Ο Φίλιππος και η τσαμπουνοφυλάκα του τα «έδωσαν» όλα ξεσηκώνοντας τους Ικάριους ομογενείς

Ο Φίλιππος Καριμάλης με τον ικαριώτικο τσαμπουνοφύλακα και η Βικτωρία Μαυρογιώργη από το Πίτσμπουργκ της Πενσιλβάνιας με το βιολί.

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Η τελευταία μέρα του 113ου συνεδρίου της Πανικαριακής Αδελφότητας «Ικαρος» που διοργανώθηκε στο ξενοδοχείο «Sheraton New York Times Square» στο Μανχάταν εμπεριείχε πολλές ευχάριστες εκπλήξεις τόσο για τους συνέδρους και τις οικογένειές τους, όσο για τους σερβιτόρους και το άλλο προσωπικό του ξενοδοχείου.

Πολλές από τις ευχάριστες εκπλήξεις με τις οποίες βρέθηκαν αντιμέτωποι οι σύνεδροι τις αναφέραμε στο ρεπορτάζ μας για την λήξη του συνεδρίου και σχετίζονταν τόσο με τις δωρεές προς την γενέτειρα οι οποίες ξεπερνούν κατά πολύ τις 150.000 δολάρια και τις υποτροφίες στους αριστούχους μαθητές της Αμερικής και της Ικαρίας και των Φούρνων, όσο και με την επίσκεψη στο Παγκόσμιο Εμπορικό Κέντρο της Νέας Υόρκης, το Μουσείο της 11ης Σεπτεμβρίου και τον υπό ανέγερση ναό του Αγίου Νικολάου.

Από αριστερά διακρίνονται οι Τίνα και Γιώργος Παράλεμος, Πατρίσια και Σταμάτης Τσαντές, Φώτης Καρνάβας και Ελευθερία (Τέρυ) Πλατή, -. Ιωάννης Λαρδάς, Βασίλης Σάφος, Nick Buetner, Γεώργιος Χωριάτης και Τζον Λυγίζος.

Το βράδυ της Κυριακής μόλις άρχισαν τα όργανα να παίζουν οι σερβιτόροι, οι μπάρμαν και οι άλλοι που εκείνη την ώρα ήταν παρόντες και εξυπηρετούσαν τους ομογενείς παράτησαν τους δίσκους και τα σερβίτσια και παρακολουθούσαν τους οργανοπαίκτες και τους νέους που πιάστηκαν χέρι – χέρι και ξεκίνησαν το μεγάλο ξεφάντωμα.

Στιγμιότυπο από το ξεφάντωμα της νέας γενιάς των Ικαριωτών.

Ηταν η πρώτη φορά που σε ένα κεντρικό ξενοδοχείο του Μανχάταν ξεφάντωναν με ένα βιολί και με έναν ικαριώτικο τσαμπουνοφύλακα. «Για μας ήταν κάτι συνηθισμένο, αλλά για το προσωπικό του ξενοδοχείου ήταν ανεπάντεχο. Ηταν μια ευχάριστη έκπληξη η οποία θα μείνει βαθειά χαραγμένη στην μνήμη τους» δήλωσε στον Εθνικό Κήρυκα ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της Πανικαριακής Αδελφότητας Αμερικής και Καναδά «Ικαρος» Γιώργος Παράλεμος.

Στο κέντρο η η Βικτωρία Μαυρογιώργη από το Πίτσμπουργκ της Πενσιλβάνιας και ο Φίλιππος Καριμάλης, ο οποίος έπαιξε τον ικαριώτικο τσαμπουνοφύλακα.

Ερωτηθείς για τους οργανοπαίκτες επεσήμανε ότι ήταν η Βικτωρία Μαυρογιώργη από το Πίτσμπουργκ της Πενσιλβάνιας και ο Φίλιππος Καριμάλης, ο οποίος έπαιξε τον ικαριώτικο τσαμπουνοφύλακα και είχε έρθει αποκλειστικά για το συνέδριο από την Ικαρία.

Η τσαμπουνοφύλακα είναι ένα παραδοσιακό όργανο της Ικαρίας το οποίο είναι χειροποίητο και αποτελείται από τον ασκό – το οποίο είναι κατεργασμένο κατσικίσιο δέρμα – το επιστόμιο και τον αυλό. Σε άλλα γεωγραφικά διαμερίσματα της Ελλάδας το όργανο αυτό το ονομάζουν «γκάιντα», ή «τσαμπούνα», ή «τουλούμι», ή «αγγείο».

Ο κ. Παράλεμος, ο οποίος ηγούνταν και της οργανωτικής επιτροπής του συνεδρίου εξέφρασε την ικανοποίησή του για την επιτυχία του συνεδρίου και για τις αποφάσεις του σχετικά με τις δωρεές στο νησί, τις υποτροφίες και τα προγράμματα για τη νέα γενιά.

Στιγμιότυπο από το ξεφάντωμα.

«Ευχαριστώ τους συμπατριώτες μας από όλη την επικράτεια των ΗΠΑ και του Καναδά που συμμετείχαν στο 113ο συνέδριο και συνέβαλαν στην επιτυχία, καθώς επίσης και την απερχόμενη διοίκηση με πρόεδρο την Ελευθερία (Τέρυ) Πλατή οι οποίοι αγωνίστηκαν με πάθος για την αναβάθμιση της Πανικαριακής Αδελφότητας», επεσήμανε ο κ. Παράλεμος.
Ερωτηθείς για τους στόχους της νέας ηγεσίας ο κ. Παράλεμος επεσήμανε ότι έχουν προσδιοριστεί με σαφήνεια και επικυρωθεί από το συνέδριο.

