ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΑ ΛΕΥΚΑ ΨΗΦΟΔΕΛΤΙΑ !

Γιώργος Κατρούγκαλος το 2012 (ο γνωστός συνταγματαλόγος και πλέον υποψήφιος ευρωβουλευτής - τα ίδια ΑΚΡΙΒΩΣ ισχύουν και σήμερα)

1) ΔΕΝ ισχύουν τα περί διάλυσης της Βουλής (επισήμανση: είχε υπάρξει ΣΚΟΠΙΜΩΣ αυτή η παραπληροφόρηση τότε) αν τα λευκά ή η αποχή είναι πάνω από 50%! Για παράδειγμα αν το σύνολο των λευκών ήταν 99,99% και πήγαινε μόνο ο κ. Παπανδρέου να ψηφίσει το κόμμα του, τότε θα συγκέντρωνε το 100% των έγκυρων ψήφων και το κόμμα του θα λάμβανε ΚΑΙ τις 300 έδρες της βουλής!

2) Τα λευκά προσμετρούνται στα άκυρα, με νόμο του 2006! Σύμφωνα με τον ισχύοντα εκλογικό νόμο, η Λευκή ψήφος πλέον αθροίζεται και συν-προσμετρείται με τα Άκυρα.

3) Με το σύστημα αυτό, αν το πρώτο κόμμα πάρει μόνο το 15% από το σύνολο του εκλογικού σώματος, τότε, με αποχή στο 50%, το ποσοστό του πάει στο... 30%! Και αν έχουμε και 20% λευκά από αυτούς που ψήφισαν, τότε βγαίνει με αυτοδυναμία!- ΠΡΟΣΟΧΗ ΔΙΑΔΩΣΤΕ                                                                               ΠΗΓΗ https://Anoigotamatiasikonotoblemma

Μελετώντας τον εκλογικό νόμο διαπίστωσα -και δυστυχώς αποδεικνύονται πως είναι έτσι-  τα εξής:Είτε ρίξεις λευκό είτε άκυρο είτε δεν πας καθόλου είτε -κι εδώ είναι το ζήτημα- ψηφίσεις κάποιον εκλογικό συνδυασμό αλλά αυτός δεν περάσει το όριο του 3%, το αποτέλεσμα είναι ίδιο. Το ποσοστό κάθε κόμματος υπολογίζεται με βάση το άθροισμα των ψήφων που πήρε κάθε συνδυασμός από όσους πέρασαν το 3%. Αυτές οι ψήφοι θεωρούνται έγκυρες για την κατανομή των εδρών και μόνον αυτές.

Αν λοιπόν είμαστε 1000 πολίτες και 240 από μας θέλουν στην κυβέρνηση το κόμμα π.χ. ΝΔ (!)  και το ψηφίσουν, τι δύναμη έχει αυτό;
Ποιο είναι το πραγματικό του ποσοστό;                             

Έχουμε και λέμε

Από τους 1000                          ΝΔ θέλουν 240
στους 100                          πόσοι; ( Χ;)                                                                                

Έχουμε λοιπόν:    Χ = 240*100/1000 = 24%

Με μια λογική αποχή 20% (δηλαδή αν δεν πάνε να ψηφίσουν οι 200),  πόσο γίνεται το ποσοστό του;

Από τους 800                          ΝΔ θέλουν 240
στους 100                          πόσοι; ( Χ;)

Χ = 240*100/800 = 30%  !

Υπάρχουν όμως και τα άκυρα... Αν απ' τους 800 που πήγαν στις κάλπες, οι 50 ρίξουν άκυρο τότε, πόσο γίνεται το ποσοστό του;

Από τους 750                        ΝΔ θέλουν 240
στους 100                   πόσοι; ( Χ;)                                                                                      

τώρα έχουμε:    Χ = 240*100/750 = 32% !

Κι αν απ' τους 750 οι 60 ρίξουν λευκό, πόσο γίνεται το ποσοστό του;

Από τους 690                        ΝΔ θέλουν 240
στους 100                          πόσοι; ( Χ;)

Χ = 240*100/690 = 34,8%  !!

Μα καλά, θα μου πείτε, αυτά ίσχυαν πάντοτε.   Είναι ο κλασσικός τρόπος του συστήματος για να παίρνουν έδρες που δεν τους αναλογούν.
Ναι, αλλά τώρα οι έδρες δεν μοιράζονται με βάση απλά και μόνο τις «έγκυρες» ψήφους (σα να λέμε οι 690 του παραδείγματός μας) αλλά από το άθροισμα των ψήφων μόνο όσων κομμάτων πέρασαν το 3% -και υπό όρους, η ΝΔ με αυτό το ποσοστό κάνει κυβέρνηση.

Αν δηλαδή, από τους 690 πολίτες, οι 100 συνολικά ψηφίσουν συνδυασμούς που δεν περνούν το όριο του 3% τότε έχουμε και λέμε

Από τους 590                          ΝΔ θέλουν 240
στους 100                      πόσοι; ( Χ;)                                                                                   

Πάμε πάλι:    Χ = 240*100/590 = 40,7 %  !!

Έλα όμως που -με βάση τον ισχύοντα εκλογικό νόμο- ένα τέτοιο ποσοστό δίνει την απόλυτη πλειοψηφία στη ΝΔ γιατί οι έδρες της θα είναι
Από τους 590  πολίτες                      ΝΔ θέλουν 240
από τις 250  έδρες                     πόσες θα πάρει; (Χ;)                                                                  

και έχουμε τελικά:    Χ = 240*250/590 = 101 έδρες

Και επειδή το πρώτο κόμμα παίρνει και «δωράκι» 50 έδρες, η ΝΔ έχει τελικά 151 !

Αν θεωρείτε πως μόνη της η ΝΔ δεν μπορεί να έχει 240 πολίτες στους 1000, βάλτε και τους Πασόκους μαζί. Έτσι κι αλλιώς μαζί θα πάνε αν χρειαστεί να σώσουν το σύστημα.
Πώς πήγαμε από τους 1000 στους 590; Πώς έγινε και ένα κόμμα με πραγματική δυναμική 25% στο σύνολο των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων, να παίρνει 151 έδρες:

Σε όσες εκλογές έζησα, τέτοιο φαινόμενο δεν έχει παρατηρηθεί ούτε και ως ενδεχόμενο. Να πώς γίνεται:

Αν δεν υπήρχε το «δωράκι» των 50 εδρών και εαν οι έδρες μοιράζονταν και στα κόμματα κάτω του 3% η ΝΔ θα έπαιρνε:

Από τους 690  πολίτες                   ΝΔ θέλουν 240
από τις 250  έδρες                     πόσες θα πάρει; (Χ;)                                                                               
Χ = 240*250/690 = 87 έδρες.                                                                                                      

Ακόμη και με το δωράκι, θα είχε μόνο 87 + 50 = 137 έδρες...

Αυτά διαπίστωσα φίλοι μου και είμαι υποχρεωμένος να σας πω ότι:

Αν δεν επιθυμείτε με τίποτα μια κυβέρνηση ΝΔ ή συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και θέλετε να ψηφίσετε έναν συνδυασμό που κατά τη γνώμη σας δεν πρόκειται να ξεπεράσει το όριο του 3%, σκεφτείτε το καλά και πολύ.                                                              

Είναι προτιμότερο να επιλέξετε έναν από αυτούς τους συνδυασμούς που κατά πάσα πιθανότητα ξεπερνούν το όριο. Ειδάλλως οφείλετε να είστε έτοιμοι για μια ακόμη 4ετία όσων μας οδήγησαν εδώ που φτάσαμε.


