Τρούφα ένα μαύρο διαμάντι στο χωράφι μας

 Οι λύσεις βρίσκονται κοντά μας , δίπλα μας αρκεί να τις δούμε και να κάνουμε κάτι γι αυτό. Όπως διαβάσαμε σε σχετικό άρθρο απογευματινής εφημερίδας , επένδυση με πολύ μικρό αρχικό κεφάλαιο, χωρίς πάγια έξοδα και με ελκυστικές αποδόσεις αποτελεί η καλλιέργεια της τρούφας, η oπoiα μπορεί να αξιοποιήσει αμέτρητα ανεκμετάλλευτα αγροτεμάχια

Η αναμενόμενη απόδοση της καλοκαιρινής μαύρης τρούφας είναι 5-15 κιλά ανά στρέμμα, ενώ της χειμερινής μαύρης τρούφας είναι 2-10 κιλά ανά στρέμμα

Τρούφα, ο κρυμμένος θησαυρός της γης. Αξιοποιεί άγονες εκτάσεις, απαιτεί ελάχιστες ποσότητες νερού και η αξία της ανταγωνίζεται το χαβιάρι.

Καθαρό εισόδημα 900 ευρώ το κιλό από την τρούφα

Η ενασχόληση με την καλλιέργεια της τρούφας υλοποιείται με πολύ μικρό αρχικό κεφάλαιο, δεν έχει πάγια έξοδα και μπορεί να εξασφαλίσει ελκυστικό εισόδημα.

Στην Ελλάδα υπάρχουν αμέτρητα ανεκμετάλλευτα αγροτεμάχια, επειδή οι κάτοχοί τους μένουν μακριά και εργάζονται στα αστικά κέντρα. Ακόμη και η καλλιέργεια ελιάς ή σιταριού απαιτεί την παρουσία τους εκεί, αρκετές φορές και σε συγκεκριμένο χρόνο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μένουν ανεκμετάλλευτα ή στην καλύτερη περίπτωση τα καλλιεργητικά τους έξοδα να ισούνται με τα έσοδά τους από το συγκεκριμένο χωράφι. Σε αντίθεση με αυτά, η καλλιέργεια της τρούφας δεν απαιτεί την παρουσία του καλλιεργητή.

Κύκλος της μαύρης  τρούφας του Χειμώνα

Το πόση τρούφα μπορεί να αποδίδει μία φυτεία είναι ένα ερώτημα που δύσκολα μπορεί να απαντηθεί με σαφήνεια. Το πόσο εύφορο είναι το έδαφος, το είδος της τρούφας που καλλιεργούμε, οι κλιματολογικές συνθήκες που θα επικρατήσουν τα χρόνια που μεσολαβούν από τη φύτευση μέχρι την πρώτη παραγωγή είναι παράγοντες που επηρεάζουν τη στρεμματική απόδοση μίας φυτείας τρούφας. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε ενδεικτικά ότι η αναμενόμενη απόδοση της καλοκαιρινής μαύρης τρούφας είναι 5-15 κιλά ανά στρέμμα, με την τιμή παραγωγού να ανέρχεται σε 250 ευρώ το κιλό, ενώ της χειμερινής μαύρης τρούφας είναι 2-10 κιλά ανά στρέμμα, με την τιμή παραγωγού να φτάνει έως και 900 ευρώ το κιλό.

Γιατί είναι οι τρούφες τόσο ακριβές;

Οι τρούφες είναι πολύτιμες επειδή είναι πολύ σπάνιες και δύσκολο να βρεθούν. Εκτιμάται ότι η ζήτηση είναι 10 φορές μεγαλύτερη από την προσφορά. Η παγκόσμια παραγωγή τρούφας είναι ανεπαρκής για να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της αγοράς, και η τιμή  της ανεβαίνει. Οι άγριε ​​τρούφες εξαφανίζονται και  οι καλλιεργούμενες  τρούφες απέτυχαν να μειώσουν τις τιμές. Η ιταλική λευκή τρούφα (Tuber magnatum), η οποία φύεται μόνο άγρια, φτάνει τα $ 3000 ένα κιλό .. Η Μαύρη  τρούφα του χειμώνα(Tuber melanosporum) μπορει να υπερβει τα US $ 1.000 το χιλιόγραμμο.

Καθαρό εισόδημα 900 ευρώ το κιλό από την τρούφα

Αυτό που θα πρέπει να προσεχθεί ιδιαίτερα είναι ότι τα έσοδα από μία καλλιέργεια τρούφας είναι καθαρά λεφτά, αφού τα έξοδα για την παραγωγή της είναι αμελητέα. Είναι δηλαδή μια επιχείρηση χωρίς ετήσια πάγια έξοδα, αλλά με πολύ σημαντικά έσοδα.

Οι «Επαγγελματικές Ευκαιρίες», με τη συνδρομή του γεωπόνου Κάσσανδρου Γάτσιου, αποκαλύπτουν τα μυστικά για την καλλιέργεια της τρούφας.

Η τρούφα ανήκει στην κλάση των ασκομυκήτων, δηλαδή των μυκήτων που σχηματίζουν τα αναπαραγωγικά τους όργανα, τα σπόρια, μέσα σε μικρούς σάκους που ονομάζονται «ασκοί».

Για να συλλέξουμε τις ώριμες τρούφες, παλαιότερα χρησιμοποιούνταν ο χοίρος. Σήμερα όμως χρησιμοποιείται κυρίως ο εκπαιδευμένος σκύλος, ο οποίος τις εντοπίζει από την οσμή τους

Για να συλλέξουμε τις ώριμες τρούφες, παλαιότερα χρησιμοποιούνταν ο χοίρος. Σήμερα όμως χρησιμοποιείται κυρίως ο εκπαιδευμένος σκύλος, ο οποίος τις εντοπίζει από την οσμή τους

Μεταξύ του Απριλίου και του Ιουνίου δημιουργούνται οι πρώτες τρούφες. Κατά τον Ιούλιο οι μικρές τρούφες είναι ορατές με γυμνό μάτι και ζυγίζουν μερικά γραμμάρια. Τον Αύγουστο αρχίζει η φάση της ταχείας ανάπτυξης της τρούφας.

Η μαύρη τρούφα λόγω των ιδιαίτερων απαιτήσεων που έχει ως προς το έδαφος δεν μπορεί να ευδοκιμήσει παρά μόνο σε μερικά είδη εδαφών και συγκεκριμένα σε ασβεστώδη ή ασβεστούχα με μεγάλο εύρος περιεκτικότητας σε ασβέστιο και με υψηλό pH, καλό αερισμό, καλή στράγγιση και χαμηλή περιεκτικότητα σε άζωτο. Αλλα είδη τρούφας, όπως η θερινή τρούφα, δεν είναι τόσο απαιτητικά, άλλωστε μπορούν να αναπτυχθούν ακόμη και σε ελαφρώς όξινα εδάφη.