«Στόχος της νέας ηγεσίας είναι αναβάθμιση του ρόλου της Πανικαριακής Αδελφότητας Αμερικής και Καναδά και η αναζωογόνηση όλων των τμημάτων και η ενίσχυση του Ιδρύματος της Πανικαριακής Αδελφότητας, το οποίο είναι ένα από τα πιο ισχυρά και συνάμα ιστορικά ιδρύματα της ομογένειας», κατέληξε ο κ. Παράλεμος.http://www.ekirikas.com

ΙΚΑΡΙΑ ...με τα μάτια της Τζένης Μπαλατσινού

Πάνω από είκοσι χρόνια ήθελα να επισκεφτώ την Ικαρία. Είχα ακούσει τόσους μύθους και ιστορίες που φάνταζε σαν τη χώρα του Ποτέ. Ιστορίες για τα εικοσιτετράωρα πανηγύρια, για τους ανθρώπους που ανοίγουν τα μαγαζιά τους ό,τι ώρα θέλουν, για τις άδειες παραλίες, για τους μαγαζάτορες που δεν βιάζονται να σε εξυπηρετήσουν, όπως και πολλές μεταφυσικές ιστορίες και φαντάσματα – τους αρέσει το μεταφυσικό στην Ικαρία.Όλες αυτές οι ιστορίες μαζί με το μυστικό της μακροζωίας, μου είχαν εξάψει τη φαντασία και ένοιωθα ενθουσιασμένη που επιτέλους θα πήγαινα έστω για τέσσερις  ημέρες (γιατί την Ικαρία για να τη δεις θέλεις τουλάχιστον δέκα ημέρες).

Ξεκίνησα με πρόγραμμα και πολύ στοχευμένη για το  ποια μέρη ήθελα να δω. Μεγάλος λάθος. Από ό,τι έβαλα στόχο, δεν έκανα τίποτα, εκτός να παραβρεθώ σε πανηγύρι. Να ‘ναι καλά η καλή μου φίλη Ναταλία και ο Νίκος, γιατί είναι εντελώς διαφορετικό να πας μόνος σου και αλλιώς να πας με Ικαριώτες.

Μόλις έφτασα, δίπλα από το αεροδρόμιο έριξα μια βουτιά στο Φάρο, μια μεγάλη παραλία με ωραίο βυθό, και μετά φάγαμε στο χωριό Καραβόσταμο, μια ώρα από το Φάρο, στην ψαροταβέρνα Μαντουβάλα, πάνω στη θάλασσα, όπου η μοναδική οικογένεια Τσιμπίδη, με την Τρισεύγενη, το Γιάννη, το Ζαχαρία και το Βαγγέλη, μας έφεραν τους ωραιότερους μπαλάδες (ψάρια) που δεν είχα δοκιμάσει ποτέ μέχρι τότε, φάβα και μαυρομάτικα φασόλια με χταποδάκι, αλλά και συγκλονιστικά χόρτα και κολοκύθια. Όλα  από το μποστάνι τους και όλα από τη δική τους τράτα.

Αφού είπαμε μεταξύ μας πολλές φορές πόσο ευλογημένοι είμαστε που βρισκόμαστε εδώ, αρχίσαμε να ανηφορίζουμε στο Πέζι στις Ράχες, που έχει μια μοναδική ιστορία. Δεν θα σας την πω, βρείτε τον Νίκο Πετρόγιαννη να σας την πει.

Μετά από μία ώρα διαδρομής φτάσαμε στο Πέζι, ένα υπέροχο πέτρινο σπίτι μέσα στο δάσος , που φάνταζε σαν να έχει βγει από παραμύθια του  Άντερσεν.δάσος , που φάνταζε σαν να έχει βγει από παραμύθια του  Άντερσεν.

Ίχνος σήματος κινητού, μεγάλη ελευθερία…. Το πιο κοντινό μέρος για να πιάσει το κινητό ήταν σε 15 περίπου λεπτά απόσταση με το αυτοκίνητο, στο χωριό Χριστός, ένα από τα πιο όμορφα και γραφικά χωριά. Στον υπέροχο κεντρικό δρόμο που διασχίζει το «χωριό που δεν κοιμάται ποτέ», βρήκαμε την Κουζίνα,  όπου αξίζει να δοκιμάσετε πουγκιά με λαχανικά και κάρυ  είναι θεϊκό! Στο πολύ όμορφο μπαρ με τον υπέροχο κήπο, το Δενδρόσπιτο, ένα παλιό σπίτι που η Ανθοδέσμη και ο Κώστας μετέτρεψαν με πολύ αγάπη σε μικρό παράδεισο, υπάρχουν όντως δενδρόσπιτα αν θέλεις να αράξεις ψηλά.

Την άλλη μέρα, αφού ξυπνήσαμε και φάγαμε πρωινό σε ρυθμούς Ικαρίας, πήγαμε στο Λιβάδι, όπου καταλήγει το ποτάμι από το φαράγγι του Χάρακα. Εκεί μπορείς να κάνεις πολύ ωραίο κάμπινγκ.

Όμως αυτό το οποίο θα μπορούσες με μεγάλη ευχαρίστηση να πάρεις μαζί σου φεύγοντας από την παραλία, είναι να μάθεις για τους άνεμους στη σχολή Ανεμολογίας. Δηλαδή να συζητήσεις στην κυριολεξία » περί ανέμων και υδάτων».

Ανεβήκαμε από εκεί προς το βουνό για βραδινό, κοντά στον Προφήτη Ηλία. Στη ταβέρνα Άργιος, είχα την τύχη να μου πει όλη την ιστορία για την εξορία του, ο Ντίνος Πετρόγιαννης, ένας υπέροχος άνθρωπος με πανέμορφα μάτια που μίλαγε με  γλύκα για όλα αυτά τα δύσκολα που του συνέβησαν στη ζωή στα χρόνια της εξορίας. Μουσικός, μοιραζόταν το δωμάτιό του με τον Λουντέμη και είχε όμορφες ιστορίες για τον Χατζιδάκι. Ομολογώ πως τελικά δεν ήξερα τίποτα για την εξορία.

