"Μαριναλέντα, η Γη της Ουτοπίας"

Μαριναλέντα: Το χωριό που οι άνθρωποι είναι πάνω από τα κέρδη 

 Στο νότο της Ισπανίας, ο δρόμος είναι σαν ένα συλλογικό σαλόνι. Οι καφετέριες που είναι διάσπαρτες στο πεζοδρόμιο σφύζουν από ζωή, και οι κάτοικοι συναντιούνται για να μιλήσουν για τα γεγονότα της ημέρας, μέχρι αργά τη νύχτα. To καλοκαίρι, η θερμοκρασία ξεπερνά τους 40 βαθμούς Κελσίου και οι μυρωδιές των φρέσκων θαλασσινών ξεπηδούν από τις κουζίνες και τα εστιατόρια. Αυτή η αρχετυπικά ισπανική σκηνή περιγράφει μια περιοχή της Ανδαλουσίας, τη Μαριναλέντα, όπου η ζωή βασίζεται  περισσότερο στο δημόσιο παρά στο ιδιωτικό συμφέρον. Επιμέλεια: Μικαέλα ΚόλλιαΦαινομενικά, η Μαριναλέντα δε διαφέρει από αρκετές από τις τοπικές κοινωνίες που βρίσκονται στη νότια οροσειρά Σιέρα Σουρ, αλλά με μια πιο προσεκτική ματιά, αναδεικνύονται σημάδια που αποκαλύπτουν το τ πραγματικά συμβαίνει εκεί. Ίσως είναι τα ονόματα των δρόμων (Ερνέστο Τσε Γκεβάρα, Αλληλεγγύη και Σαλβαδόρ Αλιέντε Πλάθα). Ίσως είναι το γκράφιτι (σφυριά και δρεπάνια  δίπλα σε ένα αναρχικό «Α», αδιαφορώντας για τις διαφορές των δύο ιδεολογιών όπως αυτές καταγράφηκαν στο πρόσφατο ακόμα παρελθόν της χώρας). Ίσως είναι η προτομή του Τσε, η οποία στέκει αγέρωχη στο εξωτερικό τοίχωμα του τοπικού αθλητικού γηπέδου.

Η Μαριναλέντα έχει ονομαστεί «κομμουνιστική ουτοπία» της Ισπανίας, αν και η αυτή η τοπική παραλλαγή παρουσιάζει λίγες ομοιότητες με το σοβιετικό μοντέλο, το οποίο συσχετίζεται με τη φράση. Βάζοντας, όμως, τις κατηγοριοποιήσεις και τις ταμπέλες στην άκρη, αυτό που είναι σημαντικό να αναφερθεί, είναι ότι, μετά την πτώση της δικτατορίας του Φράνκο στα μέσα του 1970, ο κοινωνικός ιστός της πόλης έχει υφανθεί από πολύ διαφορετικά οικονομικά νήματα σε σχέση με την υπόλοιπη χώρα. Ανάμεσα στα βήματα που συντέλεσαν στο να γίνει η Μαριναλέντα φάρος ελπίδας, είναι η δημιουργία ενός  συνεταιριστικού ελαιουργείου, τα σπίτια που είναι χτισμένα από και για την κοινότητα, και μια απαλλοτρίωση μεγάλης κλίμακας στα σούπερ μάρκετ, με επικεφαλής τον δήμαρχο της πόλης, μέσω της οποίας οι εισπράξεις δόθηκαν στις τράπεζες τροφίμων.
Το νόμισμα της άμεσης δράσης
Δεδομένου ότι η ισπανική οικονομία συνεχίζει μετά το 2008 να βουτά στο κενό, η ανεργία βρίσκεται στο 26% σε εθνικό επίπεδο και πάνω από το 50% των νέων δεν μπορούν να βρουν δουλειά. Εντούτοις, η Μαριναλέντα μπορεί να υπερηφανεύεται για ένα μέτριο αλλά σταθερό επίπεδο απασχόλησης σε τοπικό επίπεδο, στο οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν τουλάχιστον κάποια εργασία ενώ όσοι δεν έχουν, προστατεύονται από ένα ισχυρό δίχτυ ασφαλείας.

Αλλά περα από τα μακροοικονομικά μεγέθη, η Μαριναλέντα έχει ένα νόμισμα που σπάνια συναντά κανείς πέρα από ομάδες ακτιβιστών μικρής κλίμακας ή αυτόχθονες κοινότητες που αγωνίζονται ενάντια στα καταστροφικά αναπτυξιακά έργα. Πρόκειται για το νόμισμα της άμεσης δράσης. Αντί να βασίζονται αποκλειστικά σε μετρητά, οι «Μαριναλένιος» με συλλογικό αγώνα έχουν δημιουργήσει μια σειρά εναλλακτικών συστημάτων.
Όταν τα χρήματα δεν ήταν άμεσα διαθέσιμα, οι Μαριναλένιος στράφηκαν σε ένα άλλο σύστημα. Αυτό σημαίνει ότι, μεταξύ άλλων, καταλάμβαναν, κατά καιρούς, εκτάσεις που ανήκαν στην αριστοκρατία της Ανδαλουσίας και τις διέθεταν προς εκμετάλλευση στο λαό.

Ενώ εξακολουθούν να λειτουργούν με κάποιο βαθμό κεντρικής εξουσίας, το τοπικό συμβούλιο έχει περιέλθει στα χέρια εκείνων που εξυπηρετεί. Οι γενικές συνελεύσεις συγκαλούνται σε τακτική βάση, έτσι ώστε οι κάτοικοι να μπορούν να συμμετέχουν στις αποφάσεις που επηρεάζουν τη ζωή τους. Οι συνελεύσεις προωθούν, επίσης, τη δημιουργία χώρων, όπου οι άνθρωποι μπορούν να συναντηθούν και να συνομιλήσουν  για να οργανώσουν ό, τι αφορά την κοινότητα, μέσω της συλλογικής δράσης.

«Το καλύτερο πράγμα που έχουμε εδώ στη Μαριναλέντα, και δεν μπορείτε να το βρείτε σε άλλα μέρη, είναι η γενική συνέλευση», λέει ο, εδώ και χρόνια, υπάλληλος του συμβουλίου της Μαριναλέντα, Μανουέλ Γκιτιέρεθ Ντανέρι. Επισημαίνοντας ότι ακόμη και ήσσονος σημασίας προβλήματα αντιμετωπίζονται συλλογικά μέσω της συνέλευσης, προσθέτει ότι, «καθώς η πόλη δεν έχει καμία αστυνομική ή δικαστική αρχή, η συνέλευση είναι το μέρος όπου οι άνθρωποι μπορούν να συζητούν τα προβλήματα τους  ώστε όλοι μαζί να βρίσκουμε λύσεις».

Παράλληλα ο δήμαρχος, Χουάν Μανουέλ Σάντσεθ Γκορδίγιο, έχει καταφέρει να εξασφαλίσει σημαντική οικονομική στήριξη από την πολιτειακή κυβέρνηση, γεγονός που ο Ντανέρι το αποδίδει στην παράδοση της πόλης για άμεση δράση.

Ως αποτέλεσμα, η μικρή πόλη μπορεί να υπερηφανεύεται για τις εκτεταμένες αθλητικές εγκαταστάσεις, για τον όμορφο και καλοδιατηρημένο βοτανικό κήπο, καθώς και για μια σειρά απόυπηρεσίες και υποδομές που καλύπτουν τις πιο βασικές ανάγκες. Όπως δήλωσε ο Ντανέρι στο Contributoria.com, «για ένα μικρό χωριό σαν αυτό, με όχι περισσότερα από 2.700 άτομα, έχουμε πολλές δυνατότητες».

Ο Βρετανός Κρις Μπερκ, ο οποίος ζει στην Μαριναλέντα πολλά χρόνια, αναφέρει χαρακτηριστικά ότι η πρόσβαση στη δημόσια πισίνα κοστίζει μόνο με 3 € για ολόκληρο το καλοκαίρι. Παράλληλα, ο Μπέρκ θυμάται τον δήμαρχο Σάντσεθ Γκορδίγιο να του λέει, «όλη η ιδέα του τόπου είναι ότι ο καθένας μπορεί να αντέξει οικονομικά μια καλή ζωή». Ο Μπέρκ, επικαλούμενος τον ρεαλισμός, αναφέρει πως δεν μπορεί να υπάρξει μια ουτοπία χωρίς κάποιες ζημιογόνες εγκαταστάσεις.
               
Από την κατοχή στη συνεργασία
Το 1979, ο Σάντσεθ Γκορδίγιο εξελέγη για πρώτη φορά δήμαρχος της πόλης και ηγήθηκε μιας εκτεταμένης εκστρατείας για να αλλάξει την πορεία της Μαριναλέντα, η οποία ξεκίνησε με απεργίες πείνας και με την κατάληψη εκτάσεων γης.
Από την πλευρά του, ο Μανουέλ Μαρτίν Φερνάντεθ, που ενεπλάκη από την αρχή στον αγώνα, εξηγεί πώς μέσα από τη διαδικασία της γενικής συνέλευσης, η κοινότητα αποφάσισε ότι κάτι έπρεπε να γίνει για να ανακόψουν τη ροή της μετανάστευσης από τη Μαριναλέντα. Με το σκοπό αυτό, προέβησαν στην κατάληψη μιας κοντινής δεξαμενής, ώστε να πείσουν την περιφερειακή κυβέρνηση να τους διαθέσει αρκετό νερό για γεωργικές καλλιέργιες. Έτσι, άρχισαν να δημιουργούν θέσεις εργασίας για όλους τους κατοίκους, προσφέροντάς τους κίνητρα και ελπίδα.

Μετά από την επιτυχία της δράσης αυτής, κατέλαβαν 1.200 εκτάρια αρδευόμενων εκτάσεων, οι οποίες την εποχή εκείνη ανήκαν σε μια αριστοκρατική οικογένεια. Το 1991, το οικόπεδο απαλλοτριώθηκε επίσημα και πέρασε στην τοπική χρήση. «Χρειάστηκαν 12 χρόνια για να αποκτήσουμε τη γη», εξηγεί ο Μανουέλ Μαρτίν Φερνάντεθ, αποκαλώντας τη νίκη τους «μια κατάκτηση».

Σήμερα, μεγάλες εκτάσεις με ελιές, αγκινάρες, φασόλια και πιπεριές αποτελούν τη ραχοκοκαλιά της τοπικής οικονομίας, ενώ η γη διοικείται συλλογικά από το συνεταιρισμό «El Humoso». Ο Γκορδίγιο, εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους η πόλη επέλεξε να δώσει προτεραιότητα στις καλλιέργειες που χρειάζονταν αρκετό εργατικό δυναμικό, υπογραμμίζει ότι ο στόχος δεν είναι η δημιουργία κέρδους, αλλά θέσεων εργασίας.

Καθώς οι περισσότεροι κάτοικοι στη Μαριναλέντα απασχολούνται σε γεωργικές δουλειές, είτε στα χωράφια ή στο εργοστάσιο συσκευασίας, η εργασία εκεί είναι εποχιακή και κυμαίνεται από έτος σε έτος. Αλλά σε αντίθεση με πολλές μικρές γεωργικές πόλεις, στη Μαριναλέντα  η εργασία μοιράζεται σε όσους την έχουν ανάγκη.

Η Ντολόρες Βαλδεράμα Μαρτίν, η οποία έχει ζήσει στην Μαριναλέντα ολόκληρη τη ζωή της και εργάζεται στο εργοστάσιο κονσερβοποιίας «Humoso» τα τελευταία 14 χρόνια, εξηγεί, στο Contributoria.com, ότι εάν 200 άνθρωποι ψάχνουν για δουλειά, αλλά χρειάζονται μόνο 40 εργαζομένους, συγκεντρώνονται όλοι μαζί για να αποφασίσουν τί θα κάνουν. «Συγκεντρώνοντας όλους αυτούς τους ανθρώπους που επηρεάζονται άμεσα, έχουμε δημιουργήσει ομάδες των 30 έως 40 ατόμων, και κάθε ομάδα εργάζεται για δύο ημέρες».

Ενώ ο συνεταιρισμός αποτελείται από εννέα ξεχωριστές οντότητες, η Ντολόρες Βαλδεράμα Μαρτίν σημειώνει ότι για σημαντικά θέματα, όπως η κατανομή της εργασίας, αποφασίζουν συλλογικά. Επιπλέον, πολλά θέματα που επηρεάζουν ολόκληρη την πόλη, τίθενται στη γενική συνέλευση. Προειδοποιεί, όμως, ότι, όπως συμβαίνει οπουδήποτε αλλού, όταν δεν υπάρχει κάποιο έργο, κάποιοι μένουν άνεργοι.

Το μεγαλύτερο μέρος της πόλης επικρίνει τη σχετική έλλειψη εργασίας, αλλά το ευρύτερο δίχτυ κοινωνικής ασφάλισης βασίζεται στις αρχές της άμεσης δράσης και της αμοιβαίας ενίσχυσης, γεγονός που σημαίνει ότι, σε αντίθεση με άλλα μέρη της χώρας, οι μισθοί δύο μηνών μπορεί να είναι αρκετοί για να συντηρήσουν μια οικογένεια για ένα έτος. Στον πυρήνα αυτής της λογικής, είναι η προσέγγιση της πόλης σε ό,τι αφορά τη στέγαση, η οποία προσφέρει ένα από τα σαφέστερα παραδείγματα για το πώς η συλλογική προσπάθεια μπορεί να γεμίσει το κενό που αφήνει μια στάσιμη οικονομία.
Τα σπίτια της κοινότητας

Όταν πολλοί νέοι άνθρωποι σκέφτονται να κάνουν το πρώτο βήμα στην αγορά κατοικίας, τα χρήματα είναι αναπόφευκτα το μεγαλύτερο εμπόδιο. Η σημερινή κατάσταση της οικονομίας, καθιστά όλο και πιο ανέφικτο αυτό το βήμα για τη σύγχρονη γενιά, γνωστή και ως «παρατημένη γενιά».

Παρόλα αυτά, ο δήμαρχος Σάντσεθ Γκορδίγιο, χρησιμοποιώντας ένα συνδυασμό κρατικών επιδοτήσεων στέγασης για οικοδομικά υλικά με τη δωρεάν εργασία για την κατασκευή σπιτιών, έχει καταφέρει να αφαιρέσει τη στέγαση από την ελεύθερη αγορά. Αντ 'αυτού, τα μέλη της κοινότητας εργάζονται για την κατασκευή μπλοκ κατοικιών, μαζί με αρχιτεκτονικά σχέδια που παρέχονται από το δημοτικό συμβούλιο, χωρίς να ξέρουν εκ των προτέρων ποιο σπίτι θα ανήκει σε ποια οικογένεια.

Τα σπίτια, περίπου 350 μονάδες συνολικά, με αρκετές νέες κατασκευές, είναι μέρος ενός οικοδομικού συνεταιρισμού. Μάλιστα, οι πολίτες πληρώνουν  μόνο 15 € το μήνα για στεγαστικά δάνεια.

Η οικονομία άμεσης δράσης

Ενώ ο καπιταλισμός πλαισιώνει τις σχέσεις ως μια σειρά από ιδιοτελείς οικονομικές συναλλαγές, η Μαριναλέντα, στηρίζεται σε ένα μοντέλο αμοιβαίας βοήθειας. Όπως αναφέρουν οι ντόπιοι, αν και τα χρήματα που κυκλοφορούν στην πόλη είναι πολύ λιγότερα σε σχέση με άλλες περιοχές, το μυστικό τους είναι ότι συνεργάζονται για την αντιμετώπιση κοινών αναγκών. Τα χρήματα είναι απλά ένας τρόπος για τη διευκόλυνση των δράσεών τους, οι οποίες δημιουργούν στους ανθρώπους το κίνητρο να συμμετέχουν σε εργασίες που σε άλλη περίπτωση μπορεί να μην ενδιαφέρονταν να κάνουν.

Η άμεση δράση, έχει τις ρίζες της στα κοινά συμφέροντα και αφορά στις συλλογικές  πρακτικές. Η άμεση δράση εξαλείφει το χάσμα μεταξύ όσων παρέχουν αγαθά και υπηρεσίες και των καταναλωτών, καθιστώντας περιττή την ύπαρξη μεσάζοντα. Όι εργαζόμενοι σε ένα τομέα είναι οι ίδιοι που απολαμβάνουν τους καρπούς της εργασίας τους, οι άμεσα ενδιαφερόμενοι.

