Ντοκιμαντέρ ΑΚΡΑΤΟΣ ΝΗΣΟΣ, Διαδρομές μακροκαλοζωΐας στην Ικαρία

Το Περιφερειακό Ταμείο Ανάπτυξης Βορείου Αιγαίου παρουσιάζει το ντοκιμαντέρ «Άκρατος Νήσος-Διαδρομές «μακροκαλοζωΐας» στην Ικαρία, της κ. Γεωργακοπούλου Νικολέτας που είναι παραγωγή στο πλαίσιο της δράσης "Ανάδειξη Τοπικών Πανηγυριών Ικαρίας" του έργου «Πέλαγος Πολιτισμού» που έχει ως σκοπό την ανάδειξη τοπικών πανηγυριών & του τρόπου ζωής της Ικαρίας

Η Ικαρία των ντόπιων, του πανηγυριού, του κρασιού, της συλλογικότητας, της έκστασης, του τουρισμού. Με φόντο την πολύβουη τουριστική περίοδο των ικαριώτικων πανηγυριών, το ντοκιμαντέρ καταγράφει το ταξίδι του κρασιού στο νησί, εστιάζοντας σε χαρακτήρες που αναδεικνύουν πτυχές της κοινωνικής δράσης, της συλλογικής μνήμης και της ικαριώτικης φιλοσοφίας, και αποκαλύπτουν, ο καθένας με τον τρόπο του, το πολυπόθητο μυστικό της μακροκαλοζωΐας.
-------------

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ: Σκηνοθεσία: Αντώνης Γλαρός, Διεύθυνση παραγωγής: Νικολέττα Γεωργακοπούλου, Επιστημονική επιμέλεια: Κατερίνα Φατούρου, Σενάριο: Νικολέττα Γεωργακοπούλου, Αντώνης Γλαρός, Ηρώ Γλαρού, Κατερίνα Φατούρου, Διεύθυνση φωτογραφίας: Ξενοφώντας Βαρδαρός, Μοντάζ: Νικολέττα Γεωργακοπούλου, Ήχος: Μερόπη Καρακίτσιου, Ροζάννα Μπάγια, Μίξη Ήχου: Βαγγέλης Φάμπας, Εκτέλεση παραγωγής: Massive Productions, Παραγωγή: Περιφέρειακο Ταμείο Ανάπτυξης Βορείου Αιγαίου, Πολιτιστικός Σύλλογος «Ιωάννης Μελάς», Διάρκεια: 40’

Πέλαγος Πολιτισμού

«Πενία τέχνας κατεργάζεται...Φτιάχνω μικρές σόμπες και συσκευές παρασκευής φαγητού από 3 υλικά»

Δεκάδες υλικά που στη σημερινή καταναλωτική κοινωνία είναι για πέταμα μπορείτε αντί να τα στείλετε στον κάδο  να τα αποθηκεύσετε και στην κρίσιμη ώρα να σας βοηθήσουν τόσο στο να ζεσταθείτε, όσο και να μαγειρέψετε ή ζεστάνετε το φαγητό σας. 

Πάμε όμως να δούμε πως με έναν πολύ απλό τρόπο μπορείτε να φτιάξετε αυτές τις φορητές συσκευές: 

Καταρχήν το βασικό υλικό είναι τα κονσερβοκούτια, κάθε μεγέθους και κάθε είδους, αρκεί να είναι μεταλλικά.  Το δεύτερο υλικό είναι το χοντρό χαρτόνι με τις κυψέλες. Και το τρίτο υλικό είναι τα χρησιμοποιημένα κεριά. 

Καταρχήν κόβουμε σε λωρίδες το χαρτόνι ύψους στα 2/3 του ύψους της κονσέρβας που έχουμε. Προσοχή το ύψος του χαρτονιού να είναι βαθμιδωτό. Δλδ στο κέντρο του σπειρώματος που θα δημιουργήσουμε το χαρτόνι θα είναι στα 2/3 ενώ στην άκρη στο 1/3. 

Μετά βάζουμε μέσα τις λωρίδες χαρτονιού σχηματίζοντας σπύρωμα. Όπως είπαμε και στην προηγούμενη παράγραφο στο κέντρο πρέπει το χαρτόνι να είναι πιο ψηλό, να εξέχει του υπολοίπου γιατί αυτό το κομμάτι θα χρησιμεύει όπως το γνωστό μας φιδάκι. Θα καίγεται λίγο λίγο. 