Γυρίσαμε στο σπίτι ίσα-ίσα για να βάλουμε τα σωστά παπούτσια –τα οποία τελικά εγώ δεν έβαλα. Υποσημείωση κορίτσια να φοράτε κλειστά παπούτσια στα πανηγύρια για να μπορείτε να είστε ανταγωνιστικές στις πατημασιές.

Γύρω στα μεσάνυχτα  πήγαμε στο πανηγύρι στις Καστανιές, νωρίς τελικά για ικαριώτικο πανηγύρι. Από το κατσικάκι μέχρι το γαλακτομπούρεκο, όλα πετανόστιμα, και το κρασί που έρεε άφθονο και ντόπιο, ό,τι πρέπει για να κάνεις κεφάλι. Η πιο συγκινητική στιγμή όταν η ορχήστρα έπαιξε ένα κομμάτι τανγκό και  χόρεψαν όλοι, από τους υπερήλικες μέχρι τους νέους, έμοιαζε με παλιά ιταλική ταινία.

Ο κόσμος άρχισε να έρχεται μετά τις 3. Το πιο σημαντικό για να αντέξεις στο πανηγύρι είναι να μην αρχίσεις να πίνεις από την αρχή, έτσι ώστε να προλάβεις να χορέψεις το «Πώς το Τρίβουν το Πιπέρι», το τραγούδι με το οποίο κλείνουν όλα τα πανηγύρια στην Ικαρία. Δεν πρόλαβα, υπόσχομαι την επόμενη φορά. Την παράσταση έκλεψε ο 80χρονος Γιώργος Στενός, ο γνωστός μελισσοκόμος από το χωριό Χριστός, με την σπάνια χορευτική φιγούρα “κωλοκάθισμα» χωρίς χέρια.

Την επόμενη μέρα πήγαμε να δούμε το ηλιοβασίλεμα στη Μονή της Θεοκτίστης, στο χωριό Πηγή. Η πρώτη εντύπωση όταν φτάνεις είναι πως εκεί κατοικούσαν  εξωγήινοι. Στο βάθος αγναντεύεις την Μεσσαριά και τις χαράδρες που ξεχύνονται μέσα στο άπειρο πράσινο.

Τρία νησιά έχουν σαν καύχημα την Αγία Θεοκτίστη. Η Λέσβος στην οποία γεννήθηκε, η Πάρος στην οποία έζησε τριάντα πέντε χρόνια ασκητική ζωή και η Ικαρία στην οποία βρίσκονται τα σεπτά λείψανά της.

Εκτός από την υπέροχη θέα και το ηλιοβασίλεμα αξίζει να φας στο καφενεδάκι τους λουκουμάδες της Μαρίας Φραντζέσκου, που προσέχει  τη μονή, και να ακούσεις όλη την ιστορία του νησιού από μια γυναίκα που θα μπορούσε να είναι η προσωποποίηση της Ικαρίας. Έχει ένα αγέρωχο περπάτημα, φίνο αλλά ταυτόχρονα αντρικό. Σνόμπαρε τον Τζέιμι Όλιβερ, καθώς έφτιαξε μεν τραχανά μαζί του, αλλά όταν της ζήτησε να αρμέξουν την κατσίκα τον έστειλε  να το κάνει μόνος του.

Το βράδυ, δοκιμάσαμε υπέροχο κρέας στο Slow Food στο Μάραθο, στην Ευαγγελία Μαρινάκη, σε μια όμορφη πλατεία. Φτιάχνει το δικό της τυρί, έχει τα δικά της ζώα και το δικό της μποστάνι.

Παρόλο που ήθελα να πάω και φημισμένη παραλία Σεϋχέλες αλλά και στην Μεσακτή των  σέρφερς ,  αποφασίσαμε να πάμε στην μακρινή παραλία Τραπάλου. Η Καλλιόπη Παναγιωτίδου μαγειρεύει στη μοναδική ταβέρνα της παραλίας, και το μεσημεριανό μας εκεί εξελίχθηκε πάλι σε μικρό πανηγύρι με 10 άτομα. Και παρότι όλοι έπρεπε να πάνε σε ένα γάμο στη Λαγκάδα (μαζί κι εμείς ακάλεστοι) το κέφι που έγινε στη μικρή ταβέρνα, μας κράτησε και εμάς και τους καλεσμένους εκεί μέχρι αργά.

Αξίζει να παραβρεθείς σε ένα γάμο στην Ικαρία για να δεις το τσιμέντωμα το γαμπρού και πολύ αργά το βράδυ, το ψήσιμο της γραβάτας του που την κόβουν κομματάκια και την τρώνε οι φίλοι του.  Η Ικαρία θα μπορούσες να πεις ότι είναι ένα πάτσγουορκ πολλών αντιθέσεων. Διαφορετικά κομμάτια που όταν ενώνονται δίνουν ένα ισορροπημένο, υπέροχο αποτέλεσμα. Σαν να παίζονται διαφορετικές ταινίες σε κάθε γωνία.

Το σίγουρο είναι πως η Ικαρία είναι αυτόνομη, κι αν ένα μέρος θα μπορούσε να αυτονομηθεί θα ήταν αυτό. Άλλωστε είχε αυτονομηθεί για ένα μικρό διάστημα, το 1912, πριν την ένωσή της με την Ελλάδα.