Καθαρό εισόδημα 900 ευρώ το κιλό από την τρούφα

Τι πρέπει να γνωρίζετε

Οι τεχνικές καλλιέργειας

Πριν από την εγκατάσταση μίας νέας φυτείας, με φυτά εμβολιασμένα με τον μύκητα της τρούφας, πρέπει να λάβει κανείς υπόψη του τους κάτωθι παράγοντες:

-Την καταλληλότητα του αγρού. Σε γενικές γραμμές ένα χωράφι είναι κατάλληλο εφόσον είναι προσήλιο και έχει ελαφρά κλίση.

-Την ανάλυση του χώματος του εδάφους του αγρού. Αφού επιλέξουμε το χωράφι, πρέπει να γίνει ανάλυση στο χώμα του εδάφους.

-Το είδος των φυτών που θα φυτευτούν. Καθορίζεται το κατάλληλο είδος μυκορριζομένου δένδρου με τον μύκητα της τρούφας που θα επιλεγεί να καλλιεργηθεί, ανάλογα με το κλίμα, το έδαφος κ.λπ.

-Οι προκαταρκτικές εργασίες της φύτευσης είναι το ξερίζωμα της αυτοφυούς βλάστησης, η απομάκρυνση των ριζών των φυτών που ξεριζώνονται, η αναμόχλευση του εδάφους.

Φύτευση

Οι περίοδοι φύτευσης είναι δύο: το φθινόπωρο, από τα μέσα Σεπτεμβρίου έως τον Νοέμβριο, και στο τέλος του χειμώνα, από τον Φεβρουάριο μέχρι τον Μάρτιο.

Η προμήθεια των μυκορριζομένων φυτών πρέπει να γίνεται από εξειδικευμένες επιχειρήσεις παραγωγής τέτοιων φυτών του εξωτερικού, οι οποίες έχουν την ειδική πιστοποίηση για παραγωγή και εμπορία μυκορριζομένων φυτών από τους ειδικούς για την εργασία αυτή πιστοποιητικούς οργανισμούς της χώρας προέλευσης. Από πειραματικά δεδομένα, έχει διαπιστωθεί ότι δένδρα που έχουν ικανοποιητική παραγωγή τρούφας είναι τα περιποιημένα και κλαδεμένα, τα οποία είναι εγκατεστημένα σε εδάφη με μικρό βάθος και έχουν μέτρια γονιμότητα.

Συγκομιδή

Πριν αρχίσει να παρουσιάζεται η «καρποφορία» της τρούφας, παρατηρείται το φαινόμενο του «καψίματος» κάτω από την κόμη του δέντρου και συνήθως μέχρι εκεί που επεκτείνεται το ριζικό του σύστημα.

Η τρούφα συνήθως βρίσκεται σε βάθος μερικών εκατοστών 10-25 cm μέχρι 40-50 cm από την επιφάνεια του εδάφους. Μερικές φορές οι τρούφες βρίσκονται σε πολύ μικρό βάθος. Για να συλλέξουμε τις ώριμες τρούφες, άλλοτε χρησιμοποιούνταν ο χοίρος, σήμερα κυρίως χρησιμοποιείται ο εκπαιδευμένος σκύλος. Ο χοίρος δεν έχει ανάγκη από ειδική εκπαίδευση. Η οσμή της τρούφας τον ξετρελαίνει. Το σκυλί επίσης είναι ικανό να επισημάνει τις τρούφες. Σε αντίθεση με τον χοίρο, η οσμή της δεν το ξετρελαίνει.

Οι καλλιέργειες αρχίζουν να παράγουν τρούφες στην περίπτωση που τα δέντρα είναι φουντουκιές στον 4ο χρόνο, ενώ στις βελανιδιές από τον 6 χρόνο. Η μέση παραγωγή της μαύρης τρούφας ύστερα από 8 χρόνια είναι 4-5 κιλά το στρέμμα, που μπορεί να φτάσει τα 8-10 κιλά σε πετυχημένες καλλιέργειες.

Τα κυριότερα είδη του μύκητα που μπορούν να καλλιεργηθούν

Η τρούφα συνήθως βρίσκεται σε βάθος μερικών εκατοστών 10-25 cm μέχρι 40-50 cm από την επιφάνεια του εδάφους

Οι τρούφες συμβιώνουν με πολλά είδη φυτών. Τα κυριότερα είδη φυτών των οποίων οι ρίζες συμβιώνουν με το μυκήλιο της τρούφας και τα οποία ευρίσκονται αυτοφυόμενα στα δάση ή καλλιεργούνται σε συστηματικές καλλιέργειες για την παραγωγή τρούφας είναι:

Η δρυς η χνοώδης, ένα από τα κύρια φυτά που συμβιώνει με την τρούφα. Η φουντουκιά είναι εκείνο το δασικό είδος που μετά τη δρυ συμβιώνει πιο συχνά με την τρούφα.

Υπάρχουν περίπου 50 είδη τρούφας. Ολοι αυτοί οι μύκητες όμως δεν είναι εδώδιμοι. Μόνο μία δεκάδα αποτελεί τους εδώδιμους και από αυτούς μερικοί μόνο έχουν υψηλή γαστρονομική και οικονομική αξία, όπως είναι η άσπρη τρούφα ή «τρούφα του Πιεμόντε» και η μαύρη τρούφα, ενώ η τιμή πωλήσεως της θερινής τρούφας, που είναι πολύ διαδεδομένη στα δάση της χώρας μας, είναι πολύ χαμηλότερη.

Η μαύρη τρούφα: Ο μύκητας αυτός αποτελεί το κόσμημα της γαλλικής κουζίνας. Συχνά βρίσκονται τρούφες με βάρος μεγαλύτερο των 400 γραμμαρίων, ενώ στα μέσα της περιόδου συγκομιδής της το μέσο βάρος της είναι συνήθως 40 με 50 γραμμάρια.

Τα σπόρια του μύκητα αυτού ευρίσκονται σε ασκούς σε αριθμό 3-4 κατά μέσο όρο ανά ασκό. Το σχήμα τους είναι ελλειψοειδές με χρώμα σκούρο αδιαφανές. Τα σπόρια είναι αγκαθωτά στην επιφάνειά τους, με μικρά σκληρά αγκάθια. Ο προσδιορισμός του είδους της τρούφας με τη χρησιμοποίηση της μορφολογίας των αγκαθιών και των σπορίων γίνεται από ειδικούς έμπειρους εκτιμητές ή σε ειδικά εργαστήρια κατά την πιστοποίηση των διαφόρων ειδών της τρούφας. Ο προσδιορισμός αυτός έχει πολύ μεγάλη σημασία επειδή, όπως προαναφέραμε, υπάρχει τεράστια διαφορά τιμής πωλήσεως στα διάφορα είδη τρούφας και υπάρχει μεγάλος κίνδυνος νοθείας και αισχροκέρδειας.

Η μαύρη τρούφα αναπτύσσεται άριστα σε ασβεστώδη εδάφη με pH (7,0-8,5), ελαφρώς επικλινή, τα οποία έχουν καλή στράγγιση και καλή έκθεση στον ήλιο.

