Ικαρία / Φλεβάρης Μουσικά τζάκια 2018

*Ας κρατήσουν οι χοροί
και θα βρούμε αλλιώτικα
στέκια επαρχιώτικα βρε
ώσπου η σύναξις αυτή 
σαν χωριό αυτόνομο να ξεδιπλωθεί 🥂🍽️🎶🎻*

                 Πόσο όμορφο και ανακουφισμένο ειναι το πρόσωπο ενος ανθρώπου που μόλις έχει χορέψει.Πόσες σκέψεις πέρασαν απο το μυαλό του την ώρα που ο κάβος γύρναγε και ξαναγύρναγε εκει απο οπου ξεκίνησε. Πόσα συναισθήματα και αναμνήσεις γεννήθηκαν και πέθαναν ξανά και ξανά. Ο χορός είναι αέναος,δεν σταματά ποτέ να ρέει να κυλά. Ο χορός είναι ζωή. Σε ζωηρούς και αέναους χορούς λοιπόν με τον Νίκο Πάτα και την Ελένη Δρόσου.   ΜΟΥΣΙΚΑ ΤΖΑΚΙΑ 2018.ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΜΕ ΜΑΝΩΛΗ ΠΑΠΠΟ,ΦΟΥΝΤΟΥΚΟ ΓΙΩΡΓΟ,ΣΙΩΤΑ ΦΩΤΗ,ΙΟΥΛΙΑ ΚΑΡΑΠΑΤΑΚΗ.

                                                http://musicalyards.gr/…/2018f-nikos-patas-eleni-drosou-tra…

Καλημέρα !

Φλεβάρης, κουτσοφλέβαρος έρχεται κούτσα κούτσα, όλο νερά και λούτσα ...μονο που φέρνει παρέα και τον Νοτιά για να μας στεγνώνει τσάκα -τσάκα 🤔😏!   

Ε όχι και να σκοτωθούμε για τον "Μέγα" Αλέξανδρο...!

Τα εγκλήματα του εθνικού ήρωα Αλέξανδρου του Γ (που ονομάστηκε Μagnus=Μέγας από τους επίσης μεγαλομανείς κατακτητές Ρωμαίους) δεν είχαν προηγούμενο στην μέχρι τότε καταγεγραμμένη ιστορία της ανθρωπότητας.
Για τους ανατολικούς λαούς, ο βάρβαρος Αλέξανδρος είναι ότι ο Ούνος Αττίλας για την Δύση, ενώ στη λογοτεχνία των Περσών παρομοιάζεται με τον σατανά. (Περσ. Ahriman)

Με εντολή του Αλεξάνδρου, η Θήβα αφού λεηλατήθηκε, ισοπεδώνεται τελείως και ουσιαστικά παύει να υπάρχει. 6.000 άμαχοι Θηβαίοι σφαγιάσθηκαν και 30.000 σύρθηκαν αιχμάλωτοι στα σκλαβοπάζαρα.

Στην φοινικική πόλη της Τύρου, έσφαξε 10.000 άμαχους κατοίκους, τους 2.000 τους σταύρωσε γυμνούς κατά μήκος της παραλίας και τους άφησε να σαπίσουν στον ήλιο. Τους υπόλοιπους, πέρι τους 30.000, τους πούλησε ως δούλους.

Τον ίδιο χρόνο στη Γάζα, μετά την άλωσή της, διέταξε να σφαγιαστεί όλος ο αντρικός πληθυσμός, πάνω από 10.000 στο σύνολό τους και πούλησε τις γυναίκες και τα παιδιά ως σκλάβους.
«Ήταν τόσο συστηματική η τρομακτική σφαγή κατά την προέλαση στο εσωτερικό της Ασίας που, όπως έλεγαν οι ίδιοι οι Μακεδόνες, "τα σπαθιά στόμωσαν, παραμορφώθηκαν, καθώς λιάνιζαν τα κορμιά’».

Σε μιά μικρή κωμόπολη κοντά στην πρωτεύουσα Βάκτρα, συνάντησαν μία αποικία Ελλήνων ιερέων από την Ιωνία που είχαν εγκατασταθή εκεί 150 χρόνια νωρίτερα στα χρόνια του Ξέρξη ως σύμμαχοι των Περσών. Ανυποψίαστοι οι Ελληνες της πόλης τον χαιρέτησαν ως ελευθερωτή. Η ανταπόκριση του Αλεξάνδρου ήταν να διατάξει τον άμεσο σφαγιασμό των 3.000 Ελλήνων της περιοχής επειδή οι πρόγονοί τους που κατάγονταν από την Μίλητο είχαν συνεργασθή με τους Πέρσες.

Στη Σανγκάλα της Ινδίας , 8.000 Ινδοί σκοτώθηκαν στην διάρκεια της άλωσης της πόλης και άλλοι 9.000 σφαγιάσθηκαν όταν οι στρατιώτες του Αλεξάνδρου ισοπέδωσαν την πόλη. Περίπου 70.000 σύρθηκαν σκλάβοι. Ακολούθησε επιδρομή στα περίχωρα όπου δεν έμεινε ούτε ένας ζωντανός. Γυναικόπαιδα, ηλικιωμένοι, τραυματίες και άρρωστοι σφαγιάσθηκαν ανελέητα.

Στην πολιορκία της πόλης των Μαλλών, εξοντώθηκε αδιακρίτως όλος ο πληθυσμός της πόλης, κάποιες δεκάδες χιλιάδες άμαχοι.

Ειδικά στις Ινδίες, οι ωμότητες του Αλεξάνδρου πήραν διαστάσεις ολικής γενοκτονίας.Τώρα δεν είχε αντιμέτωπο τον στρατό της Περσικής αυτοκρατορίας αλλά δεκάδες λαούς που κατοικούσαν στην κοιλάδα του Ινδού και αντιστάθηκαν πεισματικά στον ξένο εισβολέα. Μπροστά σε ένα καθολικά εχθρικό περιβάλλον, οι σφαγές ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο καθώς ολόκληρες πόλεις αφανίσθηκαν και οι κάτοικοι εξοντώθηκαν μέχρι τον τελευταίο. Ο Αλέξανδρος δεν κρατούσε τραυματίες και αιχμαλώτους. Τους ξεφορτωνόταν με το πιό εύκολο τρόπο διατάζοντας τον σφαγιασμό τους.

