Πέμπτη 13 Απριλίου 2017

Στα μονοπάτια της Άνω Χάλαρης -Καταρράκτες Ραξούνια-Διπόταμα-Χρηστός

Βρίσκονται στα ανατολικά του νησιού κοντά στο χωριό Προφήτης Ηλίας (Καρές). Το κοντινότερο σημείο που μπορούν να προσεγγιστουν με οποιοδήπτε όχημα, απέχει είκοσι λεπτά περπάτημα μέσα από καταπράσινο δάσος ακολουθώντας το απο χρόνια χαραγμένο μονοπάτι.

Η καλύτερη εποχή για να επισκεφθεί κανείς τους καταρράκτες είναι η άνοιξη καθώς τα νερά που κυλούν από το βουνό και σχηματίζουν τα "ραξούνια" είναι περισσότερο πλούσια και ορμητικά από κάθε άλλη εποχή του χρόνου.
Μπροστά απο τους καταρράκτες εκτείνεται το φαράγγι της Χάλαρης που συνθέτει ένα επιβλητικό και εντυπωσιακό τοπίο. Το μονοπάτι που οδηγεί στους καταρράκτες συνεχίζει μέσα απο το φαράγγι και φτάνει μέχρι τη θάλασσα. Το φαράγγι αποτελεί προστατευόμενη περιοχή απο τον ευρωπαικό οργανισμό "natura 2000"

Η βόλτα ξεκινά απ’τον Προφήτη Ηλία και αρχικά περπατάμε μέσα σ’ένα δάσος από πεύκα, κουμαριές, άντρακλους, άργιους και ρείκια, ώσπου να φτάσουμε στην κοίτη του παραπόταμου της Χάλαρης, όπου έχουμε κυρίως πλάτανους κ σκλήθρα. Πριν φτάσουμε στην κοίτη του ποταμού περνάμε κοντά από έναν ερειπωμένο πια νερόμυλο κ έπειτα κατεβαίνουμε πιο χαμηλά προς το φαράγγι.

Πρώτη στάση ο καταρράκτης Ραξούνια, όπου χειμώνα κ άνοιξη έχει άφθονο νερό, το οποίο όλο και μειώνεται τους θερινούς μήνες.


 





Κατεβαίνουνε περίπου ένα τέταρτο ακόμα κ αν η επίσκεψη μας γίνεται σε μήνες όπου ο καταρράκτης έχει ακόμα αρκετό νερό, κάνουμε μια μικρή παράκαμψη για να τον δούμε κ από την κάτω πλευρά κ να γεμίσουμε με νερό τα παγούρια μας.

 Απόλυτος οδηγός σε αυτές τις πορείες, ο Χάρης ο φυσικοθεραπευτής μας .. για κάθε απρόοπτο στη διάρκεια του ταξιδιού😉


Επιστρέφουμε στο σημείο που αφήσαμε το κυρίως μονοπάτι κ κατεβαίνουμε περίπου ένα 20λεπτο ακόμα έως τα Διπόταμα. Μετά τα Ραξούνια η διαδρομή έχει μεγαλύτερη κλίση και η βλάστηση σταδιακά αραιώνει και αντικαθίσταται από ένα φοβερό τοπίο με συνθέσεις βράχων που θυμίζουν τοτέμ. Φτάνοντας στα Διπόταμα συναντάμε κάμποσες λιβάδες με μικρά καταρρακτάκια, όπου μια δροσιστική βουτιά επιβάλλεται ειδικά τους πιο ζεστούς μήνες.





Από την κορυφή του καταρράκτη βλέπουμε μεγάλο μέρος του Φαραγγιού της Χάλαρης, που καταλήγει στο Να.





Από τα Διπόταμα προαιρετικά περπατάμε κ σκαρφαλώνουμε εναλλάξ ως τον Ράτσο, τον άλλο καταρράκτη, ο οποίος δε στερεύει ποτέ εντελώς, καθώς βρίσκεται πάνω στον κυρίως ποταμό, την Χάλαρη.Ο Ράτσος βρίσκεται σ’ένα μαγικό μέρος, όπου σίγουρα αξίζει τον κόπο να φτάσει κανείς, παρόλο που είναι λίγο πιο κουραστικό από το υπόλοιπο μονοπάτι. Ο καταρράκτης αποτελείται από 3 επίπεδα και μια υπέροχη λιβάδα, όπου επίσης αξίζει να κάνει κανείς και άλλο μπάνιο. Μέχρι να φτάσουμε εκεί υπάρχουν κ κάμποσες λιβάδες ακόμα, κατάλληλες για βουτιά ή ακόμα κ κολύμπι. Κοινώς, όσοι θέλουν, μπορούν ν’αφήσουν ελεύθερη τη βύδρα που κρύβουν μέσα τους στο κομμάτι ανάμεσα στα Διπόταμα κ το Ράτσο.





Από το Ράτσο επιστρέφουμε στα Διπόταμα και από ‘κει αρχίζουμε ν’ανηφορίζουμε προς το Χριστό από μονοπάτι με όχι πολύ έντονη κλίση. Σ’αυτό το κομμάτι της διαδρομής συναντάμε κυρίως άργιους, πρίνους και μυρσινιές και είναι πάλι αρκετά δασωμένη. Πριν φτάσουμε στο Χρηστό , περνάμε κοντά από το εκκλησάκι του Αη Γιάννη, όπου γίνεται πανηγύρι στις 24 Ιούνη στο οποίο γύρω στα μεσάνυχτα ανάβουν φωτιές όπου καίγονται τα στεφάνια της Πρωτομαγιάς και τις οποίες τις πηδάνε όλοι όσοι θέλουν. Σημειώσεις: Για τη συμμετοχή στην συγκεκριμένη διαδρομή χρειάζεται αρκετά καλή φυσική κατάσταση. Κάποιο πρόβλημα στα γόνατα ή υψοφοβία, θα έκανε τη συμμετοχή εξαιρετικά δύσκολη λόγω της πολύ απότομης κλίσης σε κάποια σημεία.





Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου