Φυσικοί τρόποι για... το τέλειο χαμόγελο!

Κανείς δεν θέλει ένα κίτρινο χαμόγελο, και εδώ είναι 3 απλές λύσεις για Λεύκανση δοντιών Φυσικά μέτρα για να λευκαίνουν τα δόντια σας με  φυσικά συστατικά.

• Συστατικά

- μαγειρική σόδα (περίπου 1/4 φλιτζανιού μαγειρική σόδα)

- χυμός λεμονιού (από μισό λεμόνι)

Το μόνο που χρειάζεται να κάνετε είναι να ρίξετε το  ​​χυμό από μισό φρέσκο λεμόνι μέσα στη σόδα. Βυθίστε ένα κομμάτι βαμβάκι στο μείγμα και εφαρμόστε το στα δόντια σας.

Αφήστε το λεμόνι και την  σόδα  να καθίσει στα δόντια σας για περίπου ένα λεπτό και στη συνέχεια βουρτσίστε τα δόντια σας για να αφαιρέσετε το οξύ.

2. Συστατικά

Φράουλες
Ναι, το μόνο που χρειάζεται είναι να τρίψετε τον πολτό φράουλας επάνω στα δόντια σας, το οποίο βοηθά στο να γυαλίσετε τα δόντια σας και να αφαιρέσετε λίγο από το σμάλτο, για να έχετε κατάλευκα δόντια.

3.Βιολογικό Εξαιρετικό Παρθένο λάδι καρύδας

 λάδι καρύδας αφήστε το
 (στερεό σε θερμοκρασία δωματίου) στο στόμα σας για 10-15 λεπτά, ξεπλύνετε το στόμα σας, στη συνέχεια με χλιαρό νερό και μετά από λίγες μέρες τα δόντια σας θα είναι αισθητά πιο λευκά,

Πηγές:

http://www.pantryspa.com/beauty-remedies/mouth-remedies/dr-oz-teeth-whitening-home-remedy-baking-soda-lemon-juice/
http://www.pantryspa.com/beauty-remedies/mouth-remedies/dr-oz-strawberry-teeth-whitener-remedy/
http://www.pantryspa.com/beauty-remedies/mouth-remedies/coconut-oil-teeth-whitening-home-remedy/

Η χημική σύσταση και η φαρμακολογική δράση της ρητίνης Λάδανο κατα του καρκινου!

ΚΩΝ.ΝΟΣ ΔΕΜΕΤΖΟΣ 

Ph.D Eπικ. ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΑΡΜΑΚΟΓΝΩΣΙΑΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ 

Η ρητίνη λάβδανο.

Το λάβδανο ή λάδανο ή ο αλάδανος είναι μια αρωματική ρητίνη με έντονες φαρμακευτικές ιδιότητες η οποία μαζεύεται από τα φύλλα του φυτού 

Επεξεργασία της ρητίνης Λάβδανο.

Άνθιση – χρησιμοποιούμενα μέρη - συλλογή:

Τα άνθη του φυτού αρχίζουν να βγαίνουν  από Μάρτιο μέχρι τέλη Ιουνίου και είναι χάρμα οφθαλμών. Κρατούν μόνο μία ημέρα, αλλά δεν βγαίνουν όλα μαζί. Και κάνει πάρα πολλά άνθη.

Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιείται η ρητίνη που βγαίνει από τα φύλλα και τα άνθη του φυτού.

Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις:

Το βότανο δρα ως στυπτικό, αποχρεμπτικό, αντικαταρροϊκό και αντιδυσεντερικό.

Το λάδανο έχει επίσης καλά αποτελέσματα κατά της αϋπνίας του πονόδοντου και του τέτανου.  Με τους καρπούς του φυτού φτιάχνεται ένα βραστάρι που σταματά τη διάρροια και με τα φύλλα ένα αρωματικό τσάι. Σύμφωνα με την παραδοσιακή Iατρική, το λάδανο μπορεί να αναστείλει τα καλοήθη αποστήματα «αχελώνια» και «μαλάθρακες» (καλόγηροι). Αναφέρεται η χρησιμοποίησή του για σκληρούς όγκους μήτρας και για όγκους του πρωκτού, σε ρηνικούς πολύποδες και καρκινογόνα έλκη. Νεότερα πειράματα επιβεβαιώνουν τη χρήση αυτή του λαδάνου. Έτσι υπάρχουν ενδιαφέροντα αποτελέσματα σε κυτταρικές σειρές που αφορούν διάφορους τύπους καρκίνων. Eπίσης ενδιαφέροντα αποτελέσματα έχουν δημοσιευθεί και αφορούν την αντιμικροβιακή δράση του φυτού και της ρητίνης του.

Χρησιμοποιείται στην κοσμετολογία και κυρίως στην αρωματοποιία.

Το Φυτό Λαδανιά .

Παρασκευή και δοσολογία:

Ως αντιδιαρροϊκό φάρμακο και κατά της κολίτιδας  χρησιμοποιούμε τα  άνθη και τα φύλλα του φυτού τα οποία παρασκευάζονται ως έγχυμα. Ρίχνουμε σε μία κουταλιά της σούπας δυόμισι φλιτζάνια φραστό νερό και το αφήνουμε σκεπασμένο για 15 λεπτά. Σουρώνουμε και πίνουμε την μισή ποσότητα το πρώι και την άλη μισή το βράδυ.

Προφυλάξεις:

Δεν αναφέρονται παρενέργειες. Τηρούμε απλά την συνιστώμενη δοσολογία.

ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΑΛΑΔΑΝΟΣ

Αρχαία Μεσοποτάμια
Η ρίζα της λέξης λάδανο (Latin : labdanum) είναι από τα Ακκαδικά.
Οι Ακκαδιοι ήταν αρχαίος λαός της Μεσοποτάμια βόρεια των Σουμέριων
Akkadian: Ladunu. Assyrian: Ladanu. Greek :Ledanum. Latin :Ladanum Labdanum.
Αρχαία Αίγυπτος.
Ο πρώτος λαός που προχώρησε στην συλλογής της ρητίνης λαδανο πρέπει να ήταν οι αρχαίοι Αιγύπτιοι. Το χρησιμοποιούσαν στην ταρίχευση (στις μούμιες) και το έκαιγαν σαν λιβάνι στους ναούς. Οι αρχαίοι Αιγύπτιοι όταν ζούσαν στην βόρειο Αφρική ήταν γυδο βοσκοί(πριν γίνει η Σαχάρα έρημος) διαπίστωσαν στα ζώα τους την ρητίνη λαδανο με αποτέλεσμα να αρχίσουν να την εμπορεύονται. Από αυτή την διαδικασία απέκτησαν δύναμη με αποτέλεσμα όταν άρχισε η Σαχάρα να γίνεται έρημος μετακινήθηκαν στις όχθες του Νείλου και να κατακτήσουν τους λαούς που ζούσαν εκεί και να δημιουργήσουν ένα από τους πρώτους και σημαντικότερους πολιτισμούς. 1. Η ψεύτικη γενειάδα του Φαραώ είναι φτιαγμένη από λαδανο. 2. Τα βασιλικά σύμβολα της αρχαίας Αιγύπτου είναι η βέργα και ένα είδος μαστίγιου που πολλοί ερευνητές πιστεύουν ότι είναι είδος λαδανιστιρειου.

Μινωικός Πολιτισμός
Η Φραγκάκη Ευαγγελία στο βιβλίο της «Συμβολή εις τη δημώδη ορολογία των φυτών» μιλάει για την ομορφιά των ανθών της αλαδανιάς που προκάλεσαν την προσοχή των Μινούτων καλλιτεχνών. Γι’ αυτό και την βλέπουμε να εικονίζεται στην τοιχογραφία του παλατιού της Κνωσού «το γαλάζιο πουλί».

Αρχαίοι Έλληνες.
Τον αλάδανο τον αναφέρεται από τον Ηρόδοτο (ο πατέρας της ιστορίας) το 500π.χ. και μάλιστα με τρόπο που ισχύει ακόμα και σήμερα.
Ρωμαίοι.
Στην εποχή των Ρωμαίων η Κύπρος ήταν η περιοχή με την σημαντικότερη παράγωγη Οι ρωμαίοι ονόμαζαν το άρωμα του λαδανου Κύπριο (Chypre).Ο Διοσκουρίδης (1ος αιώνας μ.Χ.) «πατέρας της φαρμακολογίας» ήταν ιατρός και βοτανολόγος του Ρωμαϊκού Στράτου και αναφέρετε στο αλάδανο και της φαρμακευτικές ιδιότητες του με αναλυτικό τρόπο.
Βίβλος.
Το Mύρο της Βίβλου είναι το αλάδανο.
Χριστιανισμός. Ορθοδοξία.
Το λάδανο ή αλάδανο αποτελεί ένα από τα σαράντα συστατικά που απαιτούνται για την παρασκευή του Άγιου Μύρου.
Ρωμαιοκαθολικοί.
Γύρη από το φυτό cistus creticus έχουν βρεθεί στην Ιερή συνδονη του Τορίνο. Στοιχείο ότι η συνδονη ήταν στη Παλαιστίνη αφού το φυτό cistus creticus υπάρχει σε μεσογειακά οικοσυστήματα.
Άραβες - Ισλάμ.
Ίσως ο λαός που έχει δώσει την περισσότερη σημασία στην ρητίνη αλάδανο αφού την χρησιμοποιούν ως θύμιασα και αποτελούν τον ΚΥΡΙΟ εξαγώγιμο προορισμό του προϊόντος αυτού.

Σταυροφόροι.
Στις σταυροφορίες του όταν ήρθαν σε επαφή με τους Άραβες γνώρισαν τα αρώματα γιατί μέχρι τότε η μεσαιωνική Ευρώπη το άρωμα το θεωρούσε αμαρτία και όταν κατακτήσαν την Κύπρο εντυπωσιαστήκαν πολύ από το λαδανο και το έφεραν πίσω στην Ευρώπη.

Μεσαίωνας
Το λαδανο από το φυτό Cistus Creticus θεράπευε την πανώλη.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ :

1. Pedani Dioscurides, De Materia Medica VoI. 1 p.87 Max. Wellman, Berlin 1958 

2. Γεννάδιος Π.Γ. Λεξίκό Φυτολογικό σελ. 512, Αθήνα 1914. 

3. Carnoy l., Dictionnaire étymologique des nomes grecs de plantes, p. 84, Lourain 1959 

4. Διονύσιος Πύρρος ο Θετταλός Τόμος II, Αθήνα 1833. 

5. Δεμέτζος Κων.νος, Διδακτορική Διατριβή, Αθήνα 1990. 

6. Demetzos C., Mitaku S., et ai. Ann. Farm. Françaises 1989 

7. Demetzos C., Mitaku S., et ai. Planta Med. 60, 590,1994. 

8. Demetzos C., Harvala C., et al. J. Nat. Prod. 53, 1365,1990 

9. Demetzos C., Mitaku S., et al. J. Ess. OilRes. 6, 37,1994 

10. Chinou l., Demetzos C. et al. Planta Med. 60, 34, 1994 

11.Demetzos C., Mitaku S., Couladis M., et al. Phytochemistry35, 979, 1994. 

Περίληψη ομιλίας από το διήμερο Εκπαιδευτικό Σεμινάριο με τίτλο «Το κρητικό λάδανο» της Ελληνικής Εταιρείας Εθνοφαρμακολογίας στο Μπαλί Ρεθύμνου ( 13 – 14 Ιουλίου 1996 )

Πηγή: http://www.iama.gr/

Η αγκισαρε η [ακισαρε] της Ικαρίας....το φυτό που προσφέρει την πρόπολη

Cistus incanus ή Cistus creticus   (Cistus incanus subsp. creticus )

Κοινό όνομα Λαδανιά, κίστος,μειτζίνα, κουνούκλα, κουνουκλιά,λάδανος,αλαδανιά, αγκίσαρος ....

Η λαδανιά είναι αρωματικό, φαρμακευτικό και μελισσοτροφικό φυτό που φύεται σε πολλά μέρη της Ελλάδας και κυρίως στην Ικαρια στην Κρήτη και στην Κύπρο.

Αλλά και σε άλλες περιοχές της ανατολικής Μεσογείου, όπου είναι κοινό φυτό, στην Κριμαία και στον Καυκάσο. 

Η λαδανιά, από βοτανική άποψη, ανήκει στην οικογένεια των Cistaceae και περιλαμβάνει 7 γένη και 160 περίπου είδη, φυτά των παραμεσογείων χωρών και της Αμερικής. Στην Ελλάδα, αυτοφυές είναι το γένος Cistus με 5 αυτοφυή είδη. Αυτά είναι τα Cistus creticus ή incanus (υποείδη- creticus και eriocephalus), Cistus parviflorus, Cistus monspeliensis,Cistus salviifolius και το σπάνιο Cistus laurifolius . 

Η φυσική του θέση είναι σε ξηρές, πετρώδεις θέσεις, σε φρύγανα και σε διάκενα δασών, όπου μπορεί να καλύπτει μεγάλες εκτάσεις που ονομάζονται κιστώνες. Ακόμη, ευδοκιμεί σε ξηρές ή και δροσερές ημιορεινές περιοχές, σε φτωχά ξηρικά και ασβεστώδη εδάφη και σχηματίζει αραιές ή πυκνές συστάδες. 

   Οι λαδανιές είναι φυτά αειθαλή, θαμνώδη πάνω από ένα μέτρο ύψος, με πολύκλαδο βλαστό και παχιά, ρυτιδώδη φύλλα. Τα φύλλα του και οι τρυφεροί βλαστοί του εκκρίνουν την κομμεορητίνη που λέγεται αλάδανος. Τα φύλλα τους είναι συνήθως κυματοειδή, απλά αδιαίρετα, αντίθετα η κατ' εναλλαγή με παράφυλλα, απλές τρίχες αστεροειδείς ή σε δέσμες. Αυτά παρουσιάζουν διαφορετικής μορφής φύλλα ανάλογα με την εποχή (εποχιακός διμορφισμός). Μεγαλύτερη επιφάνεια φύλλων το χειμώνα-άνοιξη και μικρότερη το καλοκαίρι και το φθινόπωρο όπου υποτριπλασιάζεται (από 6 σε 2 mm2). Ωστόσο, κατά την ξηρή περίοδο έχουμε απόρριψη των φύλλων από τα φυτά που φθάνει ακόμη και το 100%. H αναβλάστηση των φυτών παρατηρείται ένα μήνα μετά τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές. To άνθος είναι εφήμερο και φαίνεται ότι το μπουμπούκι διεγείρεται από το πρωινό φως. Τα πέταλα ανοίγουν και στη συνέχεια μέχρι το επόμενο πρωί τα σέπαλα κλείνουν απορρίπτοντας τα πέταλα και σχηματίζεται μια 5-χωρη κάψα που περιέχει 80-130 σπέρματα. Τα άνθη έχουν 5 πέταλα ροδίνου ερυθρού χρώματος και 5 σέπαλα, πολλούς στήμονες με κίτρινα στίγματα πλούσια σε γύρη.

•   Όλα τα είδη της λαδανιάς (Cistus) χαρακτηρίζονται ως πυρόφυτα, λόγω της ιδιότητας τους να διεγείρεται το φύτρωμα των σπερμάτων τους και να αναβλαστάνουν αμέσως μετά την πυρκαγιά. To φαινόμενο αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα σπέρματα τους καλύπτονται από μια αδιάβροχη μεμβράνη η οποία με την έκθεση τους σε υψηλές θερμοκρασίες της πυρκαγιάς, διαρρηγνύεται επιτρέποντας την απορρόφηση νερού και το φύτρωμα του σπόρου. Χωρίς τη φωτιά η καταστροφή της πιο πάνω μεμβράνης γίνεται με βραδύ ρυθμό με την επίδραση των μικροοργανισμών του εδάφους.
  

•   Στο υποείδος της λαδανιάς creticus, όλα τα μέρη του φυτού καλύπτονται από μονήρεις ή αστεροειδείς αδενώδεις τρίχες που παράγουν την κομμεορητίνη  λέγεται ‘'αλάδανος’', ή ‘’Λάβδανο’’ (δεν πρέπει να συγχέεται με το ‘’Λαύδανο’’ που είναι φαρμακευτική ουσία που περιέχει συστατικά του οπίου), που αντιστοιχεί στο 'Λήδανο’’ του Ηροδότου, ή το ‘’Λάδανον ή Λήδον’' του Διοσκουρίδη. Το αλάδανο έχει χρώμα σκούρο καφετί, είναι αρωματικό και με πικρή γεύση και χρησιμοποιείται εκτός των άλλων για την παραγωγή αιθέριου ελαίου με διαπεραστικό άρωμα. Αυτή η αρωματική ρητίνη (gummi ladanum), με έντονες φαρμακευτικές ιδιότητες, χρησιμοποιείται από αρχαιοτάτων χρόνων, ενάντια στους λοιμούς της χολέρας, ως αρωματική ουσία για θυμιάσεις, αλλά και στην ταρίχευση των νεκρών. H μεγαλύτερη πυκνότητα των αδενωδών τριχών στο φυτό παρουσιάζεται κατά μήκος των νεύρων της κάτω επιφανείας των φύλλων καθώς και στα στελέχη. H παραγωγή της ρητίνης στην διάρκεια της ημέρας αυξάνει με την αύξηση της θερμοκρασίας. H ρητίνη που εκρέει από τις αδενώδεις τρίχες, καλύπτει την εξωτερική επιφάνεια της τρίχας, τη βάση της και την επιφάνεια του οργάνου στο οποίο φύεται. ΄Ετσι, όσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία του οργάνου (φύλλα, στελέχη κ.λ.π) τόσο και μεγαλύτερη είναι η ποσότητα της ρητίνης που έχει αποτεθεί πάνω του. H επικάλυψη των φύλλων από την ρητίνη φαίνεται ότι ελαττώνει την εξατμισοδιαπνοή, μειώνει την θερμοκρασία του φύλλου, λόγω της εξάτμισης του αιθερίου ελαίου που περιέχει, αλλά και προστατεύει από τις υπεριώδεις ακτίνες. To ποσό της ρητίνης το οποίο παράγεται στα φύλλα εκτός από την εποχιακή του διακύμανση ποικίλει και από περιοχή σε περιοχή, λόγω περιβαλλοντικών ή και γενετικών παραγόντων, και κυμαίνεται από 1.5-15% ξηρού βάρους φύλλων. Στο υποείδος eriocephalus το αντίστοιχο ποσοστό είναι πάντα μικρότερο του 1% και το ποσοστό των αδενωδών τριχών πάνω στην επιφάνεια των φυτών είναι πολύ μικρότερο από ότι στο υποείδος creticus. 

• 
  

• To Cistus creticus είναι ο ‘’κίσθος ‘’ του Θεοφράστου. O Θεόφραστος διέκρινε δύο είδη ‘’ κίσθου ‘’, το αρσενικό και το θηλυκό. To άρσενικό το περιγράφει ως ‘’'μείζον και σκληρώτερον και λιπαρώτερον και το άνθος επιπορφυρίζον, άμφω δε τα γένη όμοια τοις αγρίοις ρόδοις, πλην ελλάτω και άοσμα’’. Ετσι, λοιπόν η σημερινή αγγλική ονομασία ‘’Rock rose’’ για τα φυτά αυτά ίσως να έχει προέλθει από την παρατήρηση του Θεοφράστου, από την περιγραφή του οποίου συμπεραίνουμε ότι το ‘’αρσενικό γένος’’ αντιστοιχεί στο Cistus creticus και το ‘’θηλυκό’’ στο Cistus salviifolius. To πρώτο απαντάται στη Κρήτη με δύο υποείδη: α). Cistus cretlcus ssp. creticus και β), Cistus creticus ssp. eriocephalus. To πρώτο το είδος, η ‘’Κρίθινη’’, όπως τοπικά λέγεται, έχει ροζ-μοβ άνθη, ενώ η ‘’Σίτινη’’ έχει κίτρινα άνθη, από την οποία συλλέγεται η κομμεορητίνη με μηχανικά μέσα. 

Περιγραφή φυτού Φρύγανο αειθαλές ύψους 30-100 εκ. Βλαστός διακλαδισμένος, τριχωτός. Φύλλα αντίθετα. μικρά, χνουδωτά, πολύ πυκνά, ωοειδή, με εμφανή νεύρα, αρωματικά.
Άνθη μεγάλα με 5 πέταλα μήκους 4-6 εκ. χρώματος ρόδινου, ρυτιδωμένα. Βγαίνουν στις κορυφές των βλαστών κατά κύματα ή μεμονωμένα. 
Οι στήμονες είναι πολυάριθμοι, σε σπονδύλους γύρω από το στίγμα. Στήμονες και στίγμα έχουν χρώμα κίτρινοπορτοκαλί. Είναι από τα ωραιότερα λουλούδια της ανοίξεως.
Αυτοφύεται σε άγονες και πετρώδεις περιοχές και σε θαμνότοπους. σε ηλιόλουστες θέσεις σε όλη τη χώρα. Τα φυτά εκκρίνουν τις θερμές ώρες του καλοκαιριού από τους βλαστούς και τα φύλλα μια ουσία το λάδανο που παλαιότερα το χρησιμοποιούσαν ως φάρμακο.

Το λάδανο συλλέγουν και οι μέλισσες ως πρόπολη.
Η Λαδανιά ανθίζει Απρίλιο-Ιούνιο.
Παρέχει εκτός από την πρόπολη που αναφέραμε, νέκταρ και γύρη χρώματος πορτοκαλί, απαραίτητη τους μήνες αυτούς που το μελίσσι βρίσκεται στην ανάπτυξη.Δίνει άφθονη και καλής ποιότητας γύρη. Τα φορτία γύρης που συλλέγει και μεταφέρει η μέλισσα στην κυψέλη της είναι αρκετά μεγάλα. Τυχεροί όσοι έχουν τέτοια λουλούδια κοντά στα μελισσοκομία τους αυτόν τον καιρό.Είναι φυτό με μεγάλη μελισσοκομική αξία.Όταν το πιάνεις με το χέρι σου καταλαβαίνεις γιατί παίρνουν οι μέλισσες από εκεί ρυτίνες για πρόπολη.Νιώθεις σαν να κολλά το χέρι σου πάνω στο φυτό. ... 

Τα φύλλα της λαδανιάς έχουν την υψηλότερη περιεκτικότητα σε πολυφαινόλες από οποιοδήποτε άλλο φυτό στην Ευρώπη, με εκπληκτική ικανότητα καταστροφής των ελευθέρων ριζών, καθώς και υψηλή αντιοξειδωτική δράση.Το 1999 κηρύχθηκε Ευρωπαϊκό έτος για το φυτό αυτό!! Το φυτό αυτό κυριαρχεί σε όλη την Μεσόγειο 

Του Ulrich Arndt

Στη χερσόνησο της Χαλκιδικής, o μύθος λέει ότι έγινε ένα συμβούλιο πάνω στον Όλυμπο όπου οι Θεοί καθόρισαν ποια φυτά θα είναι θεραπευτικά. Οι θεοί όρισαν ότι ο Κίστος θα θεραπεύει τους πολεμιστές που πληγώθηκαν στη μάχη. Αυτό ενόχλησε τις θεές, επειδή ήταν σίγουρες ότι το φυτό με τα λεπτά ρόδινα άνθη θα ήταν καταλληλότερο για την ομορφιά - εσωτερικά και εξωτερικά. Το αποτέλεσμα ήταν ότι στον Κίστο δόθηκαν και οι δύο στόχοι, η θεραπευτική και η καλλυντική δράση. Αναντίρρητα στον αρχαίο κόσμο τα βότανα ήταν πολύ δημοφιλή. Ιδιαίτερα η ρητίνη του Κίστου, το αποκαλούμενο λάβδανο, ήταν διάσημη σε ολόκληρη την περιοχή της Μεσογείου ως καλλυντικό και για την ενίσχυση και τα προβλήματα του δέρματος και της τρίχας. Επιπλέον, εκτιμήθηκε ως θεραπεία για το λοιμό της εποχής και άλλων ασθενειών. Συνήθως, οι έλληνες αγρότες και οι μοναχοί του Αγίου Όρους χρησιμοποίησαν τον Κίστο σαν θεραπευτικό τσάι σε διάφορες διαταραχές του οργανισμού.

Προστατεύει την καρδιά και αποτοξινώνει

  Σήμερα, αφότου ελέγχθηκαν οι εξαιρετικές θεραπευτικές δυνάμεις του Κίστου από την επιστήμη, δεν είναι πια μόνο στην Ελλάδα δημοφιλής . Το γεγονός είναι ότι το τσάι του Κίστου είναι τρεις φορές πιο υγιές από όσο το πράσινο τσάι . Προστατεύει την καρδιά τέσσερις φορές καλύτερα από το κόκκινο κρασί και είναι αντιοξειδωτικό είκοσι φορές ισχυρότερο από τον φρέσκο χυμό λεμονιών. 

  Αυτό ήταν το αποτέλεσμα των δοκιμών που πραγματοποιήθηκαν από το ίδρυμα Lefo Ahrensburg. Στη μελέτη τους, οι ερευνητές σύγκριναν διάφορα τσάγια, χυμούς και κρασιά ως προς τη δυνατότητά τους να εξουδετερώσουν τις αποκαλούμενες ελεύθερες ρίζες όπως οι περιβαλλοντικοί ρύποι και τα επιβλαβή υποπροϊόντα του μεταβολισμού.
  Οι γνωστοί καταστροφείς των ελεύθερων ριζών είναι οι βιταμίνες Ε και οι χρωστικές ουσίες Γ, βήτα-καροτινών και τα φλαβονοειδή των βοτάνων. Εάν το σώμα δεν έχει αρκετά από αυτά τα αντιοξειδωτικά, οι τοξικές ουσίες μπορούν ελεύθερα να αναπτυχθούν. Είναι αρμόδιοι για την πρόωρη γήρανση και ένα πλήθος διάφορων ασθενειών. Βλάπτουν, παραδείγματος χάριν, τους τοιχώματα των μικρών αιμοφόρων αγγείων. Σαν πρώτη βοήθεια, το σώμα πρέπει να παράγει χοληστερόλη για να επισκευάσει τις τρύπες - η άνοδος των επιπέδων χοληστερόλης είναι εντυπωσιακή. Γρήγορα η ροή αίματος εμποτίζεται - αρτηριοσκλήρωση, υψηλή πίεση αίματος και άλλες καρδιαγγειακές παθήσεις είναι το αποτέλεσμα.
   Οι επιστήμονες του ιδρύματος Lefo ανακάλυψαν ότιο Κίστος περιέχει έναν εξαιρετικά αποτελεσματικό συνδυασμό αντιοξειδωτικών: ήδη ένα ποτηράκι του συγκεντρωμένου τσαγιού έχει την ίδια επίδραση με μια καθημερινή δόση της βιταμίνης C (ως ασκορβικό οξύ)  

                                                                                      . Στη Ικαρία παράγουν μέλι  από αυτό το φυτό το οποίο το χρησιμοποιούν ως φάρμακο !  Ίσως αυτό είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι πάνω από 100 χρονών.

  Εντούτοις, το φυτό του Κίστου είναι σε θέση να κάνει πολύ περισσότερο. Ο καθ. Claus Peter Siegers του πανεπιστημίου του Lubeck αποδεικνύει ότι ο Κίστος αποτοξινώνει το σώμα και αποβάλλει τα τοξικά βαριά μέταλλα που προέρχονται από τον καπνό των τσιγάρων, των οδοντικών σφραγισμάτων και της περιβαλλοντικής ρύπανσης. Στη μελέτη Sieger, οι καπνιστές έπιναν μόνο 50 μιλιγκραμ τσάι Κίστου δύο φορές την ημέρα. Μετά από τέσσερις εβδομάδες, στο τέλος της εξέτασης, το επίπεδο καδμίου στο αίμα των συμμετεχόντων ήταν σημαντικά χαμηλότερο από πριν. Οι θεράποντες συμβουλεύουν ένα λίτρο τσαγιού Κίστου ημερησίως κατά τη διάρκεια της οδοντικής αποκατάστασης.

Ισχυρότερος από τη βιταμίνη Ε και C


  Το γεγονός ότι ο Κίστος είναι επίσης ευεργετικός για το ανοσοποιητικό σύστημα ανακαλύφθηκε στα εργαστηριακά τεστ από το Δρ Vinzenz Nowak από το Bad Iburg. Ήδη ένα φλυτζάνι του τσαγιού ημερησίως είναι ικανό για να υποκινήσει το ανοσοποιητικό σύστημα σημαντικά . Περαιτέρω, ο Δρ Frank Petereit δήλωσε στη διατριβή του στο πανεπιστήμιο Munster ότι ο Κίστος βοηθά σε πολλές μυκητιακές μολύνσεις όπως mycosis, candida albicans. Επίσης, άλλοι επιβλαβείς μικροοργανισμοί όπως τα βακτηρίδια κολοβακτηριδίου και ελικοβακτηρίδια , το τελευταίο των οποίων προκαλούν τη γαστρίτιδα, ελέγχονται από τον Κίστο. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για την εποχή μας επειδή η πίεση και η αυξανόμενη πίεση μέσω των περιβαλλοντικών ρύπων αποσταθεροποιούν την ευαίσθητη ισορροπία των χρήσιμων βακτηριδίων στο έντερο πολύ γρήγορα. Τα συμπτώματα είναι αργή πέψη, κόπωση και έλλειψη ενέργειας. Το τσάι του Κίστουβελτιώνει όλα αυτά και υποστηρίζει την υγιή βακτηριακή πανίδα. Ο Petereit επίσης ανακάλυψε ότι ο Κίστος ανακουφίζει τις διάφορες μορφές αναφλέξεων. Εάν καταναλωθεί ένα λίτρο του τσαγιού , τα χαρακτηριστικά συμπτώματα στο αίμα θα μειωθούν σημαντικά. Η επίδραση σε περίπτωση αναφλέξεων των ούλων - ξεπλύντε το στόμα σας αρκετές φορές καθημερινά με το τσάι και, πρόσθετα, πιείτε δύο ή τρία φλυτζάνια από αυτό.
  Ακόμα περισσότερο εντυπωσιακό είναι ότι το τσάι του Κίστου έχει μια πολύ ισχυρή αντιική επίδραση στους ιούς της γρίπης και ακόμη και στους ιούς πτηνών (H7N7 ). Αυτό ανακαλύφθηκε από τους βιολόγους του «Institut fur Molekulare Virologie «(» ίδρυμα μοριακής ιολογίας») Munster. Ο καθηγητής Stefan Ludwig του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Munster επισημαίνει ότι το καλύτερο πράγμα είναι ότι το τσάι δεν βλάπτει τα σωματικά κύτταρα που επηρεάζονται από τον ιό. Αντίθετομε τις θεραπείες με τα αντιβιοτικά, ο ιός δεν αναπτύσσει οποιοδήποτε σημάδι αντίστασης.