Η τρούφα του καλοκαιριού: Είναι η πλέον διαδεδομένη τρούφα της Ευρώπης. Οι περιοχές που καλλιεργείται ποικίλλουν. Τη βρίσκουμε να αυτοφύεται παντού όπου καλλιεργείται η μαύρη τρούφα αλλά όχι μόνο. Η Ιταλία είναι η χώρα με τη μεγαλύτερη παραγωγή, με μια μέση παραγωγή 60 τόνων, η Γαλλία με 30 τόνους και η Ισπανία με 25 τόνους. Εξωτερικά έχει και αυτή μαύρο χρώμα. Προτιμά τα ασβεστώδη εδάφη, αλλά τη βρίσκουμε και σε οργανικά ή αργιλώδη και σε ορισμένες περιπτώσεις σε ελαφρά όξινα εδάφη. Απαντάται σε υψόμετρο ακόμη και μεγαλύτερο των 1.100 μ.

Η τρούφα της Βουργουνδίας: Θεωρείται κατώτερη σε ποιότητα τρούφα σε σχέση με τη μαύρη τρούφα αλλά ανώτερη από την τρούφα του καλοκαιριού. Στη Γαλλία είναι η δεύτερη καλύτερη τρούφα από την άποψη της ποιότητας, και επομένως από την άποψη της τιμής πωλήσεως παραγωγού. Εξωτερικά έχει και αυτή μαύρο χρώμα.

Η τρούφα του φθινοπώρου: Η τρούφα αυτή, όσον αφορά το μέγεθος, το σχήμα, το χρώμα της επιδερμίδας και των σπορίων της, μοιάζει πάρα πολύ με τη μαύρη τρούφα, με τη διαφορά ότι έχει επιδερμίδα πιο μαύρη από τη μαύρη τρούφα και συνήθως είναι λίγο πιο μικρή από αυτήν. Εξωτερικά έχει και αυτή μαύρο χρώμα.

Η άσπρη τρούφα: Η τρούφα αυτή θεωρείται αρίστης ποιότητος και έχει πολύ μεγάλη εμπορική αξία. Ονομάζεται επίσης και «τρούφα του Πιεμόντε» (Ιταλία) επειδή καρποφορεί άφθονα στην περιοχή αυτή. Αναπτύσσεται και σε άλλες περιοχές της Ιταλίας και της νότιας Γαλλίας αλλά σε μικρότερες εκτάσεις.

Η επιφάνειά της είναι λεία και ελαφρά βελούδινη. Το χρώμα της ποικίλλει από την ασθενή ώχρα μέχρι το σκούρο μπεζ και το ελαφρύ πράσινο. Η σάρκα της είναι μοναδική, με χρώμα λευκό έως κίτρινο ή μερικές φορές γκριζωπό με λευκές λεπτές φλέβες. To άρωμά της είναι ευχάριστα αρωματικό, αλλά διαφέρει από το άρωμα των άλλων ποικιλιών της τρούφας.

Η λευκή τρούφα ζει σε συμβίωση με τις δρυς και τις φιλύρες. Τεχνικές για την παραγωγή φυτών «εμβολιασμένων» με τα μυκόρριζα της άσπρης τρούφας ακόμη δεν έχουν αναπτυχθεί, λόγω της δυσκολίας που έχουν τα σπόρια της άσπρης τρούφας να βλαστήσουν και να εγκατασταθούν στις ρίζες των φυτών.

πηγες

http://www.makeleio.gr/http://www.trufamania.com/truffles-home.htm

Ο Γάλανθος

                 Γάλανθος, το ομηρικό μώλυ..
Η συναρπαστική παράδοση που ακολουθεί το γάλανθο είναι η πιθανότητα να είναι το βότανο που έδωσε ο Ερμής στον Οδυσσέα σαν αντίδοτο στα μαγικά φίλτρα της Κίρκης. Η περιγραφή του μυθικού φυτού μώλυ της Οδύσσειας ταιριάζει πολύ στο γάλανθο. Πρόκειται για το φυτό που δρούσε ως αντίδοτο σε χολινεργικές ουσίες, όπως αυτές που εικάζεται ότι περιείχαν τα μαγικά φίλτρα της μάγισσας.
Φύεται σε σκιερές τοποθεσίες της χώρας μας με βόρειο προσανατολισμό, στην περιοχή της Πίνδου, την Πελοπόννησο, την ανατολική Στερεά, την Κέρκυρα κ.α.
Το γένος Galanthus έχει περί τα 20 είδη και τα περισσότερα ανθίζουν στα μέσα του χειμώνα - αρχές άνοιξης, όπως ο Galanthus ikariae ή Γάλανθος της Ικαρίας και ο Galanthus nivalis L. ή Γάλανθος ο χιονόφιλος.Το πρώτο συνθετικό της επιστημονικής του ονομασίας οφείλεται στα κάτασπρα σαν το γάλα άνθη του (γάλα+άνθος) ενώ η λαϊκή ονομασία του είναι "σκουλαρίκι" εξαιτίας του τρόπου που κρέμεται από τον βλαστό.. Το φυτό αυτό (και πιο συγκεκριμένα ο γάλανθος ο χιονώδης), έχει γίνει αντικείμενο μεγάλης διαμάχης πολλών βοτανολόγων, ιστορικών, ιατρών και άλλων. 
Πιθανολογείται ότι αυτό είναι το βότανο που έδωσε ο Ερμής στον Οδυσσέα σαν αντίδοτο στα μαγικά φίλτρα της Κίρκης που μεταμόρφωσαν τους άντρες του Οδυσσέα σε χοίρους (στον όμηρο το φυτό αυτό αναφέρεται: «μώλυ»). Έτσι ο Οδυσσέας την γλίτωσε και αυτό ήταν η αφορμή να τον ερωτευτεί η Κίρκη, η οποία ξαναδίνει την ανθρώπινη μορφή στους άντρες του και αράζουν όλοι τους στο νησί για ένα χρόνο.
Τα φίλτρα της Κίρκης προφανώς δεν μεταμόρφωσαν τους άντρες σε γουρούνια αλλά μάλλον τους γέμισαν με παραισθήσεις. Πιθανολογείται ότι ήταν μείγμα από αντιχολινεργικές ουσίες –αλκαλοειδή-, όπως είναι η ατροπίνη και η σκολοπαμίνη, οι οποίες με τη λήψη τους προκαλούν παραισθήσεις. Συνεπώς το αντίδοτο θα πρέπει να περιέχει αντιχολινεργικά αντίδοτα. Υπάρχουν πολλά φυτά με τέτοιες ιδιότητες αλλά μόνο δυο ταιριάζουν περισσότερο με την περιγραφή του μώλυ από τον όμηρο, ότι δηλ. διαθέτει άσπρα άνθη, μαύρη ρίζα και ξεριζώνεται εύκολα και αυτά είναι ο γάλανθος και ο ελλέβορος. Ο γάλανθος ταιριάζει περισσότερο με τη δράση του αλλά ξεριζώνεται σχετικά εύκολα σε σχέση με τον ελλέβορο. ........                                                                                                               Ο Γάλανθος είναι ένα γένος της οικογένειας Amaryllidaceae  με περίπου 20 είδη που διανέμονται από την Ευρώπη και τη δυτική Ασία, μέχρι την Κασπία Θάλασσα. 

Ο Γάλανθος της Ικαρίας Ikariae Galanthus  είναι αναμφίβολα ένας από τους αριστοκράτες του γένους του  Αυτό το Ικαριώτικο λουλούδι  κάνει μια εντυπωσιακή και καθυστερημένη ανθοφορία κουλουριασμένο με τα  πράσινα εσωτερικά πέταλα  να ανοίγουν και να το μεταμορφωνουν  σε ένα Μεγάλο  Υπέροχο λουλούδι.  !!!!!!!!!!                                                                                                                                            

Στην Ελλάδα το είδος είναι σπάνιο, και οι πληθυσμοί του απειλούνται , κυρίως από την επέκταση του τουρισμού....
Γενικότερα, όπως και τα υπόλοιπα είδη του γένους, είναι ευαίσθητο

και μπορεί να απειληθεί από αλλαγές στα επίπεδα βροχόπτωσης που οφείλονται στην κλιματική αλλαγή.                                                                                                 Ο Galanthus ikariae είναι ένα γεώφυτο που ανθίζει τον χειμώνα (Ιανουάριος - Φεβρουάριος) και εντυπωσιάζει τον περιηγητή με τα πάλλευκα άνθη του. Αναπτύσσεται σε δροσερές και σκιερές θέσεις ανάμεσα σε ασβεστολιθικούς βράχους ή στη βάση δένδρων και θάμνων, συχνά κάτω από συστάδες σφενδαμιών (Acer sempervirens) και πουρναριών (Quercus coccifera) και σε υψόμετρο από 450 έως 1000 m. Είναι ενδημικό είδος της Ελλάδας, γνωστό με βεβαιότητα από τα νησιά Ικαρία, Άνδρο, Νάξο και Σκύρο. Χαρακτηρίζεται ως Σπάνιο στην πρώτη έκδοση του Βιβλίου Ερυθρών Δεδομένων (Red Data Book) των Σπάνιων και Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας. Η βασική παρατηρούμενη απειλή για το είδος είναι η βόσκηση των ανθοφόρων στελεχών από τα  αιγοπρόβατα που "βόσκουν" ελεύθερα στο νησί....

Τόποι εμφάνισης του είδους "Galanthus ikariae - ikariae "                                                                                                               

Map by OSM

50 km

20 mi

27.72695, 36.74392

Επίπεδα τόπων:

Τοπία (ΤΙΦΚ)

Άλλα τοπία

Βιότοποι Corine

Άλλοι Βιότοποι

Βιότοποι Natura

Επιλογές:

Nαι, θα έφευγα.

Nαι, θα έφευγα.

Όχι επειδή υπάρχει κρίση. Όχι επειδή οι δουλειές είναι δύσκολες. Όχι επειδή με ζορίζει το δάνειο. Αλλά επειδή ζω σε μια χώρα που οι συμπατριώτες μου μάλλον δεν αγαπούν τελικά, μιας και αγάπη χωρίς σεβασμό δεν υπάρχει.  Δεν μιλώ για τους φοροφυγάδες, τους επαγγελματίες συνδικαλιστές, τα πάσης φύσεως λαμόγια. Μιλώ για μια πολύ μεγαλύτερη, φοβάμαι, μάζα. Που κοιτάζει αποκλειστικά και μόνο την πάρτη της, τον παρά της, τον κύκλο της, το σπίτι της, αδιαφορώντας παντελώς για ό τι κοινό. Που δεν τηρεί κανέναν κανόνα – ούτε κάν τους στοιχειώδεις της καλής συμπεριφοράς – και δεν έχει και κανέναν σκοπό να τους τηρήσει ποτέ. Που περιμένει πάντα από κάποιον άλλον, κάποιον αόριστο τρίτο – συνήθως αυτός λέγεται κράτος όταν δεν λέγεται μαλάκας – να κάνει τα πάντα για λογαριασμό του: απ’το να του βρει δουλειά μέχρι να του καθαρίσει τα σκαλιά όταν χιονίσει.

Είναι κακόγουστος, κακότροπος και κακόπιστος. Δεν λέει καλημέρα, παρακαλώ κι ευχαριστώ. Πετάει το σκουπίδι του στον δρόμο. Καπνίζει στο εστιατόριο γιατί έτσι γουστάρει. Αγνοεί επιδεικτικά την ουρά στα τυριά κι αν του το υπενθυμίσει κανείς ενοχλείται μεγαλοφώνως. Βγάζει τον σκύλο βόλτα – αν τον βγάλει – και δεν διανοείται να μαζέψει τα κουραδάκια του. Το μπαλκόνι του είναι η αποθήκη του και στα παλιά του τα παπούτσια αν εσύ πίνεις καφέ με θέα τη σκεβρωμένη σιδερένια ντουλάπα και δυο σφουγγαρίστρες. Κτίζει τριόροφο και σε κάθε βεράντα βάζει άλλα κάγκελα – λες και τα πήρε ρετάλια από καλάθι. Ακούει πως κάτι καλό έγινε κι αντί να χαρεί, ψάχνει να βρει τον λάκο στη φάβα.

Δεν τον θέλω πια στην καθημερινότητά μου. Έχει καταστρέψει την πατρίδα μου. Είναι μίζερος και κινδυνεύω να με πάρει μπάλα η μιζέρια του. Ναι, λοιπόν. Αν ήμουν δεκαοκτώ, εικοσιοκτώ, τριανταοκτώ, θα ήμουν κολλημένη σ’ενα PC και θα έψαχνα τα job opportunities ανά τον κόσμο. Θα έφευγα όχι για μια καλύτερη δουλειά, όχι για περισσότερα λεφτά, αλλά για να ξαναβρώ την ποιότητα της καθημερινότητάς μου. Τις αξίες της οργανωμένης κοινωνίας που θα ήθελα να μάθουν τα παιδιά μου- της συλλογικής εργασίας, της κοινωνικής προσφοράς, του εθελοντισμού. Τη χαρά του να κυκλοφορώ ελεύθερα στο δρόμο, να παίρνω το λεωφορείο όποτε θέλω και να μου λέει καλημέρα η ταμίας στο σουπερμάρκετ. Κι ας ήταν γκρίζος ο ουρανός κι ας μην είχε θάλασσα.

Το τίμημα που πληρώνουμε γι’αυτόν τον γαλανό ουρανό είναι τεράστιο. Δεν είμαι ούτε δεκαοκτώ, ούτε εικοσιοκτώ, ούτε τριανταοκτώ. Αλλά κοιτάζω πού και πού, λάγνα, τις αγγελίες στο guardianjobs και δεν δυσκολεύομαι καθόλου να με δω να φεύγω.

Music credits:”Σαν τον μετανάστη”,  Άλκηστις Πρωτοψάλτη (Σαν Ηφαίστειο που ξυπνάει).
Photo credits: Της υποφαινομένης                                                                                                      πηγη 

10 κύριες αιτίες του καρκίνου

Ο καρκίνος είναι μία από τις πιο σοβαρές ασθένειες που διαγιγνώσκονται σε άτομα σε όλο τον κόσμο, και είναι επίσης μια αστείρευτη πηγή πολλών αναλύσεων και μελετών, προκειμένου να βρεθεί μια θεραπεία, αλλά μερικές από αυτές τις έρευνες έχουν διεξαχθεί, επίσης, να ανακαλύψουν την πραγματική αιτία του καρκίνο.

Δηλαδή, πολλές «εναλλακτικές» ιστοσελίδες δημοσίευσαν λίστες από τις δέκα κύριες αιτίες του καρκίνου, αλλά όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, αυτά τα γεγονότα και τις αιτίες που φυλάσσονται  μυστικά έτσι ώστε η μεγάλη φαρμακευτική βιομηχανία θα μπορούσε να κερδίσει με  περισσότερα φάρμακα που πωλούν σε άτομα που έχουν διαγνωστεί με καρκίνο .

 Οι κύριες αιτίες του καρκίνου

1)Ορμόνες στο γάλα και στο κρέας

Τα ζώα του  αγροκτήματος τρέφονται με τεχνητές ορμόνες προκειμένου να επιτύχουν μεγαλύτερες ποσότητες γάλακτος και κρέατος, και προκαλούν μολύνσεις, καρκίνο, κατάθλιψη και πολλές άλλες ασθένειες.

2)Μαστογραφία, οδοντικές ακτίνες X, Σαρωτές σε αεροδρόμια

Μιλάμε για θανατηφόρες ακτίνες που προκαλούν καρκίνο, παρόλο που κατά ειρωνεία της τύχης, που πήγατε εκεί για να ελέγξετε τον εαυτό σας, προκειμένου να προλάβει τον καρκίνο ή να αντιδράσει έγκαιρα.

3)Αλουμίνιο Σε Αποσμητικά και αντιιδρωτικά

Οι περισσότερες περιπτώσεις καρκίνου του μαστού εμφανίζονται στο επάνω μέρος, στη μασχάλη, όπου  είναι το  αλουμίνιο γεμάτο στα αποσμητικά. Έχοντας αυτό κατά νου, την επόμενη φορά να επιλέγετε ένα βιολογικό αποσμητικό.

4)Τοξικά Καλλυντικά

Το δέρμα είναι το μεγαλύτερο όργανο μας και χρησιμοποιούμε  καλλυντικά πλούσια σε πετρέλαιο και πίσσα. Οι ουσίες αυτές πάνε βαθύτερα στο δέρμα χωρίς προβλήματα θα  εισέλθουν στην κυκλοφορία του αίματος, δημιουργώντας μια εύφορη περιοχή για καρκινικά κύτταρα, έτσι ας αρχίσουμε να χρησιμοποιούν οργανικά καλλυντικά και να σταματήσει η ζημιά.

5)Σόγια και καλαμπόκι μεταλλαγμένο

Η Σόγια στις ΗΠΑ είναι συχνά γενετικά τροποποιημένη , ως εκ τούτου, οι ειδικοί συμβουλεύουν όσους προτιμούν το γάλα σόγιας  να σταματήσουν τη χρήση του.Το Γάλα σόγιας περιέχει αιμαγλουτινίνη, μια ένωση που μετατρέπει τα ερυθρά αιμοσφαίρια σε θρόμβους. Εκτός από αυτό, η σόγια αυξάνει τα  οιστρογόνα.

6)Τεχνητές γλυκαντικές ουσίες

Η Ασπαρτάμη, το κύριο συστατικό των τεχνητών γλυκαντικών ουσιών είναι στην πραγματικότητα ένα  από τα περιττώματα των γενετικά τροποποιημένων βακτηρίων Escherichia coli, η οποία είναι κάτοικος στο  παχέος εντέρου, και στα απόβλητα .. Η επικίνδυνη ασπαρτάμη βρίσκεται σχεδόν σε όλα τα είδη στις  τσίχλες , στα φάρμακα και στα περισσότερα από τα προϊόντα διατροφής.

7)Φθοριωμένο νερό

Όχι, δεν είναι το ορυκτό που βρίσκετε  στη φύση, ούτε καθαρισμένο νερό που περνά μέσα από τους σωλήνες.  Το Φθόριο μειώνει στην πραγματικότητα το νερό και ξεπλένει τα ορυκτά από το σώμα, με άλλα λόγια, αποδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα. Ως εκ τούτου,  να πίνουμε  νερό  από πηγή όποτε μπορούμε

8)Γιατροί.

Ψάξτε για ένα  ειλικρινή γιατρό ο οποίος θα σας δώσει συμβουλές για τη διατροφή, ως πρόληψη για τον καρκίνο του μαστού. Απαλλαγείτε από τις φαρμακευτικές εταιρείες με διακεκριμένα ονόματα των οποίων μοναδικός σκοπός είναι η μεγάλο κέρδος και ο μεγάλος αριθμός των ασθενών που πηγαίνει προς όφελός τους.

9)Τεχνητές χρωστικές τροφίμων και Συντηρητικά

Σχεδόν κάθε χρώμα των τροφίμων παράγεται σε ένα εργαστήριο.Τα  Ισχυρά συντηρητικά κυριολεκτικά πνίγουν τα κύτταρα και θα τα μετατρέψουν σε καρκινικά κύτταρα, έτσι η καλύτερη επιλογή είναι η χρήση με  βιολογικά φρούτα και λαχανικά όσο το δυνατόν περισσότερο .

10)Σαπούνια, σαμπουάν, κρέμες

Όπως έχουμε ήδη πει, ό, τι ισχύει στο δέρμα μας,είναι για τα  τα μαλλιά ή τα δόντια, μπαίνουν αμέσως στην κυκλοφορία του αίματος.Αρώματα, βαφές μαλλιών, τα ζωικά υποπροϊόντα και όλα τα άλλα συστατικά αμφισβητήσιμα προκαλούν καρκίνο.

πηγες . healthyfoodhouse.com     http://www.bioathens.com/

Καλημέρα Ελλάδα!

Αυτή είναι η Ελλάδα! Δεν υπάρχει πιο όμορφο πράγμα από το να βλέπεις τον κόσμο αγκαλιά! Καλημέρα Πατρίδα !!!

Βελανιδιά (Δρυς) - Quercus ο "γνώστης της αλήθειας".

Οι βελανιδιές ποικίλουν στην εμφάνιση τόσο, ώστε είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι μερικές ανήκουν στο ίδιο είδος. Ωστόσο έχουν όλες ένα κοινό χαρακτηριστικό, το οποίο δεν είναι άλλο από τους πασίγνωστούς καρπούς τους τα βελανίδια.

Η βελανιδιά είναι ένα δέντρο ανθεκτικό και σταθερό. Πράγματι, είναι ένα από τα μακροβιότερα δέντρα, που αναπτύσσονται από γενιά σε γενιά. Για αυτόν τον λόγο, οι παλαιές βελανιδιές είχαν χρησιμοποιηθεί από διάφορες θρησκείες, για τις σημαντικές συνεδριάσεις και τις τελετές.Στην Ελληνική Μυθολογιά, ο Ζεύς/Δίας, ο θεός της βελανιδιάς, ήταν επίσης οπλισμένος με κεραυνούς. Το προφητικό δρύινο άλσος της Δωδώνης στην Ελλάδα αφιερώθηκε στο Δία και τα μηνύματα των Θεών ερμηνεύονταν με τον ήχο του αέρα στα δρύινα φύλλα τους.  Η βελανιδιά αποκαλείται quercus ή querimus, επειδή οι θεοί χρησιμοποιούσαν τη βοήθεια αυτού του δέντρου για να δώσουν απαντήσεις, σε ερωτήσεις σχετικές με το μέλλον.

πηγη

Αλλά δεν ήταν μόνο ο Δίας που συνδέθηκε με την βελανιδιά. Οι Δρυάδες και οι Αμαδρυάδες ήταν δύο τύποι νυμφών του δάσους στην Ελληνική Μυθολογία. Αυτά τα θηλυκά πνεύματα της φύσης πιστεύονταν ότι κατοικούσαν σε δέντρα και σε δάση και φώλιαζαν ιδιαίτερα σε δέντρα βελανιδιάς. Υπάρχουν πολλές ιστορίες και μύθοι γι' αυτά τα πλάσματα που φαίνεται ότι αν και πνεύματα, δεν ήταν αθάνατα. Ιδιαίτερα οι Αμαδρυάδες, ήταν πιο ευαίσθητες, γιατί πιστεύονταν ότι η διάρκεια της ζωής τους εξαρτιόταν από την υγεία και καλοζωία της βελανιδιάς που της φιλοξενούσε. Φυτεύτηκαν για να οριοθετήσουν σύνορα, εξαιτίας της μακροβιότητας και της ανθεκτικότητάς τους στο πέρασμα των χρόνων. Η βελανιδιά ήταν πηγή τροφής για τους πληθυσμούς της Ευρώπης. Γι' αυτό και οι άνθρωποι την σέβονταν από τα βάθη της ιστορίας. Αρχαιολογικά ευρήματα καταδεικνύουν ότι τα βελανίδια αποτελούσαν από πολύ παλιά τροφή και στον ελλαδικό χώρο. Ο Ησιόδειος μύθος μάλιστα θέτει το βελανίδι σαν μια κύρια τροφή της προ-αγροτικής εποχής. Δέντρο κατ’ εξοχήν της άγριας ορεινής φύσης, η βελανιδιά αποτελούσε διατροφική πηγή και στην αρχαία Αρκαδία, αφού κατά τον Ηρόδοτο το Δελφικό Μαντείο αναφέρεται σε Αρκάδες ως ‘βαλανοφάγους’. Σήμερα, προϊόντα από την επεξεργασία βελανιδιού βρίσκουμε στην Κορέα (αλεύρι, μακαρόνια, και ένα είδος ζελέ), στην Κίνα (σούπα βελανιδιών και κάστανου σε brown sauce) και στην Τουρκία (ένα πηχτό ρόφημα από αλεσμένο βελανίδι, βανίλια, ζάχαρη κτλ.).Η βελανιδιά είναι αυτοφυής σε πολλά μέρη του πλανήτη, Σε αντίθεση με τις καλλιέργειες που απαιτούν κοπιώδη κατεργασία του εδάφους, πολυέξοδες φυτεύσεις και καλλιεργητικές φροντίδες, η βελανιδιά είναι προϊόν που μας δίνει η φύση άφθονα και ελεύθερα.

Τα βελανίδια περιέχουν υψηλά ποσοστά πρωτεϊνών, ποτάσιο, μαγνήσιο, ασβέστιο, καθώς και βιταμίνη Β6.

Το αλεύρι από βελανίδια αντικαθιστά σε ορισμένες δόσεις τα άλευρα σιτηρών και καλαμποκιού, υπερέχει δε απ’ αυτά σε ίνες.

Το επεξεργασμένο βελανίδι έχει μεγάλη διάρκεια ζωής.

Το βελανίδι είναι ένας καρπός από τον οποίο δεν πετάς τίποτα. Το καπάκι του χρησιμεύει στην κατεργασία και βαφή δερμάτων (περιέχει τανίνες που κάνει το δέρμα πιο ανθεκτικό), ενώ από τον καρπό του παράγεται ζωοτροφή, αλεύρι, μαγειρικό λάδι και βάση για καλλυντικά.  

Τα φύλλα και ο φλοιός της βελανιδιάς είναι τα κύρια μέρη που χρησιμοποιούνται σαν φαρμακευτικά. Ο χυμός από τη σύνθλιψη των φύλλων μπορεί να εφαρμοστεί επάνω σε πληγές, και το διάλυμα που παράγεται από φύλλα διαποτισμένα με βραστό νερό, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ανακουφίσει τα ξαναμμένα μάτια, επειδή είναι ικανό ψυκτικό. Χρησιμοποιήστε την ίδια λοσιόν για οποιοδήποτε χτύπημα, γδάρσιμο, ή κάψιμο και ακόμη ως στοματικό διάλυμα για πληγωμένα ούλα. Επίσης ανακουφίζει από τις αιμορροΐδες, τη φλεβίτιδα και τον πονόλαιμο. Το αφέψημα του φλοιού χρησιμοποιείται για να μειώσει τον πυρετό, την διάρροια, τη δυσεντερία, την αμυγδαλίτιδα, τη φαρυγγίτιδα και τη λαρυγγίτιδα. για να φτιάξετε το αφέψημα χρειάζεστε 1 κουταλάκι θρυμματισμένο φλοιό για κάθε φλιτζάνι κρύο νερό. Σιγοβράστε για 5-10 λεπτά. Προτεινόμενη δοσολογία: 3 φορές από ένα ποτήρι κρασί τη μέρα. 

Ο φλοιός πρέπει να συλλέγεται από τη βελανιδιά σε μικρά κομμάτια τον Απρίλιο ή τον Μάιο. Σιγουρευτείτε  ότι τα κομμάτια είναι λεία και χωρίς λεκέδες. Προσεκτικά αποκόψτε τα από λεία κλαδιά ή από κορμούς μικρότερους των 10 εκατοστών, προσέξτε να μην καταστρέψετε το δέντρο. Ο φλοιός περιέχει δεψίνη που χρησιμοποιείται ευρέως για την παρασκευή δέρματος και σπάγκου.

Ένα υποκατάστατο καφέ μπορεί να φτιαχτεί από βελανίδια. Ψιλοκόψτε τα και ψήστε τα μέχρι να πάρουν ένα ανοιχτό καφέ χρώμα. Μετά αλέστέ τα και ψήστε τα πάλι.  Το έλαιο της βελανιδιάς χρησιμοποιείται στην περιποίηση προσώπου. Εξαφανίζει τις φακίδες (3-4 σταγόνες), δίνει στα μαλλιά καστανή απόχρωση που διαρκεί και κατευνάζει τους πόνους των αυτιών (3-4 σταγόνες).

Τα κηκίδια τα βράζουμε με βρόχινο νερό και ξύδι και βάφουμε τα μαλλιά.  

---

Η φλούδα των κλωναριών είναι στυπτική και τονωτική. Φτιάχνεται με αυτή ένα έγχυμα ρίχνοντας ένα λίτρο βραστό νερό πάνω σε 3 κουταλιές της σούπας ξερή φλούδα και τ΄ αφήνετε για 15 λεπτά, αφού κλείσετε το καπάκι του δοχείου, για να βγουν οι δραστικές ουσίες. Αυτό πίνεται, αλλά χρησιμοποιείται και σαν κλύσμα για αιμορροϊδες, άλλα προβλήματα πρωκτού και προβλήματα περιόδου. Το έγχυμα βελανιδιάς είναι ωφέλιμο στη διάρροια, τη χρόνια δυσεντερία, τις αιμορραγίες και τις μητρορραγίες.

Το αφέψημα της φλούδας της βελανιδιάς είναι κατάλληλο για γαργάρες σε αμυγδαλίτιδα, σε χαλάρωση ούλων και σε στοματίτιδα, για πλύσιμο και εσωτερικά κάνει καλό σε παθήσεις του σπλήνα και σε εντερίτιδες, αλλά και σε βρογχοκήλη. Η φλούδα της βελανιδιάς για εσωτερική και εξωτερική χρήση είναι άριστη για τους κιρσούς. Επίσης, είναι καλό φάρμακο για τη λευκόρροια και τη βλεννόρροια με πλύσεις της ουρήθρας και του κόλπου.

Φτιάξτε ένα αφέψημα με 25 γραμ βελανιδιάς σε 1 λίτρο νερό μέχρι να εξατμισθεί το 1/3, προσθέστε στύψη (θειϊκό άλας αργιλίου-καλίου που χρησιμοποιείται στη βυρσοδεψία και σαν αιμοστατικό) και είναι το καλύτερο φάρμακο για τις χιονίστρες.

Καβουρντισμένα αλεσμένα βελανίδια και βρασμένα χρησιμοποιούνται για τον έντονο βήχα. Επίσης, χρησιμοποιείται σε ακράτεια ούρων, πυρετό και σε διόγκωση του σπλήνα.

Τα φύλλα βελανιδιάς φτιάχνουν αφέψημα για γαργάρες για τον πονεμένο λαιμό και τον πυρετό. Επίσης, το ίδιο αφέψημα χρησιμοποιείται για πλύσιμο πληγών και ερεθισμούς του δέρματος.

Χρησιμοποιείται στην χρωματουργία για το μαύρο χρώμα και στη βυρσοδεψία.

Τα βελανίδια χρησιμοποιούνται σε περιόδους στέρησης και πείνας, ως ανθρώπινη τροφή, ψητά.

Για τα γουρούνια είναι άριστη τροφή.

Χρησιμοποιείται για τη δυσεντερία και τις αιμοπτύσεις

Δίνει θαυμάσια ξυλεία

Το βρύο της χρησιμεύει για μαγιά ψωμιού

Όταν τα βελανίδια πέσουν στη γη, χάνουν την πικράδα τους και ξεραίνονται και μαζί με ζάχαρη και άλλα αρωματικά φυτά φτιάχνεται ένας εύπεπτος καφές που είναι χωνευτικός και αντιδιαρροϊκός. πηγη πηγη http://www.whitedragon.org.uk/articles/oak.htm

http://www.loggia.com/myth/dryads.html
http://www.botanyworld.com/quercus.html                                                                                                                                                                                       www.emedi.gr 

Σκυλοκρεμμύδα Urginea maritima

Συνώνυμα: Drimia numidica, Drimia maritima, Squilla numidica, Urginea maritima var. numidica.

Ουργινεία η παραθαλλάσια, Σκύλλα η Παράλιος, Ασκελετούρα, Ασκινοκάρα, Αγιοβασιλίτσα, Αγριοκρέμμυδο, Ασκέλλα, Γυφτοκρέμμυδο, Κουβαλοσκέρα, Κουτσούνα, Σκιλλοκρεμμύδα, Βασιλίτσα

Περιγραφή:

Πολυετές βολβώδες φυτό, αναπτύσσεται σε ύψος 0,3-1,5 μέτρα, με σφαιρικό βολβό με διάμετρο 5-20 εκατοστά και βάρος σε κάποιες περιπτώσεις που φτάνει τα 2 κιλά. Εσωτερικά ροδο-κόκκινος με σαρκώδεις χιτώνες.

Τα σαρκώδη φύλλα, που διατηρούνται σχεδόν όλο τον χρόνο, βλασταίνουν κατευθείαν από τον βολβό μετά από τα άνθη, με γλαυκό-πράσινες αποχρώσεις και λογχοειδείς απολήξεις έως 50 εκατοστά, μακριά, πλατειά και λεία.

Ο ανθοφόρος λείος βλαστός μακρόστενος βότρυς, μπορεί να ξεπεράσει μερικές φορές το ένα μέτρο, όρθιος με 50-100 ερμαφρόδιτα μικρά λευκά άνθη με ρόδινες ραβδώσεις. Η ταξιανθία του φυτού, εμφανίζεται από Αύγουστο-Οκτώβριο και γονιμοποιείται από τις μέλισσες.

Πολύ κοινό φυτό, είναι ενδημικό των παραθαλάσσιων περιοχών της Μεσογείου, φύεται σε λιβάδια, σε πετρώδη, αμμώδη και ξηρά εδάφη, σε ηλιόλουστα σημεία χωρίς να χρειάζεται νερό.Σήμερα υπάρχουν περίπου 25 είδη του φυτού αλλά τα πλέον γνωστά είναι η λευκή και η κόκκινη που έχουν ίδιες θεραπευτικές ιδιότητες. Και οι δύο ποικιλίες αναφέρονται από τον Πλίνιο και άλλους αρχαίους συγγραφείς. Η λευκή κρεμμύδα αναφέρεται περισσότερο στη μεσαιωνική λογοτεχνία ενώ η ιατρική σχολή του Σαλέρνο στην Ιταλία προτιμούσε την ερυθρή ποικιλία για τα θεραπευτικά σκευάσματα. Ιστορικά στοιχεία Φυτό γνωστό από την αρχαιότητα όπου χρησιμοποιήθηκε ως δηλητήριο και ως φάρμακο. Αναφέρεται στον πάπυρο του Έμπερς (16ο αιώνα π.Χ.), ο οποίος είναι από τα παλαιότερα ιατρικά κείμενα της Αιγύπτου.

Ο Πυθαγόρας αναφέρεται σε αυτό (8ο αιώνα π.Χ.) Οι πολύ έντονες διουρητικές ιδιότητες του φυτού καθώς και η ερεθιστική φλυκταινωτική επίδραση του στο δέρμα ήταν γνωστές στον Ιπποκράτη και τον Γαληνό. Ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε για τη θεραπεία του ικτέρου, σε άσθμα και σπασμούς. Ακόμη χρησιμοποιούσε τις σαρκώδεις φλούδες του φυτού για την αντιμετώπιση καρδιακών διαταραχών. Ο Θεόφραστος (3ο αιώνα π.Χ.) το χρησιμοποιούσε σε πρόβλημα υδρωπικίας λόγω των διουρητικών ιδιοτήτων των γλυκοζιτών που περιέχει. Οι αρχαίοι Eλληνες για να εκμεταλλευτούν τις διουρητικές, αποχρεμπτικές και καθαρτικές του ιδιότητες έφτιαχναν ένα διάλυμα με αγριοκρεμμύδα και ξύδι για πολλούς αιώνες. Η σκυλοροσίδη που περιέχει το φυτό το κάνει αποτελεσματικό δηλητήριο για αρουραίους. Τα περισσότερα ζώα δεν το τρώνε γιατί είναι πολύ πικρό αλλά οι αρουραίοι το έτρωγαν εύκολα. Αποξέραιναν το φυτό και το έκοβαν κομματάκια που αναμείγνυαν με δόλωμα για ποντίκια. Παλαιότερα έφτιαχναν με την κρεμμύδα διάφορα φάρμακα τονωτικά και αντιπυρετικά. Σήμερα η λαϊκή ιατρική φτιάχνει ένα ματζούνι με τα μέσα σαρκώδη φύλλα, με μέλι, που χρησιμεύει για την τόνωση του οργανισμού και κατά των ελωδών πυρετών. Οι χωρικοί έλεγαν ότι η Σκύλλα «όταν ανθίζει πρώιμα, ο χειμώνας θα είναι βαρύς, ενώ όταν ανθίζει όψιμα μαλακός και η άνοιξη θά ’ρθει γρήγορα χωρίς συνέπειες και καταστροφές». Τη Σκύλλα την πρωτοχρονιά την κρεμούσαν στις πόρτες γιατί φέρνει ευτυχία και διώχνει τα κακά πνεύματα όπως έλεγαν. Επίσης θεωρούσαν ότι «προφύλασσε από το μάτι». Το έθιμο χρονολογείται από την εποχή του Πυθαγόρα ο οποίος κρεμούσε μία κρεμμύδα σκύλλας, μπροστά από την πόρτα του σπιτιού του ως αλεξιφάρμακο. Αυτό το αναφέρουν ο Διοσκουρίδης και ο Θεόφραστος. Το ίδιο άλλωστε συμβαίνει σήμερα σε όλη την Ελλάδα. Στην Κρήτη ονομάζουν το φυτό σκελετούρα ή ασκελετούρα. Το στέλεχος του φυτού στη Μεσσαρά το λένε “αθάνατο” και στο Ρέθυμνο “Λατζούνι”.

Οι γεωργοί παρατηρούσαν τα κλαδιά του φυτού και έλεγαν ότι όταν τα ραβδιά είναι νευράτα (ζωηρά και γεμάτα άνθη), ή χρονιά δίνει καλό κριθάρι. Τη χρονιά που η σκελετούρα δεν έβγαζε καθόλου ραβδί ήταν σίγουροι ότι η σοδιά κριθαριού θα καταστρεφόταν. Στο Ρέθυμνο έλεγαν ότι αν ανοίξει όλο το λατζούνι θα κάνει βαρυχειμωνιά, ενώ αν ανοίξει 50% ο χειμώνας θα είναι ελαφρύς. Οι χωρικοί έλεγαν ότι το ραβδί της σκελετούρας ήταν το πρώτο προϊόν της γης κάθε χρονιά. Στην Κρήτη χρησιμοποιούσαν το ραβδί του φυτού με μέλι. Το κοπανούσαν, το ανακάτευαν με το μέλι και το τοποθετούσαν στις σκληρίες για να πογιαγέρνουν (να αναστέλλεται η πρόοδός τους). Γνώριζαν βέβαια ότι ο βολβός ήταν ψακωτάρι (δηλητήριο). Χλωρό ή ξερό το κοπάνιζαν και τα ανακάτευαν με λάδι και το χρησιμοποιούσαν εξωτερικά κατά της ισχιαλγίας. Συστατικά – χαρακτήρας Περιέχει καρδιακά γλυκοζίδια (γλυκοσκυλαρίνη, προσκυλαριδίνη, σκυλαρένη, σκυλιγλαουκοσίδη και σκυλιφαεοσίδη), φυτικές χρωστικές, φυτική κόλλα, τανίνη, πτητικό έλαιο και υδατάνθρακες. Η σκυλιροσίδη, ή πιο σημαντική από τις τοξικές ουσίες που περιέχει είναι παρούσα σε όλα τα μέρη του φυτού. Ανθιση – χρησιμοποιούμενα μέρη – συλλογή Ανθίζει από τον Αύγουστο μέχρι τον Οκτώβριο. Για θεραπευτικούς σκοπούς χρησιμοποιούνται τα μέσα σαρκώδη φύλλα κρεμμύδας, κομμένα κατά ταινίες. Eχουν γεύση αηδή, πικρή και είναι λευκοκίτρινα και υγροσκοπικά. Φέρουν στόμια, μεσόφυλλο, αγγειώδεις αμφίπλευρες δεσμίδες χωρίς μηχανικά κύτταρα. Θεραπευτικές ιδιότητες και ενδείξεις Είναι διουρητικό, τονωτικό και ευστόμαχο βότανο. Χρησιμοποιείται στην καταρροϊκή βρογχίτιδα. Η σκύλλα, όπως η δακτυλίτις και η κομβαλάρια, περιέχει καρδιοδραστικά γλυκοζίδια, αλλά στην περίπτωσή της διασπώνται τόσο γρήγορα μέσα στο σώμα ώστε έχουν μικρή ή καμία επίπτωση στην καρδιά.

Το βότανο αυτό χρησιμοποιείται ως διεγερτικό της απόχρεμψης, χρήσιμο στην καταρροϊκή βρογχίτιδα και σε άλλες πνευμονικές διαταραχές. Είναι ιδιαίτερα κατάλληλο όταν υφίσταται δεξιόπλευρο καρδιακό πρόβλημα που επιφέρει ασθένεια των πνευμόνων. Δρα ακόμη ως διουρητικό. Σήμερα φτιάχνονται προϊόντα με λάδι ελιάς και αγριοκρεμμύδας για καλλυντικούς και θεραπευτικούς σκοπούς, γιατί όλα δείχνουν ότι ενισχύει σημαντικά την τριχοφυΐα και καταπολεμά τα προβλήματα ακμής, λιπαρότητας και τα σπυράκια. Παρασκευή και δοσολογία Παρασκευάζεται με διάφορες μορφές, ως αλοιφή, σε μείγμα με λάδι , μέλι ή ξύδι, υπό μορφή εγχύματος ή σιρόπι. Υπό μορφή βάμματος η δοσολογία είναι 5 ml ημερησίως. Προφυλάξεις Σε μεγάλες δόσεις το βότανο προκαλεί εμετό. Η κόκκινη σκυλοκρεμμύδα περιέχει σκιλιροσίδη, ένα ισχυρό εμετικό που χρησιμοποιείται ως δηλητήριο κατά των ποντικιών. Αυτό το είδος δεν χρησιμοποιείται θεραπευτικά. Σε περίπτωση υπερδοσολογίας μπορεί να προκληθούν έντονες φλεγμονές του γαστρεντερικού και ουροποιητικού συστήματος, ναυτία, εμετός, πόνοι στην κοιλιά, νωθρότητα, σπασμοί, πτώση θερμοκρασίας και σπανίως θάνατος.                                                      πηγες http://www.agriamanitaria.gr/          http://www.haniotika-nea.gr/author/kouvatsos/