Γεμέλια

φωτο Σοφια Καρουτσου

"Ακριβή" μου Ικαρία ..!

Πυκνώνουν τα σύννεφα πάνω από το νησί μας όπου καταργήθηκε o μειωμένος ΦΠΑ, φέρνοντας βίαια στην επιφάνεια τα προβλήματα της νησιωτικότητας. «Οι τιμές στα βασικότερα είδη διατροφής στο νησί μας είναι πολύ υψηλότερες απ’ ό,τι στην Αθήνα», λέει  η Ειρήνη Β., μητέρα δύο παιδιών, στην Ικαρία  , όπου o ΦΠΑ «φούσκωσε» από τον Ιανουάριο. «Εδώ, το οικονομικότερο γάλα ξεκινά με 1,70 ευρώ το λίτρο, η τιμή του ψωμιού  στα 2,10, το μοσχάρι από 12 έως 14 ευρώ το κιλό», αναφέρει ενδεικτικά. «Το νησί μας, δυστυχώς, δεν παράγει πολλά τρόφιμα  ειδικά τον χειμώνα , διαθέτει μόνον  πολλά κατσίκια και Πανηγύρια », διευκρινίζει η Ειρήνη. Αυτό, κατ’ επέκτασιν, σημαίνει ότι οι κόρες της Ειρήνης τρώνε φρούτα και λαχανικά από την Κεντρική Λαχαναγορά Αθηνών, ενώ... αγναντεύουν ,χορεύοντας, το Αιγαίο.  Στον οικογενειακό προϋπολογισμό, «φωτιά» βάζουν  η βενζίνη ,τα τρόφιμα και βέβαια, η θέρμανση.

Ωστόσο, η μεγάλη πληγή είναι τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια.. 

Μέχρι πρότινος στο νησί εγκαθίσταντο πολλές οικογένειες, των οποίων το βαλάντιο δεν άντεχε την ακριβή ζωή της πρωτεύουσας. «Τώρα αυτό το ρεύμα έχει σταματήσει και δεν αποκλείεται να σημειωθεί κύμα αστυφιλίας», σχολιάζει η Ειρήνη με νόημα. Πολλοί νέοι-ες μεταναστεύουν ,για αναζήτηση δουλειάς ,στην Αμερική  Οι κάτοικοι έχουν αρχίσει τις εκπτώσεις στην ποιότητα ζωής: καθυστερούν να πληρώσουν τις εισφορές τους στον ΟΓΑ, επαναφέρουν τη χρήση της ξυλόσομπας, κόβουν το φροντιστήριο ξένων γλωσσών στα παιδιά τους... «Έκδηλη, όμως, είναι  και η ανησυχία των κατοίκων  με τη νέα τουριστική σεζόν για τη δυσαρέσκεια πολλών επισκεπτών, που μας προτιμούσαν ως έναν παραδοσιακά οικονομικό προορισμό», ισχυρίζεται η Ειρήνη, που αρχικά ήλπιζε σε μια αναβολή ή έστω στην εκπλήρωση της υπόσχεσης για νέα τιμολογιακή πολιτική των ακτοπλοϊκών γραμμών για τους μόνιμους κατοίκους.

Στο πλοίο που συνδέει την Ικαρία  με τον Πειραιά  προβάλλουν πάντοτε πλάι στους επιβάτες... σακούλες σούπερ μάρκετ. «Πρόκειται για όσους έχουν εδώ εξοχικά και γνωρίζουν ότι οι τιμές στα σούπερ μάρκετ είναι πραγματικά τσουχτερές», τώρα μάλιστα με το νέο ΦΠΑ πολλοί μαγαζάτορες σκέφτηκαν να στρογγυλέψουν τις τιμές και φυσικά  που αλλου προς τα πάνω 

Ο Wim De Weerdt   σχολιάζει με νόημα (για  να μην κοροϊδευόμαστε δηλαδή) : ένα μάθημα αύξησης του ΦΠΑ από 17% -> 24%:

Ο καφές που χθες κόστιζε 2,50 (2,075 + 0,425 ΦΠΑ) σήμερα θα έπρεπε να κοστίζει 2,57 ευρώ (2,075 + 0,498 ΦΠΑ), ας πούμε 2,60.

Δεν σημαίνει δηλαδή ότι ο καφές ειναι 7% πιο ακριβός, γιατί τότε η τιμή θα ήταν 2,50 + 7%= 2,675, δηλαδή 2,70.

Όλα αυτά να σας πω ότι δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για μεγάλες αυξήσεις του στυλ 20%-30%. Ο καφές από 2,5 στα 3 ευρώ για παράδειγμα είναι μια αύξηση του 20%. Όποιος το κάνει αυτό (και θα έχει αρκετούς) απλά περίμεναν μια δικαιολογία να αυξάνουν τις τιμές τους (και να φταίει εντελώς η κυβέρνηση)

Το ευτύχημα για τους  μόνιμους κατοίκους είναι ότι οι περισσότεροι διαθέτουν τον δικό τους κήπο, ακόμα και τα δικά τους ζώα. «Πολλοί, μάλιστα, ασχολούνται κατ’ αποκλειστικότητα με την κτηνοτροφία και τη μελισσοκομία, οπότε εμπορεύονται κρέας και  μέλι, οι  κτηνοτρόφοι αγοράζουν όμως πιο ακριβές τις τροφές , που μοιραία ανεβάζουν τις τιμές, για παράδειγμα ένα αυγό πωλείται 0,40» εξηγεί η Μαρία, που είναι έμπορος αλλά διατηρεί τον δικό της κήπο. . «Για εμάς το πιο δυσβάστακτο έξοδο είναι το πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης», καταλήγει. Και όχι άδικα, καθώς τον Ιανουάριο η νεαρή νησιώτισσα αποκλείστηκε τρεις φορές λόγω χιονιά.

«Εμείς είμαστε ένα νησί με βαρύ χειμώνα», δηλώνει και ο Γιάννης  «Στον οικογενειακό μας προϋπολογισμό προηγούνται πάντοτε τα έξοδα θέρμανσης και έπονται οι μετακινήσεις».. και όταν η μετακίνηση αυτή κρίνεται  απαραίτητη δεν βρίσκουμε καράβι μια και τα δρομολόγια των πλοίων είναι και αυτά ακριβοθώρητα .......

Η λύση ειναι μια  η ανταλλαγή αγαθών χωρίς τη μεσολάβηση χρήματος.

● ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΑΚΤΙΚΗτόσο παλιά όσο και ο άνθρωπος. Στη Λίθινη Εποχή, τότε που οι άνθρωποι κυνηγούσαν και καλλιεργούσαν τη γη με πέτρινα εργαλεία, εξ ανάγκης αντήλλασαν μεταξύ τους αγαθά: για παράδειγμα, ένας κυνηγός μπορούσε να ανταλλάξει δέρματα ζώων με καρπούς από έναν αγρότη. ● ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣτης αρχαιότητας, στην Αίγυπτο των Φαραώ ή και στις κοινότητες των Ινδιάνων της Αμερικής, ο αντιπραγματισμός ήταν ο μοναδικός τρόπος «οικονομικής συναλλαγής».

● Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΝΟΜΙΣΜΑΤΩΝκαι (πολύ αργότερα) των χαρτονομισμάτων, ωστόσο, δεν τον οδήγησε σε εξαφάνιση. Ο αντιπραγματισμός ουδέποτε έπαψε να υφίσταται, ούτε στο εγχώριο εμπόριο ούτε στις διεθνείς συναλλαγές, στις περιπτώσεις που μια χώρα δεν διαθέτει μετατρέψιμο νόμισμα. ● ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣκρίσης, πολέμου ή κατοχής, ο αντιπραγματισμός γνωρίζει πάντα δόξες. Στην κατοχική Γαλλία του 1940, για παράδειγμα, το «νόμισμα» με τη μεγαλύτερη αξία ήταν η βενζίνη και τα αναγομωμένα λάστιχα- αγαθά δυσεύρετα.

● ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΑΣ,ο αντιπραγματισμός συναντάται σε πολλές διαφορετικές μορφές- ένα σύστημα αντιπραγματισμού είναι και το Ανταλλακτικό Δίκτυο στην Ικαρία https://www.facebook.com/groups/117371185018330/?ref=group_header ... είναι ένα δίκτυο αλληλέγγυας οικονομίας, ένα δίκτυο ανταλλαγής υπηρεσιών με μονάδα συναλλαγής το χρόνο και τα προϊόντα όχι τα χρήματα.

Έχει ιδιαίτερη κοινωνική χρησιμότητα διότι αφενός μπορεί να καλύψει βασικές ανάγκες κάθε νοικοκυριού χωρίς τη μεσολάβηση χρήματος και αφετέρου ως δίκτυο πολιτών συμβάλλει στη δημιουργία δεσμών αλληλεγγύης μεταξύ των μελών ενδυναμώνοντας τον κοινωνικό ιστό της περιοχής, όπως επίσης συμβάλει στην ενεργοποίηση των πολιτών σε ένα εναλλακτικό οικονομικό μοντέλο....Καλημέρα φίλοι μου με αισιοδοξία και αλληλεγγύη γιατι "ο καλύτερος τρόπος να πεις κάτι είναι να το κάνεις "!

 κείμενο  προσαρμοσμένο στην Ικαριακή πραγματικότητα 

Τρέξε... στην Ικαρία και στο Ιkaria Run!

Έχοντας καταγωγή από την Ικαρία και με αγαπημένη ενασχόληση το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων, κάθε φορά που επισκέπτομαι την Ικαρία, στη βαλίτσα των διακοπών μου περιλαμβάνονται και ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια μαζί με δυο αλλαξιές ρούχα για τρέξιμο. Όταν ήμουν μικρός και βλέπαμε τα καλοκαίρια κάποιον ξένο τουρίστα με αθλητικά να τρέχει στο δρόμο πάνω από τη θάλασσα (κυρίως μεταξύ Γιαλισκάρι-Αρμενιστή-Να, για τους φίλους που γνωρίζουν την Ικαρία) η εικόνα του μας έκανε τρομερή εντύπωση. Λίγο μας παραξένευε όλους αυτό αλλά υπήρχε από τη μεριά μου ένας μικρός θαυμασμός. Τότε το τρέξιμο δεν είχε ακόμα τη δυναμική που έχει σήμερα στη χώρα μας. Στα χρόνια που ακολούθησαν, το τρέξιμο σαν ενασχόληση ακόμη και για ερασιτέχνες ή απλούς αθλούμενους ανέβηκε τόσο πολύ που πλέον τα καλοκαίρια μου στην Ικαρία συναντώ αρκετούς, όχι μόνο ξένους, αλλά και έλληνες παραθεριστές να τρέχουν κάπου δίπλα στη θάλασσα. Κάποιες φορές μάλιστα βρίσκω παρέα και τρέχουμε μαζί.

Τα τελευταία οχτώ χρόνια οι καλοκαιρινές διακοπές στην Ικαρία συμπίπτουν με τη κορύφωση της προπονητικής μου προετοιμασίας για τον αγώνα του Σπαρτάθλου, έναν απαιτητικό αγώνα δρόμου 246 χιλιομέτρων, από την Αθήνα μέχρι τη Σπάρτη με όριο τις 36 ώρες που διεξάγεται κάθε χρόνο στο τέλος του Σεπτέμβρη. Τέλη Ιουλίου με μέσα Αυγούστου κλείνω έναν προπονητικό κύκλο από πολύωρα, αρκετών χιλιομέτρων τρεξίματα και από εκεί και μετά ξεκινάω τη ξεκούραση και το φορμάρισμα για αυτόν τον αγώνα. Έτσι με αφορμή το Σπάρταθλο έχω γυρίσει σχεδόν όλη την Ικαρία τρέχοντας, με αγαπημένη διαδρομή την απόσταση από τον Άγιο Κήρυκο μέχρι το Να. Είναι περίπου 60 χιλιόμετρα. Σε αυτά τα χιλιόμετρα εναλλάσσονται τόσο οι οπτικές παραστάσεις, όσο οι μυρωδιές της θάλασσας με τις μυρωδιές των αρωματικών βοτάνων στις άκρες του δρόμου, οι υψομετρικές μεταβολες, αλλά και οι θερμοκρασίες αφού από την επιφάνεια της θάλασσας βρίσκεσαι μετά από πολλά ανηφορικά χιλιόμετρα στο βουνό που τις πρωινές ώρες συχνά το καλύπτει ομίχλη για να κατέβεις στη συνέχεια τρέχοντας στην πίσω μεριά. Στην Ικαρία, όπου και να είσαι, πάντα η άλλη μεριά είναι η πίσω μεριά.  Άλλες φορές είτε είναι λίγα είτε πολλά τα χιλιόμετρα μόνο που βλέπεις τρέχοντας όσο φτάνει το μάτι σου μακριά, μόνο θάλασσα είναι από μόνο του αρκετό. Ειδικά μέσα στο Σπάρταθλο, σε σημεία που είμαι μόνος μου και κουρασμένος στη διαδρομή, επιστρατεύω στο μυαλό μου εικόνες από τα τρεξίματα μου στην Ικαρία.

Φέτος (2017) έζησα στην Ικαρία άλλη μια δρομική εμπειρία με τη συμμετοχή μου στον αγώνα δρόμου που έγινε για τέταρτη φορά στη Πλαγιά Ικαρίας, με το όνομα Ikaria Run. Τον αγώνα τον ήξερα από περιγραφές φίλων μου από την Αθήνα που είχαν τρέξει προηγούμενες χρονιές εκεί συνδυάζοντας τον με τις διακοπές τους στην Ικαρία. Για τον φετινό αγώνα όμως αν και ήξερα πως γίνεται κάπου μέσα στο καλοκαίρι,το έμαθα ενώ βρισκόμουν ήδη εκεί όταν σε κάποιο από τα τρεξίματα μου συνάντησα αφίσες στο δρόμο που διαφήμιζαν τη διοργάνωση. Τελευταία στιγμή αποφασίσαμε με την οικογένεια μου να πάμε όχι τόσο για τον αγώνα, όσο με αφορμή αυτόν να δούμε ένα μέρος στην πίσω μεριά της Ικαρίας που δεν είχαμε ξαναδεί. Στην Ικαρία, το είπα και πιο πάνω όπου και να είσαι πάντα ή άλλη μεριά είναι η πίσω μεριά. 

