Να φυτέψω Χαρουπιά?

Η χαρουπιά είναι δέντρο μακρόβιο, πολύγαμο, μόνοικο ή δίοικο, ιθαγενές της Μεσογείου. Έχει φλοιό καστανόφαιο, λεπτό, κόμη πυκνή, συνήθως σφαιρική, φύλλα πτερωτά με 4 – 10 φυλλάρια ακέραια, δερματώδη, βαθυπράσινα και γυαλιστερά από πάνω, ωχροπράσινα από κάτω, άνθη με βαριά οσμή, χωρίς πέταλα, μικρά, σε μασχαλιαίους ή πλευρικούς κοκκινωπούς βότρυες, δίκλινα συνήθως, με κάλυκα μικρό, πρασινωπό, πεντάλοβο, πέντε στήμονες, μακριούς στα αρσενικά άνθη, κοντούς και, κατά κανόνα, άγονους στα θηλυκά ή ερμαφρόδιτα. Καλλιεργείται εύκολα και ευδοκιμεί σε όλα τα εδάφη εκτός από τα υγρά και τα άπορα.

Η καρποφορία της αρχίζει συνήθως το 6-7 έτος και συνεχίζεται για πολλά χρόνια. Η ωρίμανση του καρπού διαρκεί σχεδόν ένα χρόνο, από το Φθινόπωρο που γίνεται η ανθοφορία μέχρι τα τέλη Αυγούστου του επόμενου έτους που αρχίζουν να πέφτουν οι ώριμοι πια καρποί. Τα φύλλα της είναι σύνθετα, σκληρά, ωοειδή με λείες παρυφές και σχηματίζουν πυκνό φύλλωμα. Μπορεί να φτάσει σε ύψος και τα 13 μέτρα, βρίσκεται σε όχθες ποταμών και παράκτιες περιοχές της Μεσογείου είναι δε γνωστή και με το όνομα ξυλοκερατιά, ενώ στην Κύπρο ως "τερατσιά", από την αρχαιοελληνική λέξη κεράτιον, για το χαρούπι. 

Από τη λέξη κεράτιον προέρχεται και η λέξη καράτι, γιατί το βάρος του σπόρου των χαρουπιών ορίστηκε ως η πιο μικρή μονάδα μέτρησης για χρυσό και πολύτιμους λίθους. Τα άνθη της είναι μικρά, πράσινα, χωρίς πέταλα. Γνωστό από την αρχαιότητα όπου το καλλιεργούσαν για τους καρπούς του τα χαρούπια ή ξυλοκέρατα.

Χαρούπια

Ο καρπός της χαρουπιάς είναι λοβός πεπλατυσμένος. Τα χαρούπια είναι μακριά, στριφτά και σκληρά πράσινου χρώματος όταν είναι άγουρα και ξυλώδη εξωτερικά ,καστανού χρώματος όταν είναι ώριμα. Η σάρκα του ώριμου καρπού περιβάλλει μέχρι και είκοσι καστανόχρωμα και πολύ σκληρά φακοειδή σπέρματα, διατεταγμένα κατά μήκος του.

Είναι σακχαρώδης και έχει ευχάριστη, γλυκιά γεύση.

Χρήσεις:

Η χαρουπιά είναι είδος δασικό, γεωργικό, βιομηχανικό και καλλωπιστικό. Το ξύλο της δίνει ξυλάνθρακες αρίστης ποιότητας, το καρδιόξυλό της χρησιμοποιείται στην επιπλοποιία, την ξυλογλυπτική, την τορνευτική και τη βαρελοποιία ενώ ο φλοιός και τα φύλλα της στη βυρσοδεψία και τη βαφική. Τα χαρούπια χρησιμοποιούνται ως ζωοτροφή και στη παρασκευή οινοπνευματωδών ποτών. Ακόμα αλευροποιούνται και χρησιμοποιούνται στη παρασκευή ενός θρεπτικού αλευριού κατάλληλου για βρεφικούς κοιλόπονους και παιδικές γαστρεντερίτιδες. Από τα σπόρια τους εξάγεται μία κολλώδης ουσία (κόμμι) χρήσιμη στηχαρτοβιομηχανία καθώς και ως στερεωτικό σε διάφορα τρόφιμα. Το ξύλο της χαρουπιάς χρησιμοποιείται σε ξύλινες διακοσμήσεις.

Στην Ελλάδα βρίσκεται αυτοφυής σε πολλές νησιώτικες περιοχές και κυρίως στην Κρήτη αλλά καλλιεργείται και σε φυτώρια για τον καλλωπισμό δρόμων και πάρκων. Στην Κύπρο καλλιεργείται εδώ και χιλιάδες χρόνια, και το 90% της παραγωγής εξάγεται σε διάφορες μορφές (χαρουπάλευρο, ολόκληρος καρπός, χαρουποπυρήνας, αλεσμένα, γόμα σεΙταλία, Αγγλία, Αμερική, Ισπανία, Αυστραλία, Ιαπωνία, και Αίγυπτο).

Κάνουν "θραύση" τα χαρούπια στη Κρήτη                                                                            Χαρούπι για χαρούπι δεν έχει μείνει στην Κρήτη αφού τα τελευταία 3 χρόνια οι Κρητικοί έχουν πλέον συνειδητοποιήσει πως η "σοκολάτα της Κρήτης" όπως αποκαλούσαν τον καρπό οι παλιοί, τείνει να μετατραπεί σε έναν μέχρι πρότινος καλά κρυμμένο θησαυρό τηςΚρητικής γης.  

Ειδικά φέτος η ζήτηση ξεπέρασε κάθε προηγούμενο με αποτέλεσμα αυτή την στιγμή το κρητικό χαρούπι να παρουσιάζει έλλειψη και κάποιες από τις τοπικές επιχειρήσεις που το χρησιμοποιούν ως πρώτη ύλη για διάφορα προϊόντα αναγκάζονται να προμηθεύονται ποσότητες και από την υπόλοιπη Ελλάδα.   Κάνουν "θραύση" τα χαρούπια 

Χρόνο με το χρόνο όλο και περισσότεροι Κρητικοί στρέφουν το ενδιαφέρον της σε αυτή την παραδοσιακή καλλιέργεια που τις τελευταίες δεκαετίες είχε εγκαταλειφθεί. 

Χαρακτηριστικό είναι πως λίγα χρόνια πριν μόλις 2 με 3 φούρνοι στην Κρήτη παρήγαγαν προϊόντα από χαρούπι, όπως ψωμί, κουλουράκια και παξιμάδια και μάλιστα μεεισαγόμενο χαρουπάλευρο ενώ σε αυτή την φάση όπως εκτίμησε δεν αποκλείεται να έχουν εκτοξευτεί στους 300 φούρνους και με πρώτη ύλη 100% κρητική.   Αυξάνονται οι νέοι καλλιεργητές χαρουπιάς.

Οι παλιές και κάποτε ξεχασμένες χαρουπιές στα χωριά της Κρήτης τραβούν πλέον σαν μαγνήτη τους επίδοξους πωλητές του προϊόντος με αποτέλεσμα οι καρποί όχι απλά να μαζεύονται αλλά κυριολεκτικά να εξαφανίζονται.   Την ίδια ώρα όλο και περισσότεροι είναι και εκείνοι που επιλέγουν να καλλιεργήσουν χαρουπιές αφού θεωρείται μία καλλιέργεια ιδανική για την κρητική γη και παράλληλα δεν απαιτεί μεγάλη προσωπική εργασία και μεγάλα έξοδα.  Το ταπεινό και ξεχασμένο στις μέρες μας  χαρούπι πιάνει πλέον καλή τιμή στην αγορά  ,όπου οι χρήσεις του είναι πάμπολλες.

Είναι ενδεικτικό πως το χαρούπι πωλείται κατά μέσο όρο από 23 έως 30 λεπτά ανά κιλό, ενώ ένα δέντρο μπορεί να δώσει έως 300 κιλά.     Της Στέλλας Τερζάκη                    πηγες neakriti.gr      http://agroepidotiseis.blogspot.gr/                                                                                                                                                                                 

Παρότι στην Ικαρία δεν υπάρχει οργανωμένη καλλιέργεια του, υπάρχουν κάποιοι (ελάχιστοι )αγρότες, που σε περιόδους που δεν έχουν άλλα εισοδήματα  , ασχολούνται με το μάζεμα του χαρουπιού από δέντρα που έχουν στις καλλιέργειες τους ή βρίσκουν διάσπαρτα στην Ικαριακή  ύπαιθρο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχουμε από το Δασαρχείο   δυστυχώς, τα λιγοστά εναπομείναντα δέντρα χαρουπιάς στον νησί μας έχουν υποστεί μεγάλη ζημιά, λόγω παράνομης υλοτόμησης . Έτσι αντί να τα φροντίζουμε και να τα πολλαπλασιάζουμε κόβουμε κι αυτά που υπάρχουν για καυσόξυλα.

Αν ο κόσμος ήξερε πόσο λίγη φροντίδα θέλουν οι χαρουπιές και ότι μπορούν να δώσουν χωρίς πολύ πολύ κόπο ένα καλό συμπληρωματικό εισόδημα τότε η κατάσταση ίσως να ήταν διαφορετική.

Ζητούνται Έλληνες ως προσωπικό φροντίδας ηλικιωμένων

Μεγάλη είναι η ζήτηση Ελλήνων ως προσωπικό φροντίδας ηλικιωμένων, σύμφωνα με τα στοιχεία φορέων του ελληνισμού της Αυστραλίας. 

Η πρώτη γενιά των Ελλήνων μεταναστών έχει γεράσει και οι ανάγκες τους μεγάλες.Κύριο εμπόδιο στην παροχή υπηρεσιών στους παλαίμαχους αγωνιστές της ζωής είναι η γλώσσα. Αυτή τη στιγμή, οι δίγλωσσοι 

Έλληνες επαγγελματίες στο χώρο της υγείας, δεν επαρκούν για την κάλυψη των αναγκών στα προγράμματα π.χ. ανακουφιστικής φροντίδας, φροντίδας στο σπίτι και ατομικής φροντίδας. Η απασχόληση σε αυτούς τους κλάδους απαιτεί την απόκτηση σχετικού πιστοποιητικού σπουδών και σχετικής λειτουργικής γλωσσικής επάρκειας Αγγλικής.

Για το σκοπό αυτό, και όχι μόνο, στα τέλη Μαΐου με αρχές Ιουνίου πρόκειται να πραγματοποιηθούν δωρεάν ενημερωτικά σεμινάρια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα, για όσους ενδιαφέρονται να πάνε 

στην Αυστραλία για σπουδές, αλλά και για πρώην κατοίκους της Αυστραλίας (Αυστραλοί υπήκοοι) που σκέφτονται να επιστρέψουν στη χώρα.

Το ΙΤΗΕΑ (Institute of Tertiary and Higher Education Australia – Ινστιτούτο Τριτοβάθμιας και Ανωτάτης Εκπαίδευσης Αυστραλίας - www.ithea.edu.au) είναι ένα αναγνωρισμένο (σύμφωνα με τις Αυστραλιανές αρχές) 

τριτοβάθμιο εκπαιδευτικό ίδρυμα στη Μελβούρνη της Αυστραλίας, το οποίο διαθέτει τους ακόλουθους κλάδους φοίτησης: Φροντίδας Ηλικιωμένων,Φροντίδας Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες, Αγγλικής (επίπεδο αρχάριων, 

προχωρημένων και επαγγελματιών), Προσχολικής Αγωγής και Βρεφονηπιαγωγών, Κοινωνικών Υπηρεσιών και Διοίκησης Επιχειρήσεων.

​ ​​Αν υπάρχουν ενδιαφερόμενοι για να παρακολουθήσουν ένα από τα σεμινάρια αυτά, να επικοινωνήσουν με τον κ. Παναγιώτη Ιασωνίδη (Διευθύνοντα Σύμβουλο του ΙΤΗΕΑ), μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου 
στο pj@ithea.edu.au και να δηλώσουν συμμετοχή, συμπληρώνοντας τα ακόλουθα στοιχεία: Ονοματεπώνυμο-Πόλη κατοικίας-Σταθερό τηλέφωνο-Κινητό τηλέφωνο-Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο-Ηλικία. 

