Αφιέρωμα σε έναν αφανή ήρωα της εξέγερσης του Πολυτεχνείου  |
Η φωτογραφία που τον δείχνει ανεβασμένο στην πύλη του Πολυτεχνείου, ανεμίζοντας την ελληνική σημαία και φωνάζοντας συνθήματα “Κάτω η χούντα” Ονομαζόταν Γιώργος Κηρύκου, καταγόταν από την Ικαρία, ένα από τα 5 παιδιά της οικογένειάς του, και το 1973 ήταν 18 χρονών.Είχε έλθει στην Αθήνα να βρει την τύχη του και δούλευε περιστασιακά οικοδόμος και ελαιοχρωματιστής. Η μεγάλη του αγάπη, όμως, ήταν η μουσική και η κιθάρα. Ερασιτέχνης μουσικός, έφτιαχνε στιχάκια και τα έντυνε με τα ακόρντα της κιθάρας του.
Μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου τον Νοέμβριο του 1973, πολλοί εκ των συμμετεχόντων στην εξέγερση έσπευσαν να διεκδικήσουν τις δάφνες για την παρουσία τους, να ζητήσουν στον πολιτικό και κοινωνικό στίβο το «αντίτιμο» για τον ρόλο που είχαν στη σύγκρουση με τις δυνάμεις του δικτατορικού καθεστώτος.
Υπήρξε όμως και ένα πλήθος πρωταγωνιστών των δραματικών γεγονότων ¬ κυρίως εκτός του φοιτητικού χώρου ¬ που συνειδητά έμειναν στην αφάνεια, που δεν επεδίωξαν να καταγραφούν σε καμιά λίστα «ηρώων του Πολυτεχνείου». Αποφεύγοντας την αποπληρωμή της δημοσιότητας και την απαίτηση «αναγνώρισης» της προσφοράς τους.
Άνθρωποι που, όπως έδωσαν το παρών τον Νοέμβριο του '73 στο Πολυτεχνείο, έτσι διακριτικά αποχώρησαν. Για πάντα! Έχοντας μόνο την αίσθηση ότι έπραξαν το καθήκον τους. Γι' αυτούς, για τη δική τους δημοκρατία, για κανένα αντάλλαγμα, για καμιά ίσως καπηλεία.
Η περίπτωση που παρουσιάζει «Το Βήμα», του Γιώργου Κηρύκου, ενός ανθρώπου που πρωτοστάτησε στην εξέγερση, βασανίστηκε στα κρατητήρια της ΕΣΑ και ύστερα φρόντισε να μην «πουλήσει» τίποτε από τις «ημέρες της επανάστασης», είναι συμβολική. Και η ζωή του, η κατοπινή θυσία του, δείγμα της αντίληψής του.
Της γενιάς των «αντιηρώων» του Πολυτεχνείου...
Ο προβολέας του τεθωρακισμένου που στεκόταν μπροστά στην πύλη του Πολυτεχνείου εκείνο το βράδυ της 17ης Νοεμβρίου 1973 ήταν ο μόνος που φώτισε το πρόσωπό του. Εκείνη τη νύχτα, μα και τα επόμενα χρόνια... Η στεντόρεια κραυγή «όχι αδέλφια, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό» τη στιγμή που ανέμιζε την ελληνική σημαία σκαρφαλωμένος στην κεντρική πύλη του Πολυτεχνείου το μοναδικό άκουσμα της ύπαρξής του. Η πρώτη και η τελευταία «δήλωση» ως το απροσδόκητο τέλος... Το καρέ στο περιώνυμο φιλμ της εισβολής του τεθωρακισμένου στο Πολυτεχνείο, όπου διακρίνεται να καταρρέει και να χάνεται δίπλα από τις ερπύστριες του τανκ, ήταν το τελευταίο που ήθελε να αποτυπώνεται η παρουσία του, ο αγώνας, η προσφορά του. Όπως αυτός τουλάχιστον τη θεωρούσε και τη μετρούσε... Πιστεύοντας ότι τίποτε δεν χρειαζόταν εξαργύρωση. Μόνο η ίδια του η ζωή χαμένη πάντα σ' ένα παρανάλωμα. Ο Γιώργος Κηρύκου, ο άνθρωπος που φαίνεται να «καταπίνει» το στρατιωτικό άρμα όταν εισβάλλει στο Πολυτεχνείο και του οποίου ουδείς γνώριζε για πολλά χρόνια μετά τα γεγονότα του 1973 το όνομά του, επέζησε, συνελήφθη, βασανίστηκε, αποσύρθηκε, σιώπησε, επέλεξε, κάηκε ζωντανός στην καταστρεπτική φωτιά της Ικαρίας το 1993. Προσπαθώντας να απεγκλωβίσει από τον πύρινο κλοιό μια γερόντισσα που κουβαλούσε στην πλάτη του. Είκοσι χρόνια μετά, η νέα, η τελευταία θυσία. Ο 39χρονος Γιώργος Κηρύκου, ένα από τα πέντε παιδιά μιας φτωχής οικογένειας από τα Λιόσια, είχε επιλέξει τον δρόμο της φωτιάς ως το τέλος. Σαν εκείνη της ψυχής του, που σιγόκαιε τον Νοέμβριο του '73 για ελευθερία, σαν αυτή που κατέκαιε, που αποψίλωνε, 20 χρόνια μετά, ολόκληρο το νησί... * Η διαδρομή του αφανούς Κανένα αρχείο, κανένα βιβλίο δεν κατέγραψε την παρουσία του στο Πολυτεχνείο. Ποτέ κανένας επισήμως δεν έμαθε το όνομα του νεαρού που φαίνεται να πέφτει κάτω από τις ερπύστριες του τεθωρακισμένου κρατώντας την ελληνική σημαία. Σαν ο ίδιος να ήθελε μ' αυτή την πτώση, το χάσιμό του κάτω από το τανκ να κλείσει τη μικρή «επαναστατική» του ιστορία. Σαν να επεδίωκε όλοι αυτοί που «εισέπραξαν» το αντίτιμο της συμμετοχής τους στα γεγονότα του Νοεμβρίου να τον θεωρούν «νεκρό». Ο Γιώργος Κηρύκου ζούσε όλα αυτά τα χρόνια μετά το Πολυτεχνείο από τα λίγα λεφτά που έβγαζε από μαθήματα κιθάρας, από κάποιες πρόσκαιρες δουλειές στην Αθήνα και από το μπάρκο του ¬ στα τέλη της δεκαετίας του '70 ¬ σε γκαζάδικα. Το όνομά του στον κατάλογο των 13 νεκρών του τραγικού περιστατικού της Ικαρίας, όπου έμενε δίπλα στη μητέρα του για πολλά χρόνια, δεν σήμαινε σε κανέναν τίποτε. Κανένας δεν μπορούσε να γνωρίζει το τερτίπι της μοίρας. Η αλληλεγγύη στον αγώνα των φοιτητών η ίδια που καθόριζε όλες τις επιλογές του, ακόμη και τη μοιραία, την τελευταία. Δεν είχε επιτρέψει σε κανέναν, παρά μόνο σε λίγους συγγενείς και φίλους, να γνωρίζει, να