Το μήκος των κομματιών θα το ρυθμίσετε εσείς, όπως και τα τεμάχια που θα χρειαστείτε και είναι σε συνάρτηση του μεγέθους της κονσέρβας. Για την κλασσική κονσέρβα τόνου των 150 γραμ. θα χρειαστείτε ένα κομμάτι χαρτόνι 12-14 εκατοστά. 

Αφού τοποθετήσετε το χαρτόνι σε σπείρωμα μέσα στο κονσερβοκούτι τότε πάμε στο δεύτερο υλικό, που είναι το κερί. Το κερί πρέπει να είναι λιωμένο. Χρησιμοποιείστε ένα δοχείο για να λιώσετε παλιά κεριά με τη μέθοδο μπεν μαρί. Δηλαδή για όσους δεν γνωρίζουμε ζεσταίνουμε μια κατσαρόλα με νερό και στο πάνω μέρος πολύ προσεκτικά τοποθετούμε ένα μικρότερο κατσαρολάκι ή κουτί απο κονσέρβα και εκεί ρίχνουμε τα κεριά,

 Μετά από λίγα λεπτά θα αρχίσουν να λιώνουν. Μόλις γίνουν ρευστό και όπως είναι ακόμα ζεστά περιχύνουμε το χαρτί μέχρι το σημείο που προεξέχει το κομμάτι του κέντρου του σπειρώματος, προσέχοντας απλά να περιβρέξουμε, όχι όμως να το καλύψουμε, γιατί αυτό θα χρησιμοποιηθεί ως φιτίλι, όπως η εικόνα. 

Η μικρή κονσέρβα (όπως του τόνου) επαρκεί για να 2 ώρες συνεχούς καύσης. 

Ανάλογα με τα μέγεθος της κονσέρβας που χρησιμοποιούμε μια τέτοια αυτοσχέδια συσκευή μπορεί να ζεστάνει ακόμα και ένα μικρό δωμάτιο (στην περίπτωση της κονσέρβας 1 κιλού).  Φυσικά η λύση αυτή είναι για ακραίες καταστάσεις και δεν επαρκεί για την θέρμανση σας. 

Ένας πολύ σημαντικός λόγος, πλέον να μην πετάς κονσέρβες, κεριά και χοντρά χαρτόνια. 

Με 50 τέτοιες συσκευές σε απλή κονσέρβα έχεις εξασφαλίσει τον τρόπο για να ζεσταίνεις το φαγητό σου για έναν ολόκληρο χρόνο. 

http://etoimotita-enallaktiki-

Βιομηχανικοί ρύποι από οξείδια του σιδήρου νοσούν τον Ανθρώπινο Εγκέφαλο

Η είδηση ​​είναι ζοφερή:  Βιομηχανικοί ρύποι   έχουν βρεθεί σε μεγάλες ποσότητες στον ιστό του Ανθρώπινου εγκεφάλου. Τα σωματίδια μπορούν να εμπλέκονται με την ανάπτυξη ασθενειών όπως η νόσος Αλτσχάιμερ.

Τα τελευταία χρονια το περιβάλλον βρίσκεται στο επίκεντρο όλων των συζητήσεων. Πρόσφατη ερεύνα που δημοσιεύθηκε στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών.έδειξε ότι, μικρο σωματίδια που εκπέμπουν οι  βιομηχανίες  ανιχνεύτηκαν σε διάφορα δείγματα εγκεφάλου Ανθρώπων που ζουν σε επιβαρυμενες περιοχές  

Στον εγκέφαλο: εκατομμύρια μαγνητίτη ανά γραμμάριο

 Οι βιομηχανικοί ρύποι  παράγουν σωματίδια ,τα διάφορα οξείδια του σιδήρου, ο μαγνητίτης   (Ο μαγνητίτης είναι ορυκτό του σιδήρου. Από χημική άποψη είναι επιτεταρτοξείδιο του σιδήρου (Fe₃O₄). Το ορυκτό αυτό περιέχει περίπου 72,4% σίδηρο (Fe) και 27,6% οξυγόνο, (O), γνωστό και ως «μαγνήτις λίθος», λόγω των ιδιαίτερων ιδιοτήτων του, που και εξ αυτού ονομάζονται μαγνητικές.) Μέσα από αυτή τη μελέτη,  σύμφωνα με τα λόγια του καθηγητή Maher που αναμεταδίδονται  από το The Guardian <<οι Επιστήμονες  ανακάλυψαν μεγάλες ποσότητες μαγνητίτη σε σύγκριση με το φυσιολογικό, στον εγκεφαλικό ιστό>>, . Η μελέτη διεξήχθη σε ένα σχετικά μικρό δείγμα 37 ανθρώπων? οπότε θα χρειαστούν  περαιτέρω δοκιμές για να εξακριβωθεί η σοβαρότητα αυτού του προβλήματος . 
Ο Μαγνητίτης εισβάλει  στον εγκέφαλο μέσω του οσφρητικού νεύρου. Ένας μικρός αριθμός σωματιδίων σιδήρου υπάρχουν στον εγκέφαλο σε φυσιολογικό αριθμό . Είναι αναγνωρίσιμα από τα ακανόνιστα περιγράμματα τους. 

