Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα βοτανα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα βοτανα. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Τετάρτη 19 Απριλίου 2017

Η ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΒΑΛΣΑΜΟΥ ένα δώρο της Ελληνικής Γης με μεγάλη Οικολογική και οικονομική αξία ☺

Στο μαγικό κόσμο των βοτάνων μόνο τα λουλούδια του βάλσαμου και της καλέντουλας ταυτίζονται τόσο καλά με τον Ήλιο  ίσως γιαυτό μπορούν και να τον θεραπεύουν Είναι σαν να τα έστειλε ο θεός Ήλιος πανό στη Γη για να χαρίσει το αντίδοτο από  τη καυτή λάβα του στους Ανθρώπους  Κανένα βότανο δεν μπορεί να ταυτιστεί τόσο καλά με την Ελληνική γη των Προγόνων μας όσο το βάλσαμο Οι Αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι η μορφή και το χρώμα των λουλουδιών του, υπενθυμίζουν τον ήλιο, και  θεωρείτο ως «αυτό που φέρνει το φως».Με τον εκχριστιανισμό, οι Χριστιανοί το  αφιέρωσαν στον Ιωάννη τον Βαπτιστή καθώς το φυτό αρχίζει την ανθοφορία και παρουσιάζει την υψηλότερη περιεκτικότητα του ενεργού παράγοντα του  την ημέρα της γιορτής του  Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου  (Ιούνιος 24). Στη λαϊκή παράδοση, ο κόκκινος χυμός του φυτού συμβολίζει το αίμα του μάρτυρα Ιωάννη. Οι συγγραφείς των μεσαιωνικών  βιβλίων για τα βότανα το βάφτισαν  Corona regia, «βασιλικό στέμμα», επειδή τα λουλούδια του μοιάζουν με ένα ηλιακό στέμμα.

Το βάλσαμο είναι ένα σπουδαίο βότανο  με μεγάλη οικολογική και οικονομική αξία  ..Ένα άριστο φυσικό φάρμακο ,ένα δώρο  των θεών για την Επιβίωση Αν το χάσουμε ειναι σαν να περιφρονούμε  την Ουράνια θεϊκή  προστασία τους   ..



Το μόνο που χρειάζεται είναι να μάθουμε πως θα  το Πολλαπλασιάσουμε με τον πιο Φυσικό τρόπο  ..☺!!!!!!

Η ΚΑΛΛΙΕΡΓΕΙΑ ΤΟΥ ΒΑΛΣΑΜΟΥ Το βάλσαμο καλλιεργείται σε ουδέτερης αντίδρασης εδάφη έως ελαφρά όξινα. Πρέπει να καλλιεργείται σε εδάφη ξηρά και με ηλιοφάνεια ενώ δεν αγαπά την αυξημένη υγρασία. Δεν προσαρμόζεται καλά σε αλκαλικά εδάφη. Το καλύτερο ρΗ για το φυτό του βάλσαμου είναι 5-6.
Το καλό έδαφος εξαρτάται από την περιεκτικότητα του σε ανόργανα στοιχεία, την οργανική ουσία, την περιεκτικότητα σε ασβέστιο, τη χλωρή λίπανση και την καλή στράγγιση. Μπορεί το βάλσαμο να ενταχθεί σε αμειψισπορά 2 ή 4 ετών. Στην αμειψισπορά, δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται φυτά που είναι ευαίσθητα στο Fusarium, την anthracnose, τηsclerotinia, το verticillium.
Το βάλσαμο δεν είναι απαιτητικό φυτό και γι αυτό γενικά τοποθετείται στο τέλος της αμειψισποράς.
Εάν το βάλσαμο καλλιεργηθεί σύμφωνα με τους κανόνες της βιολογικής γεωργίας πρέπει να σχεδιάσουμε ένα σχέδιο εναλλαγής των καλλιεργειών (αμειψισπορά).
Ανάλογα με την γονιμότητα του εδάφους πρέπει να χορηγείται μία ποσότητα καλά χωνεμένης κομπόστ ή κόπρου.
Οι ανάγκες του βάλσαμου σε θρεπτικά στοιχεία εκτιμώνται σε:
  • 6-8 kg άζωτο/ στρέμμα /έτος.
  • 4-6 kg φωσφόρο/ στρέμμα /έτος.
  • 8-10 kg κάλιο/ στρέμμα /έτος.
Κατά την πρώτη εγκατάσταση του βάλσαμου, γίνεται σπορά των σπόρων απευθείας στο έδαφος ή με φύτευση των φυταρίων που έχουν παραχθεί στο φυτώριο. Το ποσοστό του φυτρώματος των σπόρων του βάλσαμου είναι χαμηλό (15-56% στους 20-25ο C) ενώ οι σπόροι πριν από τη σπορά απαιτούν προκαταρκτικούς χειρισμούς (Iteipmai2000).
Η καλύτερη θερμοκρασία για το φύτρωμα των σπόρων είναι 16-23ο C.
Μετά την σπορά μέχρι την μεταφύτευση των φυταρίων απαιτούνται 2-3 μήνες. Το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του βάλσαμου είναι ότι για να φυτρώσουν οι σπόροι του έχει ανάγκη από φως. Η μέθοδος αυτή πολλαπλασιασμού του βάλσαμου είναι εύκολη, αλλά η περίοδος του φυτρώματος διαρκεί πολύ χρόνο και είναι ακανόνιστη. Για να αυξηθεί η αποτελεσματικότητα της μεθόδου συστήνεται η σπορά ενός μεγαλύτερου αριθμού σπόρων από τον κανονικό.
Η σπορά πρέπει να γίνεται επιφανειακά σε γραμμές πατώντας ελαφρά τους σπόρους ώστε να έρθουν σε καλή επαφή με το χώμα. Οι σπόροι απαιτούν 4 εβδομάδες για να φυτρώσουν.
Τα φυτά του βάλσαμου είναι έτοιμα να μεταφυτευτούν στον αγρό όταν έχουν μέγεθος 10cm τουλάχιστον.
Η μεταφύτευση γίνεται τους μήνες Απρίλιο- Μάιο. Απαιτείται οι αποστάσεις μεταξύ των φυτών επάνω στις γραμμές φυτεύσεως να είναι 30-45 cm και 70-75cm μεταξύ των γραμμών. Με τον τρόπο αυτό υπάρχουν περίπου 5000 φυτά ανά στρέμμα. Τα φυτά ωριμάζουν και ανθίζουν στο δεύτερο έτος.
Πρέπει να αρδεύεται το βάλσαμο πριν και μετά τη φύτευση των φυταρίων. Το βάλσαμο ανέχεται την ξηρασία από την στιγμή που έχει εγκατασταθεί. Αντίθετα, κατά την σπορά αλλά και στο πρώτο έτος της ανάπτυξης του το φυτό έχει ανάγκη από άρδευση σε κανονικές χρονικές περιόδους.
Κατά τα δύο πρώτα έτη της αναπτύξεως του το βάλσαμο, αναπτύσσεται βραδέως και μπορεί εύκολα να κατακλυσθεί από ζιζάνια. Για τον λόγο αυτό θα πρέπει να καταπολεμούμε τα ζιζάνια πριν αλλά και κατά την διάρκεια της καλλιέργειας.
Η χρησιμοποίηση των φυτών της χλωρής λίπανσης μειώνει τον αριθμό των ζιζανίων. Στη συνέχεια χρησιμοποιούνται οι μέθοδοι της μηχανικής καταστροφής των ζιζανίων (σκάλισμα, βοτάνισμα, φρεζάρισμα).
Κατά την διάρκεια του τρίτου και του τέταρτου έτους της αναπτύξεως συνιστάται το βοτάνισμα και το σκάλισμα για την αντιμετώπιση των ζιζανίων. Αν και η ζιζανιοκτονία είναι μία εργασία που απαιτεί πολλά ημερομίσθια, εν τούτοις ευνοεί την συγκομιδή ώστε να επιτυγχάνεται καθαρό προϊόν υψηλής ποιότητας.
Όσον αφορά τις ασθένειες που το προσβάλουν: η ανθράκνωση οφείλεται στο μύκητα Collectorichumgloeosporioides. Η μάρανση των φυταρίων οφείλεται στοFusarium spAlternaria spPhoma spPhythium sp. Επίσης το Verticillium alboatrum προκαλεί κιτρίνισμα των φύλλων που ακολουθείται από αποξήρανση των κατώτερων φύλλων στην αρχή που επεκτείνεται προς την κορυφή.
Ο μύκητας Septoria hyperici προκαλεί γκιζο-άσπρες κηλίδες στα φύλλα. Ο μύκητας Erysiphe sp προκαλεί το ωίδιο στα φύλλα στο τέλος της καλλιεργητικής περιόδου.
Έχει επισημανθεί η δράση των κάτωθι εντόμων και εχθρών στις καλλιέργειες του βάλσαμου.
Η κηκκιδόμυγα (Dasyneura serotina). Η Chrysolina variansκαι η Chrysolina hyperici έχουν παρατηρηθεί στη Βόρειο δυτική Ιταλία. Η αφίδα Aphis chloris πρέπει να καταπολεμείται με τοπικές επεμβάσεις με εντομοκτόνο σαπούνι που περιέχει ένα μίγμα πυρεθρίνης και ροτενόνης. Το άκαρι Aculus hyperici καταπολεμείται με το Phytoseiuluspersimilis ή το Typhlodromus athiasae.
Η συγκομιδή πρέπει να γίνεται όταν έχουν ανθήσει και η περιεκτικότητα τους σε υπερικίνη είναι στο μέγιστο βαθμό, δηλαδή μεταξύ του τέλους Μαΐου και τέλους Ιουλίου.
Συγκομίζονται οι ανθοφόρες κορυφές και τα φύλλα.Μπορούμε να έχουμε από το πρώτο έτος της εγκατάστασης μία πρώτη συγκομιδή και ίσως και μία δεύτερη εάν τα φυτά έχουν μία δεύτερη όψιμη άνθηση. Από το δεύτερο έτος έχουμε δύο συγκομιδές, η πρώτη τον Ιούλιο και η άλλη τον Αύγουστο.   Η αποξήρανση είναι το σημαντικότερο στάδιο που καθορίζει κατά πολύ μεγάλο βαθμό την ποιότητα του προϊόντος και επομένως τις δυνατότητες εμπορίας.
Μετά την συγκομιδή πρέπει να απομακρύνονται τα νεκρά τμήματα στη συνέχεια θα πρέπει να απλώνεται η παραγωγή σε ένα στρώμα. Επίσης είναι σημαντικό να μη αφήσουμε το προϊόν στον ήλιο, ώστε να διατηρηθούν οι ενεργές του ουσίες σε υψηλά ποσοστά.
Οι ανθοφόρες κορυφές και τα φύλλα του βάλσαμου πρέπει να κόβονται σε μικρότερα τεμάχια και στη συνέχεια να αποξηραίνονται, αμέσως μετά τη συγκομιδή τους σε σκοτεινό μέρος και σε μία θερμοκρασία 30-45ο C για 3-7 ημέρες.
Υγρασία ξηρού προϊόντος: 5- 8%
Για να πάρουμε ένα κιλό ξηρής μάζας πρέπει να συγκομίσουμε 2,4-3,3 kg νωπής φυτικής μάζας.
Το προϊόν που προορίζεται για την αγορά των φαρμακευτικών βοτάνων, πρέπει να συσκευάζεται σε σάκους πολυαιθυλενίου που είναι κατάλληλοι για την συσκευασία τροφίμων. Σφραγίζονται ερμητικά για την αποφυγή μολύνσεων.
Η χημική σύνθεση
  • Αιθέριο έλαιο: Το αιθέριο έλαιο του βάλσαμου περιέχει περίπου 40 διαφορετικά συστατικά . Το φυτό του βάλσαμου περιέχει 0,6-3 millilitre αιθέριου ελαίου ανά κιλό φυτικής μάζας.
  • Τα κυριότερα συστατικά του αιθέριου ελαίου είναι:
  • Υδρογονάνθρακες όπως είναι το 2-μεθυλοκτάνιο και οι ν-νονάνες.
  • Οι αλλειφατικές αλκοόλες
  • Τα μονοτερπένια όπως είναι το α-πινένιο, το β-πινένιο, η πυρσένη και η λιμονίνη.
  • Το αιθέριο έλαιο περιέχει επίσης τριτερπένιακαι στερόλες).
  • Είναι πλούσιο σε πινένιο, μία ουσία που του δίνει επουλωτικές ιδιότητες. Το βάλσαμο έχει το αιθέριο έλαιο στα φύλλα τους βλαστούς, τις ρίζες τα άνθη.
  • Η περιεκτικότητα του φυτού σε αιθέριο έλαιο ποικίλει ανάλογα με την περίοδο ανθήσεως. Τα φυτικά μέρη που έχουν πρόσφατα συγκομισθεί περιέχουν:
  • 0,06% αιθέριο έλαιο πριν την άνθηση
  • 0,12% αιθέριο έλαιο στην αρχή της άνθησης
  • 0,11% αιθέριο έλαιο στα τέλη της ανθήσεως.
  • 0,08% αιθέριο έλαιο στην αρχή της καρπόδεσης
  • Η περιεκτικότητα σε αιθέριο έλαιο ποικίλει ανάλογα από ποιο τμήμα του φυτού προέρχεται. Στα νωπά φύλλα περιέχεται σε ποσοστό 0,1% , και 0,22% στους καρπούς.
                                                                                     http://www.symagro.com/

Να μην ξεχνάμε ότι τα βότανα που φυτρώνουν στα περιβόλια μας  θέλουν την Αγάπη και την Πίστη μας προς αυτά  γιαυτό λοιπόν .."Βάλσαμο απ τον τόπο σου και ας είναι το Καλύτερο 👌!"

Τρίτη 18 Απριλίου 2017

Κλέβουν το καλύτερο βαλσαμόχορτο του κόσμου από Ικαρία, Σαμοθράκη και Λακωνία!

"Κινδυνεύουν να εξαφανισθούν 1 στα 10 σπάνια ελληνικά φυτά από ξένους βιοπειρατές, που δρουν ανεξέλεγκτα στην χώρα μας!"

 Η Ελλάς και θύμα βιοπειρατίας . Δεν μας κλέβουν μόνο αρχαία αγάλματα, αλλά και τα φυτά μας! 

"Η πανέμορφη Ικαρία στο Ανατολικό Αιγαίο, είναι γνωστή για πολλά προϊόντα της: Ένα απ’ αυτά, είναι το υψηλής ποιότητος έξτρα παρθένο ελαιόλαδό της, από την περίφημη τοπική ελιά «θρούμπα», κ.ά. Ένα άλλο όμως, είναι το βαλσαμέλαιό της, από το εξαιρετικό βαλσαμόχορτό της, που θεωρείται – μαζί με της Σαμοθράκης, της Θάσου και της Λακωνίας - ως το καλύτερο στον κόσμο!" Αυτά γράφει σε άρθρο του ο Γιώργος Λεκάκης, (μέλος της Εταιρείας Μελέτης Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας (ΕΜΑΕΜ, www.emaem.org), της Επιτροπής Ενημερώσεως επί των Εθνικών Θεμάτων, και της Επιτροπής Διεκδικήσεως Κατοχικού Δανείου και Κλεμμένων Πολιτιστικών Θησαυρών.)
 
Με έμφαση τονίζει στο άρθρο του ότι "τα προϊόντα αυτού του «δυναμίτη της φύσεως», διακινούν δισεκατομμύρια ευρώ σήμερα στον πλανήτη... Η Ελλάς κάθεται πάνω σε ένα θησαυροφυλάκειο ακόμη, και κοιμάται...
Όταν οι Ολλανδοί και οι Γερμανοί (Ικαρια)ήλθαν ως βοτανοκλέφτες...Όλα άρχισαν όταν ξένες φαρμακευτικές και βοτανικές εταιρείες εντόπισαν την χώρα μας, ως ένα ηλύσιο βιοποικιλακό τόπο..."
"Πρωτοπόροι βοτανοκλέφτες ήταν οι Ολλανδοί. Ολλανδικές εταιρείες ξανα-επισκέφθηκαν την δεκαετία του 1970-80 τα βουνά του Μυστρά και της Μάνης, στην Νότιο Πελοπόννησο, όπου και άκουσαν – άρα δεν εγνώριζαν πριν - από τοπικούς αγρότες και βοσκούς για το βαλσαμόχορτο και τα θαύματα αποκαταστάσεώς πολλών παθήσεων απ’ αυτό. Τους τρόπους ήξεραν και χρησιμοποιούσαν και γιατροπορεύονταν γενεές και γενεές Ελλήνων, στο πέρασμα των χιλιετιών... Έτσι, οι Ολλανδοί άρχισαν να ενδιαφέρεται (και) γι’ αυτό το φυτό και αφιέρωσαν χρόνο και χρήμα για να πειραματισθούν με το βαλσαμέλαιο – με το αζημίωτο...
Κάθε χρόνο στις αρχές του Μαΐου, εταξείδευαν στην Πελοπόννησο, στην κοιλάδα της Σπάρτης, δεκάδες Ολλανδοί, για να συλλέξουν βαλσαμόχορτο, από βουνοπλαγιές οι οποίες κείτονταν 1.500 μ. πάνω από την επιφάνεια της θαλάσσης! Αλήθεια με ποια άδεια; Οι εντόπιοι τους έβλεπαν ως φολκλόρ... ως φυσιολάτρες τουρίστες... Εν τω μεταξύ, τα λουλούδια της ελληνικής φύσεως αφανίζονταν... Συγκέντρωναν χιλιάδες λουλούδια βαλσαμόχορτου, αυτά τα ωραιότατα, με το φρέσκο κίτρινο-χρυσαφί χρώμα, από πολύ ενωρίς το πρωί... Και τα εβύθιζαν αργότερα, την ίδια ημέρα, σε έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, ψυχρής έκθλιψης, από βιολογικά καλλιεργημένες τοπικές ελιές! Αυτό το μείγμα εν συνεχεία αφήνεται σφραγισμένο, σε υάλινα βάζα ή μπουκάλια, στον καυτό ήλιο της Μεσογείου, για αρκετές εβδομάδες, να λιαστεί περισσότερες από χίλιες ώρες... Αυτή η προσεκτική διαδικασία δημιουργεί τις διάσημες ιαματικές ιδιότητες του βαλσαμέλαιου, που έχει ένα χαρακτηριστικό κόκκινο χρώμα, και που είναι κυρίως για εξωτερική χρήση, για την θεραπεία των εγκαυμάτων, των ερεθισμών του δέρματος, τις χειρουργικές ουλές, τους μώλωπες, τα διαστρέμματα, κλπ.
Οι Ολλανδοί δεν είναι η πρώτη φορά που κλέβουν βότανα από την ελληνική φύση... Είναι χαρακτηριστικό ότι την χώρα τους την έχουν καθιερώσει ως «χώρα της τουλίπας», τον βολβό της οποίας έχουν κλέψει από την Χίο και την Αργολίδα!"
Ο Γ. Λεκάκης αναφέρεται, μεταξύ άλλων στην αρχαία ελληνική παράδοση."Στις ηλιόλουστες πεδιάδες και τα νησιά των μεσογειακών χωρών, το βαλσαμέλαιο παράγεται παραδοσιακά εδώ και αιώνες... Η παράδοση αυτή έχει πνευματική ιδιοκτησία. Η κλοπή αυτής της παραδόσεως - και μάλιστα όταν κάποιος κερδίζει χρήματα απ’ αυτήν την άνομη πράξη – πρέπει να τιμωρείται. Κάτοχος αυτής της πνευματικής ιδιοκτησίας είναι οι Έλληνες – και δη οι Σπαρτιάτες.
Οι ιαματικές ιδιότητες του βαλσαμέλαιου ήταν γνωστές ήδη στον αρχαίο σπαρτιάτικο στρατό! Γι’ αυτό, ακόμη και σήμερα στην Λακωνία, το λένε σπαθόχορτο, από το οποίο παράγουν το σπαθέλαιο, ειδικό στην επούλωση τραυμάτων από σπαθιές! Οι θεραπευτικές ιδιότητες του ελαίου αυτού του φυτού θαυμάζονταν και ήταν σεβαστές από τους αρχαίους χρόνους! Ο Έλλην ιατρός, «ο πατέρας της Ιατρικής», Ιπποκράτης, το χρησιμοποιούσε επίσης ευρέως, 2.500 χρόνια πριν... Οι αρχαίοι Έλληνες - και οι Ρωμαίοι αντιγραφείς τους - χρησιμοποιούσαν το υπερφυτό (υπερικό - hypericum perforatum L.) βαλσαμόχορτο για πολλές ασθένειες, σε ευρύ φάσμα τραυματισμών, τα έλκη, την γαστρεντερική δυσφορία, τον πόνο από την εμμηνόρροια, την οσφυαλγία, τις πληγές, τα δήγματα φιδιών, αλλά και τα αυτοάνοσα, και την κατάθλιψη, καθώς και για πνευματικούς λόγους, αφού επίστευαν ότι το φυτό προσφέρει προστασία από τα κακά πνεύματα (που ήταν αυτά που προξενούσαν τις ασθένειες και τα ατυχήματα)...
Η ελληνική λαογραφία έχει συγκεντρώσει πολλούς τρόπους χρήσεώς του, και πολλούς παρασκευής του, σε διάφορα μέρη της Ελλάδος..."

"Έχει γίνει κατανοητό στους κοινούς ανθρώπους του πλανήτη Γη - αλλά όχι στους... πολιτικούς και τους τραπεζίτες, διότι αυτοί φαίνεται δεν είναι κοινοί, δηλ. δεν διαθέτουν ούτε καν τον κοινό νου! - πως όταν και το τελευταίο δένδρο κοπεί, όταν το τελευταίο ζώο ή ψάρι ή χόρτο θα καταναλωθεί, όταν και η τελευταία πηγή νερού θα δηλητηριασθεί, τότε μόνον θα αντιληφθούν οι «συλλέκτες χρημάτων» στα σίγουρα, ότι τα χρήματά τους... δεν τρώγονται!!! Αλλά έως τότε;
Το «ζωντανό φυτό» πωλείται στο διαδίκτυο από 6 έως 30 ευρώ (λ.χ. η περίφημη ορχιδέα της Κρήτης ophrys kotschyi subsp. cretica – η ορχιδέα ophrys kotschyi απαντάται μόνον σε Ελλάδα και Κύπρο). Υπάρχει αυξανόμενο διεθνές ενδιαφέρον για τον πλούτο και την μοναδικότητα των βοτάνων και αρωματικών φυτών της ελληνικής γης... Κινούν το ενδιαφέρον αγοραστών-συλλεκτών και βιοπειρατών, με τζίρο εκατομμυρίων ευρώ. Πληγή του πολιτισμού δεν είναι μόνον οι αρχαιοκάπηλοι, αλλά και οι βιοκάπηλοι...
«Εντοπίστηκαν 588 περιπτώσεις εμπορίας φυτών από 73 φυτώρια σε Αγγλία, Γαλλία, Γερμανία, ΗΠΑ, Καναδά και Αυστραλία, τα οποία, ως αυτοφυή φυτά, υπάρχουν αποκλειστικά και μόνον στην Ελλάδα, ως ενδημικά της χώρας μας» (βλ. Ν. Κρίγκας «Το ηλεκτρονικό εμπόριο στα ελληνικά ενδημικά φυτά. Βιοποικιλότητα, εμπόριο και νομιμότητα»).
Από αυτά:
● 58 taxa είναι προστατευόμενα σε εθνικό και 19 σε διεθνές επίπεδο,
● 33 χαρακτηρίζονται ως απειλούμενα (κινδυνεύοντα ή τρωτά), και
● 37 ως σχεδόν απειλούμενα ή σπάνια. Τα 12 μάλιστα έχουν εντοπισθεί σε μία μόνον τοποθεσία και άλλα 18 σε 2-5 μόνον σημεία της Ελλάδος.
Κανένα από τα 73 φυτώρια δεν διαθέτει άδεια από τις αρμόδιες ελληνικές Αρχές για την συλλογή και την πώληση των ενδημικών φυτών της Ελλάδος! Σχετικό με την αξιοποίησή τους είναι το Πρωτόκολλο της Ναγκόγια, που θα τεθεί σε ισχύ εντός του 2014.
Θα λογοδοτήσει κανείς, κάποτε, κάπου... Ο πλανήτης τελειώνει... Ο άνθρωπος πιστεύει ακόμη πως είναι ο άρχοντας και κύριός του;"http://www.notospress.gr

Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2017

Το Γλυκό μάραθο της Μακροζωίας

Η εξαιρετική αξιοποίηση των υλικών που υπάρχουν γύρω μας είναι το βασικό χαρακτηριστικό του πολιτισμού της καθημερινής ζωής στην Ικαρία και η πεμπτουσία της αυτάρκειάς μας. Η αυτάρκεια που παράγει την ποιότητα,την ευημερία, και την ελευθερία. Είναι η απλότητα της ζωής και η απαλλαγή της από άγχη που δεν προσθέτουν τίποτα στη καθημερινότητα  μας παρά μόνο σκοτούρες. Η Υγεια σήμερα είναι το τοπικό, το αυθεντικό, το καθαρό, το κοντινό. Εδώ οι άνθρωποι χαίρονται να βάζουν στο τραπέζι τους ό,τι παράγουν και η χαρά και η ευχαρίστηση είναι μακροζωία. 


    Η γεύση της αυτάρκειας ξεκινάει από το Ικαριωτικο περιβόλι και κάπου εκεί φυτρώνει και το γλυκό μάραθο (Foeniculum vulgare )Ο λόγος για την Ικαριώτικη μαραθιά, ένα φυτό πολλαπλών χρήσεων, το οποίο μας δίνει τους αρωματικούς σπόρους και φύλλα της για καρύκευμα, αλλά και μία γευστική ρίζα (οχι και τοσο διαδεδομένη στην Ικαριωτικη κουζίνα)Η Μαραθιά αρωματίζει ,νοστιμίζει και κάνει το Ικαριώτικο φαγητό( ίσως και το πιο σημαντικό) εύπεπτο . ...! Οι μαραθόσποροι είναι ένα εξαιρετικό μπαχαρικό για ψάρια, κρέας, σπιτικά τουρσιά, ελιές, αλλά και το ψωμί Ο βλαστός και τα φύλλα του μάραθου τρώγονται είτε ωμά σε σαλάτες, είτε μαγειρεμένα με κρέας ή θαλασσινά, σε λαχανικά ή ακόμα και σε χορτόπιτες, για να τους δώσουν μια απαλή, γλυκιά και ταυτόχρονα αρωματική γεύση. Ο μάραθος είναι ένα φυτό πλούσιο σε βιταμίνη C, ασβέστιο, κάλιο, φώσφορο και μαγνήσιο. Έχει υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες και είναι πλούσιος σε αντιοξειδωτικές ουσίες και ένα από τα υψηλότερα λαχανικά σε φυτικές πηγές καλίου, νατρίου, φωσφόρου και ασβεστίου.Τα πολλαπλά του οφέλη τον κάνουν ένα εξαιρετικό βότανο , ιδιαίτερα όσον αφορά τις θεραπευτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες του, κυρίως στο πεπτικό μας σύστημα. Θεωρείται ως ένα από τα παλαιότερα φαρμακευτικά φυτά και μαγειρικά χόρτα. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι το μάραθο ήταν γνωστό πάνω από 4000 χρόνια . Αναφέρεται στην περίφημη Πάπυρος Ebers, (μια αρχαία αιγυπτιακή συλλογή ιατρικών συγγράμματων γύρω στο 1500 π.Χ) κυρίως ως θεραπεία για τον μετεωρισμό
. Ο Πλίνιος , περιγράφει επίσης το μάραθο κυρίως ως βότανο που βοηθάει την πέψη. Κατά τον Μεσαίωνα, έγινε ονομαστό για την καταπολέμηση του βήχα Στην σύγχρονη ζωή το γλυκό Μάραθο αρχίζει να κερδίζει επάξια τη φήμη του ως ένα από τα πιο αρωματικά συστατικά της Ικαριωτικης Μακροζωίας και αυτό γιατί το Μάραθο προσφέρει την ευκαιρία να απελευθερώσει το σώμα μας τις τοξίνες, να αυξήσει την ενέργεια, και να υποστηρίξει την ικανότητά στον οργανισμό μας να «χωνέψει» και «μετατρέψει» τα τρόφιμα σε γευστικές εμπειρίες / σκέψεις με έναν υγιή τρόπο.Το Μάραθο είναι για την πέψη και την μεταμόρφωση. Παρέχει θρέψη και ζωντάνια. Θα συνιστούσα , όταν τα ζευγάρια έχουν δυσκολίες να πίνουν ένα τσάι μάραθο μαζί καθημερινά. "Οι παλαιοί Ικαριώτες πίστευαν ότι τρώγοντας μάραθο αποκτούσαν περισσότερο θάρρος, δύναμη, και μακροζωία.Οι Ικαριώτες το αγαπούν πολύ ! Το μάραθο είναι νομίζω το πιο αρωματικό συστατικό που χαρίζει στα "φτωχά φάδια " της Ικαριώτικης κουζίνας αυτό το κάτι το ξεχωριστό σε γεύση και σε άρωμα ,και γιαυτό βρίσκετε στη κορυφή της διατροφής μας ως το πιο μυρωδάτο συστατικό της Μακροζωίας ! Εξερευνήσετε το γλυκό Μάραθο και δεν θα χάσετε ,θα το συναντήσετε παντού γιατί ειναι σχεδόν Αθάνατο ... ..! "

Κυριακή 1 Ιανουαρίου 2017

Η Αγριοκρομμύδα(Drimia numidica) …Το Πρωτοχρονιάτικο έθιμο των Ελλήνων σύμβολο της «αναγέννησης»

"Σ'αυτό το σπίτι πούρθαμε πέτρα να μη ραϊσει κι'ο νοικοκύρης του σπιτιού χρόνια πολλά να ζήσει " 
Η Αγριοκρομμύδα ή Ασκελετούρα (Drimia numidica) είναι συνηθισμένο φυτό στην Ικαρία. Φυτρώνει άγριο και μοιάζει με μεγάλο κρεμμύδι. Το έχετε συναντήσει σίγουρα όλοι σας σε κάποιο περιβολι. Τα ζώα δεν το τρώνε γιατί έχει δηλητήριο που μπορεί να προκαλέσει δερματικό ερεθισμό από επαφή. Η Αγριοκρομμύδα ακόμη και αν την βγάλεις απ’ τη γη, δεν παύει να βγάζει νέα φύλλα και άνθη.Ο λαός πίστευε λοιπόν ότι αυτή τη μεγάλη ζωτική της δύναμη μπορούσε να τη μεταδώσει σε έμψυχα και άψυχα, γι’ αυτό και την Πρωτοχρονιά κρεμούσαν την Αγριοκρομμύδα στα σπίτια τους. Πρόκειται για αρχαίο έθιμο καλοτυχίας που αναφέρεται ήδη από τον 6ο αιώνα π.Χ.Με τον βολβό της οι παλιοί  έφτιαχναν φάρμακο για τους άρρωστους για να βελτιώσουν και να δυναμώσουν την υγεια τους  
Το είδος
Το σκυλοκρέμμυδο (ή αλλιώς κουβαρόσκιλλα ή αρχιδόσκιλλα στη Σύρο, κρεμμυδόσκιλλα στην Αίγινα- Λακωνία, στην Πάρο ασκέλλα, στην Κρήτη ασκυλλητούρα, στην Κεφαλλονιά ασκικονάρα, ασκιλλοκάρα, αγιοβασιλίτσα και κουτσούνα, στην Ηλεία και στην Αρκαδία μποτσίκι ή γυφτοκρέμμυδο στην Αιτωλία βασιλοκουτσούνα κ.ά.) είναι είδος που φύεται κυρίως στη νότια Ελλάδα και έχει εξαιρετική αντοχή στην ξηρασία και τη ζέστη (το Drimia aphylla στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και το Drimia numidica στην υπόλοιπη Ελλάδα). Τα άνθη του βγαίνουν συνήθως από το Σεπτέμβριο, ενώ αργότερα, μέσα στο χειμώνα βγαίνουν και τα φύλλα του, απευθείας από το μεγάλο του βολβό, που σχεδόν πάντα εξέχει ελαφριά από τη γη.
Το έθιμο
Ο βολβός του είδους είναι αρκετά μεγάλος και πολύ ανθεκτικός. Ακόμα και αν ξεριζωθεί από τη γη, έχει τη δυνατότητα να αναπτύξει φύλλα αλλά και άνθη. Την ιδιότητά του αυτή, την είχε παρατηρήσει και ο Θεόφραστος (371 π.Χ. – περ. 287/5 π.Χ.) «το φύσει εύζωον και βλαστικόν του φυτού, κυρίως δε η έκτακτος, μεγάλη ζωτικότης του βολβού, δυναμένου επί μακράν να ζει και ανθεί και εκτός του εδάφους». Αυτή ακριβώς η ιδιότητα, η μεγάλη του αντοχή, έδωσε το έναυσμα για την καθιέρωση του εθίμου, με το κρέμασμα του, στις πόρτες των σπιτιών τις ημέρες των εορτών: πιστεύεται ότι η μεγάλη ζωτική του δύναμη μπορεί να μεταδοθεί και αλλού, όπως και στον άνθρωπο για την επόμενη χρονιά. Οι ιδιότητές του, καθώς και η μυθοπλασία για το είδος απασχόλησε πολλούς συγγραφείς από την αρχαιότητα, και συνδέθηκε άμεσα με τη γονιμότητα της γης. Σύμφωνα με τον Πυθαγόρα (6ος αι.π.χ) το σκυλοκρέμμυδο (Σκίλλη των Αρχαίων) κρεμιέται στην εξώπορτα, γίνεται φάρμακο που απωθεί και διώχνει τις ασθένειες (που βασίζεται στην ιδιότητα του σκυλοκρέμμυδου να απωθεί έντομα κλπ.). 
Μυθοπλασίες και παράδοση
Στην αρχαία Αρκαδία το χρησιμοποιούσαν στη λατρεία του Πάνα για να βοηθήσει στη γονιμότητα της Γης και να απωθήσει μακριά τις κακόβουλες δυνάμεις. Η παράδοση λέει ότι για να εξαγνιστεί ένας χώρος πρέπει κάποιος να κάνει ένα γύρο κρατώντας σκυλοκρέμμυδο. Σχετικά με τη μαντική της άνθησής του, αναφέρεται ο Θεόφραστος, στο «Περί Φυτών Ιστορίας», όπου τονίζει πως αν ανθίσει πρώιμα, ο χειμώνας είναι μαλακός και η άνοιξη έρχεται νωρίς και είναι ευνοϊκή για τις καλλιέργειες. Άλλη μια παράδοση λέει ότι αν έχει πλούσια ανθοφορία η χρονιά θα είναι καλή για τις καλλιέργειες. Ο γεωπόνος Π. Γεννάδιος αναφέρει στο «Φυτολογικόν Λεξικόν» (1914) ότι συνεχίζεται η παλαιά αρχαία συνήθεια να κρεμιέται στην πόρτα του σπιτιού ή στην οροφή των εργαστηρίων ένας θαλερός βολβός του σκυλοκρέμμυδου ώστε να προφυλάσσει από το κακό μάτι.
Ιδιότητες
Το σκυλοκρέμμυδο έχει πολλές φαρμακευτικές ιδιότητες και άλλες χρήσεις. Αν και είναι δηλητηριώδες (και για αυτό δεν το τρώνε και τα ζώα) χρησιμοποιήθηκε στην πρακτική ιατρική για πολλούς λόγους: είναι διουρητικό και τονωτικό της καρδιάς και στις περιπτώσεις υδρωπικίας. Είναι ακόμη αποχρεμπτικό στις περιπτώσεις με βρογχικά και κοκίτη και ευεργετικό στη σπλήνα και στην πνευμονία. Εξωτερικώς γίνεται πάστα για καταπλάσματα και βάμμα για εντριβές. Φαρμακευτικά ο βολβός χρησιμοποιείται με πολλά άλλα παρασκευάσματα (σύνθετο κρασί, οξύμελι κρασί Τρουσσώ κλπ.), όπως πχ. για τους έρπητες και το τρέμουλο. Με το σκυλοκρέμμυδο γίνονται και διάφορα σκευάσματα που διώχνουν τα κουνούπια και τα ποντίκια, ενώ η φλούδες του βολβού δίνουν χρώμα πορτοκαλί!
Η παρουσίαση των βοτάνων σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί συνταγή και έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα.
Πηγές – Άρθρα – Πληροφορίες
www.haniotika-nea.gr [Πρόσβαση 23/12/2015]
botanologio.blogspot.gr [Πρόσβαση 23/12/2015]
el.wikipedia.org [Πρόσβαση 23/12/2015]
www.manivoice.gr [Πρόσβαση 23/12/2015]

Επιμέλεια – Κείμενο Γιώργος Φουσκάκης

Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2016

ΛΕΒΑΝΤΑ....μια αλλη χρήση για τον μελισσοκόμο!

Η λεβάντα ανήκει στην οικογένεια Lamiaceae (Laniatae) Χειλανθή και στο γένος Lavandula. Το γένος αυτό περιλαμβάνει περίπου 30 ειδη, τα σπουδαιότερα των οποίων είναι:
1) Lavandula vera DCL.
2) Lavandula spica L.
3) Lavandula stoechas (μυροφόρα)
4) Lavandula hybrida Rev.
Σήμερα στην Ελλάδα καλλιεργούνται δύο είδη κυρίως: L. Angustifolia και L. Stoechas
Η λεβάντα (επ. ονομ. Lavandula) είναι γένος φυτών που ανήκει στην οικογένεια των Χειλανθών (Labiatae). Το γνωστότερο γένος είναι η λαβαντούλα, που περιλαμβάνει γύρω στα 25 είδη.
.
Είναι ιθαγενές των παραμεσόγειων περιοχών. Επίσης, απαντάται στα Κανάρια Νησιά, στην Ινδία και σε άλλες ασιατικές χώρες. Το αιθέριο έλαιο που περιέχουν τα φύλλα της χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και για τη θεραπεία νευρασθενειών. Έχει επίσης αντισηπτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται στην επούλωση τραυμάτων. Σε μεγάλες δόσεις η λεβάντα δρα ως υπνωτικό και ναρκωτικό. Οι ιαματικές της ιδιότητες ήταν γνωστές από την αρχαιότητα και αναφέρονται στο Διοσκουρίδη, τον Πλίνιο και το Γαληνό.





Εκτός από σχετικά καλό μελισσοκομικό φυτό η λεβάντα, έχει κι άλλη μια χρήση για τον μελισσοκόμο. Όπως ίσως θυμούνται κάποιοι τις γιαγιάδες τους να βάζουν αποξηραμένη λεβάντα σε σακουλάκια μέσα στις ντουλάπες, έτσι κι και κάποιοι μελισσοκόμοι βάζουν σακουλάκια με λεβάντα στις αποθηκευμένες κυψέλες. Ο λόγος είναι ακριβώς ο ίδιος:
Ο σκώρος που τρώει τα μάλλινα στην ντουλάπα της γιαγιάς δεν διαφέρει σε πολλά από τον σκώρο που τρώει τις αποθηκευμένες κερήθρες στο ντουλάπι του μελισσοκόμου.
Έτσι κι αυτός ο σκώρος (galleria mellonella) σιχαίνεται τη μυρωδιά της λεβάντας. Δεν λέω ότι θα σωθείς από τον ανεπιθύμητο κηρόσκωρο με δυο φακελάκια λεβάντας, αλλά σίγουρα θα έχεις καλύτερα αποτελέσματα από το να μην κάνεις τίποτα και μάλιστα θα έχεις κάνει κι έναν απόλυτα βιολογικό χειρισμό. Η λεβάντα απωθεί τις πεταλούδες και κατασυνέπεια γλιτώνουμε από τα αυγά. Δεν κάνει τίποτα όμως για αυγά και προνύμφες.
Αν και εγώ έχω δική μου λεβάντα, με εξέπληξε ευχάριστα το ότι πουλάνε λεβάντα ακριβώς για την ίδια χρήση σε μελισσοκομικά καταστήματα
Τη βάζω σε υφασμάτινα σακουλάκια και τη μοιράζω στα πατώματα που αποθηκεύω τα περσινά πλαίσια. Τα πλαίσια αυτά έχουν περάσει νωρίτερα από καταψύκτη για να διασφαλιστεί ότι δεν έχουν πάνω τους ζωντανό αυγό από κηρόσκωρο.
                                                                      
Πηγες: http://www.bees.gr     wikipedia.org      http://melissokomianet.gr/