Οι άνθρωποι είναι ευγενέστατοι και φιλόξενοι, αρκεί να αφεθείς στους ρυθμούς του νησιού. Το μυστικό της μακροζωίας, όπως λέει η Μαρία Φραντζέσκου δεν είναι ούτε η διατροφή ούτε οι αργοί ρυθμοί. Είναι να ξυπνάς το πρωί και να ξέρεις ότι έχεις να κάνεις συγκεκριμένες δουλειές. Εάν έχεις παραιτηθεί και δεν δουλεύεις το μυαλό σου μέχρι να φύγεις από αυτό τον κόσμο, τότε είναι που γερνάς. Σοφά λόγια…       http://www.jenny.gr     φωτογραφίες   https://www.instagram.com/jennybalatsinou/

Το νερό το πιο πολύτιμο αγαθό του ανθρώπου

Η επιδείνωση της ξηρασίας θεωρείται μια από τις σημαντικότερες φυσικές καταστροφές, καθώς έχει σοβαρές κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Μόνο στην Ευρώπη η ζημιά από την ξηρασία των τελευταίων 30 χρόνων, υπολογίζεται σε πάνω από 100 δισεκατομμύρια ευρώ.

Σύμφωνα με τα ευρήματα των ερευνητών, η νότια Ευρώπη θα επηρεαστεί περισσότερο, με την κατώτατη ροή των ποταμών να πέφτει σε ποσοστά 40% και τις περιόδους λειψυδρίας να αυξάνονται κατά 80%.

Το 2025 3,5 δισ. άνθρωποι σε 52 χώρες της Γης είτε θα ζουν σε καθεστώς λειψυδρίας είτε θα κινδυνεύουν άμεσα από αυτήν

Η ρύπανση του περιβάλλοντος αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα Η Μόλυνση  των υδάτων απειλεί πολλά είδη ζώων και φυτών και τον άνθρωπο, στον οποίο φτάνουν πολλές τοξικές ουσίες μέσω της τροφικής αλυσίδας, επηρεάζοντας δυσμενώς την υγεία του.

Oι ελληνικές θάλασσες είναι πιο καθαρές από ποτέ, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί. Tο γεγονός ότι η Eλλάδα δεν έχει βαριά βιομηχανία είναι σωτήριο για το θαλάσσιο περιβάλλον. Aκόμη, η γεωγραφική θέση της χώρας μας βοηθάει στη διατήρηση της καλής ποιότητας του υγρού στοιχείου. H Aνατολική Mεσόγειος είναι πιο καθαρή σε σχέση λ.χ. με τις βόρειες θάλασσεςAN YΠAPXOYN ΘAΛAΣΣIA PEYMATA. Aυτό σημαίνει ότι το νερό ανανεώνεται συνεχώς, και έτσι απαλλάσσεται από τους μολυσματικούς ή ρυπογόνους παράγοντες. 

«Αν βρεθείς σε δύσκολες στιγ­μές στην ζωή σου, και δεν ξέρεις σε ποιόν να απευθυνθείς για βοήθεια, πήγαινε σε μια πηγή στο βουνό – και άκου την μουσική που παίζει το νερό της. Τότε θα δεις ότι όλα θα πάνε καλά…»Βίκτωρ Σάουμπεργκερ

Το καλοκαίρι είναι ακόμα εδώ: ..βροχή περιμέναμε, καύσωνας μας προέκυψε !

Το τέλος των Καλοκαιρινών Διακοπών

Το καράβι πλέει στον ορίζοντα όπως το καλοκαίρι πάνω στο χρόνο. Μπορεί να μη γνωρίζεις τον προορισμό του, αλλά ξέρεις ότι στο τέλος θα ρίξει την αλυσίδα και οι επιβάτες θα βγουν σαν λέξεις από θυμωμένο στόμα. Το καλοκαίρι τελειώνει λες και είναι απόγευμα Κυριακής που αργεί να νυχτώσει.

Πολλές φορές το «από Αύγουστο χειμώνα» θυμίζει κάποιον που βιάζεται να πεθάνει-ευτυχώς που υπάρχει και το «από Μάρτη καλοκαίρι» για να φέρνει τα πράγματα σε μία ισορροπία. Όμως ναι, καλό είναι να ξεμπερδεύεις από τον Δεκαπενταύγουστο και μετά. Η ζέστη δεν ταιριάζει με τη διάθεση που ακολουθεί, δεν κρατάς το δένδρο στολισμένο μετά τα Φώτα. Παλαιότερα ο Σεπτέμβριος έκανε γρήγορα την άχαρη δουλειά. Δύο-τρεις βροχές στην αρχή και ξέπλενε τις ψευδαισθήσεις. Και το καλοκαίρι έφευγε χωρίς καν να το πάρεις είδηση, όπως, σβήνει μία λάμπα το ξημέρωμα. Τώρα το καλοκαίρι θέλει να σε πεθάνει, να σε πάρει μαζί του. Φυτεύει καύσωνες μέσα στο Σεπτέμβριο και εσύ βλέπεις παραλίες, θέλεις να πας αλλά δεν μπορείς. Στο μεταξύ το νησί αδειάζει, αλλά δεν είσαι εκεί να το χαρείς. Ο Δεκαπενταύγουστος της πόλης είναι ο χειμώνας του νησιού. Κρατάει περισσότερο, αλλά είναι για λιγότερους.

Τέλος πάντων, οι αντιθέσεις και οι αντιφάσεις δεν οδηγούν πουθενά, ειδικά όταν έχεις τον Σεπτέμβριο να έρχεται προς τα πάνω σου. Διότι ενόψει Σεπτεμβρίου, ακόμα και αν δεν έχεις φύγει, πρέπει να επιστρέψεις. Βγαίνεις από το κώμα και μπαίνεις στον εφιάλτη. Φίδια οι λογαριασμοί που χώθηκαν κάτω από την πόρτα. Και από πάνω: μεσοπρόθεσμο, εισφορές, σχολεία, μπορεί και δίαιτα, υποσχέσεις που δεν μπορείς να τηρήσεις και δεσμεύσεις που θα σε πνίξουν. Ο Σεπτέμβρης είναι ένας σκληρός, ένας απάνθρωπος μήνας. Μπαίνεις στην αρένα και είναι όλα τα θηρία γύρω σου. Και ο χειμώνας, αυτή η «έντιμη» εποχή, είναι πιο κοντά απ’ ότι νομίζεις. Είναι μέσα στη ντουλάπα σου, μυρίζει ναφθαλίνη.

Η άλλη δυσκολία τούτων των ημερών είναι όταν καταλαβαίνεις ότι δεν ξεκουράστηκες. Η αληθινή Πρωτοχρονιά του Σεπτεμβρίου σε βρίσκει εξαντλημένο, οδοιπόρο με κεκτημένη ταχύτητα από άλλα καλοκαίρια, ποιος ξέρει πόσο παλιά. Το μόνο παρήγορο είναι πως πλέον οι εποχές γυρίζουν πιο γρήγορα και μέχρι να ξεψυχήσει το ένα καλοκαίρι, έρχεται το άλλο. Όμως θα είναι πιο δύσκολο. Όχι επειδή μεγαλώνεις, αλλά επειδή ξέρεις πολλά και θυμάσαι περισσότερα. Επίσης θα μοιάζει εφιαλτικά τα προηγούμενα. Καμιά φορά το να συνδέσεις μία ανάμνηση με συγκεκριμένο καλοκαίρι είναι σαν να ψάχνεις ένα συγκεκριμένο νόμισμα σε μία χούφτα με κέρματα.

Το καράβι, λοιπόν, που πλέει στον ορίζοντα πάει προς τη Δύση. Σε λίγο η θάλασσα θα πάρει πίσω τη γραμμή με τα απόνερα. Το καλοκαίρι τελειώνει μαζί με τις ψευδαισθήσεις, τα λουκέτα κλειδώνουν και ο κόσμος μπαίνει πάλι σε μία τάξη....Καλή επάνοδο! http://www.protagon.gr/author/kostas-giannakidis φωτογραφια Mairh Minardou-Karagiannaki

Στον αέρα η λειτουργία των παιδικών σταθμών στην Ικαρία λόγω έλλειψης προσωπικού

Χωρίς προσωπικό οι παιδικοί σταθμοί στην Ικαρία.

Στον αέρα η λειτουργία των παιδικών σταθμών στην Ικαρία  λόγω έλλειψης προσωπικού.  Ο δήμος Ικαρίας έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας για το θέμα αυτό στα Υπουργεία Εσωτερικών,  Εργασίας, την ΚΕΔΕ, τα πολιτικά κόμματα και την ΕΕΤΑΑ.

Ζητούμε, αναφέρει η επιστολή,  την αρωγή όλων των εμπλεκομένων υπηρεσιών ώστε να μπορέσουν οι δικαιούχοι του προγράμματος να κάνουν χρήση του δικαιώματος τους, αλλά και ο δήμος να μην στερηθεί αυτές τις από κάθε άποψη αναγκαίες θέσεις εργασίας.

Αποκλειστικά κρατικοί, δημόσιοι, δωρεάν, σύγχρονοι και ασφαλείς βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί, με χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, με κτιριακή επάρκεια, καταλληλότητα, υποδομή, επάρκεια και ποιότητα φαγητού.

Δωρεάν φοίτηση όλων των παιδιών στους δημοτικούς παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς.

Μόνιμο, εξειδικευμένο και επαρκές προσωπικό, με ενιαίο φορέα προσχολικής αγωγής, που ν’ ανήκει στο υπουργείο Παιδείας, με ενιαίο παιδαγωγικό πρόγραμμα σύμφωνα με τις ηλικιακές ανάγκες βρεφών και νηπίων.

Άμεση κρατική επιχορήγηση στους δήμους, για ν’ αντιμετωπιστεί η σημερινή εκρηκτική κατάσταση.

Καλούμε την ΚΕΔΕ να επανεξετάσει έστω και σήμερα την στάση της συνολικά απέναντι στην υλοποίηση του συγκεκριμένου προγράμματος και να απορρίψει την αντιδραστική εξέλιξη που φέρνουν οι νέες ρυθμίσεις ξεθεμελιώνοντας την λειτουργία και τον χαρακτήρα τον παιδαγωγικών δομών, μετατρέποντας τους παιδικούς σταθμούς σε parking βρεφών και νηπίων που θα κυνηγάνε κάθε χρόνο ως ευκαιρία, κάποιες ελάχιστες από τις πιο τσακισμένες οικογένειες».                                «Τα τελευταία  χρόνια το ακριτικό νησί μας είδε τον πληθυσμό του να αυξάνεται λόγω της οικονομικής κρίσης. Τώρα πάνε να μας γυρίσουν στο μηδέν, καθώς οι γονείς, βλέποντας την τραγική κατάσταση στο χώρο της Παιδείας, εκτός όλων των άλλων προβλημάτων, θέλουν να εγκαταλείψουν ακόμα μια φορά τη γενέτειρά τους».Η αποκέντρωση είναι μια απάντηση στην κρίση, αλλά θέλει υποδομές, κάτι που δυστυχώς η Ικαρία   μας στερείτε  όχι μόνο τώρα, εν καιρώ κρίσης, αλλά και την εποχή που τα οικονομικά της χώρας ήταν πολύ καλύτερα». 

Tα αδέσποτα κατσίκια τροφή για τους άπορους και υποσιτισμένους πολίτες

πηγη 

Τροφή για τους φτωχούς τα αδέσποτα κατσίκια στη Σητεία!

Πρωτοβουλίες που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί πριν από μερικά χρόνια λαμβάνουν οι αρχές στην Κρήτη της κρίσης, προκειμένου να βρεθεί τροφή για τους άπορους και υποσιτισμένους πολίτες.

Το χρόνιο πρόβλημα που υπάρχει σε πάρα πολλές περιοχές της Κρήτης εξαιτίας των αδέσποτων αιγοπροβάτων, έρχεται να δώσει λύση στο θλιβερό φαινόμενο της πείνας και της ανέχειας που πλήττει όλο και περισσότερους κατοίκους του νησιού.

Συγκεκριμένα, ο Δήμος Σητείας εφαρμόζει το νομικό «παραθυράκι» που υπάρχει και προχωρά στο μέτρο της σφαγής των λεγόμενων ανεπιτήρητων ζώων και τη διανομή του κρέατός τους, μέσω του Δημοτικού Κοινωνικού Παντοπωλείου, σε οικογένειες που αντιμετωπίζουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα.

Σύμφωνα με τον δήμαρχο Σητείας, κ. Θεόδωρο Πατεράκη, μόνο την περασμένη εβδομάδα 37 κατσικάκια και τράγοι έγιναν τροφή για φτωχούς δημότες, οι οποίοι μοιράστηκαν περισσότερα από 500 κιλά κρέας!

«Το πρόβλημα στο δήμο μας, αλλά και σε πολλές ακόμη περιοχές του Λασιθίου, από τις καταστροφές που προκαλούν τα αιγοπρόβατα που αφήνονται από τους ιδιοκτήτες τους να βόσκουν ανεξέλεγκτα, είναι πολύ μεγάλο» λέει ο κ. Πατεράκης και προσθέτει «Τα τελευταία τρία χρόνια συνεργεία της δημοτικής Αρχής έχουν περισυλλέξει περισσότερα από 300 ανεπιτήρητα ζωντανά.

Πρόκειται κυρίως για κατσίκες και τράγους, που προκαλούν καταστροφές στις περιουσίες των ντόπιων, φτάνοντας πολλές φορές μέχρι και τις αυλές των σπιτιών».

Στον Αχλαδόλακο του χωριού Γαλιάς του Δήμου Φαιστού, ένας αγρότης έχει κεντρίσει μια χοντρολιά. Τα μπόλια έπιασαν, αλλά ο βοσκός βάνει κάθε χρόνο τα πρόβατα και τρώνε τα μπόλια!

Και ο αγρότης του γράφει όλο παράπονο: «Βοσκέ δυο χρόνια πολεμώ να τη κάμω ελιά και εσύ με τση προβάτες σου τση βγάνεις τα μάτια. Λυπήσου τον κόπο και τον αγώνα μου. Είναι αμαρτία. Και τ΄ Αγίου το κανδήλι από παέ περιμένει. Από παέ περιμένουν και τα κοπέλια μου. ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ»

Συνεχίζοντας με μια νέα πινακίδα ακριβώς αποκάτω γράφει ο απογοητευμένος αγρότης, σιργουλεύοντας το βοσκό: «Βοσκέ, χρόνια πολλά, καλή χρονιά. Σου αφήνω να πιείς ένα κρασί με καρύδια και κάστανα, καθώς και πορτακαλομαντάρινα. Ευχαριστώ»!

Στην πάνω μεριά της ελιάς έχει αφήσει ένα ασκό με κρασί και στη ρίζα το κέρασμα…

Σύμφωνα με τον κ. Πατεράκη, οι περιοχές οι οποίες αντιμετωπίζουν το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η Χρυσοπηγή, η Δάφνη, τα Κρυγιά, το Σκορδύλο και λιγότερο η Ζάκρος, όπου τα ζώα αφήνονται ελεύθερα προκαλώντας ζημιές στις αγροτικές καλλιέργειες - και όχι μόνο - των κατοίκων.

Τι προβλέπει ο νόμος

Συνεργεία του Δήμου Σητείας που απαρτίζονται από εθελοντές, ανάμεσά στους οποίους και βοσκοί που γνωρίζουν καλά τα κατατόπια,  εντοπίζουν τα ζώα και τα παγιδεύουν.

Στη συνέχεια κινούν τις διαδικασίες που προβλέπει ο νόμος. Για την ακρίβεια, σύμφωνα με το άρθρο 17 του Νόμου 4056/12, εάν διαπιστωθεί ότι τα ζώα που έχουν περισυλλέγει δεν έχουν ιδιοκτήτη, μετά την παρέλευση δέκα ημερών αυτά περιέρχονται στην ιδιοκτησία του Δήμου. «Ο Δήμος δύναται να διαθέτει δωρεάν σε φορείς με φιλανθρωπική στόχευση τα προϊόντα (…)», αναφέρεται μεταξύ άλλων στο σχετικό νομοθέτημα.

Παράλληλα, στον ιδιοκτήτη που ταυτοποιείται από τη σήμανση του ζώου, επιβάλλεται πρόστιμο που ανέρχεται σε 50 ευρώ για αιγοπρόβατα και σε 150 ευρώ για βοοειδή.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο ιδιοκτήτης που ζητά την επιστροφή του ζώου του μέσα σε διάστημα δέκα ημερών από την περισυλλογή του από τα συνεργεία του Δήμου μπορεί να το πάρει πίσω, αφού πρώτα καταβάλλει το χρηματικό ποσό των 10 ευρώ για κάθε ημέρα που το ζωντανό του παρέμεινε στην εκάστοτε δημοτική κτηνοτροφική εγκατάσταση.