θρηνήσει, να καταλάβει. Να γνωρίζει την ιστορία του ήρωα δίχως ταυτότητα. Του συμβόλου της «άγνωστης» γενιάς του Πολυτεχνείου. Ο πατέρας του Γιώργου, που δούλευε σε μια χαρτοβιομηχανία, πέθανε το 1970 από πνευμονία στέλνοντάς τον από τα 16 χρόνια του στον αγώνα για το μεροκάματο. Η μάνα του έφυγε για την Ικαρία όπου ήταν το πατρικό της σπίτι και ο Γιώργος για να βοηθήσει όλους δούλευε σε οικοδομές, ελαιοχρωματιστής, κλητήρας σε διάφορες εταιρείες. Μόνο αποκούμπι η κιθάρα του, οι μπαλάντες που δημιουργούσε και τραγουδούσε στον λίγο ελεύθερο χρόνο του. «Ο Γιώργος το μόνο που ήξερε ήταν να αγωνίζεται. Με τον πιο αγνό τρόπο. Για τα ιδανικά του. Χωρίς να πουλάει τίποτε» θυμάται η αδελφή του Κωνσταντίνα, που εξακολουθεί να ζει στη γειτονιά όπου μεγάλωσε. Το άλλο κορίτσι, η Ολγα, ζει στην Πετρούπολη, ο ένας αδελφός του, ο Θόδωρος, στο Μενίδι και ο Φώτης μόνιμα στην Αυστραλία. Ο αγώνας για την ελευθερία μα και η αγάπη του για μια φοιτήτρια, τη Μαρία, που έχασε μέσα στη δίνη των γεγονότων, τον έφεραν στα 19 του χρόνια στο Πολυτεχνείο. «Τον θυμάμαι συνέχεια πάνω στην πύλη, να κρατάει τη σημαία, να φωνάζει συνθήματα. Ηταν με μια παρέα φίλων από την Ικαρία και γειτονόπουλων από τα Λιόσια. Δεν ήταν στο μπλοκ των φοιτητών, δεν γνώριζε κανέναν, όμως αυτό δεν τον εμπόδισε να είναι μαχητικός, να παρασέρνει τους υπόλοιπους» ξαναφέρνει στη μνήμη της η Θάλεια Φράγκου, φοιτήτρια τότε της ΑΣΟΕΕ, που καταγόταν από την Ικαρία και ήξερε τον Γιώργο. Ο Γιώργος Κηρύκου κατέρρευσε μπροστά στα μάτια της. Εκείνη στεκόταν λίγα βήματα πιο πίσω. Χαθήκανε. Η Θάλεια οδηγήθηκε στο Αστυνομικό Τμήμα του Γκύζη και βασανίστηκε. Ο Γιώργος κρατήθηκε ένα μήνα στο ΚΕΒΟΠ και στην ΕΣΑ, όπου ξυλοκοπήθηκε δίχως έλεος. «Δεν ξέραμε πού βρισκόταν. Οταν πήγαμε στο Χαϊδάρι, μας είπαν ότι δεν είχαν κανένα κρατούμενο με το όνομα αυτό. Οταν ήλθε σπίτι μας, τα ρούχα του ήταν γεμάτα αίματα. Τον χτυπούσαν με δύναμη στο στομάχι και αυτό του δημιούργησε χρόνιο πρόβλημα υγείας. Το στομάχι του τον βασάνιζε ως το τέλος» θυμάται με δυσκολία και με πνιγμένη φωνή η μητέρα του κυρία Χρύσα Κηρύκου. Ο Γιώργος μόλις συνήλθε γύρισε στη δουλειά. Ποτέ δεν θέλησε να δημοσιοποιήσει οτιδήποτε, να αναδείξει τον ρόλο του στα γεγονότα του Νοέμβρη. Ποτέ δεν πέρασε από το «γκισέ» της δημοσιότητας να εισπράξει κάτι. «Γνωρίζω ότι υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που συμμετείχαν στα γεγονότα του Πολυτεχνείου και δεν εμφανίζονται πουθενά. Τον Κηρύκου δεν τον ήξερα, ούτε ότι ήταν αυτός που έπεσε μπροστά στο τανκ. Δεν ήξερα ποιο ήταν αυτό το άτομο. Στο βιβλίο μου υπάρχουν πολλά κενά...» αναφέρει ο κ. Δημήτρης Φύσσας, συγγραφέας του βιβλίου «Η Γενιά του Πολυτεχνείου» όπου συγκεντρώνει πληροφορίες από τα πάσης φύσεως αρχεία και έχει κατάλογο χιλιάδων συμμετεχόντων στα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 1973. * Ο αλτρουισμός και η αυτοθυσία Στα τέλη της δεκαετίας του '70 ο Γιώργος, αφού τελείωσε το στρατιωτικό του, μπαρκάρισε. Το καράβι έπιανε σε όλα τα λιμάνια της Αμερικής. Στη Νέα Υόρκη γνώρισε μια κοπέλα από το Κολοράντο, παντρεύτηκαν και έμεινε εκεί ως το 1983. Επαιζε κιθάρα σε μαγαζιά της Αστόριας και ζούσαν ανεκτά. Απέκτησε και έναν γιο. Προσπάθησε να έλθει με την οικογένειά του στην Ελλάδα, όμως η γυναίκα του επέστρεψε γρήγορα πίσω, μαζί με το παιδί του. Δούλεψε σε μερικά μπαρ της Αθήνας αλλά τον περισσότερο καιρό έμενε στην Ικαρία, μαζί με τη μητέρα του. Στο νησί παρέδιδε με ελάχιστο αντίτιμο μαθήματα κιθάρας. Οι μαθητές, λόγω του λυρισμού, της γλυκιάς φωνής του, τον φώναζαν «Αλμπάνο». Εμοιαζε και λίγο στον ιταλό τραγουδιστή. Για το Πολυτεχνείο, για την εξέγερση, για την εισβολή του τανκ, για ό,τι ακολούθησε μιλούσε πλέον σπάνια.  Δεν ήταν η πρώτη φορά που έπιανε φωτιά στην Ικαρία, που ο Γιώργος Κηρύκου έτρεχε πρώτος για να βοηθήσει. Ετσι και εκείνο το καλοκαίρι του 1993. Οταν άκουσε ότι στην περιοχή Παναγιά είχε ξεσπάσει φωτιά και είχαν παγιδευθεί τέσσερις γέροντες έτρεξαν με τους φίλους του, τον Δημήτρη Τσαγανό και τον Ηλία Φυσίδα, να τους σώσουν. Τους άρπαξαν στα χέρια και τους μετέφεραν σε άλλο μέρος. Πίστεψαν ότι ήσαν ασφαλείς. Ο αέρας όμως γύρισε ξαφνικά και η φωτιά ήλθε επάνω τους. Εγκλωβίστηκαν. Προσπάθησαν να σώσουν τους γέροντες. Κάηκαν όλοι. Τα τρία παιδιά τιμήθηκαν από την Ακαδημία για την αυτοθυσία τους. «Οχι αδέλφια, δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό». Το ανέμισμα της σημαίας, το μάγκωμα της ερπύστριας δίπλα από το κορμί του, τα βογκητά από τον ξυλοδαρμό, τα λόγια της δικής τους γενιάς στο ικαριώτικο καφενείο, η γλυκιά μελωδία της μπαλάντας του, το πύρινο αγκάλιασμα, το τέλος, η παντοτινή σιωπή.
