Η φαρμακευτική ρητίνη του λαδάνου και η παραδοσιακή συλλογή του

Λαδανιά  η   αγκισαρε  [ακισαρε] της Ικαρίας...

'' Όταν γυρίζει ο αλάδανος τ'αχτένιστο κεφάλι του'' Οδυσσέας Ελύτης, ‘ Ηλιος ο πρώτος.
''Ν' αρχίσει ο γάβρος σφέρδουκλας/ ν' ανθεί κι ο λάδανος να ιδρώνει/ κι η πετροπέρδικα να φτερουγάει/ να κακαρίζει ο λόγγος!'' Καζαντζάκης, Οδύσσεια.

Η λαδανιά  είναι αρωματικό, φαρμακευτικό και μελισσοτροφικό φυτό, ενδημικό του ελληνικού χώρου που φύεται σε πολλά μέρη της Ελλάδας και κυρίως στην Κρήτη  στην Ικαρία και στην Κύπρο

Αλλά και σε άλλες περιοχές της ανατολικής Μεσογείου, όπου είναι κοινό φυτό, στην Κριμαία και στον Καυκάσο. Η λαδανιά, από βοτανική άποψη, ανήκει στην οικογένεια των Cistaceae και περιλαμβάνει 7 γένη και 160 περίπου είδη, φυτά των παραμεσογείων χωρών και της Αμερικής. Στην Ελλάδα, αυτοφυές είναι το γένος Cistus με 5 αυτοφυή είδη. Αυτά είναι τα Cistus creticus- creticus, Cistus creticus - eriocephalus, Cistus parviflorus, Cistus monspeliensis.  Η φυσική του θέση είναι σε ξηρές, πετρώδεις θέσεις, σε φρύγανα και σε διάκενα δασών, όπου μπορεί να καλύπτει μεγάλες εκτάσεις που ονομάζονται κιστώνες. Ακόμη, ευδοκιμεί σε ξηρές ή και δροσερές ημιορεινές περιοχές, σε φτωχά ξηρικά και ασβεστώδη εδάφη και σχηματίζει αραιές ή πυκνές συστάδες.
Οι λαδανιές είναι φυτά αειθαλή, θαμνώδη πάνω από ένα μέτρο ύψος, με πολύκλαδο βλαστό και παχιά, ρυτιδώδη φύλλα. Τα φύλλα του και οι τρυφεροί βλαστοί του εκκρίνουν την κομμεορητίνη που λέγεται αλάδανος. Τα φύλλα τους είναι συνήθως κυματοειδή, απλά αδιαίρετα, αντίθετα η κατ' εναλλαγή με παράφυλλα, απλές τρίχες αστεροειδείς ή σε δέσμες. Αυτά παρουσιάζουν διαφορετικής μορφής φύλλα ανάλογα με την εποχή (εποχιακός διμορφισμός). Μεγαλύτερη επιφάνεια φύλλων το χειμώνα-άνοιξη και μικρότερη το καλοκαίρι και το φθινόπωρο όπου υποτριπλασιάζεται (από 6 σε 2 mm2). Ωστόσο, κατά την ξηρή περίοδο έχουμε απόρριψη των φύλλων από τα φυτά που φθάνει ακόμη και το 100%. H αναβλάστηση των φυτών παρατηρείται ένα μήνα μετά τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές. To άνθος είναι εφήμερο και φαίνεται ότι το μπουμπούκι διεγείρεται από το πρωινό φως. Τα πέταλα ανοίγουν και στη συνέχεια μέχρι το επόμενο πρωί τα σέπαλα κλείνουν απορρίπτοντας τα πέταλα και σχηματίζεται μια 5-χωρη κάψα που περιέχει 80-130 σπέρματα. Τα άνθη έχουν 5 πέταλα ροδίνου ερυθρού χρώματος και 5 σέπαλα, πολλούς στήμονες με κίτρινα στίγματα πλούσια σε γύρη.
Όλα τα είδη της λαδανιάς (Cistus) χαρακτηρίζονται ως πυρόφυτα, λόγω της ιδιότητας τους να διεγείρεται το φύτρωμα των σπερμάτων τους και να αναβλαστάνουν αμέσως μετά την πυρκαγιά. To φαινόμενο αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα σπέρματα τους καλύπτονται από μια αδιάβροχη μεμβράνη η οποία με την έκθεση τους σε υψηλές θερμοκρασίες της πυρκαγιάς, διαρρηγνύεται επιτρέποντας την απορρόφηση νερού και το φύτρωμα του σπόρου. Χωρίς τη φωτιά η καταστροφή της πιο πάνω μεμβράνης γίνεται με βραδύ ρυθμό με την επίδραση των μικροοργανισμών του εδάφους.

Στο υποείδος της λαδανιάς creticus, όλα τα μέρη του φυτού καλύπτονται από μονήρεις ή αστεροειδείς αδενώδεις τρίχες που παράγουν την κομμεορητίνη που στην Κρήτη λέγεται ‘'αλάδανος’', ή ‘’Λάβδανο’’ (δεν πρέπει να συγχέεται με το ‘’Λαύδανο’’ που είναι φαρμακευτική ουσία που περιέχει συστατικά του οπίου), που αντιστοιχεί στο 'Λήδανο’’ του Ηροδότου, ή το ‘’Λάδανον ή Λήδον’' του Διοσκουρίδη. Το αλάδανο έχει χρώμα σκούρο καφετί, είναι αρωματικό και με πικρή γεύση και χρησιμοποιείται εκτός των άλλων για την παραγωγή αιθέριου ελαίου με διαπεραστικό άρωμα. Αυτή η αρωματική ρητίνη (gummi ladanum), με έντονες φαρμακευτικές ιδιότητες, χρησιμοποιείται από αρχαιοτάτων χρόνων, ενάντια στους λοιμούς της χολέρας, ως αρωματική ουσία για θυμιάσεις, αλλά και στην ταρίχευση των νεκρών. H μεγαλύτερη πυκνότητα των αδενωδών τριχών στο φυτό παρουσιάζεται κατά μήκος των νεύρων της κάτω επιφανείας των φύλλων καθώς και στα στελέχη. H παραγωγή της ρητίνης στην διάρκεια της ημέρας αυξάνει με την αύξηση της θερμοκρασίας. H ρητίνη που εκρέει από τις αδενώδεις τρίχες, καλύπτει την εξωτερική επιφάνεια της τρίχας, τη βάση της και την επιφάνεια του οργάνου στο οποίο φύεται. ΄Ετσι, όσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία του οργάνου (φύλλα, στελέχη κ.λ.π) τόσο και μεγαλύτερη είναι η ποσότητα της ρητίνης που έχει αποτεθεί πάνω του. H επικάλυψη των φύλλων από την ρητίνη φαίνεται ότι ελαττώνει την εξατμισοδιαπνοή, μειώνει την θερμοκρασία του φύλλου, λόγω της εξάτμισης του αιθερίου ελαίου που περιέχει, αλλά και προστατεύει από τις υπεριώδεις ακτίνες. To ποσό της ρητίνης το οποίο παράγεται στα φύλλα εκτός από την εποχιακή του διακύμανση ποικίλει και από περιοχή σε περιοχή, λόγω περιβαλλοντικών ή και γενετικών παραγόντων, και κυμαίνεται από 1.5-15% ξηρού βάρους φύλλων. Στο υποείδος eriocephalus το αντίστοιχο ποσοστό είναι πάντα μικρότερο του 1% και το ποσοστό των αδενωδών τριχών πάνω στην επιφάνεια των φυτών είναι πολύ μικρότερο από ότι στο υποείδος creticus.