Ένας αγώνας 10 χιλιομέτρων με τρεις σταθμούς υδροδοσίας σε μια διαδρομή 5 χιλιομέτρων που την τρέχεις δυο φορές, ένας αγώνας 5 χιλιομέτρων δηλαδή η μία στροφή και μια διαδρομή 2 χιλιομέτρων για έναν εναλλακτικό περίπατο είναι το κύριο θέμα της διοργάνωσης. Κάτι που δεν πρόσεξα ήταν η υψομετρική περιγραφή της διαδρομής αν και το όνομα του χωριού Πλαγιά, μαρτυράει πως μάλλον η διαδρομή θα έχει κλίσεις. Ο αγώνας ξεκινάει με μια απότομη ανηφόρα απόστασης περίπου 1μίση χιλιομέτρου και μετά από εναλλαγές από έντονες ανηφόρες και κατηφόρες κλείνεις τη στροφή στο σημείο που ξεκίνησες. Για κάποιον που τρέχει γρήγορα ή για κάποιον που θέλει να κάνει το καλύτερο που μπορεί, καλό είναι να τα γνωρίζει αυτά για να σχεδιάσει από πριν τη τακτική που θα ακολουθήσει για να μη σκάσει σε κάποιο σημείο του αγώνα. Ο ίδιος και γρήγορα δεν τρέχω αλλά και κατάφερα να σκάσω, ειδικά στη πρώτη στροφή. Στη δεύτερη ήδη ήξερα τι και που θα το συναντήσω. Από μόνο του αυτό δίνει άλλον έναν τόνο στον αγώνα και φεύγει από τη μονοτονία μιας επίπεδης διαδρομής.

Επίσης από το όνομα και πάλι του χωριού, υποπτεύεσαι πως  η θέα από εκεί θα είναι φανταστική. Και όντως το βλέμμα σου χάνεται στην απέραντη θάλασσα κοιτώντας από ψηλά προς το Ικάριο Πέλαγος.

Απονομές των 10 χιλιομέτρων, δεξιά στη φωτογραφία ο
εμπνευστής του αγώνα Βαγγέλης Κοτσαμπάς                                                 Ένα κείμενο - αφιέρωμα για το Ikaria Run από το προσωπικό ιστολόγιο (blog) του υπερμαραθωνοδρόμου με καταγωγή από την Ικαρία Γιώργου Πάνου. Ο Γιώργος Πάνος το περασμένο καλοκαίρι συμμετείχε στο 4ο Ikaria Run στον αγώνα των 10χλμ όπου και κατέκτησε την 3η θέση.

A text - tribute to Ikaria Run from the personal blog of the ultramarathon runner from Ikaria Giorgos Panos. Giorgos Panos last summer participated in the 4th Ikaria Run in the 10km race where he won 3rd place.

Ψυχή της διοργάνωσης είναι ένα νέο παιδί από τη Πλαγιά, γυμναστής και ερασιτέχνης δρομέας ο ίδιος. Θεωρώ σημαντικό οτi ο ίδιος είναι δρομέας γιατί με αυτή την ιδιότητα πρώτα και μετά σαν διοργανωτής, γνωρίζει τις ανάγκες των αθλητών που παίρνουν μέρος σε αγώνες δρόμου. Πρώτη φορά μίλησα μαζί του στο τηλέφωνο που υπήρχε στις πληροφορίες της αφίσας για να τον ρωτήσω ποιον δρόμο να ακολουθήσω για να πάω από το μέρος που έμενα στο μέρος που γινόταν ο αγώνας. Με πληροφόρησε πως από τη Πλαγιά θα υπήρχαν δυο τουριστικά λεωφορεία που θα περίμεναν τους δρομείς στα δυο κεντρικά λιμάνια της Ικαρίας, (περίπου 40 χιλιόμετρα κάθε ένα από εκεί που θα τρέχαμε) και θα τους επέστρεφαν πίσω μετά τον αγώνα χωρίς κόστος μετακίνησης. Έχουμε και λέμε ένας δωρεάν αγώνας δρόμου, με δωρεάν μεταφορά των αθλητών από διάφορα σημεία του νησιού και επιστροφή στα μέρη τους.. Αυτά δεν γίνονται ούτε στην Αθήνα...και παρακάτω θα δείτε και άλλες παροχές που δεν γνώριζα. Του είπα πως θα μετακινούμασταν με το αυτοκίνητο μας για να δούμε καλύτερα τα μέρη στο δρόμο αλλά και για να έχουμε την αυτονομία μας με τα παιδιά στο αμάξι αν χρειαζόμασταν κάτι ειδικά με τη μικρή κόρη που ήταν ακόμη μωρό και ζήτησα μόνο λεπτομέρειες μη πάρω κάπου λάθος δρόμο.. Αφού μου εξήγησε πως θα φτάναμε εκεί, πριν κλείσω το τηλέφωνο μου είπε "μη διστάσεις να με πάρεις όποτε θες αν έρχεσαι και χρειαστείς κάτι στο δρόμο", κάτι που μεγάλωσε την οικειότητα που με έκανε να νιώσω, παρόλο που δεν τον γνώριζα ούτε φυσιογνωμικά.  Φτάνοντας εκεί κατάλαβα πως ο ίδιος είναι ιδιαίτερα αγαπητός στο χωριό και έχει και αυτό τη σημασία του γιατί ο αγώνας έγινε με τη βοήθεια των ελάχιστων καταστημάτων της Πλαγιάς, του πολιτιστικού συλλόγου και την εθελοντική προσωπική εργασία και αυτοπροσφορά των ντόπιων της περιοχής που σε συνδυασμό με την αγάπη του για το τρέξιμο και για αυτό που κάνει, δημιούργησαν έναν αγώνα που θα ζήλευαν σε πολλά μέρη. Και πιστέψτε με, έχω τρέξει σε πολλά μέρη.

Εγώ κατάλαβα πως ο ίδιος ήταν  αυτός που από κοντά είχε "τρέξει" και είχε φροντίσει για όλα και ακόμα και κατά τη διάρκεια του αγώνα υπήρχε μεν η χαρά στο πρόσωπο του, αλλά και η ανησυχία να πάνε όλα καλά. Μιλώντας μαζί του συζητώντας τα στο πόδι λίγο πριν χαιρετηθούμε για τα σπίτια μας, αρνήθηκε να το δεχθεί και επαληθεύοντας τη Καριώτικη συλλογική νοοτροπία η απάντηση του ήταν, όλοι μαζί το κάναμε αυτό... Φεύγοντας από τη Πλαγιά είχα ήδη ένα νέο φίλο, τον Βαγγέλη Κοτσαμπά, για τον οποίο μίλησα μόλις πριν λίγο.

Ένας αγώνας στη μέση του καλοκαιριού σε ένα χωριό που δεν είναι καν τουριστικός προορισμός, σε ένα νησί που είναι γνωστό για πολλά άλλα πράγματα και όχι για το τρέξιμο, είναι λογικό ή τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ να μην έχει ανταγωνιστικό χαρακτήρα (παρά τις βραβεύσεις στους τρεις πρώτους νικητές και νικήτριες) αλλά έναν χαρακτήρα να συνδυάσεις το χόμπι σου σε μια χαλαρή περίοδο τρέχοντας σε ένα όμορφο μέρος μαζί με άλλους αθλούμενους ή μη, και όλοι μαζί μετά να καθίσετε και να κεραστείτε κάτι σε ένα από τα καφενεία της Πλαγιάς. Και έτσι ήταν.

Συμμετέχοντες ήταν ντόπιοι και ξένοι αθλούμενοι, δυο τρεις αθλητές που έκαναν διακοπές στην Ικαρία όπως και κάποιοι ξένοι τουρίστες που βρέθηκαν εκεί για τον ίδιο λόγο. Στη διαδρομή των 2 χιλιομέτρων δε, που στην ουσία ήταν κάτι σαν αυτό που λέμε δυναμικό περπάτημα, έβλεπες οικογένειες με τα παιδιά τους ή παππούδες με τα εγγόνια τους να περπατάνε και να συμμετέχουν σε αυτό. Εθελοντές που έδειχναν το δρόμο ή κατέγραφαν τους δρομείς υπήρχαν σε πολλά σημεία της διαδρομής, καθώς και άνθρωποι που μοίραζαν νερό όπως και άνθρωποι με μηχανές για την ασφάλεια των δρομέων και φωτογράφοι με επαγγελματικές μηχανές που έβγαζαν φωτογραφίες τους συμμετέχοντες που και αυτές μοιράστηκαν δωρεάν. Όλοι όσοι τερμάτισαν πήραν ένα πρωτότυπο ξύλινο αναμνηστικό μετάλλιο με μαύρο ανάγλυφο το χαρακτηριστικό μακρόστενο σχήμα της Ικαρίας. Μετά τον αγώνα ακολούθησε γεύμα προς όλους τους δρομείς πάλι προσφορά από τους κατοίκους και το σύλλογο του χωριού. Με παραξένεψε λίγο που αργούσαν να βγουν τα αποτελέσματα όσο περιμέναμε. Αργότερα έμαθα πως ο ίδιος ο Βαγγέλης που έλεγα πριν διασταύρωνε τα περάσματα ένα ένα όλων των αθλητών για να είναι σίγουρος οτι δεν έχει γίνει κάπου κάποιο λάθος. Τιμητικά θέλετε, συμβολικά θέλετε, οι τρεις πρώτοι άντρες και οι τρεις πρώτες γυναίκες βραβεύθηκαν με κύπελλο για τις θέσεις τους στη γενική κατάταξη στους αγώνες των 5 και των 10 χιλιομέτρων όμως βρήκα ακόμη πιο όμορφο το χειροποίητο αναμνηστικό δώρο που συνόδευε τα κύπελλα τους. Ήταν από μια κλασσική καριώτικη κολοκύθα, αυτές που τα παλιά χρόνια αφού τις ξέραιναν μετέφερναν μέσα τους  νερό ή κρασί, πάνω στις οποίες είχαν ζωγραφίσει την Ικαρία, το λογότυπο του αγώνα και το όνομα του χωριού, τη Πλαγιά. Όλο αυτό όμορφα βερνικωμένο, σίγουρα ένα αναμνηστικό που θα αντέχει και στο χρόνο..

Για τον αγώνα φύγαμε από το σπίτι μας νωρίς το μεσημέρι και όταν αποφασίσαμε να γυρίσουμε είχε ήδη βραδιάσει καλά. Δεν ξέρω αν την επόμενη χρονιά θα είμαι στην Ικαρία όταν γίνει ο αγώνας. Αν είμαι θα είμαι ξανά εκεί...

Λίγες μέρες μετά, έμαθα πως μέσα στο σεπτέμβρη γίνεται και ένα ξεχωριστό πανηγύρι στη Πλαγιά, από εκείνα τα παλιά τα Καριώτικα τα όμορφα...Είδα μερικά σχετικά βίντεο στο ίντερνετ και τα ζήλεψα... Ίσως αυτό να είναι ένας ακόμη λόγος για να ξαναπάω εκεί..https://trexalaki.blogspot.gr/

« Οι ωραίοι έχουν χρέη»

. Ετών 68, στη δουλειά από τα 16 του. Kατάφερε να φτιάξει μια οικογενειακή επιχείρηση με πολλές στερήσεις και σκληρή προσωπική εργασία του ίδιου, της συζύγου του και των τριών παιδιών τους, όταν αυτά μεγάλωσαν. Δεν αγόρασε ποτέ ακριβά αυτοκίνητα και ρούχα, δεν έκανε πλούσια ζωή, ό,τι έβγαζε το επένδυε στην επιχείρηση και σε ακίνητα. Ένα σπίτι δικό του, από ένα για κάθε παιδί του. Στο σύνολο 4. «Για να έχουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι τους». Σήμερα, του ήρθε η έκθεση αναγκαστικής κατάσχεσης του καταστήματός του για χρέη προς την εφορία. Τον πήραν τα κλάματα. «Δεν κλαίω για την κατάσχεση. Ας τα πάρουν όλα. Κλαίω γιατί δεν έφαγα τα λεφτά μου σε ταξίδια, μπουζούκια και λούσα, δεν άρπαξα επιδοτήσεις όταν τις έβρεχε με το τσουβάλι, δεν πήρα δάνεια όταν τα χάριζαν, δεν βόλεψα τα παιδιά μου στο Δημόσιο όταν μπορούσα, δεν έκλεψα όταν όλοι γύρω μου έκλεβαν. Κλαίω γιατί πλήρωνα τις υποχρεώσεις μου μια μέρα πριν λήξουν. Κλαίω γιατί έχτισα στη ζωή μου πάνω στην παραμύθα ότι όποιος είναι ικανός και δουλεύει σκληρά δεν χάνεται. Κλαίω γιατί υπήρξα πολύ μεγάλος μαλάκας. Σας παρακαλώ αυτό να γράψετε στον τάφο μου. Εδώ αναπαύεται ο πιο μαλάκας Έλληνας», είπε στους δικούς του. Κι αν κάποιος διαβάζοντάς το, κρίνει ότι το πρόβλημα είναι «πράσινο», «μπλε» ή «κόκκινο», τότε απλώς δεν με αφορά καθόλου η γνώμη του. Για εμένα, αυτός και η κομματική νοοτροπία του είναι συνένοχοι στο έγκλημα εις βάρος των Ελλήνων. Ας κουβεντιάσει με τους ομοίους του… Είναι εκατομμύρια.. [thisismarias]
: http://www.tilestwra.com/

Ελιές από ένα βάζο - καλές και κακές!

Ελιές από ένα βάζο - για πολλούς ειναι ένα αγαπημένο σνακ. Συχνά χρησιμοποιούνται για σαλάτες, φτάνοντας να διακοσμούν πιάτα με κρέας  μέχρι και    ...κοκτέιλ.👌  Οι περισσότεροι άνθρωποι όμως δεν σκέφτονται αν οι ελιές σε κονσέρβες  είναι και ωφέλιμες για την υγεια τους.  Αυτά λοιπόν τα μικρά βάζα με τις ελιές  έχουν τις θετικές αλλά και αρνητικές τους ιδιότητες.

Συστατικά των κονσερβοποιημένων ελιών

Παρά την κονσερβοποίηση, τα φρούτα της ελιάς διατηρούν τις περισσότερες από τις χρήσιμες ιδιότητες τους, φυσικά, υπό την προϋπόθεση οτι οι παρασκευαστές τους ακολουθούν το σωστό δρόμο της υγείας και όχι της αρπαχτής . ...

Τα οφέλη από τις 

κονσερβοποιημένες

 ελιές καθορίζονται από τους βιοχημική τους σύνθεση. Σε αυτά τα φρούτα περιέχεται μεγάλη ποσότητα των  βιταμινών Β,  Α, Ε και Κ Έχουν επίσης πολύτιμες ουσίες όπως η πηκτίνη, κατεχόλη, πολυακόρεστα λιπαρα οξέα, ωμέγα-6, αντι-οξειδωτικά, φυτικές πρωτεΐνες και ιχνοστοιχεία - μαγνήσιο, κάλιο, ψευδάργυρο, σίδηρο, φώσφορο και άλλα...

Τι είναι χρήσιμο για τις ελιές σε κονσέρβα;

1. Καθαρίζει το σώμα από επιβλαβείς ουσίες, τονώνοντας το έργο της πεπτικής οδού.
2. Λόγω της υψηλής περιεκτικότητας σε ίνες, βοηθούν στον καθαρισμό των εντέρων και στη βελτίωση της μικροχλωρίδας.
3. Βοηθάει να ενισχύσετε το νευρικό και το ανοσοποιητικό σύστημα.
4. Αυξάνει τη ζωτικότητα, χρησιμεύει ως μέσο πρόληψης ασθενειών που σχετίζονται με την ηλικία, προωθεί την αναζωογόνηση του σώματος, στηρίζοντας το δέρμα και τα μαλλιά να διατηρουνται σε καλή κατάσταση.
5. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως μέσο πρόληψης του καρκίνου.
6. Βελτιώνει την κατάσταση της καρδιάς και του αγγειακού συστήματος, βοηθάει  για να ομαλοποιήσετε το επίπεδο χοληστερόλης στο αίμα.
7. Βοήθαει με την αναιμία και την έλλειψη σιδήρου στο σώμα, που παρουσιάζεται σε έγκυες γυναίκες.
8. Προωθεί την πρόληψη της προστατίτιδας, την ανικανότητα, την αύξηση της συγκέντρωσης των σπερματοζωαρίων.
9. Έχουν χαμηλή θερμιδική περιεκτικότητα: σε 100 γραμμάρια μόνο 115 kcal, (πράσινες ελιές) θεωρείται τροφή διαιτητική και συνιστάται για απώλεια βάρους.

Τα κατά  των κονσερβοποιημένων ελιών

Μπορούν να προκαλέσουν αλλεργική αντίδραση λόγω  περιεκτικότητας σε συντηρητικά και βαφές. Επίσης,  μπορεί να προκαλέσουν πόνο στην κοιλιά, εντερικές διαταραχές, διάρροια...Τα καλά νέα ειναι ότι συνήθως  οι σπιτικές ελιές δεν περιέχουν ούτε συντηρητικά ούτε χρώματα για να γίνονται αρεστές στο μάτι του αγοραστή ...τα κακά νέα όμως ειναι ότι λίγοι Άνθρωποι έχουν στο βάζο τους τα φρούτα της πολύτιμης ελιάς αράντιστα  και βιολογικά...! 😖                   Υ.Σ οι Ικαριώτες-ισες των πολλών χρόνων συνηθίζουν να ξεκινάνε τη μέρα τους με 5-6 ελίτσες για πρωινό Για να το κάνουν  κάτι  θα ξέρουν .. εσείς τι λέτε?😉 

Να τα πούμε?

ΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΤΙΚΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΜΑΣ
Ανήμερα την Πρωτοχρονιά, σχεδόν σε όλα τα χωριά της Ικαρίας, ξεκινάνε από το πρωί να πηγαίνουν σε κάθε σπίτι και λένε τα Ικαριώτικα Κάλαντα. Οι νοικοκυραίοι κερνάνε τους "καλεσμένους" με κρασί, φαγητό και μετά φεύγουν όλοι μαζί και πάνε σε άλλα σπίτια του χωριού (σε όσα περισσότερα μπορούν). Από τις παρέες που δημιουργούνται, συνήθως κάποιοι παίρνουν μαζί τους και μουσικά όργανα (βιολί και μπουζούκι), και το κέφι ανάβει περισσότερο .... Κουντουμάς ,Άγιος Πολύκαρπος Βρακάδες,Άγιος Δημήτριος...... "Ένα Νησί  ενωμένο μπορεί και κρατάει τα ήθη και τα έθιμα.

Ενωμένοι μπαίνουμε στο έτος 2018, μία ψυχή, μία καρδιά μια γροθιά 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΕ ΥΓΕΙΑ, ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ.

Πολιτιστικός Σύλλογος Κουντουμά

                                                                              ΑΠΌ ΒΡΑΚΑΔΕΣ ΙΚΑΡΙΑΣ

Κωνσταντινος Γαγλιας

                                                                      ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

Yiannis Koutoufaris

Σωτήρης Σοφία Κουτσού ΑΓΙΟΣ ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ                                             Οταν λέμε κάλαντα εννοούμε οτι μερικά σπίτια απέχουν κάποια χιλιόμετρα απο το επόμενο αλλα κανείς δεν το βαλε κατω Μέχρι τα ξημερώματα που είπαμε να απογυριστουμε στα σπίτι μας και του χρόνου μακάρι να μην υπάρχουν στεναχώριες στα χωριά μας άρα περισσότερα σπίτια ανοιχτά. Καλή Χρονιά και πολύχρονοι ολοι οι εορταζουσες/ ντες                      Μέχρι τα ξημερώματα ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Yiannis Koutoufaris

   
Anna Avramidou

Πλένονται ή δεν πλένονται τα μανιτάρια;

Ένα θέμα συζήτησης που πυροδοτεί συχνά σχόλια και διχάζει τους λάτρεις των μανιταριών είναι το εάν πρέπει ή όχι να πλένονται τα μανιτάρια προτού μαγειρευτούν. Επειδή είναι γνωστό πως τα μανιτάρια λόγω της πορώδους σύνθεσής τους είναι αρκετά απορροφητικά, έχει επικρατήσει η άποψη πως τα μανιτάρια δεν πρέπει να πλένονται και αρκεί απλώς να σκουπίζονται με μια υγρή πετσέτα ή να καθαρίζονται με ένα βουρτσάκι.

