.Αφού η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα, ποιοι είναι αυτοί έξω από τη Βουλή;

Ένας ξακουστός αρματολός, ο Γιάννος, αναγκάστηκε να βγει στο βουνό και να γίνει κλέφτης. Μετά την απελευθέρωση επιστρέφει στο χωριό του όπου το όνομά του έχει γίνει θρύλος και τα κατορθώματά του τραγούδια -- ο Αστραπόγιαννος. Βλέποντας όμως ότι ο τσιφλικάς της περιοχής, ο Κωσταντής Βελούσης, έχει πάρει τη θέση του Τούρκου αγά και ότι καταπιέζει εξίσου τους συγχωριανούς του, δεν διστάζει να συγκρουστεί μαζί του. Σε μια αναμέτρηση σκοτώνει τον γιο του τσιφλικά. Η συνάντηση του με τον παλιό του φίλο Φώτο σηματοδοτεί τις επιδρομές κατά των κοτζαμπάσηδων. Μετά από προδοσία, πέφτει σε παγίδα των χωροφυλάκων. Νεκρός, γίνεται αιτία προκειμένου οι κολίγοι να συνειδητοποιήσουν τη θέση τους

 

.Αφού η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα, ποιοι είναι αυτοί έξω από τη Βουλή;

Ένα από τα πιο σημαντικά επιχειρήματα του καθεστώτος για την επιβολή των Μνημονίων μετά την χρεοκοπία της χώρας, ήταν πως η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα. Αφού η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα, ποιοι είναι όλοι αυτοί που έχουν μαζευτεί έξω από τη Βουλή; Μήπως είναι Έλληνες του εξωτερικού; Μήπως είναι εξωγήινοι; Μήπως είναι Αρειανοί;

Είναι πολύ βολικό να είσαι αραχτός στο πάνελ του Χατζηνικολάου και του Πρετεντέρη, και να λες με περισπούδαστο ύφος «η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα».

Είναι πολύ βολικό να είσαι ο σαχλαμάρας αστός που δεν μπορεί να ξεχωρίσει την κατσίκα από το γαϊδούρι και να πίνεις τον καφέ σου στο Θλιβερό πια Κολωνάκι, λέγοντας «μα παιδιά, η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα. Γκαρσόν, φέρε έναν εσπρέσο ακόμα, να πνίξω τον πόνο μου που η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα».

Και ξαφνικά, αυτοί που παράγουν εμφανίζονται στο κέντρο της Αθήνας.

Κοκομπλόκο οι περισπούδαστοι αστοί που συνειδητοποιούν ξαφνικά πως αυτοί είναι που δεν παράγουν απολύτως τίποτα.

«Έλα μωρέ, δεν είναι παραγωγή οι ελιές και τα ροδάκινα».

Αχ, δεν το ήξεραν να σου φτιάξουν τίποτα αεροπλάνα, για να πειστείς πως η Ελλάδα παράγει.

Αν δεν υπάρχει πρωτογενής τομέας -σε αυτόν ανήκουν οι αγρότες-, δεν μπορεί να υπάρξει δευτερογενής και τριτογενής.

Συνήθως, αυτό το μαθαίνουν οι πρωτοετείς φοιτητές των οικονομικών πανεπιστημίων αλλά οι περισσότεροι Έλληνες δεν τα πάνε καλά με αυτά τα θέματα. Ξέρουν πια τα capital controls αλλά δεν έμαθαν ακόμα την πρωτογενή παραγωγή.

Παλιότερα, όταν έβλεπα την Αθήνα από το αεροπλάνο, σκεφτόμουν «τι παράγουν όλοι αυτοί οι άνθρωποι;».

Αποδείχτηκε πως αυτοί οι άνθρωποι δεν παράγουν και πολλά πράγματα.

Αυτοί που παράγουν -και δεν υπάρχει καμία αμφιβολία για αυτό γιατί το βλέπετε κάθε μέρα στο τραπέζι σας- είναι οι αγρότες.

Και οι αγρότες είναι πια στο Σύνταγμα.

Πάω κι εγώ εκεί. Με τις όποιες αντιρρήσεις μου.

Και κάτσε εσύ να λες πως η Ελλάδα δεν παράγει τίποτα και πως οι αγρότες είναι βάρβαροι και χρυσαυγίτες.

 http://pitsirikos.net/

Λόγω της ημέρας

Κάθε εποχή έχει τη Βάρκιζα που της αξίζει. Το 45′ είχαμε γενειοφόρους αντάρτες να κλαίνε σα μικρά παιδιά, γιατί αποχωρίζονταν ό,τι πολυτιμότερο είχαν: το όπλο τους. Ενώ τώρα βλέπεις κόσμο που ξεγελάστηκε σα μωρή παρθένα από αυτά που ήθελε να ακούσει κι έχασε ό,τι πολυτιμότερο είχε: την ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Συνειδητοποιεί όμως, επώδυνα και σταδιακά, ότι η ψήφος από μόνη της ισοδυναμεί με άσφαιρα πυρά και ότι έχει κι άλλα καλύτερα όπλα στη διάθεσή του.

Και κάπου εκεί τελειώνουν οι ομοιότητες κι ο σχετικός παραλληλισμός. Γιατί πριν την υπογραφή της Βάρκιζας είχε προηγηθεί ο ηρωικός Δεκέμβρης, ένας (και βάλε) μήνας σκληρού ένοπλου αγώνα του ΕΛΑΣ και του αδούλωτου λαού της Αθήνας. Ενώ ο Τσίπρας έχει κάνει σημαία του τις 17 ώρες διαπραγμάτευσης, προτού πέσει αμαχητί και υπογράψει μαχητικά το τρίτο μνημόνιο.

Το ΕΑΜ και (βασικά) η ηγεσία του είχε μεν αυταπάτες για το ρόλο των συμμάχων Άγγλων, αλλά πολέμησε εναντίον τους, όσο ακόμα διαρκούσαν οι συμμαχικές επιχειρήσεις στο μέτωπο κατά των Ναζί, στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ενώ η “Δεύτερη Φορά Αριστερά”, που μιλούσε για κατοχή και αποικία χρέους, μας λέει τώρα πως οι δανειστές είναι φίλοι μας και μας καλεί να γίνουμε η εταίρα των εταίρων. Έμεινε μόνο η Εαμοκαπηλία στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής και οι κορώνες στη Λέσβο (ή μήπως στη Μυτιλήνη) με το “γκο-μπακ κυρία Μέρκελ”, ως αμυδρή ανάμνηση.

Η ΔΦΑ είναι σήμερα αυτή που μας καλεί να καθίσουμε σε ένα τραπέζι, όπως στη Βάρκιζα, να παζαρέψουμε την ήττα μας και τον αφοπλισμό μας. Που πανηγυρίζει για την “Ευρώπη που αλλάζει”, λες και έχει καμιά διαφορά αν βγουν οι ‘Εργατικοί’, και μας στείλουν το Σιτρίν για να βγάλει το πόρισμά του. Που καταδικάζει φραστικά τα… μνημονιακά τάγματα ασφαλείας, αλλά έχει στεγάσει κάμποσους στον κυβερνητικό λόχο, όπου μπορεί να γυρίσει ακόμα κι ο Κουβέλης. Ενώ γλυκοκοιτάζει σταθερά το ενδεχόμενο ενός ευρύτερου κυβερνητικού συνασπισμού, με το Ποτάμι, το Λεβέντη, ή με τους βενετοπράσινους και το παλιό που “ξεμπερδέψαμε”, τώρα που “ξεμπέρδεψε” και αυτό με τους Σαμαροβενιζέλους και τα βαρίδια του παρελθόντος.

Κι αν υπάρχει τελικά παραλληλισμός και κάποια πολιτική-ιδεολογική συγγένεια της ΔΦΑ, είναι με την κυβέρνηση του Παπατζή, που και στη Λαοκρατία πίστευε, αλλά ήταν απέναντι από το λαό που διαδήλωνε το Δεκέμβρη. Όπως θα είναι δηλ και η σημερινή, που βλέπει τα τρακτέρ των αγροτών σαν τανκς, που θα καταλύσουν το Σύνταγμα και την εξουσία της.

Για αυτό ας υποδεχτούμε αγωνιστικά σήμερα τους αγρότες στους δρόμους.
Όχι άλλες αυταπάτες. Όχι άλλη Βάρκιζα…                                                                                                        http://atexnos.gr/  http://agonaskritis.gr/                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                      Γίνεται της μαγκούρας κυρίες και κύριοι...............

                                                       ΑΛΗΤΕΣ ΠΡΟΔΟΤΕΣ ΜΑΣ ΕΠΟΥΛΗΣΑΤΕ ΜΕ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ .....!

Δείτε εδώ την ταινία για την ζωή με την κάρτα του πολίτη στην Ελλάδα !!!!!!!

Με γνωστούς ηθοποιούς έγινε μια ταινία μικρού μήκους που δείχνει πως θα είναι η ζωή αν αποδεχτούμε την κάρτα του πολίτη. Σε αυτή φαίνεται ο έλεγχος και η παρακολούθηση των πολιτών καθώς στερείται η ελευθερία του. 

Η ταινία λαμβάνει χώρα στην Αθήνα του 2020. Η πολύχρονη ευρωπαϊκή οικονομική κρίση επέφερε σημαντικές αλλαγές στην καθημερινότητα των ανθρώπων με σημαντικότερη αυτή της έναρξης των ηλεκτρονικών συναλλαγών σε αντικατάσταση του χρήματος όπως το ξέραμε. Ποιες είναι οι νέες παράμετροι που δημιουργούνται, ποιες αλλαγές υπάρχουν στην καθημερινότητα των ανθρώπων και ποιοι οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν πίσω από ένα ολοκληρωτικό σύστημα διαφάνειας;

– Βραβείο Καλύτερης Ταινίας – Στέγη Γραμμάτων και τεχνών, Ελεύθερο Σχέδιο
– Βραβείο Κοινού – Στέγη Γραμμάτων και τεχνών, Ελεύθερο Σχέδιο
– Βραβείο Καλύτερης Ταινίας – micro μ Festival

Σκηνοθεσία: Αντώνης Σωτηρόπουλος.
Σενάριο: Βασίλης Σιγάλας, Αντώνης Σωτηρόπουλος.
Πρωταγωνιστές: Γιώργος Χρανιώτης, Σπύρος Μπιμπίλας.

http://www.klainmain.gr

Αρπάζουν όλο το ελαιόλαδο της Ελλάδας

Σε Αμερικάνικη πολυεθνική παραδίδει η κυβέρνηση τον «εθνικό θησαυρό» του λαδιού- Έλληνες πιέζουν την κυβέρνηση να βάλει «λουκέτο» σε 2750 Ελληνικά ελαιοτριβεία

Ρεπορτάζ: Ζωή Χειμωνίδου 

Μορφή «χιονοστιβάδας» παίρνουν οι αποκαλύψεις του newx.gr για την άμεση παρέμβαση Αμερικάνικης πολυεθνικής εταιρείας, με τη βοήθεια μάλιστα Ελλήνων, που επιχειρεί να βάλει στο… χέρι, τον εθνικό «θησαυρό» της χώρας, που είναι το ελαιόλαδο. 

Στις αρχές Ιανουαρίου ο γνωστός αγροτοσυνδικαλιστής από τη Φθιώτιδα Βάιος Γκανής, αποκάλυψε στο newx.gr πως τα τελευταία 4 χρόνια έχουν κατατεθεί σε συγκεκριμένες Περιφέρειες, προτάσεις για την κατασκευή τριών «mega factories» ελιάς και ελαιολάδου. 

Μάλιστα, χορηγός αυτής της προσπάθειας φαίνεται να είναι η Εθνική Τράπεζα, σύμφωνα με τον κ. Γκανή. 

Ποιες θα είναι οι επιπτώσεις από την κατασκευή των τριών «mega factories»; 

Ο Βάιος Γκανής περιγράφει την κατάσταση, με τα μελανότερα «χρώματα», δηλώνοντας χαρακτηριστικά: «Θα σβήσουν σε μία νύχτα 2.750 μικρά ελαιοτριβεία, στις περιοχές που θα λειτουργήσουν τα mega factories». 

Οι τρεις περιοχές, τις οποίες «στοχεύει» η Αμερικάνικη πολυεθνική, είναι η Δυτική Ελλάδα, η Πελοπόννησος και η Κρήτη. «Δηλαδή φανταστείτε ο πλούτος της ελιάς, το λάδι θα συγκεντρωθεί σε μία πολυεθνική. Δεν θα υπάρχουν μεσάζοντες, δεν θα υπάρχουν τίποτα. 

Ένας μικρός ελαιοπαραγωγός με μικρό ελαιοτριβείο, δεν θα μπορεί να επιβιώσει, γιατί θα υπάρχουν προϋποθέσεις, όπως η διαχείριση αποβλήτων και ο βιολογικός καθαρισμός, τις οποίες προϋποθέσεις δεν θα μπορέσουν να ικανοποιήσουν, λόγω αυξημένου οικονομικού μεγέθους. 

Μέσα σε μια νύχτα θα σβήσουν οι μικρές επιχειρήσεις. Φανταστείτε τι έχει να γίνει,» τόνισε με έμφαση ο Βάιος Γκανής. Σήμερα, ένα ακόμη «λιθαράκι» στις αποκαλύψεις έρχεται να βάλει ο Πρόεδρος του ΓΕΩΤΕΕ Σπύρος Μάμαλης, ο οποίος δήλωσε στο newx.gr, πως είναι γνώστης του θέματος και δίνει επιπλέον πληροφορίες, για την προσπάθεια που γίνεται να «σβηστούν από χάρτη» 2750 Ελληνικά ελαιοτριβεία. 

Σύμφωνα με τον κ. Μάμαλη, η Αμερικάνικη πολυεθνική έχει βρει «συμμάχους» Έλληνες καθηγητές, τα ονόματα των οποίων θα δημοσιοποιηθούν στο άμεσο μέλλον από το newx.gr. 

«Το γνωρίζουμε και μάλιστα έχουμε παρέμβει σ’ αυτή τη λογική στον κανονισμό του ελληνικού σήματος ελαιολάδου, καθώς κάποιοι επιχείρησαν να περάσουν κανονισμό έτσι ώστε το 25% του λαδιού να μην είναι ελληνικό, να μπορεί να χαρακτηρίζεται ένα λάδι ως ελληνικό, ενώ το 25% δεν είναι ελληνικό. Το ίδιο έγινε και στο γάλα και είχαμε παρέμβει ως ΓΕΩΤΕΕ και μαζί με άλλους φορείς και αποτρέψαμε ουσιαστικά τέτοιες εξελίξεις. Υπάρχει αυτή η λογική και δεν θέλω να μιλήσω με ονόματα, αλλά αν προκληθώ θα το κάνω, γιατί έχω τα ονόματα, γι’ αυτούς που έχουν κάνει προτάσεις στην Ελληνική κυβέρνηση να κλείσουν αυτά τα μικρά ελαιοτριβεία,» τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Μάμαλης. 

Ο Πρόεδρος του ΓΕΩΤΕΕ υποστήριξε μάλιστα ότι στο νέο ΠΑΑ (πρόγραμμα αγροτικής ανάπτυξης) υπάρχει περιορισμός στην επιδότηση νέων ελαιοτριβείων. «Υπάρχουν πάρα πολλοί τριγύρω από το υπουργείο, όχι επίσημα στελέχη, αλλά φορείς ή πρόσωπα μεμονωμένα τα οποία ακριβώς προσδοκούν να στρέψουν την κυβέρνηση στο να κλείσουν αυτά τα μικρά ελαιοτριβεία με το πρόσχημα των οικονομιών κλίμακος και των μεγαλύτερων μεγεθών που θα προσφέρει μια τέτοια επένδυση. 

Είναι Έλληνες και μάλιστα έχουν θέση σε πανεπιστήμια. Εμείς προσπαθούμε να το αποτρέψουμε, γιατί θεωρούμε ότι το συγκριτικό πλεονέκτημα του ελληνικού λαδιού είναι η χαμηλή οξύτητα η οποία επιτυγχάνεται με την άμεση μεταφορά των ελιών στα ελαιοτριβεία, τα οποία αν μεταφερθούν σε μεγαλύτερες αποστάσεις και περιμένουν οι ελιές για να γίνει η όλη διαδικασία μεταποίησης, προφανώς η οξύτητα θα είναι πιο ανεβασμένη, όπως γίνεται στην Ισπανία και στην Ιταλία. 

Αυτές οι προτάσεις έχουν άμεση σχέση με την Αμερικάνικη πολυεθνική,» υπογράμμισε ο κ. Σπύρος Μάμαλης. Τι ρόλο, όμως, μπορούν να παίξουν στην προκειμένη περίπτωση οι τοπικές αρχές, οι τοπικές κοινωνίες; 

Είθισται οι όποιες επενδύσεις γίνονται να περνάνε και να ζητείται η έγκριση των Περιφερειακών Συμβούλιων. Υπάρχει, όμως, ένα… παραθυράκι, που αυτές οι διαδικασίες μπορούν να παρακαμφθούν κι αυτό το «παραθυράκι» είναι το fast truck. 

Δηλαδή, αν είναι μια επένδυση άνω των 100 εκατομμυρίων παρακάμπτονται όλοι οι θεσμοί. «Και αυτό το έχουμε καταγγείλει στη βουλή. Για παράδειγμα, ένας επιχειρηματίας με 100 εκατομμύρια, μπορεί να έρθει στο νομό Σερρών και να γεμίσει τον κάμπο με φωτοβολταϊκά,» δήλωσε ο Πρόεδρος του ΓΕΩΤΕΕ Σπύρος Μάμαλης.

newx.gr

Η πρώτη πολυκατοικία για αστέγους στην Αθήνα

Μπουμπουλίνας 36: μια πολυκατοικία με έπιπλα για 70 αστέγους

«Πρέπει ο κόσμος να σηκωθεί από τους καναπέδες για να λύσουμε τα προβλήματα», λέει ο ιδιοκτήτης της μεταφορικής. Σε λίγες μέρες, όλα θα έχουν βρει τη θέση τους στα 17 διαμερίσματα της οδού Μπουμπουλίνας 36. Ακόμα και τα ονόματα στην είσοδο, στον πίνακα με τα κουδούνια. Κάθε ένα από αυτά αντιστοιχεί σε μια οικογένεια που σήμερα ζει στο δρόμο. Μαζί με το κλειδί της εξώπορτας, θα δοθεί στα μέλη της το δικαίωμα στην αξιοπρέπεια.

Εμείς αναλαμβάνουμε την επισκευή και την επίπλωση, το ίδρυμα θα παίρνει ένα ενοίκιο για τα ορφανά παιδιά, μέσω ΕΣΠΑ, και ο δήμος θα αναλάβει και τα μηνιαία έξοδα», λέει η Βέρα Μεσσήνη , πρόεδρος της νεοσύστατης ΜΚΟ, «Ανθρώπινοι Ανθρωποι»Ενα κτήριο-φάντασμα, που σάπιζε όρθιο, αναστήθηκε και ετοιμάζεται να ζήσει ένδοξες εποχές. Οχι με ευκατάστατους αρχιτέκτονες και επιχειρηματίες, όπως εκείνοι που διέμεναν σ' αυτό τη δεκαετία του 1950, χρυσοπληρώνοντας το λευκό μάρμαρο Πεντέλης στα μπάνια, το ξύλινο παρκέ και το έξτρα δωματιάκι για την υπηρεσία. Οι νέοι ένοικοι θα καταφθάσουν εδώ χωρίς βαλίτσες.

Για ό,τι χρειάζονται -από ρούχα και παπούτσια μέχρι τηλεοράσεις- φροντίζουν οι εθελοντές της «κοινωνικής πολυκατοικίας», όπως την αποκαλεί η ψυχολόγος-ψυχοθεραπεύτρια Βέρα Μεσσήνη, πρόεδρος της νεοσύστατης ΜΚΟ «Ανθρώπινοι Ανθρωποι».

Η ίδια βλέπει σήμερα ένα έργο ζωής να παίρνει σάρκα και οστά. «Τα διαμερίσματα είναι σχεδόν έτοιμα, αλλά τώρα μας έμεινε το πιο δύσκολο... Να επιλέξουμε ποιοι θα μείνουν. Πώς να διαλέξεις μεταξύ δύο άστεγων παιδιών;». Η επιλογή θα γίνει την ερχόμενη εβδομάδα. Και ώς το τέλος του μήνα, περισσότεροι από 70 άνθρωποι, άστεγοι ενήλικοι και παιδιά, καταγεγραμμένοι στο Δήμο Αθηναίων, θα έχουν για τουλάχιστον 3 χρόνια το δικό τους σπίτι. Ή αλλιώς μια νέα ευκαιρία να σταθούν στα πόδια τους.

Οι πολύτεκνες

Προτεραιότητα θα δοθεί σε μια άστεγη έγκυο και σε μια μονογονεϊκή οικογένεια: σε μια μητέρα με την κόρη της που τα βράδια κοιμούνται στα παγκάκια. Ομως, φέτος, θα υποδεχτούν το χειμώνα στα ζεστά δυάρια του ισογείου με θέα στον κήπο. Τα μεγάλα διαμερίσματα των 120 τ.μ. προορίζονται για πολύτεκνες οικογένειες. Οπως η εξαμελής οικογένεια που πρόκειται να στεγαστεί στο ρετιρέ και αυτή τη στιγμή, βρίσκεται έπειτα από έξωση, στο δρόμο. Εξι δερμάτινες καρέκλες περιμένουν τους γονείς και τα τέσσερα παιδιά στην τραπεζαρία του 6ου ορόφου. Εκεί ο Γιάννης Κούκουλας συναρμολογεί τα κρεβάτια: «1,90χ 1,40. Χωράει το στρώμα στο παιδικό», ακούγεται η φωνή του. Ιδιοκτήτης μεταφορικής εταιρείας ο ίδιος, προσφέρει δωρεάν τις υπηρεσίες του: ανασύρει και μεταφέρει έπιπλα, ξεχασμένα σε αποθήκες, στα φρεσκοβαμμένα διαμερίσματα της πολυκατοικίας. «Μια πελάτισσα με ενημέρωσε για την ιδέα και προσφέρθηκα να βοηθήσω. Οταν το ανακοίνωσα στους συνεταίρους μου, μού είπαν "θα έρθουμε κι εμείς"». Ολοι τους θυσίασαν για λίγες μέρες, το μοναδικό μεροκάματο, για να δουλέψουν αφιλοκερδώς.

Δεν είναι οι μόνοι. «Πάνω από 100 άνθρωποι άνοιξαν τις αποθήκες τους και με τη συμβολή τους καλύφθηκε ώς τώρα το 80% της επίπλωσης». Βελούδινοι καναπέδες και αφράτες πολυθρόνες, καρέκλες της δεκαετίας του '70 και φωτιστικά-απλίκες, που βρίσκονταν σε αχρησία, συνθέτουν τα σαλόνια. Εδώ αποκτούν δεύτερη ζωή και τα έπιπλα. «Εχουμε ρίξει δουλειά, όχι αστεία!», λέει η κυρία Χριστίνα, μία από τις εθελόντριες που οργανώνουν την «εκστρατεία νοικοκυριού» για να συγκεντρώσουν τα απαραίτητα. «Μαζεύουμε ρούχα, παπούτσια, αντικείμενα, παιχνίδια, ό,τι χρειάζεται ένα σπίτι, καθαρίζουμε, τακτοποιούμε, εκτελούμε και χρέη γραμματέα», λέει η ίδια. Πριν από 6 μήνες, ερχόμενη εδώ, αντίκρισε «ένα τεράστιο καμένο τηγάνι. Ετσι έμοιαζε το κτήριο».

Μέσα από αλλεπάλληλα στρώματα γλίτσας και σκόνης και χάρη στη συμβολή του συνεργείου καθαρισμού και των εθελοντών που ανέλαβαν το ολικό ρετούς της πολυκατοικίας, έγινε η ανακαίνιση, η οποία κόστισε πάνω από 45.000 ευρώ. «Τα παράθυρα ήταν σπασμένα. Τα περιστέρια είχαν φτιάξει φωλιές εδώ», λέει η κ. Μεσσήνη, περπατώντας στο ηλιόλουστο σαλόνι του 5ου με τους κίτρινους καναπέδες, τα φωτιστικά εποχής και τις ρετρό πολυθρόνες. «Κι αυτό ήταν τρύπιο» λέει δείχνοντας ένα σημείο του παρκέ.

Πολλοί τοίχοι ήταν γκρεμισμένοι και σηκώθηκαν όρθιοι. Ωρα «να σηκώσουμε τους ανθρώπους», λέει η ίδια. Εχοντας εργαστεί επί σειρά ετών σε παιδικό ίδρυμα, γνωρίζει τον κίνδυνο της «περιθωριοποίησης» και προκειμένου να προλάβει «τον εγκλεισμό των ανθρώπων στα σπίτια τους» έχει ήδη λάβει μέτρα. «Θα έχουν και ψυχολογική υποστήριξη και τη βοήθεια ενός επαγγελματικού συμβούλου, ώστε να επιστρέψουν δριμύτεροι στην αγορά εργασίας. Αυτός είναι ο στόχος. Να εργαστούν ξανά», λέει η ίδια. Στο πλαίσιο της κοινωνικοποίησης των ενοίκων, στο ισόγειο της πολυκατοικίας θα λειτουργήσει μια βιβλιοθήκη-χώρος παιχνιδιού και ένα μαγειρείο όπου «οι ένοικοι θα μαγειρεύουν εναλλάξ». Στο άμεσο μέλλον προγραμματίζεται η παραγωγή βιολογικών προϊόντων, σε χωράφια που θα παραχωρηθούν για να καλύψουν τις ανάγκες των ενοίκων.

«Η ιδέα της δημιουργίας μιας "κοινωνικής πολυκοιατοικίας" μού ήρθε όταν δύο πελάτισσές μου έμειναν άστεγες και ξεκινήσαμε δωρεάν συνεδρίες. Οι αφηγήσεις τους ήταν σοκαριστικές. Ηταν δύο δυναμικές μητέρες, οι οποίες έχουν ξανά ορθοποδήσει», αναφέρει η πρόεδρος της ΜΚΟ. Ζήτησε από το παιδικό ίδρυμα, όπου εργαζόταν, να παραχωρήσει την πολυκατοικία που έχει στην ιδιοκτησία του. Στη συνέχεια, το κτήριο παραχωρήθηκε στο Δήμο Αθηναίων, με τον οποίο η ΜΚΟ υπέγραψε μνημόνιο συνεργασίας. «Εμείς αναλαμβάνουμε την επισκευή και την επίπλωση, το ίδρυμα θα παίρνει ένα ενοίκιο για τα ορφανά παιδιά, μέσω ΕΣΠΑ, και ο δήμος θα αναλάβει και τα μηνιαία έξοδα», λέει η κυρία Μεσσήνη και διακόπτει: «Σοφία, ήρθαν οι πετσέτες από τη Μύκονο», φωνάζει. Η εθελόντρια Σοφία Κολόμβου κατεβαίνει στο ισόγειο και παραλαμβάνει έναν πύργο από καθαρές πετσέτες και σεντόνια που προσφέρθηκαν από ένα ξενοδοχείο στη Μύκονο, το οποίο κάνει ανακαίνιση. «Επίσης ένα ξενοδοχείο από τη Θεσσαλονίκη θα μας δώσει όλα τα κρεβάτια και τα κομοδίνα», λένε οι εθελόντριες με ενθουσιασμό. «Θεωρώ τυχερό τον εαυτό μου που έμαθα ότι όλο αυτό γίνεται εδώ. Πρέπει ο κόσμος να σηκωθεί από τους καναπέδες για να λύσουμε τα προβλήματα», λέει ο ιδιοκτήτης της μεταφορικής.

«Χθες μας πρόσφεραν άλλα 3 διαμερίσματα», τονίζει η κ. Μεσσήνη. Συνολικά, δύο διαμερίσματα στου Ζωγράφου, δύο στον Βύρωνα, ένα κτήριο που ανήκει σε ίδρυμα στον Πειραιά, συνιστούν τη λίστα των κοινωνικών κατοικιών. «Πρέπει να πάμε με ειδικούς για να δούμε τι φροντίδα απαιτείται. Χρειαζόμαστε εργατικά χέρια. Δεν υπάρχουν χρήματα. Προς το παρόν, κανένα κοινωφελές ίδρυμα δεν μας στηρίζει. Είμαστε μόνοι και τα λίγα έσοδά μας προέρχονται από την ετήσια συνδρομή των 20 ευρώ, από τους φίλους της εταιρείας». Το κινητό της χτυπάει. Στην άλλη άκρη της γραμμής, ένας κύριος προσφέρεται να παραχωρήσει μία μονοκατοικία στο Παγκράτι, «για να στεγαστούν οι άνθρωποι, στη μνήμη των γονιών μου».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Μεγάλη μπίζνα το προσφυγικό

Αφού δημιούργησαν στρατιές προσφύγων για να αρπάξουν τον εθνικό πλούτο των χωρών τους, αφού ληστεύουν και τα τελευταία υπάρχοντά τους κατά την είσοδό τους στον "πολιτισμένο" κόσμο, έρχονται και επίσημα να αρμέξουν ότι κυκλοφορεί από χρήμα γιατί "ενδιαφέρονται" τώρα για το πρόβλημα. 

Με κάθε επισημότητα ο ΟΗΕ ζητά παγκόσμιο φόρο για να βοηθήσει τους πρόσφυγες. Οι προκλήσεις της νέας «εποχής των μεγάλων κρίσεων», όπως χαρακτηρίζει την τρέχουσα περίοδο ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Μπαν Κι Μουν, φέρνουν μαζί τους υπερκόστη (υπέρογκα αλλά και υπερεθνικά) τα οποία πρέπει κάπως να καλυφθούν, αλλά πώς; 

Να πως. Ο "ανθρωπιστής" Σόιμπλε μπήκε πρώτος στον χορό. Ο υπ. Οικονομικών της Γερμανίας, βγήκε και πρότεινε έναν ευρωπαϊκό φόρο στα καύσιμα ως μέσο συγκέντρωσης χρημάτων για την αντιμετώπιση του προσφυγικού. «Εάν οι εθνικοί προϋπολογισμοί ή ο κοινοτικός προϋπολογισμός δεν επαρκούν, τότε ας συμφωνήσουμε παραδείγματος χάρη ότι για κάθε λίτρο βενζίνης θα επιβάλουμε φόρο σε ένα ορισμένο ύψος. 

Η επίλυση της προσφυγικής κρίσης δεν πρέπει να αποτύχει λόγω περιορισμένων πόρων», δήλωσε χαρακτηριστικά ο Γερμανός στη «Sueddeutsche Zeitung» του Σαββάτου... προκαλώντας θύελλα αντιδράσεων στην πατρίδα του. Κι όλα αυτά σε μια χώρα όπως η Γερμανία που, εάν θέλει, φυσικά έχει λεφτά, καθώς αποχαιρέτησε το 2015... με πλεόνασμα 12,1 δισ. ευρώ. 

Η πρόταση Σόιμπλε μπορεί βέβαια να ερμηνευθεί ποικιλοτρόπως, υπό το πρίσμα των «ευρωπαϊκών συμφραζομένων» («τις συνέπειες δεν θα τις υποστεί μόνο η Γερμανία») αλλά ακόμη και με εσωκομματικούς όρους (ως έμμεση μαχαιριά στην πολιτική κληρονομιά της Μέρκελ), πράγμα που ενδεχομένως σε έναν βαθμό να την αποδυναμώνει. 

Ωστόσο δεν ισχύει το ίδιο και για την αναλόγου περιεχομένου πρόταση που παρουσίασε επισήμως ο ΟΗΕ μόλις την περασμένη Κυριακή. Στο πλαίσιο έκθεσης για την «ανθρωπιστική βοήθεια-χρηματοδότηση» που δόθηκε προχθές στη δημοσιότητα, ο ΟΗΕ εμφανίζεται να προτείνει, μεταξύ πολλών άλλων, και έναν παγκόσμιο «ανθρωπιστικό φόρο» ή μάλλον μια σειρά από παγκόσμιους «ανθρωπιστικούς φόρους», ως μέσο για την κάλυψη των ολοένα μεγαλύτερων χρηματοδοτικών κενών που παρατηρούνται στο μέτωπο της αντιμετώπισης των κατ' αντιστοιχία ολοένα μεγαλύτερων ανθρωπιστικών αναγκών. 

Ξεκινώντας από τα κενά που πρέπει να καλυφθούν, η υφήλιος χρειάζεται σύμφωνα με τον ΟΗΕ περίπου 40 δισ. δολ. κάθε χρόνο για να καλύπτει τις ανάγκες των περίπου 125 εκατ. συνανθρώπων μας που υποφέρουν (από πολέμους, φυσικές καταστροφές κ.ά.). Αλλά αντί για τα 40 δισ. που απαιτούνται, πλέον συγκεντρώνονται (από δωρεές) γύρω στα 25 δισ., όπερ σημαίνει πως είμαστε 15 δισ. δολ. μείον. 

Τα εν λόγω χρήματα θα μπορούσαν κανονικά να συγκεντρωθούν μέσω δωρεών (των πλουσιοτέρων ανεπτυγμένων κρατών). Από τη στιγμή ωστόσο που «το πνεύμα γενναιοδωρίας είναι σήμερα πιο ανεπαρκές από κάθε άλλη φορά στα χρονικά», όπως σημειώνεται στην επίμαχη έκθεση, οι απαιτούμενοι οικονομικοί πόροι θα πρέπει να αναζητηθούν μέσω άλλων οδών. 

Ο Μπαν Κι Μουν σε ρόλο βλαχοδήμαρχου 

Θυμίζει ελληνική επαρχία όπου οι μελέτες δίνουν και παίρνουν σπαταλώντας εκατομμύρια αλλά τα έργα μένουν στα χαρτιά.

Η ανεξάρτητη εννεαμελής επιτροπή των ειδικών-εμπειρογνωμόνων στην οποία ανέθεσε ο Μπαν Κι Μουν να καταθέσει προτάσεις για την κάλυψη των χρηματοδοτικών κενών εν όψει της Παγκόσμιας Ανθρωπιστικής Διάσκεψης Κορυφής (WHS) που πραγματοποιείται στην Κων/πολη τον ερχόμενο Μάιο, προτείνει «καινοτόμες πηγές χρηματοδότησης» όπως είναι η επιβολή φόρων ύψους για παράδειγμα 5% ή 10% σε μεταφορές (Uber), ηλεκτρονικές υπηρεσίες, καθώς και σε κάθε είδους «διασκεδάσεις» (αγώνες, συναυλίες, σινεμά κ.ά.). Να σημειωθεί ότι δεν είναι η πρώτη φορά που συζητιέται κάτι τέτοιο. Ο διεθνής οργανισμός UNITAID προωθεί ήδη από το 2006 την επιβολή ανάλογων «ανθρωπιστικών φόρων» στα αεροπορικά εισιτήρια μέσω προγραμμάτων στα οποία έχουν πάρει μέρος δεκάδες χώρες, με αποτέλεσμα να συγκεντρωθούν συνολικά πάνω από 2 δισ. δολ. για τη χρηματοδότηση φαρμάκων και προγραμμάτων υγείας. Πίσω στο παρόν ωστόσο, το θέμα επανέρχεται υπό το φως νέων, ακόμη μεγαλύτερων προκλήσεων (Προσφυγικό). Δεν είναι τυχαίο μάλιστα ότι στην κεφαλή της επιτροπής του ΟΗΕ που προτείνει την επιβολή της ανθρωπιστικής φορολογίας βρίσκεται μια Ευρωπαία, η αντιπρόεδρος της Κομισιόν (και πιθανή διάδοχος του Μπαν Κι Μουν στον ΟΗΕ) Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα                  .http://www.stontoixo.com/

Nαι, θα έφευγα.

Nαι, θα έφευγα.

Όχι επειδή υπάρχει κρίση. Όχι επειδή οι δουλειές είναι δύσκολες. Όχι επειδή με ζορίζει το δάνειο. Αλλά επειδή ζω σε μια χώρα που οι συμπατριώτες μου μάλλον δεν αγαπούν τελικά, μιας και αγάπη χωρίς σεβασμό δεν υπάρχει.  Δεν μιλώ για τους φοροφυγάδες, τους επαγγελματίες συνδικαλιστές, τα πάσης φύσεως λαμόγια. Μιλώ για μια πολύ μεγαλύτερη, φοβάμαι, μάζα. Που κοιτάζει αποκλειστικά και μόνο την πάρτη της, τον παρά της, τον κύκλο της, το σπίτι της, αδιαφορώντας παντελώς για ό τι κοινό. Που δεν τηρεί κανέναν κανόνα – ούτε κάν τους στοιχειώδεις της καλής συμπεριφοράς – και δεν έχει και κανέναν σκοπό να τους τηρήσει ποτέ. Που περιμένει πάντα από κάποιον άλλον, κάποιον αόριστο τρίτο – συνήθως αυτός λέγεται κράτος όταν δεν λέγεται μαλάκας – να κάνει τα πάντα για λογαριασμό του: απ’το να του βρει δουλειά μέχρι να του καθαρίσει τα σκαλιά όταν χιονίσει.

Είναι κακόγουστος, κακότροπος και κακόπιστος. Δεν λέει καλημέρα, παρακαλώ κι ευχαριστώ. Πετάει το σκουπίδι του στον δρόμο. Καπνίζει στο εστιατόριο γιατί έτσι γουστάρει. Αγνοεί επιδεικτικά την ουρά στα τυριά κι αν του το υπενθυμίσει κανείς ενοχλείται μεγαλοφώνως. Βγάζει τον σκύλο βόλτα – αν τον βγάλει – και δεν διανοείται να μαζέψει τα κουραδάκια του. Το μπαλκόνι του είναι η αποθήκη του και στα παλιά του τα παπούτσια αν εσύ πίνεις καφέ με θέα τη σκεβρωμένη σιδερένια ντουλάπα και δυο σφουγγαρίστρες. Κτίζει τριόροφο και σε κάθε βεράντα βάζει άλλα κάγκελα – λες και τα πήρε ρετάλια από καλάθι. Ακούει πως κάτι καλό έγινε κι αντί να χαρεί, ψάχνει να βρει τον λάκο στη φάβα.

Δεν τον θέλω πια στην καθημερινότητά μου. Έχει καταστρέψει την πατρίδα μου. Είναι μίζερος και κινδυνεύω να με πάρει μπάλα η μιζέρια του. Ναι, λοιπόν. Αν ήμουν δεκαοκτώ, εικοσιοκτώ, τριανταοκτώ, θα ήμουν κολλημένη σ’ενα PC και θα έψαχνα τα job opportunities ανά τον κόσμο. Θα έφευγα όχι για μια καλύτερη δουλειά, όχι για περισσότερα λεφτά, αλλά για να ξαναβρώ την ποιότητα της καθημερινότητάς μου. Τις αξίες της οργανωμένης κοινωνίας που θα ήθελα να μάθουν τα παιδιά μου- της συλλογικής εργασίας, της κοινωνικής προσφοράς, του εθελοντισμού. Τη χαρά του να κυκλοφορώ ελεύθερα στο δρόμο, να παίρνω το λεωφορείο όποτε θέλω και να μου λέει καλημέρα η ταμίας στο σουπερμάρκετ. Κι ας ήταν γκρίζος ο ουρανός κι ας μην είχε θάλασσα.

Το τίμημα που πληρώνουμε γι’αυτόν τον γαλανό ουρανό είναι τεράστιο. Δεν είμαι ούτε δεκαοκτώ, ούτε εικοσιοκτώ, ούτε τριανταοκτώ. Αλλά κοιτάζω πού και πού, λάγνα, τις αγγελίες στο guardianjobs και δεν δυσκολεύομαι καθόλου να με δω να φεύγω.

Music credits:”Σαν τον μετανάστη”,  Άλκηστις Πρωτοψάλτη (Σαν Ηφαίστειο που ξυπνάει).
Photo credits: Της υποφαινομένης                                                                                                      πηγη 

Το Ισλαμικό Κράτος χτύπησε Παρασκευή και 13, 11ο μήνα, στο 11ο διαμέρισμα του Παρισιού

Α. Ο Δρ. Kevin Barrett, Ph.D. Αραβολόγος – Ισλαμολόγος, ένας από τους πιο γνωστούς στις ΗΠΑ επικριτές της αμερικανικής πολιτικής του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας», παρατηρεί ότι η τραγωδία των Παρισίων, συνέβη Παρασκευή και 13, όπως η σφαγή των Ναϊτών, που άρχισε την αυγή της Παρασκευής στις 13 Οκτωβρίου του 1307 (ημερομηνία συνδεδεμένη με την προέλευση της σχετικής πρόληψης περί «Παρασκευής και 13»), τον 11ο μήνα και στο 11ο διαμέρισμα του Παρισιού.

Ο κεντρικός στόχος των τζιχαντιστών, ο πολυχώρος Μπατακλάν στο Παρίσι, λειτούργησε για πρώτη φορά το 1865 και τα τελευταία 40 χρόνια ανήκε σε δύο αδέλφια, τους Εβραίους Pascal και Joel Laloux, οι οποίοι κατά σύμπτωση τον πούλησαν σε νέο ιδιοκτήτη στις 11 Σεπτεμβρίου του 2015.

Εκ πρώτης όψεως, η επίθεση φαίνεται σαν άλλη μια τζιχαντιστική ενέργεια.

Αυτό όμως, δεν μας στερεί το δικαίωμα να συνδέσουμε συνειρμικά την σημειολογία της επίθεσης με άλλες ανάλογες επιθέσεις ανά τον κόσμο, όπως για παράδειγμα με τους δίδυμους πύργους στη Ν. Υόρκη, τους σιδηροδρομικούς σταθμούς της Μαδρίτης, το μετρό στο Λονδίνο ή με χτυπήματα που ίσως (απευχόμαστε) να προκύψουν στη Ρώμη ή στη Βιέννη.

«Το βασικό ερώτημα, όμως», λέει ο Kevin Barrett, «είναι πάντα: ποιος επωφελείται; Και η απάντηση είναι προφανής: οι αυταρχικοί θύλακες του συστήματος, οι Μιλιταριστές, οι εκφραστές του “νεοφιλελεύθερου ιμπεριαλισμού”, όσοι πρεσβεύουν την δια του χάους επιβολή της Νέας Παγκόσμιας Τάξης».

Αλλά, υπάρχει κάτι πιο συγκλονιστικό που έχει περάσει σχεδόν απαρατήρητο μέχρι σήμερα και στο οποίο αναφέρεται ο Barrett.

Πρόκειται για το εξώφυλλο του περιοδικού Economist, του Ιανουαρίου 2015, στο οποίο «προφητεύεται» με παραστατικό τρόπο η τραγωδία στο Παρίσι.

Η συγκεκριμένη ειδική έκδοση του περιοδικού είχε τον τίτλο «Ο Κόσμος το 2015».

Στο εξώφυλλό του παρατηρούμε περίεργες εικόνες: ένα σύννεφο – μανιτάρι, την ομοσπονδιακή αμερικανική τράπεζα Fed σε ένα παιχνίδι που αποκαλείται «Πανικός» και πολλά άλλα ακατανόητα, αρχικά, σύμβολα.

Το Economist είναι ένα περιοδικό που συνδέεται άμεσα με την παγκόσμια ελίτ, και ένας εκ των ιδιοκτητών του είναι η οικογένεια τραπεζιτών Ρότσιλντ της Αγγλίας και εκδότης του είναι ο John Micklethwait που είναι μέλος της λέσχης Bilderberg.

Τις σχετικές παρατηρήσεις και αποκρυπτογραφήσεις του εξωφύλλου του Economist ανάρτησε η ιστοσελίδα thevigilantcitizen.com, ένας από τους πιο ενδιαφέροντες αμερικανικούς ιστότοπους στην «αποκρυπτογράφηση» της σημειολογίας των media και του Χόλιγουντ.

Β. Οι Γάλλοι χτύπησαν στις 15 Νοεμβρίου με αεροπορικά πυρά, στόχους του ISIS, πιθανόν ως αντίποινα για το χτύπημα στο Παρίσι.

Ακατανόητες, χωρίς προμελέτη και ειρμό κινήσεις ενός αυτοπαγιδευόμενου και τραγικά εγκλωβισμένου γίγαντα που προσπαθεί να ρίξει στάχτη στα μάτια του κόσμου.

Διότι, μέχρι πρότινος συνέδραμε ποικιλοτρόπως τους τζιχαντιστές.

Έπειτα, σημαντικό τμήμα του πολιτικού κόσμου της Γαλλίας έχει χρηματιστεί από τη Σ. Αραβία.

Επίσης, σημαντικά κεφάλαια (δισ.) έχουν επενδυθεί από Σαουδάραβες και Καταριανούς στην γαλλική βιομηχανία.

Η διαπλοκή, η διαφθορά και η εξαγορά πολιτικών συνειδήσεων έχουν αμβλύνει τις αντιστάσεις και τους τρόπους αμύνης της Γαλλίας.

Θα είχαν νόημα οι γαλλικές αεροπορικές επιδρομές αν χτυπούσαν π.χ. πετρελαιοπηγές, από τις οποίες εξοικονομούν περί το 1.000.000 δολάρια ημερησίως οι τζιχαντιστές πουλώντας το στην Τουρκία.

(Οι μαχητές του ISIS απάντησαν περιπαικτικά ότι η γαλλική αεροπορία βομβαρδίζει άδειες αποθήκες).

Επί πλέον,

– Ουδεμία φωνή εκατέρωθεν του Ατλαντικού προσπάθησε να συνετίσει τους Τούρκους ώστε να μην αγοράζουν πετρέλαιο από τους τζιχαντιστές.

– Κανένας φραγμός υπήρξε στην εξαγωγή και αγορά από τους δυτικούς των αρχαιοτήτων που πουλούν οι τζιχαντιστές.

– Ούτε μια οδηγία ή έστω νότα διαμαρτυρίας ώστε οι βασικοί και κύριοι υποστηρικτές των τζιχαντιστών, δηλαδή η Σ. Αραβία και το Κατάρ να συμμαζευτούν.

– Δεν πρέπει φυσικά να αγνοούμε ότι Σ. Αραβία και Κατάρ (σύμφωνα με πλήθος μαρτυριών) χρηματοδοτούν αλλεπάλληλα κύματα προσφύγων προς την Ευρώπη, πέραν της υποστήριξης των τζιχαντιστών.

Όλα τα προηγούμενα αποτελούν σαφέστατες ενδείξεις αν όχι αποδείξεις για το θέατρο του παραλόγου που ζούμε εδώ και αρκετά χρόνια.

Ενός θεάτρου που θα έχει πολλά ακόμα θύματα και δυστυχώς το παρακολουθούμε, συμμετέχουμε ως κομπάρσοι, στρέφεται εναντίον μας ποικιλοτρόπως, αγνοούμε παντελώς τον χρόνο που θα πέσει η αυλαία, απλά υποψιαζόμαστε και παραπαίουμε ανάμεσα στα γεγονότα και τις υποψίες μας.

Ας ελπίσουμε πως όταν πέσει η αυλαία θα υπάρχουμε ακόμη ως οντότητα και δεν θα χαθούμε στην αχλύ της ιστορίας.

Κωνσταντίνος Κούρος

Δημοσιογράφος, Συγγραφέας                                                                                                       http://www.tribune.gr/news/blog

Παρίσι 13.11.2015

Κάποιος γείτονάς μου σήμερα δεν γύρισε σπίτι. Κάποιος φίλος ίσως έτρωγε σε εκείνο το εστιατόριο.

Κάποιος μαθητής θα ήταν σε αυτή τη συναυλία και η μάνα του θα τον περίμενε σπίτι.

Εγώ έτυχε και είχα διάβασμα, έτυχε και δεν ήμουν εκεί.

Η μάνα μου από την Ελλάδα με παίρνει με αγωνία.

Έτυχε και εμεινα σπίτι και δεν κανόνισα να πάω για φαγητό ή για ποτό, έτυχε και δεν πέρναγα από εκεί.

Ο Ολάντ κάνει δηλώσεις και μιλάει για φρίκη, ο Ομπάμα μιλάει για θύματα και τρομοκρατία.

Η Γαλλία και η Αμερική βομβαρδίζουν τη Συρία, η Δύση οπλίζει τα χέρια με τα καλάσνικοφ και το Παρίσι μετράει απόψε νεκρούς, δεν φτάνουν τα σεντόνια του να καλύψει τα θύματα του.

«Και τώρα τι;» τολμώ να σκεφτώ, .θα αρχίσουν τις φωτιές οι καλοί χριστιανοί στα καμπ των προσφύγων ή θα κλείσουν τα σύνορα;

H Le Pen θα οργιάσει και θα ανεβάσει τα ποσοστά της ή ο στρατός θα ειναι πιο ενισχυμένος και θα περιπολεί πιο φοβιστικός στους δρόμους και το μετρό;

Θα ψάχνουν και την τελευταία σπιθαμή μου πριν μπω στο μουσείο ή στη βιβλιοθήκη, λες και θα με «σώσουν» αν μου ψάξουν τη τσάντα στο βιβλιοπωλείο, θα με σώσουν απο την τρομοκρατία σπέρνοντάς την.

Ευρώπη σου λέει ο άλλος.

Σκοτάδι και σιωπή, όπως αυτή που επικρατεί αυτή τη στιγμή στους δρόμους του Παρισιού.

Σιωπή νεκρική, όπως αυτή μετά ή πριν από μια καταστροφή.

Δ.

Παρίσι 13.11.2015

(Αγαπητή φίλη, δύναμη. Μπορεί τραγωδίες σαν αυτή του Παρισιού να μας κάνουν να απαιτήσουμε και να διεκδικήσουμε έναν καλύτερο και πιο δίκαιο κόσμο. Δεν το πιστεύω αλλά μπορεί να συμβεί και αυτό. Να είστε καλά.)       http://pitsirikos.net/

Attentats du 13 novembre à Paris : Retour sur... από lemondefr

Απαγόρευση φαρμακευτικών βοτάνων από το Υπουργείο Γεωργίας

"Δόθηκε επίσημη απάντηση από το Υπουργείο Γεωργίας ότι δεν μπορούν να κυκλοφορούν νόμιμα ως εδώδιμα (και σε αυτή την έννοια περιλαμβάνεται η κάθε είδους εσωτερική λήψη, για θεραπευτικούς λόγους ή ως τρόφιμα) τα εξής βότανα:
- Κιστός (Cistus Ladanifera)
- Φύλλα ελιάς και αγρελιάς (Olea Europaea)
- Ινούλα (ή κόνυζα) (Inula Viscosa)
- Σπαθόχορτο (Hypericum perforatum)
και κάποια ακόμα.
Το μοναδικό, αυθαίρετο κριτήριο είναι η συμπερίληψη ή όχι του φυτού στον ευρωπαϊκό κατάλογο http://ec.europa.eu/…/nov…/catalogue/search/public/index.cfm. Ότι δεν περιλαμβάνεται σε αυτόν, απαγορεύεται. Τόσο απλά!!!

                        Βαλσαμόχορτο Σπαθόχορτο (Hypericum perforatum)

                               Κίστος - Λαδανιά -Κουνούκλα -Cistusincanus

                                  Φύλλα ελιάς και αγρελιάς (Olea Europaea)

                                     Ινούλα (ή κόνυζα) (Inula Viscosa

Λογική συνέπεια της πιο πάνω απάντησης είναι ότι κηρύσσονται παράνομα όλα τα σκευάσματα/εκχυλίσματα αυτών των βοτάνων ή τα ίδια τα βότανα αποξηραμένα και συσκευασμένα για τσάι που κυκλοφορούν στην αγορά.

Πρόκειται για άθλια απόφαση, η οποία διαγράφει μια παράδοση αιώνων που θέλει αυτά τα βότανα να αποτελούν πρώτης γραμμής ιάματα για μια μεγάλη ποικιλία ασθενειών. Πρέπει να ακυρωθεί"!

Η απόφαση δεν αφορά μόνο το σκέλος της πιστοποίησης κάποιων βοτάνων ως βιολογικών. Αυτή στηρίχτηκε στην άρνηση να θεωρηθούν κατάλληλα για εσωτερική λήψη!

Η διαδικασία ξεκίνησε από το αίτημα μου για πιστοποίηση κάποιων μειγμάτων αποξηραμένων βοτάνων από τη ΔΗΩ ως βιολογικών. Η απάντηση, μετά από 5-6 μέρες (σήμερα) ήταν αρνητική, γιατί μέσα στις συνταγές υπήρχαν και κάποια βότανα που απουσιάζουν από τη λίστα αποδεκτών τροφίμων της ΕΕ, οπότε η ΔΗΩ δεν μπορούσε να πιστοποιήσει σύμφωνα με τον κανονισμό 834 (ως τρόφιμα δηλαδή). Αλλά, στη λίστα αυτή υπήρχαν πολλά άλλα βότανα, όπως το χαμομήλι, ο ζαμπούκος, το πεντάνευρο, η εχινάκεια, η λεβάντα, που δεν έχουν μαγειρική, αλλά ιαματική χρήση και τα οποία έγινα δεκτά ως εδώδιμα / κατάλληλα για εσωτερική λήψη και πιστοποιήθηκαν.

Επομένως, θεωρώ ότι ο διαχωρισμός αυτός είναι τελείως αυθαίρετος και κηρύσσει παράνομα βότανα με ισχυρότατες ιαματικές παραδόσεις, όπως το σπαθόχορτο, ο κιστός και η ινούλα!

Υπάρχει και η περίπτωση να πρόκειται για γραφειοκρατική στενοκεφαλιά και όχι για σοβαρή πολιτική επιλογή.
Σε κάθε περίπτωση όμως πρέπει να αποσυρθεί!

Rolandos Pavlou

Απέναντι Όχθη

Το Υπουργείο Γεωργίας αποφάσισε ότι δεν μπορεί να κυκλοφορούν στο εμπόριο ως βρώσιμα, (και υπό την έννοια αυτή περιλαμβάνονται όλα τα είδη για εσωτερικών χρήσεων για θεραπευτικούς σκοπούς ή ως τρόφιμα) μερικά από τα πιο σημαντικά βότανα της ελληνικής γης, με αυθαίρετο κριτήριο μόνο, ότι δεν περιλαμβάνονται στον ευρωπαϊκό κατάλογο !!! Φοβόμαστε ότι αυτή η ενέργεια είναι μόνο η αρχή, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για ολόκληρο τον κόσμο, -... προσπάθεια να ελέγξουν και να απαγορεύσουν την ελεύθερη χρήση των φαρμακευτικών φυτών, -και όχι μόνο !!!! Ας μην τους επιτρέψουμε να ελέγχουν την τροφή μας, τους σπόρους μας, Δεν τους επιτρέπουμε να ελέγχουν τις ζωές μας. .....!