Σάββατο 8 Αυγούστου 2015

Λιαστός πελτές ντομάτας

Τώρα το καλοκαίρι οι ντομάτες έχουν την τιμητική τους. 
Είναι η ιδανική ευκαιρία να φτιάξουμε μόνοι μας ντοματοπελτέ και να τον συντηρήσουμε για μεγάλο διάστημα. 
Μπορούμε να τον χρησιμοποιήσουμε φυσικά στα φαγητά μας, αλλά και σαν μεζεδάκι επάνω σε ψωμάκι με λάδι, με ελιές, τυράκι ή ότι άλλο μας αρέσει. 
Πριν λίγες μέρες σας είχα δείξει πως ετοιμάζουμε σπιτικό πελτέ με βράσιμο ή στον φούρνο.
Σήμερα θα σας δείξω τη μέθοδο "λιασίματος" του πελτέ. 
Ο λιαστός πελτές δεν είναι κάτι το δύσκολο να γίνει. 
Είναι νόστιμος και κυρίως επιλέγουμε εμείς την πρώτη ύλη που θα χρησιμοποιήσουμε.
Κλείστε το άρωμα, τη γεύση, τις ιδιότητες, τη νοστιμιά της ντομάτας, σε όμορφα γυάλινα βάζα και χαρείτε τα όλο το χειμώνα!! 
Πάμε να σας πω πως έμαθα από την μητέρα μου να φτιάχνω λιαστό πελτέ ντομάτας!
Θα χρειαστούμε:
ντοματάκια ποικιλίας Ρόμα (πομοντόρι), όσα θέλετε
αλάτι
μεγάλα ταψιά
τούλι ή τουλπάνι
σπάγκο
Πως τον φτιάχνουμε:
Αγοράζουμε γερά, ώριμα και με κρουστή σάρκα ντοματάκια ρόμα ή πομοντόρι όπως λέγονται αλλιώς. 
Τα πλένουμε καλά και χαράσσουμε λίγο τη μύτη τους σταυρωτά, με κοφτερό μαχαίρι. 
Τα ζεματάμε για 1-2 λεπτά σε φαρδιά κατσαρόλα με αρκετό νερό που βράζει και κατόπιν τα βάζουμε σε σουρωτήρι να στραγγίσουν.
Αφού μισοκρυώσουν τα ξεφλουδίζουμε και αφαιρούμε όσους περισσότερους σπόρους μπορούμε.
Κατόπιν τα αλέθουμε σε μίξερ ή στο μούλτι, να γίνουν πολτός. 
Βάζουμε τον πολτό αυτό σε ταψί ή ταψιά ανάλογα με την ποσότητα που έχουμε.
Προσθέτουμε αλάτι, περίπου 1 κουταλιά της σούπας κοφτή για κάθε γεμάτο, μεγάλο ταψί της κουζίνας.
Θα πρέπει να θυμόμαστε να δοκιμάζουμε πρώτα το φαγητό στο οποίο θα χρησιμοποιήσουμε τον πελτέ και μετά να αλατίζουμε.
Το σκεύος που θα μπει ο πολτός της ντομάτας, θα πρέπει να είναι φαρδύ, ώστε να εξατμιστεί το περίσσιο υγρό και ο πολτός να γίνει πελτές.
Σκεπάζουμε το ταψί με ψιλό τούλι ή τουλπάνι, το οποίο δένουμε και στερεώνουμε γύρω από το ταψί με σπάγκο ή κάτι άλλο, ώστε να μην υπάρχει κίνδυνος κάτι να πέσει μέσα και να χαλάσει τον πελτέ. 
Τοποθετούμε το ταψί σε κάποιο μέρος που να έχει όσο το δυνατόν περισσότερη ηλιοφάνεια και να μην μπορούν να το φθάσουν ζώα. 
Κατά την διάρκεια της έκθεσης του πολτού της ντομάτας στον ήλιο, θα πρέπει να τον ανακατεύουμε με ένα κουτάλι και να ξαναδένουμε καλά το τούλι με τον σπάγκο. 
Το βράδυ θα βάζουμε το ταψί μέσα στο σπίτι.
Όταν ο πελτές πήξει και έχει πάρει την επιθυμητή πυκνότητα, τον βάζουμε σε γυάλινα βρασμένα βάζα. 
Πατάμε με κουτάλι να πάει παντού και να μην υπάρχουν κενά αέρα. 
Καλύπτουμε την επιφάνεια του πελτέ με λάδι για να μην μουχλιάσει και μας χαλάσει. 
Σφραγίζουμε καλά και φυλάμε τα βάζα σε δροσερό μέρος ή καλύτερα στο ψυγείο.
Όταν ανοίγουμε κάποιο βάζο, αφού πάρουμε την ποσότητα του πελτέ που θέλουμε, θα πρέπει να μην ξεχνάμε να τον στρώνουμε πάλι με κουτάλι και να τον καλύπτουμε με λάδι. 
Αν ζείτε σε πόλη και ειδικά μεγάλη, δεν θα συνιστούσα την μέθοδο αυτή, λόγω της ρύπανσης της ατμόσφαιρας. 
Αν πάλι ζείτε σε μέρος με καθαρό αέρα, δοκιμάστε την.Να θυμάστε ότι συμφέρει οικονομικά να φτιάξετε τον πελτέ ντομάτας, με όποιον τρόπο και αν διαλέξετε, το καλοκαίρι φυσικά που είναι στην εποχή της η ντομάτα. Συγχρόνως έχει τις ουσίες και τα αρώματα πλήρως την εποχή αυτή. 
Εάν πρόκειται να αγοράσετε την πρώτη ύλη και δεν έχετε δική σας, προτείνω να προτιμήσετε το ντοματάκι ρόμα ή αλλιώς πομοντόρι, γιατί όπως ήδη ανέφερα έχουν περισσότερη ψίχα και λιγότερα υγρά. 
Γι΄ αυτό και προτιμάται από τις βιομηχανίες επεξεργασίας ντομάτας. 
Σίγουρα ο σπιτικός πελτές έχει το άρωμα της ντομάτας σε μεγάλο βαθμό, καθώς και τη γεύση της. 
Καλή επιτυχία!
πηγη Ειρήνη Ε.  http://syntageskardias.blogspot.gr/

Παρασκευή 7 Αυγούστου 2015

Υπάρχει εναλλακτική ή πρέπει να λιώνουμε τον Αύγουστο στην Αθήνα;

Οι διακοπές είναι ανάγκη, όχι πολυτέλεια.

Μέχρι φέτος κατάφερνα να προφυλάσσω την εαυτό μου από την παραμονή στην Αθήνα τις πρώτες μέρες του Αυγούστου. Μειώνονταν με τα χρόνια οι μέρες και ο προϋπολογισμός των διακοπών, αλλά κάπως η πρώτη του Αυγούστου χτυπούσε ένα καμπανάκι που δε μου επέτρεπε να κοιμηθώ το βράδυ στην ίδια πόλη. Φέτος δεν το κατάφερα. Η συλλογική και ατομική αφραγκία, η δύσκολη οργάνωση του προγράμματος και τα αντιφατικά αισθήματα που άφησε ο Ιούλης του ΟΧΙ και του αριστερού μνημονίου θα με κρατήσουν στην πόλη λίγες μέρες ακόμα.
Όμως δε σκέφτομαι τον εαυτό μου όταν γράφω αυτό το κείμενο. Θα κάνω και φέτος διακοπές και η οικονομική στενότητα κάπως θα γίνει διαχειρίσιμη. Άλλωστε περισσότερο επαγγελματικοί λόγοι έχουν κρατήσει εμένα και την παρέα μου στην Αθήνα, κάτι που πιθανότατα θα συνέβαινε και σε παλαιότερες εποχές.
Έβλεπα όμως εχθές την πλατεία δίπλα από το σπίτι μου γεμάτη παιδιά, Αύγουστο μήνα με καύσωνα, και θλιβόμουν. Σαν παιδί είχα την τύχη να περνάω όλο μου το καλοκαίρι στο χωριό και από τα εφηβικά μου χρόνια άρχιζαν να προστίθενται στο πρόγραμμα νησιά του Αιγαίου. Όμως, ακόμα κι αν ήμουν εγώ τυχερός, πιστεύω ότι δεν ήταν ποτέ τόσο γεμάτες από παιδιά οι πόλεις τον Αύγουστο. Θυμάμαι, πολλοί παιδικοί μου φίλοι πήγαιναν κατασκηνώσεις, όλο και κάποιο χωριό συγγενή εμφανιζόταν, ένα εξοχικό φίλου, κάτι που μπορούσαν οι γονείς να στείλουν τα παιδιά τους, μέχρι να αρχίσουν να παίρνουν άδειες και ανάλογα με τις οικονομικές τους δυνατότητες να οργανώνουν τις διακοπές τους.
Εντάξει, τα παιδιά όπου και να βρεθούν ωραία περνάνε. Παίρνουν ένα ποδήλατο και προσπαθούν να κάνουν στους χαζοδρόμους της μεγαλούπολης, παίζουν κρυφτό μπαίνοντας στα ισόγεια των πολυκατοικιών, σκαρφαλώνουν σε ένα δέντρο της πλατείας και τρώνε παγωτό από το ψιλικατζίδικο. Ούτε πολλά λεφτά χρειάζονται, ούτε τίποτα. Μπορεί, ωστόσο να αναπληρωθεί η χαμένη αίσθηση του καλοκαιριού και της εξοχής, η ανάγκη της θάλασσας και της άμμου, της αλητείας του πρώτου τσιγάρου, των πρώτων φλερτ που δεν μπορούν εύκολα να χωρέσουν μέσα στο ίδιο σκηνικό που ζεις και το χειμώνα;
Στο αμάξι χθες βράδυ μαζί με κάτι φίλους, καταλάβαμε ότι η πόλη είναι αρκετά γεμάτη για την εποχή.Περιορισμένη κίνηση στους δρόμους, γεμάτα τα μαγαζιά. Καμία σχέση με την ερημιά που πετυχαίναμε σε κάτι διαλείμματα στην πόλη πριν χρόνια τέτοια εποχή. Μπορεί μέσα σε αυτό τον πληθυσμό να είναι και κάποιοι αποφασισμένοι για «summer in the city» που έχουν προγραμματίσει διακοπές άλλη εποχή ή τους αρέσει η Αθήνα τον Αύγουστο ή οτιδήποτε. Αλλά είναι προφανές ότι δεν είναι η πλειοψηφία. Τα μπαράκια γεμάτα νεολαία, φοιτητές, φοιτήτριες και πιτσιρικαρία, μεγάλο μέρος της οποίας είναι άνεργη. Ετοιμάζονται να την κάνουν, αλλά όλο και πιο αργά κάθε χρόνο. Τα λεφτά λιγοστεύουν, οι μέρες των διακοπών συμπιέζονται, ίσως και η όρεξη να μειώνεται.
Οι διακοπές είναι ανάγκη, όχι πολυτέλεια. Είναι πηγή ζωής, ξενοιασιάς, έρωτα, φιλίας, ξεκούρασης. Είναι το διάλειμμα. Η επανεκκίνηση. Χωρίς αυτές δεν ξεκινά νέα χρονιά. Χάνεις την αίσθηση της διαφυγής, της παύσης από το καθημερινό, το συνηθισμένο. Χωρίς αυτές δεν έχεις δύναμη και ψυχικά αποθέματα να βγάλεις τη δύσκολη χρονιά που έρχεται. Για αυτό, ακόμα και αν στις προσωπικές ιστορίες υπάρχουν λόγοι ψυχραιμίας, σα συλλογικό βίωμα, η ραγδαία μείωση των διακοπών είναι κοινωνική και ψυχολογική καταστροφή.
Αυτά είναι λίγο πολύ δεδομένα. Πρέπει όμως να σκεφτούμε γιατί συμβαίνει αυτό και αν θα μπορούσε να μη συμβαίνει σε τέτοιο βαθμό. Δε θα μιλήσω για τα προφανή και βασικά, ότι σε μια διαφορετική οικονομική κατάσταση ο κόσμος θα μπορούσε να κάνει διακοπές και ότι η συνέχιση της μνημονιακής πολιτικής, εκτός των άλλων, θα σκοτώσει και τις διακοπές μας. Θα φωνάξω για όλες αυτές τις ειδικές πλευρές που τρώνε το καλοκαίρι μας και τις οποίες δεν πρέπει να δεχόμαστε ως δεδομένες.Summer in the City: Summer city lover

Η «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού

Η τουριστική βιομηχανία της χώρας, αυτή η «βαριά βιομηχανία» για την οποία όλοι μιλούν, είναι βαθιά ταξική.Κατά βάση (παρά την τεράστια διαφοροποίηση του τουριστικού προϊόντος) απευθύνεται σε ξένο τουρισμό ή εγχώριο από ένα οικονομικό επίπεδο και πάνω. Αυτό συμβαίνει διότι οδηγείται από το ατομικό κέρδος και άρα παράγει ανορθολογισμούς, αποκλεισμούς, περιβαλλοντικές επιβαρύνσεις κ.α.
Το πιο ακραίο παράδειγμα είναι τα εισιτήρια των πλοίων. Η απελευθέρωση των τιμών που δήθεν θα έφερνε λόγω του ανταγωνισμού φτηνότερα ναύλα, στην πραγματικότητα έκανε το ακριβώς αντίθετο. Όλα τα δρομολόγια στην Ελλάδα έχουν μονοπωληθεί από 2-3 εταιρίες, που έχουν φτάσει τις τιμές σε απλησίαστα επίπεδα, επιβάλλοντας μάλιστα τα ακριβότερα αλλά ταχύτερα πλοία έναντι των φτηνότερων και αργών. Μια οικογένεια 4 ατόμων με αμάξι, μπορεί να χρειαστεί κοντά στα 500 ευρώ για να πάει σε ένα τυπικό νησί του Αιγαίου. Δηλαδή, περισσότερα από τον κατώτατο μισθό. Έχοντας κατακτήσει τα δρομολόγια, οι συμμορίες των ακτοπλοϊκών κάνουν ότι θέλουν, παίρνουν επιδοτήσεις από το κράτος για να μην αποκλείσουν νησιά, ενώ κάθε αύξηση στον ΦΠΑ, το πετρέλαιο κτλ τη φορτώνουν στο κοινό.
Δεύτερος παράγοντας, η δυσκολία στην εύρεση αξιοπρεπούς και φτηνής λύσης διακοπών. Η κραυγαλέα προώθηση του τουρισμού των μεγάλων ξενοδοχειακών μονάδων και των εκατομμυρίων “rooms to let” έχει υποβαθμίσει και οδηγήσει στην παρανομία κάθε μέριμνα για τα φτωχότερα στρώματα. Τα οργανωμένα κάμπινγκ είναι πολύ λίγα σε σχέση με την τεράστια μάζα επισκεπτών που τα προσεγγίζουν όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια λόγω οικονομικής δυσκολίας. Όντας λίγα και συνήθως με μέτριες υποδομές και συνθήκες υγιεινής, τις περιόδους μεγάλου φόρτου επισκεπτών γίνονται σχεδόν ανυπόφορα για κοινωνικές κατηγορίες διαφορετικές από την εναλλακτική νεολαία.
Η ελεύθερη κατασκήνωση κυνηγιέται σχεδόν σε όλη την Ελλάδα, έτσι ώστε να είναι μια επιλογή που κατά βάση σχετίζεται με ένα διαφορετικό τρόπο ζωής, ενώ υπό προϋποθέσεις είναι μια εξαιρετικά εύκολη επιλογή για οικογένειες και σίγουρα προτιμητέα για το περιβάλλον και το τοπίο. Άλλωστε, τα λίγα μέρη που δεν κυνηγιέται το ελεύθερο, γεμίζουν ασφυκτικά και θυμίζουν γεμάτο βαγόνι του μετρό, παρά ήρεμο πρωινό στην παραλία. Δεν έχω πλήρη γνώση, αλλά νομίζω ότι και οι υπηρεσίες κοινωνικού τουρισμού είναι ανεπαρκείς για το μέγεθός των αναγκών, οι οποίες μάλιστα τα προηγούμενα χρόνια όλο και απευθύνονταν σε λιγότερους δικαιούχους.
Η αποφυγή της χρήσης πλοίου, παρέχει μια φτηνότερη επιλογή, που ωστόσο πλήττεται από τα παράλογα ακριβά διόδια και τη βενζίνη που αν και μειώθηκε λίγο, παραμένει πανάκριβη. Αυτό ισχύει και στην πιο κλασική φτηνή επιλογή για το καλοκαίρι, που είναι το ορεινό χωριό. Η ευκολία με την οποία παλιά γέμιζες το αμάξι, αγόραζες και μερικά φαγώσιμα και πέρναγες τεράστια διαστήματα οικονομικά, έχει παρέλθει. Εδώ, στέκεται αδύνατο να καλυφθούν βασικές ανάγκες στην μόνιμη κατοικία.
Οι συγκοινωνίες, στην ηπειρωτική Ελλάδα και ακόμα χειρότερα στα νησιά, δυσκολεύουν πάρα πολύ τη μετακίνηση χωρίς αυτοκίνητο, ειδικά για οικογένειες και μεγαλύτερες ηλικίες. Δεν είναι μόνο ανεπαρκείς, αλλά και εξαιρετικά ακριβές. Κατά βάση, οι τιμές στα πάντα που σχετίζονται με το σύνολο των δραστηριοτήτων που εμπλέκονται με τις διακοπές, ακρίβυναν τις τελευταίες εβδομάδες, μετά την ψήφιση του νέου μνημονίου ή θα ακριβύνουν στο μέλλον, ανάλογα με το πόσα μπορούν να αποσοβήσουν από τα κέρδη τους οι επιχειρηματίες του τουρισμού.

ΤΙΝΑ και στις διακοπές;

Σε όλα αυτά δεν υπάρχει εναλλακτική; Είμαστε καταδικασμένοι να λιώνουμε στις πόλεις τον Αύγουστο; Να μην πλατσουρίζουν με τις ώρες στην άμμο τα πιτσιρίκια; Να χάνουν τη ζωή τους στο μίζερο μπαλκονάκι οι άνεργοι; Να βγαίνει με δυσκολία ένα τριήμερο στο νησί για μια φοιτήτρια; Μπορούμε να δεχτούμε τέτοια προοπτική, τέτοια ζωή;
Ξανά, δε θα αναφερθώ στο βασικό ζήτημα που μας οδήγησε εδώ, που είναι η οικονομική πολιτική που συνεχίζεται. Αλλά σε κάποια ειδικότερα θέματα που θα αποτελούσαν βασική πλευρά μια πραγματικά εναλλακτικής πολιτικής που θα στόχευε στην κάλυψη των κοινωνικών αναγκών. Για να τα κάνει αυτό, οφείλει να συγκρουστεί με την αποθέωση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας και να αρνηθεί το δρόμο της υπονόμευσης των δημόσιων υπηρεσιών υπέρ του ατομικού κέρδους.
Να το δούμε συγκεκριμένα. Όλη η Ελλάδα είναι γεμάτη από πανέμορφους τόπους και αναρίθμητα εγκαταλειμμένα κρατικά οικόπεδα και κτίσματα. Μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και με εξαιρετικά μικρό κόστος, μπορούν να αξιοποιηθούν για δημόσιες, δημοτικές, αυτοδιαχειριζόμενες, ημιδημόσιες- ημιιδιωτικές, εγκαταστάσεις λαϊκού και νεανικού τουρισμού. Είτε με τη μορφή ελεύθερης ή οργανωμένης κατασκήνωσης, είτε με τη μορφή ξενοδοχείων ή δωματίων υπό δημόσια ή δημοτική διαχείριση. Οι μορφές μπορούν να είναι πολλές και να αξιοποιούν και ενισχύουν τις τοπικές οικονομίες και τις μικρές επιχειρήσεις. Φανταστείτε μόνο πόσες χιλιάδες άνεργοι και άνεργες θα μπορούσαν να απασχοληθούν σε μια τέτοια κατεύθυνση και μάλιστα με χαμηλό κόστος και πιθανώς ισάξιο κέρδος Βασικό μέλημα, δεν μπορεί παρά να είναι η κάλυψη των κοινωνικών αναγκών και η προώθηση των δημόσιων και όχι των ιδιωτικών πρωτοβουλιών.
Μια κατεύθυνση δηλαδή ακριβώς αντίθετη με αυτή που ακολουθείται τα τελευταία χρόνια που προωθείται σταθερά η ιδιωτική πρωτοβουλία. Το μνημονιακό νομοθετικό πλαίσιο επιδιώκει να ακυρώσει τη δυνατότητα δημόσιων και δημοτικών λειτουργιών (όχι αναγκαστικά με κόστος αλλά ενδεχομένως και με κέρδος) με στόχο την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών. Το κράτος θα μπορούσε με ευκολία να επιβάλλει περιορισμούς στην κερδοσκοπία των ακτοπλοϊκών επιχειρήσεων και βέβαια να χτυπήσει το μονοπώλιο και τον καθορισμό των τιμών. Θα έπρεπε, επίσης, να επεξεργαστεί και υλοποιήσει ένα σχέδιο φτηνών και υψηλής ποιότητας δημόσιων μέσων μεταφοράς, που να μειώνει την παντοκρατορία του Ι.Χ., που συμφέρει τις πολυεθνικές των καυσίμων και της αυτοκινητοβιομηχανίας, αλλά είναι καταστροφική οικονομικά και περιβαλλοντικά.
Όλα τα παραπάνω, που σαφώς δεν είναι παρά γενικοί άξονες και όχι ολοκληρωμένο σχέδιο, δεν είναι καθόλου ανέφικτα.. Καθίστανται όμως αδύνατα όσο υιοθετείται μια πολιτική υπέρ της καπιταλιστικής κερδοφορίας και των εγχώριων και διεθνών μονοπωλιακών ομίλων, υποβάθμισης και ξεπουλήματος των δημόσιων υπηρεσιών και του φυσικού πλούτου και βέβαια καταστρατήγησης των λαϊκών δικαιωμάτων.
Όμως, εκτός από την ασκούμενη πολιτική, είναι κρίσιμο να αλλάξει και η ατομική ή οικογενειακή πρόσληψη των διακοπών. Οι διακοπές γίνονται εξαιρετικά πιο προσιτές και ευχάριστες όταν γίνονται με συλλογικό και αλληλέγγυο τρόπο. Τρανή απόδειξη είναι ο τρόπος που επιτυγχάνεται μια σημαντική μείωση του κόστους παραθερισμού, σε κάμπινγκ αριστερών νεολαιών, καλοκαιρινά φεστιβάλ. Άλλωστε αποτελεί συνηθισμένη πρακτική εδώ και χρόνια για μεγάλα κομμάτια της νεολαίας, η ελεύθερη κατασκήνωση. Ωστόσο, η συλλογικότητα και η αλληλεγγύη, όπως και σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής, δεν προσφέρεται απλά ως επιλογή για αμφισβητίες του ατομισμού. Είναι αναγκαίες για την επιβίωση της κοινωνικής πλειοψηφίας.
Βοηθάμε ο ένας τον άλλο, συμβάλλουμε με κάθε τρόπο που μπορούμε σε συλλογικές λύσεις για καλοκαιρινές διακοπές. Βρίσκουμε τρόπους για να μειώσουμε το κόστος. Κανείς μόνος και καμία μόνη στην κρίση. Κανείς μόνος και καμία μόνη στην πόλη με τον αυγουστιάτικο καύσωνα.                           πηγη http://www.toperiodiko.gr/category/eydaimonia/

Βάμμα καρυδιού-Η δύναμη ενός σπουδαίου βάμματος

Τα άλογα πέθαιναν από μυκητίαση, όμως αυτό το φρέσκο μαύρο βάμμα από καρύδια, τα θεράπευσε.
Αφήστε με να σας πω γι αυτή την ιστορία με βότανα για άλογα με τα ίδια τα λόγια του RichardSchulzeόπως μου την αφηγήθηκε.
Ένα πράγμα για τις ιστορίες με άλογα είναι ότι τα άλογα δεν μπορούν να φανταστούν τον εαυτό τους ότι είναι καλά ή ότι δεν κάνουν θετική επιβεβαίωση, αυθυποβολή, καταλαβαίνεις τι θέλω να πω. Όταν θεραπεύεις ένα άλογο, ξέρεις ότι έκανες κάτι που δούλεψε.
Το ιππικό κέντρο του Los Angeles είναι το μεγαλύτερο ιππικό κέντρο της περιοχής και έχουν χιλιάδες άλογα εκεί. Περίπου 12 χρόνια πριν, είχαν μια επιδημία από τριχόφυτα που είναι ένας μύκητας που μεταδίδεται ανεξέλεγκτα σε όλους τους στάβλους
Η τριχοφυτίαση ήταν τόσο άσχημη που μπορούσες να πιάσεις μια τούφα από τα μαλλιά των αλόγων και να σου μείνει στο χέρι, χωρίς κανένα κόπο ενώ οι τρίχες θα έμεναν στο χέρι σου υγρές και γλοιώδεις και το σημείο θα έμενε γυμνό. Είχαν ακόμα νεκρά άλογα από δευτερογενείς λοιμώξεις.
Οι κτηνίατροι θεράπευαν αυτά τα άλογα με ιωδιούχα διαλύματα το γνωστό betadine, που είναι ανόργανο ιώδιο και έκαιγαν το δέρμα των αλόγων. Αυτοί είχαν ακόμα και ένα ζευγάρι νεκρών αλόγων.
<<ένας από τους ιδιοκτήτες αυτών των αλόγων μου είπε: Κοίτα να θεραπεύσεις το άλογό μου οι κτηνίατροι το σκοτώνουν>> {αυτό δε θέλω να το γράψω γιατί είναι φανατικό και αντισυναδερφικό} είπα καλά πήγα εκεί, και περιποιήθηκα το άλογο και μέσα σε κανα δύο μέρες ήταν καλύτερα.
Ο ιδιοκτήτης του ιππικού κέντρου το είδε αυτό και μου τηλεφώνησε. Αυτός συνεχίζει: έχουμε εδώ 150 άλογα με σοβαρή μυκητίαση, είναι μια επιδημία που μεταδίδεται με την αχυροστρωμνή μπορείς να τα βοηθήσεις;
Είπα ναι και απάντησε <<Μπορείς να έρθεις εδώ πάνω και να τα βοηθήσεις; Και είπα τώρα; Με ήθελε την επόμενη μέρα. Τώρα είχα 150 άλογα που χρειαζόταν μαύρα καρύδια και δύσκολα είχα κάτι στη κλινική. Ευτυχώς ήταν Σεπτέμβρης αυτό σχεδόν λειτούργησε τέλεια, και ήξερα που ήταν όλες οι καρυδιές στο Los Angeles. Πήγαμε και μαζεύαμε όλη τη νύχτα. Παρασκευάσαμε γαλόνια από βάμμα που είχε προφανώς μόνο 8 ώρες με αυτά. Ο Dr.Christopher πάντοτε λέει: Εάν είναι βάμμα ενός λεπτού, είναι ενός λεπτού βάμμα. Έτσι εμείς είχαμε ένα βάμμα 8 ωρών.
Πήγαμε πάνω στο στάβλο και πλύναμε 150 άλογα δύο φορές τη μέρα για μια εβδομάδα με βάμμα από μαύρα καρύδια. Και τότε επίσης τα ταΐζαμε με μαύρα καρύδια με κόκκινο τριφύλλι και άλλα καλά καθαριστικά του αίματος που τους άρεσε.
Ο ιδιοκτήτης τότε απέλυσε 12 κτηνιάτρους που δούλευαν εκεί με πλήρη απασχόληση και τους έβγαλε από την υπόθεση αυτών των αλόγων. Αυτό συνέβαινε εδώ και δύο μήνες. Σε 8 μέρες μετά που ήρθα δεν υπήρχε άλογο σε αυτό το στάβλο με μύκητες.
Στις μέρες μας αυτό που νομίζεις μαύρα καρύδια, συνήθως είναι κονιοποιημένα φύλλα, που είναι και το πιο αδύνατο μέρος του φυτού. Εάν είσαι τυχερός θα βρεις κονιοποιημένο φλοιό, ο οποίος είναι λίγο καλύτερος, όμως αυτό που ο Doc χρησιμοποίησε ο ίδιος είναι ο εσωτερικός φλοιός του μαύρου καρυδιού.
Όταν κοιτάζεις ένα μαύρο καρύδι που μεγαλώνει πάνω σε ένα δέντρο, είναι μία πράσινη μπαλίτσα διαμέτρου περίπου 5 εκατοστών. Κατά το τέλος της καλλιεργητικής χρονιάς αρχίζει να έχει καφέ κηλίδες επάνω της. Και τότε, μόλις γίνει σχεδόν τελείως καφέ, θα πέσει.
Τα χρειάζεσαι όταν έχουν αναπτυχθεί οι καφέ κηλίδες και τότε μάζεψέ τα και είναι μαλακά και κάπως σαν σάπια. Και μόλις το σπάσεις ανοίγει στα χέρια σου και μέσα από αυτό το πράσινο δέρμα είναι μία σκούρο μαύρη /καφέ κόλλα
μαύρο καρύδι walnut

Είναι ένα υγρούτσικο ινώδες υλικό και εάν το μυρίσεις μυρίζει σαν ιώδιο. Αγνό οργανικό ιώδιο. Μέσα σε αυτή την κόλλα είναι αυτό που ξέρουμε σαν το καρύδι. Το σκληρό κέλυφος και εσωτερικά το καρύδι που τρώμε. Όταν ένα καρύδι αναπτύσσεται δεν αναπτύσσετε προς αυτή την κατεύθυνση. Εξωτερικά είναι η κόλλα και εξωτερικά αυτής είναι το πράσινο δέρμα.
Ο Dr. Christopher χρησιμοποίησε εκείνη την κόλλα και εσύ ακριβώς αυτή να πάρεις, να μη χρησιμοποιήσεις το καρύδι. Πάρε ακριβώς αυτό το δέρμα και βάλτο σε γυάλινα βάζα και κάνε βάμμα ή κάνε τσάι και αυτό είναι το δυνατότερο κομμάτι από το δέντρο της μαύρης καρυδιάς.
Πηγή: Sam Biser’s SAVE YOUR LIFE Collection
Αμερικανική Καρυδιά
Βρίσκεται από τη Μασαχουσέτη μέχρι τη Τζώρτζια και δυτικά στις μεγάλες πεδιάδες, η μαύρη καρυδιά είναι ένα επιβεβλημένο δέντρο που έχει μια μακροχρόνια ιστορία χρήσης από τους ανθρώπους. Προτιμώντας τα βαθιά πλούσια εδάφη τα υγρά αλλά με καλή αποστράγγιση των εδαφών που πλημμυρίζουν και τα παραποτάμια, το δέντρο σπάνια κυριαρχεί στα δάση, όμως είναι συχνά τοποθετημένο σε συνάρτηση με άλλα πλατύφυλλα όπως οι ακακίες, οι φτελιές, τα σφεντάμια και τα πλατάνια.
Οι Αμερικανοί Ινδιάνοι αξιοποίησαν το δέντρο για τους καρπούς του (που τρώγονται ωμοί ή κονιοποιημένοι σε βούτυρο) για τον οπό του για να κάνουν σιρόπι με τον ίδιο τρόπο όπως κάνουν το σιρόπι του σφεδάμου.
Το ανώριμο εξωτερικό κέλυφος δίνει μία κίτρινη βαφή που δεν τρώγεται. Η βαφή βάφει τα πάντα περιλαμβανομένου των δακτύλων. Οι αυτόχθονες κάτοικοι και οι πρώτοι κατακτητές χρησιμοποίησαν τη βαφή αυτή για να βάφουν τα καθημερινά τους ρούχα.
Μία άλλη ενδιαφέρουσα χρήση για τα κελύφη των καρυδιών είναι το άλεσμά τους και η χρήση του σαν λειαντικό μέσον και σαν φίλτρα για τις μάσκες αερίων.
Μια άλλη χρήση θα μπορούσε να είναι χρήσιμη για τους ψαράδες.
Εξωτερικά κελύφη και καρύδια αφήνονται να μείνουν σε ένα κάδο με νερό και για αρκετές ώρες θα παράγουν ένα σκοτεινό καφέ/μαύρο υγρό, το οποίο όταν χύνεται πάνω στο χώμα, μέσα σε λίγα λεπτά θα βγάλει επάνω στην επιφάνεια, κάθε σκουλήκι που υπάρχει στην περιοχή για εύκολη συλλογή.
Τα δέντρα έχουν την ικανότητα να αμύνονται έναντι φυτικών ανταγωνιστών. Οι ρίζες τους εκκρίνουν μια ορμόνη την juglone που καθυστερεί ή σκοτώνει φυτά σαν το τριφύλλι, τις τομάτες τις πατάτες τα μαύρα και τα μπλε βατόμουρα και το ροδόδεντρο ανάμεσα στα άλλα… ενώ κάποια άλλα ευνοούνται όπως τα τεύτλα, τα φασόλια, το καλαμπόκι, τα σμέουρα, τα σταφύλια και ακόμη και ο δηλητηριώδης κισσός βοηθήθηκαν ή τουλάχιστον δεν επηρεάστηκαν από την juglone.
Πηγή: http://faculty.ucc.edu/biology-ombrello/pow/black_walnut.htm

Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού ιατρού και ειδικά όταν λαμβάνετε ταυτόχρονα άλλα φάρμακα, βότανα ακόμα και συμπληρώματα.
Οι πληροφορίες που παρέχονται είναι καθαρά και μόνο για ενημερωτικό σκοπό
Πηγή: www.ftiaxno.gr
http://proionta-tis-fisis.com/

"Η Χώρα μου και οι άνθρωποί της καταρρέουν"

τηλ
Ένας εξαγριωμένος Έλληνας τα λέει όλα: «Η Χώρα μου και οι άνθρωποί της καταρρέουν"

Άρθρο του Tyler Durden για το Zero Hedge

Είμαι άφωνος.

Και όχι από χθες ή την προηγούμενη εβδομάδα. Εχω μείνει άφωνος Από τις 13 Ιουλίου, όταν ο Ελληνικός αριστερός κυβερνητικός συνασπισμός συμφώνησε να επιβαρύνει τη χώρα και το λαό της με ένα νέο δάνειο, το τρίτο πακέτο διάσωσης για την Ελλάδα από το 2010, ταυτόχρονα ΜΕ ΠΙΟ Το αυστηρό Πρόγραμμα λιτότηταςπου υπήρξε ποτε.

Έχω μείνει άφωνος από τότε και, εδώ και περισσότερο από μία εβδομάδα, σκέφτηκα ότι δεν μπορώ πια να γράφω σε blog. Μου πήρε χρόνο να καταπιώ και να απορροφήσω το σοκ. Αλλά και πάλι. Δεν μπορώ να το χωνέψω.

ΔΕΝ ΣΕ Είμαι Θέση ΝΑ κατανοήσω Πως ΜΙΑ ΑΡΙΣΤΕΡΗ κυβέρνηση κατέληξε ΝΑ υπογράψει Το χειρότερο Πρόγραμμα λιτότητας που υπήρξε ποτε. Για τον απλούστατο λόγο ότι, αν μια Αριστερή κυβέρνηση υπογράφει τέτοια συμφωνία, τι θα πρέπει να περιμένω από μια Δεξιά ή Νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση να κάνει?Επιδρομή στο διαμέρισμά μου, να κλέψουν τα τηγάνια στην κουζίνα μου, την συλλογή από πήλινες γάτες και τα βρακιά μου?

Όταν η Αριστερή κυβέρνηση υπογράφει μια τέτοια συμφωνία, μπορούμε να πούμε ότι το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα έχει τελειώσει. Και δεν υπάρχει εναλλακτική λύση.

Πρώτα, κατηγορήσαμε τους πιστωτές ότι θέλουν να πατάξουν τον ΣΥΡΙΖΑ, προκειμένου να αποφευχθεί η δημιουργία και άλλων, τέτοιου είδους, παραδειγμάτων εντός της Ευρωζώνης. Στη συνέχεια, κατηγορήσαμε και πάλι τους πιστωτές, ειδικά τον Γερμανό Υπουργό Οικονομικών, Σόιμπλε, και το σχέδιο του για Grexit: . 5 χρόνια με πακέτα διάσωσης, 5 έτη με προσωρινό Grexit, προτού μπορέσει Η Ελλάδα ΝΑ επιστρέψει στις Αγορές Αυτή ΗΤΑΝ Η Αρχική Θέση του Σόιμπλε το 2011. Στη συνέχεια, κατηγορήσαμε τη διαφωνία μεταξύ του ΔΝΤ και της Γερμανίας όσον αφορά τους όρους περί «ελάφρυνσης του Ελληνικού χρέους". Και τέλος, κατηγορήσαμε τον «ερασιτεχνισμό της Ελληνικής κυβέρνησης" που έστειλε στο Eurogroup το οικονομικό επιτελείο της για να εξηγήσει στους πιστωτές της Ελλάδας, σχετικά με το πώς θα πρέπει να αλλάξει η Ευρωζώνη. Για τον Βαρουφάκη και τους συνεργάτες του, τους πήρε δύο μήνες για να καταλάβουν ότι οι πιστωτές δεν έχουν τη διάθεση να ακούσουν κάποιες οικονομικές θεωρίες και επαναστατικά μανιφέστο, αλλά απλώς ήθελαν πίσω τα λεφτά τους.

Όλες μας οι κατηγορίες ήταν σωστές και λάθος ταυτόχρονα, επειδή Το Παιχνίδι στημένο ΗΤΑΝ ΕΞ 'απαρχής του.

Όταν η Ελληνική ομάδα ξεκίνησε να εργάζεται πάνω στις προτάσεις της, ήταν πολύ αργά. Ο Σόιμπλε ήταν αποφασισμένος να διώξει την Ελλάδα έξω από το Ευρώ με τις κλωτσιές και επιπλέον να «βοηθήσει» να γεφυρωθεί το χρονικό διάστημα που θα κρατούσε το Grexit με ένα δάνειο ύψους περίπου 50 δις Ευρώ . Ούτως ή άλλως, με ή χωρίς Ευρώ, με ή χωρίς δραχμή, με ή χωρίς τον Σόιμπλε ή τον ΣΥΡΙΖΑ, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: ένα τρίτο σχέδιο διάσωσης των 50- 84 δις Ευρώ και ένα ακόμη πρόγραμμα διάσωσης. Δεν υπάρχει ελπίδα για τη χώρα αυτή, για τους ανθρώπους της- τουλάχιστον για κάποιους από αυτούς.

Πραγματικά δεν με νοιάζει, αν Βαρουφάκης φοράει κακόγουστα πουκάμισα και γιατί ήθελε να «χακάρει» τους ΑΦΜ των φορολογουμένων καθώς κάθονταν με την ομάδα του από εξειδικευμένους χάκερ και παιδικούς του φίλους. Ο Βαρουφάκης δεν είναι των προτιμήσεών μου. Ποτέ δεν ήταν. Καθώς όμως η ζωή μας στην Ελλάδα καταρρέει μέρα με τη μέρα, έχω και να διαβάσω την 2.034η συνέντευξη του Βαρουφάκη εξηγώντας τη θεωρία των παιγνίων του και την ακαδημαϊκή του υπόθεση εργασίας, την ιστορία της μητέρας του και τον πόνο του ξαδέρφου του.

Ειλικρινά, αγαπητοί μου, δεν δίνω δεκάρα. Ειλικρινά, αγαπητοί μου, ως εδώ και μην παρέκει.

Έχω βαρεθεί να ακούω νομοθέτες της αντιπολίτευσης να διαμαρτύρονται για την Πρόεδρο του Κοινοβουλίου και να ισχυρίζονται ότι «η Ζωή Κωνσταντοπούλου βασανίζει τους βουλευτές με την σχολαστικότητά της".Ειλικρινά δεν δίνω δεκάρα.

Ειλικρινά, αγαπητοί μου, έχω βαρεθεί να βλέπω βουλευτές που «βασανίζονται» κερδίζοντας € 5,000 και περισσότερα τον μήνα και απολαμβάνουν το αφορολόγητο, ενώ εμείς οι υπόλοιποι κυριολεκτικά αιμορραγούμε: οικονομικά, ψυχολογικά, σωματικά και ηθικά.

Ούτε ΜΕ νοιάζει ΑΝ Ο ΣΥΡΙΖΑ καταρρέει, αν ο Πρωθυπουργός θέλει πρόωρες εκλογές τον Σεπτέμβριο, προκειμένου να εξασφαλίσει μια σαφή πλειοψηφία στο Κοινοβούλιο, ώστε να μπορέσει να περάσει τα νομοσχέδια λιτότητας που οδηγούν στο πουθενά.

Κωφεύω στους υπουργούς της κυβέρνησης, τα κομματικά στελέχη και τους νομοθέτες της αντιπολίτευσης που συζητάνε για το αν ο Βαρουφάκης πρέπει να κατηγορηθεί για μεγάλη ή μικρή προδοσία.

Απλά δεν με νοιάζει. Δεν επηρεάζει τη ζωή μου, ούτε καν στο ελάχιστο. Δεν δίνω ούτε ολόκληρη ούτε μισή δεκάρα από αυτήν την λεγόμενη «Ελληνική πολιτική ατζέντα» μετά την 13η Ιουλίου.

Αυτό που με νοιάζει είναι ότι βλέπω τη χώρα μου και τους ανθρώπους της να καταρρέουν. Βλέπω τις ζωές μας στην Ελλάδα να υφίστανται μια άλλη «εσωτερική υποτίμηση», λεπτό προς λεπτό, μέρα με τη μέρα, βδομάδα με τη βδομάδα. Όταν η 3η συμφωνία διάσωσης θα έχει επισφραγιστεί μέχρι την 15η ή 20η Αυγούστου, θα είμαι επίσης σε θέση να πω και πάλι πως «Βλέπω τις ζωές μας στην Ελλάδα να υποφέρουν άλλη μια« εσωτερική υποτίμηση »λεπτό προς λεπτό, μέρα με τη μέρα, βδομάδα με τη βδομάδα, μήνα με το μήνα, και ... χρόνο με το χρόνο ".

Η εσωτερική υποτίμηση κατά 40%, που έχει εδραιωθεί πλέον στην Ελλάδα από το 2010, φθάνει σε μια νέα κορύφωση παρόλο που το 3ο σχέδιο διάσωσης δεν έχει ακόμη καν υπογραφεί. Οι έλεγχοι στην κίνηση κεφαλαίων που επιβλήθηκαν στις 29 Ιουνίου προκειμένου να σώσει τις τράπεζες από το να αδειάσουν, έχουν καταστρέψει τις ζωές πολλών Ελλήνων. Φίλοι μου που έχουν εργαστεί για περισσότερο από δύο δεκαετίες σε ιδιωτικές εταιρείες, εξαναγκάστηκαν σε «υποχρεωτική αργία» μαζί με τις τράπεζες:. Η δουλειά τους, πλήρους απασχόλησης μετατράπηκε σε 1 ή το πολύ 2 Ημέρες Εργασίας ΤΗΝ εβδομάδα ΑΥΤΟ σημαίνει 4 ή 8 ημέρες εργασίας ανά μήνα. Αντίστοιχα, ο μισθός τους καταβυθίστηκε μέχρι το τέλος του Ιουλίου .Πολλοί εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα είδαν τις ώρες εργασίας τους και τους ήδη χαμηλούς μισθούς να μειώνονται. Πώς μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να τα βγάζουν πέρα χωρίς εισόδημα? Κανείς δεν νοιάζεται και κανείς δεν μιλά για αυτό. Ούτε τα εθνικά ούτε τα διεθνή ΜΜΕ μιλούν για αυτό. Εμείς συζητάμε χαμηλόφωνα μεταξύ μας για αυτές τις επικίνδυνες συνθήκες. Ήσυχα. Επειδή ντρεπόμαστε. Και εμείς αναρωτιόμαστε ασταμάτητα.

Άλλοι, μαστίζονται από την μακροχρόνια ανεργία ενώ δεν έχουν καμία προοπτική να βρουν μια θέση εργασίας ή ακόμη και να πάρουν σύνταξη, και έτσι αισθάνθηκαν υποχρεωμένοι να πουλήσουν το σπίτι τους.Αυτό δεν είναι δυνατόν στο πλαίσιο των ελέγχων κεφαλαίων. Το ποσό πώλησης θα παραμείνει στην τράπεζα και μπορεί να πέσει ακόμη και θύμα "κουρέματος καταθέσεων" μέχρι το τέλος του έτους. Μια άλλη φίλη που έχει ανάγκη να πουλήσει το δεύτερο διαμέρισμά της - μια κληρονομιά της. - Έτσι ώστε να έχει χρήματα για να ζήσει, ΔΕΝ μπορεί ούτε ΝΑ πουλήσει Το ΠΡΙΝ Από Δέκα Χρόνια, το διαμέρισμα είχε αξία € 130,000. Τώρα, αν βρει έναν αγοραστή, θα πρέπει να το πουλήσει για 45,000-50,000 Ευρώ. Εκείνη προσπαθεί να το πουλήσει τα τελευταία 1,5 χρόνια. Ούτε ένας αγοραστής δεν εμφανίστηκε.

. Με τις νέες αυξήσεις του φόρου προστιθέμενης αξίας (ΦΠΑ), το ποσό που πρέπει να πληρώσουμε για τα εβδομαδιαία βασικά είδη παντοπωλείου, τώρα αυξάνεται επιπλέον 15-20 Ευρώ "Μόλις 15 Ευρώ?»μπορεί κανείς να ρωτήσει. Ναι. Αυτό είναι ένα τεράστιο ποσό, αν δεν το έχεις ή έχεις παιδιά να θρέψεις και να πληρώσεις λογαριασμούς. Το πενηντάρικο που προορίζεται ψώνια, θα έχει χαθεί ως το τέλος του μήνα.Λογαριασμοί θα παραμείνουν απλήρωτοι και τα επιπλέον χρήματα για ένα έκτακτο πρόβλημα υγείας, για παράδειγμα, απλά δεν θα υπάρχουν. Είτε θα φας ή θα πεθάνεις.

Στα νοσοκομεία και τη δημόσια υγειονομική περίθαλψη, η κατάσταση πάει από το χειρότερο προς το τρισχειρότερο. Ελλείψεις γιατρών, νοσηλευτών, διοικητικού προσωπικού, υλικών. Χρειάζεσαι μια δόση υγρού σιδήρου? Ο μέσος χρόνος αναμονής ανέρχεται σε 3 ημέρες. Το ίδιο και για ειδικές αλοιφές, το ίδιο για το ένα και για το άλλο. Χρειάζεσαι λίγο βαμβάκι? "Ωχ, όχι τόσο πολύ, σας παρακαλώ, ένα μικρό κομμάτι, "η νοσοκόμα σου λέει ευγενικά. Μερικές φορές, τα φάρμακα ή οι αλοιφές δεν έρχονται ποτέ, απλά παίρνεις την συνταγή με το εξιτήριο απ 'το νοσοκομείο.

Στη νυχτερινή βάρδια, μια μόνο νοσοκόμα είναι υπεύθυνη για το 40-50 ασθενείς , ακόμα και στο δημόσιο νοσοκομείο που περήφανα αποκαλούν «το μεγαλύτερο στην Ελλάδα, σε όλα τα Βαλκάνια βασικά» . Ούτε αυτή, ούτε οι προηγούμενες κυβερνήσεις κατάφεραν να αυξήσουν τις ώρες εργασίας των δημοσίων υπαλλήλων.

Οι ασθενείς που χρειάζονται φροντίδα την νύχτα πρέπει να προσλάβουν ιδιωτική νοσοκόμα. Χρεώνουν € 8,5 ανά ώρα, € 55 για 6,5 ώρες, και ένα ωραίο πράσινο κατοστάρικο τα Σάββατα. Τα κλαδικά δικαιώματα είναι όπως και πριν από την κρίση. Αυτή είναι η ανταγωνιστικότητα για την οποία μιλάει η Τρόικα?Εργάζονται σε σταθερές βάρδιες και με το ρολόι στο χέρι: 23:00 μ.μ.-5.40 π.μ., για παράδειγμα. Μια φροντίδα 24 ωρών θα σου κοστίσει περισσότερο από € 200 και οι υπερωρίες που χρεώνουν είναι χωρίς απόδειξη. Μια μέρα, ο γιατρός σε στέλνει στο σπίτι, ημι-υγιής -. ημι-άρρωστος ΚΑΙ εντελώς άφραγκος ΣΤΗ συνέχεια, θα πρέπει να συμβουλευτείς έναν άλλο γιατρό και να πάρεις έμπειρους φροντιστές στο σπίτι, όλα πληρωμένα από την τσέπη σου. Ή να πέσεις κάτω και να πεθάνεις.

Ένα ζευγάρι χαμηλοσυνταξιούχων της διπλανής πόρτας, με την σύζυγο να βρίσκεται καθηλωμένη στο κρεβάτι και άρρωστη με άνοια, έχουν περάσει τους τελευταίους 5 μήνες μπαινοβγαίνοντας στα νοσοκομεία. Η γυναίκα χρειάζεται 24ωρη και όλη την εβδομάδα φροντίδα, αλλά δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε έναν φροντιστή ή ακόμα καλύτερα έναν οίκο ευγηρίας. Οι τελευταίες αποταμιεύσεις τους είχαν δαπανηθεί σε αποκλειστικές νοσοκόμες όταν η γυναίκα εισήχθη στο νοσοκομείο. Ο άνδρας ήταν σε κατάσταση «σοκ και δέος» όταν άκουσε ότι και οι δύο θα παίρνουν 20 Ευρώ λιγότερο (στις συντάξεις τους), λόγω των αυξήσεων των εισφορών υγειονομικής περίθαλψης. Ο άνθρωπος ήταν σε ένα τέτοιο σοκ που ξέχασε να πάει να πάρει τις συντάξεις τους την Παρασκευή. Ούτε την Δευτέρα πήγε.

Και μετά διάβασα για το Σώμα Δίωξης Οικονομικού Εγκλήματος (ΣΔΟΕ), που έχει υπ 'όψιν του απαράδεκτες τουριστικές επιχειρήσεις με ψεύτικες ταμειακές μηχανές σε Μύκονο και Σαντορίνη. Ταμειακές Μηχανές που ΔΕΝ έχουν εγγραφεί ΣΤΗΝ εφορία. Ο πελάτης παίρνει την απόδειξή του, αλλά ο επιχειρηματίας τσεπώνει τα χρήματα χωρίς να αποδίδει στο κράτος το ΦΠΑ ή φόρους. Το υπουργείο Οικονομικών θορυβήθηκε από αυτό το νέο φαινόμενο της φοροδιαφυγής από τους ανέκαθεν έξυπνους "Έλληνες". Αλλά «η έλλειψη προσωπικού" εμποδίζει μια επιδρομή σε όλους αυτούς με τις ψεύτικες ταμειακές μηχανές ... Η μία από τις ψεύτικες ταμειακές μηχανές βρισκόταν στη Μύκονο, οι δύο στη Σαντορίνη, δηλαδή στα δύο από τα πλουσιότερα νησιά στην Ελλάδα. Επί του πρακτέου: οι ψεύτικες ταμειακές μηχανές βρέθηκαν στις πλουσιότερες περιοχές της καταχρεωμένης χώρας, με τις φτωχοποιημένες οικογένειες και κατεστραμμένη την οικονομία.

Και τότε, έχω αυτό το αναθεματισμένο συναίσθημα ότι ζω σε άλλο πλανήτη, σε ένα μακρινό σύμπαν.Και θέλω να μείνω εκεί για πάντα. Σε μια φούσκα. Μακριά από αυτή την Ελλάδα, όπου ο μισός πληθυσμός της λιμοκτονεί και έχει άμεσα ανάγκη βοήθειας και το άλλο μισό, των «έξυπνων Ελλήνων», που συνεχίζει ΤΗΝ εξαπάτηση ΚΑΙ φοροδιαφυγή ΚΑΙ απολαμβάνει ΜΙΑ πραγματική Ζωή ΜΕ ψεύτικες αποδείξεις ΚΑΙ υπέρογκες χρέωση Ανα Ώρα, μακριά από τις συμφωνίες λιτότητας, τις απαιτήσεις της Τρόικας και τα μισητά μνημόνια, καθώς επωφελούνται από τις ελλείψεις του Δημόσιου τομέα.



Κεντρική φωτογραφία του παρόντος: Φωτογραφία του Geert Goiris
Μετάφραση- επιμέλεια κειμένου: Συντακτική ΟΜΑΔΑ Ν.

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2015

Η ομορφιά και η γοητεία της Ικαρίας

Αρωματικα σαπουνια και φυσικες κρεμες με κερι ,ανθη,βοτανα Ικαριας
Το νησί με τα άφθονα νερά, τις απόκρημνες πλαγιές και το υψηλότερο προσδόκιμο ζωής στην Ελλάδα μας υποδέχεται με μία πρωτοφανή νηνεμία και ένα πανηγύρι. Τη νηνεμία θα την εκτιμήσουμε αργότερα, όταν η θάλασσα-καθρέφτης δώσει τη θέση της στα αφρισμένα κύματα και οι σέρφερ επιστρέψουν στην αμμώδη παραλία της Μεσαχτής. Η αναβίωση του πανηγυριού του Να, ύστερα από αρκετά χρόνια «σιωπής», αρχικά μας απογοητεύει αφού απευθύνεται κυρίως στους τουρίστες και δεν έχει τίποτα το «ικαριώτικο» - με τη διαφορά ότι η μουσική συνεχίζεται αδιάκοπα μέχρι τις 7 το πρωί. Αλλά η γοητεία, που ασκεί η Ικαρία σε όσους την επισκέπτονται για πρώτη φορά, δεν επηρεάζεται από τις καιρικές συνθήκες, ούτε έχει ανάγκη από σκηνές παραδοσιακής «αυθεντικότητας».
Αρωματικα σαπουνια και φυσικες κρεμες με κερι ,ανθη,βοτανα Ικαριας
Στα τέλη Ιουνίου, οι επισκέπτες είναι λιγοστοί: Μερικοί Αθηναίοι και λίγοι ξένοι - κυρίως «Γάλλοι που περπατάνε», όπως περιγράφει η ξενοδόχος μας τους πεζοπόρους- τους οποίους συναντάμε ξανά και ξανά στις παραλίες, τα χαριτωμένα μπαράκια του Αρμενιστή και φυσικά στο πανηγύρι του Αγίου Ιωάννη, στον Χριστό Ραχών, μολονότι η προσέγγιση στο εκκλησάκι απαιτεί τουλάχιστον μισή ώρα περπάτημα μέσα στο σκοτάδι. Το ορεινό χωριό, χτισμένο μέσα στο πυκνό πευκόδασος, φημίζεται για τη συνήθεια των κατοίκων του να επιδίδονται σε τυπικά «πρωινές» δραστηριότητες, όπως το άνοιγμα των καταστημάτων, μετά τη Δύση του ηλίου. Λέγεται, ακόμα, ότι στα μέσα του 19ου αιώνα κατέστρεψαν τον παραθαλάσσιο αρχαίο Ναό της Ταυροπόλου Αρτέμιδος, στο Να, μετατρέποντας το μάρμαρο σε ασβέστη για την εκκλησία του χωριού. Το σημαντικότερο, ίσως, προτέρημα του νησιού είναι πως προς το παρόν έχει καταφέρει να αποφύγει τις πιο σοβαρές επιπτώσεις της τουριστικής ανάπτυξης. Δεν λείπουν οι οργανωμένες παραλίες, με πιο δημοφιλείς τη Μεσαχτή και το Λιβάδι, ούτε όμως και οι επιλογές για όσους αναζητούν κάτι διαφορετικό: Το πανέμορφο φαράγγι της Χάλαρης και η εκβολή του ομώνυμου ρέματος, η εξωτική παραλία «Σεϋχέλλες» με τους τεράστιους λευκούς βράχους κοντά στον παραθαλάσσιο οικισμό Μαγγανίτης, ή το ψαροχώρι Καρκινάγρι, το οποίο παραμένει ζωντανό, παρότι συνδέεται με το υπόλοιπο νησί με έναν χωματόδρομο 20 χλμ.
Αρωματικα σαπουνια και φυσικες κρεμες με κερι ,ανθη,βοτανα Ικαριας
Τα φυσικά τοπία διατηρούν την άγρια ομορφιά και τη σπάνια ποικιλομορφία τους, με τους απότομους γκρεμούς της νότιας πλευράς να δίνουν τη θέση τους στο ηπιότερο ανάγλυφο και τις μικρές πεδιάδες της Βορινής, τους πρόποδες των επιβλητικών οροσειρών να εκτείνονται ώς τη θάλασσα και την τοπική χλωρίδα να περιλαμβάνει από σπάνια αγριολούλουδα μέχρι το μοναδικό υπεραιωνόβιο Δάσος του Ράντη. Στον ελλαδικό χώρο, το συγκεκριμένο είδος βελανιδιάς (Quercus ilex) συναντάται κυρίως στην Ηπειρο και εκεί μόνο σε μικρούς αριθμούς, ενώ στα νησιά του Αιγαίου σπανίως ξεπερνά το ύψος του θάμνου. Η βλάστηση αφθονεί παντού, χάρη στα πολυάριθμα ποτάμια και τα υπόγεια νερά, τα οποία αναβλύζουν μέσα από τα βράχια ή διατηρούν τη θερμοκρασία της θάλασσας σε μάλλον ψυχρά για την εποχή επίπεδα.
Το δεύτερο δυνατό «χαρτί» της Ικαρίας είναι οπωσδήποτε οι φιλικότατοι, πρόσχαροι κάτοικοί της, οι οποίοι με κάθε ευκαιρία εκφράζουν την αγάπη τους για τον τόπο τους. Ορισμένοι, μάλιστα, παραδέχονται ότι επιχείρησαν να ζήσουν για ένα διάστημα στην Αθήνα αλλά δεν άργησαν να την εγκαταλείψουν, όχι τόσο εξαιτίας της οικονομικής κρίσης όσο επειδή απλώς δεν άντεχαν τη ζωή εκεί. Οχι ότι το νησί προσφέρει ιδιαίτερες ευκαιρίες εργασίας: Τα νεαρά μέλη της παρέας που συναντάμε στο μικρό, φιλόξενο beach bar στην παραλία του Αρη, στην εκβολή του ομώνυμου μικρού ποταμού, ασχολούνται κυρίως με οικοδομικές εργασίες, τον τουρισμό ή το εμπόριο. Ενας έχει έναν φούρνο, ένας άλλος ένα καφενείο. Ενδεχομένως κανείς τους δεν περιμένει να πλουτίσει, αλλά σίγουρα κανένας τους δεν μοιάζει να αισθάνεται «παγιδευμένος» ή δυστυχισμένος με την επιλογή του.                                                                        πηγη  http://www.kathimerini.gr/authors?id=10
Έντυπη

Τρίτη 4 Αυγούστου 2015

Ας μιλήσουμε για το Mineral Oil ή Ορυκτέλαιο

Μπορούμε να το συναντήσουμε με τις εξής ονομασίες: paraffin oil, paraffinum liquidum, paraffinum perliquidum, υγρή παραφίνη, ορυκτό έλαιο ή λευκό έλαιο. Αν γυρίσετε και διαβάσετε τα συστατικά της αγαπημένης σας (είτε φθηνής είτε ακριβής δεν έχει σημασία) κρέμας, σίγουρα θα είναι το συστατικό με τη μεγαλύτερη συγκέντρωση μέσα στο προϊόν, μετά το νερό (Aqua)




Είναι μίγμα καθαρμένων υγρών υδρογονανθράκων που προέρχονται από το πετρέλαιο.Το ορυκτέλαιο είναι άχρωμο, άοσμο άγευστο και διαυγές ελαιώδες διάλυμα αν όμως θερμανθεί τότε αναδίδει οσμή πετρελαίου.
Υπάρχει βεβαίως και η μορφή όπου το ορυκτέλαιο είναι κατεργασμένο και η μορφή του είναι σε γέλη (gel βλ. βαζελίνη) όπου οι συγκεντρώσεις στα καλλυντικά είναι αρκετά μεγάλες.


Πρόβλημα νούμερο 1: 

Τα υποπροϊόντα της βιομηχανίας του πετρελαίου, σε συνδυασμό με βαριά χημικά συντηρητικά, δίνουν στις κρέμες, στα κραγιόν μας, και σε πλήθος προϊόντων όμορφη υφή, μεγάλη διάρκεια ζωής, απορροφώνται άμεσα απο το δέρμα και βέβαια σε συνδυασμό με χημικές αρωματικές ύλες, ολοκληρώνουν το τέλειο προϊόν για τις αισθήσεις μας.
Το πρόβλημα είναι ότι γινόμαστε όλο και περισσότερο εξαρτημένοι από την ψευδαίσθηση της ενυδάτωσης που προσφέρουν. Το ορυκτέλαιο (πχ η βαζελίνη που χρησιμοποιείται ευρέως για τα σκασίματα στα χείλη) δίνει προσωρινά την αίσθηση της ανακούφισης, αλλά αυτό που στ αλήθεια προκαλεί, είναι μια όλο και αυξανόμενη ανάγκη για περισσότερη ενυδάτωση, καθώς η τελική τους δράση είναι η πλήρης αφυδάτωση.
Μπορεί να το έχετε παρατηρήσει πχ ότι όταν αρχίζετε να βάζετε λιποζάν τα χείλη σας το χρειάζονται όλο και περισσότερο. Το ίδιο συμβαίνει και με τις κρέμες σώματος, μαλλιών, αντηλιακα, κρέμες προσώπου κτλ κτλ.

Αντίθετα, τα προϊόντα φυτικής προέλευσης έχουν μόνιμα εξισορροπητική δράση. Θρέφουν το δέρμα πραγματικά, μέσα κι έξω και σταδιακά απεξαρτείστε από την καθημερινή χρήση.

Πρόβλημα νούμερο 2: 

Αν γκουγκλάρετε "Mineral Oil hazards" θα βρείτε σειρά αποτελεσμάτων, έγκυρων wellness websites που αναφέρονται στις δυνητικές παρενέργειες που έχει το ορυκτέλαιο στον οργανισμό μας. Σκεφτείτε μόνο μια μητέρα που προσπαθεί να δίνει ότι καλύτερο στο παιδί της για να αναπτυχθεί σωστά και να έχει δυνατό ανοσοποιητικό, και από την άλλη το πασαλείβει με κάθε λογής βλακεία που η τηλεόραση την έχει πείσει πως είναι αγνό.
Οι πηγές που συνολικά έχω διαβάσει και οι ειδικοί που έχω παρακολουθήσει σε ημερίδες μιλάνε για πληθώρα παρενεργειών από απλές βλάβες δερματικές όπως οι αλλεργίες, τα εκζέματα αλλά και άσθμα, οργανικές βλάβες, μέχρι καρκίνο. Δεν είμαι καθόλου φαν της καταστροφολογίας. Θα γνωρίζετε λογικά πως οτιδήποτε απλώσετε πάνω στο δέρμα σας, περνάει σε ποσοστό 60-70% άμεσα στην κυκλοφορία του αίματός σας, και από εκεί σε όλα τα ζωτικά σας όργανα, καθώς το δέρμα είναι ένας ολοζώντανος ιστός.

Θα αναρρωτηθείτε : Αν ήταν κακό θα ήταν εγκεκριμένο συστατικό σε όλα τα προϊόντα προσωπικής υγιεινής και ομορφιάς; 

Η απάντηση είναι : Καπιταλχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!!! 

Η ποσότητα που βρίσκεται ξεχωριστά μέσα σε κάθε κρέμα δεν επαρκεί για να προκαλέσει σοβαρές βλάβες. Αν αναλογιστείτε όμως πόσα προϊόντα χρησιμοποιεί μια μέση γυναίκα στη ζωή της, τότε θα καταλάβετε ότι μιλάμε για βλάβες που προκαλούνται αθροιστικά. Δεν θα επεκταθώ στα υπόλοιπα συντηρητικά, επιφανειοδραστικά και λοιπά χαριτωμένα, θα μείνω εδώ. Επίσης η τιμή ή η μάρκα του προϊόντος δεν έχει μεγάλη διαφορά. Τα ακριβά καλλυντικά είναι απλώς συνήθως γεμάτα με ισχυρά βλαβερά ενεργά συστατικά πάνω σε μια φτηνή και βλαβερή βάση. Απλά κάνουν αυτό που υπόσχονται χωρίς να μας νοιάζει το πως. Θα σας πω πως επίσης πως ορυκτέλαια έχω βρει και σε φαρμακευτικά προϊόντα γνωστότατων brand (και ακριβότατων) για περιποίηση βρεφών.

Οπότε αν είναι να αγοράσετε παραφινέλαιο με λίγες σταγόνες χαμομηλιού δεν χρειάζεται να πληρώνετε 3 φορές περισσότερα. Πάρτε το από τα καλάθια του σούπερ μάρκετ. 

Όμορφες απέξω, άρρωστες από μέσα; Εμένα προσωπικά δεν με ψήνει. 

Ο ανθρώπινος οργανισμός κάποια πράγματα τα μεταβολίζει καθώς τα αναγνωρίζει. Η τροφή αναγνωρίζεται και γίνεται καύσιμο. (Ας μην μιλήσω και για την τροφή) Το θέμα είναι όμως ότι το πετρέλαιο δεν το αναγνωρίζει, δεν ξερει τι να το κάνει και το στοιβάζει μέσα και γύρω από ζωτικά όργανα. 

Οπότε λοιπόν μένει να ρωτήσετε τον εαυτό σας, αν ξεχάσετε τα διαφημιστικά τρικ, τις καλοφτιαγμένες συσκευασίες και τις ψεύτικες μυρωδιές, αν θέλετε η κρέμα που βάζετε καθημερινά στο πρόσωπό σας να περιέχει
αυτό 



ή αυτό; 

Δευτέρα 3 Αυγούστου 2015

Robbie Maddison και Surf με… μοτοσικλέτα


Μπορεί ο Ιησούς να περπάτησε στο νερό, ο Robbie Maddison όμως έκανε σούζα σε αυτό... Και το video που ετοίμασε είναι θαύμα οφθαλμών.Συγκλονιστικό, υπέροχο, θαυμάσιο... Οτι και να γράψουμε για αυτό το video είναι λίγο. Απολαύστε τον Robbie Maddison να surfάρει με τη μοτοσυκλέτα του.


    

        
Σε τέτοιες περιπτώσεις οι λέξεις είναι φτωχές. Ας απολαύσουμε το video. Απλώς να πούμε πως η μοτοσυκλέτα που χρησιμοποιεί είναι KTM 250 SX, το video γυρίστηκε στην Ταϊτή και χρειάστηκε να θυσιαστούν 30 μοτοσυκλέτες μέχρι να δημιουργηθεί η πρωταγωνίστρια.                   πηγη http://www.autotriti.gr/index.asp