Σάββατο 6 Απριλίου 2013

Η αγκισαρε η [ακισαρε] της Ικαρίας....το φυτό που προσφέρει την πρόπολη

Cistus incanus ή Cistus creticus   (Cistus incanus subsp. creticus )


Κοινό όνομα Λαδανιά, κίστος,μειτζίνα, κουνούκλα, κουνουκλιά,λάδανος,αλαδανιά, αγκίσαρος ....



Η λαδανιά είναι αρωματικό, φαρμακευτικό και μελισσοτροφικό φυτό που φύεται σε πολλά μέρη της Ελλάδας και κυρίως στην Ικαρια στην Κρήτη και στην Κύπρο.



Αλλά και σε άλλες περιοχές της ανατολικής Μεσογείου, όπου είναι κοινό φυτό, στην Κριμαία και στον Καυκάσο. 

Η λαδανιά, από βοτανική άποψη, ανήκει στην οικογένεια των Cistaceae και περιλαμβάνει 7 γένη και 160 περίπου είδη, φυτά των παραμεσογείων χωρών και της Αμερικής. Στην Ελλάδα, αυτοφυές είναι το γένος Cistus με 5 αυτοφυή είδη. Αυτά είναι τα Cistus creticus ή incanus (υποείδη- creticus και eriocephalus), Cistus parviflorus, Cistus monspeliensis,Cistus salviifolius και το σπάνιο Cistus laurifolius . 



Η φυσική του θέση είναι σε ξηρές, πετρώδεις θέσεις, σε φρύγανα και σε διάκενα δασών, όπου μπορεί να καλύπτει μεγάλες εκτάσεις που ονομάζονται κιστώνες. Ακόμη, ευδοκιμεί σε ξηρές ή και δροσερές ημιορεινές περιοχές, σε φτωχά ξηρικά και ασβεστώδη εδάφη και σχηματίζει αραιές ή πυκνές συστάδες. 



   Οι λαδανιές είναι φυτά αειθαλή, θαμνώδη πάνω από ένα μέτρο ύψος, με πολύκλαδο βλαστό και παχιά, ρυτιδώδη φύλλα. Τα φύλλα του και οι τρυφεροί βλαστοί του εκκρίνουν την κομμεορητίνη που λέγεται αλάδανος. Τα φύλλα τους είναι συνήθως κυματοειδή, απλά αδιαίρετα, αντίθετα η κατ' εναλλαγή με παράφυλλα, απλές τρίχες αστεροειδείς ή σε δέσμες. Αυτά παρουσιάζουν διαφορετικής μορφής φύλλα ανάλογα με την εποχή (εποχιακός διμορφισμός). Μεγαλύτερη επιφάνεια φύλλων το χειμώνα-άνοιξη και μικρότερη το καλοκαίρι και το φθινόπωρο όπου υποτριπλασιάζεται (από 6 σε 2 mm2). Ωστόσο, κατά την ξηρή περίοδο έχουμε απόρριψη των φύλλων από τα φυτά που φθάνει ακόμη και το 100%. H αναβλάστηση των φυτών παρατηρείται ένα μήνα μετά τις πρώτες φθινοπωρινές βροχές. To άνθος είναι εφήμερο και φαίνεται ότι το μπουμπούκι διεγείρεται από το πρωινό φως. Τα πέταλα ανοίγουν και στη συνέχεια μέχρι το επόμενο πρωί τα σέπαλα κλείνουν απορρίπτοντας τα πέταλα και σχηματίζεται μια 5-χωρη κάψα που περιέχει 80-130 σπέρματα. Τα άνθη έχουν 5 πέταλα ροδίνου ερυθρού χρώματος και 5 σέπαλα, πολλούς στήμονες με κίτρινα στίγματα πλούσια σε γύρη.




  •   Όλα τα είδη της λαδανιάς (Cistus) χαρακτηρίζονται ως πυρόφυτα, λόγω της ιδιότητας τους να διεγείρεται το φύτρωμα των σπερμάτων τους και να αναβλαστάνουν αμέσως μετά την πυρκαγιά. To φαινόμενο αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα σπέρματα τους καλύπτονται από μια αδιάβροχη μεμβράνη η οποία με την έκθεση τους σε υψηλές θερμοκρασίες της πυρκαγιάς, διαρρηγνύεται επιτρέποντας την απορρόφηση νερού και το φύτρωμα του σπόρου. Χωρίς τη φωτιά η καταστροφή της πιο πάνω μεμβράνης γίνεται με βραδύ ρυθμό με την επίδραση των μικροοργανισμών του εδάφους.




  •   Στο υποείδος της λαδανιάς creticus, όλα τα μέρη του φυτού καλύπτονται από μονήρεις ή αστεροειδείς αδενώδεις τρίχες που παράγουν την κομμεορητίνη  λέγεται ‘'αλάδανος’', ή ‘’Λάβδανο’’ (δεν πρέπει να συγχέεται με το ‘’Λαύδανο’’ που είναι φαρμακευτική ουσία που περιέχει συστατικά του οπίου), που αντιστοιχεί στο 'Λήδανο’’ του Ηροδότου, ή το ‘’Λάδανον ή Λήδον’' του Διοσκουρίδη. Το αλάδανο έχει χρώμα σκούρο καφετί, είναι αρωματικό και με πικρή γεύση και χρησιμοποιείται εκτός των άλλων για την παραγωγή αιθέριου ελαίου με διαπεραστικό άρωμα. Αυτή η αρωματική ρητίνη (gummi ladanum), με έντονες φαρμακευτικές ιδιότητες, χρησιμοποιείται από αρχαιοτάτων χρόνων, ενάντια στους λοιμούς της χολέρας, ως αρωματική ουσία για θυμιάσεις, αλλά και στην ταρίχευση των νεκρών. H μεγαλύτερη πυκνότητα των αδενωδών τριχών στο φυτό παρουσιάζεται κατά μήκος των νεύρων της κάτω επιφανείας των φύλλων καθώς και στα στελέχη. H παραγωγή της ρητίνης στην διάρκεια της ημέρας αυξάνει με την αύξηση της θερμοκρασίας. H ρητίνη που εκρέει από τις αδενώδεις τρίχες, καλύπτει την εξωτερική επιφάνεια της τρίχας, τη βάση της και την επιφάνεια του οργάνου στο οποίο φύεται. ΄Ετσι, όσο μεγαλύτερη είναι η ηλικία του οργάνου (φύλλα, στελέχη κ.λ.π) τόσο και μεγαλύτερη είναι η ποσότητα της ρητίνης που έχει αποτεθεί πάνω του. H επικάλυψη των φύλλων από την ρητίνη φαίνεται ότι ελαττώνει την εξατμισοδιαπνοή, μειώνει την θερμοκρασία του φύλλου, λόγω της εξάτμισης του αιθερίου ελαίου που περιέχει, αλλά και προστατεύει από τις υπεριώδεις ακτίνες. To ποσό της ρητίνης το οποίο παράγεται στα φύλλα εκτός από την εποχιακή του διακύμανση ποικίλει και από περιοχή σε περιοχή, λόγω περιβαλλοντικών ή και γενετικών παραγόντων, και κυμαίνεται από 1.5-15% ξηρού βάρους φύλλων. Στο υποείδος eriocephalus το αντίστοιχο ποσοστό είναι πάντα μικρότερο του 1% και το ποσοστό των αδενωδών τριχών πάνω στην επιφάνεια των φυτών είναι πολύ μικρότερο από ότι στο υποείδος creticus. 










  • To Cistus creticus είναι ο ‘’κίσθος ‘’ του Θεοφράστου. O Θεόφραστος διέκρινε δύο είδη ‘’ κίσθου ‘’, το αρσενικό και το θηλυκό. To άρσενικό το περιγράφει ως ‘’'μείζον και σκληρώτερον και λιπαρώτερον και το άνθος επιπορφυρίζον, άμφω δε τα γένη όμοια τοις αγρίοις ρόδοις, πλην ελλάτω και άοσμα’’. Ετσι, λοιπόν η σημερινή αγγλική ονομασία ‘’Rock rose’’ για τα φυτά αυτά ίσως να έχει προέλθει από την παρατήρηση του Θεοφράστου, από την περιγραφή του οποίου συμπεραίνουμε ότι το ‘’αρσενικό γένος’’ αντιστοιχεί στο Cistus creticus και το ‘’θηλυκό’’ στο Cistus salviifolius. To πρώτο απαντάται στη Κρήτη με δύο υποείδη: α). Cistus cretlcus ssp. creticus και β), Cistus creticus ssp. eriocephalus. To πρώτο το είδος, η ‘’Κρίθινη’’, όπως τοπικά λέγεται, έχει ροζ-μοβ άνθη, ενώ η ‘’Σίτινη’’ έχει κίτρινα άνθη, από την οποία συλλέγεται η κομμεορητίνη με μηχανικά μέσα. 


Περιγραφή φυτού Φρύγανο αειθαλές ύψους 30-100 εκ. Βλαστός διακλαδισμένος, τριχωτός. Φύλλα αντίθετα. μικρά, χνουδωτά, πολύ πυκνά, ωοειδή, με εμφανή νεύρα, αρωματικά.
Άνθη μεγάλα με 5 πέταλα μήκους 4-6 εκ. χρώματος ρόδινου, ρυτιδωμένα. Βγαίνουν στις κορυφές των βλαστών κατά κύματα ή μεμονωμένα. 
Οι στήμονες είναι πολυάριθμοι, σε σπονδύλους γύρω από το στίγμα. Στήμονες και στίγμα έχουν χρώμα κίτρινοπορτοκαλί. Είναι από τα ωραιότερα λουλούδια της ανοίξεως.
Αυτοφύεται σε άγονες και πετρώδεις περιοχές και σε θαμνότοπους. σε ηλιόλουστες θέσεις σε όλη τη χώρα. Τα φυτά εκκρίνουν τις θερμές ώρες του καλοκαιριού από τους βλαστούς και τα φύλλα μια ουσία το λάδανο που παλαιότερα το χρησιμοποιούσαν ως φάρμακο.


Το λάδανο συλλέγουν και οι μέλισσες ως πρόπολη.
Η Λαδανιά ανθίζει Απρίλιο-Ιούνιο.
Παρέχει εκτός από την πρόπολη που αναφέραμε, νέκταρ και γύρη χρώματος πορτοκαλί, απαραίτητη τους μήνες αυτούς που το μελίσσι βρίσκεται στην ανάπτυξη.Δίνει άφθονη και καλής ποιότητας γύρη. Τα φορτία γύρης που συλλέγει και μεταφέρει η μέλισσα στην κυψέλη της είναι αρκετά μεγάλα. Τυχεροί όσοι έχουν τέτοια λουλούδια κοντά στα μελισσοκομία τους αυτόν τον καιρό.Είναι φυτό με μεγάλη μελισσοκομική αξία.Όταν το πιάνεις με το χέρι σου καταλαβαίνεις γιατί παίρνουν οι μέλισσες από εκεί ρυτίνες για πρόπολη.Νιώθεις σαν να κολλά το χέρι σου πάνω στο φυτό. ... 













