Στις 12 Αυγούστου, στο πλέον έγκυρο διεθνές επιστημονικό περιοδικό «Science», δημοσιεύτηκε μια μελέτη που αποτελεί σταθμό για τις γνώσεις μας σχετικά με την εξέλιξη των ειδών, που αφορά τους παράγοντες οι οποίοι προάγουν τη μακροβιότητα των έμβιων όντων και φυσικά του ανθρώπου. Οι ερευνητές διαπίστωσαν με πολύ αξιόπιστη μεθοδολογία ότι οι καρχαρίες της Γροιλανδίας, ένα από τα εκατοντάδες είδη αυτού του θηρευτή των ωκεανών, ζουν περίπου 400 χρόνια! Οι επιστήμονες πιθανολογούν ότι με το ακραίο ψύχος ενεργοποιούνται γονίδια υπεύθυνα για τη μακροβιότητα. Επίσης, ότι με το ψύχος επιβραδύνονται βιοχημικές αντιδράσεις στον οργανισμό οι οποίες προάγουν τη γήρανση.
Ένα άλλο στοιχείο είναι ότι η καρδιά του καρχαρία λειτουργεί με λίγους παλμούς και ότι κατά την κόπωση δεν αυξάνεται η καρδιακή συχνότητα, αλλά οι ανάγκες για κυκλοφορία μεγαλύτερου όγκου αίματος καλύπτονται με άλλους αντιρροπιστικούς μηχανισμούς. Δηλαδή το συμπαθητικό νευρικό σύστημα που προκαλεί και ταχυκαρδία και έχει βοηθήσει τα ανώτερα θηλαστικά και τον άνθρωπο να επιβιώσουν, δίνοντας κρίσιμες μάχες με το περιβάλλον, δεν λειτουργεί στον καρχαρία.
Άραγε πώς μπορούμε να μεταφέρουμε αυτή την εκπληκτική γνώση για τη διάρκεια της ζωής των καρχαριών της Γροιλανδίας στο περιβάλλον όπου ζει ο σύγχρονος άνθρωπος; Μία από τις πέντε (5) περιοχές στον πλανήτη που έχουν τους μακροβιότερους κατοίκους βρίσκεται στη χώρα μας και είναι το ακριτικό νησί της Ικαρίας. Μελετώντας τους κατοίκους του νησιού, επισημάναμε παράγοντες που συνδέονται με τη μακροβιότητα τόσο βιολογικούς όσο και περιβαλλοντικούς. Ένας από αυτούς είναι η ψυχοσωματική ισορροπία και η λειτουργία του συμπαθητικού νευρικού συστήματος σε χαμηλά επίπεδα. Το αποτέλεσμα αυτής της χαμηλής δραστηριότητας είναι οι χαμηλοί καρδιακοί παλμοί, η χαμηλή αρτηριακή πίεση και η επιβράδυνση μεταβολικών διεργασιών -πολλές φορές τοξικών- στον ανθρώπινο οργανισμό οι οποίες προκαλούν γήρανση. Επίσης, επισημάναμε γονιδιακές διαφορές του πληθυσμού των μακρόβιων σε σχέση με ανάλογα δείγματα από άλλες περιοχές. Επομένως, όπως στους καρχαρίες της Γροιλανδίας, έτσι και στους κατοίκους της Ικαρίας, η μακροβιότητα δεν φαίνεται να είναι ένα τυχαίο γεγονός, αλλά αποτέλεσμα ενός ιδανικού συνδυασμού περιβάλλοντος, ψυχοσωματικής υγείας και γονιδιακού υποστρώματος. Η μακροβιότητα των ανθρώπων που ζουν στην Ικαρία είναι λίγες δεκαετίες πάνω από τον μέσο όρο και όχι οι απίστευτες ηλικίες τεσσάρων αιώνων που ισχύουν για τους καρχαρίες της μελέτης. Και μπορεί οι καρχαρίες που ζουν σήμερα στη Γροιλανδία να γεννήθηκαν όταν στη Γαλλία αυτοκράτορας ήταν ο Λουδοβίκος ΙΕ’, στην Ικαρία όμως οι μακρόβιοι θυμούνται τους Τούρκους να κατέχουν το νησί μέχρι το 1912.
Σήμερα, στη δίνη της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας, υπάρχει ο άμεσος κίνδυνος να ανατραπεί το ευνοϊκό περιβάλλον που συνδέεται με τη μακροζωία, αφού το συσσωρευμένο άγχος και η κατάθλιψη διεγείρουν το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο με τη σειρά του ανατρέπει τις βιολογικές ισορροπίες που ευνοούν τη μακροβιότητα.
Χρέος των πολιτικών μας, σήμερα περισσότερο από ποτέ, είναι να προφυλάξουν με τις δράσεις τους τον λαό από μία ακόμα επιβάρυνση πέρα από την οικονομική, αυτή που αφορά τη βράχυνση του βίου.
Ένα άλλο στοιχείο είναι ότι η καρδιά του καρχαρία λειτουργεί με λίγους παλμούς και ότι κατά την κόπωση δεν αυξάνεται η καρδιακή συχνότητα, αλλά οι ανάγκες για κυκλοφορία μεγαλύτερου όγκου αίματος καλύπτονται με άλλους αντιρροπιστικούς μηχανισμούς. Δηλαδή το συμπαθητικό νευρικό σύστημα που προκαλεί και ταχυκαρδία και έχει βοηθήσει τα ανώτερα θηλαστικά και τον άνθρωπο να επιβιώσουν, δίνοντας κρίσιμες μάχες με το περιβάλλον, δεν λειτουργεί στον καρχαρία.
Άραγε πώς μπορούμε να μεταφέρουμε αυτή την εκπληκτική γνώση για τη διάρκεια της ζωής των καρχαριών της Γροιλανδίας στο περιβάλλον όπου ζει ο σύγχρονος άνθρωπος; Μία από τις πέντε (5) περιοχές στον πλανήτη που έχουν τους μακροβιότερους κατοίκους βρίσκεται στη χώρα μας και είναι το ακριτικό νησί της Ικαρίας. Μελετώντας τους κατοίκους του νησιού, επισημάναμε παράγοντες που συνδέονται με τη μακροβιότητα τόσο βιολογικούς όσο και περιβαλλοντικούς. Ένας από αυτούς είναι η ψυχοσωματική ισορροπία και η λειτουργία του συμπαθητικού νευρικού συστήματος σε χαμηλά επίπεδα. Το αποτέλεσμα αυτής της χαμηλής δραστηριότητας είναι οι χαμηλοί καρδιακοί παλμοί, η χαμηλή αρτηριακή πίεση και η επιβράδυνση μεταβολικών διεργασιών -πολλές φορές τοξικών- στον ανθρώπινο οργανισμό οι οποίες προκαλούν γήρανση. Επίσης, επισημάναμε γονιδιακές διαφορές του πληθυσμού των μακρόβιων σε σχέση με ανάλογα δείγματα από άλλες περιοχές. Επομένως, όπως στους καρχαρίες της Γροιλανδίας, έτσι και στους κατοίκους της Ικαρίας, η μακροβιότητα δεν φαίνεται να είναι ένα τυχαίο γεγονός, αλλά αποτέλεσμα ενός ιδανικού συνδυασμού περιβάλλοντος, ψυχοσωματικής υγείας και γονιδιακού υποστρώματος. Η μακροβιότητα των ανθρώπων που ζουν στην Ικαρία είναι λίγες δεκαετίες πάνω από τον μέσο όρο και όχι οι απίστευτες ηλικίες τεσσάρων αιώνων που ισχύουν για τους καρχαρίες της μελέτης. Και μπορεί οι καρχαρίες που ζουν σήμερα στη Γροιλανδία να γεννήθηκαν όταν στη Γαλλία αυτοκράτορας ήταν ο Λουδοβίκος ΙΕ’, στην Ικαρία όμως οι μακρόβιοι θυμούνται τους Τούρκους να κατέχουν το νησί μέχρι το 1912.
Σήμερα, στη δίνη της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας, υπάρχει ο άμεσος κίνδυνος να ανατραπεί το ευνοϊκό περιβάλλον που συνδέεται με τη μακροζωία, αφού το συσσωρευμένο άγχος και η κατάθλιψη διεγείρουν το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο με τη σειρά του ανατρέπει τις βιολογικές ισορροπίες που ευνοούν τη μακροβιότητα.
Χρέος των πολιτικών μας, σήμερα περισσότερο από ποτέ, είναι να προφυλάξουν με τις δράσεις τους τον λαό από μία ακόμα επιβάρυνση πέρα από την οικονομική, αυτή που αφορά τη βράχυνση του βίου.
Ρεπορτάζ: Γιώργος Βιτσαράς http://www.ert.gr Μαρτυρία ενός φίλου Ικαριώτη Αγαπητέ φίλε , γεια σου. Σε χαιρετώ με τη συναίσθηση ενός συγγενούς σου. απ` την Ικαρία... Απ` την Ικαρία στην οποία, ο ζυμομύκητας που φτιάχνει το ικαριώτικο κρασί, επιβιώνει και αντέχει να "δουλεύει" ακόμη και στους 17,5` βαθμούς του μούστου. Θέλω να σου πω πως, έχω κι εγώ μια "βραδυκαρδία". Οι καρδιακοί παλμοί μου κυμαίνονται από 58 έως 64, το λεπτό. Και επειδή έχουμε υπεράριθμους γιατρούς στην Ελλάδα, τρεις διαφορετικοί καρδιολόγοι, ήθελαν να μου "φορέσουν" "βηματοδότη" κσι χωρίς να έχω κάποια σχετική πάθηση ή μεγαλοκαρδία, λόγω της "προκλητής ζήτησης υπηρεσιών υγείας", όπως ευσχήμως λέγεται η εξασφάλιση επαρκούς πελατείας σε πλεονάζοντες Γιατρούς. Τελικά με "έσωσε" ο Καθηγητής Κρεμαστινός. Ο οποίος -μετά από ειδικές εξετάσεις- μου διέγνωσε "σύνδρομο παρασυμπαθητικοτονίας" που συνοδεύεται από βραδυκαρδία-ανάλογη εκείνης των αθλητών, με δυνατή καρδιά- που σηματοδοτεί μακροζωία. Μακροζωία και μεγάλο προσδόκιμο ζωής, όπως μου εξήγησε ο Καθηγητής, αφού, αν υπάρχει ένα ανώτατο όριο αριθμού παλμών, στην αντοχή κάθε καρδιάς, ο βραδύκαρδος θα το φτάσει αργότερα των υπολοίπων άλλων...ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΥΛΩΝΑΣ