Μαγγανίτης τo «Μεγάλο Περιβόλι»

 Περιπλέοντας στις ακτογραμμές της Νότιας Ικαρίας διαγράφονται τα όρια του Μαγγανίτη στις σκιές των τεράστιων βράχων που ανυψώνονται απότομα για να στηρίξουν στις πλάτες τους σαν γίγαντες τις κορυφές και το οροπέδιο του νησιού. Με την ανατολή του Ήλιου φωτίζονται πρόσωπα και πράγματα. Δέος μας κατακλύζει στο αντίκρισμα των ανάγλυφων σμιλευμένων από το κύμα της θάλασσας βράχων που αναδύονται σαν αγάλματα θεών και ημίθεων μέσα από τη θάλασσα! Σπήλαια περίτεχνα σκαλισμένα που στους κρυφούς τους κόρφους φωλιάζουν Νηρηίδες, νύμφες των θαλασσών. Αυτοί οι γρανιτένιοι πανύψηλοι βράχοι παρατηρώντας τους μέσα από τη θάλασσα σε αυτή τη νότια άκρη της Ικαρίας στις κατεβασιές του Αθέρα μας φέρνουν στο μυαλό εικόνες μιας άλλης πιο άγριας Ικαρίας ...........΄΄΄΄΄΄΄΄Οι πρώτοι κάτοικοι, αγρότες, ήρθαν από το χωριό της Μεσαριάς «Πετροπούλι».  Ακριβώς εδώ δημιουργήθηκε η πρώτη κοινότητα του Μαγγανίτη που το όνομα καταδηλώνει την αφθονία Μαγγανίου στα πετρώματα. Η ονομασία της περιοχής «Μεγάλο Περιβόλι» μαρτυρεί το γόνιμο του εδάφους με τα άφθονα νερά που κατεβάζει το βουνό και ευνοεί τις καλλιέργειες. Άλλωστε αυτό είναι φανερό και σήμερα. Υπάρχουν πολλά περιβόλια και πολύ πυκνή βλάστηση.

 Οι «Μανώληδες» ήταν από τους πρώτους κατοίκους στην περιοχή αυτή. Όμως ο Μαγγανίτης μετά το 1900 ανέπτυξε μεγάλη ναυτιλία και έγινε γνωστός για τα καΐκια του και τους καλούς ναυτικούς του. Στην περίοδο αυτή απαριθμούσε 1500 κατοίκους. Σήμερα οι μόνιμοι κάτοικοι ανέρχονται στους 150 , συνταξιούχοι οι περισσότεροι που είχαν μεταναστεύσει στην Αμερική, όπως οι περισσότεροι κάτοικοι της Ικαρίας. Το καλοκαίρι συγκεντρώνει 1500 σχεδόν  κaτοίκους που έρχονται από την Αμερική αλλά και από το «κλεινόν άστυ» όπου διαμένουν. Οι κάτοικοι από τις Ράχες και τα γύρω χωριά πηγαινοέρχονταν από αυτό το μονοπάτι με τα  μουλάρια τους κουβαλώντας τα προϊόντα τους για να τα μεταφέρουν με τα Μαγγανιώτικα καΐκια και να τα πουλήσουν στον Αγ. Κήρυκο, στη Σμύρνη, τη Σύρο και σε όποιο λιμάνι μπορούσαν….      Το 1985 κατασκευάστηκε  ο δρόμος που θα ένωνε το χωριό με την υπόλοιπη Ικαρία Ένα τούνελ σκάφτηκε μέσα από το βουνό και οι Μαγγανιωτες  επιτέλους  ένιωσαν ότι μπορούσαν να μετακινηθούν εύκολα και γρήγορα προς όλο το νησί Η τύχη όμως πολλές φορές τα φέρνει ανάποδα και εκεί που χαίρεσαι έρχεται η αναπάντεχη θλίψη Έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε που οι λεπτομέρειες μου διαφεύγουν Το μόνο που μου έχει μείνει στο μυαλό από εκεινο το γεγονός είναι ένα  αυτοκινητιστικό ατύχημα και ο θάνατος κάποιων νέων παιδιών που θέλησαν να διασχίσουν τον καινούργιο  δρόμο του χωριού τους .Θλίψη ανείπωτη έπεσε πάνω στους χωριανούς ,πολλοί ήσαν  αυτοί που καταράστηκαν αυτόν τον νέο δρόμο  πιστεύοντας ότι μόνο κακά μαντάτα θα τους φέρει  Η Αγία φύση της Ικαρίας  όμως φρόντισε και πάλι να τους διαψεύσει Με την διάνοιξη του τούνελ Βράχοι έπεσαν κατρακυλώντας στο νερό και με τα χρόνια το νερό και ο αερας έκαναν τη δουλειά τους...μια δουλειά περίτεχνη ,μοναδική μια παραλία εξωτική τη παραλία Σεϋχέλλες ......Η  γη της Ικαρίας  χρωστούσε κάτι στους Μαγγανιώτες και έτσι τους χάρισε  αυτή την ξεχωριστή  παραλία  γιατί πάντα εκεί που υπαρχει  θάνατος  δίπλα του θα βρεις  έναν παράδεισο !Ο δρόμος έφερε κατά λάθος τον θάνατο και κατά λάθος πάλι έφερε και έναν μικρό γαλαζοπράσινο παράδεισο τις  Σεϋχέλλες στο  Μαγγανίτη  !

ΑΝΑΦΟΡΕΣ http://thalassamedia.gr  http://fop.gr/  http://www.iefimerida.gr http://www.ikariamag.gr/