Β. Γ. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ
Το ΒΗΜΑ, 15/11/1998 http://athens.indymedia.org http://www.ikariamag.gr/ http://left.gr/ |
Τρίτη 17 Νοεμβρίου 2015
Γιώργος Κηρύκος: Η ιστορία του αγωνιστή που κάηκε το 1993 στη φωτιά της Ικαρίας
Το Ισλαμικό Κράτος χτύπησε Παρασκευή και 13, 11ο μήνα, στο 11ο διαμέρισμα του Παρισιού
Α. Ο Δρ. Kevin Barrett, Ph.D. Αραβολόγος – Ισλαμολόγος, ένας από τους πιο γνωστούς στις ΗΠΑ επικριτές της αμερικανικής πολιτικής του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», παρατηρεί ότι η τραγωδία των Παρισίων, συνέβη Παρασκευή και 13, όπως η σφαγή των Ναϊτών, που άρχισε την αυγή της Παρασκευής στις 13 Οκτωβρίου του 1307 (ημερομηνία συνδεδεμένη με την προέλευση της σχετικής πρόληψης περί «Παρασκευής και 13»), τον 11ο μήνα και στο 11ο διαμέρισμα του Παρισιού.
Ο κεντρικός στόχος των τζιχαντιστών, ο πολυχώρος Μπατακλάν στο Παρίσι, λειτούργησε για πρώτη φορά το 1865 και τα τελευταία 40 χρόνια ανήκε σε δύο αδέλφια, τους Εβραίους Pascal και Joel Laloux, οι οποίοι κατά σύμπτωση τον πούλησαν σε νέο ιδιοκτήτη στις 11 Σεπτεμβρίου του 2015.
Εκ πρώτης όψεως, η επίθεση φαίνεται σαν άλλη μια τζιχαντιστική ενέργεια.
Αυτό όμως, δεν μας στερεί το δικαίωμα να συνδέσουμε συνειρμικά την σημειολογία της επίθεσης με άλλες ανάλογες επιθέσεις ανά τον κόσμο, όπως για παράδειγμα με τους δίδυμους πύργους στη Ν. Υόρκη, τους σιδηροδρομικούς σταθμούς της Μαδρίτης, το μετρό στο Λονδίνο ή με χτυπήματα που ίσως (απευχόμαστε) να προκύψουν στη Ρώμη ή στη Βιέννη.
«Το βασικό ερώτημα, όμως», λέει ο Kevin Barrett, «είναι πάντα: ποιος επωφελείται; Και η απάντηση είναι προφανής: οι αυταρχικοί θύλακες του συστήματος, οι Μιλιταριστές, οι εκφραστές του “νεοφιλελεύθερου ιμπεριαλισμού”, όσοι πρεσβεύουν την δια του χάους επιβολή της Νέας Παγκόσμιας Τάξης».
Αλλά, υπάρχει κάτι πιο συγκλονιστικό που έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητο μέχρι σήμερα και στο οποίο αναφέρεται ο Barrett.
Πρόκειται για το εξώφυλλο του περιοδικού Economist, του Ιανουαρίου 2015, στο οποίο «προφητεύεται» με παραστατικό τρόπο η τραγωδία στο Παρίσι.
Η συγκεκριμένη ειδική έκδοση του περιοδικού είχε τον τίτλο «Ο Κόσμος το 2015».
Στο εξώφυλλό του παρατηρούμε περίεργες εικόνες: ένα σύννεφο – μανιτάρι, την ομοσπονδιακή αμερικανική τράπεζα Fed σε ένα παιχνίδι που αποκαλείται «Πανικός» και πολλά άλλα ακατανόητα, αρχικά, σύμβολα.
Το Economist είναι ένα περιοδικό που συνδέεται άμεσα με την παγκόσμια ελίτ, και ένας εκ των ιδιοκτητών του είναι η οικογένεια τραπεζιτών Ρότσιλντ της Αγγλίας και εκδότης του είναι ο John Micklethwait που είναι μέλος της λέσχης Bilderberg.
Τις σχετικές παρατηρήσεις και αποκρυπτογραφήσεις του εξωφύλλου του Economist ανάρτησε η ιστοσελίδα thevigilantcitizen.com, ένας από τους πιο ενδιαφέροντες αμερικανικούς ιστότοπους στην «αποκρυπτογράφηση» της σημειολογίας των media και του Χόλιγουντ.
Β. Οι Γάλλοι χτύπησαν στις 15 Νοεμβρίου με αεροπορικά πυρά, στόχους του ISIS, πιθανόν ως αντίποινα για το χτύπημα στο Παρίσι.
Ακατανόητες, χωρίς προμελέτη και ειρμό κινήσεις ενός αυτοπαγιδευόμενου και τραγικά εγκλωβισμένου γίγαντα που προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου.
Διότι, μέχρι πρότινος συνέδραμε ποικιλοτρόπως τους τζιχαντιστές.
Έπειτα, σημαντικό τμήμα του πολιτικού κόσμου της Γαλλίας έχει χρηματιστεί από τη Σ. Αραβία.
Επίσης, σημαντικά κεφάλαια (δισ.) έχουν επενδυθεί από Σαουδάραβες και Καταριανούς στην γαλλική βιομηχανία.
Η διαπλοκή, η διαφθορά και η εξαγορά πολιτικών συνειδήσεων έχουν αμβλύνει τις αντιστάσεις και τους τρόπους αμύνης της Γαλλίας.
Θα είχαν νόημα οι γαλλικές αεροπορικές επιδρομές αν χτυπούσαν π.χ. πετρελαιοπηγές, από τις οποίες εξοικονομούν περί το 1.000.000 δολάρια ημερησίως οι τζιχαντιστές πουλώντας το στην Τουρκία.
(Οι μαχητές του ISIS απάντησαν περιπαικτικά ότι η γαλλική αεροπορία βομβαρδίζει άδειες αποθήκες).
Επί πλέον,
– Ουδεμία φωνή εκατέρωθεν του Ατλαντικού προσπάθησε να συνετίσει τους Τούρκους ώστε να μην αγοράζουν πετρέλαιο από τους τζιχαντιστές.
– Κανένας φραγμός υπήρξε στην εξαγωγή και αγορά από τους δυτικούς των αρχαιοτήτων που πουλούν οι τζιχαντιστές.
– Ούτε μια οδηγία ή έστω νότα διαμαρτυρίας ώστε οι βασικοί και κύριοι υποστηρικτές των τζιχαντιστών, δηλαδή η Σ. Αραβία και το Κατάρ να συμμαζευτούν.
– Δεν πρέπει φυσικά να αγνοούμε ότι Σ. Αραβία και Κατάρ (σύμφωνα με πλήθος μαρτυριών) χρηματοδοτούν αλλεπάλληλα κύματα προσφύγων προς την Ευρώπη, πέραν της υποστήριξης των τζιχαντιστών.
Όλα τα προηγούμενα αποτελούν σαφέστατες ενδείξεις αν όχι αποδείξεις για το θέατρο του παραλόγου που ζούμε εδώ και αρκετά χρόνια.
Ενός θεάτρου που θα έχει πολλά ακόμα θύματα και δυστυχώς το παρακολουθούμε, συμμετέχουμε ως κομπάρσοι, στρέφεται εναντίον μας ποικιλοτρόπως, αγνοούμε παντελώς τον χρόνο που θα πέσει η αυλαία, απλά υποψιαζόμαστε και παραπαίουμε ανάμεσα στα γεγονότα και τις υποψίες μας.
Ας ελπίσουμε πως όταν πέσει η αυλαία θα υπάρχουμε ακόμη ως οντότητα και δεν θα χαθούμε στην αχλύ της ιστορίας.
Δημοσιογράφος, Συγγραφέας http://www.tribune.gr/news/blog
Δευτέρα 16 Νοεμβρίου 2015
Βότανα της Ικαρίας :.. . Αγράμπελη Κληματίς η λευκάμπελος (Clematis vetalba)
Το Φαρμακευτικό φυτό Clematis vitalba
Η Αγράμπελη είναι ένα πολύ συνηθισμένο φυτό που θα το συναντήσουμε σχεδόν σε κάθε βήμα μας στις όχθες ποταμών, στους φράχτες των κτημάτων
Η αγράμπελη φέρει το επιστημονικό όνομα Κληματίς η λευκάμπελος (Clematis vetalba) και είναι πιο γνωστή με τα συνηθισμένα ονόματα κληματσίδα, αμπελίδα, αγραμπελίδα κ.λ.π. Στο γένος Κληματίς συναντούμε περισσότερα από 160 είδη. Τα πιο συνηθισμένα από αυτά που φυτρώνουν ή καλλιεργούνται στη χώρα μας είναι η Κληματίς η φλογώδης (Clematis flammula), η Κληματίς η μικράμπελος (Clematis viticella), η Κληματίς η ανατολική (Clematis orientalis), η Κληματίς η κιρρώδης (Clematis cirrhosa) κ.λ.π. Ανήκει στη μεγάλη οικογένεια των Ρανουγκουλίδων (Ranunculaceae).
Η κληματσίδα λοιπόν είναι ένα αναρριχώμενο φυτό, που ο βλαστός του διακλαδίζεται και μπορεί να φθάσει τα 6 – 9 μέτρα. Έχει φύλλα οδοντωτά, σε σχήμα φτερού, σύνθετα και άνθη που βγαίνουν πολλά μαζί με 5 σέπαλα, πολλούς στήμονες και σε χρώμα ασπροκίτρινο ή πρασινοκίτρινο που αναδύουν μια όμορφη ξεχωριστή οσμή. Οι καρποί του είναι σύνθετοι και βγάζουν κάτι σαν τριχούλες (αχαίνια). Ανθίζει από το Μάιο μέχρι τον Αύγουστο. Προτιμάει εδάφη φτωχά σε ασβέστιο.
Η κληματσίδα χρησιμοποιείται σαν φαρμακευτικό φυτό. Τα φύλλα της χρησιμοποιούνταν σαν επουλωτικό για τις πληγές των ζώων. Επίσης τα φύλλα και ο κορμός χρησιμοποιούνται με μορφή εγχύματος ή αλοιφής ως καθαρκτικό, διουρητικό, αντισπαστικό και αναλγητικό για να καταπραΰνει πόνους και φαγούρες.
Ως φαρμακευτικό φυτό μπορεί να χρησιμοποιηθεί με τα άνθη μπουμπούκια και τα φύλλα του φυτού Η κληματσίδα συλλεγεται στις αρχές Απριλίου, και τα φύλλα - κατά τη θερινή περίοδο. Ξηραίνεται σε δωμάτια με καλή κυκλοφορία του αέρα και χαμηλή υγρασία.Μετά την ξήρανση, Clematis vitalba χάνει τις δηλητηριώδεις ιδιότητες και μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως φάρμακο.
Χημική σύνθεση
clematis vitalba τα λουλούδια περιέχουν αιθέριο έλαιο, σαπωνίνες και διάφορα σάκχαρα.Η παρουσία πολλαπλών anemonola προκαλεί ερεθισμό του δέρματος.Επίσης, αποτελείται από β-σιτοστερόλη γλυκοζίτη, melissovaya οξύ, στιγμαστερόλη, Leontine, κηρώδεις ουσίες και άλλες δραστικές ουσίες.
Προετοιμασίες από τα φύλλα ε συχνά χρησιμοποιουνται για τη θεραπεία ασθενειών του δέρματος και των σεξουαλικά μεταδιδόμενων ασθενειών.Vitalba Clematis μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ένα αναισθητικός παράγοντας για τη θεραπεία της ισχιαλγίας, έλκη και ημικρανίες.Το φυτό ειναι καθαρτικό, εφιδρωτικό και διουρητικές ιδιότητες.Ασθένειες όπως η ελονοσία, η επιπεφυκίτιδα, φλεγμονή της ουροδόχου κύστης, του προστάτη αδενώματος και κυστίτιδα, μπορεί επίσης να θεραπεύονται με φάρμακα από το φυτό της αγράμπελης
Εγχύσεις της αγράμπελης
1. Η έγχυση των φύλλων.Σε μισό λίτρο βραστό νερό προσθέστε ένα κουταλάκι του γλυκού αποξηραμένα θρυμματισμένα φύλλα, ας σταθεί μία ώρα, αφαιρέστε το βότανο .Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε βάμμα τοπικά για βλάβες του δέρματος, καθώς και το εσωτερικό μέρος του ¼ φλιτζάνι τρεις φορές την ημέρα πριν από τα γεύματα.
2. Βάμμα.Δύο εβδομάδες σε ζεστό μέρος Clematis vitalba και βότκα (1:10).Στέλεχος και ποτό μετά το πρωινό και πριν τον ύπνο 10 σταγόνες.
3. Η έγχυση των λουλουδιών και φύλλα.Αποξηραμένα φύλλα και τα άνθη (1 κουταλιά της σούπας), ανακατεύουμε και προσθέτουμε βραστό νερό (500 ml.). αφήνουμε για 15 λεπτά και σουρώνουμε χρησιμοποιώντας έως και τέσσερις φορές την ημέρα απο μια κουταλιά της σούπας.
Αντενδείξεις. Να τηρούνται αυστηρά οι συνταγές, μια υπερβολική δόση μπορεί να είναι επικίνδυνη για την υγεία σας. Χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, διότι πολλά είδη της είναι δηλητηριώδη.
 |
| Εξαιρετικό φυτό για την Μελισσοκομία Tα λουλούδια όταν ανθίζει (Ιούλιο με Σεπτέμβρη) δεν έχουν νέκταρ αλλά άφθονη γύρη που ελκύει τις μέλισσες. |
Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2015
ΦΟΙΝΙΚΕΛΑΙΟ Η αλήθεια που καίει!
Το φοινικέλαιο έχει μπει γερά στη βιομηχανία. Από το 1990, η αύξηση της χρησιμοποιούμενης γης για την καλλιέργεια φοινικέλαιου έχει αυξηθεί κατά 50% και στα επόμενα χρόνια αναμένεται και περαιτέρω αύξηση! 45 εκατομμύρια τόνοι είναι η ετήσια παραγωγή! Το 90% παράγεται στη Μαλαισία και την Ινδονησία! Το Φοινικέλαιο είναι το δεύτερο πιο εμπορεύσιμο φυτικό έλαιο, μετά το σογιέλαιο. Η βιομηχανία παραγωγής Φοινικέλαιου με τον τεράστιο ρυθμό αποψίλωσης δασικών εκτάσεων θα οδηγήσει σε λιγότερο από 3 χρόνια στην εξαφάνιση της Τίγρης της Σουμάτρας και στα επόμενα 5 με 10 χρόνια στην εξαφάνιση των ουρακοτάγκων.
Το Φοινικέλαιο χρησιμοποιείται ευρέως στα τρόφιμα, στα γλυκά, στα αρτοπαρασκευάσματα, στα καλλυντικά, στα είδης προσωπικής υγιεινής, στα είδη καθαρισμού και άλλα. Η βιομηχανία το χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο προκειμένου να αντικαταστήσει άλλα φυτικά έλαια που είναι πιο ακριβά στην παραγωγή τους, αδιαφορώντας για την άγρια βία που κρύβει αυτό το προϊόν σε όλα τα επίπεδα - ακόμα και στους καταναλωτές, μιας και περιέχει κορεσμένα λιπαρά, που δημιουργούν προβλήματα με τη χοληστερίνη.
Και τα χειρότερα έρχονται! Το τελευταίο διάστημα έχει ξεκινήσει και η χρήση του ως “bio-diesel” και ως βιομάζα για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργεια – κάτι που θα οδηγήσει σε περαιτέρω ραγδαία αύξηση της παραγωγής του.
Υπάρχουν πάνω από 300.000 διαφορετικά είδη ζώων που βρίσκονται στις ζούγκλες του Βόρνεο και της Σουμάτρα. Όσο καταστρέφεται το φυσικό περιβάλλον διαβίωσης τους, τόσο μειώνεται η διαθέσιμη τροφή για αυτά τα ζώα, με αποτέλεσμα να πεθαίνουν από ασιτεία. Πολλά από αυτά τα ζώα, καθώς αναζητούν τροφή στα αποψιλωμένα δάση δολοφονούνται ή εκτοπίζονται ή αιχμαλωτίζονται και πωλούνται ως “κατοικίδια”, ως πειραματόζωα ή σε οίκους ανοχής. Η βιομηχανία παραγωγής φοινικέλαιου δεν καταστρέφει μόνο τα ζώα – δολοφονεί το περιβάλλον και τους ανθρώπους που ζουν στις περιοχές αυτές. Ουρακοτάγκοι
Οι ουραγκοτάγκοι είναι από τους στενότερους συγγενείς μας, με το DNA τους να είναι όμοιο με το δικό μας κατά 97%. Αυτά τα έξυπνα και γλυκύτατα ζώα έχουν την ίδια νοημοσύνη με ένα 6χρονο παιδί. Παρόλα αυτά 6 με 12 ουρακοτάγκοι δολοφονούνται βάναυσα κάθε μέρα. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιεί η αιματοβαμμένη αυτή βιομηχανία για να εξοντώσει τους ουρακοτάγκους, πέρα από την καταδίκη τους σε πείνα, είναι πολλές: τους θάβουν ζωντανούς, τους κόβουν με μασέτες τα χέρια, τους καίνε ζωντανούς με καυτό λάδι, δολοφονούν τις μητέρες και αρπάζουν τα μωρά με σκοπό την πώληση τους στην αγορά άγριας ζωής, ακόμα και σε οίκους ανοχής της Ινδονησίας! Βάση των κυβερνητικών δεδομένων πάνω από 50.000 ουραγκοτάγκοι έχουν ήδη πεθάνει ως αποτέλεσμα της αποψίλωσης των δασών τα τελευταία χρόνια. Το 90% του πληθυσμού τους έχει ήδη χαθεί!
Η βιομηχανία του Φοινικέλαιου έχει προωθήσει και την λαθροθηρία των τίγρεων για την παράνομη προμήθεια από μέρη του σώματος τους στις διεθνείς αγορές. Η πιο κοινή μέθοδος του κυνηγιού των τίγρεων είναι μέσω της χρήσης παγίδων, που πιάνουν τις τίγρεις από τα πόδια. Συνήθως οι τίγρεις παραμένουν παγιδευμένες για μέρες, μέχρι να βρεθούν από τους λαθροκυνηγούς, οι οποίοι στη συνέχεια θα τις σκοτώσουν. Η χρηματική αξία μιας τίγρης μπορεί να φθάσει δεκάδες χιλιάδες δολάρια. Μια μελέτη του 2004, έδειξε ότι σε περίπου 4 χρόνια 253 τίγρεις σκοτώθηκαν ή ζουν αιχμάλωτες. Σήμερα να παραμένουν ελάχιστες τίγρεις σε άγρια κατάσταση.
Ακριβώς όπως η αποψίλωση των δασών και η ανάπτυξη παραγωγής φοινικέλαιου αυξάνει τη συχνότητα της λαθροθηρίας για τις τίγρεις, έτσι λειτουργεί και για άλλα είδη ζώων, όπως η Αρκούδα της Μαλαισίας. Οι βιότοποι που ζούσαν αυτά τα ζώα ήταν μέχρι πρότινος δύσκολα προσπελάσιμοι από τους λαθροκυνηγούς και από τους λαθρέμπορους. Σήμερα όμως, με την αποψίλωση των δασών, τις αιχμαλωτίζουν και καταλήγουν να ζουν σε μεταλλικά κλουβιά όσο το μέγεθός τους και τις καταδικάζουν σε μια ζωή αφόρητου πόνου και δυστυχίας. Οι αρκούδες αυτές είναι τα θύματα της κινέζικης “ιατρικής” και αρμέγονται για τη χολή τους. Τα μωρά των αρκούδων επίσης αιχμαλωτίζονται και πωλούνται και ως κατοικίδια. Ενώ η σούπα από πόδι αρκούδας είναι ένα εξαιρετικά ακριβό "έδεσμα" σε όλη την Ασία.
Τα ζώα που υποφέρουν ως αποτέλεσμα αυτής της εξέλιξης περιλαμβάνουν πάρα πολλά είδη, πέρα των προαναφερθέντων που επίσης κινδυνεύουν με εξαφάνιση και είναι θύματα λαθροθηρίας, όπως ο Ρινόκερος της Σουμάτρας, ο Πυγμαίος Ελέφαντας, η λεγόμενη Clouded Λεοπάρδαλη και η Long-nosed μαϊμού (Proboscis Monkey) και χιλιάδες άλλα. Ακόμα και αυτά που δεν θα πέσουν στα χέρια των κυνηγών χάνουν τον φυσικό τους βιότοπο, υποφέρουν από την έλλειψη τροφής και καταδικάζονται σε αργό θάνατο. Η ζήτηση για φοινικέλαιο σημαίνει καταστροφή και θάνατος για τα ζώα.
Η παραγωγή Φοινικέλαιου συμβαίνει εις βάρος της βιοποικιλότητας και των οικοσυστημάτων στις χώρες που παράγεται. Επί του παρόντος, το ένα τρίτο όλων των ειδών θηλαστικών στην Ινδονησία θεωρούνται απειλούμενα ως συνέπεια της ανάπτυξης της παραγωγής φοινικέλαιου.
Τα ζώα που ζουν σε κάθε περιοχή έχουν ιδιαίτερη σημασία, σύμφωνα με περιβαλλοντολόγους και διαδραματίζουν ζωτικό ρόλο στη διατήρηση της υγείας του οικοσυστήματος. Ένα παράδειγμα αυτού είναι η εξάπλωση των σπόρων των τροπικών δασών στην Ινδονησία, πολλά από τα οποία μπορούν να βλαστήσουν μόνο αφού περάσουν από το έντερο του ουραγκοτάγκου και ως εκ τούτου, αυτό το αξιαγάπητο ζώο είναι απαραίτητο για την ύπαρξη του δάσους.
Η αποψίλωση των δασών για την παραγωγή φοινικέλαιου συμβάλλει επίσης σημαντικά στην αλλαγή του κλίματος, καθιστώντας την Ινδονησία την τρίτη μεγαλύτερη πηγή εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου στον κόσμο! Επιπτώσεις στους ανθρώπους
Πολύ συχνά, η κυβέρνηση επιτρέπει στις επιχειρήσεις να λάβουν (να κλέψουν δηλαδή με “νόμιμους” τρόπους) τη γη που ανήκει στους ιθαγενείς. Ισοπεδώνουν τις καλλιέργειες που έχουν αυτοί οι άνθρωποι για να ζήσουν και φυτεύουν φοινικόδεντρα και στην καλύτερη των περιπτώσεων θα τους προσλάβουν με εξευτελιστικές συνθήκες εργασίας για ένα πενιχρό μεροκάματο ως εργάτες στην ίδια τους τη γη!
Η βιομηχανία φοινικέλαιου συνδέεται επίσης με σημαντικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συμπεριλαμβανομένης και της παιδικής εργασίας σε απομακρυσμένες περιοχές της Ινδονησίας και της Μαλαισίας. Συνήθως τα παιδιά που εργάζονται στις φυτείες φοινικέλαιου δεν λαμβάνουν καμία αμοιβή για την εργασία τους.
Η “Βιώσιμη παραγωγή φοινικέλαιου” υποτίθεται ότι είναι μια προσέγγιση που αποσκοπεί στην παραγωγή φοινικέλαιου, χωρίς την πρόκληση της αποψίλωση των δασών και της εκμετάλλευσης των ανθρώπων. Όμως προφανώς δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα παραπλανητικό παιχνίδι των βιομηχανιών, προκειμένου να μην χάσουν τα τεραστία κέρδη τους .
Στην παρούσα φάση υπάρχει μόνο ένας οργανισμός, ο Roundtable on Sustainable Palm Oil (R.S.P.O.) που έχει πρόγραμμα πιστοποίησης. Ο οργανισμός R.S.P.O. ιδρύθηκε το 2004 για την προώθηση της χρήσης του βιώσιμου φοινικέλαιου. Αξιοσημείωτο είναι πως μόλις το 17% των μελών του είναι παραγωγοί φοινικέλαιου. Η πλειοψηφία των μελών του είναι μεταποιητές και έμποροι φοινικέλαιου, κατασκευαστές καταναλωτικών αγαθών, λιανοπωλητές, τράπεζες, επενδυτές, και ορισμένες περιβαλλοντικές μη κυβερνητικές οργανώσεις. Μέχρι τα τέλη του 2012, το 15% του φοινικέλαιου ήταν πιστοποιημένο ως RSPO-certified.