Σίγουρα, μια μέθοδος γρήγορου καθαρισμού με υγρή πετσέτα εφαρμόζεται εύκολα σε μανιτάρια μικρής ποσότητας και κυρίως σ’ αυτά που προέρχονται από καλλιέργεια. Εφόσον τα μανιτάρια καλλιεργούνται μέσα σε αποστειρωμένα κομπόστ, ελαχιστοποιείται και η πιθανότητα να έχουν αναπτυχθεί βακτήρια και ταυτόχρονα διατίθενται στον καταναλωτή αρκετά καθαρά. 

Τι γίνεται όμως με τα μανιτάρια που συλλέγουμε στο δάσος; Αρκεί ένα απλό υγρό καθάρισμα για να απομακρυνθούν οι λάσπες, τα βακτήρια και τα έντομα; Σ’ αυτή την περίπτωση ασφαλώς και επιβάλλεται το πλύσιμο με νερό, αρκεί να ληφθεί υπόψη πως απαιτείται απλώς ένα ξέβγαλμα με κρύο νερό και όχι μούλιασμα. Εάν μάλιστα έχουν συλλεχθεί μανιτάρια πολύ βρεγμένα τα οποία έχουν ήδη απορροφήσει πολύ υγρασία, ένας καλός τρόπος στεγνώματος είναι να τα βάλετε σε δίσκους στους οποίους έχετε τοποθετήσει πρώτα απορροφητικό χαρτί και να το αφήσετε λίγες ώρες στο ψυγείο. 

Ακόμη, καλό είναι να λάβουμε υπόψη πως ο κάθε τύπος μανιταριού μπορεί να καθαριστεί με διαφορετικό τρόπο για να μην καταστρέφεται η υφή τους. Τα Pleurotus ostreatus και τα Shiitake μπορούν να ξεπλυθούν με κρύο νερό και να τοποθετηθούν σε μια στεγνή πετσέτα να στεγνώσουν. Μανιτάρια του γένους των Αγαρικών και των Βωλιτών μπορούν να ξεπλυθούν με κρύο νερό και να τοποθετηθούν σε ένα μπολ με αλεύρι και λίγο αλάτι. Στη συνέχεια, να ξεπλυθούν πάλι με κρύο νερό για να απομακρυνθεί το αλεύρι και η λάσπη και αμέσως να στεγνώσουν σε μια πετσέτα. 

Σχετικά με τις Μορχέλες πάλι, κάποιοι υποστηρίζουν πως καλό είναι να μην πλένονται με νερό, καθώς μ’ αυτόν τον τρόπο γίνονται υπερβολικά μαλακές και καθόλου τραγανές στο μαγείρεμα. Αν είστε λοιπόν αυτής της άποψης, τοποθετήστε τις Μορχέλες σε ένα μπολ και σκεπάστε μ’ ένα καπάκι. Έπειτα, κουνήστε το μπολ αρκετή ώρα μέχρι να απομακρυνθούν οι βρομιές από το εσωτερικό των μανιταριών. Αν μάλιστα ανησυχείτε μήπως τραυματιστούν τα μανιτάρια, μπορείτε αντί για μπολ να χρησιμοποιήσετε χάρτινη σακούλα. Στη συνέχεια, αφαιρέστε με ένα βουρτσάκι τα υπολείμματα της βρομιάς στο εσωτερικό τμήμα του μανιταριού. 

Μια άλλη μέθοδος καθαρισμού της Μορχέλας προτείνει να τοποθετηθούν σε ένα μπολ με αλατισμένο νερό για μισή ώρα και να ανακινείται το δοχείο σε τακτά διαστήματα. Η προσθήκη του αλατιού βοηθά σ’ αυτήν τη μέθοδο να απομακρυνθούν τυχόν έντομα που μπορεί να έχουν κρυφτεί μέσα στο μανιτάρι. Έπειτα, στραγγίζονται τα μανιτάρια, ξεπλένονται ελαφρώς και στεγνώνονται σε καθαρή πετσέτα.

Κάποια μανιτάρια όπως τα Cantharellus cibarius, Craterellus tubaeformis, και Lactarius deliciosus συχνά παγιδεύουν χώμα στις πτυχώσεις. Γι’ αυτό μπορεί κάποιος εναλλακτικά να κόψει τα μανιτάρια στη μέση για να είναι πιο εύκολο να απομακρυνθούν οι βρομιές και στη συνέχεια να τα ξεπλύνει στο νερό με περιστροφικές κινήσεις. Έπειτα, ένα καλό σκούπισμα με μια απορροφητική πετσέτα θα διώξει την πολλή υγρασία και τα μανιτάρια είναι έτοιμα για μαγείρεμα.

Μια τελευταία συμβουλή: εάν πλύνετε τα μανιτάρια, φροντίστε να τα μαγειρέψετε αμέσως, γιατί διαφορετικά θα αρχίσουν να αλλοιώνονται.                                                                                                               Mushring