Ικαρία. Χωρίς πετρέλαιο για θέρμανση το νοσοκομείο της Ικαρίας μέσα στην καρδιά του χειμώνα…☃

Χωρίς κεντρική θέρμανση έχει μείνει το νοσοκομείο της Ικαρίας μέσα στο χειμώνα, καθώς δεν υπήρξε καμία κυβερνητική μέριμνα για την έγκαιρη προμήθειά του με πετρέλαιο! Στους 22 θαλάμους ασθενών, με εξαίρεση περίπου 6 που διαθέτουν μονάδα κλιματισμού, για θέρμανση υπάρχουν ηλεκτρικές μικρές σόμπες με αντίσταση, αερόθερμα, μικρά ηλεκτρικά καλοριφέρ και σόμπες αλογόνου. Με αυτά τα …«μέσα», αντιμετωπίστηκαν οι πολύ χαμηλές θερμοκρασίες των προηγούμενων ημερών της κακοκαιρίας, όπου η θερμοκρασία, λόγω και της χιονόπτωσης στο νησί, είχε πέσει στους 2 βαθμούς, ακόμα και στο μηδέν κατά τις νυχτερινές ώρες…

«Την ώρα που ο πρωθυπουργός παρουσίαζε από τη Νίσυρο τη “νησιωτική πολιτική” της κυβέρνησής του και υποσχόταν μέχρι και …ειδικά ταχύπλοα για τη διακομιδή ασθενών, στο νοσοκομείο της Ικαρίας οι ασθενείς και οι εργαζόμενοι παγώνουν επειδή δεν έχουμε πετρέλαιο. Και όλα αυτά τον 21ο αιώνα», σχολιάζει εύστοχα μία νοσηλεύτρια του νοσοκομείου.

Τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και τεχνολογικό εξοπλισμό
Η έλλειψη θέρμανσης στο νοσοκομείο της Ικαρίας έρχεται να προστεθεί, βέβαια, στις τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό και τεχνολογικό εξοπλισμό, στην άθλια κατάσταση στην Υγεία που αντιμετωπίζουν οι κάτοικοι του νησιού, ως αποτέλεσμα της πολιτικής τόσο της σημερινής κυβέρνησης όσο και των προκατόχων της.

Ενδεικτικά, ακόμα και αυτός ο ανεπαρκής οργανισμός του νοσοκομείου (το 2012 διαγράφηκαν από τον οργανισμό περίπου 35 θέσεις) είναι ακάλυπτος.

Για παράδειγμα, από τις 25 θέσεις ειδικευμένων γιατρών που προβλέπονται, είναι ενεργές οι 17. Από τις 33 προβλεπόμενες θέσεις νοσηλευτικού προσωπικού, είναι καλυμμένες οι 19. Καθώς, μάλιστα, σε αυτόν τον αριθμό συμπεριλαμβάνονται προϊστάμενες που είναι μόνο πρωί και νοσηλευτές που καλύπτουν ειδικότητες τραυματιοφορέων και βοηθών, το πραγματικό νοσηλευτικό προσωπικό που εναλλάσσεται στις βάρδιες, δηλαδή σε 24ωρη βάση, είναι 14 άτομα. Οι ίδιοι νοσηλευτές πρέπει να είναι σε ετοιμότητα και για το χειρουργείο, αφού εκεί δεν υπάρχει καν προσωπικό!

Στη διοικητική υπηρεσία που περιλαμβάνει πέρα από καθαρά διοικητικούς, τεχνολογικό προσωπικό, πλυντήρια, κουζίνα, καθαριότητα, φύλαξη κ.λπ., από τις 24 οργανικές θέσεις είναι καλυμμένες οι 16. Μάλιστα, τρεις είναι όλοι και όλοι οι εργαζόμενοι στην κουζίνα, τα πλυντήρια και τη διανομή φαγητού. Ασθενείς και εργαζόμενοι ακόμα περιμένουν την εγκατάσταση αξονικού τομογράφου, ενώ έχουν χαλάσει τα αντιδραστήρια του νοσοκομείου με αποτέλεσμα να μην μπορεί να γίνει ούτε ένα αντιβιόγραμμα αίματος…

Κινδυνεύουν ανθρώπινες ζωές
Η εικόνα του νοσοκομείου είναι ένα το κρατούμενο. Από εκεί και πέρα, σε ολόκληρη την Ικαρία υπάρχει ένα Κέντρο Υγείας, αυτό του Ευδήλου (μία ώρα απόσταση από τον Αγιο Κήρυκο, όπου βρίσκεται το νοσοκομείο). Στον οργανισμό του προβλέπονται 9 θέσεις ειδικευμένων γιατρών, 1 θέση αγροτικού και 19 άτομα νοσηλευτικού και λοιπού προσωπικού. Τη στιγμή αυτή, στελεχώνεται από μόλις 1 παθολόγο, 1 αγροτικό γιατρό, 4 νοσηλεύτριες, εκ των οποίων οι 2 έχουν μετακινηθεί εκεί από το νοσοκομείο.

Το Κέντρο Υγείας «εφημερεύει» με ανειδίκευτο αγροτικό γιατρό  από το Περιφερειακό Ιατρείο του Μαγγανίτη, ένα χωριό απομακρυσμένο και που ειδικά το χειμώνα μπορεί να μείνει αποκομμένο για μέρες. Την ίδια ώρα, χωρίς αγροτικό γιατρό έχει μείνει εδώ και δύο περίπου μήνες η περιφέρεια των Ραχών με 2.000 κατοίκους, αλλά και το χωριό Καρκινάγρι, η πιο δυσπρόσιτη και απομονωμένη περιοχή του νησιού, που απέχει μιάμιση ώρα από το Κέντρο Υγείας και δυόμιση ώρες από το νοσοκομείο. Το χειμώνα, λόγω του κακού οδικού δικτύου και των καιρικών συνθηκών, μπορεί να μείνει για μέρες απομονωμένο, με ό,τι μπορεί να σημαίνει αυτό για μια ανθρώπινη ζωή…

Αγώνας για την κάλυψη των λαϊκών αναγκών
Μιλώντας στον «Ριζοσπάστη», ο δήμαρχος Ικαρίας, Στέλιος Σταμούλος, επισημαίνει ότι «για το νησί μας το θέμα της Υγείας είναι κορυφαίο και δεν θα παραιτηθούμε από τις διεκδικήσεις μας για την κάλυψη των αναγκών μας. Ειδικά το χειμώνα, που πολλές φορές λόγω των καιρικών συνθηκών είναι αδύνατη η προσέγγιση πλοίου και αεροπλάνου, με όλα αυτά τα προβλήματα που υπάρχουν, με τις ελλείψεις στο νοσοκομείο, την απουσία αγροτικών γιατρών σε απομακρυσμένα χωριά, ζούμε στην τύχη μας».....

http://www.rizospastis.gr

Μένουμε Ευρώπη👌

Τού­τος ο τόπος είναι όμορ­φος ,δυο δρα­σκε­λιές ασυμ­μά­ζευτη γει­το­νιά και μια οργιά αφύ­λα­χτο κατα­φύγι

Τούτος ο τόπος είν’ ένας μύθος
από χρώμα και φως ένας μύθος κρυφός
με τον κόσμο του ήλιου δεμένος.
Καθ’ αυγή ξεκινά ν’ ανταμώσει ξανά
το δικό του αθάνατο γένος.

Τούτος ο τόπος είν’ ένας κήπος
με κλαμένα παιδιά στη γαλάζια ποδιά
κάποιας μάνας για πάντα χαμένης
που συντρόφοι ορφανοί καρτερούν να φανεί
στο κατώφλι μίας πόρτας κλεισμένης.

Τούτος ο τόπος είν’ ένας βράχος
σα σπαθί κοφτερός που σοφός ο καιρός
θα τον κάνει τραγούδι μια μέρα
και θα `ρθουν εποχές που οι φτωχές μας ψυχές
το σκοπό του θ’ ακούν στον αγέρα.Τού­τος ο τόπος  

Νίκος Γκάτσος

Τούτος ο τόπος που γεννάει ποιητές ..Της Ικαρίας τούτος ο τόπος, π' αγαπά

απ' τη στεριά με θαυμασμό ν' ατενίζει το πέλαγο το άγριο , το ανήμερο

για να χαρίζει στους ταξιδευτές ευνοϊκό ταξίδι..

Καλησπέρα από τη Πρωτοχρονιάτικη Ικαρία

Στέλνω μια εικόνα να σε βρει, λίγο πριν καταφτάσει ο φρέσκος χρόνος , να σ’ ευχηθεί χρόνια πολλά και να ξαναγυρίσει! Τα χρώματα σου . ..απλά Μαγικά !Καλησπέρα από τη Πρωτοχρονιάτικη Ικαρία ,Χρόνια Πολλά και Γερά !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! φωτο Giannis Atsachas

Στέλνω μια εικόνα να σε βρει.....Καλημέρα 💓!

Στέλνω μια εικόνα να σε βρει, να σε καλημερίσει, να σ’ ευχηθεί χρόνια πολλά και να ξαναγυρίσει! Τα χρώματα της χειμωνιάτικης Ικαρίας. ..απλά Μαγικά !Καλημέρα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!😉

Άκου πως μυρίζουν οι ορχιδέες της Ικαρίας !

Η οικογένεια των ορχεοειδών είναι η νεότερη-εμφανίστηκε πρίν 15 εκ.χρόνια- και η πιο πολυπληθής σε είδη οικογένεια του φυσικού βασιλείου. Βρίσκεται ακόμα σε συνεχή εξέλιξη. Συνεχώς ανακαλύπτονται καινούργια είδη και κάποια παλαιότερα ταξινομούνται σε διαφορετικά γένη γιατί διαφοροποιούνται μορφολογικά μετά απο τις έρευνες των επιστημόνων..

Υπάρχουν φανατικοί του είδους σε όλο τον κόσμο.Η Ικαρία αποτελεί ένα κόσμο Ανεξερεύνητο για τις ορχιδέες ,έναν τόπο γεμάτο από μικρά  Μυρωδάτα θαύματα για να τα "ακούς " σεργιανίζοντας την .......!

Limodorum abortivum 

Λιμόδωρο το Εκτρωτικό. Μια απο τις πιο όμορφες ελληνικές ορχιδέες

Είδος της ανατολικής Μεσογείου Το συναντάμε κυρίως στην νότια Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου Το φυτό τρέφεται από ουσίες σε αποσύνθεση που βρίσκονται στο έδαφος όπως κάνουν οι μύκητες και ίσως δρα και ως παράσιτο στις ρίζες άλλων φυτών. Γι αυτό τον λόγω και δεν χρειάζεται τα φύλλα για φωτοσύνθεση  κατά την ανάπτυξή του. Το όνομά του ίσως να το πήρε από την απόρριψη των φύλλων κατά άλλους όμως το όνομά του προέρχεται από τής ουσίες που έχει το φυτό και της οποίες στην αρχαιότητα χρησιμοποιούσαν για εκτρώσεις. Το δυνατό υπόγειο τμήμα του, το ρίζωμα, μπορεί να υπάρχει έως και 10 χρόνια πριν ανθίσει. Γι αυτό ίσως θεωρείται από πολλούς σπάνιο.

   

Serapias cordigera                                                                                                                                  Της καρδιάς τα χείλη                                                                                                                                                     Το γένος Serapias ένα μεσογειακό είδος ορχιδέας που το συναντάμε σπάνια Χαρακτηρίζεται από την όψιμη ανθοφορία, κατά τους μήνες Απρίλιο-Ιούνιο. Το άνθος της είναι μεγάλο σχεδόν όσο της Serapias orientalis αλλά το χείλος της είναι σκούρο κόκκινο και με χαρακτηριστικό σχήμα καρδιάς. Οι δυο αυτές ορχιδέες  μοιάζουν τόσο πολύ πράγμα που κάνει πολλούς μελετητές να ισχυρίζονται ότι μόνο το άρωμα τους μπορεί να τις   τακτοποιήσει στο είδος τους ...                        Ακούς πως μυρίζουν οι ορχιδέες της Ικαρίας?Γιατί όπως λέει και η φίλη μας Γιολάντα :Εμείς οι Καριώτες τις μυρωδιές τις ακούμε !ακούς πως μυρίζει λέμε , και τις ακούμε μέχρι τα κατάβαθα της ψυχής μας    ..      Αναφορά http://florakristonia.blogspot.gr/ http://www.greekorchids.gr/index.htm https://www.facebook.com/groups/545759538816582/

Serapias cordigera                                                                                                                                  Της καρδιάς τα χείλη                                                                                                                                                     Το γένος Serapias ένα μεσογειακό είδος ορχιδέας που το συναντάμε σπάνια Χαρακτηρίζεται από την όψιμη ανθοφορία, κατά τους μήνες Απρίλιο-Ιούνιο. Το άνθος της είναι μεγάλο σχεδόν όσο της Serapias orientalis αλλά το χείλος της είναι σκούρο κόκκινο και με χαρακτηριστικό σχήμα καρδιάς. Οι δυο αυτές ορχιδέες  μοιάζουν τόσο πολύ πράγμα που κάνει πολλούς μελετητές να ισχυρίζονται ότι μόνο το άρωμα τους μπορεί να τις   τακτοποιήσει στο είδος τους ...                        Ακούς πως μυρίζουν οι ορχιδέες της Ικαρίας?Γιατί όπως λέει και η φίλη μας Γιολάντα :Εμείς οι Καριώτες τις μυρωδιές τις ακούμε !ακούς πως μυρίζει λέμε , και τις ακούμε μέχρι τα κατάβαθα της ψυχής μας    ..      Αναφορά http://florakristonia.blogspot.gr/ http://www.greekorchids.gr/index.htm https://www.facebook.com/groups/545759538816582/

Ικαρία: Τι σχέση έχουν οι καρχαρίες με τους Ικαριώτες;?"Η βραδυκαρδία" ειναι το κλειδί της Μακροζωίας τους!!!

Στις 12 Αυγούστου, στο πλέον έγκυρο διεθνές επιστημονικό περιοδικό «Science», δημοσιεύτηκε μια μελέτη που αποτελεί σταθμό για τις γνώσεις μας σχετικά με την εξέλιξη των ειδών, που αφορά τους παράγοντες οι οποίοι προάγουν τη μακροβιότητα των έμβιων όντων και φυσικά του ανθρώπου. Οι ερευνητές διαπίστωσαν με πολύ αξιόπιστη μεθοδολογία ότι οι καρχαρίες της Γροιλανδίας, ένα από τα εκατοντάδες είδη αυτού του θηρευτή των ωκεανών, ζουν περίπου 400 χρόνια! Οι επιστήμονες πιθανολογούν ότι με το ακραίο ψύχος ενεργοποιούνται γονίδια υπεύθυνα για τη μακροβιότητα. Επίσης, ότι με το ψύχος επιβραδύνονται βιοχημικές αντιδράσεις στον οργανισμό οι οποίες προάγουν τη γήρανση.
Ένα άλλο στοιχείο είναι ότι η καρδιά του καρχαρία λειτουργεί με λίγους παλμούς και ότι κατά την κόπωση δεν αυξάνεται η καρδιακή συχνότητα, αλλά οι ανάγκες για κυκλοφορία μεγαλύτερου όγκου αίματος καλύπτονται με άλλους αντιρροπιστικούς μηχανισμούς. Δηλαδή το συμπαθητικό νευρικό σύστημα που προκαλεί και ταχυκαρδία και έχει βοηθήσει τα ανώτερα θηλαστικά και τον άνθρωπο να επιβιώσουν, δίνοντας κρίσιμες μάχες με το περιβάλλον, δεν λειτουργεί στον καρχαρία.
Άραγε πώς μπορούμε να μεταφέρουμε αυτή την εκπληκτική γνώση για τη διάρκεια της ζωής των καρχαριών της Γροιλανδίας στο περιβάλλον όπου ζει ο σύγχρονος άνθρωπος; Μία από τις πέντε (5) περιοχές στον πλανήτη που έχουν τους μακροβιότερους κατοίκους βρίσκεται στη χώρα μας και είναι το ακριτικό νησί της Ικαρίας. Μελετώντας τους κατοίκους του νησιού, επισημάναμε παράγοντες που συνδέονται με τη μακροβιότητα τόσο βιολογικούς όσο και περιβαλλοντικούς. Ένας από αυτούς είναι η ψυχοσωματική ισορροπία και η λειτουργία του συμπαθητικού νευρικού συστήματος σε χαμηλά επίπεδα. Το αποτέλεσμα αυτής της χαμηλής δραστηριότητας είναι οι χαμηλοί καρδιακοί παλμοί, η χαμηλή αρτηριακή πίεση και η επιβράδυνση μεταβολικών διεργασιών -πολλές φορές τοξικών- στον ανθρώπινο οργανισμό οι οποίες προκαλούν γήρανση. Επίσης, επισημάναμε γονιδιακές διαφορές του πληθυσμού των μακρόβιων σε σχέση με ανάλογα δείγματα από άλλες περιοχές. Επομένως, όπως στους καρχαρίες της Γροιλανδίας, έτσι και στους κατοίκους της Ικαρίας, η μακροβιότητα δεν φαίνεται να είναι ένα τυχαίο γεγονός, αλλά αποτέλεσμα ενός ιδανικού συνδυασμού περιβάλλοντος, ψυχοσωματικής υγείας και γονιδιακού υποστρώματος. Η μακροβιότητα των ανθρώπων που ζουν στην Ικαρία είναι λίγες δεκαετίες πάνω από τον μέσο όρο και όχι οι απίστευτες ηλικίες τεσσάρων αιώνων που ισχύουν για τους καρχαρίες της μελέτης. Και μπορεί οι καρχαρίες που ζουν σήμερα στη Γροιλανδία να γεννήθηκαν όταν στη Γαλλία αυτοκράτορας ήταν ο Λουδοβίκος ΙΕ’, στην Ικαρία όμως οι μακρόβιοι θυμούνται τους Τούρκους να κατέχουν το νησί μέχρι το 1912.
Σήμερα, στη δίνη της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης που μαστίζει τη χώρα μας, υπάρχει ο άμεσος κίνδυνος να ανατραπεί το ευνοϊκό περιβάλλον που συνδέεται με τη μακροζωία, αφού το συσσωρευμένο άγχος και η κατάθλιψη διεγείρουν το συμπαθητικό νευρικό σύστημα, το οποίο με τη σειρά του ανατρέπει τις βιολογικές ισορροπίες που ευνοούν τη μακροβιότητα.
Χρέος των πολιτικών μας, σήμερα περισσότερο από ποτέ, είναι να προφυλάξουν με τις δράσεις τους τον λαό από μία ακόμα επιβάρυνση πέρα από την οικονομική, αυτή που αφορά τη βράχυνση του βίου.

Ρεπορτάζ: Γιώργος Βιτσαράς     http://www.ert.gr                                                                                                              Μαρτυρία ενός φίλου Ικαριώτη   Αγαπητέ φίλε , γεια σου. Σε χαιρετώ με τη συναίσθηση ενός συγγενούς σου.  απ` την Ικαρία... Απ` την Ικαρία στην οποία, ο ζυμομύκητας που φτιάχνει το ικαριώτικο κρασί, επιβιώνει και αντέχει να "δουλεύει" ακόμη και στους 17,5` βαθμούς του μούστου. Θέλω να σου πω πως, έχω κι εγώ μια "βραδυκαρδία". Οι καρδιακοί παλμοί μου κυμαίνονται από 58 έως 64, το λεπτό. Και επειδή έχουμε υπεράριθμους γιατρούς στην Ελλάδα, τρεις διαφορετικοί καρδιολόγοι, ήθελαν να μου "φορέσουν" "βηματοδότη" κσι χωρίς να έχω κάποια σχετική πάθηση ή μεγαλοκαρδία, λόγω της "προκλητής ζήτησης υπηρεσιών υγείας", όπως ευσχήμως λέγεται η εξασφάλιση επαρκούς πελατείας σε πλεονάζοντες Γιατρούς. Τελικά με "έσωσε" ο Καθηγητής Κρεμαστινός. Ο οποίος -μετά από ειδικές εξετάσεις- μου διέγνωσε "σύνδρομο παρασυμπαθητικοτονίας" που συνοδεύεται από βραδυκαρδία-ανάλογη εκείνης των αθλητών, με δυνατή καρδιά- που σηματοδοτεί μακροζωία. Μακροζωία και μεγάλο προσδόκιμο ζωής, όπως μου εξήγησε ο Καθηγητής, αφού, αν υπάρχει ένα ανώτατο όριο αριθμού παλμών, στην αντοχή κάθε καρδιάς, ο βραδύκαρδος θα το φτάσει αργότερα των υπολοίπων άλλων...ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΥΛΩΝΑΣ    

Sofoklis Glaros

                                         

Ο Φίλιππος και η τσαμπουνοφυλάκα του τα «έδωσαν» όλα ξεσηκώνοντας τους Ικάριους ομογενείς

Ο Φίλιππος Καριμάλης με τον ικαριώτικο τσαμπουνοφύλακα και η Βικτωρία Μαυρογιώργη από το Πίτσμπουργκ της Πενσιλβάνιας με το βιολί.

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ. Η τελευταία μέρα του 113ου συνεδρίου της Πανικαριακής Αδελφότητας «Ικαρος» που διοργανώθηκε στο ξενοδοχείο «Sheraton New York Times Square» στο Μανχάταν εμπεριείχε πολλές ευχάριστες εκπλήξεις τόσο για τους συνέδρους και τις οικογένειές τους, όσο για τους σερβιτόρους και το άλλο προσωπικό του ξενοδοχείου.

Πολλές από τις ευχάριστες εκπλήξεις με τις οποίες βρέθηκαν αντιμέτωποι οι σύνεδροι τις αναφέραμε στο ρεπορτάζ μας για την λήξη του συνεδρίου και σχετίζονταν τόσο με τις δωρεές προς την γενέτειρα οι οποίες ξεπερνούν κατά πολύ τις 150.000 δολάρια και τις υποτροφίες στους αριστούχους μαθητές της Αμερικής και της Ικαρίας και των Φούρνων, όσο και με την επίσκεψη στο Παγκόσμιο Εμπορικό Κέντρο της Νέας Υόρκης, το Μουσείο της 11ης Σεπτεμβρίου και τον υπό ανέγερση ναό του Αγίου Νικολάου.

Από αριστερά διακρίνονται οι Τίνα και Γιώργος Παράλεμος, Πατρίσια και Σταμάτης Τσαντές, Φώτης Καρνάβας και Ελευθερία (Τέρυ) Πλατή, -. Ιωάννης Λαρδάς, Βασίλης Σάφος, Nick Buetner, Γεώργιος Χωριάτης και Τζον Λυγίζος.

Το βράδυ της Κυριακής μόλις άρχισαν τα όργανα να παίζουν οι σερβιτόροι, οι μπάρμαν και οι άλλοι που εκείνη την ώρα ήταν παρόντες και εξυπηρετούσαν τους ομογενείς παράτησαν τους δίσκους και τα σερβίτσια και παρακολουθούσαν τους οργανοπαίκτες και τους νέους που πιάστηκαν χέρι – χέρι και ξεκίνησαν το μεγάλο ξεφάντωμα.

Στιγμιότυπο από το ξεφάντωμα της νέας γενιάς των Ικαριωτών.

Ηταν η πρώτη φορά που σε ένα κεντρικό ξενοδοχείο του Μανχάταν ξεφάντωναν με ένα βιολί και με έναν ικαριώτικο τσαμπουνοφύλακα. «Για μας ήταν κάτι συνηθισμένο, αλλά για το προσωπικό του ξενοδοχείου ήταν ανεπάντεχο. Ηταν μια ευχάριστη έκπληξη η οποία θα μείνει βαθειά χαραγμένη στην μνήμη τους» δήλωσε στον Εθνικό Κήρυκα ο νεοεκλεγείς πρόεδρος της Πανικαριακής Αδελφότητας Αμερικής και Καναδά «Ικαρος» Γιώργος Παράλεμος.

Στο κέντρο η η Βικτωρία Μαυρογιώργη από το Πίτσμπουργκ της Πενσιλβάνιας και ο Φίλιππος Καριμάλης, ο οποίος έπαιξε τον ικαριώτικο τσαμπουνοφύλακα.

Ερωτηθείς για τους οργανοπαίκτες επεσήμανε ότι ήταν η Βικτωρία Μαυρογιώργη από το Πίτσμπουργκ της Πενσιλβάνιας και ο Φίλιππος Καριμάλης, ο οποίος έπαιξε τον ικαριώτικο τσαμπουνοφύλακα και είχε έρθει αποκλειστικά για το συνέδριο από την Ικαρία.

Η τσαμπουνοφύλακα είναι ένα παραδοσιακό όργανο της Ικαρίας το οποίο είναι χειροποίητο και αποτελείται από τον ασκό – το οποίο είναι κατεργασμένο κατσικίσιο δέρμα – το επιστόμιο και τον αυλό. Σε άλλα γεωγραφικά διαμερίσματα της Ελλάδας το όργανο αυτό το ονομάζουν «γκάιντα», ή «τσαμπούνα», ή «τουλούμι», ή «αγγείο».

Ο κ. Παράλεμος, ο οποίος ηγούνταν και της οργανωτικής επιτροπής του συνεδρίου εξέφρασε την ικανοποίησή του για την επιτυχία του συνεδρίου και για τις αποφάσεις του σχετικά με τις δωρεές στο νησί, τις υποτροφίες και τα προγράμματα για τη νέα γενιά.

Στιγμιότυπο από το ξεφάντωμα.

«Ευχαριστώ τους συμπατριώτες μας από όλη την επικράτεια των ΗΠΑ και του Καναδά που συμμετείχαν στο 113ο συνέδριο και συνέβαλαν στην επιτυχία, καθώς επίσης και την απερχόμενη διοίκηση με πρόεδρο την Ελευθερία (Τέρυ) Πλατή οι οποίοι αγωνίστηκαν με πάθος για την αναβάθμιση της Πανικαριακής Αδελφότητας», επεσήμανε ο κ. Παράλεμος.
Ερωτηθείς για τους στόχους της νέας ηγεσίας ο κ. Παράλεμος επεσήμανε ότι έχουν προσδιοριστεί με σαφήνεια και επικυρωθεί από το συνέδριο.

«Στόχος της νέας ηγεσίας είναι αναβάθμιση του ρόλου της Πανικαριακής Αδελφότητας Αμερικής και Καναδά και η αναζωογόνηση όλων των τμημάτων και η ενίσχυση του Ιδρύματος της Πανικαριακής Αδελφότητας, το οποίο είναι ένα από τα πιο ισχυρά και συνάμα ιστορικά ιδρύματα της ομογένειας», κατέληξε ο κ. Παράλεμος.http://www.ekirikas.com

ΙΚΑΡΙΑ ...με τα μάτια της Τζένης Μπαλατσινού

Πάνω από είκοσι χρόνια ήθελα να επισκεφτώ την Ικαρία. Είχα ακούσει τόσους μύθους και ιστορίες που φάνταζε σαν τη χώρα του Ποτέ. Ιστορίες για τα εικοσιτετράωρα πανηγύρια, για τους ανθρώπους που ανοίγουν τα μαγαζιά τους ό,τι ώρα θέλουν, για τις άδειες παραλίες, για τους μαγαζάτορες που δεν βιάζονται να σε εξυπηρετήσουν, όπως και πολλές μεταφυσικές ιστορίες και φαντάσματα – τους αρέσει το μεταφυσικό στην Ικαρία.Όλες αυτές οι ιστορίες μαζί με το μυστικό της μακροζωίας, μου είχαν εξάψει τη φαντασία και ένοιωθα ενθουσιασμένη που επιτέλους θα πήγαινα έστω για τέσσερις  ημέρες (γιατί την Ικαρία για να τη δεις θέλεις τουλάχιστον δέκα ημέρες).

Ξεκίνησα με πρόγραμμα και πολύ στοχευμένη για το  ποια μέρη ήθελα να δω. Μεγάλος λάθος. Από ό,τι έβαλα στόχο, δεν έκανα τίποτα, εκτός να παραβρεθώ σε πανηγύρι. Να ‘ναι καλά η καλή μου φίλη Ναταλία και ο Νίκος, γιατί είναι εντελώς διαφορετικό να πας μόνος σου και αλλιώς να πας με Ικαριώτες.

Μόλις έφτασα, δίπλα από το αεροδρόμιο έριξα μια βουτιά στο Φάρο, μια μεγάλη παραλία με ωραίο βυθό, και μετά φάγαμε στο χωριό Καραβόσταμο, μια ώρα από το Φάρο, στην ψαροταβέρνα Μαντουβάλα, πάνω στη θάλασσα, όπου η μοναδική οικογένεια Τσιμπίδη, με την Τρισεύγενη, το Γιάννη, το Ζαχαρία και το Βαγγέλη, μας έφεραν τους ωραιότερους μπαλάδες (ψάρια) που δεν είχα δοκιμάσει ποτέ μέχρι τότε, φάβα και μαυρομάτικα φασόλια με χταποδάκι, αλλά και συγκλονιστικά χόρτα και κολοκύθια. Όλα  από το μποστάνι τους και όλα από τη δική τους τράτα.

Αφού είπαμε μεταξύ μας πολλές φορές πόσο ευλογημένοι είμαστε που βρισκόμαστε εδώ, αρχίσαμε να ανηφορίζουμε στο Πέζι στις Ράχες, που έχει μια μοναδική ιστορία. Δεν θα σας την πω, βρείτε τον Νίκο Πετρόγιαννη να σας την πει.

Μετά από μία ώρα διαδρομής φτάσαμε στο Πέζι, ένα υπέροχο πέτρινο σπίτι μέσα στο δάσος , που φάνταζε σαν να έχει βγει από παραμύθια του  Άντερσεν.δάσος , που φάνταζε σαν να έχει βγει από παραμύθια του  Άντερσεν.

Ίχνος σήματος κινητού, μεγάλη ελευθερία…. Το πιο κοντινό μέρος για να πιάσει το κινητό ήταν σε 15 περίπου λεπτά απόσταση με το αυτοκίνητο, στο χωριό Χριστός, ένα από τα πιο όμορφα και γραφικά χωριά. Στον υπέροχο κεντρικό δρόμο που διασχίζει το «χωριό που δεν κοιμάται ποτέ», βρήκαμε την Κουζίνα,  όπου αξίζει να δοκιμάσετε πουγκιά με λαχανικά και κάρυ  είναι θεϊκό! Στο πολύ όμορφο μπαρ με τον υπέροχο κήπο, το Δενδρόσπιτο, ένα παλιό σπίτι που η Ανθοδέσμη και ο Κώστας μετέτρεψαν με πολύ αγάπη σε μικρό παράδεισο, υπάρχουν όντως δενδρόσπιτα αν θέλεις να αράξεις ψηλά.

Την άλλη μέρα, αφού ξυπνήσαμε και φάγαμε πρωινό σε ρυθμούς Ικαρίας, πήγαμε στο Λιβάδι, όπου καταλήγει το ποτάμι από το φαράγγι του Χάρακα. Εκεί μπορείς να κάνεις πολύ ωραίο κάμπινγκ.

Όμως αυτό το οποίο θα μπορούσες με μεγάλη ευχαρίστηση να πάρεις μαζί σου φεύγοντας από την παραλία, είναι να μάθεις για τους άνεμους στη σχολή Ανεμολογίας. Δηλαδή να συζητήσεις στην κυριολεξία » περί ανέμων και υδάτων».

Ανεβήκαμε από εκεί προς το βουνό για βραδινό, κοντά στον Προφήτη Ηλία. Στη ταβέρνα Άργιος, είχα την τύχη να μου πει όλη την ιστορία για την εξορία του, ο Ντίνος Πετρόγιαννης, ένας υπέροχος άνθρωπος με πανέμορφα μάτια που μίλαγε με  γλύκα για όλα αυτά τα δύσκολα που του συνέβησαν στη ζωή στα χρόνια της εξορίας. Μουσικός, μοιραζόταν το δωμάτιό του με τον Λουντέμη και είχε όμορφες ιστορίες για τον Χατζιδάκι. Ομολογώ πως τελικά δεν ήξερα τίποτα για την εξορία.

Γυρίσαμε στο σπίτι ίσα-ίσα για να βάλουμε τα σωστά παπούτσια –τα οποία τελικά εγώ δεν έβαλα. Υποσημείωση κορίτσια να φοράτε κλειστά παπούτσια στα πανηγύρια για να μπορείτε να είστε ανταγωνιστικές στις πατημασιές.

Γύρω στα μεσάνυχτα  πήγαμε στο πανηγύρι στις Καστανιές, νωρίς τελικά για ικαριώτικο πανηγύρι. Από το κατσικάκι μέχρι το γαλακτομπούρεκο, όλα πετανόστιμα, και το κρασί που έρεε άφθονο και ντόπιο, ό,τι πρέπει για να κάνεις κεφάλι. Η πιο συγκινητική στιγμή όταν η ορχήστρα έπαιξε ένα κομμάτι τανγκό και  χόρεψαν όλοι, από τους υπερήλικες μέχρι τους νέους, έμοιαζε με παλιά ιταλική ταινία.

Ο κόσμος άρχισε να έρχεται μετά τις 3. Το πιο σημαντικό για να αντέξεις στο πανηγύρι είναι να μην αρχίσεις να πίνεις από την αρχή, έτσι ώστε να προλάβεις να χορέψεις το «Πώς το Τρίβουν το Πιπέρι», το τραγούδι με το οποίο κλείνουν όλα τα πανηγύρια στην Ικαρία. Δεν πρόλαβα, υπόσχομαι την επόμενη φορά. Την παράσταση έκλεψε ο 80χρονος Γιώργος Στενός, ο γνωστός μελισσοκόμος από το χωριό Χριστός, με την σπάνια χορευτική φιγούρα “κωλοκάθισμα» χωρίς χέρια.

Την επόμενη μέρα πήγαμε να δούμε το ηλιοβασίλεμα στη Μονή της Θεοκτίστης, στο χωριό Πηγή. Η πρώτη εντύπωση όταν φτάνεις είναι πως εκεί κατοικούσαν  εξωγήινοι. Στο βάθος αγναντεύεις την Μεσσαριά και τις χαράδρες που ξεχύνονται μέσα στο άπειρο πράσινο.

Τρία νησιά έχουν σαν καύχημα την Αγία Θεοκτίστη. Η Λέσβος στην οποία γεννήθηκε, η Πάρος στην οποία έζησε τριάντα πέντε χρόνια ασκητική ζωή και η Ικαρία στην οποία βρίσκονται τα σεπτά λείψανά της.

Εκτός από την υπέροχη θέα και το ηλιοβασίλεμα αξίζει να φας στο καφενεδάκι τους λουκουμάδες της Μαρίας Φραντζέσκου, που προσέχει  τη μονή, και να ακούσεις όλη την ιστορία του νησιού από μια γυναίκα που θα μπορούσε να είναι η προσωποποίηση της Ικαρίας. Έχει ένα αγέρωχο περπάτημα, φίνο αλλά ταυτόχρονα αντρικό. Σνόμπαρε τον Τζέιμι Όλιβερ, καθώς έφτιαξε μεν τραχανά μαζί του, αλλά όταν της ζήτησε να αρμέξουν την κατσίκα τον έστειλε  να το κάνει μόνος του.

Το βράδυ, δοκιμάσαμε υπέροχο κρέας στο Slow Food στο Μάραθο, στην Ευαγγελία Μαρινάκη, σε μια όμορφη πλατεία. Φτιάχνει το δικό της τυρί, έχει τα δικά της ζώα και το δικό της μποστάνι.

Παρόλο που ήθελα να πάω και φημισμένη παραλία Σεϋχέλες αλλά και στην Μεσακτή των  σέρφερς ,  αποφασίσαμε να πάμε στην μακρινή παραλία Τραπάλου. Η Καλλιόπη Παναγιωτίδου μαγειρεύει στη μοναδική ταβέρνα της παραλίας, και το μεσημεριανό μας εκεί εξελίχθηκε πάλι σε μικρό πανηγύρι με 10 άτομα. Και παρότι όλοι έπρεπε να πάνε σε ένα γάμο στη Λαγκάδα (μαζί κι εμείς ακάλεστοι) το κέφι που έγινε στη μικρή ταβέρνα, μας κράτησε και εμάς και τους καλεσμένους εκεί μέχρι αργά.

Αξίζει να παραβρεθείς σε ένα γάμο στην Ικαρία για να δεις το τσιμέντωμα το γαμπρού και πολύ αργά το βράδυ, το ψήσιμο της γραβάτας του που την κόβουν κομματάκια και την τρώνε οι φίλοι του.  Η Ικαρία θα μπορούσες να πεις ότι είναι ένα πάτσγουορκ πολλών αντιθέσεων. Διαφορετικά κομμάτια που όταν ενώνονται δίνουν ένα ισορροπημένο, υπέροχο αποτέλεσμα. Σαν να παίζονται διαφορετικές ταινίες σε κάθε γωνία.

Το σίγουρο είναι πως η Ικαρία είναι αυτόνομη, κι αν ένα μέρος θα μπορούσε να αυτονομηθεί θα ήταν αυτό. Άλλωστε είχε αυτονομηθεί για ένα μικρό διάστημα, το 1912, πριν την ένωσή της με την Ελλάδα.

Οι άνθρωποι είναι ευγενέστατοι και φιλόξενοι, αρκεί να αφεθείς στους ρυθμούς του νησιού. Το μυστικό της μακροζωίας, όπως λέει η Μαρία Φραντζέσκου δεν είναι ούτε η διατροφή ούτε οι αργοί ρυθμοί. Είναι να ξυπνάς το πρωί και να ξέρεις ότι έχεις να κάνεις συγκεκριμένες δουλειές. Εάν έχεις παραιτηθεί και δεν δουλεύεις το μυαλό σου μέχρι να φύγεις από αυτό τον κόσμο, τότε είναι που γερνάς. Σοφά λόγια…       http://www.jenny.gr     φωτογραφίες   https://www.instagram.com/jennybalatsinou/

Στον αέρα η λειτουργία των παιδικών σταθμών στην Ικαρία λόγω έλλειψης προσωπικού

Χωρίς προσωπικό οι παιδικοί σταθμοί στην Ικαρία.

Στον αέρα η λειτουργία των παιδικών σταθμών στην Ικαρία  λόγω έλλειψης προσωπικού.  Ο δήμος Ικαρίας έστειλε επιστολή διαμαρτυρίας για το θέμα αυτό στα Υπουργεία Εσωτερικών,  Εργασίας, την ΚΕΔΕ, τα πολιτικά κόμματα και την ΕΕΤΑΑ.

Ζητούμε, αναφέρει η επιστολή,  την αρωγή όλων των εμπλεκομένων υπηρεσιών ώστε να μπορέσουν οι δικαιούχοι του προγράμματος να κάνουν χρήση του δικαιώματος τους, αλλά και ο δήμος να μην στερηθεί αυτές τις από κάθε άποψη αναγκαίες θέσεις εργασίας.

Αποκλειστικά κρατικοί, δημόσιοι, δωρεάν, σύγχρονοι και ασφαλείς βρεφικοί και παιδικοί σταθμοί, με χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, με κτιριακή επάρκεια, καταλληλότητα, υποδομή, επάρκεια και ποιότητα φαγητού.

Δωρεάν φοίτηση όλων των παιδιών στους δημοτικούς παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς.

Μόνιμο, εξειδικευμένο και επαρκές προσωπικό, με ενιαίο φορέα προσχολικής αγωγής, που ν’ ανήκει στο υπουργείο Παιδείας, με ενιαίο παιδαγωγικό πρόγραμμα σύμφωνα με τις ηλικιακές ανάγκες βρεφών και νηπίων.

Άμεση κρατική επιχορήγηση στους δήμους, για ν’ αντιμετωπιστεί η σημερινή εκρηκτική κατάσταση.

Καλούμε την ΚΕΔΕ να επανεξετάσει έστω και σήμερα την στάση της συνολικά απέναντι στην υλοποίηση του συγκεκριμένου προγράμματος και να απορρίψει την αντιδραστική εξέλιξη που φέρνουν οι νέες ρυθμίσεις ξεθεμελιώνοντας την λειτουργία και τον χαρακτήρα τον παιδαγωγικών δομών, μετατρέποντας τους παιδικούς σταθμούς σε parking βρεφών και νηπίων που θα κυνηγάνε κάθε χρόνο ως ευκαιρία, κάποιες ελάχιστες από τις πιο τσακισμένες οικογένειες».                                «Τα τελευταία  χρόνια το ακριτικό νησί μας είδε τον πληθυσμό του να αυξάνεται λόγω της οικονομικής κρίσης. Τώρα πάνε να μας γυρίσουν στο μηδέν, καθώς οι γονείς, βλέποντας την τραγική κατάσταση στο χώρο της Παιδείας, εκτός όλων των άλλων προβλημάτων, θέλουν να εγκαταλείψουν ακόμα μια φορά τη γενέτειρά τους».Η αποκέντρωση είναι μια απάντηση στην κρίση, αλλά θέλει υποδομές, κάτι που δυστυχώς η Ικαρία   μας στερείτε  όχι μόνο τώρα, εν καιρώ κρίσης, αλλά και την εποχή που τα οικονομικά της χώρας ήταν πολύ καλύτερα». 

Η Αγωνιστική παράδοση των Προγόνων μας «Χέρι σφιγμένο δυνατά, ὑψομένο πάνω ἀπ᾽ τον τοίχο»

Οι Άνθρωποι της Ικαρίας είναι καμωμένοι με ύλη, σκληρή, δύσκολη,  και μάλλον Αγωνιστική  και ίσως ειναι  το μόνο που απομένει όταν όλα εξανεμίζονται, όταν φυσάει ο «ξαφνικός αγέρας».  Οι Άνθρωποι γίνονται στοιχείο κοινό, στοιχείο βασικό στην παράδοση της Ικαρίας , κάτι που μαρτυρά και η Αγωνιστική της κουλτούρα   .  Πολλές φορές οι πέτρες τα βράχια, και οι Άνθρωποι ,έννοιες συνυφασμένες με αυτές του ήλιου, της ελιάς,της θάλασσας  θα γίνουν τελικά σύμβολο  ολάκερης της Ικαριακης γης, και της ρωμιοσύνης της :                                                                                 

Έτσι ίσως όταν φαίνεται πως σχεδόν όλα χάνονται, όταν ακόμη η νύχτα κατεβαίνει σκοτεινή απ,το  βουνό και η θάλασσα λυσομανάει στο ακρογιάλι , όταν χάνεται σχεδόν κάθε Ελπίδα  για λύσεις, αυτό που μένει είναι αυτή  η περηφάνια μας αυτή η μάλλον ξεχασμένη ύλη που παραδόθηκε τόσους αιώνες από τους πρόγονους μας και διαμορφώνει  πρόσωπα,και Ιστορίες της ιδιαίτερης Ικαριώτικης φύσης. 

Παραμένει εκεί ως παράδοση, ως υλικό στο οποίο μπορούμε να επανέλθουμε και με αυτό να πελεκίσουμε νέα πρόσωπα, να βρούμε νέα «κλειδιά» στα προβλήματά μας, έναν νέο τρόπο ύπαρξης προσωπικό αλλά με την ίδια ουσία · αρκεί να έχουμε θέληση, το χέρι «σφιγμένο δυνατά, ὑψομένο πάνω ἀπ᾽τὸν τοῖχο» και από κάθε πρόκληση.

Με αφορμή την σημερινή   επέτειο από την απελευθέρωση της Ικαρίας το 1912.

 σας παραθέτουμε αποσπάσματα από τα περίφημα και άκρως ρεαλιστικά ποίηματά του «Ρωμιοσύνη» και «Λαός», μέσω των οποίων ψυχογραφεί και παράλληλα εξυμνεί όλους τους Έλληνες Αγωνιστές …

Ρωμιοσύνη: «Αὐτὰ τὰ δέντρα δὲ βολεύονται μὲ λιγότερο οὐρανό,
αὐτὲς οἱ πέτρες δὲ βολεύονται κάτου ἀπ᾿ τὰ ξένα βήματα, 
αὐτὰ τὰ πρόσωπα δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸν ἥλιο, 
αὐτὲς οἱ καρδιὲς δὲ βολεύονται παρὰ μόνο στὸ δίκιο…

Τὸ χέρι τους εἶναι κολλημένο στὸ ντουφέκι
τὸ ντουφέκι εἶναι συνέχεια τοῦ χεριοῦ τους
τὸ χέρι τους εἶναι συνέχεια τῆς ψυχῆς τους –
ἔχουν στὰ χείλια τους ἀπάνου τὸ θυμὸ
κ᾿ ἔχουνε τὸν καημὸ βαθιὰ-βαθιὰ στὰ μάτια τους
σὰν ἕνα ἀστέρι σὲ μία γοῦβα ἁλάτι.

Τo ψωμὶ σώθηκε, τὰ βόλια σώθηκαν,
γεμίζουν τώρα τὰ κανόνια τους μόνο μὲ τὴν καρδιά τους.

Τόσα χρόνια πολιορκημένοι ἀπὸ στεριὰ καὶ θάλασσα 
ὅλοι πεινᾶνε, ὅλοι σκοτώνονται καὶ κανένας δὲν πέθανε –
πάνου στὰ καραούλια λάμπουνε τὰ μάτια τους,
μία μεγάλη σημαία, μία μεγάλη φωτιὰ κατακόκκινη
καὶ κάθε αὐγὴ χιλιάδες περιστέρια φεύγουν ἀπ᾿ τὰ χέρια τους
γιὰ τὶς τέσσερις πόρτες τοῦ ὁρίζοντα…

Ὅσο πᾶνε τὰ χέρια τους μοιάζουνε πιότερο τὸ χῶμα 
ὅσο πᾶνε τὰ μάτια τους μοιάζουνε πιότερο τὸν οὐρανό.

Λαός: «Τούτος ο λαός, αφέντη μου, δεν ξέρει πολλά λόγια,

σωπαίνει, ακούει, κι όσα του λες τα δένει κομπολόγια.

Και κάποιο βράδυ – πες σαν χτες – υψώνει το κεφάλι

κι αστράφτουνε τα μάτια του κι αστράφτει ο νους του πάλι.

Κι όπως περνάν κι όπως βροντάν, μαδάει ο αγέρας ρόδα

κι από τη λάσπη ξεκολλά της Ιστορίας η ρόδα.

Και τούτο το περήφανο, τ” άμετρο ψυχομέτρι,

μόνη σημαία το φως κρατεί, μόνο σπαθί το αλέτρι.

Κι από τους τάφους ξεκινάν όλοι οι νεκροί του Αγώνα

και μπαίνουν πάλι στη σειρά με σιδερένιο γόνα.

Και φέγγουνε τα μάτια τους σ” όλο το μέγα βάθος

σάμπως Ανάστασης κεριά μετά από τ” Άγιο Πάθος.

Νάτος, περνάει ο αδούλωτος στρατός της δικαιοσύνης

και πάει να σπείρει όλη τη γης με στάρι κι άστρα ειρήνης.

Κι ως πάνω τους η Λευτεριά πάλλοντας ανατέλλει

φουσκώνει η άκρατη καρδιά του ανθρώπου σαν καρβέλι.                    Αναφορές  http://anaghrapho.blogspot.gr/  http://www.pygmi.gr/