Η μακροζωία στην Ικαρία, Μάθαν ότι πηδιόμαστε και πλάκωσαν και οι γύφτοι!

Αυτές τις μέρες η Νικαριά μας βρίσκετε πάλι μέσα στα φώτα διεθνών μελετητάδων Ένα διεθνές συνέδριο, με τίτλο «Μακροζωία: Ένας ρεαλιστικός στόχος» διοργανώνει την Παρασκευή 8 Σεπτεμβρίου σε κεντρικό ξενοδοχείο της Αθήνας, το Ερευνητικό Ινστιτούτο για τη Μακροζωία και την Πρόληψη των Ασθενειών του Γήρατος, με επικεφαλής τον καθηγητή Καρδιολογίας κ. Χριστόδουλος Στεφανάδη.Η μελέτη «ΙΚΑΡΙΑ», που οργανώθηκε και διεξάγεται τα τελευταία χρόνια στο νησί έχει, ως τώρα, δώσει σημαντικές πληροφορίες για τον τρόπο ζωής, τις συνήθειες, τις ιδιαίτερες περιβαλλοντολογικές συνθήκες που επικρατούν στο νησί καθώς και για τα ποσοστά εμφάνισης καρδιαγγειακών και άλλων νοσημάτων συναφών με τη γήρανση.

Τα αποτελέσματα της μελέτης έτυχαν αναγνώρισης από τον διεθνή τύπο και από μεγάλα έγκριτα επιστημονικά περιοδικά μέσα από πλήθος δημοσιεύσεων» Τι έδειξε η μελέτη;

​Πως η μεσογειακή διατροφή, πλούσια σε όσπρια, λαχανικά, φρούτα και ψάρια, η προτίμηση στην κατανάλωση ελληνικού καφέ, η μέτρια κατανάλωση κρασιού, η καθημερινή άσκηση, τα μειωμένα επίπεδα άγχους, τα χαμηλά ποσοστά κατάθλιψης, η συντροφικότητα, η συμμετοχή σε κοινωνικές εκδηλώσεις, είναι μερικές από τις συμπεριφορές που είναι κοινές για νέους και ηλικιωμένους κατοίκους του νησιού και που σε συνδυασμό με τα ιδιαίτερα γεωφυσικά χαρακτηριστικά του τόπου συμβάλουν στην επίτευξη της μακροζωίας, ....  Εκτός   όμως από αυτό το συνέδριο  που θα γίνει στην Αθήνα  ,στο νησί     στις Ράχες           κυκλοφορεί αυτές τις μέρες και  ένα Αμερικάνικο συνεργείο   από Μελετητές της Μακροζωίας  ..άλλοι πάλι και αυτοί  Καλά θα μου πείτε αυτό δεν είναι σπάνιο αφού κατά καιρούς έχουν επισκεφτεί το νησί μας διάφοροι Πουαρο  της Ικαριώτικης Μακροζωίας  Εδώ όμως έχουμε μια νέα τακτική ...την τακτική  του Αιφνιδιασμού δηλαδή "μπουκάρουμε στο σπίτι σας μεσημεριάτικα απρόσκλητοι για να χαρτογραφήσουμε με το έτσι θέλω τα πιάτα σας "Γιαυτό λοιπόν Συμπατριώτες προσέξετε τι σερβίρετε στο τραπέζι σας  μη τυχόν και σας πιάσουν με κανένα λιπαρό κοψίδι   αγκαλιά 😋 και τους χαλάσετε... το έργο τους Μιλώντας για έργα τώρα θυμήθηκα ότι αυτές τις μέρες έχουμε και ένα άλλο συνεργείο Κινηματογραφιστών Οκ Πανουσοπουλος ο γνωστός μας σκηνοθέτης γυρίζει ταινία  στο χωριό της Ακαμάτρας  με θέμα τι άλλο από τους Ικαριωτες Αυτός πάλι από ότι μαθαίνω καταγράφει την Ικαριώτικη  λωλάδα  ως μέσον επιβίωσης απέναντι στη Ευρωπαϊκή ένωση Τι να πω Πανουσοπουλος είναι αυτός και ξέρει καλά να φτιάχνει ιστορίες  Ας περιμένουμε  λοιπόν για να δούμε τι στο κόρακα  κινηματογραφησε και αυτός  ο μελετητής του Σινεμά  ...Γιατροί ,Δημοσιογράφοι ,Σκηνοθέτες εχουν πλακώσει στο νησί και μας μελετούν και όλοι βγάζουν τα δικά τους πορίσματα ..Είναι κεφάτοι λένε οι Δημοσιογράφοι γιαυτό ζούνε πολλά χρόνια  ,οι δε Γιατροί το πάνε ακόμα παραπέρα είναι λένε η Ικαριωτικη διατροφή  που χαρίζει χρόνια στους Ικαριωτες και καπάκι ως επιστέγασμα έρχονται και οι Σκηνοθέτες για να αποφανθούν ότι για όλα αυτά ευθύνεται η λωλάδα μας ..Γενικό συμπέρασμα των ντόπιων ..Μάθαν ότι πηδιόμαστε και πλάκωσαν και οι γύφτοι ΚΑΛΆ ΞΕΜΠΕΡΔΈΜΑΤΑ ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΜΕΛΕΤΗΤΈΣ ΤΗΣ ΙΚΑΡΙΑΣ ΑΦΟΥ ΟΠΟΤΕ ΜΑΣ ΕΠΙΣΚΈΠΤΟΝΤΑΙ ΚΆΤΙ ΚΑΚΌ ΑΝΑΚΑΛΎΠΤΕΤΑΙ ΤΟ ΝΗΣΊ ΜΑΣ ...ΜΟΛΙΣ ΧΘΕΣ ΕΝΑΣ ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ .. ΑΥΡΙΟ ?

                                                   

Η κυρία Αλεξάνδρα η Ικαριώτισσα και ο Ρουφιάνος που την Κατέδωσε επί Χούντας...Μια Αληθινή Ιστορία!

Αυτή είναι η ιστορία της κυρίας Αλεξάνδρας, όπως τη διηγήθηκε στη Μελπομένη Μαραγκίδου.

Είμαι γέννημα-θρέμμα Ικαριώτισσα. Γεννήθηκα τον Νοέμβριο του 1928. Είχα καλούς γονείς, ήταν απλοί άνθρωποι, αγρότες, που με αγαπούσαν πολύ. Ίσα που έβγαλα το Δημοτικό και κηρύχτηκε ο πόλεμος. Με την πείνα, στην κατοχή, οι άνθρωποι έφευγαν από την Ικαρία και πήγαιναν με τις βάρκες στη Μέση Ανατολή. Όπως φεύγουν τώρα από εκεί κι έρχονται εδώ, έτσι έκαναν και οι Έλληνες τότε. Έπαιρναν κάτι βαρκούλες, κινδύνευε η ζωή τους και πήγαιναν για να βρούνε κάτι να φάνε. Εκεί είχε πάει κι ο Γιάννης.

Πρώτη φορά τον είδα στην εκκλησία, όταν γύρισε από την ξενιτιά. Είδα έναν ωραίο νεαρό και αμέσως είπα «άχου, ποιο είναι αυτό το όμορφο παλικάρι;». Την ίδια στιγμή και την ίδια μέρα, ξεκίνησε η ιστορία μας. Πήγα κοντά και τον καλωσόρισα. Ήταν αμοιβαίο το αίσθημα. Τότε ήμουν 17 ετών. Πέρασε ο εμφύλιος, το αντάρτικο και παντρεύτηκα μετά από οκτώ χρόνια, στις 9 του Γενάρη του '55. Τον ίδιο Δεκέμβρη έκανα το πρώτο μου παιδί. Τη Ρούλα. Και μετά από λίγα χρόνια το δεύτερο, τη Ματίνα.Μετά ήρθε η Χούντα. Τότε, ένας συγγενής μας έφυγε και πήγε στην Αμερική και μου άφησε το καφενείο του για να το δουλέψω, επειδή με τη γυναίκα του -που ήταν η δασκάλα του χωριού- ήμασταν φίλες. Εκείνη την περίοδο, φοβόμουν μην κυνηγήσουν τον άνδρα μου διότι η οικογένειά του ήταν Αριστερή. Ήταν φόβος και τρόμος εκείνη η εποχή.

Ήταν το '67. Ο γιος του ρουφιάνου μου, είχε κι αυτός καφενείο. Βλέπανε ότι εγώ πάω μπροστά αφού με προτιμούσε όλο το χωριό και θέλησαν να μου κάνουν κακό. Τότε αρκούσε μία μικρή καταγγελία στη Χούντα ότι ο «αριστερός έκανε αυτό» κι αμέσως σε μαζεύανε. Εγώ δεν ήμουν στο Κόμμα, απλώς όταν ήμουν κοπελίτσα καμιά φορά πήγαινα σε καμιά συγκέντρωση του ΕΑΜ. Ήταν αρχιρουφιάνος. Αν ένας άνθρωπος έχει κάνει μία ατιμία στη ζωή του, τότε αυτός τις είχε κάνει όλες. Όλες. Δεν είχε αφήσει τίποτα. Πήγε λοιπόν στην αστυνομία και κατήγγειλε ότι έβρισα τον βασιλιά και είπα «Ο κωλο-Δανός να μη σώσει και έρθει από εκεί που βρίσκεται». Πού ήξερα εγώ πού είναι ο βασιλιάς; Έβαλε και μάρτυρα ένα «ζώο», έναν παραβάτη που τον εκμεταλλεύτηκε ο απατεώνας και τον πήρε να μαρτυρήσει εναντίον μου.

Στα 89 της χρόνια η κυρία Αλεξάνδρα δεν ξεχνά όσα πέρασε επί Χούντας.

Όταν ήρθε η αστυνομία στο καφενείο, είχα πολλή δουλειά μιας και ήταν 8 Σεπτέμβρη - της Παναγίας. Μου είπαν ότι πρέπει να πάω από το χωριό στον Άγιο Κήρυκο για μία κατάθεση. Όταν πήγα, μου είπαν «δυστυχώς, θα κάνεις ένα μικρό ταξιδάκι». Τα είχαν κανονίσει όλα. «Θα πας μέχρι την Αθήνα και θα γυρίσεις», είπαν μόνο. Όταν το έμαθε ο άνδρας μου, ήρθε αμέσως από τη δουλειά του. Μπήκε μαζί μου μέσα στο καράβι, πήγαμε στον Πειραιά κι από εκεί με πήρε η Ασφάλεια και με έχασε.

Με πήγαν στο Πασαλιμάνι σε ένα μπουντρούμι, στο Μεταγωγών. Οι άνθρωποί μου έκαναν τρεις μέρες να βρουν ότι με είχαν πάει εκεί. Ήμουν πολύ τυχερή όμως, διότι σε αυτό το μπουντρούμι βρήκα μία κυρία που ήταν βουλευτής. Πολύ έξυπνη. Η Μαρία Καραγιώργη. Είχε περάσει πάρα πολλά στη ζωή της -δικαστήρια και εξορίες- και μου έδωσε να καταλάβω ότι πρέπει να ξεχάσω το παρελθόν και να κοιτάξω μπροστά εάν θέλω μια μέρα να γυρίσω στα δυο παιδιά μου. Αυτή η γυναίκα, μου έβαλε με το ζόρι φαγητό να φάω, μου έδωσε κουράγιο - εγώ ήμουν πεθαμένη. Σκεφτόμουν τα παιδιά μου - το μικρό που ήταν επτά ετών και τη μεγάλη μου, που τελείωνε το Δημοτικό. Εκεί μέσα στο μπουντρούμι έμεινα 19 μερόνυχτα. Όταν με πήγαν στον βασιλικό επίτροπο, από τον φόβο μου, δεν έβγαινε λέξη από το στόμα μου. Κρίθηκα προφυλακιστέα και με πήγαν στις φυλακές Αβέρωφ.Αυτή η γυναίκα μού είχε πει, όταν πάω στις φυλακές και με ρωτήσουν με ποιες θέλω να πάω -με τις ποινικές ή με τις πολιτικές-, να πω με τις πολιτικές. Πράγματι με ρώτησαν με «ποιες θες να πας»; Και είπα με τις πολιτικές. Αμέσως φωνάξανε «Κομμουνίστριες, ελάτε να πάρετε μια δικιά σας». Κατεβαίνει μια κοπελίτσα, με αγκαλιάζει και με παίρνει να πάμε σε κάτι υπόγεια. «Εδώ θα μένω;», της λέω. «Όχι», μου λέει, «εκεί που θα πάμε είναι ευάερα και ευήλια». Πήραμε τα απαραίτητα και ανεβήκαμε απάνω κι όντως ήταν ένας φωτεινός θάλαμος που είχε μέσα όλες τις πολιτικές. Αν έκανα το λάθος κι έλεγα να πάω με τις ποινικές, δεν θα ζούσα. Μου εξήγησαν μετά ότι από κάθε μέρος ήθελαν να πιάσουν έναν άνθρωπο, για να φοβεριστούν οι υπόλοιποι. Δεν τους ένοιαζε αν ήταν άνδρας, γυναίκα, μάνα - στην Ικαρία, βρήκαν στόχο εμένα.

Με πήραν δυο φορές για δήλωση, να πάω να υπογράψω ότι απαρνιέμαι το Κόμμα για να τοιχοκολλήσουν το χαρτί στο χωριό να με ρεζιλέψουν. Εγώ είχα πεισμώσει. Δεν έκανα καμία δήλωση. Κι έφαγα αρκετές κλωτσιές γι' αυτό.

Ήμουν κάπου 40 χρονών τότε. Όλες οι κοπέλες ήταν μικρότερες και με είχαν στα ώπα-ώπα. Να με ταΐσουν, να με περιποιηθούν. Τα παιδιά μου όμως ήταν έξω. Η μικρή μου κόρη ήρθε να ζήσει με την κουνιάδα μου στην Αθήνα και η μεγάλη ήταν στην Ικαρία. Αν δεν είχα τα παιδιά μου, θα το αντιμετώπιζα πιο εύκολα. Η μεγάλη μου κόρη έδινε εξετάσεις για να περάσει το Γυμνάσιο. Και ήταν μόνη της. Περισσότερο με ένοιαζε να πάνε όλα καλά και να περάσει, παρά να δικαστώ εγώ.Μια μέρα, η κουνιάδα μου έφερε τη μικρή στη φυλακή. Στο επισκεπτήριο υπήρχε ένα σύρμα και μιλούσαμε, εγώ από μέσα κι οι άλλοι απ' έξω, αλλά τα παιδιά επιτρεπόταν να τα δούμε ένα λεπτό. Όμως, εκείνη την ημέρα άργησε η κουνιάδα μου και πέρασε η ώρα και δεν άφηναν να δω το παιδί. Έλεγα, «μια στιγμή, να πιάσω το παιδί μου». Και εκείνο φώναζε από έξω, «Μαμά βγες, έχω νέα να σου πω, έχω νέα να σου πω». Δεν άφηναν το παιδί να μπει μέσα. «Τελείωσε το επισκεπτήριο», είπε κάποιος. Αρχίζω τότε και βροντώ τις πόρτες. Έγινε το κάτι άλλο. Χτυπούσα και φώναζα ότι, «αν δεν μου φέρετε το παιδί μου να το πιάσω στα χέρια μου, σκοτώνομαι». Μου την έφεραν.

Δικάστηκα τρία χρόνια, αλλά έκανα τέσσερις μήνες φυλακή, επειδή δώσανε μία αμνηστία για όσες είχαν ανήλικα παιδιά. Όταν έφυγα, ακούστηκε πίσω μου της φυλακής η κλειδαριά και ο φύλακας να φωνάζει με απειλή. «Προσέχετε εκεί που πάτε, γιατί δεν φεύγετε με καλές προοπτικές από εδώ μέσα», επειδή δεν είχα κάνει δήλωση.

Για την Ικαρία, ήταν μεγάλο πλήγμα αυτό που συνέβη. Αναστατώθηκε όλο το νησί. Και οι Δεξιοί. Τον ρουφιάνο, τον έφτυναν όλοι. Το χωριό τον αντιμετώπισε πάρα πολύ άσχημα και δεν πήγαινε κανένας πια στο καφενείο του, μέχρι που παραπονέθηκε στην αστυνομία. Τότε τους μάζεψε η αστυνομία στο σχολείο να τους νουθετήσει γιατί δεν πηγαίνουν και στο δικό του καφενείο και φεύγοντας γύρισαν πάλι τσούρμο όλοι στο άλλο καφενείο. Δεν πήγε κανείς στου ρουφιάνου.Όταν γύρισα, ακόμα δεν τους είχε περάσει η κακία. Ερχόταν κόσμος στο σπίτι να με χαιρετήσει και να δείξει την αγάπη του και αυτοί πήγαν στην αστυνομία και είπαν ότι έκανα συγκεντρώσεις. Με το που γύρισα, με κάλεσε και ο αστυνομικός. Μου είπε «καλώς ήρθατε». «Καλώς σας βρήκα», του είπα, «Είδατε που δεν με πιστέψατε; Με πίστεψε όμως η Παναγία και με έφερε πάλι πίσω στα παιδιά μου». Αυτός ταράχτηκε. Μου είπε καλύτερα να φύγω από το χωριό, να μη βλέπω τον ρουφιάνο και τον μάρτυρα γιατί θα τους τύπτει η συνείδησή τους. Και είπα «Γιατί; έχουν τέτοιο πράγμα; Αν είχαν συνείδηση, θα έπιαναν μια μάνα να τη βάλουν φυλακή χωρίς να φταίει σε τίποτα;» Έζησα στο ίδιο χωριό μαζί του. Τι να έκανα; Να έφευγα από το σπίτι μου; Δεν γινόταν.

Τον συνάντησα μία φορά τυχαία ύστερα από πολύ καιρό και έτυχε να κρατώ στα χέρια μου ένα πριόνι. Και μου λέει «Ούτε καλημέρα;». «Να σηκώσω το πριόνι να σου δώσω μια στο κεφάλι να σου πω εγώ καλημέρα», του απάντησα. Τα μάζεψε κι έφυγε.

Πώς αισθάνομαι τώρα γι' αυτούς τους ανθρώπους; Ο μάρτυρας ζει. Ζει με τα κατσίκια του, ζει σαν ζώο, δεν έχει επικοινωνία με ανθρώπους. Και αν τον συναντήσω στον δρόμο; Αισθάνομαι όπως όταν συναντάς τα βρωμερά σκουλήκια που τα προσπερνάς για να μην τα πατήσεις. Έτσι αισθάνομαι κι εγώ. Ο ρουφιάνος έχει πεθάνει. Και όλα σταματούν πια μπροστά σε έναν νεκρό.  ....melpomenh-maragkidoy

 VICE

Νας ..Ιερό οι μυθικοί τόποι της Ικαρίας

Ικαρία. Νησί μυθικό, με πανέμορφη φύση, παραλίες με κρυστάλλινα νερά,  με υπερήφανους και ιδιότυπους κατοίκους, αλλά πάνω απ όλα με ένδοξη ιστορία                                                          Νας ..Ιερό οι μυθικοί τόποι της Ικαρίας ! Λένε ότι στο Να υπήρχε παλαιότερα αρχαίος οικισμός, στον οποίο κατοικούσαν κόρες του Δία Ναϊάδες.Στην ελληνική μυθολογία οι Ναϊάδες ήταν νύμφες των γλυκών νερών, πηγών (κρηνών), ποταμών, λιμνών. . Οι κατοικίες τους βρίσκονταν σε παραποτάμιους χώρους, τα δε ειδικότερα ονόματα τους τα λάμβαναν από τους ποταμούς στους οποίους κατοικούσαν. Φανταστείτε λοιπόν αυτές τις όμορφες Ναϊάδες  του Να να τριγυρίζουν μέσα στην άγρια φύση της Ικαρίας ,  στο φαράγγι της Χάλαρης  συνοδεύοντας την Άρτεμη και παίζοντας μαζί της. Ήταν όλες τους αλήθεια πανέμορφες, η Άρτεμη όμως σίγουρα θα ξεχώριζε με τη θωριά της ανάμεσά τους. Αυτές οι φασαριόζικες  πανέμορφες θεές   τους άρεσε να σεργιανίζουν λιβάδια και πλαγιές ,ποτάμια και χαράδρες για να φτάσουν  στην αλλη άκρη της Ικαρίας  στη παράλια του  Ιερού με μοναδικό σκοπό να τραγουδήσουν  ,να χορέψουν και να κάνουν έρωτα   με τον εύθυμο θεό Διόνυσο και τους κατεργάρηδες σάτυρους του  .Και από αυτή την ένωση γενιούνταν ήρωες, μεγάλοι καλλιτέχνες, ποιητές και σοφοί. Από αυτή την ένωση σίγουρα γεννήθησαν και οι Άτακτοι Ικαριώτες !

Γιαλισκάρι ..το ξύλινο σκαρί πάνω στο γιαλό !

Αλήθεια τι χρειάζεται για να πεις μια ιστορία; Ένας ταλαντούχος συγγραφέας θα μπορούσε να σας πει ότι το μόνο που χρειάζεται είναι ένα στυλό και ένα κομμάτι χαρτί, αλλά τέχνη της αφήγησης δεν έρχεται με τον ίδιο τρόπο σε όλους μας.Για μένα, όπως και για πολλούς φωτογράφους, μου αρέσει να έχω όλα τα στοιχεία μιας ιστορίας μπροστά μου - ορατά, μπροστά στα μάτια μου. Μου αρέσουν οι ιστορίες που γίνονται εικόνες και τις εικόνες που μετατρέπονται σε ιστορίες..

Το μάτι βλέπει αυτό που ξέρει το μυαλό.Αισθάνομαι μια ιστορία, ακόμα κι αν δεν γνωρίζω τις λεπτομέρειες γιατί η φωτογραφία δεν καταγράφει μόνο την ομορφιά ενός τόπου, αλλά αφηγείται την ιστορία των ανθρώπων του και τη σχέση τους με τη φύση Σήμερα θα σας πω μια ιστορία για το Γιαλισκάρι της Ικαρίας ένας μικρός παραθαλάσσιος οικισμός πριν τον Αρμενιστή, με τις ομορφότερες παραλίες της Ικαρίας,

και το πιο μαγικό ξωκλήσι της ,το εκκλησάκι της Ανάληψης!

 Στο Γιαλισκάρι, ένα από τα παραθαλάσσια  χωριά της Ικαρίας,υπάρχει το εκκλησάκι της Ανάληψης.

Ένας  ικαριώτης που ζούσε μετανάστης  στην Αμερική με το όνομα  Γιάκας Νικόλαος ,επέστρεψε μετά από χρόνια στον τόπο του   θέλοντας να εκπληρώσει ένα τάμα , να χτίσει ένα μικρό εκκλησάκι  για το χωριό του .                                                                   Εκείνα τα χρονια 

υπήρχε ένα μικρό νησάκι πολύ κοντά στην ακτή,ανάμεσα στο Γιαλισκάρι και στην παραλία της Μεσακτής. Πάνω σε αυτό το νησάκι οραματίστηκε ένα εκκλησάκι και κάπως έτσι ξεκίνησε    να χτίζει το όνειρο του Μεταφέροντας τα υλικά με βάρκες και με την βοήθεια των ντόπιων κατάφερε να το ολοκληρώσει  το ΄65.

Το 1980,το έργο του, πήρε άλλη  αξία γιατί το νησάκι ενώθηκε με το κυρίως νησί με τεράστιες πέτρες.Έτσι ,δημιουργήθηκε και ένα μικρό λιμανάκι που εξυπηρετούσε αρκετούς ψαράδες του χωριού.

Το 1985,φτιάχτηκε και ο παραλιακός δρόμος που οδηγεί από το χωριό στο νησάκι,ενώ παράλληλα διαμορφώθηκε όλο το λιμανάκι.

 Πάμε μια βόλτα? 

 
 

 

 

 

Ο «Έρωτας» 💘.

Ο Έρως είναι η αρχέγονη δύναμη που κυριαρχεί τον άνθρωπο, οδηγώντας τον όπου αυτός θέλει...

ακόμα και σε ερείπια μερικές φορές.

Έχει μια αδάμαστη, ακαταμάχητη δύναμη, που συνδέεται με την επιθυμία που πηγαίνει πέρα από την ατομική θέληση των ανδρών και των Γυναικών ...

Έρως

Έρως σαν ένα όνειρο, μια επιθυμία, ως κρυφή φαντασία.

Ο Έρως ως ένστικτο, μακριά από τη λογική, τη λογική ...

Μόλις δύο πλάτες ακουμπήσουν, για μια στιγμή ή μια στιγμή,

και μερικές φορές αρκεί μόνο ένα χέρι, για να αγγίξει στο λάθος σας

μια παράξενη μυρωδιά, ένα μισάνοιχτο στόμα ...

ένα ντεκολτέ ένα ... λάθος κουμπί ...

Αυτό είναι ο «Έρωτας»

Καλημέρα των Φώτων !

Η Ικαρία παραδομένη στις ορέξεις του Τρελό γαρμπή .Απρόβλεπτος και σαρωτικός αυτός ο αγέρας που φέρνει στο τόπο  μας ανάκατα τον ήλιο ,τη βροχή και τον αέρα .... Ο καιρός της ατελείωτης βροχής της Ικαρίας ! Καλημέρα των Φώτων !Σήμερα τα νερά έχουν την θεία ευλογία τους ,σήμερα η Ικαρία μας ειναι επιτέλους .....Ευλογημένη και ολίγον κρυωμένη 😅!

Χάνοντας τον Άριο της Ικαρίας

Σήμερα η δρυς στη μεσογειακή λεκάνη βρίσκεται σε κατάσταση υποβάθμισης, εμφανίζοντας προοδευτική εξασθένιση κι υποχώρηση, κάτι που αποδίδεται στην ανθρώπινη πίεση σε συνδυασμό με την κλιματική αλλαγή, ήτοι στις μακρές περιόδους ξηρασίας που εμφανίζονται συχνότερα κατά τα τελευταία χρόνια...

Ο Άριος:είναι ένα είδος δρυός, μπορούμε επίσης να την συναντήσουμε με την ονομασία αριός, αρεός ή ασίλακας. Είναι ένα ευθυτενές και αειθαλές δέντρο Χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι το ύψος του, μπορεί να φθάσει έως και 25 μ., τα φύλλα του είναι δερματώδη, οδοντωτά, με χνουδωτή την κάτω επιφάνεια τους, ενώ τα άνθη της είναι χωριστά τα αρσενικά από τα θηλυκά και οι καρποί της είναι τα βελανίδια που μπορούν να καταναλωθούν.ιδιαίτερης βοτανικής, οικολογικής, αισθητικής και ιστορικής αξίας Η Ικαρία κυριαρχείται από Άριους (τοπική ονομασία του δρυ Quercus ilex – προστατευόμενο είδος της Οδηγίας 92/43 Παρ. Ι, κωδ: 9340),. Στον Ελλαδικό χώρο η Αριά (Quercus ilex), που είναι κυρίαρχο είδος του Δάσους του Ράντη, ηλικίας εντοπίζεται κυρίως στην Ήπειρο σε μικρές όμως δασικές συστάδες ή μεμονωμένα άτομα. Όσον αφορά την παρουσία της στα νησιά του Αιγαίου, είναι σπάνια και όπου υπάρχει, βρίσκονται μεμονωμένα άτομα υπό μορφή θάμνου. Αντιθέτως, στην Ικαρία έχει παρουσιάσει εξαιρετική προσαρμογή και παίζει δομικό ρόλο στην πλούσια σύνθεση των φυτοκοινοτήτων του υπο-ορόφου, καθώς καθορίζει τις μικροκλιματικές συνθήκες Ο Άριος:.η βασίλισσα του Ικαριωτικου δάσους, το ιερό δένδρο του Δία, που αντιστέκεται στη φωτιά αλλά τελικά όχι στη τελευταία ξηρασία που έπληξε το νησί μας, που κατάφερε να επιβιώσει για πάνω από 300 χρόνια στο τόπο μας ... ξεραίνεται !Για να καταλάβουμε το μέγεθος αυτής της οικολογικής καταστροφής θα πρέπει να μάθουμε όλες τις πολύτιμες ιδιότητες του

Ο Άριος είναι πολύτιμος όχι μόνο για το ξύλο του αλλά κυρίως γι αυτό που προσφέρει στην ανάπτυξη των άλλων φυτών και τη βιοποικιλότητα.

Κρατά σε ισορροπία όλο το οικοσύστημα. Όπως η βασίλισσα προστατεύει το μελίσσι, έτσι και η βελανιδιά (ο Άριος)προστατεύει το δάσος και τα υπόλοιπα δένδρα.

Θάνατος του Άριου σημαίνει θάνατος των δρυμών.

Όπως με τις «υδρύες» μεταφέρουμε το νερό από τις πηγές στις οικίες, έτσι και οι δρύες μεταφέρουν το νερό από τον ουρανό στη γη. Γι αυτό νομίζω ότι έχουν αυτό το όνομα.

Σε κάθε εκτάριο Άριου αποθηκεύονται 15 κυβικά μέτρα νερού δηλ μία ολόκληρη πισίνα. Χωρίς να καταναλώσει ένα ποτήρι νερό για πότισμα η βελανιδιά δημιουργεί υδροφόρο ορίζοντα και προστατεύει τη γη μας, απ’ την ερημοποίηση και την ξηρασία.

Στον κορμό του ζουν 132 είδη έμβιας ζωής, περισσότερα απ’ οποιοδήποτε άλλο δένδρο και η βιοποικιλότητας είναι μοναδική.Γι αυτό και ονομάζεται δένδρο της «μάνας γης»

Με τις τανίνες του προστατεύει τα άλλα δένδρα, από τα παράσιτα και κυρίως από τη φωτιά (Εδώ δεν έχουμε εύφλεκτο ρετσίνι, αλλά τανίνες που εμποδίζουν την καύση) Αυτά γνώριζαν οι αρχαίοι λαοί (Έλληνες, Κέλτες, Γαλάτες, Σέρβοι) κι απαγόρευαν αυστηρώς και για λόγους θρησκευτικούς το κόψιμό κάθε βελανιδιάς Φαρμακευτικές ιδιότητες

Κάποιες από τις δραστικές ουσίες του Άριου είναι η τανίνη, το άμυλο, τα λίπη και τα σάκχαρα. Τα χρήσιμα στοιχεία του είναι ο φλοιός του, τα φύλλα του και οι καρποί του, σε αυτά περιέχονται οι δραστικές ουσίες του δέντρου που του δίνουν τις στυπτικές και αντισηπτικές του ιδιότητες. Επίσης πολύ χρήσιμο είναι και το εκχύλισμα του φλοιού που είναι αποτελεσματικό ως αντιδιαρροϊκό, ως επουλωτικό πληγών αλλά και για εντριβές κατά της πιτυρίδας στο τριχωτό της κεφαλής. Ο χυμός από τη σύνθλιψη των φύλλων μπορεί να εφαρμοστεί επάνω σε πληγές, και το διάλυμα που παράγεται από φύλλα διαποτισμένα με βραστό νερό, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ανακουφίσει τα ξαναμμένα μάτια, επειδή είναι ικανό ψυκτικό. Χρησιμοποιήστε την ίδια λοσιόν για οποιοδήποτε χτύπημα, γδάρσιμο, ή κάψιμο και ακόμη ως στοματικό διάλυμα για πληγωμένα ούλα. Επίσης ανακουφίζει από τις αιμορροΐδες, τη φλεβίτιδα και τον πονόλαιμο. Το αφέψημα του φλοιού χρησιμοποιείται για να μειώσει τον πυρετό, την διάρροια, τη δυσεντερία, την αμυγδαλίτιδα, τη φαρυγγίτιδα και τη λαρυγγίτιδα. Για να φτιάξετε το αφέψημα χρειάζεστε 1 κουταλάκι θρυμματισμένο φλοιό για κάθε φλιτζάνι κρύο νερό. Σιγοβράστε για 5-10 λεπτά. Προτεινόμενη δοσολογία: 3 φορές από ένα ποτήρι κρασί τη μέρα. ...ΠΆΝΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΎΜΦΩΝΗ ΓΝΏΜΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΣΑΣ !

Ο φλοιός συλλέγεται από τη βελανιδιά σε μικρά κομμάτια τον Απρίλιο ή τον Μάιο. Σιγουρευτείτε ότι τα κομμάτια είναι λεία και χωρίς λεκέδες. Προσεκτικά αποκόψτε τα από λεία κλαδιά ή από κορμούς μικρότερους των 10 εκατοστών, προσέξτε να μην καταστρέψετε το δέντρο. Ο φλοιός περιέχει δεψίνη που χρησιμοποιείται ευρέως για την παρασκευή δέρματος και σπάγκου.

Ένα υποκατάστατο καφέ μπορεί να φτιαχτεί από βελανίδια. Ψιλοκόψτε τα και ψήστε τα μέχρι να πάρουν ένα ανοιχτό καφέ χρώμα. Μετά αλέστε τα και ψήστε τα πάλι

 Η Ικαρία, ήταν κατάφυτη από βελανιδιές μέχρι και τον 18ο αιώνα (σχετικές αναφορές βρίσκουμε στα οδοιπορικά των Τοurnefort το έτος 1700, Thomas Salmon το έτος 1773, William Hunter το έτος 1792 κ.ά.), ενώ τον 19ο αιώνα οι αναφορές των περιηγητών μιλούν για ένα νησί με πιο αραιωμένη βλάστηση κι υπερβοσκημένο, με το πεύκο να κυριαρχεί στη θέση της βελανιδιάς 

Ο Άριος είναι ίσως το μεγαλύτερο πλήγμα αυτής της ξηρασίας για το οικοσύστημα της Ικαρίας ειδικότερα στη περιοχή των Ραχών ...? Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει στην υπόλοιπη Ελλαδα γνωστοποιήσουμε όμως αυτή την μεγάλη απώλεια για το νησί μας μήπως και καταφέρουμε το αυτονόητο να μάθουμε και να σώσουμε τον Άριο της Νικ αριάς μας .....!.Γιατί ο Άριος είναι ένα από τα μακροβιότερα δέντρα του Ικαριώτικου τοπίου , που αναπτύχθηκε από γενιά σε γενιά καταφέρνοντας για πάνω από 300 χρόνια να επιζήσει νικώντας πυρκαγιές , αγριοκάτσικα,και ανθρώπινες παρεμβάσεις (κάρβουνα κλ) σήμερα δυστυχώς κινδυνεύει προς εξαφάνιση !Ο Άριος είναι βαθιά συνδεδεμένος στις καρδιές μας γιατί αντιπροσωπεύει την ίδια την ουσία της Ικαρίας...Αντοχή και Μακροβιότητα !Καθήκον μας είναι να τον προστατεύσουμε !!!!                 Πληροφορίες       http://pigadiagr.weebly.com/ https://helectra.wordpress.com https://dasarxeio.com

Αργύρη καλό ταξίδι ,ραντεβού σε 227 χρόνια από σήμερα στη χώρα του ουρανού !...

Αργύρης Τσακαλίας ένας φιλόσοφος, ασυμβίβαστος επαναστάτης, αγωνιστής λάτρης της ελευθερίας και του ορθού λόγου.Ο Αργύρης  ήταν πρώην αρχιμανδρίτης. Απόφοιτος της Θεολογικής Σχολής της Χάλκης, συμφοιτητής τότε του σημερινού Οικουμενικού Πατριάρχη που εθεωρείτο ιδιαίτερα συντηρητικός. Αμέσως μετά τη Χάλκη πήγε στη Θεσσαλονίκη, όπου υπηρέτησε ως αρχιμανδρίτης και ιεροκήρυκας, (πάτερ Βασίλειος)ξαφνικά όμως αλλάζει, αυτοαποσχηματίζεται και συγγράφει βιβλία κατά της Αγίας Γραφής. Και αυτή η αιρετική στάση του προσεγγίζει αντιεξουσιαστικές αναζητήσεις   Ο Αργύριος Τσακαλιάς ήταν επίσης και  θείος των αδερφών Ξηρού, και για αυτή του τη συγγένεια , "προσεκλήθη" και κατέθεσε στο αστυνομικό τμήμα Αγίου Κηρύκου Ικαρίας, προκειμένου να δώσει εξηγήσεις για το τι γνωρίζει σχετικά με τη δράση των ανιψιών του στη 17 Νοέμβρη. Ο πάτερ Αργύριος όπως συνηθίζαμε να τον "πειράζουμε"  στη πλατεία   είχε το χάρισμα να οργανώνει γύρω από τον εαυτό του και τις ιδέες του, κόσμο, κυρίως νέους-ες και να τους επηρεάζει. Συγγραφέας πολλών βιβλίων που σχετίζονται με την αθανασία, την μακροζωία, την υγεία, την απελευθέρωση από τις θρησκείες, συχνά έλεγε ..«Η άρρωστη κοινωνία Είναι σάπια ως τα μεδούλια της. Είναι ετοιμοθάνατη και ετοιμόρροπη και τίποτε δεν την σώζει παρά μόνο ο Θάνατος της, το γρήγορο σαβάνωμα και το θάψιμο της, για να φύγει από τη μέση και να δώσει τη θέση της στην καινούργια κοινωνία ………….Όλα τα κοινωνικά συστήματα απέτυχαν παταγωδώς να την θεραπεύσουν.Κανένα δεν μπόρεσε να λύσει τα προβλήματα της. Η αρρώστια της προχωρεί προς τη σήψη, την αποσύνθεση και το θάνατο….. Συντελείται, εκμετάλλευση και εξόντωση των υγιών στοιχείων από τους δήθεν ισχυρούς, τορπίλισμα των οικογενειακών παραδόσεων και παρακμή του μοναχικού βίου, σκάρτεμα του ιερού κλήρου, …. ξετσιπωσιά των κοριτσιών, θρασύτητα των αγοριών…………….Μην απελπίζεστε όμως . Αν τα κοινωνικά συστήματα γέρασαν και απέτυχαν, αν ψυχορραγούν, αν η πτωμαΐνη άρχισε να δηλητηριάζει τις μύτες μας, τόσο το καλύτερο γιατί θα ξυπνήσουμε γρηγορότερα και περισσότεροι. Αν η εξουσία θεληματικά παραμείνει στη θέση των σάπιων εμείς δεν θα την περιμένουμε θα προχωρήσουμε. …. Ο αντίπαλος μας, μας πολεμάει με πυραύλους, εμείς δεν είμαστε βόδια να αμυνόμαστε με κοντάρια και τόξα...» Ο Αργύρης Τσακαλίας καταγόταν από την Ικαρία  ,σε ερωτήσεις για τον τόπο του ανάφερε ότι... « Δεν υπάρχει Μυστική Ικαρία. Είναι πολύ φανερή σας πληροφορώ για όποιον θέλει να ταξιδεύσει και την ψάξει. Ολόκληρη η Ικαρία είναι ενεργειακός τόπος. Σύμφωνα με κάποιους γέρους παλαιούς, λένε ότι είναι η Αργώ αναποδογυρισμένη, με την καρίνα προς τα πάνω. Είναι παράξενο πάντως που οι Έλληνες έχουν λίγα χρόνια που μιλούν για ενέργειες και τα συναφή, ενώ εκεί συνέβαιναν πάντα. Μου έχουν πει επίσης ότι ακούν τραγούδια από Νύμφες παλαιές που έχουν μείνει στο δάσος. Έχω ακούσει κι εγώ το τραγούδι της Νύμφης Ψηλάκανθας, μέσα στο δάσος, πάνω στα δέντρα. Υπάρχουν και άλλα σπουδαία πράγματα αλλά μπορεί ο καθένας να τα δει και να τα βιώσει όταν βρεθεί εκεί και αφουγκραστεί προσεχτικά. »Όπως χαρακτηριστικά ελέγε, «η ζωή ξεκινά μετά τα 70».και μας εδίνε ραντεβού σε 227 χρόνια από σήμερα!  Η πολιτική του κηδεία θα γίνει στο νεκροταφείο, στο Στελί Ικαρίας, το Σάββατο 17 Δεκέμβρη στις 12 το μεσημέρι.  ............Αργύρη καλό ταξίδι ,ραντεβού σε 227 χρόνια από σήμερα στη χώρα του ουρανού !...    πηγές  http://idiotikasympanta.blogspot.gr/      http://www.tovima.gr/      φωτογραφια Giorgos Tsakalias