Κορόμηλο: Ένα εξαιρετικό όπλο κατά της φυσικής φθοράς του σώματος

Την ώρα που κάποιος ρίχνει δάκρυα κορόμηλα σίγουρα δε σκέφτεται τα μικρά, ζουμερά φρούτα που βρίσκονται αυτή την εποχή στους πάγκους στα μανάβικων. Ούτε που ενδιαφέρεται να μάθει πως κρύβουν έναν μύθο με νεράιδες και μαγικά δώρα…

Όμως το κορόμηλο δε θέλει να το συνδέουν μόνο με τη λύπη αλλά και με την αντιγήρανση. Γιατί αποτελεί όπλο κατά της φυσικής φθοράς του σώματος και ας μη… γεμίζει το μάτι.

Μικρό και θαυματουργό

Το κορόμηλο είναι ένα είδος δαμάσκηνου. Το όνομά του ίσως είναι παραφθορά της λέξης καρυόμηλο (κάρυο = μικρός καρπός με σκληρό περίβλημα). Όμως ανάλογα με το χρώμα του και το μέρος της Ελλάδας όπου φυτρώνει, παίρνει και διαφορετικό όνομα (τζάνερο, κούμπουλο, κ.ά.), όπως μας πληροφορεί ο συγγραφέας του βιβλίου «Οπωροφόρες Λέξεις» Νίκος Σαραντάκος.

Με σχήμα σφαιρικό, λεπτή φλούδα και εύθραυστη ομορφιά σε αποχρώσεις του πράσινου, του κίτρινου ή του κόκκινου κρύβει μια γλυκόξινη χυμώδη σάρκα. Μπορεί να είναι μικρό, αλλά διεκδικεί με καμάρι – ανάμεσα σε άλλα περισσότερο γνωστά καλοκαιρινά φρούτα – τις θρεπτικές και γευστικές δάφνες που του αξίζουν. Επειδή η οικογένεια των δαμάσκηνων είναι πολυμελής, συχνά συγχέεται με άλλα αδέλφια του, όπως οι βανίλιες. 

Αποτοξινωτικό, αντιοξειδωτικό

Η ανθεκτική κορομηλιά ανήκει στην ίδια βοτανική υποοικογένεια με τη βερικοκιά, τη δαμασκηνιά και τη ροδακινιά και μπορεί να φυτευτεί ακόμα και σε γλάστρα. Οι καρποί των συγκεκριμένων οπορωφόρων έχουν όμοιες θρεπτικές και θεραπευτικές ιδιότητες: Θεωρούνται αποτοξινωτικές και αντιγηραντικές τροφές και ξεχωρίζουν για τις μεγάλες ποσότητες βιταμίνης Α και C που περιέχουν, όπως επίσης για την ευεργετική δράση τους κατά της αρθρίτιδας και άλλων εκφυλιστικών παθήσεων. Επιπλέον οι άφθονες φυτικές ίνες τους ξορκίζουν τη δυσκοιλιότητα (πίνοντας παράλληλα άφθονο νερό). Κοινό συστατικό τους είναι και το νικοτινικό οξύ (αλλιώς νιασίνη ή Β3), μια βιταμίνη που βοηθά στην απελευθέρωση ενέργειας από την τροφή.

Τα κορόμηλα βρίσκονται πολύ ψηλά στη λίστα των αντιοξειδωτικών τροφών και εκτός των άλλων προστατεύουν την καλή λειτουργία το εγκεφάλου, της καρδιάς, του νευρικού συστήματος και των ματιών, ενώ δρουν κατά της υπερτροφίας του προστάτη.

Πώς συντηρούνται

Τα κορόμηλα καλό είναι να μην μπουν στο ψυγείο, αλλά να παραμείνουν 2-3 ημέρες στην φρουτιέρα και να καταναλωθούν φρέσκα.

Ελληνική κουζίνα και κορόμηλα

Η ευφάνταστη κρητική κουζίνα χρησιμοποιεί τα κορόμηλα με πρωτοτυπία. Για παράδειγμα, τα παντρεύει με ντόπια χόρτα και χλωρά αμύγδαλα (τσάγαλα) σε ένα φαγητό που μαγειρεύεται γιαχνί στη στιγμή και πανεύκολα. Στη Θράκη πάλι οι παλιές νοικοκυρές έφτιαχναν κομπόστα με αχλάδια και κορόμηλα μαζί, καθώς και κολοκυθόσουπα με κορόμηλα, χυλωμένη με λίγο αλεύρι διαλυμένο σε νερό. Στο Άγιο Όρος οι μοναχοί μαγειρεύουν ντολμαδάκια γιαλαντζί με άγουρα κορόμηλα.

Τονωτικό ρόφημα με κορόμηλα

Εσύ βέβαια για να εκμεταλλευτείς στο έπακρον τις θρεπτικές ιδιότητες του κορόμηλου έχεις και άλλες, πιο… ωμές λύσεις. Ένα τονωτικό ρόφημα μπορεί να προκύψει από τα γινωμένα κορόμηλα, όταν τα αναμείξεις με χειροποίητο γάλα αμυγδάλου, βανίλια, κανέλα (και μέλι, αν θέλεις).

Υλικά:

300 γρ. ώριμα κορόμηλα
Ένα ποτήρι νερού αμυγδαλόψιχα
Βανίλια (κατά προτίμηση φυσική, κοπανισμένη)
Κανέλα
Μέλι (προαιρετικά)
Εκτέλεση:

Βάζεις από το βράδυ τα αμύγδαλα να μουλιάσουν σε ένα βαθύ πιάτο με νερό. Το πρωί τα ρίχνεις στο μπλέντερ μαζί με ενάμισι ποτήρι νερό, χτυπάς το μείγμα για 2-3 λεπτά και το σουρώνεις. Στη συνέχεια βγάζεις τα κουκούτσια από τα κορόμηλα και τα βάζεις στο μπλέντερ μαζί με το γάλα αμυγδάλου και τη βανίλια για να χτυπηθούν όλα μαζί. Δοκιμάζεις τη γεύση και, αν θέλεις, προσθέτεις λίγο μέλι. Σερβίρεις σε ψηλά ποτήρια με παγάκια (αν το θέλεις πιο δροσερό) πασπαλίζοντας με λίγη κανέλα.                   πηγη http://users.sch.gr

Βιολογική καταπολέμηση του ωίδιου,της μονίλιας και της σύψης με γάλα

Όταν τα κεράσια, τα κυδώνια, τα βερίκοκα, τα ροδάκινα, τα δαμάσκηνα ή τα σταφύλια σας αρχίζουν να ωριμάζουν, τα χτυπάει η καταστροφή. Η ασθένεια που ονομάζεται μονίλα και τα φρούτα καλύπτονται με καφέ σκόνη σαν πούδρα και γρήγορα γίνονται μούμιες. Ορισμένες ποικιλίες είναι πιο ευαίσθητες από άλλες και κάτι πρέπει να κάνετε για αυτές.
Οι βιοκαλλιεργητές ψεκάζουν με θειάφι, αλλά η συχνή χρήση μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στο έδαφος. Να αλλάξει το ph του. Γι αυτό φέτος δοκίμασα μια καινούρια φυσική μέθοδο. Τα ψέκασμα με γάλα αραιωμένο με νερό για να κρατήσω την σήψη σε αποδεκτά επίπεδα. Σίγουρα το ότι το εφάρμοσα μόνο για μια σεζόν, δεν μου επιτρέπει να πω ότι σίγουρα είναι η λύση, αφού χρειαζόμαστε περισσότερες από μια φορές για να επιβεβαιώσουμε τα πειράματα. Όμως επειδή είχε μεγάλη επιτυχία, οφείλω να το αναφέρω.
Γιατί το γάλα;
Το 1999, μια ομάδα ερευνητών στην Βραζιλία διαπίστωσαν ότι ο εβδομαδιαίος ψεκασμός με γάλα, ελέγχει το ωίδιο στα κολοκυθάκια. Σε πιο πρόσφατες μελέτες, το γάλα ήταν εξίσου αποτελεσματικό μυκητοκτόνο για τον έλεγχο του ωίδιου σε δύο φυτείες οινοποιήσιμης αμπέλου στην Αυστραλία. Οι ερευνητές υποπτεύονται, ότι όπως οι ενώσεις στα γαλακτοκομικά προϊόντα αλληλεπιδρούν με το φως του ήλιου, προκαλούν βλάβες στο ωίδιο και στα σπόρια του. Αν το γάλα λειτουργεί στο ωίδιο, σκέφτηκα ότι θα μπορούσε να βοηθήσει και με στη φαιά σήψη, η οποία έχει παρόμοιο κύκλο ζωής.

Ασχολήθηκα και με τα δαμάσκηνα, όπως και με τα σταφύλια, δύο εύκολους στόχους για τη μονίλα και άλλες μυκητιακές ασθένειες. Η καλλιέργεια του δαμάσκηνου συχνά χάνεται εξ ολοκλήρου από την φαιά σήψη και από τα σταφύλια συνήθως χάνουμε τα μισά από την καφέ ή τη μαύρη σήψη.

Χρησιμοποιώντας ένα μπουκάλι ψεκασμού χειρός, εφάρμοσα αυτή την συνταγή:
1/2 φλιτζάνι χαμηλής περιεκτικότητας σε λιπαρά γάλα
1 λίτρο ζεστό νερό
3 σταγόνες υγρό πιάτων

Παρά τις δύο ημέρες αδιάκοπης βροχής, δαμάσκηνα ώριμα «Stanley» δεν μετατρέπονται σε συρρικνωμένο μούμιες.

Ξεκίνησα στις αρχές Ιουλίου, ψεκάζοντας τα φυτά ανά 3 μέρες για δύο εβδομάδες. Ψέκαζα τα πρωινά, καλύπτοντας καρπούς και φύλλωμα μέχρις ότου το μίγμα να στάζει στο έδαφος. Σταμάτησα τον ψεκασμό, όταν τα φρούτα άρχισαν να ωριμάζουν.

Τα αποτελέσματα; Λιγότερο από το 10% εμφάνιση της νόσου στα δαμάσκηνα, και λιγότερο από το 30% για τα σταφύλια. Δύο τεράστιες βελτιώσεις σε σχέση με προηγούμενες χρονιές.

Η τακτική σπρέι με γάλα έχει καταστείλει το ωίδιο στο φύλλωμα των σταφυλιών και μπορεί να βοηθήσει πάρα πολύ στην άμυνα της καστανής σήψης και μαύρης σήψης.
Πηγές
http://www.ftiaxno.gr/www.motherearthnews.com, Φωτογραφίες από Barbara Pleasant 

Το όμορφο λαμπερό Ηλιοτρόπιο

https://gr.pinterest.com/source/flickr.com

Ηλίανθος (Sunflower)

Ο ηλίανθος είναι ένα ποώδες φυτό των εύκρατων χωρών, μονοετές ή πολυετές, με κεφάλια μεγάλες μαργαρίτες που στρέφονται προς τον ήλιο και ακολουθούν την πορεία του κατά τη διάρκεια της μέρας. Καλλιεργείται για τους εδώδιμους καρπούς του που ονομάζονται ηλιόσποροι. Το χρώμα των λουλουδιών είναι φυσικά κίτρινο.
Όπως άλλωστε δηλώνει και το όνομά τους, οι ηλίανθοι θέλουν άφθονο απευθείας ηλιακό φως για να αναπτυχθούν. Ο βλαστός στρέφεται προς το φως και αφήνει την ανθοταξία να λάβει τη μέγιστη ποσότητα ηλιακού φωτός. Μια φυτική ορμόνη, η οξίνη, η οποία συγκεντρώνεται στα σκιερά μέρη, επιτρέπει την επιμήκυνση των φυτικών κυττάρων συγκριτικά με τις περισσότερο φωτεινές περιοχές, οι οποίες παρουσιάζουν μικρότερη συγκέντρωση οξίνης. Έτσι ο βλαστός του ηλιόσπορου, καθώς και άλλων φυτών, κάμπτεται προς τη μεριά του Ήλιου ή μιας άλλης φωτεινής πηγής. Όταν το φυτό ωριμάσει, τα φυτικά κύτταρα του βλαστού γερνάνε και η ανθοταξία γίνεται πιο βαριά, οπότε ο βλαστός δεν μπορεί να σηκώσει το βάρος για να τη στρέψει προς το φως. Κάμπτεται λοιπόν προς τη μία πλευρά, μην μπορώντας να ακολουθήσει την πορεία του Ήλιου.
Οι ηλίανθοι ανθίζουν όλο το καλοκαίρι αλλά καταστρέφονται με τα πρώτα κρύα. Πότισμα χρειάζονται αραιά καθώς οι ηλίανθοι ευδοκιμούν σε ζεστά και ξηρά κλίματα και πάντα θα πρέπει να αδειάζετε το νερό που περισσεύει στο πιατάκι της γλάστρα, αν τα έχετε σε γλάστρα. Στον κήπο φροντίστε το έδαφος να έχει καλή αποστράγγιση. Το ιδανικό χώμα για τους ηλίανθους θα πρέπει να είναι ελαφρύ, ελαφρά όξινο έως αλκαλικό.                                                                       Φωτοτροπισμός

Με τον όρο φωτοτροπισμός, (phototropism), χαρακτηρίζεται η κίνηση μερών ενός φυτού, κατά την ανάπτυξή του, προς την κατεύθυνση του ερεθίσματος του φωτός. Η κίνηση αυτή, που προκαλείται από την άνιση ανάπτυξη του φυτού, οφείλεται κυρίως στη διαφορά πυκνότητας της αυξίνης, (auxin) του φυτού. Για παράδειγμα τα περισσότερα σπέρματα όταν βλαστάνουν χαρακτηρίζονται ως "θετικά φωτοτροπικά" και αναπτύσσονται προς το μέρος με τον περισσότερο φωτισμό. Επειδή όμως υπάρχει μεγαλύτερη προσότητα της αυξίνης στο σημείο που φωτίζεται λιγότερο, τούτο έχει ως συνέπεια ν΄ αυξάνεται εκεί το φυτό περισσότερο και έτσι να γέρνει ο βλαστος προς το φως.

Αντίθετα των βλαστών οι ρίζες του φυτού χαρακτηρίζονται "αρνητικά φωτοτροπικές" όπου και αναπτύσσονται μακριά από τα ερεθίσματα του φωτός.

* Ο όρος αυτός δεν θα πρέπει να συγχέεται με την φωτοτροπία, που αφορά άλλο αντικείμενο.                                                                    Καλλιέργεια
Ποώδες φυτό των εύκρατων χωρών, μονοετές ή πολυετές, με κεφάλια μεγάλες μαργαρίτες που στρέφονται προς τον ήλιο και ακολουθούν την πορεία του κατά τη διάρκεια της μέρας. Καλλιεργείται για τους εδώδιμους καρπούς του που ονομάζονται ηλιόσποροι, το ηλιέλαιο που παράγεται από αυτούς αλλά και για καλλωπιστικούς λόγους.

Στην Ελλάδα, θεωρείται σημαντικό φυτό, και η καλλιέργεια του συγκεντρώνεται κυρίως στο βορειο-ανατολικό μέρος της χώρας. Καλλιεργείται κυρίως ως πηγή φυτικού ελαίου διατροφής. Η συνολική καλλιεργημένη έκταση, καθώς και η συνολική παραγωγή με ηλίανθο σχεδόν διπλασιάστηκαν (2 εκατ. στρέμματα το 1991 και 3,6 εκατ. στρέμματα το 1999), με μια ετήσια παραγωγή των 0,033 εκατ. τόνων και 0,050 εκατ. τόνων αντίστοιχα (ΕΣΥΕ).

Ο σπόρος του ηλίανθου περιέχει 30%-45% έλαιο.

Ηλιέλαιο και ηλιόσποροι

Βιταμίνη Ε

Η βιταμίνη Ε είναι μια λιποδιαλυτή βιταμίνη με πολύ ισχυρή αντιοξειδωτική δράση. Προστατεύει τον οργανισμό από τη δράση των ελεύθερων ριζών που καταστρέφουν τις κυτταρικές δομές και το γενετικό υλικό (DNA) των κυττάρων. Αρκετές μελέτες δείχνουν ότι η επαρκής πρόσληψή της προστατεύει από καρδιαγγειακά νοσήματα και πιθανότατα από κάποιες μορφές καρκίνου. Θεωρείται επίσης ότι έχει αντιγηραντική δράση και ότι προστατεύει το δέρμα μας από την πρόωρη γήρανση. Εκτός από τα φυτικά έλαια (ελαιόλαδο, ηλιέλαιο, σογιέλαιο), όλοι οι ξηροί καρποί και ιδιαίτερα τα αμύγδαλα, τα φουντούκια, ο ηλιόσπορος και τα φιστίκια (αράπικα, Αιγίνης) θεωρούνται πολύ καλές πηγές της βιταμίνης. Συγκεκριμένα, μια χούφτα (30 γρ) από τους συγκεκριμένους ξηρούς καρπούς, μας προμηθεύει με το 25-35% των ημερήσιων αναγκών μας σε βιταμίνη Ε.


Στα 100 γραμμάρια περισσότερη βιταμίνη E περιέχει το ηλιέλαιο. Aνά μερίδα όμως περισσότερη βιταμίνη E δίνουν οι ηλιόσποροι.
100 γρ. ηλιέλαιο περιέχουν 51 χιλιοστόγραμμα βιταμίνης E. Mία κουταλιά της σούπας ηλιέλαιο περιέχει 7 χιλιοστόγραμμα βιταμίνης E. Όμως, 2 κουταλιές ηλιόσποροι που τρώμε συνήθως περιέχουν 9 χιλιοστόγραμμα βιταμίνης.
Tο ηλιέλαιο και οι ηλιόσποροι, προκειμένου να καταλάβουν την πρώτη θέση σε περιεκτικότητα βιταμίνης E, συναγωνίστηκαν με όλα τα υπόλοιπα λάδια και τους ξηρούς καρπούς.

Βιταμίνες συμπλέγματος Β

Οι βιταμίνες της ομάδας αυτής συμμετέχουν σε σημαντικές λειτουργίες του μεταβολισμού μας. Η απελευθέρωση ενέργειας από το μεταβολισμό των υδατανθράκων και των λιπών εξαρτάται άμεσα από τις βιταμίνες του συμπλέγματος. Επίσης, οι βιταμίνες Β θεωρούνται απαραίτητες για την ομαλή λειτουργία του νευρικού συστήματος, την διατήρηση της υγείας του δέρματος και των μαλλιών. Το φυλλικό οξύ που ανήκει στην ομάδα των βιταμινών Β, θωρείται ότι μειώνει τα επίπεδα της ομοκυστεΐνης στο αίμα, τα αυξημένα επίπεδα της οποίας θεωρούνται ως παράγοντας κινδύνου για νοσήματα της καρδιάς. Είναι χαρακτηριστικό ότι μια χούφτα (30γρ) ξηρών καρπών μας προμηθεύει κατά μέσο όρο με το 15-18% των ημερήσιων αναγκών μας σε φυλλικό οξύ. Σε ότι αφορά τις υπόλοιπες βιταμίνες Β, καλές πηγές τους θεωρούνται τα αμύγδαλα, τα φυστίκια και τα πεκάν.

H βιταμίνη B1, ή θειαμίνη, είναι απαραίτητη για την παραγωγή ενέργειας και για την καλή λειτουργία του νευρικού συστήματος. H έλλειψη αυτής της βιταμίνης οδηγεί στη νόσο μπέρι-μπέρι, που εκδηλώνεται με ψυχικές και νευρολογικές διαταραχές. Mία άλλη ασθένεια, που συνδέεται επίσης με την έλλειψη θειαμίνης, είναι η εγκεφαλοπάθεια. Oι υψηλές δόσεις θειαμίνης δεν προκαλούν προβλήματα, γιατί αποβάλλονται από τον οργανισμό.
Tην πρώτη θέση στην ποσότητα των 100 γραμμαρίων παίρνουν οι ηλιόσποροι. Όμως, υπάρχει και η αναμέτρηση ανά μερίδα. Aνά μερίδα λοιπόν την πρώτη θέση καταλαμβάνει το χοιρινό κρέας.
100 γρ. ηλιόσποροι περιέχουν 2 χιλιοστόγραμμα βιταμίνης B1. Στη μερίδα, που είναι οι δύο κουταλιές, οι ηλιόσποροι περιέχουν 0,4 χιλιοστόγραμμο βιταμίνης. Mία χοιρινή μπριζόλα (120 γραμμάρια) όμως μας προσφέρει 1 χιλιοστόγραμμο βιταμίνης B1.
Oι ηλιόσποροι και το χοιρινό κρέας, προκειμένου να καταλάβουν την πρώτη θέση σε περιεκτικότητα βιταμίνης B1, συναγωνίστηκαν με όλους τους ξηρούς καρπούς, το ψωμί ολικής άλεσης και τα όσπρια.


ΣΙΔΗΡΟΣ

Συστατικό της αιμοσφαιρίνης, βοηθάει την αναπνοή και διευκολύνει την λειτουργία των αδένων και του εγκεφάλου. Μία έλλειψη σιδήρου μπορεί να οδηγήσει σε αναιμία που σημαίνει ότι μειώνεται η παροχή οξυγόνου στους μυς. Μία τέτοια έλλειψη , όμως είναι πολύ συχνή ειδικά στις γυναίκες και σε όσους ασκούνται πολύ. Έλλειψη σιδήρου συνήθως παρατηρείται όταν υπάρχει απώλεια αίματος ή και προβλήματα στην απορρόφηση του. Η ημερήσια ανάγκη σε σίδηρο αυξάνεται σε περίπτωση τραυματισμού, πολύ έντονης εφίδρωσης ή εμμήνου ρύσης. Η επάρκεια βιταμίνης C αυξάνει την ικανότητα αφομοίωσης ενώ η ταυτόχρονη λήψη βιταμίνης Ε και σιδήρου σε χάπια οδηγεί σε καταστροφή και μειωμένη απορροφητικότητα και των δύο. Συνήθως ο οργανισμός χρειάζεται περίπου 30-40 mg σιδήρου για να μπορέσει να αφομοιώσει τα 15-20 mg τα οποία του είναι απαραίτητα σε καθημερινή βάση. Οι καλύτερες πηγές σιδήρου είναι το συκώτι, οι σαρδέλες, οι ηλιόσποροι, η μαγιά μπύρας, το κρέας, τα ξερά δαμάσκηνα, οι ελιές και το κουάκερ. Οι φακές και το σπανάκι περιέχουν περίπου 3-7 mg σίδηρο ανά 100 γραμ. αλλά σε μορφή τέτοια που Δε θεωρείται υψηλής αφομοιωσιμότητας.


Μαγνήσιο

Το μαγνήσιο είναι άλλο ένα βασικό συστατικό που το βρίσκουμε σε αφθονία στους ξηρούς καρπούς. Οι βασικές του λειτουργίες περιλαμβάνουν τη συμμετοχή σε πολλά ενζυμικά συστήματα και τη διατήρηση της αρτηριακής πίεσης σε φυσιολογικά επίπεδα. Θωρείται απαραίτητο για την καλή λειτουργία του νευρικού συστήματος και βοηθά στη χαλάρωση του μυϊκού συστήματος. Είναι χαρακτηριστικό ότι μια χούφτα ξηρών καρπών μας δίνει το 8-20% της αναγκαίας ημερήσιας ποσότητας. Πλούσια σε μαγνήσιο είναι οι ηλιόσποροι, τα φουντούκια, τα αμύγδαλα, τα κουκουνάρια και τα κάσιους.

Το μαγνήσιο εμπλέκεται στο μεταβολισμό του καλίου, του ασβεστίου και της βιταμίνης D. Bοηθάει τους μυς να χαλαρώσουν μετά τη σύσπαση και προσδίδει σκληρότητα στα δόντια, γιατί συγκρατεί ασβέστιο στο σμάλτο. H έλλειψη μαγνησίου συνδέεται με ναυτία, σπασμούς, μυϊκή αδυναμία, ανορεξία και παραισθήσεις.
Aνά 100 γραμμάρια τις υψηλότερες τιμές μαγνησίου τις περιέχουν οι ηλιόσποροι. Aνά μερίδα όμως πρωταθλητής είναι το σπανάκι.
100 γρ. ηλιόσποροι περιέχουν 350 χιλιοστόγραμμα μαγνησίου.
Δύο κουταλιές ηλιόσποροι περιέχουν 63 χιλιοστόγραμμα μαγνήσιο. Mία μερίδα όμως σπανάκι (1 φλιτζάνι) μάς προσφέρει 150 χιλιοστόγραμμα μαγνήσιο.
Συναγωνιστές του σπανακιού και των ηλιόσπορων είναι όλα τα φρούτα, τα λαχανικά και τα όσπρια.

Χαλκός

Ο χαλκός είναι άλλο ένα ιχνοστοιχείο που συμμετέχει στην παραγωγή ενέργειας στον οργανισμό. Επίσης συμμετέχει στο σχηματισμό του κολλαγόνου και της ελαστίνης, στοιχείο που τονίζει την αναγκαιότητά του για τη διατήρηση της υγείας του δέρματος. Θεωρείται σημαντικό για την έκφραση των γονιδίων και έχει σημαντική αντιοξειδωτική δράση. Τα κάσιους, ο ηλιόσπορος, τα φυστίκια και τα αμύγδαλα είναι πλούσιες πηγές χαλκού.


ΦΩΣΦΟΡΟΣ

Ο φώσφορος και το ασβέστιο πρέπει να λαμβάνονται στις ίδιες περίπου ποσότητες γιατί ο φώσφορος διεγείρει και το ασβέστιο ηρεμεί. Διατροφή πλούσια σε κρέατα και ζωικές πρωτεΐνες αυξάνει το επίπεδο πρόσληψης φωσφόρου και ταυτόχρονα ελαττώνει τις αποθήκες ασβεστίου με συνέπεια την αύξηση της νευρικότητας και σε ορισμένες περιπτώσεις το χάσιμο οστικής μάζας. Καλές πηγές φωσφόρου είναι ο πασατέμπος, οι ηλιόσποροι, το τυρί, το κρέας κι οι σαρδέλες


Σελήνιο

Το σελήνιο είναι ένα βασικό ιχνοστοιχείο, που αν και το χρειάζεται ο οργανισμός μας σε ελάχιστες ποσότητες είναι πολύ σημαντικό για την υγεία μας. Πρόσφατες μελέτες δείχνουν την πολύ σημαντική αντιοξειδωτική του δράση που φαίνεται ότι προστατεύει απέναντι στον καρκίνο.

Επιδημιολογικές μελέτες έχουν δείξει ότι μειώνει τον κίνδυνο εκδήλωσης καρκίνου του προστάτη, του πνεύμονα και του παχέως εντέρου. Η ανεπαρκής πρόσληψη του σεληνίου, αφήνει απροστάτευτο τον οργανισμό μας στις βλαβερές συνέπειες των ελεύθερων ριζών, ενώ πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα δείχνουν ότι επηρεάζεται και η ικανότητά μας να διαχειριζόμαστε το στρες. Οι ξηροί καρποί που είναι πλούσιοι σε σελήνιο είναι τα φυστίκια (αράπικα, Αιγίνης), ο ηλιόσπορος και τα μακαντέμια.


Ποιά είναι τα "καλά" και ποιά τα "κακά" λιπαρά;

Τα ακόρεστα λιπαρά οξέα αποτελούν υγιεινά λιπαρά, απαραίτητα για τη δόμηση των κυττάρων και το ανοσοποιητικό σύστημα. Παράλληλα, μειώνουν τα επίπεδα της ολικής και της LDL-χοληστερόλης του αίματος. Ιδιαίτερα τα απαραίτητα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα, λινολεϊκό και λινολενικό, δε μπορούν να συντεθούν από το σώμα, γι΄αυτό και πρέπει να προσλαμβάνονται από την τροφή.
Τα ακόρεστα λιπαρά οξέα μειώνουν την ολική και την κακή (LDL) χοληστερόλη.
Τα κορεσμένα λιπαρά οξέα αυξάνουν τα επίπεδα τόσο της ολικής, όσο και της κακής χοληστερόλης του αίματος. Κατά συνέπεια, αυξάνεται, μακροπρόθεσμα και ο κίνδυνος καρδιαγγειακών νοσημάτων. Για το λόγο αυτό, είναι σημαντικό να περιορίσουμε την πρόσληψη κορεσμένων λιπαρών, προτιμώντας άπαχα κρέατα και χαμηλών λιπαρών γαλακτοκομικά προϊόντα. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι κορεσμένα λιπαρά οξέα "κρύβονται" συχνά σε τρόφιμα όπως τα μπισκότα και τα snacks, των οποίων την κατανάλωση θα πρέπει να περιορίσουμε.



Ποιες τροφές είναι πλούσιες στα απαραίτητα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα;

Τα Απαραίτητα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα είναι 2 ειδών και λαμβάνονται από διαφορετικές πηγές διατροφής:
το λινολεϊκό οξύ (ω-6), το οποίο περιέχεται στο ηλιέλαιο, το καλαμποκέλαιο, το καρδαμέλαιο και τις μαργαρίνες που φτιάχνονται από τα αντίστοιχα έλαια
το λινολενικό οξύ (ω-3), που περιέχεται στα σκούρα πράσινα λαχανικά, στα λιπαρά ψάρια, καθώς και σε φυτικά έλαια όπως το σογιέλαιο, κραμβέλαιο, στο βρώσιμο λινέλαιο και τις μαργαρίνες/σπορέλαια που φτιάχνονται από τα αντίστοιχα έλαια.


Σπόρια, όπως λαχανικά

Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν οι ηλιόσποροι και ο πασατέμπος (κολοκυθόσπορος). Oι πρώτοι, όπως φαίνεται και από το όνομά τους, είναι οι σπόροι του ηλίανθου και ο δεύτερος τα σπόρια του κολοκυθιού. Και τα δύο είδη ψήνονται και συνήθως αλατίζονται πριν κυκλοφορήσουν στην αγορά στα τέλη Αυγούστου. Εκτός από τα ελληνικά, ωμά σπόρια που ψήνονται στη χώρα μας εισάγονται και από την Τουρκία, την Oυκρανία, την Κίνα και τη Βουλγαρία.
Τα καλύτερα: Είναι «γεμάτα» και ο καρπός τους δεν πικρίζει (τότε είναι παλιάς σοδειάς).
Διατροφική αξία: O πασατέμπος περιέχει τα πολύτιμα λιπαρά οξέα ω-6 και κυρίως λινολεϊκό οξύ. Στην Κίνα, μάλιστα, θεωρείται ότι μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της κατάθλιψης. O ηλιόσπορος είναι μια τροφή πλούσια σε φυτοστερόλες και επομένως ευεργετική για την καρδιά. Είναι πολύ πλούσιος σε φυλλικό οξύ. Χαρακτηριστικό είναι ότι 100 γρ. ηλιόσποροι μάς δίνουν περισσότερη ποσότητα φυλλικού οξέος από τη συνιστώμενη ημερησίως. Τα σπόρια είναι επίσης πλούσια σε φυτικές ίνες, σίδηρο και μαγγάνιο.

Ηλιέλαιο

Οι φυτικές στερόλες είναι φυσικά συστατικά των φρούτων, των λαχανικών και των βρώσιμων φυτικών ελαίων, όπως το ηλιέλαιο.
Η ενσωμάτωση των φυτικών στερολών στη διατροφή μας, μέσω ειδικά σχεδιασμένων προϊόντων που θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν καθημερινά, είναι βέβαιο ότι θα συμβάλλει πολύ στη μείωση των επιπέδων της χοληστερόλης στο αίμα μας. Προϊόντα με ευχάριστη γεύση και υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές στερόλες, τα οποία θα μας στερούν ελάχιστες απολαύσεις από το καθημερινό μας διαιτολόγιο και εύκολα θα ενσωματωθούν στις καθημερινές μας συνήθειες, μπορούν να μας χαρίσουν καλύτερη υγεία.
Πλούσιο σε πολυακόρεστα, που μειώνουν το επίπεδο χοληστερόλης και συντελούν στην προστασία του οργανισμού από σοβαρές ασθένειες αλλά και φυσική πηγή της βιταμίνης Ε.

Η ψυχολογία των φυτών;

Ο Αριστοτέλης ομιλεί ήδη για ψυχικό βίο των φυτών και διασώζει τη γνώμη του Αναξαγόρα, του Δημόκριτου και του Εμπεδοκλή, που πίστευαν ότι "τα φυτά έχουν νου και γνώση". Αν γνώρισμα της ψυχής είναι η κίνηση, η μεταβολή, η ανάπτυξη, η ωρίμανση, τότε κάποια αισθητική ψυχική ζωή ατελής είναι δυνατό να αποδοθεί και στα φυτά. Σε μερικά από αυτά η απαλή μουσική συντελεί στο ν' απλώνουν τα φύλλα τους!


Ιερά φυτά του Απόλλωνα είναι η δάφνη, ο ηλίανθος, η άρκευθος, η μυρίκη, το ηλιοτρόπιο και ο υάκινθος. Η Τέρρυ Ζήκου είναι Ελληνο-Γερμανίδα καλλιτέχνης, που επέλεξε ως μέσο έκφρασης τα έντονα χρώματα, μέσα από τα οποία μεταφέρει την κίνηση, την πλαστικότητα και την ένταση στα έργα της όπου επιτυγχάνει να διαμορφώσει μια ατμόσφαιρα που κινείται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας. Η έμπνευση της καλλιτέχνιδας να δημιουργήσει μια σειρά ηλιοτροπίων προήλθε από τη λατρεία των αρχαίων πολιτισμών και τη μυθολογία που κυριαρχεί για το λουλούδι.

"The heart that has truly loved never forgets,
But as truly loves on to the close;
As the sunflower turns on her god when he sets
The same look that she turned when he rose."
Thomas Moore

ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ

Τα αγαπημένα λουλούδια του Βαν Γκογκ ήταν αυτά που ζουν και ανθίζουν χωρίς ανθρώπινη βοήθεια. Ένα από αυτά ήταν και οι ήλιοι. Μάλιστα όπως είναι γνωστό ένας από τους πιο διάσημους πίνακες του είναι «Το βάζο με τους δεκατέσσερις ήλιους»

Μέχρι την δεκαετία του 1970 οι ήλιοι ήταν περισσότερο διακοσμητικά φυτά, που τα φύτευαν περισσότερο στους κήπους παρά στους αγρούς και τα έβαζαν στα βάζα όπως ο Βαν Γκογκ. Τον ηλίανθο τον έφερε από την Ιντιάνα γύρω στο 1605 ο ιδρυτής του Κεμπέκ Σάμυελ Σαπλαίν. Μάλιστα η αρχική του ονομασία -άγνωστο γιατί- που διατηρήθηκε για πολύ ήταν «αγκινάρα της Ιερουσαλήμ». Κανείς δεν ξέρει ακριβώς τον τόπο προέλευσης του, το μόνο σίγουρο είναι ότι ήταν ένα φυτό προσαρμοσμένο στα αμερικανικά λιβάδια και εξημερωμένο από τους Ινδιάνους.

Ο Λώρενς Ντάρελ είχε κάποτε γράψει για την ελιά ότι είναι παλιά όσο και το νερό. Η ελιά με την σχεδόν μυθική καταγωγή διάλεξε πριν από χιλιάδες χρόνια για τόπο της τη Μεσόγειο. Έτσι στην περιοχή της Μεσογείου το λάδι της ελιάς κυριαρχούσε και ποτέ δεν υπήρξε η ανάγκη άλλης καλλιέργειας. Η μοναδική ενδιαφέρουσα παραγωγή των ήλιων, ήταν οι αγαπημένοι μας ηλιόσποροι.

Τον 18ον αιώνα ο ηλίανθος ήταν διαδεδομένος στους ευρωπαϊκούς βοτανικούς κήπους αλλά η συστηματική του καλλιέργεια για την εξαγωγή ελαίου από τους σπόρους του, που περιέχουν 30-40% λάδι, άργησε πολύ. Ουσιαστικά η καλλιέργεια του άρχισε το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα στην επαρχία Βορονέζ της Ρωσίας και από εκεί διαδόθηκε σε άλλες περιοχές της Ρωσίας, στις παραδουνάβιες περιοχές και στην Βαλκανική. Στις αρχές του Α Παγκοσμίου πολέμου η συνολική παραγωγή μόλις πλησίαζε τους εκατό χιλιάδες τόνους κυρίως από τις προαναφερθείσες περιοχές.

Όταν στις αρχές του ψυχρού πολέμου οι Σοβιετικοί βρέθηκαν σε μια κατάσταση σχετικού αποκλεισμού, χωρίς να διαθέτουν ικανοποιητικές πηγές ελαίων, καθώς δεν είχαν ούτε ελιές, ούτε σόγια, ούτε αραχίδες, αναγκάστηκαν να ασχοληθούν συστηματικά με τους ηλίανθους. Ο ηλίανθος καλλιεργείται εύκολα, αναπτύσσεται γρήγορα και ευδοκιμεί σχεδόν σε όλα τα εδάφη. Με συνεχείς επιλογές και διασταυρώσεις κατάφεραν να πάρουν διαφορετικές ποικιλίες προσαρμοσμένες σε ιδιαίτερες συνθήκες.

Αυτές τις σοβιετικές ποικιλίες θα δανειστούν οι Γάλλοι στην δεκαετία του 70. Η εποχή της αποικιοκρατίας έφτανε στο τέλος της και η βασισμένη στο λάδι της αραχίδας της Σενεγάλης, Γαλλία που είχε παραγκωνίσει όλες τις καλλιέργειες άλλων ελαιωδών φυτών ήρθε αντιμέτωπη με το πρόβλημα παραγωγής ελαίων. Μετά την οριστική ανεξαρτησία των κτήσεων όλη η παραγωγή έπρεπε να αναδιοργανωθεί. Άρχισαν να ξαναφυτεύονται ελιές και η καλλιέργεια του ηλίανθου άρχισε να γνωρίζει μέρες δόξας.

Η καλλιέργεια του ηλίανθου θα επισπευσθεί μετά την κρίση της σόγιας. Οι ΗΠΑ που κατείχαν το μονοπώλιο της καλλιέργειας του κινεζικής προελεύσεως αυτού φυτού που δίνει λάδι αλλά και ένα υπόλοιπο που περιέχει σημαντικό συμπλήρωμα πρωτεϊνών για τα ζώα, το 1971 θα σταματήσουν τις εξαγωγές του. Η τιμή της σόγιας θα εκτοξευτεί στα ύψη και η κρίση της σόγιας, την ίδια εποχή με την μεγάλη κρίση του πετρελαίου, θα δοκιμάσει την παγκόσμια οικονομία.

Τότε όλοι άρχισαν να ψάχνουν εναλλακτικές λύσεις και τα χωράφια θα γεμίσουν με ήλιους. Σήμερα η βιομηχανική παραγωγή ηλιέλαιου που συνοδεύεται από την συστηματική καλλιέργεια του ολοκληρώνει τον κύκλο που ξεκίνησε από τα βάζα του Βαν Γκογκ και κατέληξε ως ψιλά- ψιλά γράμματα και δημοφιλές λάδι μαζί με το φοινικόλαδο στους καταλόγους των ταχυφαγείων.
Κωστόπουλος Δημήτρης                                                                                     http://giornofelice.blogspot.gr/              

Φύτεψε ένα δέντρο Σήμερα

Μια παλιά Ικαριώτικη παροιμία έλεγε ότι : Η καλύτερη στιγμή για να φυτέψεις ένα δέντρο είναι πριν από 20 χρόνια. Ο δεύτερος καλύτερος χρόνος είναι σήμερα . Η σημασία των δέντρων δύσκολα μπορεί να υπερεκτιμηθεί: χωρίς τα δέντρα, δεν θα υπήρχε ζωή στη γη, τα δέντρα χαρίζουν οξυγόνο στους Ανθρώπους και σε άλλα ζώα για να αναπνεύσουν. Υπάρχουν για τουλάχιστον 370 εκατομμύρια χρόνια,Τα δέντρα είναι τόσο διαφορετικά που δεν υπάρχει καθολικά αποδεκτός ορισμός του, το τι είναι ένα δέντρο, ακόμη και μεταξύ των βοτανολόγων. Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 100.000 είδη δέντρων στον κόσμο, μερικά από τα οποία μπορούν να ζήσουν για χιλιάδες χρόνια. Το ψηλότερο δέντρο στην καταγραμμένη ιστορία έχει φθάσει σε ύψος 379 ποδιών, ενώ το αρχαιότερο δέντρο που έχει βρεθεί στο πλανήτη μας έχει ηλικία 5.064 χρόνιων.... Κάποιοι καλοί λόγοι για να φυτέψεις ένα δέντρο σήμερα ειναι - Ένα ώριμο δέντρο, κατά μέσο όρο, παράγει 260 κιλά οξυγόνου ανά έτος. Ανάλογα με το είδος του δέντρου, την ηλικία του και την υγεία του ένα ώριμο δέντρο μπορεί να εκπέμψει αρκετό οξυγόνο για να υποστηρίξει πλήρως δύο άτομα. Ένα δέντρο μπορεί να απορροφήσει περίπου 48 κιλά διοξειδίου του άνθρακα ετησίως

Τα φύλλα του δέντρου καθαρίζουν τον αέρα Απορροφούν τους ρύπους, όπως το όζον, το διοξείδιο του θείου, διοξείδιο του αζώτου, μονοξείδιο του άνθρακα και τα αιωρούμενα σωματίδια μέσω - των πόρων που βρίσκονται στην επιδερμίδα του φυλλώματος Το ριζικό σύστημα ενός δέντρου κάτω από το έδαφος φιλτράρει από τους ρύπους, (τα λιπάσματα, τα φυτοφάρμακα, τα έλαια, και άλλες χημικές ουσίες)παρέχοντας καθαρό και διαυγές νερό σε ρέματα, ποτάμια και λίμνες.. Οι ρίζες των δέντρων και των φυτών εμποδίζουν τη διάβρωση από την μετακίνηση του εδάφους από τη θέση του. Το δέντρο είναι πραγματικά ένα σφουγγάρι, ένα μεγάλο δέντρο μπορει να απορροφήσει 100 γαλόνια υπογείων υδάτων ανά ημέρα. Προωθεί την χερσαία βιοποικιλότητα, τα δέντρα είναι ένα σπίτι για τα πουλιά, , νυχτερίδες, , πεταλούδες,έντομα και ακόμη και για άλλα είδη φυτών. Τα Δέντρα που κάνουν φρούτα ή ξηρούς καρπούς, παρέχουν μια σταθερά υγιεινή και θρεπτική τροφή για σας και την οικογενεια σας σχεδόν δωρεάν Τα δέντρα έχουν χαμηλό κόστος συντήρησης και απαιτούν πολύ λιγότερο χώρο από άλλα λαχανικά στο περιβόλι σας , και είναι επίσης και εξαιρετικά παραγωγικά Παρά το γεγονός ότι ένα δέντρο μπορεί να διαρκέσει πέντε έως επτά χρόνια για να ωριμάσει, έρευνες έχουν δείξει ότι τα τοπία με ώριμα δέντρα ενισχύουν την αξία ενός σπιτιού κατά 15% ή περισσότερο. Και τελος τα δέντρα έχουν τη δύναμη να θεραπεύσουν από το άγχος την κατάθλιψη, την παχυσαρκία, τα καρδιαγγειακά νοσήματα.....Γι αυτούς  αλλά και για άλλους χίλιους λόγους φυτεύουμε δέντρα ,γιατί...

Η καλύτερη στιγμή για να φυτέψεις ένα δέντρο είναι πριν από 20 χρόνια. Ο δεύτερος καλύτερος χρόνος είναι σήμερα .

Καλλιέργειες σε αναβαθμίδες (ξερολιθιές)

 Τι είναι οι καλλιέργειες σε αναβαθμίδες και γιατί είναι χρήσιμες;

Οι αναβαθμίδες αναχώματος αποτελούνται από μία σειρά από επίπεδες ή σχεδόν επίπεδες πλατφόρμες οι οποίες είναι κατασκευασμένες κατά μήκος ισοϋψών καμπυλών με κατάλληλες ενδιάμεσες αποστάσεις, και γενικά στηρίζονται από πέτρινους τοίχους. Οι καλλιέργειες σε αναβαθμίδες χρησιμοποιούνται κυρίως προκειμένου να καταστεί δυνατή η γεωργία σε πλαγιές, όπου η κλίση και το βάθος του εδάφους θα εμπόδιζαν κανονικά την καλλιέργεια αλλά και προκειμένου να περιοριστεί η απορροή ή να αυξηθεί η ικανότητα συγκράτησης νερού από το έδαφος.

Εφαρμογή

Η πλαγιά τέμνεται κατά μήκος των ισοϋψών καμπυλών και το έδαφος κινείται, προκειμένου να σχηματιστεί μία επίπεδη αναβαθμίδα για καλλιέργεια. Ένα ανάχωμα, γενικά αποτελούμενο από πέτρες, κατασκευάζεται για τη στήριξη της αναβαθμίδας. Καθώς απαιτείται μεγάλος αριθμός τεμαχισμών και γεμισμάτων ανά μονάδα επιφάνειας, οι αναβαθμίδες αναχώματος μπορεί να μην αποτελούν τη βέλτιστη πρακτική σε εδάφη τα οποία διαβρώνονται εύκολα. Οι καλλιέργειες σε αναβαθμίδες χρησιμοποιήθηκαν πολύ στο παρελθόν και διατηρούνται ως μέρος της
πολιτιστικής κληρονομιάς σε ορισμένες περιοχές.

Οφέλη 

Οι καλλιέργειες σε αναβαθμίδες διευκολύνουν την καλλιέργεια στις πλαγιές και οδηγούν σε μειωμένη απορροή και βελτιωμένη συγκράτηση νερού. Συνήθως η διατήρηση παλαιών αναβαθμίδων σε καλή κατάσταση προλαμβάνει τη διάβρωση και διασφαλίζει τη συνεχή ύπαρξη παραδοσιακών τοπίων.

Μειονεκτήματα 

Η κατασκευή νέων αναβαθμίδων απαιτεί υψηλή εισροή εργασίας και ενέργειας. Επίσης, περιλαμβάνει τη μετακίνηση σημαντικής ποσότητας εδάφους και, επομένως, επηρεάζει σημαντικά το τοπίο και το όλο περιβάλλον. Οι αναβαθμίδες απαιτούν υψηλό επίπεδο συντήρησης και εάν εγκαταλειφθούν υπόκεινται σε διάβρωση. Επιπλέον, οι αναβαθμίδες συχνά βρίσκονται σε απομακρυσμένες ή απρόσιτες περιοχές από τις οποίες έχει φύγει πλέον το ειδικευμένο εργατικό δυναμικό και έχει μειωθεί σημαντικά ο αγροτικός πληθυσμός. Οι καλλιέργειες σε αναβαθμίδες επίσης δεν είναι κατάλληλες για τη γεωργία όταν πρέπει να χρησιμοποιηθούν μεγάλα και βαριά γεωργικά μηχανήματα.

Παραδείγματα επιτυχούς εφαρμογής 

Οι αναβαθμίδες καλύπτουν μεγάλες περιοχές στην περιοχή της Μεσογείου (Ισπανία, Πορτογαλία, Ελλάδα, Ιταλία, νότια Γαλλία, Κύπρος, Μάλτα), όπου χρησιμοποιούνται γενικώς για αμπελώνες και ελαιώνες. Οι αναβαθμίδες διατηρούνται ως σημαντικά χαρακτηριστικά πολιτιστικής κληρονομιάς σε πολλά εθνικά Προγράμματα Αγροτικής Ανάπτυξης.

Η Ικαρία λένε είναι το νησί που είχε περισσότερους νερόμυλους από τους ανεμόμυλους, σε αντίθεση με το υπόλοιπο Αιγαίο. Λέμε είχε, γιατί τώρα δεν υπάρχουν καλλιέργειες για να έχουν δημητριακά για άλεσμα, και τα νερά λιγόστεψαν.

Στις ρεματιές παλιότερα, αλλά και τώρα ακόμα, υπήρχαν στέρνες και κήποι. Και όπως μου είπε ο Χρήστος στο μονοπάτι προς τον Άγιο Ταξιάρχη, τώρα παίρνουν το νερό με λαστιχένιους σωλήνες και ποτίζουν τις αυλές στα χωριά και έχουν στερέψει τα ρέματα.

Εντυπωσιακή είναι η εικόνα με τα χιλιόμετρα τις ξερολιθιές - τοιχεία στο βουνό, αλλά και σε όλη την έκταση του νησιού. Στο βουνό, αυτά τα τοιχεία όριζαν τα βοσκοτόπια της αυτοσυντηρούμενης αιγοτροφίας. Στα καλλιεργούμενα χωράφια όριζαν τις πεζούλες και συγκρατούσαν το γόνιμο έδαφος. Μια σωτήρια μέχρι σήμερα υπόθεση και για τα νερά. Η ιστορία βέβαια είναι, όπως μας εξήγησε ο Ηλίας, ότι στα μέσα του 19^ου αιώνα ξεκίνησε η μαζική δεντροφύτευση της ελιάς στο νότιο μέρος, ακόμα και στα πιο δύσκολα και πρανή μέρη. Για να γίνει αυτό έπρεπε από τη μια να ξεριζωθούν τα δασικά δέντρα και από την άλλη να γίνουν τα τοιχεία και οι πεζούλες με ελιές για τη συγκράτηση των εδαφών. 

Το βόρειο μέρος είχε πεζούλες, κυρίως για αμπέλια και καλλιέργειες.                                                   http://e-onthemountain.blogspot.gr/

http://dasarxeio.com/

Ίρις- τo "μάτι του ουρανού".

Το λουλούδι Ίρις πήρε το όνομα του από την αρχαία θεά Ίριδα, την θεά του ουράνιου  τόξου. Η Ίρις ήταν επίσης και αγγελιοφόρος των θεών κυρίως του Δία και της Ήρας. Μετέφερε μηνύματα από το "μάτι του ουρανού" στη γη  με την καμπύλη του ουράνιου τόξου. Η λέξη ίρις σημαίνει "μάτι του ουρανού". Ήταν το όνομα πού δόθηκε στη θεά , στο λουλούδι και στην κόρη των ματιών μας. Αυτό σημαίνει ότι καθένας από μας κουβαλάει μαζί του ένα κομμάτι ουρανού.                 Λέγεται ότι οι αρχαίοι Έλληνες φύτευαν τις μοβ ίριδες πάνω από τους τάφους των γυναικών για να καλέσουν την θεά Ίριδα να τις καθοδηγήσει στο ταξίδι τους προς τον ουρανό. και ακόμα πίστευαν ότι το ουράνιο τόξο ήταν στην πραγματικότητα η πολύχρωμη φορεσιά της και ότι τα όμορφα λουλούδια της Ίρις ήταν τα πολύχρωμα πέπλα που κρέμονταν από το φόρεμά της

Σήμερα, το λουλούδι της Ίριδας θεωρείται σύμβολο της επικοινωνίας και των μηνυμάτων.Οι ρίζες του φυτού έχουν χρησιμοποιηθεί ιατρικώς για τη θεραπεία λοιμώξεων του δέρματος, τη σύφιλη, προβλήματα στο στομάχι και στην υδρωπικία. Σήμερα οι ρίζες εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται για τον καθαρισμό του ήπατος. Μερικές εναλλακτικές χρήσεις ιατρικής περιλαμβάνουν τη χρήση της κίτρινης ίριδας για τη θεραπεία της πιτυρίδας και της λευκής ίριδας για τη θεραπεία του άσθματος και της βρογχίτιδας, καθώς και τη χρήση της ως διουρητικό.

Το λεπτό άρωμα από το λουλούδι της ίριδας χρησιμοποιείται σε καλλυντικά και αρώματα, το λουλούδι της ακόμα χρησιμοποιείται ως κομπρέσα για τη θεραπεία της ακμής. Οι ρίζες της ίριδας περιέχουν το Άρωμα!. Αυτές οι ρίζες ξηραίνονται και τρίβονται για να παράγουν μια σκόνη που ονομάζεται ρίζα ίρις. Η ρίζα της ίριδας χρησιμοποιείται σαν φαρμακευτικό βότανο και ως σταθεροποιητικό σ ε ποτ πουρί ή σε αποξηραμένα βότανα για να διατηρήσουν το άρωμά τους. Η ίριδα είναι ένα Μαγικό λουλούδι και αυτό γιατί, μπορει να φυτρώσει σε απίστευτα μέρη που το ανθρώπινο μάτι ποτέ δεν θα περίμενε να συναντήσει ..   φωτογραφία Ioanna Zagkaretou  

Καλλιεργώ Πιπερόριζα (Τζίντερ)

Το Τζίντζερ είναι το ιδανικό βότανο για να μεγαλώνει σε κλειστούς χώρους. 

Το τζίντζερ έχει γίνει ιδιαίτερα δημοφιλές και στην ελληνική κουζίνα τα τελευταία χρόνια, αλλά εκτός από την γεύση που δίνει, οι μελέτες δείχνουν ότι η πιπερόριζα έχει και πολλά οφέλη για την υγεία. Αν και είναι ένα τροπικό φυτό, προσαρμόζεται εύκολα σε εσωτερικούς χώρους σε γλάστρα και έτσι σας δίνει τη δυνατότητα να απολαύσετε φρέσκο τζίντζερ για αρκετούς μήνες του χρόνου. Δείτε πως γίνετε:

Πριν να φυτέψετε

Επιλέξτε το σωστό τύπο του Ginger: 
– To τοπικό σας μανάβικο, είναι το καλύτερο μέρος για να βρείτε την κατάλληλη ρίζα τζίντζερ (ίσως τα καταστήματα με βιολογικά να είναι ιδανικά!)
– Το πιο δημοφιλές είδος είναι βασική ρίζα τζίντζερ (Zingiber officinale). Επιλέξτε μια ρίζα που δείχνει υγιής και μεγάλη με πολλούς δάκτυλους και «μάτια». Αποφύγετε τα ξηρά ή σπασμένα κομμάτια. 
– Δεν είναι όλα τα είδη τζίντζερ βρώσιμα, ορισμένοι τύποι καλλιεργούνται σαν καλλωπιστικό φυτό.

Βρείτε το κατάλληλο μέρος: 
– Επιλέξτε εσωτερικούς χώρους αν ζείτε βόρεια, ή σε σκιερό μέρος έξω αν ζείτε νοτιότερα. 
– Δώστε στο τζίντζερ σας αρκετό χώρο. Η γλάστρα πρέπει να είναι διπλάσια από το μέγεθος του βολβού. Αν θέλετε να φυτέψετε περισσότερους βολβούς στη ίδια γλάστρα, επιλέξτε μία γύρω στα 40 εκ. και 30 εκ. βάθος. 
– Για εξωτερικούς χώρους, επιλέξτε ένα σημείο ελαφρώς σκιερό και καλά στραγγιζόμενα εδάφη. 
– Προστατέψτε τα φυτά από τους ισχυρούς ανέμους.

Προετοιμασία του εδάφους: 
– Χρησιμοποιήστε μια μίξη από χώμα και κομπόστ, ή προσθέστε κομπόστ στο χώμα του κήπου. 
– Το τζίντζερ αναπτύσσεται αρκετά καλά σε χώμα του εμπορίου.

Φύτευση / Καλλιέργεια τζίντζερ

Τι θα χρειαστείτε: 
– Ρίζα τζίντζερ 
– Προετοιμασμένο έδαφος / χώμα

Πώς να το φυτέψετε: 
– Δεν πρέπει να τοποθετούνται σε εξωτερικούς χώρους, μέχρι η θερμοκρασία να φτάσει τους 24c βαθμούς. 
– Τοποθετήστε τον βολβό σε νερό για ένα βράδυ (ή και περισσότερο), πριν από τη φύτευση. 
– Τοποθετήστε το τζίντζερ στο έδαφος με τα «μάτια» στραμμένα προς τα επάνω. 
– Καλύψτε με ένα πολύ λεπτό στρώμα χώματος. (Μερικοί καλλιεργητές προτείνουν να μείνει ακάλυπτο). 
– Ποτίζετε ελαφρά μέχρι να ριζώσει.

Συγκομιδή / Κλάδεμα τζίντζερ

Το τζίντζερ απαιτεί πολύ λίγη συντήρηση.

Τι θα χρειαστείτε: 
– Κλαδευτήρι ή ψαλίδι κήπου 
– Μικρή σπάτουλα κήπου

Βήματα για τη φροντίδα και συντήρηση: 
– Τα νεαρά φυτά θα πρέπει να παραμείνουν στη σκιά. 
– Τακτικό πότισμα για να διατηρείται υγρό (όχι βρεγμένο) το χώμα. 
– Μόλις το φυτό ωριμάζει, μπορείτε να κόψετε τους νέους βλαστούς και να τους χρησιμοποιήσετε για το μαγείρεμα, ανά πάσα στιγμή. 
– Για τη συγκομιδή της ρίζας, ξεθάψτε τους νέους βολβούς που εμφανίζονται στη βάση του φυτού. 
– Μετακινήστε τα φυτά σε εσωτερικούς χώρους, όταν η εξωτερική θερμοκρασία πέσει κάτω από τους 10-12c βαθμούς. 
– Το τζίντζερ είναι αδρανές κατά τη διάρκεια των χειμερινών μηνών. Αφήστε το φυτό να στεγνώσει κατά τη διάρκεια αυτού του χρόνου.

Πρόσθετες Συμβουλές 

– Οι ρίζες ωριμάζουν πλήρως και δίνουν τη βέλτιστη γεύση τους σε 265 ημέρες. 
– Για να αποθηκεύσετε το τζίντζερ, πλύνετε (μην ξεφλουδίσετε) τους βολβούς, αφήστε λίγο να στεγνώσουν, τοποθετήστε τους σε πλαστική σακούλα και διατηρήστε τους στην κατάψυξη. Όταν θέλετε να το χρησιμοποιήσετε, βγάλτε το τζίντζερ από την κατάψυξη και να χρησιμοποιήσετε ένα αποφλοιωτή λαχανικών για να κόψετε όσο χρειάζεστε. 
– Τα φυτά ωριμάζουν σε περίπου δέκα μήνες και φτάνουν τα 5 εκ. με 10 εκ. ύψος .

Καλή επιτυχία!

http://proionta-tis-fisis.com

www.eat.gr

Ο άνυδρος λαχανόκηπος και τα μυστικά του

Tο ξερικό τοπίο των νησιών και ο περιορισμένος χρόνος δεν αρκούν για να αναστείλουν τα σχέδιά μας για ένα μποστανάκι. Διαβάστε πώς ο κηπουρός του Σαββατοκύριακου εκμεταλλεύεται την παράδοση και με λίγη φροντίδα φτιάχνει νόστιμα ζαρζαβατικά χωρίς νερό.

Παλιά, στα αιγαιοπελαγίτικα νησιά, στην Κρήτη και σε πολλά άλλα μέρη της Ελλάδας, εκεί που το νερό, ειδικά το καλοκαίρι, είναι λιγοστό και πολύ σπάνια διαθέσιμο στα σημεία όπου καλλιεργούσαν τα μποστάνια τους, οι καλλιεργητές είχαν εφεύρει την τεχνική του άνυδρου λαχανόκηπου. Σήμερα, η τεχνική αυτή, που εφαρμόζεται αποκλειστικά και μόνο στην καλλιέργεια ντόπιων ποικιλιών, έχει πολλά να μας διδάξει. Κυρίως, όμως, έχει να μας προσφέρει τα αρώματα και τις γεύσεις των ντόπιων ποικιλιών των λαχανικών που συναντούσαμε παλιά. Τα προϊόντα αυτής της καλλιέργειας έχουν υψηλή διατροφική αξία, είναι πλούσια σε ιχνοστοιχεία και μέταλλα, ενώ παράγονται απολύτως βιολογικά, με μηδενική κατανάλωση σε φυτοφάρμακα, λιπάσματα, ενέργεια και νερό. Για να φυτέψετε ένα περιβόλι με αυτόν τον τρόπο, υπάρχουν κάποια βασικά βήματα που πρέπει να ακολουθήσετε και μερικά καλά φυλαγμένα μυστικά.

Η επιλογή της τοποθεσίας

• Επιλέγετε έδαφος γόνιμο, αφράτο και στραγγερό. Αν θέλετε, το ενισχύετε με ενσωμάτωση χωνεμένης κοπριάς, για καλύτερη γονιμότητα.
• Αποφεύγετε κεκλιμένες πλαγιές ή αμμουδερά εδάφη, διότι δεν συγκρατούν νερό.
• Στον χώρο που προορίζεται για το μποστάνι σας, δεν φυτεύετε μεγάλα δέντρα διότι απορροφούν μεγάλες ποσότητες νερού.
• Δημιουργείτε έναν ανεμοφράκτη από καλάμια ή σπέρνετε καλαμπόκι ή ηλίανθο στην πλευρά από την οποία φυσούν οι επικρατούντες άνεμοι.

Οι ποικιλίες

Τα φυτά που μπορούν να καλλιεργηθούν χωρίς πότισμα με τη μορφή σπόρων είναι τα φασολάκια, τα ρεβίθια, οι μπάμιες, τα καλαμπόκια, το πεπόνι, το καρπούζι, το κολοκύθι, το αγγούρι και η ντομάτα. Με τη μορφή μικρών φυταρίων φυτεύονται η πιπεριά και η μελιτζάνα.

Τα φυτάρια πλεονεκτούν έναντι των σπόρων στο ότι είναι μεγαλωμένα για τις πρώτες 20-30 ημέρες από την ημερομηνία σποράς τους σε κανονικά αρδευόμενο περιβάλλον, άρα έχουν κερδίσει μια ποσότητα υγρασίας για να μεγαλώσουν, που δεν θα την έβρισκαν στις ξερικές συνθήκες του άνυδρου κήπου.

Οι ποικιλίες που έχουν δοκιμαστεί σε άνυδρη καλλιέργεια είναι κυρίως ντόπιες, γιατί είναι προσαρμοσμένες στις ιδιαίτερες συνθήκες της κάθε περιοχής και ανθεκτικές σε αντίξοες συνθήκες, όπως η έλλειψη νερού. Κάθε περιοχή έχει τις δικές της ιδιαίτερες ποικιλίες, που άλλες είναι πιο γνωστές και άλλες πιο σπάνιες. Για παράδειγμα, για τα φασολάκια στην περιοχή του Δύστου Ευβοίας έχουν την ποικιλία του αμπελοφάσουλου με το μαύρο ματάκι, το κόκκινο ή το άσπρο.

• Για το αγγούρι Tο ξυλάγγουρο (που γίνεται από το άγουρο πεπόνι το στρογγυλό), το ατζούρι (το κοντό), το αγγούρι Φολεγάνδρου.
• Για την ντομάτα Tο λιαστό ντοματάκι Σαντορίνης (ή «ξερικό» ), η Συριανή ξερική, η ποικιλία της Βραυρώνας και η ψωμοτομάτα.
• Για την πιπεριά H καυτερή πιπεριά, η στρογγυλή πιπεριά και η ποικιλία «κέρατο».
• Για το καρπούζι Tο μικρό στρογγυλό, το καρπούζι της «καλουριάς» από την Πάρο ή το άνυδρο καρπούζι της Ικαριάς.
• Για το πεπόνι H ποικιλία Mπουλκέικο, το αργίτικο της Πάρου, ο «κριθαρίτης» (το μακρόστενο το κόκκινο και το μοσχάτο της Πάρου).
• Για το καλαμπόκι Το λευκό και το κόκκινο από το Βόρειο Αιγαίο.
• Για το φασόλι Τα «μπαρμπούνια», τα αμπελοφάσουλα με το μαύρο ματάκι και αυτά με το κόκκινο (ανάλογα την περιοχή) και το «μπορλότο» (τα μπαρμπούνια με πιτσιλιές της Πάρου).
• Για το κολοκύθι Tο κολοκυθάκι «κομποκολόκυθο», η μεγάλη κολοκύθα από τα Κύθηρα, η γλυκοκολοκύθα και το πράσινο κολοκυθάκι.
• Για τη μελιτζάνα H αργίτικη και η λευκή μελιτζάνα της Τήνου.

Αλλες ποικιλίες που γίνονται άνυδρες είναι η πατάτα, το κρεμμύδι, το σκόρδο, το ρεβίθι, η μπάμια, η φάβα αλλά και πολλά ακόμη κηπευτικά τα οποία είναι ιδιαίτερα της κάθε περιοχής.

Σπορά και φύτευση φυταρίων

Οι σπόροι που θα χρησιμοποιηθούν θα πρέπει να είναι από ντόπιες ποικιλίες. Αν ανήκετε στους προνοητικούς και έχετε κρατήσει σπόρο από τα φυτά της περσινής σοδειάς σας, μπορείτε να τους φυτέψετε στον άνυδρο λαχανόκηπό σας. Συνήθως παίρνετε σπόρο από τους πρώτους καρπούς, στο χαμηλότερο σημείο του φυτού, και αφού τους αφήσετε επάνω στο φυτό μέχρι να υπερωριμάσουν. Μετά κόβετε τους καρπούς, τους ανοίγετε, αφαιρείτε από μέσα τους σπόρους, τους ξεπλένετε καλά και τους στεγνώνετε επάνω σε χαρτί ή εφημερίδα σε σκοτεινό μέρος που αερίζεται. Τους αφήνετε να ξεχειμωνιάσουν σε σκοτεινό και στεγνό χώρο.

Τα φυτάρια που θα πάρετε από το εμπόριο είναι πολύ ευαίσθητα στην άνυδρη καλλιέργεια, γι’ αυτό χρειάζονται σκληραγώγηση. Οσο πιο κοντόχοντρα φυτάρια διαλέξετε, τόσο πιο ανθεκτικά θα είναι στην έλλειψη νερού. Επίσης, αν βρείτε φυτάρια σε στενόμακρο (βαθύ) κυπελλάκι – που σημαίνει ότι έχουν δημιουργήσει μακριά ρίζα, η οποία θα πάει βαθιά για να βρει την υγρασία που χρειάζεται το φυτό –, έχετε μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας.

Τέλος, θα πρέπει να ξεκινήσετε να σκληραγωγείτε τα φυτά μειώνοντας σταδιακά τα ποτίσματα, προτού τα φυτέψετε στο μποστάνι.

• Φυτεύετε το απόγευμα λίγο πριν από τη δύση του ηλίου, ώστε να μην περάσουν το μεταφυτευτικό τους σοκ με την έντονη ακτινοβολία του ήλιου όλης της ημέρας.
• Δεν φυτεύετε όταν έχει δυνατό αέρα.
• Ανοίγετε έναν βαθύ λάκκο, 30-40 εκ., και τοποθετείτε το περισσευούμενο χώμα σαν λοφάκι έξω από τον λάκκο, από την πλευρά της Δύσης, για να προφυλάσσει τα φυτά από τον έντονο δυτικό ήλιο. Ο σπόρος θα φυτευτεί στον πυθμένα του λάκκου και το ύψος των πλαϊνών του θα προστατεύει το μικρό φυτάριο από τους ανέμους και τον ήλιο μέχρι να μεγαλώσει και να δυναμώσει.
• Φυτεύετε τον σπόρο σε βάθος 2-4 εκ. και μετά συμπιέζετε το χώμα τριγύρω. Αν πρόκειται για φυτάριο, συμπιέζετε ώστε να έρθει σε επαφή το χώμα με το ριζικό του σύστημα.

Καλλιεργητικές  φροντίδες

• Μόλις τα φυτά σας φτάσουν τα 10-12 πρώτα εκατοστά, αρχίζετε τις εξής σημαντικές εργασίες:
• Kαθαρίζετε την επιφανειακή ξερή στρώση χώματος και σπάτε τους σβώλους.
• Σκαλίζετε γύρω από το φυτό μέσα στον λάκκο και προσθέτετε νέο χώμα, το οποίο θα πάρετε από τον εξωτερικό λοφίσκο, αφού πρώτα αφαιρέσετε την ξερή κρούστα γύρω του για να μείνει το φρέσκο χώμα.
• Συμπιέζετε το χώμα του λάκκου για να παγιδεύσετε την υγρασία μέσα στους πόρους του εδάφους – με μεγάλη προσοχή, ώστε να μη σπάσετε το φυτό.
• Ξεριζώνετε τα ζιζάνια (τα άγρια χόρτα) που βγαίνουν τριγύρω και τα απλώνετε γύρω από τα λαχανικά ώστε να κρατιέται η υγρασία στο χώμα, εμποδίζοντας την εξάτμιση. Αν δεν βγαίνουν χόρτα, μπορείτε να σκεπάσετε το χώμα γύρω από τα φυτά με άχυρο.
• Οταν φανούν οι πρώτοι καρποί, μαζεύετε άγριους θάμνους, π.χ. σχίνα, άγρια χόρτα κτλ., και φτιάχνετε ένα στρώμα στη βάση του φυτού όπου θα «καθήσουν» επάνω του οι καρποί, αποφεύγοντας έτσι την άμεση  επαφή με το χώμα και την έντονη έκθεση στην ηλιακή ακτινοβολία.

Προετοιμασία εδάφους

1. Αφού επιλέξετε τον κατάλληλο χώρο για το μποστάνι, ξεκινάτε με το πρώτο όργωμα, στις πρώτες βροχές του φθινοπώρου. Το πρώτο όργωμα πρέπει να είναι βαθύ, περίπου 40-50 εκ., ώστε να μπορεί να περάσει η υγρασία των πρώτων βροχών σε βάθος.
2. Οργώνετε μία δεύτερη φορά τον χειμώνα, αν είναι εύκολο να προσεγγίσετε το χωράφι σας.
3. Φρεζάρετε την άνοιξη σε βάθος 20 εκ., ενσωματώνοντας είτε τα χόρτα που έχουν βγει από τις ανοιξιάτικες βροχές (χλωρή λίπανση), είτε το κομπόστ που φτιάξατε μόνοι σας από ξεραμένα αγριόχορτα, κλαδέματα κτλ., είτε χωνεμένη κοπριά (οργανική λίπανση).
4. Ισοπεδώνετε και ψιλοχωματίζετε (δηλαδή θρυμματίζετε τους σβώλους), ισιώνετε το χώμα με μια τσουγκράνα και το συμπιέζετε με έναν κύλινδρο ώστε να κλείσουν οι πόροι του εδάφους και να παγιδεύσουν μέσα τους όσο περισσότερη υγρασία γίνεται.
5. Το καλοκαίρι, από τον Ιούνιο μέχρι και τον Αύγουστο, μπορείτε να εκμεταλλευτείτε τις υψηλές θερμοκρασίες και να «ηλιοθερμάνετε» ή να «ηλιοκάψετε», όπως έλεγαν οι παλιοί, το έδαφος. Αυτό γίνεται με το σκέπασμα του εδάφους με ένα λεπτό διαφανές νάιλον, αφού πρώτα το έχετε οργώσει, ισοπεδώσει και ποτίσει καλά. Η διαδικασία αυτή πρέπει να γίνεται κάθε πέντε-έξι χρόνια, διότι βοηθά στην απολύμανση του εδάφους από παθογόνους μικροοργανισμούς, ενώ παράλληλα διατηρούνται οι ωφέλιμοι μικροοργανισμοί, αυξάνεται η γονιμότητα και το έδαφος «ξαναζωντανεύει».

Πού θα βρω σπόρους και φυτάρια;

• Σπόρους από ντόπιες ποικιλίες διαθέτουν μόνο οι ντόπιοι παραγωγοί, οι οποίοι έχουν τους δικούς τους και τους δίνουν συνήθως με ανταλλαγή. Προτείνω φέτος στις διακοπές σας να ψάξετε να βρείτε κάποιους από αυτούς.
• Μέσω του «Πελίτι» εκδίδεται κάθε χρόνο ένα βιβλίο με τα κατά τόπους αγροκτήματα, όπου αναφέρεται αναλυτικά τι προσφέρει ο κάθε παραγωγός. Επίσης, διοργανώνονται κάθε χρόνο πανηγύρια ανταλλαγής σπόρων. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε την ιστοσελίδα www.peliti.gr ή επικοινωνήστε στο τηλέφωνο 25240 22059 και στο e-mail: peliti@peliti.gr

Μικρά μυστικά

1. Αν μέσα στην ημέρα, καταμεσής του καλοκαιριού, τα φύλλα δείχνουν μαραμένα, δηλαδή «κάνουν μεσημέρι», όπως λένε οι παλιοί, μην τρομάξετε. Είναι η φυσιολογική αντίδραση του φυτού για να προστατευτεί από την εξατμισοδιαπνοή που του δημιουργούν οι υψηλές θερμοκρασίες. Το βράδυ θα ανακτήσουν τις δυνάμεις τους απορροφώντας τη βραδινή υγρασία και το πρωί θα είναι πάλι έτοιμα για να αντιμετωπίσουν την επόμενη δύσκολη ζεστή ημέρα.
2. Το χνούδι στα φύλλα, αλλά και στους καρπούς των λαχανικών του άνυδρου κήπου είναι πιο πυκνό και η φλούδα πιο χοντρή. Το χνούδι δρα σαν «σκίαστρο» στο φύλλο και σαν «συλλέκτης» της βραδινής υγρασίας. Ετσι, δημιουργείται μία ασπίδα προστασίας ενάντια στην εξατμισοδιαπνοή την οποία προκαλούν οι δυνατοί άνεμοι και η έντονη ηλιακή ακτινοβολία που επικρατούν τον Αύγουστο στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας.
3. Αν μπείτε στον πειρασμό να ποτίσετε έστω και μία φορά το άνυδρο περιβόλι σας, τότε θα κάνετε περισσότερο κακό παρά καλό στα φυτά σας. Και αυτό γιατί ενώ η ρίζα τους έχει μάθει να πηγαίνει βαθιά για να βρει την απαραίτητη υγρασία, θα αναζητήσει το νερό από τα επιφανειακά στρώματα, όπου ρίξατε νερό, με αποτέλεσμα μόλις εξατμιστεί η ποσότητα του διαθέσιμου νερού να μαραθούν, περιμένοντας να ξαναβρούν νερό σε αυτά τα επίπεδα του εδάφους.
4. Για την προστασία των λαχανικών από ασθένειες και έντομα, φυτέψτε βασιλικούς. θα δώσουν γλυκιά γεύση στα λαχανικά, και θα δράσουν εντομοαπωθητικά για πολλούς εχθρούς.
5. Τέλος, μην το βάλετε κάτω αν χάσετε μερικά φυτά. Κάθε αρχή και δύσκολη. Μάθετε από τους παλιούς, ρωτώντας τους ακόμη και στην περίοδο των διακοπών σας.
6. Το έδαφος που περιέχει οργανικές ουσίες συγκρατεί καλύτερα την υγρασία. Η ζωική κοπριά εισχωρεί στο έδαφος με όργωμα
7. Oργωμα στις αρχές Οκτωβρίου σε βάθος 50-60 εκ.
8. Φυτέψτε το φυτό στο κέντρο του λάκκου
9. Πατάμε το χώμα για να κλείσουν τα κενά αέρος
10. Συμπληρώστε φρέσκο χώμα από τα πλάγια

Πηγες: agrotikabook.gr http://www.agro24.gr/