Τα φύλλα της λαδανιάς έχουν την υψηλότερη περιεκτικότητα σε πολυφαινόλες από οποιοδήποτε άλλο φυτό στην Ευρώπη, με εκπληκτική ικανότητα καταστροφής των ελευθέρων ριζών, καθώς και υψηλή αντιοξειδωτική δράση.Το 1999 κηρύχθηκε Ευρωπαϊκό έτος για το φυτό αυτό!! Το φυτό αυτό κυριαρχεί σε όλη την Μεσόγειο 

Του Ulrich Arndt

Στη χερσόνησο της Χαλκιδικής, o μύθος λέει ότι έγινε ένα συμβούλιο πάνω στον Όλυμπο όπου οι Θεοί καθόρισαν ποια φυτά θα είναι θεραπευτικά. Οι θεοί όρισαν ότι ο Κίστος θα θεραπεύει τους πολεμιστές που πληγώθηκαν στη μάχη. Αυτό ενόχλησε τις θεές, επειδή ήταν σίγουρες ότι το φυτό με τα λεπτά ρόδινα άνθη θα ήταν καταλληλότερο για την ομορφιά - εσωτερικά και εξωτερικά. Το αποτέλεσμα ήταν ότι στον Κίστο δόθηκαν και οι δύο στόχοι, η θεραπευτική και η καλλυντική δράση. Αναντίρρητα στον αρχαίο κόσμο τα βότανα ήταν πολύ δημοφιλή. Ιδιαίτερα η ρητίνη του Κίστου, το αποκαλούμενο λάβδανο, ήταν διάσημη σε ολόκληρη την περιοχή της Μεσογείου ως καλλυντικό και για την ενίσχυση και τα προβλήματα του δέρματος και της τρίχας. Επιπλέον, εκτιμήθηκε ως θεραπεία για το λοιμό της εποχής και άλλων ασθενειών. Συνήθως, οι έλληνες αγρότες και οι μοναχοί του Αγίου Όρους χρησιμοποίησαν τον Κίστο σαν θεραπευτικό τσάι σε διάφορες διαταραχές του οργανισμού.


Προστατεύει την καρδιά και αποτοξινώνει




  Σήμερα, αφότου ελέγχθηκαν οι εξαιρετικές θεραπευτικές δυνάμεις του Κίστου από την επιστήμη, δεν είναι πια μόνο στην Ελλάδα δημοφιλής . Το γεγονός είναι ότι το τσάι του Κίστου είναι τρεις φορές πιο υγιές από όσο το πράσινο τσάι . Προστατεύει την καρδιά τέσσερις φορές καλύτερα από το κόκκινο κρασί και είναι αντιοξειδωτικό είκοσι φορές ισχυρότερο από τον φρέσκο χυμό λεμονιών. 

  Αυτό ήταν το αποτέλεσμα των δοκιμών που πραγματοποιήθηκαν από το ίδρυμα Lefo Ahrensburg. Στη μελέτη τους, οι ερευνητές σύγκριναν διάφορα τσάγια, χυμούς και κρασιά ως προς τη δυνατότητά τους να εξουδετερώσουν τις αποκαλούμενες ελεύθερες ρίζες όπως οι περιβαλλοντικοί ρύποι και τα επιβλαβή υποπροϊόντα του μεταβολισμού.
  Οι γνωστοί καταστροφείς των ελεύθερων ριζών είναι οι βιταμίνες Ε και οι χρωστικές ουσίες Γ, βήτα-καροτινών και τα φλαβονοειδή των βοτάνων. Εάν το σώμα δεν έχει αρκετά από αυτά τα αντιοξειδωτικά, οι τοξικές ουσίες μπορούν ελεύθερα να αναπτυχθούν. Είναι αρμόδιοι για την πρόωρη γήρανση και ένα πλήθος διάφορων ασθενειών. Βλάπτουν, παραδείγματος χάριν, τους τοιχώματα των μικρών αιμοφόρων αγγείων. Σαν πρώτη βοήθεια, το σώμα πρέπει να παράγει χοληστερόλη για να επισκευάσει τις τρύπες - η άνοδος των επιπέδων χοληστερόλης είναι εντυπωσιακή. Γρήγορα η ροή αίματος εμποτίζεται - αρτηριοσκλήρωση, υψηλή πίεση αίματος και άλλες καρδιαγγειακές παθήσεις είναι το αποτέλεσμα.
   Οι επιστήμονες του ιδρύματος Lefo ανακάλυψαν ότιο Κίστος περιέχει έναν εξαιρετικά αποτελεσματικό συνδυασμό αντιοξειδωτικών: ήδη ένα ποτηράκι του συγκεντρωμένου τσαγιού έχει την ίδια επίδραση με μια καθημερινή δόση της βιταμίνης C (ως ασκορβικό οξύ)  

                                                                                      . Στη Ικαρία παράγουν μέλι  από αυτό το φυτό το οποίο το χρησιμοποιούν ως φάρμακο !  Ίσως αυτό είναι ο λόγος για τον οποίο υπάρχουν τόσοι πολλοί άνθρωποι πάνω από 100 χρονών.

  Εντούτοις, το φυτό του Κίστου είναι σε θέση να κάνει πολύ περισσότερο. Ο καθ. Claus Peter Siegers του πανεπιστημίου του Lubeck αποδεικνύει ότι ο Κίστος αποτοξινώνει το σώμα και αποβάλλει τα τοξικά βαριά μέταλλα που προέρχονται από τον καπνό των τσιγάρων, των οδοντικών σφραγισμάτων και της περιβαλλοντικής ρύπανσης. Στη μελέτη Sieger, οι καπνιστές έπιναν μόνο 50 μιλιγκραμ τσάι Κίστου δύο φορές την ημέρα. Μετά από τέσσερις εβδομάδες, στο τέλος της εξέτασης, το επίπεδο καδμίου στο αίμα των συμμετεχόντων ήταν σημαντικά χαμηλότερο από πριν. Οι θεράποντες συμβουλεύουν ένα λίτρο τσαγιού Κίστου ημερησίως κατά τη διάρκεια της οδοντικής αποκατάστασης.

Ισχυρότερος από τη βιταμίνη Ε και C


  Το γεγονός ότι ο Κίστος είναι επίσης ευεργετικός για το ανοσοποιητικό σύστημα ανακαλύφθηκε στα εργαστηριακά τεστ από το Δρ Vinzenz Nowak από το Bad Iburg. Ήδη ένα φλυτζάνι του τσαγιού ημερησίως είναι ικανό για να υποκινήσει το ανοσοποιητικό σύστημα σημαντικά . Περαιτέρω, ο Δρ Frank Petereit δήλωσε στη διατριβή του στο πανεπιστήμιο Munster ότι ο Κίστος βοηθά σε πολλές μυκητιακές μολύνσεις όπως mycosis, candida albicans. Επίσης, άλλοι επιβλαβείς μικροοργανισμοί όπως τα βακτηρίδια κολοβακτηριδίου και ελικοβακτηρίδια , το τελευταίο των οποίων προκαλούν τη γαστρίτιδα, ελέγχονται από τον Κίστο. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για την εποχή μας επειδή η πίεση και η αυξανόμενη πίεση μέσω των περιβαλλοντικών ρύπων αποσταθεροποιούν την ευαίσθητη ισορροπία των χρήσιμων βακτηριδίων στο έντερο πολύ γρήγορα. Τα συμπτώματα είναι αργή πέψη, κόπωση και έλλειψη ενέργειας. Το τσάι του Κίστουβελτιώνει όλα αυτά και υποστηρίζει την υγιή βακτηριακή πανίδα. Ο Petereit επίσης ανακάλυψε ότι ο Κίστος ανακουφίζει τις διάφορες μορφές αναφλέξεων. Εάν καταναλωθεί ένα λίτρο του τσαγιού , τα χαρακτηριστικά συμπτώματα στο αίμα θα μειωθούν σημαντικά. Η επίδραση σε περίπτωση αναφλέξεων των ούλων - ξεπλύντε το στόμα σας αρκετές φορές καθημερινά με το τσάι και, πρόσθετα, πιείτε δύο ή τρία φλυτζάνια από αυτό.
  Ακόμα περισσότερο εντυπωσιακό είναι ότι το τσάι του Κίστου έχει μια πολύ ισχυρή αντιική επίδραση στους ιούς της γρίπης και ακόμη και στους ιούς πτηνών (H7N7 ). Αυτό ανακαλύφθηκε από τους βιολόγους του «Institut fur Molekulare Virologie «(» ίδρυμα μοριακής ιολογίας») Munster. Ο καθηγητής Stefan Ludwig του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Munster επισημαίνει ότι το καλύτερο πράγμα είναι ότι το τσάι δεν βλάπτει τα σωματικά κύτταρα που επηρεάζονται από τον ιό. Αντίθετομε τις θεραπείες με τα αντιβιοτικά, ο ιός δεν αναπτύσσει οποιοδήποτε σημάδι αντίστασης.

