεν είναι;», δήλωσε ο κ. Joffe. «Κανένας δεν θέλει να βρίσκεται στην δυσάρεστη θέση, να κάνει κακό στον εαυτό του μόνο και μόνο για να εκδικηθεί κάποιον άλλο», τόνισε. Ο συντάκτης της Die Zeit αναφέρθηκε και στην πολύκροτη έκθεση (σ.σ. της περασμένη εβδομάδας) του ΔΝΤ, που καθιστούσε σαφές ότι το Ελληνικό χρέος δεν είναι βιώσιμο, σχολιάζοντας: «Τι είπε ουσιαστικά το ΔΝΤ στους ηγέτες της Ευρώπης; Κοιτάξτε πως έχουν τα πράγματα αγόρια και κορίτσια, η Ελλάδα δεν μπορεί να πληρώσει», και συνέχισε λέγοντας, «Εάν στο λέει αυτό το ΔΝΤ, τότε είναι ήδη μια εντυπωσιακή νίκη του Αλέξη Τσίπρα». «Για τους παραπάνω λόγους», συμπλήρωσε ο Γερμανός δημοσιογράφος, «στοιχηματίζω ότι οι Έλληνες έχουν ήδη κερδίσει το "παιχνίδι", περιμένετε λίγες ακόμη μέρες και θα το διαπιστώσετε». Π.Κ. ΠΗΓΗ http://www.stokokkino.gr/ |
Τρίτη 7 Ιουλίου 2015
Πώς να κάνετε Aloe Νερό
Θα χρειαστείτε ένα φυτό αλόης βέρα ένα μαχαίρι, ένα κουτάλι, ένα μπλέντερ, και νερό. |
Πρώτον, κόψτε ένα φύλλο από το φυτό σας (για να μην ανησυχείτε - αυτο θα σφραγίσει και θα συνεχίσει αυξάνεται και πάλι από μόνη της) και το κόβουμε σε φέτες κάτω από τη μέση, όπως απεικονίζεται. |
Βγάζετε το διαφανές ζελέ με ένα κουτάλι, προσέχοντας να μην πάρετε το κίτρινο τμήμα ακριβώς κάτω από το δέρμα. |
Προσθέστε περίπου 2 κουταλιές της σούπας τζελ αλόης στο μπλέντερ σας, μαζί με 1 φλιτζάνι νερό και ανακατέψτε μέχρι να γίνει λείο. Ρίξτε σε ένα ποτήρι και |
απολαύστε! Αν δεν σας αρέσει η γεύση της αλόης νερό, μπορείτε να προσθέσετε κάποιο φρέσκο χυμό εσπεριδοειδών, όπως πορτοκάλι ή γκρέιπφρουτ.
Μην βουτιά από ένα φύλλο αλόης στο ρόφημά σας - ακριβώς σε περίπτωση που υπάρχουν επιβλαβή υλικά στο εξωτερικό στρώμα.)πρέπει να αποφεύγετε ! |
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)