Ωστόσο, οι ιδιοκτήτες των ανεπιτήρητων ζώων σχεδόν ποτέ δεν εμφανίζονται για να τα ζητήσουν πίσω.                                                       πηγες   http://www.kontranews.gr      e-mesara gr

Το κρινάκι της θάλασσας,θαυμάστε το, μυρίστε το, αλλά μην το κόψετε

Εχει επιβιώσει εδώ και αιώνες καταφέρνοντας να εμφανίζεται, κάθε καλοκαίρι, μέσα από την καυτή άμμο και να σκορπάει ένα απαλό άρωμα με τα ολόλευκά του άνθη. Το κρινάκι της θάλασσας, ένα αγριολούλουδο που φύεται στα παράλια όλης σχεδόν της Ελλάδας, κινδυνεύει με εξαφάνιση εξαιτίας της ανθρώπινης παρέμβασης.                                                                                                   Οικογένεια: Amaryllidaceae
Γένος: PancratiumΕίδος: Pancratium maritimum, Παγκράτιο το παράλιο, Κρίνος της θάλασσας, το κρινάκι της θάλασσας, Sea daffodil, Sand Lily.                                                                   Αν και πρόκειται για ένα από τα προϊστορικά φυτά που διασώζονται μέχρι σήμερα στον ελλαδικό χώρο, εντούτοις η έλλειψη ενημέρωσης των πολιτών κάνει δύσκολη την επιβίωσή του. Κάθε χρόνο παρατηρείται να λιγοστεύει επικίνδυνα ο αριθμός των φυτών είτε από τα αυτοκίνητα που εισέρχονται μέχρι το ύψος της παραλίας είτε από εκείνους που τα κόβουν ή ακόμα κι από την επέμβαση των μηχανημάτων καθαρισμού των παραλιών από τα σκουπίδια που πετιούνται κατά τη διάρκεια επίσκεψης των λουομένων» «Ας μην ξεχνάμε άλλωστε ότι μιλάμε για ένα αγριολούλουδο που δεν χρειάζεται περιποίηση για να επιβιώσει, ούτε καν νερό. Το μόνο που θέλει είναι να μην το... πατάμε και να μην το ξεριζώνουμε και αυτό θα συνεχίσει να ομορφαίνει τις παραλίες μας, σκορπώντας το μεθυστικό του άρωμα»                                                                                                                                                      
    Παγκράτιο το παράλιο

Το μυθικό κρινάκι της άμμου ονομάζεται Pancratiummaritimum (Παγκράτιο το παράλιο) από το ελληνικό Pancratium- παν + κραταιός, για την υποτιθέμενη φαρμακευτική δύναμη του φυτού, (Pandocrator) - παντοδύναμο, και το λατινικό Maritimum που σημαίνει "από τη θάλασσα-ακτή". Ονομάζεται ακόμα ασφόδελος της θάλασσας, κρινάκι του Αγίου Νικολάου και νάρκισσος της θάλασσας και το συναντάμε, από τη Χαλκιδική και τη Λήμνο μέχρι το Πήλιο, τη δυτική Πελοπόννησο, τα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη.

Το παγκράτιο εντυπωσιάζει για τον τόπο που επιλέγει να φυτρώνει (αμμούδες και αμμοθίνες) και την εποχή της ανθοφορίας του, το κατακαλόκαιρο. .Χρησιμοποιώντας τους ζωοδόχους ανέμους του καλοκαιριού ξεκινάει να ανθίζει στα μέσα του Ιουλίου, υπό την επίδραση των κυμάτων της θάλασσας και του αέρα που στέλνει σταγονίδια θαλασσινού νερού πάνω στα άνθη που παίρνουν το χρώμα της αγνότητας ιερό άσπρο σαν το αλάτι και την αφρισμένη από τα ακούραστα κύματα θάλασσα. Στο τέλος του Αυγούστου φτάνει στο υψηλότερο σημείο άνθισης και το άρωμα τώρα έντονο ισχυρό φτάνει μέχρι την θάλασσα ανταποδίδοντας έτσι το χρέος του προς την θάλασσα που το δρόσισε να αντέξει τον ζεστό ήλιο και την καυτή άμμο. Στα μέσα του Σεπτεμβρίου, μαζί με τα μελτέμια λήγει και η περίοδο ανθοφορίας του. Η επικονίασή του επιτυγχάνεται προσελκύοντας ένα μεταναστευτικό είδος πεταλούδας της νύχτας, το Hawkmoth (σκώρος -γεράκι) και μόνο σε περιόδους νηνεμίας ή ασθενών ανέμων για περιορισμένο χρονικό διάστημα                   .

Οι σπόροι παρασύρονται από τους ανέμους, διανύοντας συχνά μεγάλες αποστάσεις μέσα στη θάλασσα ώσπου να βρουν κατάλληλο έδαφος όπου μπορεί να παραμείνουν έως 4-5 χρόνια θαμμένοι, μέχρι να βρουν ευνοϊκές συνθήκες για να βλαστήσουν.

Το κρινάκι σε τοιχογραφίες της Κνωσού

Το «Pancratiummaritimum», όπως όλοι οι κρίνοι, ήταν ιερό λουλούδι για τους Μινωίτες και είναι γνωστό από αρχαίες εικονογραφήσεις στην Κρήτη, στα παλάτια της Κνωσού.

Η πρώτη παράσταση του Pancratium αναφέρεται από τον Έβανς, ο οποίος την ανακάλυψε κατά τις ανασκαφές που έκανε στο παλάτι της Κνωσού (1896). Συγκεκριμένα, υπάρχει μια τοιχογραφία στο ανάκτορο της Κνωσού, "το μπλε πουλί", όπου στην κάτω δεξιά γωνία υπάρχει η πρώτη σωζόμενη αναπαράσταση του παγκρατίου στον κόσμο.

Όπως καταγράφεται σε στοιχεία , το πρώτο πράγμα που συναντούσαν οι θαλασσοκράτορες ναυτικοί της μινωικής Κρήτης με τα ιστιοφόρα τους, γυρνώντας τις ατέλειωτες ακρογιαλιές της Μεσογείου, ήταν πλήρως ανθισμένα κρινάκια καθώς η εποχή ανθοφορίας τους συμβαδίζει με την εποχή του χρόνου που υπήρχαν ευνοϊκές συνθήκες (μελτέμια) για ιστιοπλοΐα.

  Φαρμακευτικές χρήσεις                                                                                                                      Το φυτό αυτό χρησιμοποιείται μέχρι και σήμερα από τους ΜΠΟΥΣΜΕΝ στην Μποτσουάνα σε σαμανιστικές τελετές. Οι σαμανιστές ιερείς ξυρίζουν το κεφάλι και τρίβουν τη ρίζα του φυτού προκειμένου να απορροφηθεί για να προσφέρει παραισθητικές και καρδιοτονωτικές ιδιότητες.

Στη Σαντορίνη και πάλι σε μια νωπογραφία "οι πυγμάχοι" με ξυρισμένα κεφάλια (στην μινωική ζωγραφική το ξυρισμένο κεφάλι το ζωγράφιζαν με μπλε χρώμα) μάλλον συμμετείχαν σε μια τελετή μύησης μάλλον ενηλικίωσης υπάρχει μια άποψη ότι ο πυγμάχος στα αριστερά είναι γυναίκα και μάλλον μέσα από την πάλη συμμετείχαν σε μια τελετή μύησης στον έρωτα.

Το φυτό Παγκράτιο μάλλον χρησιμοποιούταν σε τελετές μύησης και στα ελευσίνια μυστήρια, μυημένος στα ελευσίνια μυστήρια ήταν ο "Παντοδύναμος" Ηρακλής γιος του "Παντοκράτορα" Δία, ο οποίος Ηρακλής, ήταν ο εμπνευστής και ο πρώτος νικητής του αρχαίου αγωνίσματος "Παγκράτιο" μια μορφή πυγμαχίας και πάλης.

Επειδή τα ονόματα δεν είναι ποτέ τυχαία ,ούτε επιλογή απλών ανθρώπων κρύβουν μέσα τους μια ιστορία , μια ιδέα ,μια καταγωγή , μια αναφορά ,μια γνώση ,μια καταγραφή ,ένα γεγονός ,μια ιδιότητα ,μια συνέχεια είναι στην ουσία ένα πολιτιστικό δεδομένο.

Δυνατό, πολυταξιδεμένο και ανθεκτικό το κρινάκι μας σαν το Οδυσσέα. Αυτό φυτό πρέπει να έδωσε ο Ερμής στο Οδυσσέα για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τα μάγια της Κίρκης. Ο Όμηρος το ονόμαζε Μόλυ και το περιέγραφε σαν ένα «φυτό με άνθη άσπρα σαν το γάλα».

Ο Θεόφραστος γράφει για το Παγκράτιο είναι ένας είδος κρεμμυδιού χρησιμοποιείται ως αντίδοτο σε δηλητηριάσεις και σε μαγιές, αλλά είναι δύσκολο να το ξεριζώσει κανείς.

Χρησιμοποιείται ως τονωτικό και ειδικά ως τονωτικό του καρδιακού και νευρικού συστήματος είναι ακόμα αντιβακτηριδιακό, αντιμυκητιακό, αντιφλεγμονώδες, αντιπαρασιτικό πολλά συστατικά έχουν ανιχνευθεί στο Παγκράτιο με αντιβιοτική δράση, πολλές ασθένειες όπως το Αλτσχάιμερ, αλλά και σαν τονωτικό της μνήμης, έχει επίσης χρησιμοποιηθεί ως σηπτικό μαλακτικό αλλά και για παθήσεις των νεφρών.

Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν το χυμό από το φυτό Παγκράτιο μαζί με μέλι. Λένε ότι είναι τόσο έντονο το άρωμα του που κρατάει τα πρόβατα μακριά από τις ακτές.

Το κρινάκι της θάλασσας ήταν ένα πολύ σημαντικό φυτό για τα νησιά του Αιγαίου και το σύμβολο των ισχυρών χωρών του Μίνωα κι επιπλέον αποδεικνύει τη μοναδικότητα του Αιγαίου με αμετάβλητες οικολογικές συνθήκες από τη Μεσολιθική Εποχή μέχρι σήμερα.   Αν είστε τυχεροί και τα δείτε θαυμάστε τα, μυρίστε τα, αλλά μην τα κόψετε, ούτε να τα ξεριζώσετε, για να είναι για πολλά χρόνια εκεί, να μας θυμίζουν την ιστορία μας, την καταγωγή μας, για να παίρνουμε δύναμη από το παράδειγμά τους, που μπορούν να επιβιώνουν μέσα σε ένα κατά τα άλλα αφιλόξενο τόπο για πολλά άλλα φυτά, ας αναπτύξουμε την οικολογική μας συνείδηση πριν είναι αργά, να εμπνευστούμε από την ομορφιά τους και την αρμονία τους, να ξαναβρούμε το χαμένο μέτρο μέσα μας και ας τα αφήσουμε παρακαταθήκη στα παιδιάia μας, μια και δεν έχουν μείνει και πολλά πράγματα να τους αφήσουμε.

ΜΕ ΠΗΓΕΣ ΑΠΟ:http://ellinonfos.gr/                                                                         http://www.imerisia.gr
http://news.karpasha.com
galifabee.blogspot
west-creta.com