Οι βαρβαρότητες του Αλέξανδρου συγκλόνιζαν τους αρχαίους συγγραφείς, ακόμα και τους υμνητές του, που αναφέρονται στις ομαδικές σφαγές πληθυσμών μετά την άλωση και τα ολοκαυτώματα περιοχών όπως στη Φοινίκη και στη Σογδιανή (332π.Χ.), στην Ινδία (326 π.Χ.), στη Ζάγρο (323 π.Χ.) κ.α. Από το βάρβαρο μένος του δεν γλίτωσαν ούτε τα ίδια τα μνημεία και έργα τέχνης του ανατολικού πολιτισμού, αρκετά από τα οποία υπέστησαν εμπρησμούς και κατεδαφίσεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η καταστροφή της Περσέπολης, που κατά τον Διόδωρο ήταν η πλουσιότερη πόλη του κόσμου. «Μετά την άλωση οι Μακεδόνες εξόντωσαν όλους τους άνδρες και ρίχτηκαν στη διαρπαγή»

Στο ξεκίνημα του, όντας 19 χρονών, δολοφόνησε όλους τους κοντινούς συγγενείς του και διεκδικητές του θρόνου ενώ πολύ πιθανό να δολοφόνησε και τον πατέρα του σε συνεργασία με την μάνα του, την Ολυμπιάδα, επειδή οι σχέσεις τους ήταν στα μαχαίρια και επειδή ο Φίλιππος είχε ξαναπαντρευτεί μια Μακεδόνισσα αριστοκράτισσα, την Κλεοπάτρα, η οποία γέννησε αγόρι. Ο Φίλιππος ονόμασε το παιδί Κάρανο (γενάρχης της μακεδονικής δυναστείας), γεγονός που σημαίνει ότι το αναγνώριζε σαν καθαρόαιμο Μακεδόνα και νόμιμο διάδοχο του θρόνου, σε αντίθεση με τον Αλέξανδρο. Δολοφόνησε τον αδερφό του Αμύντα και τους Λυγκηστές Ηρομένη και Αρραβαίο. Την δε Κλεοπάτρα, την έπιασε και την κρέμασε η Ολυμπιάδα και το παιδί της το σκότωσε μπροστά στα μάτια της μάνας της ή το ριξε στη φωτιά. (πηγή Διόδωρος ο Σικελιώτης)

Ημιπαρανοϊκή προσωπικότητα που δολοφόνησε τους καλύτερους στρατηγούς και φίλους του, χωρίς να τους περάσει καν από δίκη, ανθρώπους που του ήταν πάντα πιστοί (Παρμενίωνας, Κλείτος,) μέχρι και τον φιλόσοφο Καλλισθένη επειδή αρνήθηκε να τον προσκυνήσει. Βαθιά ψυχασθενική φυσιογνωμία που απαίτησε από Έλληνες και Πέρσες να τον λατρεύουν σαν Θεό, να τον προσκυνάνε και να τον θεωρούν γιο του Άμμωνα-Δία.

Για να τιμωρήσει τους στρατιώτες του που αρνήθηκαν να τον ακολουθήσουν ανατολικά του ποταμού Ύφαση, επέλεξε ως δρόμο επιστροφής την έρημο της Γεδρωσίας, αντί για την πιο εύκολη πορεία κατά μήκος της ακτής. Στις 60 μέρες της πορείας στην έρημο πέθαναν τουλάχιστον 12.000 άνδρες, επιπροσθέτως της απώλειας αμέτρητων ζώων, ακόλουθων του καραβανιού, καθώς και το μεγαλύτερο μέρος αυτού. Κάποιοι ιστορικοί αναφέρουν ότι έχασε τα δύο τρίτα του στρατού του κάτω από τις δυσμενείς συνθήκες της ερήμου.

Σε πολιτικό επίπεδο, η έννοια του ολοκληρωτικού πολέμου, η σφαγή όλου του πληθυσμού του εχθρού και η πώληση όλων των γυναικών και παιδιών ως σκλάβων που εισήγαγαν οι Μακεδόνες, ήταν κάτι το πρωτόγνωρο, κάτι που ούτε οι Σπαρτιάτες δεν τόλμησαν να κάνουν όταν νίκησαν τους Αθηναίους. Ο Αλέξανδρος σηματοδοτεί την άνοδο του άκρατου συγκεντρωτισμού, της απολυταρχίας, των αυτοκρατοριών και το τέλος της πολιτικής αυτονομίας του μεσογειακού κόσμου. Από τότε ο ελλαδικός χώρος θα κυβερνιέται συνεχώς από μονάρχες και θα περνάει από την μια αυτοκρατορία στην άλλη. Μακεδονική, Ρωμαϊκή, Βυζαντινή, Οθωμανική.

 κείμενο  Iasonas Apostolopoulos

ΠΗΓΕΣ Αρριανός, Αλεξάνδρου Ανάβασις

Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη

Κούρτιος Ρούφος, Ιστορίες του Μεγάλου Αλεξάνδρου

Κυριάκος Σιμόπουλος, «Ο μύθος των ‘μεγάλων’ της ιστορίας».

Γ. Κορδάτος, Μεγάλη ιστορία της Ελλάδας

V.D. Hanson, Wars of the Ancient Greeks

Ταξίδι στη «Γη των τριαντάφυλλων»

Το άρωμα τριαντάφυλλο...Το Κασανλίκ είναι μια μικρή πόλη στην πεδιάδα της Θράκης στη Βουλγαρία  στη σκιά των Βαλκανίων. Η πεδιάδα είναι απόλυτα επίπεδη και τα βουνά που την περιστοιχίζουν υψώνονται κατακόρυφα. Δεν υπάρχει κυματισμός. Όλες οι πεδιάδες συνιστούν το βυθό στραγγισμένων λιμνών που τις αγκαλιάζουν λόφοι. Ένα μεγάλο μέρος της πεδιάδας της Θράκης έχει αφιερωθεί στα τριαντάφυλλα. Στην περιοχή όπου το Κασανλίκ είναι το κέντρο υπάρχουν 173 χωριά που ασχολούνται με την καλλιέργεια τριαντάφυλλου.

Ενώ σε άλλες περιοχές οι χωρικοί καλλιεργούν σιτάρι και σίκαλη και τροφή για τα κοπάδια εδώ όλα τα χωράφια είναι γεμάτα τριαντάφυλλα. Είναι ο μεγαλύτερος κήπος ρόδων σε όλο τον κόσμο-80 μίλια μακρύς. Ο κόσμος είναι ξετρελαμένος με τα τριαντάφυλλα. Ο αέρας είναι βαρύς από το άρωμα τους. Δεν είναι ο πλούτος του εδάφους που παράγει αυτή την αφθονία αλλά υπάρχει ένα ιδιαίτερο στοιχείο που βοηθά το τριαντάφυλλο να βγάζει ένα τόσο ιδιαίτερο άρωμα.

Η καλλιέργεια τριαντάφυλλου είναι κληρονομιά από τους Οθωμανούς. Καλλιεργούσαν τα τριαντάφυλλα, απέσταζαν το άρωμα και τροφοδοτούσαν τα χαρέμια των πασάδων στην Κων/πολη. Τώρα έχει χαθεί ο ερασιτέχνης Οθωμανός και υπάρχουν μεγάλες φίρμες που ενδιαφέρονται για τα τριαντάφυλλα, όπως ο Αμερικάνος ενδιαφέρεται για το αλεύρι, που πλειοδοτούν για το ποια θα αγοράσει το προϊόν ολόκληρων χωριών πριν ακόμη τα φυτά δώσουν ανθό. Οι εταιρίες αυτές ενδιαφέρονταν για τον εμπορικό ανταγωνισμό και είχαν αντιπροσώπους σε Παρίσι, Λονδίνο και Νέα Υόρκη.
Η απόσταξη τριαντάφυλλου άρχισε στην Περσία. Η λέξη «atâr» είναι περσική και σημαίνει άρωμα. Μέχρι πριν τριακόσια χρόνια το μόνο που μπορούσαν να πάρουν ήταν ροδόνερο. Στην αρχή του δεκάτου εβδόμου αιώνα ανακαλύφθηκε η μέθοδος με την οποία μπορούσαν να πάρουν την πραγματική ουσία του αρώματος. Από την Περσία αυτή η τεχνική πέρασε στην Αραβία, μετά στις Βαρβαρικές χώρες και από εκεί ένας περιπλανώμενος Τούρκος έφερε μια τριανταφυλλιά στο Κασανλίκ.Η Rosa damascena που καλλιεργείται σε μεγάλο βαθμό είναι ίδια με το αντίστοιχο φυτό που υπάρχει στην Τύνιδα –αν και πλέον παράγεται σε μικρότερες ποσότητες.Η Rosa alba ακολουθεί αντίστροφη πορεία από την Οθωμανική αυτοκρατορία προς την Περσία όπου αφθονεί. Πενήντα χρόνια πριν, περίπου τετρακόσια με πεντακόσια κιλά αρώματος ρόδου παράγονταν στο Κασανλίκ. Το 1904 ήταν ακριβώς 8.147 κιλά.Μια τόσο ανθηρή βιομηχανία σε τόσο γιγάντια κλίμακα άκμασε σε μια απόμακρη περιοχή της Ρωμυλίας τυχαία. Αλλά όλα τα δεδομένα ήταν υπέρ αυτής.Η μέση θερμοκρασία ήταν αυτή της Γαλλίας. Το έδαφος ήταν αμμώδες και πορώδες ενώ τα αναρίθμητα ποταμάκια που έρχονταν από τα βουνά παρείχαν συνεχή άρδευση. Και άλλες περιοχές ενδείκνυνται για την καλλιέργεια τριαντάφυλλου αλλά καμιά δεν είναι κατάλληλη για τα ρόδα που χρησιμεύουν στην παραγωγή αρώματος. Η ποικιλία αυτή είναι πολύ ευαίσθητη στις κλιματικές συνθήκες. Πανομοιότυπες μέθοδοι υιοθετήθηκαν και στην Προύσα στη Μικρά Ασία αλλά χωρίς επιτυχία.Οι φυτείες ρόδων του Κασανλίκ δεν είναι διευθετημένες σε απομονωμένα κομμάτια γης ή σε στενούς μικρούς φράχτες-όπως στην περιοχή Grasse της Γαλλίας-αλλά σε ψηλούς παράλληλους φράχτες που εκτείνονται σε μήκος 100 γυαρδών , ψηλότεροι από ό,τι ένας άνδρας ενώ ανάμεσα τους υπάρχει απόσταση έξι ποδών.Ο τρόπος καλλιέργειας προσιδιάζει κάθε φορά στις ιδιαίτερες τοπικές συνθήκες.Ολόκληρα κλαδιά,φύλλα και άλλα μέρη από μια παλιά τριανταφυλλιά τοποθετούνται οριζόντια σε χαντάκια 14 ιντσών πλάτους και ιδίου βάθους.Αυτά τα κλαδιά –το καθένα μήκους 1 περίπου γυάρδας –τα τοποθετούν το ένα δίπλα στο άλλο ,τέσσερα ή πέντε κοντά –κοντά και σχηματίζουν μια μακρυά συνεχόμενη γραμμή μέσα στο χαντάκι.Λίγο χώμα παρμένο από το χαντάκι σωρεύεται ελαφρά πάνω στα κλαδιά ενώ πάνω στην αυλακιά τοποθετείται ένα λεπτό στρώμα από κοπριά. 

Η συγκομιδή τριαντάφυλλου ξεκινά την περίοδο της ανθοφορίας στα μέσα Μαΐου και τελειώνει στα μέσα Ιουνίου.Ιδανικές συνθήκες είναι η μέτρια θερμοκρασία και οι συχνές βροχοπτώσεις ,ώστε να παραταθεί η συγκομιδή της σοδειάς για έναν ολόκληρο μήνα.Δημιουργούνται προβλήματα όταν η σοδειά τελειώσει γρήγορα.Το μάζεμα τριαντάφυλλου γίνεται κάθε μέρα την περίοδο της ανθοφορίας.Κάθε ανθός και μισάνοιχτο μπουμπούκι μαδιέται.Ένα εκτάριο (2 και 2/5 άκρ) παράγει περίπου 6.600 λίβρες ρόδου ,δηλαδή 3 εκατομμύρια τριαντάφυλλα.Αυτή η ποσότητα δίνει περίπου 2 και 1/5 λίβρες αρώματος.

Όσον αφορά την απόσταξη το θέμα του νερού είναι σημαντικό ,διότι χωρίς νερό δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί η διαδικασία.Η συσκευή απόσταξης είναι απλή.Το πιο σημαντικό κομμάτι της συσκευής είναι μια μεγάλη χάλκινη αντλία ύψους 4 ποδών και 10 ιντσών που ακουμπά σε μια κεραμική κάμινο.Η συσκευή αποτελείται από μια λεκάνη με ένα ιδιαίτερο κεφάλι σε σχήμα μανιταριού και ένα σωλήνα δροσισμού.Το κόστος της συσκευής είναι ανάλογο με το βάρος της.Έτσι μια συσκευή με βάρος 163 λίβρες κοστίζει περίπου 4 λίρες και 6 σεντ.Η δεξαμενή μέσα στην οποία μπαίνει ο σωλήνας δροσισμού κοστίζει από 2s.6d. μέχρι 10s.Ο σωλήνας δροσισμού εισέρχεται από το πάνω μέρος της μιας πλευράς και περνά μέσα από μια φιάλη στο κατώτερο μέρος της άλλης πλευράς.Η διαδικασία απόσταξης ροδόνερου διαρκεί μία εως μιάμιση ώρα και επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά εως ότου όλα τα ροδοπέταλα που μαζεύτηκαν την ίδια μέρα να χρησιμοποιηθούν, διότι τα ροδοπέταλα αν περάσουν τη διαδικασία απόσταξης 24 ώρες μετά τη συλλογή τους δεν έχουν την απαιτούμενη απόδοση σε επίπεδο αρώματος. Προκειμένου να βγει το άρωμα από το ροδόνερο απαιτείται και δεύτερη διαδικασία απόσταξης. Από 40 λίτρα ροδόνερο βγαίνουν 5 λίτρα άρωμα.

Οφέλη για την υγεία του αιθέριου ελαίου τριαντάφυλλου

Καταπολεμά την κατάθλιψη

Καταπραΰνει την Φλεγμονή

Θεραπεύει τις πληγές

Αντισπασμωδικές ιδιότητες

Προστατεύει από τους ιούς

Αφροδισιακό

Στυπτικές ιδιότητες

Εξαλείφει τα βακτήρια

Φροντίδα του δέρματος

Καθαρίζει το αίμα

Βελτιώνει την έμμηνο ρύση

Αποτρέπει την υπερβολική αιμορραγία

Διατηρεί την υγεία του ήπατος

Αποτρέπει την τοξικότητα

Ανακουφίζει το Άγχος

Μειώνει τις διαταραχές του στομάχου

Προωθεί τη ροή της χολής από τη χοληδόχο κύστη και βοηθά στη ρύθμιση των επιπέδων οξέων στο στομάχι και στο αίμα

Φροντίσει για πολλά θηλυκά προβλήματα, όπως η εκφύλιση της μήτρας, οι όγκοι, η αιμορραγία και τη ακανόνιστη εμμηνόρροια. Προωθεί την κυκλοφορία, φροντίζει την καρδιά, μειώνει την αρτηριακή πίεση και βοηθά στη θεραπεία πονοκεφάλων , άσθματος , αφυδάτωσης, λευκορεμίας και άλλων λοιμώξεων.

Το απόσταγμα συγκεντρώνεται μέσα στη φιάλη με τη μορφή ενός κίτρινου λιπαρού στρώματος πάχους 2-4 χιλιοστών. Το ροδέλαιο εξάγεται με τη βοήθεια ενός μικρού δοχείου σε σχήμα ανεστραμμένου κώνου με μια μικρή τρύπα στο κάτω μέρος ,ώστε να περνά το νερό το οποίο είναι βαρύτερο από το άρωμα.Η πιο συνηθισμένη μορφή νόθευσης του αρώματος είναι η ανάμιξή του με άρωμα γερανιού-το οποίο παράγεται από το ινδικό γεράνι ή palma rosa.Η νόθευση δεν περιορίζεται στην Κων/πολη από όπου ούτε ένα γραμμάριο καθαρού προϊόντος δεν εξάγεται αλλά συμβαίνει και στη Βουλγαρία –συχνά και από τον ίδιο τον παραγωγό. Από το 1888 έγινε προσπάθεια να μετριαστεί κάπως το φαινόμενο της νόθευσης του αρώματος με την απαγόρευση από την κυβέρνηση εισαγωγής αρώματος γερανιού ,το οποίο πλέον μπορούσε κανείς να το προμηθευτεί μόνο κρυφά.Πολύ συχνά το άρωμα αποστέλλεται στην Κων/πολη όπου η νόθευση γίνεται ανενόχλητα. Μια άλλη -πιο απλή- μέθοδος νόθευσης είναι το να προστίθενται μερικά λευκά τριαντάφυλλα στα κόκκινα που περνούν από τη διαδικασία απόσταξης. Το προϊόν που παράγεται από τα άσπρα τριαντάφυλλα δεν είναι ιδιαίτερα αρωματικό αλλά παράγει περισσότερη στεαροπτίνη. Το άρωμα του γερανιού νοθεύεται συχνά με τουρπεντίνη. Έτσι είναι πιθανόν το μικρό φιαλίδιο με άρωμα ρόδου που αγοράζει ο πελάτης από κάποιο πολυτελές κατάστημα να περιέχει ,τελικά , λιγοστή ποσότητα από το αυθεντικό άρωμα.

Οι χωρικοί που ασχολούνται με την καλλιέργεια ρόδου είναι απλοί και ευγενικοί. Αλλά η ζωή τους δεν είναι τόσο ειδυλλιακή –όπως πολλοί πιστεύουν.Δεν υπάρχουν μεγάλες φάρμες που καλλιεργούν ρόδα. Οι έμποροι θεωρούν καλύτερο να αγοράζουν από τους χωρικούς το προϊόν, το οποίο καλλιεργούν σε μικρά κομμάτια γης και συλλέγουν το ροδέλαιο με πρωτόγονο τρόπο .Ο έμπορος προφυλάσσει τον εαυτό του από τη ζημιά. Αν καταστραφεί μια συγκεκριμένη σοδειά, η χασούρα βαραίνει το γεωργό. Εξάλλου ,οι δυο-τρεις έμποροι του Κασανλίκ έχουν το μονοπώλιο στην περιοχή. Αυτοί έχουν τους δικούς τους πελάτες και διαμορφώνουν οι ίδιοι την τιμή του αρώματος. Ο χωρικός ,τελικά ,θα αποφασίσει αν θα πουλήσει το προϊόν του ή όχι.Αλλά αν το κρατήσει πού αλλού θα βρει να το πουλήσει; Κάποιοι έχουν κάνει περιουσία από το άρωμα του ρόδου αλλά όχι οι χωρικοί.
Κανένα άρωμα δεν είναι τόσο δυνατό όσο αυτό του ρόδου. Η απόδοση του είναι λιγότερη από το 1/25 του 1%(0.04) των ρόδων που χρησιμοποιούνται. Για μια λίβρα αρώματος περισσότερες από 4.000 λίβρες ρόδων απαιτούνται. Ο χωρικός λαμβάνει 18 σεντ την ουγγιά. Στο Παρίσι και το Λονδίνο το άρωμα πωλείται στις 8 λίρες η ουγγιά.                πηγες http://www.sightseers.gr/…/to-aroma-triantafillo-tou-kasanl…https://www.organicfacts.net  φωτογραφίες 1 http://www.parfume-m. 2https://www.google.gr 3 https://www.google.gr/url?4https://www.google.gr/url 5 http://media.tinmoi.vn/

Γεμέλια

φωτο Σοφια Καρουτσου

"Ακριβή" μου Ικαρία ..!

Πυκνώνουν τα σύννεφα πάνω από το νησί μας όπου καταργήθηκε o μειωμένος ΦΠΑ, φέρνοντας βίαια στην επιφάνεια τα προβλήματα της νησιωτικότητας. «Οι τιμές στα βασικότερα είδη διατροφής στο νησί μας είναι πολύ υψηλότερες απ’ ό,τι στην Αθήνα», λέει  η Ειρήνη Β., μητέρα δύο παιδιών, στην Ικαρία  , όπου o ΦΠΑ «φούσκωσε» από τον Ιανουάριο. «Εδώ, το οικονομικότερο γάλα ξεκινά με 1,70 ευρώ το λίτρο, η τιμή του ψωμιού  στα 2,10, το μοσχάρι από 12 έως 14 ευρώ το κιλό», αναφέρει ενδεικτικά. «Το νησί μας, δυστυχώς, δεν παράγει πολλά τρόφιμα  ειδικά τον χειμώνα , διαθέτει μόνον  πολλά κατσίκια και Πανηγύρια », διευκρινίζει η Ειρήνη. Αυτό, κατ’ επέκτασιν, σημαίνει ότι οι κόρες της Ειρήνης τρώνε φρούτα και λαχανικά από την Κεντρική Λαχαναγορά Αθηνών, ενώ... αγναντεύουν ,χορεύοντας, το Αιγαίο.  Στον οικογενειακό προϋπολογισμό, «φωτιά» βάζουν  η βενζίνη ,τα τρόφιμα και βέβαια, η θέρμανση.

Ωστόσο, η μεγάλη πληγή είναι τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια.. 

Μέχρι πρότινος στο νησί εγκαθίσταντο πολλές οικογένειες, των οποίων το βαλάντιο δεν άντεχε την ακριβή ζωή της πρωτεύουσας. «Τώρα αυτό το ρεύμα έχει σταματήσει και δεν αποκλείεται να σημειωθεί κύμα αστυφιλίας», σχολιάζει η Ειρήνη με νόημα. Πολλοί νέοι-ες μεταναστεύουν ,για αναζήτηση δουλειάς ,στην Αμερική  Οι κάτοικοι έχουν αρχίσει τις εκπτώσεις στην ποιότητα ζωής: καθυστερούν να πληρώσουν τις εισφορές τους στον ΟΓΑ, επαναφέρουν τη χρήση της ξυλόσομπας, κόβουν το φροντιστήριο ξένων γλωσσών στα παιδιά τους... «Έκδηλη, όμως, είναι  και η ανησυχία των κατοίκων  με τη νέα τουριστική σεζόν για τη δυσαρέσκεια πολλών επισκεπτών, που μας προτιμούσαν ως έναν παραδοσιακά οικονομικό προορισμό», ισχυρίζεται η Ειρήνη, που αρχικά ήλπιζε σε μια αναβολή ή έστω στην εκπλήρωση της υπόσχεσης για νέα τιμολογιακή πολιτική των ακτοπλοϊκών γραμμών για τους μόνιμους κατοίκους.

Στο πλοίο που συνδέει την Ικαρία  με τον Πειραιά  προβάλλουν πάντοτε πλάι στους επιβάτες... σακούλες σούπερ μάρκετ. «Πρόκειται για όσους έχουν εδώ εξοχικά και γνωρίζουν ότι οι τιμές στα σούπερ μάρκετ είναι πραγματικά τσουχτερές», τώρα μάλιστα με το νέο ΦΠΑ πολλοί μαγαζάτορες σκέφτηκαν να στρογγυλέψουν τις τιμές και φυσικά  που αλλου προς τα πάνω 

Ο Wim De Weerdt   σχολιάζει με νόημα (για  να μην κοροϊδευόμαστε δηλαδή) : ένα μάθημα αύξησης του ΦΠΑ από 17% -> 24%:

Ο καφές που χθες κόστιζε 2,50 (2,075 + 0,425 ΦΠΑ) σήμερα θα έπρεπε να κοστίζει 2,57 ευρώ (2,075 + 0,498 ΦΠΑ), ας πούμε 2,60.

Δεν σημαίνει δηλαδή ότι ο καφές ειναι 7% πιο ακριβός, γιατί τότε η τιμή θα ήταν 2,50 + 7%= 2,675, δηλαδή 2,70.

Όλα αυτά να σας πω ότι δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για μεγάλες αυξήσεις του στυλ 20%-30%. Ο καφές από 2,5 στα 3 ευρώ για παράδειγμα είναι μια αύξηση του 20%. Όποιος το κάνει αυτό (και θα έχει αρκετούς) απλά περίμεναν μια δικαιολογία να αυξάνουν τις τιμές τους (και να φταίει εντελώς η κυβέρνηση)

Το ευτύχημα για τους  μόνιμους κατοίκους είναι ότι οι περισσότεροι διαθέτουν τον δικό τους κήπο, ακόμα και τα δικά τους ζώα. «Πολλοί, μάλιστα, ασχολούνται κατ’ αποκλειστικότητα με την κτηνοτροφία και τη μελισσοκομία, οπότε εμπορεύονται κρέας και  μέλι, οι  κτηνοτρόφοι αγοράζουν όμως πιο ακριβές τις τροφές , που μοιραία ανεβάζουν τις τιμές, για παράδειγμα ένα αυγό πωλείται 0,40» εξηγεί η Μαρία, που είναι έμπορος αλλά διατηρεί τον δικό της κήπο. . «Για εμάς το πιο δυσβάστακτο έξοδο είναι το πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης», καταλήγει. Και όχι άδικα, καθώς τον Ιανουάριο η νεαρή νησιώτισσα αποκλείστηκε τρεις φορές λόγω χιονιά.

«Εμείς είμαστε ένα νησί με βαρύ χειμώνα», δηλώνει και ο Γιάννης  «Στον οικογενειακό μας προϋπολογισμό προηγούνται πάντοτε τα έξοδα θέρμανσης και έπονται οι μετακινήσεις».. και όταν η μετακίνηση αυτή κρίνεται  απαραίτητη δεν βρίσκουμε καράβι μια και τα δρομολόγια των πλοίων είναι και αυτά ακριβοθώρητα .......

Η λύση ειναι μια  η ανταλλαγή αγαθών χωρίς τη μεσολάβηση χρήματος.

● ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΡΑΚΤΙΚΗτόσο παλιά όσο και ο άνθρωπος. Στη Λίθινη Εποχή, τότε που οι άνθρωποι κυνηγούσαν και καλλιεργούσαν τη γη με πέτρινα εργαλεία, εξ ανάγκης αντήλλασαν μεταξύ τους αγαθά: για παράδειγμα, ένας κυνηγός μπορούσε να ανταλλάξει δέρματα ζώων με καρπούς από έναν αγρότη. ● ΣΕ ΠΟΛΛΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣτης αρχαιότητας, στην Αίγυπτο των Φαραώ ή και στις κοινότητες των Ινδιάνων της Αμερικής, ο αντιπραγματισμός ήταν ο μοναδικός τρόπος «οικονομικής συναλλαγής».

● Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΩΝ ΝΟΜΙΣΜΑΤΩΝκαι (πολύ αργότερα) των χαρτονομισμάτων, ωστόσο, δεν τον οδήγησε σε εξαφάνιση. Ο αντιπραγματισμός ουδέποτε έπαψε να υφίσταται, ούτε στο εγχώριο εμπόριο ούτε στις διεθνείς συναλλαγές, στις περιπτώσεις που μια χώρα δεν διαθέτει μετατρέψιμο νόμισμα. ● ΣΕ ΠΕΡΙΟΔΟΥΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣκρίσης, πολέμου ή κατοχής, ο αντιπραγματισμός γνωρίζει πάντα δόξες. Στην κατοχική Γαλλία του 1940, για παράδειγμα, το «νόμισμα» με τη μεγαλύτερη αξία ήταν η βενζίνη και τα αναγομωμένα λάστιχα- αγαθά δυσεύρετα.

● ΣΤΙΣ ΗΜΕΡΕΣ ΜΑΣ,ο αντιπραγματισμός συναντάται σε πολλές διαφορετικές μορφές- ένα σύστημα αντιπραγματισμού είναι και το Ανταλλακτικό Δίκτυο στην Ικαρία https://www.facebook.com/groups/117371185018330/?ref=group_header ... είναι ένα δίκτυο αλληλέγγυας οικονομίας, ένα δίκτυο ανταλλαγής υπηρεσιών με μονάδα συναλλαγής το χρόνο και τα προϊόντα όχι τα χρήματα.

Έχει ιδιαίτερη κοινωνική χρησιμότητα διότι αφενός μπορεί να καλύψει βασικές ανάγκες κάθε νοικοκυριού χωρίς τη μεσολάβηση χρήματος και αφετέρου ως δίκτυο πολιτών συμβάλλει στη δημιουργία δεσμών αλληλεγγύης μεταξύ των μελών ενδυναμώνοντας τον κοινωνικό ιστό της περιοχής, όπως επίσης συμβάλει στην ενεργοποίηση των πολιτών σε ένα εναλλακτικό οικονομικό μοντέλο....Καλημέρα φίλοι μου με αισιοδοξία και αλληλεγγύη γιατι "ο καλύτερος τρόπος να πεις κάτι είναι να το κάνεις "!

 κείμενο  προσαρμοσμένο στην Ικαριακή πραγματικότητα 

Τρέξε... στην Ικαρία και στο Ιkaria Run!

Έχοντας καταγωγή από την Ικαρία και με αγαπημένη ενασχόληση το τρέξιμο μεγάλων αποστάσεων, κάθε φορά που επισκέπτομαι την Ικαρία, στη βαλίτσα των διακοπών μου περιλαμβάνονται και ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια μαζί με δυο αλλαξιές ρούχα για τρέξιμο. Όταν ήμουν μικρός και βλέπαμε τα καλοκαίρια κάποιον ξένο τουρίστα με αθλητικά να τρέχει στο δρόμο πάνω από τη θάλασσα (κυρίως μεταξύ Γιαλισκάρι-Αρμενιστή-Να, για τους φίλους που γνωρίζουν την Ικαρία) η εικόνα του μας έκανε τρομερή εντύπωση. Λίγο μας παραξένευε όλους αυτό αλλά υπήρχε από τη μεριά μου ένας μικρός θαυμασμός. Τότε το τρέξιμο δεν είχε ακόμα τη δυναμική που έχει σήμερα στη χώρα μας. Στα χρόνια που ακολούθησαν, το τρέξιμο σαν ενασχόληση ακόμη και για ερασιτέχνες ή απλούς αθλούμενους ανέβηκε τόσο πολύ που πλέον τα καλοκαίρια μου στην Ικαρία συναντώ αρκετούς, όχι μόνο ξένους, αλλά και έλληνες παραθεριστές να τρέχουν κάπου δίπλα στη θάλασσα. Κάποιες φορές μάλιστα βρίσκω παρέα και τρέχουμε μαζί.

Τα τελευταία οχτώ χρόνια οι καλοκαιρινές διακοπές στην Ικαρία συμπίπτουν με τη κορύφωση της προπονητικής μου προετοιμασίας για τον αγώνα του Σπαρτάθλου, έναν απαιτητικό αγώνα δρόμου 246 χιλιομέτρων, από την Αθήνα μέχρι τη Σπάρτη με όριο τις 36 ώρες που διεξάγεται κάθε χρόνο στο τέλος του Σεπτέμβρη. Τέλη Ιουλίου με μέσα Αυγούστου κλείνω έναν προπονητικό κύκλο από πολύωρα, αρκετών χιλιομέτρων τρεξίματα και από εκεί και μετά ξεκινάω τη ξεκούραση και το φορμάρισμα για αυτόν τον αγώνα. Έτσι με αφορμή το Σπάρταθλο έχω γυρίσει σχεδόν όλη την Ικαρία τρέχοντας, με αγαπημένη διαδρομή την απόσταση από τον Άγιο Κήρυκο μέχρι το Να. Είναι περίπου 60 χιλιόμετρα. Σε αυτά τα χιλιόμετρα εναλλάσσονται τόσο οι οπτικές παραστάσεις, όσο οι μυρωδιές της θάλασσας με τις μυρωδιές των αρωματικών βοτάνων στις άκρες του δρόμου, οι υψομετρικές μεταβολες, αλλά και οι θερμοκρασίες αφού από την επιφάνεια της θάλασσας βρίσκεσαι μετά από πολλά ανηφορικά χιλιόμετρα στο βουνό που τις πρωινές ώρες συχνά το καλύπτει ομίχλη για να κατέβεις στη συνέχεια τρέχοντας στην πίσω μεριά. Στην Ικαρία, όπου και να είσαι, πάντα η άλλη μεριά είναι η πίσω μεριά.  Άλλες φορές είτε είναι λίγα είτε πολλά τα χιλιόμετρα μόνο που βλέπεις τρέχοντας όσο φτάνει το μάτι σου μακριά, μόνο θάλασσα είναι από μόνο του αρκετό. Ειδικά μέσα στο Σπάρταθλο, σε σημεία που είμαι μόνος μου και κουρασμένος στη διαδρομή, επιστρατεύω στο μυαλό μου εικόνες από τα τρεξίματα μου στην Ικαρία.

Φέτος (2017) έζησα στην Ικαρία άλλη μια δρομική εμπειρία με τη συμμετοχή μου στον αγώνα δρόμου που έγινε για τέταρτη φορά στη Πλαγιά Ικαρίας, με το όνομα Ikaria Run. Τον αγώνα τον ήξερα από περιγραφές φίλων μου από την Αθήνα που είχαν τρέξει προηγούμενες χρονιές εκεί συνδυάζοντας τον με τις διακοπές τους στην Ικαρία. Για τον φετινό αγώνα όμως αν και ήξερα πως γίνεται κάπου μέσα στο καλοκαίρι,το έμαθα ενώ βρισκόμουν ήδη εκεί όταν σε κάποιο από τα τρεξίματα μου συνάντησα αφίσες στο δρόμο που διαφήμιζαν τη διοργάνωση. Τελευταία στιγμή αποφασίσαμε με την οικογένεια μου να πάμε όχι τόσο για τον αγώνα, όσο με αφορμή αυτόν να δούμε ένα μέρος στην πίσω μεριά της Ικαρίας που δεν είχαμε ξαναδεί. Στην Ικαρία, το είπα και πιο πάνω όπου και να είσαι πάντα ή άλλη μεριά είναι η πίσω μεριά. 

Ένας αγώνας 10 χιλιομέτρων με τρεις σταθμούς υδροδοσίας σε μια διαδρομή 5 χιλιομέτρων που την τρέχεις δυο φορές, ένας αγώνας 5 χιλιομέτρων δηλαδή η μία στροφή και μια διαδρομή 2 χιλιομέτρων για έναν εναλλακτικό περίπατο είναι το κύριο θέμα της διοργάνωσης. Κάτι που δεν πρόσεξα ήταν η υψομετρική περιγραφή της διαδρομής αν και το όνομα του χωριού Πλαγιά, μαρτυράει πως μάλλον η διαδρομή θα έχει κλίσεις. Ο αγώνας ξεκινάει με μια απότομη ανηφόρα απόστασης περίπου 1μίση χιλιομέτρου και μετά από εναλλαγές από έντονες ανηφόρες και κατηφόρες κλείνεις τη στροφή στο σημείο που ξεκίνησες. Για κάποιον που τρέχει γρήγορα ή για κάποιον που θέλει να κάνει το καλύτερο που μπορεί, καλό είναι να τα γνωρίζει αυτά για να σχεδιάσει από πριν τη τακτική που θα ακολουθήσει για να μη σκάσει σε κάποιο σημείο του αγώνα. Ο ίδιος και γρήγορα δεν τρέχω αλλά και κατάφερα να σκάσω, ειδικά στη πρώτη στροφή. Στη δεύτερη ήδη ήξερα τι και που θα το συναντήσω. Από μόνο του αυτό δίνει άλλον έναν τόνο στον αγώνα και φεύγει από τη μονοτονία μιας επίπεδης διαδρομής.

Επίσης από το όνομα και πάλι του χωριού, υποπτεύεσαι πως  η θέα από εκεί θα είναι φανταστική. Και όντως το βλέμμα σου χάνεται στην απέραντη θάλασσα κοιτώντας από ψηλά προς το Ικάριο Πέλαγος.

Απονομές των 10 χιλιομέτρων, δεξιά στη φωτογραφία ο
εμπνευστής του αγώνα Βαγγέλης Κοτσαμπάς                                                 Ένα κείμενο - αφιέρωμα για το Ikaria Run από το προσωπικό ιστολόγιο (blog) του υπερμαραθωνοδρόμου με καταγωγή από την Ικαρία Γιώργου Πάνου. Ο Γιώργος Πάνος το περασμένο καλοκαίρι συμμετείχε στο 4ο Ikaria Run στον αγώνα των 10χλμ όπου και κατέκτησε την 3η θέση.

A text - tribute to Ikaria Run from the personal blog of the ultramarathon runner from Ikaria Giorgos Panos. Giorgos Panos last summer participated in the 4th Ikaria Run in the 10km race where he won 3rd place.

Ψυχή της διοργάνωσης είναι ένα νέο παιδί από τη Πλαγιά, γυμναστής και ερασιτέχνης δρομέας ο ίδιος. Θεωρώ σημαντικό οτi ο ίδιος είναι δρομέας γιατί με αυτή την ιδιότητα πρώτα και μετά σαν διοργανωτής, γνωρίζει τις ανάγκες των αθλητών που παίρνουν μέρος σε αγώνες δρόμου. Πρώτη φορά μίλησα μαζί του στο τηλέφωνο που υπήρχε στις πληροφορίες της αφίσας για να τον ρωτήσω ποιον δρόμο να ακολουθήσω για να πάω από το μέρος που έμενα στο μέρος που γινόταν ο αγώνας. Με πληροφόρησε πως από τη Πλαγιά θα υπήρχαν δυο τουριστικά λεωφορεία που θα περίμεναν τους δρομείς στα δυο κεντρικά λιμάνια της Ικαρίας, (περίπου 40 χιλιόμετρα κάθε ένα από εκεί που θα τρέχαμε) και θα τους επέστρεφαν πίσω μετά τον αγώνα χωρίς κόστος μετακίνησης. Έχουμε και λέμε ένας δωρεάν αγώνας δρόμου, με δωρεάν μεταφορά των αθλητών από διάφορα σημεία του νησιού και επιστροφή στα μέρη τους.. Αυτά δεν γίνονται ούτε στην Αθήνα...και παρακάτω θα δείτε και άλλες παροχές που δεν γνώριζα. Του είπα πως θα μετακινούμασταν με το αυτοκίνητο μας για να δούμε καλύτερα τα μέρη στο δρόμο αλλά και για να έχουμε την αυτονομία μας με τα παιδιά στο αμάξι αν χρειαζόμασταν κάτι ειδικά με τη μικρή κόρη που ήταν ακόμη μωρό και ζήτησα μόνο λεπτομέρειες μη πάρω κάπου λάθος δρόμο.. Αφού μου εξήγησε πως θα φτάναμε εκεί, πριν κλείσω το τηλέφωνο μου είπε "μη διστάσεις να με πάρεις όποτε θες αν έρχεσαι και χρειαστείς κάτι στο δρόμο", κάτι που μεγάλωσε την οικειότητα που με έκανε να νιώσω, παρόλο που δεν τον γνώριζα ούτε φυσιογνωμικά.  Φτάνοντας εκεί κατάλαβα πως ο ίδιος είναι ιδιαίτερα αγαπητός στο χωριό και έχει και αυτό τη σημασία του γιατί ο αγώνας έγινε με τη βοήθεια των ελάχιστων καταστημάτων της Πλαγιάς, του πολιτιστικού συλλόγου και την εθελοντική προσωπική εργασία και αυτοπροσφορά των ντόπιων της περιοχής που σε συνδυασμό με την αγάπη του για το τρέξιμο και για αυτό που κάνει, δημιούργησαν έναν αγώνα που θα ζήλευαν σε πολλά μέρη. Και πιστέψτε με, έχω τρέξει σε πολλά μέρη.

Εγώ κατάλαβα πως ο ίδιος ήταν  αυτός που από κοντά είχε "τρέξει" και είχε φροντίσει για όλα και ακόμα και κατά τη διάρκεια του αγώνα υπήρχε μεν η χαρά στο πρόσωπο του, αλλά και η ανησυχία να πάνε όλα καλά. Μιλώντας μαζί του συζητώντας τα στο πόδι λίγο πριν χαιρετηθούμε για τα σπίτια μας, αρνήθηκε να το δεχθεί και επαληθεύοντας τη Καριώτικη συλλογική νοοτροπία η απάντηση του ήταν, όλοι μαζί το κάναμε αυτό... Φεύγοντας από τη Πλαγιά είχα ήδη ένα νέο φίλο, τον Βαγγέλη Κοτσαμπά, για τον οποίο μίλησα μόλις πριν λίγο.

Ένας αγώνας στη μέση του καλοκαιριού σε ένα χωριό που δεν είναι καν τουριστικός προορισμός, σε ένα νησί που είναι γνωστό για πολλά άλλα πράγματα και όχι για το τρέξιμο, είναι λογικό ή τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ να μην έχει ανταγωνιστικό χαρακτήρα (παρά τις βραβεύσεις στους τρεις πρώτους νικητές και νικήτριες) αλλά έναν χαρακτήρα να συνδυάσεις το χόμπι σου σε μια χαλαρή περίοδο τρέχοντας σε ένα όμορφο μέρος μαζί με άλλους αθλούμενους ή μη, και όλοι μαζί μετά να καθίσετε και να κεραστείτε κάτι σε ένα από τα καφενεία της Πλαγιάς. Και έτσι ήταν.

Συμμετέχοντες ήταν ντόπιοι και ξένοι αθλούμενοι, δυο τρεις αθλητές που έκαναν διακοπές στην Ικαρία όπως και κάποιοι ξένοι τουρίστες που βρέθηκαν εκεί για τον ίδιο λόγο. Στη διαδρομή των 2 χιλιομέτρων δε, που στην ουσία ήταν κάτι σαν αυτό που λέμε δυναμικό περπάτημα, έβλεπες οικογένειες με τα παιδιά τους ή παππούδες με τα εγγόνια τους να περπατάνε και να συμμετέχουν σε αυτό. Εθελοντές που έδειχναν το δρόμο ή κατέγραφαν τους δρομείς υπήρχαν σε πολλά σημεία της διαδρομής, καθώς και άνθρωποι που μοίραζαν νερό όπως και άνθρωποι με μηχανές για την ασφάλεια των δρομέων και φωτογράφοι με επαγγελματικές μηχανές που έβγαζαν φωτογραφίες τους συμμετέχοντες που και αυτές μοιράστηκαν δωρεάν. Όλοι όσοι τερμάτισαν πήραν ένα πρωτότυπο ξύλινο αναμνηστικό μετάλλιο με μαύρο ανάγλυφο το χαρακτηριστικό μακρόστενο σχήμα της Ικαρίας. Μετά τον αγώνα ακολούθησε γεύμα προς όλους τους δρομείς πάλι προσφορά από τους κατοίκους και το σύλλογο του χωριού. Με παραξένεψε λίγο που αργούσαν να βγουν τα αποτελέσματα όσο περιμέναμε. Αργότερα έμαθα πως ο ίδιος ο Βαγγέλης που έλεγα πριν διασταύρωνε τα περάσματα ένα ένα όλων των αθλητών για να είναι σίγουρος οτι δεν έχει γίνει κάπου κάποιο λάθος. Τιμητικά θέλετε, συμβολικά θέλετε, οι τρεις πρώτοι άντρες και οι τρεις πρώτες γυναίκες βραβεύθηκαν με κύπελλο για τις θέσεις τους στη γενική κατάταξη στους αγώνες των 5 και των 10 χιλιομέτρων όμως βρήκα ακόμη πιο όμορφο το χειροποίητο αναμνηστικό δώρο που συνόδευε τα κύπελλα τους. Ήταν από μια κλασσική καριώτικη κολοκύθα, αυτές που τα παλιά χρόνια αφού τις ξέραιναν μετέφερναν μέσα τους  νερό ή κρασί, πάνω στις οποίες είχαν ζωγραφίσει την Ικαρία, το λογότυπο του αγώνα και το όνομα του χωριού, τη Πλαγιά. Όλο αυτό όμορφα βερνικωμένο, σίγουρα ένα αναμνηστικό που θα αντέχει και στο χρόνο..

Για τον αγώνα φύγαμε από το σπίτι μας νωρίς το μεσημέρι και όταν αποφασίσαμε να γυρίσουμε είχε ήδη βραδιάσει καλά. Δεν ξέρω αν την επόμενη χρονιά θα είμαι στην Ικαρία όταν γίνει ο αγώνας. Αν είμαι θα είμαι ξανά εκεί...

Λίγες μέρες μετά, έμαθα πως μέσα στο σεπτέμβρη γίνεται και ένα ξεχωριστό πανηγύρι στη Πλαγιά, από εκείνα τα παλιά τα Καριώτικα τα όμορφα...Είδα μερικά σχετικά βίντεο στο ίντερνετ και τα ζήλεψα... Ίσως αυτό να είναι ένας ακόμη λόγος για να ξαναπάω εκεί..https://trexalaki.blogspot.gr/