Κίστος - Το καλλυντικό για την ομορφιά


   Οι επιστήμονες ακολούθησαν επίσης την επιθυμία των ολύμπιων θεών. Το αποτέλεσμα: εάν κάποιος βάλει στο δέρμα τσάι Κίστου δύο φορές την ημέρα, θα έχει μια σημαντικά καθαρότερη και υγιέστερη χροιά ακόμη και σε δέρματα με ακμή και νευροδερματίτιδα αμέσως μετά από τέσσερις εβδομάδες.
  Οι μελέτες του χημικού εργαστηρίου καθηγητή Wei?ling's σε Altenberge καθώς επίσης και μια πρακτική μελέτη από το Δρ Reiner Wobling στο Bad Rothenfelde επιβεβαίωσαν αυτήν την άποψη. Οι δοκιμές από τον καθηγητή G. Wiese σε Hamm απέδειξαν ότι χάρη στον Κίστο η εμφάνιση του δέρματος βελτιώθηκε σε 61 από 95 ασθενείς που έπασχαν από νευροδερματίτιδα, πράγμα που αντιμετωπίστηκε προηγουμένως χωρίς επιτυχία. Αντίθετο με άλλη θεραπεία (φάρμακα, επεξεργασίες με το φως και βελονισμός), 64 τοις εκατό των ασθενών βελτιώνονται μετά από τέσσερις εβδομάδες. Το μυστικό αυτών των καταπληκτικών αποτελεσμάτων του Κίστου είναι ιδιαίτερα το υψηλού επιπέδου της βιταμίνης P. Ορισμένες όξινες ενώσεις περιλαμβάνονται επίσης, αποκαλούμενα Πολυφαινόλες. Ο Κίστος ανήκει στην ομάδα φυτών με το πιό υψηλό επίπεδο αυτών των ενεργών πρακτόρων. Σε χαμηλότερες συγκεντρώσεις, βρίσκονται επίσης σε άλλα υγιή τρόφιμα όπως τα κρεμμύδια και το κόκκινο κρασί. Αυτές οι ουσίες έχουν μια ισχυρότερη αντιοξειδωτική επίδραση από τις γνωστές βιταμίνες Ε και Γ. Η «Deutsche Gesellschaft fur Ernahrung» («γερμανική ένωση για τη διατροφή») υπογραμμίζει: 
«Τα τρόφιμα πλούσια σε πολυφαινόλες αποτρέπουν τα κύτταρα από την ανεξέλεγκτη αναπαραγωγή, σταθεροποιούν την καρδιά και την κυκλοφορία (επίδραση κόκκινου κρασιού) και υποστηρίζουν τη βιολογική δραστηριότητα της βιταμίνης C.»

Φροντίδα δέρματος με Κίστο


Πλύσεις: Φαγούρα, ερεθισμένο δέρμα, νευροδερματίτιδα ,ακμή ο Κίστος τα ηρεμεί πολύ γρήγορα: καθαρίστε με το αραιωμένο τσάι (10g του τσαγιού σε 200ml του νερού, ζεστάνετε για περίπου 5 λεπτά) το δέρμα με ένα σφουγγάρι δύο φορές την ημέρα και αφήστε το να ξεραθεί. . Επιπλέον πιείτε τουλάχιστον ένα ποτήρι του τσαγιού Cistus ημερησίως, καλύτερα πριν από το πρόγευμα το πρωί. Η θεραπεία του δέρματος πρέπει να διαρκέσει τουλάχιστον 4 έως 6 εβδομάδες. Επίσης οι πλύσεις με Κίστο συμπληρώνονται με την κατανάλωση του τσαγιού (ένα λίτρο καθημερινά όπως για την αποτοξίνωση). Επιπλέον πρέπει να πιείτε 2 λίτρα ακόμα σκέτο εμφιαλωμένο νερό χαμηλό σε μέταλλα. 
Κομπρέσσες: Στη λαϊκή ιατρική της Χαλκιδικής ο Κίστος εφαρμόζεται επίσης σαν καταπλάσμα. Για τις βακτηριακές μολύνσεις, τις αιμορροϊδες και τις αλλεργίες το φυτό βράζεται για λίγο σε ζεστό νερό, τοποθετείται σε έναμίξερ και γίνεται πολτός. Το εφαρμόζετε στην προβληματική περιοχή και το αφήνετε να απορροφηθεί για περίπου 20 λεπτά. Κατόπιν το ξεπλένετε και προαιρετικά εφαρμόζεται κάποια κρέμα Cistus.







 Cistus salvifolius
Κοινό όνομα Ασπροκουνουκλιά, αγριοφασκομηλιά,άγρια αλιφασκιά,βούκισο




  Είναι όρθιος, πολύκλαδος θάμνος με ύψος έως και 1 μ. Έχει φλοιό σκούρο γκρί ή καστανό και ελαφρώς τραχύ. Οι νεαροί κλαδίσκοι έχουν πυκνές, γκριζωπές τρίχες. Τα φύλλα είναι μικρά, ωοειδή, αντίθετα, με κυματοειδείς παρυφές και χρώμα γκριζοπράσινο. Η επάνω επιφάνεια τους είναι τραχεία, ενώ η κάτω έχει λεπτές τρίχες με εμφανή νεύρωση. Τα άνθη της είναι μεγάλα, λευκά, μεμονωμένα ή σε ζεύγη, μασχαλιαία, με 5 πέταλα. Ο ποδίσκος τους έχει πυκνές, γκρίζες τρίχες . Ο καρπός είναι κάψα, σχεδόν σφαιρική και σκουροκάστανη . Είναι το πιο εντυπωσιακό από τα είδη του Cistus, καθώς η μεγάλη του στεφάνη με τα λευκά πέταλα θυμίζει τριαντάφυλλο και είναι διπλάσια σε μέγεθος από τα υπόλοιπα .


Είναι είδος αυτοφυές και ανθίζει τους μήνες Μάρτιο έως Μάιο.
Απαντώνται σε πετρώδη και ξηρά εδάφη μακκίας βλάστησης, σε φρύγανα και διάκενα δασών πεύκης, στην ευμεσογειακή ζώνη βλάστησης.Είναι είδος των περιοχών της Μεσογείου και Δ. Ευρώπης που εξαπλώνεται προς την Ανατολή, μέχρι το Β. Ιράν και τον Καύκασο. Απαντάται σχεδόν σε όλη τη χώρα, ιδιαίτερα σε Ικαρια, Ρόδο, Εύβοια και Θάσο.





  • Φύεται στις ίδιες περιοχές με την λαδανιά αλλά σε λιγότερη έκταση.Διαφέρει κυρίως ως προς τα άνθη που έχουν πέταλα πιο μικρά (3-5 εκ.), χρώμα λευκό και δεν είναι ρυτιδωμένα και έχει πολύ μικρότερα φύλλα. Πολλές φορές συνυπάρχουν και δημιουργούν ωραία αντίθεση.


Δίνει άφθονο νέκταρ και γύρη κίτρινη,το παραγόμενο μέλι είναι αρωματικό.Επίσης δίνει και πρόπολη.

πηγηhttp://visini-melissa.blogspot.gr/


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου