Πώς μπορείς να κάνεις το σπίτι σου ξενοδοχείο

Είκοσι οκτώ λέξεις στη σελίδα 935 στο ΦΕΚ 94Α/2015 που περιγράφει το τρίτο μνημόνιο έχουν βάλει φωτιά στην ξενοδοχειακή αγορά. Ο λόγος είναι η κατάργηση από την 1η Νοεμβρίου 2015 της παραγράφου 1 του άρθρου 2 του ν. 4276/2014 (Α΄155) και της παραγράφου 7 του άρθρου 2 του ν. 2160/1993 (Α΄118), που σε απλά ελληνικά σημαίνει ότι όποιος επιθυμεί να ενοικιάσει το σπίτι του σε ξένους τουρίστες, είτε για μία μέρα, είτε για μία εβδομάδα, είτε για ένα 20ήμερο, μπορεί να το πράξει και κυρίως χωρίς να θεωρηθεί (το ακίνητο) τουριστικό κατάλυμα.
Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 2 του ν. 4276/2014, καθώς και στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου 7 του άρθρου 2 του ν. 2160/1993, όπως τροποποιήθηκε με την περ. 2 της υποπαραγράφου ΙΔ1 του ν. 4254/2014, «ακίνητο που εκμισθώνεται για προσωρινή διαμονή του μισθωτή για χρονικό διάστημα μικρότερο των τριάντα (30) ημερών θεωρείται τουριστικό κατάλυμα». Αυτή η απαίτηση εδώ και λίγες εβδομάδες δεν ισχύει, με αποτέλεσμα τόσο οι δημοφιλείς πλατφόρμες διαμοιρασμού», όπως, για παράδειγμα, η Airbnb, όσο και χιλιάδες ιδιοκτήτες ακινήτων να κάνουν πάρτι, αφού η αγορά φαίνεται να απελευθερώνεται άνευ όρων.
Εφόσον το προς μίσθωση ακίνητο δεν θεωρείται τουριστικό κατάλυμα, ο ιδιοκτήτης δεν χρειάζεται να εξασφαλίσει το ειδικό σήμα του ΕΟΤ (Ελληνικού Οργανισμού Τουρισμού) που απαιτείται στην περίπτωση επιχειρήσεων τουριστικών καταλυμάτων και ενοικιαζομένων δωματίων, ούτε να κάνει έναρξη επαγγέλματος στην εφορία ως επαγγελματίας που ασχολείται με τον τουρισμό.
Σημειώνεται, πάντως, πως οι ιδιοκτήτες ακινήτων που εμπίπτουν στις διατάξεις του νέου νόμου και ενδιαφέρονται να εκμισθώσουν το ακίνητο τους έχουν την ελάχιστη υποχρέωση, σύμφωνα με την ελληνική φορολογική νομοθεσία, να προχωρήσουν στην εμπρόθεσμη ηλεκτρονική καταχώρηση των στοιχείων της μισθώσεως αυτής μέσω διαδικτυακής εφαρμογής της Διεύθυνσης Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης (Δ.ΗΛΕ.Δ.) στον δικτυακό τόπο www.gsis.gr και την εντεύθεν λήψη του μοναδικού αριθμού καταχώρησης της μίσθωσης. Υπενθυμίζεται ότι οι μισθωτές από το εξωτερικό μπορούν ήδη να συνάψουν συμβόλαια μισθωτηρίου χωρίς τη χρήση ΑΦΜ, παρά μόνο με την επίδειξη του διαβατηρίου τους.
Αθέμιτο ανταγωνισμό καταγγέλλουν οι ξενοδόχοι
Στον αντίποδα, οι ξενοδοχειακές επιχειρήσεις υποστηρίζουν ότι καλλιεργούνται συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού, κυρίως για τις περιοχές με αστικό ιστό, των αδειοδοτημένων καταλυμάτων από μη αδειοδοτημένα καταλύματα που δεν αντιμετωπίζονται με το ίδιο φορολογικό και ασφαλιστικό πλαίσιο. Μάλιστα τονίζουν ότι αυτός ο χρονικός περιορισμός είναι ο μόνος τρόπος διαχωρισμού της άσκησης τουριστικής δραστηριότητας (σήμα λειτουργίας, έναρξη επιτηδεύματος, καταβολή ΦΠΑ, ασφαλιστικών εισφορών, κλπ), από τις απλές αστικές μισθώσεις που υπόκεινται μόνο σε φόρο εισοδήματος.
Σε ανάλογα συμπεράσματα καταλήγει και μελέτη της Grant Thornton, που εκπονήθηκε για λογαριασμό του Ξενοδοχειακού Επιμελητηρίου Ελλάδος, με τίτλο «Λειτουργία και επίδραση της Οικονομίας Διαμοιρασμού στον ξενοδοχειακό κλάδο στην Ελλάδα», στην οποία αναφέρεται πως μόνο το 2014 «χάθηκαν» φόροι ύψους 350 εκατ. ευρώ και 15.000 θέσεις εργασίας, εξαιτίας της λειτουργίας των παράνομων τουριστικών καταλυμάτων.
Όπως επισημαίνεται στη μελέτη, η λεγόμενη οικονομία διαμοιρασμού και η φιλοξενία τουριστών σε παράνομα τουριστικά καταλύματα προκαλούν την απώλεια τουλάχιστον 12 εκατ. διανυκτερεύσεων από νόμιμα λειτουργούσες επιχειρήσεις φιλοξενίας. Αυτό σημαίνει ότι τα ξενοδοχειακά καταλύματα καταγράφουν 554 εκατ. ευρώ περίπου λιγότερα έσοδα από τη διαμονή.
Κατά την Grant Thornton, το μέγεθος της οικονομίας διαμοιρασμού στον τουριστικό κλάδο της Ελλάδας εκτιμάται από 1,38 δισ. ευρώ έως 1,46 δισ. ευρώ (κόστος διαμονής, διατροφής κ.ά.) και από την αξία αυτή τα 588 εκατ. ευρώ αφορούν έσοδα που αντιστοιχούν σε δαπάνες διαμονής.
Ενοικιάζονται 11.500 κατοικίες για διακοπές

Περίπου 2.500 κατοικίες στην Αθήνα (11.500 πανελλαδικά) ενοικιάζονται μέσω της διεθνούς ηλεκτρονικής πλατφόρμας Airbnb  ενώ, σύμφωνα με έρευνα του Οικονομικού Πανεπιστημίου της Αθήνας, στην τελευταία οικονομική χρήση (Οκτώβριος 2013 - Σεπτέμβριος 2014) η δραστηριότητα αυτή δημιούργησε όφελος 69.000.000 ευρώ.

Τα έσοδα φιλοξενίας που αποκόμισαν οι 720 Αθηναίοι οικοδεσπότες οι οποίοι μίσθωσαν βραχυπρόθεσμα τα σπίτια τους το συγκεκριμένο διάστημα ανέρχονται σε 3.300.000 ευρώ, βάσει της έρευνας, με τον καθέναν να υπολογίζεται ότι είχε μέσο έσοδο 4.500 ευρώ. Παράλληλα, οι άμεσες δαπάνες των επισκεπτών της Airbnb στις αθηναϊκές επιχειρήσεις αγγίζουν τα 20.200.000 ευρώ.
Ένας τυπικός Αθηναίος οικοδεσπότης, ο οποίος σε μεγάλο ποσοστό ασχολείται με επαγγέλματα που σχετίζονται με την τέχνη, το σχέδιο ή τις δημιουργικές υπηρεσίες, νοικιάζει το σπίτι του για περίπου 68 διανυκτερεύσεις τον χρόνο, ενώ το 68% των οικοδεσποτών δηλώνει ότι βασίζονται σε αυτά τα έσοδα για να συνεχίσουν να μένουν στο σπίτι τους.
Οι μισθώσεις μέσω της Airbnb εκτείνονται σε 25 γειτονιές της Αθήνας, εκ των οποίων το 69% βρίσκεται εκτός των περιοχών όπου τυπικά συναντά κανείς ξενοδοχείο.
Οι επισκέπτες της Airbnb διανυκτερεύουν, κατά μέσον όρο, 3,6 νύχτες και ξοδεύουν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους 551 ευρώ.   Της Ξανθής Γούναρη   http://www.liberal.gr/

TravelStaytion: ελληνική, ηλεκτρονική πλατφόρμα ενοικίασης διαμερισμάτων για διακοπές

Από τις θετικές ειδήσεις για την ελληνική επιχειρηματικότητα. Ενας 28χρονος Έλληνας με την επιχείρησή του προσέλκυσε το ενδιαφέρον της Guardian.Το TravelStaytion απευθύνεται σε όσους επιθυμούν να προβάλλουν το διαμέρισμα, το εξοχικό, την βίλα ή ακόμα και ένα ελεύθερο δωμάτιο, αλλά και σε όσους θέλουν να ταξιδέψουν, σε τιμές χαμηλότερες, από αυτές των ξενοδοχείων. 

Η έντονη, πλέον, ανάγκη για την καλύτερη δυνατή αξιοποίηση ενός ακινήτου, σε συνδυασμό με την ευρύτερη τάση του τουριστικού κοινού να μειώνει τον προϋπολογισμό που απαιτείται για μία ποιοτική διαμονή, καλύπτεται από μια σειρά ολοκληρωμένων υπηρεσιών, που παρέχει η TravelStaytion. 

Ο καθένας μπορεί να εγγραφεί και να καταχωρήσει το χώρο του εύκολα, γρήγορα και κυρίως δωρεάν, ενώ ταυτόχρονα μπορεί να περιηγηθεί και να επιλέξει το ιδανικό μέρος για την διαμονή του, ανάμεσα σε χιλιάδες καταχωρήσεις σε όλη την Ευρώπη. 

Αυτή την στιγμή στην πλατφόρμα προβάλλονται διαμερίσματα σε 50 προορισμούς, με πιο δημοφιλής: Λονδίνο, Παρίσι και Ρώμη. 
Οι τιμές καθορίζονται και διαπραγματεύονται αποκλειστικά από τους ιδιοκτήτες. 

Ο ρόλος του TravelStaytion είναι να διασφαλίζει τη διαδικασία της πληρωμής και να παρέχει ένα ασφαλές διαδικτυακό περιβάλλον, στο οποίο οι ταξιδιώτες έρχονται σε άμεση επαφή με τους ιδιοκτήτες, αντλώντας χρήσιμες πληροφορίες, τόσο για το διαμέρισμα που μπορεί να ενδιαφέρονται, όσο και για την περιοχή και την πόλη που επισκέπτονται. 
Ουσιαστικά, η TravelStaytion αφού συμφωνηθεί η ενοικίαση μεταξύ ιδιοκτήτη - ενοικιαστεί, κρατά το ποσό για λίγες ημέρες μέχρι να τακτοποιηθεί ο ενοικιαστής και εφόσον δεν υπάρχει πρόβλημα το καταβάλλει στον ιδιοκτήτη, παρακρατώντας το ποσοστό που της αναλογεί για τη διαδικασία. Στη συνέχεια, το check-out γίνεται όπως ακριβώς και στα ξενοδοχεία, δηλαδή με την αποχώρηση ο ιδιοκτήτης ελέγχει την ακεραιότητα του ακινήτου και αφού δεν υπάρχει φθορά ή άλλο πρόβλημα, τότε γίνεται η αποχώρηση χωρίς επιπλέον τίμημα. Περισσότερες πληροφορίες εδώ 

Το αρχαίο Δρυοδάσος του Ράντη στην Ικαρία

 · 

Αριά ή Άρια δρυς (Quercus ilex)

Το Δάσος του Ράντη βρίσκεται στην κεντρική ορεινή Ικαρία, στην οροσειρά του Αθέρα. Ανατολικά οριοθετείται από το Χριστοβούνι και συνορεύει µε τα δυτικά όρια της περιοχής του Αθέρα (περιοχή που έχει ενταχθεί στο δίκτυο NATURA 2000), ενώ δυτικά από το Μεγάλοφο και το Κλιµάτιο. Η νότια πλευρά του οριοθετείται από τους γκρεµούς του ορεινού όγκου. Απέχει γύρω στα 10 χλμ. από τον Εύδηλο (στο Δήμο του οποίου ανήκει διοικητικά) και 25-30 χλμ. από τον Αγ. Κύρηκο (πρωτεύουσα του νησιού).

Πανοραμική άποψη του Δάσους του Ράντη

Βορειοδυτικά του δάσους και σε ακτίνα περίπου 5 χλμ. απέχει το χωριό του Φραντάτου, ενώ ανατολικά του δάσους και σε κοντινή απόσταση βρίσκονται οι οικισμοί Δάφνη, Κοσοίκια, Πετροπούλι και Στελί.
Το Δάσος του Ράντη καλύπτει συνολική έκτασή 1.600 εκτάρια -περίπου το 3% από την συνολική έκταση της Ικαρίας- και εκτείνεται σε υψόµετρο 200-800 μ., µε κύριο πυρήνα τον Άριο ή Αριά (Quercus ilex) που καλύπτει έκταση 8.000 στρεµµάτων.

Αριά ή Άριος Δρυς – Το κυρίαρχο είδος του δάσους
Η Αριά είναι αειθαλές δέντρο ύψους 12-15μ. ή ψηλός θάμνος. Ο φλοιός του στην αρχή είναι λείος, γυαλιστερός και σταχτόχρωμος, εναργότερα με κατά μήκος και εγκάρσιες σχισμές, σταχτοκάστανος. Η περίοδος άνθησης είναι περίπου τους μήνες Απρίλιο και Μάιο. Τον Οκτώβριο και Νοέμβριο ωριμάζουν οι καρποί (μονοετής), οι οποίοι αμέσως μετά πέφτουν. Η Αριά αναπτύσσεται αργά, με χαμηλούς ρυθμούς παραγωγής, γεγονός που την καθιστά ισχυρή στο να προσαρμόζεται σε φτωχά εδάφη, σε χρονικά ανομοιογενείς βροχοπτώσεις, όπως και σε συνθήκες υδατικών και θερμοκρασιακών καταπονήσεων.

Επιπλέον είδη του Δάσους του Ράντη
Το Δάσος του Ράντη κυριαρχείται από το δέντρο Αριά ή Άρια δρυς (Quercus ilex). Παρόλα αυτά, έντονη παρουσία αποτελούν ψηλά δέντρα Κουμαριάς (Arbutus unedo) και Γλυστροκουµαριάς ή Άντρακλας (Arbutus andrachne), όπως επίσης και Φιλλύρεας ή Φιλλίκι ή Λεπρίνος (Phillyrea latifolia). Στην µεγαλύτερη έκταση του Δάσους ο υπο-όροφος είναι ανύπαρκτος, ενώ εκεί που υπάρχει, απαρτίζεται από Πουρνάρι (Quercus coccifera), Αστοιβή (Sarcopoterium spinosum), Αφάνα (Genista acanthoclados), Ρείκια (Erica arborea) και Λαδανιά (Cistus monspeliensis).
Οι εναλλαγές τοπίου του Δάσους, καθώς και η μορφολογία του εδάφους επιτρέπουν την ανάπτυξη πληθυσμών πολλών ειδών ερπετών, παρέχοντας κατάλληλες συνθήκες διαβίωσης, όπως είναι οι βραχώδεις εκτάσεις, οι πέτρινοι φράχτες (πεζούλες ή ξερολιθιές), κ.ά. Συγκεκριμένα, το Δάσος φιλοξενεί σαύρες, όπως είναι η Τούρκικη σαύρα (Lacerta oertzeni -είδος ενδημικό της Ικαρίας σε επίπεδο ηπείρου), το Σαμιαμίδι (Hemidactylus turcicus), ο Αβλέφαρος (Ablepharus kitaibelii), ο Οφίσωψ (Ophisops elegans), αλλά και φίδια όπως είναι ο Έφιος (Coluber caspius) και η προστατευόμενη οχιά (Vipera xanthina). Το Δάσος του Ράντη φιλοξενεί πληθυσμούς από διάφορα είδη μικρών θηλαστικών, όπως το προστατεύομενο Πετροκούναβο – η Ατσίδα (Martes foina), ο Σκαντζόχοιρος (Erinaceus concolor) καθώς και διάφορα είδη τρωκτικών.

Σημαντικότητα του Δάσους του Ράντη
Το Δάσος του Ράντη, ιδιαίτερης βοτανικής, οικολογικής, αισθητικής και ιστορικής αξίας, κυριαρχείται από Άριους (τοπική ονομασία του δρυ Quercus ilex – προστατευόμενο είδος της Οδηγίας 92/43 Παρ. Ι, κωδ: 9340), ηλικίας άνω των 300 ετών. Στον Ελλαδικό χώρο η Αριά (Quercus ilex), που είναι κυρίαρχο είδος του Δάσους του Ράντη, εντοπίζεται κυρίως στην Ήπειρο σε μικρές όμως δασικές συστάδες ή μεμονωμένα άτομα. Όσον αφορά την παρουσία της στα νησιά του Αιγαίου, είναι σπάνια και όπου υπάρχει, βρίσκονται μεμονωμένα άτομα υπό μορφή θάμνου. Αντιθέτως, στην Ικαρία έχει παρουσιάσει εξαιρετική προσαρμογή και παίζει δομικό ρόλο στην πλούσια σύνθεση των φυτοκοινοτήτων του υπο-ορόφου, καθώς καθορίζει τις μικροκλιματικές συνθήκες.

Το Δάσος του Ράντη είναι ένα δάσος υψίστης σημασίας από περιβαλλοντική, αλλά και επιστημονική πλευρά, καθώς αποτελεί ένα ώριμο δάσος, το οποίο απαρτίζεται από υπεραιωνόβια δέντρα με αποτέλεσμα το όλο αυτό οικοσύστημα να έχει φτάσει στο βέλτιστο στάδιο διαδοχής. Η κλίμαξ αυτή βλάστηση αποτελεί δείγμα δυνητικής βλάστησης για την Μεσογειακή Ευρώπη. Αντιπροσωπεύει το τελευταίο στάδιο διαδοχής των ακτών και της ενδοχώρας του Αιγαίου, και μπορεί να κυριαρχεί για εκατοντάδες χρόνια. Ενώ, σε χώρες όπως είναι η Ιταλία, η Γαλλία και το Μαρόκο, η Αριά έχει γίνει αντικείμενο μελέτης για την εξάπλωση, φυσιολογία και προσαρμογή της, στην Ελλάδα, δυστυχώς, περνά απαρατήρητο.

«Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης» το Δημόσιο «Δάσος του Ράντη»
Στις 21 Μαρτίου 2014, Παγκόσμια ημέρα Δασοπονίας, υπεγράφη από τη Γενική Γραμματέα της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αιγαίου κα Χριστιάνα Καλογήρου, η Απόφαση που κηρύσσει ως «Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης» το Δημόσιο «Δάσος του Ράντη», που βρίσκεται στην κεντρική ορεινή Ικαρία, της Περιφερειακής Ενότητας Σάμου, της Περιφέρειας Βορείου Αιγαίου.

Το «Δάσους του Ράντη» αποτελεί ένα από τα τελευταία δρυοδάση (Quercus ilex) του Αιγαίου και είναι το μεγαλύτερο του είδους του στην Ελλάδα. Κατατάσσεται στα αρχαιότερα της Ευρώπης, αποτελεί επίσης, αντιπροσωπευτικό φυτοκοινωνικό σχηματισμό των ακτών και της ενδοχώρας του Αιγαίου και πηγή πληροφοριών για την επιστημονική κοινότητα και συνεπώς την ανθρωπότητα, για τις κλιματικές αλλαγές του παρελθόντος και του μέλλοντος. Στη σύνθεση του δρυοδάσους συμμετέχουν επίσης η αριά, η κουμαριά, η γλυστροκουμαριά και η ερείκη. Με την κήρυξή του το δάσος μπαίνει σε αυστηρότερο καθεστώς προστασίας και διαχείρισης.

Είχα την τύχη να διασχίσω αυτό το υπέροχο μνημείο της μεσογειακής φύσης και το μόνο που έχω να ευχηθώ είναι η παραπάνω απόφαση να λειτουργήσει ως σανίδα σωτηρίας αυτού του τόσο ευαίσθητου οικοσυστήματος, το οποίο βρίσκεται σε οριακό σημείο επιβίωσης εξαιτίας της αλόγιστης βόσκησης και του έντονου κινδύνου πυρκαϊάς.                         ΤΟΥ HIKING EXPERIENCE

Πηγές       http://hikingexperience.gr/
helectra.wordpress.com
dasarxeio.com

Η φαρμακευτική ρητίνη του λαδάνου και η παραδοσιακή συλλογή του

Λαδανιά  η   αγκισαρε  [ακισαρε] της Ικαρίας...

'' Όταν γυρίζει ο αλάδανος τ'αχτένιστο κεφάλι του'' Οδυσσέας Ελύτης, ‘ Ηλιος ο πρώτος.
''Ν' αρχίσει ο γάβρος σφέρδουκλας/ ν' ανθεί κι ο λάδανος να ιδρώνει/ κι η πετροπέρδικα να φτερουγάει/ να κακαρίζει ο λόγγος!'' Καζαντζάκης, Οδύσσεια.

Η λαδανιά  είναι αρωματικό, φαρμακευτικό και μελισσοτροφικό φυτό, ενδημικό του ελληνικού χώρου που φύεται σε πολλά μέρη της Ελλάδας και κυρίως στην Κρήτη  στην Ικαρία και στην Κύπρο

Αλλά και σε άλλες περιοχές της ανατολικής Μεσογείου, όπου είναι κοινό φυτό, στην Κριμαία και στον Καυκάσο. Η λαδανιά, από βοτανική άποψη, ανήκει στην οικογένεια των Cistaceae και περιλαμβάνει 7 γένη και 160 περίπου είδη, φυτά των παραμεσογείων χωρών και της Αμερικής. Στην Ελλάδα, αυτοφυές είναι το γένος Cistus με 5 αυτοφυή είδη. Αυτά είναι τα Cistus creticus- creticus, Cistus creticus - eriocephalus, Cistus parviflorus, Cistus monspeliensis.  Η φυσική του θέση είναι σε ξηρές, πετρώδεις θέσεις, σε φρύγανα και σε διάκενα δασών, όπου μπορεί να καλύπτει μεγάλες εκτάσεις που ονομάζονται κιστώνες. Ακόμη, ευδοκιμεί σε ξηρές ή και δροσερές ημιορεινές περιοχές, σε φτωχά ξηρικά και ασβεστώδη εδάφη και σχηματίζει αραιές ή πυκνές συστάδες.
Οι λαδανιές είναι φυτά αειθαλή, θαμνώδη πάνω από ένα μέτρο ύψος, με πολύκλαδο βλαστό και παχιά, ρυτιδώδη φύλλα. Τα φύλλα του και οι τρυφεροί βλαστοί του εκκρίνουν την κομμεορητίνη που λέγεται αλάδανος. Τα φύλλα τους είναι συνήθως κυματοειδή, απλά αδιαίρετα, αντίθετα η κατ' εναλλαγή με παράφυλλα, απλές τρίχες αστεροειδείς ή σε δέσμες. Αυτά παρουσιάζουν διαφορετικής μορφής φύλλα ανάλογα με την εποχή (εποχιακός διμορφισμός). Μεγαλύτερη επιφάνεια φύλλων το χειμώνα-άνοιξη και μικρότερη το καλοκαίρι και το φθινόπωρο όπου υποτριπλασιάζεται (από 6 σε 2 mm2). Ωστόσο, κατά την ξηρή περίοδο έχουμε απόρριψη των φύλλων από τα φυτά που φθάνει ακόμη και το 100%. H αναβλάστηση των φυτών παρατηρείται ένα μήνα μετά τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές. To άνθος είναι εφήμερο και φαίνεται ότι το μπουμπούκι διεγείρεται από το πρωινό φως. Τα πέταλα ανοίγουν και στη συνέχεια μέχρι το επόμενο πρωί τα σέπαλα κλείνουν απορρίπτοντας τα πέταλα και σχηματίζεται μια 5-χωρη κάψα που περιέχει 80-130 σπέρματα. Τα άνθη έχουν 5 πέταλα ροδίνου ερυθρού χρώματος και 5 σέπαλα, πολλούς στήμονες με κίτρινα στίγματα πλούσια σε γύρη.
Όλα τα είδη της λαδανιάς (Cistus) χαρακτηρίζονται ως πυρόφυτα, λόγω της ιδιότητας τους να διεγείρεται το φύτρωμα των σπερμάτων τους και να αναβλαστάνουν αμέσως μετά την πυρκαγιά. To φαινόμενο αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα σπέρματα τους καλύπτονται από μια αδιάβροχη μεμβράνη η οποία με την έκθεση τους σε υψηλές θερμοκρασίες της πυρκαγιάς, διαρρηγνύεται επιτρέποντας την απορρόφηση νερού και το φύτρωμα του σπόρου. Χωρίς τη φωτιά η καταστροφή της πιο πάνω μεμβράνης γίνεται με βραδύ ρυθμό με την επίδραση των μικροοργανισμών του εδάφους.

Στο υποείδος της λαδανιάς creticus, όλα τα μέρη του φυτού καλύπτονται από μονήρεις ή αστεροειδείς αδενώδεις τρίχες που παράγουν την κομμεορητίνη που στην Κρήτη λέγεται ‘'αλάδανος’', ή ‘’Λάβδανο’’ (δεν πρέπει να συγχέεται με το ‘’Λαύδανο’’ που είναι φαρμακευτική ουσία που περιέχει συστατικά του οπίου), που αντιστοιχεί στο 'Λήδανο’’ του Ηροδότου, ή το ‘’Λάδανον ή Λήδον’' του Διοσκουρίδη. Το αλάδανο έχει χρώμα σκούρο καφετί, είναι αρωματικό και με πικρή γεύση και χρησιμοποιείται εκτός των άλλων για την παραγωγή αιθέριου ελαίου με διαπεραστικό άρωμα. Αυτή η αρωματική ρητίνη (gummi ladanum), με έντονες φαρμακευτικές ιδιότητες, χρησιμοποιείται από αρχαιοτάτων χρόνων, ενάντια στους λοιμούς της χολέρας, ως αρωματική ουσία για θυμιάσεις, αλλά και στην ταρίχευση των νεκρών. H μεγαλύτερη πυκνότητα των αδενωδών τριχών στο φυτό παρουσιάζεται κατά μήκος των νεύρων της κάτω επιφανείας των φύλλων καθώς και στα στελέχη. H παραγωγή της ρητίνης στην διάρκεια της ημέρας αυξάνει με την αύξηση της θερμοκρασίας. H ρητίνη που εκρέει από τις αδενώδεις τρίχες, καλύπτει την εξωτερική επιφάνεια της τρίχας, τη βάση της και την επιφάνεια του οργάνου στο οποίο φύεται. ΄Ετσι, όσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία του οργάνου (φύλλα, στελέχη κ.λ.π) τόσο και μεγαλύτερη είναι η ποσότητα της ρητίνης που έχει αποτεθεί πάνω του. H επικάλυψη των φύλλων από την ρητίνη φαίνεται ότι ελαττώνει την εξατμισοδιαπνοή, μειώνει την θερμοκρασία του φύλλου, λόγω της εξάτμισης του αιθερίου ελαίου που περιέχει, αλλά και προστατεύει από τις υπεριώδεις ακτίνες. To ποσό της ρητίνης το οποίο παράγεται στα φύλλα εκτός από την εποχιακή του διακύμανση ποικίλει και από περιοχή σε περιοχή, λόγω περιβαλλοντικών ή και γενετικών παραγόντων, και κυμαίνεται από 1.5-15% ξηρού βάρους φύλλων. Στο υποείδος eriocephalus το αντίστοιχο ποσοστό είναι πάντα μικρότερο του 1% και το ποσοστό των αδενωδών τριχών πάνω στην επιφάνεια των φυτών είναι πολύ μικρότερο από ότι στο υποείδος creticus.

Η ρητίνη λάβδανο.

H εκμετάλλευση της κομμεορητίνης (αλάδανου) του Cistus creticus αποτελεί σημαντική και παλαιότερα κύρια πηγή εισοδήματος για τους κατοίκους της κοινότητας Σισσών Μυλοποτάμου Ρεθύμνης, οι οποίοι ασχολούνται και σήμερα με την συλλογή της. H ρητίνη συλλέγεται από φυσικούς πληθυσμούς του Cistuis creticus κατά τις θερμές ώρες της ημέρας στην διάρκεια της θερινής περιόδου, με τον πατροπαράδοτο τρόπο του ‘’αργαστηριού’’ (ένα είδος τσουγκράνας που αντί για δόντια έχει μακριές δερμάτινες λουρίδες). Αυτό το πατροπαράδοτο εργαλείο το σβαρνίζουν ανάμεσα από τις αλαδανιές, χαιδεύοντάς τες, χωρίς να τις πληγώνουν ή καταστρέφουν. Φαίνεται ότι η εκμετάλλευση του φυτού στη Κρήτη άρχισε την περίοδο της Αραβοκρατίας. H συλλογή απαιτεί επίπονη εργασία και η ημερήσια απόδοση κυμαίνεται από 0.5-1Kg. To ποσό της ρητίνης το οποίο παράγεται στα φύλλα εκτός από την εποχιακή του διακύμανση ποικίλει και από περιοχή σε περιοχή, λόγω περιβαλλοντικών ή και γενετικών παραγόντων, και κυμαίνεται από 1.5-15% ξηρού βάρους φύλλων. Oι ποσότητες που συλλέγονται εξάγονται στις Αραβικές κυρίως χώρες όπου χρησιμοποιούνται ως θυμίαμα, αλλά και για την απολύμανση των εσωτερικών χώρων, όπως πιστεύεται.
Η συλλογή του αλάδανου γίνεται και στην Ισπανία αλλά με διαφορετικό τρόπο. Εκεί οι αλαδανιές κόβονται, βράζονται σε μεγάλα καζάνια και το λάδανο επιπλέει και συλλέγεται. Αυτό συνήθως εξάγεται στη γειτονική Γαλλία, όπου χρησιμοποιείται ως αιθέριο έλαιο για την παρασκευή αρωμάτων.

Επεξεργασία της ρητίνης Λάβδανο.

To Cistus creticus (κν. λαδανιά, αλαδανιά, αγκίσαρος), είναι ο ‘’κίσθος ‘’ του Θεοφράστου. O Θεόφραστος διέκρινε δύο είδη ‘’ κίσθου ‘’, το αρσενικό και το θηλυκό. To άρσενικό το περιγράφει ως ‘’'μείζον και σκληρώτερον και λιπαρώτερον και το άνθος επιπορφυρίζον, άμφω δε τα γένη όμοια τοις αγρίοις ρόδοις, πλην ελλάτω και άοσμα’’. Ετσι, λοιπόν η σημερινή αγγλική ονομασία ‘’Rock rose’’ για τα φυτά αυτά ίσως να έχει προέλθει από την παρατήρηση του Θεοφράστου, από την περιγραφή του οποίου συμπεραίνουμε ότι το ‘’αρσενικό γένος’’ αντιστοιχεί στο Cistus creticus και το ‘’θηλυκό’’ στο Cistus salviifolius. To πρώτο απαντάται στη Κρήτη με δύο υποείδη: α). Cistus cretlcus ssp. creticus και β), Cistus creticus ssp. eriocephalus. To πρώτο το είδος, η ‘’Κρίθινη’’, όπως τοπικά λέγεται, έχει ροζ-μοβ άνθη, ενώ η ‘’Σίτινη’’ έχει κίτρινα άνθη, από την οποία συλλέγεται η κομμεορητίνη με μηχανικά μέσα. To δεύτερο υποείδος, η αλαδανιά με τα λευκά άνθη είναι σπανιότερη και δεν παράγει ρητίνη σε αξιόλογη εκμεταλλεύσιμη ποσότητα.
Λέγεται ότι η ομορφιά των ανθών της αλαδανιάς προκάλεσαν την προσοχή των Μινωιτών καλλιτεχνών. Γι’ αυτό και τη βλέπουμε να εικονίζεται στην τοιχογραφία του παλατιού της Κνωσού «το γαλάζιο πουλί». Η ρητίνη της λαδανιάς, ο αλάδανος αναφέρεται από τον Ηρόδοτο (το 500π.χ.). Αυτός περιγράφει τον τρόπο που μάζευαν το ρετσίνι, και απορεί γιατί, αν και μύριζε ωραία, προερχόταν από ένα βρωμερό μέρος, τα γένια του τράγου. Καθώς το ζώο έτρωγε τα φύλλα της αλαδανιάς το ρετσίνι κολλούσε στα γένια του και συλλεγόταν έπειτα από τους βοσκούς. Την ίδια αλλά πιο λεπτομερή αναφορά κάνει και ο Διοσκουρίδης. Στο Μεσαίωνα, η συλλογή του ρετσινιού γινόταν με ένα είδος τσουγκράνας εφοδιασμένης με δερμάτινες λουρίδες Στις λουρίδες αυτές κολλούσε το λάδανο και συλλεγόταν. Τον ίδιο τρόπο περιγράφει αναλυτικά και ο Γάλλος περιηγητής Μπελόν δίνοντας μας και εικόνα του εργαλείου που χρησιμοποιούνταν, του λεγόμενου ‘’αργαστηριού’’.

Ο Διοσκουρίδης (1ος αιώνας μ.Χ.), ιατρός και βοτανολόγος του Ρωμαϊκού Στράτου, αναφέρει : «Το λάδανον δύναμιν έχει θεραπευτικήν, μαλακτικήν, ανα-στομωτικήν, ίστησι δε τας ρέουσας τρίχας μιγέν οίνω και σμύρνη και μυρσινίω ελαίω, ουλάς τε ευπρεπεστέρας ποιεί μετ' οίνου καταχριόμενον και ωταλγίας μεθ' υδρομέλιτος ή ροδίου εγχεομένου θεραπεύει. Επίσης, αυτός δίνει μια λεπτομερή περιγραφή του τρόπου συλλογής του λάβδανου, από τα γένια και τα πόδια των τράγων και των κατσικιών πάνω στα οποία κολλά, αλλά και με ένα εργαλείο με σχοινιά όπως γίνεται και σήμερα (π.χ. στο ορεινό χωριό Σίσσες Μυλοποτάμου Ρεθύμνης).

Ο Ρωμαίος ιατρός Celsus (25π.Χ. - 25μ.Χ.), αναφέρει τη χρησιμοποίηση της ρητίνης της αλαδανιάς, ως έμπλαστρο σε κακοήθη σαρκώματα. Ο Ορειβάσιος, διαπρεπής Βυζαντινός ιατρός, που έζησε τον 4ο αιώνα, παρασκεύαζε αλοιφή με λάδανο κατά της τριχόπτωσης. Ο Πέρσης ιατρός Αβικέννας, (η σημαντικότερη ίσως φυσιογνωμία της αραβικής ιατρικής που έζησε στην Περσία (980-1037 μ.χ.), ο οποίος ασχολήθηκε εκτεταμένα με την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας, αναφέρει τη χρήση του λαδάνου για την αποσκλήρυνση του στομάχου και εντέρου και με τη μορφή αλοιφής για τη θεραπεία του σπλήνα. Περιηγητές και βοτανολόγοι, όπως ο Pierre Belon (1517-1564) και ο Joseph Pitton de Tournefort, που πέρασαν από την Κρήτη, ακολουθώντας τα χνάρια των αρχαίων βοτανολόγων (Διοσκουρίδη), αναφέρθηκαν στο φυτό αλαδανιά και στον τρόπο συλλογής του με αναλυτικό τρόπο.

Σήμερα, αφότου ελέγχθηκαν οι εξαιρετικές θεραπευτικές δυνάμεις του Κίστου από την επιστήμη, δεν είναι πια μόνο στην Ελλάδα δημοφιλής . Το γεγονός είναι ότι το τσάι του Κίστου είναι τρεις φορές πιο υγιές από όσο το πράσινο τσάι . Προστατεύει την καρδιά τέσσερις φορές καλύτερα από το κόκκινο κρασί και είναι αντιοξειδωτικό είκοσι φορές ισχυρότερο από τον φρέσκο χυμό λεμονιών. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα των δοκιμών που πραγματοποιήθηκαν από το ίδρυμα Lefo Ahrensburg. Στη μελέτη τους, οι ερευνητές σύγκριναν διάφορα τσάγια, χυμούς και κρασιά ως προς τη δυνατότητά τους να εξουδετερώσουν τις αποκαλούμενες ελεύθερες ρίζες όπως οι περιβαλλοντικοί ρύποι και τα επιβλαβή υποπροϊόντα του μεταβολισμού. Οι επιστήμονες του ιδρύματος Lefo ανακάλυψαν ότιο Κίστος περιέχει έναν εξαιρετικά αποτελεσματικό συνδυασμό αντιοξειδωτικών: ήδη ένα ποτηράκι του συγκεντρωμένου τσαγιού έχει την ίδια επίδραση με μια καθημερινή δόση της βιταμίνης C (ως ασκορβικό οξύ).Ο καθ. Claus Peter Siegers του πανεπιστημίου του Lubeck αποδεικνύει ότι ο Κίστος αποτοξινώνει το σώμα και αποβάλλει τα τοξικά βαριά μέταλλα που προέρχονται από τον καπνό των τσιγάρων, των οδοντικών σφραγισμάτων και της περιβαλλοντικής ρύπανσης. Στη μελέτη Sieger, οι καπνιστές έπιναν μόνο 50 μιλιγκραμ τσάι Κίστου δύο φορές την ημέρα. Μετά από τέσσερις εβδομάδες, στο τέλος της εξέτασης, το επίπεδο καδμίου στο αίμα των συμμετεχόντων ήταν σημαντικά χαμηλότερο από πριν.

---

                      Πηγές: Καββάδα ∆., Βοτανικόν και Φυτολογικόν Λεξικόν σελ. 1934, Αθήνα, 1956. Γεννάδιος Π.Γ. Λεξικό Φυτολογικό, σελ. 512, Αθήνα, 1914. Gunther R.T., “The Greek herbal of Dioscurides” Oxford, Oxford University Press p.701, 1934. Tecoz Η., Reutter L., Vade Mecum. De Matiere Medicale p.205, 1943. Polunin Ο., Flowers of Greece and the Balkans p.340 Oxford Press, 1980.http://en.wikipedia.org/wiki/Labdanum , http://ladano.blogspot.com , http://www.ladano.blogspot.com ,http://alathanos.blogspot.com , http://www.biblefragrances.net/labdanum.html.http://envifriends.blogspot.g  http://pegasus-bio.gr/el/goji-troufa-ippofaes-biosuperfoods         http://ladano.blogspot.gr/2012/01/blog-post.htmlr 

"'Οι Λαγοί" της Ικαρίας

Ανιχνεύοντας  την Γενεαλογική προϊστορία του Τόπου μας η   Ελένη Σέττα -Κουτούφαρη μας ιστορεί με ενα μοναδικο τρόπο  το γενικολογικό δέντρο της οικογένειας  των Κουτουφαράτων   Όλα ξεκίνησαν από  ένα χωριό της Μεσσηνιακής Μάνης  τις θαλάμες και έναν  Μανιάτη προεστό, επικηρυγμένο από  τους Τούρκους  γιατί 'αρνιόταν ' να πληρώνει τα χαράτσια των συχωριανών του στο πασά   Κυνηγημένος  έφτασε στις ακτές της Ικαρίας με ένα πειρατικό καράβι  Σαν  πάτησε τη ικαριώτικη γη, κοίταξε τα ψηλά και απόκρημνα βουνά της και σκέφτηκε ότι τούτος  ο τόπος μπορεί να τον κρύψει και να τον προστατεύσει από τους δαίμονες του Έτσι  ένα βράδυ το έσκασε από το καράβι των πειρατών και ξεκίνησε για μια νέα ζωή  Πεινασμένος και κυνηγημένος ,μέσα σε  αυτόν τον ξένο  τόπο  τριγυρνούσε τα βράδια σαν 'λαγός ' στα περιβόλια για να χορτάσει την πείνα του Ένα βράδυ όμως μπήκε στο περιβόλι ενός Μεσαρίτη παπά και άρχισε να του τρώει το σιτάρι του Ο Παπάς όμως ήταν  παρατηρητικός και τον πήρε χαμπάρι γρήγορα   και αμέσως φώναξε την γυναίκα του και της είπε -Γυναίκα ένας 'λαγός' τρώει το σιτάρι μας πάενε και φερε μου τον στο σπιτικό μας . Ο Λαγός επιάστηκε στη αγκαλιά του Παπά και έτσι μπήκε και στο σπίτι  του  Από εκεί έφυγε σαν ερωτευμένος γαμπρός σπέρνοντας σε όλη την Ικαρία τον σπόρο του, την φαμίλια του   την οικογένεια μου                                                                                   Οι Λαγοί

Ο τόπος που γεννήθηκα μια χούφτα μόνο χώμα
Που στάθηκε ανάμεσα σε βράχους ριζιμιούς.
Νερό γλυκό τον πότισε και τον ποτίζει ακόμα, 
και λίγα πεύκα φύτρωσαν σε δίσεκτους καιρούς.

Ανάμματα και κουμαριές στόλισαν το τοπίο,
οι μέλισσες απάγκιασαν στου άντραχλου την κουφάλα,
οι δροσοστάλες πότισαν τα ασθενικό χορτάρι
που φύτρωσε ανάμεσα στην φυσική την σκάλα.

Ο αγέρας σπόρους έφερε που ρίζωσαν στο κρύο,
σιτάρι κι άγρια φακή, κουκιά και σανταμάκια
κι εκεί φανήκαν οι λαγοί να βόσκουν δυο –δυο,
αγαπημένοι χαρωποί με τ’ αλλά τα ζωάκια.

Μύθος στ’ αλήθεια ιστορεί πως πρόγονος παλιός ,
από γαλέρα το ‘σκασε κι βγήκε πεινασμένος,
για να τραφεί, στάρι ωμό, έτρωγε σαν λαγός ,
κι αγρότης τον συνέλαβε κι επιάστει ο καημένος.

Βρήκε αγκαλιά στην χέρσα γη κι εσπόρισε το γένος,
μ’ αγάπη, κόπο, ομόνοια περίσσια προκοπή…
βγήκαν λαγούδες και λαγοί τόσοι που ενδεχομένως
ολόκληρη έφτιαξαν φυλή … που νους δεν το χωρεί.

Ο Παπά Στυλιανός κουτούφαρης, προπάππος μου και τρίτη γενιά απογόνων του Λαγού.

Ελένη Σέττα -Κουτούφαρη 

Ο μπακαλιάρος

Ο βακαλάος, μπακαλιάρος ή μπακαλιέρος, είναι μερικά από τα ονόματα που δίνουν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας στο ψάρι το οποίο στα μέρη μας καταφθάνει ήδη παστωμένο στο αλάτι. Ο βακαλάος ως ψάρι του φτωχού λαού, αγαπήθηκε πολύ από τους Έλληνες, που αν και θαλασσινός λαός δεν μπορούσε να απολαύσει εύκολα τα ακριβά ψάρια. Ο «φτωχογιάννης» μπακαλιάρος, όμως, ή ψάρι του βουνού , όπως τον ονόμασαν στην ηπειρωτική χώρα, πέρασε στην παράδοση μας, τουλάχιστον, τα τελευταία 200 χρόνια και σε πολλά μέρη θεωρήθηκε και γιορτινό φαγητό. Η ιστορία του μπακαλιάρου ξεκινάει με την εποχή των Βίκινγκς, όπου πρωτοεμφανίστηκε σαν εμπορικό προϊόν περί το 800 μ.Χ. Μάλιστα, λέγεται ότι κυνηγώντας βακαλάους, οι Βίκινγκς ανακάλυψαν κατά λάθος το «νέο κόσμο».

Πρώτοι τον πάστωσαν οι Βάσκοι, που ξεκίνησαν το εμπόριο του μπακαλιάρου από το Μεσαίωνα και τον ονόμασαν «ψάρι του βουνού», ενώ στη χώρα μας, ήρθε τον 15ο αιώνα και στο ελληνικό τραπέζι μπήκε κατά τη διάρκεια της σαρακοστιανής νηστείας.

Με εξαίρεση τα νησιά, όπου υπήρχε πάντα φρέσκο ψάρι, στην υπόλοιπη Ελλάδα ο παστός μπακαλιάρος ήταν η φθηνή και εύκολη λύση.Ιστορικά, εκείνοι που έστελναν στην Ελλάδα μεγάλες ποσότητες μπακαλιάρου ήταν οι Άγγλοι, οι οποίοι τον αντάλλασσαν με σταφίδες.

Ο βακαλάος ειναι ένα ψάρι του γένους Γάδος (Gadus), μέλος της οικογένειας των Γαδιδών, με χαρακτηριστικά ακτινωτά πτερύγια. Από τα πολυάριθμα μέλη αυτής της οικογένειας, πιο κατάλληλα για πάστωμα μέλη θεωρούνται ο μπακαλιάρος του Ατλαντικού (Gadus morhua), ο μπακαλιάρος του Ειρηνικού (Gadus macrocephalus Tilesius) και ο μπακαλιάρος της Γροιλανδίας  (Gadus ogac Richardson). Αυτά τα τρία, είναι τα πιο διαδεδομένα είδη μπακαλιάρου, που εδώ και 500 χρόνια αλιεύονται σε θαλάσσιες περιοχές κυρίως  γύρω από την Νορβηγία, την Νέα Γη, την Ισλανδία και τα νησιά Φερόα και παστώνονται ή αφυδατώνονται για να φτάσουν μέχρι τις αγορές του υπόλοιπου κόσμου. Η αφυδάτωση τους άλλοτε γινόταν έξω, στον ήλιο και το ψύχος, αλλά σήμερα στα αλιευτικά σκάφη χρησιμοποιούν ηλεκτρικούς αφυγραντήρες. Αυτά τα ψάρια των βορείων θαλασσών δεν έχουν και μεγάλη σχέση με τον μπακαλιάρο (Merluccius Merluccius,), που καταναλώνουμε νωπό ή κατεψυγμένο -άλλωστε ο μερλούκιος, όπως το δηλώνει και το όνομα του, ανήκει στην οικογένεια των Μερλουκίδων.                         

                                                                                                                                                              Σήμερα, το εξαιρετικά θρεπτικό αυτό ψάρι (πλούσιο σε μέταλλα, φώσφορο, μαγνήσιο και βιταμίνες Α, Ε και D και φτωχό σε λιπαρά) βρίσκεται στην «κόκκινη» λίστα της Greenpeace, λόγω υπεραλίευσης. Παρ' όλ' αυτά, στο εμπόριο υπάρχει σε αφθονία σε όλες του τις μορφές.

Ανήκει στην κατηγορία των ψαριών και όπως όλα τα ψάρια, αποτελεί πλούσια πηγή πρωτεϊνών υψηλής βιολογικής αξίας και αμινοξέων, τα οποία είναι απαραίτητα για τη δόμηση των ιστών και την αποκατάσταση των φθορών τους.

Η περιεκτικότητά του σε λίπος διαφοροποιείται σημαντικά σε σχέση με τα υπόλοιπα ψάρια. Ανήκει στην κατηγορία των ψαριών με χαμηλά λιπαρά, το λίπος του κυμαίνεται από 0.5-2%. Σε σύγκριση όμως με το κρέας, το λίπος των ψαριών είναι διαφορετικό, καθώς ακόμη και τα πιο λιπαρά ψάρια δίνουν χαμηλότερες θερμίδες σε σχέση με το κρέας γιατί δεν είναι κορεσμένο λίπος. Τα λιπαρά του είναι τα γνωστά σε όλους μας «καλά» λιπαρά, δηλαδή, τα ω-3. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι βοηθούν στη μείωση της χοληστερίνης, των τριγλυκεριδίων και προστατεύουν τις αρτηρίες μειώνοντας την πίεση.

Επίσης, είναι πηγή πολλών βιταμινών και ιχνοστοιχείων.  Είναι πλούσιος σε βιταμίνη Α, η οποία έχει άμεση σχέση με την όραση. Άλλη μια σημαντική βιταμίνη είναι η βιταμίνη D, η οποία είναι υπεύθυνη για την αύξηση και τον εμπλουτισμό των οστών και των δοντιών αλλά και για την απορρόφηση ασβεστίου και φωσφόρου. Ακόμη, οι βιταμίνες του συμπλέγματος Β, είναι σημαντικές για την υγεία των νευρικών ιστών.

Η διατροφική αξία του μπακαλιάρου είναι σημαντική καθώς περιέχει:

* Πρωτεΐνη


* Ασβέστιο


* Σίδηρο


* Φώσφορο


* Μαγνήσιο


* Βιταμίνη Β12


* Κάλιο Καλά λιπαρά


*Κορεσμένα, Μονοακόρεστα και Πολυακόρεστα λίπη.

Η συχνή κατανάλωση μπακαλιάρου θωρακίζει τον οργανισμό απέναντι σε καρδιαγγειακά νοσήματα, περιορίζει τον κίνδυνο ισχαιμικών εγκεφαλικών επεισοδίων, ενδυναμώνει την νοητική δραστηριότητα του εγκεφάλου και τη μνήμη και ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα. Συμβάλλει επίσης στην εξασφάλιση μιας σωστής και υγιεινής διατροφικής συμπεριφοράς                                                                               Σύμφωνα με τον G. de Biasio υπάρχουν και κάποια ιδιαίτερα χρήσιμα μυστικά για το μαγείρεμά του. Ο ίδιος σε όλες τις συνταγές χρησιμοποιεί παστό μπακαλιάρο ήδη ξαρμυρισμένο, τονίζοντας ότι η διαδικασία του ξαρμυρίσματος αν και μπορεί να γίνει στο σπίτι είναι αρκετά περίπλοκη.

Πρέπει να βάλουμε τον μπακαλιάρο τουλάχιστον δύο μέρες σε κρύο νερό, το οποίο θα αλλάζουμε 3-4 φορές την ημέρα. Για να συντομεύσουμε τη διαδικασία και να αμβλύνουμε την έντονη γεύση του, ο συγγραφέας μάς προτείνει να τον αφήσουμε 12 ώρες στο νερό και μετά 2-3 ώρες σε καυτό γάλα.      

Φιλέτα μπακαλιάρου στο γάλα

                         

Υλικά για 4 άτομα:

- 4 φιλέτα μπακαλιάρου (λιγότερο από 200 gr το κομμάτι.) 
- 600 γρ. πατάτες 
- 1 λεμόνι 
- γάλα 
- μαϊντανό 
- αλάτι

Τοποθετήστε τα φιλέτα ψαριού σε ένα τηγάνι. Αφού  τα αλατίσετε, καλύψτε τα με γάλα και   τα μαγειρεύετε  για περίπου 15 λεπτά. Τοποθετήστε τα φιλέτα σε μια πιατέλα, και προσθέσετε το υπόλοιπο γάλα σε μια κατσαρόλα μαζί με το λεμόνι.

 Γαρνίρετε με βραστές πατάτες  πασπαλισμένες με μαϊντανό                                                                                                                                                                              Τι γίνεται με το πάστωμα του μπακαλιάρου;

Παστός: Αφού καθαρίσουν το ψάρι και αφαιρέσουν την κεφαλή του, το φιλετάρουν, ανοιχτό σαν «πεταλούδα» ή «πετάλι» και το τοποθετούν σε μεγάλα δοχεία ή βαρέλια, ανάμεσα σε στρώσεις χοντρού αλατιού, όπου θα παραμείνει για τουλάχιστον 3 μήνες να παστωθεί. Κατόπιν το ξεπλένουν και το αλατίζουν ξανά. Άλλοτε, μετά το δεύτερο αλάτισμα το κρεμούσαν στον αέρα να ξεραθεί. Τώρα πια το τοποθετούν σε σχάρες στο ξηραντήριο, όπου η αποξήρανση ελέγχεται με τεχνολογικά μέσα. Αυτός ο αποξηραμένος μπακαλιάρος  μπορεί να διατηρηθεί για 1-2 μήνες, αν φυλάσσεται σε δροσερό μέρος ή στο ψυγείο.
Υγράλατος: Κι αυτός ο μπακαλιάρος είναι παστός, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Μόλις καθαρίσουν το ψάρι, το φιλετάρουν και του κάνουν ενέσεις άλμης και στη συνέχεια το αφήνουν μόνο για 3 εβδομάδες σε δοχεία με αλάτι. Αυτή είναι κυρίως η πρακτική των Νορβηγών, που δίνει την τελική εντύπωση πως το ψάρι είναι σχεδόν φρέσκο.
Υγρανάλατος (κατεψυγμένος/ παστός) μπακαλιάρος: Το ψάρι έχει ξαλμυριστεί, μερικώς, και στη συνέχεια έχει μπει στην κατάψυξη. Το βρίσκουμε στα ψυγεία με τα κατεψυγμένα και είναι πολύ εύκολο και γρήγορο στο μαγείρεμα, καθότι δεν απαιτεί την προεργασία του μακρόχρονου ξαρμυρίσματος. Παρόλα ταύτα, καλό θα ήταν να ελέγχουμε και τι προτείνεται στη συσκευασία του.

Στοκοφίσι Εδώ θα πρέπει να διευκρινίσουμε πως ο μπακαλιάρος που αποξηραίνεται χωρίς την προσθήκη αλατιού, ονομάζεται «στοκοφίσι» ή «κοφίσι», λέξη-παραφθορά του αγγλικού stockfish, η οποία υιοθετήθηκε κυρίως στο Ιόνιο  Αναφορές     Θάλειας Τσιχλάκη

Περίοδος α` δημοσίευσης: Μάρτιος 2014                 http://www.iefimerida.gr/http://medlabgr.blogspot.com/β http://www.podiumnetwork.com/podiumblog