Τα οξείδια του σιδήρου που σχετίζονται με πολλές ασθένειες

Ο Μαγνητίτης προκαλεί αυτό που ονομάζεται οξειδωτικό στρες  διαταράσσοντας τη λειτουργία των κυττάρων, και όχι μόνο, έχει και την δυνατότητα να απελευθερώνει ασταθή μόρια, τα οποία προκαλούν  αρνητικές συνέπειες για την υγεία. 
Συμφωνα με το New Scientist Καμία επίσημη σύνδεση δεν έχει γίνει, αλλά συμφωνησαν ότι υπάρχουν  έντονες συσχετίσεις μεταξύ της αυξημένης παρουσίας αυτών των μικρο-μαγνητών και της ανάπτυξης της νόσου του Αλτσχάιμερ και άλλων νευροασθενειών, καρδιαγγειακών ή ασθενειες του πνεύμονα στον Άνθρωπο .

Οι επιστήμονες επίσης ανακάλυψαν σωματίδια από νικέλιο, κοβάλτιο και λευκόχρυσο, στοιχεια που κανονικά απουσιάζουν  από το ανθρώπινο σώμα.Ο καθαρός αέρας είναι βασική προϋπόθεση για την καλή υγεία. Δυστυχώς όμως η μόλυνση της ατμόσφαιρας συνεχίζει να υπάρχει και να προκαλεί σοβαρές βλάβες στην υγεία μας.

πηγη http://www.consoglobe.com/

Μπισκότα στον καφέ, χωρίς γάλα, αυγά και βούτυρο

Μπισκότα  παραδοσιακά και μη... τα Αγαπημένα !Ταιριάζουν άριστα  με ένα Μερακλίδικο ελληνικό καφέ, σερβιρισμένα πάνω σε χαμηλά  ξύλινα τραπεζάκια, μέσα σε  χαλαρή ατμόσφαιρα που εμπνέει συζητήσεις περί ανέμων και υδάτων...Εύκολα ,νόστιμα και το κυριότερο υγιεινά αυτά τα κουλουράκια !....             Φτιάξτε  τα και Φιλέψτε τα σε Κυριακάτικα πρωινά  και  σε κάποια δύσκολα απογεύματα ,στον εαυτό σας ,σε  φίλους σας ,στην οικογένεια σας  και τέλος γιατί όχι τρατάρετε ακόμα  και το κακότροπο αφεντικό σας ( εδώ θα του πάει πολύ και το καυτερό πιπέρι ....!)

συστατικά

• αλεύρι 300 g
• 1/2 κουταλάκι του γλυκού μπέικιν πάουντερ
• 50 ml  λάδι 
• 150 γρ μαύρη ζάχαρη
• 100 ml  τσαι μυρωδάτου καφέ 

προετοιμασία

Βήμα 1

Σε ένα μπολ ρίχνετε μαζί τη ζάχαρη, το αλεύρι και μπέικιν πάουντερ. Επίσης, προσθέστε το λάδι και το  υγρό του καφέ Ζυμώνετε τη ζύμη μέχρι να γίνει λεία

Βήμα 2

Σε ένα ταψί με λαδόκολλα με μια σακούλα ζαχαροπλαστικής  για να ξεκινήσει η δημιουργία των cookies σε όποια τη μορφή  προτιμάτε.

Βήμα 3

Προθερμαίνετε το φούρνο στους 200-220 ° C και ψήνετε τα μπισκότα για περίπου 15 λεπτά.

 Τα μπισκότα  χωρίς βούτυρο,γάλα και αυγά είναι το τέλειο σνακ για  άτομα με τροφικές δυσανεξίες! Ο καφές,  επίσης σας παρέχει  μια αναγκαία πινελιά για να  αντιμετωπίσετε  με ένα γλυκό και νόστιμο τρόπο τις αγχωτικές ημέρες του Χειμώνα   ...

Τα ελληνικά προϊόντα και οι Έλληνες παραγωγοί αξίζουν τη στήριξη μας όχι από οίκτο ή από πατριωτισμό αλλά για την υψηλή ποιότητα, και τις αξίες που κουβαλούν.

Τις τελευταίες, ομολογουμένως δύσκολες μέρες, η παραπληροφόρηση χτύπησε κόκκινο όπως ήταν λογικό. Ένταση, αγωνία, αδικία, συναισθηματική φόρτιση μας κατέστησαν εύκολους δέκτες και πιο εύκολους πομπούς μηνυμάτων. Από τα μηνύματα αυτά δεν έλειψαν βέβαια και τα ελληνικά προϊόντα που υποτίθεται πως «αν κάθε ένας από εμάς αγόραζε για ένα χρόνο ελληνικά προϊόντα αξίας 1000 ευρώ, θα κερδίζαμε όσο είναι το ΕΣΠΑ και δεν θα χρειαζόμασταν… δανεικά/Ευρώπη/μειώσεις μισθών/ΕΝΦΙΑ [ανάλογα το troll]. Γι’ αυτό όλοι να αγοράζετε προϊόντα με barcode που ξεκινά από 520».

Να ξεκινήσω με τα τεχνικά θέματα. Στο barcode ο αριθμός 520 [και 521], που αντιστοιχεί στην Ελλάδα, σηματοδοτεί την χώρα στην οποία ανήκει η επιχείρηση που ζήτησε την έκδοση του κωδικού. Εάν δηλαδή μια ελληνική επιχείρηση εισάγει ένα προϊόν από το εξωτερικό και εκδώσει κωδικό, αυτός θα ξεκινά με 520 [ή 521]. Δεν σημαίνει απαραίτητα πως το προϊόν είναι ελληνικό, συνήθως είναι, αλλά μπορεί και όχι.

Επιπλέον δεν υπάρχει καμία μελέτη που να τοποθετεί το συνολικό όφελος από την αγορά ελληνικών προϊόντων σε 12δις. Συμπέρασμα, το μήνυμα που κυκλοφορεί είναι ψευδές ή αλλιώς στην γλώσσα του ιντερνέτ hoax [απάτη].

Η αλήθεια είναι πως τα ελληνικά γαστρονομικά προϊόντα, ειδικά τα τελευταία χρόνια, παρουσιάζουν μιακατακόρυφη αύξηση στην ποιότητα και την ποικιλία τους, ως αποτέλεσμα της κρίσης και της στροφής περισσότερων ανθρώπων στην παραγωγή. Έτσι, εισήλθαν άτομα με εξειδικευμένες επιχειρηματικές γνώσεις που εκμεταλλευτήκαν τον  ξεχασμένο γαστρονομικό πλούτο μας, αυξάνοντας τον ανταγωνισμό, εφαρμόζοντας τεχνολογικές καινοτομίες και παρουσιάζοντας προϊόντα παγκοσμίου επιπέδου. 

Από την άλλη, σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία εισήλθαν στην ελληνική αγορά αρκετές εταιρείες από το εξωτερικό, ενώ εξαγοράσθηκαν και πολλές ελληνικές. Θα πρέπει να σημειώσουμε πως και σε  αυτές τις εταιρείες επίσης εργάζονται αρκετοί Έλληνες και επωφελούνται πολλές ελληνικές οικογένειες.

Τα ελληνικά προϊόντα και οι Έλληνες παραγωγοί αξίζουν τη στήριξη μας όχι από οίκτο ή από πατριωτισμό αλλά για την υψηλή ποιότητα, τη διαδικασία παραγωγής, την αυθεντικότητα, τις πρώτες ύλες αλλά και τις αξίες που κουβαλούν. Η αγορά ελληνικών προϊόντων είναι θέμα κουλτούρας και ευθύνης για την διατροφή μας, την θρεπτική τους αξία, την ποιότητα παραγωγής, την σωστή συσκευασία, την μοναδικότητα και την καινοτομία τους. Ας μην ξεχνούμε πως αρκετοί επιτήδειοι κολλούν ελληνικές σημαιούλες, εκδίδουν κωδικούς 520 και ξεχνούν να αναγράψουν τα συντηρητικά τους στη συσκευασία.

Αν θέλουμε λοιπόν να προφυλάξουμε την ελληνική παραγωγή και τους σωστούς παραγωγούς ας αφιερώσουμε λίγο παραπάνω χρόνο στις ετικέτες των προϊόντων αναζητώντας πρωτίστως την ποιότητα αλλά και τον τόπο παραγωγής, τη σύνθεση, τη συνταγή, τα υλικά και την θρεπτική τους αξία.

Τα ελληνικά προϊόντα είναι ένας πολύ σημαντικός τομέας που θα μπορούσε να επηρεάσει το ισοζύγιο εξαγωγών/εισαγωγών αλλά αυτό που προέχει είναι η ανάπτυξη ορθής καταναλωτικής κουλτούρας. Διαφορετικά θα συνεχίζουμε να αγοράζουμε «ελληνικά» κοτόπουλα από τη Βουλγαρία.

  πηγη Χάρης Τζαννής, Fnl-guide.com

Ο Φίλιππος και η τσαμπουνοφυλάκα του τα «έδωσαν» όλα ξεσηκώνοντας τους Ικάριους ομογενείς

Ο Φίλιππος Καριμάλης με τον ικαριώτικο τσαμπουνοφύλακα και η Βικτωρία Μαυρογιώργη από το Πίτσμπουργκ της Πενσιλβάνιας με το βιολί.

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Η τελευταία μέρα του 113ου συνεδρίου της Πανικαριακής Αδελφότητας «Ικαρος» που διοργανώθηκε στο ξενοδοχείο «Sheraton New York Times Square» στο Μανχάταν εμπεριείχε πολλές ευχάριστες εκπλήξεις τόσο για τους συνέδρους και τις οικογένειές τους, όσο για τους σερβιτόρους και το άλλο προσωπικό του ξενοδοχείου.

Πολλές από τις ευχάριστες εκπλήξεις με τις οποίες βρέθηκαν αντιμέτωποι οι σύνεδροι τις αναφέραμε στο ρεπορτάζ μας για την λήξη του συνεδρίου και σχετίζονταν τόσο με τις δωρεές προς την γενέτειρα οι οποίες ξεπερνούν κατά πολύ τις 150.000 δολάρια και τις υποτροφίες στους αριστούχους μαθητές της Αμερικής και της Ικαρίας και των Φούρνων, όσο και με την επίσκεψη στο Παγκόσμιο Εμπορικό Κέντρο της Νέας Υόρκης, το Μουσείο της 11ης Σεπτεμβρίου και τον υπό ανέγερση ναό του Αγίου Νικολάου.

Από αριστερά διακρίνονται οι Τίνα και Γιώργος Παράλεμος, Πατρίσια και Σταμάτης Τσαντές, Φώτης Καρνάβας και Ελευθερία (Τέρυ) Πλατή, -. Ιωάννης Λαρδάς, Βασίλης Σάφος, Nick Buetner, Γεώργιος Χωριάτης και Τζον Λυγίζος.

Το βράδυ της Κυριακής μόλις άρχισαν τα όργανα να παίζουν οι σερβιτόροι, οι μπάρμαν και οι άλλοι που εκείνη την ώρα ήταν παρόντες και εξυπηρετούσαν τους ομογενείς παράτησαν τους δίσκους και τα σερβίτσια και παρακολουθούσαν τους οργανοπαίκτες και τους νέους που πιάστηκαν χέρι – χέρι και ξεκίνησαν το μεγάλο ξεφάντωμα.

Στιγμιότυπο από το ξεφάντωμα της νέας γενιάς των Ικαριωτών.

Ηταν η πρώτη φορά που σε ένα κεντρικό ξενοδοχείο του Μανχάταν ξεφάντωναν με ένα βιολί και με έναν ικαριώτικο τσαμπουνοφύλακα. «Για μας ήταν κάτι συνηθισμένο, αλλά για το προσωπικό του ξενοδοχείου ήταν ανεπάντεχο. Ηταν μια ευχάριστη έκπληξη η οποία θα μείνει βαθειά χαραγμένη στην μνήμη τους» δήλωσε στον Εθνικό Κήρυκα ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της Πανικαριακής Αδελφότητας Αμερικής και Καναδά «Ικαρος» Γιώργος Παράλεμος.

Στο κέντρο η η Βικτωρία Μαυρογιώργη από το Πίτσμπουργκ της Πενσιλβάνιας και ο Φίλιππος Καριμάλης, ο οποίος έπαιξε τον ικαριώτικο τσαμπουνοφύλακα.

Ερωτηθείς για τους οργανοπαίκτες επεσήμανε ότι ήταν η Βικτωρία Μαυρογιώργη από το Πίτσμπουργκ της Πενσιλβάνιας και ο Φίλιππος Καριμάλης, ο οποίος έπαιξε τον ικαριώτικο τσαμπουνοφύλακα και είχε έρθει αποκλειστικά για το συνέδριο από την Ικαρία.

Η τσαμπουνοφύλακα είναι ένα παραδοσιακό όργανο της Ικαρίας το οποίο είναι χειροποίητο και αποτελείται από τον ασκό – το οποίο είναι κατεργασμένο κατσικίσιο δέρμα – το επιστόμιο και τον αυλό. Σε άλλα γεωγραφικά διαμερίσματα της Ελλάδας το όργανο αυτό το ονομάζουν «γκάιντα», ή «τσαμπούνα», ή «τουλούμι», ή «αγγείο».

Ο κ. Παράλεμος, ο οποίος ηγούνταν και της οργανωτικής επιτροπής του συνεδρίου εξέφρασε την ικανοποίησή του για την επιτυχία του συνεδρίου και για τις αποφάσεις του σχετικά με τις δωρεές στο νησί, τις υποτροφίες και τα προγράμματα για τη νέα γενιά.

Στιγμιότυπο από το ξεφάντωμα.

«Ευχαριστώ τους συμπατριώτες μας από όλη την επικράτεια των ΗΠΑ και του Καναδά που συμμετείχαν στο 113ο συνέδριο και συνέβαλαν στην επιτυχία, καθώς επίσης και την απερχόμενη διοίκηση με πρόεδρο την Ελευθερία (Τέρυ) Πλατή οι οποίοι αγωνίστηκαν με πάθος για την αναβάθμιση της Πανικαριακής Αδελφότητας», επεσήμανε ο κ. Παράλεμος.
Ερωτηθείς για τους στόχους της νέας ηγεσίας ο κ. Παράλεμος επεσήμανε ότι έχουν προσδιοριστεί με σαφήνεια και επικυρωθεί από το συνέδριο.

«Στόχος της νέας ηγεσίας είναι αναβάθμιση του ρόλου της Πανικαριακής Αδελφότητας Αμερικής και Καναδά και η αναζωογόνηση όλων των τμημάτων και η ενίσχυση του Ιδρύματος της Πανικαριακής Αδελφότητας, το οποίο είναι ένα από τα πιο ισχυρά και συνάμα ιστορικά ιδρύματα της ομογένειας», κατέληξε ο κ. Παράλεμος.http://www.ekirikas.com

ΙΚΑΡΙΑ ...με τα μάτια της Τζένης Μπαλατσινού

Πάνω από είκοσι χρόνια ήθελα να επισκεφτώ την Ικαρία. Είχα ακούσει τόσους μύθους και ιστορίες που φάνταζε σαν τη χώρα του Ποτέ. Ιστορίες για τα εικοσιτετράωρα πανηγύρια, για τους ανθρώπους που ανοίγουν τα μαγαζιά τους ό,τι ώρα θέλουν, για τις άδειες παραλίες, για τους μαγαζάτορες που δεν βιάζονται να σε εξυπηρετήσουν, όπως και πολλές μεταφυσικές ιστορίες και φαντάσματα – τους αρέσει το μεταφυσικό στην Ικαρία.Όλες αυτές οι ιστορίες μαζί με το μυστικό της μακροζωίας, μου είχαν εξάψει τη φαντασία και ένοιωθα ενθουσιασμένη που επιτέλους θα πήγαινα έστω για τέσσερις  ημέρες (γιατί την Ικαρία για να τη δεις θέλεις τουλάχιστον δέκα ημέρες).

Ξεκίνησα με πρόγραμμα και πολύ στοχευμένη για το  ποια μέρη ήθελα να δω. Μεγάλος λάθος. Από ό,τι έβαλα στόχο, δεν έκανα τίποτα, εκτός να παραβρεθώ σε πανηγύρι. Να ‘ναι καλά η καλή μου φίλη Ναταλία και ο Νίκος, γιατί είναι εντελώς διαφορετικό να πας μόνος σου και αλλιώς να πας με Ικαριώτες.

Μόλις έφτασα, δίπλα από το αεροδρόμιο έριξα μια βουτιά στο Φάρο, μια μεγάλη παραλία με ωραίο βυθό, και μετά φάγαμε στο χωριό Καραβόσταμο, μια ώρα από το Φάρο, στην ψαροταβέρνα Μαντουβάλα, πάνω στη θάλασσα, όπου η μοναδική οικογένεια Τσιμπίδη, με την Τρισεύγενη, το Γιάννη, το Ζαχαρία και το Βαγγέλη, μας έφεραν τους ωραιότερους μπαλάδες (ψάρια) που δεν είχα δοκιμάσει ποτέ μέχρι τότε, φάβα και μαυρομάτικα φασόλια με χταποδάκι, αλλά και συγκλονιστικά χόρτα και κολοκύθια. Όλα  από το μποστάνι τους και όλα από τη δική τους τράτα.

Αφού είπαμε μεταξύ μας πολλές φορές πόσο ευλογημένοι είμαστε που βρισκόμαστε εδώ, αρχίσαμε να ανηφορίζουμε στο Πέζι στις Ράχες, που έχει μια μοναδική ιστορία. Δεν θα σας την πω, βρείτε τον Νίκο Πετρόγιαννη να σας την πει.

Μετά από μία ώρα διαδρομής φτάσαμε στο Πέζι, ένα υπέροχο πέτρινο σπίτι μέσα στο δάσος , που φάνταζε σαν να έχει βγει από παραμύθια του  Άντερσεν.δάσος , που φάνταζε σαν να έχει βγει από παραμύθια του  Άντερσεν.

Ίχνος σήματος κινητού, μεγάλη ελευθερία…. Το πιο κοντινό μέρος για να πιάσει το κινητό ήταν σε 15 περίπου λεπτά απόσταση με το αυτοκίνητο, στο χωριό Χριστός, ένα από τα πιο όμορφα και γραφικά χωριά. Στον υπέροχο κεντρικό δρόμο που διασχίζει το «χωριό που δεν κοιμάται ποτέ», βρήκαμε την Κουζίνα,  όπου αξίζει να δοκιμάσετε πουγκιά με λαχανικά και κάρυ  είναι θεϊκό! Στο πολύ όμορφο μπαρ με τον υπέροχο κήπο, το Δενδρόσπιτο, ένα παλιό σπίτι που η Ανθοδέσμη και ο Κώστας μετέτρεψαν με πολύ αγάπη σε μικρό παράδεισο, υπάρχουν όντως δενδρόσπιτα αν θέλεις να αράξεις ψηλά.

Την άλλη μέρα, αφού ξυπνήσαμε και φάγαμε πρωινό σε ρυθμούς Ικαρίας, πήγαμε στο Λιβάδι, όπου καταλήγει το ποτάμι από το φαράγγι του Χάρακα. Εκεί μπορείς να κάνεις πολύ ωραίο κάμπινγκ.

Όμως αυτό το οποίο θα μπορούσες με μεγάλη ευχαρίστηση να πάρεις μαζί σου φεύγοντας από την παραλία, είναι να μάθεις για τους άνεμους στη σχολή Ανεμολογίας. Δηλαδή να συζητήσεις στην κυριολεξία » περί ανέμων και υδάτων».

Ανεβήκαμε από εκεί προς το βουνό για βραδινό, κοντά στον Προφήτη Ηλία. Στη ταβέρνα Άργιος, είχα την τύχη να μου πει όλη την ιστορία για την εξορία του, ο Ντίνος Πετρόγιαννης, ένας υπέροχος άνθρωπος με πανέμορφα μάτια που μίλαγε με  γλύκα για όλα αυτά τα δύσκολα που του συνέβησαν στη ζωή στα χρόνια της εξορίας. Μουσικός, μοιραζόταν το δωμάτιό του με τον Λουντέμη και είχε όμορφες ιστορίες για τον Χατζιδάκι. Ομολογώ πως τελικά δεν ήξερα τίποτα για την εξορία.

Γυρίσαμε στο σπίτι ίσα-ίσα για να βάλουμε τα σωστά παπούτσια –τα οποία τελικά εγώ δεν έβαλα. Υποσημείωση κορίτσια να φοράτε κλειστά παπούτσια στα πανηγύρια για να μπορείτε να είστε ανταγωνιστικές στις πατημασιές.

Γύρω στα μεσάνυχτα  πήγαμε στο πανηγύρι στις Καστανιές, νωρίς τελικά για ικαριώτικο πανηγύρι. Από το κατσικάκι μέχρι το γαλακτομπούρεκο, όλα πετανόστιμα, και το κρασί που έρεε άφθονο και ντόπιο, ό,τι πρέπει για να κάνεις κεφάλι. Η πιο συγκινητική στιγμή όταν η ορχήστρα έπαιξε ένα κομμάτι τανγκό και  χόρεψαν όλοι, από τους υπερήλικες μέχρι τους νέους, έμοιαζε με παλιά ιταλική ταινία.

Ο κόσμος άρχισε να έρχεται μετά τις 3. Το πιο σημαντικό για να αντέξεις στο πανηγύρι είναι να μην αρχίσεις να πίνεις από την αρχή, έτσι ώστε να προλάβεις να χορέψεις το «Πώς το Τρίβουν το Πιπέρι», το τραγούδι με το οποίο κλείνουν όλα τα πανηγύρια στην Ικαρία. Δεν πρόλαβα, υπόσχομαι την επόμενη φορά. Την παράσταση έκλεψε ο 80χρονος Γιώργος Στενός, ο γνωστός μελισσοκόμος από το χωριό Χριστός, με την σπάνια χορευτική φιγούρα “κωλοκάθισμα» χωρίς χέρια.

Την επόμενη μέρα πήγαμε να δούμε το ηλιοβασίλεμα στη Μονή της Θεοκτίστης, στο χωριό Πηγή. Η πρώτη εντύπωση όταν φτάνεις είναι πως εκεί κατοικούσαν  εξωγήινοι. Στο βάθος αγναντεύεις την Μεσσαριά και τις χαράδρες που ξεχύνονται μέσα στο άπειρο πράσινο.

Τρία νησιά έχουν σαν καύχημα την Αγία Θεοκτίστη. Η Λέσβος στην οποία γεννήθηκε, η Πάρος στην οποία έζησε τριάντα πέντε χρόνια ασκητική ζωή και η Ικαρία στην οποία βρίσκονται τα σεπτά λείψανά της.

Εκτός από την υπέροχη θέα και το ηλιοβασίλεμα αξίζει να φας στο καφενεδάκι τους λουκουμάδες της Μαρίας Φραντζέσκου, που προσέχει  τη μονή, και να ακούσεις όλη την ιστορία του νησιού από μια γυναίκα που θα μπορούσε να είναι η προσωποποίηση της Ικαρίας. Έχει ένα αγέρωχο περπάτημα, φίνο αλλά ταυτόχρονα αντρικό. Σνόμπαρε τον Τζέιμι Όλιβερ, καθώς έφτιαξε μεν τραχανά μαζί του, αλλά όταν της ζήτησε να αρμέξουν την κατσίκα τον έστειλε  να το κάνει μόνος του.

Το βράδυ, δοκιμάσαμε υπέροχο κρέας στο Slow Food στο Μάραθο, στην Ευαγγελία Μαρινάκη, σε μια όμορφη πλατεία. Φτιάχνει το δικό της τυρί, έχει τα δικά της ζώα και το δικό της μποστάνι.

Παρόλο που ήθελα να πάω και φημισμένη παραλία Σεϋχέλες αλλά και στην Μεσακτή των  σέρφερς ,  αποφασίσαμε να πάμε στην μακρινή παραλία Τραπάλου. Η Καλλιόπη Παναγιωτίδου μαγειρεύει στη μοναδική ταβέρνα της παραλίας, και το μεσημεριανό μας εκεί εξελίχθηκε πάλι σε μικρό πανηγύρι με 10 άτομα. Και παρότι όλοι έπρεπε να πάνε σε ένα γάμο στη Λαγκάδα (μαζί κι εμείς ακάλεστοι) το κέφι που έγινε στη μικρή ταβέρνα, μας κράτησε και εμάς και τους καλεσμένους εκεί μέχρι αργά.

Αξίζει να παραβρεθείς σε ένα γάμο στην Ικαρία για να δεις το τσιμέντωμα το γαμπρού και πολύ αργά το βράδυ, το ψήσιμο της γραβάτας του που την κόβουν κομματάκια και την τρώνε οι φίλοι του.  Η Ικαρία θα μπορούσες να πεις ότι είναι ένα πάτσγουορκ πολλών αντιθέσεων. Διαφορετικά κομμάτια που όταν ενώνονται δίνουν ένα ισορροπημένο, υπέροχο αποτέλεσμα. Σαν να παίζονται διαφορετικές ταινίες σε κάθε γωνία.

Το σίγουρο είναι πως η Ικαρία είναι αυτόνομη, κι αν ένα μέρος θα μπορούσε να αυτονομηθεί θα ήταν αυτό. Άλλωστε είχε αυτονομηθεί για ένα μικρό διάστημα, το 1912, πριν την ένωσή της με την Ελλάδα.

Οι άνθρωποι είναι ευγενέστατοι και φιλόξενοι, αρκεί να αφεθείς στους ρυθμούς του νησιού. Το μυστικό της μακροζωίας, όπως λέει η Μαρία Φραντζέσκου δεν είναι ούτε η διατροφή ούτε οι αργοί ρυθμοί. Είναι να ξυπνάς το πρωί και να ξέρεις ότι έχεις να κάνεις συγκεκριμένες δουλειές. Εάν έχεις παραιτηθεί και δεν δουλεύεις το μυαλό σου μέχρι να φύγεις από αυτό τον κόσμο, τότε είναι που γερνάς. Σοφά λόγια…       http://www.jenny.gr     φωτογραφίες   https://www.instagram.com/jennybalatsinou/