Η ακριβής ημερομηνία διεξαγωγής των ενημερωτικών σεμιναρίων θα γνωστοποιηθεί μέσω email στον κάθε ενδιαφερόμενο. 
Η συμμετοχή στα σεμινάρια θα επιτραπεί ΜΟΝΟ με βάση την σχετική πρόσκληση από το κολλέγιο ΙΤΗΕΑ.                                                                                                                                      πηγη    http://www.topontiki.gr/

Οδηγός για τη δημιουργία μικρών εργαστηρίων τροφίμων

---

Με διαδικασίες-εξπρές και χωρίς την έκδοση άδειας από τις Διευθύνσεις Ανάπτυξης, οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να ανοίξουν επαγγελματικά εργαστήρια για την επεξεργασία και κονσερβοποίηση γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων

Εξι πλεονεκτήματα έναντι άλλων επιχειρηματικών δραστηριοτήτων στον κλάδο των τροφίμων κρύβει η έναρξη και λειτουργία επαγγελματικών εργαστηρίων για την κονσερβοποίηση γεωργικών και κτηνοτροφικών προϊόντων. Ντοματοχυμός, καλαμπόκι, μανιτάρια, κρεατικά, ντολμαδάκια, γλυκά και άλλα προϊόντα μπορούν με τη δημιουργία μιας μικρής κουζίνας και μηχανολογικό εξοπλισμό που δεν θα καταναλώνει ρεύμα πάνω από 10 Κιλοβάτ να μπαίνουν σε κονσέρβες αλλά και σε άλλους περιέκτες και στη συνέχεια να πωλούνται.

Οδηγός για τη δημιουργία μικρών εργαστηρίων τροφίμων

Πρόκειται για τα επαγγελματικά εργαστήρια τροφίμων χαμηλής όχλησης και ο γεωπόνος Δημοσθένης Τριανταφυλλίδης περιγράφει στις «Επαγγελματικές Ευκαιρίες» τις διαδικασίες έναρξης και στησίματος μιας τέτοιας επιχείρησης:

«Ως επαγγελματικό εργαστήριο βάσει του νόμου 4155/2013 ορίζεται η τεχνοοικονομική μονάδα η οποία με μηχανικά, χημικά ή με άλλα μέσα διαφοροποιεί τη μορφή ή την ιδιότητα πρώτων υλών ή προϊόντων, προκειμένου αυτά να καταστούν κατάλληλα για τη χρήση για την οποία προορίζονται και η οποία πληροί σωρευτικά τις παρακάτω προϋποθέσεις:

1. Διαθέτει μηχανολογικές εγκαταστάσεις των οποίων η εγκατεστημένη κινητήρια ισχύς δεν υπερβαίνει τα 37 Κw ή η θερμική τα 70 Κw, στα όρια αυτά δεν περιλαμβάνεται η ισχύς η οποία δεν σχετίζεται άμεσα με την παραγωγική διαδικασία, καθώς και η ισχύς μηχανολογικής εγκατάστασης προορισμένης αποκλειστικά να προστατεύει το περιβάλλον από την ασκούμενη δραστηριότητα.

Οδηγός για τη δημιουργία μικρών εργαστηρίων τροφίμων

2. Κατατάσσεται στις δραστηριότητες χαμηλής όχλησης».

Εχοντας δώσει τον ορισμό, ο κ. Τριανταφυλλίδης συνεχίζει προσδιορίζοντας τα επαγγελματικά εργαστήρια κάτω των 10 Κιλοβάτ: «Επιπλέον, για ισχύ παραγωγικών μηχανημάτων μικρότερη των 10 Κw τα επαγγελματικά εργαστήρια δεν λαμβάνουν άδεια από τις τοπικές Διευθύνσεις Ανάπτυξης, παρά μόνο γνωστοποιούν την ύπαρξή τους, τηρούν τις απαιτήσεις του ΕΚ 852/2004 όσον αφορά την παραγωγική εγκατάσταση, και τους κανόνες υγιεινής».

Εξι πλεονεκτήματα βρίσκει ο γεωπόνος και τα παρουσιάζει: «Στα επαγγελματικά εργαστήρια με ισχύ μικρότερη των 10 Κw θα εστιασθούμε στο συγκεκριμένο άρθρο, διότι έχουν τα παρακάτω πλεονεκτήματα:

• Το αρχικό κόστος εγκατάστασης και λειτουργίας είναι ελάχιστο.
• Η γραφειοκρατία για τη νομιμότητα της εγκατάστασης έχει περιορισθεί πάρα πολύ.
• Δίνει επαγγελματική διέξοδο στη σημερινή συγκυρία.
• Μπορούν να εγκατασταθούν και σε περιοχές γενικής κατοικίας.
• Δεν απαιτείται αλλαγή χρήσης αν ο χώρος είναι κατάστημα, επαγγελματικός χώρος, ή αποθήκη και είναι χώρος κύριας χρήσεως.
• Η νομοθεσία έχει λάβει μέριμνα για τα επαγγελματικά εργαστήρια τα οποία θα δημιουργηθούν από αγρότες-κτηνοτρόφους, διότι αυτά μπορούν να εγκατασταθούν και εντός των ορίων της γεωργοκτηνοτροφικής εγκατάστασης-ακινήτου. Επιπλέον ο αγρότης-κτηνοτρόφος παραμένει ασφαλισμένος στον ΟΓΑ, ενώ έχει δυνατότητα διάθεσης των προϊόντων του στις λαϊκές αγορές – αγορές αγροτών.

Ενα επαγγελματικό εργαστήριο με τόσο χαμηλή ισχύ θα μπορούσε με τον κατάλληλο εξοπλισμό να επεξεργασθεί σε μικρές ποσότητες όλα τα αγροτικά προϊόντα».

«Οι επεξεργασίες τις οποίες θα εφαρμόσει ένα επαγγελματικό εργαστήριο», σύμφωνα με τον κ. Τριανταφυλλίδη, «είναι οι παρακάτω:

• Παστερίωση
• Εμπορική αποστείρωση
• Κονσερβοποίηση
• Συμπύκνωση με εξάτμιση

Ο ίδιος διευκρινίζει αναφορικά με την κονσερβοποίηση: «Κύριος στόχος της θερμικής επεξεργασίας κατά την κονσερβοποίηση των προϊόντων είναι να διασφαλισθεί η υγεία του καταναλωτή ή/και να εξασφαλισθεί η μικροβιολογική σταθερότητα του προϊόντος, δηλαδή η ικανότητά του να συντηρηθεί χωρίς μικροβιολογική αλλοίωση για καθορισμένο χρονικό διάστημα κάτω από καθορισμένες συνθήκες διατήρησης».

Ο κύριος εξοπλισμός ενός τέτοιου επαγγελματικού εργαστηρίου με τόσο χαμηλή ισχύ, ο οποίος σχετίζεται με την κύρια επεξεργασία της κονσερβοποίησης, είναι ο παρακάτω:

• Εξοπλισμός κουζίνας (π.χ. κατσαρόλες)
• Συσκευές θερμότητας (π.χ. φλόγιστρα υγραερίου)
• Μεγάλη χύτρα αποστείρωσης – παστερίωσης

Οσον αφορά τη χρηματοδότηση για την εγκατάσταση και λειτουργία ενός επαγγελματικού εργαστηρίου πολύ χαμηλής ισχύος, οι ενδιαφερόμενοι πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να επικοινωνούν με τις τοπικές αναπτυξιακές εταιρείες, οι οποίες θα τους ενημερώνουν για τη δυνατότητα χρηματοδότησης των επιχειρηματικών τους σχεδίων μέσω των προγραμμάτων, από το ΕΣΠΑ, τα προγράμματα Leader, τα προγράμματα του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης όπως τα ΟΠΑΑΧ, Σχέδια Βελτίωσης.

ΠΟΥ ΘΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΩ
FOODTEC – Υπηρεσίες Επιστήμης & Τεχνολογίας Τροφίμων, Δημοσθένης Μ. Τριανταφυλλίδης, γεωπόνος ΑΠΘ, ΜΒΑ, Μυτιλήνης 67, Πολίχνη – Θεσσαλονίκη. Τηλ.: 6944324715 – 2310 587254. email: dmtriantafyllidis@yahoo.gr
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΛΩΝΑΣ

πατήστε εδώ για να διαβάσετε το άρθρο                                                                                         πηγη  http://koinsep.org/

Σκέψεις για την αγροτική ανασυγκρότηση της Ικαρίας

Στοχευμένες σκέψεις γύρω από την αγροτική ανασυγκρότηση της Ικαρίας απο το Λευτέρη Τρικιριώτη

Με αφορμή τα πρόσφατα σεμινάρια του κέντρου δια βίου μάθησης του δήμου Ικαρίας, με ποικίλη θεματολογία όπως “αστικοί” λαχανόκηποι και νέες “εναλλακτικές” καλλιεργείες( ιπποφαές, στέβια) επανήλθαν στο μυαλό μου σκέψεις σχετικά με την ολική έλλειψη σχεδιασμού της αγροτικής παραγωγής της Ικαρίας που αντανακλάται και στη μνημειώδη αστοχία των θεματικών των παραπάνω σεμιναρίων. Όπως άλλωστε στους περισσότερους τομείς της κοινωνικής ζωής του νησιού και στον αγροτικό τομέα λείπει κάθε είδους στρατηγικός και μακροπρόθεσμος σχεδιασμός σε τοπικό επίπεδο. Απουσιάζει εκκωφαντικά ένα δημιουργικό σχέδιο, που θα μπορούσε να ξαναδώσει πνοή στο νησί. Ένας ανθηρός αγροτικός τομέας με θετικό περιβαλλοντικό πρόσημο, μακριά από την αδιέξοδη χημικά ελεγχόμενη μονοκαλλιέργεια, με πολλαπλά κοινωνικά ωφέλη και δεκάδες θέσεις εργασίας.

Θα πει κάποιος, ο αγροτικός κλήρος του νησιού ειναι μικρός και δύσκολος, δυσχεραίνοντας τη δυνατότητα αξιοπρεπούς βιοπορισμού.

Θα επιχειρήσω λοιπόν να  εξηγήσω πώς αυτό ακριβώς το χαρακτηριστικό του αγροτικού κλήρου της Ικαρίας, θα μπορούσε να μετατραπεί σε συγκριτικό πλεονέκτημα, οδηγώντας σε μικρής κλίμακας παραγωγή αγροτικών προϊόντων, με σαφή διακριτότητα και μεγάλη προστιθέμενη αξία ακόμη και στη διεθνή αγορά τροφίμων. Μία τάση στη διεθνή γεωργία που θα μπορούσε να αξιοποιηθεί σε επίπεδο νησιού και ταιριάζει στο μοντέλο της πολυτεμαχισμένης αγροτικής γης, είναι η μέγιστη δυνατή αξιοποίηση του μικρού αγροτικού κλήρου με συστήματα συγκαλλιεργειών ή πολυκαλλιεργειών. Βασισμένα σε μεθόδους βιολογικής, βιοδυναμικής ή και φυσικής καλλιέργειας θα προσέφεραν μοναδικά σε ποιότητα τρόφιμα διεθνούς αναγνώρισης, καθώς αυτές οι τεχνικές “χτίζουν” γόνιμο έδαφος που αντανακλάται στην θρεπτική αξία των τροφών που παράγονται.

Ένα εξωστρεφές και δραστήριο τοπικό γραφείο αγροτικού σχεδιασμού, συμβουλευτικής και εκπαίδευσης με ανοικτά μάτια και αυτιά σε ότι πρωτοποριακό και ποιοτικό εφαρμόζεται σε διάφορες χώρες, θα μπορούσε να διαδραματίσει το κεντρικό ρόλο σε αυτή τη σημαντική προσπάθεια. Η οργανωμένη συνεταιριστική παραγωγή καινοτόμων αγροτικών προϊόντων θα μπορούσε να αξιοποιήσει και να εντείνει το μικρό μεταναστευτικό ρεύμα νέων προς το νησί, που καταγράφεται τα τελευταία χρόνια και να προσελκύσει νεανικό πληθυσμό αξιοποιώντας π.χ. τα εγκαταλελειμένα αγροκτήματα σε ολόκληρο το νησί, ενθαρύνοντας και το ντόπιο αγροτικά ενεργό πληθυσμό να συμμετέχει σε ένα ριζικό ανασχεδιασμό της αγροτικής παραγωγής του νησιού.

Μια πολύ συγκεκριμένη πρόταση με εξαιρετική προοπτική λοιπον θα μπορούσε να είναι η ακόλουθη:
Οι ελαιώνες του νησιού είναι σε αρκετό βαθμό εγκαταλελειμένοι, πολλοί καλλιεργούνται ελάχιστα ή περιστασιακά, κατορθώνοντας παραγωγές κατώτερες του δυναμικού τους, ενώ το υπόλοιπο καλλιεργητικό έτος δεν χρησιμοποιούνται, εκτός από οικιακούς λαχανόκηπους. Το αποτέλεσμα είναι εκατοντάδες στρέμματα, καλλιεργήσιμης γης να “καίγονται” από τον καλοκαιρινό ήλιο και να φτωχαίνουν κατά τη διάρκεια της περιόδου ξηρασίας που έχουμε συνήθως από το Απρίλη - Μάη έως το Σεπτέμβριο - Οκτώβριο. Σπαταλώνται στην ουσία με αρνητικό αντίκρυσμα για το φυσικό περιβάλλον και τις ανθρώπινες ανάγκες ( τροφή, στέγη, εργασία κ.α. ). Ωστόσο θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν διαφορετικά παράγοντας και άλλα προιόντα (ετήσιες καλλιέργειες) προσφέροντας ταυτόχρονα βελτιωμένη παραγωγή λαδιού και χτίζοντας γόνιμο έδαφος με τη μέθοδο της συγκαλλιέργειας, πραγματοποιώντας την καλύτερη δυνατή επένδυση για το αγροτικό παρόν και μέλλον της Ικαρίας

Η καταγραφή των ακαλλιέργητων ελαιώνων και η εκπόνηση ενός σχεδίου δράσης θα μπορούσε να αναβαθμίσει το αγροτικό μας γίγνεσθαι. Σπορές με λούπινο μετά το τέλος της ελαιοσυγκομιδής, θα πρόσφεραν ένα επιπλέον εισόδημα στους καλλιεργητές, δημιουργώντας μια αειφορική αγροτική διαδικασία όπου σε ένα κτήμα έχουμε πάνω από μια παραγωγή σε μορφή συγκαλλιέργειας, που δεν ξεζουμίζει αλλά βελτιώνει κιόλας το έδαφος, καθώς το λούπινο ως ψυχανθές δεσμεύει το άζωτο της ατμόσφαιρας ενεργώντας φυσική αζωτούχα λίπανση

Μια συγκαλλιέργεια λοιπόν Ελιάς - Λούπινου θα μπορούσε να αποτελέσει το έναυσμα μιας αγροτικής μεταρρύθμισης για την Ικαρία, αξιοποιώντας ποικιλίες λευκού ή κίτρινου λούπινου, που υπάρχουν με σχεδόν μηδενική περιεκτικότητα σε αλκαλοειδή, οι οποίες δικαίως ονομάζονται «γλυκές». Οι πικροί αυτοφυείς πρόγονοι αυτών των ποικιλιών συναντώνται ευρέως στο νησί με 5 τουλάχιστον είδη που μπορεί να βρει κανείς στην ικαριακή φύση, αποδεικνύοντας ότι ζούμε σε ένα εξαιρετικά κατάλληλο τόπο για αυτή την καλλιέργεια.

Υπέρ μιας τέτοιας κίνησης που θα αξιοποιήσει τις δυνατότητες της Ικαρίας για παραγωγή λούπινων συνηγορούν πλήθος λόγοι: η ασυνήθιστα μεγάλη περιεκτικότητά τους σε πρωτεΐνη (μέχρι 40%), η θεαματική τάση ανόδου στη χρήση τους παγκοσμίως, η ευκολία με την οποία μετατρέπονται σε θρεπτικές τροφές, η ανακήρυξή τους από αρκετούς επιστήμονες ως η «σόγια του μέλλοντος», η ικανότητά τους να αζωτοδεσμεύουν και να λιπαίνουν έτσι με φυσικό και ανέξοδο τρόπο τα χωράφια, η υψηλή, τέλος, στρεμματική απόδοση της καλλιέργειάς τους (από 200 ως 500 κιλά).

'Ενας δραστήριος και εξωστρεφής τοπικός συνεταιρισμός με ενα σύγρονο μεταποιητήριο – τυποποιητήριο θα μπορούσε να εξασφαλίσει την απορρόφηση της ετήσιας παραγωγής όλων των μελών του δημιουργώντας πρότυπα προϊόντα υγιεινής “μακροβιοτικής” διατροφής, γεφυρώνοντας το φυσικό πλούτο του νησιού, τη προστασία και βελτίωση της καλλιεργήσιμης γης και τη ανάγκη των νέων της περιοχής για αξιοπρεπή εργασία και προκοπή. Εκτός από τις δεκάδες θέσεις εργασίας που θα προέκυπταν στην καλλιέργεια, συγκομιδή, μεταποίηση, τυποποίηση, προώθηση και πώληση των προϊόντων, θα είχαμε πολλαπλά οφέλη και στον τομέα του αγροτουρισμού, δημιουργώντας ένα αειφόρο πρότυπο αγροτικής παραγωγής, που θα προσέλκυε πλήθος επισκεπτών.

Χώρες όπως η Αυστραλία, η Ολλανδία και το Βέλγιο παράγουν πλήθος τροφίμων με βάση το λούπινο. Καλύπτουν ένα μεγάλο κενό στη παγκόσμια διατροφή που αναζητά ποιοτικά τρόφιμα φυτικής προέλευσης με μεγάλη περιεκτικότητα σε πρωτεϊνες, καθότι η εναλλακτική πηγή πρωτεϊνης, η σόγια, αποδείχθηκε ότι είναι επικίνδυνη για το περιβάλλον αλλά και την υγεία, καθώς στο μεγαλύτερο μέρος της είναι πια γενετικά τροποποιημένη. Στο εξωτερικό σήμερα κυκλοφορούν ψωμιά, γλυκίσματα και ζυμαρικά, «γάλατα» και «γιαούρτια», που γίνονται ανάρπαστα από τους οπαδούς της υγιεινής διατροφής, όλα φτιαγμένα από το ταπεινό λούπινο, το οποίο στην αρχαία Ελλάδα και Ρώμη προοριζόταν μόνο για τροφή των φτωχών. Ενδεικτικά από το σπόρο του λούπινου παράγονται αλεύρι, φύτρα, ζυμωμένα τρόφιμα, ποτά υψηλής πρωτείνης και ενέργειας, σνακ και έτοιμα γεύματα, γαλακτοκομικά προϊόντα όπως παγωτό και προβιοτικά, ψημένα τρόφιμα όπως παξιμάδια, κέικ και μπισκότα, νιφάδες, καφές, μπιφτέκια, φιλέτα, λουκάνικα λούπινου κ.α. Οι δυνατότητες είναι πολλαπλές και η σύμπραξη με ένα τμήμα τεχνολογίας τροφίμων ενός ελληνικού πανεπιστημίου π.χ. Πανεπιστήμιο Αιγαίου θα μπορούσε να παράξει την απαιτούμενη τεχνογνωσία. Το λούπινο αποτελεί επίσης εξαιρετική πρώτη ύλη για παραγωγή ζωοτροφής, που θα έδινε μια μεγάλη ανάσα στην κτηνοτροφία του νησιού που εξαρτάται πλήρως από την εισαγωγή ζωοτροφών, ενώ αποτελεί και εξαιρετικό μελισσοκομικό φυτό, προσφέροντας γύρη.

Αν όλα αυτά σας φαίνονται πολύπλοκα, ρωτήστε κάποιο γηραιότερο για τις αναμνήσεις του περί λούπινου. Δοκιμάστε φέτος να μαζέψετε λίγα αυτοφυή λούπινα να τα ξεπικρίσετε, να τα βάλετε σε άλμη ή λαδόξυδο, να τα αποξηράνετε, να τα μαγειρέψετε σαν όσπρια, να τα αλέσετε και να κάνετε λίγο αλεύρι ή μείγμα για πεντανόστιμα μπιφτέκια με μυρωδικά, να τα κεράσετε σε φίλους, επισκέπτες, πελάτες σας, σε εστιατόρια και καφενεία το καλοκαιράκι και εντωμεταξύ ίσως βρεθούν καμιά χούφτα ονειροπόλοι αγρότες να το τολμήσουν. Όσο για το ιπποφαές και τις λοιπές “εναλλακτικές” καλλιέργειες, που έρχονται και παρέρχονται στη μόδα, να θυμάστε ότι τα βουνά και τα ρέμματα του νησιού μας είναι προικισμένα με δέντρα και θάμνους που μας χαρίζουν καρπούς εφάμιλλης αν όχι ανώτερης διατροφικής αξίας απλά τα σνομπάρουμε ή αγνοούμε ακόμη και την ύπαρξη τους.

Αυτός ο τόπος δεν έχει πολλά εφόδια για να στηρίξει θα έλεγε κανείς το μέλλον των κατοίκων του, στη συνείδηση των περισσοτέρων είναι “φτωχός”. Το αντίθετο, έχει αστείρευτο  πλούτο ακριβώς γιατί παραμένει “σχετικά” παρθένος και άγνωστος για πολλούς από τους κατοίκους του. Αρκεί να βγάλουμε τα παραμορφωτικά γυαλιά των ψευδών διαχωρισμών, να αντιληφθούμε έστω και λίγο τον φυσικό του πλούτο και να οργανώσουμε απο κοινού το μέλλον μας με μοναδικό κριτήριο τη συλλογική ευημερία και ευτυχία της παρούσας και των μελλοντικών γενεών που θα το κατοικήσουν. πηγή  http://www.ikariamag.gr                                                                                    Η αγροτική παραγωγή είναι βασική δραστηριότητα των κατοίκων παραδοσιακά στην Ικαρία. Η γεωργία εμφανίζει σημαντικό βαθμό εγκατάλειψης καθώς δεν μπορεί υπό τις παρούσες συνθήκες να είναι ανταγωνιστική ακόμη και σε παραδοσιακά προϊόντα τα οποία εξυπηρετούσαν και τις ανάγκες διατροφής του τοπικού πληθυσμού. Τα λιβάδια καλύπτουν μικρό ποσοστό της καλλιεργημένης έκτασης, το οποίο συνεχώς ελαττώνεται. Αντίστοιχα καθοδική είναι και η παραγωγή σιταριού, κριθαριού και καλαμποκιού. Καλλιεργούνται σιτάρι, κριθάρι, βρώμη, καλαμπόκι, κτηνοτροφικά είδη, τριφύλλι, μηδική. Παρατηρείται έντονα το φαινόμενο της παραδοσιακής μονοκαλλιέργειας, με κυρίαρχα είδη το αμπέλι και την ελιά. Καλλιεργούνται επίσης κηπευτικά και εσπεριδοειδή. Η γεωργία στο νησί ασθενεί όλο και περισσότερο. Αντίθετα, παλιότερα υπήρχε μία μαζικότερη και με μεγαλύτερη ποικιλία παραγωγή προϊόντων (αμύγδαλο, κρασί, σταφίδα), τα οποία διακινούνταν και στα γύρω νησιά. Εταιρείες και οι ερευνητικοί οργανισμοί έχουν προσχωρήσει στην ομάδα PlantsProFood η οποία έχει επικεντρωθεί στην ανάπτυξη νέων συστατικών τροφίμων από τ α μπλε γλυκά λούπινα (Lupinus angustifolius) Οι Απομονωμένες πρωτεΐνες του λούπινου καθώς και πλούσιες φυτικός ίνες του το καθιστούν ένα από τα πιο καινοτόμα φυτικά παράγωγα τροφίμων Οι έρευνες έδειξαν οτι αυτές οι πρωτεΐνες είναι ανώτερες από αυτές που συναντάνε σε άλλα όσπρια,Επιπλέον, προσφέρουν πολλά μοναδικά χαρακτηριστικά, επειδή σε όλο τον κόσμο σήμερα δεν υπάρχει παραγωγή γενετικά τροποποιημένων λούπινων.

Βαλεριάνα η κερδοφόρα

ΥΨΗΛΕΣ ΑΠΟΔΟΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΑ ΑΙΘΕΡΙΑ ΕΛΑΙΑ

Η μέση στρεμματική παραγωγή του ποώδους φυτού φθάνει τα 400-500 κιλά και μπορεί να δώσει ακαθάριστο εισόδημα 1.000-1.500 ευρώ το στρέμμα

«Φλέβα» υψηλών αποδόσεων κρύβει η καλλιέργεια της βαλεριάνας, με τη ζήτηση για φαρμακευτικά φυτά να είναι διαρκώς αυξανόμενη και τις τιμές χονδρικής να κινούνται σε ιδιαιτέρως ελκυστικά επίπεδα.

Η σπορά γίνεται από την αρχή της άνοιξης, τον Μάρτιο, μέχρι τον Μάιο. Η φύτευση των φυταρίων γίνεται έπειτα από 35 ημέρες

Η βαλεριάνα είναι ένα φαρμακευτικό πολυετές φυτό που δεν είναι απαιτητικό σε κλιματικές συνθήκες. Η μέση στρεμματική παραγωγή της βαλεριάνας φθάνει τα 400-500 κιλά και μπορεί να δώσει ακαθάριστο εισόδημα 1.000-1.500 ευρώ το στρέμμα.

Σύμφωνα με τον γεωπόνο Κάσσανδρο Γάτσιο μπορεί να αναπτυχθεί εξίσου ικανοποιητικά σε εύκρατα αλλά και ηπειρωτικά κλίματα. Είναι αρδευόμενη καλλιέργεια και απαιτεί καλά αποστραγγιζόμενα, γόνιμα εδάφη και έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις σε άζωτο, φώσφορο και κάλιο.

Η απόδοση του αιθέριου ελαίου κυμαίνεται συνήθως από 0,2-1,7% και χρησιμοποιείται ευρέως στη φαρμακευτική γιατί χρησιμοποιείται ως μυοχαλαρωτικό και ηρεμιστικό και παρουσιάζει αντισπασμολυτική, αγχολυτική και ηρεμιστική δράση.

Η βαλεριάνα είναι φυτό που το συναντάμε σε ολόκληρη την Ευρώπη αλλά και σε πολλές χώρες της Ασίας, ενώ καλλιεργείται επίσης στις ΗΠΑ και στον Καναδά. Η βαλεριάνα στην Ευρώπη καλλιεργείται κυρίως στη Γαλλία, την Ολλανδία, στο Βέλγιο, στη Γερμανία.

Στην Ελλάδα υπάρχουν ως αυτοφυή, επτά είδη βαλεριάνας τα οποία συναντώνται σε περιοχές με μεγάλα αλλά και μικρά υψόμετρα στην ηπειρωτική αλλά και τη νησιωτική Ελλάδα.

Η βαλεριάνα είναι μία πολυετής πόα που φθάνει σε ύψος τα 0,60-1,20 μ. Εχει φύλλα σύνθετα, αποτελούμενα από 12-20 οδοντωτά και επιμήκη φυλλάρια. Τα φύλλα της περιβάλλουν τους βλαστούς με τους κολεούς τους. Από την αρχική ρίζα ενός νεαρού φυτού αναπτύσσονται βλαστοφόροι οφθαλμοί που εξελίσσονται σε βλαστούς (αδέλφια) επάνω στους οποίους αναπτύσσονται νέοι βλαστοί.

Οι ρίζες της βαλεριάνας χαρακτηρίζονται από την ιδιαίτερα έντονη οσμή που αναπτύσσεται κυρίως μετά την ξήρανσή τους.

Η βαλεριάνα ανθίζει κατά τον Μάιο και έχει μεγάλη προσαρμοστικότητα και μπορεί να καλλιεργηθεί σε εύκρατα αλλά και σε ηπειρωτικά κλίματα. Αναπτύσσεται καλά σε όλα τα εδάφη, αλλά σε γόνιμα και υγρά εδάφη αποδίδει καλύτερα.

Το φυτό αυτό έχει ανάγκη από μέτριες ποσότητες θρεπτικών στοιχείων όπως είναι το άζωτο, ο φωσφόρος και το κάλιο.

Η βαλεριάνα πολλαπλασιάζεται με σπόρο σε σπορείο κατά την άνοιξη. Για την καλλιέργεια ενός στρέμματος απαιτείται σπόρος περίπου 50 γρ. Οταν τα φυτά αποκτήσουν 3-4 φύλλα, γίνεται η μεταφύτευσή τους σε κυψελίδες δίσκων όπου αναπτύσσονται και στη συνέχεια μεταφυτεύονται στο χωράφι στα μέσα Απριλίου - μέσα Μαΐου. Η μεταφύτευση γίνεται δύο μήνες μετά τη σπορά και αφού τα φυτά έχουν αποκτήσει ύψος 12-15 εκατοστά. Το χωράφι έχει προετοιμαστεί κατάλληλα και η φύτευση γίνεται με τα χέρια ή με φυτευτική μηχανή.

Στη βιολογική καλλιέργεια πρέπει να γίνεται η λίπανση με κομπόστ ή με κοπριά ή με εμπορικά οργανικά λιπάσματα.

Τα φυτά φυτεύονται σε αποστάσεις 30Χ80 εκατοστά με μία πυκνότητα φυτεύσεως 4.000-4.500 φυτά το στρέμμα. Από την αρχή της άνοιξης τα φυτά αναπτύσσονται γρήγορα αλλά ανθίζουν το επόμενο έτος, από τα τέλη Μαΐου έως το τέλος Ιουνίου. Η καλλιέργεια αυτή απαιτεί πολλές αρδεύσεις αλλά και πολλά σκαλίσματα. Η διάρκεια της καλλιέργειας της βαλεριάνας είναι 2 έτη.

Οι φαρμακευτικές ιδιότητες της βαλεριάνας είναι γνωστές από την αρχαιότητα.

Η ρίζα και το ρίζωμα της βαλεριάνας περιέχουν ένα αιθέριο έλαιο που αποτελείται κατά 1% από εποξυβαλεριανικό τριεστέρα. Ο εστέρας αυτός διασπάται με την παρουσία της οξειδάσης σε βαλεριανικό οξύ και μεθυλκετόνη.

Το πρώτο από αυτά έχει σπασμολυτικές και καταπραϋντικές ιδιότητες ενώ το δεύτερο είναι ελαφρά αναισθητικό. Σκευάσματα της δρόγης και εκχυλίσματα της χρησιμοποιούνται ως ήπια ηρεμιστικά. Η ιδιότητα αυτή της βαλεριάνας οφείλεται στο βαλερινικό οξύ που περιέχεται στην ξηρή δρόγη ρίζας σε ποσοστό 0,15-0,20%.Πού θα απευθυνθώ

Κάσσανδρος Γάτσιος. Γεωπόνος-Σύμβουλος Επιχειρήσεων. Εταιρεία Symagro. Επιστημονικό &Τεχνολογικό Πάρκο Ηπείρου. 6944846475, 26510-07653. info@symagro.com

Κώστας Νάνος

πηγες  ethnos.gr

: http://www.proson.gr/

Μοχλός Ανάπτυξης οι"τοπικές" επιχειρήσεις

Τα τοπικά προϊόντα –επειδή αυτονοήτως θεωρούνται ως "αυθεντικά" και ποιοτικά, κάτι που απεικονίζεται και στις τιμές τους– μπορούν να θεωρηθούν ως κατάλληλο μέσο ανάπτυξης της υπαίθρου και ειδικότερα των λιγότερο ευνοημένων περιοχών της. Κυρίως, επειδή μπορούν να βοηθήσουν στην "επανασύσταση" –με τελείως διαφορετικούς όρους– ενός ολοκληρωμένου τοπικού παραγωγικού συστήματος που πιθανότατα προϋπήρχε στην περιοχή. Η παραπάνω διαπίστωση δε συνηγορεί απαραίτητα υπέρ της ενδογενούς ανάπτυξης, και δεν αποτελεί πρόταση για ένα \"άλμα προς τα πίσω\", γιατί σήμερα οι κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές. Υπάρχουν τουλάχιστον τριών ειδών δυναμικές "τοπικές" επιχειρήσεις. Πρόκειται είτε για πολύ μικρές επιχειρήσεις –που αποτελούν την πλειονότητα των τοπικών επιχειρήσεων– είναι πολύ ευάλωτες στη συγκυρία και χωρίς σημαντική οικονομική επιρροή στην περιοχή, είτε για επιχειρήσεις μικρού και μεσαίου μεγέθους, άλλοτε πολύ δυναμικές (παράγουν προϊό- ντα για εξειδικευμένες αγορές) και άλλοτε καλά εμπεδωμένες στην αγορά (παράγουν παραδοσιακά προϊόντα). Τέλος, για μεγάλες επιχειρήσεις ή ακόμα και θυγατρικές πολυεθνικών, που εκμεταλλεύονται την ετικέτα του "τοπικού προϊόντος" χωρίς πραγματικά να συνδέονται με την τοπική οικονομία. Οι "τοπικές επιχειρήσεις" μπορεί να κατέχουν σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη της περιοχής, δεν επαρκούν όμως από μόνες τους. Από την άλλη, οι επιχειρήσεις με κάποιο βαθμό ξένης (εκτός περιοχής) ιδιοκτησίας δε φαίνεται καταρχήν να είναι τόσο ωφέλιμες στην περιοχή όσο οι επιχειρήσεις τοπικής ιδιοκτησίας. Όμως, αν ληφθεί υπόψη ότι προϋπόθεση για την ανάπτυξη των περιοχών της υπαίθρου είναι αφενός νέες/καινοτόμες ιδέες, τεχνογνωσία κ.λπ. (που εύλογα αναμένεται να παραχθούν κυρίως εκτός τοπικής κοινωνίας) και αφετέρου η δυνατότητα πώλησης των προϊόντων των τοπικών επιχειρήσεων στις εθνικές αλλά και στις διεθνείς αγορές, τότε μπορεί να κατανοηθεί ότι οι επιχειρήσεις ξένης ιδιοκτησίας μπορούν να παίξουν έναν εξαιρετικά προωθητικό ρόλο στην ανάπτυξη των περιοχών της υπαίθρου. Προς τούτο απαιτούνται πρωτοβουλίες που θα εκμεταλλευτούν με επιτυχία τα τοπικά πλεονεκτήματα, τα οποία δεν περιορίζονται στην οικονομική και τεχνική υποδομή που διαθέτουν οι περιοχές αλλά περιλαμβάνουν και τα ιδιαίτερα τοπικά χαρακτηριστικά τους . ∆ηλαδή, τα χαρακτηριστικά του ανθρώπινου κεφαλαίου (εκπαίδευση, δεξιότητες, εμπειρία κ.λπ.) και του κοινωνικού κεφαλαίου (κλίμα εμπιστοσύνης και συνεργασίας μεταξύ των επιχειρήσεων, τοπική τεχνογνωσία, ήθη, έθιμα και συνήθειες που ευνοούν την επιχειρη- ματική δραστηριότητα, δίκτυο αναπτυξιακών θεσμών και φορέων κ.λπ.).

Η στήριξη των τοπικών επιχειρήσεων  είναι κάτι πολύ σημαντική για την ίδια την κοινωνία  μας και για την ανάπτυξή της. Αν λοιπόν θεωρήσουμε ότι οι τοπικές επιχειρήσεις αναδύονται μέσα από τις ανάγκες της ίδιας της κοινωνίας τότε αντίστοιχα και η υποχρέωσή τους προς αυτήν είναι μεγάλη. Μία επιχείρηση δεν είναι μόνο το τι παράγει αλλά και πού το παράγει και τι προσφέρει.                                                                                                     Προτιμήστε τις Τοπικές Επιχειρήσεις του Νομού μας για τις αγορές σας 

Υπάρχουν πολλοί και καλοί λόγοι για να επιλέξει κάποιος την τοπική αγορά:

Τα μαγαζιά της περιοχής μας, οι διαπροσωπικές σχέσεις βοηθάνε έτσι ώστε ο καταστηματάρχης (ή ο υπάλληλος του καταστήματος) να φροντίσει ώστε ο πελάτης να μείνει απόλυτα ικανοποιημένος με το προϊόν το οποίο αγοράζει

Τα τοπικά καταστήματα είναι συνήθως σε κοντινότερη απόσταση απ'ότι τα μεγάλα πολυκαταστήματα.

Έχουν μια γκάμα επιλογών η οποία είναι πιθανότερο να αντικατοπτρίζει τις τάσεις της περιοχής στην οποία βρίσκονται (αυτό ισχύει κυρίως για τα είδη πρώτης ανάγκης)

Τα χρήματα που διατίθενται στα τοπικά καταστήματα είναι πολύ πιο πιθανό να μείνουν σε τοπικό και να μη διασκορπιστούν προς τα έξω

Το τελευταίο σημείο είναι ιδιαίτερα σημαντικό, αφού σε εποχές όπως αυτή που ζούμε, η "διαρροή" χρημάτων προς τα έξω κάνει ακόμα μεγαλύτερη ζημιά, ειδικά στις μικρότερες κοινωνίες.

Σε σύγκριση με τις μεγάλες αλυσίδες, τα τοπικά καταστήματα είναι πολύ πιο πιθανό να σέβονται το περιβάλλον, αφού για οτιδήποτε κακό συμβεί, είναι πολύ πιο εύκολος στόχος απ' ότι μια μεγάλη επιχείρηση

Τα τοπικά καταστήματα είναι προτιμητέα

Ας προτιμήσουμε λοιπόν τα τοπικά καταστήματα. Ας επωφεληθούμε από την ευρεία γκάμα προϊόντων που διαθέτουν, τα οποία αντανακλούν καλύτερα στην τοπική μας κοινωνία. Ας προτιμήσουμε τα προϊόντα που παράγονται στον τόπο μας. Τουλάχιστον θα ξέρουμε ότι ούτε το περιβάλλον καταστράφηκε απ? αυτά, ούτε ότι είναι προϊόντα ανηλεούς εκμετάλλευσης ανθρώπων. Ας αγοράσουμε πράγματα τα οποία ξέρουμε από γνωστούς μας ότι θα μας είναι χρήσιμα. Ας βοηθήσουμε ώστε τα χρήματά μας να μείνουν στην τοπική μας οικονομία. Ειδικά τώρα με την κρίση, θα είναι ό,τι καλύτερο.

Στηρίζουμε τις Τοπικές Επιχειρήσεις της Πατρίδας   μας

Στηρίζοντας τις Τοπικές Επιχειρήσεις μειώνουμε την ανεργία στην Ικαρία μας