Ο R.S.P.O. είναι ένας οργανισμός μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα που αρχικά είχε ως στόχο να ενώσει όλους τους εμπλεκόμενους φορείς της βιομηχανίας με σκοπό την παραγωγή βιώσιμου φοινικέλαιου ως απάντηση στην παγκόσμια κατακραυγή. Τα κριτήριά του για την απόκτηση πιστοποίησης ήταν και παραμένουν ιδιαίτερα χαλαρά και δεν απαγορεύουν την αποψίλωση των δασών ή την καταστροφή των τυρφώνων προκειμένου στη θέση τους να γίνουν φυτείες φοινικέλαιου. Πρακτικά λοιπόν, δεν έχει κανένα νόημα αυτή η πιστοποίηση - είναι απλά ένας ισχυρισμός – ίδιος και απαράλλαχτος με τον ισχυρισμό που χρησιμοποιούν οι εκτροφείς ζώων περί “ελευθέρας βοσκής” κλπ.
Κάνε μια βόλτα στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς σου. Δες τα ράφια για παράδειγμα που βρίσκονται τα μπισκότα! Εμείς δεν καταφέραμε να βρούμε ούτε μια εταιρία που να μην χρησιμοποιεί φοινικέλαιο! Το ίδιο ισχύει και στα ράφια με τα συσκευασμένα ψωμιά για τοστ (τα περισσότερα εκ των οποίων περιέχουν και ορό γάλακτος φυσικά). Δες τις μαργαρίνες, και τους συσκευασμένους ξηρούς καρπούς, τις σοκολάτες υγείας, την πλειοψηφία των αποξηραμένων φρούτων, τα δημητριακά που προορίζονται για πρωινό, τα διάφορα γλυκίσματα κλπ. Το φοινικέλαιο είναι σχεδόν παντού!
Ακόμα και πιστοποιημένα vegan προϊόντα περιέχουν φοινικέλαιο. Κάποια φέρουν την πιστοποίηση του R.S.P.O. ενώ κάποια άλλα απλά αναγράφουν στη συσκευασία τους πως το φοινικέλαιο που χρησιμοποιούν είναι βιώσιμης καλλιέργειας. Το γεγονός πως η Vegan Society έχει επιτρέψει αυτή την αδικία, δεν σημαίνει πως εμείς ως καταναλωτές θα πρέπει να την υποστηρίξουμε - η θέση μας θα πρέπει να είναι και εδώ ξεκάθαρη!
Το φοινικέλαιο, αν και είναι ένα φυτικό προϊόν δεν μπορεί να θεωρείται βίγκαν, εφόσον η παραγωγή του είναι ιδιαίτερα καταστροφική και δολοφονική για τα ζώα. Θεωρούμε πως η θέση ενός ηθικού βίγκαν ή ενός καταναλωτή με οικολογική ή ανθρωπιστική ευαισθησία οφείλει να είναι ξεκάθαρη ως προς την κατανάλωση φοινικέλαιου, μιας και η φρικαλεότητα πίσω από την καλλιέργεια των Φοινικόδεντρων είναι δεδομένη! Τι μπορείς να κάνεις
Ενημέρωσε τους φίλους και τους συγγενείς σου για την καταστροφική δράση της παραγωγής φοινικέλαιου. Εκτύπωσε τη λίστα με τις διάφορες ονομασίες που έχει το φοινικέλαιο στα προϊόντα που κυκλοφορούν στην αγορά, ώστε οι αγορές σου να είναι χωρίς βία.
Ζήτησε από την Vegan Society να αλλάξει τους όρους της πιστοποίησης των βίγκαν προϊόντων και να μην επιτρέπει σε αυτά που περιέχουν φοινικέλαιο να πιστοποιούνται ως vegan.
Επιπλέον μπορείς να στείλεις ένα email στις εταιρίες που γνωρίζεις πως χρησιμοποιούν φοινικέλαιο στα προϊόντα τους, ενημερώνοντάς τες για το τι συμβαίνει κατά την παραγωγή του και φυσικά να τους γνωστοποιήσεις πως δεν θα αγοράζεις τα προϊόντα τους όσο συνεχίζουν να περιέχουν φοινικέλαιο.
Φυτικά Έλαια
Φυτικά Λίπη
Φοινικέλαιο #
Έλαιο Φοίνικα #
Sodium Laureth Sulfate (SLS) ^
Sodium Lauryl Sulfate (SLS) ^
Sodium Dodecyl Sulphate (SDS ή NaDS) ^
Palm Kernel#
Palm Oil Kernel #
Palm Fruit Oil #
Palmate #
Palmitate #
Palmolein #
Glyceryl Stearate #
Stearic Acid #
Elaeis Guineensis #
Palmitic Acid #
Palm Stearine #
Palmitoyl oxostearamide #
Palmitoyl tetrapeptide-3 #
Steareth -2 *
Steareth -20 *
Sodium Kernelate #
Sodium Palm Kernelate #
Sodium Lauryl Lactylate/Sulphate *
Sodium Lauryl Sulfoacetate ^
Hyrated Palm Glycerides #
Sodium Isostearoyl Lactylaye ^
Cetyl Palmitate #
Octyl Palmitate #
Cetyl Alcohol ^
Palmityl Alchohol #
# Αυτά τα συστατικά παράγονται μόνο από το Φοινικέλαιο.
* Αυτά τα συστατικά παράγονται από το Φοινικέλαιο, αλλά μπορεί να προέρχονται και από άλλα φυτικά έλαια.
^ Αυτά τα συστατικά παράγονται είτε από το Φοινικέλαιο, είτε από το Λάδι Καρύδας.
Δες την ιστορία της Green, ενός από τα θύματα της βιομηχανίας Φοινικέλαιου, καθώς και το τι σημαίνει πραγματικα "βιωσιμη" παραγωγή φοινικέλαιου
Σάββατο 14 Νοεμβρίου 2015
«Η Ικαρία αποτελεί υπενθύμιση ενός κόσμου που αντιστέκεται ακόμα στη βαρβαρότητα».
 |
| Σήμερα, που όλα ξεπουλιούνται, η επαφή με αυτό το νησί και τους διδακτικούς του ανθρώπους, ξεπερνάει, για όποιον αντέχει να γνωρίσει τον άλλο του εαυτό, κάθε όνειρο αληθινών διακοπών» |
 |
| «Η Ικαρία αποτελεί υπενθύμιση ενός κόσμου που αντιστέκεται ακόμα στη βαρβαρότητα». |
Ο Άρης Μαραγκόπουλος στα βουνά της Ικαρίας, όπου εμπνεύστηκε ένα κεφάλαιο του βιβλίου του «Η Μανία με την άνοιξη». «Οι κάτοικοι εδώ», γράφει, «διδάσκουν τα πάντα από την αρχή: τη φιλοξενία, το φιλότιμο, τη βραδύτητα που συνοδεύει τη φιλοσοφημένη σχόλη, τον έρωτα, την κοινωνική ισότητα, τη διεκδίκηση μιας καλύτερης ζωής… τα πάντα.» Αυτό εδώ το νησί δεν το κατακτάς με τα ρούχα σου, με το πλαστικό σου χρήμα, με την αυτοκινητάρα σου. Το κατακτάς μόνο ως μαθητής. Αυτό το νησί είναι η Ελλάδα στις σπάνιες στιγμές της. Εκείνη που αντιδρά όπως αυτό το νησί που κάποτε πέταξε τους κάμεραμεν της τηλεόρασης στη θάλασσα, που στα εγκαίνια των Ολυμπιακών του 2004, στο πιο αντιπροσωπευτικό χωριό του, τα μπαλκόνια γέμισαν μαύρες σημαίες. Αυτό εδώ το νησί δεν είναι τέλειο. Κανείς δεν είναι. Αλλά παραμένει, αδιαπραγμάτευτα, με τόλμη και κρυφό μεγαλείο, ο εαυτός του. Και σήμερα, που όλα ξεπουλιούνται, η επαφή με αυτό το νησί και τους διδακτικούς του ανθρώπους, ξεπερνάει, για όποιον αντέχει να γνωρίσει τον άλλο του εαυτό, κάθε όνειρο αληθινών διακοπών. Αποτελεί υπενθύμιση ενός κόσμου που αντιστέκεται ακόμα στη βαρβαρότητα. Μιλώ για την Ιστορία. Μιλώ για την Ικαρία. //Το κείμενο περιλαμβάνεται (με τίτλο «Ικαρία – το μάθημα) στη συλλογική έκδοση της Εταιρείας Συγγραφέων «Τόποι της Λογοτεχνίας – 134 συγγραφείς καταγράφουν μια ελληνική προσωπική γεωγραφία», εκδ. Καστανιώτη, 2015. Ο Άρης Μαραγκόπουλος είναι συγγραφέας, μεταφραστής, κριτικός και ιδρυτικό στέλεχος των εκδ. Τόπος, όπου και διευθύνει το τμήμα λογοτεχνίας. Το βιβλίο του «Η Μανία με την άνοιξη» (εκδ. Τόπος) έχει ως σκηνικό την Ικαρία. Πηγή : Andro.gr [ http://www.andro.gr/zoi/ikaria/ ]
Παρίσι 13.11.2015
Κάποιος γείτονάς μου σήμερα δεν γύρισε σπίτι. Κάποιος φίλος ίσως έτρωγε σε εκείνο το εστιατόριο.
Κάποιος μαθητής θα ήταν σε αυτή τη συναυλία και η μάνα του θα τον περίμενε σπίτι.
Εγώ έτυχε και είχα διάβασμα, έτυχε και δεν ήμουν εκεί.
Η μάνα μου από την Ελλάδα με παίρνει με αγωνία.
Έτυχε και εμεινα σπίτι και δεν κανόνισα να πάω για φαγητό ή για ποτό, έτυχε και δεν πέρναγα από εκεί.
Ο Ολάντ κάνει δηλώσεις και μιλάει για φρίκη, ο Ομπάμα μιλάει για θύματα και τρομοκρατία.
Η Γαλλία και η Αμερική βομβαρδίζουν τη Συρία, η Δύση οπλίζει τα χέρια με τα καλάσνικοφ και το Παρίσι μετράει απόψε νεκρούς, δεν φτάνουν τα σεντόνια του να καλύψει τα θύματα του.
«Και τώρα τι;» τολμώ να σκεφτώ, .θα αρχίσουν τις φωτιές οι καλοί χριστιανοί στα καμπ των προσφύγων ή θα κλείσουν τα σύνορα;
H Le Pen θα οργιάσει και θα ανεβάσει τα ποσοστά της ή ο στρατός θα ειναι πιο ενισχυμένος και θα περιπολεί πιο φοβιστικός στους δρόμους και το μετρό;
Θα ψάχνουν και την τελευταία σπιθαμή μου πριν μπω στο μουσείο ή στη βιβλιοθήκη, λες και θα με «σώσουν» αν μου ψάξουν τη τσάντα στο βιβλιοπωλείο, θα με σώσουν απο την τρομοκρατία σπέρνοντάς την.
Ευρώπη σου λέει ο άλλος.
Σκοτάδι και σιωπή, όπως αυτή που επικρατεί αυτή τη στιγμή στους δρόμους του Παρισιού.
Σιωπή νεκρική, όπως αυτή μετά ή πριν από μια καταστροφή.
Δ.
Παρίσι 13.11.2015
(Αγαπητή φίλη, δύναμη. Μπορεί τραγωδίες σαν αυτή του Παρισιού να μας κάνουν να απαιτήσουμε και να διεκδικήσουμε έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο. Δεν το πιστεύω αλλά μπορεί να συμβεί και αυτό. Να είστε καλά.) http://pitsirikos.net/
Attentats du 13 novembre à Paris : Retour sur... από lemondefr
Μια μικρή καλημέρα
 |
| Μια μικρή καλημέρα Να σου φτιάξει τη μέρα Σου 'χω στείλει σε ένα χαρτί Κοίτα πίσω απ' τις λέξεις Φαίνεται αν προσέξεις Πως η σκέψη μου είναι εκεί Μια μικρή καλημέρα Άφησα στον αέρα Κι έχει ανοίξει πανιά για να 'ρθει Μόνη της ταξιδεύει Στο Αιγαίο παλεύει Αλλά θα 'ναι εκεί το πρωί Μια μικρή καλημέρα Στης καρδιάς τη σκακιέρα Κενή θέση θα ψάξει να βρει Μόλις λίγο φωτίσει Θα 'ναι εκεί δε θ' αργήσει Υποδέξου την μ' ένα φιλί ....... https://gigenis.gr/ |
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)