Αγροτική παραγωγή και αυτάρκεια

Η κρίση προσγείωσε την αντίληψή μας για την οικονομία. Κοιμόμασταν στο χρηματιστήριο και στην οικονομία του αέρα και ξυπνήσαμε στην αβεβαιότητα του τί θα μαγειρέψουμε σήμερα. Δραστηριότητες που μας χαρακτήριζαν πάντα και τελευταία περιφρονούσαμε, όπως η ενασχόληση με τη γη μας, εμφανίστηκαν ξανά στη ζωή μας ως διέξοδος επιβίωσης. Όπως παλιά, που κάθε μέρα ήταν ένας καινούργιος αγώνας, που η σπατάλη ήταν λέξη άγνωστη, που κάθε τι το χαρακτήριζε μια ισορροπία και ένα μέτρο.

Τα χωράφια μας είναι μια διέξοδος στο πρόβλημα της διατροφής. Σε πρώτο στάδιο, να αποφύγουμε την πείνα, καλλιεργώντας κάθε τι που μπορεί να μας προσφέρει η γη μας, μη αφήνοντας ούτε μια σπιθαμή  ανεκμετάλλευτη. Κι αυτό μπορεί να είναι η αρχή, κι όχι απλά η στόχευση μιας προσπάθειας.

Την ίδια στιγμή πρέπει να δούμε τί καλλιεργούμε και πώς: Καλλιέργειες προσαρμοσμένες στο κλίμα και τις συνθήκες της πατρίδας μας, τις παλιές παραδοσιακές αλλά και καινούργιες που προσφέρονται, και στροφή στη βιολογική γεωργία και κτηνοτροφία. Καθώς η διατροφή φαίνεται κάθε μέρα και περισσότερο πόσο ρόλο παίζει στην υγεία μας και πόσο συνδέεται με ασθένειες που μαστίζουν τη ζωή μας όπως ο καρκίνος, η βιολογική καλλιέργεια είναι μονόδρομος. Κι όχι μόνο για την υγεία μας: η ποιοτική παραγωγή που διαμορφώνει μια τέτοια καλλιέργεια σε συνδυασμό με τις ιδιαίτερες κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής μας, μπορούν να δημιουργήσουν ένα εξαιρετικό προϊόν που θα μπορεί με την ποιότητά του να κατακτήσει ξένες αγορές, αφού με την τιμή του έτσι κι αλλιώς δε μπορεί. Κι αυτό θα σημάνει μια προοπτική ζωής στα χωριά μας.

φωτογραφία του Yiannis Koutoufaris

Αυτό δεν έρχεται μόνο του. Προϋποθέτει μιαν αλλαγή στη στάση ζωής μας, τον εθελούσιο περιορισμό των αναγκών που νομίζομε ότι έχομε, την τάση για τοπική δημιουργία και παραγωγή κάθε χρειαζούμενου, της ενέργειας συμπεριλαμβανομένης. Προϋποθέτει ακόμα ότι ο παραγωγός θα προχωρήσει, μόνος του ή με περισσότερους, στην προώθηση και συσκευασία των προϊόντων του, στην απευθείας επαφή με τον καταναλωτή. Κι ακόμα ότι το κράτος θα είναι δίπλα στην προσπάθεια αυτή, όχι ενάντια, όπως τώρα γίνεται, τόσο σε κεντρικό επίπεδο με την αντιμετώπιση των πολιτών ως φοροπαραγωγικά ζώα, όσο και σε ατομικό, με την άσκηση εξουσίας σε βάρος τους από αυτούς που υποτίθεται ότι στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό.

Αυτά από μόνα τους αποτελούν μιαν επανάσταση. Που δε μπορούσε να γίνει νωρίτερα, όταν όλοι λίγο πολύ βολευόμασταν με τα ψέματα και αφήναμε πίσω το κοινό μεγάλο προς όφελος του ατομικού μικρού συμφέροντος. Τώρα χρειάζεται να συνειδητοποιήσουμε ότι θα καταστραφούμε, οπότε θα πρέπει να αντιδράσουμε. Κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κάνομε την αυτοκριτική μας, να δούμε πού φταίξαμε, που εμείς πρέπει να βελτιωθούμε. Γιατί αν τα ρίξουμε όλα τα δεινά μας στους άλλους, δε θα μπορέσουμε ποτέ να ξεκινήσουμε από κάπου την αντιστροφή της κατάστασης, θα συνεχίσομε την κατρακύλα μέχρι τον πάτο. Θα είναι όμως πάτος απ’ όπου δε θα μπορέσουμε να σηκωθούμε ποτέ…Του Μανώλη Εγγλέζου Δεληγιαννάκη

Η αξία του δάσους

Μυρτιώτισσα, Τετράστιχα Μόνη στο δάσος· γύρω μου τα ηλιολουσμένα πεύκα σ᾽ανάερη γλώσσα αρχίνησαν να μου κρυφομιλούνε. Επίσημα με χαιρετάει από μακριά μια λεύκα, κι όλο μου γνέφουν φιλικά και μου χαμογελούνε. ...
	Το δάσος δεν είναι μόνο δένδρα. Είναι ένα σύνολο διαφόρων φυτών - όπου βέβαια κυριαρχούν τα δένδρα - μαζί με τα διάφορα ζώα που συνυπάρχουν και με το έδαφος και το κλίμα που επικρατεί στην περιοχή. Όλες οι εκτάσεις που καλύπτονται από φυσική βλάστηση λέγονται δασικές, ανεξάρτητα από το αν κυριαρχούν δένδρα, θάμνοι ή φρύγανα και αποτελούν ένα πολυσύνθετο σύνολο με δική του ζωή και λειτουργίες. Αποτελούν το Δασικό Oικοσύστημα, που παίζει σημαντικό ρόλο στη βιολογική ισορροπία της φύσης.
	Είναι ένα φυσικό αγαθό, με πολύπλευρη σημασία και ανυπολόγιστη αξία για τη ζωή, για τον άνθρωπο. Ένας ανανεώσιμος φυσικός πόρος με τεράστιες ανεξάντλητες δυνατότητες για την οικονομική, περιβαλλοντική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη του τόπου, για τη δημιουργία καλυτέρων συνθηκών ζωής. Γι' αυτό εκτάσεις που καλύπτονται με πυκνή φυσική βλάστηση, συνοπτικά την λέμε «Δάσος». Δεν πρέπει να καίγονται ή να καταστρέφονται με οποιονδήποτε τρόπο αυτές οι εκτάσεις, γιατί απώτερος σκοπός μας είναι να γίνουν τελικά δάση, όπου να κυριαρχούν τα δένδρα.
	Παράγει το απαραίτητο και αναντικατάστατο για τη ζωή μας οξυγόνο ενώ δεσμεύει το επικίνδυνο για τη ζωή διοξείδιο του άνθρακα. Δάσος 1 στρέμματος σε ένα χρόνο δεσμεύει από την ατμόσφαιρα περίπου 400 κιλά διοξείδιο του άνθρακα και το μετατρέπει - με τη φωτοσύνθεση - σε 400 κιλά περίπου οξυγόνου, από το οποίο περισσότερο από το μισό (περίπου 250 κιλά) μένει ελεύθερο - όσο χρειάζεται (καταναλώνει) ένας άνθρωπος σε ένα χρόνο.
	Μειώνει την ένταση του φωτός και επιδρά στη σύνθεσή του, δημιουργώντας ένα ιδιαίτερο φωτοκλίμα. Η μείωση της έντασης είναι ανάλογη με το είδος των δένδρων και την πυκνότητά τους. Σε δάσος με πεύκα φτάνει το 50% ενώ σε δάσος με οξιές στο 90%. Το φύλλωμα του δάσους απορροφά πιο πολύ την ερυθρά και λιγότερο την πράσινη ακτινοβολία, με αποτέλεσμα το φως στο δάσος να είναι πιο πλούσιο σε πράσινη ακτινοβολία κι έτσι πιο ευχάριστο και ξεκούραστο, με ηρεμιστική δράση.
	Αμβλύνει τις ακραίες θερμοκρασίες: μειώνει τις μεγάλες, αυξάνει τις μικρές και παρεμποδίζει το σχηματισμό δροσιάς και πάχνης. Το δάσος συγκρατεί μεγάλο μέρος της ηλιακής ακτινοβολίας και παρεμποδίζει τη γήινη ακτινοβολία. Έτσι το καλοκαίρι π.χ. η θερμοκρασία στο δάσος μπορεί να είναι μικρότερη και πάνω από 10 βαθμούς Κελσίου από ό,τι στο ύπαιθρο.
	Απορροφά και εξουδετερώνει διάφορες επιβλαβείς ουσίες. Σ' ένα χρόνο: Ένα στρέμμα δάσους απορροφά πάνω από 400 κιλά διοξείδιο του άνθρακα και το μετατρέπει σε οξυγόνο. Ένα στρέμμα δάσους από πεύκα μπορεί να συγκρατήσει 3.200 κιλά και ένα στρέμμα δάσους οξιάς 6.400 κιλά στερεών σωματιδίων (σκόνης). Ένα στρέμμα δάσους ερυθρελάτης απορροφά 25 κιλά διοξείδιο του θείου και άλλων οξειδίων, ενώ ένα στρέμμα δάσους λεύκης μέχρι 19,3 κιλά.
	Μειώνει την ένταση του ανέμου. Σε απόσταση περίπου 150 μέτρων μέσα σε δάσος πεύκων η κίνηση του ανέμου σταματά τελείως, σε δάσος ελάτων η απόσταση φθάνει τα 120 μ. και σε δάσος ελάτης και ερυθρελάτης μόνο στα 40-50 μέτρα. Μετά από το δάσος (στην υπήνεμη πλευρά) η ένταση του ανέμου μειώνεται στο 12-15% της αρχικής (στο ύπαιθρο) σε απόσταση 400 περίπου μέτρων, δηλαδή περίπου σε απόσταση 15πλάσια του ύψους των δένδρων του δάσους.
	Μειώνει τους θορύβους. Ζώνη δάσους από κωνοφόρα δένδρα που έχει πλάτος 30 μ. μειώνει την ένταση του θορύβου κατά 5-6 decibels, ενώ σε ζώνη πλάτους 100 μ. η μείωση της έντασης μπορεί να φθάσει και τα 30 decibels.
	Αυξάνει τις βροχές, μετατρέπει σε βροχή (βροχοομίχλη) την υγρασία του αέρα και υγροποιεί την ομίχλη. Οι βροχές (ανάλογα με το ανάγλυφο του εδάφους) αυξάνονται από τα δάση μέχρι 6% ενώ η βροχοομίχλη μπορεί να ξεπεράσει και το ετήσιο ύψος βροχής.
	Συγκρατεί το νερό της βροχής και δεν το αφήνει να πέφτει με δύναμη στο έδαφος και να το διαβρώνει. Το φύλλωμα μπορεί να συγκρατήσει μέχρι και 3 χιλιοστά ή μέχρι και το 50% της βροχής ενώ ένα πολύ μικρό μέρος απορρέει επιφανειακά (περίπου 10-20%) αποτρέποντας έτσι το σχηματισμό πλημμύρων.
	Ενισχύει τα υπόγεια νερά. Το μεγαλύτερο μέρος του νερού της βροχής με τη βοήθεια της βλάστησης απορροφάται από το έδαφος και εμπλουτίζονται τα υπόγεια νερά (που παίρνουμε με τις πηγές και τα φρεάτια). Σ’ αυτό βοηθά το δάσος με το έδαφός του που είναι σαν σφουγγάρι και βοηθά στην απορρόφηση του νερού.
	Βελτιώνει την ποιότητα του νερού, ενεργεί σαν μικροβιολογικό χημικό και φυσικό φίλτρο του νερού. Το νερό από το δάσος έχει ευνοϊκότερη αντίδραση pH, μειωμένη συγκέντρωση αμμωνιακών και νιτρικών αλάτων και περισσότερα ωφέλιμα ιόντα ορυκτών ουσιών, και το σπουδαιότερο, πολύ λιγότερα κολοβακτηρίδια, π.χ. σε ένα λίτρο νερό από υπαίθριο περιβάλλον βρέθηκαν 920 σπόρια κολοβακτηριδίων ενώ από δάσος δρυός μόνο 9.
	Συγκρατεί το έδαφος και εμποδίζει τη διάβρωση. Σε δάσος φυλλοβόλων δένδρων παρατηρήθηκε διάβρωση 5 κιλά σε ένα στρέμμα, σε αναδάσωση με πεύκα 1 κιλό ενώ σε γεωργικό έδαφος 1.000 κιλά και σε βοσκότοπο 80 κιλά. Στη χώρα μας η καταστροφή από τη διάβρωση υπολογίζεται σε 50.000 - 100.000 στρεμ. το χρόνο δηλ. χάνουμε σε έκταση όση είναι η έκταση ενός μικρού νησιού μας.
	Εμποδίζει την εξάτμιση του εδάφους και αυξάνει την υγρασία του. Η μείωση της εξάτμισης του εδάφους κάτω από το δάσος φθάνει το 40-50% εκείνης του εξωδασικού εδάφους. Έτσι έχουμε και αυξημένη υγρασία στο έδαφος του δάσους (μέχρι και 24%).
	Δεν εξαντλεί το έδαφος και βοηθά στην δημιουργία εδάφους. Με τις βιολογικές λειτουργίες του δάσους έχουμε την ανακύκλωση των θρεπτικών συστατικών. Σε δάσος πλατύφυλλων δένδρων, από τα φύλλα που πέφτουν ενισχύεται το έδαφος με 250-450 κιλά ξηρή οργανική ουσία σε κάθε στρέμμα το χρόνο. Η οργανική ουσία επίσης που παράγεται από την υποβλάστηση σε δάση φυλλοβόλων δένδρων φθάνει τα 20 κιλά ενώ σε δάση κωνοφόρων 100 κιλά τέφρα το χρόνο σε κάθε στρέμμα.
	Εξασφαλίζει κατάλληλες συνθήκες για την προστασία, διατροφή και διατήρηση πολλών ζωικών οργανισμών. Ανάλογα με το δάσος, τις γεωγραφικές και κλιματικές συνθήκες, έχουμε και την ανάλογη παρουσία διαφόρων ζώων, μικρών και μεγάλων, τετράποδα και φτερωτά, ασπόνδυλα κ.ά. Ιδιαίτερα εντυπωσιακή είναι και η παρουσία διαφόρων μικροοργανισμών (μύκητες κλπ.), π.χ. σε ένα τετραγωνικό μέτρο φυλλάδας σε δάσος με πεύκα 35 εκατ., σε δάσος δρυός 84 εκ. και σε μικτό 240 εκατομμύρια.
	Παράγει σημαντικές ποσότητες βιομάζας, μας προσφέρει διάφορα δασικά προϊόντα και δεσμεύει ενέργεια. Κατά μέσο όρο ένα στρέμμα δάσους, στην εύκρατη ζώνη παράγει 600-2.500 κιλά το χρόνο. Σε δάσος φυλλοβόλων έχουμε 1.600 γραμ. και σε δάσος κωνοφόρων 800 γραμ. βιομάζας το χρόνο για κάθε τετραγωνικό μέτρο και αντίστοιχη ενέργεια 6.600 και 3.400 Kcal. Τα δάση στη χώρα μας, μας δίνουν το χρόνο πάνω από 3.000.000 κυβικά μέτρα ξύλο, 2.500.000 κυβικά μέτρα καυσόξυλα, 13.000 τόνους ρετσίνι κ.ά..
	Δημιουργεί ευνοϊκές συνθήκες διατήρησης διαφόρων φυτικών ειδών. Οι πληθυσμοί των δένδρων προσδιορίζουν τη φυσιογνωμία του δάσους και αποτελούν το βασικό χαρακτηριστικό γνώρισμα των δασικών οικοσυστημάτων. Αλλά και η υποβλάστηση χαρακτηρίζεται συνήθως από μεγάλη ποικιλία φυτικών ειδών που διατηρούν την ικανότητα αφομοίωσης με φως μέχρι και 5-10% του φωτός της υπαίθρου.
	Γενικά το δάσος με τις διάφορες λειτουργίες του: Δημιουργεί υγιεινές συνθήκες εργασίας και διαβίωσης. Προσφέρει ευκαιρίες απασχόλησης, δημιουργίας, άθλησης, ψυχαγωγίας. Εμποδίζει τη δημιουργία χειμάρρων και πλημμύρων. Βοηθά στη διατήρηση της βιολογικής ισορροπίας στη φύση. Εξασφαλίζει κατάλληλες συνθήκες διατήρησης πλούσιας χλωρίδας και πανίδας. Προσφέρει πολύτιμα προϊόντα (ξύλο κλπ.) για τη ζωή και την πρόοδο. Συμβάλλει στην οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική ανάπτυξη.
	Η χώρα μας διατηρούσε απέραντα και πλούσια δάση κατά τη μακρινή αρχαιότητα. Οι πολλές και συχνές όμως καταστροφές που υπέστησαν στο πέρασμα του χρόνου (όπως ληστρικές υλοτομίες, εκτεταμένες εκχερσώσεις, αλόγιστη υπερβόσκηση και κυρίως πυρκαγιές) είχαν σαν αποτέλεσμα τη συνεχή υποβάθμιση και περιορισμό των δασών. Σήμερα τα δάση μας καλύπτουν έκταση 33.590.000 στρεμμάτων που αναλογεί στο 25,5% της συνολικής έκτασης της Χώρας. Οι εκτάσεις που καλύπτονται με άλλες μορφές δασικής βλάστησης (θάμνους, φρύγανα κλπ.) ανέρχονται σε 31.540.000 στρέμματα δηλαδή 23,9% της συνολικής έκτασης της χώρας. Δηλαδή το σύνολο των δασών και άλλων δασικών εκτάσεων ανέρχεται σε 65.130.000 στρέμματα, ή ποσοστό 49,4% της συνολικής έκτασης της Χώρας. Τα δασικά δένδρα από τα οποία συγκροτούνται κυρίως τα δάση μας είναι η δρυς, το έλατο, το πεύκο, η οξιά κ.ά. Ενώ αξιόλογη είναι η παρουσία και άλλων δασικών δένδρων, όπως είναι η καστανιά, το κυπαρίσσι, το πουρνάρι, το σφεντάμι κ.ά.
	Ο άνθρωπος συνδέθηκε με το δάσος από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής του πάνω στη γη και μάλιστα στενότατα. Το δάσος, του εξασφάλισε τροφή, στέγη, προστασία, ψυχαγωγία και εργασία. Του πρόσφερε την απαραίτητη ξυλεία, τα καυσόξυλα και τα άλλα δασικά προϊόντα (καρπούς, ρετσίνι κ.ά.) για τη διαβίωση και την πρόοδό του. Επίσης, το δάσος, του έδωσε τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες για κοινωνικές, θρησκευτικές, καλλιτεχνικές και άλλες εκδηλώσεις και απασχολήσεις για την πνευματική, κοινωνική και πολιτιστική του άνοδο. Στο πέρασμα των αιώνων το δάσος συνεχίζει να προσφέρει και ο άνθρωπος βρίσκει τρόπους να αξιοποιεί πολύπλευρα την πολύτιμη αστείρευτη, φυσική πηγή ζωής, προόδου και πολιτισμού. Έτσι, το δάσος ταυτίζεται με την ίδια τη ζωή και την ιστορία του ανθρώπου πάνω στη γη. Το Δάσος είναι πολύτιμο στη Ζωή στην Υγεία στον Πολιτισμό

Σύσφιξη κόλπου με τζελ από κηκίδια (δρύινη αμυχή)

Δρυς η βαφική (λατ. Quercus infectoria), ημιφυλλοβόλο δέντρο με εξάπλωση από τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου μέχρι το ΝΔ. Ιράν. Αρκετά δένδρα παρουσιάζουν καρκινώματα, επάνω στα κλαδιά τα ονομαζόμενα κηκίδια ή κήκιδα. Οι φούσκες αυτές γίνονται από τα αυγά πού αφήνει στα φύλλα κάποιο ζωύφιο και γίνονται μεγάλες όσο ένα αυγό. Άμα μεγαλώσουν οι φούσκες αυτές αρχίζουν να ξεραίνονται και κάνουν ένα χρώμα σκούρο κιτρινωπό. Άμα ξεραθούν, τα μαζεύουν, τα τρίβουν και τα κάνουν σκόνη πού την χρησιμοποιούν για φάρμακο στα μικρά παιδιά και στους μεγάλους ακόμα όταν συγκαίονται οι μασχάλες ή τα σκέλια των, ρίχνοντας σκόνη στο συγκαμένο μέρος. Την ίδια σκόνη, την χρησιμοποιούν και στις ζωχάδες εξωτερικώς (σαν την πούδρα) καθώς και στις παθήσεις τής μήτρας τής γυναίκας, όπου κάνουν κλύσματα στη μήτρα με χλιαρό νερό στο οποίο έχουν διαλύσει σκόνη από κηκίδια. - http://www.ftiaxno.gr                                                                                                                                                                 Τα κηκίδια τα χρησιμοποιούσαν για την βαφή των ρούχων και όπου μετά από μια ειδική επεξεργασία το χρησιμοποιούσαν και για την βαφή των μαλλιών και των μάλλινων ρούχων                                                                                                                                                                                                        Τα κηκίδια περιέχουν ορισμένες φυτοχημικές ενώσεις που είναι αποτελεσματικές στην κατανομή των μυών του πυελικού εδάφους που αναζωογονεί τα νεύρα στον κόλπο. Οι γυναίκες της Κίνας και της Μαλαισίας  χρησιμοποιούν τα κικιδια για χρόνια για τη θεραπεία σε κολπικά προβλήματα.

Ο καρπός περιέχει τανίνες, ασβέστιο, σίδηρο, ταννικό και γαλλικό οξύ, φυτικές ίνες, πρωτεΐνες και υδατάνθρακες, καθώς και βιταμίνες Α και C. Απλά πάρτε μια μικρή ποσότητα τζελ από αυτή τη δρύινη αμυχή στο δάχτυλό σας και τοποθετήστε την  μέσα στον κόλπο σας. Το αποτέλεσμα θα πρέπει να είναι αισθητό μέσα σε 10-15 λεπτά μετά την εφαρμογή                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          Η χαλάρωση του κόλπου απασχολεί εκατομμύρια γυναίκες σε όλο τον κόσμο. Έχει υπολογισθεί ότι οι μισές από τις γυναίκες που έχουν γεννήσει, χάνουν τη φυσιολογική στήριξη του κολπικού σωλήνα με αποτέλεσμα την εμφάνιση της κολπικής χαλάρωσης. Περίπου το 20% θα ζητήσει την ιατρική συμβουλή λόγω των δυσάρεστων συμπτωμάτων ενώ η πιθανότητα μια γυναίκα να χειρουργηθεί κάποια στιγμή της ζωής της ανέρχεται στο 11%.

Με δεδομένο ότι ο αριθμός των γυναικών όλων των ηλικιών που αναζητούν την ποιότητα στη ζωή τους, αυξάνεται ραγδαία, η ανάγκη για την αντιμετώπιση τέτοιου είδους προβλημάτων γίνεται επιτακτική  Οι Γιατροί τις περισσότερες φορές συστήνουν επανορθωτική χειρουργική όμως η Φύση έχει  τη δικιά της θεραπεία   Αυτή η κατακόκκινη δρύινη αμυχή ίσως είναι η δικιά σου φυσική θεραπεία 

πηγη  

«Το μπλε γουρουνάκι...»

Μια φορά κι έναν καιρό, σ' ένα αγρόκτημα στο νησί Ικαρία , ζούσε ένα γουρουνάκι που ήταν διαφορετικό από όλα τ' άλλα γουρούνια εκεί γύρω. Ήταν διαφορετικό απ' όλα τ' άλλα γουρούνια γιατί ήταν μπλε. Σχεδόν, μπλε που φωσφορίζει, ας πούμε.

Λοιπόν, το γουρουνάκι, του άρεσε στ' αλήθεια που ήταν μπλε , του άρεσε που ήταν λίγο διαφορετικό, λίγο παράξενο. Ωστόσο, στα άλλα γουρούνια γύρω του δεν τους άρεσε καθόλου. Ζήλευαν και το τρομοκρατούσαν και του έκαναν τη ζωή μαρτύριο... Κι όλος αυτος ο σαματάς εξόργισε τους αγρότες κι έτσι μια νύχτα, την ώρα πού όλα τα γουρούνια είχαν αποκοιμηθεί έξω στα χωράφια, βγήκαν κρυφά και βούτηξαν το μπλε γουρουνάκι και το κουβάλησαν πίσω στο στάβλο και το γουρουνάκι στρίγγλιζε και όλα τ' άλλα γουρούνια το κορόιδευαν...
Και όταν οι αγρότες το κουβάλησαν στο στάβλο, κάναν' αυτό, πήραν έναν μεγάλο κουβά με μια ειδική ροζ μπογιά και βούτηξαν το γουρουνάκι μέσα, ώσπου καλύφθηκε απ' το κεφάλι μέχρι τα νύχια και δεν έμεινε ούτε τόσο δα μπλε, και το κράτησαν ακίνητο μέχρι να στεγνώσει. Και το ειδικό αυτής της ροζ μπογιάς ήταν ότι δεν έβγαινε με τίποτα και με τίποτα δεν βαφόταν από πάνω. Και το μπλε γουρουνάκι έλεγε: (Γουρουνίσια φωνούλα.) "Ω, σε παρακαλώ, Θεέ μου, σε παρακαλώ μην τους αφήσεις να με κάνουν σαν όλα τα άλλα. Είμαι ευτυχισμένο που είμαι λίγο παράξενο".

Αλλά ήταν πια πολύ αργά, η μπογιά είχε στεγνώσει και οι αγρότες το στείλαν' πίσω στα χωράφια και όλα τα ροζ γουρούνια το κορόιδευαν και κείνο προσπαθούσε να καταλάβει γιατί ο Θεός δεν άκουσε τις προσευχές του, κι έπεσε κλαίγοντας να κοιμηθεί κι έκλαιγε κι έκλαιγε, και ούτε τα χιλιάδες δάκρυα του δεν μπόρεσαν να ξεπλύνουν την απαίσια ροζ μπογιά, γιατί δεν έβγαινε με τίποτα και με τίποτα δε βαφόταν από πάνω. Και τελικά το πήρε ο ύπνος.

Όμως την ίδια νύχτα , ενώ όλα τα γουρούνια στα χωράφια είχαν αποκοιμηθεί, κάτι σύννεφα παράξενα, άρχισαν να μαζεύονται από πάνω τους και άρχισε να βρέχει, στην αρχή σιγανά, αλλά μετά δυνάμωνε, όλο και δυνάμωνε.

Ομως αυτή δεν ήταν φυσιολογική βροχή, αυτή ήταν μια πολύ ειδική μπλε βροχή, πηχτή σχεδόν σαν μπογιά και όχι μόνο αυτό, είχε και κάτι άλλο ιδιαίτερο. Δεν έβγαινε με τίποτα, και με τίποτα δε βαφόταν από πάνω.

Και όταν στάματησε η βροχή και ήρθε το πρωί και τα γουρούνια ξύπνησαν, ανακάλυψαν ότι όλα μα όλα είχαν γίνει μπλε. Όλα μα όλα εκτός, φυσικά, από το πρώην μπλε γουρουνάκι, που τώρα ήταν ροζ γουρουνάκι, που πάνω του η παράξενη βροχή δεν είχε πιάσει εξαιτίας της μπογιάς με την οποία το είχαν βάψει οι νωρίτερα οι αγρότες. Και όπως κοιτούσε την παράξενη θάλασσα από μπλε γουρούνια γύρω του, που τα πιο πολλά τους κλαίγαν' σα μωρά, χαμογέλασε και ευχαρίστησε την καλή του τύχη και ευχαρίστησε τον Θεό, γιατί ήξερε πως ήταν ακόμα και θα ήταν για πάντα, λιγάκι παράξενο...

Αμμουδάκι του Σεπτέμβρη ήσυχο ,μοναχικό , όμορφο

Δίπλα στο Λειβάδι κι όσο πλησιάζουμε προς τον Αρμενιστή βρίσκεται το Αμμουδάκι, μια τοσοδούλικη ακτή, που όσο <<μπόι>> της λείπει, τόση έχει χάρη! Εκεί προφυλάγονται οι κολυμβητές που δεν αντέχουν να αποχωριστούν τη θάλασσα την ξελογιάστρα στις μεγάλες της τρικυμίες.
Βέβαια και όταν η θάλασσα είναι <<λάδι>> το Αμμουδάκι πάντα κάποιον θα φιλοξενεί στα διάφανα νερά του.

Αμμουδάκι του Σεπτέμβρη ήσυχο ,μοναχικό  όμορφο 

Η εκβολή του ποταμού Χάρακα (έλος Λιβάδι)

 Υδροβιότοπος της Ικαρίας η εκβολή του ποταμού Χάρακα (έλος Λιβάδι) ;Ο Ποταμός Χάρακας:Πηγάζει απο την υψηλότερη κορυφή το όρος Μέλισσα (1033 μ.) οροσειρά του Αθέρα και καταλήγει στην παραλία Λιβάδι στον Αρμενιστή κόβοντας ουσιαστικά την παραλία στα δύο. Οι Υγρότοποι είναι φυσικές ή τεχνητές περιοχές που αποτελούνται από έλη µε ποώδη βλάστηση (marsh), από µη αποκλειστικώς οµβροδίαιτα έλη µε τυρφώδες υπόστρωµα (fen), από τυρφώδη εδάφη ή από νερό. Οι περιοχές αυτές µπορεί να είναι µόνιµα ή προσωρινά κατακλυζόµενες από νερό το οποίο είναι στάσιµο ή τρεχούµενο, γλυκό, υφάλµυρο ή αλ- µυρό και περιλαµβάνουν επίσης εκείνες που καλύπτονται από θαλασσι- νό νερό το βάθος του οποίου κατά την αµπώτιδα δεν ξεπερνά τα έξι µέ- τρα (Συνθήκη Ramsar, 1971). Οι συνηθέστεροι τύποι υγροτόπων είναι: ποταµοί, ρύακες, εκβολές και δέλτα ποταµών, λίµνες, λιµνοθάλασσες, έλη, πηγές, παρόχθιες περιοχές, αλυκές, τεχνητοί ταµιευτήρες νερού. Οι υγρότοποι για χρόνια θεωρούνταν κατάρα µάλλον παρά ευλογία: πηγές ελονοσίας και εν δυνάµει γόνιµα χωράφια. Ο πολύς κόσµος αγνοούσε τις πολύτιµες, αλλά αφανείς λειτουργίες τους, ενώ τα προφανή αγα- θά που παρείχαν όπως τα αλιεύµατα, τα θηράµατα, τα βοσκοτόπια, η φυτική βιοµάζα, η αισθητική απόλαυση, θεωρούνταν ως δεδοµένα. Αν και σήµερα η αξία τους έχει εµπεδωθεί σε µεγάλο µέρος της ελληνικής κοινω- νίας και αναγνωρίζονται ευρέως από την επιστήµη ως πολυτιµότατα οικοσυστήµατα, στις κοντόφθαλµες µά- χες µε το βραχυπρόθεσµο ιδιωτικό κέρδος βγαίνουν πάντα χαµένοι. Είναι µόλις 25 χρόνια που άρχισαν στην Ελλάδα οι προ- σπάθειες για την καταγραφή, τη µελέτη και την προ- στασία τους. Οι µεγάλοι σε έκταση υγρότοποι της ηπει- ρωτικής χώρας είναι ήδη απογραµµένοι και επαρκώς µελετηµένοι, υπάρχει όµως ένα µεγάλο κενό στη γνώση µας για τις εκατοντάδες µικρών υγροτόπων που είναι διάσπαρτοι σε όλη την επικράτεια. Το κενό αυτό ήταν ιδιαίτερα έντονο στα νησιά, αν και οι υγρότοποι αποτελούν εκεί πραγµατικές οάσεις ζωής. Οάσεις, που λόγω του µικρού µεγέθους τους είναι ευά- λωτες και απειλούνται σοβαρά από τις άφρονες ανθρώ- πινες δραστηριότητες. 

Ψάρια Το µόνο είδος γλυκού νερού που γνωρίζουµε ότι διατηρεί φυσικούς πληθυσµούς σε υγροτόπους του Αιγαίου είναι το ενδηµικό γκιζάνι (Ladigesocypris ghigii), παρατη- ρήθηκε επίσης κάποιο είδος Aphanius. Τα υπόλοιπα είδη γλυκού νερού έχουν εισαχθεί από τον άνθρωπο. Για παρά- δειγµα: κουνουπόψαρα (Gambusia affinis) σε 5 τουλάχιστον ταµιευτήρες, κυπρίνοι (Cyprinus carpio) στη λίµνη Δύστου και στη λίµνη των Νάνων και χρυσόψαρα (Carassius sp.) στους τα- µιευτήρες Βάθες στο Μουντέ Ικαρίας. Στους περισσότερους υγροτόπους εκβολών µπορεί να εισέρχονται ευρύαλα ψάρια όπως οι κέφαλοι (Mugil sp.), αλλά και σε αρκετούς, κυρίως της Ικαρίας, εισέρχονται και χέλια (Anguilla anguilla). Στις τυπικές λιµνοθάλασσες εισέρχονται τόσο ευρύαλα όσο και καθαρά θαλασσινά είδη (αθερίνες, λαυράκια, τσιπούρες, κέφαλοι, κλπ).

ζώα Τα ερπετά που έχουν µεγάλη σχέ- ση µε τους υγροτόπους είναι οι νεροχελώνες και τα νερόφιδα. Η γραµµωτή νεροχελώνα (Mauremys rivulata) είναι η κοινότερη  ενώ η στικτή νεροχελώνα (Emys orbicularis) έχει πιο περιορισµένη εξάπλωση 

Η αξία για τον άνθρωπο  Οι υγρότοποι των νησιών προσφέρουν στους νησιώτες πολλές υπηρεσί- ες. Κάποιες από αυτές είναι φανερές και όλοι τις κατανοούν, άλλες εί- ναι ελάχιστα γνωστές και παρά τη σηµαντικότητά τους χρειάζεται ειδική προσπάθεια για να τις αντιληφθεί και να τις εκτιµήσει το ευρύ κοινό, κά- ποιες άλλες αγνοούνται πλήρως και υποεκτιµώνται σοβαρά ενώ κάποιες θεωρούνται δεδοµένες, χωρίς καθόλου να είναι: • Το νερό από τουλάχιστον 40 υγροτόπους χρησιµοποιείται άµεσα για ύδρευση, τουλάχιστον 105 υγρότοποι χρησιµοποιούνται για άρδευ- ση, σε πάνω από 100 εξασκείται βόσκηση αγροτικών ζώων και σε τουλάχιστον 80 εξασκείται κυνήγι. • Οι προσχώσεις που δηµιουργήθηκαν από τη δράση του νερού σχη- µάτισαν στους υγροτόπους τις πολύτιµες επίπεδες εκτάσεις που καλλιεργούνταν εντατικά για αιώνες. • Οι υγρότοποι είναι οι χώροι όπου για χιλιάδες χρόνια µε τη δράση του νερού φτιάχνονται και διατηρούνται οι πανέµορφες και πολύτι- µες παραλίες των νησιών • Οι υγρότοποι είναι οι χώροι όπου τα υπόγεια γλυκά νερά «επικάθη- νται» πάνω στον θαλασσινό ορίζοντα και έτσι αποτρέπουν την αλ- µύρινση των παρακείµενων γεωργικών εδαφών τα οποία αλλιώς θα καταστρέφονταν από τη διείσδυση του αλατιού • Μόνο -ή κυρίως- στους υγρότοπους είναι όπου οι εδαφο-υδρολογι- κές συνθήκες επιτρέπουν στο νερό των βροχών να διεισδύει και να εµπλουτίζει τους υπόγειους υδροφορείς στους οποίους κυρίως στη- ρίζονται σήµερα οι νησιώτες για πόσιµο και αρδευτικό νερό. • Οι υγρότοποι αυξάνουν την ποικιλία, την οµορφιά και τη µωσαϊκότη- τα των τοπίων και τονίζουν τη γραφικότητά τους στηρίζοντας µε τον τρόπο τους τον τουρισµό, τη σύγχρονη βασική οικονοµική δραστηρι- ότητα των νησιωτών. • Σε πολλούς γίνεται ακόµη αλοπηγία και παραγωγή αλατιού είτε µε βιοµηχανικό ή µε παραδοσιακό τρόπο     

           

Η σκληρή πραγµατικότητα                                                                Ρύπανση       Απόρριψη σκουπιδιών και µπάζων                                                       Αλλοιώσεις  Τα τελευταία χρόνια και ιδιαί- τερα µετά τη δεκαετία του ‘60, οι παράκτιες επίπεδες προσχω- µατικές εκτάσεις των υγρο- τόπων που χρησιµοποιούνταν για καλλιέργεια, ήταν δηλαδή χωράφια, άρχισαν αυξανόµενα να οικοδοµούνται κυρίως για παραθεριστικές κατοικίες και τουριστικές εγκαταστάσεις. Οι εκχερσώσεις και τα µπαζώµατα, είναι τα πρώτα στάδια άλλων παρεµ- βάσεων, διότι γίνονται για να εξυπηρετήσουν είτε δηµιουργία οικοπέδων ή χωραφιών, ή διάνοιξη δρόµων ή απευθείας υπόστρωµα για δόµηση και  Απόρριψη σκουπιδιών και µπάζων Μετατροπή σε οικόπεδα  η σκληρή πραγµατικότητα για να υλοποιήσουν καταπατή- σεις δηµόσιων εκτάσεων από παρακείµενους ιδιοκτήτες. Δεν είναι λοιπόν δυνατόν να διαχωριστούν από τις άλλες µορφές αλλοίωσης και επεµ- βάσεων. Ειδικότερα οι εκχερ- σώσεις και ακόµη πιο ειδικά οι εκσκαφές και οι µετακινήσεις µεγάλων όγκων χωµάτων για λόγους θεµελίωσης κτηρίων, είναι µια µορφή επέµβασης που αλλοιώνει ουσιαστικά και κυρίως αισθητικά όχι µόνο τις υγροτοπικές περιοχές αλλά και την άµεση γειτονία τους. Η δόµηση πάνω σε καθαρά υγροτοπι- κά εδάφη πρέπει να θεωρηθεί η σοβαρότερης µορφής διότι, σε αντίθεση µε άλλες, έχει σχεδόν αµετάκλη- το χαρακτήρα. Με άλλα λόγια ακόµη και σε υγροτόπους που δεν έχουν κτίρια πάνω σε καθαρά υγρο- τοπικά εδάφη, υπάρχουν κτί- ρια σε άµεση γειτονία µε αυτά, που αλλοιώνουν ανεπανόρθω- τα το τοπίο του υγροτόπου.       Η υπερβόσκηση   !!!!!!!!!!!!!!!!!                                                                                                                                                                                                                  Οι υγρότοποι των νησιών του Αι- γαίου είναι απειλούµενοι εθνικοί πόροι εξαιρετικά πολύτιµοι για τη φύση και τον πολιτισµό µας. Ένας τρόπος υπάρχει για να επι- τευχθεί αποτελεσµατική προστα- σία των υγροτόπων του Αιγαίου. Να κινητοποιηθούµε όλοι εµείς, οι πολίτες, και να πιέσουµε τους πολιτικούς για: 1. Να ολοκληρωθεί το εθνικό κτη- µατολόγιο το ταχύτερο δυνατόν. 2. Να εφαρµοστεί όσο γίνεται πιο πιστά και έγκαιρα ο νόµος ν. 3199/2003 που αποτελεί την εναρµόνιση της εθνικής νοµο- θεσίας µε την Οδηγία Πλαίσιο για τα Νερά ΕΕ 60/2000. 3. Να απογραφούν και οριοθετη- θούν µε ακρίβεια οι υγρότοποι των νησιών. 4. Να εφαρµοστεί µε συνέπεια µια συνεκτική, ολοκληρωµένη και µακροπρόθεσµη πολιτική για την αειφορική ανάπτυξη των νησιών.                                            ΠΗΓΗ   WWF

                                

«σπίτι όσο χωρείς και τόπο όσο να θωρείς»

Οι Ικαριώτες ζώντας    απομονωμένοι για χρόνια, έμαθαν να είναι αυτάρκεις «σπίτι όσο χωρείς και τόπο όσο να θωρείς» λένε μέχρι και σήμερα στην Ικαρία Έμαθαν να συνεργάζονται, να αλληλοβοηθιούνται, να μοιράζονται αυτά τα λίγα που έχουν και να περνούν καλά. Οι αρχές της προσφοράς, της ισότητας και της αυτάρκειας θεμελιώθηκαν για τα καλά στην Ικαριώτικη Κοινωνία.  Σαν την πατείς τούτη Γη ανοίγει η ψυχή σου από  το  Μαγικό  Άρωμα της  Μυστικό Μακροζωίας αυτό το Ικαριώτικο Άρωμα  που ηρεμεί  η ξεσηκώνει το μυαλό  και ανοίγει τη καρδιά διάπλατα για να  ρουφήξει την Αύρα και την Ενέργεια  αυτής της Ευλογημένης Γης