Η ρητίνη λάβδανο.

H εκμετάλλευση της κομμεορητίνης (αλάδανου) του Cistus creticus αποτελεί σημαντική και παλαιότερα κύρια πηγή εισοδήματος για τους κατοίκους της κοινότητας Σισσών Μυλοποτάμου Ρεθύμνης, οι οποίοι ασχολούνται και σήμερα με την συλλογή της. H ρητίνη συλλέγεται από φυσικούς πληθυσμούς του Cistuis creticus κατά τις θερμές ώρες της ημέρας στην διάρκεια της θερινής περιόδου, με τον πατροπαράδοτο τρόπο του ‘’αργαστηριού’’ (ένα είδος τσουγκράνας που αντί για δόντια έχει μακριές δερμάτινες λουρίδες). Αυτό το πατροπαράδοτο εργαλείο το σβαρνίζουν ανάμεσα από τις αλαδανιές, χαιδεύοντάς τες, χωρίς να τις πληγώνουν ή καταστρέφουν. Φαίνεται ότι η εκμετάλλευση του φυτού στη Κρήτη άρχισε την περίοδο της Αραβοκρατίας. H συλλογή απαιτεί επίπονη εργασία και η ημερήσια απόδοση κυμαίνεται από 0.5-1Kg. To ποσό της ρητίνης το οποίο παράγεται στα φύλλα εκτός από την εποχιακή του διακύμανση ποικίλει και από περιοχή σε περιοχή, λόγω περιβαλλοντικών ή και γενετικών παραγόντων, και κυμαίνεται από 1.5-15% ξηρού βάρους φύλλων. Oι ποσότητες που συλλέγονται εξάγονται στις Αραβικές κυρίως χώρες όπου χρησιμοποιούνται ως θυμίαμα, αλλά και για την απολύμανση των εσωτερικών χώρων, όπως πιστεύεται.
Η συλλογή του αλάδανου γίνεται και στην Ισπανία αλλά με διαφορετικό τρόπο. Εκεί οι αλαδανιές κόβονται, βράζονται σε μεγάλα καζάνια και το λάδανο επιπλέει και συλλέγεται. Αυτό συνήθως εξάγεται στη γειτονική Γαλλία, όπου χρησιμοποιείται ως αιθέριο έλαιο για την παρασκευή αρωμάτων.

Επεξεργασία της ρητίνης Λάβδανο.

To Cistus creticus (κν. λαδανιά, αλαδανιά, αγκίσαρος), είναι ο ‘’κίσθος ‘’ του Θεοφράστου. O Θεόφραστος διέκρινε δύο είδη ‘’ κίσθου ‘’, το αρσενικό και το θηλυκό. To άρσενικό το περιγράφει ως ‘’'μείζον και σκληρώτερον και λιπαρώτερον και το άνθος επιπορφυρίζον, άμφω δε τα γένη όμοια τοις αγρίοις ρόδοις, πλην ελλάτω και άοσμα’’. Ετσι, λοιπόν η σημερινή αγγλική ονομασία ‘’Rock rose’’ για τα φυτά αυτά ίσως να έχει προέλθει από την παρατήρηση του Θεοφράστου, από την περιγραφή του οποίου συμπεραίνουμε ότι το ‘’αρσενικό γένος’’ αντιστοιχεί στο Cistus creticus και το ‘’θηλυκό’’ στο Cistus salviifolius. To πρώτο απαντάται στη Κρήτη με δύο υποείδη: α). Cistus cretlcus ssp. creticus και β), Cistus creticus ssp. eriocephalus. To πρώτο το είδος, η ‘’Κρίθινη’’, όπως τοπικά λέγεται, έχει ροζ-μοβ άνθη, ενώ η ‘’Σίτινη’’ έχει κίτρινα άνθη, από την οποία συλλέγεται η κομμεορητίνη με μηχανικά μέσα. To δεύτερο υποείδος, η αλαδανιά με τα λευκά άνθη είναι σπανιότερη και δεν παράγει ρητίνη σε αξιόλογη εκμεταλλεύσιμη ποσότητα.
Λέγεται ότι η ομορφιά των ανθών της αλαδανιάς προκάλεσαν την προσοχή των Μινωιτών καλλιτεχνών. Γι’ αυτό και τη βλέπουμε να εικονίζεται στην τοιχογραφία του παλατιού της Κνωσού «το γαλάζιο πουλί». Η ρητίνη της λαδανιάς, ο αλάδανος αναφέρεται από τον Ηρόδοτο (το 500π.χ.). Αυτός περιγράφει τον τρόπο που μάζευαν το ρετσίνι, και απορεί γιατί, αν και μύριζε ωραία, προερχόταν από ένα βρωμερό μέρος, τα γένια του τράγου. Καθώς το ζώο έτρωγε τα φύλλα της αλαδανιάς το ρετσίνι κολλούσε στα γένια του και συλλεγόταν έπειτα από τους βοσκούς. Την ίδια αλλά πιο λεπτομερή αναφορά κάνει και ο Διοσκουρίδης. Στο Μεσαίωνα, η συλλογή του ρετσινιού γινόταν με ένα είδος τσουγκράνας εφοδιασμένης με δερμάτινες λουρίδες Στις λουρίδες αυτές κολλούσε το λάδανο και συλλεγόταν. Τον ίδιο τρόπο περιγράφει αναλυτικά και ο Γάλλος περιηγητής Μπελόν δίνοντας μας και εικόνα του εργαλείου που χρησιμοποιούνταν, του λεγόμενου ‘’αργαστηριού’’.

Ο Διοσκουρίδης (1ος αιώνας μ.Χ.), ιατρός και βοτανολόγος του Ρωμαϊκού Στράτου, αναφέρει : «Το λάδανον δύναμιν έχει θεραπευτικήν, μαλακτικήν, ανα-στομωτικήν, ίστησι δε τας ρέουσας τρίχας μιγέν οίνω και σμύρνη και μυρσινίω ελαίω, ουλάς τε ευπρεπεστέρας ποιεί μετ' οίνου καταχριόμενον και ωταλγίας μεθ' υδρομέλιτος ή ροδίου εγχεομένου θεραπεύει. Επίσης, αυτός δίνει μια λεπτομερή περιγραφή του τρόπου συλλογής του λάβδανου, από τα γένια και τα πόδια των τράγων και των κατσικιών πάνω στα οποία κολλά, αλλά και με ένα εργαλείο με σχοινιά όπως γίνεται και σήμερα (π.χ. στο ορεινό χωριό Σίσσες Μυλοποτάμου Ρεθύμνης).

Ο Ρωμαίος ιατρός Celsus (25π.Χ. - 25μ.Χ.), αναφέρει τη χρησιμοποίηση της ρητίνης της αλαδανιάς, ως έμπλαστρο σε κακοήθη σαρκώματα. Ο Ορειβάσιος, διαπρεπής Βυζαντινός ιατρός, που έζησε τον 4ο αιώνα, παρασκεύαζε αλοιφή με λάδανο κατά της τριχόπτωσης. Ο Πέρσης ιατρός Αβικέννας, (η σημαντικότερη ίσως φυσιογνωμία της αραβικής ιατρικής που έζησε στην Περσία (980-1037 μ.χ.), ο οποίος ασχολήθηκε εκτεταμένα με την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας, αναφέρει τη χρήση του λαδάνου για την αποσκλήρυνση του στομάχου και εντέρου και με τη μορφή αλοιφής για τη θεραπεία του σπλήνα. Περιηγητές και βοτανολόγοι, όπως ο Pierre Belon (1517-1564) και ο Joseph Pitton de Tournefort, που πέρασαν από την Κρήτη, ακολουθώντας τα χνάρια των αρχαίων βοτανολόγων (Διοσκουρίδη), αναφέρθηκαν στο φυτό αλαδανιά και στον τρόπο συλλογής του με αναλυτικό τρόπο.

Σήμερα, αφότου ελέγχθηκαν οι εξαιρετικές θεραπευτικές δυνάμεις του Κίστου από την επιστήμη, δεν είναι πια μόνο στην Ελλάδα δημοφιλής . Το γεγονός είναι ότι το τσάι του Κίστου είναι τρεις φορές πιο υγιές από όσο το πράσινο τσάι . Προστατεύει την καρδιά τέσσερις φορές καλύτερα από το κόκκινο κρασί και είναι αντιοξειδωτικό είκοσι φορές ισχυρότερο από τον φρέσκο χυμό λεμονιών. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα των δοκιμών που πραγματοποιήθηκαν από το ίδρυμα Lefo Ahrensburg. Στη μελέτη τους, οι ερευνητές σύγκριναν διάφορα τσάγια, χυμούς και κρασιά ως προς τη δυνατότητά τους να εξουδετερώσουν τις αποκαλούμενες ελεύθερες ρίζες όπως οι περιβαλλοντικοί ρύποι και τα επιβλαβή υποπροϊόντα του μεταβολισμού. Οι επιστήμονες του ιδρύματος Lefo ανακάλυψαν ότιο Κίστος περιέχει έναν εξαιρετικά αποτελεσματικό συνδυασμό αντιοξειδωτικών: ήδη ένα ποτηράκι του συγκεντρωμένου τσαγιού έχει την ίδια επίδραση με μια καθημερινή δόση της βιταμίνης C (ως ασκορβικό οξύ).Ο καθ. Claus Peter Siegers του πανεπιστημίου του Lubeck αποδεικνύει ότι ο Κίστος αποτοξινώνει το σώμα και αποβάλλει τα τοξικά βαριά μέταλλα που προέρχονται από τον καπνό των τσιγάρων, των οδοντικών σφραγισμάτων και της περιβαλλοντικής ρύπανσης. Στη μελέτη Sieger, οι καπνιστές έπιναν μόνο 50 μιλιγκραμ τσάι Κίστου δύο φορές την ημέρα. Μετά από τέσσερις εβδομάδες, στο τέλος της εξέτασης, το επίπεδο καδμίου στο αίμα των συμμετεχόντων ήταν σημαντικά χαμηλότερο από πριν.

---

                      Πηγές: Καββάδα ∆., Βοτανικόν και Φυτολογικόν Λεξικόν σελ. 1934, Αθήνα, 1956. Γεννάδιος Π.Γ. Λεξικό Φυτολογικό, σελ. 512, Αθήνα, 1914. Gunther R.T., “The Greek herbal of Dioscurides” Oxford, Oxford University Press p.701, 1934. Tecoz Η., Reutter L., Vade Mecum. De Matiere Medicale p.205, 1943. Polunin Ο., Flowers of Greece and the Balkans p.340 Oxford Press, 1980.http://en.wikipedia.org/wiki/Labdanum , http://ladano.blogspot.com , http://www.ladano.blogspot.com ,http://alathanos.blogspot.com , http://www.biblefragrances.net/labdanum.html.http://envifriends.blogspot.g  http://pegasus-bio.gr/el/goji-troufa-ippofaes-biosuperfoods         http://ladano.blogspot.gr/2012/01/blog-post.htmlr 

Ίρις- τo "μάτι του ουρανού".

Το λουλούδι Ίρις πήρε το όνομα του από την αρχαία θεά Ίριδα, την θεά του ουράνιου  τόξου. Η Ίρις ήταν επίσης και αγγελιοφόρος των θεών κυρίως του Δία και της Ήρας. Μετέφερε μηνύματα από το "μάτι του ουρανού" στη γη  με την καμπύλη του ουράνιου τόξου. Η λέξη ίρις σημαίνει "μάτι του ουρανού". Ήταν το όνομα πού δόθηκε στη θεά , στο λουλούδι και στην κόρη των ματιών μας. Αυτό σημαίνει ότι καθένας από μας κουβαλάει μαζί του ένα κομμάτι ουρανού.                 Λέγεται ότι οι αρχαίοι Έλληνες φύτευαν τις μοβ ίριδες πάνω από τους τάφους των γυναικών για να καλέσουν την θεά Ίριδα να τις καθοδηγήσει στο ταξίδι τους προς τον ουρανό. και ακόμα πίστευαν ότι το ουράνιο τόξο ήταν στην πραγματικότητα η πολύχρωμη φορεσιά της και ότι τα όμορφα λουλούδια της Ίρις ήταν τα πολύχρωμα πέπλα που κρέμονταν από το φόρεμά της

Σήμερα, το λουλούδι της Ίριδας θεωρείται σύμβολο της επικοινωνίας και των μηνυμάτων.Οι ρίζες του φυτού έχουν χρησιμοποιηθεί ιατρικώς για τη θεραπεία λοιμώξεων του δέρματος, τη σύφιλη, προβλήματα στο στομάχι και στην υδρωπικία. Σήμερα οι ρίζες εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται για τον καθαρισμό του ήπατος. Μερικές εναλλακτικές χρήσεις ιατρικής περιλαμβάνουν τη χρήση της κίτρινης ίριδας για τη θεραπεία της πιτυρίδας και της λευκής ίριδας για τη θεραπεία του άσθματος και της βρογχίτιδας, καθώς και τη χρήση της ως διουρητικό.

Το λεπτό άρωμα από το λουλούδι της ίριδας χρησιμοποιείται σε καλλυντικά και αρώματα, το λουλούδι της ακόμα χρησιμοποιείται ως κομπρέσα για τη θεραπεία της ακμής. Οι ρίζες της ίριδας περιέχουν το Άρωμα!. Αυτές οι ρίζες ξηραίνονται και τρίβονται για να παράγουν μια σκόνη που ονομάζεται ρίζα ίρις. Η ρίζα της ίριδας χρησιμοποιείται σαν φαρμακευτικό βότανο και ως σταθεροποιητικό σ ε ποτ πουρί ή σε αποξηραμένα βότανα για να διατηρήσουν το άρωμά τους. Η ίριδα είναι ένα Μαγικό λουλούδι και αυτό γιατί, μπορει να φυτρώσει σε απίστευτα μέρη που το ανθρώπινο μάτι ποτέ δεν θα περίμενε να συναντήσει ..   φωτογραφία Ioanna Zagkaretou  

Καλλιεργώ Πιπερόριζα (Τζίντερ)

Το Τζίντζερ είναι το ιδανικό βότανο για να μεγαλώνει σε κλειστούς χώρους. 

Το τζίντζερ έχει γίνει ιδιαίτερα δημοφιλές και στην ελληνική κουζίνα τα τελευταία χρόνια, αλλά εκτός από την γεύση που δίνει, οι μελέτες δείχνουν ότι η πιπερόριζα έχει και πολλά οφέλη για την υγεία. Αν και είναι ένα τροπικό φυτό, προσαρμόζεται εύκολα σε εσωτερικούς χώρους σε γλάστρα και έτσι σας δίνει τη δυνατότητα να απολαύσετε φρέσκο τζίντζερ για αρκετούς μήνες του χρόνου. Δείτε πως γίνετε:

Πριν να φυτέψετε

Επιλέξτε το σωστό τύπο του Ginger: 
– To τοπικό σας μανάβικο, είναι το καλύτερο μέρος για να βρείτε την κατάλληλη ρίζα τζίντζερ (ίσως τα καταστήματα με βιολογικά να είναι ιδανικά!)
– Το πιο δημοφιλές είδος είναι βασική ρίζα τζίντζερ (Zingiber officinale). Επιλέξτε μια ρίζα που δείχνει υγιής και μεγάλη με πολλούς δάκτυλους και «μάτια». Αποφύγετε τα ξηρά ή σπασμένα κομμάτια. 
– Δεν είναι όλα τα είδη τζίντζερ βρώσιμα, ορισμένοι τύποι καλλιεργούνται σαν καλλωπιστικό φυτό.

Βρείτε το κατάλληλο μέρος: 
– Επιλέξτε εσωτερικούς χώρους αν ζείτε βόρεια, ή σε σκιερό μέρος έξω αν ζείτε νοτιότερα. 
– Δώστε στο τζίντζερ σας αρκετό χώρο. Η γλάστρα πρέπει να είναι διπλάσια από το μέγεθος του βολβού. Αν θέλετε να φυτέψετε περισσότερους βολβούς στη ίδια γλάστρα, επιλέξτε μία γύρω στα 40 εκ. και 30 εκ. βάθος. 
– Για εξωτερικούς χώρους, επιλέξτε ένα σημείο ελαφρώς σκιερό και καλά στραγγιζόμενα εδάφη. 
– Προστατέψτε τα φυτά από τους ισχυρούς ανέμους.

Προετοιμασία του εδάφους: 
– Χρησιμοποιήστε μια μίξη από χώμα και κομπόστ, ή προσθέστε κομπόστ στο χώμα του κήπου. 
– Το τζίντζερ αναπτύσσεται αρκετά καλά σε χώμα του εμπορίου.

Φύτευση / Καλλιέργεια τζίντζερ

Τι θα χρειαστείτε: 
– Ρίζα τζίντζερ 
– Προετοιμασμένο έδαφος / χώμα

Πώς να το φυτέψετε: 
– Δεν πρέπει να τοποθετούνται σε εξωτερικούς χώρους, μέχρι η θερμοκρασία να φτάσει τους 24c βαθμούς. 
– Τοποθετήστε τον βολβό σε νερό για ένα βράδυ (ή και περισσότερο), πριν από τη φύτευση. 
– Τοποθετήστε το τζίντζερ στο έδαφος με τα «μάτια» στραμμένα προς τα επάνω. 
– Καλύψτε με ένα πολύ λεπτό στρώμα χώματος. (Μερικοί καλλιεργητές προτείνουν να μείνει ακάλυπτο). 
– Ποτίζετε ελαφρά μέχρι να ριζώσει.

Συγκομιδή / Κλάδεμα τζίντζερ

Το τζίντζερ απαιτεί πολύ λίγη συντήρηση.

Τι θα χρειαστείτε: 
– Κλαδευτήρι ή ψαλίδι κήπου 
– Μικρή σπάτουλα κήπου

Βήματα για τη φροντίδα και συντήρηση: 
– Τα νεαρά φυτά θα πρέπει να παραμείνουν στη σκιά. 
– Τακτικό πότισμα για να διατηρείται υγρό (όχι βρεγμένο) το χώμα. 
– Μόλις το φυτό ωριμάζει, μπορείτε να κόψετε τους νέους βλαστούς και να τους χρησιμοποιήσετε για το μαγείρεμα, ανά πάσα στιγμή. 
– Για τη συγκομιδή της ρίζας, ξεθάψτε τους νέους βολβούς που εμφανίζονται στη βάση του φυτού. 
– Μετακινήστε τα φυτά σε εσωτερικούς χώρους, όταν η εξωτερική θερμοκρασία πέσει κάτω από τους 10-12c βαθμούς. 
– Το τζίντζερ είναι αδρανές κατά τη διάρκεια των χειμερινών μηνών. Αφήστε το φυτό να στεγνώσει κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου.

Πρόσθετες Συμβουλές 

– Οι ρίζες ωριμάζουν πλήρως και δίνουν τη βέλτιστη γεύση τους σε 265 ημέρες. 
– Για να αποθηκεύσετε το τζίντζερ, πλύνετε (μην ξεφλουδίσετε) τους βολβούς, αφήστε λίγο να στεγνώσουν, τοποθετήστε τους σε πλαστική σακούλα και διατηρήστε τους στην κατάψυξη. Όταν θέλετε να το χρησιμοποιήσετε, βγάλτε το τζίντζερ από την κατάψυξη και να χρησιμοποιήσετε ένα αποφλοιωτή λαχανικών για να κόψετε όσο χρειάζεστε. 
– Τα φυτά ωριμάζουν σε περίπου δέκα μήνες και φτάνουν τα 5 εκ. με 10 εκ. ύψος .

Καλή επιτυχία!

http://proionta-tis-fisis.com

www.eat.gr

Απαλλαγείτε από τα τσιμπούρια και τους ψύλλους αμέσως με Φυσικά εντομοαπωθητικά

Έφτασε η άνοιξη και πλέον η ανάγκη εφαρμογής τακτικών αποπαρασιτώσεων στους τετράποδους γίνεται ακόμα πιο επιτακτική.Όσοι αγαπάτε τους σκύλους ξέρετε σίγουρα πόσο ενοχλητικά μπορούν να γίνουν τα τσιμπούρια και οι ψύλλοι! Στο εμπόριο μπορείτε να βρείτε διάφορα σκευάσματα από χημικά έως κολάρα με διάφορα αρώματα βοτάνων για την καταπολέμησή τους. Όμως είμαι σίγουρη ότι μπορείτε να φτιάξετε κάτι ανάλογο από τα φυτά που ... 
έχετε ήδη στον κήπο ή στη κουζίνα σας  σας όπως κάνω πλέον εγώ για τα δικά μου σκυλιά και γάτες … 
Βότανα  
Σε ένα μεγάλο βάζο με νερό τοποθετήστε μερικά φύλλα από μέντα, δεντρολίβανο, λεβάντα! Εάν έχετε μπορείτε να βάλετε και μελισσόχορτο, το οποίο δίνει ένα διαφορετικό άρωμα μιας και περιέχει σιτρονέλλα. Φροντίστε να βάλετε αρκετά κλαδάκια ώστε να γίνει δυνατό διάλειμμα! (Για να σας δώσω ένα παράδειγμα εγώ χρησιμοποιώ ένα βάζο σχεδόν 2 λίτρα! Πριν το γεμίσω με νερό το γεμίζω με τα κλαδάκια, όσο περισσότερα τόσο καλύτερα και μετά προσθέτω όσο νερό μπορώ!) Αφού το αφήσετε κλεισμένο μέσα στο βάζο έως 24 ώρες, τοποθετείτε το διάλειμμα σε ένα ψεκαστήρα (αφού πρώτα το έχετε σουρώσει)! Με αυτό ψεκάστε τα σκυλιά σας και ΤΕΛΟΣ σε τσιμπούρια και ψύλλους. (Από την μέρα που ξεκίνησα να το κάνω αυτό ΣΩΘΗΚΑ και φανταστείτε ότι το επαναλαμβάνω οπότε έχω χρόνο!) 

Μαγειρικό λάδι

•  Σε ένα μπουκάλι ψεκασμού, φτιάχνετε  ένα διάλυμα με  2 κουτ. φυτικό έλαιο ή αμυγδαλέλαιο, 20 σταγόνες Rose αιθέριο ,έλαιο γεράνι και 1 φλιτζάνι νερό. Ψεκάζετε  ρούχα,  κατοικίδια ζώα και αντίο τσιμπούρια . Σημείωση Να φυλάσσεται μακριά από τα μάτια, τη μύτη και το στόμα,  είναι ευαίσθητες περιοχές για τους ανθρώπους και τα κατοικίδια ζώα. Επαναλάβετε  όσες φορές χρειάζεται για να κρατήσετε τα τσιμπούρια μακρυά  από το σπίτι και τα ζώα σας .

Ξύδι

• Το Ξύδι έχει μια μυρωδιά και  γεύση που τα τσιμπούρια δεν μπορούν να ανεχθούν   , καθιστώντας το ιδανικό απωθητικό για το τσιμπούρι. Σε ένα μπουκάλι ψεκασμού, ανακατεύετε 2 φλιτζάνια νερό και 1 φλιτζάνι λευκό ξύδι ή μηλόξυδο  Προσθέτετε  λίγες σταγόνες από το αγαπημένο σας  αιθέριο έλαιο για άρωμα, και στη συνέχεια, ψεκάζετε τα κατοικίδια ζώα, τα ρούχα, το δέρμα, ακόμη και  το γκαζόν. 

Εσπεριδοειδή

• ένα απωθητικό με εσπεριδοειδή μπορεί να γίνει εύκολα για λίγα ευρώ. Βάζετε 3 φλιτζάνια νερό να βράσουν, στη συνέχεια, προσθέτετε  μερικές φέτες εσπεριδοειδή (πορτοκάλια, λεμόνια, λάιμ, γκρέιπφρουτ - κάθε συνδυασμός θα κάνει).  βράζετε  για ένα λεπτό, στη συνέχεια χαμηλώνετε τη φωτιά και το αφήνετε να  σιγοβράζει για μια ώρα. Σουρώνετε και ρίχνετε το μιγμα σε ένα μπουκάλι ψεκασμού,  Ψεκάζετε απευθείας τε ρούχα, τα κατοικίδια ζώα . Το όξινο άρωμα των εσπεριδοειδών μπορεί να  αποκρούσει και τα δύο παράσιτα τσιμπούρια και ψύλλους, 

Μέντα

•  Σε ένα μπουκάλι ψεκασμού, προσθέτετε 2 φλιτζάνια νερό και 20 σταγόνες αιθέριο έλαιο μέντας. Ψεκάζετε  τα ρούχα, τα κατοικίδια ζώα και γύρω από το γκαζόν  Εναλλακτικά,ετοιμάζετε ένα φλιτζάνι δυνατό τσάι μέντας, ως ένα απωθητικό σπρέι,                                                                                                                                                                             Και τέλος     το καλύτερο για να καθαρίζουν τα ζωάκια μας εάν έχουν επάνω τους είτε ψύλλους είτε τσιμπούρια είναι το μπάνιο στη θάλασσα !

ΑΚΟΝΙΖΙΑ "Φάρμακο για τις μέλισσες στο τμήμα Χημείας!!

Eνας μεταπτυχιακός φοιτητής του τμήματος Χημείας , από οικογένεια μελισσοκόμων, ανακάλυψε στο εργαστήριο ένα «φάρμακο» για τις μέλισσες, επαληθεύοντας τις γνώσεις της λαικής παράδοσης. Ο Δημοσθένης Ισαακίδης, θυμόταν ότι οι παλιοί μελισσοκόμοι έβαζαν πάνω από τις κυψέλες στεφάνια από ένα φυτό, την γνωστή ως “ακόνιζα” (Ditrichia viscose), για να μειώσουν τους θανάτους των μελισσών από το παράσιτο βαρρόα. Πρόκειται για ένα μικροσκοπικό έντομο, όσο το κεφάλι μια καρφίτσας, που παρασιτεί στο σώμα της μέλισσας από τη στιγμή που γίνεται προνύμφη και στο τέλος την σκοτώνει καθώς απομυζά τη σάρκα της. Αν ένα σμήνος προσβληθεί από αυτό το παράσιτο, τότε όλες οι μέλισσες παθαίνουν μέσα σε τρία χρόνια.Ο Δ. Ισαακίδης σε συνεργασία με τον καθηγητή Οργανικής Χημείας Χ. Κατερινόπουλο και την μεταπτυχιακό Καλλιόπη Σοφού συγκέντρωσαν δείγματα ακονιζάς από 5 διαφορετικές περιοχές της Κρήτης. Μετά από ξήρανση και κατεργασία του φυτού με αιθανόλη, απομονώθηκαν τρείς ομάδες συστατικών από τις οποίες μία βρέθηκε να έχει την μέγιστη επιλεκτική τοξικότητα επί ζωντανών βαρρόα, τα οποία σκοτώνει σε ποσοστό 98%.Με την επεξεργασία αυτή, παρασκευάστηκε ένα σκεύασμα που περιέχει την ομάδα αυτών των συστατικών και χρησιμοποιείται με επιτυχία σε μελέτες πεδίου σε διαφορετικές περιοχές της νήσου Κρήτης, είτε με ψεκασμό των κυψελών είτε με τη χρήση εμποτισμένων ταινιών. Το σκεύασμα αυτό που αναμένεται να έχει ευρεία χρήση στη Μελισσοκομία, εκτίθεται από σήμερα στο Ζάππειο Μέγαρο, στην έκθεση «εβδομάδα Επιστήμης και Τεχνολογίας» στην οποία παίρνει μέρος και το Πανεπιστήμιο Κρήτης.Παράσιτο-φονιάςΗ εργασία αυτή χρηματοδοτήθηκε από το Πρόγραμμα «Φυτώριο Ιδεών-Unistep» του Περιφεριακού Προγράμματος CRINNO. Όπως μας είπε ο κ. Χάρης Κατερινόπουλος, η βαρροϊκή ακαρίαση είναι από τα μεγαλύτερα προβλήματα της ελληνικής μελισσοκομίας και της μελισσοκομίας σχεδόν όλου του κόσμου. Προσβάλλει το γόνο (προνύμφες καινύμφες) και τις ενήλικες μέλισσες (βασίλισσα εργάτριες και κηφήνες). Η βαρρόα παρατηρήθηκε για πρώτη φορά το 1904 στην Νοτιανατολική Ασία να παρασιτεί την ινδική μέλισσα. Η περιγραφή του παρασίτου αυτού πέρασε σχεδόν απαρατήρητη αφού δεν προκαλούσε σημαντικές ζημιές στον ξενιστή της. Το πότε και πώς έγινε η μεταφορά της στην οικιακή μέλισσα δεν είναι ακριβώς γνωστό. Αλλά σε διάστημα λιγότερο από 40 χρόνια μεταδόθηκε σχεδόν σε όλο τον κόσμο εκτός από την Αυστραλία. Οι μεμονωμένες μέλισσες που μολύνονται με βαρρόα βλάπτονται με τους εξής τρόπους: α) από την απώλεια αιμολέμφου, που από μόνη της είναι σοβαρή, β) από την οπή που προκαλείται και επιτρέπει την δημιουργία μολύνσεων και ασθενειών. γ) ακόμη και με χαμηλή προσβολή, οι μέλισσες υφίστανται απώλεια βάρους και σμίκρυνση της ζωής. Εάν η προσβολή ανά μέλισσα είναι λιγότερο από 6 ακάρεα, η μέλισσα φθάνει συνήθως στην ωριμότητα. Εντούτοις, οι ενήλικες μέλισσες αποδυναμώνονται και η ζώη τους μικραίνει κατά τουλάχιστον 50%. Η συνολική επίδραση σε μια αποικία που μολύνεται με βαρρόα είναι πολύ σοβαρή και εάν δεν ληφθεί κανένα μέτρο ελέγχου η κατάληξη είναι μοιραία. Χωρίς επέμβαση του μελισσοκόμων, η πιθανότητα θνησιμότητας του μελισσιού είναι 10-15% το πρώτο έτος, 20% 30% το δεύτερο έτος, και ίσως 100% στο τρίτο έτος μετά την προσβολή.
Το φυτό ακονιζά είναι αειθαλής πολυετής θάμνος με ευρεία εξάπλωση στην περιοχή της Μεσογείου. Η επιφάνεια των φύλλων καλύπτεται από επιεφυμενιδικό έκκριμα πλούσιο σε τερπενοειδή και φαινολικές ενώσεις. Tα υδατοδιαλυτά επιεφυμενιδικά εκκρίματα του φυτού παρουσιάζουν ισχυρή αλληλοπαθητική δράση έναντι άλλων φυτών αλλά και παθογόνων.Στην έκθεση, θα γίνει επίδειξη της διαδικασίας παραγωγής του ιδιοσκευάσματος με δείγματα και φωτογραφικό υλικό. "

Κάποιος μπάρμπας μου (θειος) παλιός μελισσοκόμος ,μου έλεγε ότι έβαζαν κατά καιρούς ξεραμένη ακονιζια στο καπνιστιρι και όλα πήγαιναν καλά !!!!!
Η μητέρα μου, μου έλεγε ότι στης κλοσουδες που γέμιζαν κοτοψειρες με αποτέλεσμα να σηκώνεται η κότα και να κορνιάζουν τα αυγά , έβαζαν κλαδιά από ακονιζια και όλες οι ψείρες εξαφανίζονταν . Δεν ξέρω όμως αν πέθαιναν οι ψείρες ή απλά έφευγαν , αλλά νομίζω ότι έρχεται σε δεύτερη μοίρα αυτή η απορία μπροστά στο αποτέλεσμα .
Βλέπομε ότι στην φύση υπάρχουν αρκετοί εχθροί για τους εχθρούς μας !!εμείς θα παραμένουμε στα χημικά !!!     Της Αννας Παπαδοκωστάκη.

This page him I found somewhere in internet !!!Where? I do not remember, him I had storage in my files and on occasion that is the season (a'ncjsma akonjzjas) now said him I report from here: "Medicine for the bees in the department of Chemistry of Anna Papadokwsta'ki. A postgraduate student of department of Chemistry, from family of apiarists, you discover in the laboratory a "medicine" for the bees, verifying the knowledge of lajki's delivery. Demosthenes Jsaakj'dis, they remembered that the old apiarists did put above the beehives Stefania from a plant, the acquaintance in Creteas “akonjza'”? (Ditrichia viscose), in order to they decrease the deaths of bees from the parasitise varro'a. It is a microscopic insect, as long as the head of pin, that parasite' in the body of bee from the moment where becomes larva and in the end him kills kacw's apomyza' her flesh. If a swarm is offended by this parasitize, then all the bees suffer in three years the D. Jsaakj'dis in collaboration with the professor of Organic Chemistry X. Katerjno'poylo and the postgraduate Calliope Sofoy' assembled samples akonjza's from 5 different regions of Crete. After xi'ransi and treatment of plant with ethanol, were isolated three teams of components from which one found to have the biggest selective toxicity on live varro'a, which kills in percentage 98%. With this treatment, was prepared a skey'asma that contains the team of these components and is used with success in studies of field in different regions of islandCrete, or with spraying of beehives or with the use of impregnated films. The skey'asma what is expected to have wide use in the Apiculture, is exposed from today in the Za'ppejo Palace, in the report "week of Science and Technology" in which it takes part and the University Crete this Parasitise-fonja'sI work it was financed by the Program "Nursery of Ideas of" Perjferjakoy' of Program CRINNO. As to us it said Mr Charm Katerjno'poylos, the varroj!ki' akarj'asi is from the bigger problems of Greek apiculture and apiculture of almost all world. It offends the spawn (larvae kajny'mfes) and the adult bees (king workers and drones). Varro'a it was observed for first time in 1904 in South-eastern Asia parasite' the Indian bee. The description of this parasitize passed almost aparati'riti after it did not cause important damage in her host. When and how it became her transport in the domestic bee is not precisely known. But in interval by 40 years it was least transmitted almost in all the world apart fromAustralia. The individual bees that are polluted with varro'a are harmed with the following ways: a) from the loss ajmole'mfoy, that from alone her is serious, v) from the apenture that is caused and allows the creation of pollutions and illnesses. c) even with low offence, the bees suffer loss of weight and diminution of life. If the offence per bee is least from 6 aka'rea, the bee reaches usually in the maturity. Nevertheless, the adult bees are undermined and their life minimizes at at least 50%. The total effect in a colony that is polluted with varro'a is very serious and if is not taken no measure of control the conclusion is mojraj'a. Without his intervention of apiarists, the probability of mortality meljssjoy' is the 10-15% first year, 20% 30% the second year, and perhaps 100% in the third year afterwards the offence. The plant akonjza' is aejcali's multiannual bush with wide spread in the region of Mediterranean. The surface of leaves is covered by epjefymenjdjko' e'kkrjma rich in terpenoejdi' and fajnoljke's unions. Ydatodjalyta' epjefymenjdjka' ekkrj'mata the plant they present powerful allilopacitjki' action against other plants but also pathogenic In the report, it will become demonstration of process of production of patent with samples and photographic material. «My somebody mpa'rmpas (divine) old apiarist, to me said that put occasionally xerame'ni akonjzja in the kapnjstjrj and all went well!!!!! My mother, to me said that stis klosoydes that they filled kotobejres so that is raised the hen and kornja'zoyn the eggs, put kladja' from akonjzja and all the lice were disappeared. I do not know however an died the lice or simply they left, but believe that comes in second fate this query front in the result. Vle'pome that in the nature they exist enough enemies for our enemies !!emej's we will remain in the chemical!!!πηγη http://chaniabee.blogspot.gr/

Κόνυζα η Καναδική Conyza Canadensis

Η Conyza canadensis είναι ένα μονοετές φαρμακευτικό φυτό της Ικαρίας που φθάνει σε ύψος 1m. Αντέχει στην κλιματική ζώνη 7 δηλαδή μέχρι -17 βαθμούς Κελσίου. Ανθίζει από τον Ιούνιο – Οκτώβριο, και οι σπόροι ωριμάζουν από Ιούλιο-Οκτώβριο. Τα άνθη είναι ερμαφρόδιτα (έχει τόσο αρσενικά όσο και θηλυκά όργανα) και γονιμοποιούνται από μύγες και μέλισσες.http://youtu.be/Ko26RRFTzR4 Ευδοκιμεί σε φωτεινά (αμμώδη) και μέσο (αργιλώδη) εδάφη και προτιμά καλά στραγγιζόμενα μέρη. Κατάλληλο pH: ουδέτερο έως βασικό (αλκαλικό) έδαφος. Μπορεί να μεγαλώσει σε ημι-σκιά (αραιά δάση) ή χωρίς σκιά. Προτιμά ξηρό ή υγρό έδαφος και μπορεί να ανεχθεί την ξηρασία. Τα φυτοφάγα θηλαστικά συνήθως δεν προτιμούν το φυτό επειδή το φύλλωμα του είναι πικρό. Τα κουνέλια μπορούν να τρώνε τις κορυφές των νεαρών φυτών περιστασιακά.Ενώ η φαρμακευτική αξία του φυτού είναι πολύ μεγάλη η οικολογική αξία του στην άγρια ​​φύση είναι χαμηλή, με εξαίρεση το νέκταρ των λουλουδιών του, που καταναλώνεται από τις μέλισσες γιαυτό θεωρείται μελισσοκομικό φυτό. Η  Conyza canadensis μπορεί εύκολα να συγχέεται με Conyza sumatrensis και Conyza bonariensis. Η Conyza canadensis διακρίνεται από άτριχα ή σχεδόν άτριχα βράκτια που στερούνται απο μια κόκκινη κουκίδα στην κορυφή, αλλά έχουν μια καφετί εσωτερική επιφάνεια. Η Conyza sumatrensisέχει τριχωτά βράκτια, αλλά δεν υπάρχουν μακριές τρίχες κοντά η κορυφή των κλαδιών. Επίσης η εσωτερική επιφάνεια των κλαδιών είναι κοκκινωπα  καφέ.Η C onyza bonariensis έχει πυκνά τριχωτά βράκτια, και είναι ιδιαίτερα τριχωτα για τους μίσχους και γύρω από τις μασχάλες των φύλλων.                                                                                                                                                                                                                                                                               ΕΔΩΔΙΜΟΤΗΤΑ: Τα νεαρά φύλλα και φυτά τρώγονται μαγειρεμένα ή αποξηραμένα μπορούν να φαγωθούν αργότερα βραστά, ή μαγειρεμένα με ρύζι .Τα αποξηραμένα φύλλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως καρύκευμα με γεύση παρόμοια με εστραγκόν. Οι Ινδιάνοι της Αμερικής  τα νεαρά κορυφές και τα φύλλα, κονιοποιημένα τα έτρωγαν  ωμά, παρόμοια με τη χρήση  κρεμμυδιών . Από το φυτό παράγεται ένα αιθέριο έλαιο που χρησιμοποιείται εμπορικά στα γλυκίσματα , τα καρυκεύματα και τα αναψυκτικά σαν αρωματικό. Τα φρέσκα φύλλα περιέχουν 0,2 έως 0,66% αιθέριο έλαιο. Τα συστατικά των αποξηραμένων φύλλων του φυτού αναφέρονται παρακάτω: 0 Θερμίδες ανά 100g Νερό : 0% Πρωτείνες: 14.9g; Λίπος: 1.8g; Υδατάνθρακες: 75.1g; Ίνες: 26.1g; Μέταλλα – Ασβέστιο: 1010mg; Φώσφορος: 280mg; Σίδηρος: 0mg; Μαγνήσιο: 0mg; Sodium: 0mg; Κάλιο: 2610mg Plants Of A Future                                                                                                                                                                                                                                                                                                ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ:Στην παραδοσιακή ιατρική θεωρείται πολύτιμο φυτικό φάρμακο. Το βράσιμο της κόνυζας παράγει ατμό που προκαλεί εφίδρωση. Το κάπνισμα των φύλλων σαν ταμπάκο χρησιμοποιείται για την τόνωση του φτερνίσματος κατά τη διάρκεια του κρυολογήματος. Το κάψιμο του φυτού δημιουργεί καπνό που απομακρύνει τα έντομα. Σημαντική θεωρείται η στυπτικότητα του φυτού για αυτό χρησιμοποιείται στη θεραπεία των γαστρο-εντερικών προβλημάτων, την διάρροια καιτη δυσεντερία. Ακόμη χρησιμοποιείται σε μια πολύ αποτελεσματική θεραπεία για αιμορραγία των αιμορροΐδων. Το σύνολο του φυτού έχει αντιρευματικές, στυπτικές, βαλσάμικές, διουρητικές, εμμηναγωγές, στυπτικές, τονωτικές και ανθελμινθικές ιδιότητες. Τα μέρη του φυτού μπορεί να συλλέγονται ανά πάσα στιγμή και είναι καλύτερα να χρησιμοποιούνται όταν είναι φρέσκα. Τα αποξηραμένα βότανα δεν πρέπει να αποθηκεύονται για περισσότερο από ένα χρόνο. Ένα εκχύλισμα του φυτού χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της διάρροιας και των εσωτερικών αιμορραγιών ή εφαρμόζεται εξωτερικά για τη θεραπεία της γονόρροιας και η αιμορραγία των αιμορροϊδων. Τα φύλλα σε αρκετές έρευνες παρουσιάζουν υπογλυκαιμικές ιδιότητες. Το αιθέριο έλαιο που βρίσκεται στα φύλλα χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της διάρροιας, δυσεντερίας και στις εσωτερικές αιμορραγίες. Επιπρόσθετα το έλαιο είναι πολύτιμο για τη θεραπεία των της φλεγμονής των αμυγδαλών στο πρήξιμο και τη φλεγμονή του λαιμού. Ένα τσάι από τις βραστές ρίζες χρησιμοποιείται για τη θεραπεία των ανωμαλιών της εμμηνόρροιας. Σε σχετική μελέτη του University of Lodz, Poland αποδείχθηκε ότι το φυσικό εκχύλισμα πολυσακχαρίτη από canadensis Conyza έχειαντισυγκολλητική και αντιοξειδωτική δραστηριότητα, και ως εκ τούτου είναι ευεργετική στην πρόληψη ασθενειών, όπως οι καρδιαγγειακές ή οι φλεγμονώδεις νόσοι. Σε ανάλογες έρευνες του Pakistan Research Repository στο φυτό ανιχνεύθηκαν μεγάλες ποσότητες σφιγγολιπιδίων. Τα σφιγγολιπίδια (sphingolipids) είναι φωσφογλυκερίδια που αντί της γλυκερόλης περιέχουν την σφιγγοσίνη ή κάποια συγγενική της δι-υδροξυ-αμίνη. H αμινομάδα είναι συνδεδεμένη σε ένα λιπαρό οξύ με αμιδικό δεσμό. Τα σφιγγολιπίδια υπάρχουν στις μεμβράνες των κυττάρων και αφθονούν στον εγκέφαλο και στους νευρικούς ιστούς, όπου ενώσεις που ονομάζονται σφιγγομυελίνες αποτελούν τα κύρια συστατικά του περιβλήματος των νευρικών ινών. Αυτές οι ιδιότητες τα κάνουν απαραίτητα για την ανασυγκρότηση των ιστών γι αυτό αποτελούν βασικό συστατικό των κρεμών του δέρματος. Σε σχετικές έρευνες του University of Szeged, Hungary τεκμηριώθηκε η αντιμυκητιακή και η αντιβακτηριακή δράση των αιθέριων ελαίων που προέρχονται από το εναέριο μέρος  και τις ρίζες του φυτού. Στη σχετική μελέτη των βοτάνων της Αμερικής που συνδέονται με εκείνα της Κίνας αναφέρεται οτι στην κινεζική λαϊκή ιατρική, το εκχύλισμα της Κόνυζας εφαρμόζεται για τη θεραπεία των πληγών , των οιδημάτων και τους πόνους που προκαλούνται από την αρθρίτιδα. Επιπλέον, σύμφωνα με το λεξικό των φαρμακευτικών φυτών, το πτητικό έλαιο του φυτού έχει εφαρμοστεί για την θεραπεία της βρογχίτιδας και της κυστίτιδας. Η αντι-ιική δράση των εκχυλισμάτων μεθανόλης και βουτανόλης του φυτού μελετήθηκε και αποδείχθηκε σε σχετικές μελέτες του Laboratoire de Microbiologie ,Monastir, Tunisie. Laboratoire de Microbiologie Monastir, Tunisie C. P. Khare, Ed., Indian Medicinal Plants—An Illustrated Dictionary, Springer, Berlin, Germany, 2007 T. S. C. Li, Chinese and Related North American Herbs—Phytopharmacology and Therapeutic Values, CRC Press, New York, NY, USA, 2002University of Szeged,Hungary Pakistan Research Repository University of Lodz, Banacha , Poland Chiej. R. Encyclopaedia of Medicinal Plants Foster. S. & Duke. J. A. A Field Guide to Medicinal Plants Weiner. M. A. Earth Medicine, Earth Food                                                                                                                  ΑΛΛΕΣ ΧΡΗΣΕΙΣ: Σαν φυτό βαφικό δίνει ωραίες πράσινες αποχρώσεις. Τα φύλλα σε κρεβάτια κατοικίδιων ζώων  βοηθάνε να απαλλαγούν από τους ψύλλους. Το φυτό περιέχει μικρές ποσότητες από αιθέριο έλαιο. Δεδομένου ότι το φυτό συλλέγεται εύκολα, ή εκχύλιση του ελαίου είναι εφικτή. Το έλαιο έχει μια ιδιαίτερη ποιότητα που το καθιστά κατάλληλο για την κατασκευή των αρωμάτων με ασυνήθιστες αποχρώσεις. Μια άλλη χρήση του, είναι το άναμμα φωτιάς με την μέθοδο του«τόξου φωτιάς»: Το τοξο φωτιάς, βασιζετε στον πολυ απλο κανονα της φυσικης οτι η τριβη παραγει θερμοτητα. Ετσι τριβοντας δυο ξυλα μεταξυ τους, παραγετε αρκετη θερμοτητα ωστε να αρχισει να καιει το ξυλο και να παράγετε μια λεπτη σκονη καρβουνου. Αυτην την σκονη καρβουνου, η οποια σιγο-καιει, την μεταφερετε σε ενα ευφλεκτο προσαναμα από χαρτί ηή ξερά φύλλα και ετσι αναβει η φωτια. Μην περιμενετε τριβοντας τα ξυλα να δειτε φλογες. Η διαδικασια αυτη απλως παραγει το καρβουνο. Για να φτιαξετε ενα τοξο φωτιας θα χρειαστειτε: Ενα ξυλο που θα χρησιμοποιηθει ως βαση. Η βαση αυτη θα πρεπει να ειναι λιγο πιο φαρδια απο το κλαδι της Κόνυζας που θα χρησιμοποιησουμε ως αξονα περιστροφης και καλο ειναι να ειναι και απο πιο μαλακο ξυλο πχ πευκο, απο οτι ο αξονας. Ενα κλαδι Κόνυζας που θα χρησιμοποιηθει ως αξονας περιστροφης. Στην μια ακρη του φτιαξτε μια μυτερη μυτη ενω στην αλλη μια πιο χοντρη. Η χοντρη μυτη ειναι αυτη που θα βαλουμε στην βαση μας, για να παραγουμε το καρβουνο. Θελουμε να ειναι χοντρη, για να εχει πιο πολυ επαφη με το ξυλο, να εχει μεγαλύτερη τριβή με αποτέλεσμα να παράγει περισσοτερη θερμοτητα. Λιγο σχοινι. Αν δεν εχετε μπορείτε να χρησιμοποιησετε κορδονι παπουτσιων, μια λωριδα υφασματος απο τα ρουχα σας ή να φτιάξετε σχοινί απο ριζες φυτων και φλοιο. Ενα μαχαιρι ή μια κοφτερη πετρα.

πηγες  1   2

Παρακολουθείστε to σχετικό Video:

Άναμα φωτιάς . Η ράβδος είναι από αποξηραμένη Κόνυζα: