Χάνοντας τον Άριο της Ικαρίας

Σήμερα η δρυς στη μεσογειακή λεκάνη βρίσκεται σε κατάσταση υποβάθμισης, εμφανίζοντας προοδευτική εξασθένιση κι υποχώρηση, κάτι που αποδίδεται στην ανθρώπινη πίεση σε συνδυασμό με την κλιματική αλλαγή, ήτοι στις μακρές περιόδους ξηρασίας που εμφανίζονται συχνότερα κατά τα τελευταία χρόνια...

Ο Άριος:είναι ένα είδος δρυός, μπορούμε επίσης να την συναντήσουμε με την ονομασία αριός, αρεός ή ασίλακας. Είναι ένα ευθυτενές και αειθαλές δέντρο Χαρακτηριστικό του γνώρισμα είναι το ύψος του, μπορεί να φθάσει έως και 25 μ., τα φύλλα του είναι δερματώδη, οδοντωτά, με χνουδωτή την κάτω επιφάνεια τους, ενώ τα άνθη της είναι χωριστά τα αρσενικά από τα θηλυκά και οι καρποί της είναι τα βελανίδια που μπορούν να καταναλωθούν.ιδιαίτερης βοτανικής, οικολογικής, αισθητικής και ιστορικής αξίας Η Ικαρία κυριαρχείται από Άριους (τοπική ονομασία του δρυ Quercus ilex – προστατευόμενο είδος της Οδηγίας 92/43 Παρ. Ι, κωδ: 9340),. Στον Ελλαδικό χώρο η Αριά (Quercus ilex), που είναι κυρίαρχο είδος του Δάσους του Ράντη, ηλικίας εντοπίζεται κυρίως στην Ήπειρο σε μικρές όμως δασικές συστάδες ή μεμονωμένα άτομα. Όσον αφορά την παρουσία της στα νησιά του Αιγαίου, είναι σπάνια και όπου υπάρχει, βρίσκονται μεμονωμένα άτομα υπό μορφή θάμνου. Αντιθέτως, στην Ικαρία έχει παρουσιάσει εξαιρετική προσαρμογή και παίζει δομικό ρόλο στην πλούσια σύνθεση των φυτοκοινοτήτων του υπο-ορόφου, καθώς καθορίζει τις μικροκλιματικές συνθήκες Ο Άριος:.η βασίλισσα του Ικαριωτικου δάσους, το ιερό δένδρο του Δία, που αντιστέκεται στη φωτιά αλλά τελικά όχι στη τελευταία ξηρασία που έπληξε το νησί μας, που κατάφερε να επιβιώσει για πάνω από 300 χρόνια στο τόπο μας ... ξεραίνεται !Για να καταλάβουμε το μέγεθος αυτής της οικολογικής καταστροφής θα πρέπει να μάθουμε όλες τις πολύτιμες ιδιότητες του

Ο Άριος είναι πολύτιμος όχι μόνο για το ξύλο του αλλά κυρίως γι αυτό που προσφέρει στην ανάπτυξη των άλλων φυτών και τη βιοποικιλότητα.

Κρατά σε ισορροπία όλο το οικοσύστημα. Όπως η βασίλισσα προστατεύει το μελίσσι, έτσι και η βελανιδιά (ο Άριος)προστατεύει το δάσος και τα υπόλοιπα δένδρα.

Θάνατος του Άριου σημαίνει θάνατος των δρυμών.

Όπως με τις «υδρύες» μεταφέρουμε το νερό από τις πηγές στις οικίες, έτσι και οι δρύες μεταφέρουν το νερό από τον ουρανό στη γη. Γι αυτό νομίζω ότι έχουν αυτό το όνομα.

Σε κάθε εκτάριο Άριου αποθηκεύονται 15 κυβικά μέτρα νερού δηλ μία ολόκληρη πισίνα. Χωρίς να καταναλώσει ένα ποτήρι νερό για πότισμα η βελανιδιά δημιουργεί υδροφόρο ορίζοντα και προστατεύει τη γη μας, απ’ την ερημοποίηση και την ξηρασία.

Στον κορμό του ζουν 132 είδη έμβιας ζωής, περισσότερα απ’ οποιοδήποτε άλλο δένδρο και η βιοποικιλότητας είναι μοναδική.Γι αυτό και ονομάζεται δένδρο της «μάνας γης»

Με τις τανίνες του προστατεύει τα άλλα δένδρα, από τα παράσιτα και κυρίως από τη φωτιά (Εδώ δεν έχουμε εύφλεκτο ρετσίνι, αλλά τανίνες που εμποδίζουν την καύση) Αυτά γνώριζαν οι αρχαίοι λαοί (Έλληνες, Κέλτες, Γαλάτες, Σέρβοι) κι απαγόρευαν αυστηρώς και για λόγους θρησκευτικούς το κόψιμό κάθε βελανιδιάς Φαρμακευτικές ιδιότητες

Κάποιες από τις δραστικές ουσίες του Άριου είναι η τανίνη, το άμυλο, τα λίπη και τα σάκχαρα. Τα χρήσιμα στοιχεία του είναι ο φλοιός του, τα φύλλα του και οι καρποί του, σε αυτά περιέχονται οι δραστικές ουσίες του δέντρου που του δίνουν τις στυπτικές και αντισηπτικές του ιδιότητες. Επίσης πολύ χρήσιμο είναι και το εκχύλισμα του φλοιού που είναι αποτελεσματικό ως αντιδιαρροϊκό, ως επουλωτικό πληγών αλλά και για εντριβές κατά της πιτυρίδας στο τριχωτό της κεφαλής. Ο χυμός από τη σύνθλιψη των φύλλων μπορεί να εφαρμοστεί επάνω σε πληγές, και το διάλυμα που παράγεται από φύλλα διαποτισμένα με βραστό νερό, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να ανακουφίσει τα ξαναμμένα μάτια, επειδή είναι ικανό ψυκτικό. Χρησιμοποιήστε την ίδια λοσιόν για οποιοδήποτε χτύπημα, γδάρσιμο, ή κάψιμο και ακόμη ως στοματικό διάλυμα για πληγωμένα ούλα. Επίσης ανακουφίζει από τις αιμορροΐδες, τη φλεβίτιδα και τον πονόλαιμο. Το αφέψημα του φλοιού χρησιμοποιείται για να μειώσει τον πυρετό, την διάρροια, τη δυσεντερία, την αμυγδαλίτιδα, τη φαρυγγίτιδα και τη λαρυγγίτιδα. Για να φτιάξετε το αφέψημα χρειάζεστε 1 κουταλάκι θρυμματισμένο φλοιό για κάθε φλιτζάνι κρύο νερό. Σιγοβράστε για 5-10 λεπτά. Προτεινόμενη δοσολογία: 3 φορές από ένα ποτήρι κρασί τη μέρα. ...ΠΆΝΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΎΜΦΩΝΗ ΓΝΏΜΗ ΤΟΥ ΓΙΑΤΡΟΥ ΣΑΣ !

Ο φλοιός συλλέγεται από τη βελανιδιά σε μικρά κομμάτια τον Απρίλιο ή τον Μάιο. Σιγουρευτείτε ότι τα κομμάτια είναι λεία και χωρίς λεκέδες. Προσεκτικά αποκόψτε τα από λεία κλαδιά ή από κορμούς μικρότερους των 10 εκατοστών, προσέξτε να μην καταστρέψετε το δέντρο. Ο φλοιός περιέχει δεψίνη που χρησιμοποιείται ευρέως για την παρασκευή δέρματος και σπάγκου.

Ένα υποκατάστατο καφέ μπορεί να φτιαχτεί από βελανίδια. Ψιλοκόψτε τα και ψήστε τα μέχρι να πάρουν ένα ανοιχτό καφέ χρώμα. Μετά αλέστε τα και ψήστε τα πάλι

 Η Ικαρία, ήταν κατάφυτη από βελανιδιές μέχρι και τον 18ο αιώνα (σχετικές αναφορές βρίσκουμε στα οδοιπορικά των Τοurnefort το έτος 1700, Thomas Salmon το έτος 1773, William Hunter το έτος 1792 κ.ά.), ενώ τον 19ο αιώνα οι αναφορές των περιηγητών μιλούν για ένα νησί με πιο αραιωμένη βλάστηση κι υπερβοσκημένο, με το πεύκο να κυριαρχεί στη θέση της βελανιδιάς 

Ο Άριος είναι ίσως το μεγαλύτερο πλήγμα αυτής της ξηρασίας για το οικοσύστημα της Ικαρίας ειδικότερα στη περιοχή των Ραχών ...? Δυστυχώς δεν γνωρίζουμε τι συμβαίνει στην υπόλοιπη Ελλαδα γνωστοποιήσουμε όμως αυτή την μεγάλη απώλεια για το νησί μας μήπως και καταφέρουμε το αυτονόητο να μάθουμε και να σώσουμε τον Άριο της Νικ αριάς μας .....!.Γιατί ο Άριος είναι ένα από τα μακροβιότερα δέντρα του Ικαριώτικου τοπίου , που αναπτύχθηκε από γενιά σε γενιά καταφέρνοντας για πάνω από 300 χρόνια να επιζήσει νικώντας πυρκαγιές , αγριοκάτσικα,και ανθρώπινες παρεμβάσεις (κάρβουνα κλ) σήμερα δυστυχώς κινδυνεύει προς εξαφάνιση !Ο Άριος είναι βαθιά συνδεδεμένος στις καρδιές μας γιατί αντιπροσωπεύει την ίδια την ουσία της Ικαρίας...Αντοχή και Μακροβιότητα !Καθήκον μας είναι να τον προστατεύσουμε !!!!                 Πληροφορίες       http://pigadiagr.weebly.com/ https://helectra.wordpress.com https://dasarxeio.com

Άκου πως μυρίζουν οι ορχιδέες της Ικαρίας !

Η οικογένεια των ορχεοειδών είναι η νεότερη-εμφανίστηκε πρίν 15 εκ.χρόνια- και η πιο πολυπληθής σε είδη οικογένεια του φυσικού βασιλείου. Βρίσκεται ακόμα σε συνεχή εξέλιξη. Συνεχώς ανακαλύπτονται καινούργια είδη και κάποια παλαιότερα ταξινομούνται σε διαφορετικά γένη γιατί διαφοροποιούνται μορφολογικά μετά απο τις έρευνες των επιστημόνων..

Υπάρχουν φανατικοί του είδους σε όλο τον κόσμο.Η Ικαρία αποτελεί ένα κόσμο Ανεξερεύνητο για τις ορχιδέες ,έναν τόπο γεμάτο από μικρά  Μυρωδάτα θαύματα για να τα "ακούς " σεργιανίζοντας την .......!

Limodorum abortivum 

Λιμόδωρο το Εκτρωτικό. Μια απο τις πιο όμορφες ελληνικές ορχιδέες

Είδος της ανατολικής Μεσογείου Το συναντάμε κυρίως στην νότια Ελλάδα και τα νησιά του Αιγαίου Το φυτό τρέφεται από ουσίες σε αποσύνθεση που βρίσκονται στο έδαφος όπως κάνουν οι μύκητες και ίσως δρα και ως παράσιτο στις ρίζες άλλων φυτών. Γι αυτό τον λόγω και δεν χρειάζεται τα φύλλα για φωτοσύνθεση  κατά την ανάπτυξή του. Το όνομά του ίσως να το πήρε από την απόρριψη των φύλλων κατά άλλους όμως το όνομά του προέρχεται από τής ουσίες που έχει το φυτό και της οποίες στην αρχαιότητα χρησιμοποιούσαν για εκτρώσεις. Το δυνατό υπόγειο τμήμα του, το ρίζωμα, μπορεί να υπάρχει έως και 10 χρόνια πριν ανθίσει. Γι αυτό ίσως θεωρείται από πολλούς σπάνιο.

   

Serapias cordigera                                                                                                                                  Της καρδιάς τα χείλη                                                                                                                                                     Το γένος Serapias ένα μεσογειακό είδος ορχιδέας που το συναντάμε σπάνια Χαρακτηρίζεται από την όψιμη ανθοφορία, κατά τους μήνες Απρίλιο-Ιούνιο. Το άνθος της είναι μεγάλο σχεδόν όσο της Serapias orientalis αλλά το χείλος της είναι σκούρο κόκκινο και με χαρακτηριστικό σχήμα καρδιάς. Οι δυο αυτές ορχιδέες  μοιάζουν τόσο πολύ πράγμα που κάνει πολλούς μελετητές να ισχυρίζονται ότι μόνο το άρωμα τους μπορεί να τις   τακτοποιήσει στο είδος τους ...                        Ακούς πως μυρίζουν οι ορχιδέες της Ικαρίας?Γιατί όπως λέει και η φίλη μας Γιολάντα :Εμείς οι Καριώτες τις μυρωδιές τις ακούμε !ακούς πως μυρίζει λέμε , και τις ακούμε μέχρι τα κατάβαθα της ψυχής μας    ..      Αναφορά http://florakristonia.blogspot.gr/ http://www.greekorchids.gr/index.htm https://www.facebook.com/groups/545759538816582/

Serapias cordigera                                                                                                                                  Της καρδιάς τα χείλη                                                                                                                                                     Το γένος Serapias ένα μεσογειακό είδος ορχιδέας που το συναντάμε σπάνια Χαρακτηρίζεται από την όψιμη ανθοφορία, κατά τους μήνες Απρίλιο-Ιούνιο. Το άνθος της είναι μεγάλο σχεδόν όσο της Serapias orientalis αλλά το χείλος της είναι σκούρο κόκκινο και με χαρακτηριστικό σχήμα καρδιάς. Οι δυο αυτές ορχιδέες  μοιάζουν τόσο πολύ πράγμα που κάνει πολλούς μελετητές να ισχυρίζονται ότι μόνο το άρωμα τους μπορεί να τις   τακτοποιήσει στο είδος τους ...                        Ακούς πως μυρίζουν οι ορχιδέες της Ικαρίας?Γιατί όπως λέει και η φίλη μας Γιολάντα :Εμείς οι Καριώτες τις μυρωδιές τις ακούμε !ακούς πως μυρίζει λέμε , και τις ακούμε μέχρι τα κατάβαθα της ψυχής μας    ..      Αναφορά http://florakristonia.blogspot.gr/ http://www.greekorchids.gr/index.htm https://www.facebook.com/groups/545759538816582/

Ο Άντρακλος (Arbutus andrachne) της Ικαρίας

 Ο Άντρακλος της Ικαρίας είναι κοινό είδος της διάπλασης των αειφύλλων πλατύφυλλων, όπως και η κουμαριά, γνωστή με τα κοινά ονόματα αγριοκουμαριά, άνδρακλα, αντρουκλιά, κουκουμάτσι, μπαμπουκλιά και ανδραχνιά. Στην αρχαιότητα  αναφέρεται από το Θεόφραστο  ως «ανδράχλη».Όταν είναι σε θαμνώδη μορφή αναπτύσσεται σε ύψος έως 4 μέτρα, ωστόσο όμως υπό ιδανικές συνθήκες μπορεί να εξελιχθεί σε δένδρο που να ξεπερνάει και τα 12 μέτρα σε ύψος .Μέχρι τα τέλη του 19ου αιώνα στην Ικαρία υπήρχαν ακόμα πυκνά δάση με κουμαριές, 
 διαφόρων ειδών που έφταναν μέχρι τη θάλασσα και 
σκέπαζαν τις ακτές.

Τον συναντάς σε χαμηλά ή μέτρια υψώματα  και προτιμά ασβεστόλιθους και πηριγενείς βράχους. Ο Άντρακλος αναπτύσσεται άριστα σε όξινα ή ουδέτερα αμμώδη ή αργιλώδη εδάφη. Το έδαφος πρέπει να είναι καλά αποστραγγισμένο και απαιτεί ελάχιστο έως καθόλου νερό από βροχοπτώσεις κάθε χρόνο. Το δένδρο δεν ανέχεται τη σκιά γι’αυτό και δεν μπορεί να αναπτυχθεί κάτω από πυκνούς θόλους που σχηματίζουν ψηλότερα δένδρα .

 Ο Άντρακλος (Arbutus andrachne) συχνά συγχέεται με το υβρίδιο (A. andrachnoides) που προκύπτει απο την ένωσή  με το Α. unedo . Και τα δύο είδη αποτελούν εξαιρετικό υλικό για παραγωγή κάρβουνων, ενώ το έδαφος που εμπλουτίζεται από τα αποσαθρωμένα φύλλα τους, γνωστό ως κουμαρόχωμα, χρησιμοποιείται ως άριστο χώμα στις γλάστρες και στην κηπουρική.Το ξύλο του είναι σκληρό και ανθεκτικό στη σήψη,  για τούτο χρησιμοποιήθηκε για την κατασκευή άροτρων, σε λαβές εργαλείων, ξύλινα κύπελλα, και τέλος οι κορμοί  σε στέγες σπιτιών . Στη λαϊκή ιατρική όλα τα μέρη του δέντρου χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των πόνων του στομαχιού, σε δυσκοιλιότητα και σε βλάβες του δέρματος.

Ο κορμός και τα κλαδιά του, έχουν φλοιό ερυθρό εντελώς λείο. Ο Γουσταύος Φλωμπέρ, χωρίς να γνωρίζει το είδος, σε μια περιοδεία του στην Πεντέλη και το Μαραθώνα το 1850, χαρακτηριστικά περιγράφει: «μικρά πράσινα δάση, ελατάκια, ξυλοκερατιές, κι ένα δενδράκι με φύλλα που μοιάζουν με τα φύλλα της δάφνης ή της ροδακινιάς και που τα κλαριά του, πλυμένα από τη βροχή, είναι κόκκινα και γυαλίζουν σαν λουστραρισμένο μαόνι»

 Ο Θρύλος γύρω από το όνομα του Άντρακλου,  μιλάει για ένα γιο,  που πάνω στο κακό του , δολοφόνησε τον πατέρα του.Στο σημείο που τον έθαψε έβαλε μια πέτρα για να είναι σίγουρος ότι δεν θα  για τον βρούνε ποτέ    .. Όμως η θεά της φύσης είχε άλλη έμπνευση έτσι χάρισε μια δεύτερη ζωή στον χαμένο πατέρα Ένα κατακόκκινο δέντρο ξεπρόβαλε σιμά  στη πέτρα   Ηταν δε, ένα τόσο όμορφο και παράξενο  δέντρο  με τα μπερδεμένα κλαδιά του  να  μοιάζουν  σαν ανθρώπινα γραμμωμενα  χέρια ,  που  έκανε   τους Ανθρώπους  να φαντάζονται  θρύλους γεμάτους από αγώνες αντρών που βρίσκονταν σε ανταγωνισμό και  προσπάθεια......και κάπως έτσι τον βάφτισαν   Ο Άντρακλος  , άνδρακλα, αντρουκλιά, ανδραχνιά.«ανδράχλη».......!                                                                                                                    Πληροφορίες http://agro365.gr/     http://biokipos.blogspot.gr/

Κυνηγότοποι, η μεγάλη αποθήκη τοξικού μολύβδου

http://sr.photos2.fotosearch.com/

Συντάκτης: Στέφανος Βογιατζής,
Δασοπόνος, MSc. in International Environmental Conventions

Σε πανελλαδική έρευνα σχετικά με το προφίλ των κυνηγών που διενήργησε η εταιρία δημοσκοπήσεων VPRC στη Ελλάδα τον Μάρτιο 2013 προέκυψε ένα σημαντικό εύρημα σχετικά με τον αριθμό των ανδρών 18 ετών και άνω, που έχουν ως «χόμπι» το κυνήγι. Οι «χομπίστες» κυνηγοί σύμφωνα με την έρευνα ανέρχονται σε περίπου 500.000. Ο αριθμός όμως των κυνηγών στη Ελλάδα, όπως προσδιορίζεται από τα επίσημα στοιχεία, είναι περίπου 270.000. Έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη στα επίσημα στοιχεία, καθώς και στα ευρήματα της ποσοτικής έρευνας, εξάγεται το συμπέρασμα ότι περίπου 230.000 άνδρες στην Ελλάδα κυνηγούν (χρησιμοποιούν κυνηγετικά όπλα) χωρίς άδεια (https://www.zoosos.gr/vprc-ereuna-gia-tous-kunegous-sten-ellada/#ixzz4Qq4PWSFo).

Με απλό και λογικό συνειρμό καταλήγουμε σε κάτι πολύ ανησυχητικό για την ανθρώπινη υγεία που προέρχεται από τα μολύβδινα σκάγια που χρησιμοποιούν και σκορπίζονται στη φύση από τα κυνηγετικά όπλα. Σε συνδυασμό με τα πιο πάνω αναφερόμενα στοιχεία των κυνηγών, ένας αποδεκτός αριθμός 180 έως 200 χιλιάδες κυνηγών σε ολόκληρη την επικράτεια ενεργοποιείται σε κάθε εξόρμηση. Κάθε κυνηγός κατά μέσο όρο καταναλώνει  πέντε φυσίγγια στην εξόρμηση, τα οποία φυσίγγια περιέχουν 35 γραμμάρια μολύβδου το καθένα. Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει ότι σε κάθε εξόρμηση εγκαταλείπεται στη φύση ποσότητα μολύβδου ίση με 35.000 κιλά. Εφόσον την ποσότητα αυτή την πολλαπλασιάσουμε με τον αριθμό των κυνηγετικών εξορμήσεων κάθε έτους, αλλά και με αναδρομικό υπολογισμό κάποιων δεκαετιών, μπορούμε χωρίς αμφισβήτηση να κατανοήσουμε ότι μια μεγάλη ποσότητα μολύβδου έχει διασκορπιστεί και συνεχίζει να αυξάνεται μέρα με τη μέρα στη μεγάλη αποθήκη της φύσης. Μάλιστα ο χώρος αυτός παρά το γεγονός ότι είναι μεγάλης έκτασης, περιοριστικές λογικές προσεγγίσεις τον οριοθετούν σε πιο προσιτές διαστάσεις, καθόσον δεν περιλαμβάνει δυσπρόσιτες περιοχές, δενδροκαλλιέργειες, αστικές περιοχές και άλλους χώρους που εξαιρούνται της θήρας. Η συσσώρευση λοιπόν μολύβδου στους κυνηγότοπους δημιουργεί πιθανή εστία τοξικής μόλυνσης.

Θα είναι μεγάλο λάθος να αγνοήσουμε τους κινδύνους που προέρχονται από τη συσσώρευση μολύβδου στον οργανισμό. Η Ιατρός Βιοπαθολόγος του Γ.Ν.Μ. Έλενα Βενιζέλου κ. Σταυρούλα Καραμπά σε σχετική επιστημονική εργασία της με τίτλο «ΜΟΛΥΒΔΟΣ: ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΠΕΡΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ»επισημαίνει το γεγονός ότι η είσοδος και απορρόφηση μόλυβδου από τον οργανισμό πραγματοποιείται από το αναπνευστικό σύστημα με την εισπνοή, από το γαστρεντερικό σύστημα με την κατάποση, αλλά και από το δέρμα με την δερματική επαφή. Ο μόλυβδος εφόσον εκτεθεί στη φύση και έρθει σε επαφή με τον άνθρωπο, μπορεί να προκαλέσει βλάβες σε νεφρά, συκώτι, αίμα, δερματίτιδες / αλλεργίες, βλάβη σε πνεύμονες / μόνιμα αναπνευστικά προβλήματα και καρκινογενέσεις. Αποτελεί κρυφή απειλή για την υγεία μικρών και μεγάλων. Ακόμη και σε μικρές ποσότητες μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας. (http://www.iatropedia.gr/ygeia/otan-o-molivdos-dilitiriazi-tin-zoi-mas/33612/). Σε επιστημονικό άρθρο του παθολόγου κ. Ηλία Κ. Σιακαβέλλα αναφέρεται ότι ακόμη και μικρές ποσότητες μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα υγείας. Ιδιαίτερα ευαίσθητα είναι τα παιδιά κάτω των έξι ετών, στα οποία μπορεί να επηρεαστεί σοβαρά η πνευματική και σωματική τους ανάπτυξη. Παρά το γεγονός ότι κατά τα τελευταία 20 χρόνια έχουν γίνει μεγάλες προσπάθειες προστασίας από το μόλυβδο, εντούτοις οι δειγματοληψίες σε πληθυσμιακό επίπεδο δείχνουν ότι ο μόλυβδος παραμένει μια απειλή για τη δημόσια υγεία (https://www.medlook.net/).

Δεν γνωρίζω και δεν είμαι ο κατάλληλος για να προτείνω τι πρέπει να γίνει, αλλά είμαι πεπεισμένος ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί η κατάσταση αυτή. Επίσης στο άρθρο αυτό δεν  αναφέρονται τυχόν επιπτώσεις από το μόλυβδο που φέρουν τα νεκρά θηράματα. Υπάρχουν αρμόδιοι Φορείς που οφείλουν να δείξουν ενδιαφέρον, θα έλεγα οφείλουν με ανησυχία να ενσκήψουν στο θέμα αυτό για να βρεθεί λύση. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να ληφθεί άμεση πρόνοια για τη σταδιακή απαγόρευση της χρήσης σκαγιών από μόλυβδο και την αντικατάσταση τους με άλλο μη τοξικό μέταλλο. Στο διαδίκτυο αναφέρεται ότι εδώ και αρκετά χρόνια, έχει απαγορευτεί η χρήση τέτοιων σκαγιών σε πολλές χώρες (Η.Π.Α., Καναδάς, Δανία, Φινλανδία κ.ά.) και προσφέρονται εναλλακτικές δυνατότητες (π.χ. χρήση ατσάλινων σκαγιών).

---

.
 dasarxeio.com

."Τὸν καιρὸ τῆς μεγάλης στέγνιας"

Οι επιπτώσεις της ξηρασίας που πλήττει την Ελλάδα αυτή την εποχή μπορεί να είναι πιο ύπουλη από ό, τι νομίζετε. Στον εικονικό κόσμο των κλιματικών μοντέλων είναι δεδομένο ότι στο τέλος μιας περιόδου ξηρασίας τα φυτά εύκολα ανακτούν την υγεία τους.

Αλλά σύμφωνα με μια μελέτη από το Πανεπιστήμιο της Γιούτα , τα δέντρα σε μια περιοχή που πλήττεται από ξηρασία, θα χρειαστούν 2 έως 4 χρόνια για να ανακάμψουν από το κλιματικό στρες για να επιστρέψουν στα φυσιολογικά επίπεδα ανάπτυξης......... Ενδεικτικά, δραστηριότητες που καταστρέφουν τα υδάτινα αποθέματα του πλανήτη είναι:

- Η αύξηση της θερμοκρασίας του πλανήτη, τα έντονα καιρικά φαινόμενα, η μειωμένη κατείσδυση, ο εμπλουτισμός υδροφορέων κι η συνακόλουθη ερημοποίηση εδαφών.
- Η καταστροφή δασών για εκμετάλλευση (δόμηση, καλλιέργεια, υπερβόσκηση)
- Η ρύπανση υπόγειων υδροφορέων από τοξικές ουσίες (απόβλητα, φυτοφάρμακα).
- Η απώλεια υδροφορέων από διείσδυση θαλάσσιου νερού λόγω υπεράντλησης.
Δυστυχώς παρά την ευημερία της εποχής περισσότερο από το ένα έκτο του πλανήτη, δηλαδή ένα δισεκατομμύριο ανθρώπων δεν έχουν πρόσβαση σε πόσιμο νερό.

Συγκεκριμένα:
- 1,1 δισεκατομμύριο ανθρώπων πίνουν μη ασφαλές νερό.
- 2,5 δις ανθρώπων στερούνται βασικές υποδομές.
- 400 εκατομμύρια παιδιά στερούνται την ελάχιστη ποσότητα καθαρού νερού.
- 5 εκατομμύρια άνθρωποι ετησίως πεθαίνουν από ασθένειες οφειλόμενες στο πόσιμο νερό. 

- 300 σημεία στον κόσμο μπορούν να γίνουν αιτία πολέμου για το νερό                                                                                                                         

Μελισσοκομία

 Σύμφωνα με τα λεγόμενα των μελισσοκόμων της Ικαρίας λόγο της ανοβροχιας σε συνδυασμό με τις μεγάλες θερμοκρασίες που πλήττει αυτή την εποχή την Ικαρία θα αποδεκατισθεί ο μισός πληθυσμός των μελισσών της λόγο έλλειψης γόνου Το αναμα ενα σημαντικό βότανο για την μέλισσα λόγο της ξηρασίας δεν έχει ανθίσει Το ρείκι είναι ένα από τα σημαντικότερα μελισσοκομικά φυτά, καθότι επιτρέπει την ανανέωση του πληθυσμού του μελισσιού, αφού οδηγεί την Βασίλισσα σε νέα γέννα μετά το κενό του Αυγούστου.Το ρείκι δίνει και νέκταρ και γύρη με αποτέλεσμα να έχει τροφή για το ξεχειμώνιασμα, χωρίς να χρειάζεται να τροφοδοτούμε συνέχεια κατά την διάρκεια του χειμώνα,να έχει αρκετό πληθυσμό από νεαρές εργάτριες ( μεγάλη ανάπτυξη του μελισσιού!") Κτηνοτροφία -Γεωργία μεγάλη απώλεια είναι η ξηρασία των δέντρων και φυτών ήδη τη βλέπουμε μπροστά μας Υπάρχουν αναφορές ότι στο Καρκιναγρι ,Κάτω ράχες ,(Ικαρία) Ρόδο ,Κυκλάδες, Πρόποδες Πάρνωνα. δέντρα μαζικά ξεραίνονται χωρίς να υπάρχει ελπίδα ανάκαμψης τους αλλά και άλλες παραθαλάσσιες περιοχές και όχι μόνο , στέλλουν το ίδιο μήνυμα ... Η Ελλάδα  μας διψάει !!!!                                                                                                                                                                   «Τὸν καιρὸ τῆς μεγάλης στέγνιας,

- σαράντα χρόνια ἀναβροχιὰ -
ρημάχτηκε ὅλο τὸ νησὶ
πέθαινε ὁ κόσμος καὶ γεννιοῦνταν φίδια......

Γιῶργος Σεφέρης - Οἱ Γάτες τ᾿ Ἅι-Νικόλα                        

 Yiannis Gavalas

δείγματα της συνεχιζόμενης για 2η χρονιά ξηρασίας στις Κυκλάδες, αγριελιές και σχοινιες ξεραίνονται μαζικά

Eleftherios Kalpoutzakis Ανατολικοί πρόποδες Πάρνωνα. Ευτυχώς όχι παραμέσα, προς το παρόν.                                                                                                                                                                                                                                     πηγη φωτο  https://www.facebook.com/groups/545759538816582/

Solanum elaeagnifolium - Αγριοντοματιά Ο επικίνδυνος Γερμανός εισβολέας!

Ένα ξενικό φυτό-εισβολέας που ονομάστηκε από τον κόσμο «γερμανός», εξαπλώνεται ταχύτατα, εκτοπίζει τα γηγενή είδη και απειλεί προστατευόμενες περιοχές, ενώ η καταπολέμησή του είναι εξαιρετικά δύσκολη αφού λειτουργεί ως «λερναία ύδρα».

Χιλιάδες χιλιόμετρα του οδικού επαρχιακού δικτύου και των εθνικών οδών έχει διανύσει από το 2.000 ο δρ Νίκος Κρίγκας από το Εργαστηριακό και Διδακτικό Προσωπικό (ΕΔΙΠ) στο Τμήμα Βιολογίας του ΑΠΘ, εντοπίζοντας και καταγράφοντας την εξάπλωση του Solanum elaeagnifolium, του αμερικανικής προέλευσης φυτού, που είναι ένα από τα χειρότερα εισβολικά είδη παγκοσμίως.

«Το φυτό “ακολουθεί” τους οδικούς άξονες, γιατί οι στρογγυλοί καρποί του παρασύρονται από τα διερχόμενα αυτοκίνητα και εξαπλώνονται ταχύτατα. Μάλιστα, όσο πιο πολύπλοκο το οδικό δίκτυο, τόσο περισσότεροι είναι οι πληθυσμοί» εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Κρίγκας ο οποίος, στο πλαίσιο του 8ου Πανελλήνιου συνεδρίου οικολογίας, παρουσίασε μελέτη με θέμα «Το κλίμα δημιουργεί περιορισμούς, η διαταραχή εδαφών ευνοεί και τα οδικά δίκτυα ανοίγουν τον δρόμο για την εξάπλωση του εισβολικού φυτού Solanum elaeagnifolium, ακόμα και σε προστατευόμενες περιοχές».

Σκοπός της εργασίας που υλοποιήθηκε από τον δρα Κρίγκα και την ερευνητική ομάδα του Τμήματος βιολογίας του ΑΠΘ (Ν. Βότση, Γ. Κατσούλη, Μ. Τσιαφούλη) ήταν να αποτιμηθεί ο βαθμός εισβολής του είδους στην Ελλάδα και να βρεθούν πιθανές συσχετίσεις της κατανομής του με περιβαλλοντικούς και ανθρωπογενείς παράγοντες. Το φυτό εντοπίστηκε αρχικά το 1927 στη Θεσσαλονίκη και εισήχθη, όπως εκτιμά ο καθηγητής, πιθανώς από πρόσμειξη σε λιπάσματα ή από εμπορεύματα που προέρχονταν από τις ΗΠΑ. Το 1930 άρχισε να φυτρώνει στην πόλη και στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο που άρχισε να εξαπλώνεται, ο κόσμος το ονόμασε «γερμανό».

«Επειδή το παρατήρησαν τότε, το συνέδεσαν με την παρουσία των Γερμανών, δημιουργώντας μάλιστα έναν αστικό μύθο που έλεγε ότι το έφεραν οι κατακτητές για να ταϊζουν μ΄ αυτό τα μουλάρια τους, κάτι που φυσικά δεν ισχύει γιατί το φυτό είναι δηλητηριώδες» διευκρινίζει ο κ. Κρίγκας, προσθέτοντας ότι το 1950 το φυτό εντοπίστηκε πλέον και στην Αθήνα.

«Στην έρευνα, καταγράφηκε η παρουσία του φυτού κατά μήκος του οδικού δικτύου που ενώνει όλες τις βασικές πόλεις της χώρας και διέρχεται από 55% των προστατευόμενων περιοχών και συγκεκριμένα, σε όλους τους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας και στο 25% του υπόλοιπου οδικού δικτύου. Οι καταγραφές συνδέθηκαν σε Γεωγραφικά Συστήματα Πληροφοριών (GIS) με δεδομένα περιβαλλοντικά (υψόμετρο, κλίμα, έδαφος), ανθρωπογενών δραστηριοτήτων (χρήσεις γης, οικισμοί, τυπολογία-πολυπλοκότητα οδικών αρτηριών) και φυσικότητας τοπίου (Προστατευόμενες και Ήσυχες Περιοχές)» αναφέρει ο κ. Κρίγκας.                                                                                                                                                                                            Χωρίς εχθρούς, εξαπλώνεται σαν «λερναία ύδρα»

Το φυτό δεν έχει φυσικούς εχθρούς στην Ελλάδα ενώ, αντίθετα, στην Αμερική μπορεί να αντιμετωπισθεί με βιολογικό τρόπο αφού υπάρχουν έντομα που τρώνε τα άνθη του. Επιπλέον, η διαταραχή εδαφών με το όργωμα διευκολύνει τη διασπορά, γιατί «όσο το οργώνεις, τόσο αδελφώνει» λέει χαρακτηριστικά ο καθηγητής.

Στη μελέτη διαπιστώθηκε ότι τις τελευταίες δεκαετίες, οι καταγεγραμμένοι πληθυσμοί του είδους αυξήθηκαν κατά 1.750% και 10% των προστατευόμενων περιοχών του δικτύου Natura 2000 έχουν υποστεί εισβολή. Οι υψηλές ελάχιστες χειμερινές θερμοκρασίες και οι υψηλές μέσες θερινές θερμοκρασίες είναι καθοριστικές για την εξάπλωση του εισβολέα και η διαταραχή εδαφών που συνδέεται με αγροτικές δραστηριότητες και τα οδικά δίκτυα επάγουν αυτή την εξάπλωση, ακόμη και σε προστατευόμενες περιοχές.

«Τα φυσικά οικοσυστήματα με δομημένες κοινωνίες όταν δεν διαταράσσονται, φαίνεται να λειτουργούν ως φραγμοί στην εισβολή του φυτού. Η εξάπλωσή του συνδέεται με τη διαταραχή των εδαφών από ανθρώπινες δραστηριότητες αλλά και από την επέκταση του οδικού δικτύου» κάνει σαφές ο κ. Κρίγκας κρούοντας τον κώδωνα κινδύνου για άμεση παρακολούθηση των πληθυσμών και μέτρα πρόληψης και διαχείρισής του.

«Απαιτείται ένα ισχυρό πρόγραμμα εφαρμογής ζιζανιοκτόνων σε ευρεία κλίμακα και διαρκές ξερίζωμα για να καταπολεμηθεί το φυτό-εισβολέας. Το σημαντικότερο όμως είναι να γνωρίζουμε ότι, όσο πιο έντονη είναι η επίδραση των ανθρωπογενών δραστηριοτήτων στα οικοσυστήματα, τόσο πιο ευάλωτα αναμένεται να γίνονται αυτά στην εισβολή του Solanum elaeagnifolium» καταλήγει ο καθηγητής.

Ιδιότητες 

Όταν φαγωθούν οι καρποί, λόγω των αλκαλοειδών που περιέχει, προκαλεί γαστρεντερικές διαταραχές και βλάβες στο νευρικό σύστημα.

Το Solanum elaeagnifolium είναι δηλητηριώδες και στα ζώα και είναι ξενιστής εντόμων και ασθενειών

Πιο ανθεκτικά στις τοξίνες των καρπών του φυτού είναι τα πρόβατα, ενώ οι κατσίκες φαίνεται να μην επηρεάζονται καθόλου.

Έχει βρεθεί να φιλοξενεί και να μεταδίδει ασθένειες και επιβλαβείς οργανισμούς για την παραγωγή, π.χ. ακάρεα και κολεόπτερα.

Σαν ζιζάνιο ανταγωνίζεται με τις καλλιέργειες, ενώ εκκρίνει στο περιβάλλον του ουσίες που αναστέλλουν το φύτρωμα και την ανάπτυξη άλλων καλλιεργούμενων φυτών.

Η παρουσίαση των βοτάνων σε καμιά περίπτωση δεν αποτελεί συνταγή και έχει καθαρά ενημερωτικό χαρακτήρα.                                                                                    πηγες Paratiritis-news.com   en.wikipedia.org

Το νερό το πιο πολύτιμο αγαθό του ανθρώπου

Η επιδείνωση της ξηρασίας θεωρείται μια από τις σημαντικότερες φυσικές καταστροφές, καθώς έχει σοβαρές κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιπτώσεις. Μόνο στην Ευρώπη η ζημιά από την ξηρασία των τελευταίων 30 χρόνων, υπολογίζεται σε πάνω από 100 δισεκατομμύρια ευρώ.

Σύμφωνα με τα ευρήματα των ερευνητών, η νότια Ευρώπη θα επηρεαστεί περισσότερο, με την κατώτατη ροή των ποταμών να πέφτει σε ποσοστά 40% και τις περιόδους λειψυδρίας να αυξάνονται κατά 80%.

Το 2025 3,5 δισ. άνθρωποι σε 52 χώρες της Γης είτε θα ζουν σε καθεστώς λειψυδρίας είτε θα κινδυνεύουν άμεσα από αυτήν

Η ρύπανση του περιβάλλοντος αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η ανθρωπότητα Η Μόλυνση  των υδάτων απειλεί πολλά είδη ζώων και φυτών και τον άνθρωπο, στον οποίο φτάνουν πολλές τοξικές ουσίες μέσω της τροφικής αλυσίδας, επηρεάζοντας δυσμενώς την υγεία του.

Oι ελληνικές θάλασσες είναι πιο καθαρές από ποτέ, όπως επισημαίνουν οι ειδικοί. Tο γεγονός ότι η Eλλάδα δεν έχει βαριά βιομηχανία είναι σωτήριο για το θαλάσσιο περιβάλλον. Aκόμη, η γεωγραφική θέση της χώρας μας βοηθάει στη διατήρηση της καλής ποιότητας του υγρού στοιχείου. H Aνατολική Mεσόγειος είναι πιο καθαρή σε σχέση λ.χ. με τις βόρειες θάλασσεςAN YΠAPXOYN ΘAΛAΣΣIA PEYMATA. Aυτό σημαίνει ότι το νερό ανανεώνεται συνεχώς, και έτσι απαλλάσσεται από τους μολυσματικούς ή ρυπογόνους παράγοντες. 

«Αν βρεθείς σε δύσκολες στιγ­μές στην ζωή σου, και δεν ξέρεις σε ποιόν να απευθυνθείς για βοήθεια, πήγαινε σε μια πηγή στο βουνό – και άκου την μουσική που παίζει το νερό της. Τότε θα δεις ότι όλα θα πάνε καλά…»Βίκτωρ Σάουμπεργκερ

Το καλοκαίρι είναι ακόμα εδώ: ..βροχή περιμέναμε, καύσωνας μας προέκυψε !

Η αντίσταση στα αντιβιοτικά είναι μεγαλύτερη απειλή από τον καρκίνο

Η Ιταλία είναι μεταξύ των μεγαλύτερων καταναλωτών των αντιβιοτικών στην Ευρώπη μετά την Ελλάδα, και υπολογίζεται ότι 1 στα 5 αντιβιοτικά χρησιμοποιούνται ανάρμοστα.                                                                                                                                                                                                                                                 Η αντίσταση στα αντιβιοτικά είναι <<μεγαλύτερη απειλή από τον καρκίνο>> Τα παραπάνω λόγια δεν ανήκουν σε κάποιο συνωμοσιολόγο ή κινδυνολόγο, αλλά στον υπουργό οικονομικών της Μεγάλης Βρετανίας Τζόρτζ Όσμπορν. Η αύξηση της αντίστασης στα αντιβιοτικά θα μπορούσε να γίνει «ακόμη μεγαλύτερη απειλή για την ανθρωπότητα από τον καρκίνο», προειδοποίησε δημόσια ο George Osborne σήμερα.

Ο Όσμπορν αποκαλύπτει ότι 10 εκατομμύρια άνθρωποι θα μπορούσαν να πεθαίνουν κάθε χρόνο σε μερικές δεκαετίες, αν δεν γίνει τίποτα. Αυτό το ποσοστό είναι υψηλότερο από όσους πεθαίνουν σήμερα από καρκίνο Η νέα έκθεση εκτιμά ότι η μικροβιακή αντοχή θα γίνει ο μεγαλύτερος «δολοφόνος» του κόσμου μέχρι το 2050, εκτός αν αναπτυχθεί μια νέα γενιά αποτελεσματικών αντιβιοτικών. Το φαινόμενο της ανθεκτικότητας στα αντιβιοτικά: απειλή για τον πλανήτη Τα βακτήρια ανθεκτικά στα αντιβιοτικά θέτουν με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας μία από τις τρεις μεγαλύτερες παγκόσμιες απειλές για την ανθρώπινη υγεία,Ένα πιο σοβαρό πρόβλημα παρουσιάζεται όταν τα βακτήρια συνήθως ευαίσθητα στα αντιβιοτικά γίνουν ανθεκτικά ως αποτέλεσμα των γενετικών τροποποιήσεων: σε αυτή την περίπτωση γίνεται λόγος για «επίκτητης αντοχής». Τα ανθεκτικά βακτήρια επιβιώνουν ακόμα και μετά το αντιβιοτικό και συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται, για την παράταση της πορείας της νόσου ή ακόμη και οδηγώντας στον θάνατο του ασθενούς. Λοιμώξεις που προκαλούνται από ανθεκτικά βακτήρια απαιτούν περισσότερη φροντίδα για την υγεία ή τη χρήση εναλλακτικών και πιο ακριβά αντιβιοτικά. Οι αριθμοί Τα ανθεκτικά στα φάρμακα βακτήρια προκαλούν περίπου 400.000 λοιμώξεις και 25.000 θανάτους κάθε χρόνο μόνο στην Ευρώπη, με οικονομικές επιπτώσεις που εκτιμάται σε 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ μεταξύ του κόστους της υγειονομικής περίθαλψης και την απώλεια παραγωγικότητας Το πραγματικό δράμα όμως είναι η υπερβολική χρήση των αντιβιοτικών στην κτηνοτροφία, τη γεωργία, την εκτροφή των ψαριών.Έρευνα που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Antimicrobial Agents and Chemotherapy" έδειξε πως τα ίχνη των αντιβιοτικών, όπως αυτά που βρίσκονται στις απορρίψεις λυμάτων, επιτρέπουν στα βακτήρια να διατηρούν την ανθεκτικότητα τους στα αντιβιοτικά. Είναι μια ανησυχητική πραγματικότητα, οι συγκεντρώσεις είναι πολύ χαμηλότερες από ό, τι εθεωρείτο μέχρι σήμερα και αυτό εξηγεί γιατί η αντίσταση στα αντιβιοτικά είναι τόσο επίμονος στο φυσικό περιβάλλον. Τα αντιβιοτικά είναι απολύτως ζωτικής σημασίας για τη σύγχρονη ιατρική, αλλά η ευρεία χρήση τους και η κατάχρηση τους έχουν οδηγήσει σε στελέχη ανθεκτικά σε αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται συνηθέστερα.

Ποτίζοντας μικρόβια τις καλλιέργειες του Αθανάσιου Τσαυτάρη – Ομότιμος καθηγητής και ερευνητής, πρώην υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

Είναι γνωστή η ύπαρξη στα νοσοκομεία πολλών παθογόνων μικροβίων, ανθεκτικών σε πολλά αντιβιοτικά και σε υψηλές δόσεις. Νοσοκομειακές μολύνσεις από τέτοια μικρόβια προκαλούν εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους ετησίως.

Η αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών οδήγησε στα ανθεκτικά μικρόβια. Οταν ένα μικρόβιο γινόταν ανθεκτικό σε, π.χ., 1 χιλιοστογραμμάριο αντιβιοτικού, φαινόταν εύλογο να ανεβάσουν τη δόση στα 2 χιλιοστογραμμάρια. Τα βακτήρια γίνονταν ανθεκτικά και στα 2, κ.ο.κ. Το ίδιο συνέβαινε και σε νέα αντιβιοτικά που μπήκαν ως νέα όπλα.

Τα βακτήρια, δυστυχώς, αλλάζουν μεταξύ τους γονίδια. Ετσι, φτάσαμε σήμερα, κυρίως στα νοσοκομεία, να έχουμε τα σούπερ ανθεκτικά παθογόνα σε πολλά αντιβιοτικά, ακυρώνοντας ουσιαστικά με τον τρόπο αυτόν τη δυνατότητα αντιμετώπισής τους με τα συγκεκριμένα αντιβιοτικά. Εξ ου και οι εκατοντάδες χιλιάδες θάνατοι.

Με τα αποχετευτικά δίκτυα, σε περιπτώσεις που λύματα από τα νοσοκομεία – χωρίς προηγούμενη επεξεργασία – πέφτουν στην αποχέτευση, καταλήγουν μαζί με τα αστικά λύματα στον Βιολογικό της πόλης, όπου υφίστανται διάφορες βιολογικές και χημικές κατεργασίες προκειμένου:

(α) διάφορα οργανικά συστατικά να μεταβολισθούν πριν πάνε σε ποτάμια, λίμνες, θάλασσες, όπου οδηγούσαν γρήγορα σε υπερτροφισμούς των εκεί οργανισμών,

(β) τη χημική επεξεργασία τοξικών χημικών, όπως π.χ. ο μόλυβδος κ.ά. προκειμένου να κατακρημνισθούν από το νερό στη λάσπη του Βιολογικού.

Στο τέλος, το νερό απαλλαγμένο από οργανικές και τοξικές ουσίες (όχι όμως από μικρόβια, αφού δεν απολυμαίνεται) καταλήγει σε ποτάμια, θάλασσες κ.ά.

Πρόσφατα όμως, ένεκα έλλειψης αρδευτικού νερού, φορτηγά με νερό Βιολογικών ποτίζουν οπωρώνες ελιάς, κήπους κ.ά. Σε πρόσφατο μάλιστα άρθρο είχα επισημάνει πως η πρακτική αυτή χρειάζεται προσοχή, σύνεση και φυσικά έλεγχο και παρακολούθηση. Ειδικά ως προς τα νοσοκομειακά μικρόβια που μπορεί να διασπείρει. Η επισήμανση έγινε με την ευκαιρία των μεταγονιδιωματικών εξελίξεων και των δυνατοτήτων ανάλυσης των λεγόμενων φιλικών προβιοτικών μικροβίων που κατά εκατοντάδες τρισεκατομμύρια συμβιώνουν στις ρίζες των φυτών, στο περιβάλλον έδαφος, αλλά και στο σώμα μας, το οποίο (σε στομάχι, στόμα, δέρμα κ.ά.) φιλοξενεί >300 τρισ. τέτοια φιλικά (προβιοτικά) μικρόβια έναντι μόνο 3 τρισ. ανθρώπινων κυττάρων! Δηλαδή έχουμε 100 φορές πιο πολλά συμβιωτικά μικρόβια απ’ ό,τι ανθρώπινα κύτταρα!

Το ίδιο και τα ζώα και φυτά. Γνωρίζοντας τα σούπερ ανθεκτικά νοσοκομειακά παθογόνα που πέφτουν στους Βιολογικούς, και την ευκολία ανταλλαγής και διασποράς γονιδίων μεταξύ διαφορετικών μικροβίων, εύλογα εγείρονταν ανησυχίες για τυχόν κατάκλιση των προβιοτικών μικροβίων με αντοχές και μέσω αυτών τη διασπορά ανθεκτικών μικροβίων παντού, σε φυτά, ζώα, και άνθρωπο. Διασπορά, δηλαδή, παντού ανθεκτικών και άρα δυσκολοεξόντωτων νοσοκομειακών λοιμώξεων.

Πριν καλά-καλά στεγνώσει η μελάνη εκείνης της επισήμανσης δημοσιεύθηκαν στο έγκυρο περιοδικό «Nature» αποτελέσματα τέτοιων μεταγονιδιωματικών αναλύσεων του συνόλου των μικροβίων (παθογόνων και φιλικών) από δείγματα του περιβάλλοντος (νερά, εδάφη, Βιολογικούς κ.λπ.), όπως και ανθρώπινων κοπράνων για τη μέτρηση των προβιοτικών μικροβίων του σώματος. Οι περιοχές που διαλέχτηκαν αφορούσαν αστικά ή περιαστικά περιβάλλοντα, και των κατοίκων, αλλά και απόμακρες, φτωχικές περιοχές του κόσμου σε πρωτόγονες σχεδόν καταστάσεις, όπου δηλαδή δεν έφτασε ακόμη η αστική ανάπτυξη (άρα δεν θα περίμενε κανείς να υπάρχουν τα σούπερ ανθεκτικά νοσοκομειακά βακτήρια των αστικών κέντρων). Η έρευνα διεξήχθη από πολλά αμερικανικά πανεπιστήμια μαζί με πανεπιστήμια φτωχότερων χωρών, όπως Σαλβαδόρ και Χιλής. Θυμίζω ότι σε τέτοιες φτωχές περιοχές ζει σήμερα περίπου το 70% του παγκόσμιου πληθυσμού.

Τα αποτελέσματα εντυπωσιακά. Ενεκα της σημασίας τους μάλιστα εμφανίστηκαν και στο εξώφυλλο του περιοδικού. Γονίδια συνδυασμένης αντοχής στα αντιβιοτικά, όπως των νοσοκομειακών λοιμώξεων έχουν περάσει παντού: σε άλλα βακτήρια του περιβάλλοντος, σε παθογόνα, αλλά και σε προβιοτικά. Βρέθηκαν ακόμη και στις φτωχικές, απόμακρες περιοχές χωρίς νοσοκομεία ή ευρεία χρήση αντιβιοτικών.

Οι ερευνητές επισημαίνουν ειδικά τις μεταφορές γονιδίων αντοχής μεταξύ μικροβίων που συμβαίνουν στα νερά Βιολογικών, που δέχονται νοσοκομειακά απόβλητα. Γι’ αυτό συνιστούν στενή παρακολούθηση αυτής της διασποράς. Στις κύριες πηγές διασκορπισμού, μάλιστα, πέραν των νοσοκομειακών αποβλήτων, εντάσσουν τις μεγάλες κτηνοτροφικές μονάδες, όπου επίσης η ευρεία χρήση αντιβιοτικών για προστασία αλλά και πάχυνση των ζώων τους οδηγεί στη δημιουργία των υπερανθεκτικών παθογόνων.

Αναφορες: ΤΟ ΒΗΜΑ http://aac.asm.org/ Άρθρο προς Σκέψη για κάποιους που θεωρούν τα ποτάμια και τις θάλασσες ""εύκολες λύσεις"" για τις αποχετευσεις τους !!!!!!!!