Έγραψα απλώς τα συμπεράσματα που βγαίνουν από τα νούμερα κι όπως πάντα. οι αριθμοί είναι αμείλικτοι.

Πηγή

ΠΆΝΕ ΚΑΙ ΤΑ ΧΩΡΑΦΆΚΙΑ ΜΑΣ ΣΥΜΠΑΤΡΙΩΤΕΣ !

 Ο Χερουβής Γεώργιος ΤΗς ΔΗΜΟΤΙΚΗς ΠΑΡΑΤΑΞΗς ΙΚΑ.ΡΙ.Α στην ομιλία του στον 

 Εύδηλο Ικαρίας

μας Ενημέρωσε   με ΛΟΓΊΑ ΣΑΦΉ ότι η απερχόμενη δημοτική  διοίκηση Σταυρινάδη έβαλε την υπογραφή της σε ένα νομοσχέδιο που αφορά άμεσα την Γη μας Κανένας μας από εδώ και στο εξής δεν θα έχει το δικαίωμα να οικοδομήσει μέσα στο χωράφι του εάν είναι κάτω των 4 στρεμμάτων 

 Η απερχόμενη διοίκηση Σταυρινάδη με την ψήφιση του ΣΧΟΟΑΠ υπονόμευσε την προοπτική ήπιας τουριστικής ανάπτυξης της Ικαρίας. Αντιθέτως διευκολύνει την εισβολή μεγάλων τουριστικών επιχειρήσεων με ότι αυτό συνεπάγεται.
Στις καταστροφικές επιπτώσεις που θα επιφέρει η από το 2013 έγκριση του Σχεδίου Χωρικής Οικιστικής Οργάνωσης Ανοιχτής Πόλης (ΣΧΟΟΑΠ) από την απερχόμενη Δημοτική Αρχή στην ανάπτυξη του νησιού και την πλήρη απαξίωση περιουσιών με την κατάργηση της κατά παρέκκλισης δόμησης, στα εκτός σχεδίου οικόπεδα – αγροτεμάχια, αναφέρθηκε ο υποψήφιος Δήμαρχος Κώστας Σταμούλης στις επισκέψεις του στα χωριά της Ικαρίας Γλαρέδο, Αγ. Παντελεήμονα, Παναγιά, Φάρο. Μεταξύ άλλων τονίσε μεταξύ άλλων ότι:
” …… η επιλογή αυτή της Δημοτικής αρχής, να εγκρίνει τον ΣΧΟΟΑΠ και να καταργήσει την κατά παρέκκλιση δόμηση σε οικόπεδα δύο – τριών στρεμμάτων που βρίσκονται πάνω στο επαρχιακό οδικό δίκτυο, καταστρέφει και απαξιώνει μικρές ιδιοκτησίες και υποθηκεύει κάθε μελλοντική προοπτική ανάπτυξης του νησιού .
Ειδικότερα στο παραθαλάσσιο οδικό δίκτυο Αγίου Κηρύκου – Φάρου και Ευδήλου – Να, αφαιρεί την δυνατότητα οικοδόμησης μικρών τουριστικών καταλυμάτων από τους μικροϊδιοκτήτες που κατέχουν δύο – τρία στρέμματα γης, καταστρέφοντας και απαξιώνοντας εντελώς τις περιουσίες τους .
Το γεγονός αυτό που δυναμιτίζει και υποσκάπτει την όποια προοπτική ήπιας τουριστικής ανάπτυξης του νησιού, μεσοπρόθεσμα θα έχει συνέπεια την εξαγορά των πλήρως απαξιωμένων μικροιδιοκτησιών, από ξενοδοχειακές μεγαλοεταιρίες αντί πινακίου φακής και τότε οι γιγαντιαίες all exclusive ξενοδοχειακές μονάδες θα είναι εδώ, με ότι αυτό συνεπάγεται, καταστροφή περιβάλλοντος – Ικαριακού τοπίου, ημερομίσθια Βουλγαρίας, κλπ.”
Κλείνοντας τέλος τόνισε ότι: ” …. εμείς αυτήν την επιλογή της απερχόμενης Δημοτικής Αρχής του κ. Σταυρινάδη, θα αγωνιστούμε με κάθε πρόσφορο μέσο να την καταργήσουμε.”
ΙΚΑ.ΡΙ.Α...ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΎΜΕ Κ ΣΤΑΥΡΙΝΑΔΗ ΜΑΣ " ΚΑΤΑΥΠΟΧΡΕΩΣΕΣ"!

Κληματόφυλλα στο μπουκάλι

Μαζεύω-συντηρώ κληματόφυλλα

Σας αρέσουν οι ντολμάδες με αμπελόφυλλα; Φαντάζομαι ναι. Με κιμά ή γιαλαντζί δεν έχει σημασία, αρκεί να υπάρχουν τα φύλλα, που όμως η συγκομιδή τους γίνεται σε περιορισμένα εποχικά και χρονικά διαστήματα και συνδυάζεται με το κορφολόγημα και βλαστολόγημα των κλημάτων.

Για τον λόγο αυτό αναπτύχθηκαν διάφορες μέθοδοι συντήρησής τους οικιακές ή εμπορικές. Θα σας μεταφέρω εδώ μια μέθοδο πανεύκολη, όπως μου την είπαν και την εφαρμόζω για περισσότερα από 10 χρόνια, με απόλυτη επιτυχία. Το ίδιο και όσοι τους την είπα. Ίσως κάποιοι(ες) αναγνώστες(τριες) την γνωρίζουν, αλλά είναι μια ευκαιρία για όλους όσοι την διαβάσουν.

Λοιπόν: 
- Μαζεύουμε τα φύλλα και τα χωρίζουμε σε ομάδες έτσι ώστε κάθε ομάδα να έχει τόσα, όσα χρησιμοποιούμε για ένα μαγείρεμα.
- Έχουμε φροντίσει να διαθέτουμε πλαστικά μπουκάλια του νερού, μισού,ενός ή ενάμισυ λίτρου τα οποία έχουμε πλύνει και στεγνώσει τελείως.
- Τυλίγουμε ανά3,4, 5 ή και περισσότερα τα φύλλα σε ρολό, έτσι ώστε να χωράνε στο στόμιο του μπουκαλιού, και τα ρίχνουμε μέσα. Χρησιμοποιούμε βέβαια μέγεθος μπουκαλιού τέτοιο που να χωράει μια από τις ομάδες που ξεχωρίσαμε. Τα φύλλα τα «σπρώχνουμε» με ένα ξύλινο ή πλαστικό ραβδάκι έτσι ώστε ελαφρά συμπιεσμένα να περιορίζεται ο χώρος που «πιάνουν». Πρέπει δηλαδή να χρησιμοποιείται τέτοιο μέγεθος μπουκαλιού, στο οποίο να χωράνε όσα θέλουμε για ένα μαγείρεμα αλλά ταυτόχρονα ο κενός χώρος να μην είναι τεράστιος.
- Αφού βάλουμε όσα φύλλα θέλουμε, βιδώνουμε γερά το καπάκι ή ακόμη μετά το βίδωμα προσθέτουμε ένα κομμάτι μονωτικής ταινίας ή σελοτέϊπ στον αρμό.
- Με τον ίδιο τρόπο γεμίζουμε όσα μπουκάλια έχουμε προγραμματίσει.
- Τα μπουκάλια στη συνέχεια τα τοποθετούμε σε ένα ντουλάπι στην κουζίνα ή στο υπόγειο αν διαθέτουμε ή ακόμη και σε ένα κοινό ράφι οπουδήποτε μέσα ή έξω από το σπίτι, αρκεί να μη το «βλέπει» ο ήλιος, ούτε να υπάρχει δυνατό φως. Αυτό είναι όλο. Όποτε θελήσουμε, «ανοίγουμε» κόβοντας ένα μπουκάλι. Τα φύλλα είναι ολόφρεσκα σαν να τα μαζέψαμε εκείνη την στιγμή και έτσι ακριβώς τα μεταχειριζόμαστε στο μαγείρεμα ακολουθώντας την όποια «συνταγή» εφαρμόζουμε. 

ΠΡΟΣΟΧΗ
- Όταν κάνουμε τις εργασίες «εμφιάλωσης», εκτός από τα μπουκάλια θα πρέπει και τα φύλλα να είναι στεγνά. Άρα δεν τα μαζεύουμε μετά από βροχή και βεβαίως δεν τα πλένουμε. Το πλύσιμο και ο καθαρισμός γίνεται πριν το μαγείρεμα.
- Όταν «ανοίξουμε» ένα μπουκάλι να θυμάστε ότι έστω και αν περισσέψουν φύλλα, δεν αποθηκεύονται εκ νέου. Γι’αυτό είπα και στην αρχή ότι «εμφιαλώνουμε» τόσα όσα χρειαζόμαστε κάθε φορά να μαγειρέψουμε. Αν τώρα από κακό υπολογισμό μας περισσέψουν, τα συντηρούμε με μια από τις άλλες μεθόδους. Σε απλά ντουλάπια μέσα ή έξω από το σπίτι, χωρίς να τα «χτυπάει» ήλιος, έχω διατηρήσει φύλλα με την μέθοδο αυτή πολύ συχνά για 2 χρόνια. Ίσως να διατηρούνται και περισσότερο αλλά δεν το έχω διαπιστώσει επειδή ποτέ δεν μου περίσσεψαν. Σε υπόγειο όμως που «ξέχασα» ένα μπουκάλι για τέσσερα (ναι 4) χρόνια, ήταν άθικτα και βέβαια «αξιοποιήθηκαν» κατάλληλα!

 Δεν είμαι ειδικός, πιστεύω όμως ότι:
-Tα φύλλα «ζωντανά» ακόμη όταν αποθηκεύονται, απουσία φωτός αναπνέουν καταναλώνοντας το οξυγόνο που υπάρχει, όπως όλα τα φυτά την νύχτα. (Τα φυτά την ημέρα με την διαδικασία της φωτοσύνθεσης, παράγουν οξυγόνο δεσμεύοντας το διοξείδιο του άνθρακα, γι’αυτό και η παραμονή σε χώρους πρασίνου την ημέρα είναι υγιεινότατη συνήθεια. Την νύχτα όμως που «κοιμούνται» αντίστροφα παράγουν διοξείδιο και καταναλώνουν οξυγόνο. Ως εκ τούτου η διανυκτέρευση σε τελείως σκοτεινό δάσος δεν είναι και ότι καλύτερο). Άρα λοιπόν με ελάχιστο οξυγόνο στο μπουκάλι, τα φύλλα «πεθαίνουν» από ασφυξία.
-Με τα καπάκια ερμητικά κλεισμένα, δεν αποβάλλουν την υγρασία τους παραμένοντας έτσι σαν φρέσκα. Η απουσία εξ άλλου οξυγόνου δεν επιτρέπει τις διαδικασίες αποσύνθεσης. Επαναλαμβάνω ότι δεν είμαι ειδικός, όμως η σκέψη μου αυτή την ερμηνεία δίνει.

Με αφορμή όμως αυτή την ερμηνεία ας τολμήσω να προχωρήσω πιο κάτω:
- Με το βλαστολόγημα και το κορφολόγημα στα κλήματα, συγκεντρώνεται ένας μεγάλος αριθμός από φύλλα, από τα οποία διαλέγουμε αυτά που χρειαζόμαστε.. Μένουν έτσι πολλά που λόγω μεγέθους ή σκληρότητας είναι ακατάλληλα
- Αν λοιπόν κλείσουμε αεροστεγώς σε βάζα, ας πούμε αρακά καθαρισμένο ή φασολάκια ακέραια ή δεν ξέρω τι άλλο και γεμίσουμε το βάζο με τα ακατάλληλα για μαγείρεμα κληματόφυλλα, μήπως επιτυγχάνεται έτσι διατήρηση των νωπών αυτών προϊόντων, χωρίς κατάψυξη ή κονσερβοποίηση ή θερμική επεξεργασία; Μήπως δηλαδή η αεροστεγής συσκευασία και η απουσία οξυγόνου το οποίο θα καταναλώσουν τα φύλλα, δίνει μια τελείως οικολογική και ανέξοδη διατήρηση νωπών προϊόντων και αν ναι σε ποια προϊόντα θα μπορούσε να εφαρμοσθεί;

                       ΠΗΓΗ  .http://www.ftiaxno.gr/

Πέραμα-Ζεφύρι-Οδός Φυλής Έχεις πάει; Εμείς πήγαμε

Πολλές γειτονιές της Αθήνας έχουν τα προβλήματά τους. Άλλες περισσότερο, άλλες λιγότερο. Ακολουθεί μια βόλτα σε κάποιες από αυτές.

Ζεφύρι

Είχε ήλιο κι έκανε ζέστη εκείνη τη μέρα και στη στάση της Στρατηγού Καλάρη, στα Κάτω Πατήσια περιμέναμε το 735 εγώ κι ένας τύπος με μούσια και σκούφο. Ήμασταν στους Αγίους Αναργύρους όταν ο τύπος με το σκούφο άναψε τσιγάρο μέσα στο λεωφορείο. «Τι κάνεις, ρε; Σβήσε το τσιγάρο» του ’πε ένας παππούς. Κάτι πήγε να πει κι ο άλλος αλλά μάλλον βαρέθηκε και παρενέβη ο οδηγός: «Σας παρακαλώ κύριε, ενοχλεί τους άλλους επιβάτες το τσιγάρο σας». Ο τύπος το πέταξε από το παράθυρο. Ο Γιώργος Βλάχος, οδηγός στη γραμμή εδώ και 11 χρόνια, λέει ότι τέτοια περιστατικά συμβαίνουν συχνά και ότι η ευγενική αντιμετώπιση είναι αυτή που δεν αφήνει περιθώρια για φασαρίες.
Το 735 είναι η μοναδική λεωφορειακή γραμμή που εξυπηρετεί το Ζεφύρι. Το χειμώνα από τις 6 το απόγευμα και το καλοκαίρι από τις 8 κάνει παράκαμψη και δεν περνάει από την Παναγίας Γρηγορούσας, την κεντρική οδό του Ζεφυρίου, γιατί καμιά φορά πιτσιρικάδες πετάνε πέτρες.
Στην επιστροφή ήτανε γεμάτο. Σε κάθε στάση στο Ζεφύρι μπαίνανε και κάνα δυο χρήστες. Κάμποσες τσιγγάνες, μικρές και μεγάλες, με τα παιδιά τους, και αρκετοί μπαλαμοί, όπως λένε οι Ρομά τους άλλους. Οι χρήστες κάθονταν σε διάφορα σημεία του λεωφορείου, μπροστά, πίσω, στη μέση, και μιλούσαν μεταξύ τους εξ αποστάσεως, μια μικρή τσιγγάνα βύζαινε το μωρό της, μια άλλη κοπελίτσα, μπαλαμή, έδειχνε λίγο ανήσυχη και ένας παραδοσιακός μπάρμπας με μουστάκι από πίσω τη θαύμαζε. Κάποια στιγμή ένας τύπος άρχισε να κάνει πλάκα: «Τα εισιτήριά σας, παρακαλώ, έχω να χαλάσω και 500άρικο» και κάπου εκεί άρχισε να θυμίζει σχολική εκδρομή.

«Κοίτα μαμά, οι γύφτοι». Ο Αντώνης Τσακίρης είναι πρόεδρος του συλλόγου «Φιλική Εταιρεία» των Ρομά στο Ζεφύρι και μου άνοιξε το σπίτι του. Από το μπαλκόνι απέναντι δε βλέπεις άλλο σπίτι, μόνο το βουνό. Ένα μικρό κοριτσάκι γύρω στα 3 μου έδωσε μια καραμελίτσα. Τον ρώτησα για τους χρήστες, οι οποίοι πηγαινοέρχονται όλη μέρα στο Ζεφύρι με το 735 και τον προαστιακό. «Άμα δεν έχω να φάω, δεν βλέπω μπροστά μου. Καταλαβαίνεις τι σου λέω; Ο κόσμος μας εδώ πέρα πεινάει. Αλλά ναρκωτικά υπάρχουν παντού. Εσύ πού μένεις;» «Νέα Σμύρνη». «Εκεί δεν έχει;». «Έχει». «Είδες, λοιπόν;» «Είναι γκέτο το Ζεφύρι, κυρ-Αντώνη;» «Γκέτο είναι κάπου που δεν μπορείς να πας. Εσύ ήρθες».

Πειραγμένα αυτοκίνητα σπινιάρουν στους δρόμους, σπίτια σαν παράγκες αλλά και σπίτια καλοφτιαγμένα, μεγάλες αλάνες και πιτσιρικάδες με ποδήλατα, τσιγγάνες στις αυλές. Σε μια πλατεία το κάθε αμάξι έμπαινε όχι με προτεραιότητα αλλά με τσαμπουκά και με τον Αντώνη κάτσαμε στην καφετέρια «Το σιντριβάνι», όπου μου γνώρισε διάφορους πιτσιρικάδες. Ένας από αυτούς, ο Γιάννης, είναι 17 χρονών και παντρεμένος εδώ και δύο χρόνια. Η γυναίκα του είναι 15. «Την είχα δει στο δρόμο και μου άρεσε. “Θα σε κλέψω” της είπα. Αλλάξαμε τηλέφωνα και μιλούσαμε. Μια μέρα της είπα να ετοιμαστεί γιατί το βράδυ θα πάω να την κλέψω. Μου ζήτησε περιθώριο πέντε έξι μέρες και της είπα ή σήμερα ή ποτέ. Κρυφτήκαμε σε ένα ξενοδοχείο στην Πάρνηθα. Έγινε χαμός με τις οικογένειες. Από την καλή μου την καρδιά, κι αφού γίνανε κάποια τηλέφωνα, γυρίσαμε πίσω, όμως οι δικοί της μου την πήρανε. Έγινε φασαρία, πέσανε στη μέση δυο τρεις μεγάλοι και τελικά παντρευτήκαμε». Ένας άλλος πιτσιρικάς, 16 χρονών, δυο φορές αρραβωνιασμένος και χωρισμένος, έλεγε ότι με την παρέα του πάνε για καφέ στο Ζεφύρι και το Καματερό και για έργο σε κάνα πολυσινεμά. «Πώς σας αντιμετωπίζουν οι μπαλαμοί;» «Δεν λένε κάτι, αλλά κοιτάνε περίεργα. Το καταλαβαίνεις. Μια μέρα που περνάγαμε ένα κοριτσάκι είπε στη μαμά του “μαμά, μαμά, κοίτα, οι γύφτοι”. Αλλά τι περιμένεις, εδώ και στα σίριαλ στην τηλεόραση αυτά λένε».

Αφήνοντας το σχολείο. Στο δημοτικό πάνε αρκετά παιδιά Ρομά, στο γυμνάσιο λιγότερα και στο λύκειο μετρημένα στα δάχτυλα. «Πολλά παιδιά το γυμνάσιο το παρατάνε γιατί στενεύεται η οικογένεια. Κόβει ο πατέρας το παιδί του για να έχει να πάρει κάποιον μαζί του στη δουλειά. Και πώς να στείλει ο άλλος το παιδί στο σχολείο, όταν δεν έχει ένα ευρώ να του δώσει να πάρει ένα κρουασάν; Αν υπήρχε ένα μικρό γεύμα δωρεάν, ένα σάντουιτς, θα ήταν ένα κίνητρο για το παιδί να πάει στο σχολείο» λέει ο Αντώνης.
Ο Φίλιππος Κατσικάρης είναι εκπαιδευτικός στο Κέντρο Ημέρας της ΜΚΟ Κλίμακα. Από το 2004 κάνει μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας σε παιδιά που πάνε ή που δεν πάνε στο σχολείο, για να μάθουν τουλάχιστον να διαβάζουν και να γράφουν, και λέει ότι, πράγματι, το γεγονός ότι δεν έχουν χρήματα για κολατσιό είναι αποτρεπτικός παράγοντας. «Ζηλεύουν που τρώει ο διπλανός και εκείνα δεν έχουν. Προτιμούν να μείνουν σπίτι, όπου κι εκεί δεν θα φάνε, παρά να πάνε στο σχολείο και να ξέρουν οι άλλοι ότι δεν έχουν λεφτά». Πάντως, βασικός λόγος εγκατάλειψης του σχολείου είναι ότι οι γονείς δεν μπορούν να τα διαβάσουν, να τα ετοιμάσουν για την επόμενη μέρα, γιατί δεν ξέρουν και οι ίδιοι. Ακόμα, φοβούνται για την ασφάλεια των παιδιών τους, «γιατί όταν μαλώνουν δύο παιδιά Ρομά μπορεί να γίνει χαμός πραγματικός, και μετά να μπλέξουν και οι μεγάλοι». Ο κ. Κατσικάρης, 10 χρόνια στο Ζεφύρι, λέει πως οι Ρομά έχουν μάθει να κάνουν τα πράγματα σε ένα δικό τους χρόνο. Ότι δεν τους ενδιαφέρει να προσαρμοστούν στη δική μας κουλτούρα. Ότι όσο ρατσιστές είναι απέναντί τους κάποιοι μπαλαμοί, άλλο τόσο είναι και οι Ρομά. Ότι δεν θέλουν να μπουν σε καλούπια και δεν σκέφτονται το αύριο. «Μπορεί κάποιος να έχει πάνω του 20 ευρώ, να πήγε καλά η δουλειά σήμερα, αλλά θα τα ξοδέψει όλα. Θα κεράσει και τους άλλους. Δεν θα σκεφτεί ότι την επόμενη μέρα δεν θα έχει να φάει».

Οι Ρομά στο Ζεφύρι λένε ότι αντιμετωπίζουν κοινωνικό αποκλεισμό,ότι τα επιδόματα των πολυτέκνων καθυστερούν («ξέρεις τι είναι να έχεις 10 παιδιά και να περιμένεις να ζήσεις μόνο από το επίδομα;»), οι δουλειές που κάνουν είναι παλιοσίδερα και λαϊκές αγορές, χαλιά, γλάστρες, χαρτιά κουζίνας, λουλούδια, τα πάντα, ο Αντώνης λέει ότι «τα μπαλαμά είναι ρατσιστές με τους τσιγγάνους, αλλά κι εμείς είμαστε μαζί τους. Άμα με κοιτάς εσύ με μισό μάτι, εγώ πώς θέλεις να σε κοιτάξω;», ότι πολιτεία και πολιτευτές τούς θυμούνται κάθε τέσσερα χρόνια στις εκλογές, ότι στο Ζεφύρι και τα Άνω Λιόσια, την περιοχή που με τον Καλλικράτη έγινε Δήμος Φυλής, ζουν περίπου 7.000 Ρομά.
Στις 8 Απριλίου, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Ρομά, η Διεθνής Αμνηστία υπογράμμιζε σε ανακοίνωσή της «τη ρατσιστική μεταχείριση που βιώνουν εδώ και πολλές γενιές οι εκτιμώμενοι 250.000 έως 350.000 Ρομά που ζουν στην Ελλάδα».

---

Οδός Φυλής

«Έλα παιδί μου, κάθισε, η κοπέλα είναι στο δωμάτιο». Όταν συνήθισα λίγο το σκοτάδι, είδα μια γυναίκα γύρω στα 50, ξένη, με παντόφλες και κάλτσες. Ένας καναπές, τρεις πολυθρόνες και απέναντι μια ανοιχτή πόρτα ενός δωματίου. Φαινόταν ένα καλοστρωμένο διπλό κρεβάτι.
Άνοιξε η εξώπορτα και για μια στιγμή ο χώρος γέμισε φως. Μπήκε ένας τύπος, πάνω από 60, βλοσυρός. «Καθίστε, κύριε» του είπε η γυναίκα. Εκείνος δεν είπε τίποτα. Μετά ακούστηκαν τακούνια. Κι εμφανίστηκε μια όμορφη κοπέλα το πολύ 25, με τα μακριά ξανθά της μαλλιά να κρύβουν λίγο το γυμνό της στήθος. Κοιτούσε μια εμένα και μια τον άλλο και προσπαθούσε να χαμογελάσει. «Το κοριτσάκι είναι καινούργια στη δουλειά, πισωκολλητό, από πάνω, από κάτω, 69, μπορείτε να τελειώσετε και στα βυζάκια της. 20 ευρώ η επίσκεψη» είπε η γυναίκα. Το κορίτσι χώθηκε σε ένα κουζινάκι και ο τύπος έβγαλε το πορτοφόλι του να πληρώσει. Βγαίνοντας, με τσούξανε λίγο τα μάτια από τον ήλιο. Δυο κορίτσια που περνούσαν με κοίταξαν με περιφρόνηση. Ήτανε 3 το μεσημέρι κι εκείνη τη μέρα στην οδό Φυλής υπήρχαν 18 οίκοι ανοχής με τα φωτάκια τους ανοιχτά.

Σαν κανονική γειτονιά. Με σούπερ μάρκετ, μανάβικο, ψιλικατζίδικο, φούρνο, μοδιστράδικο, νεαρές γυναίκες με καροτσάκια με παιδιά, ηλικιωμένες που έμπαιναν σε πολυκατοικίες με ταμπέλες «Παρακαλώ, να κλειδώνετε την πόρτα όλη τη μέρα» και διάφορους περαστικούς, πελάτες των οίκων ανοχής, Έλληνες και ξένοι, κάθε ηλικίας, μοναχικοί ή σε παρέες, άλλοι διακριτικοί και άλλοι φωνακλάδες.

Σχεδόν κάθε πολυκατοικία και δυο τρία ενοικιάζεται. Ένα ήταν γραμμένο εξ ολοκλήρου σε ξένη γλώσσα, κάτι σαν ρώσικα. Ένα άλλο έγραφε και την τιμή: «Υπερ-ισόγεια γκαρσονιέρα, σε πολύ καλή κατάσταση, φρεσκοβαμμένη, 150 ευρώ». Πιο κάτω, σε μια γωνία, μια μεγάλη ταμπέλα «Διατίθεται» διαφήμιζε ένα ερειπωμένο νεοκλασικό. Πήρα τηλέφωνο. «Γεια σας. Για το διώροφο στη Φυλής». «Ναι, 2.000 ευρώ είναι η τιμή του». «Για να μην υπάρξει παρεξήγηση, το θέλω για μαγαζί, θα δουλεύουν κοπέλες». «Ναι, κανένα πρόβλημα». Στα 18 «σπίτια» που λειτουργούσαν εκείνη την ημέρα όλες οι κοπέλες ήταν ξένες και όλες κάτω από 30. Σε ένα που δήλωσα «δημοσιογράφος» ξεπροβοδίστηκα με συνοπτικές διαδικασίες.

1.000.000 πελάτες. Οι πελάτες της πορνείας στην Ελλάδα είναι περίπου 1 εκατομμύριο άνδρες και στην Αθήνα γύρω στους 600.000, υπολογίζει ο Γρηγόρης Λάζος, καθηγητής Εγκληματολογίας στην Πάντειο και συγγραφέας του βιβλίου «Πορνεία και διεθνική σωματεμπορία στην Ελλάδα και την Ευρώπη» (εκδ. Καστανιώτη). Λέει ότι ο αριθμός των εκδιδομένων γυναικών και η «ποιότητα» της πορνείας αντανακλά το δείκτη ανθρωπιάς μιας κοινωνίας και ότι «μέσα στη γενική απαξίωση παρουσιάζονται μορφές εξαθλίωσης που δεν είχαμε ούτε τη δεκαετία του ’90». Ότι «δεν είναι θέμα αστυνομίας και καταστολής, έχουμε φτάσει στο σημείο να αντιμετωπίζουμε κάθε κοινωνικό πρόβλημα κατασταλτικά. Η αστυνομία θα μπορούσε να λειτουργεί επικουρικά σε μια σοβαρή προσπάθεια άλλων φορέων, αλλά δεν βλέπω κανέναν να θέλει να κάνει μια σοβαρή προσπάθεια». Ότι έχουν αλλάξει ακόμα και τα χαρακτηριστικά των πελατών: «Ο πελάτης είναι πελάτης, καλύτερος από αυτό που είναι δεν θα γίνει ποτέ, όμως βλέπουμε ότι αρκετοί απαξιώνουν με πολλούς τρόπους ακόμα και τον ίδιο τους τον εαυτό όταν, για παράδειγμα, ζητούν επίμονα να έρθουν σε επαφή χωρίς προφύλαξη».

Ανδρική πορνεία. Σε μία πάροδο της Βικτώριας ένας τύπος παζάρευε με έναν άλλο. Ο ένας ζήταγε δύο ευρώ και ο άλλος του έδινε ένα. Σε αντίθεση με τη γυναικεία πορνεία, η ανδρική είναι πιο διακριτική: δεν έχει σπίτια με φωτάκια ούτε επιγραφές «στούντιο». Είναι, όμως, το ίδιο γκρίζα, λέει ο Παναγιώτης Δαμάσκος, υπεύθυνος του Γραφείου Ψυχοκοινωνικής Στήριξης του ΚΕΕΛΠΝΟ και των streetwork του κέντρου για την ανδρική πορνεία. Σε δρόμους, μπαρ και σινεμά γύρω από τη Βικτώρια και την Ομόνοια, στο Πεδίον του Άρεως. Δεν είναι η πορνεία που θα υποβαθμίσει μια περιοχή. Θα εγκατασταθεί εκεί που υπάρχει ήδη υποβάθμιση. «Οι τιμές είναι αυτές. Μπορεί να ξεκινούν από ένα ευρώ, για μια τυρόπιτα, και όσο πάει. Το 90% των εκδιδόμενων ανδρών είναι μετανάστες, από 16 έως 25 ετών, υπάρχουν όμως και Έλληνες. Κάποιοι από αυτούς είναι φοιτητές και βάζουν αγγελίες στο Ίντερνετ. Ο κύριος λόγος είναι το οικονομικό. Μόλις βρουν κάποια χρήματα σταματάνε κι όταν τα λεφτά τελειώσουν, αρχίζουν ξανά. Πολλοί από τους μετανάστες είναι από μουσουλμανικές χώρες, όπου το θέμα της ηθικής και της σεξουαλικότητας είναι ήδη πολύ βεβαρημένο, με αποτέλεσμα να έχουν πολλές εσωτερικές συγκρούσεις και, κάποιες φορές, αυτές να εξωτερικεύονται με βίαιη συμπεριφορά απέναντι στους πελάτες. Προτεραιότητά τους είναι να επιβιώσουν στην καθημερινότητά τους. Να φάνε, να βρουν κάπου να κοιμηθούν, να μην τους πιάσει η αστυνομία. Η υγεία τους έρχεται σε δεύτερο πλάνο και αν κάποιος τους ζητήσει να κάνουν σεξ χωρίς προφύλαξη με περισσότερα χρήματα, είναι σίγουρο ότι θα τα πάρουν χωρίς δεύτερη σκέψη» λέει ο κ. Δαμάσκος.

---

Πέραμα

Περίπου 25.000 εγγεγραμμένοι δημότες, ανεργία πάνω από 40%. Δίπλα στα τεράστια καζάνια, όπως λένε τους αποθηκευτικούς χώρους πετρελαιοδειδών, βρίσκονται αυλές σπιτιών και παίζουνε παιδιά. Η μισή πόλη, το Άνω Πέραμα, σχεδόν εξ ολοκλήρου εκτός σχεδίου. Με προβλήματα σε αποχέτευση, οδοποιία, ηλεκτροφωτισμό, ρυμοτομία. Με τη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη να μην έχει δουλειές και τη Χρυσή Αυγή να βγαίνει ξανά στους δρόμους.

«Το υπ’ αριθμόν ένα πρόβλημα στο Πέραμα είναι η ανεργία.Ακολουθούν τα θέματα της υγείας και της διατροφής» λέει η Λιάνα Μαΐλη, πρόεδρος των Γιατρών του Κόσμου και εθελόντρια παιδίατρος στο πολυιατρείο της οργάνωσης στην περιοχή (Αριστείδου 5 & Ξενοφώντος, 210 4414788). Περίπου 600 άνθρωποι επισκέπτονται κάθε μήνα το ιατρείο. Το 85% είναι Έλληνες, ανασφάλιστοι και άνεργοι, το 30% αφορά παιδιά, κυρίως τον εμβολιασμό τους. «Συνταξιούχοι ζουν δύο και τρία σπίτια, των παιδιών τους και των εγγονιών τους. Παιδιά δεν τρέφονται σωστά. Το καταλαβαίνουμε γιατί τα ζυγίζουμε και τα μετράμε και βλέπουμε ότι βρίσκονται στα κατώτερα επίπεδα ανάπτυξης. Πολλά παιδιά τρώνε μόνο το γάλα και τις κρέμες που παίρνουν οι γονείς τους από εδώ» λέει η κ. Μαΐλη. Το πολυιατρείο λειτουργεί τις καθημερινές 9 με 5, υπάρχει φαρμακείο και όλες οι ειδικότητες εκτός του οδοντιάτρου. «Έχουμε και ένα δίκτυο συναδέλφων μας σε δημόσια νοσοκομεία, όπου μπορούμε να παραπέμψουμε δωρεάν κάποια χειρουργεία».

Η Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Τα πρώτα καρνάγια άρχισαν να λειτουργούν το ’20 και από το ’50 η Ζώνη άρχισε να αναπτύσσεται για τα καλά. Μέχρι το 2008 στις περίπου 500 μικρομεσαίες επιχειρήσεις, που ασχολούνταν κυρίως με τη συντήρηση και την επισκευή πλοίων της ποντοπόρου ναυτιλίας, εργάζονταν περίπου 6.000 εργαζόμενοι. Γύρω από αυτή τη δραστηριότητα είχε αναπτυχθεί και μια παράλληλη, με εκατοντάδες άλλους εργαζόμενους: καφενεία, καντίνες, μαγαζάκια, διάφορα.

Ο Τάκης Καραγιαννάκης πρωτοδούλεψε στη Ζώνη το ’70 με κάρτα ανηλίκου. Είναι ελασματουργός, σήμερα δουλεύει όποτε υπάρχει δουλειά, αλλά υπάρχει πολύ σπάνια. Επί μία δεκαετία, από το ’80 έως το ’90, ήταν πρόεδρος του συνδικάτου Μετάλλου. «Η Ζώνη είχε προβλήματα και πριν την κρίση. Δεν υπήρχαν υποδομές και τεχνολογική εξέλιξη. Παρόλα αυτά είχε ένα βασικό πλεονέκτημα: γίνονταν γρήγορα οι δουλειές. Ερχόταν ένα καράβι και ζητούσε να είναι έτοιμο σε δέκα ημέρες. Θα ήταν έτοιμο. Εγώ έχω δουλέψει σερί 24ωρο σε βαριά δουλειά, άλλοι περισσότερο. Είχαμε μια εμπειρία, δικές μας πατέντες, δουλεύαμε σκληρά, τα εργασιακά δικαιώματα έγιναν λάστιχο, κάποιοι το πλήρωσαν και με τη ζωή τους, όμως, ακόμα κι έτσι, το πράγμα περπάτησε. Σήμερα που και τα πλοία κάθονται, και δεν ενδιαφέρει τον εφοπλιστή να γίνει γρήγορα η δουλειά του, χάθηκε αυτό το πλεονέκτημα. Και γενικεύτηκε το πρόβλημα. Οι επιχειρήσεις δεν μπορούσαν να πάρουν δάνειο, οι δουλειές λιγόστευαν, η ανεργία μεγάλωνε, το συνδικάτο έλεγε δεν μας απασχολούν αυτά, θέλουμε αύξηση, όλο το περιβάλλον έγινε αρνητικό. Δεν βοηθάει ούτε η πολιτεία. Παράδειγμα: η Ζώνη δεν έχει δεξαμενές για μεγάλα πλοία. Υπάρχουν δύο δεξαμενές στον Σκαραμαγκά, αλλά δεν μπορούν πλέον να χρησιμοποιηθούν γιατί ΕΕ και κυβέρνηση αποφάσισαν το 2010 ο Σκαραμαγκάς να αναλαμβάνει μόνο δουλειές του Πολεμικού Ναυτικού, και μόνο του ελληνικού. Μ’ αυτά και μ’ αυτά, σήμερα στη Ζώνη εργάζεται μόνο το 5% του προσωπικού του 2008».

Η Χρυσή Αυγή. Τον Ιούνιο του ’12 μέλη της επιτέθηκαν σε Αιγύπτιους ψαράδες στο σπίτι τους. Ήταν η πρώτη «δυναμική» τους εμφάνιση. Κυκλοφορούσαν με μπλούζες στο δρόμο και πετούσαν τρικάκια, απειλούσαν εργοδότες να διώξουν τους μετανάστες υπαλλήλους τους και τον Σεπτέμβριο του ’13 επιτέθηκαν σε αφισοκολλητές του ΚΚΕ. Ο Γιάννης Ντεντόπουλος, εργαζόμενος στο δήμο, λέει ότι μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα σταμάτησαν κάπως να εμφανίζονται, μέχρι πρόσφατα. Σε εκδήλωσή τους ένας υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης απείλησε ότι «οι λακέδες του ΠΑΜΕ θα εξαφανιστούν» και λίγες μέρες μετά μαζεύτηκαν έξω από τους ΓτΚ φωνάζοντας και τρομοκρατώντας. «Όσο πιο υποβαθμισμένη είναι μια περιοχή, τόσο πιο εύκολα περνάει ο λαϊκισμός τους. Δεν είναι μόνο το Πέραμα, είναι η Νίκαια, το Κερατσίνι. Η Χρυσή Αυγή έχει αποδοχή στο όνομα μιας αγανάκτησης» λέει ο Γιάννης, προσθέτει όμως ότι στη γειτονιά είναι ισχυρό και το «αντί» στοιχείο.

Ανοιχτή Συνέλευση Περάματος (www.asperamatos.gr). Καλύπτει τις ανάγκες περίπου 100 οικογενειών σε τρόφιμα, τα οποία συγκεντρώνονται ως εξής: κάθε τόσο μέλη της συνέλευσης κάθονται έξω από σούπερ μάρκετ με καρότσια, ενημερώνουν τον κόσμο και όποιος θέλει βάζει κάτι μέσα στο καρότσι. Το ίδιο γίνεται και σε λαϊκές αγορές, σε συνεννόηση με τους εμπόρους-παραγωγούς. Επίσης, διάφορα καταστήματα, σούπερ μάρκετ, μπακάλικα, μανάβικα, εστιατόρια, σουβλατζίδικα, συνεισφέρουν σε μόνιμη και σταθερή βάση πέντε μερίδες τη μέρα ο ένας, δέκα ο άλλος κ.λπ. Η συνέλευση έχει επιτύχει συμφωνία με τη ΔΕΗ, ώστε να γίνεται ρύθμιση με βάση τις πραγματικές δυνατότητες του κάθε νοικοκυριού, ανεξαρτήτως αν προηγουμένως το κομμένο ρεύμα έχει επανασυνδεθεί «άτυπα», μία, δύο ή περισσότερες φορές. Έχει έρθει, επίσης, σε αντίστοιχη συνεννόηση με την ΕΥΔΑΠ. Αυτά είναι κάποια από τα πράγματα που μπορεί να κάνει μια δραστήρια τοπική κοινωνία.

Φωτό: Τάκης Σκριβάνος                                                                         ΠΗΓΗ  http://www.athensvoice.gr/

ΚΟΚΚΙΝΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ

· 
Η ΤΡΙΠΛΉ ΕΥΘΎΝΗ ΤΩΝ ΗΓΕΣΙΏΝ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ...
ΝΑ ΜΗΝ ΚΡΥΒΌΜΑΣΤΕ ΔΗΛΑΔΉ ΠΊΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΔΆΚΤΥΛΟ ΜΑΣ...
ΠΡΏΤΗ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΎΤΕΡΗ Η ΔΙΆΣΠΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΪΚΟΎ ΕΡΓΑΤΙΚΟΎ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ..
ΠΟΥ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΈΡΝΕΙ ΝΑ ΠΕΙΣΗ ΤΩΝ ΚΟΣΜΟ ΟΤΙ Η ΠΕΙΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΕΣ
ΚΑΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ..
ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΕΙΘΗ ΤΗΝ ΝΕΟΛΑΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ...
ΚΆΠΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΑ ΔΟΥΜΕ..
ΚΑΙ ΑΝ ΑΡΝΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΤΑ ΔΟΥΝ ΟΙ ΗΓΕΣΙΕΣ ΑΣ ΤΙΣ ΑΛΛΆΞΟΥΜΕ ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΤΑ ΒΛΈΠΟΥΝ....! Σκέψεις από το Θεόδωρο Αλεξόπουλο

"ΣΤαγώνες" το ντοκιμαντέρ της Νέλλης Ψαρρού για τις περιπέτειες του νερού στην Ελλάδα απο σήμερα Ελεύθερα!

Δείτε αυτό το ντοκιμαντέρ και θα ανακαλύψετε τις ομοιότητες που έχει με το Υδροηλεκτρικό εργοστάσιο στην Προεσπερα Το έργο αυτό πέρασε με την υπογραφή του τότε Δημάρχου των Ραχών  και  όλης  της Αντιπολίτευσης στο Νησί μας Οικολόγοι και μη... δώσατε την υπογραφή σας και είστε όλοι υπόλογοι σε αυτό που μας φέρατε ! Και εντάξει άντε να πούμε ότι οι "Οικοδόμοι" δεν είχαν τις γνώσεις ....εσείς που φωνασκείτε ότι είστε οι "Οικολόγοι" του Νησιού μας δεν το γνωρίζατε?

Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΤΟΥ ΑΥΡΙΟ, ΣΗΜΕΡΑ θα μπορούσε να είναι ο τίτλος αυτού του ντοκιμαντέρ. Ταξιδεύοντας σε πέντε περιοχές της Ελλάδας (Θεσσαλονίκη, Αποπηγάδι Χανίων, ανατολική Χαλκιδική, Ασωπό και Βόλο) θα δούμε ότι ο πόλεμος του νερού δεν είναι ένα πιθανό σενάριο από το μακρινό μέλλον, αλλά μια πραγματικότητα που βιώνουν συμπολίτες μας εδώ και χρόνια και σήμερα χτυπά τις πόρτες όλων μας. 

Ένα ντοκιμαντέρ για τις περιπέτειες του νερού στην Ελλάδα



• Βόλος: 20 χρόνια αγώνα ενάντια στην πίστωση των φυσικών πηγών του Πηλίου, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν για τον Βόλο » βιομηχανική περιοχή χρειάζεται. Οι άνθρωποι είναι τώρα που αντιτίθενται στην απόφαση της Δημοτικής Επιχείρησης Βόλου της Ύδρευσης και Αποχέτευσης για να πάρει φρέσκο ​​νερό του Πηλίου χλωριωμένο, ενώ διανέμεται στην πόλη μέσω των σωλήνων αμιάντου τσιμέντου νερό.
• Ασωπός: Οι βιομηχανικές δραστηριότητες έχουν μολυνθεί Ασωπού ποταμού και η aquifier με εξασθενές χρώμιο , η οποία είναι υπεύθυνη για το υψηλό επίπεδο των θανάτων που προκαλούνται από καρκίνο στο γεωργικό τομέα του Ασωπού λεκάνης. . Επιδημιολογικά στοιχεία δείχνουν αύξηση των θανάτων από καρκίνο από 6% το 1988 σε 36% το 2004
• Θεσσαλονίκη: Η συνεχιζόμενη ιδιωτικοποίηση της Θεσσαλονίκης Εταιρείας Ύδρευσης Αποχέτευσης - ο ρόλος του νερού πολυεθνική Suez και τοπικό εργολάβο Άκτωρ. Το πολίτευμα είναι τώρα προσπαθεί να εμποδίσει τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος σχετικά με την ιδιωτικοποίηση, που προωθείται από τις δύο απλούς κινήματα και τους δήμους της περιοχής.
• Αποπηγάδι: Το αιολικό πάρκο στην κορυφή του βουνού Αποπηγάδι στην Κρήτη δεν είναι μια φιλική προς το περιβάλλον επενδύσεων, αλλά μια απειλή για το τοπικό νερό πόρους και τα άγρια ​​ζώα που επιβλήθηκε στους κατοίκους της περιοχής με βίαιη δράση της αστυνομίας. Ο επενδυτής σε αυτή την περίπτωση είναι η γνωστή γαλλική πολυεθνική EDF.
• Σκουριές: Τα χρυσωρυχεία της Χαλκιδικής, που τώρα ανήκουν σε μια καναδική πολυεθνική εταιρεία είναι υπεύθυνη για τη ρύπανση των τοπικών υδάτινων πόρων και των αποθεματικών. Οι ντόπιοι που αντιτίθενται στην επένδυση τώρα διώκονται για την τρομοκρατία    πηγη

Ένα παραδοσιακό χωριό της Ικαρίας, τετρακοσίων ετών, επιλέχθηκε ως 'κατάλληλο' να γίνει ο Σκουπιδόκηπος της !

Κοσσοικιώτικη Πλαγιά.

 Ένα ολόκληρο αμιγές παραδοσιακό χωριό της Ικαρίας, τετρακοσίων ετών, επιλέχθηκε ως 'κατάλληλο' για τη δημιουργία ΧΥΤΑ. Και όχι τώρα, με το νέο νομοσχέδιο (που το θυμίζει τα μάλλα), αλλά με τη συνήθως διωπηλή συναίνεση όλων των 'φορέων', κατά παράβαση νόμων, πραγματικών και ηθικών. Λαμπρό παράδειγμα Δημοκρατικής Συνενοχής σε μία πράξη η οποία δε θα έπρεπε ποτέ να έχει καν προταθεί, αν εξακολουθούμε να πιστεύουμε ακόμη σε αξίες για τη διατήρηση της αγροτοπολιτισμικής κληρονομιάς μας. 

Οι κάτοικοι έχουν προσβάλλει τη μελέτη στο ΣτΕ, όπου η συζήτηση όλο αναβάλλεται.Η μελέτη και κατά τη γνώμη μου έχει απαγορευτικά πολλά τρωτά σημεία, ψέμματα, αποκρύψεις, διαστρεβλώσεις. Όπως και οι περισσότερες ίσως, αφού γίνονται συχνά 'για τα μάτια του κόσμου'. Ελπίζω να κερδίσουν την υπόθεση, αλλά και να προστατέψουν και οι ίδιοι την κληρονομιά αυτή, από την υπερβόσκηση, που έχει κάνει μεγάλη ζημιά στο χώρο αυτό, και από τις οικιστικές παρεμβάσεις, που αν και μικρές και λίγες, αρχίζουν ήδη να βγάζουν μάτι, αφού το μέρος είναι σχεδόν άθικτο αρχιτεκτονικά πηγη https://www.facebook.com/ikarian.architecture?fref=photo                                                                                                                                                                                                                                                                                                          Δυστυχώς και η Α.Σ.Π.Ι., χθες το βράδυ στον Εύδηλο, ξεκαθάρισε ότι δεν είναι αντίθετη με την κατασκευή ΧΥΤΥ (όχι βέβαια ΧΥΤΑ) στην Κοσσοικιώτικη Πλαγιά. Εϊπαν ότι γίνεται φιλότιμη προσπάθεια να συζητηθούν αντισταθμιστικά οφέλη. Δυστυχώς και για ΧΥΤΑ και για ΧΥΤΥ, οι ίδιοι δρόμοι θα κατασκευαστούν / διανοιχτούν ξεκοιλιάζοντας το τοπίο. Και μάλιστα στο μέρος της Ικαρίας που ίσως να έχει και τη μεγαλύτερη διάβρωση, αφού γκρεμίζεται συνέχεια ακόμα και ο κεντρικός δρόμος, και όλο το βουνό είναι μία μεγάλη σάρα. Και εν πάσει περιπτώσει, ξέρουμε πλέον πώς γίνονται όλα τα έργα, και κυρίως οι δρόμοι, στην Ικαρία. Ίσως ήδη έχει μοιραστεί η πίτα στις γνωστές, αλλά κυρίως και στις άγνωστες μπουλντόζες - φαντάσματα που έχουν κάνει κομματάκια τη Δυτική Ικαρία.

Επίσης, είτε ΧΥΤΑ είτε ΧΥΤΥ γίνει, τα νερά είναι παντού από κάτω από την περιοχή και οι ίδιοι άνεμοι σηκώνουν το σύμπαν όταν φυσούν εκεί.

Πραγματικά, ακόμα κι αν όλα τα παραπάνω λύνονταν, μου φαίνεται απίστευτο να μη σοκάρονται όλοι για το ότι εκεί υπάρχει ένα ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟ ΧΩΡΙΟ. Δυστυχώς φαίνεται σα να θέλουν οι περισσότεροι υποψήφιοι να γίνει το ΧΥΤΑ κι όπου γίνει... Άλλοι το θεωρούν αναπόφευκτο, μιας κι έχει 'περάσει', 'εγκριθεί' κτλ. Πρέπει να τους βάλουμε να πάρουν όλοι ξεκάθαρη θέση: 

1) Προτίθενται να χαντακώσουν ένα αμιγές παραδοσιακό χωριό που θα έπρεπε να είναι διατηρητέο, και τη θάλασσα από κάτω του, με τα σκουπίδια, που ΣΊΓΟΥΡΑ θα μεταφερθούν με τον αέρα; 
2) Προτίθενται να αφήσουν να καταστραφούν τα γλυκά νερά της περιοχής, αλλά και της θάλασσας, αφού μάλλον αποκλείεται να είναι τα πετρώματα συμπαγή και χωρίς ρωγμές; Αυτό είναι προφανές σε όλη τη διαδρομή, που γυαλίζουν όλα τα βράχια - τα ίδια τα βράχια, όχι μόνο τα κενά ανάμεσά τους! Στην πραγματικότητα ΟΛΗ Η ΚΟΣΣΟΙΚΙΩΤΙΚΗ ΠΛΑΓΙΑ βρίσκεται πάνω από υπόγεια νερά. Αυτό είναι πρόδηλο στον Πλαταμώνα, όπου μπορεί να δει κανείς το γκρεμό που πέφτει στη θάλασσα, γεμάτος υδρόβια φυτά και πηγές - φλέβες υπόγειου νερού.
3) Προτίθενται να αφήσουν τους ΠΑΝΑΣΧΕΤΟΥΣ εργολάβους και οδηγούς σκαπτικών μηχανημάτων της Ικαρίας να καταστρέψουν ΚΑΙ ΟΛΗ την Κοσσοικιώτικη Πλαγιά με αφορμή την οδοποιία για το ΧΥΤΑ;

4) Γιατί δε μιλούν καθόλου για ΧΥΤΥ;
5) Γιατί δε μιλούν καθόλου για άλλες λιγότερο ξεπερασμένες πρακτικές;                               Σκέψεις από τη  Μαρία-Στέλλα Αλούπη