Κίστος - Το καλλυντικό για την ομορφιά

   Οι επιστήμονες ακολούθησαν επίσης την επιθυμία των ολύμπιων θεών. Το αποτέλεσμα: εάν κάποιος βάλει στο δέρμα τσάι Κίστου δύο φορές την ημέρα, θα έχει μια σημαντικά καθαρότερη και υγιέστερη χροιά ακόμη και σε δέρματα με ακμή και νευροδερματίτιδα αμέσως μετά από τέσσερις εβδομάδες.
  Οι μελέτες του χημικού εργαστηρίου καθηγητή Wei?ling's σε Altenberge καθώς επίσης και μια πρακτική μελέτη από το Δρ Reiner Wobling στο Bad Rothenfelde επιβεβαίωσαν αυτήν την άποψη. Οι δοκιμές από τον καθηγητή G. Wiese σε Hamm απέδειξαν ότι χάρη στον Κίστο η εμφάνιση του δέρματος βελτιώθηκε σε 61 από 95 ασθενείς που έπασχαν από νευροδερματίτιδα, πράγμα που αντιμετωπίστηκε προηγουμένως χωρίς επιτυχία. Αντίθετο με άλλη θεραπεία (φάρμακα, επεξεργασίες με το φως και βελονισμός), 64 τοις εκατό των ασθενών βελτιώνονται μετά από τέσσερις εβδομάδες. Το μυστικό αυτών των καταπληκτικών αποτελεσμάτων του Κίστου είναι ιδιαίτερα το υψηλού επιπέδου της βιταμίνης P. Ορισμένες όξινες ενώσεις περιλαμβάνονται επίσης, αποκαλούμενα Πολυφαινόλες. Ο Κίστος ανήκει στην ομάδα φυτών με το πιό υψηλό επίπεδο αυτών των ενεργών πρακτόρων. Σε χαμηλότερες συγκεντρώσεις, βρίσκονται επίσης σε άλλα υγιή τρόφιμα όπως τα κρεμμύδια και το κόκκινο κρασί. Αυτές οι ουσίες έχουν μια ισχυρότερη αντιοξειδωτική επίδραση από τις γνωστές βιταμίνες Ε και Γ. Η «Deutsche Gesellschaft fur Ernahrung» («γερμανική ένωση για τη διατροφή») υπογραμμίζει: 
«Τα τρόφιμα πλούσια σε πολυφαινόλες αποτρέπουν τα κύτταρα από την ανεξέλεγκτη αναπαραγωγή, σταθεροποιούν την καρδιά και την κυκλοφορία (επίδραση κόκκινου κρασιού) και υποστηρίζουν τη βιολογική δραστηριότητα της βιταμίνης C.»

Φροντίδα δέρματος με Κίστο


Πλύσεις: Φαγούρα, ερεθισμένο δέρμα, νευροδερματίτιδα ,ακμή ο Κίστος τα ηρεμεί πολύ γρήγορα: καθαρίστε με το αραιωμένο τσάι (10g του τσαγιού σε 200ml του νερού, ζεστάνετε για περίπου 5 λεπτά) το δέρμα με ένα σφουγγάρι δύο φορές την ημέρα και αφήστε το να ξεραθεί. . Επιπλέον πιείτε τουλάχιστον ένα ποτήρι του τσαγιού Cistus ημερησίως, καλύτερα πριν από το πρόγευμα το πρωί. Η θεραπεία του δέρματος πρέπει να διαρκέσει τουλάχιστον 4 έως 6 εβδομάδες. Επίσης οι πλύσεις με Κίστο συμπληρώνονται με την κατανάλωση του τσαγιού (ένα λίτρο καθημερινά όπως για την αποτοξίνωση). Επιπλέον πρέπει να πιείτε 2 λίτρα ακόμα σκέτο εμφιαλωμένο νερό χαμηλό σε μέταλλα. 
Κομπρέσσες: Στη λαϊκή ιατρική της Χαλκιδικής ο Κίστος εφαρμόζεται επίσης σαν καταπλάσμα. Για τις βακτηριακές μολύνσεις, τις αιμορροϊδες και τις αλλεργίες το φυτό βράζεται για λίγο σε ζεστό νερό, τοποθετείται σε έναμίξερ και γίνεται πολτός. Το εφαρμόζετε στην προβληματική περιοχή και το αφήνετε να απορροφηθεί για περίπου 20 λεπτά. Κατόπιν το ξεπλένετε και προαιρετικά εφαρμόζεται κάποια κρέμα Cistus.

 Cistus salvifolius
Κοινό όνομα Ασπροκουνουκλιά, αγριοφασκομηλιά,άγρια αλιφασκιά,βούκισο

  Είναι όρθιος, πολύκλαδος θάμνος με ύψος έως και 1 μ. Έχει φλοιό σκούρο γκρί ή καστανό και ελαφρώς τραχύ. Οι νεαροί κλαδίσκοι έχουν πυκνές, γκριζωπές τρίχες. Τα φύλλα είναι μικρά, ωοειδή, αντίθετα, με κυματοειδείς παρυφές και χρώμα γκριζοπράσινο. Η επάνω επιφάνεια τους είναι τραχεία, ενώ η κάτω έχει λεπτές τρίχες με εμφανή νεύρωση. Τα άνθη της είναι μεγάλα, λευκά, μεμονωμένα ή σε ζεύγη, μασχαλιαία, με 5 πέταλα. Ο ποδίσκος τους έχει πυκνές, γκρίζες τρίχες . Ο καρπός είναι κάψα, σχεδόν σφαιρική και σκουροκάστανη . Είναι το πιο εντυπωσιακό από τα είδη του Cistus, καθώς η μεγάλη του στεφάνη με τα λευκά πέταλα θυμίζει τριαντάφυλλο και είναι διπλάσια σε μέγεθος από τα υπόλοιπα .

Είναι είδος αυτοφυές και ανθίζει τους μήνες Μάρτιο έως Μάιο.
Απαντώνται σε πετρώδη και ξηρά εδάφη μακκίας βλάστησης, σε φρύγανα και διάκενα δασών πεύκης, στην ευμεσογειακή ζώνη βλάστησης.Είναι είδος των περιοχών της Μεσογείου και Δ. Ευρώπης που εξαπλώνεται προς την Ανατολή, μέχρι το Β. Ιράν και τον Καύκασο. Απαντάται σχεδόν σε όλη τη χώρα, ιδιαίτερα σε Ικαρια, Ρόδο, Εύβοια και Θάσο.

• Φύεται στις ίδιες περιοχές με την λαδανιά αλλά σε λιγότερη έκταση.Διαφέρει κυρίως ως προς τα άνθη που έχουν πέταλα πιο μικρά (3-5 εκ.), χρώμα λευκό και δεν είναι ρυτιδωμένα και έχει πολύ μικρότερα φύλλα. Πολλές φορές συνυπάρχουν και δημιουργούν ωραία αντίθεση.

Δίνει άφθονο νέκταρ και γύρη κίτρινη,το παραγόμενο μέλι είναι αρωματικό.Επίσης δίνει και πρόπολη.

πηγηhttp://visini-melissa.blogspot.gr/

Ελληνικά πανηγύρια

 
Χορέψετε χορέψετε
τα νιάτα να χαρείτε
γιατί σε τούτο τον ντουνιά
δε θα τα ξαναβρείτε

Δώσ’ τε του χορού να πάει
τούτη η γης θα μας εφάει
τούτη η γης θα μας εφάει
δώσ’ τε του χορού να πάει.......

			Οι αυτοσχέδιοι πάγκοι γεμίζουν από κάθε λογής πραμάτεια και οι έμποροι στέκονται στην άκρη του δρόμου. Οι κούνιες περιμένουν τα μικρά παιδιά και σε αρκετές περιπτώσεις τα μαγαζιά διαθέτουν μουσική για να διασκεδάσουν τους μεγάλους. Πρόκειται για σκηνή από τα παραδοσιακά πανηγύρια, που πραγματοποιούνται κυρίως κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού σε όλη τη χώρα και συνεχίζουν να είναι ο πιο δημοφιλής τρόπος διασκέδασης της Ελληνικής υπαίθρου. Την παραμονή και ανήμερα της εορτής του πολιούχου Αγίου κάθε χωριού στήνεται το γλέντι που φέρνει κοντά ανθρώπους ακόμη κι αν αυτοί βρίσκονται πολύ μακριά. Είναι ένας λόγος για να επιστρέψουν στον τόπο τους οι ξενιτεμένοι, είναι ο τρόπος για να γνωριστούν οι νέοι με τις νέες του χωριού, να ξεκουραστούν οι γεωργοί, να ξεδώσουν, να διασκεδάσουν για να επιστρέψουν στις δουλειές τους αναγεννημένοι και κυρίως είναι η απλή διασκέδαση, το ξεφάντωμα, η κοινωνική συναναστροφή των κατοίκων του κάθε τόπου μεταξύ τους. «Ήταν μια όαση, μια στιγμή ξενοιασιάς και μια ευκαιρία για διασκέδαση στην σκληρή και κοπιαστική ζωή που ζούσαν οι άνθρωποι» αναφέρει έρευνα ομάδας μαθητών του λυκείου Γέρα. Συνεχίζοντας οι μαθητές αναφέρουν στην έρευνα «Είναι έθιμα σταθερά επαναλαμβανόμενα στον κύκλο της ζωής. Ακόμη κι αν σήμερα έχουν χάσει την αυθεντική τους μορφή και την άρρηκτη σχέση τους με τις εποχικές δραστηριότητες της αγροτικής ζωής, διατηρούν το πανηγυρικό τους ύφος και προσφέρουν την ίδια ανάταση και χαρά στον αγωνιζόμενο άνθρωπο». Παραδοσιακοί χοροί, αθλητικοί αγώνες, θρησκευτικές τελετές και λιτανείες καθώς και μουσικά γλέντια συνθέτουν την εικόνα κάθε πανηγυριού. Εικόνες που μένουν χαραγμένες στην ψυχή κυρίως των μικρών παιδιών και αποτελούν τα μελλοντικά τους βιώματα. Στα πανηγύρια γίνεται η σημαντικότερη διάδοση της μουσικής μας παράδοσης, καθότι λαϊκοί οργανοπαίχτες αποδίδουν δημοτικά τραγούδια με μεράκι και σεβασμό συμβάλλοντας με αυτή την διαδικασία να τα γνωρίσουν οι νεότεροι. Η μουσική είναι ταυτισμένη με μια μορφή ιερουργίας και ο χορός έχει τη σημειολογία του. Ο κόσμος χορεύει ομαδικά, εξ άλλου οι κυκλικοί χοροί γεννήθηκαν στην Ελλάδα και συμβολίζουν την συνοχή της κοινότητας. Ο πρώτος χορευτής δείχνει την ιδιοσυγκρασία του (ταμπεραμέντο) και καταθέτει την προσωπική του προσέγγιση, μετά πηγαίνει τελευταίος και στηρίζει την ομάδα του χορού………..την κοινότητα. Τα πανηγύρια της υπαίθρου χωρίζονταν παλιά σε τρία σκέλη………πρώτο το θρησκευτικό, με λειτουργία στην εκκλησία και λιτάνευση της εικόνας, δεύτερο το ψυχαγωγικό, με όργανα, μουσική και χορό και τρίτο το οικονομικό, καθώς στήνονταi υπαίθρια παζάρια. Οι κάτοικοι των χωριών έχουν την ευκαιρία να αναδιοργανώσουν τις κοινωνικές τους σχέσεις, είτε σε οικογενειακό είτε σε ευρύτερο επίπεδο, να συνάψουν συμφωνίες οικονομικής φύσης, ακόμη και μία ευκαιρία για τα δύο φύλα να επικοινωνήσουν μεταξύ τους. Υπάρχουν βέβαια και πανηγύρια που έχουν οικονομικό χαρακτήρα, όπου συνήθως προβάλλονται τα τοπικά προϊόντα της κάθε περιοχής γι’ αυτό και έχουν καθιερωθεί «εορτές» κάστανου, φέτας, κερασιού, μήλου κ.τ.λ. Αυτού του είδους οι εκδηλώσεις συμβάλλουν εκτός των άλλων και στην οικονομική ανάκαμψη κάθε περιοχής. Στις μεγάλες επαρχίες είναι λογικό, εφόσον τα χωριά είναι πολλά, αντίστοιχα και τα πανηγύρια να είναι πολλά. Το σημαντικό όμως είναι ότι κρατάνε την αγνότητα, την απλότητα και την γραφικότητά τους. Δεν έχουν εμπορευματοποιηθεί ακόμη, δεν τα έχουν αναλάβει «σπόνσορες» και χορηγοί, δεν μαγειρεύουν «κέτερινγκ» και μουσική παίζουν γνήσιοι παραδοσιακοί οργανοπαίκτες και όχι σύμπακτοι δίσκοι (cd). Οι άνθρωποι του χωριού ντύνονται με τα γιορτινά τους ρούχα θεωρώντας την μέρα σπουδαία και γιορτινή. Ειδικά τώρα που η οικονομική κρίση πλήττει την χώρα……….. η αγνή, απλή και φθηνή διασκέδαση των πανηγυριών αποτελεί πραγματική όαση.

 

Και.... βέβαια όταν μιλάμε για πανηγύρια δεν έχουμε ζήσει τίποτα, εάν δεν βιώσουμε ένα πανηγύρι στην Ικαριά!!! Από αυτό της Λαγκάδας, απίστευτο φυσικό τοπίο,

http://sykees8.blogspot.gr/

Για την Ελένη που δημιουργεί μουσική των λέξεων ....!

Η διαφορά του "καλού" από το ιδιοφυές είναι ότι στο ιδιοφυές κατοικεί η ποίηση

Είναι η ζωή μας, πλοίο που αρμενίζει,

ολόφωτο σ’ ωκεανούς από λαχτάρες.

Λιάζονται στο κατάστρωμα, ανέμελα

 τα όνειρα, τουρίστες με κιθάρες

κι θλίψη αδιάκοπα σαΐτες ακονίζει.

 

Κάθε λιμάνι κι άλλη μια, πικρή σελίδα,

άλλοι ανεβαίνουν κι άλλοι ξεμπαρκάρουν,

τρίζουν κατάρτια και αρμοί, στα δύσκολα,

είναι οι καημοί, αυτοί ,που κουμαντάρουν,

κι όλο στο χάρτη ψάχνουν την πατρίδα.

Σαν για ταξίδι στο άγνωστο κινάει,

είναι η ζωή μας πλοίο με λευκά πανιά,

μέσα στα αμπάρια τρόφιμα και ηδύποτα

το ξεγέλα η μαργιόλα απανεμιά,

μα στην πορεία ο καιρός κόντρα του πάει.

Κι εμείς γοργόνες, στην πλώρη σκαλιστές,

το κάθε κύμα να μας λούζει ανταριασμένο,

να ξεπερνάμε με ψυχή όλα τα ανείπωτα,

να νανουρίζουμε τα πέλαο κοιμισμένο,

και να παλεύουμε κουρσάρους και ληστές.

Ελένης Σέττα

Η μοναξιά (Ελένη Σέττα)   Μόνη γεννήθηκα και μόνη προχωρώ,

αυτή η κατάσταση συνέχεια με πληγώνει 

σε έναν κόσμο που νομίζω δεν χωρώ,

ψάχνω έναν τρόπο να μην είμαι μόνη.

Η μοναξιά είναι δίκοπο μαχαίρι,

Κρύο, αδυσώπητο και κοφτερό,

σκελετωμένο το κρατάει χέρι

και με σφραγίζει με τον καιρό.

Η μοναξιά μοιάζει λουλούδι ,

σε βάζο γυάλινο χωρίς νερό.

Λησμονημένο, πικρό τραγούδι,

που ηχεί σε μ...

Η φλόγα… (Ελένη Σέττα-Τίτος Ζώης)

-Ένα τριαντάφυλλο η καρδιά, που ματωμένο στέκει

  κι' ο έρωτας το τόξο του, καλά κρατεί παρέκει.

-Τοποθετεί το βέλος του, και την χορδή τεντώνει,

  δεν έχει διόλου λογική, τα στήθη σαν καρφώνει.

-Μα είναι ο πόνος γλύκισμα, όταν θα σε κτυπήσει,

  φτερά σου δίνει και πετάς, σαν την καρδιά τρυπήσει. 

-Αλήτης είναι ο έρωτας και σαν παιδάκι παίζει,

  τη μι...

Ποίηση είναι η αναπάντεχη χρήση της γλώσσας

https://www.facebook.com/Selana58