Αν και η Μαριναλέντα έχει τις αδυναμίες της, μας θυμίζει ότι τα εναλλακτικά οικονομικά μοντέλα δεν είναι απλά εφικτά, αλλά υπάρχουν ήδη. Ένα εντυπωσιακό κομμάτι του γκράφιτι σε κεντρικό δρόμο της πόλης απεικονίζει μια ονειροπαγίδα, με ένα σφυρί και ένα δρεπάνι. Το συνοδευτικό μήνυμα προτρέπει: «Πιάστε τα όνειρά σας. Η ουτοπία είναι εφικτή».
Από το Contributoria.com        kai http://tvxs.gr/

Ο Ιδρυτής του" Έτους Δίνοντας "

   

Ο Reed Sandridge

Founder of Year of Giving

έχασε τη δουλειά του πέρυσι και αντί να τα "βάψει μαύρα" βρήκε ένα νέο χόμπι.Να  δίνει 10 δολάρια κάθε μέρα σε κάποιον που μοιάζει να τα χρειάζεται για να ζήσει !Πάντα σε  ένα διαφορετικό πρόσωπο κάθε μέρα. Ο Κ Sandridge δεν περιμένει τίποτα σαν αντάλλαγμα, παρά μόνο ένα καλό συναίσθημα.! Η μητέρα του, κόρη ενός ανθρακωρύχου  του δίδαξε ότι πάντα όταν περνάμε δύσκολες στιγμές, τότε είναι που οι περισσότεροι χρειάζεται να δώσουμε κάτι πίσω. Έτσι, όχι πολύ καιρό μετά την  απόλυσε ι του, την τρίτη επέτειο από το θάνατο της μητέρας του, άρχισε να προσφέρει το δώρο των 10 $ σε φτωχούς συνανθρώπους του  Μετά από 94 ημέρες , είχε δώσει  σχεδόν  1.000, $  Ο Κ. Sandridge χρησιμοποιεί τις αποταμιεύσεις του και το επίδομά ανεργίας του για αυτά τα δώρα. Μερικοί από τους Ανθρώπους που προσφέρει τα χρήματα  είναι άστεγοι ή αγωνίζονται να πληρώσουν τους λογαριασμούς τους. και. άλλοι χρησιμοποιούν τα χρήματα για να βοηθήσουν τις Ομάδες τους,  Καταγράφοντας τις ιστορίες των ανθρώπων που συναντά στο blog του,και προτρέποντας  τους αναγνώστες του  να τους βοηθήσουν και αυτοί με την σειρά τους επίσης.Ο Reed Sandridge μας μαθαίνει ότι η καλύτερη επένδυση σε δύσκολους καιρούς είναι η Καλοσύνη

ΑΓΑΠΑΤΕ ........!

Η επιθυμία να αγαπάς δεν είναι καθαυτή αγάπη. Αγάπη είναι ό,τι κάνει η αγάπη. Αγάπη είναι μια πράξη θέλησης - δηλαδή, και επιδίωξη και δράση. Η θέληση προϋποθέτει εκλογή. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να αγαπάμε. Διαλέγουμε να αγαπάμε. ΄Ασχετα από το πόσο νομίζουμε ότι εμπνεόμαστε από αισθήματα αγάπης, αν στην πραγματικότητα δεν αγαπάμε, αυτό οφείλεται στο ότι έχουμε διαλέξει να μην αγαπάμε, και συνεπώς δεν αγαπάμε παρά τις καλές προθέσεις μας. Από την άλλη μεριά, όποτε πραγματικά μοχθούμε με στόχο την πνευματική ανάπτυξη, το κάνουμε επειδή έχουμε διαλέξει να το κάνουμε. Η εκλογή μας να αγαπάμε έχει γίνει...................Το να σ’ αγαπάει κάποιος βαθιά σου δίνει δύναμη. Το 
να αγαπάς κάποιον βαθιά σου δίνει θάρρος. !!!!!!!!!!!!!!

Πώς να κοιμηθείτε άνετα σε μια καυτή νύχτα

Όταν έχει ζέστη έξω και δεν έχετε κλιματιστικό, μπορεί να είναι δύσκολο να κοιμηθείτε . Ευτυχώς, υπάρχουν λύσεις   ......              .

Τοποθετήστε έναν ανεμιστήρα οροφής δημιουργούν περισσότερο αέρα με λιγότερη ταχύτητα και  θόρυβος

Σκεφτείτε κάτι δροσερό. Διαβάστε  βιβλία για την αναρρίχηση στο όρος Έβερεστ, την Ανταρκτική, ή παρακολουθήσετε  ταινίες Χειμωνιάτικες όπως το"March of the Penguins" και "Ice Age". Μπορεί να μην είναι σωματικά πιο δροσερές, αλλά αν το μυαλό σας οραματίζεται ένα ψυχρό περιβάλλον, μπορεί να νιώσετε λίγο πιο δροσερές-οι

• Γεμίσετε τον καταψύκτη με γεύση από πάγο. Παγωμένα  τεμαχισμένα φρούτα  σε μια σακούλα  όπως  καρπούζι, ανανά ή  λεμόνια. θα είναι μια δροσερή γευστική λύση
• Χρησιμοποιήστε έναν υπαινιγμό  μέντας.Η  Μέντα αναζωογονεί την επιδερμίδα και αφήνει μια ωραία αίσθηση δροσιάς. Δοκιμάστε μερικά προϊόντα με δυόσμο ή μέντα  για να δροσίσετε το δέρμα σας. Χρησιμοποιήστε  λοσιόν με μέντα (αποφύγετε το πρόσωπο και τα μάτια σας), ντους με σαπούνι μέντα,  Χρησιμοποιήστε τα αγγούρια. Κόβετε ένα λεπτό κομμάτι από ένα κρύο αγγούρι (από το ψυγείο ) και βάλτε το στη μέση του μετώπου σας
• Φάτε  πικάντικα τρόφιμα . Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι σε θερμότερες περιοχές του κόσμου τρώνε  πικάντικα τρόφιμα. αυξάνουν την εφίδρωση που δροσίζει το σώμα, καθώς εξατμίζεται. 

• Πίνετε συχνά νερό. Το σώμα σας θα αισθανθεί πιο δροσερό, αν είστε ενυδατωμένοι. Προσθέτοντας φύλλα μέντας, ή πορτοκάλι, λεμόνι ή φέτες αγγούρι στο νερό σας το καθιστά πιο δροσιστικό.
• Πάρτε ένα φτηνό μπουκάλι ψεκασμού - γεμίστε το με νερό, ρυθμίστε το στη λεπτή ομίχλη και ψεκάστε στο  δέρμα σας Βρέξτε όλα τα μαλλιά σας, ή απλά σε όλο το μήκος της γραμμής των μαλλιών . Η εξάτμιση του νερού θα δροσίσει το κεφάλι σας
• Ρίξτε  κρύο νερό πάνω από τους καρπούς σας για 10 δευτερόλεπτα σε κάθε χέρι. Αυτό θα μειώσει τη θερμοκρασία σας για περίπου μία ώρα.
• Ενυδατώστε τα πόδια σας σε ένα κουβά με κρύο νερό.Φορέστε ένα ζευγάρι βαμβακερές κάλτσες, αφού τις ξεπλύνεται  σε κρύο νερό,  Κοιμηθείτε σε ένα υγρό φανελακι. βρέξτε το, στύψτε το και φορέστε το.

Βάλτε τα σεντόνια σας, κουβέρτα, και μαξιλαροθήκες σε σακούλες στη κατάψυξη  όλη την ημέρα.

Κάντε ένα  κλιματιστικό. Βάλτε ένα μεταλλικό μπολ με αλατισμένο πάγο μπροστά από έναν ανεμιστήρα, και ρυθμίστε τον ανεμιστήρα, ώστε ο αέρας φυσά πάνω στον πάγο.                                                                                                                                                    ΠΗΓΗ

ΤΟ ΝΕΡΟ ΠΟΥ ΠΑΕΙ ΧΑΜΕΝΟ

ΑΠΟ ΤΗ ΜΕΡΙΑ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ



"Προφανώς η προπαγάνδα του "χαμένου νερού" αποβλέπει στην ανενόχλητη μελλοντική του εκμετάλλευση".

του Μανώλη Γκαγκάκη

Ο κύκλος του νερού, όπως τον ρύθμισε με σοφία προαιώνια η φύση, είναι γνωστός. Σε κάποια φάση της διαδρομής του έπειτα από βροχοπτώσεις και χιονοπτώσεις κατηφορίζει απ’ τα ψηλώματα προς την κοιτίδα του υγρού στοιχείου, τη θάλασσα, μέσω των ποταμιών, των χειμάρρων, των ρεμάτων, των λιμνών αλλά και μέσω υπόγειων και υποθαλάσσιων διαδρομών.

Στην πορεία του αυτή το μεγαλύτερο μέρος του δροσίζει φυτά, ζώα και ανθρώπους, ευεργετεί τις πράσινες πλαγιές, ποτίζει τους κάμπους με τις καλλιέργειες, γεμίζει τις υπόγειες δεξαμενές, ανανεώνει και εμπλουτίζει τις πηγές και ομορφαίνει το περιβάλλον.

Ένα άλλο μέρος του αιχμαλωτίζεται από τους εμπόρους παραγωγής ενέργειας, τις υδροβόρες βιομηχανίες, τις επιχειρήσεις εμφιάλωσης και ύδρευσης. Μόνο ένα μικρό κομμάτι του, που λιγοστεύει μέρα με τη μέρα, γλιτώνει και ακολουθώντας την αρχική διαδρομή, που είχε καθορίσει η φύση, εκβάλλει αυτούσιο και δροσερό στη θάλασσα. Είναι αυτό ακριβώς το νερό που ομόφωνα οι σοφοί διαχειριστές των φυσικών πόρων χαρακτηρίζουν ως "νερό που πάει χαμένο". Επειδή δεν περνάει απ’ τα χέρια τους, δεν "αξιοποιείται" όπως αυτοί θα προτιμούσαν. Διαφυγόν κέρδος, λοιπόν, αυτό το νερό, που υπακούοντας στη φυσική διαδρομή του, δραπετεύει απ’ τις χούφτες τους. Χωρίς τιμολόγια! Προφανώς η προπαγάνδα του "χαμένου νερού" αποβλέπει στην ανενόχλητη μελλοντική του εκμετάλλευση. Τότε πια, ούτε μια σταγόνα ακατέργαστου φυσικού νερού δεν θα κυλά στα ποτάμια, στους χειμάρρους, στις ρεματιές. Ήδη οι εκβολές τους έχουν στεγνώσει και αποξηρανθεί.

Κανένας δεν διαφωνεί ότι σε ορισμένες ακραίες καιρικές καταστάσεις, σε συγκεκριμένες περιόδους η προσωρινή αποθεματοποίηση νερού - κυρίως με μικρά φράγματα - είναι χρήσιμη. Η καλύτερη δεξαμενή νερού είναι το πράσινο. Κάθε θάμνο, κάθε δέντρο δεν πρέπει να το βλέπουμε μόνο σαν καύσιμο ή υλικό επιπλοποιίας αλλά και σαν μικρές ή μεγάλες αποθήκες νερού. Τα δέντρα, η δροσιά τους, ο ίσκιος τους μειώνει έμμεσα τη δίψα της γης, των ανθρώπων, των ζώων. Το τσιμέντο, η άσφαλτος, την αυξάνουν.

Η διαφωνία μας στον άδικο χαρακτηρισμό "χαμένο νερό" σχετίζεται και με τη θάλασσα και τον κόσμο της που έχουν δικαιώματα και απαιτήσεις για γλυκό, φυσικό, κρύο, αμεταχείριστο, ανεπεξέργαστο από χρήσεις νερό. Διψούν όπως ακριβώς η στεριά και οι κάτοικοί της. Αφαιρώντας νερό απ’ τα
ποτάμια νεκρώνουμε τις κοίτες τους, αφαιρούμε υγρασία από τον περιβάλλοντα χώρο μεταβάλλοντας το μικροκλίμα, λιγοστεύουμε το πράσινο που είναι - όπως είπαμε - μια αφανής δεξαμενή νερού και στερούμε τη θάλασσα από ένα πολύτιμο γι’ αυτήν ακατέργαστο φυσικό στοιχείο. Αντ’ αυτού την ποτίζουμε και την δηλητηριάζουμε με τα ούρα της στεριάς και του κόσμου της (βιομηχανικά απόβλητα, αστικά λύματα, στραγγίδια γεωργικών καλλιεργειών κ.α.).

Τα δυο είδη νερών (φυσικό και χρησιμοποιημένο) έχουν τεράστιες ποιοτικές διαφορές. Το πρώτο έχει ελάχιστη ποσότητα διαλυμένων αλάτων, είναι οξυγονωμένο λόγω της διαδρομής του, διαυγές και κρύο. Γι’ αυτό άλλωστε παλαιότερα ήταν πόσιμο. Πέφτοντας στη θάλασσα μέσω των εκβολών των ποταμιών ή μ’ άλλες διαδρομές δημιουργεί, αναμειγνυόμενο με το θαλασσινό νερό, ευρύτητα θερμοκρασιών και ευρύτητα αλατότητας (περιεκτικότητα σε άλατα), πράγμα που επιτρέπει σε μεγαλύτερη γκάμα θαλάσσιων οργανισμών (κυρίως ψάρια) να παραχθούν και να επιβιώσουν. Έτσι, στενόθερμοι και ευρύθερμοι, ευρύαλοι και στενόαλοι οργανισμοί - δηλαδή με πληθώρα προτιμήσεων θερμοκρασίας και αλατότητας - μπορούν εδώ να ευδοκιμήσουν. Παράλληλα το οξυγόνο σε επάρκεια τους βοηθά να αναπτυχθούν και η διαύγεια (διαφάνεια) των νερών να ενισχύσει τους ρυθμούς φωτοσύνθεσης. Να γιατί οι εκβολές ποταμιών είναι ψαρότοποι και γιατί δεν πρέπει να τους στερήσουμε το "κερδισμένο νερό". Είτε από επιφανειακά ποτάμια είτε από υποθαλάσσιες αναβλήσεις.

Αντίθετα το δεύτερο, μεταχειρισμένο νερό, πιο ζεστό, με ελάχιστο οξυγόνο, θολό και φορτωμένο με κάθε είδος ρύπου, που του εξασφαλίζει η κατεργασία του, είναι ανεπιθύμητο απ’ τη θάλασσα γιατί υποβαθμίζει τη ποιότητά της.

Οι αντιρρησίες θα παρατηρήσουν: τη θάλασσα θα κοιτάξουμε τώρα ή τη δίψα μας; Είναι οι ίδιοι που πριν πολλά χρόνια ειρωνευόταν: με τα συννεφάκια του διοξειδίου του άνθρακα (C0₂) θα ασχοληθούμε τώρα ή με τη οικονομική μας ανάπτυξη; Προς το παρόν ας ασχοληθούν με την εξεύρεση - έστω και λεκτικά - ενός άλλου ονόματος για το "χαμένο νερό". Το οποίο, ας καταλάβουν, δεν είναι το πολύτιμο φυσικό νερό που περιγράψαμε αλλ’ αυτό του πλυσίματος των αυλών, των ταρατσών, των πεζοδρομίων, των αφρόλουτρων των αυτοκινήτων, της καταμεσημεριανής πομόνας (τεχνητή βροχή), του γκαζόν, το νερό της σπατάλης.              πηγη http://watervolo.blogspot.gr/

Σοφία Σακοράφα : «Ο κόσμος ζητάει να μην τον προδώσουμε κι εμένα αυτό με συγκλονίζει»

FOSPHOTOS / Panayiotis Tzamaros

Η Σοφία Σακοράφα είναι η βουλευτής που στις τελευταίες εκλογές του 2012 οι πολίτες της χώρας τίμησαν, εκλέγοντας την πρώτη. Σε αντίθεση με την προτίμηση των πολιτών ωστόσο, η Σοφία Σακοράφα δεν είναι από τα αγαπημένα πρόσωπα της διαπλοκής, αφού είναι από τους λίγους που την έχει καταγγείλει με ονοματεπώνυμα. Για αυτό και κανείς δεν θα δει ποτέ να την προβάλλουν τα διαπλεκόμενα ΜΜΕ. Σήμερα, καλείται να δώσει τη μάχη των ευρωεκλογών ως υποψήφια του ΣΥΡΙΖΑ.

Συνέντευξη στη Βασιλική Σιούτη

Όταν πριν από τέσσερα χρόνια πήρε στα χέρια της το πρώτο μνημόνιο για να το διαβάσει, είχε πει τότε ότι ανατρίχιασε. «Τι θα πω εγώ στους ανθρώπους που με ψήφισαν;» αναρωτήθηκε δημόσια και αρνήθηκε να συνταχθεί με τους βουλευτές του «ναι σε όλα». Ήταν από τους λίγους βουλευτές εκείνη την περίοδο που μπορούσε να κυκλοφορεί στο δρόμο. Τέθηκε εκτός της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ και κατέβαινε σχεδόν κάθε μέρα στην πλατεία Συντάγματος με τους διαδηλωτές. Από την κυβέρνηση δεν της το συγχώρεσαν και άκουσε πολλά τότε, αλλά ο κόσμος την επιδοκίμασε στις εκλογές του 2012, εκλέγοντας την πρώτη μεταξύ όλων των βουλευτών. Σήμερα είναι υποψήφια ευρωβουλευτής με το ΣΎΡΙΖΑ και ετοιμάζεται για τη μάχη της ερχόμενης Κυριακής, σίγουρη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα καταγράψει μεγάλη νίκη και η πολιτική των μνημονίων θα αποδοκιμαστεί έντονα.

-Πριν από τέσσερα χρόνια ψηφίστηκε το πρώτο μνημόνιο, αυτό που εσείς αρνηθήκατε να ψηφίσετε και βγήκατε εκτός ΠΑΣΟΚ. Θυμάστε τη στιγμή που το πήρατε στα χέρια σας και αρχίσατε να το διαβάζετε; 

«Ναι. Νομίζω ότι είναι από τις πιο τρομακτικές στιγμές στη ζωή μου, με την έννοια ότι αρχίζοντας να το διαβάζω, αντιλαμβανόμουνα τι μας περίμενε. Έβλεπα πως θα άλλαζε η ζωή μας τα επόμενα χρόνια με τραγικό τρόπο».

-Η πολιτική αυτή, που επέβαλλαν τιμωρητικά στη χώρα οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ, συνεχίζεται. Πως μπορεί να αλλάξει, όσο συνεχίζει να αποφασίζει για τη χώρα το ίδιο διευθυντήριο; 

«Έχουμε μπροστά μας την πρόκληση των ευρωεκλογών μέσω των οποίων μπορούμε να αλλάξουμε τους συσχετισμούς στην Ευρώπη. Να απαιτήσουμε να ασκούνται και στην Ευρώπη πολιτικές προς όφελος των λαών και όχι προς όφελος του κεφαλαίου. Το σκληρό διευθυντήριο της Ευρώπης σήμερα είναι αδίστακτο, τόσο που δεν διστάζει να χαιρετίζει ακόμα και φασιστικές δυνάμεις- όταν αυτές το εξυπηρετούν- και αναφέρομαι φυσικά στην Ουκρανία».

-Όπως προκύπτει από τις αποκαλύψεις των προηγούμενων ημερών στουςFinancial Times, αυτό που ξεκαθάρισε ο γαλλογερμανικός άξονας στον Γ. Παπανδρέου στις Κάννες τότε, ήταν ότι όσο είστε στην Ευρωζώνη, θα κάνετε αυτό που σας λέμε, αλλιώς φεύγετε. Τα ίδια πάνω κάτω, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εφημερίδας, φέρεται να είπε και στον Σαμαρά ο Μπαρόζο. Δεν έχουμε κανένα λόγο, λοιπόν, να μην περιμένουμε να πούνε τα ίδια και σε μία κυβέρνηση Σύριζα. Κι εδώ είναι τα δύσκολα για εσάς...

«Ναι βέβαια, μας κράτησαν τότε επιβάλλοντας μας πολύ σκληρούς όρους και ήξεραν καλά ότι αν έβγαινε η Ελλάδα, αυτό θα δημιουργούσε ένα ντόμινο και καταλαβαίνετε τι θα σήμαινε αυτό».

-Στον Γ. Παπανδρέου, πάντως, ούτε το ερώτημα του δημοψηφίσματος δεν τον άφησαν να διαπραγματευθεί. Εσείς πως θα το καταφέρετε να δεχθούν διαπραγμάτευση; 

«Δεν τρέφει κανείς αυταπάτες. Όλοι θυμόμαστε τι έκαναν τότε. Μας επέβαλλαν ως πρωθυπουργό έναν εκπρόσωπο του κεφαλαίου. Αυτούς τους ανθρώπους τους βάζουν για ένα συγκεκριμένο σκοπό, για να εκτελέσουν συμβόλαια, να ολοκληρώσουν δουλειές. Αυτό έκανε και ο κ. Παπαδήμος…».

-Τον Λουκά Παπαδήμο δηλαδή τον έκαναν πρωθυπουργό για να εκτελέσει συμβόλαια; 

«Ε, ναι. Δεν έχω καμία αμφιβολία επ’ αυτού προσωπικά. Για αυτό και κρατήσαμε αυτή την υποτακτική στάση όλα αυτά τα χρόνια».

-Ο ΣΥΡΙΖΑ πως θα πείσει το ευρωπαϊκό διευθυντήριο; 

«Εμείς δεν έχουμε καμία αυταπάτη ότι θα βάλουν ξανά αυτά τα διλήμματα. Το θέμα είναι εμείς τι θα πούμε και ποια θα είναι η στάση μας. Πως θα διαπραγματευτούμε και με ποια χαρτιά. Και σε τελική ανάλυση τι βάζεις πάνω από όλα».

-Ποιο θα είναι το όπλο σας;

«Απλά αν μας εκβιάσουν, δεν θα πληρώσουμε. Έχουμε υποχρέωση να προτάξουμε την επιβίωση του λαού. Από τη στιγμή που ο κόσμος δεν μπορεί να επιβιώσει, δεν μπορούμε να πληρώσουμε κανένα χρέος. Αυτό θα είναι το έσχατο μέσο. Δεν μπορούμε όμως να αφήσουμε να πεθάνει ο λαός για να πληρώσουμε το χρέος και τους τοκογλύφους».

- Οι υποψήφιοι ευρωβουλευτές του Σύριζα τι ακριβώς είστε διατεθειμένοι να κάνετε, αν εκλεγείτε, για να ακουστεί η φωνή της ελληνικής κοινωνίας στην Ευρώπη;

« Έχουμε 1,5 εκατομμύριο άνεργους, περίπου 20.000 άστεγους, ο αριθμός των ανθρώπων που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας είναι πλέον τεράστιος, χιλιάδες νέοι φεύγουν ξανά μετανάστες στο εξωτερικό. Η Ελλάδα γίνεται τριτοκοσμική χώρα, γυρνάμε πίσω στο ’40 όταν ο κόσμος εγκατέλειπε τη χώρα για να επιβιώσει… Πόσοι μίλησαν για αυτά στην Ευρωβουλή; Πρέπει να γίνει καμπάνια στην Ευρώπη για το ελληνικό πρόβλημα που δεν είναι μόνο ελληνικό, αλλά όλων των λαών του Νότου. Πρέπει να δημιουργήσουμε αναχώματα σε αυτή τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που μας επιβάλλει η γερμανική μπότα, όχι με τα όπλα αυτή τη φορά, αλλά μέσω ενός οικονομικού πολέμου. Ισχυρή ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ στο ευρωκοινοβούλιο σημαίνει δυνατή φωνή των Ελλήνων που πλήττονται».

-Εσείς προσωπικά γιατί δεχθήκατε αυτήν την πρόκληση; Δεν είναι λίγο σαν να εγκαταλείπετε το πεδίο των μαχών; 

«Καταρχήν δεν εγκαταλείπω ποτέ τις μάχες από τότε που ήμουν στον αθλητισμό μέχρι σήμερα που είμαι στον στίβο της πολιτικής. Όπου μου ζητιέται να είμαι παρούσα και να συμβάλω στον αγώνα, είμαι».

-Οι ψηφοφόροι σας είναι σε μεγάλο βαθμό οι ψηφοφόροι που εγκατέλειψαν το ΠΑΣΟΚ και στις προηγούμενες εκλογές ψήφισαν Σύριζα. Επικοινωνείτε μαζί τους; Τι σας λένε σήμερα; 

«Βεβαίως επικοινωνώ. Κι εγώ από το ΠΑΣΟΚ προέρχομαι, από ένα ΠΑΣΟΚ όμως που δεν έχει καμία σχέση με το σημερινό. Πρόκειται για ένα πολύ μεγάλο κομμάτι που έφυγε και έδωσε τη στήριξή του στον Σύριζα. Άνθρωποι της αγροτιάς, της μεσαίας τάξης, εργαζόμενοι, που πίστεψαν κάποτε στην αλλαγή…».

-Βέβαια η κυβέρνηση σας κατηγορεί ότι είναι το κρατικοδίαιτο και συντεχνιακό, το βαθύ ΠΑΣΟΚ που έφυγε και πήγε στο Σύριζα…

«Δεν περίμενα κάτι διαφορετικό από αυτούς. Δεν γίνεται όμως το 40% που έφυγε να είναι το βαθύ ΠΑΣΟΚ και το 5% που έμεινε να είναι το αγνό. Σε καμία περίπτωση. Αυτοί που το εγκατέλειψαν είναι το παραγωγικό κομμάτι της κοινωνίας- και αν έχει έσοδα το κράτος, από τους ανθρώπους της παραγωγής τα έχουν».

-Τι σας λέει αυτός ο κόσμος;

«Έχουν μια τεράστια αγωνία για το αύριο. Είναι κόσμος που έχει υποστεί τις συνέπειες σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό, χωρίς να έχει φταίξει σε τίποτα. Είναι κόσμος που νιώθει ότι προδόθηκε από το ΠΑΣΟΚ και αυτό που μου λένε πάντα είναι «να μην μας προδώσετε κι εσείς» κι εμένα αυτή η φράση με συγκλονίζει».

-Οι πρώην ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που σας ψηφίζουν, έχουν γίνει ΣΥΡΙΖΑ ή βρήκαν απλώς ένα προσωρινό καταφύγιο; 

«Χρειάζεται χρόνος για αυτά. Δεν νομίζω να πιστεύει κανείς ότι το 27% του 2012 έγινε όλο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι κόσμος που έμεινε πολιτικά άστεγος κι έψαχνε να ακουμπήσει ιδεολογικά κάπου. Στον ΣΥΡΙΖΑ βρήκε τον πιο κοντινό του ιδεολογικά πολιτικό φορέα».

-Εσείς προσωπικά ποια ζητήματα σκοπεύετε να αναδείξατε, αν εκλεγείτε; 

«Είναι πολλά. Αλλά κυρίως όσα έχουν να κάνουν με το χρέος. Είναι απαραίτητο το χρέος να ελεγχθεί, να βρούμε πως, γιατί και από ποιους δημιουργήθηκε, που πήγαν όλα αυτά τα λεφτά. Καταστράφηκαν οι ζωές των ανθρώπων για ένα χρέος που δημιούργησαν άλλοι κι έχουμε υποχρέωση να τα μάθουμε όλα αυτά. Η δημιουργία μιας Επιτροπής που θα κάνει αυτό τον έλεγχο για το χρέος είναι απαραίτητο εργαλείο στα χέρια κάθε κυβέρνησης. Πρέπει να πιέσουμε την Ευρώπη να αποδεχθεί την αναγκαιότητα της».

-Πλην ελαχίστων εξαιρέσεων πάντως, ελάχιστοι από τους απερχόμενους έλληνες ευρωβουλευτές υπερασπίστηκαν τον ελληνικό λαό στο ευρωκοινοβούλιο, την ώρα που τα μνημόνια τον γονάτιζαν, καθώς οι περισσότεροι ανήκαν στο ΠΑΣΟΚ και τη Ν.Δ. Ποιος κατά τη γνώμη σας έπρεπε να είναι ο ρόλος όλων τους αυτά τα πέντε χρόνια;
«Να γυρίσουν ανάποδα το ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, τόσο απλά. Να συμμαχήσουν με όσους μας στηρίζουν, να γίνουν ακτιβιστές, να γίνουν δίαυλος της φωνής του λαού μας στην Ευρώπη. Να τα κάνουν όλα!». 

της Βασιλικής Σιούτη

5 προτάσεις Τι να κάνεις τις κάρτες υποψηφίων δημοτικών συμβούλων...

Κοίτα στην τσάντα σου, στο αυτοκίνητο, στο γραφείο. Πάμε στοίχημα ότι έχεις μαζέψει έναν πάκο (άχρηστες) κάρτες υποψηφίων δημοτικών συμβούλων, όπως κι εμείς.

Παραμονεύουν παντού και...μοιράζουν αδιαλείπτως κάρτες -χρυσά πρέπει να έχουν κάνει τα τυπογραφεία αυτή την περίοδο: στο σούπερ μάρκετ, στα λεωφορεία (true story), έξω από Πανεπιστήμια, όσο είσαι κολλημένος στην κίνηση.
Και αναγράφουν τις πιο μυστήριες ιδιότητες. Η τελευταία που έφτασε στα χέρια μας αναγράφει
«επίτ. Διευθύντρια Πανεπιστήμιου Αθηνών, φιλόλογος, ιστορικός, δημοσιογράφος, συγγραφέας, πολιτευτής, πολύτεκνος». Προφορικά η συγκεκριμένη υποψήφια μας είπε ότι ασχολείται και με την αστρολογία.

Οπότε έχεις το απαραίτητο απόθεμα σε κάρτες. Τι τις κάνεις; Μια λύση είναι να καταλήξουν στον κάδο ανακύκλωσης. Αλλά, από την άλλη, αμαρτία από το Θεό δεν είναι να πάνε χαμένες, αφού υπάρχει η στήλη Φτιάχνω;

Σας προτείνουμε 5 εναλλακτικές χρήσεις για τις κάρτες υποψηφίων δημοτικών συμβούλων. Η ιδέα ανήκει στο βιομηχανική σχεδιαστή Δημήτρη Χάιδα από τη Λάρισα, ο οποίος ανέβασε τις φωτογραφίες στο προσωπικό του προφίλ στο Facebook.

Βάση iPhone

(για να διαβάζεις τα μηνύματα των υποψηφίων που καταφτάνουν σωρηδόν)

Κόβεις σε σχήμα Η όπως δείχνει η φωτογραφία, παίρνοντας τις διαστάσεις του iPhone.

Σηκώνεις τις άκρες και τις κολλάς.

Τασάκι

(μαζί με ποτό για να πάνε τα φαρμάκια της πολιτικής κάτω)

Κόβεις τις 4 γωνίες της κάρτας. Το κόψιμο πρέπει να έχει μήκος 1-1,5 εκατοστό.

Σηκώνεις τις κομμένες πλευρές τις κάρτας.

Κάνεις μικρές εγκοπές ώστε να χωράει ένα τσιγάρο.

Θήκη για νομίσματα

(για καλύτερη διαχείριση του μηνιαίου budget σου)

Κάνεις δύο εγκοπές και σηκώνεις τις άκρες ώστε να σχηματίζουν γωνία.

Μολυβοθήκη

(για το στυλό με το οποίο θα τους σταυρώσεις)

Για αυτή την κατασκευή θα χρειαστείς 4 κάρτες.

Κάνεις εγκοπές στις άκρες των καρτών και τις στηρίζεις μεταξύ τους.

Στην κάρτα που θα τοποθετηθεί στο πάνω μέρος κάνεις και ένα πλαίσιο, κόβοντας το εσωτερικό.

Διακοσμητικό κερί

(για παν ενδεχόμενο κομμένου ρεύματος)

--> 

Κάνεις μικρές εγκοπές κατά μήκος της κάρτας ανά 20 χιλιοστά, αφήνοντας περίπου μισό εκατοστό στην άκρη της κάρτας.

Κολλάς σε ένα κεράκι ρεσό.                                                                                                                                πηγες

 Υστερόγραφο από έναν Θεσσαλονικιό "Κάντε πρώτα ρε ζώα μια βόλτα με τα πόδια ή με ποδήλατο ή με καρότσι στον κωλοδήμο σας και μετά ζητήστε ψήφο ! Κι εμείς οι μαλάκες ήρθαμε εδώ για ποιότητα ζωής"

..ΌΛΗ Η ΙΚΑΡΊΑ ΕΠΙ ΠΟΔΟΣ ΓΙΑ ΑΝΑΖΉΤΗΣΗ ΨΉΦΩΝ.. ΕΓΓΡΆΦΩΝ... ΆΛΟΓΩΝ ...ΦΤΙΑΡΙΩΝ ...!

 Κάποιοι θέλουν να αλληλο εξοντωθούμε μονάχοι μας και μετά να έρθουν τα "ΕΡΓΑ "τους!!!!!!   Κάποιοι   εχουν πιάσει τα φτυάρια και πετάνε Λάσπες Δεξιά και Αριστερά .....                                        

Κλάπηκαν τα άλογα των υποψηφίων της Ικαριακής Ριζοσπαστικής Αυτοδιοίκησης  πηγη http:tokariotikopaximadi.gr

Το πρωί της Δευτέρας 19 Μαϊου σημειώθηκε κλοπή όλων των αλόγων που διέθεταν οι υποψήφιοι της Ικαριακής Ριζοσπαστικής Αυτοδιοίκησης.

Όπως κατήγγειλαν στο τμήμα Ασφαλείας Αγίου Κηρύκου, το βράδυ της Κυριακής τους πήρε ο ύπνος παρακολουθώντας τα αποτελέσματα για τον δήμο Ικαρίας, τη δημοτική αρχή του οποίου διεκδικούσαν με αξιώσεις. Η ροή αποτελεσμάτων όμως καθυστερούσε και αποκοιμήθηκαν ενώ το πρωί που ξύπνησαν, μόλις είδαν ότι κατέλλαβαν την 3η θέση με ποσοστό 11,96%, πήγαν στους σταύλους τους να πάρουν τα άλογα τους και είδαν πως αυτά έλειπαν.

Οι υποψήφιοι του συνδυασμού συνήθιζαν να κυκλοφορούν κατά την προεκλογική περίοδο καβάλα στ’ άλογο, και μία τέτοια απώλεια δυσκολεύει τον αγώνα τους.

Είναι θέμα χρόνου να διαπιστώθεί ποιοι έκλεψαν τα άλογα της Ικα.Ρι.Α. και κυκλοφορούν με αυτά.

Φήμες τους θέλουν να εξετάζουν την αντικατάσταση των αλόγων από φορτηγά καθώς έτσι, μέχρι την επόμενη δημοτική αναμέτρηση, θα εξασκηθούν στην Ανατροπή.

Με μοχλό αυτή τη φορά.                                                                                                                         Το πρωί της Δευτέρας 19 Μαΐου σημειώθηκε κλοπή της Ζακέτας μου ..μάλλον την άφησα πάνω σε κανένα Άλογο Όποιος την βρει παρακαλώ να μου την επιστρέψει μια και είμαι φτωχή και δεν έχω λεφτά να πάρω άλλη .....Όσο για τα Άλογα  ναι είναι του Γούστου μας ..καλύτερα να αναζητήσετε ποιοι Φοβούνται μη χάσουν τα Land Rover τους!!                                                                                                           Ανάμεσα από  Νεόπλουτους  και  Οικοδόμους   Αγρότες επιλέγω τους Αγωνιστές! Οι ηγεσίες έρχονται και παρέρχονται αλλά εμείς είμαστε πάντα εκεί "δεμένοι" με την ίδια Ιδεολογία ΤΗΝ ΙΔΕΟΛΟΓΊΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ !!!!!                                               ΨΗΦΙΖΩ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΛΟΙΠΟΝ ΑΓΝΟΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΡΟΤΡΕΠΟΥΝ ΝΑ ΡΙΞΟΥΜΕ ΛΕΥΚΗ ΨΗΦΟ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ "ΑΡΙΣΤΕΡΑ" ΚΟΜΜΑΤΑ ΠΟΥ ΒΡΊΣΚΟΝΤΑΙ ΣΕ ΜΆΧΙΜΗ ΘΕΣΗ  ..                                                  ΔΙΑΛΕΓΩ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟ ΑΣΠΡΟ !   ΨΥΧΡΑΙΜΊΑ 

 ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ  ΜΟΥ

 ΆΛΛΟΥ ΒΡΊΣΚΕΤΕ Ο ΕΧΘΡΟΣ...!!!!!!

Αν ψηφίσετε τίποτε αριστερούς σήμερα, να ξέρετε ότι:

Θα γίνουν μαλαματίνες, όλες οι σαμπάνιες.
Θα χρεωκοπήσει το ΜΕΓΚΑ.
Θα στεναχωρηθούν Γιούνκερ, Μπαρόζο και Σουλτς.
Θα βρέξει ακρίδες αντίντας XLarge.
Θα ανέβει η πίεση του Προβόπουλου. Και τα τριγλυκερίδια.
Θα ακυρωθεί η δημιουργία διαστημικής πύλης, στην Καλαμάτα.και στην Ικαρία
Θα σταματήσουν οι κινέζοι να παντρεύονται στη Σαντορίνη.
Θα ξεπαγώσει η κατασκευή νέας πτέρυγας στον Κορυδαλλό, ειδικά για αντισυνταγματολόγους.
Θα πέσει το σύστημα και δεν θα μπορείτε να υποβάλετε φορολογικές δηλώσεις.
Θα απαγορευθούν το χαβιάρι, το μπρικ και ο σολωμός σε όλα τα δημόσια νοσοκομεία της χώρας.
Θα γίνει αλμυρό το νερό της θάλασσας και δεν θα πίνεται.
Θα απαγορευθεί, με ποινή φυλάκισης, η σίτιση από τους πράσινους κάδους απορριμάτων.
Θα κάνει δικό του παράνομο σταθμό ο Πορτοσάλτε.
Θα χαθεί η δυνατότητα να έχουν όλοι ισότιμη πρόσβαση στην ιδιωτική εκπαίδευση.
Θα μειωθούν δραματικά ο αυτοκτονίες.
Θα γυρίζει με μικροφωνική ο Αδωνις στις γειτονιές της Αθήνας, κυρίως και θα πουλάει βιβλία.
Θα γίνουν πολύ γρήγορα τα σαλιγκάρια και δεν θα πιάνονται.
Θα κάνει πλαστική η Μέρκελ.
Θα φύγουν εκτός Ελλάδος Αλ Σαχλέ και Πάγκαλος ( με το όνομα Τριανταφυλλίδης- Cargo ).
Θα μοιάζουν όλοι οι πάουερ ρέιντζερς του Τσίπρα, υποχρεωτικά.
Θα στέλνουμε κάθε χρόνο στην Γιουροβίζιον τον Μάλαμα.
Θα επιστρέψει στην παρουσίαση ειδήσεων ο Λιάγκας.
Θα χάσει την δημαρχία του Βόλου, ο Μπέος.
Θα απαγορευθεί το τζατζίκι στο σουβλάκι.
Θα απογοητευθούν και θα εγκαταλείψουν την πολιτική, Βούλτεψη και Ντινόπουλος.

Θα είσαστε υπεύθυνοι για όλα αυτά. Μπορείτε να το αντέξετε; Σκεφθείτε πριν ψηφίσετε                                                         από τον  .Christos Charalampopoulos

ΝΑ ΘΥΜΗΘΕΙΣ ΣΗΜΕΡΑ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ!

Ικαρία  η Αριστερή Καρδιά  μου !

        Πολύ μελάνι έχει χυθεί και συνεχίζει να χύνεται καθημερινά για την ουσία της λέξης «αριστερός». Το νόημα και οι αξίες που συμπυκνώνει ο προσδιορισμός αυτός αποτελούν αντικείμενο σφοδρών αντιπαραθέσεων μεταξύ ατόμων, οργανώσεων και κομμάτων, που διεκδικούν μια θέση στο αριστερό σύμπαν, και οι διαφωνίες αυτές έχουν κοστίσει πολλούς αλληλοσπαραγμούς, απογοητεύσεις, ακόμη και τερατογεννέσεις, παράλληλα με τα ευγενή  ιδανικά από τα οποία ξεκινούν, χωρίς να έχει επιτευχθεί καθολική συναίνεση ως προς τις θεμελιώδεις ιδέες και αξίες που, με όλες τις αποχρώσεις τους, συνιστούν την κοσμοαντίληψη της Αριστεράς.

      Τι σημαίνει λοιπόν να είναι κανείς αριστερός; Πρώτα απ’ όλα, ο άνθρωπος της Αριστεράς, έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στη δυνατότητα των ατόμων, μέσα από αλληλοβοήθεια και συλλογική δράση, να αλλάξουν ριζικά ανά πάσα στιγμή τον κόσμο στον οποίο ζουν, με όλες του τις ιεραρχίες και τις κοινώς παραδεδεγμένες αλήθειες. Δεν υπάρχει καμία απόλυτη αλήθεια, όλα κατασκευάζονται και γκρεμίζονται από την κοινωνική δράση μαζικού χαρακτήρα. Κάθε παράδοση, κάθε αυθεντία, κάθε αξίωμα, κάθε θέσφατο σε μια κοινωνία είναι εκτεθειμένα στις  συνεχείς προόδους της επιστήμης και του ορθού λόγου, η οποία, με απαραίτητο συμπλήρωμα την ηθική και την κοινωνική ευαισθησία, είναι η κινητήριος δύναμη της ανθρώπινης ιστορίας.

Τα πορίσματα της επιστήμης και της θεωρητικής σκέψης μπορούν και πρέπει να είναι πάντοτε διαθέσιμα σε όλους τους ανθρώπους, χωρίς καμία διάκριση οικονομική, κοινωνική, εθνική, γλωσσική, θρησκευτική ή άλλη, έτσι ώστε η επιστήμη να διαμορφώνεται ενεργά και συλλογικά, ως εργαλείο προόδου και ευημερίας για όλους. Έτσι μόνο διασφαλίζεται η συνεχής αναζωογονητική και δημιουργική παρέμβαση του συνόλου(του «όχλου», όπως περιφρονητικά το αποκαλεί η Δεξιά) στο κοινωνικό γίγνεσθαι. Κορυφαίες στιγμές της παρέμβασης αυτής είναι οι μεγάλες επαναστάσεις της ιστορίας, ένοπλες ή μη(π.χ Γαλλική, Ρωσική), οι οποίες αποτελούν για τον Αριστερό πηγή έμπνευσης, αλλά και προβληματισμού και αναστοχασμού, κυρίως στις περιπτώσεις όπου οι επαναστάσεις αυτές έχασαν τον αμεσοδημοκρατικό και λαϊκό τους χαρακτήρα, και διαμόρφωσαν «πεφωτισμένες» ελίτ, οι οποίες, στο όνομα της προόδου, τις ισότητας, της δικαιοσύνης και του λαϊκού συμφέροντος, αυτονομήθηκαν και έδρασαν αυταρχικά και τυραννικά.

Συνεπώς, για τον Αριστερό, το κράτος και η εξουσία δεν έχουν αυτόνομο χαρακτήρα, ούτε είναι πηγές σταθερότητας και αυθεντίας, με την μονοπώλησή τους από μια «τεχνοκρατική» ελίτ «ειδικών»(δικαστικών, καθηγητών, οικονομολόγων, πολιτικών κτλ), η οποία αναπαράγεται απλώς με τη συναίνεση των από κάτω. Η οποιαδήποτε είδους θέση και εξουσία, είναι ένα καταπίστευμα, προσωρινό και άμεσα ανακλητό από το κοινωνικό σύνολο, σε περίπτωση που ο κάτοχός  της δράσει ενάντια στη λαϊκή βούληση. Οι αντιπρόσωποι του λαού δεν δρουν με «ελεύθερη» βούληση, για να καθορίσουν κατά την κρίση τους το δημόσιο συμφέρον, όπως διατείνεται η δήθεν φιλελεύθερη Δεξιά, αλλά είναι αποκλειστικά εκτελεστικά όργανα των συλλογικών αποφάσεων των εκλογέων τους. Οι θεσμοί, οι αποφάσεις τους και τα πρόσωπα που τους στελεχώνουν, είναι πάντα εκτεθειμένοι στην κριτική και την αμφισβήτηση, και γίνονται σεβαστοί μόνο όταν η δράση τους είναι σύμφωνη και υπηρετεί την εκπεφρασμένη βούληση των πολιτών τους οποίους επηρεάζει(η οποία διαπιστώνεται με δημοψηφίσματα, λαϊκές συνελεύσεις κτλ σε τοπικό, εθνικό, ή υπερεθνικό επίπεδο). Σε αντίθετη περίπτωση, οι θεσμοί θα πρέπει να αγνοούνται, να μεταρρυθμίζονται ή να καταργούνται  με άμεση κοινωνική κινητοποίηση, όταν χρειάζεται βίαιη.

Ο Αριστερός, αν και αναγνωρίζει την προοδευτική και ριζοσπαστική συμβολή της αστικής τάξης και των αστικών ιδανικών, στην απαλλαγή της ανθρωπότητας από τα δεσμά της φεουδαρχίας και της θρησκευτικής αυθεντίας αρχής γενομένης από το 18^ο αιώνα, με αιχμή τη Γαλλική Επανάσταση, πιστεύει ότι εδώ και αρκετό καιρό η καπιταλιστική αστική φιλελεύθερη οικονομία αποτελεί τροχοπέδη και όχι εργαλείο για την ανθρώπινη πρόοδο και ευημερία. Η τυπική ισότητα απέναντι στο νόμο και οι κλασσικές πολιτικές ελευθερίες και δικαιώματα, συλλογικά και ατομικά, είναι μεν απαραίτητα σε μια δίκαιη κοινωνία, αλλά δεν επαρκούν, όσο υπάρχει η αφελής και επικίνδυνη πίστη στη δήθεν «ελεύθερη» οικονομία, όπου υποτίθεται ότι η επιδίωξη του ατομικού οικονομικού συμφέροντος, μέσω του ανταγωνιστικού και καινοτόμου ιδιωτικού τομέα, θα διαχύσει τον παραγόμενο πλούτο με δίκαιο τρόπο σε όλη την κοινωνία(το περίφημο «αόρατο χέρι» της αγοράς). Η ψευδαίσθηση αυτή κατέρρευσε παταγωδώς με την πρόσφατη παγκόσμια κρίση, κι τυχόν εμμονή σε αυτό το ιδεολόγημα απλώς θα συνεχίσει να αυξάνει παγκοσμίως τη φτώχεια, την πείνα και τις ανισότητες, όπως έκανε ως τώρα, παράγοντας απεχθή εξαμβλώματα, όπως ο φασισμός και ο ναζισμός. Η οικονομία είναι οργανικό κομμάτι της κοινωνίας, και άρα θα πρέπει η παραγωγή και η κατανομή των πόρων να ελέγχεται και να σχεδιάζεται συλλογικά από την κοινωνία με βάση της ανάγκες της, μέσω του κράτους, που θα είναι όμως κράτος αμεσοδημοκρατικό και συμμετοχικό ως προς τους θεσμούς του. Δεδομένου ότι ο σχεδιασμός αυτός δεν μπορεί να γίνει σε μια οικονομία με κινητήριο μοχλό την επιδίωξη του κέρδους, όπως η καπιταλιστική, είναι φανερό ότι για τον άνθρωπο της Αριστεράς είναι απαραίτητο το πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, που συνδυάζει την πλήρη πολιτική με την πλήρη οικονομική και κοινωνική ισότητα. Ο σοσιαλισμός αυτός θα οικοδομηθεί με βάση μια κριτική αποτίμηση του σοβιετικού πειράματος, από το οποίο θα υιοθετηθούν τα θετικά στοιχεία(π.χ δωρεάν παροχή από το κράτος βασικών για τη διαβίωση αγαθών σε όλους), και θα γίνει προσπάθεια να απο φευχθούν τα αρνητικά( υπέρμετρος πολιτικός συγκεντρωτισμός, αυταρχισμός, δογματισμός και δυσκαμψία), με την εισαγωγή στοιχείων συνεργατικής κοινωνικής και κοινοτικής οικονομίας, και συλλογικής διαχείρισης και ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής από τους εργαζομένους σε αυτά, χωρίς κανέναν ιεραρχικό δεσμό μεταξύ τους.

Τέλος, ο Αριστερός, ως άνθρωπος της επιστήμης και του ορθού λόγου, αναγνωρίζει τους περιορισμούς που θέτει ως ένα βαθμό το φυσικό περιβάλλον και τα βιολογικά του χαρακτηριστικά στην αυτονομία δράσης του και στα όσα μπορεί να επιτύχει( π.χ δεν μπορεί να κατακτήσει την αιώνια νεότητα και την αθανασία). Ωστόσο, έχοντας υπόψη τον εξελισσόμενο και μεταβαλλόμενο χαρακτήρα της επιστήμης, ως προϊόντος που παράγεται και ελέγχεται από την κοινωνία, ώστε να ικανοποιεί πληθώρα αναγκών και επιθυμιών, αποδέχεται την πολυμορφία της ανθρώπινης συμπεριφοράς και έκφρασης σε όλα τα πεδία(σεξουαλικά, θρησκευτικά, εθνοτικά, πολιτισμικά κτλ), αρκεί αυτή να μην προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια(π.χ βιασμοί, λιθοβολισμοί, νεκροφιλία κτλ). Σε όλες τις άλλες περιπτώσεις, η συνύπαρξη και η ισότιμη προβολή διαφορετικών επιλογών τρόπου ζωής (ποικιλία σεξουαλικών επιλογών, θρησκευτικών δογμάτων, τοπικών εθίμων, γλωσσών και διαλέκτων), είναι όχι μόνο επιτρεπτή, αλλά και επιθυμητή, στο βαθμό που προάγει την ανεκτικότητα, την ευρύτητα σκέψης και πνεύματος και την κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη. Γι αυτό και η πολυπολιτισμική κοινωνία είναι το ζητούμενο, όπου δεν θα υπάρχει ένα σεξουαλικό πρότυπο, μια θρησκεία, μια ιδεολογία, μία ομιλούμενη γλώσσα κτλ, αλλά πολλές και διαφορετικές, που θα διατηρούν την αυτονομία τους και ταυτοχρόνως θα αλληλεπιδρούν δημιουργικά μεταξύ τους. Ο Αριστερός είναι κατά κυριολεξία «πολίτης του κόσμου», που θεωρεί όλους τους ανθρώπους απολύτως ίσους, σε ικανότητες και σε δικαιώματα, ανεξαρτήτως εθνών, θρησκειών και άλλων κοινωνικά κατασκευασμένων διαχωριστικών γραμμών, οι οποίες αποσκοπούν στην εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και στην απόκρυψη της θεμελιώδους πανανθρώπινης ισότητας, σε όλα τα επίπεδα. Αυτήν την φυσική ισότητα στοχεύει να εγκαθιδρύσει ξανά η Αριστερά, χωρίς την οποία η πραγματική ελευθερία δεν μπορεί να υπάρξει, αφού ο άνθρωπος θα είναι ελεύθερος μόνο όταν αναγνωρίσει την τεράστια δύναμή του να διαμορφώνει ο ίδιος το πεπρωμένο του, η οποία βασίζεται στην πανίσχυρη και ακατάλυτη ενότητά του με όλους τους συνανθρώπους του, στη βάση της ισοτιμίας, της αλληλοβοήθειας και του αλληλοσεβασμού. Μόνο τότε θα φτάσει ο άνθρωπος στο μεγαλείο που του αρμόζει, να γίνει δηλαδή «θεός για τον άνθρωπο», όπως είπε κάποτε κι ένας μεγάλος ριζοσπάστης διανοούμενος.

Ραφαήλ Παπαδόπουλος

ΠΗΓΗ  http://www.dubiumn.com/                                                                                                                                                                                                                                                                                                             Η ΤΡΙΠΛΉ ΕΥΘΎΝΗ ΤΩΝ ΗΓΕΣΙΏΝ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ...
ΝΑ ΜΗΝ ΚΡΥΒΌΜΑΣΤΕ ΔΗΛΑΔΉ ΠΊΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΆΚΤΥΛΟ ΜΑΣ...
ΠΡΏΤΗ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΗ Η ΔΙΆΣΠΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΎ ΕΡΓΑΤΙΚΟΎ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ..
ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΈΡΝΕΙ ΝΑ ΠΕΙΣΗ ΤΩΝ ΚΟΣΜΟ ΟΤΙ Η ΠΕΙΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ
ΚΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ..
ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΕΙΘΗ ΤΗΝ ΝΕΟΛΑΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ...
ΚΆΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΔΟΥΜΕ..
ΚΑΙ ΑΝ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΔΟΥΝ ΟΙ ΗΓΕΣΙΕΣ ΑΣ ΤΙΣ ΑΛΛΆΞΟΥΜΕ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΑ ΒΛΈΠΟΥΝ....! Σκέψεις από το Θεόδωρο Αλεξόπουλο